Inscriptiones Tyrae, Olbiae, Chersonesi Tauricae aliorum locorum a Danubio usque ad regnum Bosporanum (Inscriptiones antiquae orae septentrionalis Ponti Euxini Graecae et Latinae, I)

IN8CETPTI0NE8 TYEAE, OLBIAE, CHERSONESITAURICAE, ALTOKUM LOCORUM Α DANUBIO USQUE AD REGNUM BOSPORANUM. IUSSU ET IMPENS...

Author: Vasilij V. Latyšev (Basilius Latychev)

8 downloads 657 Views 59MB Size Report

This content was uploaded by our users and we assume good faith they have the permission to share this book. If you own the copyright to this book and it is wrongfully on our website, we offer a simple DMCA procedure to remove your content from our site. Start by pressing the button below!

Report copyright / DMCA form

DOWNLOAD PDF

IN8CETPTI0NE8

TYEAE, OLBIAE, CHERSONESITAURICAE, ALTOKUM LOCORUM Α DANUBIO USQUE AD REGNUM BOSPORANUM.

IUSSU ET IMPENSIS

SOCIETATIS ARCHAEOLOGICAE IMPERII RUSSICI ITKEUM BDIDIT

BASILIUS LATYSCHEV.

ACCEDUNT TABULAE QUATTUOK m

»~*ο>£ Ιοί*·"

PETROPOLL MCMXVI.

ZESTCO EXPEESSAE.

HanenaTaHO πο pacnopaweHiio Hoa6pB 1916 r.

Tirnorpa*ifl

ΗΗΠΕΡΑΤΟΡΟΚΑΓΟ

HMIIBPATOPCKOH

PyccKaro Α pxeoaonnecKaro OGmecTBa. CeKpeTapb Ε. ΦαρΜακοβαύύ.

AKaAeniu Hayrn>. (Bac. OcTp., 9-Λ

JHH.,

Λϊ 12).

PRAE~FA 1'I0 PRAEFATIO

prioris editionis voluminis primi. QUilltUlll iam decennium agitur ex quo illustrissimus iJle Corporis inscriptiollum Graecarum editor Augustus Boeckhius inscriptionibus orae septentrionalis Ponti Euxini, quae eo tempore erant notae, ultimam imposuit manum. Per hoc temporis spatium longa ibidem lapidum inscriptorum series in Iucem prodiit, e quibus res utiles ad coloniaru1l1 Graecarum, quae ibi olim fioruerant, historiam, illstituta, mores cognoscendos tanquam ex uuerrimo fonte hauriri possent, nisi tituli .recens reperti ill syllogis, libris, operibus periodicis aliis alio sermone scriptis nec aditu facilibus dispersi iacerent, nonnulli adhuc inediti laterent, alii ab hOlllinibus imperitis foedati potius acdepravatl quam emendati et suppleti proponerentur. QuibltS de causis dudum omnibus Graecorum historiae, archaeoiogiae, epigraphices studiosis optantiHm videbatur, ut quotquot adhuc innotllissent tituli Graeci et Latini Ponti Euxini orae septentrionalis denuo in unum thesaul'um conlecti ederentur. Quod opus anno 1879 Societas archaeologica Imperii RlIssici auctore A. Harkavy v. cl. sodo suo suscepit, suscepto Ioannem Basilii f. Pomialovskium et Theodorum Theodori f. Sokolovium socios praeposuit: anno autem 1882: cum ego in patriam e Graecia revertissem, uhi per biennium rebus archaeologicis et epigrapbicis operam navaram; Sokolovio suadente incohatum iam opuscontinuandurn mihi proposuit. Equidem quarnvis viribus meis diffiderem, non dubita.vi tamen rnorem gerere Societati, praesertim cum epigraphices Graecae studW iam autea deditus paratum aliquatenus ad hoc opus accessururn me putarem. Quae leges in novo corpore condendo essent tenendae, Pomialovskius et Sokolovius Societatis iussu lllecum compoSllerllnt. Statuimus orones tUulos antiquos Graecos et Latinos usque ad IV fere p. Chr. saeculum recipiendos esse, quiCllnque in ora Ponti septentrionaIi a Dalllibio usque ad Caucasum essent reperti; ex inscriptionibus Caucasicis, quas ante hos quattuor annos separatim edidit Pomialovsldus, in hoc opere non repetentur nisi Ana.pae repertae, .qllippe quae ad re gnu m Bosporanum pertineant. Etiam titulos in nummis expressos exclusimus et ex vasorum titulis eos, qui tarn arcte cum pictis imaginibu~ couiuncti sunt, ut separari non posse videantur, vel uti nomina figuris appicta etc. Totum opus in tria volurnioa divislIm est, (luorurn primum llunc in publicumemittitur, alterulll inscriptiones regni Bospo-

π

rani continebit, tertium omnes inscriptiones, quaecunque in varia supellectile, atque in primis in diotarum ansis leguntur. In singulis titulis tractandis id agendum esse inter nos convenit, ut omnium primum lapides, qui adhac exstant, quam accuratissime exscriberem exscriptosque typis quam exactissime excudendos curarem (quod ut fieri posset, Academiae scientiarum officina novas litterarum formas sat multas curavit fuudendas), mutilatos quantuin fieri posset restittterem, commentarium adderem brevissimum eaque sola continentem, quae ad unumquemque titulum explicandum maxime essent necessaria; simul visum est eis nostratibus esse subveniendum, qui titulorum sermonis minus essent periti: quorum gratia gravissimum quemque titulum in uostrum sermonem accurate esse vertendum. His ita constitutis ad opus cum accessissem, primum lapides qui Petropoli in museis servantur, exscripsi. Tum viri excellentissimi Ioannis Davidis f. DELIANOY, qui institutioni publicac in imperio Russico est praefectus Societatisque archaeologicae praesidis vices tenet, benevolentia faetuin est, ut vere a. 1883 in meridianas Russiae regiones proficiscerer inscriptiones, quae illic in museis adhuc exstaut, conquisiturus. Adii Charkoviam, Kertschiam, paeninsulam TamaDicam, Theodosiam, Sebastopolim, Odessam, Chersonem, Kischinevum, denique eiusdem aimi m. Augusto Mosquam; ubique a viris, qui museis praepositi sunt aut ipsi antiquitatum collectiones possident, humanissime exceptus et adiutus tot titulos exscripsi et editos et ineditos, quot inventurum me nunquam speraveram. Ε viris amplissimis, qui consilio et opera titulos couquirendi laboreni mihi sublevarunt, prae ceteris gratissimo animo mihi nominandi sunt Ladislaus N. f. JUHGIEWICZ et Nicodemus P. f. KONDAKOV professores Odessitani, Plato Ios. f. BURATSCHKOV Chersonensis, Ioannes C. f. SUBUTSCHAN Kischineviensis, Iulianus A· f. KULAKOYSKI professor Kiovieiisis, Paulus B. f. FREIBERG sodalis olim Petropolitanus, nunc gymnasii Kertschiensis praeceptor, Alexius M. f. POUSCHIYALOV Mos-: quensis, Steplianus Ph. f. ORLOvsKr praeceptor olim Odessitaiius, nunc Petropolitanus. Quibus viris quantum debuerim in comparanda materia et huius volumims et reliquorum, in unaquaque fere pagina licebit videre. PraetereaPoMiALovsKiUMv. cl. quam e libris conligere incohasset materiam liberalissime xnihi concessisse grata mente refero, Etiam Theodori 1 MOMMSENI viri illustrissimi beneficio factum est. ut titulorum 171 et add. 178 apographa emendata huic operi inserere liceret!). Hac priore laboris parte perfecta ad alteram accessi7 11011 minus illam quidem arduam ac difficilem. Etenim in titulis disponendis supplendis explicandis quam bene mihi res cesserit cum nou meum sit diiudicare, paucis taraen mouitos velim lectores. Nempe in titulis per genera et classes distribuendis quamquam auctoritatem vironim optime de hoc litterarum genere meritorum sum secutus, tamen non ab omni parte omnibus me satisfacturum facile concedo: nam quod Dittenbergerus in praefatione C. I. Att. v. III monuit hanc rem in titulis Atticis posterioris aetatis haud exiguis implicari difficultatibus, idem optimo iure ad meam provinciam referri potest. Itera singulos titulos in uuaquaque classe ex temporum ordine 1) [lu altera ltac eilitione lii titulirfubnumeris o25 et 324 repctiti suntj.

ΠΙ

disponere qtiam fuerit difficile, facile videbit quicunque animadverterit certa temporis indicia ia eis non nisi rarissime inveniri multoque saepius me solis scripturae rationibus niti debuisse, quae quam lubricae sint praecipue in titulis aetatis Romanae, nemo ignorat. In titulis transscribendis, UDCIS adhibendis etc. eas leges secutus sum, quas novissimi Corporum inscriptionum editores statuerunt quibusque omnes iam quodammodo tenemur. Quod si quid in hoc primo operis volumine, quod nunc e manibus emitto, minus bene cesserit, lectores benevolos uti veniam dent rogatos velim, in reliquis eorum consiliis, qui de hoc iudica.bunt, sublevatum me iri spero, Quod superest, ex animo gratias ago viris doctissimis omatissimis, qui in altera illa laboris parte me adiuverunt, Ioanni B. f. POMIALOVSKIO, qui et plagulis corrigendis mecum operam dedit et locupletissimi quem habet librorum thesauri usum qua solet esse liberalitate semper concessit, Augusto C. f. NAUCKIO, cuius consilium prudentissimum rogauti mihi nunquam defuit, Theodoro Th* f. SOKOLOVIO studiorum meorum auctori et fautori benevolentissimo, Victori C. f. JEENSTEDTO et Petro B. f. NIKITINO, qui titulorum. aliquot locos corruptos acutissime ut solent restituerunt. Quibus viris si videbitur hoc opus baud indignum csse, in quo eorum nomina legantur scripta, maxiino opere gaudeboScribebam Petropoli exeuiite in. Aprili a. MDCCCLXXXV.

PRABFATIO prioris editionis Yolnminis quartL Postquam anno 1885 primum edidi volumen corporis inscriptionum antiquarum orae septefitrioualis Ponti Euxini et quinque annis post volumen secundum, eis Iocis Russiae meridianae, quibus coloniae Graecae olim florebaut, perinulti tituli antiqui et Graeci et Latini denuo in lucem prodierunt, partim casu detecti, partim ab archacologis effossi. Ut de aliis taceam, Car. K. f. Kosciuszko-Waluzjnicz consilii archaeologici;Petropolitani socius ab epistulis inde ab a. 1888 consilii auctoritate Chersonesi Tauricae rudera perscnitans plus 130 lapides inscriptos (plerosque sane mutiiatos) invemt, e quibus nonnulli gravissimi sunt momenti, veluti ius iurandum civium, monumenta ad -opvtxov τέλο; pertinentia etc. Ex eis titulis, qui mihi innotuerunt annis 1885—1892, quosdam publici iuris feci in addendis et corrigendis in volL I et II, quae actorum societatis archaeologicae imperii Russici (3anitcm ILvnepamopcnaio Pyccnaio ApxeoaozunecKaio Ootyecmea) n. s· voluminibus ΙΛΓ, V, VII sunt inserta. Eos titulos, qui explorationibus consilii archaeologici iussu institutis erant detecti aut impeusis consilii empti, a principe consilii rogatus annis 1892, 1895, 1899 edidi in tribus fasciculis collectaneorum. quae consilium sub titulo «MamepiaAM no apxeo.ioiiu Pocciu» edenda curat. (Nonnulli ex his titulis cura Academia scientiarum Borussica a me communicati prodierunt etiam in «Sitzungsberichte d. Κ Prenss. Akademie» annis 1892 et 1895). Magna copia titulorum, qui in ruderibus Tyrae, Olbiae, Panticapaei, aliarum coloniarum Graecarura erant reperti, a Lad. Jurgiewiczio, Ernesto de Steru, Lad. Skorpilo publici iuris facta est in compluribus volumioibus actorum societatis historicae et archaeologicae Odessitanae (SanucKii HMnepamopcmio OdeccKaio 06w,ecmea ucmopiu u dpeeuocmeu), Denique inscriptiohes aliquot a me et ab aliis viris doctis in variis operibus periodicis in patria prodeuntibus sunt explicatae. Iam cum titulos per tot libros dispersos cognoscere nunc admodum sit difficile, ac maxime quidem eis viris doctis, qui sermonis nostri peritia sint destituti, placuit societati archaeologicae imperii Russici, cuius cura corpusculiim inscriptionum orae septentrionalis Ponti Euxini conditum est, omnes titulos antiquos, quotquot in Russia meridiana per quindecim hos annos comparuerunt, adiecto hoc volumiue comprehendi, quod totius sylloges quartum numeraudum est, quoniam tertium, ut iara in praefatione voluminis primi dictum est, inscriptiones variae supellectilis, imprimis vasorum fictiiium coutinebit. Cuius adornandi negotium Eugeuius M. f. Pridik iam aliquot abhinc annis suscepit.

τ

Ιη quarto hoc volumine componendo easdem leges secutas sum, quas in praefationibus voluminum I et II,exposueram. Quibus auxiliis usus titulos hic edam (scilicet apographis meis vel alienis, an ectypis, an imaginibus photographicis). in singulis lemmatis explicatur. Satis multos titulos, quorum litteratura accuratius demonstranda videbatur, arte quae dicitur zincotypica repraesentavit typotheta, usus tabellis zinco illitis (cliches), quas aut ipse faciendas curaveram, aut consilium archaeologicum et societas Odessitana (auctore Sternio) in usus meos liberalissime concesserant. Russice vertendos titulos in hoc volumine non putavi, quoniam in editionibus Russicis sunt conversi. Eos titulos regni Bosporani, de quibus non constatj utrum in Europae ora detecti sint, an in Asiae, asteriscis notandos curavi, ut iam in vol. II feceram. Liber in duas partes divisus est, quarum prior continet titulos per annos 1885—1900 rcpertos, altera addendis et corrigendis vo.IL I, II, IV destinata est, quae aut ipse inveneram. aut ab aliis viris doctis proposita ex libris et commentariis periodicis excerpseram. Quamvis in materia huius partis qua par est diligentia sim versatus, tamen fieri potuisse, ut aliquid me fugeret, facile coocedet quicunqne reputaverit, quantis difficultatibus aetate nostra impediatur qui librorum chartarumque periodicarum quotidie fere in omnibus Europae partibus in lucem prodeuntium acervos perlustrandos sibi proposuerit. Non sine magno .animi dolore fatendum est per quindecim hos annos in Russia meridiana satis multos" titulos spurios ab hominibus nequam lucri causa esse confectos. In quibus copiosius explieandis cum tempus terere taederet, praesertini cum omnes fere aut a me ipso, aut ab aliis viris doctis essent editi, satis habui in calce libri brevem eorum indicem proponere, in quo sedulo indicavi, ubi singuli tituli esseot requirendi*). Iu materia huius voluminis comparanda.et explicanda multi viri doctissimi humanissimi multifariam me adiuverunt. Ε quibu^ prae ceteris gratissimo animo mihi nominandi stmt Λ1. L. f. BERTHIER de LAGARDE praesidis societ&tis historicae et archaeologicae Odessitanae post L. Jurgiewiczium anno 1898 morte ereptum vices tenens, C. E.f- DUHMBERG, qui usque ad lianc aestatem museo Kertschiensi erat praefectus, C. K. f. KOSCIUSZKO-WALUZYNICZ, quem iam supra honoris causa nominavi, Iul. A. f, KULAKOVSKI professor Kioviensis, Ern. R. f. de STERN professor Odessitanus, museo societatis hist. et'arch. praefectus, Lad. V. f. SKORPIL praeceptor gymnasii Kertschiensis, rerum antiquarum curator, quae servantur in tunmlo Melek-Tschesmensi in oppido Kertsch, Nic. I. f. VESSELOVSKI professor Petropolitanus, consilii archaeologici particeps. Etiam Th. Fr. f. ZIELINSKIO professori Petropolitano ex animo gratias ago, qui magnae libri parti emendandae operam mecum navans multa ad titnlos explicandos utilia acutissime observavit. Petropoli dcribebam m. Iunio a 1901.

1) [Γη altora o?nporsc.MliJ.

PRAEFATIO alterius editionis volnminis primi. Tria iam lustra peracta sunt, postquam volumen supplementorum sylloges iDScriptionum orae septentrionalis Ponti Euxini a me institutae a. 1901 prodiit in lucem. Per haec lustra eis Russiae meridianae locis, quibus coloniae Graecae olimfloruerant,permulti tituli et Graeci et Latini inveiiti sunt et fortuito et in explorationibus, quas in Olbiae parietinis Boris VI. f. Pharmakovski a. 1901 inceptas summo cum successu adhuc continuat, Chersonesi C. K. f. Kosciuszko-Waluzynicz usque ad annum 1907 exeuntem faciebat et post mortem eiusper annos 1908—1914 R. Chr. f. Loeper, Panticapaei denique et in paeninsula Tamanica Lad. V. f. Skorpil quotannis diversis locis instituit. Tituli receus reperti plerique in opere periodico Consilii imperialis archaeologici, inscripto «H3BicTia HMD. ApxecuornqecKOH KOMMHCcin», a me, Skorpilo, Loepero, Latini iiliqiiot a Rostoyzevio editi sunt, adiectis commentariis Russico sermone conscriptis. Praeterea xnultos titulos Odessae in actis societatis historicae et archaeologicae Ernestus de Stern et Iulius Marty, ut de aliis taceam, publici iuris fecerunt. Quo factum est, ut titulis per multos fasciculos operuni, quae modo nominavi, et aliorum dispersis uti haud facile liceret. Quam ob rem vel maxime desiderandum erat, ut tituli proximis his aniiis inventi eodem modo in unum librum colligerentur, atque a. 1901 feceram. Sed viri doctissimi, qui consilii societatis archaeologicae imperii Russici sunt participes, cum animadvertissent primi voluminis sylloges a me olim compositae exempla omniy fere esse divendita multosque titulos illic editos nunc titulorum ope nuper inventorum melius restitui aut explicari posse, re accurate perpensa statuerunt praestare novam totius operis editionem adornari duobus voluminibus, sicut prior facta esset, compositam, in quibus omnes tituli adhuc inventi per classes et sectiones disponerentur, scilicet et ii, qui iu syllogeu jam antea erant recepti (voluminibus I, II, IV), et qui per quindecim hos annos in lucem prodierimt. Cum igitur totam syllogen iterum edendam in me suscepissem, easdem operis leges sequi placuit. quibus in priore editione eram usus quaeque in praefatione inde supra repetita satis copiose sunt expositae. Nova haec editio ea re maxime a priore differt, quod multi tituli pro typis vulgaribus, quibns ibi erant excusi, bic in imaginibus aut solis ope factis, aut

ΥΠ

υχ cctypis chartaceis delineatis et iu zinco expressis proponuntur. Typis excusos eos solos titulos reliqui, quorum litteratura typis satis accurate reddi potuit, aut eos, quorum imagines aut ectypa accipere 11011 contigit, denique fragmenta parvula, ex quibus nihil lucramur. Numeros, quibus tituli in priore editione erant signati, hic conservare sane non licuit, cura in singulas classes et sectiones novi permulti accessissent, sed ex numerorum collatione, quae ad calcem libri proposita est, singulos titulos prioris editionis in hac altera facillime reperiet qui comparare voluerit, In materia huius editionis comparan*da multifariam (ac maxiine quidem imaginibus photographicis vel ectypis suppeditatis) me adiuverunt Boris VI. f. PHAKMAKOYSKI in consilio archaeologico collega ornatissimus, Boris.B. f. WABNECKE professor Odessitanus, qui post Stemium museo societatis Odessitanae praepositus est, Laureutius A. f. MOYSSEJEY, qui ab a. 1915 post Loeperum Chersonesi explorandae munus suscepit, denique Alexius B. f. ORESCHNIKOV musei liistorici Mosquensis custos. Michael I. f. ROSTOYZEY professor Petropolitauus cum suirnna benignitate huius libri plagulis perlegendis operam sua sponte navaret. ad inscriptiones praecipue Latinas permultas adnotationes utilissiinas dedit; praeterea titulos Latinos a se antea editos aut explicatos et Graecos aliquot ad res Romanas pertinentes commeutariis doctrinae plenis a nie rogatus illustraYit (v. nn° 167, 236, 237, 322, 417, 449, 550, 555, 562, 569, 571, 572, 655, 656, 674—683, 691, 748) et totam de Charace eommentatioiiem scripsit (v. pp. 50S—510). Totius libri plagulas sedulo perlegit etiam Nicolaus C. f. HELWJCH in Instituto historico et philologico collega suavissimus, qui qua excellit Latini sermonis peritia in unaquaque pagina mihi profuit. His viris amplissimis ornatissimis ex animi sententia gratias ago. Basilius Latyschev, Pctropoli scribebam m. Augusto a. 101G

1Ν1)ΕΧ librorum et commentariorum pcriodicorura, qui per compendia iiotantur. U. L Gr,— Corpus inscriptionum Graecarum. CIL· (vel C. L L. vel C. L Za/.) = Corpus inscriptionuni Latinarum. GGS. == Griechisclie Grabreliefs aus Sudrusslaiid... herausgegeben von Gaogolf νυιι Kieseritzky und Carl Watzinger. Text mit 56 Tafeln. Berlio 1909. IG. (aut L G.) = Inscriptiones Graecae (nova Academiae scientiarum Borussicae editio). IQSPJE. = Inscriptiones antiquae orae septentrioualis Ponti Eiixini Graecae et Latinac, ed. B. Latyschev (ed. 1 vol. I a. 1885, ν. Π a. 1890, v. IV a. 1901). Inscr. per annos 1881—1888 rep. — Inscriptiones Graecae in oris Bospori Cimmerii et Chersonesi Tauricae per annos 1881—1888 repertae. Iussu Consilii Caesarei Archaeologici edidit B. Latyschev. Petropoli 1890 (libellus e ratione reddita cons. archaeolog. a. 1882—1888 seorsum expressus). ImS. = Inscriptiones Graecae et Latioae novissimis annis (1889—1894) museo Surutschaniano quod est Kischinevi inlatae. Ediderunt L Surutschan, B. L-atyschev. Petropoli 1894. IrB. = Inscriptiones Graecae ad res Romanas pertineotes... Tomus primus. Edendum curavit R. Cagnat auxiliaotibus J. Toutain et P. Jouguet. Paris. MCCCCXI. liE. (aut R.-E., R.-Enc, Realenc.)==Va,Vi\yz Real-Encyclopadie der dassischeu Altertumswissenschaft. Neue Bearbeitung... herausgeg. voii Georg Wissowa. Stuttgart 1894 sqq. RIG. = RecueiI d'inscriptions Grecques par Charles Micbel. Bruxelles 1900. SBA. = Sitzungsberichte der koniglich Preussischen Akademie der Wisseuschafteu zii Berlin. SDL = Saramlung der griechischen Dialekt-Inschrifteu... Herausgeg. von H. Collitz und F. BechteL Gottingen 1884 sqq. SIG2. = Sylloge inscriptionum Graecarum (.) Iterum edidit Guilelmus Dittenberger. 3 voll. Lipsiae 1898—1901.

IX

JKMHlIp. (vel JKMHJL) = JKypHajnb MnHHCTepcTBU HapoAHaro IIpocB'fcmeHbi (Acta menstrua min. iust. publicae). 3HPA0. =3anHCKii HMnepaTopcKaro Pyccnaro ApxeojiornHecKaro OomecTBa (Acta societatis archaeolog. Imperii Russici). 3II00. et 300. = 3anncKii ΗΜΠ. O^eccKaro 06iu,ectBa ncxopin n ApeBHOCTeii (Acta societatis hist. et archaeolog. Odessitanae). HAK. = 03B'fccTili ΗΜΠ. ApxeojroniHecKOH KOMMHCCIH (Acta consilii Imperialis archaeologici, quae Petropoli prodeunt per fasciculos ab a. 1901). Mam. Λ^Λβ 9, 12, 17, 23 = MaTepiajrbi no apxeojorin Poccin, H3AaB. HivinepaTopcKOK) ApxeoJornnecKOK) KoMMnccieio (Commentarii ad archaeologiam Russiae spectantes, qui auctoritate consilii Imperialis archaeologici eduntur). AV9. ΓρβΗβοκΐη n JiaTHHcKifl naAnncn, HafiΛβΗΗ,ΗΗ ΒΈ loacHoii Poccin BT, 1889—1891 roAaxi>. OB ΟΟΈΗΟΗΘΗΙΗΜΙΙ Β. Β. JtaTbinieBa. Cn6. 1892. — Jfs 12. PacKoiiKH XepcoHeca. H3arfA0Banie A. JI. EepTbe-^ejiarapAa, Cn6. 1893.—Ns 17. rpeqecKia Η jiaTHHCKia naAnucn, Ϊ^ΗΑΘΗΗΒΙΗ ΒΊ> IOJKHOH Poccia BT> 1892— 1894 roAaxi). Ct Ο6Τ>ΗΟΗ. B. B. JTaTbimeBa. Cn6. 1895.—Jfi 23. FpenecKia Β jaTHHCKia HaAnncH, HanAeHHbia BT> IOJKHOH Pocciu ΒΊ> 1895—1898 roAaxt. CT> o&bHcnemnm Β. Β. JlaTbimeBa. Cn6. 1899. Φ06. (vel ΦΗΛ. 06.) = <&iuoJiorHiiecKoe 06o3pi>Hie (Commentarii philologici, quiMosquae ab A. Adolpho in publicurn emittebantur per annos 1891—1902).

C0N8PBCTU8. Pag.

I. Vicus Kartal (n° 1) II. Tyras et vicinia. Sectio I. Decreta (nn° 2. 3). . . . . . . ... . : . . . , . . Sectio II. Epistulae (n° 4) Sectio III. Tituli dedicatorii (nn° δ—7) Sectio IV. Tituli sepulcrales (nn° 8—11) Sectio V. Varia (nn° 12 — 19)

1 .. ·

".

3 9 17 20 23

III. Olbia et vicinia. Glassis prima: decreta. a. Decreta senatus et populi (nn° 20—75) 27 b. Edictum septemvirum (n° 76) 103 c. Decreta exterarum civitatuminhonorem Olbiopolitarum facta (nn° 77—79). 106 Classis secunda: tituli dedicatorii. Sectio L Donaria magistratuum et sacerdotum a. Tituli donariorum Apollini Prostatae oblatorum (nn° 80—127) b. Tituli donariorum Mercurio Forensi oblatorum (nn° 128—129) c. Tituli donariorum Achilli Pontarchae oblatorum α. Tituli archontum (nn° 130—134) β. Tituli praetorum (nn° 135—138) γ. Tituli sacerdotum (nn° 139—146) d. Donariorum publicorum fragmenta incerta (nn° 147—158) Sectio II. Dedicationes hominum privatorum (nn° 159—173) Sectio III. Aedificiorum dedicationes. a. Dedicationes piiblice factae (nn° 174—177) % Jnscriptiones hominum privatorum (nn° 178—185)

112 113 150 152 153 160 163 170 175 185 192

XI p&

Classis tertia: statuarum subscriptiones aliique tituli honorarii. e

g·

a. Tituli, in quibus homiues honorati dis dicantur (nu 186 —194). .'." . . . . .

204

b. Tituli deorum commemoratione carentes (nn° 1 9 5 — 2 0 0 )

211

Classis quarta: catalogi (n° 2 0 1 ) . . '

216

Classis quinta: titnli memoriales et sepulcrales.

a. Tituli memoriales (nn° 202—207) , b. Tituli sepulcrales. α. Tituli antiquiores (nn° 208—219) β. Tituli recentiores (nn° 220—231) γ. Tituli peregrinorum et Romanomm (nn° 232—238) Classis sexta: varia (nn° 239—324).

.

IV. Olbiopolitarum tituli in insula Leuce reperti (nn° 325. 326) V. Hecates lucus (n° 327)

220 225 233 242 246 271

,

VI. Cursus Achillis (nn° 328—332) VII. Tituli locorum Sarmatiae incertorum (nn° 333—338) Vni. Cercinitis (n° 339)

274 276 279 283

IX. Chersonesus Taurica. Classis prima: decreta (nn° 340—400)

284

Classis primae appendix. a. Tituli iuratorii (mi0 401. 402) b. Recensio fundorum venditorum aut locatorum (n° 403) c. Tituli ad capitulum lenocinii pertinentes (a° 404). d. Titulus argumenti incerti (n° 405) Classis secunda: tituli dedicatorii (nn° 406—417) Classis tertia: tituli konorarii (nn° 418—432) Classis quarta: tituli ad certamina pfertinentes (ηησ 433-^437) Classis quinta: tituli aedificiorum (nn° 438—450) Classis sexta: tituli sepulcrales. a. Tituli communes hominum binorum vel plurium (nn° 451—462). b. Tituli singulorum yirorum (nn° 463—503) c. Tituli singularum mulierum (nn° 504—530) d. Monumentorum sepulcralium fragmenta incerta (nn° 531—541) e. Tituli peregrinorum et Romanorum (nn° 542—572) Classis septima: varia (nn° 573—667)

353 · · · · ^60 364 371 372 380 398 402 . . 412 420 439 454 458 ? .. f 476

XII Pag. υ

X. Neapolis Scythica (ηη 668—673) XI. Charax (Ai-Todor) (nn° 674—683) . ,

503 508

XII. Tauridis ora meridiana (n° 684)

515

Addenda et corrigenda. L Addenda et corrigenda in titulis editis II. Tituli inediti.

517

1. Olbia (nn° 685—688)

520

2. Chersonesus Taurica (nn° 689—751)

523

Indices (conspectum v. p. 548)

547

Operarum errorescorrigendi

593

L YICUS KARTAL. (In Bessarabia, prope smistram Danubii ripam). 1, «Mense Maio a. 1844 in colonia cui nomen est Kartal, distr. Kaguliensis in Bessarabia, dimidio verstae [MDCCL fere ped.] a vico occidentem versus... aliquot fragmenta inscripta latine casu inventa sunt duobus locis LXXVII fere pedes (ca;KeiiHXT> BT> 11) distantibus... Persuasum litihi habeo utroque loco antiquis temporibus parva aedificia stetisse, quorum parietes... ex parte e lapidibus calcafiis dolatis facti erant; quos cum attente examinassem, vidi sex fragmenta inscriptionum reliquias habere, reliqua quinque ornamenta tantummodo». N. Mursakevicz 3H00. v. I (a. 1844), p. 627. Inde repetierunt: E. Muralt, Bulletin liist.-plrilolofj. deVAcademie des sciences de St. Petersbourg, v. III, p. 351 (cf. eiusdem commentationem «Les colonies de la cote Nord-Ouest de la mer Noire depuis le Danube jusqu'au Boug» in Mem, de la societe d'arch. et de numism. de St. Petersb., v. III, p. 182 sq. et Zeitschrift fur die Alterthumswisscnscliaft a. 1847, p. 680, n° 5, ubi Muraltii apographa repetita sunt); Th. Mommsen, C. I. Lat. III, 1, n° 780. Fragmenta hodie Odessae asservantur in museo societatis hist. et archaeolog., ubi exscripsi omnia excepto b (=Mursak. n° 6) et edidi IosPE1. v. I n° 1, fragmenti h apographo Mujjeakevicziauo repetito (cf. ibid. add. p. 219 et v. IV add. p. 263; 3EPA0. v. V, p. 141). Tabula α (=M. n° 4) 0,56 m. gall. alta totidemque lata, crassa 0,30 m., superficiem habet tam graviter laesam, ut exigua inscriptionis pars supersit, cuius litterae fere 0,06 m. altae sunt.—Fragmentum c (=M. n° 2) altum est 0,34 m., 1. 0,30, cr. 0,21, litteris 0,06 altis; a sinistra marginis pars superest hederae foliis sculptis ornati. — Fragm. d ( = M. n° 3) altum est 0,31 m., L 0,37, cr. 0,15, litteris 0,05 altis; in margine sinistro, cuius pars superestj item ornamenta sculpta erant, quae nunc deleta sunt. — Fragui. e ( = M. n° 1) de medio titulo superest; est 0,32 m. altum, 1. 0,39, cr. 0,21; litterae 0,06 altae valde laesae sunt. — Fragm. f(= M. n° 5) altum est 0,28 m., L 0,44, cr. 0,25, litteris 0,06 alns; a dextra marginis pars exstat uvis et foliis ornati.—Onmia fragmenta ad unum magDum titulum videntur pertinere, incisum compluribus lapidibus, qui muri parteni olim efficiebant. In fragnientis disponendis restitutiouis exemplum ab Io. B. f. Pomialovskio propositum secuti sumus. ι

Vious

JBl

KAHTAL.

i l i l ^ SACR"M

c

LV VS

Ο twc. λ β , β

-.

Τ Γ 1 C«

FIL d

RES RES PB

ΙΧΛ-ΑΗ 1—

/ GAL

\i,

ι β β β

ECVMc| •IB VI

Editionis Mursakeviczianae lectiones variantes hae sunt: α:

0 OSALVTE

c ν. 1: EV

d vv. 1 et 2: RES v. 3: ,.B

e: J

V2LMT

Ρ

f:

KE CVM IBV. I

Io. B. f. Pomialovski fragmenta quae exstant praeter e omnium pessime habitum hoc modo coniuDgi et restitui posse dubitanter proposuit: ο. A[ug sacr[u]m p]ro sahite [ct vnco]lu[mitate. . . Imp. Caes.] M. Aur. Anio[nini Aug]us[ti divi An]to[nini Augusti Pii patris patriae ] fil[ii res\jMtblica res\jpublica .Β [ [

] ] . ourcmte . . , Gal(eria) leg(ato)? l]eg(ionis) V Mac(edonicae) iB.ri

(Ceterum M. L f. Rostovzev dubitat, num in fr. d bis re$\jwblica] et in fr. f Ug(ato) possit suppleri). Ex iis quae in fr. α leguntur colligi potest ad M. Aurelii Antonini aetatem titulum pertinere. Legionem V Macedonicam, quam Pomiaiovski in fragmento f agnovit, iis temporibus

As 2

TYRAB ET VIOINIA.

3

in Moesia inferiore stativa habuisse, inde a. 167—8 in Daciam abiisse constat (ν. Β. Filow, Die Legiouem der Provinz Moesia VOD Augustus bis aiif Diocletian, Leipz. 1906 (Klio. Beiheft VI), p. IX sqq.). Cuius oppidi antiqui agrum Kartal vicus hodiermis obtineat, nondum satis constat. Mursakevicz cuni primum titulos ederet, nihil de hac re dixit, postea vero in Indice musei soc. hist. et archaeolog. Odessitanae (ed. 8 a. 1880 p. 19, ad n° 30) Aepolio oppido eos adscripsit. Quae tamen opinio improbabilis est: e Plinio enim, qui solus Aepolii mentionem fecit (N. h. IV, 82), in litore Pouti Euxini id fuisse apparet inter Istri et Tyrae ostia, remotissimum ab eo loco, ubi fragmeuta reperta sunt1). Eduardus Muralt in commentatione de situ coloniarum graecarum scripta, cuius supra meutionem fecimus, fragmenta Kartali reperta ad Callatin urbem pertinere coniecerat iinprobabiliter, cum autem ea in Bull. hist.pldlolog. 1. c. ederet, ad Arrubium oppidum rettulit. Eadeni Mommseni prior sententia fuit, qui postea (C. L Lat. III, 2, add. p. 1009 n° 6218 iu lemmate) Arrubium ibi stetisse sibi videri dixit, ubi nunc esset Matschin, Kartali autem quae inventa essent magis videri pertinere ad Noviodunum. Eadem est Ph. Bruuni sententia (TlepHOMopbe, v. 1, p. 41). Cf. de situ horum locorum et de castellis Novioduno vicinis Weiss, Die Dobrudscha im Altertum (Sarajevo 1911), p. 51 sqq.

II. TYRAS ET YICINIA. (Oppidum Akkerman et vicinia)· Sectio I, Decreta. 2. «Linscription... a 6te trouv^e en 1881 a Tchobroutchi, village situe sur la rive gauche du Dniester, dans le gouvernement de Cherson, district de Tyraspol, a cent kilometres environ de la ville d'Akkerman, ού Γοη s'accorde a placer rancienne Tyra, par un paysan qui creusait un fosse autour de sa maison. Elle est gravee sur une dalle de marbre de Γ"42 de hauteur, sur 89 centimetres de largeur et 17 d'epaisseur. La pierre etant brisee en plusieurs morceaux dont on n'a pas retrouve ceux de la partie supSrieure, il nous manque presque la moitie du decret, contenant renumeration des services rendus k la ville par un de ses citoyeus» (Jurgiewicz 1. c. infra). Margines lapidis quadro sculpto ornati sunt; infra est spatium vacuum non politum, altum 0,31 m. Tabula nunc in quinque maiores (a — e) totidemque minores (f—k) partes diffracta est. Onmes inscriptionis litterae 0,02 m. fere altae admodum diligenter exaratae sunt multaeque inter se ligatae; etianmunc optime leguntur exceptis versuum 25—27 partibus quae sunt in fragmentis c et e, nec non litteris aliquot, quae lapidis fractura haustae sunt. Ed. L. Jurgiewicz 3E00. v. XIII (a. 1883), p. 7 sqq. et Revne arcMologique, ser. 3 v. 2 p. 79 (hic quidem minusculis litteris). 1) Muralt in Mim. de lasoc cParcheol et denumism. I v. VI p. 133 ( = 3EOO. v. III p. 190) affirmavit hoc oppiv. III p. 183 Aepolium nihil aliud esse quam Έρμώναχτος dum supra vicum hodiernum cui nomen Schabalat Btetisse, κώμη ν a Strabone dictam coniecit, P, Becker vero ibid. j ubi vestigia quaedam habitationis antiquae superessent. 1*

JB2

TTRAS ET VICINIA.

4

Fragmenta Odessae in mnseo ^sociotatis exscripsi ommia praeter h (quod versuum 17—20 fines continet) ct edidi IosPE1. I, n° 2, fragmenti h exemplo Jurgiewicziauo repetito. (Inde repetierunt litteris minusculis R. Cagnat, Jnscriptiones Graecae ad res Roraanas pertinentes, t. I, Paris. 1911, add. n° 1438; Ellis H. MIDMS, ScytUans and Grccs, Cambr. 1913, p. G39, n° 3). De loco ubi lapis repertus sit cf. quae ad tit. 4 adnotavi. ·/ K/ ΣΕΙ XPK/ ΘΕΙΟΤλ ΡΗΥΞΚ ΕΙΣΤΑΚΑΈ ΝΑΗ€ΙΙΈΘΙ

ΔίΑΏίΤΛΝΔ πΑΡΑΤΟ¥ΣΗ"0 Σ¥ΜφΕΡΟΓΤΛ b ΔΡΟΣΓΕΓΟΝΟΊ ΔΟΧΘΑίΤβΟΥΛΗΚΑιιϋαΗ^Ιβ^ / c ΝΟΝΕΈΐΙ*Η:ΘΑΙΙ<Ρ¥ΣβΣΈφΑΝβ»\ΛΜ ΛΕΠΙ ΤΟΈΫΗφΙΣΜΑΈΑΕίωΘΕΝ^ΠΟΤΟΥΓΡΑΓ'ΤΙΛ ΚπθΛΕβΣΟ¥ΛΛΕΡΙΟ¥ΡΟ¥φΟ¥ΔΟΘΗΝΑΙΤΛΓ Α¥ΤΟ¥ΚΟΚΚΗΙβΟ¥ΑΛΕΝΊΚΑΙΤΟΑΝΓΙΓΡΑφΟΝΑ[. . .Ε] ΘΗ^ΑΙΕΙΣΤΑΔΗ1>10ΣΙΑ·ΕΓΕΙΈΤΟΕίΤ¥ΡΑΓΡΟ·Ε.Κ/ί[Λ·ΜΑ] ΙβΝΑ¥ΤΟΚΡΑΤαΡΙΚΟΜΟΔβΤΟ·Γ·ΚΑΙΑΓΤΙΣΤΙί1Β[ΟΥΡ] ΡΛ¥πΑΤΟΙΣΛΣ£.ΕΤ¥ΡΑΝΟΙΑΓΟ¥ΣΙ1ΈΤΟ¥Σ·ΕΚΡ·Α[ΡΧΟΝ] ΤβΝΔΕΤΩΜΈΡΙΘΕΟΔΛΡΟΓ60ΗΘΟ¥Γ^ΟΣΑΡΈΜϋ2.· ίΙΝΟΣΛΕΟφΡΑΓΙΣΑΝΤΟ ©ΕΟΔβΡΟΣΒΟΗΘΟ¥ΓΡβ ηθΣΑΡΧΩΜ·*Λΐ£ΑΡΖΟ¥ΡΗΑΡ.ΧΏΝ·ΛΑΙΣΘΕ!^ΜοΚΚΑ ΑΡΧηΝ·ΑΙΛΙΟϋΛΟΥΚΙΟΕΑΡΧΟΝ·0¥ΑΛΕΡΙΑΝΟΣπθΝ ΤΙΚΟ¥ΕΙΣΗΓΗΤΗ;.ΤΙΒ·ΚΛΑ¥ΔΙΟΣΛΝ"«Ι«®Σ·ΣΙ=πΤον ΜΙΟΣΙΕΡΟΣί2ΝΓΟΣ'·πΐΔΑΝΟΣπΐΤφΑΡ«^3»^^Ρι!ΟΣ ΒΑΣΣΙΑΝ0¥·ΙΕΡΩΝ¥Μ0ΣΑΡΈΜΙΔί1ο0.ϋΗΛΔ,«Μ·~Μ. ΔβΡΟ¥·ΧΡ¥ΣΐΤΠΟΣΧΡ¥ΣΙΐπθ¥·ΝΙΓΕΡΑΡΈΜΙΔΛΡΟ¥·ΜΑ ΚΑΡΙΟΣΑΡΈΜΙΔί2ΡΟ¥·ΔΙΟΝ¥ΣΟΔβΡΟΣΑΧΙΛΛΑΙΟ¥ ΛΟ¥ΚΙΟΣΣΑΤΟΡΙΈΙΛΟ¥·φΙΑΟΚΑΛΟΣφΙΛΟΚΑΛΟ¥·ΔΙΟ ΝΥΣΙΟΣπίΣΚΑΡΑΚΛΕβΝΙβΜΑ-ΔΕΛφΟΣΔΕΛφΟΥ^· ΘΑΛΕΡΙΟΣΡΟ¥φΟΣΓΡΑΡΜΑΈ¥ΣΕΈΛΕΙίίΣΑΤΟ 4ΉφΙΣΜ Α d

vacnt

e

h

«

Λ° 2

TYRAS ΕΤ VIOINIA.

Ό

Vm\ I Jurgiewicz cum titulum in actis soc. Odess. maiusculis litteris vulgaribus ederet, facere non potuit quin omnes litteras ligatas. disiungeret, eas autem, quarum particulae in lapide restant, aut integras daret, aut omitteret. Praeterea notanda" "Baec sunt: v. 14: .Σ.Σ.ΠΤΟΓ — v. 26 extr. ΣΤΕΦΑΝΩΚΑΙ. . . — v . 21 extr. ΜΙΣΙ — v . 25 extr. AN ΦΑΡ -ΙΟΣ — v . 27 extr. ΑΡ. ΕΜΙΔΩ. . .ΘΕΟΔ . I. H. Mordtmann accepto a. me Inscriptionum mearum voluminis primi exemplo per litteras d. 6 m. Septembris a. 1885 datas adnotationes complures ad titulos ill.o voiumine compreliensos mecum communicavit. Ad hunc titulum supplementa veri similia versuum 5 — 9 proposuit haec: w . 5 — 6: . . . ύπε]ρηύ!;ησ[ε κτλ., w . 6 — 7: πλ]εΐστα κατε[σκεύασε κτλ., νν. 8 — 9: τα κοφά ήμεΐν εθ[η κτλ., ν. 9: δια της των δ[ημοσίων ένδειας? κτλ. (Dixi de his 3HPA0. ν. V, ρ, 141, et ΙοεΓΕ1. ν. IV, add. ρ. 263). V. 10: παρά τους ήγο[υμένους?. . . V. 1 0 — 1 1 : — τών τψ'δήμω] συμφερόντω[ν. . . Jurg. V. 11 — 1 2 : ωφελίμου άν]δρός γεγονότ[ος. . .Jurg. Tum haec sequuntur:

15

20

25

30

. . . . δε]]δόχθαι τη $ΟΌΚΥ\ και τψ δήμω Κο[κκήιον νον τετειμησθαι χρυσω στεφάνω κ[αί τύπ]ψ έπι[χρυσω?], τό τε ψήφισμα τελειωθέν υπό του γραμμ[ατέως] της πόλεως Ούαλεριου Φουφού δοθήναι τψ π[ατρί] αυτού Κοκκηίω Ούάλεντι και τό άντίγραφον ά[ποτε]θηναι εις τα δημόσια.—Έγένετο έν Τυρά προ ε' καλ(ανδών) Μα d. 27 w. Aprilis α. 181 ρ. Chr. η. ίων αύτοκράτορι Κομόδω τό γ' και Άντιστίψ Βουρρω ύπάτοις, ώς δε Τυρανοί άγουσιν, έτους εκρ', αρχόν των δε τών περί Θεόδωρον Βοήθου, μηνός Άρτεμεισιώνος λ'.— Έσφραγίσαντο* Θεόδωρος Βοήθου πρώτος άρχων Κ[α]ίσαρ Ζούρη άρχων* Λαϊσθένης Μόκκα ' άρχων Αιλιος Λούκιος άρχων Ούαλεριανός Ποντικου εισηγητής* Τιβ(έριος) Κλαύδιος Άντ[ισθένη]ς' Σεπτούμιος Ίιροσώντος' Πίδανος Πιτφαρ[νάκ]ο[υ' Ούα]λ[έρ]ιος Βασσιανου* Ιερώνυμος Άρτεμιδώρο[υ]' Θεοδ[ας Αρτεμι δώρου* Χρύσιππος Χρυσίππου' Νίγερ Αρτεμιδώρου' Μα κάριο; Αρτεμιδώρου* Διονυσόδωρος Αχιλλαίου' Λούκιος Σατορνειλόυ* Φιλόκαλος Φιλοκάλου' Διο νύσιος Πίσκα. Ήρακλέων Σώμα* Δελφός Δελφοΰ. Ούαλέριος Τουφος γραμματεύς έτελειώσατο [το] ψήφισμα.

De singulis supplementis pauca monebimus. Vs. 13 nomen viro fortasse [Ούαλεντινια]νΙς fuit, a nomine patris Ούάλεντος derivatum. — Vs. 14 Jurgiewicz in editioue francogallica restituendum proposuit (δπλ)ω έπι(χρύσω), sed litterae vestigium, quod est post ΚΑΙ, ad Ο

6

TYBAS ET VICINIA.

Jk 2

pertinere non potest, — Vs. 25 idem restituit Τιβ. Κλαύδιος !Αν(τέρωτο)ς; constat tamen imperatorum romanorum aetate persaepe Graecos civitate Komana ■■donatos praenomina et nomina gentilicia romana, in primis imperatorum, sumpsisse, noiDioa autem graeca cognominum loco retinuisse; cf. in Olbiopolitanis Μάρκο; Οδλπιος Πυρρός, Ποπλιος Αϊλιος Άργαμηνός, Π. Αί'λιος Άχιλλευ; etc. (ν. indices). — V. 26 Πιτφαρ[νάκου] restitui conlato titulo Tanaitico a L. Stephanio in Comptc-rendti de la comm. Imperiale arclieolog. paw*- Va. 1870—71 p. 239 n° 5 edito ( = IosPE 1 . *. II, n* 446), ubi Πιτοφαρνάκου legitur. In fine eiusdem versus litterarum aliquot vestigia a nobis excepta nomen a priore editore iion tactum supplere permiserunt.— Vs. 27 propter litterarum ductus qui in lapide exstant nomen Θεόδ(ωρος Θεο)δώρου ad Jurgiewiczio suppletum ferri non potest. Θεοδας nomen notum (cf. Papii et Benseleri lex. nom. propr. graec). — V. 32 in priore.editione έτελείωσα τά legi, sed nunc puto articuliim a lapicida per errorem omissum esse. Finem soluin decreti habemus, cuius pars principalis periit praeter reliquias exiguas vv. 1 — 1 2 , e quibus nihil certi colligere licet. Jurgiewicz in versibus 5 — 6 restituendis (ό] θειότ[ατος - - 'Ρωμαίων αύτοκράτω]ρ ηϋξησ[ε την πόλιν ημών) respexit ad inunumtatem Tyranorum e titulo anni 201 quem infra dabimus (n° 4) BOtam, et coniecit Cocceiuin hunc ad Commodum a Tyranis missnm esse oraturum, ut hanc immunitatem Tyranis iruperator confirmaret, quae urbis opes augeret; ad id yerbum quod est ηυξησε spectare1). Quae sententia omnino erit improbanda, si cum Henzeno et Mommseno statuerimus alteram illius tituli epistulam, quae est ad Heraclitum, ab imperatoribus Severo et Caracalla datam esse, non a Commodo, ut Jurgiewicz putabat Beckeri opinionem secutus. Kihilo minus ex epitheto quod est θειότατος conligendum videtur in enumerandis Coccei meritis re Yera imperatorem ob quamlibet causam nonrinatum esse. Constat iniperatorem Commodum cum L. Antistio Burro Advento a. 181 p. Chr. consulem fuisse (v. Clinton, Fasti rom. I p. 180; Klein, Fasti p. 82; Liebenam, Fasti cons. imp. Rom. p. 26), quem annum aerae Tyranae centesimum vicesiniurn quintum fuisse titulus docet. Id optiine concinit cum titulo 4, unde coDipertum habemus annum p. Chr. 201 Tyranis fuisse centesimum quadragesimum quintum. Quod noii monerem nisi vidissem ab Jurgiewiczio titulum nostrum ad annum 182 sive 183 minus recte esse relatum. Dies 30 niensis Artemisionis anni Tyrani ID titulo in diem 27 m. Aprilis anni Iuliani incidit; id Jurgiewiczio difficile explicatu visum est, quippe quod cum calendario solari Asiano non concinat, quo Beckerus et Jurgiewiczius Tyranos usos esse putabant: in hoc enim, si hemerologiis Florentino et Leydensi fides est, primus Artemisionis dies in diem 24 m. Martii incidebat (v. I d e l e r i Handbueh d. Chrcmol. I p. 416; C. F, Hermann, Ueher griech. Monatsk. p. 85); apparet igitur iiiter titulum nostrum et hemerologia quinque dierum dis1) aQuant au supplement dans les lignea 5 et 6 θειοτ(ατος Αυτοκράτωρ) ηύζησε, je l'ai fait en pensant a . rimmunito des droits de douane, accordee a la ville de Tyra par 1'empereur Commode, et confirmee en l'an 201 par Septime Sevfcre... Le verbe ηΰξησε s'applique mieux

que tout autre a cette faveur imporiale, qui augmenta la richesse et le bien-etre de la ville. Cest pour solliciter ce privitege que Cocceiue aura eto envoye aupres de Commode, et c'est apres ayoir roussi qu'il est devenu εύχρηστος τη πατρίδ?».

Λ° 2

ΤΤΒΑΒ ΕΤ VICINIA.

7

crepantiam esse. quae tamen maior etiam in titulo a. 201 est, nempe dierum 17. Quod cum videret qui primus hunc titulum edidit Beckerus (ν. 3ΙΙ00. II, p. 468), proposuit pro Η littefa: quae ibi diei numerum indicat Μ legendum quasi vocis μηνός compendium, quamquam ipse non potuit quin fateretvir Η "litteram tam bene in lapide conservatam esse, ut vix ullam permitteret mutationem, et supra lineolam exstare, quae hanc litteram mimeri vim habere significaret; quae re vera in lapide ita se habere ipse vidi. Cum igitur titiili neque inter se, neque cum hemerologiis in hac re consentiant, manifesto apparet nullum anni Tyrani cum anno solari Romanorum consensum fuisse, usosque esse Tyranos vel tertii p. Chr. saeculi iDitio anno lunari Graecorum, sine dubio ex aimo Milesiaco derivato, unde Tyram originem duxisse constat; id quod mensium quoque Tyranorum nominibus probatur, quae multis calendariis ionicis communia sunt (cf. quae dixi in libro «De calendariis aliquot aeolicis etdoricis» lingua russica conscripto (Petrop. 1883) p. 30 sq. Ammm solarem a Graecis sero admodum receptum esse ibid. moniii p. 43; cf. praeterea quae H. Droysen de calendario Ephesio dixit Hermae v. XV p. 363). Anno lunari Tyranos usos esse iamMommsenus vidit, qui haec verissime moiiuit (C. I. Lat. III, 1, p. 148): «Qui in hanc rem inquisiverunt viri docti, Lenaeonem anni Milesiaci credunt respondere Atheniensium Gamelioni in universum comparando mensi anni Iuliani Iarmario, scilicet quatenus comparare licet animm lunarem cum anno solari. Cur autem Lenaeonis dies 8 a. 201 p. Chr. Tyranis inciderit in anni Iuliani Febr. 17,.eius [rei] tuni tantum ratio videtur reddi posse. cum de anni Tyrani natura principio intercalatione accuratius constiterit». De his omnibus uberius exposui coromentatione peculiari, inserta operibus VI congressus archaeologici (Tpydu VI αρχ. czmda), v. IL(Od. 1887), pp. 56—'7-lret repetita in sylloge conuaentationuni mearum, cuius titulus est Ποντικά (Petrop. 1909), pp. 37—40. Cf. quae Mommsenus addidit C. I. L. v. III Suppl. p. 2105. Reliquum est ut moneamus in titulo nostro satis multa inveniri, quae Tyranorum institutis publicis cognoscendis inserviant. Iam in titulo a. 201 άρχοντες, βουλή, δήμος Tyranorum memorati sunt; nunc cognovimus archontes qui rei publicae praefuerint quattuor fuisse quotanuis creatos, e quibus unus, qui anni eponymiam habuerit, πρώτος άρχων appellatus sit, ut Olbiae, cuius institutis Tyrana similia videntur fuisse; nec mirum: Olbia enim et ipsa Milesiorum colonia fuit. Verissime autem Jurgiewicz observavit nunc iam dubium noB esse, quin P. Aelius Calpurnius in fine tituli a. 201 adscriptus Tyranorum archon eponymus fuisset; quod iam antea Philippns Bruun (3H00. v. III, p. 63) et Momiosen demonstraverant. Praeterea e titulo nostro εισηγητής (quein decreti auctorem fuisse putat Caguat) et γραμματεύς της πόλεως innotuerunt et mos memorabilis acta publica archontum et του εισηγητού et testium quindecim —- si quidem tot testes semper adfuerunt— sigillis consignandi; de koc more infra in explicandis decretis Chersonesitarum copiosius agemus.

uepeBOAi»1) ;a,a nocTaHOBiiTT> COB-BTB Η HapoAt ΠΟΗΤΗΤΒ ΚΟ[ΚΚΘΗ ]Ha 30Λ0τωΜτ> Β^ΗΠ,ΟΜΊ» Η ΒΗΐ30Λ09βΗΗΒΐΜτ> pe;n>e*HbiMT> H3o6pa/KeHieMi> (?), Η 3το nocTaHOBJienie, pe^aKTHpOBaHHoe ropoACKHMi> cenpe1) KypcnBOMi» HaopaHKL BT> nepeBOAaxi. T E caoBa, 1 τβκατΒ. Πριι nepeBO^ ΜΗ Be^js^ npnaepJKHBajnicb KaKt KOTOpLUTL· COOTB^TCTByiOIAHXt H^Tb ΒΊ> ΓρβΗβΟΚΟΜΤ> | MOJKHO OJIHJKe ΓρβΗβΟΚαΓΟ ΤβΚΟΤβ.

8

TTBAS ET YICINIA.

%3

TapeMt BajiepieM-L· Ρ7ΦΟΛΓΒ, ΒΒΙΑ&ΤΚ [ΟΤΠ^] ero Κοκκβιρ BajCHTy n κοπίιο ΠΟΛΟ>ΚΙΙΤΙ> BX ο6ιτ^α'ΒβΗΗωδ apxHBi».— CocTOflJOCB BI> Tnp-B 3a 5 dneu AO MaficKnxi> KaJieHAi> BJ> KOHcyju»cTBo HMnepaTopa KoiiMOAa BT> τρβτϋί pa3i, Η AwrucTia Eyppa, a no cneTy Tnp*HT> B-L 125 roAy, npn apxonTaxi, 0eoAopk chiHfc Bonoa CJ» TOBapnmaMH, Micflija ApTeMnciona 80-ro dnx. — IleHaTflMii «ΦΪΠΗΛΜ: OeoAopi> c. Bonoa nepBhin apxoirn». KncapL· c. 3ypu apxoHn>. JlaHcoeHTb c. MOKKH apxonn,. 3jii» JTyKiu apxoHTL. BaJiepiaHi> c. IloHTiiKa ΑΟΚ^ΑΗΗΚΧ. TH6. KjiaBAifi ΑΗΤΗΟΘΘΗΊ>. CenTyMiii c. IepocoHTa. TInAaiii» c. IlnTapHaKa. Baaepifi c. BacciaHa. IepoHMMi> c. ApTeMiuopa. 9eoAa c. ΑρτβΜΜAopa, XpMCnnm> c. Xpncnnna. HHrepi> c. ApTeaiHAopa. MaKapifi c. ApTeMHAopa. ^ioHiicoAopi, c. ΑΧΗΧΙΘΛ. JTyKift c. CaTopHHJia. ΦΗΛΟ^,Ο» c. <£HJioKa.iia. ,ZI,ioHHciH c. ITMCKH. HpaKJieoirj* c. COMM. ββΛΒΦΤ» c. $ejiM>a. CeKpeTapt BaJiepifi Py«>i> peAaKTHpOBajn> nocTaHOBJieHie. 3. Fragmentum tabulae marmoris candidi ab omnibus praeter dextram partibus mutilatum, a. 0,23 m., 1. infra 0,20, cr. 0,0G5. Tituli litterae superstites (a. 0,012 m.) inter lineolas diligenter exaratae optime etiarh mmc leguntur. Ed.E* de Stern 3E00. v. 23, p. 3, n° 2 cum imagine zincotypica, quam repetii IosPE1. v. IV add. n° 452 *). Quae cum nimis opaca sit visa, hic apographum ad eandem factum praebere malo. Lapis in oppido Akkerman vere a. 1900 inventus («MeaiAy κρίιιοσπ>ιο n -iHMaHoa^, ea rjiacnci Kptnocm, BMicrfc ch nepenKaMH npocToS aHTnwoH nocyAM, npn pa60Taxi>, npeAnpHHHTWX^ ΑΛΗ ycTpoScTBa npncTaHH») Odessae adservatur in nmseo societatis hist. et archaeologicae.

**^^*&i£fr .!^λΤΑΤΗΜΤΥΝΗθΕΐ ,ΓΙΑ^ΙΣΘΟΝΜΑΛΒΑ y

οΐΒΑ,ΡΒΛΡοίφοριίΑ

,,λκλΕΐΐλΐ^πίτοκγ

10

/οϊϊΤΡΑΤίητΑΐΥΓΓΡ /\ΤΙΘΕΪ.θΑΓλΜθ)ΤΡΛ /^ηΙΜ^ΧΑΡΑΚΤ^Α&Χ^Ν χΚοΥΝΗΧΙΔΗΡοΥΝΗ 35? _ΤοΐΗΓΑΚΓΑοΕΚΑΤοΜ ΝοΙΑΥθΗΑΑΡΡοΝΕΚ^Λ

i

ίΡΑΙΣ El^EFlEN^XNolFK

. . . ωρισ. ... . . . ε]:ν κατά την συνήθει[αν ]σια μισθον λααβά[ν < . . . ]ν οί βάρβαροι φορτία [ κατ]ακλεΐσαι ίτζϊ τό αΰ[ptov? ] οί στρατιώται υπέρ [ κατ]ατιθέσθωσαν οί τρα[πεζίται? ]ωσαν χαρακτήρα εχον[τ χα]λκουν ή σιδηρούν ή ποιήσαντα ο εκατόν[τάρχης? . . . οί ξ]ένοι αυθημερόν έκκαή(Λε]ραίς' ει δε εΐεν ξένοι έκ

Videtur esse decreti fragmeiitum, quod propter littefaturam ard II p. Chr. saeculum rettulerim. Vehei^nfcer dolendum est, qu^ e titirto graYissimi argumeDti tam exiguum friistiiium a^fcareifi'tulit, ut de restituendo decretio pmrie sit desperandum.

7 1) Huius lapidis et aliorum nonnulloSrum tabellas I misit Stcrnius, cum volumini quarto edendo operam ipsas zinco illitas (cliches) roganti mihi" sunmia comitate | navaiem. *

Μ4

TYBAS ΕΤ VICINIA.

9

Sectio IL Epistulae. 4. Tabula marmoris candidi superne fracta, alta ut nuuc est 1,34 m., lata 0,77, crassa 0,14. Margines qui ad dextram sinistramque et infra exstant, ornati sunt quadro eminenti, lato fere 0,04; infra desinit tabula in spinam basi infigendam; quae basis, una cum tabula reperta, lapidis est calcarii, alta fere 0,26 m., lata c. 0,97, crassa c. 0,71. Titulus diligentissime incisus est litteris elegantibus, altis 0,02 m., quae ubique fere bene conservatae facillimaeque sunt lectu. Infra plus 0,14 m. scriptura vacant. Primus edidit P. Becker 3II00. v. II p. 2 (a. 1850), p. 416—469, cum commentario copioso, adiecta tituli imagine in tabula lithographica (cf. eiusdem commentationem de Tyranorum statu civili russice scriptam: rpaamaHCKifi fo\Th THPHTOBT>. Oaecca 1849). Ph. Bruun in dissertatione quam de Tyrae situ scripsit 3H00. v. III (a. 1853) p. 47 — 66 titulum repetiit adiecitque Beckeri tabulam correctiorem, cum lapide denuo a se conlatam. (Eadem dissertatio pertractata et contracta Bruunii scriptorum syllogae inserta est «HepHOMopBe» inscriptae, quae a. 1879 prodiit, part. I p. 3 —13). Beckeri tabulam cum commentario repetiit L. Mercklin in Gerhardi Arclwolog. Zeitung. v. XI (1853), p. 161—166, unde sumpserunt: Guil. Henzen, Monumenti, annali e bulL puhhl. dalV Inst. di corr. arclieol. nel 1854, p.„ 67 sq., adiecta Borghesii epistola ad se scripta, et Inscr. latin. sel. coll. v. III, n° 6429; Th; Mommsen, C. I. Lat. III, 1, n° 781 (cf. III, 2 p. 1009; SuppL p. 2105, n° 12509); inde C. G. Bruns, Fontes iuris Romani ant. (ed. 7), p. 261, n° 89. Nos edidimus IosPE1. v. I, n° 3, eadem tabula repetita, quam huic quoque volumini adiuDgimus. (Repetierunt: Dessau, Inscr. lat. selectae, n° 423; Cagnat, Inscr. Gr. ad res Rom. pertin. t. I, n° 598; Minns, Scyth and Greeks, p. 640, n° 4). Reperta est tabula a. 1846 prope vicum cui nomen est Corotnoje (Koporaoe) inter oppida Tyraspolin et Akkemian situm, 35 verstis ab illo, 90 fere verstis ab hoc distantem. Pb. Bruun loco, quo tabula inventa erat, diligenter explorato, haec ad Mommsenum scripsit (v. C. I. Lat. III, 2, p. 1009. Eadem russice 3H00. v. III, p. 48): «Le village de Corotnoie est situe dans la vallee du Dniestre a deux verstes du courant principal sur la rive gauche dufleuve. Α une demi-verste au dessus du village se trouve un courganeou tumulus assez grand, a cent pas de roseaux qui s'6tendent de la jusqu'au bras principal du fleuve et que traversent ses ramifications. Α quelques pas de ce tumulus on remarque une autre elevation beaucoup plus petite qui se d^tache par une pente douce de la plaine qui Fentoure. Cest sous cette ^levation que fut trouv6e notre inscrjption par le neveu du staroste ou chef du village, Petrov, lorsqu^n labourant la terre- dans cet endroit, il donna avec sa charrue contre la partie superieure du monument. D'apres le t£moignage unanime de Petrov, de son neveu et d'autres paysans qui assistaient au deblaiement ulterieur de ce jnonument3 ce dernier se trouvait place debout sur un pigdestal, quOn me fit voir dans la cour de Ρέΐτον et que j'ai fait transporter a Odessa, pour etre gardS au mus£e de la societ6 d'histoire. . . Sous ce piodestal on trouva eiicore, au dire de P6trov, une poignee de charbon qu'il ifeut garde de ramasser, 2

10

TYBAS ET VICINIA.

Μ4

voyant que ce cbarbon avait tout-a-fait 1 air du cbarbon de bois actuel». Quomodo factum esset, ut titulus inveniretur tam procul ab oppido Akkcrman, ubi Tyram antiqanv fuisse credunt1), varie explicare conati sunt viri docti. Beckerus putabat lapidem in eum locnm, ubi repertus esset, Tyra. ab aJiquo transportatum esse, ut pro ornamento poneretur aut alii cuidam usui inserviret2). Bruunius ex eis, quae a rusticis vici Corotnoje de lapide inveuto cognoverat, persuasum habuit titulum olim eo ipso loco stetisse, quo repertus esset,. non AkkermaDi, ipsumque Tjranorum oppidum Vespasiani temporibus in ea loca translatum: ubi nunc est Corotnoje. Mommsenus cum illud probaret, addidit limitis Ioco lapidem positum fuisse apparere cum ex aJiis indiciis, tum praesertim ex subditis carbombus, conlato August. de civ. dei 21, 4, 2: in carbonil>Hs . . . tanta firmtias, nt nullo umore.camimpantur, nulla aetate vincantur, usquc adeo, ut eos sul)sternere soleant qui limites figimt ad conrhicmdum Utigatorem, guisqids post quantalibet tempora cxtiierit fixumque lapidcm limitem von esse contenderit, et Sic. Flacc. p. 141 Lachm. Inde apparere lapide quem habemus quasi termiuo signatum fuisse finem immiroitatis Tyraois concessae; plane ut lapides circa urbem Romam positi essent ab imp. Marco. At Jurgiewicz cum titulum Tschobrutscbianum ederet (v. supra n° 2), BruuDii et Mommseni sententias probare se non posse dixit, persuasumque sibi habere utrumque lapidem posterioribus demum temporibus in ea loca transportatum. ubi uterque repertus esset; si lapides olim eis ipsis locis stetissent futurum fuisse ut reliquae eorum partes ibidem invenirentur aliaque urbis antiquae Yestigia exstarent; lapidea aliunde esse transportatos iam inde apparere, quod vici, ubi reperti essent, novem verstis distarent, explicarique eo, quod Tyra flumine facillime transportari possent a Moldavis, qui saepissime per id flumen narigarent; utrumque vicum Moldavos etiamnunc incolere3). Scilicet ad eandem sententiam rediit, quam olim Beckerus pronuntiaverat; et re vera lapis Tschobrutschianus ad hiiius sententiae aiictoritatem restituendam multum facit: nuiic iam nullo niodo affirmari potest utrumque lapidem in situ repertum esse; nam etiam si quis Bruunii seDtentiam probarit, nemo tanien affirmare potest urbem totum illud novem verstarum spatiura 1) Vide I. S t e m p k o v s k i i H3CJi^A0BaHia ο MicTonojioJKeHin ΛρβΒΗΗΧτ> rpen. ποοβϋβΗΐΛ HatfeperaxTbIIoHTa EBKcHHCKaro. CII6. 1826. Cf. Beckeri et Brunnii opp. citt. et 3 . Ρ. ΦΟΗχ-ΙΙΙτβρΗΊ», PacKonKH BT> AKKepMaHfc JTBTOBTB 1912 rOAa in 3EOO. v. 31 (1913), prot. pp. 92—101. 2) «CnpaniHBaeTca: KaKHMi> ΙΙΜΘΗΗΟ ο6ρβ3θΜ·Β HaSΛβΗΊ»

6ΚΗΙΊ> KaMeHB H a CKa3aHH0M'L· M B C T ^ ?

ΛΗΉΠ>ΙΠ>

npeAnojio^eHiiS,

κοτορυπ

Η3Ί» p a 3 -

KajK.n.Bift

ΓΟΤΟΒΊ>

npeACTaBHTJb, cawoe ecTecTBeHHoe uoxieTh 6ΒΓΓΙ> ca$Ayιοπι,ββ: KpaCHBwu w ΟΟΛΒΙΙΙΟΗ KajieHt ΘΤΟΤΧ BM"BCTB CT> nBe1fl1ecTajioM'T> CBOHMTB Β-ΕΡΟΛΤΗΟ ορΗΒθ3βΗΐ> 6ι>υη> cri> npoTHBono;io;KHaro 6epera (a na ΗΘΜΊ>, KaKi> BH^JIH^

no cBa^'BTeJii>CTBy BCBXI> nncaTejiefi HaiOAHJicn THpact) AJIH yKpameHifl Kaicoro Bu6j&h ca^a HJH TOMy ΠΟΑΟΟΗΒΓΟ ynoTpeOJieHia, na HacToamee M-BCTO, IXB OHT> nocTaBAeH't

6hui-b», Becker 1. c. p. 422,

3) Francogallice v. cl. haec ita exposuit (russice paulo aliter): «Sans discuter les opinions citoes [sc. Bruunii et Mommseni], je ferai obsenrer: 1° que les deuxinscriptions ont 6te deterrees dans des villages eloignes de neuf kilom^tres Tun de Tautre; 2° que les fragments qui manquent n^nt pu etre retrouves; S° qi^on nJa trouye jusqu'a present sur Jes lieux oh les pierres furent decouvertes ni decombres, m monnaies, ni morceaiix de vaisaelle cassoe, ni autres preuves de 1'existence d'une ville; 4° que le transport par eau etant facile, nons avons tout droit de croire que les pierres ont ete transportees par les Moldaves qui, pendant ]a domination turque, s'etaient etablis sur la rive gauche du Dniester, d'autant plus que ce sont eux qui etaient charges de fournir, arec leurs galeres, du bois de caastruction et de chauffage pour les forteresses turquee. Les vilia&es de Korotnoie et de Tcbobroutchi Bont jusqu^ nos jours habitos par les Moldayes»,

ΙΜ

11

TTRAS ET YIOINIA.

occupasse. quod inter utrumque vicum est. lapidesque in diversis urbis partibus fuisse positos; at si necesse est statuerc alterutrum lapidem esse transportatum, idem probabiliter de altero conici potest. Addo ea quae Bruunius a.ttulit. ut senteutiam suam probaret, levissimi momenti omnia esse, Mommseni vero sententiam. quamvis Augustini loco nixam, omnino esse improbabilem: quis enim animuni inducere potuit monumentum in primis grave marmori pretioso accuratissime incidere eo tantum consilio, ut in solitudineni ab urbe remotissimam transportaretur ibique limitis poneretur loco? Immo oppidanis necessarium fuit quasi optimus immimitatis concessae testis, servandinaque fuit in tabulario publico aut έν τω έπισημοτάτω της πόλεως τό-ω, non loco deserto; si quidem termino necesse fuisset finem immumta.tis Tyranis concessae signare (quod per se non est probabile: immunitatem enim. utMommsenus ipse lnonuit, aut per Illyricum universum habuerunt Tyrani, aut in solo portu Tyrano), certe lapidem λ-ilem cum brevi inscriptione posuissent, non item omnia documenta incidissent? quae ad immunitatem pertinerent. — His Jurgiewiczii et meis ratiocinationibus perpensis Monimsenus C. L L. III Suppl. p. 210eTad n° 12509 scripsit explosani esse opinationem, quam invitus admisisset, ut antiquo loco teneret lapidem repertum esse, neque restare nisi quod olim Beckerus proposuisset titulum utrumque ex Tyrae ruderibus in eum locuni avectos esse, ubi postea emersissent. Lapis brevi postquam repertus est, Odessam transportatus et museo soc. hist. et arch. inlatus est. ubi hodie servatur. Cum tituluin ederemus IosTE1. v. I, n° 3, Beckeri tabulam a Bruunio correctam et a nobis cum lapide diligenter conlatam repetendzvni curavimus; quam cum conferreimis, tam accurate exscriptam lapideque expressam esse apparuit, ut nihil nisi hasce res minutissimas sane in schedis nostris notaremus: versuum 32 et 42 primae litterae (illic O, hic I) ceteris aliquanto maioree in lapide sunt; v. 45 post Π litteram in lapide est punctum; v. 43 consulum nomina et v. 44 litterae ¥ΠΑΤ in litura exaratae sunt. (v. tabulam I).

