زندگی نامه و اشعار حسین پناهی

‫‪www.ParsBook.Org‬‬

‫‪ ‬‬ ‫‪ ‬‬

‫ﺑﻴﻮﮔﺮاﻓﻲ و ﮔﺰﻳﺪﻩ اﺷﻌﺎر‬ ‫زﻧﺪﻩ ﻳﺎد ﺣﺴﻴﻦ ﭘﻨﺎهﻲ‬ ‫‪ ‬آﺘﺎﺧﺎﻧﻪ درﻓﺶ آﺎوﻳﺎﻧﻲ‬ ‫آﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ درﻓﺶ آﺎوﻳﺎﻧﻲ اﻓﺘﺨﺎر دارد ﺗﺎ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ و ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ آﺘﺎﺑﻬﺎي‬ ‫‪ ‬ﭘـــــــﺎرﺳﻲ را در اﺧﺘﻴﺎر ﻋﻼﻗﻪ ﻣﻨﺪان و ﻋﺎﺷﻘﺎن آﺘﺎب ﻗﺮار ﺑﺪهﺪ‬

‫‪ ‬ﺗﻘﺪﻳﻢ ﺑﻪ ﺗﻤﺎم ﭘﺎرﺳﻲ زﺑﺎﻧﻬﺎي ﺟﻬﺎن‬

‫‪ ‬‬ ‫‪ ‬‬ ‫‪ ‬‬

‫‪www.ParsBook.Org‬‬

‫‪www.ParsBook.Org‬‬ ‫‪HTTP://WWW.KETABNET.B‬‬ ‫‪LOGFA.COM‬‬ ‫‪[email protected]‬‬ ‫‪M‬‬

‫‪ ‬‬

‫ﻣﺮدي آﻪ ﻓﻘﻂ ﺷﺒﻴﻪ ﺧﻮدش ﺑﻮد‬

‫ﻧﺎﻣﺶ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻮد و ﺷﻬﺮﺗﺶ ﭘﻨﺎهﻲ دژآﻮﻩ‪ ،‬دژآﻮﻩ را ﺑﺮاي اﺧﺘﺼﺎر ﻧﻤﻲﮔﻔﺘﻨﺪ اﻣﺎ او ﻣﻨﺶ و ﻧﺎم زادﮔﺎهﺶ را در رﻓﺘﺎر و‬ ‫ﺣﺮآﺎﺗﺶ ﺣﻔﻆ آﺮدﻩﺑﻮد و ﺑﺎ ﺧﻮد هﻤﻪ ﺟﺎ ﻣﻲﺑﺮد دژآﻮﻩ ﺟﺎﻳﻲ ﺑﻮد در اﺳﺘﺎن آﻬﻜﻴﻠﻮﻳﻪ و ﺑﻮﻳﺮ اﺣﻤﺪ ﻧﺰدﻳﻚ دهﺪﺷﺖ‪ ،‬روﺳﺘﺎﻳﻲ‬ ‫‪.‬زﻳﺒﺎ ﺑﺎ هﻤﻪ ﻣﺸﺨﺼﻪهﺎي ﻳﻚ روﺳﺘﺎي ﻣﺤﻞ ﺳﻜﻮﻧﺖ ﻗﻮم ﻟُﺮ‬ ‫ﭘﻨﺎهﻲ از ﺳﺎل ‪ 1335‬آﻪ در دژآﻮﻩ ﺑﻪ دﻧﻴﺎ ﺁﻣﺪ ﺗﺎ اواﻳﻞ دهﻪ ‪ 60‬روزﮔﺎرش درهﻤﺎن روﺳﺘﺎ ﺑﻪ ﺗﺤﺼﻴﻞ و آﺎر و ﺑﺎر ﮔﺬﺷﺖ ﺗﺎ ﺁن‬ ‫آﻪ ﺑﻌﺪ از ﻓﺮاﻏﺖ از ﺗﺤﺼﻴﻞ ﻣﺘﻮﺳﻄﻪ در ﺑﻬﺒﻬﺎن‪ ،‬ﺳﻮداي ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺘﻦ ﺑﻪ ﭘﺮﺳﺶهﺎﻳﻲ ﺑﺰرگﺗﺮ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺶ اﻓﺘﺎد و او را ﺑﻪ ﺣﻮزﻩ‬ ‫‪.‬درس ﺁﻳﺖاﷲ ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻲ در ﺷﻬﺮﺳﺘﺎن ﻗﻢ آﺸﺎﻧﺪ‬

‫ﺑﻌﺪ از ﻣﺪﺗﻲ ﺣﺴﻴﻦ ﭘﻨﺎهﻲ در آﺴﻮت روﺣﺎﻧﻲ ﺑﻪ زادﮔﺎهﺶ ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﻣﺪﺗﻲ را در ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻪ ﺗﻨﻈﻴﻢ اﻣﻮر ﻣﺬهﺒﻲ روﺳﺘﺎ ﻣﺸﻐﻮل‬ ‫ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﺷﺮوع ﺟﻨﮓ‪ ،‬ﭘﻨﺎهﻲ هﻤﺮاﻩ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮادﻩاش ﺑﻪ ﺗﻬﺮان ﺁﻣﺪ و دورﻩ ﭼﻬﺎرﺳﺎﻟﻪ هﻨﺮﺟﻮﻳﻲ ﺑﺎزﻳﮕﺮي را در ﻣﺪرﺳﻪ ﺁﻧﺎهﻴﺘﺎ‬ ‫ﮔﺬراﻧﺪ ﺗﺎ ﻧﻮع دﻳﮕﺮي از زﻧﺪﮔﻲ را ﺗﺠﺮﺑﻪ آﻨﺪ‪  .‬‬ ‫ﺣﺴﻴﻦ ﭘﻨﺎهﻲ از ﺳﺎل ‪ 1365‬ﺑﺎ ﻓﻴﻠﻢ ﮔﺎل وارد ﻋﺮﺻﻪ ﺑﺎزﻳﮕﺮي ﺷﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻓﻴﻠﻢ آﻪ اوﻟﻴﻦ ﺳﺎﺧﺘﻪ اﺑﻮاﻟﻔﻀﻞ ﺟﻠﻴﻠﻲ‪ ،‬آﺎرﮔﺮدان‬ ‫ﻣﺘﻔﺎوت و ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺷﺪﻩ ﺳﻴﻨﻤﺎي اﻳﺮان ﺑﻮد دروازﻩ دﻧﻴﺎﻳﻲ را ﺑﻪ روي ﭘﻨﺎهﻲ ﮔﺸﻮد آﻪ دﻳﮕﺮ ﺗﺎ ﭘﺎﻳﺎن ﻋﻤﺮ رهﺎﻳﺶ ﻧﻜﺮد‪  .‬‬ ‫ﻧﺎروﻧﻲ‪ ،‬ﺗﻴﺮﺑﺎران‪ ،‬در ﻣﺴﻴﺮ ﺗﻨﺪﺑﺎد و ﮔﺬرﮔﺎﻩ از دﻳﮕﺮ ﺗﺠﺮﺑﻪهﺎي ﭘﻨﺎهﻲ در اﻳﻦ ﺳﺎلهﺎ ﺑﻮدﻧﺪ آﻪ هﺮ آﺪام در زﻣﺎن ﺧﻮد ﺑﺎ‬ ‫اﺳﺘﻘﺒﺎل ﺧﻮﺑﻲ ﻣﻮاﺟﻪ ﺷﺪﻧﺪ‪  .‬‬ ‫درهﻤﻴﻦ ﺳﺎلهﺎ ﺣﻀﻮر ﭘﻨﺎهﻲ در ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻧﻲ ﻣﺤﻠﻪ ﺑﻬﺪاﺷﺖ آﻪ از ﺟﻤﻠﻪ اوﻟﻴﻦ ﻃﻨﺰهﺎي ﻣﺘﻔﺎوت ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن ﭘﺲ از‬ ‫ﭘﻴﺮوزي اﻧﻘﻼب ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﻲرﻓﺖ ﭼﻬﺮﻩ او را در ﺣﺎﻓﻈﻪ ﺟﻤﻌﻲ ﻣﺨﺎﻃﺒﺎن ﺑﻪ ﺛﺒﺖ رﺳﺎﻧﺪ‪ .‬ﺁن ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ آﻪ اوﻟﻴﻦ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺗﻴﻢ‬ ‫دو ﻧﻔﺮﻩ ﺑﻴﮋن ﺑﻴﺮﻧﮓ و ﻣﺴﻌﻮد رﺳﺎم ﺑﻮد درواﻗﻊ ﺳﻜﻮي ﭘﺮﺷﻲ ﺑﺮاي ﺑﺴﻴﺎري از ﻧﺎمهﺎي ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺳﺎلهﺎي ﺑﻌﺪ ﺷﺪ آﻪ‬ ‫از ﺁن ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻲﺗﻮان ﺑﻪ ﻋﻠﻴﺮﺿﺎ ﺧﻤﺴﻪ‪ ،‬ﺣﺴﻴﻦ ﻣﺤﺐاهﺮي‪ ،‬ﻓﺘﺤﻌﻠﻲ اوﻳﺴﻲ و … اﺷﺎرﻩ آﺮد‪.‬‬ ‫ﭘﻨﺎهﻲ در ﺳﺎل ‪ 1367‬ﺑﺎ ﺑﺎزي در ﻓﻴﻠﻢ »هﻲﺟﻮ« آﻪ ﻓﻴﻠﻤﻨﺎﻣﻪ ﺁن را ﺑﻴﮋن ﺑﻴﺮﻧﮓ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮد و آﺎرﮔﺮداﻧﻲاش را ﻣﻨﻮﭼﻬﺮ‬