Versus 7 priores, qui in lapide iion exstant iiitegri, varie restituerunt editores; nos Mommseni supplementa, ut par erat, adoptavimus. [Exemplum

epistulae ad

Tertullum].

[Misimus tihi ejmtulam ad' Hcradilum, unde infelleges, quid statuerimus de mimumtaie, quam Tyrani sibi concessam esse contendunt. Quam licet admittere non soleamus nisi pril vile]gii <mct\oritote perpensa et origine immu]nitatis inspeda, qtwd ns[urpatum esse diu qud\qua ratione videbatur, cum iusta [moderati]one servavimus, ut neque ipd eons[uetudi]- . 2*

12

TSHAS ΈΤ YICINIA.

Jk 4

5 w-e dkiiurna pellercntiir et in po8te[ru-ni] decreta civium adsmnend<mtm c&mi[liis] 2>raesidis provinciac c(larissimi) v(iri) pcrpendercntn[r'\. Exemplum

epistulae

ad

Heraclitum.

Quaniquam Tyromorum civitas or(i)(jincm 10 dati bcmficii non ostendat nec faciie, qnae per crrorcm atit licentmm Mswpata mnt, pracsoriptione twtiporis confinnentur, tamen, quoniam divi Antonini pareniis nostri littera$, sed .et fratrum imperatorum cogitamits, item 15 Antonii Hiberi gravissimi praesidis, qiiod attinet ad ipsos Tyranos quique ab iis secundwn leges eornm in numerum civium adsumpti sunt, ex pristino more niJdl midari volumus. Retineant igitur qnaqua ratione quaesitam sive possessam 20 priv-ilegii causam in promercalibus quoquc rehns, qnas tamen pristino uiore professionihts ad discernenda munifica mercimoniorum edendas esse meminerint. Sed cum Illyrici fructum per ambitionem deminui non oporteat, sciant 25 eos, qid posthac fuerint adsumpti, fructim immunitatis ita demum liabituros, si eos legatus et amicus nostcr v(ir) c(larissimus) iure civitatis dignos esse decreto prommtiaverU. Quos oredimus satis a- . hundeque sibi consulium, si grati fuerint, exi30 stimatiiros, quod origine heneficii non quassita dignos lionore civesfieripraeceperwvus. Όουινιος Τέρτυλλος άρχουσα, βουλή, δή μω Τυρανών χαίρείν. Άντίγραφον των θείων γραμμάτων, πεμ35 φθέντων μοι υπό των κυρίων ημών άνεικήτων καί ευτυχέστατων Αυτοκρατόρων, τούτοις μου τοις γράμμασιν προέταξα, 8πως γνόντες την θείαν εις υμάς μεγαλοδωρίαν τη μεγάλη αυτών -τύχη ευχαριστή40 σητε. Έρρώσθα: υμάς και εΰτυχεΐν πολ λοίς ετεσιν εύχομαι. Άπεδόθη προ

j\|o 4

ΤΓΒΑΒ ET VICINIA.

ty' καλανδών Μαρτίων, Ληνεώνος η \ Ανεστάθη επί Μουκιανου κα! Φάβιανου ' ύπατων, εν τψ εμρ' ετει, 45 αρχής Π(οπλίου) Αίλίου Καλπουρνίου.

13

d. 17 m". Febmarii α. 201 ρ. Chr.

Ad ν. 2 cf. quae Mommsenus dixit C- L Lat. ΠΙ, 2, p. 1009: «Bruunius me docuit v. 2 in lapide post QLVOD superesse litteras dimidiatas non VO, ut contendit Beckerus, sed VSVRP; itaque pro eo quod ego proposui u[su receptum esse] iam apparet substituendum esse murp\atum esse diu] eadem fere sententia». Tres epistulas lapidi incisas videmus, duas impsratorias, quarum prioris non exstat nisi pars extrema (vv. 1 — 7), altera superest integra (w. 8 — 31), tertiam Ovinii Tertulli magistratus Romani ad magistratus senatumque et populum Tyranorum datain (vv. 32—41); infra tenipus, quo titulus positus fuit, aerae Tyranae anno 145 indicatum est et consulum Romanorum nominibus, Muciani et Fabiani, qui a. 201 p. Chr. munere functi sunt, imperantibus Septimio Seyero et Caracalla. Beckerus probare studuit epistulam quae est ad Heraclituin ab imperatore Commodo datam esse, altera autem, quae illi in lapide anteposita est, ab imperatoribus Severo et Caracalla Commodi edictum confirinatum; quam sententiam Bruun. Mercklin, Jurgiewicz (v. supra ad tit 2) secuti sunt, quamquam in titulo nihil fere Beckerus invemt, quo eam confirmaret, nisi quod divus Antoninus, quo nomine et ille et alii viri docti M. Aurelium designatum esse putant, imperatoris parens dictus est. Gotitra Henzenus rectissime observavit vocem communem quae est parens pro patris voce consueta usurpatam magis Severo et Caracallae convenire, quia ille se M. Aurelii filium lubenter dixisset, tumque hic eiusdem non filius, sed nepos fuisset; praeterea notavit Henzenus, si epistula ad Heraclitum a Commodo scripta esset, Severuni et Caracallam eius exeniplum suae ipsorum epistulae addituros non fuisse, sed meinoraturos solum, sicut M. Aurelii et fratrum imperatorum et Antonii Hiberi epistulas1). Nec alia est Th. Mommseni senteiitia3). Verum vidit Dessau, qui «divi Aatonmi parentis nostri» commemorationem ad Antoninum Pium refert. De hominibus, ad quos imperatorum epistulae dataie erant, post Henzeni et Borghesii 1) Ipsa Henzeni verda adponere placet: «In primo fessore di Dorpat sia stato indotto a quel parere dal luogo credo non abbisognar di giustificazione veruna, Be nome di parens nostcr, del quale vien designato il divo li attribuisco ambedue agli Augusti Severo e Caracalla, Antonino, essendo notissimo che Settimio Severo amava al cui impero appartengono i coasoli Muciano e Fabiano di chiamarsi iiglio del medesimo, meitre puranco Tescitati in ultimo e corrispondeuti alP anno 201 delP era pressione piii generica di pxrens in luogo del consueto nostrs; ne so intendere, come mai il Mercklin abbia po- pater convien bene agli imperatori Severo e Caracalla, tuto assegnarne il secoiido a Commodo, opinando che gli yisto che quest' ultimo non era figlio, ma nipote di anzidetti Augusti nell' atto di confermare i privilegii de' M. Aurelio». Tyrani con apposito loro rescritto, yi avessero aggiunto 2) In epistula ad Th. Struvium data, cuius partem la copia di quell7 epistola del Ioro predecessore, in luogo Ph. Bruun 3H00. v. VIII p. 349 attulit, haec ΤΙΓ clarisdi citarla semplicemente, come fu fatto cogli antecedeitti simus scripsit: «Je soutiens que les deux lettres impereecritti di M. Aurelio, de dm fratelli e di Antonio riales viennent des memes empereurs, et je ne comHibero. Imperocclie non posso credere, che il dotto pro- prends pas pourquoi on attribue la seconde a Commode».

14

TTRAS ET VICINIA.

JV° 4

quaestiones subtilissimas Mommsenus liaec scripsit: «Praeses. cuius haec est epistula ad Tyranos, L. Ovinius Tertullus est legatus Augustorum Moesiae inferioris imperantibus Severo et Caracalla, notns praeterea tam ex nummis Nlcopolis ad Istrum inscriptis Augustorum ex illorum legatique nominibus (Borghesi dec. XV, 8 opp. 2 p. 224)1), quam rescriptis quibusdam (Dig. 38, 17, 1, 3; 49, 15, 9. Cod. Iust. 8, 51, 1). Eodem officio antea functus est Antonius Hiberus (v. 15) fortasse non diversus ab eius nominis consule ordiuario a. 1332). Mittit Tertullus Tyranis epistulam de eorum immuoitate ad se datam ab imperatoribus Severo et Caracalla (34 sq.), cuius non extat nisLpars extrema (v. 1—7); integra tameii superest altera epistula, cuius simul exemplum accepisse videtur Tertullus, de eadem re ab imperatoribus scripta ad Heraclitum quendam, quem apparet in reditibus Illyrici pro magistratu tunc versatum esse et fortasse obtinuisse procuratoris Augustorum officium iu eadem provincia»8). Quae cum ita sint, facile intellegi potest cur imperatores eodem tempore de eadem re duas scripserint epistulas. Nimirum in altera ad procuratorem data singillatim ea exposuenint, quae de Tyranorum privilegio statuerant, altera provinciae praesidem de iisdem breviter certiorem fecerunt; cumque consentaneum esset himc, noi] procuratorem, civibus Tyranis nuntiare, quid de privilegio eorum imperatores statuissent, hoc munus ita absolvit, ut exempla epistularum imperatorum suae ipsius epistulae praeponeret, non ut ipse earum argumenta exponeret. Haec fere Henzenus, qui cum ita rem intellegeret, supplementa epistulae prioris proposuit, quibus ex parte Mommsenus usus est. Cui provinciae Romanae adscriptus fuerit ager Tyranus quandoque ei adiunctus, Mommsenus post alios verissime explicavit, cuius verba integra hic proponenda videntnr: «Regionem Tyranam non Daciae provinciae, sed Moesiae inferiori attributam esse item ostendit Ptolemaeus (3, 8. 10), Daciam orientem versus terminans fluvio HierasoN(Sereth) totamque Bessarabiam quam bodie dicimus oramque adeo maritimam universam ita secer-

1) Vide nunc Pick, Die antiken Munzen Nord- Anto[ni]nus Aug. Irib. \ pot. II et \ L. Septimius Ge\ta griechenlandsy ν. Ι (Berl. 1899), nn<> 1271—1283; 1449— Caes. Aug. re\8tiiuerunt per G. \ Ovinium Tertul\lum leg. 1452; 1516—1534; 1622—1625. pr.pr. | Μ. Ρ. X. (Haec indicavimus IosPEi. ν. Ι add. 2) De Antonio Hibero Ca.gnat 1. c. conferri iubet p. 219). Adde titulos quos ediderunt Tocilescu, Arch.Prosop. imp. Rom. I,p. 100, nO 667. Cf. etiam G. E. Stout, epigr. Mitth. aus Oest. γ. XI, ρ. 44, n° 57 (ex opp. ConThe governors qf Moesia (Princeton 1911), p. 55, JV» 84. Btantia) et p. 69, nO 143 (e vicinia Oernaflrod) atque Do3) Heraclitum procuratorem fuisse iam Beckerus maszeweki ibid. v. X p. 243 (ex opp. Ούλπία Νιχόπολις coniecerat, qui tamen non recte Ovinium Tertullam eodem ή πράς "Ιστρον). (Haec adiunximus v. IV add. ρ. 263). munere functum esse putabat. De Heraclito Cagnat 1. c. Omnino C. Ovinii Tertulli nomen referunt lii tituli latini: conferri iubet Prosop. imp. Kom. III, p. 135, n* t>2. C. C. I. Lat. III, nno 7540 (a. 201), 7602-4 (a. 200), 12370= (non L.) Ovinium Tertullum Moesiae inferioris legatum 14209&, 14428 (a. 198), 14431, 14447, 14461 (a. 200). pro pr. fuisse a. 200 et 201 comprobarunt tituli duorum Cf. praeterea Cagnat, IrR. v. I, nnO 575, 576 (cf. add. lapidum miliariorum Hirschovae repertarum, quos edidit no 1418), 612. Cagnat de C. Ovinio Tertullo conferri Tocilescu Archaol.-epigr. Mittheilungen aus Oesterreich, iubet Pros. imp. Bom. II, p. 443, n° 127. Cf. fetiam Stout v. VIII (1684), p. 29, nn<> 5 et 6. Horum alterum integrum | 1. 1. p. 60, n° 92; Β. ΦΗΛΟΒΧ, IlepuoduM. cnuc. 68 (1907), his adscribere iuvat: Imp. Caes. L. Sep\timius Severus | | p. 629 sqq. et E3eibcmux na δζΛχαροκοηιο apxeoxoi. dpyotc. Pius Pertinav \ Aug. Arab. Adiab. \ ParU Max. cos. , III, 2 (1913), p. 343. II, | trib. pot. VIII, | imp. XT^p.p., et | Imp, Caes. Μ. | \

»4

TYRAS ET YICINIA.

15

nens a Dacia, ut Tyra sit in Moesia, Olbia vero extra provinciam in Sarmatial). Quod confirmatur cum Dionis loco 68, 12, ubi Decebalum scribit petiisse a Traiano ut sibi agrum ad Istrum usque concederet, tum, sicut observavit Borghesius, nummis Tyranorum incipientibus (v. elenchum Mcm. de la soc. d/ardu de St Petersbourg 3. a. 1849 p. 192) ab Vespasiano, qua aetate nulla etiam tum fuit Dacia provincia. Finiunt autem tam hi quam Olbiopolitani imperatorii incipientes demum a Septimio Severo (Kohne musee Kotschubey 1 p. 83 sq.) utrique sub Severo Alexaudro. Videtur igitur Moesiae inferioris pars trans Danuvium barbaris cessisse imperante Maximiiio (v. vita Maximi et Balb. c. 16: suh hispugnatnm α Carpis contra Moesos fuit et Scythid hclli pincipium et — excidium eo tenvpore — Histricae oivitatis), aliquanto ante quam relicta est Dacia provincia nniversa sub Gallieno. Quando vcro redactus sit in provinciae formam ager Tyranus, videmur doceri lioc ipso decreto, unde (v. 42 sq.) iDDotuit epocha Tyranoruni annum p. C. 201 numeraDS 145 incipiensque ita anno p. C. 56 aut 57 imperante Nerone. Nam Tyranorum omnino haec clausula est, ut non legatus diem notarit epistulae acceptae (άπεδόθη), sed magistratus urbicus (scilicet archon P. Aelius Calpurnius in fine memoratus) adscripserit et diem acceptae epistulae et annum, quo publice proposita est. Monuit autem optiine Borgliesius eo ipso tempore (cf. eundem mmali delV Inst. 1839 p. 157) Ti. Plautium Silvanum Jegatuia Moesiae praefuisse et pro. vinciae fines Cliersonesum versus protulisse secundum notissimum elogium (Orell. 750): legat. pro pract. Moesiae, in qua plura quam centum mill{ia) ex numero Transdammamr(um) ad praestaMa fribufa cum coniii(jib{iis) ac liberis et prhicipib{ns) aut regibus stiis transduxit . . . \pacem provmciae et confirmavit et protiMU. Tyranorum immunitas quid esset, idem vir doctissimus ita definivit: «Privilegium de quo agitur est iiiramnitas, id est ut liceat civibus Tyranis merces ita accipere, ut conductoribus portoriorum edantur quidem (v. 22), nec tamen portorium solvant idque fiat non solum in usuariis mercibus, id est quas emptor suo ipsius usui destinat, sed etiam in promercalibus ■ (v. 20; cf. Marquardt enchir. 3, 2, 209). Utrum privilegium personis datum sit an loco, id est utrum hanc inmiimitatem TyraDi habuerint per Illyricum universum an quod magis crediderim in solo portu Tyrano, ex titulo diiudicari non potest». De eadem immunitate cf. Dessau Hermae v. 19, p. 530. De professionibus (v, 21) v. Rostowzew, Arcliiv fwr Papyrusforsclmng, v. IV, p. 309 sqq. De mtmificiS mercimonionum (v. 22) Beckerus Borr ghesius Mommseuns Pauli verba conferri iubent Dig. 39, 4, 4: divns Hadriamis scripsit, ut quoties (praeses) usus szd cama mittet quendaW' emptumm, significet libello manu sua "subscripto eumqtie ad publiccwmm mittat, ut si quid amplius quam mandatum est fransferet, ' id tmmificum sit De Illyrico (v. 23) haec docuit Henzenus: «.. .tutte le provincie comprese da'Romani sotto il nome comune d' Myricum formavano un sol complesso doganale, corrispondente a 1) Id iam Bruunius ante Mommsenum probavit 3ΪΙΟΟ. τ. ΙΠ ρ. 61 sq. coutra Beckerum, qui Tyram Daciae provinciae adscriptam esse putabat.

16

Jfe 4

TYBAS ET VICINIA.

quello delle Gallie col quale coniiun^a icf. Mommsen, die Schvciz in Ramischw Zcii ip. 8). Ed erano quelle provincie, secondo ci narra Appiano Illyr. 6 [το τέλος τώνδε τώ\ εθνών από άνίσ/οντος "Ιστρου μέχρι της Ποντικής θαλάσσης υφ' εν έκμισθοϋσι(Τω^αΤοι) και Ίλλυρικόν τέλος προσαγορεύουσιν], oltre Γ Illirico proprio tutte le altre situate al meriggio del Danubio, vuo' dire la Rezia, il Norico, le Pannonie e le Mesie. Di esse narraci espressamente il lodato autore, essersi unitamente affittate le rendite doganali, qualificandosi come p&rtorhwi, Illyricum, ossia in greco τέλος Ίλλυρικόν. La quale cosa adimque vien egregiamente confermata dalla lapide nostra, in cui veugono ordinate misure per impedire che il frutto delP Illyricum non vada dimimiito soverchiamente modiante Taccordata immunita de' Tyrani (vv. 24 segg.), nonche dall· epigrafe Gruteriana 83, 5 [ = C. I. Lat. III, 1, n° 4015; cf. ibid. nn° 751, 752, 753 et quae ibi adnotavit Mommsenus], che, benche ritrovata a Poetovio della Pannonia, fa nompertanto menzione d'im conductor port-ωϋ Illyrki». De portorio Illyrici Cagnat IrR. v. I p. 202 conferri iubet libmm suum Etudc liistariquc.sur lcs impots indirects cliez les Romains, p. 20 sqq., et Domaszewski, Arch.-ep. Mitth XIII (1890), p. 126 sqq. Vide etiam Μ. Η. ΡοοτοΒΠ,βΒ'Β, ΗοτορίΑ rocyAapcTB. oTKyna BT> PHMCKOH HMnepin (Οπδ. 1899). ρ. 80 sqq.: Μ. Rostowzew, Geschichte der Staatspacht m der Γδιιι. Kaiserzeit (Leipz. 1902), p. 65 sqq.;#0. Hirschfeld, Die Kaiserl. Verwaltungsbeamten bis auf Diocletian (Berl. 1905), p. 85 sqq.; V. Ivanov, De societatibiis vectigalium publ. populi Roinani (Petrop. 1911). p. 121 sqq. De epocha et anno Tyranorirra cf. quae ad tit 2 dicta simt Consulum nomina v. 43 in litura exarata esse supra monuimus. Utrum autem quadxatarins, postquam in nomine alteriusutrius consulis erraverit, postea id correxerit^ ari prius aliorum consulum nomina incisa fuerint, diiudicari non potest

I l e p e B O A i » . [Ronin nuctMa in> T&pmyAAy. — Mti nocaaJH τβ6£ nHCLMo, adpecoeannoe ΚΊ» repaKJurry, H3i» KOToparo ΤΗ y3Haeint cAfcjiaHnoe HaMii nocTaHOBjaeHie OTHOCBTC.II>HO CBotfoAti οττ> ΠΟΙΠ-ΊΗΗ-Β, κοτοργιο npncBonBaiorB ceofc ΤκρΗΗβ. ΧΟΤΗ ΜΗ οόϋΚΗΟΒβΗΗΟ aonycKaeMij ee He HHaMe, KaKi> πο oocyjKAeHin ocnoBaHifi 9mou οΗΗοχο,ι ,ΗτβΛΒΗΟοτι,ιο coxpaHHJiH το, Ητο Kaaaaocb Λ&ΒΗΟ Bonie^niHMrb ΒΊ> ynoTpe6jieHie Ha KaKOMi> 6u το ΗΗ OHJO

H p H B H J i e r i H Η ΠΟ pa3CMOTp*BHiH npOHCXOJKfteHiH CBOtfOftfcl ΟΤΙ» Π Ο Η Ι ΐ ά ί π » ] , HO €Tb δαΗΗΟΜτ CAyWlb

MM CT> CnpaBe^^HBOK)

OCHOBaHlH, KaK1> ,Β,ΛΗ ΤΟΓΟ, HT06bI Η β JIHIIlHTfe HX1> AaBHHIHHJirO θ6ΐ>Γϊ8Λ, TaKT> Η RRSL ΤΟΓΟ, MT06i>I ΒΠΟΟΛ'ΒΛΟΤΒίΗ ΠΟ-

CTanoBJieHifl ο npuHflTiu mibocb UAU dpyvuxi AUHZ wb MHCJIO rpa/KAaH-b 6BIIII npeftCTaB.iaeMti Ha 6jiaroycMOTp*BHie ciHTejibHiHniaro npaeiiTejiii np0BHHi;in. ΚΟΠΙΛ nuc*Ma Μ repaKAumy. — HecMOTpa Ha το, ΗΤΟ rpawi.aHCKaH o6ui,HHa THpflHt He ο6ι>Λ0ΗΑβΤΒ προΜΟΧΟΗ^ΛΟΗίΗ A&HHOti

efi

JltrOTBT, Μ MTO ΠρΗΟΒΟβΗΗΟβ H e n p a B H J l b H O HJIU np0H3B0.1I»H0 Η β MO/KCn> 6i»TTL· ΠθχΤΒβρ}ΚΜβΜΟ

lπ HMnepaTopoB-b Η no^TeHKBHuiaro

rpaMOTL·! po^HTe-ia iiamcro, 6.ia/KcnHoH Τ^ΜΛΤΜ AHTOHiiHa, npaBHTe.iii ΑΗΤΟΗΙΛ rnoepa, MBI, ^ITO KacaeTcn ^o caMinfb TiipHH i> Η Τ^ΧΊ>, κοτορΒίβ npnHaTbi HMH ΒΊ, ^HCJIO rpa^^aHt no nxt 3aK0HaMi>, Ήβ Hve.iaeM'B HHKaKoro ireMfeHeHia npe»vHaro ΟΟΒΙΗΟΛ. IIoceMy npaBO Ha npnBH.ieriio, Ha KaK0Mi> 6u το ΗΗ 6MJIO ocHOBaHin ncnporoeHHoe HJBU npioop^TeHHoe, nycTB ocTaeTCfl 3a HHMH Η OTHocnTejbHO πρβ^ίβτοιπ> TOproBJii , ci> TB"MT> oxnaKOJKe, IITO6BI OHH ΠΟΜΗΗΛΠ Ο Η6Ο6ΧΟΛΗΜΟΟΤΗ 30ΛΒ3ΑΤΒ MXt nodA&KatyUMi 6AacwAMi πο npe>KHeMy otfHnaic, AJIH jpaajinneHia TOBapOBii, now6»am,uxi> onjiaTE ΠΟΠΙΛΗΗΟΚ). Ho TaKi> KaKi> ^,ΟΧΟΛΜ H.uiHpHKa Ηβ ΛΟΛΗ^ΗΒΙ yMeHLinaTbCii BCTBACTBie npOHCKOBi», το ^a oyAerB HMT> JISFECTHO, HTO T^, κοτορυβ ΒΠΟΟΛ-ΒΛΟΤΒΙΗ 6yiyn» npuHHMaeMti TaKOMi> cjiyna^ oyjLjrL· UMrbm* npaoo nojn>30BaTLCfl CBOOO^OK» ΟΤΊ> ΠΟΠΙΛΜΗ-Β, ecJiii οίΗΤβΛΒΗ'ΒΗΠιίιΙ -leran.y Η ^pyn> Hamt ocoOtiMi ^eKpeTOM-b Ο6Τ>ΗΒΗΤΤ3 HXI> ^ocTofiHUMH npaBa rpaHi^aHCTBa. Μ Η noiaraeMi>j HTO ecjrn OHH ne 6y^yTB He6iar0AapHMMH,

ΤΟ OU-BHHTt BCK> Pe.liiMHHy Η Ba5KH0CTB 0 K a 3 a H H 0 H BM1> MHJIOCTH, TaK1> KaiCB ■ ΜΗ, Ηβ ΒΧΟ^Η ΒΤ)

pa3CM0Tpinie προΗοχοΛ^ι,βΗίΗ HXI> jifcroTbi, acBejfe.iH npn3F^aTh HXT> ^ocToftHBiMH necTH rpaagi,aHaMH.

Λ°5

ΤϊΕΑΒ ΕΤ V1CINIA.

17

rjjucbMO TcpmyA.id]. ΟΒΜΗΪΙΊ TepTyjjrb B.iarrjiM-b, coBisTy n HapOAy ΊΉρίΜΐ otceAaewb nApaBCTBOBaTb. Koniio ujaroroBtriHO-MTiiMbiXT> uocjiaiiifi, npiic.iaHHbix-b ΜΗ£ OTL B:iaAUKT> HaimiX-b, Heno6fcA«MbixTb n 6;iarono.iviH-Biininxl· iiMnepaTOpOBb, n npcAnoc.iaj-b MoeMy HacToamewy UHCLMV, AΚΘΟΤΒΘΗΗΒΙΛ κι> ΒΛΜΊ* meipoTBi, foaroAapnjin nx-b BbicoKyio cyAb6y. }Ke;iaK) Ba.Mi> 3Apani;i n 6.iaronojyMin Ha ΜΗΟΠΗ ji-fcTa. —

ZaHO BT> 13-fi deni χο MapTOBCKiix-b Ka.ieHAi», .IwnaoHa 8-ro dnn. — IIocTaiueHO ΒΊ> KOHcyjLCTBO MyKiaHa Η <|>a6iaHa, BT> 145-ΜΊ> roAy. BT> apxoHTCTBO Π. 3 j i a Ka.ibnypHi^.

Sectio III. Tituli dedicatorii. 5. Basis marmorea a sinistra fracta, a. 0,18 m., 1. in fronte supra 0,218, infra 0,24, cr. 0,145. Titulus fronti incisus bene etiam nunc legitur; litterae circa 0,013 m. altae arcte admodum positae sunt. Ad ectypi chartacei fidem a Fr. Knauero professore Kioviensi missi edidi Mam. J& 9, p. 58, n° 1; posthac imagine photograplnca ab Oreschnikovio accepta (quain hic praebeo) lapidis descriptionem dedi Mam. JMs 17, p. 82. Iterum edidi IosPE1. IV, n° 1. Lapidem a. 1891 Knauer in oppido Akkerman iuxta arcem invenit apud Gregorium Antonov fabrum lignarium, qui dixit eum a. 1889 in aula sua casu effossuni esse. A. 1892 lapis Consilii Imperialis archaeologici decreto museo historico Mosquensi inlatus est, ubi hodie adservatur.

. . . ς Κρατίνου Σαράπιδι, "Ισιδι, . . .θεοΐς συν(ν)άοκ χαριστήριον.

Cura Serapide et Iside Harpocrates maxime et Anubis colebantur ut θεοί σύνναοι; sed uter in lapidis parte fractura ablata fuerit nominatus, certo dici nequit. Utcunque est, probat titulus deos Aegyptios in liac quoque remotissima plaga esse cultos1) et optime supplet testimonia a G. Drexlero collecta, qui de horum deorum cultu in regionibus Istro adiacentibus dissertatione separata egit2). 1) Cf. G. Lafaye, Histoire du culte des divinites ^Alexandrie hors de P^gypte (Par. 1884); Roscher in Lex. d. gr. und rom. Myth. s. v. Isis, Ausseragyptische Kulte (II, 373—423); H. II. HoBOcaACKiii, KT> Bonpocy ο KyjLTB H3UABI BT> Γρβιι,ίΗ ΒΊ> JKMHIIp. iWJIi> 1885, OTAKJI. ΦΜΛ.; Α. Rusch, De Sarapide et Iside in Graecia

cultis. Berlin 1900 (diss.); 0. Gruppe, Griech. Myth. und Religionsgeschichte, Π, p. 1560 eqq. 2) W. Drexler, Mythol. Beitragc.Heftl.DerCultuB der agyptischen Gottheiten in den Donaulandern, Leipz. 1890 (V. pp. 89—97).

18

tt 6

TTEAS ET VIOINIA.

Titulum II sive I a. Chr. saeculo non esse recentiorem puto cum propter litteraturam (et maxime quidem TT litterae formam), tum ideo quod t (iu vocibus Κρατίνου et "Ισιδι) nondum per ει scribitur. De vestigiis deorum Aegyptiorum cultus in ora Ponti Euxitii septentrionali et de tituli nostri aetate egit A. Sonuy professor Kioviensis in Φ06. ν. V, 1, p. 53 sq., eui respondi ibid. p. 140 sq. Cf. etiam qnae dixi JKMHIfy. 1896, m. Ianuarii, cl. hist.-phil. p. 17 in nota 5. 6, «Parallelepipedon» lapidis calcarii vilis supra epistylio ornatuia, infra fractum, a. ut nunc est fere 0,91 m., 1. 0,62, cr. 0,42. In fronte titulus est, cuius supersunt yersus novem litteris fere 0,05 m. altis inscripti, quae etiam nunc bene dispiciuntTir. Lapis vere a. 1890 effossus est in vinea A. Arnautov mercatricis, MD fere passus ab oppido Akkerman distanti. Atit. Al. f. Matvejev iussu Consilii Imp. archaeologici loco, ubi lapis extractus erat, et lapide ipso explorato, Consilio relationes et imagines duas photographicas misit, quibus usus titulum edidi Mam. ]6 9 p. 59 sq., n° 21) (inde repetiit 1) ΙΪ3Ί> npncjiaHHiJXT> A. A. MaTB-feeBUMt ΒΊ> IIMH. ΗβοΜοτρΛ Ha BUBSTpHBinyiocfl KaKt jiHi;eByio noBepxApxeojiorHHecKyK) KoMMiicciio AByx^ ΠΟΑΡΟ6ΗΒΙΧΊ> ΟΤΗΘ- HOCTB, TaKT> Μ H^EKOTOpbie UITpHXH BT> OHepTaHiH OyKBTb TOBTb 3aHMCTByeMi» (ci> coKpameHi«Mii) cjrfcAyiODAifl Α&Η- (Hanp. nonepenHBie B t JHT. A, XBOCTHKH B B ΛΗΤ. S Η ΑΡ·) HUfl 0 MBCTE Η οόοΤΟΛΤβΛΕΟΤΒαΧΈ ΟΤΚρ-ΒΙΤΪΗ KaMHfl Η Ο HHTaeTCH cJ.>aBHϋτeJIL·Ho He TpyAHO. OHa pa3Mtin,aeTCH BHXDaHejit ero ΒΒΑ'Β.

B t 9 CTpoKaxt u HanepTaHa Ο6ΗΗΗΒΙΜ*Β

«KaMeHt ΒΛδκβΗ'Β pa6oHHMH npn noca^K^ BHHorpaAa Bi, iuaHTaiuii, npHBaAaejKameR aKKepMaHCKOii KyircnxB A. A p H a y T O B o f i n pacnoJio;KeHHoii noAvAKKepMaHOMT» BT> pa3cTo«Hiu e.H.Ba OABOB BepCTH OTB ropo^cKofi oKpaiiHii, y se^yiAeu H3i> AKKepMaHa ΒΊ> V-BBAB προ·Ε3;κβΗ ΛΟρΟΓΗ, H3B-ECTHOH y Μ'ΒΟΤΗΒΙΧ'Β >ΚΗΤ6ΛβΗ HOAt ΚΛΙΉΚΟΗ aHepKeccKofi». BHHorpaAHHKii o r t AOp°rH ΟΤΑ^ΘΕΊ, KaHaBofl, M"BCTOHaxoHi,n,eHie naMHTHHKa OTCTOHTI> ΟΤΊ> nocjrBAHefi inaraxt B t 15-TH. KaMeHB CKpbirc> ΒΊ> ΜΛΓΚΟΗ ΠΟΗΒΊ. BHHorpaAHHKa, Ha rjiyOHHt n e 6οΛ·Ββ 2 apmnH-B

αMOHyMeHTaaL·BBIM'L·»

0TB ΠΟΒβρΧΗΟΟΤΗ. KaiCB ΒΊ. TOSTB 3Κβ BHHOrpaAHHK-B, TaKl>

n no ApyryK) cTopOHy «HepKeccKofi Aopora», "ΒΊ> προτκΒοjieMcamaxt ΒΗΗΟΓΡΒΑΗΒΙΧ-Β nJiaHTan,iflXT>, y * e npn caMOMt

ΠΐρΗΦΤΟΜΤ>,

ΗΒΙΜ-Β BrJiyOB. CpeAHlfi

pa3Mipt

ΛΒΤΗΗΟΚΗΜΤ>

3aypJIAH0 ' BBIC^BHeH6yKB'L· HOHTH 2 AK>fiHa.

3BaKH npenHHaHifl oxcyTCTByiorB ΗΛΗ, ΒΪρΒ·Ββ CKa3aTt, Ηβ pa3JIHHaK)TCH CpeAM MHOHeCTBa ΑΒίρΟΚΤ» BT> BtlBfrrpHB-

racflcii ποΒβρχΗΟοτπ 11 nycxtix'L· MSCTB OTB BBinaBmax-B ρ^ΚΟΒΗΗΊ>. [ H a ΦOTOΓpaΦHMeCKHX'B CHHMKaXTj BO ΜΗΟΓΗΧΊΪ MBCTaXTb flCHO pa3.1HHaiOTC« JIHCTOMKH, ΗΜΒΙΟΙΙΐίβ BTb 3TOft

HaAnncn cjy;Ke6Hoe. 3Ha^eiiie — A - ^ pasA^JieHia CJIOBT>. B . I,]. ropH30HTajm οτροκ-Β BbiAepHiaBBi AOBOJILHO npaBHJIBHO, HO HHTepBaJiBi MeJKAy ΛΗτερτ» Ηβ BcerAa paBHoMBpHBi, BHorAa upeACTaBJi^H co6oK) KaKt 6BI n e p e p u B t CJLOBB,

ΟΗβΒΗΑΗΟ B1> 3aBHCHMOCTH OTT> KaHeCTBa KaMHH,

MBCTaMH npenflTCTBOBaBBiarO

CBOHMI. paKOBHCTL·Ill'B CO-

CTaBOMT) HaHepTaHiio jHTept». ΟτΗΟΟΗΤβΛΒΒΟ ΟΤΑ'ΒΛΒΗΒΙΧΤ, 6γΚΒΤ> Α. Α. MaTBteB*L· CH.HLHO BblBXTpiiBIIIHXCfl ΗβΙΟΒ'ΒΗβΟΚΗΧ'Β ΚΟΟΤβίί Η ΗΒρβπκκ APeBHeii ropmeHHoii yTBapn H3T> KpacHOBaxofl saM^naerB: «ΟΗ:ΙΒΒΟ CTepTtixt 6yKBt HaMBHaexcfl HGΓΛΗΗΒΙ, HTO BaBOAHTB Ha MBICJIL· 0 6jIH30CTH CTapHBHarO ΜΗΟΓΟ: BO 1-XTJ TOJItKO nOJTOpbl JHTepbl BT> 2-Ott CTpOK*B (ΗΜβΒΗΟ ΠΟΟΛ·Β tfyKBU Ρ eme HBCTByert cjiaooe oiepTaΗβΚρΟΠΟΛΗ. HafiAeBHtifi KaMeHB npeACTaBjmeTB CO6OK> o6pa6o- Hie cjiBAyiOB^efi JHTepbi, a saTBMt BUBBTpHBmeeca ιιΐοτο TaHHHH KaMeHOTecoMt ΠΟΑΊ> rpyGtifi ΤΗΠΊ» MOHyMeBTa τρβτΒβδ), BO 2-χτ> ΗβΛΟΗΟ o6pncoBL·IBaeτcfl nocj^Atwa napaJUjeieniineAT* H3T> npocToro, He noAAaiomarocfl TOE- jHTepa Ι ΒΊ» CJIOBB Severi Bt ΠΛΤΟΗ οτροκΒ Η eme 6ΟΛ·Β6 KOS o6pa6oTKX M^cTHaro n3BecTHflKa, c x pacnnipeBHOH, CTepmaHca nepBaa jiiTepa BI, CJIOBX Pertenacie BT> τοίί KaK*i> 6 H ΠΟΑΤ» KapHH3T> HJIH KanHTejiL·, BepxHefi ^acTBio « e 5 cTpOK-B; BT> 3-χτ> cJaOBi wi.ABi nouiBAHeti jnfTepiJ Η CB OT^acTH HepoBHoii ότι» u3aoMa 00ΤΗΓΛβΤΊ> HHHtHefi. BticoTa (S) BT> ΤΟΜΤ> JKe CJIOBB BT> 6-fi CTp.; ΒΤ> 4-ΧΤ> HCHe3Ja 1 a P m · BepxyniKa nepBofi jniTepH (A) BT> CJIOBB Augg(ustonun) HaiiAeHHOH nacTH napsuuieJienHneAa Α 41/2 B., innp. AO 14 BepuiKOBt, a ToimHBa ΟΚΟΛΟ 9Va BT» 8-fi οτροκί>; ΗΛΚΟΗΘΙ;^ B*B eAHHCTBeHHtixi» ABYXB ΒβριπκοΒΤ>. KureHb HafiAeB^b ΟΒΙΧΒ ΒΤ> 3βΜΛΈ onpoKHBy- aHTepaxi> Η3Τ> 10-1Ί οτροκιι nepBaa (6ΒΙΤΒ Μο»βττ> Ε) coTBIMT» BepxneH HJIH KapHH3Hofi HacTtio BWidrh. ΗΕΑΠΗΟΒ, xpaHHjiacB TOJibKo BTB Bepxnefi nacTH, a BTopaa (6ΒΓΓΒ ΠΟΒβρΧΗΟΟΤΗθΜ1>

K3CJTBA0BaHiH

HaMfleHH

MHOIO OCTaTKH

Μ6

ΤΥΤΙΛΒ ΕΤ YICINIA.

19

Α. νοιι Domaszevski 0.1. Lat. ν. III suppl. ρ. 2212, n# ] 3747, qui iam antea ibid. p. 2105 n° 12510 dederat ad Matvejevi editionem «in actis soc. hist. et arch. Odessifaiiae a. 1890 die 23 mensis Augusti») et losPE1. v. IV, n° 2. Lapidem in aream ecclesiae graecae oppidi Akkerman transportatum esse comperi Odessac a. 1900 (v. IosPE1. v. IV, add. p. 293). Hic praebeo imaginem photographicam zinco expressam.

Tempori hono. Pro salute dominarum n(ostrorum)(du(yi'um) L. Septimi Severi Pertenaris et M. Aurel(i) Antonini Aug(usiorum) (dwrwn) ct L. Septimi [Gefae CaesarisJ et

10

V. 4 prima littera Ν speciem habet f\P (quasi ligatarum Ν et P). V. 5 ultima littera Ε pro I lapicidae errore scripta (in voce Pcrtinacis) optime dispicitur. V. 9 de praenomine Getae v. Prosop. imp. Rom. III p. 20G, ]\Ts 325. Vv. 9 et 10 voces Getae Caesaris consulto erasae suut, quod in omnibus fere monumentis Getae nomen referentibus factum esse inter omnes coustat. Μ0;ΚΘΤΊ> Τ) — TOJILKO BT> .TLBOH nOJOBIIHt ropH30HTa.lh- Ηβυ,χ 9-Η οτροκΗ Η oojiLiuaii ^acTh ^ecHTofl (coAep>KaBHaro iiiTpnxa n κακι> 6L»I η ι BepxneM-L HCXOA-B (HaTiaTK-fc) iiiin c.ioBa: Getae Caesaris) 6UJIH HaponHO BLICKO(>uiTpHxa BepTHKa.ii.naro. OO.IOMI> KaMHn XOTJI προιΐ3θΐυejn» .ΙΟΗΒΙ. KaKi> 3το cjjkjiaHO 6UJLO DOHTH Ha BCEXT> naMHTΗΘΜΗΟΓΜΜ-L· nii^Kc cji-EAyiomaro aa 9 - H cTpoKofi Me>KAy- HHKax-b CT> ιΐΜβΗΟΜτ, Γβτυ. Β . I . ] . Ho T i me jrHTepu CTpOHlil, HO ταΐΠ, ΗθυΜΓΟΑΗΟ &ΛΗ ΑΘΙΙΙΙΙΦρΟΒΚΗ, MTO 3a BL· το >κβ BpeMH ne Moryn> He CBHA^Te.iLCTBOBaTb ο HCKjwMeHieML A c y x t 6o.rfcc HJIII Menfce r&jULTejiLHbm 6u.iOMTb cymecTBOBanin KaKi> 10-ii οτροκΗ, TaKi> Η ΠΟAHTep-L· 1 0 - H cTpOKa ccmepiiieHHO ne HiiTaeTCH. [Ha ΦΟΤΟ- cztjs.ytouxevi, aaJKe, 6uTt MOwerB, Η ΜΗΟΓΗΧΊ, nocxEAyK)ΓΡ^ΗΗΘΟΚΟΜΊ, CHHMK*fe ^ΟΒΟΛΚΗΟ HCHO 3aMiTH0, <1Τ0 KO- Μ,ΗΧΤ>» . . . 3*

20

ΤΥΒΑΒ ΕΤ YICINIA.

ΛΒ 7. 8

Continet titulus initium dedicationis pro.salute imperatoris L. Septimi Severi filiorimique eius factae. Cui vevo mimini quamve ob causam dedicatio sit facta, e parte tituli superstite non liquet. Coniecerit quispiam «Tempori bono» monumentum fuisse dicatum, cuius nonien titulo superscriptum est; sed cum nulla adhuc videantur exstare testimonia, quae probent Tempus bonum in imperio Romano esse cultiim, veri similius est «Tempori bono» nihil aliud esse quam formulam sollemnem Άγαθη τύ/η latine versani casu dativo aut ablativo; casus ablativi formae in i exeuntis exempla nota sunt (v. Georges, Lexicon d. Latein. Wortformcn s. v.). Cum Caracalla in titulo Augustus nuncupatus sit et Geta Caesar. titulus ponendus est inter annos 198 p. Chr., quo Caracallam «participem imperii dixerimt milites» (Spart. Sev. 16), i. e. Imperatorem, et 209, quo Getam quoque Imperatorem Aiigtistuni dictum esse constat. Ad hoc temporis spatium, scilicet ad a.,201 pertinet beneficium illud, quo Septimius Tyranos affecit, immunitatem dico, quam cognovimus e titulis post alios a nobis editis supra n° 4. Itaque conici potest Tyranos pro salute domus imperatoriae hoc monumentum vovisse, ut gratias pro illo ipso beneficio agerent, quamvis nttiil obstet, quominus dedicationem a militibus factam esse putemus. 7. Fragmentum basis lapidis calcarii duri leucophaei, a. 0.14 m., 1. in fronte 0,45, longum 0,49. Titulus diligenter exaratus est litteris 0,05 m. altis. Ed. E. de Stern 3II00. v. 23, p. 1, n° 1 cum imagine zincotypica, quam repetiimus IosPE1. Y. IV add. n° 453. Lapis, qui diu ante domum privatam in yia quadam oppidi Akkerman pone castellum iacuerat, anno 1900 Odessam transportatus museo soc. hist. et arcb. inlatus est. Hic lapis repraesentatur ex imagine piptographica minore modulo delineatus.

Πρεϊσκος Φ. . . . . . . . ων τον ν[αόν?. . .

Titulus videtur esse dedicatorius. Sed quidnam et cuinam deo Priscus ille dedicaverit, certo dici nequit. V. 2 in. litterae £1N videntiuv superesse e participio praesentis, quo designatum sit Priscum fuisse magistratum aliquem aut sacerdotem (conici potest άρχοντεύων, ίερεύων vel sim.). Titulum ad I vel II p. Chr. saeculum refert Sternius. Nobis potius secundi videtur esse saeculi, quani primi.

Sectio IV. Tituli sepulcrales. 8. Lapis sepulcralis marmoris subcaerulei altus 0,41 m., 1. 0,43, cr. 0,10; pars superior periit. Inest anaglyphum exhibens virum in alto lecto cubantem, cui mensa tripes

ΤΥΒΑΘ ET VICINIA.

Jft 9

21

adposita est; iuxta vivi pedes mulier sellae insidet, pedibus subsellio impositis; viri et mulieris capita superiore lapidis parte fracta perieruut; ytrimque adstant piteri. Sub anaglypho in dextra lapidis parte mortui nomen exaratum est. Lapis Akkermam- a. 1860 in Tyrae fliiminis ripa repertus est, cum locus portui exstruendo purgaretur,; ima cum fragmentis duarum statuarum antiquarum (v. Rationes redd. soc. bist et arch. Odessit. a. 1859—6.0, p. 17). Titulum Odessae in museo societatis exscriptum et charta madida expressum edidi losPE1. v. I, n° 5. Lapidem accurate descripsit Watzinger GGS. p. 123, n° 587, et imaginem dedit in tab. L. Hic titulum ex ectypo chartaceo delincatum praebeo (2/3 ν. m.). ,

Ά[ρ]εστος Αίσχίνου. Var. I In rat. redd. soc. Od. ν. ί legitur ΑΡΕ etc. Nunc Ρ littera evanuit. "Α[γ]εστος Watziiiger. Quantum e litteratura colligi licet, lapis saeculo II a. Chr. recentior esse yix potest. Watzinger euni ad III a. Chr. saecuhim dubitanter refert.

9. Tabula marmorea a parte superiore fracta, a. ut minc est 0,59 m., 1, 0,61, cr. 0,10. Supra ornata erat anaglypho, cuius non superest nisi infima pars pallae et pes nmlieris sedentis ad sinistram spectanti. Infra est titulus diligenter incisus et optime etiam nunc conservatus. Ed. L. Jurgiewicz 31100. v. XVI, p. 11, n° 2, addita in tabula lapidis imagine pbototypica quae dicitur arte expressa. Ex hac imagine exscriptum titulum edidi 3HPA0. v. VII, p. 81 et IosPE1. IV, n° 3. Cf. Watzinger GGS. p. 40, n° 228. Lapis a. 1892 inter oppidum Akkerman et coloniam Scbabo dictam in vinea quadam inventus exstat Odessae in museo societatis hist et arch. Praebeo delineationem ex imagine phototypica factam.

Μ

L-Jfc.

ΚΑΛΑ|£7Α.ΤΝΣΕΙΑΚ>ΥΒΙΙΛ ^AKJTIKAAUtlcrAlfeTAAy Ξ Α MTj£N TWeSfcE Τ £ lamm ^A^oYAl ANo£ ογ i οχ M^>m t XAPJW I

Καλλιστράτω Σειλίου βίώσαντι καλώς και μεταλλάξαντι εν τω ξ' Ετει Φλ. 'Ιουλιανός ό υιός μνήμης χάριν.

V. 1 Σειαίου legit Jurgiewiczius; Σειλίου potius legendum esse proposui 3ΉΡΑ0Λ. c, cum monerem Silii nomen latinum in aliis quoque titulis Graecis eandem habere formam

22

T T R A S ET YICINIA.

' * 10. 11

(ex. c. C. I. Gr. II, 3691), latinis vero, nominibus aetate Romana libenter usos esse Tyranos. Titulum nostrum Vespasiani imperatoris aetate non esse antiquiorem e fllii nomine ipse vidit Jurgiewiczius. 10. Tabula integra lapidis vilis, snpra ornamentis praedita, infra desinens in spinam basi infigendam, a 0,74 m.? 1. 0,35, cr. 0,165. Tituli quadro inscripti versus superiores pessime detriti sunt (litt. a. fere 0,03). Litteris vulgaribus ed. E. de Stern, 3H00. v. 22, prot. p. 47. Odessae in museo societatis hist. et archaeolog. exscripsi a. 1894 et edidi IosPEVv. IV, n° 4. Hic idem apographtim repetitur. Lapis in oppido Akkerman aut in yicinia eius repertus esse dicitur.

[βίο?]

MA#/CO I I T V I V M P O S M I V Ι Χ Ι Ϊ Α Ν Ν.V Ι Ι

Mafrjco [tjitupujm pos[u]i[t]. VixiftJ ann(is) VII

Vm\ l V. 1 MARCO, v. 2 » ί . . ; Μ , ν. 3 NONYM, ν. 4 extremae litterae vestigia om., v. 5 ANNYM Stem. 11 ♦ Tabula sepulcralis parva, a parte inferiore fracta, ornata anaglypho satis rudi manu sculpto, quod repraesentat mulierem sedentem, adstantibus a fronte puero et a tergo altera muliere; capita omnium figurarum mutilata sunt. Sub anaglypho est titulus. Exscripsit et edidit E. de Stern 3E00. v. 23 p. 4, n° 4 (litteris vulgaribus). Repetii IosPE1. v. IV add. n° 454. Ε Sternii editione lapidis descriptioheni. sumpsit Watzinger GGS. p. 41, n° 238 (qui calami lapsu scripsit γυ(ν)ή Σούσου). Lapis a. 1900 in vico Schabo, haud procul ab oppido Akkerman sito, in aula rustici Andreae Conoplian repertus ibidem etiam nimc manere videtur. Litteras Romanae aetatis vulgares esse nobis scripsit Sternius excepta, quod Ν antiquiorem haberet formam. ΔΙΟΝΥΣΙΑΓΝΑΣΟΥΣΟΥΓΥΝΗΧΑΙΡΕ

Διονυσία Πία Σούσου γυνή* χαΐρε. In exemplo a Stenrio edito legitur ΓΥΗ operaram, ut videtur, errore: nam in lapide Ν litteram in hac voce omissam esse non adnotavit Sternius. Idem titulum ad aetatem imperatoris Antonini Pii refert, litteratura nisus et cognomiue Πία. Σούσου nomen hic primum in ora septentrionali Ponti Euxini occirrrdk

Μ 12. 13

TYBAS ΕΤ VICINIA.

23

Sectio V. Varia. 12. Angulus dexter superior tabulae marmoris candidi, a. 0,088 m., 1. 0,10, cr. 0,085; v. 1 litterae sunt 0,01 altae, reliquorum minores. Edidit Th. Struve 3E00. v. VI (1867), p. C08 (russice), cuids apographum repetii IosPE1. v. I, n° 6, portea vero, cum lapidem m. Augusto a. 1884 Odessae in museo soc. hist. et arch. ipse exscripsissem, apographum meum dedi ibid. add. p. 219. Quod hic quoque repeto. vac.

ΟΣΕΙΔβ ΙΔοΝΤβ αΝΤοΣ

voY Ι Propter litterarum speciem fragmentum ad III maxime a. Chr. saeculum rettulerim. Struvius dixit manifesto hic tria nomina appaxere: Π(ΟΣΕΙΔ)ΟΓ — ΜΕ)ΔΟΝΤΟ(Σ— ΗΕΝΟΦχϋΝΤΟΣ; quartum nomen fortasse fuisse NEOPTOAE(MOY. Quae supplementa tamen cave certa credas: primo enim versu cum ipsius dei marini nomen, tum omnia ab eo derivata restitui possunt, et v. 3 litterae quae extant ad multa alia nomina praeter Ξενοφώντος pertinere possunt, v. autem 4 tertia a fine Iittera videtur potius X fuisse quam M. Struvius dixit lapidem sibi L. A. Bielikowiczium [in oppido Akkerman] dedisse ab Iudaeo quodam acceptum, qui dixisset fragmentum a puero quodam in tumulo arenoso loci Bugas inventum esse. De W loco sic fere disserit Struvius. Loco qui hodie est Bugas proxima Graecorum habitatio fait «Neoptolemi turris» et «Hermonactis vicus», cf. Strab. VII, 3,· 16: Έπί δε τω·;στόματι του Τύρα πύργος εστί Νεοπτόλεμου καλούμενος και κώμη Έρμώνακτος λεγομένη. Beckerus putat [ν. 3Μ00. ν. III, ρ. 162 sq. =Mem. de la soc. tfwrch. ν. V, ρ. 377 sq.] turrim illam in ripa septentrionali lacus Kimbetiani (KflMGeTCKifi jHMaHTb) stetisse eique proximum fuisse Hermonactis vicum. Et re vera his locis fundamenta aedificii rotundi reperta sunt, sed lapides inscripti nulli adhuc ibi apparuerunt. Omnino in tota ora maritima ab Istro usque ad Hypanim perraro inscriptkmes iuveniuntur... Hoc fragmentum undis valde laesum esse videtur... ideo perquam probabile est id undis marinis esse eiectum, olim autem in altera lacus ripa fuisse, ubi Νικώνιον antiquum stetisse Beckerus admodum probabiliter statuit. 13. Fragmentum epistylii, ut videtur, portae aedis antiquae. Al. CoSubinski prof. Odessitanus in 3H00. v. 23 p. 100 dicit id hieme a. 1885-6 a rusticis B. et Al. Kotliarenko in tumulo quodam inventum esse prope vicum Divisia dictum, 35 verstas distantem & b oppido Akkenuan et 17 v. a mari. Lapidem esse calcarium album, longum fere 0,70 m.;

ΤΥΕΑΒ ΕΤ VICINIA.

24

Λ* 14. 15

latum 0,52, a. 0,35. Ubinam hodie lapis lateat,* ignorat Cocubinskius. Titulus, cuius media tantum pars superest, incisus est litteris maxirais (a. plus 0,05 m.) aetatis Romanae. Ad fidem ectypi chartacei, quod N. P. f. Kondakov vere a. 1887 mecum communicaverat, edidi 3ΕΡΛ0. v. IV, p. 125, n° 71, et IosPE1. v. IV, n° 5 (cf. ad<J. p. 293), Hic accuratius ex eodem ectypo delineatum praebeo (2/6 ν. m.).

I S H A E E H 3 ··■*-***·> Titulus in integrum restitui non potest; patet tamen eum ad templum aliquod pertinere.

14. Fragmentum tabulae mannoris caiididi undique mutilum, a. 0,19 m., 1. 0,16 cr. 0,11. Litterae grandes (a. 0,035 m.) et pulchrae bene conservatae sunt. Ed. N. Kondakov, Tpydu 2-io apxeo.ioi. tnmdn, part. III, pag. 23. Is dixit fragmentum a. 1867 in litore siuus DniestreBsis repertum esse in ea parte oppidi AkkermaD, quae est inter septentriones et orientem. Servatur Odessae in museo Universitatis, ubi a. 1883 ipse id exscripsi et edidi 3HPA0. v. IV, p. 123, n° 3 1 et iteruiu IosPE1. v. IV, n° 6. Hic idem apographum repetitur. ΔΕι J2NKA ΟΙΣΚΑ

i x \Γ\ Kondakovii apographum a meo.nulla re fere differt. Restitui nihil potest nisi v. 4 . . .ev] τφ ι[..ετει]. Kondakovius recte putat lapidem nostrum fragroentum esse tabulae satis magnae, cui decretum aliquod fuerit incisum. Aetatis Romanae titulum esse probat litteratura.

15· Frustum tabulae marmoris candidi cr. 0,066 m., utrimque inscriptum, repertum a. 1867 in sinu DDiestrensi, prope litus. Ubi nunc sit, non constat. Ed. N. Kondakov 1. I, ad n° 14. Repetii 3IIPA0. Y. IV, p. 124, n° 4 1 et IosPE1. v. IV, n° 7. ab una parte:

ab alttra:

CAE RPP

Α ΤΤΙ

De tituli argumento nihil posse dici re ipsa apparet.

m 17, 18, 19

TTOAB ET YIOINJA.

25

16· «Akkerman, ubi Tyra fuit, rep. aestate a. 18G7 imFundammt eines alfen Ofens1). Nunc Odessae in museo societatis. Ectypa misit Struvius ex Odessa a. 1869». Mommsen, C. I. Lat. III, 2, add. p. 1010, n° 6222. Inde repetii IosPE1. v. I, n° 4, et hic ri^eto, ab una partc: A\uyw
ab altera: jC Α Ε

17. Kiscliinevi in museo Surutschaniano2) inter alias res antiquas asservabatur fragmen tabulae marmoris candidi undique mutilum (a. 0,08 m., 1. 0,088, cr. circa 0,03), quod Surutschanus ipse a. 1876 invenit in oppido Akkerman. Quamvis in eo duae tantum litterae TH (circa 0,03 m. altae) supersint, tamen dignum est quod commemoretur inter varias res ontiquas in oppido Akkerman repertas, quippe quae probent hoc oppidum ipso loco Tyrae veteris esse situm. Cf. quae de his dixit L. Jurgiewicz, Tpydu VI apxeoAcn. ctwda, v. II (a. 1888), p. 29—-32, ubi p. 31 hoc quoque fragmentum inter res antiquas musei Surutschaniani in oppido Akkerman repertas commemoravit. Haec exposui 3HPA0. v. IV, p. 125, n° 4 2 et IosPE1. v. IV, n° 8. _ _ _ 18. Frustulum tabulae marmoris candidi a. 0,11 m., 1. 0,08, cr. 0,05, aestate a. 1900 ex oppido Akkerman Odessam asportatum in museum societatis hist. et archaeologicae. Ed. E. de Stern 3H00. v. 23, p. 4, n° 3. Sub circulo excavato leguntur litterae DEA. Commemoravi IosPE1. y. IV add. n° 455. /

19. «Prope Adjeder (Ovidiopol) in siuistra ripa Tyraefluvii,haud procul ab ostio.... in basi statuae marmoreae, cuius pedes ex parte adhaerent. Ed. Leo de "Waxel, Recueil de quelques antiquites trouvies sur les bords de la Mer-Noire8), n° 6 in aere». Boeckh, C. I. Gr. II n° 2057. Duobus basis lateribus singuli versus incisi sunt, qui integri exstant, si Waxelii delineationi fides est. Ad exemplum Waxelianum dedi IosPE1. ν. Ι n° 7. Hic ipsam deliDeationem repetendara curavi (v. p. 26). Cum nemo archaeologorum, qui meridionales Kussiae regiones post Waxelium viserunt, huius lapidis mentionem fecerit, veri simile est euin deouo periisse brevi postquam Waxelius delineasset. 3) Waxelii liber russice quoque prodiit: H3o6pa»eHia 1) Cf. quae ipse Struvius de hoc fragmento dixit pa3HIJXTE, naMflTHHKOB-B ,ΐρβΒΗΟΟΤΗ, HaiUeHHlJXT) Ha 6 β ρ β Wictn. Mus. v. XXIV p. 558 n. 1. ^ 2) Kerum antiquarum collectio, quam Ioanues C. f. rax-L ^Je^Haro Mops, npHHa,njre>KamHxi» PoccificKoS HMSurutschan possidebat KiscMneviin Bessarabiae oppido, nepiw... H3AaHHtie H. C. JI. BaKcejewb. Βτ> CaHKTn^* post mortem eius a.. 1897 a yidua in vicum Vadli Yody TepOyprfe. 1801 r. 4°. transportata est, ubi etiamnunc yidetur servari.

26

OLBIA ET VIOINIA.

J6 19

«α legas Μησ[ί]θεος, antique scriptum, ut in columna Naniana; alterum nomen non extrico: et nimis incerta sunt Waxelii aprographa». Boeckh. — Quae de titulo α legendo vir clarissimus dixit, videntur improbanda. Neque enim in; columna Naniana (C. I. Gr. I n° 3 = Roehl, I. Gr. Ant. n° 412), nec usquam in titulis graecis antiquissimis quantiim scimus TH litterae pro ® positae inveniuntur: haec enim nota iam in alphabeto Phoenicio exstabat, cuius signa Graeci ad exprimendos linguae suae sonos adaptarunt. Quae cum ita sint, ea posteriorum graiomaticorum et scholiastarum testimonia, quae. Boeckhius in commeriiario inscriptionis columnae Nanianae attulit, summo iure reici posse putamizs, quantum ad ® litteram attinent; admodum enim probabile est ea nullo alio fundamento niti, nisi quod latine θ sonus per TH expressus esset. Sed etiam si temporibus antiquissunis Graeci pro ® littera TH posuissent, in nostro tamen titulo boc utique maximet esset mirabile: nam et aliarum litterarum omnium formae archaicis non sunt similes et β nota inter eas comparet, quae omnium ultima a Graecis recepta est (cf. Kirchhoff, Studien zur Gesch. d. gricclL AlphaL·* p. 39). Si exemplo opus est, in titulis Abu-Simbelianis (Roehl, I. G. A. n° 482), quos anno 590 a. Chr. recentiores esse noD posse constat, β nondum comparet, ® autem constanter usurpatur. Ceterum cf. quae exposuit I. Franz Elem. epigr. Graecae p. 18. Cum igitur Boeckhii coniecturam probare non possimus, fatemur tamen nos nullam aliam probabiliorem inveiiisse neque minus inextricabilem nobis videri titulum α, quam b> aut etiam magis: in hoc enim fortasse legendum est [Ν]ι[κ]ώ[ν]ι(ο)ς aut [Ν]ι[κ]ω[ν]ίς, quod sit έθνικόν masciilini aut feminini generis a nomine oppidi Νιχώνιον. aut Νίκωνία derivatum; quod oppidum eis4ocis fuisse constat, ubi haec basis reperta est (cf. quae P. Becicer disputavit 3EPA0. v. "VI p. 110 sq. = 3H00. v. III p. 174 sqq.). Stephanus quidem Byzantinus huius oppidi incolas Νκκωνίάτας nominat, sed in titulis et nuiDmis persaepe εθνικών formas inveniri, quae ex scriptoribus non sint notae, inter omnes constat.

III. OLBIA ET VICINIA. Olbia a Milesiis condita est, si fides est Eusebio, a. 645 a Chr. Rudera eius exstant iuxta vicum Iljinskoje sive Parutino, in dextra Hypanis ripa inter oppida Nicolajev et Oczakov situm. De rebus Olbiopolitarum publieis nostra aetate scripserunt: Β. Β; JlaTWlneBi», H3cjiiA0BaHifl o(h> HeropiH Η rocyAapcTBeHHOMTb cTpot r. OJIBBIH. CII6. 1887; Fr. Lindisch, De rebus Olbiopolitarum. Diss. Hal. 1888; Β. Β. <£apMaKOBCKit, 9Hn,HKione,n. CUoBapt H3A. EpoKcay3a-9<&poHa? T. II ΑΟΠ. (1906), crp. 338—342,

Λ» 2 0

27

DEORETA.

CLASSIS PRIMA. Decreta. a. Decreta senatus et populi.

20. «Tabula marmorea inscripta». Primus edidit N. Mursakevicz 3E00. v.II p. 2 (1850), pag. 404, alieno apographo usus. Comes A. Ouvaroff, Rechercftes snr les cmiiquites de la Bvssie meridionale1) (Paris. 1855), tab. XXIV n" 3 lapidis integri imaginem dedit, ad quam minusculis litteris titulum expressit L. Stephani in censura libri Uvarovia.ni, Btdletin Jiist.-philol. dc Vacademic des scienccs de St. Petersbcurg, v. X, p. 28 = Melanges grecoromains, v. I, p. 210. Lapis in Olbiae ruderibus a. 1847 repertus est. Petropolin eum translatum ibique in aedibus comitis Kusehelevi-Besborodko, qui Olbiae solum possidebat, servatum esse Uvarovius et Stephanius testantur; ego cum editionem priorero. praepararem, lapidem non repperi. Itaque ad Uvarovii delineationem titulum edidi IosPE 1 .1 n° 8, delineatione ipsa intab. II expressa. Ex hac sylloge nostra titulum minusculis Ktteris repetiernnt Ch. Michel, BecueU d'inscriptims Grecqites (Brux. 1900), n° 335; G. Dittenberger, Sylloge inscr. Graecarum,

*.

ΤΤΧΗΑΑΓΑ@ΗΙ ©ΑΙΙΟΠΟΑΓΓΑΙ E ^ - ^ K A ^ X A I ΡΪΓΕΗΕϊ t\HT ΨΟ Α Α-ΡΟYnECHM Β PlAHn-ίΑΥ Το-ΙΚΑΙΕΚ ΓΘΝΟ\£ΓΡΟΙΕ HIAI* ΓΟΑΙΤΕΙΑΗΑΤΕΛΕΙΑΝ PA^T-^f^ Χ Ρ Η ΗΑΤ Λ Η' Λ|*ΑΡΑΥΤΘ<ΕΙ*ΑΓΗΙ ΓΑΤΡ·η·ΐΑΗΘΕ Ρ Α Ρ Λ Ν

15.

KAIEiCrAOY^KAIEKfT^OW ΡΑΙΕΝ ΓΘΛΕΜΛΙΚΑΙΈΗ EiPWKHlACYAEKAI AIP@t«AE ' ■£ Of>l4t..

1) Idem liber lingua Russica couscriptus Petropoli prodiit a. 1851: Hacjii^oBaHifl ο ^peBHOCTuxt JOWHOU

ι

Τύχηι άγαθηι. Όλβιοπολΐται έδωκαν Χαφιγένει Μητροδώρου Μεσημ5 βριανώι αύτώι και έκγόνοις προξενίαν, πολιτείαν, άτέλειαν πάντων χρημάτων, ων αν αυτός είσάγηι 10 ή έξάγηι, ή παίδες, ή α δελφοί οίς κοινά τα πατρώια, ή θεράπων, και εΓσπλουν και εκπλουν καί έ(μ) πολέμωι και εν 15 είρήνγμ άσυλε(ί) και άσπονδε(ί).

Pocchi Η oeperoBi» Hepnaro Mopn. rpa<x>a A. y B a p o B a .

ΒΜΒ^ΟΚΊ» 1-H. 4*

28

OLBIA ET VIOINIA.

$20

ed. 2 voL 2 (Berol. 1900), n° 474. Has editiones commemoravi IosPE1. v. IV,add. p. 263. Hic Uvarovii delineationem in zitico ininore modulo repeto. Var. lect In tabulario societatis hist et arch. Odess. huius tituli apographum manuscriptum servatur nescio a quo factum d. 2 m. Septembris a 1847, quod ab eo, quo Mursakeviczius usus erat, non esse diversum maxime est veri simile. Id ab Uvarovii delineatione ea re differt, quod Ο littera plerumque reliquis aliquanto minor est nec unquam in ea punctum comparet, et variis lectionibus hisce: v. 2: opo; v. 7 extr. ΑΤΕΛΠΑΝ; v. 11 extr. TAI; v. 12: ΘΓΡΑΓΟΝ; v. 14 in. KAIEM. Ea, quae in Mursakeviczii exemplo edito ab hoc apographo differunt, fortasse typothetarum erroribus tribuenda sunt (v. C: ΠΡ02ΕΝΕΙΑΝ; v. 7: ATEAHAN; v. 11: ΔΕΛΦΟΙΣΚΑΝΑΪΑΙ; v. 14: ΕΝΠΟΑΕΜΩΚΑΙ; v. 15: EIPIHNH). V. 3 Stephani Χαφ[ε]γένει legit, sed et apographum utrumque I litteram certissimam habet et Χαφιγένης forma alibi invenitur. Maxime doleo, quod ipsi mihi lapidem videre non contigit: interest enim certo scire, num revera ο littera Θ formam habeat, qualis in Uvarovii delineatione aliquot locis comparet; si ita, referendus erit titulus ad V a. Chr. saeculum (cf ex. c. titulum Halicarnassium a Roehlio L G. A. n° 500 editum, quem optimo iure Kirchhoffius Stud.s p. 4 sq. ad Olymp. 80 fere rettulerat: huius litteratura ei quae in nostro comparet titulo similliina est atque Θ nota pariter ο 4t θ litterarum vim habet). Equidem puto Uvarovii delineationi fidem habendam ideo maxime, quod Θ nota pro Ο non passim posita sit: nam is qui titulum exscripsit, nisi studuisset, ut Bingulas notas quam accuratissime exciperet, sine dubio ubique sive Ο sive Θ posuisset; accedit quod in titulo Olbiopolitano Charaj/Dipliili f. admodum vetustoj quem suo loco exhibebimus in sepulcralibus (v. indicem IV, 3), Ο littera eandem formam (Θ) babet, ut dubium iam npn sit, quin antiquitus re vera haec forma usu recepta fuerit ab Olbiopolitis. Ceterum etiam si Uvarovii apographum non esse accurate factum statuamus atque apographum manuscriptum musei soc. Odess. sequi malimus, propter litteraturam brevitatemque et simplicitatem decreti et Ε litteram bis (vv. 15 et 16) pro El positam utique titulus ad prima saeculi quarti a. Chr. decennia referendus erit. Ceterum cf. quae de his d^xit Dittenbergerus SIG.2 v. 2, p. 83, n° 2. Quod ad tituli argumentum attinet, est decretum de proxenia et civitate aliisque privilegiis donandis Chaerigeni cuidam Mesembriano. Nullam videmus rationem, cur cum Mursakeviczio statuamus hoc titulo «Olbiopolitarum cura Mesembrianis commercium institui, Chaerigenemque primum fuisse Mesembriq,norum, qui cum Scythia eiusque portu Borysthenitamm celeberrimo mercari coepisset». Π θ ρ θ Β Ο Λ ί » Ci> ΑούρΗΜΊ, c^iacTieMt. O-ibBionojiHTfci Nui\\ XapnreHy MiiTpo^opoBy MeciiMBpiaHijy caMOMy Μ noTOMKasrL· eio npoKcemio, npaBo rpawAaHCTBa, ocBo6o»iAeHie on> DOEUJHHX 3a BC£ TOBapu, Kanie 6u HH ΒΒβ3ΐ> ΚΛΗ BtiBe3'L owb caMx, ΗΛΗ ^ΎΙΛ €io1 ΗΛΗ 6paTLa, j KOTOpuxi> οτίφΒοκοο uMyu^ecmoo otfmee [τ. e. He pa3A^eHo] ? ΗΛίι GJiyra; doAu Η npaBO ΒΧΟΑΛ βτ vaeam u BbixoAa ΚΛΚΊ, F L ΒΟΘΗΗΟΘ, raK-L Μ ΒΙ> nwpHoe BpeMii oC3i> pa;irpa6jieHw Μ 6e3x uepeMHpia.

&21

©9

DECRETA.

21. Tabula marmoris candidi, supra semirotimda, infra abscisa, a. 0,39 m., L 0,27, cr. 0,12. Titulus diligenter incisus est litteris circa 0,018 m. altis. Nomina yiri honorati patrisque eius et έθνικόν instrumento acuto consulto erasa sunt. Edidi HAK. f. 10, p. 1, n° 1, addita imagine zincotypica ad ectypuiu chartaceum facta (2/4 v. m.), quam hic repeto. Lapis a. 1902 a C. Kosciuszko-Waluzynic? Chersonesi repertus in porta obstructa templi cruciformis ibidein servatur in museo

Ar/^>HiTrKHimm

ι ΆγοΛηιτύχηι. Γθ]λ[β]ίοπολΐτα[ι έ]δ[ω]κ[α]ν Δι[ο]νυσίωι [

PP°HENIf§NP°Alil

10

ΤΕ1ΑΝΑΤΕΑΕΙΑΝ PANT^-NXPHMA Τ^Ν^ΝΛΝΑΪΤΟ^; ΕΙΣΑΓΗΙΗΕΞΑΓΗΙ ΗΒΑΙΔΕ^ΗΟΕΡΛ

ροΝΤΕϋ ΚΑΙΕΙ

ο]υ

νώ[ι δ α]ίπ[ώ]ί [και έκγ]ό[ν]οις προξενί[α]ν, πολιτειαν, άτέλειαν πάντων χρημά των ών αν αυτός 10 είσάγηι ή έξάγηι, ή παίδες, ή θερά ποντες, και εισ[πλουν κτλ.]