‫‪www.ParsBook.Org‬‬

‫‪www.ParsBook.Org‬‬

‫ﻋﺴﮕﺮي ﻧﺴﺐ ﺑﻪ ﻋﻬﺪﻩ داﺷﺖ‪ ،‬ﻓﺮاز ﻣﻬﻤﻲ از زﻧﺪﮔﻲ ﺣﺮﻓﻪاي ﺧﻮد را ﺁﻏﺎز آﺮد‪ .‬او در اﻳﻦ ﻓﻴﻠﻢ آﻪ هﺠﻮﻳﻪاي ﺑﺮﺟﺎﻣﻌﻪ ﺁن‬ ‫روز اﻳﺮان و ﺗﻤﺎﻳﻼت ﻏﺮبﮔﺮاﻳﺎﻧﻪ ﺑﻪ وﺟﻮد ﺁﻣﺪﻩ در ﺳﺎلهﺎي ﭘﺎﻳﺎن ﺟﻨﮓ ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﻘﺶ ﺟﻮاﻧﻲ روﺳﺘﺎﻳﻲ را اﻳﻔﺎ ﻣﻲآﺮد آﻪ ﺑﺎ‬ ‫اﺑﺮاز ﺗﻤﺎﻳﻞ اﻏﺮاقﺁﻣﻴﺰ ﺑﻪ ﻣﻈﺎهﺮ زﻧﺪﮔﻲ ﻏﺮﺑﻲ‪ ،‬ﻣﻮﻗﻌﻴﺖهﺎي هﺠﻮﺁﻣﻴﺰي را ﻣﻲﺁﻓﺮﻳﻨﺪ‪  .‬‬ ‫ﺷﺨﺼﻴﺘﻲ آﻪ ﺑﻴﺮﻧﮓ دراﻳﻦ ﻓﻴﻠﻢ ﺑﺮاي ﭘﻨﺎهﻲ ﻧﻮﺷﺖ‪ ،‬در واﻗﻊ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﻪاي ﺑﺮاي ﻧﻘﺶهﺎﻳﻲ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﺪ آﻪ او در ﺑﻘﻴﻪ دوران‬ ‫ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺣﺮﻓﻪاي ﺧﻮد اﻳﻔﺎﮔﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻮد‪. ‬ﺗﺄآﻴﺪ ﺑﺮ ﺗﻀﺎد ﻓﺮهﻨﮓ ﻳﻚ روﺳﺘﺎﻳﻲ ﺗﺎزﻩ ﺁﺷﻨﺎ ﺷﺪﻩ ﺑﺎ ﻣﻈﺎهﺮ ﻓﺮهﻨﮓ ﻣﺪرن و ﺑﺮزخ‬ ‫ﺗﻄﺎﺑﻖ اﻳﻦ روﺳﺘﺎﻳﻲ ﺑﺎ زﻧﺪﮔﻲ ﺷﻬﺮي در آﻨﺎر ﺗﺄآﻴﺪ ﺑﺮ ﺣﻔﻆ ﺳﺎدﮔﻲ و ﺧﻠﻖ وﺧﻮي روﺳﺘﺎﻳﻲوار‪ ،‬از ﻣﺸﺨﺼﻪهﺎﻳﻲ ﻣﻬﻢ اﻳﻦ‬ ‫ﻧﻘﺶ ﺑﻮد آﻪ در ﺑﻘﻴﻪ ﺑﺎزيهﺎي ﭘﻨﺎهﻲ از ﺁن ﭘﺲ ﻧﻤﻮد ﭘﻴﺪا آﺮد‪  .‬‬ ‫او در ﺳﺎل ‪ 1368‬ﭼﻨﺪ ﻧﻤﺎﻳﺸﻨﺎﻣﻪ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻧﻲ ﻧﻮﺷﺖ آﻪ در ﺷﺒﻜﻪ اول ﺳﻴﻤﺎ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﺗﻠﻪ ﺗﺌﺎﺗﺮ ﺗﻬﻴﻪ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺸﻬﻮرﺗﺮﻳﻦ اﻳﻦ‬ ‫ﻧﻤﺎﻳﺸﻨﺎﻣﻪهﺎ دو ﻣﺮﻏﺎﺑﻲ در ﻣﻪ ﻧﺎم داﺷﺖ آﻪ درواﻗﻊ ﺑﻪ ﻧﻮﻋﻲ زﻧﺪﮔﻴﻨﺎﻣﻪ ﺷﺨﺼﻲ ﺧﻮد ﭘﻨﺎهﻲ ﺑﻮد و از ﺁن ﭘﺲ ﭘﻨﺎهﻲ در‬ ‫اآﺜﺮ ﻧﻘﺶهﺎ ﺑﻪ ﺳﻨﺘﻲ آﻪ ﺑﺎ اﻳﻦ اﺛﺮ ﺑﻨﻴﺎن ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﻳﻌﻨﻲ ﺑﻪ ‪ ‬‬ ‫ﻧﻤﺎﻳﺶ ﮔﺬاﺷﺘﻦ زﻧﺪﮔﻲ ﺷﺨﺼﻲاش‪ ،‬وﻓﺎدار ﻣﺎﻧﺪ‪  .‬‬ ‫در ﺳﺎل ‪ 1369‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﻧﮕﺎﻩ ﺗﺎزﻩ ﺑﻪ ﻧﻘﺶ ﺁﻓﺮﻳﻨﻲ ﺳﻴﻨﻤﺎﻳﻲ ﻣﺴﻌﻮد ﺟﻌﻔﺮي ﺟﻮزاﻧﻲ ﻓﻴﻠﻤﻨﺎﻣﻪاي ﺑﺮاﺳﺎس زﻧﺪﮔﻲ واﻗﻌﻲ ﺣﺴﻴﻦ‬ ‫ﭘﻨﺎهﻲ ﻧﻮﺷﺖ آﻪ »ﺳﺎﻳﻪ ﺧﻴﺎل«ﻧﺎم داﺷﺖ‪ .‬ﭘﻨﺎهﻲ در اﻳﻦ ﻓﻴﻠﻢ ﺑﺎ ﺑﺎزي ﺟﺬاﺑﺶ در ﻣﺮز ﻣﻴﺎن ﺧﻴﺎل و واﻗﻌﻴﺖ ﺣﺮآﺖ آﺮد و ﺑﺎ‬ ‫ﺧﻠﻖ ﺷﺨﺼﻴﺘﻲ ﺧﻴﺎﻟﻲ ﺑﻪ ﻧﺎم »ﻏﻠﻮﻣﻲ« آﻪ در واﻗﻊ ﻧﻴﻤﻪ دﻳﮕﺮ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﺧﻮدش ﺑﻮد ﻧﻤﺎﻳﺸﻲ از دﻧﻴﺎي دروﻧﻲ ﺧﻮد ﺑﻪ‬ ‫ﺑﻴﻨﻨﺪﮔﺎن اراﺋﻪ آﺮد‪ .‬او ﺑﺎ اﻳﻦ ﻧﻘﺶ ﺗﻮاﻧﺴﺖ در ﻧﻬﻤﻴﻦ دورﻩ ﺟﺸﻨﻮارﻩ ﻓﻴﻠﻢ ﻓﺠﺮ دﻳﭙﻠﻢ اﻓﺘﺨﺎر ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺑﺎزﻳﮕﺮ ﻧﻘﺶ اول ﻣﺮد‬ ‫را از ﺁن ﺧﻮد ﺳﺎزد‪  .‬‬ ‫ﻣﺮد ﻧﺎﺗﻤﺎم ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻣﺤﺮم زﻳﻨﺎلزادﻩ دﻳﮕﺮ اﺛﺮ ﺳﻴﻨﻤﺎﻳﻲ ﺑﻮد آﻪ در ﺁن ﭘﻨﺎهﻲ ﻧﻘﺸﻲ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺑﺎ زﻧﺪﮔﻲ واﻗﻌﻲ ﺧﻮدش داﺷﺖ‪  . ‬‬ ‫ﺣﺴﻴﻦ ﭘﻨﺎهﻲ در دهﻪ هﻔﺘﺎد ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺷﻌﺮو ﻧﻤﺎﻳﺸﻨﺎﻣﻪ ﺑﻪ ﭼﺎپ رﺳﺎﻧﺪ و در ﭼﻨﺪ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻧﻲ ﻇﺎهﺮ ﺷﺪ آﻪ از‬ ‫ﺁن ﻣﻴﺎن ﺣﻀﻮر او در ﻣﺠﻤﻮﻋﻪهﺎي اﻣﺎمﻋﻠﻲ)ع(‪ ،‬ﺁژاﻧﺲ دوﺳﺘﻲ و ﺁواز ﻣﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ در ﻳﺎدهﺎ ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪﻩ اﺳﺖ‪  .‬‬ ‫ﭘﻨﺎهﻲ در اواﺧﺮ دهﻪ ‪ 70‬ﺑﻪ ﺗﺌﺎﺗﺮ زﻧﺪﻩ روي ﺁورد آﻪ ﻧﻤﺎﻳﺶ »ﭼﻴﺰي ﺷﺒﻴﻪ زﻧﺪﮔﻲ« ﺑﻪ آﺎرﮔﺮداﻧﻲ او در ﺗﺌﺎﺗﺮ ﺷﻬﺮ ﺑﺎ اﻗﺒﺎل‬ ‫ﺧﻮﺑﻲ از ﺳﻮي ﺗﻤﺎﺷﺎﮔﺮان ﻣﻮاﺟﻪ ﺷﺪ‪  .‬‬ ‫او در ﻃﻮل ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ هﻨﺮي ﺧﻮد ﺷﺨﺼﻴﺘﻲ ﺑﺮاي ﺧﻮدش ﺳﺎﺧﺖ آﻪ ﭘﺴﻮﻧﺪ دژآﻮﻩ اﻧﺘﻬﺎي ﺷﻬﺮﺗﺶ در ﺁن ﻧﻘﺸﻲ ﻋﻤﺪﻩ اﻳﻔﺎ‬ ‫ﻣﻲآﺮد‪ .‬او ﺣﺴﻴﻦ ﭘﻨﺎهﻲ دژآﻮﻩ ﺑﻪ دﻧﻴﺎ ﺁﻣﺪ و ﺣﺴﻴﻦ ﭘﻨﺎهﻲ دژآﻮﻩ را هﻤﺎن ﻃﻮر آﻪ ﺑﻮد ﺑﺮاﺑﺮ ﭼﺸﻤﺎن ﻣﺮدم اﻳﺮان ﺑﻪ‬ ‫ﻧﻤﺎﻳﺶ ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬درﺁﺧﺮ هﻢ ﺑﺎ هﻤﻴﻦ ﻧﺎم وﺷﻬﺮت ﺑﻮد آﻪ ﺗﻬﺮان ﺷﻠﻮغ راﺑﻪ ﺳﻤﺖ زادﮔﺎهﺶ ﺗﺮك آﺮد‪.‬‬

‫‪www.ParsBook.Org‬‬

‫‪www.ParsBook.Org‬‬

‫ﺣﺴﻴﻦ ﭘﻨﺎهﯽ‬

‫ﺑﻴﮑﺮاﻧﻪ‬ ‫در اﻧﺘﻬﺎﯼ هﺮ ﺳﻔﺮ‬ ‫در اﻳﻴﻨﻪ‬ ‫دار و ﻧﺪار ﺧﻮﻳﺶ را ﻣﺮور ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‬ ‫اﻳﻦ ﺧﮏ ﺗﻴﺮﻩ اﻳﻦ زﻳﻤﻦ‬ ‫ﭘﺎﻳﻮش ﭘﺎﯼ ﺧﺴﺘﻪ ام‬ ‫اﻳﻦ ﺳﻘﻒ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺁﺳﻤﺎن‬ ‫ﺳﺮﭘﻮش ﭼﺸﻢ ﺑﺴﺘﻪ ام‬ ‫اﻣﺎ ﺧﺪاﯼ دل‬ ‫در ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺳﻔﺮ‬ ‫در اﻳﻴﻨﻪ ﺑﻪ ﺣﺰ دو ﺑﻴﮑﺮاﻧﻪ ﮐﺮان‬ ‫ﺑﻪ ﺟﺰ زﻣﻴﻦ و ﺁﺳﻤﺎن‬ ‫ﭼﻴﺰﯼ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ اﺳﺖ‬ ‫ﮔﻢ ﮔﺸﺘﻪ ام ‚ ﮐﺠﺎ‬ ‫ﻧﺪﻳﺪﻩ اﯼ ﻣﺮا ؟‬ ‫‪ ‬‬ ‫‪ ‬‬ ‫‪ ‬‬ ‫‪ ‬‬ ‫‪ ‬‬ ‫‪ ‬‬

‫‪www.ParsBook.Org‬‬

‫‪www.ParsBook.Org‬‬

‫ﺣﺴﻴﻦ ﭘﻨﺎهﯽ‬

‫ﻏﺮﻳﺐ‬ ‫ﻣﺎدرﺑﺰرگ‬ ‫ﮔﻢ ﮐﺮدﻩ ام در هﻴﺎهﻮﯼ ﺷﻬﺮ‬ ‫ﺁن ﻧﻈﺮ ﺑﻨﺪ ﺳﺒﺰ را‬ ‫ﮐﻪ در ﮐﻮدﮐﯽ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮدﯼ ﺑﻪ ﺑﺎزوﯼ ﻣﻦ‬ ‫در اوﻳﻦ ﺣﻤﻠﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ ﺗﺎﺗﺎر ﻋﺸﻖ‬ ‫ﺧﻤﺮﻩ دﻟﻢ‬ ‫ﺑﺮ اﻳﻮان ﺳﻨﮓ و ﺳﻨﮓ ﺷﮑﺴﺖ‬ ‫دﺳﺘﻢ ﺑﻪ دﺳﺖ دوﺳﺖ ﻣﺎﻧﺪ‬ ‫ﭘﺎﻳﻢ ﺑﻪ ﭘﺎﯼ راﻩ رﻓﺖ‬ ‫ﻣﻦ ﭼﺸﻢ ﺧﻮردﻩ ام‬ ‫ﻣﻦ ﭼﺸﻢ ﺧﻮردﻩ ام‬ ‫ﻣﻦ ﺗﮑﻪ ﺗﮑﻪ از دﺳﺖ رﻓﺘﻪ ام‬ ‫در روز روز زﻧﺪﮔﺎﻧﻴﻢ‬

‫ﺣﺴﻴﻦ ﭘﻨﺎهﯽ‬

‫ﺑﻬﺎﻧﻪ‬ ‫ﺑﯽ ﺗﻮ‬ ‫ﻧﻪ ﺑﻮﯼ ﺧﮏ ﻧﺠﺎﺗﻢ داد‬ ‫ﻧﻪ ﺷﻤﺎرش ﺳﺘﺎرﻩ هﺎ ﺗﺴﮑﻴﻨﻢ‬ ‫ﭼﺮا ﺻﺪاﻳﻢ ﮐﺮدﯼ‬ ‫ﭼﺮا ؟‬ ‫ﺳﺮاﺳﻴﻤﻪ و ﻣﺸﺘﺎق‬ ‫ﺳﯽ ﺳﺎل ﺑﻴﻬﻮدﻩ در اﻧﺘﻈﺎر ﺗﻮ ﻣﺎﻧﺪم و ﻧﻴﺎﻣﺪﯼ‬ ‫ﻧﺸﺎن ﺑﻪ ﺁن ﻧﺸﺎن‬ ‫ﮐﻪ دو هﺰار ﺳﺎل از ﻣﻴﻼد ﻣﺴﻴﺢ ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺖ‬ ‫و ﻋﺼﺮ‬ ‫ﻋﺼﺮ واﻟﻴﻮم ﺑﻮد‬ ‫و ﻓﻠﺴﻔﻪ ﺑﻮد‬ ‫و ﺳﺎﻧﺪوﻳﭻ دل وﺟﮕﺮ‬

‫‪www.ParsBook.Org‬‬

‫‪www.ParsBook.Org‬‬

‫‪ ‬‬

‫ﺣﺴﻴﻦ ﭘﻨﺎهﯽ‬

‫ﺑﻘﺎ‬ ‫دﻩ دﻗﻴﻘﻪ ﺳﮑﻮت ﺑﻪ اﺣﺘﺮام دوﺳﺘﺎن و ﻧﻴﮑﺎﻧﻢ‬ ‫ﻏﮋ و ﻏﮋ ﮔﻬﻮارﻩ هﺎﯼ ﮐﻬﻨﻪ و ﺟﺮﻳﻨﮓ ﺟﺮﻳﻨﮓ زﻧﮕﻮﻟﻪ هﺎ‬ ‫دوﺳﺖ ﺧﻮب ﻣﻦ‬ ‫وﻗﺘﯽ ﻣﺎدرﯼ ﺑﻤﻴﺮد ﻗﺴﻤﺘﯽ از ﻓﺮزﻧﺪاﻧﺶ را ﺑﺎ ﺧﻮد زﻳﺮ ﮔﻞ ﺧﻮاهﺪ ﺑﺮد‬ ‫ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺎدراﻧﻤﺎن را دوﺳﺖ ﺑﺪارﻳﻢ‬ ‫وﻗﺘﯽ اﺧﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ و ﺑﯽ دﻟﻴﻞ وﺳﺎﻳﻞ ﺧﺎﻧﻪ را ﺑﻪ هﻢ ﻣﯽ رﻳﺰﻧﺪ‬ ‫ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪوﻳﻢ دﺳﺘﺸﺎن را ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ‬ ‫ﺗﺎ ﻣﺒﺎدا ﮐﻪ ﺧﺪاﯼ ﻧﮑﺮدﻩ ﺗﺐ ﮐﺮدﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ‬ ‫ﻣﺎﺑﺎﻳﺪ ﭘﺪراﻧﻤﺎن را دوﺳﺖ ﺑﺪارﻳﻢ‬ ‫ﺑﺮاﻳﺸﺎن دﻣﭙﺎﻳﯽ ﻣﺮﻏﻮب ﺑﺨﺮﻳﻢ‬ ‫و وﻗﺘﯽ دﻳﺪﻳﻢ ﺑﻪ ﻧﻘﻄﻪ اﯼ ﺧﻴﺮﻩ ﻣﺎﻧﺪﻩ اﻧﺪ ﺑﺮاﻳﺸﺎن ﻳﮏ اﺳﺘﮑﺎن ﭼﺎﯼ ﺑﺮﻳﺰﻳﻢ‬ ‫ﭘﺪران ‚ ﭘﺪران ‚ ﭘﺪراﻧﻤﺎن را‬ ‫ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ دوﺳﺖ ﺑﺪارﻳﻢ‬ ‫‪ ‬‬

‫ﺣﺴﻴﻦ ﭘﻨﺎهﯽ‬

‫ﮐﻮدﮐﯽ هﺎ‬ ‫ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﯽ رﻓﺖ‬ ‫ﺑﺎ ﮐﻴﻒ‬ ‫و ﺑﺎ ﮐﻼهﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ هﻮا ﺑﻮد‬ ‫ﭼﻴﺰﯼ دزدﻳﺪﯼ ؟‬ ‫ﻣﺎدرش ﭘﺮﺳﻴﺪ‬ ‫دﻋﻮا ﮐﺮدﯼ ﺑﺎز؟‬ ‫ﭘﺪرش ﮔﻔﺖ‬ ‫و ﺑﺮادرش ﮐﻴﻔﺶ را زﻳﺮ و رو ﻣﯽ ﮐﺮد‬ ‫ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺁن ﭼﻴﺰ‬

‫‪www.ParsBook.Org‬‬

‫‪www.ParsBook.Org‬‬

‫ﮐﻪ در دل ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد‬ ‫ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺎدرﺑﺰرﮔﺶ دﻳﺪ‬ ‫ﮔﻞ ﺳﺮﺧﯽ را در دﺳﺖ ﻓﺸﺮدﻩ ﮐﺘﺎب هﻨﺪﺳﻪ اش‬ ‫و ﺧﻨﺪﻳﺪﻩ ﺑﻮد‬

‫‪ ‬‬

‫ﺣﺴﻴﻦ ﭘﻨﺎهﯽ‬

‫دل ﺧﻮش‬ ‫ﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩ اﺳﺖ‬ ‫ﭼﻴﺰﯼ ﺟﺎﻳﯽ‬ ‫ﮐﻪ هﻴﭻ ﮔﺎﻩ دﻳﮕﺮ‬ ‫هﻴﭻ ﭼﻴﺰ‬ ‫ﺟﺎﻳﺶ را ﭘﺮ ﻧﺨﻮاهﺪ ﮐﺮد‬ ‫ﻧﻪ ﻣﻮهﺎﯼ ﺳﻴﺎﻩ و‬ ‫ﻧﻪ دﻧﺪاﻧﻬﺎﯼ ﺳﻔﻴﺪ‬

‫‪ ‬‬

‫‪www.ParsBook.Org‬‬

‫‪www.ParsBook.Org‬‬

‫ﺣﺴﻴﻦ ﭘﻨﺎهﯽ‬

‫اوﻟﻴﻦ و ﺁﺧﺮﻳﻦ‬ ‫ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺟﺎوداﻧﻪ ﻣﯽ درﺧﺸﺪ در ﻣﺪار ﺧﻮﻳﺶ‬ ‫ﻣﺎﻧﻴﻢ ﮐﻪ ﻳﺎ ﺟﺎﯼ ﭘﺎﯼ ﺧﻮد ﻣﯽ ﻧﻬﻴﻢ و ﻏﺮوب ﻣﯽ ﮐﻨﻴﻢ‬ ‫هﺮ ﭘﺴﻴﻦ‬ ‫اﻳﻦ روﺷﻨﺎﯼ ﺧﺎﻃﺮ ﺁﺷﻮب در اﻓﻖ هﺎﯼ ﺗﺎرﻳﮏ دوردﺳﺖ‬ ‫ﻧﮕﺎﻩ ﺳﺎدﻩ ﻓﺮﻳﺐ ﮐﻴﺴﺖ ﮐﻪ هﻤﺮاﻩ ﺑﺎ زﻣﻴﻦ‬ ‫ﻣﺮا ﺑﻪ ﻃﻠﻮﻋﯽ دوﺑﺎرﻩ ﻣﯽ ﮐﺸﺎﻧﺪ ؟‬ ‫اﯼ راز‬ ‫اﯼ رﻣﺰ‬ ‫اﯼ هﻤﻪ روزهﺎﯼ ﻋﻤﺮ ﻣﺮا اوﻟﻴﻦ و ﺁﺧﺮﻳﻦ‬ ‫‪ ‬‬

‫ﺣﺴﻴﻦ ﭘﻨﺎهﯽ‬

‫ﺧﺎآﺴﺘﺮ‬ ‫ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ‬ ‫ﻓﺮزاﻧﻪ ﮔﺎن رﻧﮓ ﺑﻮم و ﻗﻠﻢ‬ ‫ﭼﮕﻮﻧﻪ‬ ‫ﺧﻮرﺷﻴﺪﯼ را ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻴﺪ‬ ‫ﮐﻪ ﺗﺮﺳﻴﻤﺶ‬ ‫ﺳﺮاﺳﺮ ﺧﺎك را ﺧﺎآﺴﺘﺮﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ ؟‬

‫‪www.ParsBook.Org‬‬

‫‪www.ParsBook.Org‬‬

‫ﺣﺴﻴﻦ ﭘﻨﺎهﯽ‬

‫ﭘﺮواﻧﻪ هﺎ‬ ‫ﺣﻖ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻮد‬ ‫ﻣﯽ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﻣﯽ ﺧﻮاﺑﻴﺪم‬ ‫اﻣﺎ ﭼﻴﺰﯼ ﺧﻮاﺑﻢ را ﺁﺷﻔﺘﻪ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ‬ ‫در دو ﻇﺎﻗﭽﻪ رو ﺑﻪ روﻳﻢ ﺷﺶ دﺳﺘﻪ ﺧﻮﺷﻪ زرد ﮔﻨﺪم ﭼﻴﺪﻩ ام‬ ‫ﺑﺎ ﺁن ﮔﻴﺲ هﺎﯼ ﺳﻴﺎﻩ و روز ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﺸﺎن‬ ‫ﮐﺎش ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺒﻮدم‬ ‫ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﺳﺘﺎرﻩ هﺎ از ﺧﻮﺷﻪ هﺎ ﺧﻮﺷﺸﺎن ﻧﻤﯽ اﻳﺪ ؟‬ ‫ﮐﺎش ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺒﻮدﯼ‬ ‫ﺁن وﻗﺖ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮاﺳﺘﻴﻢ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع و ﻣﻮﺿﻮﻋﺎت دﻳﮕﺮ اﻳﻨﻘﺪر ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻠﻨﺪ‬ ‫ﺑﺨﻨﺪﻳﻢ ﺗﺎ هﻤﺴﺎﻳﻪ هﺎﻣﺎن از ﺧﻮاب ﺑﻴﺪار ﺷﻮﻧﺪ‬ ‫ﻣﯽ داﻧﯽ ؟‬ ‫اﻧﮕﺎر ﭼﺮخ ﻓﻠﮏ ﺳﻮارم‬ ‫اﻧﮕﺎر ﻗﺎﻳﻘﯽ ﻣﺮا ﻣﯽ ﺑﺮد‬ ‫اﻧﮕﺎر روﯼ ﺷﻴﺐ ﺑﺮف هﺎ ﺑﺎ اﺳﮑﯽ ﻣﯽ روم و‬ ‫ﻣﺮا ﺑﺒﺨﺶ‬ ‫وﻟﯽ ﺁﺧﺮ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد ﻋﺸﻖ را ﻧﻮﺷﺖ ؟‬ ‫ﻣﯽ ﺷﻨﻮﯼ ؟‬ ‫اﻧﮕﺎر ﺻﺪاﯼ ﺷﻴﻮن ﻣﯽ اﻳﺪ‬ ‫ﮔﻮش ﮐﻦ‬ ‫ﻣﯽ داﻧﻢ ﮐﻪ هﻴﭻ ﮐﺲ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﻋﺸﻖ را ﺑﻨﻮﻳﺴﺪ‬