Qua de causa decretum hoc Olbiopolitanum Chersonesum translatum sit, difficillimum est dictu. CoDiecerit quispiam esse άντίγραφον decreti in patria viri honorati expositum, quod saepe factum esse apud Graecos inter omnes constat. Sed obstat, quod e yestigiis litterarum v. 4; extr. conservatis2) patet έθνικόν proxeni iu-νός exire, scilicet non faisse illum Chersonesitam. Item ignoramus, cur nomen et έθνικόν proxeni consulto erasa sint (quamquam nomen satis beiie etiairmunc legitur). V. 6 paenultima littera, cuius nunc superior lineola sola apparet, videtur a quadratario ipso esse erasa. Conicere licet eum hoc loco Τ litteram exarasse, sed postea, cum animadvertisset I litteram omissam esse, Τ illud erasisse et mox I scripsisse. Cum titulus aliis decretis Olbiopolitanis quarti ,a. Chr. saeculi cum litteratura, tum forma ipsa simillimus sit (v. nn° 20, 22, 23), ad idem saeculum eum referre non dubitamus. 1) Haec vestigia is qui titulum delineavit non satie accurate excepit. Non est dubium, quin litterae fuerint NJ2·

X 22

OLBIA Ε Ι VIOtNIA.

30

22. Tabula marmoris candidi a parte superiore fracta, infra epistylio orna.ta, omoibus lateribus politis, alta 0,35 m., lata 0,24, crassa 0,055. Duos habet titulos incisos, inter quos 0,15 m. scriptura vacant; superioris tituli litterae suntO,01G altae, inferioris fere 0,02 (O littera ceteris aliquanto minor); tituli α singuli versus nullis fere interstitiis disiuncti sunt. Lapis a. 187 Η ab I. G. f. Zabelino in Olbiae ruderibus repertiis (τ. (hmeim ΉΜΠ. Αρχ. KOMM. sa 1873 «., ρ. XXIII) nunc Mosquae servatur in museo Mstorico Imperii Russici (in collectioae Γ1. Ios. f. Buratscbkovii a. 1884 mnseo inlata). Exscripsi et edidi IosPE1. v. I, n° 10. Hic titulum accuratius ex ectypo cbartaceo exscriptum praebeo (*/4 ν. τα.). και έσπλουν και έκ[π]-

« tlPHNHCAi

ι

λουγ και πολέμου κα ι ειρήνη; άσυλε(ί) και άσπον5ε(ί).

^OhslOWlVVJ

Α Q Θ V j V'

Άγαθοό · δαίμονος.

In superiore parte habemus decreti honorarii clausulam eis similis, quae antea dedimus (nn° 20 et 21). Quantum e litteratura conligi licet et Ε littera pro El posita, hic quoque titulus est quarti a. Chr. saeculi. Nunc videamus, quomodo titulus b sit explicandus. Eius litteratura eadem fere tempora indicat, atque tituli superioris; C forma sola est quae hunc titulum aliquanto recentiorem esse indicet, sed quominus ad idem saeculum eum referamus, mea quidem sehtentia nibil obstat (cf. ad n° 32). Sed cum hi versus in inferiore lapidis parte ita scripti sint, ut ad eos legendos lapidem invertere opus sit, apparet eos ad titulum α noii pertinere. Ideo veri simillimum nobis est visum lapidem aliquanto postquam decretum incisum esset. alii usui adhibitum esse, fortasse ut termini loco poneretur fundi cuiusdam Bono genio sacri; tum marginem, qui lapide inverso factus esset superior, epistylio oraatum et sub eo dei nomen incisum esse (eodem fortasse tempore eam lapidis partem, in qua decreti initium esset, fractam esse). De lapidibus qui deorum nomina casu genetivo inscripta referunt cf. quae P* Foucart observavit Bull. de corr. hellen. v. II (1878) p. 515: aElles (l e, ces inscriptioDs) 6taient plaut&s sur le terrain appartenant a la divinite dont elles portaient le

J£ 23, 24

DECRETA.

31

iiom et constataient sa propriete». Dc deo ipso v. Rosclier iu Lex. d. gnech. u. rofn. Mythologie v. I, s. v. Agathodaimon; Wernicke ap. Pauly-Wissowa, Iteal-Encyclop. I, s. eadem voce; Pliarmakowsky, EAK f. 42 p. 137.

23· Fragmentum tabulae marmoreae supra et infra fractae, latae 0,26 m., altae 0,23, crassae 0,065. Post L· Jurgiewiczium {3H00. v. V (a. 1863), p. 592, n° 3) edidi IosPE1. v. I ii° 9, usus apographo manuscripto accuratissimo, quod ab Jurgiewiczio acceperam. Hic ex ectypo chartaceo accuratius delineatum (circa 3/4 v. m.) praebeo. Exstat Odessae iri museo societatis. Λ

Λ

Τ Ν ΝΑΓ

ΠΣΖΛΓΗΙΗΓ^ΑΓΗ] 1 ΗΡΑΙΔΕΧΗ©ΓΡΑΓΟΝ]

ΤΕΧΚΑΐΓΚΡΛοΊίΝΙ^ Π^ΓΑογΝ1<Α!Ώ&0 ΑΓΛΛΛΙ^

. . .άτέλεί]αν [πάντων χρηαά]των ών αν α[ύτ]ός είσάγηι ή έξάγηι ή παίδες ή θεράπον τες, και εΓσπλουν και εκ<κ>πλουν και έμ π[ο]λέμωι και έ[ν είρήνηι κτλ.].

Hoc quoque decreti honorarii fragmentum propter literaturam et similitudiDein quam cum titulis 20 — 22 habet, sine dubio ad IV a. Chr. saeculum referendum est.

24. «In der Sammluug des hiesigen [h. e. Constantinopolitani] griechischen literarischen Vereins (Ελληνικός Φιλολογικός Σύλλογος) befindet sich eine Stele mit Inschrift, welche jiingst bei der Fundamentirung eines turkischen Hauses in Anadolu Kavak auf der asiatischen Seite des Bosporos zum Vorschein gekommen ist1). Von den 32 Zeilen ist keine einzige mehr vollstandig erhalten, indem die Buchstaben an der rechten und linken Kaute des Steins mehr oder minder stark zerstCrt sind; die theilweis zweifellosen Ergan1) Mordtmannus ut explicaret, quomodo fieri potuisset ut Olbiopolitanim decretum in Bospori Thracii litore mveniretur, haec proposuit (p. 376): «Wir mttssen entweder annehmen, dass unsere Stele in neuerer Zeit als Ballast von der Krim [?] nach dem Bosporus gewandert ist, oder daes die Olbiopoliten eine Copie ihres filr die fremden Seefahrer wichtigen Besclilusses zur weiteren Verbreitung am Hieron aufgtellten,... In der Tbat war

zu diesem Zwecke kaum ein geeigneterer Punkt zu finden als der Tempel des Juppiter Urius, das sog. Hieron, der Fnndort der Stele: Jhier war im Alterthum der Ausgang des Bosporus, liier legte jeder Schiffer an, welcher auf der Fabrt nach dem Pontus die Meerenge pasBirte» etc. Hanc Mordtmanni coniecturam Dittenbergerus alteri illi praeferendam censet

32

OLBIA ET YICINIA.

Λ?ι 24

zungen ergeben, dass dio Zeilen von ungleicher Lange waren, indeni ihre Buchstabenzabl

10

15

20

25

30

zwischeri 27 und 33 scliwankt. Das Material der Stele ist Marmor, ihre Hohe und Breite betragt 0,67: 0,32 m, die Hohe der Charaktere, mit Ausnahme der kleiner gescbriebenen

16 24

33

* DftuJ&ETA.

Δ Ι Θ Ο Λ, 0,01*»; L Η. Mordtmann, qui edidit Hermae ν. XIII.(1878) ρ. 373 sq. ad ectypa chailacekiJtnde sumpsit Guil. Dittenberger, SIG. ed. 1 (1883) n° 354. Brevi postea ego edidi IosPE1. y. I n° 11 (cf. add. p. 219 et v. IV add. p. 263), usus ectypo chartaceo, quod benignissime suppeditaverat A. Papadopulus-Kerameus. Mordtmaunus tituli transcriptionem correctam repetiit in commentatione inscripta «Notice sar les antiquites trmvces au Hioron», quam Papadopulus-Kerameus ab eo rogatus cum VI congressu arcbaeologorum Odessitauo (a. 1884) communicavit quaeque in altero volumine congressus operum in lucem prodiit (Tpydu VlapxeoAoz. cbmda ez Odeccn, τ. II, οτρ. 169). ExIosPE 1 . minusculis litteris titulum repetierunt Michel, EIGV n° 336; Dittenberger, SIG.2 v. II, n° 546; Minns, Scytli. and Greeks^ p. 640, n°5. Hic (p. 32) imaginem praebeo ad ectypum chartaceum factam (l/8 v. m.). : Var. lect. V. 2 primum Ν omisit M., ;v. 3 prim. M, y. 4 ID. Ξ, v. 5 extr. I, v. 6 priores litteras quattuor; v. 7 in. dedit 0AI,exti\ : Y omisit. v: 8 in. NE om., extr. dedit ΛΝΕΙΟΙ, ν. 9 in. omisit T, extr. dedit Ι Α β , ν. 10-primum.f om., v. 12 extr. dedit T B , γ* 13 extr. Ν om.? v. 14 extr. Tll€ dedit, v. 15 in. Ξ om., y. 16 in. οΛ om.} y. 18 in. Ο om., v. 19 in. οζ om., v. 20 extr. Ξ om,,· v.21 in. IfPJifAN dedit, extr. tres litteras om., y. 26 extr. To oxn.,- v. 27 extr. quattuor litt. om.Kv. 28 ID. Π om., extr. addidit o, v . 29 in. WPW£&& (siye ΟΕΙΔίΙίΐ s: ΟΗΔβζΙ .ρ/Λ376),Λ^;3'01·ίΓβ8-1ίΐί-. priores et duas extr. om., y. 31 tres priores omisity r. 32 iaihil.nisi pWTAA. Spatia oblitterata utrimque nimis lata idem saepius indicayit.—Hermae'voL XX p. 314 additamenta aliquot proposuit Mordtmannus. Nempe v . l l in. στεΡΗ£ΕίΤΑΙ sese dispexisse m lapide dixit et y. 12 in. ΟΔΙ, ut tegendum esset fortasse [στε]ρησεΤτάι ό f/iv άποδόμ,ενος τρ[υ ή|μι]ολίου αργυρίου etc. Ιη eo ectypo, quo ego sum usus, liae litterae non distinguuntur, et supplenientum qtiod est [ήμι]ολίου ipso tituli argumento vix posse probari puto. «Am Ende von Z. 24 ist nach KYIIKHNON noch ein E, allerdings nicht mit der wiinschenswerthen. Klarheit, hervorgetreten; somit ware έ[νδεκά]το(υ) ή[Λΐστατήρο(υ) zu erganzen». Ε illud mibi quoque in. ectypo dispici videtur, sed prorsus evanidum. V. 32 . . ; ONTAM... dedit^M. (Haec exposui ν. Ι add. p. 219). Pleraque eorum, quae Japide prope margines corroso legi non possunt, Mordtmannus restituerat, eis autem, quae hic aut non tetigerat aut minus bene suppleverat,'Dittenbergerus in editione priore consuluit cuius supplemeiita ubique fere in mea editione secutus sum, quia et ipse eadem fere inveneram antequam yiri doctissimi sylloge publici iuris facta est; ubi ab eo recesserim, infra adnotabo. Per versus supplementa saepius aliter erant disponenda. l [Εις Βο]ρυσσθένη είσπλεΐν τόν βου[λόμε]νον κ^τά τάδε' Ιδοξε βουλήι [χαί δή]μωι, Κάνωβος Θρασυδά(λαντο[ς : [·εΐπ]ε· είναι παντός χρυσίου έπισήμο(υ) 5 Wa^ άργυρίο(υ) επισήμου είσσαγωγή[ν [κα]ι έζαγωγήν ό δε θέλων πωλεΐν [ή ών]εΤσθαι γ^υσίον έπίσημον ή άργυ-

5

34

OLBIA ET VICINIA.

10

15

20

25

30

JV?> 2 4

[pto]v έπίσημον πωλείτω και ώνεισθ[ω έπι] του λίθου του εν τώι έκκλησιασ[τηρί]ω[ι· δς] δ' αν άλλοθι άποδώται ή πρίη[ται, φευ]ξεΐται ό μεν άποδόμενος το[υ πωλουμέν]ου αργυρίου, ό δε πριάμενος τή[ς τιμής,] δσου έπρίατο' πωλεΐν δέ και ών[εΐσθαι] πάντα προς το νόμισμα το τη[ς πόλ]εως, προς τον χαλκον και τδ άργύριο[ν τδ] Όλβιοπολιτικόν. δς δ' αν προς άλλο [τι άποδ]ώται ή πριηται, στερήσεται ό μεν [άποδ]όμενος ο(ύ) αν άποδώται, δ δέ.πριάμ[εν]ος δσου αν πριηται* πράξονται δέτο[ϋς πα]ρά τδ ψήφισμα τι παρανομο(υ)ντας. οι αν την ώνήν πρίωνται των παρανομησάντων, δικηι καταλαβόντε[ς·] τδΛδέ ^ρυσίον πωλεΐν και ώνεΐσθ[αι το]- ■,. ν μέν στάτηρα τδν Κυζικηνδν [ένδεκα]-. το(υ) ήμιστατήρο(υ) και μήτε άξιώτερο[ν μή]τε τιμιώτερον, το δ' άλλο χρυσίον τδ [έ πίσημον άπαν και άργύριον το έπίση[μον] πωλεΐν και ώνε(ΐ)σθαι ώς αν άλλ[ήλους] πείθωσι' τέλος δέ μηδέν [πράττειν μήτε %]ρννίου επισήμου μήτ' άργυ[ρίου έπισήμ]ου μήτε πωλο(ϋ)ντα μήτ'· [ώνουμενον. .

De ν. 11, ubi Μ. primum [στερ]εεΐται dubitanter suppleverat, postea [στε]ρησεΐται, haec D. in ed. 2 adnotavit: «φεύγειν «in ius vocari» cum genetivo χρημάτων etiam apud Demosthenem XXXVIII, 20 coniimgitur. Cum ΞΕΙΤΑΙ exstet in lapide, iure Mordtmannus aut Ξ aut Ε primam litteram fuisse statuit. Idem sane cum iteratis curis lapidem examiLavit, PHCEITAI agnoscere sibi visus est, cum antea legisset [στ.ερ]εεΐται, quod Graecum non est; v. 17 στερήσεται legitur».—Vv. 12 — 1 3 τ[ου άρϊγυριου] D. in ed. 1; τιμής supplevi dubitanter propter Η litterae vestigia, quae v. 12 extr. satis bene dispexisse mihi visus sum. Ita M. quoque Hermae v. XX 1. c. et D. in ed. 2. —Vv. 19 — 22 sententiam D. ita interpretatus est: «Quo maiore studio investigaretur, siquid contra leges factum erat, civitas hominibus privatis certa pecimia locabat Biiiltas exigendas. Qui conduxerant (οι αν την ώνήν πρίωνται των παρανομησάντων), eorum erat inquirere si cui multa irroganda esset eumque ad iudicitim adducere; ac si damnatus esset, pecuniam in suam ipsorum rem familiarem redigere. καταλαμβάνειν vox Ionica et de iudice dicitur qui condemnat et de accusatore qui efficit ut coiidemnetur». — V. 24 sq. quid dictum esset, idem ingeniosissime explicuit Hermae

λ· 24, 25

DBORETA.

35

ν. XVI ρ. 189 sq. Cuius explicationis summam ipse ita exposuit brevius SIG.2 p. 234 n. 8: «Aut sic aut [δωδεκά]του supplendum esse docui Hermae XVI p. 189 n. 6. Aut decem statcrura argenteorum Olbiopolitanorum et dimidii pretium constituitur stateri aureo Cyziceno, aut undecim et dimidii. De hac dicendi consuetudine cf. Pollux IX, 62 τρίτον ήμίδραχμον αί δύο ήμισυ δραχμαί».— Vv. 28 — 29: άλλο[θι j θ]έ[λ]ωσι Μ., άλλο [τι, δσου | αν θέλ]ωσι D. Quos ego dedi litteraruin ductus in ectypo satis bene dignoscuntur, ut de verilate restitutionis roeae nibil dubitem. «Certissima ratione» me haec supplevisse dixit D. in ed. 2.— V. 29 M. restituit τέλος δε μηδέν[α μήτε etc. et vertit «schliesslich soll Niemand beim Kauf und Verkauf von gemuDztem Silber und Gold...» D. in ed. priore hac interpretatione iure improbata ita supplementa instituit, ut τέλος pro portorio acciperet: τέλος δε μγ)δέν[α φέρειν μήτε etc. Sed cum videatur potius cautum esse decreto, ne vectigal exigc/rehir, quam ne solveretur, verbum quod est πράττει praetulL Probavit id D. in altera editione. Mordtmannus titulum argumento litteratura sermone nixus ad finem quarti a. Chr. saeculi rettuleratr Dittenbergerus propter ο frequenter pro ου scriptum ad initium eiusdem saeculi referendum censuit; hoc mihi quoque videtur probabilius. Π β ρ β Β Ο ^ . B-Bi3H%aTb ΒΊ> BopnceeH*L· doseoAeuo BcaKOMy JKe-saiomeMy na Ο^Β^ΙΟΙΙΙ,ΗΧΊ» yctoeixxl·. CoB*Erc> Η HapoAi» nocTaHOBHJu no πρβΛΛθ»βΗΪκ) KaHOBa 9pacnAanaHT0Ba: pa3p£inaeTCH ΒΒΟ3Ί> Η ΒΒΙΒΟ3Τ> BCflKaro qeKaHHaro 30JOTa n neKaHHaro cepetfpa; BasKiS «ejaiomiji npoAaTB BJH KymiTb neKaHHoe 30ΛΟΤΟ HJUI neKaHHoe cepetfpo ,Η,ΟΛ/ΚΘΗΊ» npoAaBaTL Η iiOKyiiaTL· Ha KaMH-fc BT> eKKJHciacTnpin; κτο >κβ npo^acrL HJH KynHTTb ΒΊ> ApyroMTb MicTB, noABeprHeTca KOH — npoaaBaeMaro cepetfpa, a noKynaTeju>—I^-BHHI, 3a κοτορτιο Kynnjrc>; npoAaeaTL· >ne n noKynaTb Bce Ba ropoACKiii ΑΘΗΒΓΗ, Ha MBAB Η cepe6po OAbBionoat.CKoe j κτο me npoAacrB HJIII KynHn» Ha Apyrifl denbiUj CyxeTb jmiueHi»: npoAaBeuTb ΤΟΓΟ, HTO npoAacn>, a noKynaTejiL· — Η,'ΒΗΒΙ, 3a KOTOpyio Kynnri>; B3bicKiiBaTL· uyjiyirb cib HapyniHBmnxTb BT> HeMt-Jin6o 3-το nocTaHOBaeme τϊ>, KOTopue B03tMyrB Ha OTi mTpaow cx HapyiuiiTejieii 3aKona, npeca-EAya HXT> cyAeoHUM-B πορ*ΓΑκοιτι>. 3OJOTO npo^aBaTL Η noKynaTt no χεοατα crh ΠΟΛΟΒΗΗΟΚ) CTaTnpoB-i» 3a cTaTnp*L· KH3HKCKifi, He AemeBje Η H$ aopoace, a Bcm yoiAart Apyn* ^pyrajj nonuiHHBi HHKaKofi Be B3HCKHBaTi> HH 3a neKaHHoe 3OJOTO, HH 3a neKaHHoe .cepetfpo, HH CB npoAaBna, HH CT> noKynaTeia 25,.Basis marmoris cinerei alta 0,355 m., 1. 0,74, cr. 0,58; in superficie foramina pedibus statuae infigendis destinata exstant. Frontis, ubi titulus incisus est, parte superiore fracta versus fere 8 aut 9 perierunt; item anguli dextri inferioris particula sg,tis magna (&) fracta est, quae tamen cum parte α arte cohaeret Tituli litterae elegantes (a. circa 0,013 m.) etiam uunaoptime dispiciimtur. Uitimus versiis litteris maioribus (a. c. 0,02 m.) incisus est. Edd. coines A. Ouvaroff, Redierches sur les ant de la Russie merid. p. 55 cum supplementis Graefii1), totius lapidis delineatione accuratissima addita in tab. XXIV 1) Lapidis dimensiones Uvarovius veris multo maiores mdicavit: «Le cote oii se trouve rihscription a quatre archines et demi de longueur, les autres cotes trois archines six verchoks, la hauteur de la pierre est presque de deux archines». Ε lapidis descriptione ab eodem data haec adponere placet: «Les Turcs se servirent de cc monument, et Pinscription grecque devint une pierre

tumulaire muBulmane, Ils pratiquereut au οόΐέ oppose de la pierre deux trous ronds, comme ils les font ordinaire-. ment pour leurs monunients funeraires, afin de pouvoir y mettre de Peau et du millet». De catinis Luius modi rotundis, qui in aliis quoque lapidibus Olbiopolitanis inveniuntur, cf. quae dixit B. Pharmakovsky ΉΑΚ. fasc. 13 p. 33. 5*

36

% 25

OLBIA ET VICINIA.

n° 2. P. Becker 3H00. v. IV (a. 1858) p. 131 sq. (inde repetitus est titulus litteris minusculis PhUologi v. XIV p. 419). Ex Uvarovli delineatione et Beckeri apographo apparet lapidem in partes α et b nondum fuisse diffractum (cf. quae Th. Struve momiit 31100. v. VI p. 21). Exscripsi et edidi IosPE1. ν. Ι n* 12. Hic titulum ex ectypo chartaceo accuratius delineatum praebeo ('/t v. m.). Lapis in Olbiae parietinis a. 1848 repertus Odessae in museo societatis servatur.

ΓΚΑΐΑΝΔΡί^ r ι Ε^εβΛΑΠΤοΗ-Π»Α?ΘΓΗ/ίεΝ)?ΑΙΤΗΝΚοΠί ,,. AoTEkoT|TIMH^AlAAP£A^A2HACEKA
~ . , ΓΑλ/NHcoNEYiE WN . ΑΡΕΤΗΣENEKEhrkAlEYEPrE^ ΙΑ£ Τ Η Ξ Ε * £ Τ ο | .-BMoNkAl^TEtANAoHJ ...

"ΓΤΕΡΓΕΤΗΜΑΤΛΝΔΕΙΔΟΧΟΑΙΤΛΙΔΗΜΛΙΕΡΛ^ ΑΥΤΟΝΧΡΎ^Ο|^Χ)Λ|Ο|^Ι<ΑΙΑΝΔΡΙΑΗΤ|ΤΟΗ/^

ΙΤΕΦΑΝΟΝΑΝΑΓΟΡΕΥΟΜΓ^ΑΙ

To|CAIoNY^]o|^ENTA|oEATP^|

οΔΗΜοί Δ'ίΐΧΛ' Var. lect. V. 1: EilNb Uv. tab., ΕΩΝΕ Becker. — V . 2: ΑΥΤΟΝ Β. — V. 3 in. ΤΕΣ Β.: tum ΤΒΑΦΕΙΙΉΚΕΝ ϋ ν . tab. (ΤΗ ΒΑΦΗΙ ΥΦΗΚΕΝ Graefe); extr. ΠΕ UY. tab.— V. 4 extr. ToN Uv. tab., TOK B. — V . 5 fr. h APATo IMO edd.—V. 6: ΕΓ \IKA etc. ϋν. tab., ΕΠΑ. , . . . IKA B,—V« 7: ΤοΝΔΗΜοΝ edd., extr. ΘΗΝ edd.—V. 8: ΤοΝΔΕ edd., extr. ΡΗΘΗΝΑΙ B. fortasse typothetae errore. ι

α . εων ε

■;

αντος αύτο[ϋ ]ι και άνδριά[ντες Τ *. . ο]ντες έβλάπτοντο, άφείρηκεν καΐ την κοπή[ν ίνα ουν και] οι άλλοι φιλοτιμότερον ίγωσι προς το κ[αλο&$ κάγαθο^ είναι τη ι πόλει(?), ευ 5 ει]δότες δτι τιμής και δωρεάς αξίας εκαστο[ς τεύξεται π]αρά. το[ϋ δ]ήμο[υ των] ευεργετημάτων, δεδόχθαι τώι δήμωι έπα[ινέσαβ^^Γαλλίνικον Εύξέν[ου] αρετής ένεκεν και ευεργεσίας της εις τό[ν δ]ήμον και στεφανωθηνα[ι] αυτόν χρυσοΤς χιλίοις και άνδρ^άντι, τόν δ[έ] στέφανον άναγορευθήναι τοις Διονυσίοις έν τώι θεάτρωι, 10 Ό δήμος Διί Σωτηρι.

ui ι

Graefio (apud Uv.) in w . 1 — 4 restituendis et explicandis minus bene rem cessisse iam Beckerus vidit, qui tamen ne ipse quideni^supplementa dedit ea, in quibus possiinus acquiescere, praesertiiii cum v. 3 in. et v! 4 extr. cum apographo nostro non plane consentiant..Nam vv. 1—4 ita restituit: αντος αυτόν, [πριν ή οι βωμο]ι και άνδριά[ντες οι έν τφ Διός ναψ | έστηκό]τες έβλάπτοντο, άφ(ή)ρηκεν και την κοπή [ν τοό ιερού άπέτρεψεν,.| Γνα και] οί άλλοι φιλοτιμότερον έχωσι πράς το κ[τημα της πόλεως] ete.

16 25, 2G

DEORETA.

»7

In tituli argumento praeter orationis simplicitatem et brevitatem nihil est quod ad aetatem eius definiendam usui sit; sola igitur litteratura niti debemus: quae a scriptura Romanae aetatis titulorum tantiim differt proprietatesque formarum IV a. Chr. saeculi tam bene servat (maxime in ΜΝΞΡΞΛ litterjs), ut titulum ad hoc saeculum pertinere persuasum habeam. (Ita de titiili aetate longe aliter statuo, quam editores priores, qui eum ad primum a. Chr. saeculum rettulerunt). Utique tamen hic titulus eo qui proxime praecedit (n° 24) aliquanto recentior est: illius enim aetate nummis aureis Olbiopolitas nondum usos esse apparet, hic autem urbem iam auro abundare deinonstrat,- cum Callinico mille aureorum praeraium decretura sit. Verbum στεφανόω et subst. στέφανο; ad pecuniae praemium interdum transferri apud Polybium (XIII, 9, 5. XXII, 13, 10. XXII, 17, 4) et Athenaeum (XII p. 538 b) Beckerus monuit. Similia exempla in titulis haud raro inveDiuntur.

IIepoBOAi> (oCL3Ha*r οτρ-, 4-IITfiO) Ka;KAfHTaciliCΠΟΛΥΗΗΤΈ L· ΑΛΛ ΤΟΓΟ,ΟΤΊ>ητοβα ΗliecTL· Apyri«e peHarpaAy, BnocTH-fcAOCTOUHJ e cTapajmIOcfc(jiaOUTL OTJIiMI.HLIMH rAapa/KuoAaHaam ( ? ) , xopoui napoAa r O A^i H cTaHιOBHTL HapOAi»nnoxBaj iHeTL·io. aKajo6iu>in9mou iuKa cuua EBKceΟ6Ί»ΛΒΙ HOBaΙΤ3aΙ> ΒΈ>eronpaAot3AHHKT> fjecTi» Η^ifaaroAtfl HiTeeHapoAy Η HarpaAHTi »· ero3eBcyτυοϋ*ι > κ> 30J0TUXL cTaTj HarpaA^ o HHci f i BT> a Tpf c . — HapoA*l cnaciiTCJiio. 26, Fragmentum tabulae marmoris albi a partibus dextra et ima mutilum, altum 0,17 m., latum 0,10, cr. 0,04, litteris 0,01 fere altis (excepto v. 1, cuius litterae multo maiores sunt) et bene servatis inscriptum. Titulum a me exscriptum etchartamadida expressum edidi IosPE1. v. I. n° 13. Hic accuratius ex ectypo chartaceo delineatum praebeo (Y8 ν. m.). Mosquae servatur 'in museo historico (in collectione Buratschkoviana).

,ΑΓ

,

ΕΠΤΑΕΙΡ/

kPA£ETE*l / TA/TOYA/1

ΝΤογ^ΚΑί ΤΗΜίερΑί

(
10

Άγα[θήι τύχηι]. "Εδοξε τηι β[ουλήί και τώι] δήμ,ωι, οί ά[ρχοντες και οι] επτά είπα[ν Επειδή ] ρας εύεργ[ετεΐν απαγγέλλε]ται του δ[ήμου Όλβιοπολιτώ]ν τους κα[ταπλέοντας εις] την έερά[ν VYJ?TSV την Λευ]κήν, δεδο[χθαί βουλήι και δηρ.]ωι σ[τεφανώσαί αυτόν κτλ.

Cum tituli dimidia fere pars perierit, non possumus contendere supplementa proposita ubique esse vera; confirmantur tamen quodammodo cum litteranim numero in singulis versibus fere pari (fluctuat inter 19 et 22 litteras; versus 2 et 3, quorum supplementa certissima, vicenas litteras habent), tum comparando cum decreto in insula Leuce reperto (v. infra),

38

OLBIA ET YIOINIA.

Λ* 20, 27

quod, quarovis pessime habitum et exscriptum sit, tamen patet ab Olbiopolitis in honorem viri cuiusdam, qui eis simiiia beneficia in Leuce insula praestitisset, positum fuisse. Titulum propter scripturae rationes ad tertium potius a. Cbr. saeculum referendum puto, quam ad quartum. Οι επτά qui fuerint, copiose exposui iu libro meo H3cmd,, o6z ucmop&iu locyd. cmpon> ι. Oawiu, p. 292 sqq. Cf. H. Swoboda inWiener Studien v. 10, p. 298 sqq. Π β ρ β Β Ο Α Τ ) . CT> floCipuM-B CHacrieMX. COBBTX Η Hapofci> nocTftpoBiMH no πρβΑΛΟφβΗπο apxoHTOBi>; Η CeMii: TaKTb icaKi» nojyqaiOTca H3BBCTiB) HTO px 0Ka3biBaen> ycjryrHTfcM-L· H3T> HapoAa ΟΛΒΒΙΟΠΟΛΗΤΟΒΧ, κρTopHie npi*B3>KaiorL· Ha CBimi,eiiiii>in* οοτροΒΐ» JleBKy, TO aa nocTaHOBnrB coB-fei; u ΗΛρο,π,τ> JBBH^aTi» era.... 27. Fragmenta quattuor tabuiae marmoris candidi crassaevO.A8 m.: α altum 0,15 n% L 0,17, margine dextro conservato, in Olbiae ruderibus inventum a. 1882. Ed. L. Jurgiewicz 3H00. v. 13 (1883), p. 115. Exscripsi a. 1883 Odessaeinmuseo societatis.—-fcaltum 0,15 m., 1. 0,18, a sinistra integrum, a. 1884 repertum, exstabat in oppido Cherson apud P. I. f. Buratschkovium, qui eodem amio ectypum chartaceum niijii humanissime misit. Nimc servatur Mosquae in museo historico. Haec duo fragmenta coniimcta edidi IosPE1. ν. Ι n° 15. — c altum 0,095 m., 1. 0,085, item integrum a sinistra, a. 1886 repertum et a. 1889 a libero barone C. de Staal Surutschano donatum exseripsi et cum α et b coniimctuni edidi ImS. p. 3, n° 2, et IosPE1. v. IV add. p. 264. —tf altum 0,245 m., 1. 0,175, supra aetomate ornatum, cuius acroterium sinistrum superest, a. 1905 a Pharmakovskio Olbiae in fiiDdamento moeiiium inventum, Mosquam missiini est in museuin historicum. Exscripsi et edidi IfAK. f. 18, p. 134, versuum 1—9 transcriptione repetita. d

ιΐΕΔοΞΕΒογΛΗΙΚΑ |ΛΓΑ©ΗΝηρροΛΥ> -Ν Ι Ε Ι Δ Η Ν Α Υ Τ Ι Μοζ Α<ΙΑΔΑ·ΑΛΛΑΤΙ ΑΝο£ cjEYN ^ΤίβΝΔΙΑΤΕΛΕΙΤΗΙΡοΛΕΙΚΑΙΤοΐζ 5 ΑΦ 1 Κ Ν < | Μ Ε Ν ο | Ξ Τ η ΝΓΤοΛΙΤηΝΕΙΞΚΑΛΛΑ T I N X P b i A S F A P E X ΕΤΑΙΜΕΤΑΠΑΣΗ^Φ Ι ΛοΤΙΜΙΑίΔ ΡΔοΧΘΑΙΤΗΙΒοΥΛΗΙΚΑ!Τί2ΙΔΗ Μη l E ^ A I N f c C M M E vJEFIToYTolCNAYTIMoN &πΑΞΙΑΔΑΚΑΛλΑ1ιΑ!οΝΑΡΕΤΗΞΕΝΕΙ<ΕΝ| ίο Κ Α Ι Ε Υ Ν Ο Ι Α Ξ Τ Η Σ Ε Ι Ξ Τ ΜΔΗΜοΝΔΕΔο ΙΘΑΙΔΕΑΥΤΛΙΚΑΙΕΚΓΟΝ =ΕΝΙΑ οΛΙΤΕΙΑΝΚΛΙΕϋΡ • EMFoAEMnlkA1 \£ποΝΔΕΊΤο 15 ΡΑΥ Α ΙΕΙ£ φ HCAIEI vac.

Β 27

DECBETA.

39

Vm\ lect. fr. a. V. 1 reliquias omisit Jurg.. v. 2 in. legit ΙΑΔΑ, v.*4extr. KAA, v. 7 NAVTIKON. Ductus, qui w. 3 et 7 in. servati sunt,. in textu quidem omisit Jurg., sed in commentario enotavit. 1 Έδοξε. βουλήι κα[ί δήμωι Όλβιοπολιτών], Άγαθήνωρ Πολυ[χάρμου είπε]ν [Έπ]ειδή Ναύτιμος [Π]ασιάδα [Κ]αλλατιανός εύνους ών διατελεί τηι πόλει και τοις 5 άφικνο[υ]μένοις των πολιτών εις Κάλλατιν χρείας παρέχεται μετά πάσης φι λοτιμίας, δεδόχθαι τήι βουληι και τώι δη-... μωι έπαινέσαι μεν έπι τούτοις Ναύτιμον Πασιάδα Καλλατια[ν]όν αρετής ένεκεν 10 και εύνοιας της είς τ[άν] δήμον, δεδόχ θαι δε αύτώι και έκγόν[οις προ]ξενία[ν και π]ολιτείαν κ(α)ι είσπ[λουν και εκπλουν] έμ πολέμωι κα[ί έν είρήνηι άσυλεί και ά]σπονδεί* το [δε ψήφισμα τούτο ίο άναγ]ράψαι εις [στήλην λευκού λίθου και στ]ησαι έ[ν Quae vox ν. 2 fuerit inter Πολυχάρμου et εΐπεν, certo dici nequit; vox άρχων videtur brevior esse, quam ut lacunam expleat, nam requiritur vox, quae septem aut octo litteris constet. (Haec adnotavimus ΙΙΑΈ. f. 18, p. 134). Jurgiewicz in fragmeiito α omnia restituit praeter patris Nautimi nomen, sed ita ut primi quattuor yersus ab eo suppleti reliquis multo longiores exstiterint, et pleraque supplementa a dextra posuit, cum non animadvertisset lapidem ab hac parte esse integrum. Nos in his versibus restituendis verum vidisse comprobarunt fragmenta c et d. Hoc quoque decretum propter scripturae rationes tertii a. Chr. saeculi esse puto, sed eo3 quod proxiine praecedit, aliquanto recentius. I l e p e B O A i » . nocTaHOBieHO COB"BTOMT> Η [HapoAOM-L ΟΛ^ΒΙΟΠΟΛΗΤΟΒΊ)]. AraeHHopt IIoJiafxapMOBTb...,. πρςχΑοχΗκπ»]: noeaHKy ΒΛΒΤΗΜΊ» cum IlaciaAa KaJuiaTienib npe^uBaen, faarocKJOHHbiMT» KT> naiaeMy ropoxy Η πρπ6uBaioiiilHM'i> BT> KajuaTiio rpajKAaHaia, oiiaaiJBaen» ycjyra co ΒθβΒθ3Μ0ΗΗυΜΐ» ycepAieMT>, j& nocTaHOBHro> coBin> Η Hapo^i» noxBaJinTb 3a 3το HaBTHMa c. ITaciaAOBa KaxiaTiHii.a Kooaecrn paan Η 6:iarocKJiOHHocTH KT> Hapo,ny u ,ΠΛΤΒ eny Η noTOMKaMt eio προκοβΗΐκ), npaeo rpafcg^aHCTBa Η npaeo Bxo^a βτ laeant Η Bbixo^a us* nen BT> BoeHHoe Η ΒΤΕ> MnpHoe ΒρβΜΗ 6β3Ί> pa3rpa6jieHia Η nepeMnpia; nocTaHOBJieHie ;κβ cie BupisaTi. Ha ΠΛΗΤΈ B3T> 6*EJiaro KaiiHa n IIOCTaBHTL· BT> . . ♦ 28. Fragraentiim tabulae marmoris albi ad cinereum accedentis, sinistro margine servato, a. 0,13 m., 1. 0,14, cr. 0,065. Tituli pars superstes perquam est detrita difficilisque lectu (litt. a. 0,01 m.)- Exscripsi et edidi IIAK. f. 18, p. 95, n° 1·

40

OLBIA ET VICINIA.

J6-28, 29, 3

Lapis a. 1905 a Pbarmakovskio in Olbiae ruderibus inreiitiis Odessam jpissus est museum societatis. ΌΛΙ~. ΑΞΠΑΡΕλ SAIAYTONLM

ΚΑΙΔΕΔοζΘΑΙ ΞΕΝΙΑΝΚΑΙΡ EISFAoYNk

. . . .τοϊς άφικνουμένοις των π]ολι[τών εις φιλοτίμως χρεί ας παρέχ[εται, δεδόχθαι τώι δήμωι έπαινε]σαι αυτόν [επί τούτοις αρετής ένεκεν] και δεδόσθαι [αύτώι και έκγόνοις προ]ξενίαν και π[ολιτείαν και άτέλειαν και] εΓσπλουν κ[αι έκπλουν έν ειρήνηι και έμ π]ολέμ[ωι κτλ.

Est fragmentum decreti de proxenia et civitate donanda peregrino alicui de civibu-. Olbiopolitanis bene merito tertio fere a. Chr. saecido facti. De decreti formulis cf. n° 27.

29· Fragmentum angidi sinistri superioris tabulae marmoris candidi, marginibus sinistn et summo conservatis, a. max. 0,09 m., L circa 0,12. cr. 0,065. Litterae superstites, alta* circa 0,01 m., in ectypo bene dispiciuntiir. Rep. Olbiae auctumno a. 1887, exstabat Kischinevi in museo Surutschaniano. Adfidemectypi chartacei edidi 3ΗΡΛ0. v. IV, p. 125, n° 181, et IosPE1. IV, n° 9. Hic ex eodem ectypo accuratius delineatum praebeo (Y3 ν. m.).

\PAoa?ElloTAHJ

IPANErEJ fcPJME/

"Εδοξε βουληι κ[αι δήμωι, οι άρχοντες] είπαν έπει[δή ό δεϊνα του δεινός] έπιμελ[ητης γενόμενος ] ήνεγ[κε. . .

Hoc quoque fragmentum decreti senatus populique Olbiopolitani propter litteratiiram ad III a. Chr. saeculum rettuleriro. Quae proposui supplementa non ubique certa sunt: yeluti v. 1 coniecerit quispiam praeter archontes etiam τους επτά fuisse commemoratos (cf. nn° 26, 31, 32), v. 3 nescio an fuerit έπιμελ[είται κτλ.].

30· Fragmentum tabulae mannoris albi ab omnibus partibus praeter dextram fractum, altum 0,15 m. totidemque latum, crassum 0,055. Duo priores versus valde detriti sunt, reliqui lectu facillimi. Ed. Boeckh, C. L Gr. II add. n° 2060 c, Duboisii Neoburgensis apographo usus. Α me ipso exscriptum titulum edidi losPE1. ν. Ι n° 14. Hic accuratius prafebeo ex ectypo chartaceo delineatum (% v. m.)*

Κ 30, 31

41

DECRETA.

Odessae servatur in museo societatis (inter Blarambergiana).

ρηΝΡΟΛΓ ^ί^ΡΓΑΝΕΐΙΣ. r p Ο Ν Ί Α Κ Α Ι Σ YKAl |NE^5flNAlTEIcoii PHOYoNTAIkAIT/ ΡΛΕ.ΓΑΙΝΕ2ΆΐεΛΛΑ(1 ^ΔίοΝοΤίΕΥΝοΥΜ

L

. . . . τοις έντυγχάνουσιν αύτώι τ]ών πολι[των χρείας παρέχεται], σ[υν]εργών εις ά παντα τα τη ι πόλει συμ<ρ]έροντα και συνα[γαγών πλήθος χρημάτω]ν, έξ ών α? τε κοι[ναι θυσίαι?

]η θυονται και τα

[δώρα λαμβάνουσιν οι τ]ης χώρας βασιλείς [εύκαίρως* δι'α δεδόχθ]α(ι) έπ[α]ινέσαι Έλλά[νι[κον του δεϊνος Τ]όδιον, οτι εϋνουν [εαυτόν και πρόθυμον παρέχει τ]ώι δήμ[ωι κτλ.

Var. kct. V. 2 in. ΣΝΙΖίΤΛΝΕΙΣΑ, ν. 4 extr. RoY, ν. 7 in. oAEFA, v. 9 ΤΟΙΛΗΜ Boeckb. Boeckhii supplementa nonnullis locis mutavi, maxime vv. 4 — 7; omoia supplementa vera esse non licet adfirmare, cum siDguloruni versuum minores dimidio partes supersint. Titulus ad eandem fere aetatem pertinere videtur, atque is, qui proxime praecedit.

ΠορθΒΟΑΐ». (Τακτ. κακτ> ΕΛΛΛΗΗΚ-Β C. τακοΓΟ-το ΡθΑθοβπ,τΕ> 0Ka3biBaeTT» yciym ΙΜ·ΚΚ)ΙΙ;Η.Μ'Β CT> HMMI> j&&o) rpajK^auaMi», COA^HCTBVH BceMy ΠΟΛΟ3ΗΟΜΤ ΙΛΛ ropoAa n coopaBT> ooAwwe KoaimecTBo AeHen>, Ha κοTOpua coBepmaKvrcn uecTBCHHun τκερτΒΟπρΗΗΟΐ u M-PoAocna BCTiiue uapn nojyHaiorfc χαρκτ, το noaTOMy χι 6jflfiThooinocTaHOBJi eHo ΠΟΧΒΛΛΜΤΒ EjuiιaβflΗΐi KΗa(?c.) TaKoro-το 3a το,CBoeBpeMeHHo *ΠΌ ΟΗΤ> ΗΒΛΗβττ» ce6a OJiaroΟΚΛΟΗΗΜΜΤΪ U ycepAHbJlTL· HapOAy . . . Η Τ. Α· 31. Fragmentum tabiilae marmoris candidi, a partibus summa et dextra, ut videtur, integrum *), a reliquis mutilum, a. 0,21 m., 1. 0,22, cr. 0,07. Superficies dicitur admodum esse detrita. Ed. E. de Stern 3H00. v. 23, p. 9, n° 6 cum imagine zincotypica, quam repetii IosPE1. v. IV add. n° 456. In qua cumlitterae non benedistiDguantur, hicex eadem delineatum titulum praebeo. Lapis vere a. 1900 in Olbiae ruderibus inventus ab A. Vogelio museo societatis bist, et archaeolog. Odessitanae donatus est.

Steraius.cousulto putat laesse pidemabscirecentiorc aetateopinisupra n03AHiHuiefi oopa6oTKoii KaMHH. Ητο cnpaea He coxpaeteuama1) nullo dextra s um, sed o nem fere argumento comprobavit Verba eius acHO neTBepTOH οτροκχ: Kpafi BUCTynaen> Ha sunt haec: «BepxHi f t Kpaf i Ha nepBi d ft. Β3ΓΑΛΑΊ> Kaacerca ABa MHJuiHMeTpa npeAUAymHXT> οτροH^BJIUMT,; HO H3Tb djnwafiniaro paecMOTp^Hm KaMHH HB- Kaxi>, a Me^cAy TBMT> HaAHHCt oOptiBaeTca Ha ΠΟΛΟΒΗΗ·Β CTByerc», ynoTpe&i MTO Η OBTB ΟΤ6ΉΤΤ> Η ΒΠΟΟΧΒΑΟΤΒΙΗ ΤΟΛΒΚΟ, ΒΊ> 6yKBfci T; ncHoe A0Ka3aTe;ibCTB0, HTO KaireHL Η CI> npaBHAaxL eHixiea J&JLO KauHsO6CTOHTB A·^ KaKOH-HntfyAi» HEJIHV Boii CTOpoHu OTOHTii». Mihi quidem Γ littcrae dimidiam o6TecaB7B. He HHa Η CI> npaBtiirL· partem lapidis superficie prope marginem detrita periisse KpaeiTB: cpaBHHTejiBHO ruiaAKaa ero opMa o&bacHaeTca multo videtur esse probabilius. HHJlCfl

nepBOHanaJIBHblS

ΒΈ>

Kpafi

KaMHfl,

BHAHO

ΒΑ'ΒΟΒ Α»Λ^Θ, «Ι'ΒΜΈ ΒΊ>

6

OCOOeHHO

42

OLBIA ET YICINIA.

φ CATU Τ Α Τ Λ

Κ 31

ΙΛΉΜΛΙΚ A 1

10

Sternius cum persuasum habeni lapidem a summa parte dextroque latere non esse integrum, putabat primum tituli versum maioribus litteris scriptum et a superstitibus maiore interstitio separatum lapide absciso periisse; in illo scripta fuisse verba: Άγαθηι τυχηι* εδοξε τηι βουληι και τώι δήμωι, oi κτλ., ut in titulo 26. Quae opinio quonam argumento confirmari possit, non video. Itaque conlatis titulis 24, 29, 32 praescripta breviora fuisse puto et totum titulum in hunc fere modum legendum: l ['Έδοξε βουληι και δήμωι* οί άρχοντες και οι έ]πτά είπαν* επειδή Καλ[λ πρότερόν τε διατετέλεκε τα] βέλτιστα τώι δήμωι κα[ταπραττομενος και νυν. /ρειας παρέχεται τηι π]όλει παρά την εγδοσι[ν [ και αφεθείς υπό του δήμ]ου τάς τε προσόδους σ[υ5 ναυξει και . αίτιος γέγο]νεν του τον δήμον κατα[στηναι εις είρήνην, οϋτε £χθραν? έχων έμ]ποδών, οϋτε φιλιαν περ[ί [πλείονος ποιούμενος . . · . τους στασιάζοντας] έν τηι πόλει εις όμό[νοιαν κατέστησεν? , ών £νεκ]εν δ τε δήμος έστεφ[άνωσεν αυτόν . . . τά] τε τέλη τα έπιβεβ[αιουν10 τα τα δόζαντα τώι δήμωι? άνδριάντος?] γαΚχου κατα[. . . . ·. . . επαγγέλλεται? λέ]γειν και πρ[άττειν τα βέλτιστα, δεδόχθαι τηι βουληι και τώι δήμωι έπαινέσαι α]υτον π[άλιν ? . . . . Est decreti fragmentum tertio a. Chr. saeculonon recentioris. Ex eis quae supersunt patet illud magni momenti futurum fuisse ad Olbiopolitarum res publieas cognoscendas, nisi tam exiguum frustulum aetatem tulisset, quod certo restitui ijtullo modo potest. Quae Stemius proposuit supplementa retinere dubitavi; non omnia pariter esse probabilia ipse vidit. ■Vv. 9—r 10 videntur magistratus quidam coinmeinorati esse, qui plebiscita "confirmabant, »on sumptus, ut putat Sternius.

J6 32

43

DEOKETA.

32. Pila quadrata marmoris candidi infra fracta, alta 1,74 m., lata in parte superiore 0,44, crassa ibidem 0,24, titrimque inscripta litteris elegantibus, quae in universum etiam nunc beiie conseryatae facilesque sunt lectu. Primus edidit Η. Κ. E. Koehler in libello qui inscriptus est: Zwci AufscliHften^der Stndi Olhia (Petrop. 1822). p. 8 sq. ( = H . K. E. Kohlers GesammeUe Sehriften, herausg. von L. Stephani, Petrop. 1850 sq., v. I p. 62 sq.); mox P. Koeppen, Aliertltiimer am Nordgestade des Pontns (Vindob. 1823. In Russicum sermonem versus liber in lucem prodiit Mosquae a. 1828), p. 85 sq. cum translatioue Eichenfeldii et notis ac specimine litterarum aere expressis, et separatim in libello: Olhischcs Psephisma zu Ehren des Proiogcncs (Vindob. 1823). Adversus Koeppenum multa quidem, sed non omnia vere scripsit Koehlerus in iudicio de eius Antiquitatibus orae sept. Ponti p. 47 — 53 ( = Gcs. Schriften, v. II, p. 38 sq.), cui Koeppenus respondit in libello: Naclrfiall rom Nordgcsta-de dcsPonius, p. 11 sq.—Boeckb C. L Gr. II n° 2058 titulum edidit Koehleri et Koeppeiii exemplis editis huiusque apographo manuscripto usus. Inde repetiit litteris mmusculis Dittenberger SIG. ed. 1, ii° 248.—Titulo explicando praeterea operam dederunt: Malte-Brun (Nouvelles annalcs des voyages par Eyries et Maltc-Bnm, v. XIX. p. 132 sq.), Raoul-Rochette (ibid. p. 274 sq.), Letronne (ibid. p. 282 sq.), Niebuhr (Opusc. bist. et phil. v. I, p. 382 sq.), "W. S. Schmidt (Rheinischcs Museum fur PhUol, heransg. von Wdcker u. Nacke, v. IV, a. 1836, p. 357 sq. et 571 sq., quam commentationem recusam esse in Abhandlungen zur alten Geschichte p. 66 sqq. monet Dittenberger SIG.2 v. I p. 361), comes A. Ouvaroff (Recfierches stir les ant de la Russie meridiawde), alii. Quando lapis repertus sit, non constat. Postquam diu Stolnae (ΟΤΟΛΒΗΟΘ, HM. BT> HepHHroBCKoS ry6.) fuerat in aedibus comitis Kuschetefi-Besbofodko, qui eam regionem possidebat, in qua Olbiae rudera sunt, anno 1880 Petropolim asportatus in scalis bibliothecae publicae repositus est, ubi exscripsi et edidi IosPE1. v. I n° 16. Lapidis laterum margiiies et partis anticae margo superior nonnullis locis laesi sunt postquam Koeblerus et Koeppenus titulum exscripserant; praeterea infimi versus utrimque calce obducti, quo lapis in bibliotheca solo adhaeret, legi non potuerunt. Quos versus similiter atque litteras, quae lapide laeso perierant, ex editionibus prioribus sumpsi; sed in textum ea sola recepi, in quibus Koehleri et Koeppeni apographa plane consentiimt; recepta uncis quadratis inclusi; reliqua v. in laterculo lectionum variantium. Praeterea monendum est litteras lineolis curvatis compositas (Θ Ο C 4Y) in lapide ubique ceteris aliquanto minores esse, sed inter se fere pares exceptis paucis, in marginibus propter spatii angustias minore modulo expressis; Boeckhium igitur, cum has litteras modo maiores modo minores dedisset, a vero aberrasse. Ceterum v. tabulam II, in qua tituli imaginem photographica arte factam ex ectypis chartaceis zinco exprimendam curavi. Pro Α quater, Disi fallor (B, w. 52, 53, 65), Α positum est. Ε mea edilioue titulum miimsculis litteris repetierant Dittenberger, SIG.2 v. I, n° 226; Michel, BJG. p. 254, n° 337; Min&s-. Scythians and Greeks, p. 641. n° 7. G*

44

OLBIA ET VIOINIA. Latus Λ.

[ Ε Δ Ο Ξ Ε Β Ο ] ι Ά Η Ι Κ Α Ι Δ Η Μ · ΕΙΚΑΔΙο| APX© · .ευΛη.-.ΕΠΤΑΕίπΑΝΕΠΕΙΔΗΗΡοοΟΝΤΕοΠΡ · Τ ο Γ Ε Ν ο Υ ί Π Α Τ Η Ρ Π ©Λ Λ ACK Α Ι Μ E T A A A C XPEIACnAPEICXHTAITHinoAEIkAIEIGXPH Μ Α Τ ·Γ> Ν k Α Ι Ε Ι C Π Ρ Α Γ Μ Α Τ Ο Ν Α ο Γ ο Ν ΤΤ Ρ-Π-Τ ° ΓΕΝΗΟΤΕΔΙΑΔΕΞΑΜΕΝοςΤΗΜΓΤΑΡΑΤογπ/ ΤΡοθΕΥΝο|ΑΝπΡοοΤοΝΔΗΛ\οΝΔΙΑΒΙογΔΙΑ T E T E A E k E N A E T O N k A i n P A T T «ί>Ν Τ Α Β Ε Λ Τ Κ Τ Α Κ Α Ι Π Ρ Ο Τ Ο Μ Μ Ε Ν Π Α ΡΑ Γ Ε Ν ο Μ Ε 10 Ν ο YCA Ι Τ Α Φ Α Ρ Μ Ρ Υ Τ ο Υ Β Α α Λ Ε / Κ Ε Κ ^ Α Γ ^ Τ©ΜΑΙΑπΑΙΤ©ΥΝΤο<;ΤΑΔ·η·ΡΑΤΗ<:πΑΡοΔο[Υ] ΤθΝΔΕ^|ΝθΝΕΞΗποΡΗΜΕΝΌ·ΝΕΓΤΙ*ΑΗ©ΕΚ ΥποΤοΥΔΗΜοΥΕΔ-0-kEXPYCoYCTETPAkoClofYC] τ-Π-ΝΤΕΑΡΧοΝΤ-η·ΝΘΕΝΤ-Π-ΝΤΑΙΕΡΑποΤΗΡ[Ι] 15 A E K T H N T H C n o A E - O c X P E I A N n P o c n o A Y X A · MoNnPocXPYCOYCEkAToNkAloYkEXoNTON ΛΥΟΑΟΘΑΙΤοΥΔΕΞΕΝογφΕΡοΝΤοοΕΠΙΤοΝ ΧΑΡΑ^ΗΡΑΑΥΤ©ΓΥπΕΡΑποΔοΥ<:ΤοΥθΕΚΑ ToNXPYCoYCEAYCAToTONTEnEP^HMok-ON 20 ΤΑΑΡΧοΝΤ·Π·ΝΑΓοΡΑΟΑΝΤ·Π·ΝΛΥΟΙΤΕΛ·Γ>Οο|ΝοΝ XPYCANTPIAkociONoYkEXoNT-η-ΝΔΕΤΗΝΤΙΜΗΝ ΔΙΑΛΥΟΑΙΕΓ^ΛΗΘΕΚΥποΤοΥΔΗΜοΥΕΔ-Π^ΕΤοΥο TPIAkoC|oYCXPYC©YCETTITEHPc^-f>PoYIEPE-n-CITo ΔΕ^ογΟ-^ΑΙΓΓΟΛοΥΜΕΝοΥΤοΥαΤοΥΕΚπΕΝ 25 T E k A ^ I A T o N k l ^ Y N o N T o N E T m E P o A V E N o N o | o ^\ENoYΔEINToYΔHMoγπAPA©EC©AΊCIToNlkA NoNkAIElCTAYTAnAPAkAAoYNToCToYC ΕΧοΝΤΑοπΡθΤοοπΑΡΕΛ©-Π·ΝΕπΗΓΓΕΙΛΑ Τ © Λ\ Ε Δ Ι Μ Ν © γ c Δ Ι CX Ι Α Ι ο YCE Ι Ζ Α Εk Α k Α Ι 30 Τ - Ο - Ν Λ © ITT-TV Ν Π Α Ρ Α Χ Ρ Η Μ Α k ο Μ Ι C Α Λ\ Ε N O N T H N T I M H N A Y T o c E N I ΑΥΤοΝΟΤΜΠ· PIENErX©EICTok©NoY0ENAEnPAHAToE πΐΤΕΤογΑΥΤογΐΕΡΕ-Γ>Α®ΡοΛΝπΑΡΑΓΕΝ[0] ΜΕΝΑΝΟΑίΟΐΙΕπίΤΗΝΤΟΝΔ-Ο-Ρ-η-Ν^ΜΙ 35 Δ Η Μ ο γ Δ Υ Ν Α Μ Ε Ν ο γ Δ Ε Τ ο γ Δ Η Μ ο γ Δ ο γ ΝΑΙΑΥΤοΚΑΞΙ-Ο^ΑΝΤ^ΔΕπΡ-Π-ΤοΓΕΝΗΝ ΒοΗ©ΗΟΑΓΤοΚΚΑΙΡοκπΑΡΕΛ©-Π·ΝΕπΗΓΓΕ· AAToXPYCoYCTETPAk©C|oYcAIPE©ElCTE

Jft 32

32

DEOKETA.

THCTONENN ΕAAPXHCoYkEA ΑΤΤΟΝ,ΟΛ ΜΕΝΗΧΙΛΙ-ONkAinENTAkociONXPYCON TTPo0EClNErrolHCAToET7ITAICMEAAoYCAIC πΡο<:οΔοΚΕΞθΜποΛΛο|Λ\ΕΝ^ΗΠ"ΓοΥΧο[|] EΘEPAπEYΘHCANEYkAIP■Π■CoγkoAIΓAΔE ΔΛPAπAPECkEYAC©HT'Π"IBACIΛEIAYCITEΛ■rl nPA©ENTocTEToYCToAoYEICBACIAEIA ΚΑΤΑΤΟΥΗΦΚΜΑΕΝΛΙΕΔΕΙΤΟΥΟΑΓΟΡΑ CANTACAABEINnAPATHCTToAE-n-CXPYCo| TPIAkoc|oγckAIAΓoPACANTockoN■ή■NoCΔ'i Α Τ ο Δ Ε Τ Α Χ Ρ Η Μ Α Τ Α Μ Η Δ Υ Ν Α Ο Θ Α Ι Δ Ο Υ Ν Α Ι [Τ] o Y C A P X o N T A C A A A E I N A i n A P A T O I C T E A - Π - Ν Α Κ Δ Ι Α · Υ C Α Μ Ε Ν-Π-Ν Τ Η Ν Ο NHNnPocTHMTToAI Ν Κ Α Ι Δ Ι Α Τ Α Υ Τ Α Τ Ρ Ι · ANAnPAeElCHCTHC-rVNHCHAIToTPIToN AroPACANToc<*>oPM!-TVNoCCYN Ι Δ-Π-Ν πΡ·η·ΤοΓΕΝΙ-ΚΔΙοΤΙΜΕΓΑΛθΚΔΙΑΤΤΤ·Γ! MACinEPinECEITAIHnoAlCAYTocnAPE/ ©■D-NEICTHNEkAHCl ΑΝ Ε Δ - Π - k E T o Y C T P I A kocioVcXPYCoYcnAAINTETTinAEICTAPXo ΙΕ Ρ Ε-TV C Ι Τ ο Δ Ε ΙΑ C Γ Ε Ν ο Μ Ε Ν Η Cl C Χ Υ Ρ Α C k Α Ι Π-TV Λ0YΛ\EN0YToYClToγEICMEΔIMN0NkAIΔY0TPI [T]ElcπPoΔHA6YΔEoNTocECEC©AITIMoγcTE poYOcπEPΔEkAIEΓENEToπAPAYTIkAoMEΔI MNoCXPYCOYkA^YoTPIT-ONkA^IATAYTA ΔIAΓ■n·NIACANTocToYΔHMoYkAlo|oMENoγ ΔΕΙΝΟίΤ-ΓνΝΗΟΑΙΕΚΔΕΤΑΥΤΑΧΡΕΙΑΟπΑΡΑ CXECoAIToYCEYnoPdYMENoYcnP-OTocCYN EA©oYcHCEkAHClACEnHrrEIAAToEICTHN ClT-O-NIANXPYCoYcXIAloYCoYcnAPAYTIkAE ΝΕ^ΑΟΕΔ-Π^ΕΟΝΤογοΤΡΙΑ^αογοΑΤο^ΙΎςΙ ElCENIAYToNkA^oYCXPYC|oNnANXA'Ak[ON] Ε^ΜΚΑΤοΕ^ΤΕΤΡΑ^α·0·ΝπΡ-η·ΤοοΔΕΓΓΙ[-ΙΓ] ΓΕΙΛΑΤοπΥΡ-Π·ΝΛ\ΕΔΙΜΝογοΔΚΧΙΛΙογοπΕι TAkocloYcONToYcnENTAkoCfoYCMENEAAkEN ElCTEτTAPACkAIEkTEAToYcΔEΔlCXIA|oγcEI· ΔYokAΊEπTAHMIEkTEAkAIT■Π■NΛo|π■f>NT■Π·^ ENToYT-TVlTOlkAIPOIEnArrEIAAMENO-NnA P A X P H M A T A C T Ι Μ Α C k ο Μ | c Α Μ Ε Ν-Π-Ν Α Π ο Τ - Π - Ν

4G

Οΐ/Ι;ΙΛ ΕΤ ΥΙ0ΙΝ1Λ.

noPlC©ENTONXPHMAT-i>NAYTocY/v\nEPIE ΝΕΓΧ©ΕΚΕΝΙΑΥΤΟΝΤΗΝΤΙ/ΛΗΝΕΚΟ/ΛΚΑΤΟΤΟ

80|<οΝοΥΔΕΝΑπΡΑΞΑ/ΑΕΝθ0ΚΑΙΔΙ Α Τ Η Μ Π Ρ Ο Τ © ΓΕΝοΥοπρο©ΥΜΙΑΝποΑΛΑ/ΛΕΓΧΡΗΜΑΤΑο^ ΚοΛΙΓοοΔΕθΙΤοοΕποΡΚ©,ΗΤ-Π·ΙΔΗΜ·Π·ΐΤοΥΤ[Ε] ΒΑΟΐΛΕ-ΓνοοΑΙΤΑΦΑΡΝοΥΠΑΡΑΓΕΝοΜΕΝοΜΕ ΝοΥΕΚΤοπΕΡΑΝΕΤΤΙ©ΕΡΑπΕΙΑΝΤ·η·ΝΔΕΑΡΧ°Ν 85 | Τ · Π · Ν ς Υ Ν Α Γ Α Γ ο Ν Τ Ο Ν Ε Κ Λ Η € ΐ Α Ν Κ Α Ι Τ Η Ν Τ Ε Π ί ΡοΥΟΙΑΝΕΜΦΑΝίΟΑΝΤ-Π-ΝΤοΥΒΑΟΐΑΕ-ΓνοΚΑΙΔίο ΤΙΕΝΤΑΚπΡοοοΔοΚΕΟΤΙΝοΥΔΕΝπΑΡΕΛΘ-Π-Ν πΡθΤοΓΕΝΗθΕΔΑΚΕΧΡΥθοΥθΕΝΑΚοθογ<ΤΟ· ΔΕπΡΕ€ΒΕΥΤ·Π·ΝΛΑΒοΝΤ·Π·ΝΤΑΧΡΗΜΑΤΑΚΑΙΑ 90|nANTHCANTONBAClAEinP-n-TorENoYcKAI [P]'"f οΚΡΑΤοΥοΤοΥΔΕΒΑαΛ&ίΚΤΑΜΕΝΔ-Π-Ρ ΑΜΕΝοΥΕΚοΡΓΗΝΔΕΚ[ΑΤΑςΤ]ΑΝΤοθΚ[Α] -ANAIEYHINT7olHCA[MEN] ΔΕΚΑΙΤογοΑΡΧοΝΤ[Α€ΑΝΑ] 95

~Λ©·Π·Νο[ΔΗ/ΑοοπΕΡΙΦ] [BEYTACETTIT]

"[CfYj Ldtm

B.

Ε"ΠΔΕΤογπΛΕΚΤοΥΛ\ΕΡογ<;ΤογπΡο<;Το/ΛποΤ· MoNTHcnoAE-n-CATEIXICToYoNTocToYTEKA"· ΤοΝΑΙΜΕΝΑΠΑΝΤοοΚΑΐΤοΥΚΑΤΑΤοπΡοΤΕΡ·· YnAPXoNIX©Yon-0-AloNE-n-CoYoHP-rVcoc-f>ClA[C] Τ-Π-ΝΔΕΑΥΤο/ΛοΛ-Ο-ΝΕπΑΓΓΕΛΛοΝΤ-Π-ΓΓΑΛ/ TACkAICklPoYcnETTolHceAlCYMMAXIANKA^Y NAMINCYNHX©AIMErAAHNkAITAYTHNToYXEI M·n■NocΉΞEINEπAΓΓEΛΛoNTANπPocΔEToY Τοκ©ΚΑ/ΛΑΤΑ0ΚΑΚΚΥ©Α0ΗΑΚΑΥΔΑΡΑΤΑ0Επι ίο ©ΥΜΕΙΝΤογοχγρθΜΑΤοοΔΕΔ|οΤΑ<:<ΓΚΑΥτ·ΓΚΚΑ[Ι] ΑΥΤογοΤΗΝΤ-Π-ΓΓΑΛΑΤΟΝΑΜοΤΗΤΑΚΑΙΔΙΑ ΤΑΥΤΑποΛΛ-rVNEXoNTONAeYMOcKAITTAPECKE ACMεN■r>NEΓΛElπEINTHMπoΛINAMAΔET"Ω',,
ΚΑΤΑΤΗΓΧ·θΡΑΝΕΦ©ΑΡ©ΑΙΜΕΝΤΗΝο|ΚΕΤΕΙ « A N A n A C A N k A I T o Y c T H M n A P - O - P E I ΑΝΟΙ ekoYNTACMIHEAAHNACoYkEAATToYcoN

32

DECKETA .

Τ ACToN AP Ι © Μ ο Ν Χ Ι ΛΙ-Π· Ν k Α Ι Π Ε Ν Τ Α k oc Ι-Π-Ν ToYCENTOinPoTEPOinoAEM-O-ICYMMAXHCAMTAc 20 E N T H i n o A E I E r A E A o i n E N A ^ E n o A A o Y c M E N Τ-Π-ΓΞΕΝ-Π-ΝογΚοΛΙΓογοΔΕΤ-Ο/ΛποΑΙΤΟΝ-Π-ΝΕ NEkENCYNEΛ©■Π■NoΔHMocΔIHΓ■n■NIAk■Π■CkAlτoΓ klNΔYNONτoMMEΛΛoNTAkAITAΔEINAπPoo Φ©AΛM■Π·Nπo|oγMENocπAPEkAΛElπANTAC ToYclCXYoNTACBoH©HCAIkAIMHnEPIIAEINTHNEk ποΑΛ-Π·ΝΕΤ·η·ΝΤΕΤΗΡΗΜΕΝΗ/ΛπΑΤΡΙΔΑΥποΧΕ|Ι] ΡΙ©ΝΓΕΝοΜΕΝΗΝΤοκποΛΕΜΙοΚογΔΕΝοθΔΕπΐΔ[Ι] AoNTocEAYToNoYTEICA-TTANTAoYTEICMEPH-O-II HΞloγoΔHΛ^ocEπHΓΓEIΛAToAYTockATACkEYA^ 30 A A ^ o T E P A T A T E I X H k A i n p o © H C E I M n A C A N T H N E|CAYTAΔAπANHNkAlπEPAYT■n·lπPokEIMEN■Π■^ oYkEAACCoN-O-rXPYC-O-NHXIAlONkAinENTAkoci •f>NkAIEY©YCENErkACEICTHNEkAHCIANXPYCoYC πΕΓνΠν^οαογςΕΚΤογοΑΡΡΑΒ-η-ΝΑΟΑπΕΔοΤοπΑΝ 3δ T A T A E P r A Y n o k H P Y k A k A i n A P A T o T H N A P I © M H CINno|HCAC©AIEEETo|MoYToYCEPr-r>NACoYKoAI ΓΑΧΡΗΜΑΤΑΠΕΡΙΕΓΤοΐΙ-ΚΕΤΗΙΤΤοΛΕΙΕΤΙΔΕΤΤοΛ A-n-NEPr-O-N-n-NErkATAAinoNT-rVNTAEprAnP-n· TorENHCTHinoAEITAMENEPrAAYToccYNETEAE 40 Ο Α Τ ο Δ Ι Α π Τ Ο Μ Α Δ ' Ε Τ - Π - Ι Δ Η Μ Ο ΐ ο γ Δ Ε Ν Α Ν Η NErkENANAA-TKACTEEICA/ΛφοΤΕΡΑΤΑΤΕΙΧΗ XPYCoYCXIAloYCrTENTAkoC|oYCkAITonAEICTo[N] ΔIAΛYCACXPYC|oNEko^lCAToXAΛkoNEkTETPA kocl■n■NkATECkEYACEΔEkAIToYcπYPΓoYCkAk■0·CΔI 45 A k E I M E N o Y c T o Y c n p o c T A I C M E r A A A I c n Y A A K A M φoTEPoYCkAIToΓkA©HΓHTopockAIToΓkATATH^ AMAΞIToΓkAIToNETT·ΔAYPloYEπECkEYACEΔE kAlτoclToBoΛoNkAτECkEYACEΔEkAlτoMπYΛ■r ΝΑΤοΝΕπίΤοΥΔΕΙΓΜΑΤοοΕΤΙΔΕΤΗοποΛΕ-Π-Ο 50 NAYWoNTEAoYCHCTo|CAroYclToYcAI©oYC^I-fV TAlCΔIAToTAπΛo|ATAΔHMoclAkAk·Π■CΔIAkE|c ©AlkAIMH©ENEXEINTONAPMENONETTHrrEIAATc kAITAYTAkATACkEYANANAAOCACTEICTAYTA πΑΝΤΑΧΡΥΟοΥοΔ^οΟογοΛοΓοΝΗΝΕ^ΕΠΑΡΑ 55 X P H M A - O - N E N E k E N c ^ H M o c n o A A A k l C A Y T o r k A I πΡοΤΕΡοΝΕ^ΕΦΑΝΌ^Ό^ΑΙΤοΤΕΟΤΕΦΑΝ-ΓΚΕΝ

47

48

OLBIA ΕΪ VICINIA. '

J6 32

Ι ΕΠΙΤΗΙΤοΥΛοΓογ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙ ΕΤΙΔΕΑοίΠΗΟογοΗΟ Ι ACYNTEAEcToYTHCKATATo/v\noc|oGnYProNCXo[|] NIAIACEICToNEHANOTonoNEniKAAECAMENoGjo] 6ο

ΔΗΜΟΟΗΞΙΟΟΕΚΑΙΤΑΥΤΗΝΟΥΝΤΕΑΕΟΑΟΘΑΙΤΕ

ΤΑΡΤΗΝοΥ0ΑΝ0Χο|ΝΙΑΙΑΝΠΡ-Π·ΤοΓΕΝΗ€ΔΕοΥ ΔΕΜΒοΥΛο/AENocAXAPlCTEINYnEMEINEkAITAY ΤΗΝΤΗΝΤΕΙΧοΔοΜΙΑΝΕΚΗΜΠΡοΕοΗΚΕΧΡΥςογοΕ KAToNEniTETHCKolNHColKoNoMIACkAITAMIEI G5 AcrENo/AENockAIXEIPlCACTACA\EriCTAcTHcnoA. ■Π-ΟΠΡο^Δογ^ΥΔΕΝ ΑΜ Ε Ν Τ Ο Ν Τ ΕΛΟ Ν Ο Ν Ε ΚΤ-Π-Ν ΥΠΑΡΧοΝΤ-Π-ΝΕΞΕΒΑΛΕοΥΔΕΝοοΔΑΠΗΛΛοΤΡΙ ^ΕοΥΔΕΝΤ-Π-ΝΥΠΑΡΧοΝΤΌ-ΝΟΥΜΠΕΡΙΕΝΕΓΧθΕΙ • ΔΕΤοΚΚΑΙΡοΚΑΥΤ·Π·ΛνΠΑ€ΙΤοΚΛ\ΕΝΑΦΕ€ΕΚΕ c 70 Πο|Η0ΑΤοΤ·Π·ΓΧΡΗΛ\ΑΤ-Ο·ΝΤοΚΔΕ0ΥΜΠΕΡΙΕΝΕΓ X©ElCXPoNoNocoNHBoYAoNToToKoNoYAENAE ΠΡΑΞΑΤοΠΛΕΚΤΑΔΕΧΕΙ PICACTO ΓΚοΐΝΟΝΤΡΙΑΔΕ ΕΤΗ0ΥΝΕΧ·Ο<ΠΑΝΤΑΔΙ·η-ΙΙ<ΙΚΕΝοΡΘ.ΓΚΙ<ΑΙΔΙΙ<ΑΙ OcToYCMENAoroYCENTo|c-rVPKMENo|cXPoNo|c/ 76 ΠοΦΕΡ-Π-ΝΤΑΔΑΠοΤΟΜΠΡοςοΔΟΜΠίΠΤοΝΤΑ ΕΝΤοΐα*Η^ποΛΙΤΕΙΑ€ΧΡοΝοΚΠΑΡΑΔΕΞΑΜΕΝο[<;] ΕΚΚοΜΙΔΗΚΑΥΤΟΐογΓΕΓΕΝΗΜΕΝοΥΤογΤοΥΕΠΑ ΛΗοΕΙΑίΕΞΟΝΛΠΕΛΥΟΕΜΕΝΤΗΜΠοΛΙΝοφΕΙΛΗ ΜΑΤΟ-ΝΠΑΡΕΛΥΟΕΔΕΤοΗ-Π-ΝΤ-Ο-ΝΔΕΝΤΗΙΠοΛΕΙ 80 ΚΑΚ-Ο-ΟΔΙΑΚΕΙΜΕΝ-Π-ΝΠΑΝΤΟΝΔΙΑΤΕΤοΥοΠοΑΕ ΙΐογοΚΑΙΤΑΟΑΦοΡΙΑΟΚΑΙΤ-Π-ΝΥΠΑΡΧοΝΤΟΝΕΚΤο 3ENHkoNTONIHTHcANTocYnEPToYT-0-NToY ΜοΥΕΠΙ/AHNIEYCAIkAinPoNoHcAIXPHCIM-O-C ΟΤΕΔΑΝΕΚΤΑΚΚΑΙΤοΚΧΡΗΟΤΑΚοφΕΙΛοΜΕΝΟΝ 85 [ΥΤ]ΟΙΚΑΙΤθΐΠΑΤΡΙΧΡΥθΟΝΕΞΑΗΚΧΙΑΙθΝΠΡθΤο[ς] [ΠΕΤΡΕΨΕ]Τ·Π·ΙΔΗΓΛθΙοΝΑΜΒοΥΛΗΤΑΙΤΡοΠοΓΧΡΗ [ΑΥΤ·ΓΜΑΞΙ].ΓΚΑΝΤοοΔΕΑΦΕ<:ΐΜΠο||-ΚΑ€ [>ΚΤΑΚΑΦΗ]Ι<ΕΠΑαΠΑΝΤΑΚΑΙοΥΔΕΝΑ [oTEPo]NAYTOlNoMlCACEINAI 90 [ΥΠΑ]ΡΧΕΙΝΕΥΝο|ΑΝΤογ|[Δ]| [E©PAY]CMENocTo|cYn[A] [AYTo|]coYKEAACCo[Yc] [oYCoYcA]nAClTo[|C] [Δ Ε Ν Α Ε]

95

[Τ Ε Ι Χ]

$32

DBCRETA.