‫‪www.ParsBook.Org‬‬

‫‪www.ParsBook.Org‬‬

‫اﻣﺎ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺁن‬ ‫ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻢ ﻗﺼﻪ هﺎﯼ ﺧﻮﺑﯽ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﮐﻨﻢ‬ ‫ﮔﻮش ﮐﻦ‬ ‫ﻳﮑﯽ ﺑﻮد ﻳﮑﯽ ﻧﺒﻮد‬ ‫زﻧﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺁﺑﻴﺎرﯼ ﮔﻠﻬﺎﯼ ﺑﻨﻔﺸﻪ‬ ‫ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺧﻮاﻧﺪن ﺁواز ﻣﺎﻩ ﺧﻮاهﺮ ﻣﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﻋﻠﻮﻓﻪ دادن ﺑﻪ ﻣﺎدﻳﺎن هﺎ ﺁﺑﺴﺘﻦ‬ ‫ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﭘﺨﺘﻦ ﮐﻠﻮﭼﻪ ﺷﻴﺮﻳﻦ‬ ‫ﺳﺎدﻩ و اﺧﻤﻮ‬ ‫در ﺳﺎﻳﻪ ﺑﻮﺗﻪ هﺎﯼ ﻧﻴﺸﮑﺮ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﮐﺘﺎب ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ‬ ‫ﺻﺪاﯼ ﺷﻴﻮن در اوج اﺳﺖ‬ ‫ﻣﯽ ﺷﻨﻮﯼ‬ ‫ﺑﺮاﯼ ﺑﻴﺎن ﻋﺸﻖ‬ ‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﮐﺪام را ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻮاﻧﺪ ؟‬ ‫ﺗﺎرﻳﺦ ﻳﺎ ﺟﻐﺮاﻓﯽ ؟‬ ‫ﻣﯽ داﻧﯽ ؟‬ ‫ﻣﻦ دﻟﻢ ﺑﺮاﯼ ﺗﺎرﻳﺦ ﻣﯽ ﺳﻮزد‬ ‫ﺑﺮاﯼ ﻧﺴﻞ ﺑﺒﺮهﺎﻳﺶ ﮐﻪ ﻣﻨﻘﺮض ﮔﺸﺘﻪ اﻧﺪ‬ ‫ﺑﺮاﯼ ﺧﻤﺮﻩ هﺎﯼ ﻋﺴﻠﺶ ﮐﻪ در رف هﺎ ﺷﮑﺴﺘﻪ اﻧﺪ‬ ‫ﮔﻮش ﮐﻦ‬ ‫ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﻋﺸﻖ و ﺟﺴﺘﺠﻮﯼ ﺟﻮهﺮ ﻧﻴﻠﯽ ﻣﯽ ﺷﻮد ﭼﻴﺰهﺎﯼ دﻳﮕﻴﺮ ﻧﻮﺷﺖ‬ ‫ﺣﻖ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻮد‬ ‫ﻣﯽ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﻣﯽ ﺧﻮاﺑﻴﺪم‬ ‫اﻣﺎ ﻣﺎدرﺑﺰرگ هﺎ ﮔﻔﺘﻪ اﻧﺪ‬ ‫ﭼﺸﻢ هﺎ ﻧﮕﻬﺒﺎن دل هﺎﻳﻨﺪ‬ ‫ﻣﯽ داﻧﯽ ؟‬ ‫از اﻓﺴﺎﻧﻪ هﺎﯼ ﻗﺪﻳﻢ ﭼﻴﺰهﺎﻳﯽ در ذهﻨﻢ ﺳﺎﻳﻪ وار در ﮔﺬر اﺳﺖ‬ ‫ﮐﻮدﮎ‬ ‫ﺧﺮﮔﻮش‬ ‫ﭘﺮواﻧﻪ‬ ‫و ﻣﻦ ﭼﻘﺪر دﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮاهﺪ هﻤﻪ داﺳﺘﺎﻧﻬﺎﯼ ﭘﺮواﻧﻪ هﺎ را ﺑﺪاﻧﻢ ﮐﻪ‬ ‫ﺑﯽ ﻧﻬﺎﻳﺖ‬ ‫ﺑﺎر‬ ‫در ﻧﺎﻣﻪ هﺎ و ﺷﻌﺮ هﺎ‬ ‫در ﺷﻌﻠﻪ هﺎ ﺳﻮﺧﺘﻨﺪ‬ ‫ﺗﺎ ﺳﻨﺪ ﺳﻮﺧﺘﻦ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﺷﺎن ﺑﺎﺷﻨﺪ‬ ‫ﭘﺮواﻧﻪ هﺎ‬ ‫ﺁخ‬ ‫ﺗﺼﻮر ﮐﻦ‬

‫‪www.ParsBook.Org‬‬

‫‪www.ParsBook.Org‬‬

‫ﺁن هﺎ در اﻧﺪﻳﺸﻪ ﭼﻴﺰﯼ ﻣﺒﻬﻢ‬ ‫ﮐﻪ اﻧﻌﮑﺎس ﻟﺮزاﻧﯽ از ﺣﺲ ﺗﺮس و اﻣﻴﺪ را‬ ‫در ذهﻦ ﮐﻮﭼﮏ و رﻧﮕﺎرﻧﮕﺸﺎن ﻣﯽ رﻗﺼﺎﻧﺪ ﺑﻪ ﮔﻠﻬﺎ ﻧﺰدﻳﮏ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ‬ ‫ﻳﺎدم ﻣﯽ اﻳﺪ‬ ‫روزﮔﺎرﯼ ﺳﺎدﻩ ﻟﻮﺣﺎﻧﻪ‬ ‫ﺻﺤﺮا ﺑﻪ ﺻﺤﺮا‬ ‫و ﺑﻬﺎر ﺑﻪ ﺑﻬﺎر‬ ‫داﻧﻪ داﻧﻪ ﺑﻨﻔﺸﻪ هﺎﯼ وﺣﺸﯽ را ﻳﮏ دﺳﺘﻪ ﻣﯽ ﮐﺮدم‬ ‫ﻋﺸﻖ را ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد ﻧﻮﺷﺖ‬ ‫در ﮔﺬر اﻳﻦ ﻟﺤﻈﺎت ﭘﺮﺷﺘﺎب ﺷﺒﺎﻧﻪ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﻪ ﻏﻔﻠﺖ ﺁن ﺳﻮال ﺑﯽ ﺟﻮاب ﮔﺬﺷﺖ‬ ‫دﻳﮕﺮ ﺣﺘﯽ ﻓﺮﺻﺖ دروغ هﻢ ﺑﺮاﻳﻢ ﺑﺎﻗﯽ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ اﺳﺖ‬ ‫وﮔﺮﻧﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ را ﻣﯽ ﺑﺴﺘﻢ و ﺑﻪ ﺁوازﯼ ﮔﻮش ﻣﻴﺪادم ﮐﻪ در ﺁن دﻟﯽ ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ‬ ‫ﻣﻦ ﺗﻮ را‬ ‫او را‬ ‫ﮐﺴﯽ را دوﺳﺖ ﻣﯽ دارم‬

‫ﺣﺴﻴﻦ ﭘﻨﺎهﯽ‬

‫ﮐﺎج هﺎ در ﺑﮑﺮ اﻧﺪ‬ ‫ﻧﻴﻤﮑﺖ ﮐﻬﻨﻪ ﺑﺎغ‬ ‫ﺧﺎﻃﺮات دورش را‬ ‫در اوﻟﻴﻦ ﺑﺎرش زﻣﺴﺘﺎﻧﯽ‬ ‫از ذهﻦ ﭘﮏ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ‬ ‫ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺷﻌﺮهﺎﻳﯽ را ﮐﻪ هﺮﮔﺰ ﻧﺴﺮودﻩ ﺑﻮدم‬ ‫ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺁوازهﺎﻳﯽ را ﮐﻪ هﺮﮔﺰ ﻧﺨﻮاﻧﺪﻩ ﺑﻮدﯼ‬

‫‪www.ParsBook.Org‬‬

‫‪www.ParsBook.Org‬‬

‫ﺣﺴﻴﻦ ﭘﻨﺎهﯽ‬

‫ﮐﮑﻞ‬ ‫ﺑﺎ ﺗﻮ‬ ‫ﺑﯽ ﺗﻮ‬ ‫هﻤﺴﻔﺮ ﺳﺎﻳﻪ ﺧﻮﻳﺸﻢ وﺑﻪ ﺳﻮﯼ ﺑﯽ ﺳﻮﯼ ﺗﻮ ﻣﯽ اﻳﻢ‬ ‫ﻣﻌﻠﻮﻣﯽ ﭼﻮن رﻳﮓ‬ ‫ﻣﺠﻬﻮﻟﯽ ﭼﻮن راز‬ ‫ﻣﻌﻠﻮم دﻟﯽ و ﻣﺠﻬﻮل ﭼﺸﻢ‬ ‫ﻣﻦ رﻧﮓ ﭘﻴﺮاهﻦ دﺧﺘﺮم را ﺑﻪ ﮔﻠﻬﺎﯼ ﻳﺎد ﺗﻮ ﺳﭙﺮدﻩ ام‬ ‫و ﮐﻔﺸﻬﺎﯼ زﻧﻢ را در راﻩ ﺗﻮ از ﻳﺎد ﺑﺮدﻩ ام‬ ‫اﯼ هﻤﻪ ﻣﻦ‬ ‫ﮐﮑﻞ زرﺗﺸﺖ‬ ‫ﺳﺎﻳﻪ ﺑﺎن ﻣﺴﻴﺢ‬ ‫ﺑﻪ ﺳﺮدﺗﺮﻳﻦ هﺎ‬ ‫ﻣﺮا ﺑﻪ ﺳﺮدﺗﺮﻳﻦ هﺎ ﺑﺮﺳﺎن‬

‫ﺣﺴﻴﻦ ﭘﻨﺎهﯽ‬

‫ﺷﺒﯽ ﺑﺎراﻧﯽ‬ ‫و رﺳﺎﻟﺖ ﻣﻦ اﻳﻦ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد‬ ‫ﺗﺎ دو اﺳﺘﮑﺎن ﭼﺎﯼ داغ را‬

‫‪www.ParsBook.Org‬‬

‫‪www.ParsBook.Org‬‬

‫از ﻣﻴﺎن دوﻳﺴﺖ ﺟﻨﮓ ﺧﻮﻧﻴﻦ‬ ‫ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺖ ﺑﮕﺬراﻧﻢ‬ ‫ﺗﺎ در ﺷﺒﯽ ﺑﺎراﻧﯽ‬ ‫ﺁن هﺎ را‬ ‫ﺑﺎ ﺧﺪاﯼ ﺧﻮﻳﺶ‬ ‫ﭼﺸﻢ در ﭼﺸﻢ هﻢ ﻧﻮش ﮐﻨﻴﻢ‬

‫ﺣﺴﻴﻦ ﭘﻨﺎهﯽ‬

‫ﻣﺮداد‬ ‫ﻣﺎ ﺑﺪهﮑﺎرﻳﻢ‬ ‫ﺑﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺻﻤﻴﻤﺎﻧﻪ ز ﻣﺎ ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ‬ ‫ﻣﻌﺬرت ﻣﯽ ﺧﻮاهﻢ ﭼﻨﺪم ﻣﺮداد اﺳﺖ ؟‬ ‫و ﻧﮕﻔﺘﻴﻢ‬ ‫ﭼﻮﻧﮑﻪ ﻣﺮداد‬ ‫ﮔﻮر ﻋﺸﻖ ﮔﻞ ﺧﻮﻧﺮﻧﮓ دل ﻣﺎ ﺑﻮدﻩ اﺳﺖ‬

‫ﺣﺴﻴﻦ ﭘﻨﺎهﯽ‬

‫ﺟﻐﺪ‬ ‫ﮐﻴﺴﺖ ؟‬ ‫ﮐﺠﺎﺳﺖ ؟‬ ‫اﯼ ﺁﺳﻤﺎن ﺑﺰرگ‬ ‫در زﻳﺮ ﺑﺎل هﺎ ﺧﺴﺘﻪ ام‬ ‫ﭼﻘﺪر ﮐﻮﭼﮏ ﺑﻮدﯼ ﺗﻮ‬

‫‪www.ParsBook.Org‬‬

‫‪www.ParsBook.Org‬‬

‫ﺣﺴﻴﻦ ﭘﻨﺎهﯽ‬

‫ﻧﻪ‬ ‫ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﺮدم‬ ‫ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ‬ ‫ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻳﺎدﮔﺎر ﮐﻮدﮐﯽ ﻣﻨﻨﺪ‬ ‫اﻳﺎ ﻣﺎدرم ﻣﺮا ﺑﺎز ﺧﻮاهﺪ ﺷﻨﺎﺧﺖ ؟‬

‫ﺣﺴﻴﻦ ﭘﻨﺎهﯽ‬

‫ﺁوار رﻧﮓ‬ ‫هﻴﭻ وﻗﺖ‬ ‫هﻴﭻ وﻗﺖ ﻧﻘﺎش ﺧﻮﺑﯽ ﻧﺨﻮاهﻢ ﺷﺪ‬ ‫اﻣﺸﺐ دﻟﯽ ﮐﺸﻴﺪم‬ ‫ﺷﺒﻴﻪ ﻧﻴﻤﻪ ﺳﻴﺒﯽ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻟﺮزش دﺳﺘﺎﻧﻢ‬ ‫در زﻳﺮ ﺁوارﯼ از رﻧﮓ هﺎ‬ ‫ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﻣﺎﻧﺪ‬

‫ﺣﺴﻴﻦ ﭘﻨﺎهﯽ‬

‫ﮔﻔﺘﮕﻮﯼ ﻣﻦ و ﻧﺎزﯼ زﻳﺮ ﭼﺘﺮ‬ ‫ﻧﺎزي‪ :‬ﺑﻴﺎ زﻳﺮ ﭼﺘﺮ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺑﺎرون ﺧﻴﺴﺖ ﻧﮑﻨﻪ‬ ‫ﻣﯽ ﮔﻢ ﮐﻪ ﺧﻠﯽ ﻗﺸﻨﮕﻪ ﮐﻪ ﺑﺸﺮ ﺗﻮﻧﺴﺘﻪ ﺁﺗﻴﺸﻮ ﮐﺸﻒ ﺑﮑﻨﻪ‬ ‫و ﻗﺸﻨﮕﺘﺮ اﻳﻨﻪ ﮐﻪ‬ ‫ﻳﺎدﮔﺮﻓﺘﻪ ﮔﻮﺟﻪ را‬ ‫ﺗﻮ ﺗﺎﺑﻪ هﺎ ﺳﺮخ ﮐﻨﻪ و ﺑﻌﺪ ﺑﺨﻮرﻩ‬ ‫راﺳﯽ راﺳﯽ ؟ ﻳﻪ روزﯼ‬

‫‪www.ParsBook.Org‬‬

‫‪www.ParsBook.Org‬‬

‫اﮔﻪ ﮔﻮﺟﻪ هﻴﭻ ﮐﺠﺎ ﭘﻴﺪاﻧﺸﻪ‬ ‫اون وﻗﺖ ﺑﺸﺮ ﭼﮑﺎر ﮐﻨﻪ ؟‬ ‫ﻣﻦ ‪ :‬هﻴﭽﯽ ﻧﺎزﯼ‬ ‫داﻧﺸﻤﻨﺪا ﺗﺰ ﻣﯽ دن ﺗﺎ ﺗﺎﺑﻪ هﺎ را ﺑﺨﻮرﻳﻢ‬ ‫وﻗﺘﯽ ﺁهﻨﺎ هﻤﻪ ﺗﻤﻮم ﺑﺸﻪ‬ ‫اون وﻗﺖ ﺑﺸﺮ‬ ‫ﻟﺒﺎﺳﺎرو ﻣﯽ ﮐﻨﻪ و ﺑﺎ هﻠﻬﻠﻪ‬ ‫از روﯼ ﺁﺗﻴﺶ ﻣﯽ ﭘﺮﻩ‬ ‫ﻧﺎزﯼ ‪ :‬دورﺑﻴﻦ ﻟﻮﺑﻴﺘﻞ ﻣﻬﺮﻳﻪ ﻣﻮ‬ ‫اﮔﻪ ﺑﺎ هﻢ ﺑﺨﻮرﻳﻢ‬ ‫هﻠﻬﻠﻪ هﺎﯼ ﻣﻦ وﺗﻮ‬ ‫ﭼﻄﻮرﯼ ﺛﺒﺖ ﻣﯽ ﺷﻪ‬ ‫ﻣﻦ ‪ :‬ﻋﺸﻖ ﻣﻦ‬ ‫ﺁب هﺎ ﻟﻨﺰ ﻣﻮرب دارﻧﺪ‬ ‫ﺁدﻣﻮ وارووﻧﻪ ﺛﺒﺘﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‬ ‫ﻋﮑﺴﻤﻮن ﺗﻮ ﺁب ﺑﺮﮐﻪ ﺗﺎ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻣﯽ ﻣﻮﻧﻪ‬ ‫ﻧﺎزﯼ ‪ :‬رﻧﮕﯽ ﻳﺎ ﺳﻴﺎﻩ ﺳﻔﻴﺪ ؟‬ ‫ﻣﻦ ‪ :‬ﻣﻦ ﺳﻴﺎﻩ و ﺗﻮ ﺳﻔﻴﺪ‬ ‫ﻧﺎزﯼ ‪ :‬ﺁﺗﻴﺶ ﭼﯽ ؟ ﺗﻮ ﺁﺑﺎ ﺧﺎﻣﻮش ﻧﻤﯽ ﺷﻦ ﺁﺗﻴﺸﺎ‬ ‫ﻣﻦ ‪ :‬ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ واﷲ‬ ‫ﭼﺘﺮ رو ﺑﺪش ﺑﻪ ﻣﻦ‬ ‫ﻧﺎزﯼ ‪ :‬اون ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﭼﺘﺮ رو ﺳﺎﺧﺖ ﻋﺎﺷﻖ ﺑﻮد‬ ‫ﻣﻦ ‪ :‬ﻧﻪ ﻋﺰﻳﺰ دل ﻣﻦ ‚ ﺁدم ﺑﻮد‬

‫ﺣﺴﻴﻦ ﭘﻨﺎهﯽ‬

‫ﺷﺐ و ﻧﺎزﯼ ‚ ﻣﻦ و ﺗﺐ‬ ‫ﻣﻦ ‪ :‬هﻤﻪ ﭼﯽ از ﻳﺎد ﺁدم ﻣﯽ رﻩ‬ ‫ﻣﮕﻪ ﻳﺎدش ﮐﻪ هﻤﻴﺸﻪ ﻳﺎدﺷﻪ‬ ‫ﻳﺎدﻣﻪ ﻗﺒﻞ از ﺳﻮال‬ ‫ﮐﺒﻮﺗﺮ ﺑﺎ ﭘﺎﯼ ﻣﻦ راﻩ ﻣﯽ رﻓﺖ‬ ‫ﺟﻴﺮﺟﻴﺮﮎ ﺑﺎ ﮔﻠﻮﯼ ﻣﻦ ﻣﯽ ﺧﻮﻧﺪ‬ ‫ﺷﺎﭘﺮﮎ ﺑﺎ ﭘﺮ ﻣﻦ ﭘﺮ ﻣﯽ زد‬ ‫ﺳﻨﮓ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻦ ﺑﺮﻓﻮ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﯽ ﮐﺮد‬ ‫ﺳﺒﺰ ﺑﻮدم درﺷﺐ روﻳﺶ ﮔﻠﺒﺮگ ﭘﻴﺎز‬

‫‪www.ParsBook.Org‬‬

‫‪www.ParsBook.Org‬‬

‫هﺎﻟﻪ ﺑﻮدم در ﺻﺒﺢ ﮔﺮد ﭼﺘﺮ ﮔﻞ ﻳﺎس‬ ‫ﮔﻴﺞ ﻣﯽ رﻓﺖ ﺳﺮم در ﺗﮑﺎﭘﻮﯼ ﺳﺮ ﮔﻴﺞ ﻋﻘﺎب‬ ‫ﻧﻮر ﺑﻮدم در روز‬ ‫ﺳﺎﻳﻪ ﺑﻮدم در ﺷﺐ‬ ‫ﺑﻴﮑﺮاﻧﻪ اﺳﺖ درﻳﺎ‬ ‫ﮐﻮﭼﻴﮑﻪ ﻗﺎﻳﻖ ﻣﻦ‬ ‫هﺎﯼ ‪ ...‬ﺁهﺎﯼ‬ ‫ﺗﻮ ﮐﺠﺎﻳﯽ ﻧﺎزﯼ‬ ‫ﻋﺸﻖ ﺑﯽ ﻋﺎﺷﻖ ﻣﻦ‬ ‫ﺳﺮدﻣﻪ‬ ‫ﻣﺜﻞ ﻳﮏ ﻗﺎﻳﻖ ﻳﺦ ﮐﺮدﻩ روﯼ درﻳﺎﭼﻪ ﻳﺦ ‚ ﻳﺦ ﮐﺮدم‬ ‫ﻋﻴﻦ ﺁﻏﺎز زﻣﻴﻦ‬ ‫ﻧﺎزﯼ ‪ :‬زﻣﻴﻦ ؟‬ ‫ﻳﮏ ﮐﺴﯽ اﺳﻤﻤﻮ ﮔﻔﺖ‬ ‫ﺗﻮ ﻣﻨﻮ ﺻﺪا ﮐﺮدﯼ ﻳﺎ ﺟﻴﺮﺟﻴﺮﮎ ﺁواز ﻣﯽ ﺧﻮﻧﺪ‬ ‫ﻣﻦ ‪ :‬ﺟﻴﺮﺟﻴﺮﮎ ﺁواز ﻣﯽ ﺧﻮﻧﺪ‬ ‫ﻧﺎزﯼ ‪ :‬ﺗﺸﻨﺘﻪ ؟ ﺁب ﻣﯽ ﺧﻮاﯼ ؟‬ ‫ﻣﻦ ‪ :‬ﮐﺎﺷﮑﯽ ﺗﺸﻨﻪ م ﺑﻮد‬ ‫ﻧﺎزﯼ ‪ :‬ﮔﺸﻨﺘﻪ ؟ ﻧﻮن ﻣﯽ ﺧﻮاﯼ ؟‬ ‫ﻣﻦ ‪ :‬ﮐﺎﺷﮑﯽ ﮔﺸﻨﻪ م ﺑﻮد‬ ‫ﻧﺎزﯼ ‪ :‬ﭘﻪ ﭼﺘﻪ دﻧﺪوﻧﺖ درد ﻣﯽ ﮐﻨﻪ ؟‬ ‫ﻣﻦ ‪ :‬ﺳﺮدﻣﻪ‬ ‫ﻧﺎزﯼ ‪ :‬ﺧﺐ ﺑﺮو زﻳﺮ ﻟﺤﺎف‬ ‫ﻣﻦ ‪ :‬ﺻﺪ ﻟﺤﺎف هﻢ ﮐﻤﻪ‬ ‫ﻧﺎزﯼ ‪ :‬ﺁﺗﻴﺸﻮ اﻟﻮ ﮐﻨﻢ ؟‬ ‫ﻣﻦ ‪ :‬ﻣﯽ دوﻧﯽ ﭼﻴﻪ ﻧﺎزﯼ ؟‬ ‫ﺗﻮ ﺳﻴﻨﻪ م ﻗﻠﺒﻢ دارﻩ ﻳﺦ ﻣﯽ زﻧﻪ‬ ‫اون وﻗﺘﺶ ﺗﻮﯼ ﺳﺮم‬ ‫ﮐﻮرﻩ روﺷﻦ ﮐﺮدﻧﺪ‬ ‫ﺳﺮدﻣﻪ‬ ‫ﻣﺜﻞ ﺁﻏﺎز ﺣﻴﺎت ﮔﻞ ﻳﺦ‬ ‫ﻧﺎزﯼ ‪ :‬ﭼﮑﻨﻢ ؟ هﺎ ﭼﻪ ﮐﻨﻢ ؟‬ ‫ﻣﻦ ‪ :‬ﻣﺎ ﭼﺮاﻣﯽ ﺑﻴﻨﻴﻢ‬ ‫ﻣﺎ ﭼﺮا ﻣﯽ ﻓﻬﻤﻴﻢ‬ ‫ﻣﺎ ﭼﺮا ﻣﯽ ﭘﺮﺳﻴﻢ‬ ‫ﻧﺎزﯼ ‪ :‬ﻣﮕﺲ هﻢ ﻣﯽ ﺑﻴﻨﻪ‬ ‫ﮔﺎو هﻢ ﻣﻴﺒﻴﻨﻪ‬ ‫ﻣﻦ ‪ :‬ﻣﯽ ﺑﻴﻨﻪ ﮐﻪ ﭼﯽ ﺑﺸﻪ ؟‬ ‫ﻧﺎزﯼ ‪ :‬ﮐﻪ ﻣﮕﺲ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﻗﻨﺪ ﻧﺸﻴﻨﻪ رو ﻣﻨﻘﺎر ﺷﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﺳﺮ‬ ‫ﮔﺎو ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﮔﻮﺳﺎﻟﻪ اش ﮐﺮﻩ ﺧﺮ را ﻟﻴﺲ ﻧﺰﻧﻪ‬