49

Variae kcfhmes praeter supplemcnta textui ex Koehleri et Koeppeni apograpbis iuserta enotandae videntur liae: Α ν. 1 «πι lino Ν solus servat Koehl.» Boeckh.— V. 2 in. TECKAIOIEHTA edd:, extr. Π Ρ Α Koelil. B . — V. 5 extr. ΠΡΟΤΟ Koepp.— V. 10 extr. Υ edd. —«Vs. 13 extr. C ipsum quadratarium omisisse in litteris ad Buttmammm datis iiotat Koelil.» B. Quod utrum veriun sit necrie, nunc quidem diiudicari non potest, quia illa quoque littera, quae proxime autecedit, detrita est.—«Vs. 15 ultimum Ρ servavit Koelil. (Koepp.■ ms. I> B.—V. 19 extr. Ν edd. — Vv. 23 et 59 IEPEOC Koehl. non recte. —V. 32: TOKON edd. — «Vs. 34 tertium Ν ex KoehL addidi. Vs. 37 ultimum I ex Koelil.» B.—V. 39 extr. ΝΩΝ Koepp., NOM Koebl. B. — «Vs. 44 ultimum Ο ex Koelil. qui C notat a quadratario omissum esse». B. — V. 47 extr. OYC KoehL B., Οϊς Koepp.—V. 51: ΔΙΑΛΥ Koehl. — «Vs. 52 extr. C ap. Eoehl. dfcest; sed in Koeppenii editis apographis id comparet, et in eiusdem nianuscripto vestigia eius adsunt». B.—V. 55: ΔΙΟΤ. . Ε Koepp. — «Vs. 58 exti\ Υ omisit quadratarius, quantum ex Koehleri litteris colligo». B. (recte). — V. 60: ΕΚΔΥΟ Koehl. B.—V. 62 in. ΡΟΥ edd. — V. 69: ΕΔ-ΟΚΕΝ Koepp. B . ~ V . 72 extr. ΠΕΝ edd.— V. 74 extr. EIC Koehl. B.—V. 75 extr. TO-N edd.— V. 77 extr. ΤΛΝ- Koehl. Β., ΤΩ. Koepp.—V. 80 in. KO Koehl., .0 Koepp. — V. 81 extr. OY edd. — «Vs. 83 Koepp. ultima ΝΟΜΕ bis in lapide extare dicit; Koehl. hoc negat. In manuscripto Koeppenii alterum ΝΟΜΕ deletum est». B. Re vera erravit lapicida. — V . 88 in. ΠΡΟ Koepp., extr. ΤΩΝ Koehl.—V. 91 in. PIC edd., extr. Ρ Α KoehL Β. — V. 92 extr. ΚΑΙ KoehL Β. — V. 93 extr. ΜΕΝΟΥΜΕΤΑΓΡ~ Β. («OYMETA ex Koehl. et seqq. ex Koepp. ms.»). — «Vs. 95 ultima littera Koehlero est O; Koepp. in editis nihil habet, in schedis Α obscurum». B. — V. 96 in. CBE Koehl. B . — V. 97: ICO.-.-.O-B· cum nota: «I et Ο (hoc ex Koepp. ms. addidi) ap. Koehl. desunt». B. V. 1 extr. Π0 Eoepp. — Y. 2 extr. ΚΑΤ Koehl. B., KA Koepp. — V. 3 extr. * PO KoehL B. — V. 5 extr. ΛΑ edd. — V. 13 extr. KA Koehl. — V. 19 extr. TA Koepp. — V· 25 med. O.TA. .OH Koepp. — V. 29 extr. AN edd. — V. 31: ΑΥΤΩΝΙ Koepp., extr. ON Koepp., O N Koehl. B. — V. 37: ΠΟΛΕΙΤΙ Koepp. — V . 47 med. ΕΠΙΔΑΥ Koehl. Β., ΕΠ. .AY Koepp. — V. 56: TOTEEC Koehl. B. — «Vs. 65 iu voce τάς TAC p. TAC est in lapide teste Koehlero; at Koepp. ms. TAC habet in yoce μεγίστας [recte], idque in margine iterum adscripsit ma,ximis litteris ex lapide ipso impressis (in editis utroque loco habet TAC); in fine Ε est ex Koehl.» B. — V. 77: ΚΟΜΙΔΗΝΑΥΤΩΙ Koehl., ΚΟΜΙΔΗνΕΑΥΊΏΙ Koepp. — ΛΓ. 81 primum Ο et ν. 83 primum Μ omisit Koepp.— V. 84 in. ΟΔΕ Koehl.—V. 88 in. HCTAIC B. cum nota: «prima HC ex KoehL et vestigiis in Koepp. ms.» — «Vs. 89. I vocis AYTY> omittit Koepp.» B.—V. 91 init TE KoehL B.—V. 94: ΠΡΟΟΟΥΔΕΝΑΕ Koepp. Β., ΔΕΝΑΕ KoehL Laius A.

"Εδοξε βουλήι και δήμ[ωι] είκάδι, οι άρχο[ν|τ]ες και οί επτά είπαν. 'Επειδή Ήροσών τε 5 ό Πρ[ω]|τογένους πατήρ παλλάς και [χεγάλας j χρείας παρείσχηται τήι πόλει και εις χρη||ρ·ά7

50

OLBIA ET vroiNiA.

* 32

των καί εις πραγμάτων λόγον, Πρωτο'γένης τε διαδεζάμενος τήμ παρά του πα τρος εϋνοιαν προς τον δήμον δια βίου δια'τετέλεκεν λέγων καί πράττων τά βέλτιστα" καί πρώτομ μεν 10 παραγενομέ.'νου Σα'ίταφάρνου του βασιλέως εις Κάγκυ|τον και απαιτούντος τά δώρα της παρόδου, | τών δε κοινών έξηπορημένων, έπικληθείς | ύπό του δήμου έδωκε χρυσοϋς τετρα15 κοσίου[ς]4 ί τών τε αρχόντων θέντων τά ιερά ποτήρι-α εις τήν της πόλεως χρείαν προς Πολύχα[ρ]:μον τζρος χρυσούς εκατόν και ουκ έχόντίον | λύσασθαι, του δε ςένου φέροντος επί τον j 20 χαρακτήρα, αυτός ύπεραποδούς τους έκα|τόν · χρυσούς έλύσατο" τών τε περί Δημοκών|!τα - αρχόντων άγορασάντων λυσιτελώς οινον j χρυσών τριακοσίων, ουκ έ/όντων δε την τιμήν [ διαλϋσαι, έπικληθείς υπό του δήμου έδωκε τους | τριακόσιους χρυσούς* επί τε Ήροδώρου ίέρεω 25 σιτο;δείας ούσης.καί,πωλουμένου·-του σίτου εις πέν;!τε, καί.δια τον κίνδυνον τον έπιφερόμενον οιο αίνου δεΤν του "δήμου παραθέσθαι σΐτον ίκα'.νάν και εις ταύτα παρακαλοΰντος τους [ έχον30 τας, πρώτος παρελθών έπηγγειλα;το μεδίμνους δισχιλίους εις δέκα, καί |ι τών λοιπών παρα χρήμα κομισαμέ'νων την τιμήν, αυτός ένιαυτόν συμπ[ε]ίριενεγχθείς τόκον ούθένα έπράζατο' 35 έ|πί τε τοϋ αύτοϋ ίέρεω αθρόων παραγενο'μένων Σαίων έπί τήν τών δώρων κομιίιδήν, ου δυναμένου δε του δήμου δοϋΐναι αύτοΤς, άξιώσαντος δε Πρωτογένην j βοηθησαι τοις καιροΤς, παρελθών έπηγγε[ί] ! λατο χρυσούς τετρακόσιους· αίρεθείς τε | της τών εννέα άρχης ουκ έλατ40 τόνωμ j| μεν ή χιλίων καί πεντακοσίων χρυσών j πρόθεσιν έποιήσατο έπί ταΐς μελλούσαις [ προσόδοις, εξ ώμ τ,οΧΚοι μεν σκηπτοϋχοι | έθεραπεύθησαν ευκαίρως, ουκ όλη α δε J δώρα 45 παρεσκευάσθη τώι βασιλεΐ λυσιτελώ[ς] # !; πραθέντος τε τοϋ στόλου εις βασίλεια j κατά το ψήφισμα, έν ώι έδει τους άγορά'σαντας λαβείν T.OLOOL της πόλεως χ ρ υ ^ ϋ ς ] ' τριακόσιους, και 50 άγοράσαντος Κόνωνος, διίά το δε τά χρήματα μη δύνασθαι \\ δούναι τους άρχοντας, αλλ' είναι πα'ρά τοΐς τελώναις, δια[λ]υσαμένων τήν ώ|νήν προς τήμ πόλιν, καί διά ταϋτα τρί[ς]ΐ 55 άναπραθείσης της ώνης καί το τρίτον ] άγοράσαντος Φορμίωνος, συνιδών h Πρωτογενής διότι μεγάλοις διαπτώ'μασι περιπεσείται ή πόλις, αυτός παρελ|θών εις τήν έκλ.ησίαν έδωκε τους τριαίκοσίους χρυσούς" πάλιν τ ' έπί Πλειστάρχο(υ) j ίέρεω σιτοδειας γενομένης ίσχυράς καί 60 πω||λουμένου τοϋ σίτου εις μέδιμνον καί δύο τρι]τεΐς, προδήλου δε δντος έσεσθαι τιμουστέ|ρου, ώσπερ δε καί έγένετο παραυτίκα ό μέδι|μνος χρυσοϋ καί δύο τριτών, καί διά ταϋτα j διαγω65 νιάσαντος τοϋ δήμου καί οίομένου jj δεΐν σιτωνήσαι, εις δε ταϋτα χρείας παρα|σχέσθαι τους εύπορουμένους, πρώτος συν'ελθούση; έκλησίας έπηγγείλ,ατο εις τήν ; σιτωνίαν χρυσούς 70 χίλιους, ους παραυτίκα έΐνέγκας έδωκε, ων τους τριακόσιους ατόκους !ί εις ένιαυτόν, καί δούς χρυσίον παν χαλκόν | έκομίσατο εκ τετρακοσίων πρώτος δ' έπηγίγείλατο πυρών μεδίμνους δισχιλίους πενίτακοσίους, ων τους πεντακόσιους μέν έδωκεν | εις τέτταρας καί έκτέα, τους δε 75 δισχ^ιλίους εί[ς] j| δύο καί επτά ήμιέκτεα, καί τών λοιπών τών έν τούτωι τώι καιρώι έπαγγειλαμένων παραχρήμα τάς τιμάς κομισαμένων άπό τών | πορισθέντων χρημάτων, αυτός 80 συμπεριείνεγχθείς ένιαυτόν την τιμήν έκομίσατο, τό'ίίκον ούδένα πραξάμενος. καί διά τήμ Πρωτο|γένους προθυμίαν πολλ^ά μέγ χρήματα, ού|κ ολίγος δέ σΐτος έπορίσθη τώι δήμωι. τοϋ 85 τε | βασιλέως Σαϊταοάρνου παραγε(νομέ)|νου εις το πέραν έπί θεραπείαν, τών δέ άρχόν||των συ.ναγαγόντων έκλησίαν καί τήν τε πα]ρουσίαν έμφανισάντων τοϋ βασιλέως καί διό|τι έν ταΤς προσόδοις εστίν ουδέν, παρελθών | Πρωτογενής έδωκε χρυσούς ένακοσιους* τώ[ν] Ι δέ πρε-

H· 32

DECRETA.

51

90 σβευτών λαβόντων τά χρήματα και ά'παντησάντων βασιλε?, Πρωτογενούς και [Ά]ριστοκράτους, του δε βασιλέως τά μεν δώρ|α μεμψ|αμένου, εις οργήν δε. κ,αταστάντος κα[ι ·. . . | δε και τους άρχοντας άνα[ξίως, ών την] άνάζευξιν ποιησαμέν[ου, μετά. ρ ; — σω 95 ένεκεν (?) |; συν]ελθών 6 οήμος περιφ[οβος έγένετο και = πρεσ]βευτάς επί τ Lains Β.

"Ετι δε του πλείστου μέρους του τ:ρός τόμ ποτ|~α]'μόν της πόλεως ατείχιστου όντος, του τε κα[τά]| τον λιμένα παντός και του κατά το πρότερ[ον] u-acyjzv ίχθυοπώλιον, εως ου ό ήρως ό 5 Σωσίας, Ι; των δε αυτομόλων έπαγγελλόντωγ Γαλά'τας και Σγ,ίρους πεποιήσθαι συμμαχίαν και δύ ναμιν συνη^θαι μεγάλην και ταυτην' του χει μώνος ήξειν έπαγγελλόντ(ον, r^pb^ δε 10 τού'τοις Θισαμάτας και Σκύθας και Σαυδαράτας έπι θυμεΤν του όχυρώματος, δεδιότας ωσαύτως και | αυτούς την τώγ Γαλατών ωμότητα, και διά | ταύτα πολλών εχόντων άθύμως και παρεσκε'ασμένων έγλείπειν τήμ πόλιν, άμα δέ τώι και j άλλα γεγενήσθαι 15 ελαττώματα πολλά ·; κατά τήγ χώραν, έφθάρθαι μεν την οίκετε^αν άπασαν και τους τημ παρώρειαν οι|κουντας Μιςέλληνας, ουκ έλάττους όντας τόν αριθμόν χιλίων και πεντακοσίων,! 20 τους εν τώι προτέρωι πολέμωι συμμαχήσαντας '■· έν τήι πόλει, έγλελοιπέναι δε πολλοϋς μέν Ι τώγ ξένων, ουκ ολίγους δε τώμ πολιτών, ών ε!νεκεν συνελθών ό δήμος διηγωνιακώς και τόγ | κίνδυνον τόμ μέλλοντα και τά δεινά τ:ρό όίφθαλμών ποιούμενος παρεκάλει πάντας|| 26 τους ισχύοντας βοηθησαι και μη περιιδεΐν την έκ | πολλών ετών τετηοημένημ πατρίδα ΰποχεί!ριον γενομένην τοις πολεμίοις, ουδενός δ' έπιδι^δόντος εαυτόν ουτ' εις άπαντα ούτ' εις 30 μέρη ών j ήξίου ρ δήμος, έπηγγείλατο αυτός κατασκευάν ;· αμφότερα τά τείχη και προθήσειμ πασαν την j εις αυτά δαπάνην,, καίπερ αυτώι προκειμένων i ουκ ελασσόνωγ χρυσών ή χιλίων και πεντακοσί-ων, και ευθύς ένέγκας εις την έκλησίαν γ^υσοΌι; \ πεντακόσιους εις τους άρρα35 βώνας άτά^οτο πάν^τα τά έργα υπό κήρυκα, και παρά τό την άρίθμησιν ποιήσασθαι εξ ετοίμου τους έργώνας ουκ όλί:γα χρήματα περιεποίησε τηι πόλει" ετι δε πολιλών έργωνών 40 έγκαταλιπόντων τά έργα Πρω'τογένης τηι πόλει τά μεν έργα αυτό: συνετελέ|'σατο, διάπτωμα δε τώι δήμωι ουδέν άνή'νεγκεν, άναλώσας τε εις αμφότερα τά τείχη j χρυσούς χιλίους πεντακόσιους και το τζϊ,ιΤστο^ j διαλύσας χρυσίον έκομισατο χαλκάν έκ τετρακοσίων κατε^ 45 σκεύασε δέ και τους ν.υρ^ους κακώς διακειμένους, τους προς ταΐς μεγάλαις πύλαις άμ'φοτέρους και τόγ Καθηγήτορος και τόγ κατά την | άμαξιτόγ και τόν Έπ[ι]δαυρίού' έπεσκεύασε δέ ί και τό σιτόβολον κατεσκεύασε δέ και τόμ πυλώϊνα τόν επί του δείγματος, ετι δέ της 50 πόλεως ;ί ναϋλον τελούσης τοϊς άγουσι τους λίθους ιδιώ'ταις διά το τά πλοία τά δημόσια κακώς διακεϊσθαι και μηθέν έχειν τών άρμενων, έπηγγείλατο 1 κα· ταύτα κατασκευάν, 55 άναλώσας τ' εις ταύτα | πάντα χρυσούς διακόσιους λόγον ήνεγκε παραΠχρημα, ών ένεκεν ό οημο'ς πολλάκις αύτόγ και. ί πρότερον έστεφανωκώς και τότ* έστεφάνωσεν j επί τηι του λόγου . αποδείξει' ετι δέ'.λοιπής οΰσηί | άσυντελέστου. της κατά τόμ Πόσιος πύργον σχοι|νιαιας εις 60 τόν.επάνω τόπον, έπικαλεσάμενος ό | δήμος ήξίωσε και ταύτην συντελέσασθαι τε]τάρτην ούσαν σχοινιαίαν, Πρωτογενής δέ ου δέμ βουλόμενος άχαριστεΐν ϋπέμεινε και ταύΐτην την G5 τειχοδομίαν, εις ήμ προέθηκε χρυσούς έ|κατόν. επί τε της κοινής οικονομίας και ταμιεί||ας :

'^ '

"

7*

52

70

75 80

85

90 95

OLBIA ET VIOTNTA.

M. 32

γενόμενος και χείρίσας τας μεγίστ(α)ς της πόλ[ε]ως προσόδους ούδένα [Λεν των τελωνών έκ των | υπαρχόντων έξέβαλε, ούδενός δ'άπηλλοτρί'ωσε ουδέν των υπαρχόντων, συμπερεενεγχθείς | δε τοΤς καφοΐς αύτώμ πασι, τοΐς μέν αφέσεις έ|:ποίήσατο τώγ χρημάτων, τοις δέ συμπερεενεγχΐθείς χρόνον όσον ήβουλοντο τόκον ουδένα έ|πράξατο/πλείστα δέ χειρίσας τώγ κοινών, τρία <δέ> | ετη συνεχώς πάντα δώικησεν ορθώς καΐ δεκαίΙως, τους μέν λόγους έν τοϊς ώρ:σμένοις χρόνοες ά||ποφέρων, τα δ' από τώμ προσόδωμ πίπτοντα j έν τοΤς της πολιτείας γ^ρονοις παραδεξάμενος ! εις κομίδή[ν έ]αΰτώί, ου γεγενημένου τούτου έπ' ά|ληθείας, εξ ών απέλυσε μέν τήμ πόλιν όφειληίμάτων, παρέλυσε δέ τόκων* των δ* έν τηι πόλει jj κακώς οεακειμένων πάντων διά τε τους πολέ[μ]ους και τάς άφορίας, και τών υπαρχόντων εις το j [μη]θέν ήκόντων, ζητησαντος Οπερ τούτων του j [δή]μου έπιμηνιευσα: κα: προνόησα! χρησίμως | [τοΓ]ς τε δανεισταΓς και τοΤς χρήσταις, οφειλομένων j| [α]ύτώι καί τώί πατρί χρυσών έξακεσχίλίων πρώτος \ [έ]πέτρεψε τώί δήμω: 6ν άμ βούληται τρόπογ χρή![σασθαί] αύτώι, άξιώσαντος δέ άφεσίμ ποίήσασ|[\)αί τοις χρ]ήσταις ά<ρηκε πασι πάντα* κα: ουδέν αί[λλο ποθεεν]ότερον τ}εαυτώι νομίσας είναε j| [του παρά του δήμου αυτώι] ύπάρχειν ευνοιαν του ίδ|[ίου θραυσμένος τοΤς ύπά|[ρχουσι ] αύτοΤς ουκ έλάσσους-ί [ή χρυσ]ους, ους άπασι τοις | [ τόκον ου]δένα έ|;[πράξατο? -] τε-y — —· '

De aetate tituli huius inter paucos niemorabilis in priore editione Dittenbergeri disputationem (e Syll.1) exscripsi, qui Schmidtii sententia attentissime perpensa dixit non aodere se diiudicare, utrum tertii saeculi esset titulus et ad Thracicos illos Galatas spectaret, an altero saeculo scriptus de Scordiscis iutellegendus esset, et addidi me quo litem dirimerem nihil habere, sed tituli litteraturam nequaquam obstare mihi videri, quominus eum cum Schmidtio ad tertium a. Chr. saeculum referrenius. Mox in libro meo, cnius titulus est nE3CArbdo6(mifi οδζ ucmopiu u xocyd. empon> ι. OAIMU», quaestione de tituli aetate attente examinata (pp. 66 — 86) satis mihi videor probasse titulum ad tertium a. Chr. saeculum esse referendum. Quae in IosPE1. ν. Ι et in Ji3cm>d. de aetate huius tituli et aliorum aliquot ad eandem fere aetatem pertinentium diximus, confirmari nobis visa sunt Deliorum decreto de proxenia Pesideo Dionysii f. Olbiopolitae oblata, quod G. Fougeres a. 1886 Deli repperit et in Bulletin de corr. heUen. v. XIII, p. 236 sq. minusculis litteris edidit m. Martio a. 1889. In commentatiuncula inscripta «Kz ucmopiu zopoda OMeiu», inserta ΜΜΗΠρ. m. Februario a. 1890, cl. hist. et philol. p. 68—71 (recusa in libro meo inscripto ΠΟΝΤΙΚΑ, a. 1909, pp. 55 — 59), iterum hoc decretum edidi ad fidem ectypi chartacei, quod Fougeres per Stschukarevium rogatus summa comitate mecum communicaverat, et demonstravi, quanti esset momenti ad aetatem titulorum Olbiopolitanorum definieadam. Dittenbergerus commentationis nostrae ignarus in SIG.2 dixit Schmidtium venim *vidisse nunc sibi plane persuasum esse. Item Th. Keinach ixi Revuc archeolog. y. 3 s. 29 (a. 1896) p. 157 Boeckhii et Schmidtii senteDtiam veri similiorem sibi videri dixit, quam Mommseni opinionem. De tituli argumento in universum disserere non esse opus putamus, cuni interpretando ei jnulti iam viri doctissimi operam dederint, iuprimis Boeckhius. Idem singula tanto ingenii

J6 32

DECKETA.

53

f

acumine explanavit, ut eius commentarius et introdiictio, quam Sarmatiae inscriptionibus praemisit, omnibus qui huuc titulum tractare velint necessario sint coDSiilenda. Ipse quoque de titulo copiose egi in IlscAnd. o6z ΟΑΙΜΗ, pp. 66 — 1 1 4 . Cf. etiam D i t t e n b e r g e r i notas in ed. 2 et Minnsi librum de Scythis et Graecis. Ideo brevitati consulens singula quaedam leviter taogam. De gentibus, quae in titulo commemorantur, v. quae dixerunt Much, Die Sudmark der Germaneu (Beifraf/c zur GCSCJK d devtschen Sprache u. Liff^ herausg. von Paul u. Braune, 1892, p. 35 sqq.), et Θ. A. EpayHrb, PasbiCKamn ez o6Aacmu lomo-CAaeancxuxz omuowemu (Cno. 1899), p. 102, 107, 129 etc. Cf. D i t t e n b e r g e r i SIG.2 notas 4, 11, 22, 23, 24; -Niese s. v. Galli m Pauly-Wissowa-Kroll, Γν.-Εηα ν. ΛΊΙ col. 619 sqq.— Comes Uvarov (RCCIL p. 42) cum putaret ρ. Α ν. 84 voce το πέραν eundeni sigirificatum esse locum, qui v: 10' Κάγκυτος s. Κάγκυτον dictus esset, hunc locum in sinistra Hypanis ripa adversus Olbiam fuisse statuit, ubi hodie est vicus Kisliakovka dictus; sed ego nullam video causam, cur statuamus regem Sa'itapharnem iterum in eum ipsum locum venisse, ubi antea fuisset; tum potius eodem noroine locus designatus esset, quo v. 10, non dictum esset simpliciter τό πέραν.— Genetivi formam quae est ίέρέω ( i w , 23. 33. 59) a nominativo ίέρεως deseendere vidit iam Boeckhius introd. p. 108. Cf. quae dixerunt Bechtel in Nadiriclifen d. Gotting. Gesellsch. d. Wissensch. 1886, p. 378, et Inscltr. d. ion. Bialckts (Gott. 1887), p. 69 et 83, et D i t t e n b e r g e r ed. 2 p. 362 n. 7.—De variis frumenti (nimirum tritici, πυρών Α ν. 72) pretiis Υ. librum meum EdCMbd. ooz ΟΛΜΙΜ et D i t t e n b e r g e r i ined. 2 notas 8, 18, 26. De locutione quae est εκ τετρακοσίων (Α ν. 71 et Β ν. 43) haec Boeckhius: «Verba έκομίσατο χαλκόν έκ τετρακοσίων possis ita intelligere, ut pro singulis aureis quadringeni aerei nummi redditi sint, quum praesertim B. v. 43. iterumsit έκ τετρακοσίων: sed in hac sententia expectes potius εις τετρακόσιους (χαλκούς), ut supra εις πέντε, εις δέκα etc. in frumenti pretiis computandis. Praefero igitur Koehleri et Letronnii sententiam, ex parte quadringmtorum mweorum, hoc est pro quadringentis aureis aes accepisse Protogcnem». At mihi hoc dicendi genus non videtur obstare, quominus priorem illam Boeckhii explicationem sequamur; locutio enim quae est εις πέντε, εις δέκα etc. et ipsa siugularis est nec quam facile alibi invenias; potuit igitur etiam aliud peculiare dicendi genus Olbiae in usu fuisse, quod rationem (cours) significaret, quae inter aurum et oes iwtercederet. Hoc optime mihi videtur confirmari eo, quod altero illo loco (B v. 43) idem commemoratus est mimerus nummoruni aereorum, quamquam tum Protogeni plus debebat civitas (uempe 1500 aureos), quam antea. Hanc rationem, qua usus Protogenes pro uno aureo quadringentos nummos aereos accepit, minorem fuisse puta ea, quae tum omnino fuit propter civitatis paupertatem aurique penuriam. Ceterum locutio obscura videtur Dittenbergero (ed. 2 n. 19). Β ν. 16 de παρωρεία haec monuit Dittenbergerus (ed. 2 n. 24): «Cum montes in illis terris omniiio nulli sint, παρώρειαν iure interpretes intellexerunt de praeruptis illis ripis, quibus planities Scythica a litore maris et fluminiini vallibus distinetur».—Idem monuit verborum iu -άζω futura contracta (v. 29 et 5 3 : κατασκευαν) in titulis trium postremorum

54

OLBIA E T VICINIA.

J£ 32

a. Chr. saeculorum satis frequentia esse et exomplis probavit Hermae v. XVI p. 172 n. 1.— V. 4G Καθηγήτορος scripsi Ditteiibergerum secutus. qui hacc adnotavit: «καθ' Ηγήτορος Boockhius intellegens κατά την Ηγήτορος οίκίαν (aut κατά το Ηγήτορος ιερόν, si heroa quam hominem statuere malis). At nt recte et perspicue dicitur έν Διονύσου, quia praepositio εν genetivum regere non potest, sic καθ' 'Έί^Ύ\τορος elliptice dici non licet sine articulo propter ambiguitatem. Immo ut apud Dem. XIX, 249 legimus πράς τω του ήρω του ιατρού, ita liic in eadem ellipsi scribendum fuit τον κατά τό ^{rfozo^ Itaque hoc quoque ut Y. 144 [=B. 47] τον Έπιδαυριου et ν. 155 [=7/. 58] τομ Πόσιος πύργον de homine intellegendum. qui 'turrim aedificavit». Accedit quod Olbiae turres komimim privatoruni impensis nonnimquam exstruebantur eorumque uomitiibus designabantur: velut in hoc titulo Έπιδαυρίου et Πόσιος πύργοι memorantur. et turres a Cleombroto et Anaxioiene aedificatae (v. infra) sine dubio ex iis, qui condiderant, nominabantur. Sed Th. Sokolov in censura libri mei de rebus publicis Olbiopolitarum, inserta actis senatus Uniyersitatis Petropolitanae (ΠροηιοκοΛΗ 3ocihdaH'iil Gomma ΉΜΠ. Cn6. ynueepcunieina 3a 2-κ>. noAo&uny 1886/7 anad. ioda). Jk 36} I). 127, putat Domina Καθηγήτορο: et Έπιδαυρίου ad deos potius referenda esse, Apollinem scilicet et Aesciilapium. quibns turres illae essent consecratae.— Σ^οινιαία (τ. 58) quid sit. indicat titulus Romanae aetatis prope Odessum (Yarnam) repertus (C. L Gr. II add. p. 998 n° 2056 g): in quo Toce σχοινιά mamfesto muri oppidum cingentis pars quae est inter duas turres (russice ηρηοΛο) significatur: [Ά]πολλώνιος Απολ[λ]ων[ί]ου του Προαα[θ]ίωνος [τ]ή[ν] σχοινίαν (fortasse σχοινια[ία]ν legendum; titulus male exscriptus est) την μ[ε]ταξύ των δύο πύργων οί[κ]οδομήσας και στεγάσας [έ]κ τών ίδι[ω]ν etc. Cf. quae Dittenbergerus dixit SIG.2 p. 366, n. 30.

n e p e B O ^ i » . Α. ΟΟΒΊ>ΤΊ> H HapoA^ ΠΟΟΤΛΗΟΒΗΛΙΙ 20-ΓΟ 4HCJia, apxoHTu n CeMfc npeAAOJKMH: TaKi> KaKt n HpocoHn>, oren;T> IIpoToreHa, 0Ka3ajn> ropo^y ΜΗΟΓΪΛ Η BajKHHH ycoiyrn Η AeHbraMH n x-BJiTeJbHocTtH), u ΠροτθΓβΗτ>. yHac^^OBaB-b οττ> οτπ# 6jiarocKJOHHOCTb KT> HapoAy, BCIO jKH3Ht npoftOJiJKaat roBopHTb 11 A^CTBOBaTb jyqniiiM'L· o6pa30M-b: BO-nepBbixrb, ΚΟΓΑ» uapt CanTaapm> npn6bixi> BT> KaHKHn» n τρβ6οΒ3-τι> AapoBX, daeaewixcn eny no CAyvaw npo*B3Aa, a o6iu,ecTBeHHaa Ka3Ha 6ujia nycra, ΟΗΊ, ΠΟ npocb6'fc HapoAa Aaxb 400 30ΛΟΤΒΙΧ-Ι>; Β KorAa apxoHTbi 3aJiojKHjin cBHmeHHBie cocyAw Ha ropoACKia Hy>KAbi HojHxapMy 3a 100 3oaoTbTXTb Η Be ΜΟΓΛΗ HXT> BbiKynHTL·, a HBOCTpaHeuTb [τ. e. IlojiHxapM'i>] ΧΟΤ·ΒΛΊ> jxie HecTii ια> MacTepy, Jlpomoiem caxt ΒΒΙΚΥΠΉ:Π> cocydtt, yiuaTHB'i> 3TH 100 3Ο;ΤΟΤΒΙΧ,Ι>; Η KorAa apxoHTH ci^ ^BMOKOHTOMt BO rJiae^ AeraeBO KynHJiii Bnna Ha 300 30ΛΟΤΒΙΧΤ>, ΗΟ Ηβ ΜΟΓΛΗ yn;iaTMTL 3ry cyMMy, ΟΗΈ ΠΟ προοι,6·Β HapoAa AaJil· 3τιι 300 30.ΊΟΤΒΙΧΊ>; Η πρκ /Kpeufe HpOAOp^, ΚΟΓΑΙ cjynnjiwi roioAt Η ΧΛ'ΒΟΊ; npoAaBajicn πο 5 MeduMHoe-b sa soAomou, Η HapoAt BCJrfcACTBie yrpoHiaBiueH onacnocTH cHHTajiTj Hy«HUM'L· 3aroTOBHTL· AOCTaTOHHoe KO^iiHecTBO xjitoa Η npnrjiauiajit κι, 3T0My HM-BBIUHXI> sanacu, OHT> nepiiufi BKTCTvniun» Η ou-Bin,a.rL· 2000 ΜΘΑΗΜΗΟΒΊ> ΠΟ 10 Med. sa soAomou H. MeHg;y TBMT> KaicB Apyrie ΗβΜβΑΛβΗΗο nojiyiiH.TiH n^aTy. owb} 0Ka3aBt CHHcxoHiAeHie1) Ha ΓΟΑΊ», ΗΘ B3biCKaJ'b HHKaKiix'i> προπ,βίΐτοΒΐ»; Η npn ΤΟΜΊ> » e )ΚρθΠ'Β,

KOr^a HBIUHCL· BO MHOWeCTB-B C a i H 3 a Π0ΛΤΗβΗ1βΜΤ> AapOB^, a

ΗβρΟΑΤ» Ηβ ΜΟΓΒ ΗΜ1» AaTb Η Π0Πρθ0ΗΛ7>

IlpoToreHa ΠΟΜΟΜΒ ero cmncucHHUMo o6cταί^τeJlL·CTBaM'b) ΟΗΊ>, BUCTynHB-b. npeA.io>Kiwi> 400 30ΛΟΤΗΧΊ>; Η tfyayMH ii3^pain> iaenoMi> Kojuerin fteBflTH, OHT, nj)eA-io»;iLTL· OTt ce6a ne MeH-fce 1500 3ΟΛΟΤΒΙΧ-Β ΒΊ> cnerB 6γχγιηρ*τ> AOXOAOBl» 2 ),

ΙΪ3Ι»

KOTOpKIX'b OUJlll

ΒΟ-ΒρβΜΠ

yAOB.ieTBOpenbl MHOriC ΟΚΗΠΤρΟΗΟΟΠ,Η Η HC MaJlO Ji&pOKh 6hL10 Bbl-

ΓΟΑΗΟ npnroTOBJieHO ΑΛΛ napfl; π KorAa OTAaHO 6BIJIO Ha OTKyni» cnapfiOiceHie nocojibCTBa 8) BT> ρβ3ΗΑβΗΠ,ϊκ) napa 3) «Στόλος εις βασίλεια publice missus nihil potest 1) «Cum venia et patientia sese accornmodans nec aliud esse, nisi tranBYectio rerum regi tributi loco mittenrepetens debitum». Boeckh. 2) «Zn antecessum dedit pecuniam ex futuris rcdi- darum, sive terra sive mari». B. tibus restiiuendam». B.

ΛΒ 32

DEORBTA.

55

[CflUTU<X'i]i!iaJ ικ> ΙΚΚΤΪΛΙΟΙΠΟΗΠΟ, no KoTopoiy OTKYULIUIKH A>).I?KHI>I C>u:u\ no.iyjHTi. οτχ JvpoAa 30ϋ 3ϋ;ιυτι>ιχχ, Η B3«JIX Ha cmcyin, KOHOHX, HO, BcaiiACTMfl ΤΟΓΟ, MTO apxoHixi HC ΜΟΓΑΙΙ 3anaaTHTL 3τιι ΑΜΜΊΙ, κοτυρ&ΐΛ OBIJII y ΟΤΚΥΠΙΙΗΚΟΒΧ noAaToi: h οτκ^αΛΗΠ. [ΚΟΗΟΗΧ I CTO TOBApuunn] pTL OTKyna u Bc.r^Acrmo aroro 6ΒΙΛΟ τριι nepeTOpx cKH n BX Tj)CTii pa3x οτκνπχ ocxa-Jicji ;ia ΦορΜίοΗοιιχ,— το ΙΙροτοΓθΕχ, ΥΒΙΙΑ'ΒΒΧ, ^TO ropoA'J· noAi*cpriiCTca OOJKLWIIMX ιοπρίπτΗ<κτΛΜΧ. cawx, JIBIJBII HCL ΒΊ> coopaHie, Aa.2ri> STH 500 3U;2IOTFJXL,· U ΚΟΓΑΑ πριι >Kpcmij I jiHCTapxfc ciiOBaKe,CJijmucn cnjbi Lifi ΓΟΠΟΑΧ Η χ.τϊί6χ npoASBa.icfl no l /3 ueAHMHa sa aoAomou, HO OBIJIO OMCBHAHO. ΊΤΟ 6ΥΑΘΤΧ i — Η noxoMy napoA'i> «cnyraACii n Aopoi — KAKL Η cra.Tb BCKopt JKe npodaemmca ΜΘΑΗΜΗχ ΠΟ l /3 3Ο.ΪΟΤΟΓΟ, CHHTajJH»i» HeooxoAHMUi i-L cA'tjiaTB 3anynKy XAxtfa, a Α*™ 3ΤΟΓΟ njniiAmiuuz 3a»HToiHun> 0Ka3aii x ycjyrn, ΠροτοΓβΗχ nepBi ΚΟΓΑ& cocTOJuoch coopanie, o6'BiD;a:ix Ha 3aKynKy xri>6a 1000 30.ioTbi1 xx, κοτορυβ ΗΘΜΟΑΛΟΗΗΟ npnnecx unepBBi Aa.ifxi , xcΜ3Ί.ootmaji ΤΟΓΟ HHCja 300 6e3i> npoijciTOBX Ha ΓΟΑ"Β, «« Α^Β-Β BCK) cyMMy 30ΛΟΤΟΜΧ, nojiyinxi> ΙΤΒΑ,ΒΙΟ H3x 400; x 2500 ΜΘΑΜΜΗΟΒΧ nii eHnuxi, H3X κοτορΒίχχ 500 Aaax no 4 /β ΜΟΑΗΜΗΛ [3a 30ΛΟΤΟΒ]. a 2000 πο 27/l2

ΜβΑ· [ 3 a

30.Ϊ0Τ0Μ], II ΜβΗίΑ}7 TXMX KaKT> ΑΡ.ΥΠΌ, ΠρβΑ-ϊΟ/ΚΒΒΙΙΠβ

#41&fo ΒΧ 3Τ0 BpeilJT, ΒΟΜΘΑΛβΗΗΟ DOJiyHHJIlI

CMidoeaetuis u.v-b cyMMu ii3t> AOCTaB-acHHBixx Α£Η€ΓΒ. ΟΗΊ», OKaaaBX cHHcxoH
BCJJKHXX npoucHTOBi., n BcjBACTuie 3τοίί yciyHiJiiiBocTij ITpoToreHa HapoAy ύι>ι.ιο AOCTaB.ieno ΜΗΟΓΟ Aeaerx Η HC ΜΜΟ x.Tfe6a; n KorAa u;apL Cairraapnx ΛΒΙΙ.ΙΟΛ na τν cropOHy 3a AapaMH π βρχοιιτυ, co3BaBx aapoABoe co6pame,

ΙΟΤΒΙΧΧ; KorAa «e nocjBi ΠροτοΓβΗχ n ApiiCTOKpan> B3JIJIH 3TH Α^ΗΒΓΗ Η JJBIIJIHCI» KX uapio, HO n,apL, ΗθΑΟΒΟΛΒΗΒΐϋ ΓΠΠΛΤΕ» ΒΒ ΠΟΧΟΑΊ> Η apxonTOBi. HeAocTofiHLiMi, o6pa30Mt, ΒΟΛ-ΒΑΟΤΒΙΘ .A30.nero apaMH, pa3rHt»B, a;coopaBi icH ΗunctΒΜΟΤ), npnui (?)B.HapoAi e . i x BT» y/Kac-L Η BOCJIOBX KT> Emc->piKc,j^BoiKorAa Han60ABi ia/i nacTt ropoAa co CTopoHbi ρ'Βκιι, ΗΜΘΗΗΟ BCJI raBanHan nacTh n npiijre^amaa κτ>H3BBinpeai H eMy r y pLi H Ky, ΑΟ ΤΟΓΟ MBCTa, ΓΑΒ repoi5 Cocii , He ()Bi2a OKpy^eHa CTBHOIO, a nepetfBHiHHKn , HTO rajiaTBi nieuCKBpw cocTaBH.umyrB in coiosxΥΚΡΒΠΛΘΗΗΒΓΟ Η co6pajH ooJiBti i i CHAIJ,Χ κοτορι»ΐΛ Η «BiTTCfl 3HM0K), a cBepxx ΤΟΓΟ eniΒ κοιδα ,e, DMTO;aAiiGucaMaTbi . CK n CaBAapaTBi MBCTa, ΤΟΙΗΟ Τ»ΚΊ> me 6oact jKecTOKocTii raAaTOBx. Bc^BACTBi e 3ΤΟΓΟ MHorie Bna.ni BX OTHaBBie Η DpiiroTOBUJiicB ΠΟΚΗΗΥΤΒ ropoAx, a BMBCTB CX TBMX BT>. CTpaHHBe*BΙδcjΟΟ,y^HJOCB Miο BXioro npeAbi n Αρντπχχ ne»i a.yitHcowxiK)3HHKaMi j coiibiTiifBXl, Bci.ropoA"B, > paoBiOIJ.i IHiorpani mHnbie MHKCO. I.IBHBI. ΗΗΟΛΟΜΧ HC MeMHori ύυΒπι ί A yi B . y w Bof m coBpaLneHLi epa\aM\i^) u BBice:injiicL e HBOCTpanuBi Μ HC Maaoe ΚΟ,ΙΙΗΘΟΤΒΟ rpa»Aae'i, BcaBACTBie 3ΤΟΓΟ coopanmii cji HapoAi», πριίΑ} Λ ΒΧ yHBJHic Η npeACTaB,iHa ce61> yrpo>Kaiomyio onacnocTL Μ y*acw, npnr:iai ia:n> ΒΟΒΧΊ> 3ί«κιπΌΜΗΒΐχχ AK>dcu ΠΟΜΟΗΒ Η BC AonycTi HTOOBI OTC^CCTBO, CT> AaBHiixx .TBTB oCieperaeMoe, nOAna.io BjacTii BpaiOBX, n, Men iKTo mHe»,canx npeATBBIarajCTPOHTB x CBOIIXούχX ycjyrx BH wn Bcero, HH &zn HBxrru ΤΟΓΟ, Ο ΊΘΜΧ προοκ-ΐχ HapoAi>, Bpcmmm-b 2 Η HanepeAt» npeA-aoaniTB BCB pacxoAti Ha BHXX, XOTH eMy npeACToajio CTBHBI HcrpaTHTB He ΜΘΒ'ΒΘ 1500 30.ΙΟΤΒ3^Ί> ), Η TOT^acx πρπΗβοπιι BX coopame 500 30.10ΤΒΙΧΧ BT> BHA*B 3ajiora, OTAajix BC'B paooTBi Ha ΟΤΚΥΙΓΒ npe3x r.iamaTafl u, BCJBACTBie ΤΟΓΟ8), ΤΓΓΟ ΠΟΑΡΑΑΗΙΙΚΗ cAB-iaAii pascMeTx Ha HajiHHBia A-I» ropoAa ΗΘ Majyio cymiy:-eme-aie, KorAa MHorie HOAPHAHHKU 0TKa3aiHCB OTB pa6orB, ΙϊροτοΑβΗΒπι , c6epen> ΓβΗΊ» cai i > προι ΐ 3 Ββ. npnHHHHJB o yii;ep6a HapoAy B, H3Aep«aBi> Ha O6B CT^HBI 1500 30.IOTBIX'L Η τBBiχ ApaooTBi aBi* 6oAtA^SuiyropoAa io «iacTtn Hedmou cyM.uuHHKaKor SOAOTOMX, noAynHJT» ΜΒΑΙΊΟ H3'B 400; οτοτροΗΛχ ΟΒΕΙ> Η AaBpi e ey; TaKHve Hc n paBHAX ΗΪΜΤΗΗΒ;}7 n nocTpon.Tx ΠΙΟΟΗΧ y MBCTa BBiCTaBKH m-oeapon. Eme-we, KOrAa ropoA*B njiaTHAx Φpaxτbl ^acTHHAn» jnr^aMx, ΒΟ3ΗΒΙΠΒΜΧ KaMBH. BciBACTBie ΤΟΓΟ, HTO Ka3eHHua cyAa 6ΒΙΛΗ «cnop^eHBi Η OOXilBIIJII 0 npilOtJTin ΙΙ,αρΛ II 0 ΤΟΜΧ. ^TO ΒΧ Κ83ΙΓΒ ΗΈΤΧ HHRaKUXX CyMMX, ΙΙρΟΤΟΓΟΗΧ, BBICTyELHBX, AaXB 9 0 0

ΠρΗΠΙθΑΙΒΙΛ

BT> B6TX0CTB

6aiUHH, UM€HJ10 0OB OaVMU

Ηβ HM*BJIH HIIHerO H3X OCHaCTKH,

J 6OULUJI!X'L· BOpOTL, 'KaeiirBTOpOBV, ΠρίΙΑΟρΟΗίΗΥΚ) H E n H -

ΟΗΊ. ΠρβΑΛΟ»Π.ΙΧ H HXl» ΠΟ«ΙΗΗΗΤΙ>, Η, H3Aep>KaBX l i a BCe 3T0 2 0 0 3 0 J 0 T H X X , Η β -

ΜβΑΛβΗΗΟ CAaax> οτ'ΐβτι», BC.iBACTi«e iiero HapoAx* Η npe?KAe ^acTO Harpa>KAaBiiiiH ero ΒΒΗΙΦΜΗ, yBBnnajix π TorAa 3a cAany oi,ijeTa. ΕΐΒ;β->κβ, ΚΟΓΑ» ocTaBa-ioct Ηβ ΟΚΟΗ'^ΗΗΒΙΜΧ npncAO [CTBHBI], MT5 y (ΗΙΙΠΒΗ ΠΟΟΙΛ ηο ηα-

rvpaoAcuito κχ ΒβρχΗοίί uacTM ιοροΰα, HapoAx, npHr.iacnBx ero, nonpocHJx OKOHHHTB H ΘΤΟ, ΜβτΒθρτοβ no cvemy, npacao, u ΠροτοΓθΗχ. He ^e^aa OTKastiBaTbwi HH OTX Kaniixx ycjyrx, B3HJIX Ha ce6« Η 3Ty nocTpofiicy, Ha κο1) «Έφθάρθαι manifesto est comiptos et abalienatos esee (noB exstinctos); hoc docet praesens οιχουντας et illud 'εους εν τω προτερω πολεμώ συμμαχησαντας εν τη πόλει." in priare bello (fortasse cum iisdem gesto Galatis, ut recte mebuliriag) Semigraeci e Yicinia in ipsam urbem recepti Olbiopolitis opem tTilerant; postea abalienati sunt. Etiam *ertt (οικετεία) abalienati et corrupti». B. 2) IlepeBOAx ncnpaBJenx HaMH BX IosPEi. IV, add. P· 265. Cp. EscAud. ουτ> OAbeiu, crrp. 97 Η 111, npiiM.

3) «Non «praeterquam guod», ut Boeckhius interpretatur, sed «propterea quod» praepositio hoc loco valet. Nempe quia praesentem pecuniam accipiebant, minore mercede opera efficiebant, quam si expectandum fuisset dum civitas persolvere posset. Neque opus est τοΤς έργώνοας emendare, naia quum Protogenes redemptoribus praesentes pecunias namerasset, hi rursus operariis mercedem sine mora solvere poterant». B. id. 2 n. 27.

56

O L B I A ET VICINIA.

JTs 3 3

Topyw npeAJiOHiiat ίου 30Λ0τυχχ. npuHuin» na cc6>i oomecTneHHoc. ynpaBJteme Η ΑΟ:Ι>ΚΗΟΓΤΒ Ka:»HaMea H paciiop>iwaacb caMWMH BajKHLiMH :IOPOACKMMH ΑΟΧΟΑΛΜΜ, ΟΗΊ» iiiiKoro K3'b OTKymmnir OBTb ΙΙΟΑΛΤΟΠ ne BUrHa.Tb Μ3Ί» HMiai ji Η iiu y ΚΟΓΟ HC OTMyH wiMero H3i> iiMymoe.TBa, 110, CIW3O8AH KI. nx i> cmibciwnnoMy ΠΟ:ΙΟ2Κ&ΜΚ>, OAHHMI» npoUGHTOB'b., PacnopajKaacb 6ο.·ΐΜυοκ> Hacriio oumecTBeHHiJX-b cyMMz, ο>π» ΒΊ» TCTieHie Tpex-b .Ί%τ*ί> HenpepuBHO BCEML· ynpaBafl.n L· ^ecTHo Μ cnpaBi\M»Bo, CAaBaii OTMCTbi ΒΊ> ycTaHODJtei HMtu cpoKii, a H3.IHIEKII AOXOAOBT> 3a Bpcaia CBOcro ynpaBJiemJi 3acnMTbiBa;ia. ce6k BT> yiuaTy sa OOAIU^ — ΧΟΤΛ BT> A^MCTBHTeJbHOcTn STOFO He tfuao l) — Η xaKHMi» o6pa30M-b ocBoOoAM.^b ropoA^ ΟΤΊ> ΑΟ.ΊΓΟΒΊ. Μ OHncTH.rb οτι» npoueHTOB-b. II KOrAa BC n HeypoHiacB'L Μ cpeACTBa cuBepmeiino HCTOUUUHCI>, Taio, ΗΤΟ napoAt BCTBACTBie 3Toro nonpocHXb ero CAl^aTb Μ'ΒΟΛ<ΙΗΚΙΠ oTC.powu Η i 03aoOTHTbWi ο KpeAHTopax> u AO.a>KHHKaxT», OHT> nepBwfi, XOTH ΑΟΛΓΗ CMy Η OTUV oro npocTHpajiHCb AO 6000 ΰΟΛυτωχ'ΐ, ιιροΑΛ(»κιι;π> napOAy pacno.iaraTL· ΗΜΤ> Kain> euy yroAHO, n KorAa HapoA'i» i oi poeHJri> v.vo npoeTim» Ao^HviiHKaMTb ΜΧΊ> Α<^™? ΟΗΊ> BCBMO. Bce DpocTHXb H, CHMTaa, HTO A·™ CTHJTb

ΑΟΛΓΜ, ΑΡ>'ΓΜΜΊ» A a J l t OTCpOMKH Ha CTOJlbKO BpOMOHM, CKO.:lbKO OHH « β ^ Ο Λ Η , II HG B31>lCKa.Tl> HHftaKMXl»

lipO-

BCrO H'BT'1> ΗΙΙΜΟΓΟ AOpOKe OJiarOCKJlOHHUCTH K'b H(»My HapOAU.

33. Fragmentum tabulae marmoris candidi ab omnibus partibus praeter summam mutilum, altum 0.15 m., 1. 0,11, cr. 0,075. Supra coni duo et asteriscus sculpti sunt; alterum asteriscum ad sinistram fuisse coniecit Boeckhius, hos cuni pileis Dioscuroruni fuisse insiguia moaens; quae insignia in nummis quoque repraesentasse Olbiopolitas docuit B. Koehne mus. princ. Kotscbubei I p. 57 n° 93. Ε titulo litteris elegantibus inscripto pauca Bupersiuit eaque ex parte detrita. Ed. Boeckh, C. I. Gr. II add. p. 1000 n° 2083 fc, Duboisii Neoburgensis apograplio usus."Exscripsi Odessae in museo societatis et edidi IosPE1. I, n° 18. Hic titulum ex ectypo cliartaceo accuratius delineatum praebeo (x/3 v. m.).

*J$ ^ΙΑΗΝΑΙΟΤΤ/

)

[Έπί άρχοντος] Λην[α]ίου τ[ου μη]νός Άνθεστηρ[ιώνος . . .έδοξε βουλ]?) και δήμωι, ε[ίσηγησαμιένου? του δεΐνος, οι άρχον]τες είπαν* [Επειδή κ. τ. λ,

Var. lect Υ. 1: II ΝΛΙοΥΙ, ν. 3 in. ΗΡΛΙ, ν. 4 in. ^ΕΣ, ν. 5: ΛΧ Dubois. Hoc decreti fragmeiitum propter scripturae rationes ad III aut II a. Chr. saeculum referendum videtur. V. 1 έπι άρχοντος fuisse probat nunc titulus n° 35. De Olbiopolitarum fastis egi commentatione singulari, quae operum VI congr. arch. v. II inserta est et in libro meo ΠΟΝΤΙΚΑ inscripto typis repetita pp. 25 — 36. In titulis Olbiopolitanis mensium nomina hucusque innotuerunt novem: 'Ανθεστηρίων in hoc fragmento, Άπατουοεών n° 47, Βοηδρομιών n° 40, Θαργηλίων n° 44, Καλαμαιών n° 49, Κυανεψιών 1) «quaei sihi soluta accepit», quum tamen ea non accepisset». B,

Jk 34

57

DEOEETA.

-?n° 42, Αηναιών n° 44, Μεταγειτνιών n° 35, Πάνημος n° 38. Nondum obvenerunt: Άρτεμίσιών, Ποσειδεών, Ταυρεών. 34. Tabula marmoris cinerei, supra et a parte simstra mutilata, alta ut nunc est 1 m., L 0,56, cr. plus 0,09; post ultimum versum scriptura vacant 0,45. Tituli litterae satis minutae (a. 0,01) leviterque incisae in summa parte valde detritae sunt difficilesque lectu; supra primum versum erant in lapide 4 aut 5 versus nunc prorsus deleti. Litterae colore rubro illitae erant, cuius vestigia nonnullis locis etiam nunc serrantur; litterarum formae variant: ex. c. α littera modo Α est, modo Α sive A. Aliquot locis inter vocabula (et τ. 24 inter eiusdein vocis litteras) spatia vacua relicta suot. Exstat Mosqjiae in museo historico (inter Buratschkoviana). Titulum a me exscriptum et charta madida expressuni edidi IosPE 1 . ν· Ι nD 17. Inde litteris minusculis repetiit D i t t e n berger SIG.2 v. I, n° 324 (cf. quae de eius editione dixi IosPE 1 . v. IV, add. p. 265). Nunc imaginem photographicam zinco expressam praebeo in tab. III. Tituli textum uicerto restituereni, in priore editkme non ubique mihi contigit. Dittenbergerus supplementa a me proposita nonnullis locis mutavit, maxime quidem ea, quae et ipse dubitanter dederam. Quae ex supplementis eius receperim, infra indicabo. V. 2 in. την πολλήν. . . ΟΣΑΙ; ν. 3 : . . .ους εύσε[β]ή. . . . ΟΣΒΟ; ν. 4 : . . .θεν μεν κειμένας υπό. . . ΣΑΤΟ; Υ. 5 : . . . ρον μεταδιώρθωσ[α]ν παρσ. * . χρυσών. 6

. . . . έπ]ανήκεν εις την πατρίδα' έν γαρ [π]ρο Χερρο[νησ έπεί ε!δ]ε συνεχέσι τζοΚίμοις καταβυθισθ[ε]ί[σαν την πόλιν, διέλυ]σεν μέν την μεταξύ α[υτων διαφοράν, κατέσ]τησεν δε την πόλεν εις είρήνην, έφ' οϊς άνδρίάντος [άν]αστά[σε]ο και εικόνος α ναθέσει έτιμήθη υπ' α]υτων, έν πασιν τηι πατρίδ[ι] μεν τα συμ[φορ]ώτατα διαπρα[ττόμ]ε· νος, έατω δ[έ ίο δόξαν και τιμήν κτώ]μενος· τους τε δια παντός έπεγει[ρ]ομ[έ]νους έπί τ[ήν πόλίν πολεμίους [αμυνόμενος και σωτήριο]ς ων τοΤς πολείταις [κ]ατα το πλείστον έν άσ[φ]αλ[ε]ία τα της πατρί[δο]ς πρά γματα κατέστησε, σωφρό]νως μεν βουλευόμενος Εκαστα, άμεινον δε έπιτ[ελ]ών τα δοχθέντα. [το δε τελευταίον, διαβ]άντων είς την *Υλαίαν των πολειτών ούδ' έν το[ύ]τοις του προνοεΤν της [πόλεως άπελείφθη· οίόμενο]ς γάρ τηι εαυτού παρουσία τους όχλους εύφυλακτοτέ[ρου]ς έσεσ15 [θαι, άνευ.. . . κ]αί της καθηκούσης ακολουθίας παραγενόμενος αυτόθι προεφύλασσεν* [ίδών δε την των πολεμί]ων iyolov τους μέν πολείτας έξέστεκλεν είς την πόλιν, αυτός δ' υ[π]έμε[ινε την εισβολήν αύτώ]ν έγ[δ]εξόμενος· νε[μ]εσητόν γάρ ήγεΐτο [κα]ί κοινγ] μεν της πό• λεως προυνόεί, 8

58

# 34

OLBIA E T VICINIA.

[ιδία'. Se

φρ]οντίσειεν. δ^ό και ol πολέμιοι, το άνυπόστατον ■αϋτοϋ της αρετής

δείσα[ντες, εκ μεν του φανερού] ουκ [έθ]άρρησαν έπιβαλεΐν, ένεδρεύσαντες δε αυτόν νύκτ(ω)ρ ίοο[λοφ]όνη20 [σαν ώστε επί τούτοις 6 δήμο]ς, αιφνίδιον σ(υ)μφοράν θεασάμενος, της πόλεως άποβεβλημένη[ς ά]γαθόν [πολείτην, χαλεπώς με] ν ήνενκεν το πένθος αυτού δια την χρηστότητα, επαχθώς δε δια τη [ν του θανάτου ωμότητα" δεδόχ]θαι ούν τηι βουλήι και τώι δήμωι, δπως επιφανεστέρας τύχη* παρά πάντας τη [ς τιμής, τό μεν σώμα αυτού ε]ίσκ[ο]μισθήναι εις την πόλιν προς την καθήκουσαν κηδείαν, κλεισθηνα[ι δε τα εν τηι πάλει έργαστ]ήρια, μελανειμονήσαί τε τους πολείτας και παρέπεσθαι τηι έκοορα ά» Γ ι 25 [παντας έν τάξει, στεφανωθ]ήναί τε αυτόν υπό του δήμου επί της έκκομιδής /ρυσω στε[φάνω* άνασταθήναί τε αύ]του και ανδριάντα έφιππον έν ω αν τόπω οι προσήκοντες αΰτοϋ [βούλωνται και έπιγραφήν δ]ουναι τήνδε4 « Ό δήμος Νεικήρατον Παπιού, τον ά[π]ό προγό νων ,,ευερ[γέτην δντα και πλείστα τ]ηι πόλει κατορθωσάμενον αγαθά, αρετής £[ν]εκα και: ευεργεσίας [της εις αυτόν»' στεφα]νουσ.θαι δε αυτόν και καθ' εκαστον ένιαυτόν έν τηι άρ/αιρετικηι έκ[λη30 σίαι και έν τώι

ά]γώνι τά/ιλλεΐ κατά το πυθόχρηστον της ιπποδρομίας, του κήρυκος αν [α

γορεύοντος καθώς ή έπ]ιγραφή<ι> του άνδριάντος περιέχει* άναγράψαι οέ και τό ψήφισμα εις τε[λαμώνα λευκόλιθον κα]ί άναθεΐναι έν ω αν τόπω οι προσήκοντες αυτού βο[υλ]ωντ(α)ι, δπως και οι λ[οιποί πολεΐται προθυμότ]εροι γ[ε]ινωνται ευ ποιεΐν την πατρίδα, τους εύεργέτας ταΤς καθηκο[ύσαις τιμαΐς κοσμουμέν]ους όρώντες.

Est decretum in honorem Nicerati Papiae filii, civis de patria optiine meriti, factum postquam ab hostibus noctu insidiatis occisus est. Fuit hic, ut Livii verbis utar, belli pacisque artibus facile princeps ideoque post mortem summis honoribus adfectus est, quibuscunque civitas siium erga eum amorem potuit ostendere. Hoc decretum cura multa ad miserabilem Olbiae statiim, continuo ab hostibus undique mvadentibus laceratae, ad reipublicae instituta, religionem, mores cognoscendos utilia praebeat, inter pauca grave est locumque seciiDdum post Protogenis decretum facile obtinet. Eo magis dolendimi, quod nihil fere decreto inest, unde de eius a,etate certi aliquid conligas. Tituli litteratura ea indicat tempora, quae Christi aetati proxima sunt; eisdem temporibus έατοϋ (\\ 9) formam in usu fuisse constat; quam Dittenbergerus titulis Atticis maxime uisiis inprimis Augusti aetate frequentatam esse dicit (C. I. Att. 111 ad n° 645, 388; cf. Larfeld, Handhuch d, grieclL Epigrapldk, v. L Leipz. 1907, p. 306). Iota mutum decies additum est, octies omissum; semel

» 34

DECRETA.

59

(ν. 31) casui nominativo perperam adieetum videtur; inde conligitur titulum fiiie alterius a. Clir. saeculi posteriorem esse, nam ad eam aetatem iota mutum consta.nt.er fere addebatur (cf. Larfeld 1. 1. p. 305). Tituli sermo quamquain verbositate aliquantum laborat, tamen purus est et cpneiiiBiis et a tumido et soloeco dicendi genere Romanae aetatis decretonun longe alienus. Oinnia igitur indicia eo ruclinantV ut tifuhim ad primum a. Chr. saeculum referamus. Huc aliae accedunt ratiocinationes. Dio ChrysoBtomus, qui Domitiani aetate Olbiam visit, uarrat in oratioue Borystbenica (XXXVI p. 75 I!) Olbiam in mediis barbaris sitam semper eorum inaursionibus laceratam esse saepiusque captanr. postremam eandemque maximam expugnationgiit a Getis (duce Buerebista. cf. Strab. YIL 3, 5 et 11) factam 150 fere aimis ante suam aetatem, id est circa a. 50 a. Chr. fuisse. Scimus autein ex Protogenis decreto iam tertio a. Cbr. saeculo admadum lamentabilem fuisse Olbiae statum. undique barbarorum invasiunibus petitae; idem videmus in hoc decreto: similiter hostes continuo impetus faciunt (v, 10), ne m vicinam quidem Hylaeam Olbiopolitas transire sinunt (v. 13), si vi et armis aliquid profecturosfcenon sperant. iusidias parant (v. 19); is qui rogationem tulit, De nomine quidem proprio designandos esse hostes duxit. sine dubio propterea quod omnibus civibus noti erant. cum coutimio invaderent, sed simpliciter τους πολεμίους ηοηήnavit. Getas eos fuisse maxima cum probabilitate conicias. Dionis narratione coulata1): nam cum post Boerebistao expugnationem urbs a pristinis incolis restituta esset baud invita Scytharum natione, quae hoc emporio egeret. tutior iam a barbaris fuisse videtur: certe Dio postremam fuisse illam expugnatioueni diserte tradit. neque ulla ia decretis aetatis Eomanae, quae iufra dabimus, crebrarum incursionum fit mentio, quamquam re vera etiamtum saepius in urbem invasisse Sannatas idem dicit Dio et in decretis scriptum mvenimus vicinos Scytharum et Sarmatanim regulos donis placatos esse ab Olbiopolitis. Denique nullum indecreto indicium habemus reGentisurbis yastationis, quam liullo modo silentio praetermissurum fuisse oratorem puto. si rogationem paulo post eafii tulisset; neque probabile est urbem recens restitutam adeo fuisse dMteni, ut cives vel optime meritos coronis aureis et statuis equestribus publice posset honorai*e £ verum enim vero etiam Dionis terapore parva fuit et minime opulenta (σημεΐον δε της αναστάσεως ή τε φαυλότης των οικοδομημάτων και το συνεστάλθαι την 7ΐόλιν εις βραχύ. . . τειχίον οέ'περιβέβληται πάνυ ταπεινέν και ασθενές etc. Dio 1. 1.). Haec omnia cum perpendo, facile adducor, ut hoc decretum ante Olbiam a Getis dirutam, id est prirais extremi a. Chr. saeculi deceimiis facfcum putem2). Dittenbergeri supplementa adoptavi (pro eis qua.e in priore editione dederam) vv. 7—8, 13—14, 19 ID. V. 15 in. ideiii 'legendimi coniecit [μετά των οίκετών κ]αι κτλ. («ιιοιι sine haesitatione»). ν. 18 iu. [ιδία! δε πάντων ων αν τις φρ]οντίσειεν, νν.' 22—23 τη[ς ταφής] κτλ., ν. 30 in. [έν τώί τιθεμένωι ά]γώνι κτλ. l)e restituendo ν. 15 Dittenbergertis supplementum a nobis in priore editione propositum [άνευ στρατεύματος κ]αί refutaturus ita. disputavit: «Nam 1) Ceterum cf. I{:ic.md. om> O.ibeiu pp. 139—141, ubi I 2) Eandem de tituli aetate sententiam profcrt Ditten^e Scylhis quoqne cogitari posse dixi. j bergerus (SIG-2 ad n° 324), eisdem fere argumentis uisus. 8*

60

OLBIA ET VIOINIA.

Jfe 34

si solus venit Niceratus, ea quoque quae v. 10 sqq. post.cives in urbem remissos ab eo gesta narrantur, solus perfecisse existimandus est; quo nihil cogitari potest incredibilius. Verum utrum servi hominis opulentissimi commemorati fuerint, quibus ille armatis quasi cohorte praetoria utebatur, an nierceBnarii milites quos suo sumptu conduxerat, in medio relinquendum est». Ex his ipsis verbis optime patet coniecturam a D. propositam nullo firmo argumento niti. Praeterea locutio ipsa της καθηκούσης ακολουθία; negativum, ut ita dicam, sensum habere mihi videtur, indicare scilicet Niceratum in Hylaeam profectum nulla manu, quae quidem duce nobilissimo digna esset, esse comitatum; id quod optime confirmatur αυτός pronomiue v. 16 posito; eum non solum' fuisse,- s'6d cum suis, etiam servis ndn commemoratis spoote patet; itaque άνευ praepositionem v. 15 iu. retinendam censeo. —-V. 18 admodum debilem esse Dittenbergeri coniecturam omnes videre puto et vel ideo reiciendam, quod litterarum numerus lacunae spatium longe excedit: namvv. 16 et 17 supplementa, quaenulli dubitationi videntur esse obnoxia, litteras requirunt octonas denas? locutio vero a Dittenbergero ad v. 18 explendum excogitata litteras continet 22. Addo Adolphum Wilhelm in censura sylloges Dittenbergerianae iteruin editae, inserta Gotting. gel. Ameigcn 1903, ]& 10, pp. 769—798. Dittenbergeri coniectura improbata suam proposuisse: [ώλιγώρει δ'ών τις ίδια φρ]οντίσειεν, quae tamen et ipsa mihi displicet (cf. quae dixi HAK. fasc. 10 p. 92). Nobis necessario hic requiri videtur ιδία δε (utopponatur locutioni κοινϊ) μέν).—V. 23 Dittenbergeri supplementum quod est τη[ς ταφής] meo (της τιμής) praestare mihi persuadere Don possum, cur autem illi nomini articulum melius convenire D. dixerit, noii perspicio; praeterea monendum est statuam equestrem, de qua legimus v. 26 sq., ad- ταφήν DUIIO modo .'pertinere posse.—Ad y. 30 D. haec adaotavit: «Intellege εν τω άγώνι της ιπποδρομίας τω τιθεμένψ τάχ:λλεΤ κατά το πυθό/ρηστον. Hyperbaton ΒΟΒ violentius est quam alia multa quae cum ΪΒ titulis tum apud scriptores inveniuBtur». Sed nihil obstat, quominus de adiectivo cogitemus, veluti ένιαυσίω, μεγάλφ vel sim,, quo posito nullum fit byperbatoB. Gum igitur versus variis modis suppleri possit7 lacunam relinquere malui. IB singulis explicandis diu morari vix opus est. Admodmn dolendum, quod w. 6 —10 tam graviter sunt laesi, ut certo restitiu BequeaBt: in his enim res quaedam memorantur. quae ad Chersonesi Tauricae historiam pertinent. (Haec Dittenbergerus probavit BOYO argumento addito: «Nam etsi sunt quae suadere videaBtur ut v. 7-—10 de ipsa Olbia intellegamus, tamen obstat v. 9 [ύπ*α]ύτών, nam sic OlbiopolitaBi de se ipsi loqui nullo modo poterant»). Videtur Niceratus a Chersonesitis civilibus discordiis fatigatis arcessitus iudex rem ita gessisse, ut cives inter se reconciliaret urbemque pacaret, et propterea statua et imagine esse honoratus. Quod v, 7 ChersoBesus continuis bellis demersa dicitur, id fortasse ad Mithridatis VI tempora turbulenta referendum est, vel potius ad eas barbarorum inyasiones, contra quas Chersonesitae a Mithridate auxilium petierunt, ut legitur apud Strabonem VII, 4, 3.-*—Hylaea quid sit (v. 13), nemo igBorat. (Herod. IV, 18: διαβάντι τον Βορυσθένεα άπο θαλάσσης πρώτον μέν ή *Τλαίη, από δε ταύτης ανω ιόντι ρικέουσι Σκύθαι γεωργοί. Ibid. 19: ψιλή δε δενδρέων ή πάσα αδτη γη πλην της €Γλαίης.' Ibid. 76: ή δ'[*Υλα£η] εστί μέν παρά

$-■34, 35

DECBETA.