‫‪www.ParsBook.Org‬‬

‫‪www.ParsBook.Org‬‬

‫ﺑﺰ ﺑﺘﻮﻧﻪ از دور ﺑﺰﻏﺎﻟﺸﻮ ﺑﺸﻨﺎﺳﻪ‬ ‫ﺧﻴﻠﯽ هﻢ ﺧﻮﺑﻪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻣﻴﺒﻴﻨﻴﻢ‬ ‫ورﻧﻪ ﺧﻮب ﮐﻔﺸﺎﻣﻮن ﻟﻨﮕﻪ ﺑﻪ ﻟﻨﮕﻪ ﻣﯽ ﺷﺪ‬ ‫اﮔﻪ ﻣﺎ ﻧﻤﯽ دﻳﺪﻳﻢ از ﮐﺠﺎ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﻴﺪﻳﻢ ﮐﻪ ﺳﻔﻴﺪ ﻳﻌﻨﯽ ﭼﻪ ؟‬ ‫ﮐﻪ ﺳﻴﺎﻩ ﻳﻌﻨﯽ ﭼﯽ؟‬ ‫ﺳﺮﻣﻮن ﺗﺎق ﻣﯽ ﺧﻮرد ﺑﻪ در ؟‬ ‫ﭘﺎﻣﻮن ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ ﺑﻪ ﺳﻨﮓ‬ ‫از ﮐﺠﺎ ﻣﯽ دوﻧﺴﺘﻴﻢ ﺑﻮﺗﻪ اﯼ ﮐﻪ زﻳﺮ ﭘﺎﻣﻮن ﻟﻪ ﻣﯽ ﺷﻪ‬ ‫ﮐﻠﻢ ﻳﺎ ﮔﻞ ﺳﺮخ ؟‬ ‫هﻨﺪﺳﻪ ﺗﻮ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﺪوﯼ زﻧﺒﻮر ﭼﺸﻢ ﺁدﻣﻪ‬ ‫ﻣﻦ ‪ :‬درﮎ زﻳﺒﺎﻳﯽ ‚ درﮐﯽ زﻳﺒﺎﺳﺖ‬ ‫ﺳﺒﺰﯼ ﺳﺮو ﻓﻘﻂ ﻳﮏ ﺳﻴﻦ از اﻟﺒﺎﯼ ﻧﻬﺎد ﺑﺸﺮﯼ‬ ‫ﺧﺮﻣﺖ رﻧﮓ ﮔﻞ از رگ ﮔﻠﯽ ﮔﻢ ﮔﺸﺘﻪ اﺳﺖ‬ ‫ﻋﻄﺮ ﮔﻞ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﻋﻄﺮ ﮐﺴﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ داﻧﻴﻢ ﮐﻴﺴﺖ‬ ‫ﻣﯽ اﻳﺪ ﻳﺎ رﻓﺘﻪ اﺳﺖ ؟‬ ‫ﭼﺸﻢ ﺑﺎ دﻳﺪن رودوﻧﻪ ﺟﺎرﯼ ﻧﻤﯽ ﺷﻪ‬ ‫ﺑﺎزﯼ زﻟﻒ دل و دﺳﺖ ﻧﺴﻴﻢ اﻓﺴﻮﻧﻪ‬ ‫ﻧﻤﯽ ﮔﻨﺠﻪ ﮐﻬﮑﺸﻮن در ﭼﻤﺪون ﺣﻴﺮت‬ ‫ﺁدﻣﯽ ﺣﺴﺮت ﺳﺮﮔﺮدوﻧﻪ‬ ‫ﻧﺎﻇﺮ هﻠﻬﻠﻪ ﺑﺎد و ﻋﻠﻒ‬ ‫هﻴﺠﺎﻧﯽ ﺳﺖ ﺑﺸﺮ‬ ‫در ﺗﻼش روﺷﻦ ﺑﺎﻟﻪ ﻣﺎهﯽ ﺑﺎ ﺁب‬ ‫ﺑﺎل ﭘﺮﻧﺪﻩ ﺑﺎ ﺑﺎد‬ ‫ﺑﺮگ درﺧﺖ ﺑﺎ ﺑﺎران‬ ‫ﭘﻴﭽﺶ ﻧﻮر در ﺁﺗﺶ‬ ‫ﺁدﻣﯽ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺳﺎﻟﻦ ﻣﺮگ ﺧﻮدﺷﻪ‬ ‫ﭼﺸﻤﻬﺎﺷﻮ ﻣﯽ ﺑﺨﺸﻪ ﺗﺎ ﺑﻔﻬﻤﻪ ﮐﻪ درﻳﺎ ﺁﺑﯽ اﺳﺖ‬ ‫دﻟﺸﻮ ﻣﯽ ﺑﺨﺸﻪ ﺗﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﺳﺎدﻩ ﺁهﻮ را درﮎ ﺑﮑﻨﻪ‬ ‫ﺳﺮدﻣﻪ‬ ‫ﻣﺜﻞ ﭘﺎﻳﺎن زﻣﻴﻦ‬ ‫ﻧﺎزﯼ‬ ‫ﻧﺎزﯼ ‪ :‬ﻧﺎزﯼ ﻣﺮد‬ ‫ﻣﻦ ‪ :‬ﺗﺎ ﮐﺠﺎ ﻣﻦ اوﻣﺪم ‪/‬‬ ‫ﭼﻄﻮرﯼ ﺑﺮﮔﺮدم ؟‬ ‫ﭼﻪ درازﻩ ﺳﺎﻳﻪ ام‬ ‫ﭼﻪ ﮐﺒﻮد ﭘﺎهﺎم‬ ‫ﻣﻦ ﮐﺠﺎ ﺧﻮاﺑﻢ ﺑﺮد ؟‬ ‫ﻳﻪ ﭼﻴﺰﯼ دﺳﺘﻢ ﺑﻮد ﮐﺠﺎ از دﺳﺘﻢ رﻓﺖ ؟‬ ‫ﻣﻦ ﻣﯽ ﺧﻮاهﻢ ﺑﺮﮔﺮدم ﺑﻪ ﮐﻮدﮐﯽ‬ ‫ﻗﻮل ﻣﯽ دهﻢ ﮐﻪ از ﺧﻮﻧﻪ ﭘﺎﻣﻮ ﺑﻴﺮون ﻧﺬارم‬

‫‪www.ParsBook.Org‬‬

‫‪www.ParsBook.Org‬‬

‫ﺳﺎﻳﻪ ﻣﻮ دﻧﺒﺎل ﻧﮑﻨﻢ‬ ‫ﺗﻠﺦ ﺗﻠﺨﻢ‬ ‫ﻣﺜﻞ ﻳﮏ ﺧﺎرﮎ ﺳﺒﺰ‬ ‫ﺳﺮدﻣﻪ و ﻣﯽ دوﻧﻢ هﻴﭻ زﻣﺎﻧﯽ دﻳﮕﻪ ﺧﺮﻣﺎ ﻧﻤﯽ ﺷﻢ‬ ‫ﭼﻪ ﻏﺮﻳﺒﻢ روﯼ اﻳﻦ ﺧﻮﺷﻪ ﺳﺮخ‬ ‫ﻣﻦ ﻣﯽ ﺧﻮام ﺑﺮﮔﺮدم ﺑﻪ ﮐﻮدﮐﯽ‬ ‫ﻧﺎزﯼ ‪ :‬ﻧﻤﯽ ﺷﻪ‬ ‫ﮐﻔﺶ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺑﺮاﻣﻮن ﮐﻮﭼﻴﮑﻪ‬ ‫ﻣﻦ ‪ :‬ﭘﺎﺑﺮهﻨﻪ ﻧﻤﯽ ﺷﻪ ﺑﺮﮔﺮدم ؟‬ ‫ﻧﺎزﯼ ‪ :‬ﭘﻞ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺗﻮان وزن ﻣﺎ را ﻧﺪارﻩ ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻣﻦ ‪ :‬ﺑﺮاﯼ ﮔﺬﺷﺘﻦ از ﻧﺎﻣﻤﮑﻦ ﮐﻴﻮ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ‬ ‫ﻧﺎزﯼ ‪ :‬روﻳﺎ را‬ ‫ﻣﻦ ‪ :‬روﻳﺎ را ﮐﺠﺎ زﻳﺎرت ﺑﮑﻨﻢ ؟‬ ‫ﻧﺎزﯼ آﻪ در ﻋﺎﻟﻢ ﺧﻮاب‬ ‫ﻣﻦ ‪ :‬ﺧﻮاب ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎم ﻧﻤﯽ ﺁد‬ ‫ﻧﺎزﯼ ‪ :‬ﺑﺸﻤﺎر ﺗﺎ ﺳﯽ ﺑﺸﻤﺎر ‪ ...‬ﻳﮏ و دو‬ ‫ﻣﻦ ‪ :‬ﻳﮏ و دو‬ ‫ﻧﺎزﯼ ‪ :‬ﺳﻪ و ﭼﻬﺎر‬

‫ﺣﺴﻴﻦ ﭘﻨﺎهﯽ‬

‫ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ و ﻧﺎزﯼ ﺑﺎ هﻢ ﻣﺮدﻳﻢ‬ ‫ﻧﺎزﯼ ‪ :‬ﭘﻨﺠﺮﻩ راﺑﺒﻨﺪ و ﺑﻴﺎ ﺗﺎﺑﺎ هﻢ ﺑﻤﻴﺮﻳﻢ ﻋﺰﻳﺰم‬ ‫ﻣﻦ ‪ :‬ﻧﺎزﯼ ﺑﻴﺎ‬ ‫ﻧﺎزﯼ ‪ :‬ﻣﯽ ﺧﻮاﯼ ﺑﮕﯽ ﺗﻮ ﻋﻤﻖ ﺷﺐ ﻳﻪ ﺳﮓ ﺳﻴﺎﻩ هﺴﺖ‬ ‫ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ و راز رﻧﮓ ﮔﻞ هﺎ رو ﻣﯽ دوﻧﻪ ؟‬ ‫ﻣﻦ‪ :‬ﻧﻪ ﻣﯽ ﺧﻮام ﺑﺮات ﻗﺴﻢ ﺑﺨﻮرم ﮐﻪ او ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﺳﻔﻴﺪ ﺳﺮودﻩ ﯼ ﻳﻪ ﺁدﻣﻨﺪ‬ ‫ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ‬ ‫ﻧﺎزﯼ ‪ :‬ﻳﻪ ﺳﺎﻳﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺗﻮ ﺳﺎﺣﻞ‬ ‫ﻣﻦ ‪ :‬ﻣﻨﺘﻈﺮ اﺑﻼﻏﻪ ﺗﺎ ﺁدﻣﺎ را ﺑﻪ ﻳﻪ ﺳﺮود دﺳﺘﺠﻤﻌﯽ دﻋﻮت ﮐﻨﻪ‬ ‫ﻧﺎزﯼ ‪ :‬ﻏﻮل اﻧﺘﺰاع اﺳﺖ‪ .‬ﺁرﻩ ؟‬ ‫ﻣﻦ ‪ :‬ﻧﻪ دﻳﮕﻪ ! ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺳﻨﮕﯽ ﺁوازﻩ ! ﻧﻴﮕﺎش ﮐﻦ‬ ‫ﻧﺎزﯼ ‪ :‬زﻧﺶ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ذﻟﻪ ﺷﺪﻳﻢ از دﺳﺖ درﺧﺘﺎ‬ ‫راﻩ ﻣﯽ رن و ﺷﺎخ و ﺑﺮﮔﺸﻮﻧﻮ ﻣﯽ ﺧﻮان‬ ‫ﻣﻦ ‪ :‬ﺧﺐ ﺣﻖ دارﻧﺪ اﻟﺒﺘﻪ اون هﻢ ﺑﻪ اوﻧﺎ ﺣﻖ دارﻩ‬