61

τον Αχιλλήιον ύρόμ,ον, τυγχάνει δε πάσα έοϋσα δενδρέων παντοίων πλέη. Cf. Ephor. ap.

Scymu. 845. ΑΏΟΠ. per. 1\ Eux. 19). Conligendum videtur e titulo Olbiopolitas Hylaeam possedisse, quamquam in eani transitus esset periculosus; cur autem permulti illuc venerint (v. 14: τους όχλους), incertuni.— Quae vv. 22—25 de Nicerati exsequiis statuta simt, ideo maxime sunt memorabilia, quod nostrae aetatis morum similitudinem prae se ferunt; rarissinie haec tam. diserte in titulis exponi vix est quod moneam. V. 24 si quis [πωλη--]ήρια pi;aetulerit, me non babebit refragantem.—Άρχαφετική εκκλησία Olbiopolitarum (ν. 29) hicprimum commeiuoratur, item v. 30 ludi equestres in Achillis honorem instituti ex Pythiae responso. Achillem- ut deum cognomento Ποντάρχην ab Olbiopolitis maxime cultum templumque alterum in ipsa. urbe, alterum in insula Leucc habuisse inter omnes constat (cf. Dion. or. Borysth. p. 78 et 80. Boeckh, C. L Gr. II p. 87. Ouvaroff. Bech. p. 46 etc. Titulos Olbiopolitanim dedicatorios et titulos in ipsa Leuce repertos v. infra). i

I l e p e B O ^ i » CL οτρ. 6-fi.... B03BpaTHJcn ΒΊ» OTe iecTB0; ιιυο... Xepconnc ΚΟΓΑΛ yBxijtffcjrfc (HuKiipan») ooypcBaeiibifi ΠΟΟΤΟΑΗΗΒΙΜΙΙ BOHHaM» ropOA' i > pa-.jptuiH.ux pacnpK) Me>KAy HHMH Η yMHpoTBopHJn> ropo^i», 3& HTO Η UKU-B ποιιτοΗΊ> ori> HHXX nocTanoBKOio cTaTyii :n nocBHineHiein» GiocTa, BO Bcean, xja OTeiecTBa coBepuiaa πο.ιβ3Η^ΓιιυίΛ Λ'^ΛΗΐίΐ, a cefrfc npioip-BTafl ciaBV Η ΜΘΟΤΙ», OTpajKafl IIOCTOAHHO ycTpeMJiaioimixcfl Ha ropoAi> BparoBi» Η BI> βοΛΒΠΐΗΉΟΤΒίι cay*iaeBT> cnacaii rpaHvnaiTB, ΟΗΊ» Oue3onacHj-L· nouOHtenie ropoAa, BT» KajKAoarB cjiywfc noA&Baa pa3ynHue COB-BTM u eme Jiy^iue ucnoaHAA nocTaHOBjenifl. HaKOHen.t, KorAa rpaaiAaHe nepenpaBHJinci» BT> HjiaiOj OHT> Η BT> 3ΤΟΜΊ. ae npeiJHHyax no3aooTHTLCfl O6:B oTenecTBfc; noo, naaaroa, ΊΤΟ ero npncyTCTBie tfyAerb 6oxke Ba«HOK> oxpanok) A-2^ napOAa, υβ3-Β.... Η HaAsejKameH CBHTBI HBHBUIHCI» Ty^a, o6eperajn> tpaoKdam; JBIXKBBT> »e HainecTBie HenpiaTe:iefi» OHT>0TDpaBii.Ti> rpa>KAairb BT> ropoAi>j a caMi> ocTajicjr, MTO(5BI 0Tpa3HTL· ΐίΐι> HanaAeHie, H6O CHHTaj-b HeooxoAHMbiMT> HaKa3aTi» ejtawel· Η 3a6oTHJica KaKT> Boo6m,e ο ropoA^, TaK'B ΒΊ> ^acTHocTH IIoaTOMy Bpani, ncnyraBmHCL· ero Henoo^AiiMofi ΑΟΟΛΘΟΤΗ, He ocirBJiH^HCi. HanacTB ΛΒΗΟ, HO ycTpomin HOHBIO 3aca;aj n BtpoΛΟΜΗΟ yMepTBiuH ero.! Bcjr^ACTBie 3ΤΟΓΟ ΗΕροΑ'Β, ν3ρ^ΒΊ> Heo^uAaHHoe HecnacTie BT> TOMT>, HTO ropoA'B noTepajrB Ao6aecTHaro rpaH τρνΑ0ΜΤ> nepeHec*b CBOK> ne*iajn> BcxbACTBie ew AOOJiecTii H CT> HeroAOBaHieni> BCJI^ACTBie /KecTOKocTH ero ΟΜβρτιι. IlTaKT> A^ nocxaHOBHTL· COB^TT> Π HapoAt, Α^ΟΗ ΟΗΊ> nojiyHHJi'L· ΟΟΛ-ΒΘ BtiAaioin.iaca cpaBHIlτeJIL·Hό co BcfcMii dpyiuMu nonecTH, — πτοβυ ΤΒ,ΙΟ ero npHneceHo 6UJIO ΒΊ. ropoA*B A^H HaAJeHtaiu,aro norpeCemsij HTOOLI HaxoAfliuiacH BT> ropOAB MacTepcida (ΗΛΠ jiaBKii) 6UJIII 3aKpHTiJ, a rpa^AaHe OA^HCB KI. Tpaypi> « BC-B BT> nopflAKt cjtAOBa.iu. BT> noipeoaAtuou npou,ecciu; HTO6U OHT> Dpu BBIHOCB 6υ.3η> yB^HMaHT» on> UMeuu HapoAft 30JL0TUM-L· B'BnnoMT>, a TaKwe Ητουυ eMy 6UJI& B03ABiirHyTa KOHHaa cTaTya Ha TOMT> WBCxi, ΓΑ'Β 3&ΧΟΤΗΤΒ ero poACTBeHHHKii, Η Aana cj^AyioiAaa noAnncL: «HapOAt [nocTaBiwn/] -HHKupaTa cuua IlanieBa, 6biBiuaro οττ> πρβΑΚ0ΒΤ> 6jiaroA"BTe^eMT> n OKa3aBinaro Mno>KecTBO AO<>pa ropoAy, 3a ero AofaecTi. Η 6jiaroA^HHie κτ> ceoi»; HTOOU ΟΒΓΒ 6ΗΤΒ yB-BHHHBaeMX Η eflKeroAHO BX HapOAHOMt coopaHiH, uaduauenno.^ ΑΛΛ Btioopa BjacTefi, Μ npn cocTjmHin ΒΊ> KOHCKnx-B pncTaHJaxi,, ycmanoeAeHHOMl· BT> HecTL Axnjnaa no npeACKa3amK) Iliiein, npw vewh rjiamaTaM Α053κβΗΐ> προH3H0CHTB npoB03rjaiueHie no φορΜρ.ικ, 3aK4HOHaK)ii ;efic« ΒΊ> ΠΟΑΠΗΟΗ cxaTyn; nocTaHOBJieHie 9tno Bbipi3aTi> Ba 6*BJIOKaMeHHofi ΠΛΗΤ^ Η nocTaBHTB Ha ΤΟΜΊ> MiicriB, ΓΑ'Β 3ΕΧΟΤΒΤΊ> ero poACTBeHHHKn, Α^ Λ ΤΟΓΟ ΧΓΓΟ6ΒΙ1 Ή ocTauiBHBie rpa>KAaHe CujrH ooj^e peKHOCTHH B*L ycjyraxi> oTenecTBy, BHAH, HTO β.ιαΓΟΑ'Βτβ.ιιι yKpaniaiOTCfi HaA- ie}Kan;HMH ποπβοτΛΜίτ. 35. Pars dextra superior tabulae marmoris albi ad cinereum inclinantis, a. 0,25 m., 1. 0,24, cr. 0,06. Supra et a dextra margines supersun^Aene politi; in superficie postica caverna est 1. 0,05 m. totidemque longa. Superficies ftntica aliquot lo.cis detrita est ita, ut. nonnullae - tituli litterae vix dispiciantur, nonnulla·..* T>rorsus laesae sint. In universum titulus satis neglegenter est exaratus (litt. a. circa 0,θ£» m.). Exscripsi et edidi EAK. f. 18, p, 96—100, n° 2. Litteris minusculis repetierunt B. Pharmakowsky, Archdolog. Anzeiger 1906, col. 122; Minns, ScytL· aml Greefe,^5C43.n° 9.

62

$35

OLBIA ET YICINIA.

Lapis a. 1905 a Pharmakowskk» in Olbiae rnderibus inventus Odessam missus est in museum societati? hist. et archaeologicae. ιΙΤΟΥΜΕΤΑΠΟΣΙΔΕοΝΑΝΛΞΑ Ν Ι ί ΐ Ν Τ Ο Σ FK Η Ν Ο Δ Η Μ Ο Σ Ε Υ Η ΙΕΔοΞΕΒοΥΛΗΚΑΙΤίΙΔΗΜίΙΑΡ ΝΑΝΑΞΑΓορογΕΙΠΑΝΕΠΕΙΔΗ r» " Φ Ι Λ ο Κ Ρ Α Τ Ο . Α Μ Ι Σ Η Ν ο Σ Η Υ Β Ε Ρ ΙΡΗΓΙΑ8ΑΣΙΑ1ΚΑΤΟΙΣΜΕΘΗΔΡΑΣ , ΙΘΡ Α Δ Α Τ Ο Υ Ε Υ Π Α Τ Ο ρ ο £ Α Ρ Μ Ε ΑΤΑΣΙΝΩΠΊ-ΓΕΦΙΛοΤΕΙΜΗ^Η ΰ Β Ε Υ Τ Α Σ Κ Α Ι . Η Ν ΥΤΤοΤογ Β Α Σ Ι κ; Τ Λ Δ Η Μ & . ΑΝΑΛΑΒΕΙΝΑΤΤ-AS /ΙοΝΕΑΥΤοΝπΑΡΕΣΧΕΤοΤοίΣ Ξ Μ Ι Α Σ Λ Ι Τ Τ ο Μ Ε Ν ο Σ Κ ΑΙ ΑΝ Α Α Π Ω . ΝΤΤ Ν Ε Υ Μ Α Τ ί Ι Ν k Α Ι Ε Ν Α Ν °ΗΕΝπΕΛΑΓΙΖΛΝΚΡΑΤΗΣΑ! ιπ ΥΣΥΠΑΡΧΛΝΤΩΝΔΕπροΤΕ (2ΝΤο|ΣΗΜΕΤΕΡο|£Τοπο|Σ ϋΐΙΜΕΘΕΔΡΑΖοΜΕΝοΥΣ -ο^ΤοΥΔΕΤον -

χ/τ

Λ

.

V. 5 extr. litterae quinque et ν. 13 extr. septem in rasura videntur esse exaratae. Nommlli versus, qui certo supplentur (ut 4.7 etc.); indicant a sinistra dimidiam fere textus partem periisse. Qua ratione habita titulum Inmc in modum supplere conatus sum (v. 8 πλέων proposuit Eostovzev; v. infra): 1 [Έπι άρχοντος.. ]ς τοϋ μετά Ποσίδεον Άναξα[γόρου, μηνός Μεταγειτ]νιώντος ςχ', ην ό δήμος έψη[φι'σατο γνώμην χυρώσα]ι έδοξε βουλή και τφ δήμω. Άρ χοντες οί περί Ποσίδεο]ν Άναξαγόρου είπαν επειδή 5 [ ' ό δείνα] Φιλοκράτο[υ] Άμισηνός κυβερ νήτης ών πρότερόν τε χο]ρήγια βασιλικά τοΐς μεθηδρασ[μένοις ΰπό τοΰ βασιλέως Μ]ιθραδάτου Εΰπάτορος Άρμε[νίοις κομίσαι πλέων κ]ατά Σινώπη[ς] έφιλοτειμήθη [και νϋν τους τε ημετέρους πρεσ]3ευτάς και [τ]ήν ύπό τοΰ βασι10 [λέως πεμπομένην βοήθειαν?] τφ δήμω[ι] άναλαβεΐν άπα[σαν υποσχόμενος? χρήσιμ]ον εαυτόν παρέσχετο τοΐς .

J& 35, 36

DEGBETA.

63

[πολίταις. προθυμίας ουδ]εμιάς λίπόμενος, και ανα χθείς εις θάλασσαν παντοδ]απών πνευμάτων και έναν[τίον πνεόντων έφίλοτειμήθ]η ένπελαγίζων κρατήσαι 15 [και έσωσε τους πλέοντας ευνο]υς υπάρχων, των δε πρότε[ρον ]ων τοΐς ήμετέροις τόποίς μεθεδραζομένους ^ουτου οϊ το[ϋ πρεσβε]υτώ[ν?

Est decretum Olbiopolitarum senatus et populi, quod ad Mithridatis Magni aetateiu referri indicat v. 7. Quod cum ubique recte explicare nobis in priore editione non contigisset, M. Kostovzev commentationem singularem scripsit, doctrinae et acuminis plenam (insertam HAR. f. 23 ,'pp. 21 —27), qua res, quae m decreto narrantur. optime explicatas rettulit ad aimos 71 — 70 a. Chr.t cuni Lucullus Sinopam obsideret. Ciiius commentationis summa crnn breviter, pro huius syllogae indole, enarrari nou possit, ipsam eam lectores adeant necesse est. De supplendis praescriptoruni versibus 2—4, ubi dicitur decretum a populo factum anno proxime msequenti a senatu et populo probatum esse, monui commentationis meae p. 99, De [Μεταγειτ]νιώντος mensis nominis forma (pro Μεταγείτνίώνος) et de mense ipso v. ibid. p. 100. 36· Fragmentum tabulae lapidis calcarii undique mutilum, a. 0.13 m., I. 0,12, cr. 0,08» Litterae inter lineolas scriptae admodum minutae (a. circa 0.007), sed alte incisae optimeque servatae sunt. * Odessae exscripsi a. 1883 in museo societatis inter eos lapides, quos I. H.'f. Ouris societati dono dederat, et edidi IosPE1. ν. Ι n° 19. Hic apographum accuratius ad ectypum chartaceum delineatum praebeo (Χ/3 ν. m.). ης. . · . . . ους υπ . . . 3 . , a]ta του !^πό[λλωνος?. . . ■ΌΥ2ΓΥ . . άν]αγεγραμμένο. . . • κ]αί πάντας τους η. . . ΦκίπΑ^ΤΑΪ-ΤΡΥΣ} .αυτά οι' έκθεμάτ[ων. . . . ν μετά πάσης. . . ^PAfc°JTAT/ .πε]πρακότα τα. . . . ΤΡΊΤΟΙ JAOJ ίο . . εν τοΐς λο . . . . [OYIEW . . . τ]ους εν η . . . . . .εκλο. . .

64

16 37, 38

OLBIA ET VICINIA.

Yidetur esse decrcti fragmentum, quod propter litteraturae indicia ad II sive I ante Chr. saeculum rettulerim.

37· Frustum tabulae marmoris albi, altum 0,11 m., latum 0,1-3, cr. 0,07; margo dexter superest, sed superficies ei proxima Iaesa est. Inscriptionis litterae satis minutae etiamznmc bene dispiciuntur. Ad ectypi cbartacei fidem ed. L. Ussing, Oversigt over det Kong. Danske Vidensliabernes Selskabs Forlmndlinrjcr a. 1881, p, 128. Lapis a. 1879 repertus exstabat in museo Suratscliani, quod erat in oppido Kischinev. Exscripsi et edidi IosPE1. v. 1 n° 20. Hic accuratius ex ectypo cbartaceo delineatum praebeo (% v. m.). °μ

ΪΕΔΟΣΕ1

ε δέσεις ηρίων αισθός . . . . άζων κα: κο:νω[νών?

^ΠΑΝΤΑΤΑΥ LEPoNTar Μ

. . . . κ]άί πάντα ταϋτ[α . .

#1

. . . . δια]φερ5ντως με... > κοφήι δε τηι π[ολει , . . . . , . ,

προσόδου.

Var. lect. V. 1 reliquias omisit Ussing, ν. 7 extr, Γ, ν. 8: ΟΔΟΥ· Reliqua minoris sunt momenti. V. 2 Ussingius legit έδος εις et ν. 4 . . ζών x«t κ<^νω. . . Nos in priore editione Y. 2 legimus MIEofti-, sed mmc paenultiiaa littera potius Yidetur esse O. Quantum e litteratura couligere licet, pertinet titulus ad II siye I a. Cbr. saeculum. Fragmentum decreti videtur esse, cuius argumentum accuratius definiri nequit.

38. Fragmentum magnae tabulae marmoris candidi, a partibus sinistra et ima margines servans, a reliquis mutilum, a. ut mmc est 0,53 m., 1. infra 0,50, cr. supra 0,115, infra 0,14. Superficies antica, in qua decreti particula superest, bene polita, est (prope margmem smistrum corrosa), sed sub decreto oblique abscisa ita, ut pars inferior crassior fiat; haec pars rudius polita est; in ea titulus dedicatorius est duobus versibus compositus, qui ad decretum non pertinet. Uterque titulus detritus est satisque difficilis lectu (litt a- circa 0,017 m.). Lapis a. 1913 a Pharmakovskio in Olbiae ruderibus inventus exstat Petropoli in aedibus consilii arcbaeologici, Exscripsi et charta madida expressi.

Jk 38

65

DEORJETA.

WAYTOI Ι^ΙΡΥΚΟΣΑΒ ϋΐΟΥΡΓΟΥΒΑ ΙββΛΟΠΑΤΡΙΝΑΙ P S ^ T O N ΑΝΑ . F 0 h βΤΑΤΏΤΗΣΓΤΟΛΕ^Σ β;ΜΕΝΟΥΕΙΣπΡΟΤΡΟΓΠPars obliqae abscisa.

10

βιΔΙΩΑΔΕΛΦΩΑΝΕ

Propter litteras ΟΥΡΓΟΥ v. 4 et ΛΟΤ7ΑΤΡΙΝ v. 5 non videtur dubium, quin decreti fragmentum liunc in modum sit restituendum: l

δεδόχθαι τη βουλή και τω δήμψ έπαινεσαι] αύτό[ν επί τούτοις και στεφανωσαι χρ'^ω στεφάνω, του κή]ρυκος ά[ναγορεύοντος, δτι ό δήμος στέφανοι Κότυν Άσπ]ούργου β^ο^ιλέα μέγαν Βοσπόρου φιλοκαίσαρα και 5 φι]λοπατριν ά[ρετής ένεκεν και εύνοιας (?) της εις αύ]τόν. άνα[τε]θή[ναι δε το ψήφισμα τοϋτο εν τω έπισημο]τάτω της πόλεως [τόπφ, . * ♦ . „ . . . . . ♦ . · . ]μένου εις προτροπην [τών άναγινωσκόντων?]

Titulus dedicatorius ita restituitur: [Σ]ωκράτης Σω[κ]ρά[τ]ο[υ [τψ] ίδ[ι]φ άδελφφ άνέ[θηκεν μνήμης χάριν?] Admodum dolendum est3 quod tituli gravissimi tam exiguam particulam aetas tulit neque possumus scire, quam ob causam Olbiopolitae regem vicinum coronaverint. Cotyn I Aspurgi f. in Bosporo inter annos 45—62 p. Chr. regnasse constat. Qualis fuerit regni Bosporani status illa aetate, nuper iDgeniosissime explanavit M. Rostovzev in collectaneis societatis Imp. archaeologicae Mosquensis, quorum titulus est aflpeeHocmu)^ v. 25: «EpoH30BbiS 6iocTb EocnopcKoS njapniiBi Η BCTopia Bocnopa BT> anoxy ABrym». Gf. quae ego de Cotye I scripsi in commentario tituli Gorgippensis BAK. f. 37 (1910), p- 70 sqq. Fragmentum decreti, quamvis pessime habitum sit, vel ideo memorabile est, quod luce clarius indicat Olbiam circa a. 50 a. Chr. a Getis vastatam et ab incolis desertam Cotyis aetate iam denuo exstitisse. t>

66

OLBXA ET YICINIA.

* 39

39. «Moiiumentum tetragonum e marmorc coloris cineracei sectum, quod venae percurrunt obscuriores; altum est Γ','δδδ, latum circa 0"7(>, crassum civca 0'"305. Lapis mansit integer praeter nonnullos locos a sinistra parte facioi; litterae satis altae et multo cum studio incisae suut» (Surutschan). Litterarum formae adeo sunt variae. ut ncm eundem quadratarium totum titulum exarasse facile conicias. In angusto lapidis latere est titulus multo autiquior, quem infra suo loco explicabimus. Edd. G. Henzen Bidlct.ddV Inst. di corrispond. arck a. 1876 p. 60 sq., Kondakovii et Korschii proff. apographo u$us; L. Jurgiewicz 3H00.> v. X (a. 1877) p. 7 sq. litteris vulgaribus ad apographum Ph. Bruunii; L. Ussing 1. 1. ad tit. 37 ρ. 120 sq.. Th. Langii apographo et ectypo usus (inde repetitus est litteris piimisculis in Bcvue dc xMloloflic v. VI, a. 1882, p. 19G); Ιο. Surutschan, Tpydu Eieecnou dyx. anadeMiu m. Maii a. 1882. p. 1C1 sq., litteris miuusculis cum v.ersione latina nec non notis brevioribus. Lapis a. 1871 «in foro Olbiae» repertus exstabat Kischineyi in museo Surutschaniauo. Transcripsi ex ectypo cliartaceo luculentissimo, quod Surutsclianus consilio archaeographico Petropolitauo miserat, postea apograplium meiim Kischinevi cum ipso lapide contuli et edidi IosPE\ ν. I n° 21 (inde Cagnat, IrK ν. Ι, η° 8δ7, exscripsit YV. 26—28: και (μέχρι)... παραβολευσάμενος)· {Textum vide p: 07).

Ε lectionifofs variantihis, quae omnino haxtd ita multae sunt, graYiores tantum enumerabimus, cum manifestos transcribentium errores notare non sit operae pretium. Jurgiewicz Yersuum 10,. 12, 13, 16,33, 37 extremas litteras quasi in lapide lectas dedit, cum ta.men ex Henzeni editionehas litteras iam antea legi non potuisse appareat. Monendum est eas horimi Yersuum litteras, quae nunc extremae sint, margini tam propinquas esse, ut nihil aniplius incisum fuisse Yideatur; fortasse lapicida. singulas γοαιηι vel syllabaruni litteras cuni noilet in Yersum sequentem transferre, ipse omisit. Ussing v. 13 extr. o\y v. 16 extr. Nt, v. 22 extr. N, Y. 37 extr. Ε omisit fortasse ideo, quod ectypum eius laesum erat, nam in lapide hae litterae bene dispiciuntur. —V. 16 — 17: ΓΕΙΤΩιΝΙΑΣ ( = γείτονας in transcr.) Jurg. — V. 18 extr. HTTH Henzen, ΗΤΤΟΝ Jurg. Sur.—V. 21: ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ Jurg. Uss. Sur., ΦΙΛΝ etc. Henzeii.— V. 30 extr. BPOY Henz., BPO Jurg., ΒΙΟΥ Uss., βρόχου Sur.; Ρ nota certissima e s t — V . 38: B.ON Henz., BION reliqui. Έπι αρχόντων των περί Όμψάλακον Εϋρησι;βιου, μηνός Πανήμου ιβ', εδοξεν τη βουλή ■ και τω δήμω (έπαινέσαι) Καρζόαζον 'Αττάλου άνδρα κα'λώς έπιβεβηκότα τοΐς της πολειτείας 5 Γχνε|ίσι και ζηλώσαντα βίον άλοιδόρητον. Έοοκί|μασεν αυτού ή πεΤρα τους κόπους· εν τε γαρ ταΐς | κοιναΤς χρειαις αυθαίρετος λειτουργών άνείπιζήτητον πόνον είσέφε(ρε) και .οθάνων ίο τάς έ|πιταγάς πάσης χειροτονίας ολοκληρίαν έπε':·:δε(κνυτο. προαιρέσεως-μεν ουν ην τοιαύτης, ε[ί] | δε ποτέ και το πρόθυμο.ν■ αυτού ή πατρίς υπομ,νή'σει συνεχέστερον έπεσπατο, ρ,ειμούμενο[ς] j των άριστα πολειτευομιένων τόν βίον υπόδειγμα τοΤ[ς] | νέοις εγείνετο της των 1$ καλών όμοιότητος, εν τε ταις || άρχαις πιστώς και πονικώς υπηρετών και άόκνως τα έπ[ι]|-

DECBETA.

ΕΓΤίΑΡΧΟΝΤΩΝΤΩΝπΕΡΙΟΜΥΑΛΑΚΟΝΕΥΡΗΣΙ ΒΙΟΥΜΗΗΟΣΠΑΝΗΜΟΥΙΒΣΔΟΖΕΝΤΗΒΟΥΛΗ ΚΑΙΤΩΔΗΜΩΚΑΡΖΟΑΖΟΝΑΤΤΑΛΟΥΑΝΔΡΑΚΑ ΛΩΣΕπίΒΕΒΗΚΟΤΑΤΟΙΣΤΗΣπΟΛΕΙΤΕΐΑΣίΧΝΕ ΣΙΚΑΙΖΗΛΩΣΑΝΤΑΒΙΟΝΑΛΟΙΔΟΡΗΤΟΝΕΔΟΚΙ ΜΑΣΕΝΑΥΤΌΥΗΠΕΙΡΑΤΟΥΣΚΟπΟΥΣΕΝΤΕΓΑΡΤΑΙΣ ΗΟΙΗΑΙΣΧΡΕΙΑΙΣΑΥΘΑΙΡΕΤΩΣΛΕΙΤΟΥΡΓΩΗΑΗΕ πίΖΗΤΗΤΟΝπΟΝΟΗΕΙΣΕΦΕΚΑίΦΘΑΗΩΗΤΑΣΕ πίΤΑΓΑΣπΑΣΗΣΧΕΙΡΟΤΟΝίΑΣΟΑΟΚΛΗΡίΑΝΕπΕ ΔΕΙΚΝΥΤΟπΡΟΑΙΡΕΣΕΩΣΜΕΝΟΥΗΗΗΤΟΙ.ΑΥΤΗΣΕΙ ΔΕπΟΤΕΚΑΙΤΟπΡΟΘΥΜΟΝΑΥΤΟΥΗπΑΤΡΙΣΥπΟΜΝΙΣ Ε Ι Σ Υ Ν Ε Χ Ε Σ Τ ε Ρ Ο Ν Ε Π Ε Σ Π Α Τ Ο Μ ΕΙ Μ ΟΥ Μ ΕΝΟΙ ΤΩΗΑΡΙΣΤΑπΟΛΕΙΤΕΥΟΜΕΗΩΝΤΟΗΒΙΟΗΥπΟΔΕΙΓΜΑΤοΐΙ ΝΕΟΙΣΕΓΕΙΗΕΤΟΤΗΣΤΩΝΚΑΛΩΝΟΜΟΙΟΤΗΤΟΤΕΗΤΕΤΑΙΖ ΑΡΧΑΙΣπίΣΤΩΣΚΛίπΟΝΙΚΩΣΥπΗΡΙΤΩΗΚΑΐΑΟΚΝΩΣΤΑΕπί ΤΑΣΣ0ΜΣΝΑΚΑΤ0ΡΘ0ΥΜΣΝ02ΙΝΤΑΙ2πΡ0ΣΤ0ΥΣΓΣΙΤΝΐ ΩΝΤΑΤΒΑ2ΙΛΣΑ2πΡΣ2ΒΣΐΑΐ2ΩΝΐ2ΤΗΝΑΚΡΣΙΒΣΙΑΝ ΤΗΣΣΡΑΗΝΕΐΑΣΙΤΣΝΟΧΩΡΕΙΟλΟΓΟΣΟΥΜΗΝΗΤΤΝ ΕπΕΙΡΑΖΕΤΟΕΗΤΑΙΣπΡοΣΕΗΑΕΚΑΣΤΟΝΥπΑΝΤΗ ΣΕΣΙΑΛΛΑΚΑΚΕΙΤΕΛΕΙΩΣΕΠΕΓΕΙΝΩΣΚΕΤΟΑ ΝΗΡΦΙΛ.ΗΘΡΩπΐΑΜΕΝΑπΑΓΟΜΕΝΟΣΤΟΥ2ΖΕ ΝΟΥΣΚΑΙΧΡΗΣΤΟίΣΗΘΣΣίΦΙΛΟΖΕΝΩΗΣΥΗΓΓΗίΚοΝ πΑΘΟΤΣπΕΔΕΙΚΗΥΤΟπΟΛΣίΤΩΝΔΣΣΙΤΙΤΑΥΤΩ ΣΥΚΣΜΣΙΖΣΝΗΚΑΤΑΣΥΗΑΑΛΑΓΗΣΑΦΟΡΜΗΗΗΚΑ ΤΑΣΥΜΒΙΩΣΕΩΣΣΥΝΗΘΕΙΑΝΟΥΔΕΛΟΓΟΣΧΩΡΗ ΣΑίΔΥΝΑΤΑΙΤΗΝΕΙΣΑΥΤΟΝΕΥΚΟΙΑΗΑΛΛΑΚΑίπΕ ΡΑΤΩΗΓΗΣΕΜΑΡΤΥΡΗΘΗΤΟΥΣΥπΕΡΦΙΛΙΑΣΚίΝΔΥΗοΥΣ ΜΕΧΡΙΣΕΒΑΣΤΩΗΣΥΜΜΑΧΙΑπΑΡΑΒΟΛΕΥΣΑΜΕΗοΣ ΔΙΟΔΗΕΓΤΙΤΟΥΤΟΙΣΗΤΕΠΑίΤΡΙΣΧΑΛΕπΩΣΕΝΣΝΚΑ ΣΑΤΗΝΣπΑΥΤΩΣΥΜΦΟΡΑΗΚΑΐΤΗΝΜΕΓΑΛΗΝΤΟΥΒΡΟ^ί ΒΑΡΥΗΟΜΕΝΗΕΥΗΦΙΣΑΤΟΕπΑΙΝΟΙΣΚΑΙΤΑίΣπΡΕπΟΥβ ΣΑΙΣΜΑΡΤΥΡΙΑΙΣπΑΡΗΓΟΡΗΤΑΙΤΟΕΠΑΥΤΩΣΥΜπΤΩ ΜΑΐΗΑΚΑΐΤΕΘΗΩΣΗπΑΡΑτθΙΣΖΩΣΐΗεΝΤεΐΜΟΣΣ.Ι| ΦΑΝβθΗΝΑΐΔΣΑΥΤΟΝΕΓΓΙΤΗΣΕΚΟΜΙΔΗΣΟΤίΟΔΗ ΜΟΣΧΤΣΦΑΝΟΙΚΑΡΖΘΑΖΟΝΑΤΤΑΛΟΥΙΙΙΡΖΗΣΑΝΤΑΚΑ ΛΩ2ΚΑΙΔΗΜΩΦΣΛΩΣΑΗΑΤΣΘΗΗΑΙΔΣ»«Τ0ΥΗΦΙΣ ΜΑΣΗΕπΐΣΗΜΩΤθπΩΐΗΑΟΐΑΝΑΓΣΐΗΩββΣΚοΗΤΕ.| ΤΤΡΟΤΡΟΓΤΗΝΣΧΩΤίΚΣίΣΤΟΜΕΙΜΣίΣΘΑ^ΙΒιΟΝ ΣπΑΙΗΟΥΜΣΝΟΝΖΩΡΣΑΝΟΣΗΕίΚΗΡΑΤΟΥΤοβΙΉ Φ Ι Τ Μ Α Α Η Σ Σ Τ Η Σ Ε Κ Α Ρ Ζ Ο Α Ζ Ω Α Τ Τ Α Λ Ο Υ Μ Ν Η Μ Η Σ

ΧΑΡΙΝ 9*

68

OliBIA ET YICINIA.

Jfe 39

τασσόμενα κατορθούμενος εν ταΐς ττρός τους γειτνιΙώντας βασιλέας πρεσβείαις, ων ίς την άκρείβειαν | της ερμηνείας στενοχωρεί ό λόγος4 ου μην ήττ(ο)ν ί έπειράζετο εν ταΐς προς ενα " 20 έκαστον υπαντήί|σεσι, άλλα κάκεΐ τελείως έπεγεινώσκετο ά|νήρ· φιλ[α]νθρωπία μεν άπαγόμενος τους ξέ|νους και χρηστοΐς ήθεσι φιλοξενών συνγενικόν | πάθος έπεδείκνυτο, πολειτών 25 δέ εΓ τις αύτω j συνέμειξεν ή κατά συναλλαγής άφορμήν ή καΐ|τά συμβιώσεως συνήθειαν, ουδέ λόγος χωρή}σαι δύναται την εις αυτόν εΟνοιαν άλλα και (μέχρι) πειρατών γης έμαρτυρήθη τους υπέρ φιλίας κινδύνους | μέχρι Σεβαστών συμμαχία παραβολευσάμενος' [ δι'δ δη so επί τούτοις ή <τε> πατρίς χαλεπώς ένένκα||σα την έπ' αύτω συμφοράν και την με(ταλλαγ)ήν του β[ι]ου j βαρυνομένη έψηφίσατο έπαίνοις καί ταΐς πρεπού:σαις μαρτυρίαϊς παρηγορήσαι τό έπ' αύτω σύμπτ[ω]Ιμα. ίνα καί τεθνώς ή παρά τοΤς ζώσιν έντειμος, σ[τε]!φανωθήναι δε S5 αυτόν (χρυσω στεφάνω και τον κήρυκα άναγορευσαι) επί της έ(κ)κομιδής, δτι δ δήϋμος στέφανοι Καρζ(ό)αζον Άτταλου ζήσαντα κα|λώς και δημωφελώς, άνατεθήναι δέ το ψήφισ|μα έν έπισήμω τόπω, ίνα οι άναγεινώσκοντε[ς] j προτροπήν έχωσιν εις τό μειμεΐσθαι βίον j 40 έπαινούμενον. — Ζώρσανος Νεικηράτου τό ψή^φισμα άνέστησε Καρζοάζω Άτταλου μνήμης | χάριν. Quadratarium ixi titulo exarando satis Deglegenter esse versatum sponte patet. Y. 3 infiuitivus ex έδοξεν pendens omissus est, quod tamen ante nos solus animadvertit Ussing, qui in versione danica [af liaedrc] K-zos.... [mcd en Giddlrans] restituit; nobis potius έπαινέσαι esse omissum videtur, quoniam de coronando Carzoazo x. 33 dictum est.— Y. 8 ΕΙΣΕΦΕ[ΡΕ] restituerunt Henzen et Ussing; Jurgiewicz PE litteras quasi in lapide lectas dedit et trauscripsit εις έφερε, cum alii είσέφερε recte legerent praeter Surutschanum, qui dedit εις έφ'έ.—V. 20 άνήρ legi cum Ussingio.—Vv. 26—27 omissutn aliquid esse animadvertit Ussing et restituendum proposuit άλλα καί πέρα τών [της πατρίδος ορίων τοις υπό Τωμαίων ζώσιν έπιτα]γής; at ultimae vocis tres litteras quadratarium exarasse postquam tot verba omisisset mihi quidem non videtur veri simile; ideo potius ita legendum esse puto, ut dedi in transcriptione. Sed etiam sic locutio yalde obscura est. Ussingius Carzoazum amicis suis in iudiciis usque ad summum, i. e. imperatorium, opem tulisse putat; quod haud facile in ipsa Olbia factum esse, quippe quae civitas libera esset — quamquam vicinis barbarorum regulis penderet tributa,—sed potius eis Olbiae civibus. qui in fiiiibus imperii Romani habitareiit, ubi Carzoazus et ipse aliquod tempus degere potuerit ut legatus aut ob aliam quamlibet caiisam; ad ν. συμμαχία Ussingius decr. Terg. 1,35 [ = C. I. L. V, 532; Dessau, 6080] conferri iubet: apud ipsum imperaiorem caasis publiois patrocinando1). Rostovzev nobis scripsit videri sibi Carzoazum Romam profectum esse, ut imperatorem pro amicis rogaret; κινδύνους esse longi itineris pericula. Idem conferri iubet Paul. ad Phil. II, 30: δτι διά 1) Cf. quae Henzenus adnotavit: «Bencbe la lezione aembri eseer certa, confesso di non intendere perfettamente la construzione di questo periodo, il cui senso deye essere ad un dipresso che fino da' tennini della terra gli si attestava, essersi egli esposto nelP alleanza

per i suoi ainici a pericoli fino a rivolgerd agli imperatori: il quale senso non si' pnb negare esser qui espresso in maniera aesai oscura, di modo che forse si dovra credere perduta qualche parole aul principio: come εκ ο παρά ττερατων γής)>.

JB 39, 40

DECEETA.

69

το Ipyov Χρίστου μέχρι θανάτου ήγγισεν παραβολευσάμενος τη ψυχή. — V. 29 τε particulam omittendam esse ceuseo. — V. 30 μεταλλαγήν του βίου legendum Korscliius (ap. Henzenum) primus iDgenioso coiiiecit; idem postea Ussingius invenit. Jurgiewicz post μεγάλην aceusativum βλάβην, λύπην vel sim., qui ex βαρυνομένη pendeat, excidisse putat (in transcriptione την μεγάλην του . . . βαρυνομένη dedit).— V. 33 verba, quae in transcriptione cancellis inclusi, a quadratario omissa esse omnes editores videnmt. De tituli aetate nihil certi statuere licet; propter litteraturam et sermonem II p. Chr. saeculo antiquiorem eum esse non dixerim. Quod Ussingius putat τους Σεβαστού; (ν. 28) imperatores qui simul roi publicae praefuerint, in primis M. Aurelium et L. Verum (161— 169) intellegendos esse, id certo adfirmari non potest. Cf. in titulo Byzantino, qiiem iofra dabimus, vv. 6—7 μέχρ: τας των Σεβαστών γνώσεως προκό[ψ]αντος, ubi de Augusto et Tiberio agi docuit Boeckhius. Mirum est, qiiod in praescriptis neqiie του είσηγησαμένου, neque του είπόντος mentio facta est. Fortasse Zorsauus1), Carzoazi siue dubio amicus, qui decretum propriis 'sumptibus lapidi incidendum curavit, exempluin scriptuni, quod in tabulario publico invenerai non ubique fideliter reddidit. Όμψάλακος Εϋρησιβίου, qui in hoc titulo est archontum princeps, item Carzoazus ipse et Zorsanus in aliis quoque titulis Olbiopolitanis commemorantur (v. indices).

IlepeBOAi». Πριι apxoBTaxx OMnca^aK^ c. EBpncnBia CT> TOBapnmaMH, WBcnn.a ITaHHMa 12-ro dun coBiiTi» Η HapoAT> nocTaHOBnjii (noxBajHTi.) Kap3oa3a c. ATra.TOBa, Myaca npeEpacHO uiej,niaro πο ΟΛ-Β^ΜΊ. rocy-If AapCTBeHHori Α"£ΛΤΘ;ΙΒΗΟΟΤΗ Η cTpeMHBiuaroca Kt JKII3HH HeyKopii3HeBHofi. ΟΠΒΙΤΧ προΒ'ΒρκΛχ ero TpyA^; ntfo nopyqeHiH, &ΟΚ&3ΚΙΒ&.ΥΪ> i ;f,jocTHOCTL· Bcmxaro BBi6opa [τ. e. ντο BC^KIM ΒΒίοΌρτ» ero ΒΊ> ΤΥ H.IH Apyryio XOJ^CHOCTL· i 6ΒΓΛΤ> ΒΠΟΛΗ·Β yxa«ieHi>]. TaKCBbiArb 0TJH ia.ici OHI> o6pa30Mi> MtJCJiei . Ecan ;Ke HHorAa OTe^ecTBO ceouMti nanoMHHaHiaMn αΐΗΐπκοΜΤι vacvro npaB-ieKajo ero ΓΟΤΟΒΗΟΟΤΒ, OHT», uoxp^mnn »H3HH IJHUIUXL· rocyAapcTBeHHBix,L· χ&ηTanefi, ΛΒαπΛΟΛ JOHOiuecTBy npiiM'BpOMT> cxoACTBa jyvinifrB Awdeu, u FB AOJ>KHOCTSXT> cjiy;Ka BkpHO u TpyftOJiiooHBO, n HeMeAaHTejfcHO ΙΙΟΠΟΛΗΛΛ nopyveHia BT> nocojrtCTBarL· κτ> COC/BAHHM-B i^apiiMX, τβκι> ντο ΑΛΑ TOVBaro H3;iojKeHia nxh He XBaxaen» CJIOBT>. He ΜβΗ-εε ncuuTUBtLxcsi owb Kh o6pain,eHiu ci> OTA-EJIBHIJMH .iHD,aMn, HO Η Tyn» BnojHii o6Hapy>KiiBa,i > ceoH 9morm My^CL·: o<5xo,a;nTe:i ,BOCTi.io yBjeKaji HH0CTpaHi;eBT> n BBiKa3MBaii pa*ynne cooopa3Ho co CBOHMH HecTHMMii npiiBKWKaMH, OHT> o^Hapv^nBaji» κ* uuMi enoAuib poACTBeHHuxt HyBCTBa, a ecjin κτ> HeMy oopamajcji ΚΤΟ-ΛΒ6Ο H3i> Γρ3ΗίΑ^Βΐ> i jin no noBOAy Α'ΒΛΊ>5 MJU πο npHBHvicB coacuTeJiBcTBa, το ero pacnoJO^eHifl κι. HeKy BeaB3H Α^ίκβ BE>ipa3iiTi» cJiOBaMHj HO ΟΗΊ> npocjiaBiuicfl [CO6CTB. OUJ-B 3acBH"A'^TeJiBCTB0BaH'B] Η (ΑΟ) κραηηϊίχτο npeA^JOBt seMJii , noABepraacB onacHOCTJiMi> ifsx-aa Apy^^H Η ΟΟΑ^ΗΟΤΒΥΗ dpysbJtMi Aa>ne AO ABrycTOBB. BCJTBAcTBie 3ΤΟΓΟ OTevecTBo·. oropneHHoe ero DOTepeio n oiievoJieHHoe' ero KOHHHHOK), nocTaHOBnao noxBaaaMH Η npnJHHi HMMB CBHA'BTe.i,CTBaMii cM«riHTfc noHeceHnyio Β"Β JHI;1> ero yrpaTy, ΑΊΛ ΤΟΓΟ VTOOBI OHT» Η ΠΟΟΛΊ> CMepTH 6ΒΓΛΊ. ΒΤ> necTH y ^iiKbixl·, ypinvaTL ero (30ΛΟΤΒΙΜΊ3 ΒΈΗΙ;ΟΜΤΪ U vpe3i. raainaTan o6-hiiBUTb) npa BBIHOCE eio nmAa, ντο napoAi» BtHvaeTT> Kapsoa3a AiTa-iOBa, «HBiuaro npeiipacHo Η no.ie3no ΑΛΛ HapoAa, π 3το nocTanoBJieBie BBiCTaBHTt Ha B*L· rOCyAapCTBeHHBIXT> BV/KAaXT> ΟΗΊ», AOOpOBOJILRO Η0Π03ΗΗΗ ΠΟΒΙΙΗΗΟΟΪΉ, HeCT> Ηβ;Κβ£βΗΗΟβ 6ρ€ΜΛ II, Π ρ β ^ Π ρ β Η ^ Η

BHAHOMT. MtCT*B, VTOifcl

VUTaH)U;ie

ΙΙΜ'ΒΛΙΙ Π θ 6 ν « Α β Η Ϊ β nOApaHiaTfc nOXBaJIBHOfl «H3HII. — SopCaH-B HHKIipaTOBX ΠΟ-

CTaBn.TL dmoim Αβκρβτ-Β Kapsoa3y AwaJOBy Ha nawaTi».

40· Tabula marmoris cinerei a. 1,50 mM 1. 0,80, cr. 0,13. Supra ornata est fastigio, in quo «est patera cum aliis ornamentis expressa; etiam promiDentes utrinque fastigii partes, quae in altum ascendunt, ornatae sunt» (verba sunt Eueckhii). Sub fastigio in zophoro 1) Haud scio aa idem nomen repoiiCDtlum sit ap. Tacit. Anii. XII 15, ubi nunc legitur Zorsines (Siracorum rex).

70

OLBIA ET VICINIA.

J6 40

quattuor versus iivisi sunt, civitatmn noniina continentes. quae Theoclem Olbiopolitam coronis aureis donaverint; quae nomina vv. 2—4 sex colmnnis disposita. sunt. Infra in quadro sculpto decretum in Theoclis honorem a.b Olbiopolitis factmnexaratum est litteris multo maioribus eis, quae sunt vv. 1—4 (horum litterae sunt 0,013 altae, reliquorum fere 0,02). «Priimnu edidit Koehlerus in Morgcnsternii periodico opere «Dorptisclie Beitr&ge», t. IL p. 333—347 [ = Gesamm. Schiften v. VI p. 232—237] cum translatioiie germanica et aliquot animadversionibus. Idem fere exemplum nescio a quo transmissum edidit Ead. Rochettus Antt Bosp. tab. VII cum explicatione p. 145—203. Varietatem lectionis ex ipso lapide a sese a. 1821 tractato annotavit Koeppen Nordgest. d. Pont. p. 74 sqq. Nonnulla de hoc titulo monuit deinceps Koelilerus adversus Rochettum de Antt Bosp. p. 118—12G [=Ges. Schiftcn v. 1 p. 204—212] et in iudicio de Koeppenii libello p. 37 — 40 [== Ges. Scfa\ v. II p. 30 — 32]. Ideni mihi commentationem impressam in libro, cuius index Serapis [ = Ge$. Schr. v. I], p. 44—40 transmisit». Boeckh. C. L Gr. II. n° 20591). Lapis a. 1880 Stolna ex aedibus comitis Kuschelevi-Besborodko Petropolin trauslatus iu scalis bibliothecae publicac positus est. Exscripsi et edidi IosPE1. Y. 1 B° 22 (litteris minusculis repetiit Minns, Scyih. ancl Grecls, p. 644). (Texium vide p. 71).

Varias priorum editorum lectiones cuni Boeckhius accuratissime emimerasset hie uon esse repetendas duximus eaque sola enotabimus, in quibus apographum nostrum ab exemplo Boeckhiano differt. V. 1: ΕΕΙΤΕΦΑΝΓίΕ ΛΕΑ. Foliolum quod infine*versus exstat, omissum est, — V. 2: TTANOI—v. 3: NEIKOMHAEIC — v. 4: AMACCIANOi Κ.ΛΛΑΤ. .NOI—v. 7: ΑΝΠΦΠΝΤΟΕ—ν. 8: ΕΠΕΙ teste Koeppenio.—V. 9: ΚΑΙ— 1) Atb. Papadopulus-Cerameus vere a. 1890 summa comitate mecum communicaYit huius decreti editioiiem Iassis factam a. 1819. Est folium chartae magn. 0,395 X 0,28 m., cuius parti anticae minusculis litteris Yulgaribus knpressa sunt praescripta et deinceps maiusculis vulgaribue decrcti textus, pagina vero aversa scriptura yacat. Praescripta sunt haec: ΨΗΦΙΣΜΑ άρχαΐον εύρεθεν ώπί τίνος λευκ£ μαρμαρά πλησίον της πόλεως Όζ$, οπο τ6 πάλαι ην ή πο'λις 'Ολβία, δι* £τ άχεκηρύχθησαν ποτέ και με'νί>ν εις αιώνιον μνήμην αι άρεταί, τα λαμπρά κατορ θώματα και τα βραβεία τ£ *Ήρο3ος Θεοκλέ$ς Σατύρ$, κα\ £ηλ£ται· ή πάλαια σχεσις, ή ν ειχον ο\ "Ελληνες μετά Όδησσινων, κα\ ή έκεΓ παλαιά αποικία των Ελλήνων. "Οπερ έ^άλη ύπο τ§ Άντ. Τζ$'νη προς τον Κ. θ. Ν. τής 14 Ίδνίδ αωιθ. κα\ τοΤς εκείνη άναλώμασιν έςεόόθη εν Ίασσίω. In tituli tcxtu. singulae YOCCS spatiis vacuis divisae simt, ut Dostra aetate iieri solet, saepius etiam signis

[ interpunclionis quae dicuntur, quae tamen (ac maximc comma) non semper recte sunt posita. Totus textus in | 39 Yersus divisus est non ad lapidem (in quo sunt 46), sed ί pro chartae latitudine exaequatis veraibus, ut libri hodie J imprimuntur. Yariae lectioDes notatu dignae sunt hae: v. 2: ΠΑΝ01, TOMITAI, ΧΕΡΣΟΝΗΣΟΙ:; ν. 4: Ι 3ΝΈ1ΚΑΕΙΣ, ΑΜΑΣΣΙΑΝΟΙ; Υ. 10: ΚΑΤΑΝΥΣΑΜΕΝΟΣ; ί ν. 12: ΚΑΙ ΗΚΟΑΟΪΘΙΙΣΕΝ; Υ. 16: ΠΑΣΪ; ΥΥ. 18—19: ί,ΙΣΟΡΡΟΠΟΝ ΔΕ ΚΑΤΑΣΤΗΣΑ1 ΤΟΝ ΤΑΜΕΙΑΝ, porro ΕΥΕΡΓΕΤΙΚΩΣ; Υ. 21: ΔΙ ΑΥΤΟΥ ΠΕΡΙΚΑΛΕ2ΤΕΡΑΝ; γ. 26 in. omissum ΤΕ; Υ. 27: ΠΛΗΣΤΑΚ1Σ ΠΑΣΙΝ; Υ. 28: ΠΟΛΙΤΕΥΟΜΕΝΟ^ ΥΥ. 32 et 44: ΠΟΛ1ΤΑΣ; Υ. 34: ΑΞΙΩΣΑΙ ΔΕ ΤΗΝ ΒΟΥΛΗΝ; ν. 37: ΣΤΕΦΑΝΟΥΣΙ; ν. 39: ΠΑΣΙ, porro ΠΟΛΕΙ; Υ. 42: ΣΊΉΛΗΝ et ΑΝΑΤΕΘΕΙΝΑΙ; Υ. 43—44: ΑΝΔΡΕΪΑΝ ΕΥΤΟΛΜΟΝ; Υ. 4δ: ΕΙΣ. Inde. patet editionem Iassis factam nullius fere momenti esse ad titulum restituendum. ι (Dixi de hac ctlitione 3HPAO. v. V, p. 362. et IosPE». | Y. IY add. p. 266). .

Ι» 40

DECBETA.

71

ΟΕΑίπΟΛΕΙΕΕΕΤΕΦΑΗί ,ΠΑΗνΛΕΟΚΑΕΑΕΑΤΥΡΟΥΗΡΩΑΧΡΥαΕΟΙΙΧΤΕΦΑΝΟΙΕ & ΟΑΒΙΟπΟΛΕΙΤΑΙ HPAKAEQTAI TIANOI TOMEITAI MEIAHTOC XEPCONHCCOC ΝΕΙΚΟΙΗΔΕΙΕ ΒΥΖΑΝΤΙΟΙ HPOYCEIC ICTPIANOI KYZIKOC BOCTTOPOC NEIKAiEIC AMACTIIANOI OAHCEEITAI Κ Α Λ Α Α Τ Ι Α Ν Ο Ι ΑΠΑΜΕΙΑ TYPAC!Ni2TTH Ε π ί Α Ρ Χ Ο Ν Τ Ρ . Ν Τ Ω Ν Π Ε Ρ Ι Θ ΕΟ ΚΛ Ε Α Ε Α Τ Υ Ρ Ο Υ Τ Ο Δ Μ Η Ν Ο C Β Ο.Ή 'Δ Ρ Ο Μ Ι Ω Ν Ο C T 7 Ε Κ Κ Λ Η C I Α Ε Γ E N O M E N H C ΠΑΝΔΗΜΟΥΕΙΕΗΤΗΕΑΜΕΝΟΥΑΝΤΙΙΩΗΤΟΕΑΗΑΖΙΜΕ HOYCOIAPXONTECEinANEniOEOKAHCCATYPOYA Ν Η Ρ Γ ΕΝ Θ Μ Ε Ν Ο Ε Ι Ε Κ π Ρ Ο Γ Ο Ν Ω Ν Α Α Μ π Ρ Ώ Ν Κ Λ ί π Ο Λ Λ Α ΤΗπΑΤΡΙΔΙΗΜΏΗΚΑΤΑΝΎΕΑΜΕΗΩΝΕΗΤΕπΡΕΕΒΕΙΑΙΕΚΑΙΑΡ Χ Α Ι C Π Α C Α Ι C Κ Α Ι Ε Υ Ε Ρ Γ Ε C Ι Α Ι C Τ Ω Ν Κ Α Θ Ε Η Α ΓΤΟ Λ Ε Ι Τ Ω Ν Τ E£f ΚΑΙΤΩΗΕπΐΔΗΜΟΥΗΤΩΗπΑΡΗΜΑΕζΕΗΩΗΚΑΤΗΚΟΛΟΥΘΗΕΕΝ Ο ΑΝ Η Ρ Τ Ω Τ Ω Ν Π Ρ Ο Γ Ο Ν Ω Ν Α Ζ Ι « Μ Α Τ Ι Κ ΑΙ Τ Ο Λ Α Μ Π Ρ Ο Ν Κ Α Ι Ε Υ ΝΟΥΝπΡΟΕΤΗΝπΑΤΡΙΔΑΔΙΕΛΕΊζΑΤΟΩίΙΚΑΙΟίπΡΟΓΟΝΟΙΑΥΤΟΥ ΕΝΤΕΗΘΕΙΧΡΗΠΤΩΚΑΙΤΡΟπΩΑΓΑΘΩΚΑΙΕΥΝΟΙΑΤΗΚΟΙΝΗπΕ ΡίπΑΝΤΑπΑΕΙΝΔΙΑΦΕΡΟΥΕΗΩΕΔΙΑΤΟΜΕΤΡΙΟΝΑΥΤοΥΚΑίπΕΡΙΤΗΝπΑ ΤΡΙΔΑΦΙΛΟεΤΟΡΓΟΝΚΑίπΕΡΙΤΟΥεΕΑΛΗΝΑΕΦΙΛΟΖΕΝΟΝΝΕΙΚΗ ΖΛΙΜΕΝΤΟΥεπΡΟΓΟΝΟΥΕΤΟΥΕΕΑΥΤΟΥΙΟΟΡΟπΟΝΔΕΚΑΤΑΕΤΗ ΝΑΙΤΟΙΕΖΤΑΜΕΓΑΑΑΤΗΝπΑΤΡΙΔΑΗΜΩΝΕΥΕΡΓΕΤΗΚΟΕΙΝΕΐαΤΕΠΡΕΕ ΒΕΙΑΕΑΥΤΟΕΕΑΥΤΟΝΕΚΟΝΤΗΝΠΑΡΕΧΛΗΑΟΚΝΟΝΕΡΓΏΝΤΕΕπίΜΕ ΛΕΙΑΙΕΚΑΙΚΑΤΑΙΙΚΕΥΑΙΕΕΝΕΚΟπίΑΣΕΝΩΙΓΔΙΑΥΤΟΝπΕΡΙΚΑΛΛΕ ΕΤΕΡΑΝΚΑΙΕΝΔΟζΟΤΕΡΑΝΤΗΝπΟΛίΝΗΜΩΝΓΕΝΕΕΘΑΙΑΡΧΑΙΕΤΕ AICHPZENKAIIEPATEIAKAICTPATHriAICKAIAEITOYPriAICAnACAICEAYTQ ΑΦΕΛΟΕΤΉπΑΤΡΙΔΙΕΙΕΙΑπΑΝΤΑΕπΕΔΙΔΟΥΗΡΕΜΟΝΤΕΕΑΥΤΟΝπΑΡΕΧΩΝ ΚΑΙίεΟΝπΑΕΙΝΚΑΘΑΡΩΠΑπΑΝΤΑΚΑΙΔΙΚΑΐΩΕΔΙΟΙΚΩΝΑΡΧΩΝ ΤΕΤΗΝΜΕΓΙΕΤΗΝΑΡΧΗΝΤΟΤΕΤΡΑΚΙΕΚΑΘΟΤΙΤΟΙΟΥΤΏΝ ΑΝΔΡΩΝΧΡΕΙΑΗΝΑΡΧΕίΝΚΑίπΛΕΙΕΤΑΚΙΕπΑΕΑΝΟΜΟΝΟΙ ANnOAEITEYOMENOCTOI ΕΜΕΝΗΛΙΚίΩΤΑΙΙίπΡΟΕΦΕΡΟ Μ ΕΝ Ο C Ω C Α Δ Ε Λ Φ Ο Ε Τ Ο Ι Ε Δ Ε π Ρ Ε Ε Β Υ Τ Ε Ρ Ο Ι Ε Ω Ε Υ Ι Ο Ι Ι Τ Ο Ι C Δ. Ε π Α Ι C Ι Ν Ω Ε Π Α Τ Η Ρ π Α Ε Η Α Ρ Ε Τ Η Κ Ε Κ Ο Ε Μ Η Μ Σ Ν Ο Ε ΥπΟΤΟΥΒΑεΚΑΝΟΥΔΑΙΜΟΝΟΕΑΦΉΡΕΘΗΜΗΔΙΑΤΕΛΕΕΑΕ THNAPXHN^CTEEniTOYTOICTOYCnOAEITACKAITOYCzENOYC ΔΙΑΤΟΑΦΗΡΗΙίΘΑΙΤΟΥπΡΟΕΕΤΩΤΟΕΤΗΕπΟΛΕΩΠΑΝΔΡΟΕΛΕΛΥ πΗΕΘΑΙΑζΙΩΕΑΙΤΕΤΗΝΤΕΒΟΥΛΗΝΚΑΙΤΟΝΔΗΜΟΝΚΑΙΤΑΕπΟΛΕΙΕΩΝ ΕπΕΔΗΜΟΥΝΟΙΣΕΝΟΙΕΤΕΦΑΝΩΘΗΝΑΙΤΟΝΘΕΟΚΛΕΑΧΡΥαΩΕΤΕΦΑ ΝΩΚΑΙΑΝΑΓΟΡΕΥΘΗΝΑΙΥποΤΟΥΚΗΡΥΚΟεΟΤΙΗΒΟΚΛΗΚΑΙΟΔΗΜΟΕ ΚΑΙΑίπΟΛΕΙΕΤΩΝπΑΡΕπίΔΗΜΟΥΝΤΩΝζΕΝΩΝεΤΕΦΑΝΟΥΟΝΘΕΟ ΚΛΕΑΕΑΤΥΡΟΥΝΕΙΚΗΤΗΝΓΕΝΟΜΕΝΟΝΤΩΝΑπΑΙΩΝΟΙίπΕΡΙΤΩΝΚΟΙΜ ΠΑΠΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΩΝΚΑΙΤΩΝΤΗΠΟΛΗΕΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝΚΑΙΑΝΑΤΕΘΗΝΑΙΑΥ ΤΟΥΕΙΚΟΝΑΕΝΟπΛΟΝΔΗΜΟΕΙΑΕΝΤΩΓΥΜΝΑΟΩΟΥΤΗΕΚΑΤΑΕΚΕΥ ΗΕΤΗΝΕπίΜΕΛΕΙΑΝΑΥΤΟΕπΕπΟΙΗΤΟΤΟΔΕΫΗΦΙΕΜΑΤΟΥΤΟΑΝΑΓΡΑΦΗ ΝΑΙΕΙΕεΤΗλΛΗΝΛΕΥΚΟΛίΘΟΝΚΑΙΑΝΑΤΕΘΗΝΑΙΕΝΤΩΕπίΕΗΜΟΤΑΤΩΤΗ ΠΟΛΕΩΟΤΟπΩΕΙΕΤΟΜΑΘΕΐΝπΑΝΤΑΠΤοΝΑΝΔΡΑπΡΟΕΑΝΔΡΕίΝΜΕΝ ΕΥΤΟΛΜΟΝΚΑίπΡΟΕΑΡΕΤΗΝΔΕΑΟΚΝΟΝΚΑίπΡοΕπΟΛΕΙΤΑαΠΩΤΗ ΡΙΟΝΚΑΙΠΡΟεζΕΝΟΥεΦΙΛΑΝΘΡΩπΟΝΗΙΕπΡΟΤΡΟπΗΝΤΩΝΤΗΝπΟ ΛΙΝΦΙΑΕΙΝΚΑΙΕΥΕΡΓΕΤΕΙΝΔΥΝΑΑΕΝ^Ν

72

OLBIA ET VICINU.

$40

ν. 10: MENHC, extr. AP — ν . 11 extr. foliolum omissum est. — V 12: ΚΑΙΗΚΟΛΟΥΘΗΕΕΝ CUID nota: «ultimum Η supra inter lineas adiectum est». — V. 1 3 : KATTO (κα[ΐ τ]ό in transcriptione). — V. 14: ΔΙΕΔΕΙΞΑΤΟ — v. 18 init, CAI— v. 2 1 : KATAZKEYAICENEKOTTIACEN (Σ teste Koeppenio). — « V . 23 extr. Ν a KoehL suppletum ut in lapide agnoscit Roch. (Koepp. non annotavit contraxium)». B-.In lapide Ν littera separatim nunquam scripta erat, sed fortasse intra Ο litteram. — V. 2 8 : ΓΤΟΛΙ—Y. 29 extr. YIOIC quasi vitium quadratarii; ai in lapide est YIOC. — Y. 3 1 : BACKAINOY — v. 3 5 : ΞΕΝΟΙ. Lapicida Σ pro Ξ vitiose exaravit. — V . 39: ΤΤΟΛΕΙ— v. 42: CTHAHN, extr. T H L — v. 43 extr. ΓΡΟΕΑΝΔΡΕΙΑΝ. . teste Koeppenio, qui lacunam in-fine diserte notavit. Eichenfeldt ap„ Koepp. p. 74 n. 2 recte coniecit in lacuna μεν particulam periisse. Boeckhius in transcriptione τε supplevit. — V. 44:TTPOCTTOAEITAC In lapide Ε vitiosum certissimum est. — V. 4 5 : E I C In varus lect. monuit Boeckbius Koelilerum HIC legisse, quod re vera in lapide exstat. Extr. "RH teste Ivoeppenio. In lapide litterae Τ lineola superior longius producta est, ut quasi litterae ΓΓΗ inter se ligatae exstiterint — Ex eis, quae excerpsimus, simul litterarum formae apparent, quibus Boeckhius titulum expriliiendinn curavit ex fide Koeppenii Nordgest. d. Pont. p. 76 et tab. II fig. 17. 1 'Όσαι πόλεις έστεφάν[ω]σαν [Θ]εοκλέα Σατύρου ΌλΒιοπολεΐται, Ήρακλεώται, Τιανοί, Νεικο[μ]ηδεΐς, Βυζάντιοι, Προυσεΐς, Νεικαιεΐς, Άμαστ[ρ]ιανοί, , Όδησσεΐται, 5 10

15

20

25

30

ήρωα χρυσέοις Τομεΐται, ^Ιστριανοί, Καλλατιανοί,

στέφανοι;" Μείλητος, Χερσόνησσος, Κύζικος, Βόσπορος, !\πάμεια, Τύρα, Σινώπη.

ΈπΙ αρχόντων των περί Θεοκλέα Σατύρου τό δ', | μηνός Βοηδρομιώνος ει', εκκλησίας γενομένης J πανδήμου, είσηγησαμένου '\ντι[φ]ώντος Ά.ναζιμέ|νους, οι άρχοντες είπαν* Έπ(ε)ί Θεοκλής Σατύρου, ά]νήρ γενόμενος εκ προγόνων'λαμπρών κ(α)ί πολλά jj τη πατριδι ημών κατανυσαμένων (αγαθά) εν τε πρεσβείαις και (ά)ρ|χαίς πάσαις και εύεργεσίαις των καθ' ενα πολειτών τε | και των έπιδημούντων παρ' ήμας Ηένων, κατηκολούθησεν j δ άνήρ τφ των προγόνων άξιώματι και το λαμπρόν και ευ|νουν προς την πατρίδα διε[δ]ειξατο, ώς και οι πρόγονοι αύτου, |J εν τε ήθει χρηστω και τρόπω άγαθω και εύνοία τη κοινή πε|ρι πάντα πασιν οιαφερούση, ώς δια τό μέτριον αύτου και περί τήν πατρίδα φιλόστοργον και περί τους 'Έλληνας φιλόξενον νεική|[σα]ι μεν τους ιζρο^οΊους τους εαυτού, ισόρ(ρ)οπον δε καταστη|ναι τοΐς τα μεγάλα τήν πατρίδα ημών εύεργετηκόσιν, εις τε πρεσβείας αυτός εαυτόν έκοντήν παρέχουν άοκνον, έργων τε έπιμε|λείαις και κατασκευ(α)Τς ένεκοπίασεν. ώς δι9 αυτόν περικαλλε|στέραν και ένδοξοτέραν τήν πόλιν ημών γενέσθαι, άρχαΐς τε ( αις ήρξεν και ιερατεία και στρατη γ ε ί ς και λειτουργίαις άπάσαις έαυτό[ν] \ αφελώς τη πατριδι εις άπαντα έπεδίοου, ήρεμόν τε εαυτόν παρέχων jj και ίσον πασιν, καθαρώς άπαντα και δικαίως διοικών. άρχων | τε τήν μεγίστην αρχήν τό τετράκις—καθότι τοιούτων | ανδρών χρεία ην άρχειν και πλειστάκις—, πασαν όμόνοιαν πολειτευόμενος, τοΐς μεν ήλικιώταις προσφερό';μενος ώς άοελφός, τοΐς δε πρεσβυτεροις ώς υιός, j| τοΐς δε παισπ- ώς πατήρ, πάση αρετή κεκοσμημένος, | υπό του βασκάνου δαίμονος άφηρέθη. μή διατελέσας j τήν αρχήν, ώστε επί τούτοις τους πολείτας και

J6 40

73

DEORETA.

τους ξένου; \ δια το άφγ]ρήσθαι του προεστώτος τ η ; πόλεως ανδρός λελυ<πήσθαι άξιώσαί τε 35 την τε βουλήν και τον δήμον και τάς πόλεις, ών ji έπεδήμουν οί (ξ)ένοι^στεφανωθήναι τον Θεοκλέα χρυσω στεφάΙνω και άναγορευθήναι υπό του VJC^O-AOC^ ότι ή βουλή και ό δήμος (και αί πόλεις των παρεπιδημούντων ξένων στεφανοϋσιν Θεοικλέα Σάτυρου, νεικητήν γενόμενον των απ' αιώνος περί των κοινή Ι πασιν διαφερόντων και των τη πόλη συμφερόντων, και 40 άνατεθήναι

αυ(|'του

εικόνα ho-κλθΊ

δημοσία εν τω γυμνασιω, ου της κατασκευ|ής την

έπιμέλειαν αυτός πεποίητο* τό δε ψήφισμα τούτο άναγραφή|ναι εις στήλλην λευκόλιθον και άνατεθήναι εν τω έπισημοτάτω τή[ς]| πόλεως τόπω εις τό μαθεΐν πάντας τόν άνδρα προς 45 άνδρεί(α)ν μεν | εΰτολμο^ και προς άρετήν δε αοκνον και πρό(ς) πολείτας σωτή|Ιριον και προς ξένους φιλάν^ρωπον, ή (ε)ις προτροπήν των τήν πό|λιν φιλεΐν και έυεργετεΐν δυναμένων.

Qui ante nos hunc titulum ediderunt yh-i docti, cum nOu animadvertissent iiomina civitatuni, quae Theoclem coronis aureis donassent, sex COIUIDDIS esse disposita, versuum ordiue ea legerunt (i. e. ΌλβιοπολεΤται, Ήρακλεώται, Πανοί etc.); cumque civitates illae neque geographico ordine, nec secundum auctoritatem quam apud Olbiopolitas haberent enumeratae esse viderentur, Boeckhius Koehleri sententiam secutus nominum seriem secimdum tempus, quo qiiaeque civitas decretum misisset, ordinatam esse statuit. Si vero per columnas nomina legimus, ordinem geographicum ex parte secutum esse lapicidam apparet, nempe ut post Olbiopolitas primum civitates remotiores in Propontidis Bosporique Thracii litoribus et in ora meridiana Ponti Euxim sitas nomiDarit, tum civitates orae Pooti occidentalis, denique Chersonesi Tauricae. Hic tamen ordo in columnis quinta et sexta turbatus est, fortasse ideo quod civitatum ibi scriptarum decreta serius erant allata. De duobus civitatum nominibus paulo uberius disputandum videtur. Koehlerus enim in omnibus commeiitatiombus et aDimadversionibus quas de hoc titulo scripsit, ultimo alterius columnae loco AMACCIAHOI et columnae tertiae loco primo TTANOI in lapide esse affirmavit, utque lectoribus id facilius persuaderet, civitatum catalogum litteris maioribss quam ipsum decretum exaratum facillimumque esse lectu falso dixit adv. Roch. p. 118 sq. Illam Koehleri lectionem Koeppenius quoque testatus est, de hac vero nihil adnotavit nisi Kochettum TIAHOI legendum proposuisse, quam lectionem Arnethum quoque adoptasse; ipse tamen in textu Koehlerum secutus est. Boeckhius cum utramque Koehleri lectionenrrecepisset, probavit, quod idem proposuit, illic Amasiae iotellegendos esse cives, bic Panii, Thraciae oppidi ad Propontidero inter Heracleam et Selymbriam siti At Koeblerus ipse dixit Amasiae cives Άμασεϊς sive Άμασείτας sive Άμασεώτας, non Αμασσιανούς vocatos esse, Panii vero cives Πανιους [sive Πανίτας], neque quidquam habuit, ut formas inauditas probaret, nisi quod dicit «in der Bildungsart der Worte, die den Biirger eiper Stadt anzeigen, herrschte bei den Alten -eme-so grosse Willktirlichkeit, dass von einer Stadt zuweilen zwei, drei undmehr Benennungen ublich waren» (Serap. v. I p. 46). Praeterea Rochettus contra Koehleri opinionem haec .verissime observavit p· 163: «La situation mediterranoe tfAmasia ne permet gu£re, a ce qu'il me' semble, de la reconuaitre dans une r&xnion de villes toutes maritimes 10

74

ΌΐΊ3ΙΛ Έ τ VICXN1A.