‫‪www.ParsBook.Org‬‬

‫‪www.ParsBook.Org‬‬

‫ﻧﺎزﯼ ‪ :‬ﺧﻮب ﺑﺨﺮﻩ ﻣﮕﻪ ﺗﺎﺑﻮت ﻗﻴﻤﺘﺶ ﭼﻨﺪﻩ ؟‬ ‫ﻣﻦ ‪ :‬ﺑﻮﺷﻮ ﭼﻴﮑﺎر ﮐﻨﻪ ﭘﻴﺮﻣﺮد ؟‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﻮﯼ ﺗﺎزﻩ ﭼﻮب ﺑﺪﻩ ﻳﺎ ﻧﻪ ؟‬ ‫ﻧﺎزﯼ ‪ :‬دﻳﻮوﻧﻪ ﺳﺖ؟‪.‬‬ ‫ﻣﻦ ‪ :‬ﺷﺪﻩ ‚ ﻣﯽ ﮔﻦ ﺗﻮ ﺟﺸﻦ ﺗﻮﻟﺪش دﻳﻮوﻧﻪ ﺷﺪﻩ‬ ‫ﻧﺎزﯼ ‪ :‬ﻧﺎزﯼ !! ﭼﻪ ﺣﻮﺻﻠﻪ اﯼ دارﻧﺪ ﻣﺮدم‬ ‫ﻣﻦ ‪ :‬ﮐﭙﺮش ﺳﻮﺧﺖ و ﻣﻬﻤﺎﻧﺎش ﭘﺎﭘﺘﯽ ﭘﺎ ﺑﻪ ﻓﺮار ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ‬ ‫ﻧﺎزﯼ ‪ :‬ﺧﻮﺷﺎ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺶ ﮐﻪ ﺳﺘﺎرﻩ هﺎ را دارﻩ‬ ‫ﻣﻦ ‪ :‬رﻓﺘﻪ دادﮔﺎﻩ و ﺷﮑﺎﻳﺖ ﮐﺮدﻩ ﮐﻪ هﻤﻪ ﺳﺘﺎرﻩ را دزدﻳﺪﻧﺪ‬ ‫ﻧﺎزﯼ ‪ :‬اﻳﻨﻮ ﺗﻮ ﻳﮑﯽ از ﻣﺠﻼت ﺧﻮﻧﺪﯼ‬ ‫ﻋﺎﺷﻘﻪ؟‬ ‫ﻣﻦ ‪ :‬ﻋﺎﺷﻖ ﻳﻪ ﭘﻴﺮزﻧﻪ ﮐﻪ ﻋﻘﻴﺪﻩ دارﻩ دو دوﺗﺎ ﭘﻨﺶ ﺗﺎ ﻣﯽ ﺷﻪ‬ ‫ﻧﺎزﯼ ‪ :‬واﻩ‬ ‫ﻣﻦ ﺳﻪ ﺗﺎﺷﻮ ﺷﻨﻴﺪم ! ﻓﺎﻣﻴﻠﺸﻪ ؟‬ ‫ﻣﻦ ‪ :‬ﻧﻪ‬ ‫ﻳﻪ ﺳﻨﮕﻪ ﮐﻪ ﻟﻢ دادﻩ و ﻇﺎهﺮا ﮔﺮﻳﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ‬ ‫ﻧﺎزﯼ ‪ :‬اﻳﺸﺎاﷲ ﭘﺎ ﺑﻪ ﭘﺎﯼ هﻢ ﭘﻴﺮ ﺑﺸﻴﻦ ﺧﻮردو ﺧﻮرﮎ ﭼﻴﮑﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﻦ‬ ‫ﻣﻦ ‪ :‬ﺳﺮﻣﺎ ﻣﯽ ﺧﻮرن‬ ‫ﻣﺎدرش ﮐﺘﺎﺑﺎ را ﻣﯽ رﻳﺰﻩ ﺗﻮ ﻳﻪ ﭘﺎﺗﻴﻞ ﺑﺰرگ و ﺷﺎم راﻩ ﻣﯽ اﻧﺪازﻩ‬ ‫ﻧﺎزﯼ ‪ :‬ﻣﺎدرش ﺳﺎﻳﻪ ﻳﻪ درﺧﺘﻪ ؟‬ ‫ﻣﻦ ‪ :‬ﻧﻪ ﻳﻪ ﺁدﻣﻪ ﮐﻪ هﻤﻴﺸﻪ ﻣﯽ ﮔﻪ ‪ :‬ﺗﻮ هﻢ ﺑﺮو ‪ ...‬ﺗﻮ هﻢ ﺑﺮو‬ ‫ﻣﻦ ‪ :‬ﺷﻨﻴﺪﯼ ؟‬ ‫ﻧﺎزﯼ ‪ :‬ﺁرﻩ ﺻﺪاﯼ ﺑﺎدﻩ !دارﻩ ﻣﺎ را ادادﻣﻪ ﻣﯽ دﻩ ﭘﻨﺠﺮﻩ رو ﺑﺒﻨﺪ‬ ‫و از ﺳﮓ هﺎﻳﯽ ﺑﺮام ﺑﮕﻮ ﮐﻪ ﺳﻴﺎهﻨﺪ‬ ‫و در ﻋﻤﻖ ﺷﺐ هﺎ ﻓﮑﺮ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ و راز رﻧﮓ ﮔﻞ هﺎ را ﻣﯽ داﻧﻨﺪ‬ ‫ﻣﻦ ‪ :‬ﺁﻩ ﻧﺮﮔﺲ ﻃﻼﻳﻴﻢ ﺑﻐﻠﻢ ﮐﻦ ﮐﻪ ﺁﺳﻤﻮن دﻳﻮوﻧﻪ اﺳﺖ‬ ‫ﺁﻩ ﻧﺮﮔﺲ ﻃﻼﻳﻴﻢ ﺑﻐﻠﻢ ﮐﻦ ﮐﻪ زﻣﻴﻦ هﻢ ‪...‬‬ ‫و اﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺪ ﮐﻪ‬ ‫ﭘﻨﺠﺮﻩ را ﺑﺴﺘﻴﻢ و در ﺁن ﺷﺐ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻧﯽ ﻣﻦ و ﻧﺎزﯼ ﺑﺎ هﻢ ﻣﺮدﻳﻢ‬ ‫و ﺑﺎد ﺣﺘﯽ ﺁﻩ ﻧﺮﮔﺲ ﻃﻼﻳﯽ ﻣﺎ را‬ ‫ﺑﺎ ﺧﻮد ﺑﻪ هﻴﭻ ﮐﺠﺎ ﻧﺒﺮد‬

‫ﺣﺴﻴﻦ ﭘﻨﺎهﯽ‬

‫ﺳﺮودﯼ ﺑﺮاﯼ ﻣﺎدران‬

‫‪www.ParsBook.Org‬‬

‫‪www.ParsBook.Org‬‬

‫ﭘﺸﺖ دﻳﻮار ﻟﺤﻈﻪ هﺎ هﻤﻴﺸﻪ ﮐﺴﯽ ﻣﯽ ﻧﺎﻟﺪ‬ ‫ﭼﻪ ﮐﺴﯽ او؟‬ ‫زﻧﯽ اﺳﺖ در دوردﺳﺖ هﺎﯼ دور‬ ‫زﻧﯽ ﺷﺒﻴﻪ ﻣﺎدرم‬ ‫زﻧﯽ ﺑﺎ ﻟﺒﺎس ﺳﻴﺎﻩ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﺮ روﻳﺸﺎن‬ ‫ﺷﮑﻮﻓﻪ هﺎﯼ ﺳﻔﻴﺪ ﮐﻮﭼﮏ ﻧﺸﺴﺘﻪ اﺳﺖ‬ ‫رﻓﺘﻢ و وارت دﻳﺪم ﭼﻞ ورات‬ ‫ﭼﻞ وار ﮐﻬﻨﺖ وﺑﺮدس ﺑﻬﺎرت‬ ‫ﭘﺸﺖ دﻳﻮار ﻟﺤﻈﻪ هﺎ هﻤﻴﺸﻪ ﮐﺴﯽ ﻣﯽ ﻧﺎﻟﺪ‬ ‫و اﻳﻦ ﺑﺎر زﻧﯽ ﺑﻬﻴﺎد ﺳﺎﻟﻬﺎﯼ دور‬ ‫ﺳﺎﻟﻬﯽ ﮔﻤﻢ‬ ‫ﺳﺎﻟﻬﺎﻳﯽ ﮐﻪ در ﮐﺪورت ﮔﺬﺷﺖ‬ ‫ﭘﻴﺮ و ﻓﺮاﻣﻮش ﮔﺸﺘﻪ اﻧﺪ‬ ‫ﻣﯽ ﻧﺎﻟﺪ ﮐﻮدﮐﯽ اش را‬ ‫دﻳﺮوز را‬ ‫دﻳﺮوز در ﻏﺒﺎر را‬ ‫او ﮐﻮﭼﮏ ﺑﻮد و ﺷﺎد‬ ‫ﺑﺎ ﭘﻴﺮاهﻨﯽ ﺑﻪ رﻧﮓ ﮔﻠﻬﺎﯼ وﺣﺸﯽ‬ ‫ﺳﺒﺰ و ﺳﺮخ‬ ‫و هﻤﺮاﻩ او ﻣﺎدرش‬ ‫زﻧﯽ ﺑﺎ ﻟﺒﺎس هﺎﯼ ﺳﻴﺎﻩ ﮐﻪ ﺑﺮ روﻳﺸﺎن ﺷﮑﻮﻓﻪ هﺎﯼ ﺳﻔﻴﺪ ﮐﻮﭼﮏ ﻧﺸﺴﺘﻪ‬ ‫ﺑﻮد‬ ‫زﻳﺮ هﻤﻴﻦ ﺑﻠﻮط ﭘﻴﺮ‬ ‫ﺑﺎد زورش ﺑﻪ ﭘﺮ ﻋﻘﺎب ﻧﻤﯽ رﺳﻴﺪ‬ ‫ﻳﺎد ﻣﯽ ﺁورد اﻓﺴﺎﻧﻪ هﺎﯼ ﻣﺎدرش را‬ ‫ﻣﺎدر‬ ‫اﻳﻦ هﻤﻪ درﺧﺖ از ﮐﺠﺎ ﺁﻣﺪﻩ اﻧﺪ ؟‬ ‫هﺮ درﺧﺖ اﻳﻦ ﮐﻮهﺴﺎر‬ ‫ﺣﮑﺎﻳﺘﯽ اﺳﺖ دﺧﺘﺮم‬ ‫ﭘﺲ راﺳﺖ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﻣﺎدرم‬ ‫زﻧﺎن ﺗﺎوﻩ در ﺟﻨﮕﻞ ﻣﯽ ﻣﻴﺮﻧﺪ‬ ‫در ﻟﺤﻈﻪ هﺎﯼ ﮐﻮﻩ‬ ‫و ﺳﺎﻟﻬﺎﯼ ﺑﻌﺪ‬ ‫دﺧﺘﺮان ﺗﺎوﻩ ﺑﺎ ﻟﺒﺎس هﺎﯼ ﺳﻴﺎﻩ ﮐﻪ ﺑﺮ روﻳﺸﺎن ﺷﮑﻮﻓﻪ هﺎﯼ ﺳﻔﻴﺪ ﻧﺸﺴﺘﻪ‬ ‫اﺳﺖ ﺁﻧﻬﺎ را در ﺁوازهﺎﺷﺎن ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﻨﺪ‬ ‫هﺮ دﺧﺘﺮﯼ ﻣﺎدرش را‬ ‫رﻓﺘﻢ و وارت دﻳﺪم ﭼﻞ وارت‬ ‫ﭼﻞ وار ﮐﻬﻨﺖ وﺑﺮدس ﻧﻬﺎرت‬ ‫ﺧﺮاﺑﯽ اﺟﺎق هﺎ را دﻳﺪم در ﺧﺮاﺑﯽ ﺧﺎﻧﻪ هﺎ‬