■*

$40

et commerQantes, et d?ailleurs liees entre elles par les rapports d?une extraction commune»; quam ob causam Άμαστριανοι legendum coniecit Denique addendum est in fragmento similis argumenti (v. infra n° 41) item ΑΜΑΣΤΡΙ legi ideoque Jurgiewiczio, cum hoc fragmentum ederet, maxime probabile esse visum Koehlerum et Koeppemum a vero aberrasse1). Quae omnia rectissime contra Koehleram dicta esse apparuit. cum lapidem ipse exscriberem: est quidem ultima alterius columnae vox in lapide paululum laesa, sed litteras detritas mtdto magis ut CTP legi posse quam ut CC manifestum est. Pro TIAHOI autem ideo TTANOI legit Koehlerus, quod litterae Τ lineola superior usque ad I litteram proxime insequentem prodiicta est; sed ad sinistram quoque tam longe procedit tamque bene servata est, ut dubium Ώ,ΟΠ sit, quin ΤΊ, non TT exaraverit lapicida. Y. 10 vocem αγαθά quadratarium omisisse mihi videri dixi IosPE1. v. IV, add. p. 267, collato n° 44. Quod Boeckhius observavit pdst participium έπει Θεοκλής άνήρ γενόμενος etc. ν. 12 haud recte inferri και Ύμ,οΚονθησεν ό άνήρ, ubi και redundaret, transcribentium errore deceptus est: in lapide enim κατηκολουθησεν legitur, ut iam enuntiatorum structura sana sit usque ad v. 34, ad quem haec yerissime momiit Boeckhius: «vs. 34 a verbo άξιώσαι debebat apodosis incipere respondens illi έπεί Θεοκλής etc. et pendens ex είτταν: sed miro anacolutho scriptum est άξιώσαί τε pendecs ex praegresso ώστε, ita, ut potissima orationis pars adiuncta sit sententiae prorsus subordinatae. Quodsi quando etiam in optimis decretis aliqua reperitur anacolutbia, ut ap. Demosth. de cor. p. 289 Keisk. ubi post επειδή relativum διό' δέδοκται; in apodosis loco habetur, et sic prorsus n. 2060. 2061 [quae decreta v. infra], tamen hoc multo lenius est quam in nostro decreto». Verba ipsa άξιώσαι τε-τήν τε βουλήν etc. ambigua sunt, nam et «roganmt senatum . ..wf...» significare possunt, et «censnit senatus» etc. Hoc nobis praeferendum videtur, quia melius concinit cum sequentibus infinitivis ex eodem ώστε pendentibus.— V. 24 adverbium αφελώς, quod in αφειδώς Boeckhius correxit, in lapide exstat, neque sententiae contrarium esse videtar. Reliqua v. in Bpeckhii commentario. De tituli aetate haec Boeckhius: «Aetas huius decreti accurate definiri nequit; Rochettus id ultimis reipublicae Romanae vel primis Principatus temporibus, Koehlerus (adv. Roch. p. 119. Dorpt. Beitr. p. 345) sub aetatem Tiberii vel post Augustum scriptum censet. Urbes quidem initio memoratae ex parte tertio ante Christum saeculo non antiquiores .sunt, Nicaea, Nicomedia et Pmsiadis atque Apameae nomina; formam C non nraltiim ultra primum ante Christi natales saeculum recedere dixi t. I p. 85. &, sed de Olbiopolitarum tamen usu nihil affirmayerim. Iota subscr. omissum est, quod et ipsum primo fere ante Christum saeculo fieri coeptum; stilique inelegantia, tumor, prolixitas, quae tamen Ionismo defendi potest, laudumque nimia copia in Theoclem cumulatariiin verboseque expressarum cum reliqua sermonis barbarie labenti Graecarum civitatum flori magis conyeniunt quam 1) I. H. Mordtmann inlitteris ad me-datig, qa^uu-u I fuisse loco vici hodierni JZanofios, ut putaret etiam Dusupra ad n° 2 meniionem feci, scripsit se Ιϊανοί lectionem mont Insm. de la Thrace p. 63. (Bixi de liis SHPAO. reiecisse Mitth. d. D. Arch. Inst. in Afhen y. YI (1881) Υ. ΙΥ p. 143 et IOBPE 1 . IV, add. p. 267). p. 258 sjmulque demonstrasse Patiium oppidum sitom

16 40, 41

75

DECEETA.

integro; et novae urbi Olhiae tribui hunc titulum posse in Introd. dixi». Hodie tituli aetas accuratius definiri posse mihi videtur conlato decreto 42. quod quin ad flnem secundi post Chr. saecuii aut ad ipsa. saeculi tertii initia"pertineat, dubium non est: decretorum praescripta Olbiae, ut alibi, aliis temporibus alia fuisse hodie quoque videre licet ex paucis quidem reliquiis, quae ad nostram aetatem pervenerunt; atlmius decreti praescripta simillima eis sunt, quae iu decreto 42 leguntur, stilique inelegantia, tumore, prolixitate> ut Boeckhii verbis utar, decreta admodum inter se similia sunt; ideo vix a vero aberraturum puto, si quis hunc titulum decreto in Callisthenis honorem facto aetate proximum esse statuerit, id est ad alteram II p. Chr. saeculi partem, aut ad III saeculi initia eum rettulerit. ΣΤΗΛΛΗ scripturam (v. 42) aetate Eomana Oibiae fiiisse usitatam comphires tituli probant (v. indices),

ΠβρβΒΟΑΐ». Kaide ropoAa yBfeaiajin noKoflHaro GeoKza cuna CaTHpoBa 30ΛΟΤΒΙΜΗ Btan.aMH : OjΗΗΚΟΜΗΑΪ iBionojiHTfΒ^ΒΙcJ,. HpaKj reoTBJj TiBHe,Βι,Βΐ, ΙΙετρί TOMHTBI, MHJien>, XepcoHnccB, BH3aHTi f i n , b i , Πρνοί ΚΗ3ΙΙΚΊ>, Bocnopi>, a, Tnpa, CnHona. Ηιικβδίίυ, AMacTpiflHCj OAUCCHTXJ, KajuraTiΛΗβ,aHe, AnaMi CUHH CaTiipa ΒΤ> 4-fi pa3T> TOBapnmaMii, ifBcaiia BouApoaiioHa 15·ΓΟ ΟΗΑ, ΒΊ> COCTOABHe.HapoAHOAi apxoHTanb-L· eeoiut iθβοκ: neMcaπ>IBcpCaTHpoBi coopaHi n , no Aoiuοττ>aAyυρβΑκοΒ' AHTn*0BTa cEraaixx AHaKcnneHOBa, apxoHTBi npe^jioaiHJn: TaKi> KaKi» Η 0Ka3aBmHxi> ΜΗΟΓΟ Aoopa Haineify oxe^iecTBy BT> » , My j K B npoHCXOAauUH Β cj a BHt nocoaBCTBaxi>, BCUKHXX ΑΟΊ>ΚΗΟΟΤΛΧ*Β HfaaroAfcnHiaxkicaK-B OTA*BJI>HKIMT> rpa^AaHasn>, τακι Η npeCiuBaioiu.nMi» j HaCX HHOCTpaHi;aM'L·, nOCJTBAOBa JT» [»TOTT> Afy«vT>] AOCTOHHCTBJ ΠρβΛΚΟΒ'Ι» Η OOHapyaviIJIT> pflOSeCTh

Η

faarOCIUOBHOCTi»

ΚΊ> OTe^ecTBT, Kain> Η ero πρβΑΚίι, Η ΒΊ> ΑθοροΜ-L xapaKTepfc, Η ΒΊ> *iecTiioan> noBeAemii, n BT> 6aarocRJioHHOCTH

ΒρβΒ30ΐ πβΛΈLHo CBOnxi » npeACBOJ KOB*O AkfΗ rcpaBHi T.ic*i CL[AOCJIΒβOϋΗBHO:ΚΗΜΗcaMioaaroASTej inpeAsanui HHn HameroxksvrexhHhiwb oTeuecTsa, Η A*«Aotfporej B BOcTL· . cet f a nocoi t c TBT> AOopoBOJi npeAaaraa HΒeBuiBI» oΑΟΙpa6oTaxi > Η ΒΊ> nocTpofiKaxi> ποτρτΑΗΛΟΛ, TaKi>TO)Mpe3*t Hero Hami> ropOAt cA^-ia-ica Β0ΛΒπ, βΜΐte>],ΒΗcjiΒΐaBB-> uone. E e, >ΚΗΟΟΤΒΧ'Β. KOTOPBLH OB7> 3aHHMajnb, Η BT> «peHecTB^ Η BTb CTpaTnriaxi» Η BCBXX KpacHB' ο6ΐΗΒpo;βοτBHOΒβΒΗΜΧΊ> cjrYH\6axi> 6e3yKopH3He.HBO BX BceM-B OTAaBajrc» ce6a ΒΊ> pacnopaHieHie OTe^ecTBa, OTHOC^CB cnoKofiHO KO BCBMT>, ynpaBJia^ BC^MX 6e3ynpe^B0 κ cnpaBeAaHBO; 3aHHMaH ΒΊ> 4*Ώ pa3i> BBicmyio ΑΟΛ^ΚΗΟΟΤΙ, — KaKi> cjcorj^AOBaJi o o6pamaaci TaKHATt >My«aMi >CBOHMH HaHaJuCBe »CTBOBa TKi»aMHΗ MHOHt ecT6paTi BO pa3i >>, — HanpaBJi fli CBIHI. CBOIO Α^^τβΛΒΗοετι» κο Bc^iecnoMy p c T Hi i KaKi > > , ci CTapi m i M H KaKt , CB A^TBMH KaKi> οτβαΊ>, r aci i o , cb ΒΟΛΚΙΙΜΗ ΑΟ^ΡΟΑ·ΒΤΟΛΗΜΒ, 6ΚΗΙΤ> noxnin,eHi> 3aBHCT.iHBtiM'fc ροκοΜτ» ΑΟ ΟΚΟΗ^ΗΙΛ cpoica cJtyHc6w, yKpai n eHHBi l i WEACTBi ea3ΤΟΓΟ] rpa«AaHe Η HHOcτpaHΠL·I, BcafeACTBie noxHmenia CMepxBio Myata, cToaBniaro BO r-iaB^ TairopoAa, ci> HTOoneH[BaJHJi i HapoAt u ropoAa, Η3Ί>1 κοτορΒΐΧΊ> npe6iJBSurH y nacb HHOCTpaHHbi, CO^JH AOCTofiHi>iM'i>> ΧΟΒΒΤΒ, H CB, ^ΓΓΟ6ΒΙ Θβοκι-Β 6UJII» yB-BHiaHi> βΟΛΟτυΜΊ» Β·ΒΗΒ,ΟΜΊ> Η 6bJzC £χί>.Ί&Ε0 ripoB03rjiameHie ^ρβ3Ί> rjianiaTaa, ΗΤΟ «ΟΟΒΒΓΒ, HapoA^» Η podnue ropoAa npe6i JBai3a(>o0TaMu mHX'LΟ6Ί> · y nacb HHoc T^jpaHn yBi>H«iHBaiOT'L·nojGeBoK^a3y ropoAy»; CaTnpoBa,HTO6H npeB3omeAi naro (eBn'bnpHHocHBmnxt οττ> BBKa OTJi n aBi u i x ca o6w, e wh a rB ero H3o6paecnxz «eaie Hae; mHrB 6uao nocTaBJieHO HR ο^υα,βοτΒβΒΗΒίδ cnerB BI>raMHacin,ο ποοτροβκ"Β KOToparo ΟΗΊ> caMi» ΚΜ·Β:Π» noneneHi HTO6H 3TO nocTaHOBJieHie 6BIJIO BKq^saHO na (jf^oicaaieHHofi iumrB Η nocTaBaeHO Ha caM0Mi> BBAHOMI>

BOO^me

BO BCeMl· H KO BCEMl», T a K t

ΕΛΙΗΗΕΜΈ

HTO CBOeK) VAfBpeHHOCTBK), ΛΚ>6θΒΙ>Η> ΚΈ OTe^eCTBJ Ά rOCTenpilIMCTBOM1> K'1»

M^CTB TOpOAa, &ΧΛ ΤΟΓΟ HTOOBI BCB 3^3B8UIH, ΎΤΟ 3Τ0ΤΤ> ΜΥίΚΊ, 6blJl'b Aep3H0BeBeHT» B1> M y ^ e C T B B , ΗβΙΙβΑ^ΜτεΛβΗΧ Β1»

Αθ6ροΑΈτβΛΗ; cnacHTejieHi» corpa»AaHaMi» n He.noBiKOJiK)()HBi> ΚΊ» HHOCTpaBnaat, ΒΛΗ xaa noompeaia AUV/I iiorymHxii «OOHTB 0Te*iecTBO Η 6^aroA"BTeJii>cTBOBaTi> eMy-

41, Fragmenta duo tabulae lapidis albi (calcarii, ut yidetur), crassae 0,055 m. α est tabulae angulus sinister superior, a. 0,19 m. totidemque latus, a partibus sinistra et summa quadro omatus (supra videtur fuisse anaglyphum); b ab omnibuspartibusmutilatuir}, a. 0?22 m., 1. max. 0323; supra exsta,t spatium vacuum, tum sequitur quadri particulaj in qua folioli 10*

76

OLBIA ET ΛΊΟΙΝΙΛ.

J6 41, 42

e

srt iA,erae

22ΐΓΓϊ^β^τί ; r r*** ^

Fr a u b i e t n n ^ a n r l T ?

utnuaque fragl*entum

tt

(

°'

010 m )

'

m ntr

·-*

oque fragmeuto optime legimtur.

ectypis chartaceis accuratius delineatum praeVeO

P T

m

)

" "

0".E?^V ^KIEfKO^KAEl' ^ANTIOI^ D p o :

V. 5 primum Ε ^itiose pro Η scriptum certissimum est. ι ^ "Οσαι πόλ«[ς] εστε[φάν(οσαν τόν δείνα. . . .] Όλβιοπολεΐται, Μειλή[σιοι η Άπαμεΐς, Νεικομηδεΐς, [ \'ήι{\καεΐς, Β[υ]ζάντιοι, Πρου[σείς, ι 6 (Ή)ρα*λεωται, Άμαστρ[>ανοί, ΚαλλατιΊJ ανοί?...

*2. Tabula marmoris cinerei ab inferiore rarte frarta rf„* η™ pte fragmeDtiB ( „ _ « ) Μ η φ ο Λ ΐ ) a i t a 0 g 2 ,^™' °'06,m· <*«·. « W<«

sartabat W t a M f

e,TO ^ " « c L u Τ

Τ

""*· * " "»—

3β 42

DECKETA.

77

(altae fere 0,02 m.) etiam nunc optime leguntur. Mosquae exscripsi in museo histprico (inter Buratschkoviana).—His sextum fragmentura f addidi undique mutilum/ a. 0,19 m.; 1. 0,14, in.museo. Universitatis Kioviensis servatum; quod quin ad eandem pertineat tabulam, propter litteratarae similitudinem dubium non est. Huius ectypum chartaceum Iul. A. £ Kulakovskii beneficio debeo. Edidi IosPE1. I, n° 24. Hic eadem apographa repeto. α

ι

ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΝφΛΕΙΜΝΑΓΟΥΤΟΒΜΗΝοΣ ΛΗΣΙΑΣΣΥΝΗθΡΟΙΣΜΕΝΗΣΠΑΝΔΗΜΟΥ ΘΕΝΟ_ΥΣΔΆΔΟΥΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΣφΛΕΙ^Γ e j | MNATOYCilPW· 'ΝΤΟΒΕίπΕΝΕπΕΙΔΗΚΑΛΛΙΣΘΕΝ Η Σ δΚΑΛΛΙΣΘΕΝΟΥΣΑΝ. ΙΟΜΕΝΟΣΠΡΟΓΌΝWNETTI ΣΗΜWNTE ΚΑ Ι Σ Ε Β Α Σ Τ Ο Γ Ν Ν Σ Τ Ν ι Κ Α Ι Κ Τ Ι Σ Α N T W N T H ΝΤΤΟΛΙ Ν Κ Α Ι ΤΤΟΛ ΛΑΕΝΕπΕ'-ΟΥΣΙΚΑΙΡΟΙΣΑΥΤΗΝΕΥΕΡΓΕΤΗΚ.ΟΤΝΝΗΝΟΕπΑΙ ΝΟΣΔΥΣΕΦΕΙΚΤΟΣΜΕΝΛΟΓΝΑΙΜΝΗΣΤΟΣΔΕΧΡΟΝΝΤΌΙΟΥ TWNOYNT.ΓΟΝΝΣπΡΟΓΟΝΝΝΌΥΜΟΝΟΝΑΥΤΝΝΤΗΝΟΥΣΙ ιοΑΝΑΛΛΑΚΑΙΤΗ^ΑΡΕΤΗΝΚΛΗΡΟΝΟΜΗΣΑΣΕπΕΚΟΣΓ^ΉΣΕΝ ΟΥΧΥπΑΝΑΓΚΗΣΑΝΘΡμίπίΝΗΣΔΑΜΑΣΘΕΙΣΑΛΛΥπΟΘΕΝΝπΡο ΝΟΙΑΣΠΑΙΔΕΥΘΕΙΣΑΥΤΟφΥΗφΙΔΟΣΟφΙΑΝΑΣΥΝΚΡΙΤοΝΕΚΤίΣΑ d ΤΟΑΝΔΡΝΘΕΙΣΔΕΗγΑΤΟΤΗΣΓΤΟΛΕΙΤΕΙΑΣΚΑΙΤΤΙΣΤΝΣΜΕΝΕΣΤΡΑ ΤΐΒΣΕΝπΑΣΑΝΑΓΑΘΗ4πΡΟΝΟΙΑΝΤΗΣφΥΛΑΚΗΣπθΙΗΣΑΜΕΝοΣ 15 ΣΕΜΝΝΣΔΕΚΑΙΔΙΚΑΙΝΣΤΑΣΕπΚΝΥΜΟΥΣΑΡΧΑΣπΡΗΤΑΣΈΤΡΑ ΚΐΣ^ΣΕΝΛΕΓΝΝΤΑΑΡΙΣΤΑΚΑίπΡΑΤΤίΑΝΤΑΣΥΝφΕΡΟΙΙΤΑπΑ 'ΠΡΟ ΙτΗ^ΑπΕΔΕΙΧΘΗΤΗΣπΟΛΕΗΣΙΕΡΕΥΣΔΕΓΕΝΟΜΕΝΟ^ ΕΣΤΗΤΟΣΤΗΣπΟΛΕΗΣΗΜίΛΝΘΕΟΥΔΙΟΣΟΛΒΙΟΥ» 3Υ Σ Α Σ Τ Ο Ν Θ Ε Ο Ν Α Γ Ν Μ Σ Τ Η Σ Τ Ι Λ Ν Α Ε Ρ Ν Ν Ε Υ Κ Ρ Α ^

20

ΕΠΕΤΥΧΕΝΕΥΕΤΗΡΙΑΣΤΗ^ΤΕΟΥΣΙΑΝΠΛΤ ΙΛΡΟΜΕΝΟΙςΕΤΤΙΔΙΛΟΥςΧΡΗΙΛ"" /

ι

\0

,ΥΚΟΣΗ> ΛΙΣΘΕΝΟ^ δ ΣΕΝΕ.ΚΕΝΙ* ΝΣΑΝΑΤΕΘ" %τμΓΓΗΣΤΤ
V. 12 quadratarius ΦΙΔΟ pro ΦΙΑΟ incidit. V. 14 in. ligaturae quae est Η summa lineola lapide fracto laesa est ita, ut vix dispiciatur.

78

OLBIA ET YICINIA.

ι [Έπί αρχόντων των περί] Θρασύβουλον Φλειμνάγου το β', μηνάς [του δεϊνος τή δεΐνε? έκκ]λησιας συνηθοοισμένης πανδήμου, [είσηγησαμένου Καλλισ]θένους Δάδου, Θρασύβουλος. Φλει μνάγου [ο π]ρώ[τος άρχω]ν τό β' είπεν* 'Επειδή Καλλισθένης Γ> Καλλισθένους άν[ήρ γεν]όμενος προγόνων επισήμων τε και σεβαστογνώστω[ν] και κτισάντων τήν πόλιν και πολ λά εν έπεί[γ]ουσι καιροΤς αυτήν ευεργετηκότων, ών ό έπαι νος δυσέφεικτος μεν λόγω, άίμνηστος δε χρόνω* τοιού των ούν γ[ε]γονώς προγόνων ου μόνον αυτών τήν ούσί10 αν, άλλα και τήν άρετήν κληρονομήσας έπεκόσμησεν/ ουχ υπ' ανάγκης ανθρωπινής δαμασθεις, αλλ' υπό θεών προ νοίας παιδευθείς αυτοφυή ·φ;(λ)οσοφίαν άσύνκριτον έκτήσατο· ανδρωθείς δε ήψατο της πολειτειας και πιστώς μεν |στρα- : τήγησεν, πασαν άγαθήν πρόνοιαν της φυλακής ποιησάμενος,. 16 σεμνώς δέ και δικαίως τάς επωνύμους αρχάς πρώτας τετράκις ήρξεν λέγων τα άριστα και πράττων τα συνφέροντα πα τήρ απεδείχθη της πόλεως* ίερευς δε γενόμενο[ς του] προεστώτος της πόλεως ημών θεού Διός Όλβιου [και. . . ^ού σας τόν θεόν άγνώς, της των αέρων εύκρα[σιας δεόμενος] 20 έπέτυχεν εύετηριας· τήν τε ούσίαν π[ασαν έζανήλωσε, τοΐς δε]ομένοις έπιδι[δ]ούς χρημ[ατα, δσων έδέοντο(?). . . fragm. /. . . . .και άναγορευθή3 ναι υπό του κήρ]υκος* Ή [βουλή και ό δήμος στέφανοι χρυσω στεφάνω Καλλισθένην Καλ]λισθένο[υς, άνδρα αγαθόν τη πατριδι άεί γενό5 μενον, άρετή]ς ένεκεν [και της εις τόν δήμον τόν Όλβιοπολειτών καλοκαγαθίας· άνατεθή[ναι δε αύτου και εικόνα ενοπλον(?) εν τω έπισημοτά]τω της πόλ[εως τόπω και έπιγράψαι τάδε' *0 δήμος Καλ λισθένην Κα]λλι[σθένους (?) κτλ. Decretum hoc in honorem Callisthenis Callisthenis f. civis de patria optime meriti factum ideo maxime niemorabile est, quod eius aetas accurate definiri potest, id quod in titulis Olbiopolitanis perraro contingit: idem eniin procul dubio Callisthenes connnemoratus est in titulo dedic&torio ad Septimii Severi tempora pertinenti (a. 196—198), quem infra dabimus; id maxime ea re confinnatur, quod utrobique Callisthenes ιύατηρ της πόλεως audit, et praeterea qui in eodeni titulo archon eponynras est Callisthenes Dadi f., idem est sine dubio, qui hic est rogationis auctor. Ita decretum et ipsuni ad Septimii Severi tempora (193—211 p. Chr.) pertinet, aut ad proxinie insequentia? quia factum id esse post mortem

As 42, 43

DECRETA.

79

demum Callisthenis probabile est. Idco alia quoque dccreta, quorum praescripta ct dicendi gemis liuic similia sunt, ad eandem iere aetatem referrc licet. Stili inelegantia laudumque nimia copia et sermoDis barbaries liic eaedem sunt quas iu tit. 40 notavit Boeckhius. et enuntiatoruni structura vv. δ—9 manifesto foedata est vitio: nam rogatioms auctor, cum post primi enuntiati initium επειδή Κ. Κ. άνήρ γενόμενος etc. Callisthenis maiores laudibus cumulasset. w. 8—9 ad ipsum Callisthenem transiturus verba τοιούτων ούν γεγονώς προγόνων addenda- duxit, quibus interpositis factum est, ut primum cnuntiatum praedicato careat. Si vis igitur rei grammaticae consulere, haec verba redundantia deleas necesse est ut verbum finitum, quod v. 10 extr. extat, ad hoc primum emmtiatum retraliatur: Επειδή Κ, Κ. άνήρ γενόμενος προγόνων — , ου μόνον — άλλα και — κληρονόμησα; έπεκόσμησεν. Ea quoque enuntiata. quae sequuntur, ita inter se coniuncta sunt, ut coniunctionis επειδή nulla ratio habeatur; sed hoc in decretis saepissinie fieri nemo ignorat.

I l e p e B o ^ i » . IIpii apxoHTaxi> OpaciiBy.rB cumb coopaBLiieMwi BceHapoAHom> co6paHiii, no AOK:iaAy KanjnceeHa ,HaAOBa, epacnsy.TL· Φ^ΙΜΒΑΓΟΒΊ», nepBHM apxoHTi> ΒτοριΐΗΗΟ, πρβΑ·ϊθΗίΗ.ιχ: TaKi, Kaia, Ka;unceeHi> Κω:ΐΗΧθβΗ0ΒΊ>? MYHCL nponcxoAfl£Q.iii οτι» ΟΓΒΧΗΙΙΤ6.ΙΙ»ΗΜΛ Bpeiiena, noiBa.ia κοτορι>ιχτ> [τ- e. προΛκοΒΊ»] HeBbip&mMft CJOB&MII, HO npncHonaMirrHa BO ΒρβΜβΗκ; HTaKi>, npoiicxoAH OTB TaKHXi> πρβΑκοΒ'ΐ», ΟΗΊ> Hac.iBAOBfl-.TL· ne TO.TBKO ΗΧΊ> HMjmecTBo, HO Η jo&iecTL·, H npiyKpaοορ·Β.ΐΊ> caMopoAHYK) necpaBHeHHyio MYAPOCTB; ΒΟΟΜΥΗ^ΒΊ» /Κβ, πρίίοτΥΠΗ.ΐ'Β κτ> rocyAapcTBeHHofi Α^ΤΘΛΒΗΟΟΤΗ Η ΒΪ>ΡΗΟ ΟΛΎτκάΆΊ» ΟΤ])ΛΤΗΓΟΜΤ>, 0Ka3aBT> ΒΟΡΒΟ:ΜΟ;ΚΗΟ£ Aoopoe none*ieHie οότ> oxpaHB wpoda, a TaKHce AOCTO^TMMO Η cnpaBeAinBO MeTwpe pasa ncno.TH>ui> AOJWHOCTI. nepnaro apxoHTa-anoHHMa; 3a npeBOcxoAHbie COBBTM Η no;ie3Hyio Α"ΒΛτβ."ΐι>ΗθοτΒ ΠΟ.ΊΤΗΗ.ΊΊ> 3BaHie OTua ropOAa; CAiuaBmiici» Hve JKpeu.OMi> noKpoBHTe:iBCTByK)maro Hauieaiy ropoAy oora 3eBca ΟΛΒΒΙΛ [G*iacT.iiiBaro] ir onaroMecTnoo 6ora, otfpaTH-ica CT> MOJB^OIO Ο oaaropacTBopeHiw B03AyXOBT» II BBIMO.IH.TL· Ο^ΟΤΪΙΙΙΒΒΙΗ ΓΟΑ*Ι>; ΗΜΥΉβΟΤΒΟ ΗίβΧΒΟβ BC.e H3Aep«a.Tb(?), J&B&X BCBMt ΗΥΛΪΑ&ίΟΙΙΙ,ΗΜΟΛ ΑβΗΙ»Γ1ί, CKO.IBKO OHH npOCHJIl(?) .... 06A. /: . . . u npoB03raaciiTL· Ίρβ3Ί» r.iainaTaa: σΟοΒΐτι» n HapoA^ BBHHaerc» 30.ΙΟΤΒΙΜΤ> BBHB;OMT> Ka.unceeHa KajJuiceeHOBa3 My^a ποοτοππΗΟ oκa3L·IBaBllIaΓO AO^po CBoeMy OTe^iecTBy, 3a ero jp6xecTh Η tfeaynpeHHoe noBeAeme no omnomenm ΚΊ> HapoAy OjtBJonoJHTOB-B»; nocTaBHTB n H3o6paHceHie ero Ha UI;HTB(?) BT» caMOMt BHAΗΟΗΊ> MBCTB ropoAa Η cA^kaaTL· ca^AyioiUYK) HaAnHCL·: «HapoAi> Ka.uHceeHa KaxjnceeHOBa » Η τ. χ ΒρβΑΚΟΒΤ» C.TaBHI,]I'bj

H3B"feCTHiJX'I> Α Β Γ Υ 0 Τ 3 Μ Τ > ,

OCHOBaBIUHXT> WX-iHTo Γ θ ρ θ Α >

Β 0Ka3aBHIHXT>

βΜΥ ΜΗΟΓΟ yCJYTL· BT>

CH.TL· ΗΧΊ>; Ηβ DpHHy^AeHHIJfi VeJOBBMeCKOK) Ηβθ6χθΑΗΜΟΟΤΒΚ), HO BOCnHTaHHLlK (>0/ΚΘ(:ΤΒβΗΗΒΙΜΤ> πρΟΒΙΙΑ^ΗΪβΜΤΒ, Π ρ ί -

4 3 . Tabula

marmoris candidi infra accurate abscisa, a, ut nunc est 0,86 m-, 1. 0,89, cr. 0,065. Supra ornata est aetoinate alto, fastigio semirotundo praedito et intra tribus circulis ornato unum centrum habentibus. Sub aetomate et a lateribus tabula quadro duplici ornata est. Primus tituli versus in quadro exaratus est litteris aliquanto minoribus, quam reliqui. Omnes tituli litterae (a. 0,023 m.) accurate et alte incisae, sed inaequales, optime etiam nunc leguiittir. Exscripsi et edidi EAK. f, 14, p. 94—97, n° 1. Hic imaginem photographicam in zinco repraesento. Lapis a. 1904 a Pharmakoyskio in Olbiae ruderibus effossus exstat Petropoli in museo ^iversitatis.

80

O L B I A ET VJCINIA.

10

In toto titulo ne una quidem littera est dubia ι Ό δήμος ό Όλβιοπολειτών χρυσώ στεφάνω στέφανοι. 'Επί άζγόντων των περί Θρασύβουλον Φλειμνάγου το β', μηνός Κυανεψιώνος ηι', εκκλη σία; συνηθροισμένης πανδήμου, είσηγησαμέ5 νων των συνέόρων, Νείλος Πουρθαίου είπεν Επειδή Καλλισθένης Δάδου, γένους γενόμενος λαμπρού και σεβαστογνώστου, ζηλώσας το προγον.νόν άξ(ωμ-7 fiir/» έπανείλατο παντός επαίνου άξιον εν τε γαρ ταΐς μεγίσταις και επώνυμοι; ίο άρχαις πρώταις τρισιν άρξας επιμελώς και πισ τώς και όικαίω; διήνυσε τάς άρ/άς* και στρατη-

3fe 4 3

JVs 4 3 , 4 4

DECEETA.

81

γήσας πασαν έπιμέλειαν έποήσατο της ει ρήνης,, προκίνδυνευω ν άεί της πατρίδος' σει^ [σμου τε γενομένου? μετά πάσης προθ]υμίας

Callisthenes Dadi f., in cuitis honorem hoc decretum factum est, videtnr vir fuisse in patria clarissiinus. Nomen eius in aliis duobus titulis Olbiopolitanis obvenit, qui antea innotueruiit. Ad eundem annum (ut patet ex archontis nomine) refertur decretum n° 42, ab hoc ipso Callisthene in honorem Callisthenis Callisthenis f. propositiim (nam participium είσηγησαμένου et litterae nominis ΚΑΛΛΙΣ in lapide quamquam DOn supersunt, tamen cum summa veri specie restituuntur). In balnearuni dedica;tione, quam ad annos 196—198.p. Chr. referri probavimus (v. infra), idem Callisthenes est archontum coUegii princeps (w. 9—10: [επί άρ]χόντων των περί Καλλισθένην Δάδου). Lapide post nomen Δάδου fracto non coostat, fueritne additum το β' aut το γ', necne; sed eum paucae tantum litterae videantur periisse. quae vix sufficiant nomini archontis proxime subsequentis supplendo cum initio nominis patris eius, probabilius fit irihi] ibi additum fuisse. Cum vero ante annum Thrasybuli PMinmagi f. iterum archontis, quo decreta duo, quae examiiiamus, facta simt, Callisthenes iam fer fuerit arcbon, patet baec duo decreta balnei dedicatione aliquot annis esse recentiora et ad primum sa,eculi ΙΠ p. Chr. decenmum maxhna cum veri specie esse referenda. Ε decreto, quodntmc examiBamus, priimim cognovimus Olbiae aetate Romana magistratus fuisse, qui σύνεδροι vocarentur et iater alia officia munere του είσηγεισθαι τα ψηφίσματα fungerentur. Si reminiscamur aetate Eomana in multis ciyitatibus Graecis*) συνέδριον senatum esse vocatum senatoresque συνέδρους audiisse, fortasse yerum videbimus, si coniecerimus Olbiae quoque συνέδρους senatus partem vocari, quae res gesserit quamque πρυτάνεις vocari olini coniecimus2). Quod nomen ex hoc decreto in aliis duobus (nn° 44 et 47) nunc supplerelicet: ' .. '■ : : · ■■·-,/!i ^ Κυανεψών mensis Olbiae primum hic obvenit; sed fuisse eum in fastis Olbiopolitanis iam dudum providimus3). 44. Fragmenta quattuor tabulae marmoris aJbi crassae 0,065 m., litteris 0,018— 0,02 m. altis insenptae. Fr. c altum est 0,17 m. totidemque latum; a dextra marginis pars superest cum ornamento eleganter sculpto. Odessae in museo societatis exscriptum edidi IosPE1. v. I n° 42.—Fr. α urtdique mutilum, alt. max. 0,23 m./L max. 0,16, Surutschanus acquisivit post a. 1894 (ubi et quando repertum sit, ignoro); b undique mutilum, a. max. 0,18 m., I. max. 0,175, et d item undique mutilum, a. 0,105 m., L 0,115, reperta m. Inlio a. 1893 in vico Kyuwpy6o dicto, prope oppidum Oczakov sito, eodem anno a Surutschano empta sunt; ectypis chartaceis usus edidi c et d IrnS. p. 4, n° 3. Iterum omnia 1) Vide G. G i l b e r t , Handbuch d. griech. StaatsaJterthumer, v. II, p. 316,

2) H3CMbd. οότ ucm. u ioc cmpoib %. θΛ*βύι, ρ. 228. 3) V. nunc Ποντικά, ρ. 25—36. 11

82

$44

OLBIA BT VICINIA.

fragmenta ex ectypis descripta et coniuncta edidi IosPE1. τ. IY add. p. 267—8. Hic omnia fragmenta ex ectypis accuratius delineata repraesento (ye v. m.). Animadvertendum est huius tituli litteraturam adeo similem esse litteraturae n° 42, ut non sit dubium, quin utrumque decretum ab uno quadratario lapidi sit incisum; non solum litteranim formae, sed etiam magnitudo et intervallorum latitudo eaedem sunt (haec iam dixi IosPE1. ν. Ι add. p. 221).

ΙΟΜ1

Ν KTTEj

^ΓοΝΝΝΓΕΙ ■WHKAC ΙΜΕΓΑΛΑΑΓ> UNZMAWt ΙΤΟΥΓΕΝΟ' :ΙΤΟΙΙΓ r _ YSlTHnOAEJ^ 10

ΑϊΤοΑ&Γ

fOi :EHOIH: 'WTTONf

ΒΑΕΙβΟΜΕΝ]

fhWETomtf

Fragmentum d ubinam collocandum sit, non video; reliqua quin recte coniunxerim, nullus dubito. Eorum textus ad huac moduni videtur restituendus: 1 [Έπί άρ]χ[όντων των περί , μηνό]ς Θα[ργηλιώνος , έκκλ]ησί[ας γε]νομέ[νης πανδήμου, είσ]ηγ[ησαμένων των συνέδ]ρων, εΙ]πεν έ<ι>πει[δή δ δείνα Καλ]λισθένου, . . . άζιος Κ[ δ [πρ]ογόνων γε[γονώς λα]μπρών και σ[εβαστογνώστω]ν, πολλά [κα]ί μεγάλα άγα[θά] τω δήμψ κατ[ηνύσατο διαφερό]ντως, [τή]ν του γένου[ς] άξίαν ζηλώσα[ς ] έν ά[πα]σι τοΤς συμ[φέρ]ουσι τη πολει με. . . . και γ[νωρ(]σας τό άξ(ωμ[α του γένους 10 δι' ά] θλειβομένη [ή πόλις ♦. ♦♦ αυθ]α£ρετος μητ .. . . ♦ · Υ]ατ.

..

Λ° 44, 45

83

DECRETA.

Ιη fr. c ν. 2 tertia a fine littera perquam detrita antea mihi videbatur fuisse II vel E; sed cum iterum iterumque ectypum examinarem, mihi persuasi fuisse P. Itaque,nihil obstat, quominus [των συνέδ]ρων restituamus e n° 43. ThargelioD mensis, cuius nomen fr. α ν. 2 satis probabiliter mihi videor restituisse, Olbiopolitarum fastis addendus est. 45. Fragmenta duo tabulae marmoreae. Fr. α altum 0,11 m., 1. 0,13, in museo Universitatis Kioviensis servaturo. Ectypo chartaceo, quod IuL A. f. Kulakovskius benigne praestiterat, usus edidi IosPE1. v. I n° 31. Hic ex ectypo accuratius delineatum praebeo C/4v.m.).

r

ΌΝΤΪ

IAHNJECM

[Έπί άρχ]όντω[ν των περί τόν δείνα του δεΤνος, μην]ός Ληνεώνο[ς κτλ.

Fr. b ab omnibus partibus mutilum, a. max. 0,175 m., 1. 0,20, cr. 0,045, litteris inscriptum diligenter incisis optimeque conservatis, Odessae exscripsi in museo societatis (inter Curisiana) et edidi IosPE1. ν. Ι n° 38.

7\ΝΔΡθΣ; ?ΕΠΗΝΗΓΘΑΙ >ΙΡ)ΔΑΕΝΟΙΑΑΊ LOTI

...

r

.

ώστε θαυμά-

ζειν την τ]οΟ ανδρός ά[ρετην πάντας. δι' ά έδοξεν τη βουλή και τω δήμω] έπηνήσθαί [μέν τόν δείνα του δεΐνος έπί τη εις την πα]τρίδα εύνοία, ά[ναγορευθηναι δέ υπό του κήρυκος έπί της έκκομιδης αυ]του, δτί ό [δήμος στέφανοι κτλ.

Postea, cum utriusque fragmentl· ectypa chartacea inter se compararem, vidi litteras pari esse magnitudine (praeter fr. α ν. 1) adeoque inter se similes," ut eiusdem esse lapidis ambo fragmenta sint visa. Haec monui in addendis ν. Ι p. 220. Ibidem propter litteraturae similitudinem ad eandera tabalam rettuli fragmentum c ab omnibus partibus mutilum praeter sinistraui (a. 0,11 m., 1. 0,09), cuius ectypum e museo Universitatis Kioyiensis acceperam ab Iul. A. f. Kulakovskio. Scribendi genus quod est Ληνεώνος (pro Ληναίώνος) et litteratura imperatorum Romanorum aetatem iodicant. 11*

84

JB46

OLBIA ET YICINIA.

46. Fragmenta tria tabulae marmoris albi, 0,07 m. crassae. Fr. α est 0,33 m. altum, 0.21 latum, a dextra marginis partem quadro ornati, supra epistylii particulam servat; fr. c ab onmibus partibus praeter dextram mutilum, a. 0,25, 1. 0,21. Mosquae utrumque exscripsi in museo historico (inter Buratschkoviana). Fr. b edd. P. Koeppen, Alterth. am Nordgest. d Pontus p. 82 n° 6, cum suppleinentis Eichenfeldii. Boeckh, C. I. Gr. II n° 2062, «Jitterarum formis diligentius expressis ex Koeppenii manuscripto». Servabatur olim in bibliotheca Universitatis Charcoviensis, cui a comite S. Potockio donatum erat, sed a. 1883 ibi iam non inveni. Repetii exemplum Boeckhianum et cum fr. α et c coniiiDgere non dubitavi, cum et scripturae rationes et argumentum optime conveniant. Coniuncta edidi IosPE1. v. I, n° 27. Hic eadem apographa repeto. η

ι

5 b

Ι

\ Η I ΚΑΔΔΙΝΟΥ ΟΠΟΛΕΙΒΝ >ΙΔΗΜ0ΥΕΙ -OVnATPOCI Λ ι r

ITHH Π Α ΡΕΧ CENAEKAL ΥΚΑΙΕΛΠΊΖΟΜΕΝ e IBACKANOYI 5 ΛΕΠΕΙΝΤΗΠΑΤΡΙΔΙΥΠ ΟΥΚΑΙΠΑΝΤΑΙΈΙΚΝΜΓΟΕπΑΦΥΤΕ 4WCAX^EC^HNAI HACANTHN "Ο Ι Ο YTWAAPlAl ΕΔΟΞΕΝΤΟΙΠ ΙΤΗΒΟΥΛΗΚΑΙΤ' ΔΗΜωΕΤΕφΑ ίο PYCWCTE<*>AN "ONTEKHPYKA TOYOIAPXON PYCWCTE 'AITNW TOY|

/r.a

l

['Αγαθή ι τυχ]ηι.

[Έπΐ αρχόντων των περί τον δείνα] Καδδίνου, [μηνός , έν Όλβφπόλει Βω[ , εκκλησίας γενομένης πα]νδήμου, et5 [σηγησαμένου (nomen Yiri et patris) τ]ου πατρός της πόλεως κτλ.

Jft 46, 47

fr.b-i-c

'

DECBETA.

85

l

♦ . χα]ί τή[ν?. . . παρεχ[όμενος εαυτόν ευ νουν έν ταΤς πρό]ς £να £κασ[τον ϋπαντήσεσι διά παν τός του βίο]υ και έλττιζό(χεν[ος πάσας τάς λει5 τουργίας έκτε]λέσειν τη πατρίδι, ύπ[ό του] βασκάνου [καί άπαραιτήτ]ου και πάντα νεικώ[ντ]ος Π(λ)ουτέ[ως άφηρπάγ]η, ώς άχθεσθήναι πασαν την [πόλιν έπί τ]οιούτψ άνδρι* δι1 [α] έδοξεν τοΤς [τε άρχουσι κα]ί τ?) βουλή και τ[ω] δήμω στεφα10 [νώσαι αυτόν χ]ρυσω στεφάν[φ, τ]όν τε κήρυκα [άναγορευσαι έπί της έκκομιδής αυ]του* «Οι άρχον τες και ή βουλή και ό δήμος στεφανοϋσι χ]ρυσφ στε[φάνφ τον δείνα του δεΐνος» κτλ.

Fr. α ν. 1 litterae maioris -sunt mensurae. Ibid. ν. 2 fortasse Δ Δ errore pro ΛΛ incidit lapicida, ut Κάλλίνου legendum sit Similiter fr. c v. 6 TTAOYTE sine dubio pro ΠΛΟΥΤΕ scriptum. Contra eiusdem versus litteram M, quae fr. l· extrema est, a Koeppeno vitiose pro Ν exscriptam puto; qui fortasse νεικωμένης forma quae est in tit. 52 in errorem inductus est. Fragmenti α praescriptorum particulam continentis versus 2 restitui non potest, cum singularem quandam mentionem contineat, quae in aliis Olbiopolitarum decretis nondum sit inveBta. Olbiopolis nomen v. 2 si recte.restitutum est, primum hic invenitur graece scriptum: adhuc enini ex solo Plinio (N. h. IV, 26) id novimus, quem ex civium nomine illud nomen urbis conlegisse putabat Boeckhius C L G. II p. 86. Πατήρ της πόλεως (ν. 5) in aliis quoque titulis Olbiopolitanis redit (ex. c. n° 42).

O6ceoeu J.fc-*-c:JKΒ. H3ΒΛΛΛΟΒ 6 j a r o c i j o H Hi J M > i ΒΊ>Haοβοηχτ ΟΗΟΙ ΠΘΗΙBΗoΧΊmft»ecTBeCBHHHTB ΟΤΛΒΛΒΗΗΜΗ ΧΗΕΡOTΗ ΒΊ6M>JTBnpoIATπOJοeΗίpHπΐeβ,KexΒiOΤΒHeiAT»Bc3aeBfiHCTj B H Η no a B a Ha x e H c j b i Hc n o j r a e m e BCBX" c j y ^t f t r H Bi M i > i , Ηβ ^ Μ θ Λ Μ ί ΐ > Μ ί ΐ Β · ΗTu,ΒΟ€COBBTT» ΠΟ6Β>Κ^ΚΗΙ)^ΗΜΊHa>poAJBIjyTenoMcTaHL'OBHJ · , Ta K t Ητ ο Be c b Γο ρ ο ^ τ » one i a JUIXCX no T a K OMi > My K j B; n o a O i My a p x o H H y B BHq a T B e r o 3 0 Λ ΟΤΒΙ Μ Ί > npoBoerJaicnTL· qpe3t oauiaTa npn ero BUHOCB: «ΑριοΗΤΒΐ, ΟΟΒΒΤΒ Η HapoA^ yBBHHHBaoin> 30ΛΟΤΗΜΤ» ΒΒΗΙ^ΟΜΒ

TaKoro-το.» Η τ. *.

47· Fragmentum tabulae marmoris albi a dextra parte et infra fractum, a. 0,45 mM 1. 0,23, cr. 0,08; supra aetomatis pars cum acroterio superest et a sinistra pars quadri eleganter sculpti, quo titulus erat circumdatns. Litterae bene servatae facillimaeque sunt lectu; Edd. C. Vidua, Inscriptiones ant. in Tiircico itinere collectae (Par. 1826), tab. I n° 1; inde Boeckh, C.L Gr. Π n° 2083 (cf. add. p. 1000). Exstat Odessae in museo societatis. Exscripsi et edidi IosPE1. ν. Ι n° 28. Hic accuratius ex ectypo chartaceo delineatom praebeo (^ v. m.).

86

O L B I A ET ΥΙΟΐΝΓΑ.

ΕΓΠΑΡΧΟΝΓ TOYPEHN.I CAMENWI Δ,ΗΚΑΛλ/ %

Λ» 47, 48, 49

ΈπΙ άρχόντ[ων των περί τον δείνα του δεινός, μηνός Άπα]τουρεών[ος. ., εκκλησίας γενομένης πανδήμου, είσηγη]σαμένω[ν των συνέδρων, 6 δεΤνα του δεΤνος είπεν' Επει δή Καλλισθένης? του δεΐνος, άνήρ γενόμενος εκ προγόνων] διασήμ[ων.... V. 7: [της ήλφίας?. . ,ν. 9: ήρΕ[εν] sive ήρξ[ατο. . .

ΕΑΝ

Var. Ι V. 4 extr. Μ—ν. 5: ΤΗΜ— ν. 6: ΜΕ —ν. 7: ΚΙΑΔ Vidua. Est fragmentum decreti in honorem Call(istbenis?) cuiusdam facti. Litteratura ei simillima est, quam vidimus in titulis 42 et 44.

48. Fragmentum tabulae marmoreae undique mutilum, altum in superficie adversa 0,066 m. totidemque latum, cr. 0,071. In Olbiae ruderibus a. 1879 a Surutschano repertum et in eiusdem museo quod erat KiscMnevi repositum est. Nos adfidemectyporum duorum, quae idem humanissime miserat, dedimus IosPE3. ν. Ι n° 2 9 et Mc accuratius repraesentamus Q/z v. m.). nX&UC-rl ^^ΥΛΛΗΝΟΣ/

ΓΡΚΛΑΟΓ

[TO^rjJ άγαθϊ]. Έπ[ί αρχόντων τών περί τόν δείνα · · · ·]ου> ΡΨ^ς [του δεΐνος. ., ό δεΐνα του δεΤνος εϊπε]ν' Έπιδή Βα[ άνή]ρ κα(λ)ός κ[α: αγαθός γενόμενος και έκ προγό νων?] αγαθών την τ . . .

Est fragmentum decreti honorarii Romanae aetatis.

49· «Lapis Olbiopolitanus in museo urbis Nicolaev». Edd. C. Vidua, Inscr. ant. in Turcico itin. collectae, tab. I n° 2; inde Boeckh, C. I. Gr. Π n° 2082; Latyschew, IosPE1. v. In° 30. (Ubi liunc sit, ignoratur). ΝΡΕΡΙΠΟΠΛΙΟΝ ΗΝΟΣΚΑΛΑ11ΑΙΟ

[ΈπΙ αρχόντων τώ]ν [π]ερί Πόπλιον [ — .■; μ]ηνός Καλαμαι[ωνος κτλ.

H& 50, 51

DBOEJJTA,

87

«Est initium decreti cum mensis designatione». Boeckh. Romanae aetatis id esse ipsum archontis nomen indicat. .50. Fragmentum tabulae marmoris candidi utrimque politae, a. 0,15 m., 1. 0,185, cr. 0,07. Α dextra superest pars marginis. Litterae superstites optime etiamnunc leguntur (litt. alt w. 1 et 2—0,015 m., w. 3 et 4—0,023). Exscripsi et edidi HAK. f. 23, p. 28, nVl. Fragmentum a. 1906 a Pharmakovskio in Olbiae ruderibus inyentum Odessam missum est in nniseum societatis. .v ΓΑΤ¥Ρο¥

νΗΠ

ων. [Έπι αρχόντων των περί τον δείνα] Σάτυρου, [μηνός , έκκλ]ησί[ας συνηθροισμένης πανδήμου κτλ.

Non est dubium, quin fragmentum ad decretum pertineat aetatis Romanae; sed quae supersunt litterae vv. 1 et 2 satis probabiliter restitui non possunt. Coniceres saiie v. 1 legendum esse [Άγαθϊ) τυχ]>3, sed media lineola litterae superstitis ad dextram inclinata probat hic Ν litteram fuisse, DOn H.Vv. 3 et 4 praescripta sollemnia bem restituunturIn decreto n° 40 Θεοκλης Σάτυρου primus archon commemoratur; sed in hoc fragmento eundem nominatum esse milla re potest probari. 51. «Dieses Fragment einer Marmorplatte, d i e . . . in Olbia geftmden worden ist.. . ., hat die Gestalt eines unregelmassigen Funfeckes und ist an dem Eande der rechten unversehrten Seite 13,7 Par. Zoll laug, in der Mitte 18,6 Ζ. breit, 2^1 Z. dick. Die Buchstaben sind schon und tief eingeschnitten, ihre Form ist der der Olbiaschen Inschrift C. I. G. Jlfe 2062 [nobis n° 46 b] gleich, namentlich im ΟΦΗ und in den Ligaturen, die recht zahlreich vorkommen . . . Wahrend aber in jener bestandig C steht, hat unsere Σ.» Th. Struve, qui edidit russice 3H00. v. VI (1867) p. 16 sq. et germanice musei Rhenani v. XXV (1870) p. 345 sq., addita ■ tituli imagine photographica illic lapide expressa, hic ligao incisa. (K. Muellenhoff Hermae v. III a. 1869 p. 443, Struvii exemplo russice edito usus). Lapis a. 1865 inventus Mosquae servatur in museo historico (inter Buratschkoviana). Cfcmtuli et edidi IosPE1. v. I n° 25 (cf. add. p. 220, ubi supplementa quaedam mutavi). Hic idem exemplum repeto. (Ttxtum vide p . 88),

Var. lect, V. 1: ΣΥΙΙΛΙ Ι — ν. 5 in. ΓΑΤΑΣ—ν. 6 in. . Α Struvii tabula. Supplementa, quae Struvius dederat, aliquot locis mutavi: nempe w. 1—2 [πολλάκις υπαν[τιάσας τους κτλ. seripsit Struvius, ν. 2 — 3 κα[ί| πάντα τα συ]μφέροντα, ν. 4 in. [διατελέσας], ν. 6 in. [τιμάς άπ]άσας, ν. 6 — 7 δίκαί[ως και όρθω]ς, Υ, 8 in. [τιμασθ]αι, ν> 13 —14 έ[πί

88

OliBIA ET VICINIA. 1\ΣΥΠΑΙΙ .>,ΟΛΣΙΛΕΙΣΑΟΚΙΜΖ.Ι\Λ

ΜφΕΡΟΝΓΑΤίΠΑΤΡΙΔΙ ΓΡΑΤΗΓΗΣΑΣΤΕΚΑΙΑΡ2ΑΣ δ

ΤΑΤΑΣΑΡΧΑΣΚΑΙΤΑΣΑΛΛΑΣ

ΙΑΣΑΣΕΠΙφΑΝΝΣΚΑΙΔίΚΑΙ ΣΝΣΕΠΙΤΟνΤΟΐΣΑΠΑΣΙΝ ΑΙΚΑΙΟΑΥΜΑΖΕΣ©ΑΙΑΥΤΟΝ ΠΛΕΊΟΝΑςΥΠΕΧΟ(ΈΝΟς ίο ΠΟΤΟΥΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΥΔΑΙΝΟ -ΗΔΙΑΕΔ02ΕΤΗΒ0ΥΛΗ<ΑΙ ΗΜΣΟΑΙΜΕΝΑΥΤΟΝΕ ΤΗΕΙΣΤΗΝΙΑΤΡΙΔΑΚΑΛΟ ΚΗΡΥΚΑΕΠΙΤΗΣΕΚΚΟΜΙ ΐδ ΡΕΥΣΑΙΟΤΙΟΔΗΜΟΣΣΈ φΛΝΙΛΙΟΣΕΙΔΜΣΑΤΥ ΚΑΙΑΓΑΟΟΝΉΠΑΤΡΙ ΝΟΝΑΡΕΉΣΕΙΈΚ TEOhNAITETOfH 20

"IIAAMkNlEN

"ΓΟΛΕΝΣΤΟΓΝ ΝΔΡΝΝΑΡΕ 'ΠΑΝΤΟΣ • ΝΟΜΕ vac.

jy»5i

. . . . ς, ϋπα[ντιάσας και τους Σκυθώ]ν βασιλείς άόκνως κα[ί εν πασι τα συ]μφέρσντα τη πατρίδι [διαπράξας, σ]τρατηγήσας τε και άρξας [τάς λαμπρο]τάτας αρχάς και τάς άλλας [λειτουργίας π]άσας έπιφανώς και δικαί[ως έκτελέσα]ς, ώς έπί τούτοις άπασιν [έπαινεΐσθ]αι και θαυμάξεσθαι αυτόν, [και αεί] πλείονας ϋπεχόμενος [ελπίδας, υ]πό του απαραιτήτου δαί(μ)ο[νος άφηρπάγ]η· δι' α εδοξε τη βουλή και [τω δήμω έπ]ηνησθαι μεν αυτόν έ[πί τη άνυπερβλή]τω εις την πατρίδα καλο καγαθία, τον δε] κήρυκα επί της έκκομιτδης αύτου άναγορ]εϋσαι, δτι ό οημος στε γανοί χρυσω στε]φάνω Ποσειοην Σατύ[ρου, άνδρα καλόν] και αγαθόν τη πατρί[δι αεί γεγενημέ]νον, αρετής £νεκ[εν και εύνοιας· άνα]τεθηναί τε το ψή φισμα τούτο έπ]ί τελαμώνι έν [τω έπισημοτάτω της π]όλεως τόπω [εις το μαθεΐν την τοιούτων ά]νδρών άρε» [την πάντας ] παντός τό γι]νόμε[νον αν άλω μα?]

τούτω] τω — καλο[κάγαθώ], ν. 17 [χρηστόν τε], Υ. 19 £νεκ[α πλείστης]. Versum 22, quem non tetigerat Struvius, ipse supplevi. (Muellenhoff Struvii supplementa nusquam mutavit). Posides Satyri f., quem mortuum hoc decreto honoravit civitas, sine dubio idem est vir, qui cum praetorum collegio praeesset, Apollini Prostatae Victoriam auream cum collegis dedicavit (titulum v. infra); praetoris munere functum eum esse in hoc quoque decreto v. 4 legimus; itaque decretum titulo illo dedicatorio aliquanto recentius sit necesse est. Quo autem tempore vixeritPosides, accurate definiri non potest; saeculo II post Chr. utique non antiquiores esse titulos putamus cum propter litteraturae indicia. tum quia mos ipse Apollini Prostatae Victoriarum statuas aut alia dona dedicandi antiquiore aetate Olbiae non videtur exstitisse,

IlepeBOAi» BCTp-EHaBuuii Η CKnecKHrL· i;apefi HeMe^HTeJitHO u coBepmnBinifi BO ΒΟΘΜΤ> nojie3Hoe ΛΛΛ ropo^a, 6b7Binifi cTpaTnroMt, npome^iiiiM caMtui Bticmia ΛΟΛ>ΚΗΟΟΤΗ H HcnojHiiBmiii nponifl o6n;ecTBeHHBia , CJCJTKUU waBHO Μ upaBHJii>HOj TaicL MTO 3a Bce 3το 6κυιχ BocxBajiaeMTb Η yBaHcaeML·, Η ΠΟΟΤΟΗΗΗΟ no^aBaBmift ece 6ΟΛΒΙΠ]Λ[ B&^emxUf 6ΜΛΤ> ποχΗίχι,βΕπ» ΗΘ7ΙΓΟΛΙΙΜΒΙΜΊ> 6o»tecTBOin>; noaTOMy COB^TT» II HapOAT> nocTaHOBHJH, HTO6H

pHi> 6tun> BocxBaAeH'B sa ρτΜ"ΕΗΗωΛ 3ac.iyrn, OKaaaHBua: OTesecTBy, κ. πτοβκι rjamaTaH npoB03rjiacH4i> πρκ ero

Jfc 5 2

DBOBETA.

89

HapoAi> yB-EHHHBaerl· 30.iOTHMrh Β£ΗΙ;ΟΜΙ. ΠοοΜΑβΛ cuua CaTnpoBa, Mywa BcerAa fajBniaro ΟΤΛΜΗΗΙΪΙΜΈ rpa»>AaHHHOM'L· cBocro οτβΜβοτΒα, sa ero AO^JIGCTII Η ώΜίΓΟΜΗ&Μβ;- HacToamee nocTaHOB.TeHie AoaiKHo (ifcjTt BtiCTaBUHOCB, 'JTO

BJCHO Ha ΠΛΗΓΕ BT> CaMOJ*-L· 3HAHOMX WBCrfe TOpOAa A·™ OSHaKOM.ICHJJI BCiXTj CIJ A06jeCTi>K) ΤΪΙΚΪΐΠ> MyHCefi. . . Η Τ. A«

52· Tabula marmoris albi superne fracta, a. 1,36 m., 1. 0,68, cr. 0,065; margines quadro sculpto ornati sunt; sub inscriptione 0,50 m. in quadro et 0,29 infra quadrum scriptura vacant. Apparet quadratarium tabulae magnitudinis ratione non habita titulum arcte exarare coepisse, multis litteris ioter se ligatis, postea vero, cum animadvertisset magnam tabulae partem scriptura vacaturam. litteras latius disposuisse nec ligasse amplius (inde a v. 10). Litterae satis magnae et diligenter iiicisae faciilimae sunt lectu. — Edd. Η. Κ. Ε. Koebler, Zwei AvfscJiriften dcr Stadt Olbia, Petrop. 1822 p. 5 ( = Gesamm. Sclir. ν. Ι p. 59). P. Koeppen, Alterth. am Nordgestade d. Ponhis, pp. 80 et 97 n. 2, additis tab. II fig. 19 ligaturae speciminibus (inde repetiit Osann, Auctar. Lex. Graec. p. 15). Boeckh, C. I. Gr. Π1 D° 2061, Koeppenii apographo manuscripto usus1). Petropoli exstat in scalis bibliothecae publicae (ex ea collectione, quae Stolnae fait, v. supra ad n° 32). Exscripsi et edidi IosPE1. v. I n° 26. Hic idem apographum repeto. (Textum vide p. 90).

Var. I. Lapidis augulo dextro superiore fracto eae quinque priorum versuum litterae, quas uncis quadratis inclusi, bodie iam non exstant; sumpsi eas e C. I. Gr.—V. 1 init. ι(Σ Boeckkiusdedit cum nota: «priniam lineolam omisit Koepp. in edito; Koehl. pro hoc Y».— V. 2 priores quattuor litterae, quarum infimae partes iu lapide exstant, ab editoribus omissae erant.—V. 3 in. Ε integmm exstat in C. I. Gr.—V. 4 in. nihil nisi L¥ dedit B. cum nota: «duo priore&'ductus a Koepp. in edito et a Koehl. omittimtur». Postea ΤΗΣ.— V. 5 in. ΛΕΙ—y. 6 m. ΚΑΙ —ν. 8 in. Π. — «Vs. 10 lineola interpunctioni inserviens in edito Koeppenii exemplo,non in scripto deest». B. contra Koehlerum sine dubio, qui hanc lineolam omissam vitio Koeppenio tribuit adv. Koepp. p. 42.—Litterarum 2 et φ formae iion satis accurate expressae sunt a Boeckhio. l [. . . 'Επειδή Δάδος Τουμβάγου παιδευόμε]νος υπό του πα|[τρός επιμελώς τε] και κατ' άξίαν τοϋ γέ^νους, αποφαινόμενος τε] εαυτού την γνώμην |ώς ού][δείς π]ρεσβύ[τε5 ρος τ]ής ηλικίας, ώς Εσοιτο τη πό]|λει φιλόπατρις, έπαινουμενός τε υπό πάντων | και έλπιζόμενος πάσας τάς λειτουργίας έκ|[τ]ελέσειν κατά τό αξίωμα του γένους, υπό | πάντα 10 νεικωμένης ειμαρμένης έπιστάσης | άφηρπάγη και των γονέων και της πατρί||δος ανηλεώς' δι' α έδοξεν τοΤς τε άρ[χουσιν και τη βουληι και τφ δήμωι [ στεφανωθηναι αυτόν χρυσώι | 1) Boeckhius in lemmate haec adnotavit: «Titulum ante Koeppenium iam editum esse perhibet Koehler adv. Koepp. p. 42 [=Ges/Schr. II p. 34], sed a quo, non magis scio quam Koeppenius (Nachliall p. 14)», et Koehleri edi-

] tionem post Koeppenianam prodiisse adfinnavit non recte Koehleri enim libellus a. 1822 prodiit, Koeppenii denmm a. 1823, cumque in Koeppenium inveheretur Koehlerns, | sine dubio suam ipsius editionem laudavit 12

90

OLBIA ET VICINIA.

ι

JYx 52

-ΝθΕ¥ΠΟ[ΤΟ¥ΠΑ] Ι_ΑΜΙΚΑΤΑ2ΙΑΝ[Τ0¥ΓΕ]

tA¥TO¥ThNriWW£[0¥j ι Hut-BYIL^eHLHAIKIAEHEZOITOTiri0] δ ΛΕΐφΐΑΟΠΑΤΡΙΣΕΠΑΙΝΟ¥^Ν0ΓΓΕ¥ΠΟΠΑΙΜ[Ν| <ΑΙΕΛΠΙΖΟΓ^ΝΟΣΠΑΣΑΣΤΑΣΛΕΙΤΟ¥ΡΠΑΣΕΚ| ΕΛΕΣΕΙΝ<ΑΤΑΤΟΑ2ΙΙΛΜΑΤΟ¥ΓΕΝΟ¥Σ¥ΠΟ

Ί ΑΝΤΑΙ\ΕΙΚΝΙΈΜ:ΕΙΜΑΡΙ^Ν£ΕΠΙςΤΑςΙ·Ις . Λ φ ΗΡ Π Α Γ Η Κ ΑΙ Τ WM Γ 0 ( € Ι Λ Ν < Α Ι Τ Η Ζ Π Α Τ Ρ I ίο Δ ( Σ Α Ν Η Λ Ε Ν Ι - Δ Ι Α Ε Δ 0 2 Ε Ν Τ Ο Ι Σ Τ Ε Α Ρ ΧΟ¥ΣΙΝΚΑΙΤΗΒΟ¥ΛΗΙ ΚΑΙΤΗΔΗΜΝΙ ΣΤΕφΑΝΝΘΗΝΑΙΑ¥ΤΟΝΧΡ¥ΣΝΐ ΤΟΝΤΕΚΗΡ¥ΚΑΑΝΑ Σ Τ Ε φ ΑΝW« ΓΟΡΕ¥ΣΑΙ ΕΠΙΤΗΣΕΚΚΟΜΙΔΗΣΑ¥ΤΟ¥ 15 Ο Τ Ι ΗΒΟ¥ΑΗ ΚΑ Ι Ο ΔΗ Μ Ο Σ Σ Τ Ε φ Α | ΝΟΙΧΡ¥ΣΝΣΤΕφΑΝΝΙΔΑΔΟΝΤΟ¥Μ| Β ΑΓΟ¥ΠΑΙΔΑΕΛΠΙΔΝΝΑΓΑΘΝΝΑΝ ΤΕΧΟΜΕΝΟΝΑΝΑΤΕΘΗΝΑΙΤΕΤθγΗ φΐΣΜΑΕΝΣΤΗΛΗΛΕ¥ΚΟΛΐΘΗΚΑΙ 2θΑΝΑΤΕΘΗΝΑΙΕΝΤμΐΕΠΐφΑΝΕΣΤΑ TWI THinOAEWZ TOHWI 15 στεφάνωι, τον τε κήρυκα άναΙγορεΟσαι έπι της έκκομιδής αϋτοϋ, || ©τι ή βουλή και ό δήμος στεφα'νοϊ χρυσφ στεφάνωι Δάδον ΤουμΙβάγου παΐδα ελπίδων αγαθών αν τεχόμενον, άνατε20 θήναί τε το ψή|φ{σμα έν στήλη λευκολίθω και jj άνατεθήναι έν τφ επιφανέστατοι της πόλεως τόπωι. Vv. 1 — 4 ex parte restitui. V. 18 pro άναγραφήναι falso άνατεθήναι scripsisse lapicidam monuit Boeckliius. Idem titulum ad secundum vel tertiurn p. Chr. saeculum rettulit recte sine dubio. Est decretum factum in honorem Dadi cuiusdam Tumbagi f., bonae spei pueri morte praematura abrepti.

I l e p e B O A i . (... Taiot Kain, flflxi. c. TyMBaroet . . socnnTHBaeMwfi) ceoiiMi ΟΤΠ,ΟΜΊ. (3Β6ΌΤΛΗΒΟ) Η COO6pa3Ho C-I. AOCTOiincTBOJn. ew po,i,a Η B&rpawaBiuiii otf-femaaie, ΚΛΚΤ> HHKTO CTapuiiii' ero no B03pacTy, HTO 6yA,en> ικιτρΐοτοΜΊ. eeoeio podnoio ropojia, BOcxBajaeMuii Bciaa Η B036yHiRaBmifi HaAeagiM ua mo, ΊΤΟ 6yf,eTb ΗΟΠΟΛΗΛΤΙ. Bcfe o6mecTBeHBHa cjyatow cooopaeso CT> AOCTOHBCTBOKO. ceoeto po,n,a, Bceno64agi,aiotu,nMi. POKOMB oe3*a«TOCTH0 6UJX noxiiineHX y' po^HTCiefi Η OTe>iecTsa; nosToay apxoBTu, coBfrrb n Hapoj,T> nocTaaoBH.m, HTO<5U OH3> 6birb yBiBiiaHx 30.iOTWMi, BiHD,oMi> Η ητοδα rjiauiarafi npoBonraacB.ii, npa BHHOci ero, BTO COB-JSTB Η aapoj,T> ΤΒ^ΕΊΒeaert 30.ΙΟΤΚΓΜΊ> ΒΪΗΗ,ΟΜΤ, ^a^a cwxa TyMnaiOBa, oipoica noAaBaBiuaro ΑοδρωΛ saAewA"; ΉΌ6Η 3το nocTaHO&aeBie <5ΗΛΟ (BtapfoaHo)· aa όίίοκβκβΒΒΟΗ ΠΑΜΓΒ κ BticTaBJieBO BT> canoin> BHAHOMI. tiicii ropoAa.

* 53. 54

DECRETA.

91

53. Fragmenta quinquo tabulae marmoris cineroi circa 0,05 m. crassae, ad partem tabulae sinistram inferiorem portinentia. Fra-gmenta ferumine coDglutinata alta sunt 0,555 m.. lata 0.40. Haec latitudo, ut e textu patet. minor est dimidia parte latitudinis prioris. Lapidis margines quadro sculpto ornati erant. Tabulae antiqua aetate fractae aut consulto discissae in parte postica titulus dedicatorius exaratus est, quem infra dabimus. Recentiore aetate hoc quoque frustum in aliquot partes fractum est, e quibus, ut diximus, quinque inventae suiit, reliquae, in quibus tituli dedicatorii pars extreraa scripta erat, perierunt. In parte antica decretum exaratum erat, euius exigua. tantum particula superest, et sub eo dedicatio Achilli [Pontarcbae]. Decrcti litterac altae suot 0,02 m., duorum dedicationis versuum 0.03:>, ultiini versus 0.018. Auimadvertendum est iu hoc ultimo versu Ω litteram uon eandem formam habere, quam habet iii decreto, quamvis totus titulus ab nno quadratario incisus esse videatur. Edidi ΙΙΛΚ. f. 10, p. 2 — 4, n° 2, addita imagine ziucotypica, quae hic repetitur. Fragmenta 1902 in Olbiae ruderibus a PharmacoYskic ir»venta Odessam missa sunt in miiseum societatis. . . . . στεφανωθήναι χρυσω ι στ]εφάνω κα[τά τον νόμον άναγραφήναι] οέ το ψήφισ[μα τούτο εν στήλη λευκο]λίθω και άν[ατεθηναι εν τω έπισημοτά]τω της πολε[ως τόπω εις το τους έντυγχά]ό ν οντάς αυτ[ή μαθ'ϊν την του ανδρός άρετην?] και ζηλωτάς γε[νέσθαι των εις την πατρί]οα Ίτραχθέντων [αγαθών ] ελπίζοντας και α[ύτους κατά την άξίω]σιν των αυτών αιών [ίων τιμών τεύξεσθαι]. 10 Άχιλλε[Τ Ποντάρ/η] άνέθεσα[ν οι άρχοντες] τω εαυτών πατρι (α)ιων[ίω].

54. «Ex ruderibiis Olbiac\ postea fuit in loco Tultscbin. Edidit Io. Potocki, Histoire ancienne.du gouv. de Cherson p. 31. binc Cla-rkius Itio. T. I. p. 621 a ), comraunicatum cum ipso a Kelsalio Britanno; ex Clarkio Rochett. Antt. Bosp. tab. X. n. 3». Boeckh, C. I. Gr. II n° 2065. Versus 1 — 8 restituere conatus est Th. Struve 3H00. v. VI, p. 81 = Bhein. Muscum fur PhUol v. XXV p. 348. 1) «Travels in various countries of Europe, Asia and Africa by E. I>. Clarke LL. D.» Mibi praesto fuit editio quarta (Lond. 1810), in qua liic titulus exstat ν. ΙΤ p. 361 12*

92

OLBIA ET VICINIA.

)6 54

Lapis periisse videtur, ut alii haud pauci. qui eodern loco servabantur*). Exemplum PotockiaBum repetii IosPE 1 . v. I n° 33 et hic repeto. ι ΑΙΤΙΟΣΠΟΛΛΟΙΣΚΑΙ . . . ΑΪΘΑΙΡΕΤΟΣΠΟΑΑΑ.., ΤΗΣΕΠΑΡΧΕΙΟΣΥΠΑ ΣΑΡΜΑΤΙΑΣΒΑΣΙΛΕΙΣ 5 ΦΕΙΣΑΜΕΙΝΟΣΜΟΕΠ ΔΤΝΑΤΑΙΤΗΕΓΙ ΑΑΣΓΜΦΕΡΟ ΘΕΙΗΒΥΑΕΝΣ KYPIOVS ίο Τ Ο Υ Α Ν Α Β Α Τ ΟΙΜ Ε Titulum vitiose a Potockio exscriptum esse nemo non videt; ideo certo suppleri neqnil. Et Boeckhius quidem, nullis supplementis datis, haec sola adnotayit: «Nihil intelligi potest, nisi decreti lionorarii hoc fragmentum esse, Romanae opinor aetatis». Struvium non ubique yera yidisse puto ideo maxime, quod yersus ab eo suppleti non pari. sunt longitudine quodque a Potockii apographo Donnunquam longius recessit (ex. causa, -v. 5 — 6 φεισάμενος [τών δημοσίων, καθ* δσον ην] δυνατός... etc.). Equidem sententiam hanc potius fuisse coniecerim (a sinistra lapis yidetur esse integer) : [. . . .κατ' ιδίαν τε αγαθών γενόμενος παρ]1 αίτιος πόΧΚοϊζ και [κοινή τη πατρίδι χρήσψ 10 ^] αυθαίρετος πολλά[κις έλειτουργει εν ταΐς χρείαις] της έπαρχείο[υ], ϋπα[ντιάσας δέ και τους της] Σαρματίας βασιλείς [άόκνως, ούδενός κόπου] 5 φεισάμε<ι>νος, [χρ]ε[ίας παρέχεται καθ' δσον?] δύναται τη έπ[αρχείω? λέγων δέ και πράττων τ]ά συμφέρο[ντα τη πατρίδι πατήρ άπεδείχ^]θ[η τ]ή[ς πό]λε[ω]ς· [έπρέσβευε δέ και παρά τους] κυρίους [ημών άνεικήτους Αυτοκράτορας υπέρ] 10 του άναβα[λεΐν κτλ. 1) Cf. quae Struvius dixit mus. Rben. v. XXV p. 347 IL 1: «Man muss vermutben, dass dieses Fragment, wie viele vom Grafen Potocki... veroffentlicbte Inscbriften, nicbt genau abgescbrieben... Es ware wflnscbenswertb, dass die.». Inscbriften, die sicb... auf dem Gute des Grafeir Tultschin befanden, wieder verglicben wUrden; jedocb muss man nacb den Worten Koblers

(GeBammelte Scbriften Π, S. 8) bezweifeln, ob dieselben nocb da sind und nicbt vielmebr, ebensp^yie die ttbrigexi Steinscbriften, von dort yerscbwunden», {Hic non recte dixit Struvius multos titulos Potockium edidisse, nam in bistoria praefecturae Cbersoneiisis ab eo scripta tres tantum tituli editi sunt).

Λ° 54, 55

93

DECRETA.

Haec si recte restituta sunt, fragmentum Septimii Severi temporibus antiquius esse non potest, quo imperante Olbiam in Romanorum dicionem venisse constat (v. librurp meum H3CA7bd. o6z OAieiu, p. 195 sqq.). Vv. 8 — 10 τους κυρίους pluraliter dictum ad Septimium Severum et Caracallam referendum puto. (Hos versus a me suppletos excerpsit Cagnat, IrR. ν. Ι n° 858). Ad v. 5 restituendum niliil inveni quod plane satisfaceret, maxime propter litteras ΜΟΕΠ vitiose transcriptas. Vv. 6 — 8 restitui conlato tit. 42. Ή έπάρχειος (scil. χώρα) genere feminino dictum praeter titulum Olbiopolitanum de balneis dedicandis (v. infra) occurrit etiam in titulo Velitemo C. L Gr. n° 6627 = Inscr. Gr. Sic. et It. n° 911 (ubi tamen Franzius neutrius generis subst. τ6 έπαρχεΐον fuisse putat) et in titulo Ancyrano post W. M. Ramsayum {BulL de carr. hell. v. VII p. 17) a Dittenbergero edito Orientis Graeci inscr. sel. v. II n° 549 (ubi vide n. 1).

IlepeBOAi». .. 6ΗΒΠΠΗ BT> HacTEOCTii ΛΛΛ ΜΗΟΓΜς-Β ΒΗΉΟΒΗΗΚΟΜΊ> j,o6pa Η Bootfmeχ noaezRuwb &in *i a cTO Ao6poBOJLEo ΗΟΠΟΛΗΗΛ-Β οόπΛθοτΒβΗΗυΛ cjxyjKOLi Bi» BjMfl&T-h anapxiH, Βοτρ·Β ιοτ> TaKme n CapMaTOTeHecTBa, > uapeft HeiieAJiHTtoHO, ne ma^a HHKai^xib τρν^ΟΒχ, Η OKasBiBaerB anapxiH ycjryrn Ha CKOJIBKO MOJKeTb; 3a nojCKHXIe3HBi e COB-BTIJ Β Λ^Ητε^ι,ΗοοτΒ noJVMH.TB THTVJ-L· OTu,a ropoaa; OTnpaB.iHJicH, Η- nociOM-L· κτ> rocno^aMt HaniHM-i* ΒΘΠθ6·ΒΑΒΜΒ1Μ·Β HMnepaTOpaM'L 06l> OTCpOHK*B. . .

55. Fragmenta duo tabulae marmoris candidi crassae 0,07 m., ab omnibus partibus mutilata; α altum 0,18 m., 1. 0,12, l· altum 0,15, 1. 0,09. Tiitterae alte incisae (a. circa 0,013 m.) in utroque fragmento bene leguntur. Exscripsi et edidi HAK. f. 18, p. 100, n° 3. Hic ex imagimbus photographicis accuratius delineata repraesento. Ambo fragmenta a. 1905 a Pharmacovskio in Olbiae ruderibus inventa Odessae nunc asservantur in museo societatis. Utruinque fragmentum separatim dedi 1. 1., sed nunc suspicor ita posse ea coniungi: b

ftAXOHil \ΙΔΙ ΚΑΙΟΈΡΟ, >ΕΥΓΠ>Τρ

'PATinm llsTA-APJ SBKEIjf

10

.t
πψ<ρ-

94

OLBIA ET VICINIA.

Λδ 55, 56,

57

θείς? παρά TJCOV κυ[ρίων Αϋτοκρατορ]ων . . . . . φ]υλα/θή[ναι ]γνήσι|^ον. . . . 5 . . . .κ]αι τα δικαια[ ].ς κόσμησα [ι. . . . .και ν]υν πάλιν έκ β[ σ]τρατηγ(ή)σ[ας. . . . . .ί δικαιό[τ]ερο[ν. . . . αρξας] την α' άρχ[:ήν. . . . .τ]οϊς υπό το[ϋ ]αίου, μο -Ι . . ;■; .·, τουτ[ έπί]εικεί[α 10 εύσατ[ο. . . . .-. . . In fragmenti α ν. 7 octavo ab initio ioco quadratarium litteras ligatas Έ scribere voluisse coDsentaneum est, sed lineola superior ad sinistram producta non apparet. Fragmenta ad decretijm honorariiim aetatis Ivomanae pertinuisse patet. Si in fr. α Υ. 2 recte restituimus M. Aurelii nomen, decretum imperatoribus domus Aureliae non fuit antiquius, et si v. 3 verum vidimus, ad aetatem Septimii Severi et Caracallae est referendum (cf. p. 93 adn° 54). Sed restituere illud non contigit. Patet tamen e b vv. 6 et 7 civem illum, in cuius honorem decretum est factum, praetoris et archontis muneribus esse fimctum.

56. «In loco Iljinskoje prope rudera OlUae ex lapide transcripsit Stempkovskius; ed. Rochett. Antt. Bosp. tab. X. n. 2 (cf. Koeppen, Nordgest. d. Pont. p. 78). Fragmentum decreti bonorarii». Boeckh, C. I. Gr. II n° 2066. Iam Koeppenius'l. 1. dixit se ignorare, quid lapide factura esset. Repetii exemplum Rochettianum IosPE1. ν. Ι n° 34 et hic repeto. l

CENASIQCT ΛΟΝΤΩΟΕΑΥ ΠΑΟΙΦΙΑΑΓΑΟ ΕΠΙΔΙΔΟΤΟΕΙΡ 5 ,ΗΜΩΔΙΕΤΕ .ΚΤ0ΪΚΑΙΡ01ΎΠ0 ΥΠΕΜΕΙΝΕΚΑΙΤ ΘΩΟΗΝΑΓΤΩΙ ΤΕ1ΜΙΑΝΕΚΕΝΕ

έποίη]σεν άξίως τ[ου γένους? ϋπερβαλ]λόντως έαυ[το '. ]πασι ©Λάγα[θον έαυ:;τόν και εύχρηστον] έπιδιδούς εί[ς. άπαντα τα συμφέροντα τώ δ]ήμω δ&ετέ[λεσε, κα: V έ]κ του καιρού, Οπό [του δήμου παρακληθεις] υπέμεινε καί.τ[αύτην την λειτουργίαν κα]θώς ην αύτώι [δυνατον? οιλο]τειμία(ς έ)νεκεν(?) ε..

Quae proposui supplementa non omnia esse certa ipse video; sed meliora non inveni.

57. Frustum tabulae marmoris cinerei ab omnibus partibus mntilum, a. 0,29 m., 1. 0,16, cr. 0,095. Omnes inscriptionis iitterae diligenter exaratae et optime servatae sunt. Odessae in museo societatis exscripsi et edidi IosPE1. v. I n° 35. Hic litterarum formam ex ectypo chartaceo accuratius praebeo (a/4 v. m.).

Κ". 57, 58

95

DECRETA.

άν]αθε[ΐναι? . . . .'". .' .

r©ron<

ΉφοΗ

■ASAN ΗΡΥΞοΤΙ ίο/ΚΑΡΚίΑΐί £ΕΝΚΑΙ£ΥΙΝ|

PoSToM ΕοΥ

10

άν]θρωπο επί τη σ]υνφορ[α λυπηθήναί] πασαν τ[ήν πάλιν

άνα-

χηρυξάτω δε] ό κήρυξ, οτί [ή βουλή και ό δήμος στεφα]νοί Μαρκεά[νόν του δεϊνος αρετής £ν]εκεν και ευν[οίας της εις τόν δημον.'...] προς το μ[αθεϊν .· \ . . .] νέους [κτλ.

Propter litteraturae indicia ad eandem tabulam refero frustulum hoc (undique nwtilum, a. 0,0δ -m., 1. supra 0,07), quod ad ectypum a Surutschano missum edidi IosPE 1 . v. I, add. p. 220. ΓΙ Ε l· / ΙΓΡο

58. Lapis Olbiopolitanus supra et in sinistro margine fractus. Edd. P. Koeppen, Alterth. am Nordgest. d. Pontus p. 83 n. 7, et ex eiusdem manuscripto Boeckh, C. I. Gr. II, n° 2063. Servabatur olim in bibliotheca Universitatis litterariae Gharcoyiensis, cui dederat comes Potocki; sed a. 1883 ibi iam non inveni. Repetii exemplum Boeckhianum IosPE 1 . v. I n° 36 et hic repeto. ι

5

10

\NWA 9 ΟΣ Κ ΑΙΙΙΙ ΗΣΤΟΤΗΤΑΗΝ ΕΣΧΕΝΕΙΣΓΤΡο ΙΠΡΟΣΤΟΚΑΙ ΕΙΣΘΑΙΤΗΣΠΕ Π Ο ΙΙΑΣ ΑΝ Λ ΗΦΙΣΜΑΕΝΣΤί ΑΙΑΝΑΤΕΘΗ ΟΤΑΤΗΤΗΣ

,

νωδ άνήρ άγα]θός και [πρόθυμος χρηστότητα, ην [δια παντός του βίου?] £σχεν εις προι προς το και [τους άλλους έπιμελ?] εΐσθαι της πε[ρί τόν δημον ημών ευ]ποιίας· άν[αγραφή ναε δε το ψ]ήφισμα εν στη[λ|] λευκολίθω κ]αί άνατεθη[ναι εν τφ έπισημ]οτάτψ της [πόλεως τόπφ].

96

Jfc 59, 60

OliBIA ET VICINIA.

59. Fragmentura tabulae marmoreae ab omnibus partibus mutilatum, a. 0,18 m., 1. 0,17, cr. 0,05. Inscriptionis litterae altae 0,01 valde detritae snnt difficilesque lectu. Mosquae in museo historico (inter Buratschkoviana) exscripsi et edidi IosPE1 τ. Ι η* 37. Idem exemplum hic repeto iterum cum ectypo conlatum. ι

5

ίο

- Μ Η Δ Ε ΝΟ Ι ΣΚΝ ΙΙΛΟΝΤΛι .Τ. . . ΙΤΛΟλ ΤΟΥΑΝΔΡΟΣ ΝΙ.ΩΙΜΟΙΟΙΞ ΜΕΛ. NiMONH ΤΟΥΣίΞΓίΤΗΝ ΑΙΗΟΛΕΙΤΑΣΚ/^ 'ΤΟΝΥΠΟΤΟΛ "^ΟΙΟΟΛ

Certo aut probabiliter haec sola restitui possunt: V. 1: μηδέν ot... — v. 4: τοΰ [ά]νδρός. . . — ν . 6: (Λελ[α]νιρ.ονή[σαι. . . (cf. tit. 34, τ. 24). — V. 7: τους έπ[1] την [έχχορδήν. . . ν. 8: . . .χ]αί πολείτας χ[αΐ ξένους?. . . — ν . 9: . . . άναγορευθήναι αΰ]τόν Οπό το[0 χήρυχος. . . — τ . 10: . . . ό δήρφς 6 Όλ[βιοπολειτ<δν στέφανοι τόν δείνα], Est igitur fragmentum decreti in honorem civis cuiusdam post mortem eius facti.

60. Fragmenta tria unius, ut videntur, tabulae marmoris candidi, crassae 0,075 m., ab omnibns partibus mutila: α altuin 0,20 m., 1. 0,21, Olbiae inventum m. Maio a. 1892; b altum 0,14, 1. 0,12, ibidem a. 1889 inventum; c altum 0,10,1. 0,12, eodem anno emptum. Tituli litterae a. 0,02 m. in omnibus fragmentis bene leguntw. Exstabant Kischinevi in museo Surutschaniano. Exscripsi et edidi MS. p. 5, n° 4 et IosPE1. IV, n° 10. Hic eadem apographa repeto. α

6 ΔΕΝ §ΕΠΑ, IBYTEPC ΙΣΑΔΕ

-ΑΣ"

c

rroi

i2.v

ΑΘίΑΤΕΙ. ΝΟΥΝΓΕΓΟΗ ΣΓΙΝΟΜΕΝΟΣ ΝΤΗΓΤΟΛΕΙΚΑΐ ΆΥΤΩΚΑΘΟ" ΤΕΡ ΑΣΤΟΥΣ τ^ΑΐΤΟ ν,ς "

ATYPON "QNkAl/ "ΚΟΣΑ · ' "

Jk 60, 61, 62

97

DEORETA,

DolemuB quod omiria fragmenta, coniungere non contigit; sed etiam Btmc primo obtutu apparet ea ad decretum pertinuisse, Romana aetate factum in honorem viri cuiusdam de patria bene meriti. In fr. α ν. 2 legendum videtur καλοκαγ]αθία τε . . ., ν. 3:τοιουτω]ν ούν γεγον[ώς προγόνων (cf. η° 42, ν. 8 sq.), ν. 4:. . . ς γενόμενος, ν. 5: . . .ν τη πόλει και . . ., ν. 6 : . . . αύτω καθέ[τι. . . Fr. b w. 3—4 fortasse ita coniungendi sunt cum fr. α vv. 7—8, ut legatur: [. . , στέργων του; μεν πρεσ]βυτέρο[υς ώς πα]τέρας, τους [δέ ήλίκιώτας ώ]ς άδε[λφου]ς και του[ς . . . (cf. n° 40 ν. 28 sq.). Fragm. c ν. 2 fortasse fuit Σ]ατύρο[υ, ν. 4: κε]κοσμ[ημένος etc.

61, Fragmenta duo tabulae marmoreae ab omnibus partibus mutilata; α altum 0,10 m,, 1. 0,12, b altum 0,07, 1. 0,10. Litterae altae sunt 0,015 m. Exstant in museo Uuiversitatis Kioviensis. Usus ectypis chartaceis, quae Kulakovskius humanissime mecum communicaverat, edidi α IpsPE1. ν. Ι n° 39, b ibid. add. p. 221. Hic ad eadem ectypa accuratius delineata praebeo (]/4 v. m.). . .·, έοοξε τη βουλή και τω δή]μ(ο έπην[ήσθαι μεν τον δείνα του δεΐνος επί τη άνυπερβλ]ήτψ εις την [πατρίδα καλοκαγαθία, τέν δέ κήρυκα έπί της έ]κκομιδής [αυτού άναγορευσαι, δτι ό δήμος στεφαν]οϊ χρυσω στε[φάνω τον δείνα του δείνος, και Επειτα στεφαν]ουν εν [άπασι τοΤς άγώσι?. . .

ΜΕΝ

. . . 6]πως ά[ν αΓ τε πράξεις αυτοϋ και ευεργεσία: εις αεί μνημ]ονεύ[ωντοα? κτλ.

Supersunt haec e decreto in honorem viri cuiusdam de patria optime meriti post mortem eius aetate Romana facto. Ad v. 5 cf. n° 34 v. 29 sq.; w. 1—4 e n° 51 optime restituuntur.

62. Fragmentum tabulae marmoris candidi uudique mutilum, a. fere 0,08 m., 1. max. 0,09, cr. circa 0,04. Litterae satis alte incisae (a. circa 0,015 m.) in ectypo bene leguntur. Inyentum m. Iunio a. 1888 in Olbiae ruderibus exstabat Kischiuevi in museo Surutschaniano. Ectypo chartaceo usus edidi 3HPA0, v. IV p. 126 n° 38 1 et IosPE1. v. IV n° 11. Nunc ectypum iterum accuratius contuli, 13

98

OLBIA BT VICINIA.

Jfe 62, 63, 64,

65

\^w%mrt% =

ICAhnOAICE Δ FfWE Π~ΝΗ Τ Ο ΓΕ ^ 1

. . . λυπηθε]ϊσα ή πόλις έ[τυί τοιούτω ocvSpt * δι' ά έδοξε τη βουλή και *τφ] δήμω έπ*)νη[σθαι μεν έπί τούτοις τόν δεϊνα ,ροπεν

Est fragmentum decreti honorarii aetatis Romanae recentioris.

6 3 . Fragmeiitum tabulae marmoris candidi utrimque politae, a. 0,132 m., i. 0,112, cr. 0,073. Α dextra videtur pars marginis superesse. Tituli litterae 0,014 m. altae inter lineolas accurate exaratae sunt, sed hodie laesae. Exscripsi et edidi HAK. f. 14, p. 97,n° 2. , Fragmentum a. 1904 a Pharraakovskio in Olbiae ruderibus inyentum conservatur Odessae in museo societatis. ι

\_ - Α ΚΟ h ΝΟ ΝΝΕι ΟΗΝΑΙΔΕΑ Ε ΓΤ Ι Χ Ρ Υ Σ ΤΗ ΣΓΟ D Δ Η
τον δείνα . . . άκο[υ άνδρα αγαθόν γενόμ]ενον νε[. . άνατε]θήναι δε α[ύτου χα: εικόνα?] έπίχρυσ[ον έν τω επισημότατα)] της πό[λεως τόπω-χαι έπιγράψαι*] Ό δήμ[ος τάν δείνα '

Est fragmentum decreti aetatis Stomanae. Quae proposui supplementa non ubique pariter certa sunt. 64. Fragmen tabulae marmoris cinerei a. 0,105 m., I. 0,10. Litterae circa 0,02 m. aitae diligenter exaratae sunt. Rep. Olbiae. a. 1885, exstabat in museo Surutschaniano. Ectypo cbartaceo usus eiiidi ImS. p. 6, n° 6 et IosPE 1 . v. IV n° 12. Nunc iterum contuli. Η Ν Α ι /Λ Ν Α Υ Ν ο Υ (\Κ Α Β c Ή ΙΤ·Ι Σ ν ""Εφ Λ

. . .ηνα[ι ά]να. . . . . . ε]υνουν και . . . . . . έ ] π ί ιή σ[υμ<ρορα?. . . . . ^στ]εφα[ν. . .

65· FragmeDtum lapidis Olbiae inventum. Edd. Ρ. Koeppen, Alterth. am Nordgest d. Pont. p. 83 n. 8 cum supplementis Eichenfeldii. et Koeppenii apographo manuscripto usus Boeckh, C. I. Gr. II n° 2064. Servabatur olim in bibliotheca Universitatis Charcoviensis, sed a, 1883 ibi iam non inveni, Repetii exeniplum Boeckhianum IosPE 1 . ν. Ι n° 40 efhic repeto,

JV* 65, 66, 67, 68

DEORETA.

\E ΦΗΝΛΙ ΙΑΝΑΤΕΘΗ ΤΛΤΗΣ

99

• . .το δ]έ [ψήφισμα τούτο άναγρα]<ρην[α]ι [έν στήλη . λευχολ#ψ xa]t άνατεθη[να* έν τφ έπισημοτά]τψ της [πόλεως τόπω].

Verborum ordinem a Boeckhio in supplementis propositum paululum mutavi.

66· Angulus dexter inferior tabulae marmoris subcaerulei (a. 0,13 m., 1. 0,115, cr. 0,08), m. Iunio a. 1892 Olbiae ioveiitum. Litterae superstites, a. 0,013 m., bene adhuc conservatae sunt. Exstabat Kiscliinevi in museo Surutscbaniano. Edidi IniS. p. 6, n° 5 et IosPE1. v. IV, n° 14. Nunc iterum ectypum contuli. 0Air*U

ΚΛΣΤΟ I3MNH ~ ΝΕ17ΙΠ Superesse haec videntur e dausula decreti honorarii. Vv. 2 — 41egendum videtur. . . της π6λε]ως τέ[πω τ]ό μνη[μεΤον τώ]ν επιγενομένων]. Litteratura aetatem Romanam recentiorem prodit. 67. Fragmentum marmoris candidi a. 0,37 m., 1. 0,25, cr. 0,125, pessime detritum, ut in inferiore solum parte aliquot litterae dispiciantur, diligentur illae quidem exaratae; a sinistra videtur exstare margo. Rep. Olbiae a. 1891, exstabat in museo Surutschaniano. Edidi ImS. p, 6, n° 7 etlosPE 1 . v. IV, n0'13.-Nunc iteram ectypum inspexi.

Π.ΛΕΩΣΚΑΙΕΝΤ THNEIKONAXl £ TAkOTP^ ΑΦΗΝ"ΐ

π[ό]λεως και iv τ την είκον[α] χ έ]στακότω[ν γρ]αφήν.τ. . .

άνα-

Haec quoque superesse videntur e decreto hoDorario. Litteratura indicat aetatem I a. Chr. saeculo non recentiorem. 68. Fragmentum tabulae marmoris candidi a- 0,13 m-, 1. 0,18, cr. 0,055. Mkrginis dextri pars inferior exstat quidem, sed superficie detrita. Litterae satis minutae (a. 0.01 m.) 13*

100

Λ? 68, 69, 70

OLBIA ET TICINIA.

diligenterque incisae Romanae sunt aetatis. Ed. L. Ussing, Oversigt over det Kgl. D. Vidensk. ScM: Forhandl a. 1881 p. 128, usus ectypo chartaceo a Th. Langio misso. Lapis a. 1879 inventus exstabat in museo Surutschaniano. Exscripsi et edidi IosPE1. v. I, n° 127. Nunc ex ectypo chartaceo accuratius delineaturo praebeo (χ/3 ν. m.).

(EIITOlEfofr

>ΛΕΩΤ

θεο[Γς aut θεο[ύς. εις τό ιερόν το[ϋ . .της π]όλεως.

:πΕΡατΛΤοΝΚϊπ\ ΓΓίΑΝΠΟίΗΧΛΝΤΕ^

. . . . επερωτά τάν κύρι[ον . . . . . τι αν ποιήσαντες . . . . . . . ς χαλεπών.

(Das Bruchstuck) «besteht. . . aus zwei Theilen; der Sinn des ersten bleibt unklar. . . ; der zweite aber ist eine Orakelbefragimg nach Art der dodonaischen». H. Roehl in Jaliresbericht uber die Fortschritte d. class. Alterthwnsurissenschaft, herausg. von C. Barsian, v, 32 (1882), p. 150. Equidem dixerirn priorem tituli partem esse decreti clausulam, qua statuatur decretum in templo dei cuiusdam ponendum esse.

69. Frustum tabulae marmoris candidi a. 0,15 m., 1. 0,17, cr, 0,08, imdique praeter sinistram partem mutilum. Exscripsi Odessae in museo societatis et edidi IosPE1. v. I, n° 41. Hic idem exemplum repeto. I H T H I A L

THZFOAEC ΝΟΣΤΗΙΠΑΤΡ ΑΡΕΚΑΤΕΣΤ ΙΊΑΛΙΣΤ WMAΙ

Λ

""

.η τηι δ[έ . . . ■. . . . . νος της πατρ[ίδος . . . μ]άλιστ[α . . οια. . .

Videtur esse fragmentum decreti honorarii, quod propter litteraturam ad initia aetatis Christianae referri potest. 70. Frusium tabulae roanaoris albi ab omnibus partibus mutilum, a. 0,12 m., 1. 0,07, cr. 0,085. Litterae 0,01 fere altae optirae dispiciuntur.

% 70, 71, 72

DECKETA.

101

Mosquae in museo historico (inter BuratschKoviana) exscripsi et edidi IosPE1. v. I, n° 43. Hic ex ectypo accuratius delineaturn praebeo (α/3 ν. m.).

V. 6 ultima littera videtur fuisse E. V. 3 fuit fortasse πό]λεων sive βασι]λέων, ν. 4: έ]ν τω π. . ., ν. 5'·έπιφαν]έστατ[ος] aut alio casu, γ. 6: "[τώ]ν πολε[ιτών] s. [τό]ν πολε[ίτην], ν. 7: της] πό(λ)εω[ς].

71. Fragmenta duo tabulae marmoris cinerei utrimque politae, crassae 0,045 m., ab omnibus partibus mutilata; α altum 0,125 m., 1. 0,10; h altum 0,11 m., 1. 0,115. Tituli reliquiae alte et acclirate exarati in utrcqtib iragmem* optime leguntur. Exscripsi et edidi α RAR. f. 14, p; 98, n6 3; b ibid. f, 18, p. 135. Fragmenta a Pharmakotskio in Olbiae ruderibus reperta (a anno 1904, h anno 1905) exstant nunc Odessae in museo societatis. 1

APC ΛΟΥ/ «ΛΙΚΙΑ ΪΕΜΟΓ OKNO* ~«A·*"

b

AN.Q IANTW YAIOCA =ΦΑΝ

Non est dubium, quin fragmenta ad decretum pertineant aetatis Romanae (II s. III saec. p. Chr. n.). In fr. α v. 3 legi potest [ή]λιχια, ν. 5 [ά]οκνο[ν εαυτόν παρέχων], ν. 6 fortasse [έν ταΤς πρεσβε]ίαις; in fr. b w. 3 et 4 fortasse [το]0 Διός- δ[εδόχθαι. · . στε]φαν[ωσαι]. 72· Fragmentum tituli Olbiopolitani, cuius apographum et ectypum a. 1884 Jurgiewiczius mecum commumcaYit. Α sinistra siargo yidetur .ezstare. Edidi IosPE1. ν. Ι add. n° 129\ Nunc iteruin ectypuiii inspexi.

102

JTs 7 2 , 7 3 , 74.

OLBIA ET VICINIA.

ΣΘΑΙΥΠΟ

σθαί υπό

ΕΝΤΕΠΟΛΕ ΚΑΙΤΟΥΣΩΜ ΜΗΔΕΤΗΝ^ ΤΟΝΠΑΙΓ

£ν τε πολέ[μοες? . . και τοϋ σώα[ατος?. μηδέ την τον παι

73. Fragmenta duo tabulae lapidis calcarii cinerei, crassae 0,072 m., litteris c. 0,015 altis inscripta; utrumque est undique mutilum; α a, 0,10, 1. 0,17, h a. 0,06, 1. 0,09 m. Odessae in museo societatis (inter Curisiana) exscripsi et edidi IosPE1. ν. Ι n° 44, Hic accuratius ex ectypis delineata praebeo (*/4 ν. m.). Fragm. a.

'""·"■' ■—

. . . . vo...'. . . . . . μ]ενος . . . . ε της έαυτ[οΟ. . . . . εν την χρεία[ν. . . . . . . κεν ρ,ή ©ει . . . . . . ω>[α . . .

Haud scio an eiusdem sit tabulae fragmentum c undique mutilatum (a. 0,065 m., 1. 0,08), quod Mosquae in museo · historico (inter Buratschkoviana) exscripsi et edidi ibid. add. p. 221. 74· Frustulum tabulae marmoris candidi plus 0,10 m. crassae, altum 0,054 m., 1. 0,15 m., ab omnibus partibus mutilatum. Litterae minutae (a. 0,011 m.) nonnullis locis perquam sunt detritae. Exscripsi et edidi RAK. f. 23, p. 29, n° 2, unde repeto. Fragmentum a. 1906 a Pharmakovskio in Olbiae ruderibus inventum nunc asservatur Odessae in museo societatis. ΟΉΣΤΕΧ -ΟΥΣΑΣΤΥΓΕΓϋ rjPF r p c Y Q K n

■. . . της τε χ[ώρας■■?. . τ]ους άστυγεί[τονας. . . . . πρεσβευοντ . . . .

EstiragmeDtum decreti aetatis Romanae. V. 1 potest suppleri etiam της τέχ[νης].

16 75, 76

DECIIETA.

103

75. Frustulum tabulae marmoris a,lbi ab omnibus partibus fractum, a. 0,10 m., ]. 0,09, a. 1881 in Olbiae ruderibus invcutuin. Litterae optime leguntur.. Exscripsi Kischinevi in museo Surutschania.no et edidi IosPE1. v. I n° 45. Hic idem exemplum repeto iterum cuni ectypo collatum. ϊ> Α Vi HTACl, NJ Α Γ Ρ Λ φ

. . . . στε]φα[νωθηναί? . . . ητα; ι τό δε ψήφισμα άν]αγραφ[ηναι? κτλ.

b) Edictum septemvirum. 7(5. Tabula integra marmoris candidi a. 0.35 m., 1. 0,31, cr. 0,095. Litterae leviter incisae et aliquot locis laesae sunt; vy. 1—3 litterae fere 0,01 m. altae, reliquorum versuum minores. Edidit Th. Struve 3E00. Y. VI (1867) p. 2 sq. et Widn. Mus. v. XXIV (1870) p. 559 sq., suo apograplio et imagine photographica usus, quam illic lapide exprimendam, hic ligno incidendam curavit. (K. Muellenhoff Hermae v. III a. 1869 p. 442 ad Struvii exemplum russice editum). Cf. Struvianae editionis censuram a Car. Lugebilio insertam EEPAO v. VI f. 2 pag. 162, quam commemoravi H3CMbd. 060 OAb&m, p. 101, et IosPE1. v. IV add. p. 268. Meo apograpbo et ectypo chartaceo usus edidi IosPE1. ν. Ι n° 46 (cf. add. p. 221 et v. IV add. p. 268 — 9). Inde repetierunt litteris minusculis: Michel, RIG. n° 705; Dittenberger SIG2. y. II, n° 629; Lud. Ziehen, Leges Graecorum sacrae c titulis collectae, edidd. et explann. Ioannes de Prott et Lud. Ziehen, pars altera. fasc. I (Lips. MCMVI), p. 248—250, n° 85. Lapis a. 1866 in Olbiae ruderibus inyentus hodie exstat Mosquae in museo historico (inter Buratschkoviana). Hic imaginem photograpbicam, qua usus erat Struvius, ab A. Nauckio inihi donatam, in zinco exprimendam curavi. (Textum vide p. 104).

Var. lect Cum imago photographica, qua usus erat Struvius, admodum esset obscura, in tabulis eius titulus aliquot locis minus recte redditus est. Versu 7 pro littera laesa, quae a fine est septima, in tabulis nota X similis posita est (de qua diserte Struvius ed. germ. p. 568: «in der Mitte des zweiten Namens hat der Stein wahrscheinlich beim Herausgraben mehrere Schlage mit dem Eisen erhalten, so dass statt des Τ jetzt dort ein unformliches X entstanden»); in lapide Τ litterae lineola superior dispici potest, altera laesa. — V. 8 litterae quinque priores uulapide etiam nunc bene dispiciuntur et sextae dimidium exstat, ut lectio ,Ιστ£χ[ώ]ν, pro qjia Ph. Bruun et A. Nauck "Ιστρ[ω]ν proponebant (v. Struvii ed. russ. p. 15, ed. germ. p. 568), non sit dubia.—V. 9 litterae A\LN vix dispiciuntur in tabulis et duas priores admodum evanidas esse diserte dixit Struvius, cum in lapide facile distingua-ntur, — V. 12 in tabulis est LICToN©N; dubium non est, quin lapicida recte ©H

104

* 76

OLBIA ET VICINIA.

Έπταδευσαντες έπεμελήθησαν του θησαυρού* Ηρόδοτος Παντακλέους, Έπιχάρης Διονυσοφάνους, Ποσειδώνιος Εύκρατους, Αδείμαντος Άπατουρίου, Ίστικ[ώ]ν Μητροδώρου, Λεοντομ[έ]νης 'ϊΐροσώντος. Ηρακλείδης Ευβίου. Τους θύοντας άπάρ/εσθαι εις τον θησαυρόν βοάς μέν χίλιους διακόσιους, ίερει'ου δε κ[α]ί αίγός τριακόσιους, [τ]έ[ρφ]ους δε έξήκοντα.

scripserit, sed propter rimulam, quae postea exstitit iii lapide, in imagine photograpbica re vera oN apparet.—Ad Y. 13 haec Struvius ed. germ. ρ 566: «In Z. 13 ist die Form des ersten Iota in /ιλίους Ν der Form ahulich, wie sie scbon in ΛΉ 13 der Theraischen Inscbriften bei Franz El. ep. Gr. p. 43 erscbeint». Sed hanc formam ι litterae, quae vetustissimorum sit temporum, in titulo tertio a. Chr. saeculo utique nou antiquiore exstare posse haud facile concedas; et re vera in lapide XI certum est, non XN, ut in tabulis.—V. 15 in tabulis est C*o OYC, sed in imagine photographica etiain ΓΕΙ§§ογο legi potest, in lapido dispexi !E A l'IoYC Struvius ad titulum explicandum materiem uberrimam ex scriptoribus et inscriptionibus conlegit; nos, ut par est pro huius sylloges indole, paucis absolvemus. Ac primum quidem eo nomine maxime niemorabilis est titulus, quod aperte docet, quid gesserint septemviri illi, quos iam in praescriptione decretorum trium (nn° 26, 31, 32) cum archontibus commemoratos vidimus. Egimus de boc magistratu IfccAibd. 060 OAbeiu οτρ. 2 9 2 — 294; cf. H. Swoboda, Ueber griechische Schatzverwaltung (Wkncr Studien v. X, 1888, p. 298 sqq.); G. Gilbert, Staatsalterth. II, p. 187. Morem apud .Graecos fuisse ut ii, qui sacra faceront, certas victimarum partes sacer(Jotibus ιερεώσυνα relinquerent, iiiter omnes constat; sed praeterea in nonnullis civita-

$76

105

DECRBTA.

tibus pecuniam pro una quaque victima pendere eos debuisse tituli probant, in primis Halicarnassius ille, quem iam Stmvius attulit, post alios editus a Dittenbergero SIG^. n° 601 (v. 29 sq. κατασκευασάτω δε και θησαυρόν τη ι (θ)εώι [sc. ή ιέρεια της 'Αρτέμιδος τη; Περγαίας], ένβαλλέτωσαν δε οι θύοντες έπί [χέν τώ(ι) τελεχώι οβόλους δύο, £πί δε γαλαθ(ν))νώι όβολόν etc). Cf. nunc Ρ. Stengel, Griecli. KulimaltcrtJi*, ρ. 38 sqq.; Ziehen in Pauly-Wissowa, R.-Enc. v. VIII col. 1423—4. Iam quod ad singula attinet, ίερεΐον in hoc iitulo idem esse atque πρόβατον Struvius multis scriptorum et inscriptionum locis conlatis probavit. Cf. Dittenberger Hermae Y. 26 (1891) p. 475. V. 15 in. Struvius νεωροϋς restituendum proposuit (pro νεαρού s. γαλαθηνου), quae tamen vox ut poetica nec usquam de lactentibus hostiis usurpata A. Nauckio minus placuit; quod autem ipse Nauckius coniecit θύους, spatii ratiombus et litterarum vestigiis iii lapide servatis non coiivenit. Recepi igitur V. Jernstedtii olim conlegae coniecturam ingeniosissimam, quae est [τ]έ[ρφ]ους sive [στ]έ[ρ<ρ]ους; quam vocem, licet rarior sit et poetis aetatis posterioris potissimum usitata, Nicandri scholiasta ionicam diserte dixit ,(Y. Stepbani Thes. s. v.). Pelles victimarurn inter ιϊρεώσυνα saepissime ^ommemorari vix est quod moneam; notissimum Athenis τό δερματικόν (C. I. Att. II, 2, 741 =Dittenb. SIG2. n° 620). Receperunt hanc coniecturam Michel et Dittenberger in syllogis suis. Sed L. Burchner in^epicrisi IosPE. voluinmis I, quam scripsit in Wbchenschrift f. M. FhUohgie, herausg. von Anirestn mid Hdler, 4 Jahrg. (1887), Λ6 8, p. 226 adnotavit haec: «Die Vermutung von H. V. Jernstedt. . . ist allerdings sehr scharfsinnig; aber mir personlich l&ge, weiin dies nur irgend mit den erhaltenen Buchstabenresten sicb vereinigeu liesse, n&her ein anderes Wort, etwa eins fiir Schwein, das ja unter den Opfertieren hier nicbt erwahnt ist, zu yermuten». (Haec excerpsi 3HPA0. v. IV, p. 143 et IosPE1. v. IV, p. 269). Similiter L. Zieben Leg. Gr. sacr. p. 2 pag. 249-—250, Nauckii et Jernstedtii coniecturis improbatis, scripsit v. 15 de porco immolando agi satis persuasum se habere, quamquam nomen eius victimae reliquiis litterarum adhuc quidem lectis aptum nesciret. (De bac editioiie monui ΉΑΚ. fasc. 23 p. 49). Milii tamen imaginem-pbotograpbicam et ectypum cbartaceum iterum iterumque examinanti milla alia vox magis quam τέρφους convenire videtur. De tituli aetate haec Struvius: «Aus der Reinbeit der in der Inschrift vorkommenden griecbisclien Namen (vgl. Boeckh C. I. t. II p. 123 Α med.), aus der Einfacbheit und Correctbeit des Stiles, eudlicb aus der Form der Buchstaben. . . mochte ich schliessen, dass dieselbe den erstert Jahrhunderten vor Cbr. Geb. augehort». Dittenbergerus (SIG3. II, p. 426) decreto Protogeniano aetate supparem titulum habet; Αεοντομένη; Ήροσώντος, qui sexto loco commemoratus est, Protogenis frater esse ei videttir. Eadem est Ziebeni sententia (1.1.). Equidem viros clarissimos qnos modo nominavi in universum recte iudicasse existimo; sed hunc titulum paululum antiquiorem putaverim Protogeniano propter litteranim formas, maxune MP; litterae sibilantis formalunari temporibus satis antiquis (fortasse etiam quarto a. Chr. saeculo) usos esse Olbiopolitas titulus numero 22 signatus probat; quid autem impedit, quominus simul CO formam paulatim in usum irrepsisse putemus? Posteriore aetate 14

JB 76. 77, 78

OLBIA ET VIOINIA.

106

eam rursus reiecisse videotur Olbiopolitae; nam in titulis aetatis Romauae nusquam fere invenitur. quamquam W forma illi simillima haud raro obvenit. IXoj>©BOATf>· xJaoiihi uojuierhi CeMii noaaooTii.Tiici» ο coKpoBiiLmimi.-fc: Jlpcvwri* IlaHTaKJipB-L, Emixap'b JI,ioHHco«t»aHOB7.. TlocnAOHifi EBKpaTOB-h, AAHMann» AnaTypieBi>, HCTHKOHI. MnTpo&opoiri>, JIeoHTOMeHi> IfpocoBTOBl·, HpaKJHAi> EBBieBi». IIpnHOcainje «epTBbi do.iztcuu BHOCHTL· BT> coKpoBHinHimy: 3a 6iJKa TUCAMY ΛΒ-BCTH (Μ-ΒΛΗ^*^ Μ0Ηβτη>), 3a OBay H KOSY — TpHCTa, 3a ltowy — iuecTL(n1ecfl,rL.

c) Decreta exterarum civitatum in honorem Olbiopolitarum facta. 77. T^bula lapidis, ut videtur, calcarii, epistylio ornata. a partibus dextra et ima fracta, a. 0,12 m., L 0,20, cr. 0,0G, litteris circa 0,01 altis inscripta. Olbiae repertameam esse scripsit Jurgiewicz. Odessae in museo societatis exscriptum titulum edidi IosPE1. v. I, n° 49· Minusculis litteris repetiit P. Mullensiefen SDL v. III p. 333 n° 3617 (hanc editionem commemoravi IosPE1. v, IV add. p. 269). Hic ex ectypo accuratius delineatum praebeo (% ν. m.).

ΈΔοΞΙΙ

ΙΤΛΝΕΙ

•α .Ν , 5οΥΛΑ1ΚΑίΤ> ί^-MAPPc

Κωίων. "Εδοξε [τ]αε βουλαι και τ[ώι] δάαωι, γνώρ,α ?φοσ[τα]ταν Έττειδή Ποσίδε[ος . . . . . ου Ό[λβι]ο:Γ[ολίταζ κτλ.

Est iuitium Coorum decreti in honorem Posidei cuiusdam Olbiopolitae facti III a, Chr. saeculo, quantum quidem e litteratura conligere licet. Similia praescripta etiaui in aliis Coorum decretis inveniuntur (v. Bull. de corr. hellen. ν. V ρ, 212). Minns (Scyth. and Gr. p. 463) ingeniose coniecit hoc decretum et fortasse id quod proxime subsequitur in honorem illius Posidei Posidei f. facta esse/ qui Olbiae -Αφροδίτη Εύπλοία donariuin posuit et Neapoli Iovi Atabyrio Athenaeque Lindiae et Achilli (titulos v. iufra). Quae coniectura tamen incertior est quam ut in textum recipere eam audeamus.

78. «Fragmen marmoris iDventum in solo OlHae, altum pollices X, latum amplius pollices III; possidebat Koehleras,. qui misit a. 1837. Lapis ad sinistram integer videtur; reliqui margines fracti sunt». Boeckh, C. I. Gr. II, add. p. 998 sq.? n° 20601. Ubi nunc lapis sit, explorare mihi non contigit Exeraplum Boeckhianum dedi IosPE1. % V. I B° 48 et hrcrepeto, -

Jk 78

'

DECRETA.

ι

5

ίο

15

20

Λ IV ΥΤί2υ ΣΕΙΡΣΕ \EOYOABIi2l ΣΕΛΝΔΙΑΤΕ ΕΤΟΝΤΕΝΕΔΙ ΣΧΗΤΑΙΞΥΝ ΕΝΤΥΓΧΑ ΙΤΑΝλΓΡΟΦ EXiiNFMPA TOAYTnTIMC ΟΣΕΓ AINON Ε Υ Ε Ρ £ Ε ΣΙ ΕΦΑΝΟΝΚΑΤ ΧΘΑΙΤΑΒΟΑ ΣΚΕΦΑΙΝΙ ΕΔΙΛΜΕΥΧ/ ΧΑΜΑΜΠΟΙ βΝΑΝΔΡΛΝ ΓΑΜΓΤΟΛΙΝ ΑΞΙΛΣΤΓ Ι Ε Π Α Ι ΝΙ ΟΣΙΑ Ι

107

. ωι. . ♦ υτω[ ό δείνα...,,.. ς είπ[ε]' Έ[πειδή ό δείνα Ποσιδ]έου Όλβι[οπολίτας άνηρ αγαθέ ς £ων διατέ[λει προς τον δαμον] τον Τενεδί[ων καε χρείας παρέ]σχηταε ξυν[α καί κατ' ιδίαν τοΐς] έντυγχα[νόντεσσι αυτψ των πολ]ίταν [άπ]ροφ[ασίστως, φιλοτιμίαν?] έχων έμ πά[ντι καίρψ, καί δια τοϋτ]ο αυτω τίμ[αις έψαφίσατο 6 δαμ]ος, έ[π]αινόν [τε κατάξιον αυτω ταν] ;ευε.ργεσί[αν καί χρυσίω? στ]έφανον κα[ί εικόνα χαλκέαν?, δεδό]χθαι τα βόλ[λα καί τω δάμω, δπω]ς κε φα£ν[ηται ό δαμος ό Τεν]εδίω[ν] εύχ[άριστός τε εων και μν]άμαμ ποι[είμενος των άγάθ]ων ανδρών, [ο? κε ευ ποιήσωσε τ]άμ πόλιν, [καί τε'μων αϋτοες] άςιως τώ[ν ευεργετημάτω ν], έπαίν[εσαε μέν τόν δείνα Π]οσε[δέου Όλβιοπολίταν κ. τ. λ.

«Patet esse haec ex decreto reliqua, quo Teuedii ornaverant Olbiopolitaimm hominem, eumque Posidei filium (vss. 4. 24). . . Ys. 4. scripsi Όλβιοπ. non Όλβεωπ. In apographo est Ω ex utroque mixtun)». Boeckh. Supplementa ab eo et a Franzio (v. 18—20) proposita aiiquot locis mutavi. Vv. 11—14, in quibus non sibi successisse quod egisset dixit Boeckhius, ipse conatus sum supplere: in his puto alterius decreti roentionem factam esse, quo antea Tenedii honorassent Olbiopolitam; similes mentiones persaepe inveniri in decretis non est quod moneam; exempli gratia sat est decreti in Protogenis honorem facti (n° 32) lat. Β w. 55—57 in memoriam redigere. Litterarum formae, si a Koehlero et Boeckhio recte redditae sunt, tempora II a. Ghr. saeculo non recentiora videntur indicare; et maxime quidem Ο et Ρ formae antiquitatis habent speciem.

I l e p e B o ^ · (-^· · TaKoS TO, CHHT> Tanoro TO) npeAJio;KHjri>: noeaHicy maKOu-mo c. IIocHAea OJH»BIOnpe^uBaeTTb .pacno^OHieHHHM-B KT> Hapo^y TeHejpfin.eBt Η OKa3BiBaen» ycjym κακζ Bootfme, mam Η ΒΤ» HaciHocTH HM^K)U;HMI» ci> HHMT, A"kw rpaH^aHain> £>e3i> «ττηβοροκΊ,, ΗΜ*ΒΛ peBHOcn, BO. BcaKoe ΒρβΜΛ, ιχ »a 3το HapOAi> onpea^JnurL· eMy imecTii, tmenuo noxBaay ^ocTOHHyio ero daroA-BJimfi, 30JiOTofi (?) Β'ΕΗβπ,τ» ιι Μίι,ι,Ηοβ M3oi>paH;eHie (?), ^a ΠΟΟΤ£ΒΌΒΒ:ΤΊ> coBirb TS Ββρο,ί,Ί,: Aatfu HapoAi> ΤΘΗΘΑΙΗΠ,ΘΒΊ, noKasajicfl (JjaroAapHUMXj BCHOMHΠΟΛΗΓΒ

14*

108

Οΐ/ΒΙΛ

Λ« 79

ΕΤ VICIN1A.

HaiomwMi* ο xopomHxx ΛΙΟΛΛΧ^, KOTopue OKaHcyrb ycjiyrH ropojty,

Η ΠΟΜΗΤΕΙΟΠ;ΗΜΤ> ΗΧΤ» copaaMkpHo

ch

vxz

().Ί&ΓΟΛ$>ΛΗ3ΛΜΗ, I30XBfUHTl> ηΗΜΟΙΟ-ΤηΟ C. ΙΙοΟΗΛβ/Ι ΟΛΙ,ΒΪΟΠΟΛΗΤΑ Η Τ. β.

79· «Ιη oppido Otscbakow s. Oczakow vidit Peyssonelius, in cuius schedis ab Adalb. Zieglero . , . Lutetiae Parisiorum inspectis bic titulus n. 2088 [Orontae Ababi f.? v. infra] additur, quasi uterque unus sif. Sed utrumque separatim edidit Chandlerus Inscr. Append. p. 94 et hunc quidem n. 10 ex schedis Rob. Woodii, qui et ipse ab alio acceperat. Postea lapis ad Fauvelium Atbenas pervenit; ibi denuo transcriptum et ab Rob. Walpolio secum commimicatum titulum rectius dedit Clark. Itin. T. I p, G18 sqq. [ed. 4 v. II p. 357] omisso n. 2088, qui proiode non est in Fauvelii lapide. Ex Chandlero et Clarkio, sed non satis fideliter, reddidit Rochett. Autt. Bosp. tab. XL Tractavit Koehler Act. Acad. Monac. T. VI class. hist. et phil. p. 130—133 [ = Ges. Schriftm v. VI p. 225 sq.]. De varietate Clarkiana et Rochettiana dixit nonnulla Koeppen Nordgest. d. Pont, p; 79, sed non omnia vere». Boeckh, C. I. Gr. II n° 2060, Inde sumpserunt: Franz, Elemeiita epigr. graecae TX° 116; Dethier imd Mordtmann, EpigrapMk von Byzanthm und Constanfmopolis. 1 Halfte (Vindob. 1864), p. 63 n° XLII (litt. minusculis): P. Cauer, Delectus inscr. Graec. pr. dial. memorabilium ed. 1 n° 35, ed. 2 n° 111 (liic quoque litt· minusculis). Ε lapidibus inscriptis Olbiopolitams, qui in collectione Fauveliana dicuutur fuisse, nullum in museis Athenarum publicis exstare a. 1884 P. Eustratiadis tunc temporis illis museis praepositus per D. Korolkovium conlegam rogatus scripsit. Titulum ex C. I. Gr. repetii IosPE1. v. I. n° 47 et hic repeto. Minusculis litteris repetiit F. Bechtel, SDL v. III fasc. 1 (Die megarischen Inscbriften) p. 34,. Jfe 3059, additis adnotationibus aliquot ad dialectum spectantibus. (Hanc editionem indicayi 3HPA0. v. IV, p. 143 et IosPE1. v. IV add. p. 269). Vv. 3—7 excerpsit Cagnat, IrR. ν. Ι n° 859. (Textum

vide p.

109).

Boeckbius litterarum formas ex Chandlero et partim Walpolio (qui Π babet, fortasse rectius) dedit, textum ex Walpolii apographo accuratiore, Chandleri variis lectionibus (quarum pleraeque nil nisi traiiscribcntis errores videntur esse) in adaotatione accuratissime enumeratis. Quas omnes transcribere cum ncm videatur esse operae pretium, eas tantum enotabimus, quas Boeckhius secutus est. «Vs. 3 interpuuctionem non babet Walp.» B.—Vs. 7: ΠΡΟ ΑΝΤΟΣ W. — Vs. 11: ΠΑΤΡΟΣΑΥΤΟΥΤΑΝ W.— V. 15: EYNOIAI W.; «προνοία, non εύνοία scripsi, ut vs. 27. Εύνοιας mentio modo paulo ante facta*erat». B.— Vs. 27 ΠΡΟΝΟΙΑΝ W. — «Vs. 28. Walp. ΕΚΓΟΝΟΥΣ; retinui Chandlerianum ut exquisitius». B. —«Vs. 33 exti\ Ch. ΨΑ , Walp. ΨΑΛ». B. Ό δάμος ό Βυζαντίων. "Εδοξε τ^ βούλα και τω δάμω* τοί στραταγοί εϊίπαν Έπεί Όρόντας" 'Ολβιοπολεί^ας 5 !\βάβου | υιός, ανδρός ου μόνον τας πατρίδος, άλλα και || σύνπαντος του Ποντικού πρατι-

Jk 79

BECRETA.

ι ΟΔΑΜΟΣΟΒΥΖΑΝΤΙίΙΝ ΕΔΟΞΕΤΑΒΟΥΛΑΚΑΙΤΩΔΑΜίΙΤΟΙΣΤΡΑΤΑΓΟΙΕΙ ΡΑΝΕΡΕΙΟΡΟΝΤΑΣΟΛΒΙΟΡΟΛΕΙΤΑΣΑΒΑΒΟΥ ΥΙΟΣΑΝΔΡΟΣΟΥΜΟΝΟΝΤΑΣΡΑΤΡΊΔΟΣΑΛΛΑΚΑΙ 5 ΣΥΝΡΑΝΤΟΣΤΟΥΡΟΝΤΙΚΟΥΡΡΑΤΙΣΤΕΥΣΑΝΤΟΣ ΕΘΝΕΟΣΚΑΙΜΕΧΡΙΤΑΣΤίΙΝΣΕΒΑΣΤίΙΝΓΝΩ ΣΕΛΣΡΡΟΚΟΙΑΝΤΟΣΡΟΛΛΑΔΕΚΑΙΒΥΖΑΝ ΤΙΩΝΡΟΛΕΙΚΑΤΑΤΕΤΑΣΔΑΜΟΣΙΑΣΧΡΗΑΣΚΑΙ Τ ί Ι Ν Ε Ι Σ Τ Ο Ε Ν Ρ Ο Ρ Ι Ο Ν Ρ Λ ΕΟ Ν Τ Λ Ν Ρ Ρ Ο Σ Τ Α ίο Σ Ι Α Σ Γ Ε Ν Ο Μ Ε Ν Ο Υ Λ Φ Ε Λ Ι Μ Ο Υ Κ Α Ι Α Υ Τ Ο Σ Λ Σ ΡΕΡΤΑΛΟΙΡΑΤΟΥΡΑΤΡΟΣΟΥΤί2ΣΤΑΝΡΟΤΙΤΟΝ ΔΑΜΟΝΕΥΝΟΙΑΝΚΑΙΡΡΟΞΕΝΙΑΝΔΙΑΔΕΞΑ ΜΕΝΟΣΥΡΟΡΑΝΤΛΝΜΕΝΜΑΡΤΥΡΕΙΤΑΙΤ.ΛΝ ΕΙΣΡΛΕΟΝΤίΙΝΕΙΣΤΟΝΡΟΝΤΟΝΡΟΛΕΙΤΑΝ 15ΕΡΙΦΙΛΑΝΘΡΩΡΙΑΙΚΑΙΡΕΟΝΟΙΑΙΚΑΙΡΑΡΑ ΓΕΝΟΜΈΝΟΣΔΕΕΙΣΤΑΝΡΟΛΙΝΣΕΜΝΛΣΜΕΝ ΡΡΟΕΣΤΑΤΑΣΕΡΙΔΆΜΙΑΣΡΡΟΕΤΡΕΨΑΤΟ ΔΕΕΙΣΡΛΗΟΝΑΣΕΛΡΙΔΑΣΤΟΝΤΕΔΑΜΟΝΚΑΙ ΤΟΥΣΙΔΙΛΤΑΣΑΔΕΡΟΛΙΣΔΙΑΤΕΤΑΣΕΙΣΕΑΥ 20 Τ Α Ν Ε Υ Ε Ρ Γ Ε Σ Ι Α Σ Κ Α Ι Δ Ι Α Τ Ο Τ Ο Υ Α Ν Δ Ρ Ο Σ Κ Α Ι ΤίΙΝΡΡΟΓΟΝΛΝΑΞΙίΐΜΑΕΡΙΤΑΔΗΟΝΗΓΗΣΑ ΤΟΜΗΑΣΑΜΗΛΤΟΝΑΥΤΟΥΤΑΝΡΑΡΟΥΣΙΑΝΑΦΕ Μ Ε Ν Ο Τ Ε Δ Α Μ Ο Σ Ε Ν Ε Κ Ε Λ ΕΎ Σ Α Τ Ο Τ Ο Ι Σ Σ Τ Ρ Α ΤΑΓΟΙΣΤΕΙΜΑΣΑΙΤΟΝΑΝΔΡΑΔΙΑ.ΔΗΔΕΔΟ 25ΧΘΑΙΕΡΑΙΝΗΣΘΑΙΜΕΝΟΡΟΝΤΑΝΑΒΑΒΟΥ ΟΛΒΙΟΡΟΛΕΙΤΑΝΕΡΙΤΑΙΔΙΑΝΕΚΕΙΡΟΤΙΤΟΝ ΔΑΜΟΝΚΑΙΔΊΑΡΡΟΓΟΝΛΝΡΡΟΝΟΙΑΙΕΙΜΕΝΔΕ Α Υ Τ Ο Ν ΚΑΙ Ρ Ο Λ Ε Ι Τ Α Ν Κ Α Ι Τ Ο Υ Σ Ε Γ ΓΟΝΟΥΣ Α Υ Τ Ο Υ ΚΑΙ Ρ Ο Τ Ι Γ Ρ Α Φ Η Μ Ε Ν Ρ Ο Θ Α Ν Κ Α Θ Ε Λ Η Τ Α Ν 30 Ε Κ Α Τ Ο Σ Τ Υ Ω Ν Τ Ε Θ Η Μ Ε Ν Δ Ε Α Υ Τ Ο Υ Κ Α Ι Ε Ι Κ Ο Ν Α Ε Ρ Ι Χ ΡΥ Σ Ο Ν Ε Ν Τ Ω Ι Β Ο Υ Λ Ε Υ Τ Η Ρ Ι Λ Ι Ε Ν ΤΟΡηίΛΙΜΗΑΛΛΟΣΕΧΕΙΚΑΙΕΡΙΓΡΑΦΑΝΕΡΙ ΓΡΑΗΆΙΤΑΝΡΡΟΔΕΔΗΛίΙΜΕΝΑΝΔΙΑΡΕΜΨΑ ΣΘΑΙΔΕΚΑΙΤΟΨΑΦΙΣΜΑΤΟΥΤΟΔΙΕΡΙΣΤΟ 35ΛΑΣΤΟΙΣΟΛΒΙΟΡΟΛΕΙΤΑΝΑΡΧΟΥΣΙΝΙΝΑΚΑΙΑ ΡΑΤΡΙΣΑΥΤΟΥΤΑΣΒΥΖΑΝΤΙΛΝΕΥΝΟΙΑΣΡΡΟΣ Τ Ο Ν Α ΝΔΡΑΚ ΑΙΤΕΙ Μ Α Σ Α Ι Σ Θ Η Τ Α Ι

109

110

OLBIA BT VICINIA.

Jfe 79

στεύσαντος | έθνεος και μέχρι .τας των Σεβαστών γνώ|σεως προκό[ψ]αντος5..~ολλά δε και Βυζαν|τίων πόλει κατά τε τάς δαμοσίας χρήας και j των εις το ένπόριον πλεόντων προστα||10 σίας γενομένου ωφελίμου, κ#ι αυτό; ώσ|περ τα λοιπά του πατρός, ούτως τάν π-οτΐ τόν.[ όδμον ευνοιαν και προΗενίαν διαδεξά}μενας? .υπό πάντων μεν μαρτυρεΐται τών είσπλεόντων εις 15 τόν Πόντον πολειταν |j επί φιλανθρωπίαι και π[ρ]ονοίαι, και παρα|γενόμενος δε-εις τάν πόλιν σεμνώς μεν j προέστα τας έπιδαμιας* προετρέψατο | δέ, εις πλήονας ελπίδας τόν. τε δάμον 20 και [ τους ίοιώτας, ~ά δε πόλις δια τε τάς εις έαυ|;τάν ευεργεσίας και διά το του ανδρός και | τών προγόνων άζίωμα έπιτάοηον ήγήσαίτο μη άσαμήωτον αύτου τάν παρουσίαν άφέ|25 μεν, ο τε δαμος ένεκελεύσατο τοΐς στρα|ταγοΤς τειμασαι τόν άνδρα" δι* α δη δεδό^/θαι έπαινησθαι μεν Όρόνταν Άβάβου Ι Όλβιοπολείταν επί ται διανεκεΤ ποτί τον | δαμον και δια προγόνων προνοίαι, είμεν δε j αυτόν και πολειταν και τους εγγονούς αυ|του και ποτιγραφή30 μεν ποθ** αν κα θέλη ταν || έκατοστύων τεθήμεν οέ αύτου και.είκόίνα έπίχρυσον έν τώι βουλευτηρίωι έν j τόπωι ώι μη άλλος έχει, και έπιγραφάν έπιίγράψαι τάν προδεδηλωμέναν. 80 διαπέμψα|σθαι δε και τό ψάφισμα "ζοΏτο δι' έπιστο^ΐλας τοΤς Όλβιοπολείταν άρχουσιν, ί'να και ά | πατρίς αυτού τας Βυζαντιων εύνοιας προς ] τον άνδρα και τειμάς αίσθηται.

De tituli aetate baec verissime Boeckhius docuit: «Ababus Callisthenis f. floruit Tiberio Imp. (n. 2087 [v. infra]), qui si pater Orontae est, titulus Tiberii vel Caligulae aetati tribuendus est. Esse yero ilfum huius patrem non videtur dubiuin. Nam in nostro titulo pater huius dicitur μέχρι τας τών Σεβαστών γνώσεως προκόψας: iam yero Ababus Callisthenis f. Augusto et Tiberio dicavit stoani. . ., quippe illis ob aliquod beneficium addictus: quos esse τους Σεβαστούς in nostro titulo commemoratos quis noii coniiciat? Ceterum nota-.et Άβαβος et Όρόντας nomina esse Syriaca»; At parum probabile nobis videtur quod idem vir doctissimus statuit titulum^b Olbiopolitis, qtiibus decretum missum erat, puhlke esse inscriptum: quod si ita se habuisset, sine dubio eius rei mentio aliqua in titulo esset addita, quae re vera nulla est; praeterea nullam in ipso decreto video rationem, cur Olbiopolitae id publice lapidi incidendum statuerint. Contra exstabant tituli honorarii ab ipsis Olbiopolitis facti et ab amicis virorum honoratorum privatim lapidibus incisi, cum populus ipse publice eos inscribere statuisset; quod utrum ideo factum sit, quod civitas promisso stare uon potuerit aut non festinaverit, an honoris causa virorum laudatorum, diiudicari non potest; ita decrelum in Carzoazi honorem factum (n° 39) a Zorsano quodam, Carzoazi sine dubio amico, lapidi incisum et publice propositum est. Quae cum ita sint. magis nobis videtur veri simile titulum Dostrum a propinquo quodam Orontae fuisse positum, fortasse a Diomede oeconomo, qui ei exedram aedificasset (y. infra). Etenim quod oraamentum magis exedram decebat magisque erat splendidum, quam exterae eiusque florentissimae civitatis decretum, viri, cui exedra erat dicata, merita conlaudans? Inde vero facile iam unusquisque sibi persuadebit re vera decretura eidem lapidi fuisse incisum, in quo erat titulus a Diomede factus. Boeckhius Peyssonelii indicium (v. supra in lemmate) sequi ideo maxime dubitavit, quod a Clarkio Diomfedis titulus erat omissus; quod tamen nostrae sententiae parum videtur

Λϋ 79

DECRETA.

111

obstare: Walpolius eDim Diomedis tituJum fortasse non aniniadvertit, aut non esse transcribendum duxit, quippe qui ad Byzantiorum decretum non pertineret. Hic quoque analogiam habemus iu Carzoazi decreto, quod supra memoravimus: in dextro enim eiusdem lapidis latere exstat titulus autiquior, cuius Heuzemis, cum decretura ederet, ne uno quidem verbo fecit mentiouem; itaque si bic lapis inventus esset antequam Corpus I. Gr. esset editum, eodem iure Boeckliius aliis decreti editoribus diffidere potuisset. In tituli arguinento explicando morari vix opus est; quippe quod per se sit perspicuum. Hanc solam Boeckhii adnotationem addo, quae ad v. 17 pertinet: «V. 17 προέστα τας Ιπιδαμίας Rochetto Antt. Bosp. ρ. 1.78 est: functus est patronatu peregrinorum; et similiter Koehlerus noster [Ges. Scftr. VI p. 297], Sed peregrinus non potest peregrinorum patronus esse: Olbiae Orontas, ut Byzantiorum proxenus, Byzantiorum patronus est. non Byzantii peregrinorum. Sententia non est alia nisi baec: Quum Byzantii esset, magnifice sese gessit in commoratkme sua. Sic n. 1193 legati laudantur ob ένδαμίαν utraque civitate dignam». Similia exempla nunc quidem permulta possunt inveniri. Addo quae P. Cauer in ed. 1 de tituli dialecto observavit: «Dialectus est Dorica, qualis decet coloniam Megareijsium, eaque postumo studio antiquitatis redintegrata. in quo is, qui hoc decretum cbnscripsit, DOII satis constanter versatus est. nam cum e et ο vocales longas plerumque per α et ου (e. g. βούλα, είπαν 2. Άβάβου 3). . .. tamen e loogam ubi vel ante vocalem vel in terminatione infinitivi -ημεν posita erat, per η scripsit: χρήα; 8. πλήονας 18. έπιτάδηον 21. άσαμήωτον 22. ποτιγραφήμεν 29. τεθημεν 30. (at semel είμεν 27)».

IJepoBOAT^· HapoAi > ΟΚΪBn3aHTi icKifi. — ΟΟΒ-ΕΤΊ, Η HapoA'i> nocTaHOBHJua no πρβΑΛθ;κβΗίκ) cTpaTHrOBi,: noej H Kj ΟροΗπ> Oaf c Bi o noj H TB, ΗΈ ABaBa, My>Ka nepBeHCTBeenpTHaro He TOJLKO BT» OTe^ecTBi, HO H ΒΟ BCGMTI ΠθΗτίΰοκθΜΐ >> HapoA^ Η B03BMCHBiuarocii AO H3B£CTHOCTU ABrycTawL·, a TaKHie npHHecmaro ΜΗΟΓΟ ΠΟΛΙ>3Μ i ropoay BH3aHTi f i n eBi BT> o6mecTBeHHuxi> Β7;Κ,Η£ςΊ> Η ΒΈ ποκροΒΗτβΛΒοτΒ-Β npii 3«aBii HMi> B-L· ToproByio raBaHt, n caM*L, yHacj^oBaBt orc» OTua ΚΑΚΊ> Bce ocTaibHOe, TaK'i> Η OJrarocK30HKocTi> Kt.HapoAy.-H npoKeeHiio, BCBMH npii s^aioΙΙ,ΜΜΗ BT> ITOHTL· rpa/KAaHaiiM npocaaBJiieTCii [AOCJIOBHO: CBBA■fcτe.!lL·CTByeτcΛ] 3a ero ^ejiOBiiKOJiotfie Η 3atf0TJiHB0CTL·, Η npHfajBi> BT> nauii ΓοροχΈ ΒΘΛΊ> ceojr ΑΟΟΤΟΗΤΗΜΟ BO Bce BpeM^r cBoero npe6tiBaHifl n BHyniHjnb em,e ooJLiniH BaAeag^w Η Η^ΤΗΕΙΙΙΧ aimaMi», a ropoAt 3a OKaaauHbiJi eMy ustirofi^Hmfi u 3a XOCTOHHCTBO CCLMOIO My^a Η eio npeΠΟΗΤΗΤΙ j,KOBT>>HapoAy CHeat yAo6HbiMnoceMy 'B He ^aocTaBHTi , ero npe6uBaHi e HeHo3HaMe HOBaHHtc.iMAsaBa X Η Hapo, i>onoJinpinTaiKasaj3aneroi CTpaTHr alMT> smoto VJ7K&6j i a royroAHO' OyaerL· noXBaj TL OpoHTa Oj u >Bi nocTOf HHyio n ΗnpnnHcaTt ymcubdoeaHHyio on> npeAKOBi j 3a6oTJi i 3 BOCTL· KX napoAy, a τηακο/οβ ChiTh e M y ποτ ο Μοτ Β βΗΗΒΐ Μ Ί» rpa^AaHHHOMt ca KTE> KaKofi yro£HO H3i> coTeH-L·; nocTaBiiTt eMy Μ no30Jio^eHHyM) CTaTyH) BT> XJM^ Ha M^CT-B, r^ ne ΗΜ^ΘΓΒ cmamyu Kmo-Huoydt xpyrofi, Η HanncaTi, BWHienpiiBeAeHHyK) HaAnncL·; HacToam.ee aie nocTaHOBjeHie coot,f. κιm,>HTLdrnoMy πρκ ΠΗΟΒΜ^ ΒΛβοτΛΜΊ>, &&π. ΤΟΓΟ HTO6LI ι OTenecTBo ero y3Ha.io ofaarocKJiOHHOCTHBH3aHTifineBB χγτκγ 0.Η«>ΒΐofoδοκΗΜΊ> οκαβαπηοΰ eny noqecTn.

112

OLBIA ET VICINIA.

CLASSIS

SECUNDA.

Tituli dedicatorii. Sectio I. Donaria magistratuum et sacerdotum. Morem Olbiae fuisse, ut aimui magistratus pro urbis pace et incolumitate suaque ipsorum salute dis praecipue cultis donaria. dedicarent, multi probant tituli. Archontes soli Achilli Pontarchae vota solvisse videntur: certe nullus adhuc repertus est titulus donarii ab archontibus alii deo facti; eidem deo praetores interdum faciebant yota, sed rarius quam Apollini Prostatae, cuius nomen permult/ae^ donariorum a praetoribus dedicatoriun subscriptiones referunt; praeterea Phoebum colebant iidem. si quidein recte tituhis 127 a nie restitutus est. Aediles denique Mercurio Forensi, ut par erat, obstricti erant eique faciebant vota (titt. 128 et 129). Praeterea exstaut aliquot subscriptiones donariorum Achilli Pontarchae a sacerdotibus quotannis creatis oblatorum. Numerus titulorum, qui uniuscuiusque dei referant nomen, admodum est dispar: donariorum enim a praetoribus Apollini Prostatae oblatorum plus quadraginta adhuc habeinus titulos, ut taceam de fragmentis incertis, cuni Achillis Pontarchae nomen inscriptum quattuor tantuinmodo praetorum lapides habeant et quinque sint donaria ab archontibus eidem oblata; aedilium tituli duo adhuc comparuerunt, sacerdotum sex; Phoebi nomen solus tit. 127 refert isque admodum mutilatus. Quod utrum casu evenerit, an potius ea re explicandum sit, quod praetores Apoljini Prostatae quotannis donaria dedicare soliti sint, Achilli vero Pontarchae aliisque dis rarius exsoluta sint vota a magistratibus, decerni non potest; veri similius tamen hoc yidetur, quia casu tam disparem titulorum nmnerum in lucem prodiisse minus est probabile. Ad dedicationes iuscribendas marmor plerumque adhibebatur; paucissimi exstant tituli in lapide arenario exarati; erravit igitur Koehlerus, cum dixit (Comment. de ins. et cursu Achillis p. 108) titulos in honorem Achillis positos in marmore exaratos esse, aliorum deorum in lapide arenario; cuius erroris etiam alii quidam viri docti sunt participes (ex. c. coraes Uvarov Reclu p. 45 et 47, Modestov 1. 1. ad n° 115, p. 508). DoBaria ipsa varia fuerunt: a praetoribus Apollini Prostatae plerumque Victoriae statuae offersbantur. aureae (96. 97. 98. 100) vei argenteae (89. llfi?) vel aureae cum basi argentea (93. 113. 116). interdum torques aurei (80. 85. ,91. 94. 101), phialae argenteae (82. 86. 92? 99 [ubi praeterea memoratur *2είνη λειτή]. 105), coronae aureae (107), ciugula gemmis ornata (83. 107), lectus (104. 11?); semel memoratur pueri statua (84), quae casu felicissimo et ipsa ad nos pervenit. Victoriae statuae argenteae ab aedilibus quoque Mercurio offerebantur (128. 129). Donarioruni Achilli Pontarchae oblatorum subscriptiones ea re a.ceteris differunt, quod donarii nomen in eis υοη indicatur, sed simpliciter uicitur χαριστήριον*), excepto tit. 139, ubi corona mernoratur a sacerdote oblata. Mos ipse in nova demum urbe post Geticam vastationem restituta exstitisse videtur: certe 1) Hoc indicio nisus in seriem titulorum Apollini | carentia (nn° 116—126), in quibus aut donarium indicatum Prostatae dedicatoram reieci omnia fragmenta dei aomine | est, aut vox χαριστήριον deest.

»80

TlTDLI DEDICATORII.