‫‪www.ParsBook.Org‬‬

‫‪www.ParsBook.Org‬‬

‫و دﻳﺪم ﺳﻨﮓ هﺎﯼ دﺳﺖ ﭼﻴﻦ ﺗﻮ را‬ ‫در ﺧﺮاﺑﯽ ﮐﻬﻨﻪ ﺗﺮﯼ‬ ‫ﭘﺸﺖ دﻳﻮار ﻟﺤﻈﻪ هﺎ هﻤﻴﺸﻪ ﮐﺴﯽ ﻣﯽ ﻧﺎﻟﺪ‬ ‫و اﻳﻦ ﺑﺎر دﺧﺘﺮﯼ ﺑﻪ ﻳﺎد ﻣﺎدرش‬

‫‪ ‬‬ ‫‪ ‬‬ ‫‪ ‬‬

‫ﺣﺴﻴﻦ ﭘﻨﺎهﯽ‬

‫ﻣﻨﻈﻮﻣﻪ هﺎ‬ ‫ﭘﺲ اﻳﻦ هﺎ هﻤﻪ اﺳﻤﺶ زﻧﺪﮔﯽ اﺳﺖ‬ ‫دﻟﺘﻨﮕﯽ هﺎ دل ﺧﻤﻮﺷﯽ هﺎ ﺛﺎﻧﻴﻪ هﺎ دﻗﻴﻘﻪ هﺎ‬ ‫ﺣﺘﯽ اﮔﺮ ﺗﻌﺪادﺷﺎن ﺑﻪ دو ﺑﺮاﺑﺮ ﺁن رﻗﻤﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاﻳﺖ ﻧﻮﺷﺘﻪ ام ﺑﺮﺳﺪ‬ ‫ﻣﺎ زﻧﺪﻩ اﻳﻢ ﭼﻮن ﺑﻴﺪارﻳﻢ‬ ‫ﻣﺎ زﻧﺪﻩ اﻳﻢ ﭼﻮن ﻣﯽ ﺧﻮاﺑﻴﻢ‬ ‫و رﺳﺘﮕﺎر و ﺳﻌﺎدﺗﻤﻨﺪﻳﻢ‬ ‫زﻳﺮا هﻨﻮز ﺑﺮ ﮔﺴﺘﺮﻩ وﻳﺮاﻧﻪ هﺎﯼ وﺟﻮدﻣﺎن ﭘﺎﻧﺸﻴﻨﯽ‬ ‫ﺑﺮاﯼ ﮔﻨﺠﺸﮏ ﻋﺸﻖ ﺑﺎﻗﯽ ﮔﺬاﺷﺘﻪ اﻳﻢ‬ ‫ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﻴﻢ زﻳﺮا هﻨﻮز ﺻﺒﺢ هﺎﻣﺎن ﺁذﻳﻦ ﻣﻠﮑﻮﺗﯽ ﺑﺎﻧﮓ ﺧﺮوس هﺎﺳﺖ‬ ‫ﺳﺮو هﺎ ﻣﺒﻠﻐﻴﻦ ﺑﯽ ﻣﻨﺖ ﺳﺮ ﺳﺒﺰﯼ اﻧﺪ‬ ‫و ﺷﻘﺎﻳﻖ هﺎ ﭘﻴﺎم ﺁوران اﻳﻪ هﺎﯼ ﺳﺮخ ﻋﻄﺮ و ﺁﺗﺶ‬ ‫ﺑﺮﮔﭽﻪ هﺎﯼ ﭘﻴﺎز ﺗﺮاﻧﻪ هﺎﯼ ﻃﺮاوﺗﻨﺪ‬ ‫و ﻓﮑﺮ ﻣﻦ‬ ‫واﻗﻌﺎ ﻓﮑﺮ ﮐﻦ ﮐﻪ ﭼﻪ هﻮﻟﻨﮏ ﻣﯽ ﺷﺪ اﮔﺮ از ﻣﻴﺎن ﺁواهﺎ‬ ‫ﺑﺎﻧﮓ ﺧﺮوس راﺑﺮ ﻣﯽ داﺷﺘﻨﺪ‬ ‫و هﻤﻴﻦ ﻃﻮر رﻳﮓ هﺎ‬

‫‪www.ParsBook.Org‬‬

‫‪www.ParsBook.Org‬‬

‫و ﻣﺎﻩ‬ ‫و ﻣﻨﻈﻮﻣﻪ هﺎ‬ ‫ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ دوﺳﺖ ﺑﺪارﻳﻢ ‪ ...‬ﺁرﯼ ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫زﻳﺮا دوﺳﺖ داﺷﺘﻦ ﺧﺎل ﺑﺎ روح ﻣﺎﺳﺖ‬

‫ﺣﺴﻴﻦ ﭘﻨﺎهﯽ‬

‫ﺳﺎدﻩ دل‬ ‫دل ﺳﺎدﻩ‬ ‫ﺑﺮﮔﺮد و در ازاﯼ ﻳﮏ ﺣﺒﻪ ﮐﺸﮏ ﺳﻴﺎﻩ ﺷﻮر‬ ‫ﮔﻨﺠﺸﮏ هﺎ را‬ ‫از دور و ﺑﺮ ﺷﻠﺘﻮﮎ هﺎ ﮐﻴﺶ ﮐﻦ‬ ‫ﮐﻪ ﻗﻨﺪ ﺷﻬﺮ‬ ‫دروﻏﯽ ﺑﻴﺶ ﻧﺒﻮدﻩ اﺳﺖ‬

‫ﺣﺴﻴﻦ ﭘﻨﺎهﯽ‬

‫ﺑﺎرون‬ ‫هﻤﻪ اﻳﻨﻮ ﻣﯽ دوﻧﻦ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﺎرون‬

‫‪www.ParsBook.Org‬‬

‫‪www.ParsBook.Org‬‬

‫هﻤﻪ ﭼﻴﺰ و ﮐﺴﻤﻪ‬ ‫ﺁدﻣﯽ و ﺑﺨﺘﺸﻪ‬ ‫ﺣﺎﻻ دﻳﮕﻪ وﻗﺘﺸﻪ‬ ‫ﮐﻪ ﺟﻮﺟﻪ هﺎ را ﺑﺸﻤﺎرم‬ ‫ﭼﯽ دارم ﭼﯽ ﻧﺪارم‬ ‫ﺑﻘﺎﻟﻪ ﺑﺮادرم‬ ‫ﻣﯽ رﺳﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﺳﺮم‬ ‫ﺁﺧﺮ ﭘﺎﻳﻴﺰﻩ‬ ‫ﺣﺴﺎﺑﺎ ﻟﺒﺮﻳﺰﻩ‬ ‫ﻳﮏ و دو ! هﻮﺷﻢ ﭘﺮﻳﺪ‬ ‫ﻳﻪ ﺳﻴﺎﻩ و ﻳﻪ ﺳﻔﻴﺪ‬ ‫ﺟﺎ ﺟﺎ ﺟﺎ‬ ‫ﺷﮑﺮ ﺧﺪا‬ ‫ﺷﺐ و روزم ﺑﺴﻤﻪ‬

‫ﺣﺴﻴﻦ ﭘﻨﺎهﯽ‬

‫ﭼﺮاغ‬ ‫ﺑﻴﺮاهﻪ رﻓﺘﻪ ﺑﻮدم‬ ‫ﺁن ﺷﺐ‬ ‫دﺳﺘﻢ را ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﻣﯽ ﮐﺸﻴﺪ‬ ‫زﻳﻦ ﺑﻌﺪ هﻤﻪ ﻋﻤﺮم را‬ ‫ﺑﻴﺮاهﻪ ﺧﻮاهﻢ رﻓﺖ‬

‫‪www.ParsBook.Org‬‬

‫‪www.ParsBook.Org‬‬

‫ﺣﺴﻴﻦ ﭘﻨﺎهﯽ‬

‫ﺗﺎﺳﻪ‬ ‫در ﮔﻬﻮارﻩ از ﮔﺮﻳﻪ ﺗﺎﺳﻪ ﻣﯽ رود‬ ‫ﮐﻮدﮎ ﮐﺮ و ﻻﻟﯽ ﮐﻪ ﻣﻨﻢ‬ ‫هﺮاﺳﺎن از ﺣﻘﺎﻳﻘﯽ ﮐﻪ ﭼﻮن ﺑﺎرﻳﮑﻪ اﯼ از ﻧﻮر‬ ‫از ﺳﻄﺢ ﭘﻬﻦ ﭘﻴﺸﺎﻧﻴﻢ ﻣﯽ ﮔﺬرد‬ ‫ﺧﻮاهﺮان و ﺑﺮادران‬ ‫ﻧﻌﻤﺖ اﻧﺪوﻩ و رﻧﺞ را ﺷﮑﺮ ﮔﺬار ﺑﺎﺷﻴﺪ‬ ‫هﻤﻴﺸﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺗﺎن را ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﺣﻔﻆ ﮐﻨﻴﺪ‬ ‫ﭘﻨﺞ ﻳﺎ ﺷﺶ ﻣﺎﻩ‬ ‫ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﺟﺰ رﺿﺎﻳﺖ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺑﻪ ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ ﺑﺎ دﺳﺖ ﭘﺮ ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﺮدد ﭘﺮﺳﺘﻮﯼ ﻣﺎدر‬ ‫ﮔﻤﺸﺪﻩ در ﻗﻨﺪﻳﻞ هﺎﯼ اﻳﻮان ﺧﺎﻧﻪ اﯼ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎﺳﺖ‬ ‫از ﻳﺎد رﻓﺘﻪ اﺳﺖ‬ ‫ﺧﻮﺷﺎ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺘﺎن ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻴﺪ ﮔﺮﻳﻪ ﮐﻨﻴﺪ ﺑﺨﻨﺪﻳﺪ‬ ‫هﻤﻴﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﺮاﯼ زﻧﺪﮔﯽ ﺑﻴﻬﻮدﻩ دﻧﺒﺎل ﻣﻌﻨﺎﯼ دﻳﮕﺮﯼ ﻧﮕﺮدﻳﺪ‬ ‫ﺑﺮاﯼ ﺣﻔﻆ رﺿﺎﻳﺖ‬ ‫ﻧﻌﻤﺖ اﻧﺘﻈﺎر و ﺗﻼش را ﺷﮑﺮﮔﺰار ﺑﺎﺷﻴﺪ‬ ‫ﭘﺮﺳﺘﻮهﺎﯼ ﻣﺎدر ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺷﮑﺎرش ﺑﭽﻪ هﺎﺷﺎن ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‬ ‫‪ ‬‬

‫‪www.ParsBook.Org‬‬