113

nullus adhuc in lucem prodiit titulus, quem antiquioribus temporibus adscribere Iiceat; omues qui exstant recentioris sunt aetatis; plerique videutur secundi aut tertii p. Chn. saeculi esse. Id primum scripturae rationibus probatur, deinde erroribus orthographicis et soloecismis, qui in multis reperiimtur titulis (exempli causa λόνχαι et παιοήματι pro λόγ/η et πηδήματι n° 120; yjvvioz forma gen. fem. nn° 93. 96. 98. 100. 116, άργ^ιος fem. nn° 93. 116 etc.) quique sermonis pravitatera indicantj Dionis quoque testimonio probatam; tum nominibus originis barbarae1), quibus tituli referti sunt, denique nominibus quibusdam Romartis. maxime imperatoriis, quibus imperatorum aetate persaepe et ubique usos esse Graeculos vix est quod moneam. Praeterea tenendum est multos titulos non magnis temporis spatiis inter se distare; saepe enim aut eadem nomina in duobus tribusve titulis occurrunt, aut nomina, quae eiusdem gentis homines ostendunt, velut patres et filios (exempla in adnotationibus indicabuntur). Cum autem desint plerumque indicia, quae uniuscuiusque tituli aetati accuratius defmiendae inserviant, ideoque ordine chronologico disponere eos non licuerit, disposui ordine alphabetico e nominibus eorum petito, qui singulis magistratuum collegiis praefuerint. De aetate horum titulorum copiose egi in libro meo, cuius titulus est nEacAtbd. x>6z ucmopiu u zocyd. cnipotb ι. OAbeiu», pp. 161—167. Alio eiusdem libri loco (p. 257) demonstravi io magistratuum catalogis singulos homines non promiscue. sed secundum dignitatis ordinem esse dispositos. ae Tituli donariorum ApolKrii Proslatae eblatorum. v

80· Pila oblonga niarmoris candidi a. 1,04 m., 1. 0,31, cr. 0,20, quae primitus partem epistylii aedificii cuiusdani efficiebat, id quod probatur oraanieDtis architectonicis. quorum pars adhuc in angusto pilae latere est servata. Partis adversae, in qua est inscriptio. margines dexter et sinister aliquot locis laesi suiit. Litterae elegantes apicibus oniatae sunt (altae circa 0,02 m.) facilesque lectu. «Ex schedis Blarambergii edidit Koeppen. Nordgest. d .· Pont. p. 81 n. 4 (hiiic Osann. Syll. p. 229). Nos forniam litterarum dedimus e manuscriptis Koeppenii schedis ex apographo Blarambergii desumptis; sed quum Blarambergii apographum Don videretur satis certum esse, correximus id ad fidem Koehleri adv. Koepp. p. 43» [ = Ges. ScJiriften ν. Π ρ. 34 sq.]. Boeckh, C I. Gr. II n° 2067. Comes Uvarov Reclh p. 41 tradit hunc lapidem cum monumento sepulcrali Nicerati Nicerati f., quod infra dabimus, anno 1818 in castello dicto Adschigolski-gorodok (septem verstis ab Olbiae ruderibus meridiem versus distanti) repertum a Kazakio Graeco, qui ibi praedium Jasselky dictum possederit (cf. Koeppen 1. 1. p. 82); inde in museum societatis Odessitanae pervenit, ubi exscripsi et edidi IosPE1. ν. Ι n° 50. Hic idem exemplum repeto cum ectypo iterum collatum. 1) Ex his nominibus permulta optime explicuisse CCXLVII, pag. 232—283, altera a. 1891 in Βηιηοιραφ. vs. Millerum virum doctissimum nuper morte abreptum 06o3prbuie, Λ° 1,: pp. 188—193, tertia a. 1913 in HAK. tnbae commentationibus russice scriptis semel hic moneo. fasc. 47, pp. 80—95. Prima commentatio prodiii a. 1886 in ΚΜΗΠρ., ρ. 15

114

OLBIA ET VIOINIA.

ΑΓΑΘΗΙ ΤΥ ΧΗΙΆΤΤΟΛΛΛ ΝΙΠΙΟΣΤΑΤΗΙ ΟίπΕΡίΑΜ» Μ Α Ι Ο Ν Α Μ cfH ΘΑΣΤΟΥΣΊ» ΤΗΓΟΙΑΧΙΛ/H ΔΗΜΗΤΡΙΟΥΝΟΥΜΗΝΙΟΣ ίο ι Ρ Α Δ Α Μ Υ Ω Ν ΤΟΣΝΕΙΚΙΑς

ΠΟΝΤΙΚΟΥ Ι1ΔΡΕΙ8ΑΛΙΣ Ρ'ΑΠΑΚΕΟΥΣ ΐδ | Ι 3 Ρ Α Γ Ο Σ Σ Α Μ 13ΥΤΟΣΑΝΕ§§ ί#ΙΚΑΝΣΤΡΕϋ? "Ο Ν Χ Ρ Υ Σ Ε » «ΥΠΕΡΤΗΣϋ 20 ΐ β λ Ε Ο Σ Κ Α Ι ΙΣΕΑΥΤΩΜ».

J6 80

Άγαθήι τύ\χψ. Άπόλλω|νι Π[ρ]οστάτη[ι] | οι περί Άμω[ρό]|(χα[ρ]ον Ά(λ[ωρ]θάστου σ[τρα]|τηγοί· Άχιλ[λεΰς]' Δ,ημητρίου, | ^Νουμήνιος | 'Ραδαμψών|το;, Νεικίας | Ποντικού, | [Λ]ρείβαλις | 'Ραπακέους, | [Ά]βραγος Σα[μ1βο]θτος άνε|[θη]καν στρε[π|τ]ον χρύσ^ον], . 0'τ.1ρ -ης | [πό]λεως και [ [της]· εαυ τών, [υγείας].

Ftfr. Zec#, V. 3 extr. ΤΙ Blar. ap. Koepp. «In der dritten ZeOe i s t . . . zu lesen ΠΡΟ^TATHI, hiervon ist nur das I verschwunden». Koehl. — V. 4 extr. ΑΜΩΣ BL «das Σ hat nie am Ende der Zeile gestanden». KoehL —V. δ extr. ΑΜίΙ edd.—V. 6 extr. ΣΤΡΑ edd. — V . 7 extr, ΑΧΙΑΑΕΟΣ BL, ΑΧΙΛ KoehL Boeckh.—V. 10 extr. ΩΝΟΪ Bl. «Am Ende der zehnten Zeile nicht stehen konnte ΟΓ». Koehl., cuius sententiam secutus Koepp. has litteras uncis inclusit in exemplo edito, Boeckhius omisit.—V. 13 in. lapidem laesum esse non animadvertenmt edd. — V. 14 in. PA edd., extr. ΟΥΣΑ BL «Am Ende der 14. Zeile findet sich kein A, folglich ist der Name . . .nicht Abragus, . . .sondern Bragus». Koehl. «Vs. 14 extr. licet ob spatii angustiam Σ minutum scriptum sit, non dubito perisse Α et ipBum minutum, quamquam obest Koehlerus». Boeckh. Recte quidem Koehlerus dixit v. 14 extr. nullum Α fuisse, sed non animadvertit v. 15 in. lapidem esse laesum; hic sine dubio fuit illud Α.—V. 15 extr. ΣΑΜ edd.—V. 16: ΟΓΤΟΥ ΛΝΕΘ BL correxit Koehl— V. 17 in. θΗΚΑΝ Koehl.—V. 18 extr. ΧΡΗΣΕΟΝ BL, qui inde a v. 17 inscriptionem quasi integram dedit, supplementis suis non distinctis ab eis Utteris, quae tum in lapide exstabant (v. 21—22: ΣΕΑΥΤΩΝΠΈΙ|ΑΣ). VVt 4—6 principis collegii patrisque eius nomioa ita restituenda .esse, ut in transcrip-

$ 8 0 , 81, 82

115

TlTTTLT DEDIOATOKII.

tione dedi, indicavi vol. I add. p. 221, collatis nomiuibus 'Αμωρόμαρος, quod in aliis huius voluminis titulis obvenit (exempli causa nn° 84, 101), et Άμάρθαστος, quod habeinus in titulo Tanaitico IosPE1. y. II n° 438 (antea legeram ΆμώΙμαίον !\μ[ω]ίθάστου).—V. 13 fortasse legendum esse [Ά]ρείβαλις (pro ,δρείβαλις) indicavi IosPE1. IV add. p. 269, collato nomine Άρείβαλος, quod legitur Arch.-epigr. Mitth. am Oesterr. v. VI, p. 20, ii° 39 (cf. Μοκάπορις IosPE1. v. II n° 223 et v. IV n° 254 (hic quidem per KK scriptum) et Μοκάπορος ν. IV n° 241).—Vv. 15—1G iam in priore editione Σα[μ^ο]ϋτος restitui (pro Σαμουτος, quod dederant editores) collato nomine notissimo Σαμβίων. Ά/ίλλευς Δημητρίου, qui hic proximuin a principe collegii obtinet locum, m tit. 86 est princeps; praeterea memoratur inter archoutes in tit. 176. Λημήτριον Άχιλλέος. huius fortasse patrem aut filium, habemus in tit. 130. Idem dicendum de Νεικία Ποντίου, qui in tit. 102 inter praetores secundum a principe iocum habei, et de Ποντικω Νεικίου, qui n° 82 item praetor est et n° 128 primus archon. Νουμήνιος 'Ραδαμψωντος redit inter praetores in tit. 17#5. I l e p e B O A i » 1 ) . Ci> ,a,o6pHin> CHacrieMTb. AnoJuioHy IIpocTaTy CTpaTarH CT> AMopoMapoMT> CHHOMI> A n o p eacTa BO n a B B : Axnijn» c. ^HMuTpifl, HynHHifi c. Paa.aMncoHTa, HnKifi c. IIoirruKa, ApHBajrifi c. PanaKen, A B p a r t c. CaMByTa ΠΟΟΒΛΤΙΙΪΙΙ 30JiOToe o^epejBe 3a ropoAt Η CBoe 3ApaBie.

81. Fragmentum tabulae marmoris albi a partibus destra et ima fractum, a. 0,29 m., 1. max. 0,33, cr. 0,09. Titiili litterae 0,03 m. altae diligenter exaratae suut Odessae exscripsi in museo societatis (inter Curisiana) et edidi IosPE1. v. I n° 51. Hic idem exemplum repeto. ΛΓ ΑΓΑ& Α Π Ο Λ ΛΩ Ν ΟΙΠΕΡΙΑΝ

Ι

^γαθβ τύ/ν]]. Ά.πόλλων[ι Προστάτη] οίπερί'Αν

^

V. Ι vocem quae est Άγαθτ] prope margmem incidere coeperat lapicida, sed duabus litteris exaratis cessavit et in medio lapide dermo incidit.

82. Tabula marmoris candidi infra fracta, a. 0,95 m., L 0,62, cr. 0,18. Supra desinit in fastigium marginibus eminentibus ornatum, sub quo aquila repraesentata est imguibus ramum teiiens; fastigium pilis sculptis sustinetiir, inter quas titulus exaratus est litteris 1) ^ Τ Ο Γ Β πβρβΒ0Λ*Β MOHiert cjryjKHTt o6pa3HHKOMT> n ΑΛΗ ApyrHIt Ι^ΜΛΤΗΙΙΚΟΒΤΪ 3Τ0Γ0 OT^^a. Ιΐ3,ϊ£ΤΘΛΪ> CHCJH»

Me>KAy

CotfOK)

DOHTH

TOJtBKO

Οθ(>ΟΤΒβΗΗΒΙΜΗ

Ha3BaHiflMH npHHOineHifi; nepeBOAbi

tfyajTt

ΗΜβΗΛΜΗ

Η

npiuoJKeHbi

H3JHJ1UHHMX ^asaTL· ΠθρβΒΟΛΤ> KaHiA^O H3*b ΗΙ1ΧΊ* BTL· BHA)'

TOJIJbKO Λ-ΒΛ ΤΒΧΧ αβΜΗΤΗΙίΚΟΒΤ», ρβΛ^ΚΕ^Μ ΚΟΤΟρΜΠ» OT-

ΤΟΓΟ, HTO BCfc OHH H3J0SieHEJ Ha Οί,ΗΗ'Β Ϊ ^ Η β ρ Έ Η pa3H/ITCfl

janaeTcn KaKHMH-jiii6o GoxEe Ba^HbiiiH oco^eHHOciflMn.

15*

116

Jft 82, 83

OLBIA ET VICINIA.

elegantibus, a. 0,025—0?03 m. Sub titulo viri imago palmam teuentis umero jmpositam rudi quadam manu addita est. Ed. Th. Struve 3H00. v. VI (a. 1867) p. 23 et Rhein. Mus. v. XXV (a. 1870) p. 352 n° 3, Jurgiewiczii usus apographo. (K. Muellenhoff Hermae v. III p. 445 n° VI ad Struvii exemplum russice ediium). Mosquae exscripsi in museo historico (inter Buratschkoviana) et edidi IosPE1. ν. Ι Β° 52. Hic idem apograplmm repeto. ΑΓΑΘΗΙ TYXHI ΑΤΤΟΛΛΩΝΙΠΡΟςΤΑ ΤΗΟΙΓΤΙΡΙΑΡΓΟΥΑΝΑ ΓΟ'ΝΚΑΡΑζΤΟΥΣΤΡΑΤΗ

10

ΓΟίπΟΗΤΙΚΟΣΗΈΙΚίΟν ΑΒΡΑΓΟΣΧΟΥΑ ρ ν ΑΖΟΥ ΑΡΘΑλ> » ^ Ν Ο Σ Γ Π Ν Μ Α ΖΟΥΑΑΟΗΣΜΑΘΑΗΟΥ ΑΡΣΗΟΥΑΧΟ^ΚΑΣΑΓογ ΑΝΙΘΗΚΑΝφΙΣΛΗΝ ΑΡΓΥΡΑΝΥΠΕΡΤΗΣ ΤΤΟλΕΩΣΕΥΣΤΑΘΙΑΣ ΚΑΙΤΗΣΙΑΥΤΩΝΥΓΕΙ Αϋ

Αγαθήι τύ/ηι. Απόλλωνι Προστάτη οι περί Άργουάναγον Καράξτου στρατηγοί* Ποντικός Νεικίου, Άβραγος Χουαρσάζου, Άρθάιχ[[λα]νος Πίν[χάζου. *Α[δ]όης Μαθάνου, Άρσηούαχος Κασάγου άνέθηκαν Φιέλην άργυραν υπέρ της πόλεως ευσταθίας και -της εαυτών υγείας.

F. lect. V. 4: ΚΑΡΑΣΤΟΥ — ν, 6: ΑΡΣΑ — Υ . 7: ΑΜΜίΙΝΟΣ—ν. 8: ΑΛΟΗΣ— τ. 9: ΧΟΣΚΑΣΑΓΟΥ Struve. Nomen quod est Κάραξτος Yariis scribitur modis: hic et n° 132 Κάραξτος, nc 138 Κάραξστος, n° 92 Κάραστος. Arguanagus Caraxti f. qui in hoc titulo praetorum princeps est,. inter archontes nominatur n° 132; is pater fortasse fuit aut filius Caraxti illius Arguanagi f.? qui in tit. 138 inter praetores memoratur. De Pontico Niciae f. Yide ad n° 80. Αδόης Υ. *8 recte restitutum esse a StruYio testantur nunc alii tituli (Y. indices), in quibus idem redit nomen casu nominatiYo (Boeckhius cum non nosset nisi genetivum Άδόου, putabat nominatiYum fuisse Άδοος, Introd. p. 116). PoDticum Niciae f. Olbiopolitam commemorari in titulo Tomitano Arcli-ep. Mittli. aus Oesterreicli Y. VHI p. 18 n° 50 monui Υ. Ι add. p. 221. Nomen Αρθάυ,υ,ανος, pro quo in priore editione legebam Αρθά[*[μω]ν Όσπινμάζου, correxi e tit 135. 83. Tabula integra marmoris albi ad cinereum colorem inclinantis, a, 1,09 m., 1. 0,70, cr. 0,15. Superne abscisa est in formam. aetomatis hurnilis, ima pars terrae infigenda crassior relicta est. Tituli litterae apieibus ornatae, punctorum binorimi formani praebentibus, leYiter quidem exaratae sunt, sed satis bene etiamnunc conservatae (a. 0,042 m*).

■Jfe 83-, 8 4

TlTULI BEBICATORIL·

117

Ad dextram partera versus quinti signum quoddam incisum est. Exscripsi et edidi HAK. f. 18, p· 103, n°4. Lapis a. 1905 a Pharmakovskio in Olbiae ruderibus effossus exstat Petropoli in museo Universitatis.

ΑΓΑΘΗΙΤΥΧΗΙ ΑΠΟΛΛΩΝΙΓΡΟΣΤΑ ΤΗΙοίΤΤΕΡίΑΡΣΗογΛΧοΝ ΕΥΡΗΣΙΒΙοΥΣΤΡΑΤΗΓοί ToB ^ A P T A M O L k A P I ^ r ΖΟΥΑΖΟΥΟΚΑΙΙΛΒΙΟΣ πογρΘΑίΣΝΙΗΙΚΕογΣ ΧΑΑΑΙΣΚΑΡΖΟΥΑΖΟΥ ΔΩΤΌΥΣΓΟΛΑΣΤΕΦΑ 10

ΝΟΣΚΑΛΑΗΔΙΩΝΟΣ ΖΩΣΤΗΡΑΧΡΥΣΟΥΝΔΙ ΛΛΙΘΟΝΠΕΡΙΕΘΗΚΑΝ ΥΠΕΡΤΗΣΠΟΛΕΩΣΚΑΙ

ΤΗΣΕΑΥΤΩΝΥΓΕΙΑΣ

■ ν Ά/γαθηι-τυχηι. Άπόλλωνι Προστά|τηι οί περί Άρσηούαχον | Εύρησιβίςυ στρατηγοί | το β'' Ξάρταμος Καρ|ζουάζου ό καΐ "Ιλβιος, Πούρθαις Νινικέους| Χάλαις Καρζουάζου, Δωτοϋς Γέλα, Στέφαίνος Καλανδίωνος ζωστήρα χρυσουν διάλιθον περιέθηκαν υπέρ της πόλεως και της εαυτών υγείας.

Δωτους Γόλα (ν. 9) redit in titulo 99, ubi proximum a principe obtinet locum; inde sequitur hunc titulum illo aliquot annis esse antiquiorem. Stephanus Calandionis f. fortasse frater fuit Eupli CalaDdionis f., qui occurrit in titulis 90, 100, 175· Καρζουάζου nonien (w. 5 et 8) procul dubio scripturae tantum varietate differt a nomine Καρζόαζος, quod habemus m tit. 39. 84. Tabula integra marmoris albi ad caeruleum colorem inclinantis, paululum curvata, supra et infra epistyliis ornata, a. 1,09 m. 1. 0,70, cr. in spistylio 0,26, sub eodem'0,13 m. Yidetur fuisse pars exedrae magnae semirotundae. Titulus elegantissime exaratus optime etiamnunc legitur; litterae 0,043 m. altae apicibus ornatae sunt, haud raro punctorum binorum formam praebentibus. Edidi IIAK. f. 18, p. 104, n° 5, cum imagine zincotypica, quae hic repetitur. Cf. B. Pliarmakowsky, Archaolog. Anzeiger 1906, col. 120—121 (item cum imagine ziiicotypica). Lapis a. 1905 a Pharmakovskio in Olbiae ruderibus repertus exstat nunc Petropoli in museo Universitatis, (Textum vidc p . 118).

Ex hoc praetorum collegio nenio iu aliis titulis commemoratur. Illa ipsa pueri statua, quam praetores Apollini se consecrasse praedicant, videtur a Pharraakovskio eodem anno esse ^ffossa; Statua e marmore caudido satis rudi quidem manu sculpta, sed optime conservata,

118

OLBIA ET VICINIA.

JTs 84, 85

repraesentat pueruro nudum stantein, sirdstra utrem tenentem, qui aqua impleri posse videtur, unde probabile fit statuam adfontem oraandum fuisse destinatam. Descriptionem eius et imagines dedit Pharmakovsky in Omuemi ΗΜΠ. Αρχ. KOMM. 3a 1905 i., p. 15, nn° 15 et 16 (tituli ipsius imagine repetita ibid. p. 16 n° 17) et Archaolog; Anzeiger 1906, col. 119, n° 5. 85. Gleba marmoris caudidi in formam parallelepipedi elaborata, cuius parti adversae aetate Romana praetonim Olbiopolitauonim titulus dedicatorius erat inc]sus..Mu]tis saeculis post, cum Turci oram septentrionalem Ponti Euxini pdssiderent, lapis ad eoDSiruendiim monumentum sepulcrale Turci cuiusdam adhibitus est. Cui usui ut melius adaptaretur, terrae impositus est ita, ut pars titulo graeco praedita ad terram spectaret, et a lateribus abscisus, quo factum est, ut a sinistra singulae litterae uniuscuiusque versus perireot, a dextra complures. Eodem tempore a dextra linea directa desuper ad imum producta est. In partibus, quae lapide a lateribus absciso obliquae erant factae, utriraque titulus arabicus incisus est (continens Corani II surae v. 256). Tempore procedente uterque angulus eius partis, quae primitus fiierat summa (scilicet supra titulum graecum), ita laesus est, ux media pars tituli arabici prorsus periret, in titulo graeco extremae litterae yersuum trium superiorum comimperentur, Lapis, ut nunc est, altus est 0,76 m., 1. 0,35, cr. 0,36. Titulus graecus diligenter

J^ 85

TITULI ΒΓΓΙΓΛΥΟΙΓ..

119

exaratus est litteris 0,025 m. altis. Edidi HAK. fasc. 47 (a. 1913), p. 105, addita imagine photographica zinco expressa (l/ft v. m.), quam hic repeto. Lapidis laterwn titalo arabico praeditorum imagines ibid. dedi p. 106 cum versioae russica.' ; -« Lapis vere a. 1912 a S. N. f. Goerbel Consilio Imp. archaeologico 8onatus exstatnunc in rouseo Imperiali quod dicitur Ermitage.

Άτάδων Μητάκου, qui hic est praetorum princeps, redit in tit. 106, ubi ultimum inter praetores locum obtinet. Inde sequitur hunc titulum illo aliquot aunis esse recentiorem. Τουμβαγος Ήρακλειδου, qui inter praetores coinmemoratur in tit. 100, fortasse pater fuit aut filius eius viri. aui in hoc titulo quarto loco est inscriptus. Ίαζάδ[αγος] nomen v. 6 positumvidetur scripturae tantum varietate differre a nomine Ίέζδαγος, quod videbimus in tit. 111. Praetorum terti? et sexti nomina restliuciv·. unji cor^git.

120

JB 86

OLBIA ΒΤ ΥΙΟΙΝΙΛ.

86· Fragmentum statuae marmoris candidi bene elaboratae (a. 0,75 m., 1. 0,35), cuius parti aversae recentiore aetate titiilus est incisus. Inventum id esse in oppido Oczakov («Ha ropi 6JJH3T> KapaimniHOH npncTaiin, BT> 3e.Mjrfe») nobis scripsit Surutschamis. Vere a. 1887 Kondakovius prof. lapidem acquisivit et museo Universitatis Odessitanae intulit; ad ectypum chartaceum ab eodem liberalissime suppeditatum edidi titulum 3HPA0. v. IV p. 126 n° 52 1 et IosPE1. v. IV n° 15. Litterae in ectypo optime dispiciuntur nisi quod prope margines aliquot locis sunt detritae; altae sunt 0,025 m. Hic ex eodeni ectypo accuratius delineatum titulum praebeo (*/7 v. m.).

βΟΙΤΤΕΡίΛλΙΛΑ jfAIHTflOTITfATl Β(ΓΤΑΓΠΑΓΑ)ΠΛ/\] ΙΣΘΕΟΦΙΛΟΙΘΕΦ ΡΛΟΤηοΤΓθΑΚΗΐΙ ; /ΛΑΝΙΑΓΟΥΑΝΘΕΓ 10

vZiAfoloiAXTO ίοΥΦίΕΛΗΜΑΡΓί λΝΑΝΕΘΗΚΑΙ

#ΐΕΓΤΐ-ιχπο/ ΤΕΤΙΤΑΘΙΑ: A2MIEATTQI ΎΓΕΙΑΙ

[Άγα]βί) [τύ]χ[τ,]. [!Από]λλωνι Προστά[τη] οί περί 'Αχιλλέα [Δη]μητρίου στρατη γοί* Πάπιας Ά/ιλλέος, Θεόφιλος Θεο φίλου, Πουρθάκης Μανιάγου, Άνθέστιος Σαμβίωνος, Άζίαγος Ούαχωζά[κ]ου φιέλην άργ[υρ]αν άνέθηκαν [ϋ]πέρ της πόλεος εύσταθίας [κ]αί της εαυτών υγείας.

Inter praetores dao sunt quos ex aliis inscriptionibus iam novimus: nam Άχιλλεϋς Δημητρίου collegii princeps idem videtur esse atqueis, qui in tit. 80 proximum a principe obtinet locum et n° 176 inter archontes tertio loco inscriptus est, Άνθέστιος Σαμβίωνος apparet n° 129. Cum m libro nostro, inscripto «Il3C.irbdo6mw ofo ucmopiu u tocyd. cmpoib ι. OAbeiun) (p. 162 sq.), de ordine chronologico titulorum Olbiopolitanoram ageremus, quibus iidem homines essent inscripti. titulum n° 129 Traiani iinperatoris aetate uon esse antiquiorem demonstravimus, sed titulo n° 80 aliquanto antiquiorem. Titulus vero, quem nunc edimus, numero 80 paululo receDtior est habesdus propterea quod Achilles Demetrii f., qui in illo catalogo primus est post principem, in nostro titulo iam est princeps. De nominibus propriis nonnullis pauca addamus necesse est. De Μανιάγου nomine v. ad n° 96. Άζίαγος nomen in aliis titulis nondum obvenit; sed in titulo n° 142 et Murzakewiczius

Jk 86, 87. 88

121

TlTULI DEDICATORII.

et ego simillimum Domen legimus AZIAIOY; quam similitudiiieDi cum animadvertissem, Jurgiewiczium rogavi. ut iterum inspiceret, quomodo in tit. 142 nomen illud.legeretur; qui statim qua solebat esse comitate respondit illic revera esse AZIAIOY. Putandum est igitur ΑΖΙΑΙΟΣ et ΑΖΙΑΓΟΖ aut varias eiusdem Domiuis formas esse, aut duo nomina inter se simillima. Ούαχώζα[κ]ος DOinen i>iter Olbiopolitana uondum obveoit, sed comparandum est cum Tanaiticis Χοδιάκιος et Ό/ωδίακο; (ν. IosPE1. ν. II ind. IV), a quibus fortasse non diflfert nisi prommtiatioiie (cf. Olbiopolitana Άρσηούαχος, Άρσηόαχος, \\ρστ\ογο;). 87. Fragmenta duo coniuncta tabulae marmoris candidi, undique mutila, a. 0,215 m., 1. max. 0,135, cr. 0,095. In fragmine superiore exstant superiores partes trium versus primi litterarum. reliqua omnia m inferiore (litt. a. circa 0,03 m.). Rep. Olbiae m. Augusto a. 1885, exstabant Kischinevi in museo Surutschaniano. Adectypumchartaceumedidi 3HPA0. v. IV p. 128 n° 52 a et IosPE1. v. IV n° 16. Hic idem exemplum repetitur. TYXh ΝΙ ΠΡC - ΡΙΑ χ χ Γ

[Άγα»ΐ|] τύ/Υ). [Απόλλαψί Προ[στάττ] οι πε]ρί !Α[ ' Ουα]λλε[ρίου? στρατηγοί κτλ.

88. FragmeDtum tabulae marmoris candidi venis rubris variati, utrimque politae, a. 0,23 m., 1. 0,12, cr. 0,04. Supra exstat marginis particula. Pars adversa. ut patet ex imagine, adeo laesa est, ut paucae tantum litterae bene dispiciantur (a. 0,025 m.). Edidi ΗΛΚ. f. 18, p. 107, n° 10, cura iinagine, pro qua hic novam minore modulo factam praebeo. Fragmentum a. 1905 iu Olbiae ruderibus a Pharmakovskio inventum exstat nuDC Odessae in museo societatis.

[>]γαθ[γί τύχϊ). Άπόλλων]ι [Προστάτη oi πε]ρ[ι] Δά[δακον?.. . . . ο]υ στρα[τηγοί* ό δεί ν α . . . . ]του[. . .

16

122

Jk 89

OLBIA ET VICINJA.

89. «Lapis Olbiopolitanus, Athenas ad Fauvelium trauslatus, ubi trauseripsit Walpolius, ex cuius schedis ed. Clark. Itin. t. I p. 61G [ed. 4 v. II p. 354]. Ex lioc R o c b e t t u s Anlt. Bosp. tab. VIII n. 1. nou tamen sioe mutatione». Bocckh, C. I. Gr. II n° 2069. Cf. quae de lapide ad n° 79 adnotavi. Exemplum Clarkianum repetii ΙοεΓΕ 1 . ν. Ι n° 53 et hic repeto. ι

ΑΓΑΘΗΙΤΥΧΗΙ ΑΠΟΛΛΩΝΙΠΡΟΣ ΤΑΤΗΙΟΙΠΕΡΙΔΗΜΗ ΤΡΙΟΝΠΡΑΞΙΑΝΑΚΤΟΣ 5 ΣΤΡΑΤΗΓΟΙΑΛΟΥΘΑΤΟΣ ΑΝΤΕΡΛΤΟΣΑΙΛΙΟΣ ΝΑΥΤΕΙΛΛΟΥΑΡΙΣΤΟ ΝΙΚΟΣΔΙΟΝΥΣΙΟΥΟ ΚΑΙΒΑΣΙΛΕΥΣ

'Αγαθήι τύχηι. Άπόλλωνι Προσ|τάτηι οί περί Ληυ.ή|τριον Πραξιάνακτος j στρατηγοί' Άλούθα[γ]ος | Αντέρωτος, ΑΓλιος j Ναυτεί[[χ]ου, Άριστό|νικος Διονυσίου ο | και βασιλεύς,

10

ΑΝΕΘΗ ΚΑΝΝΕΙΚΗΝΑΡΓΥΡΑΝ ΥΠΕΡΤΗΣΠΟΛΕΩΣΚ ΑΙΤΗΣΕ ΑΥΤΩΝΥΓΕΙΑΣ 15 Λ Ο Υ Κ Ι Ο Σ Λ Ο Υ Κ Ι Ο Υ

άνέθη]κάν Νείκην άργυραν j υπέρ της πόλεως και της έ|αυτών υγείας. Λούκ'.ος Λουκίου [ϋπηρέτησεν κτλ,]

«Βασιλεύς videtur sacrificulus rex esse, fortasse unus ex arcbontibus. ut Athenis: post βασιλεύς periit fortasse γενόμενος. De duplici quidem nomine (cf. ad n. 2090 [nobis *£»j) hic DOII cogitandum videtur, quod io hac terra duplicium nomiuum solet aiterum barbarum esse. Post haec unius tantum viri nomen perierit. Vocem ϋπηρέτησεν supplevi ex n. 2071 [nobis 94; cf. 107 et 111]. Ars. 5 conieci Άλούθα[γ]ος; vide Introd. Γ et Τ facile confunduntur». Boeckb. Haec non omnia recte disputata esse a-viro illustrissimo facile tibi persuadeas. Primum enim praetorum est titulus, non archontum, ideoque yix potuit Aristonicus άρχων βασιλεύς esse, quia eodem aono eundem virum duobiis muneribus (scilicet praetoris et archontis) functum esse minime est probabile. Equidem potius eo incliDor, ut regis sacrificuli munus Olbiae δια βίου fuisse putem (ut Romae, et apud Graecos raulta sacerdotum munera Romanae aetatis) illumque, qui hoc munere fungeretur, simul alios magistratus annuos gerere potuisse1). Deinde post βασιλεύς vocem duorum praetorum, non unius, nomina periisse consentaneum est, quia omnino quinque fuerunt Olbiae praetores praeter principem, non quattuor; ex omnibus praetorum titulis, qui integri ad nos pervenerunt, unura tantum habemus 94, qui quattuor 1) Ceterum moiieiidum. est voce βασιλεύς ut nomine I in quo commemoratur Αύρ. Βασιλεύς Καλλισθένους (ν. pioprio usos eBse Olbiopolitas probari titulo dedicatorio, | indices).

J& 89, 90, 91

123

TlTULI DEDICATOBII.

Domina referat praoter prineipem; sed lioc casu aliquo potius factuni esse videtur, fortasse ideo quod quintus mortuus erat, autequam magistratu se al)dicaret. Et sr γενόμενο; illud Boeckhiamim, quod Dobis videtur supervacaDeimi. oraiserimus, spatii satis habebimus ad duo nomina restituenda: cf. vv. f>—7, ubi nomiua satis looga quae Bimt Αλούθα[γ]ος Άντέρωτος, ΑΓλιο; Ναυτεί[μ.]ου tantimdem fere spatii obthjent. Quod autem Boeckhius Introd. p. 89,9 praetorum collegii priiicipem archontem eponymum fuisse coniecit, id minime est probabile. De regis sacrificuli munere cf. quae disputavi JhcAibd. ofc ΟΛΙ>ΟΜ<, ρ. 301—303. Propter Aelii nomen titulus Hndiiani impcratoris aetate nou est antiquior. Praetores huic titulo inscripti in aliis non occuiTuiit.

90. Anguhis dextor superior pihie marmbris siibcaerulei a. 0.20 m.. 1. 0,1 G, cr. 0,28. Pilam olim parieti faisse immissam probant vestigia cavernarum triangularum in partibus summa et dextra, nec non clavorura ferreorura in parte aversa. Tittilus alte et accurate incisus litteris 0.02 m. altis optime etiammmc legitur. Exscripsi et edidi ΉΑΚ. f. 18, p. 104, n° 6. Hic praebeo imagineni pbotograpbicam ziuco expressam. Lapis a. 1905 in Olbiae ruderilius a Pbaruiakovskio repertns exstat nunc Odessae in museo societatis.

Euplus Calandiouis f., qui in boc titulo est collegii princeps, commemoratur etiam n° 175, ubi quintum a principe locum tenet, et n° 100, ubi est quartus. Iude colligimus hunc titulum illis recentiorem esse aliquot annis.

91. Tabula integra marmoris candidi, a. 0.5G m., 1. 0,40, cr. 0,07. Titulus litteris grandioribus diligenter exaratus etiairmunc optime legitur. Primum editus est a. 1814 in opere periodico, quod iuscriptum est «nepio/i,mecKoe coqHnenie ο ycirkxaxi> HapoflHaro npocBt16*

124

OLBIA ET YICINIA.

JB 91, 92

memfl» (CriC, πρπ ΗΜΠ. ΑκαΑβΜΐΗ HayKi), n° XXXVII p. 195 sq. in tabula lithographica cum versione mssica. Postea ex Stempkovskii scbedis ed. Rochettus, Antt. Bosp. tab. V, n° 3 et p. 198; inde Boeckh. C. L Gr. II η. 207α. Lapis a. 1810 a comite Severino Potockio iii Olbiae ruderibus inventus Universitati Charcovieusi dono datus est, cuius in museo exscripsi a. 1883 et edidi IosPE1. ν. Ι n° 54. Hic idem exemplum repeto.

10

ΜΙΒλΘΗΙΤ¥ΧΗΙ ΑΠΟΛΛΩΝ ΙΠΡΟΣΤΑ ΤΗ ΟΙΠΕΡΙΚΑΙΝΑΖΑΡ ΘΟΝΑΡΓΟ¥ΑΝΑΓΟ¥5 ΣΤΡΑΤΗΓΟΙΔΑΔΟΣ* ΔΑΔθ¥ΧΟ¥ΝΑΡΟΣΗ ΡΑΚΛΕΙΔ0¥ΑΒΝΩΖ0ΣΡΑ ΘΑΓΩΣΟ¥ΧΑΡΑ2ΗΝοΣ* ΑΒΡΑΓο¥ 0 ¥ Α Ρ Ζ Β Α Λ θ Σ Α ΒΡΑΓο¥ ΑΝΕΘΗΚΑΝΣΤΡΕ πΤΟΝΧΡ¥ΣΕΟΝ¥πΕΡΤΙ-ΙΣ ποΛΕΩΣΕ¥ΣΤΑΘΐΑΣΚΑΙ ΤΗΣΕΑ¥ΤΛΝ¥ΓΕΙΑΣ5

[?Λγ]αθηί τύχηε... Απόλλων: ΙΙροστά|τη ρί;~ερΓΚαινάξαρθον Άργουανάγου i στρατηγοί' Δάδος ; Λάζου. Xojvazcz Ή-ρακλείδου, Άβνωζος Τα|θαγώσου; Χαράςηνος ' Άβράγου. Ουάρζβαλος 'λ βράγου άνέθηκαν στρε'τιτον χρυσεον υπέρ της j ττόλεως ευσταΑίας και ■ της εαυτών υγείας.

Κ lect. In exemplo russice edito totus titulus septem versibus non recte dispositus est. V. 1 in. ibid. ΑΓΑΘΗι, ap. Rocb. ΑΘΗΙ. —V. 3 extr. ZAP et v. 4 med. ΑΡΤΟΥ Roch. (recte ed. russ.).—V. 7: PAKEI ed. russ.—V. 8 extr. ΖΗΝΟΣ Roch.—V. 9 in. ΑΒΡΑΓ.Γ id. p. 198 (recte in tab.).—Vv. 9—10 vox ABΡΑΓΟΥ in ed. russ. supra lineam litteris minoribus addita est.—V. 12 med. ΣΤΡΑ Roch.—Yv. 4, 5, 8, 13 sigia interpunctioni inservientia non sunt enotata. Iure igitur Koehlerus adv. Roch. p. 126 (=. Ges. Scltr. I p. 212) titulum a Stempkovskio non accurate esse transcriptum dixit, quamquam dubitare licet, DUDI ipse accuratius habuerit apographum, cum nullas lectiones veriores addiderit. De nomioibus in -ξαρθος exeuntibus v. quae dixeruut Muellenhoff Monafsher. d. Berl. Akad. 1866 p. 572, Marty in 3H00. v. 31 (1913), protoc. p. 35, Vs. Miller HAK. fasc. 47 (1913), p. 83, ad n° 12. V. 6 Χονναοος (quod in [Κ]ουνα[γ]ος mutare voluit Boeckhius) et.v. 9 Ούάρζβαλος nulli dubitationi suot obnoxia.

92. «Ein Block YOH weissem Marmor..., welcber urspruDglich das Eckstuck eines mit reicber Relief-Darstellung verzierten Frieses eines grosseren Gebaudes gebildet bat und offenbar bis in das Yierte oder fiiDfte Jahrhundert v. Chr. zuruckreicht. Die gegenwartige Dicke betragt 5 Verschock (0,22 Metre), die H6he und Lange je 13 Versch. (0,56 M.).. ·

Μ 9 2 , 9?>

TlTULI DEDICATORIJ.

125

In rumischer Zeit, etwa iin zweiten Jahrhundert v. [leg. nacb] Chr.. ist das Gebaude, von dessen Fries uns leider uiir ein so kleiner Theil erhalten ist, zerstort worden und die einzelnen Marmor-Blucke haben anderen Zweckeu dienen' mussen. Der uns erhaltene Block ist benutzt worden, um auf der Rfickseite iii ganz flacher Form einen Giebel einzumeisseln und darunter die folgende Iosclirift anziibriDgen, deren Ende jedoch noch spiiter mit eiiiem Theil des Blocks vieder verloren gegangeit ist». L. Stepbani in Compfc-rendu de la commissum Imjper. arclt. ponr Vannde 1874, p. 100. Lapis a. 1873 in Olbiae ruderibus ab Io. G. f. Zabelino inventus Petropoli servatur in museo Imperiali quod vocatur Ermitage. Exsc*ipsi et*edidi losPFA ν. Ι n° 55. Hic idem exemplum repeto. ΑΓ ΑΘΗΙΤΥΧΗΙ ΑΠΟΛΛΩΝ ΙΠΡ02ΤΑΤΗΙΟΙΠΕΡΙΚΑΡΑΣΤΟΝΣΑΡΑΤΟΥ Σ Τ Ρ Α Τ Η Γ Ο Ι ΝΑΜΓΗΝΟΣ ΝΕΙΚΟΔΡΟΜΟΥΟΡΟΝΤΗΣ ΟΡΌΝΤΟΥΟΥΣΙΓΑΣΟΣΙί^Λ', ΧΟΥΤΑΝΑΣΙΣΟΣΧΟΥΡΑΡ 7 Α Ζ Ο ΥΚΑΣΑΙΣΓΓΑΡΝΟΥ '^Λ^ΓΥΡΑΝ

Άγαθηι τύχη:. Άπολλωνε Προστάτης j οι περί Κάραστον Σαράτου | στρατηγοί' Νάμγηνος | Νείκοορόμου, Όρέντης \ Όρόντου, βυσίγασος Σϊράίχου, Τανάσισος Χουαρ-σάζου, Κάσαϊς Πάονου \Γχον [άνέθηκαν φιέλη?]ν άργυραν κτλ.

De nomine Κάραστος ν, quae dixi ad n° 82.

93. Tabiila integra marmoris caerulei a. 1,24 m., 1. 0,75, cr. 0,10, infra non polita. Tituli litterae elegantes altae sunt 0,025—0,03; vv. 1—10 litterae ΑΔΛ et inde a v. 11 fere omnes apicibus ornatae sunt. «Ed. Koeppen Nordgest. d. Pont. p. 81 n. 3. ex quo Osannus Syll. p. 229. Nos accuratius damus ex ipsis Koeppenii schedis, in quibus vs. 10 in edito lacunosus exbibetur iuteger, fere ut eam in lapide scriptum esse docet Koebler adv. Koeppen. p. 43 ■[= Ges. Sckr. v. II p. 34]». Boeckh. C. I. Gr. II n° 2074x). Petropoli exscripsi in scalis bibliothecae publicae, quo lapis Stolna a. 1880 adlatus est (cf. ad n° 32), et edidi IosPE1. v. I n° 56. Inde minusculis litteris repetiit F. Bechtel, Die hischriften des ion. Dialelds (Gotting. 1887) p. 83, ΛΓ° 129, additis adnotationibus de usu forraarum χρ&σεος et άργυρεος. (Indicavi hanc editionem 3HPA0. v. IV, p. 143, et losPE1. v. IV add. p. 269). Hic idem exemplum repetitur. 1) Quod Bdecldiius >nfitieJemmatis addidit Koeiiile- (v. Ges. Schr. I p. 34), nomen quod est Νουμηνιος Ταrum de hoc titulo dixisse etiam in Iibello «M6dail]es δαμψώντος attulit ex eo titulo, qui nobis est 80, de hoc Grecques», ut ipsc e Koeppenii libro videret, id Terum autem prorsus nilii] dixit. non est Koehlerus enim eo ioco, quem laudavit Koeppen

126

Οΐ,ΒΙΑ ΕΤ VICINIA. Α .

Α Θ Ι « Μ ? Λ Η

Α Π Ο Λ Λ Ω Ν Ι ΠΡΟΣΤΑΤΗ οιπερίΜΑΡκοΝΟΥλττιοΝ πΥΡΡΟΝΑΡΣΗΟΥΧΧΟΥΣΤΡΑ ΤΗΓΟΙ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΞΗΣΣΑΓΑΡΟΥ ΖΩΙΛΟΣ ΑΡΣΑΚΟΥ ΒΑΔΑΚΗΣ Ρ Α Δ Α Ν Υ Ω Ν Τ Ο Σ 10

ΕΠΙ ΚΡΑΤΗΣΚΟΞΟΤΡΟΤ ΑΡΙΣΤΩΝΟΥΑΡΓΑΔΑΚΟΥ Α Ν Ε ΘΗ Κ ΑΗ ΗΕ Ι Κ Η Η ΧΡΥΣΕΟΗΣΤΗΒΑΣΕΙΑΡ ΓΥΡΕΩΥΓ§εΡΤΜΣΤΤθΛΕΩΣ ΚΑΙΤΗΣΕΑΤΤΩΗΥΓΕΙΑΣ

J& 93, 94 Ά[γ]αθγ] [τύ]χγ]. Άπόλλωνι Προστάτρ | οί περί Μάρκον Ουλπιον | Πυρρον Άρσηουάχου στρα|τηγοί' Δημήτριος | Ξησσαγάρου, Ζώιλος | Άρσίχού, Βαδάκης | Ταδανψώντος, Έπικράτης Κοξουρου, Άριστων Ούαργαδάκου άνέθηκαν Νείκην χρύσεον συν βά σει άργυρέω υ[π]έρ της πόλεως και της εαυτών υγείας.

vac. 0,67,

V. lect. V. 1: ΑΓλΘΗΤΥΧΗ edd. — V. 7 inter duo nomina folioluia interpunctioni inserviens posuit Boeckhius (sine dubio ex Koeppenii manuscripto), quod tamen in lapide Bunquam videtur exstitisse.— «Vs. 10 Koehl. diserte ΟΥΑΠΑΔΑΚΟΥ; Koepp. (Nachhall p. 14) dubitabat, quartus ductus essetrie Π an ΡΓ. ϊιι edito eius exemplo est Ο. Α.. ΑΔΑΚΟΥ». Boeckh. Ego ΡΓ litteras certas esse DOtavi in scliedis.—V. 12 in. XpT Koepp. in edito. XhY Boeckh.—V. 13: ΥΠΕΡ edd. M. Ulpius Pyrrhus redit in tit. 129, ubi est archontum princeps. Vixisse eum non ante Traianum ex ipso nomine colligitur. 94· «Marmor est candidum, l ' 7 " loDgum, Γ latum; supra est anaglyphum, quo globns expressus ad sinistram, et iuxta bunc ad dextram figura animalis, gryps ni fallor, etsi Kaeppenius (Nachhall p. 14) sphingem dicit; iuxta hanc ad dextram duo pedes bumani. [«Der obere Theil des Steines.\ . ist leider abgebrochen». Koepp. 1. cit infra], Cetera tria latera sertis laureis ornata sunt; sub ultimi versus litteris XP clavus ferreus erat, qui lapidi in muro retinendo inserviebat. Vs. 1 inter άγαθη et τύχη ornamentum aliquod sculptum est, ut passim in huiusmodi titulis[?]. Ed. Koeppen Nordgest. d. Pont. p. 79. n. 1. Nos dedimus ex Koeppenii manuscripto apographo accuratissimo; in hoc comparent etiam ea, quae Koehlerus adv. Koepp. p. 42 [=Ges. Scltr. II p. 34] in edito Koeppenii desiderat, nisi quod iii rebus duabus mimmi momenti differunt, quas tamen exparte infra notavi». Boeckh, C. L Gr. II n° 2071. Lapis, quem primis saeculi XIX decenniis Stolnae servatum esse auctor est Koeppenius, postea videtur periisse: nam inter lapides qui ai 1880 Stolna Petropolim in bibliothecam publicam transpoiiati surii, noii invenitur. Exemplum in C. I. Gr. editum repetii IosPE1. Υ. I n° 57 et hic repeto.

ΛΒ 94, 95

TlTULI DEDICATOKH.

ΑΓΑΘΗ Ι ΤΥΧΗΙ ΑΤΤΟΛΛίΙΝ Ιν Π Ρ Ο Σ Τ Α Τ Η ΣΤΡΑΤΗΓΟΙ ΟΙΠΕΡΙΝΑΥΤ! ΜΟΝΑΡΓΟΥΑΝΑΓΟΥ'ΘΕΟ δ ΔΦΡΟΣΤΟΥΜΒΑΓΟΥΤΡΥ φ£ΝΤΡΥφ£*ΝΟΣΧΩΔΑΡ ΖΟΣΦΑΡΖΗΟΥνΙΣΤΑΙΟΣ Σ Α Δ Α Ι Ο Υ Α ΝΕΘΗΚΑΝ^Γ ΣΤΡΕΠΤΟΝΧΡΥΣΕΟΝΥΠΕΡ "ίο Ε Υ Σ Τ Α θ Ε Ι Α Σ Τ Η Σ Τ Τ Ο Λ Ε Ω Σ Κ Α Ι Ε Ι Ρ Η Ν Η Σ Κ ΑΙ Τ Η Σ Ε Α Υ ΤΩΝΥΓΕΙΑΣ'ΚΑΙΑΝΑΡΑΓΑθΙ ΑΣχΘΕΟΔΟΥΛΟΣΜΑΚΑί3Υ ΥΓΓΗΡΕΤ-ΙΣΕΝΕΥΑΡΕΣΤ&Σ ΐδ.ΗΒΟΥΛΗΚΑΙΟΔΗΜΟΣΤΟΥΣ ΚΑΛίΙΣΣΤΡΑΤ-ΙΓΗΣΑΝΤΑΣ ΕΤΙΜ-ΙΣΕΝΧΡΥΣηΖΤΕΦΑΝΛ

127

ι

Άγαθήι τύχηι. 'Απόλλωνt Προστάτη | στρατηγοί ot περί Ναύτι|μον Άργουανάγου' Θεό|δωρος Τουμβάγου, Τρύ|φων Τρύφωνος, Χώδαρ|ζος Φαρζήου, *Ισταΐος | Σαδαίου ανέθηχαν | στρεπτον χρύσεον υπέρ | ευσταθείας της πόλεως | καΐ ειρήνης και της έαυ|τών υγείας καί άν(δ)ραγαθί|ας. Θεόδουλος Μακάγου | ϋπηρέτησεν εύαρέστως. | Ή βουλή και ό δήμιος τους | καλώς στρατηγήσαντας | έτίμησεν χρυσω στεφάνφ.

«Siglum vs. 2 post Άπόλλωνι positum Koehlerus perhibet esse post προστάτη. Vs. 12 septim& a fine littera quadratarius primum Α scripserat, deinde ex eo fecit Δ ; hinc figura nata est ex Α et Δ composita, quam tamen Koehlerus quintae a fine litterae tribuit. Cf. Koeppen. Nachhall p. 14».—«Theodulus est υπηρέτης Praetorum, qui dicitur munus ita gessisse, ut placuerit magistratui (εύαρέστως). Subscripta est laus Praetoribus a populo data: quippe haec donaria omnia dicabantur tum, ubi magistratu abibant vel abierant ii, qui ea dicabant. Idem patet ex fme n. 2072» [nobis 98]. Boeckh. Cf. etiam n° 107. Θεόδωρος Τουμβάγου inter praetores conmiemoratur in tit. 136, ubi quartum a prmcipe obtinet locum. Τρύφων Τρύφωνος Iovis Olbii sacerdos posuit titulum 143. Χωδάρζου nomen non diversum esse opinor ab eo, quod ap. Tac. Ann. XII, 14 scribitur Gotarzes.

ΠθρβΒΟΑΊ». €τ> ΛοδρυΜί) CHacTieMT>. AnoikoHy IIpocTaTy cTpaTnrn CTE> HaBTHMOinb c. ApryaHara BO raaei: GeoaopB (vTyMBara, ΤρκΦ0Ηΐ> c. Tpmixma, XoAap3t c. <£ap3ifl, HCTSH C. Ca^aa ΠΟΟΒΗΤΗΛΗ 3θ*οτοβ owepeai»e 3a 6jarocToaHie ropo^a Μ Mnpt n 3a ΗΧΊ> cotfcTBeHHoe 3,npaBie Η ujmecTBO. QeoKjrh c. Manara cjryncHXB noxBaJifeHO. COB^TI, Η Hapo^"B noHTHJii> 30ΛΟΤΗΜΊ> B*BHD,OMT> cTpaTnroBi> 3a npei<pacHoe HcnojrHeHie KOJUKHOCTH. 95. Pila marmoris albi ad subcaeruleum colorem iDclinantis, infra fracta, a. ut nunc est 0,50 m., L 0,175, cr. 0,195. Partem fuisse aedificii cuiusdam antiquioris inde patet quod in latere sinistro supra foramen exstat ad clavuui ferreum infigendum faQtum et in partibus summa, sinistraque et dextra margines politi sunt, ut alii lapides melius adiungerentur. Titulus diligenter incisus (litt. a. 0,02 m.) optime conservatus est Edidi HAR. f. 18, p. 105, ft° 7, cum imagine zincotypica, quae hic repetitun

OLBIA ET VICINIA.

128

Jfe 95, 96

Lapis a. 1905 a Pharmakovskio in Olbiae ruderibus effossus exstat in museo societatis archaeologicae Petropolitanac.

lomEptffl

1Q

Άγαθί) τύχγ). Άπέλλωνι j Προστάτη οι' περί ΟύρΙγβαζον Ούμ.|βηουόρου στρατηγοί* Άριαράθης | Διονυσίου, Κουνου; ( Στεφάνου, Σώρωζος ΠοσειδήΙου, Π[οσεί]'οη[ο;....

15

In titulo η° 101 inter praetores Ουμβηούαρος Ουργβάζου nominatus est. quem patrem fuisse aut filium principis collegii huic titulo inscripti vel maxime est veri simile; nam Οΰμβηούαρο; et Ούμβηούορος sine dubio unius nominis suut formae. Reliqui praetores alibi non commemorantur. 96. Tabula marmoris candidi supra et infra mutilata, a. 0.33 m.. 1. 0,43, cr. 0,09, marginibus eminentibus. Litterae eleganter exaratae (a. 0,022 m.) et satis bene servatae sunt. Ed. Boeckh C. I. Gr. Π add. p. 999 n° 2077c, Duboisii Neoburgensis apographo usus. Odessae in museo societatis exscriptum titulum edidi IosPE1. ν. Ι n° 59 et hic repeto. (Textum vide p . 129).

Var. lect. V. 1: Λ λ λ (Boeckhius Ά[χι]λλ[εϊ] restituit).—V. 2 in. ΘΙ, extr. ΠΑΤΤ— v. 3 extr. THI—v. 5: ΘΡΑΣΙ— v. 8 in. ΜΑΗ!—v. 10 in. Y —v. 11: HZF ΣίΙΝΥΓΕΙ Dubois. Vv. 2 — 3 [Ούμβη]ουάρου restitui e tit. 101 et v. 4 [Φλεί]μναγος e tit. 42, utrumque sane dubitanter (pro hoc potest legi [Ά]μναγος). Ad v. 8 haec Boeckhius: «malim "Αμναγος ρ. Μαμίαγος; possis etiam legere Μ. Ά|Λναγος». At forma, quam dedi, cum in lapide satis certa est, tum. optime coufirmatur titulo 86.

* 96, 97

Α Ι I KJ /\ /\ Δ οιπΕΡίπΑπί/Λ ΟΥΑΡΟΥΣΤΡΑΤΗΙν ΘΟΚΛΗΣΣΤΡΑΤΩΝΟ ΜΝΑΓΟΣΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΥ ποπλίΟΣΑΐ/ΜΟΣΑΡΓΑΜΗ ΗΟΣΚΑΖΙΗΑΣΦΑΡΗΑΓογ

10

129

TlTULI DEDICATORII.

ΜΑΗΙΑΓΟΣπΟΣΕΙΔΗΟΥΑΗΣ Θ Η Κ Α ΗΗΕΙ ΚΗΗΧΡ ΥΣΕΟΗ ^ Π Ε Ρ Τ Η Σ ΓΤΟ ΛΕΩΣΕΥΣΤΑ Λ Λ -n7F§pjj-oNYrEi

Άπόλλ[ωνι Μροστάτηι] | οι περί ΠαπίΓαν ·Ουμ.βη]|ουάρου * στρατη[γοι* Άγα]!θοκλης Στράτωνο[ς, Φλεί]|'μναγος Θρασυβούλου, Ποπλιος ΑΓλιος Άργαμη|νός, Καζίνας Φαρνάγου, Μανίαγος Ποσεεξήου ανέχθηκαν Νείκην χρυσεον j υπέρ της πόλεως έύστα|[θίας * και τη]ς έ[αυ]τών υγεί|[ας].

Si νν. 4 — 5 recte [Φλεί]μναγος restitui, titulus ad eam aetatem referendus erit, quae Septimii Severi temporibus paulo est antiquior aut paulo recentior: nam Θρασύβουλος Φλειμνάγου, qui in tit. 42 primus archon est, huius Plilimnagi Thrasybuli f. fuerit aut pater, aut filius, decretum autem illud ad Septimii Severi aetatem pertinere satis probasse mihi videor in commentario, quo decretum illustravi. In aliis titulis hi praetores nondum obyenerunt.

97· Fragmenta tria" tabulae marmoris subcaerulei, 0,05 m. fere crassae; a a , max. 0,13 m,, 1. max. 0,11, h a. 0,19 m., 1. 0,26, c a. 0,30 m., 1. 0,38. Litterae alte, sed satis neglegenter exaratae, magBitudine inaequales (a. 0,013 — 0,02 m.), in onmibus fragmentis optime legimtur. Fr. α et c separatim edidi HAK. f. 37, p. 65 — 67, n° 1 et 2, additis imagioibus ZIDCO expressis; fr. b edidd. Th. Struve ffliein. Mus. v. 25 (a. 1870),. p. 357 n° 6; Latyschew IosPE1. ν. Ι n° 60. Fr. α et cm Olbiae ruderibus a Pharmakovskio a. 1909 effossa Odessam missa sunt in museum societatis hist. et arch., ubi fr. l· iam diu servatur (inter Curisiana). Cum unius esse tabulae omnia~ fragmenta roihi persuasissem, accuratius ex ectypis chartaceis hic repraesentanda curavi (*/4 v. m.). (Textum vide p. 130).

Var. L fr. l·. V. 3 extr. H; v. 4 in. IEPI, omisso puDcto; v. 7 extr. A; v. 8 TTA (in lapide Α litterae media lineola nunquam fuit); v. 9 ΛΓ; v. 10 ΙΛΓ Struve. V. 11 Άσάν[£ρου] restitui non potest, quoniam post Ν litteram fuit O, non Δ. V. 14 bis erravit lapicida, cum Ε pro Ε exaravit et Β pro C. Praetores huic titulo inscripti alibi non commemorarLtar. 17

130

OliBIA BT YICINIA.

W

ΠΔΓΤίΛΝ

^XS^fOPMAiOC^niOY 10

ΜΟΥΠΓΑΓΟΟ ACATsT^ ANEOHKAN) 16

NJEIKHN

yrrePrwTHPiABTHLnOAE w r KAIF AY T W N

;

J6 98

.[Άγαθγ] τύ]χτ). [Απόλλω]νι Προ)[στ]άττ) j [οι] περί Παπι'αν j Παπιού [ στρατηγοί;. Ναυτίλος- Καλλιστράτου, Βαιόρμαιος ΓΙ(α)πίου, | ΧαράξηνοςΣωμάχου, | 'Αρτεμίδωρος Ποσ[ιδέου], Μουγίσαγος Άσάνο[υ] άνέθηκαν Νείκην ! χρυσέαν | υπ(έ)ρ σωτηρί(ας) της πόλε ως και εαυτών.

98, «L&nglich viereckiger Block aus weissem Marmor; Hohe 12α/8 Werschok [0?55], Breite 6*^ W. [0,29] und Tiefe 6 ^ W. [fere 0,28]. Die Buchstaben sind in den 14 ersten Zeilen fast nocb einmal so gross, als in den 4 letzten; in jenen messen sie einen halben. Werschok in der Hohe» (Becker). His addendum est lapidem liunc basis fragmentum esse, cui antiquioribus temporibus statuam impositam fuisse admodum est probabile; alteri basis lateri alius titulus olim incisus erat, cuius hodie paucissimae exstant litterae (ab aliis editoribus non exscriptae), quas suo lcco dabimus (n° 197). Titulus recentior, quem hic edimus, ei basis lateri inscriptus est, quod antea ad terram erat versum. «Primum edidit Pallas Itlii. Kuss. merid.1) T. II tab. 5 in aere, non magnopere vitiatum; vitiosius Leo de Waxel Rec. de quelq· ant. n° 1 in aere; tum paulo emendatius Clarkius Itin. t. I p. 615 [ed. 4 1) P. S. Pallas, Bemerkungen auf einer Eeise in pars volumini8 2 (pp. 1—344), quae Crimeae itinerarium die slldliclieii Statthalterschaften dea RussiBchen ReichB continet, ruesice yersa prodiit 3Η00. Υ. XII pp. 62— in dea Jahreii 1793 Wd 1794 (Leipzig. 1801). 2 YY. Ea 208 et ν. ΧΙΠ pp. 35—92.

J6 98

131

TlTULI DEDIOATOEII.

ν. II ρ. 353]. Ex Waxelio et Clarkio dedit Rochettus Antt. Bosp. tab. VII n. 4. 5. ex ipso vero lapicte emendatissime Koehlerus adv. Koepp. p. 40 sq. [=Ges. Schriften v. II p. 32 sq.], qui Heynium in eo titulo non sufficienter versatum esse scribit». Boeckh, C. I. Gr. II n° 2072. Denuo e lapide a sese transcriptum edidit P. Becker Bulletin hist.-phiL de Vacad. de St. Petersbourg v. XV p. 37 sq. = Melanges gr.-rom. v. JI p. 59 sq. (a. 1857) et 3H00. v. IV (a. 1858) p. 126 sq. (iride minusculis expressus est titulus Philologiv. XIV p. 419). LapiSj quem Pallasius (Itin. v. II p. 512) et Clarkius in Olbiae ruinis, Waxelius in deserto Oczakoviano repertum esse tradunt, a. 1840 e tabulario geographico oppidi Nicolajev, ubi servabatur (cf. Koeppen, Nordgest. p. 77), Odessam in museum societatis hist. et arch. transportatus est, ubi etiam nunc exstat. Α me exscriptum et charta expressum titulum edidi IosPE1· ν. Ι n° 61. Hic idem exemplum repeto.

ι ΚιΑΘΗ

ΤΥΧ1

Α π Ο Λ Λ Q ΝΙ ΠΡΟΣΤΑΤΗΟΙ ΠΕΡΙ πλπίΑΝ 5

ΠΡΑΞΙΑΝΑΚΤΟς

ΣΤΡΑΤΗΓΟΙΗΡο 2 Ε Η 0 Σ Σ Ο Ji Α ΧΌΥΑΝΘΟΣΚΑΛ ΑΙΣΘΕΝΟΥΣΑΒΡΑ

ίο ΓΟΣΔΗ11ΗΤΡΙΟΥ ΕΥΠΑΟΥΣΣΩϋΑ ΧΟΥΙΑΦΑΓΟΣΓΠΔΕΙ

ΑΗΕΘΗΚΑΝΗΕΙΚΗΗ ΧΡΥΡΟΗΥΠΕΡΤΗίπολΕ 15 ΟΣΚΑΙΤΗΙΕΑΥΤΛΝΥΓΕΙΑ.ΕΤΤΙ ΤΟΙΣΑΥΤΟΙΣΕΠΕΣΚΕΥΑΣθ||| ΑΡΣΤΟΑΙΤΟΥΝΑΟΥΕΙΤ ΜΟΣΙΟΥΠΟΡΟΥ

[Άγ]αθγ] τύχ[γ)]. 'Απόλλωνι | Προστάτη οί j περί Παπίαν | Πραξιάνακτος | στρατηγοί' Ήρό|ξενος Σωμ.ά|χου, 'Άνθος Καλλισθένους, "Άβραι'γος Δημητρίου, Ευπλους Σωμά|χου, Ίάφαγος Πίδει άνέθηκαν Νείκην | χρυ(σ)εον υπέρ της πόλε|ος και τη[ς] εαυτών 0γεια[ς]. Έπί | τοΐς αύτοΐς έπεσκευάσ[θησαν] | αϊ στοαί του ναού έ[κ] το[υ δη]|μοσίου πόρου.

θ Κ

mc.

Var. lect. Boockhius Koehleri apographum cum omnium accuratissimum esse putaret, editioni suae pro fundamento posuit; at Beckerus id tantamfidemnon meruisse ostendit. Horum varias lectiones hic adferemus, cum priorum editorum errores manifestos notare non sit operae pretium. V. 1: ΑΓΑΘΗΤΥΧΗ KoehL, ΙΑΘΗΤΥΧ Becker; duas priores litteras iam ante Koehlerum fuisse laesas Waxelii delineatio probat, quae habet ΛΛΑΘΗΤΥΧΗΙ.—V. 4 in. ΤΊΕ Koehl. —V. 6 extr. ΓΟΙΗΡΟ Koehl. Beck., HPo Boeckh. —«Bei dem Namen ΤΤΙΔΕΙ am Ende der 12-ten Zeile bemerkt K6hler (Serapis II p. 33) mit Unrecht, dass die Ffisse 17*

132

OLBIA ET VIOINIA.

Jk 98

der vier letzten Buchstaben in einein dicken Striche standen, dessen Bedeutung unbekaDnt sei; der beim Einmeisseln jener Buchslaben ausgesprungene Marmor bildet mir scheinbar einen Strich. Hinter ΤΤΙΔΕΙ fehlt nichts». Becker. —V. 14 in. XPYTON Pall., ΧΡΥΣΟΝ Wax., ΧΡΥΣΕΟΝ Cl. KoehL Boeckh, recte lapicidae errorem agnovit Becker. Tum ΤΗΣΠΟ Koehl. Boeckh (ΤΤΠΥ Wax.).—Y. 15 in. ΛΣΚΑΙΤΗΣ Koehl. Boeckli (ΟΣ Wax.), ΟΣΚΑΙΤΗΣ Beck. Tum ΥΓΕΙΑΣ edd. —V. 16 extr. ΣΟΝ PalL, ΣΘΙΟ Wax., ΣΘΗ KoehL, AC Beck. qui addidit post has litteras duarum vel trium litterarum spatium esse in lapide. Waxelii apographum, quamvis manifesto sit vitiosum, adducit, ut couiciamus litteras quae theta sequebantur ligatas iuter se fuisse (ΘΗΙΑΝ).— Vv. 17—18: ΔΙΑΤΟΑΙΤΟΥιΝΑΟϊΑΠΟΑλωίΝΟΣΙΘΓΠΟΡΟΤ KoehL; Boeckhius v. 17 in. ΔΙΑΤΟΥ scripsit et extr. litteras ΛΟ addidit ex Pall. et Wax. (Cl. nihil nisi AYTOYNAOY habet).— V. 18 in. ΑΟΣΙΟΥ Pall., ΝΟΣΙΘΥ Wax. (Cl. nihil.nisi ΟΡΟΥ). —Vv. 15 — 18 Koehlerus eumque secutus Boeckhius ita restituerunt: Έπί τοις αύτοΤς έπεσκευάσθη δια του αυτού [ό] ναό[ς] 'Απόλλω νος Ίθυπόρου. Hic δια του αύτου ad principem praetorum rettulit Boeckhius, sed hoc quoque inconcinne dictum esse confessus est. Beckerus vv. 17 — 18 eadem invenit in lapide, quae nos, nisi quod v. 17 extr. EKTc dedit. Beckerus apographo accuratiore nisus titulum omnium rectissime explicuit; potiora igitur quaedam ex eius commentario hic adponere satis erit. «Die Inschiaft, welche... wohl erst im dritten Jahrhimdert unserer Zeitrechnung abgefasst sein durftej zerfallt in zwei Theile, die sich schon durch die verschiedene Grojssje der Bucbstaben fast vollstandig van einander imterscheiden... Da die Buchstaben in den vier letzten Zeilen fast noch einmal so klein sind, als in den 14 yorausgehenden, uod die letzte Zeile des ersten Theiles also schon mit kleineren Buchstaben geschrieben ist, so. unterliegt es keinem Zweifel, dass beide Theile zu einer und derselben Zeit in den Stein eingehauen worden sind. Da es fiir den ersten Theil, um in allen Zeilen gleich grosse Buchstaben zu brauchen, nicht an Raum fehlte, so ist der zweite Theil kein spaterer Zusatz... Im ersten Theile fmden sich keine Schwierigkeiten fur das richtige Verstandniss der Inschrift; Boeckh (C. I. II p. 111) hat schon die Genetivform ΤΤΙΔΕΙ von dem Nominativus Πίδεϊς erklart, und der zu Νείκην gebSrige Accusativus χρύσεον statt χρυσέαν ist, weil er auch in anderen Inschriften [uobis nn° 93. 96. 100. 113. 116] vorkommt, nicht fur einen Schreibfehler, sondern fiir einen den Olbiopoliten spaterer Zeit eigenthumlichen Soloecismus zu halten... In dem zweiten Theile. . . soll. . . etwas' ganz anderes gesagt werden, als mau, durch ungeuaue Copien verleitet, in demselben bisher hat finden wollen. Man darf den Steinmetz weder zweier (ganz unerklarlicher) Schreibfehler und einer Auslasstmg beschuldigen (KChler Serapis Th. II p. 33), noch an eineii sonst nirgends vorkommenden Apollon Ithyporos (Kohler 1. 1. Bockh C. I. II, 2072 [und] p. 89, 9. . .) denken, soadern erfahrt vielmehr, dass imter denselben Magistraten, namlich unter dem Papias und den funf im ersten Theile der Inschrift genanuten Strategen. die Saulengange (στοα/j vom Tempel des Apollon Prostates (denn nur dieser kann geineint seyn) aus den Einkunften des Staates erneuert worden seiexi».

Jft 98, 99, 100

TlTULI DEDICATOEII.

133

Iam igitur valere hibeamus necesse est Apollinem illum Itbyporum, qui Koehlero duce in omnes libros et commentaiiones de Olbia scriptas irrepsit. - ; Π ο ρ ο Β Ο ^ ι » . Ci> Ao6pbiM*L· ciiacxieMi>. Anoj.iOHy ITpocTaTy cTpaTnrH ci> naniejrL Ι^ΚΟΙΛΒ^ΚΤΟΒΕΙΜΙ» BO rjaBi: IIpoKcein» CoMaxoBi>, ΑΒΘΤ> KauHceeHOBi», ABpan. ,ϋ,ΗΜΗτρίβΒτ», EBDJTL CoMaxoBX, Iac^rt IlH^eeBT> HOCBHΤΗΛΗ 30J0Tyio ΠοΟ,&γ 3a ropoAt Η cBoe 3Apasie.— Πρπ HHXT> λκβ B03CTaH0BJeHu πορτΗκκ ipaMa H3i> otfmecTBeBHaro aoxoaa. 99. Tabula inarmorea a. 1,025 m.? 1. 0,75, cr. 0.30. Buratschkovius scripsit in parte aversa vestigia quaedam anaglypbi hodie prorsus detriti exstare, quae probarent lapidem antiquioribus temporibus ad aliquod aedificium pertiDiiisse. Idem apogr^pbum misit, quo usus tituluin edidi IosPE1. ν. Ι n° 62. Q.uod apographum accuratissime factum esse ectypo a Podschivalovio accepto monui ibid. in add. p. 221. Hic ex ectypo accuratius deliiieatum titulum praebeo (2/8 v. m.). Lapis a. 1884 in Olbiae ruderibus inventug a Buratschkovio emptus est, qui brevi post Mosquam eum misit in mUseum bistoricum.

10

ΑΓΑΘΗΙΤΥΧΗΙ ΛΠΟΛλΏΝΙΠΓΟ^ΤΛΤΗΙ ΟϊΠΕΠπΗΓΑΣθ-ΝΠθϊΓ..ΘΑΤ ΟΪΙΤΓΛΤΗΓΟΙΑ^ΤΟΪΧΓΟΛΑ/ ΗΑΓ ΚΟΣΛΧΙΛΑΗΟΣΠΗί Α; KGSEfQTOl SAMfciQH' ΓΑΪΎΑΙΟ-Υ ΚΑΧΑΚ02 ΚΑί ΖΕΙ ΙΪΕΛΗΝΑίΠΓΑΝΑΗΕ ,ΘΗΚΑΗΚΑΙΚΑΕΙΗΗΗΑΕίΤΐ-ΐΝ ΥΤΤΕΤ Ε Υ 2ΓΓΑ© Ι ΑΣ ΤΙ-ΕΤΐΟΑΓ R2 * ΑΙΤΗΣΕ ΑΥΤ ΏΗΥΓΙΙΛΙ

Άγαθήι τυχηί. Άπόλλωνι Προστάτηι | οι περί Πήγασον Πουρθαί|ου στρατηγοί· Δωτοϋς Γόλα, ( Μάρκος Άχιλλέος, Πήρα|κος "Ερωτος, Σαμβίων | Γαγγαίου, Κάσακος Κάρ|ζει φιέλην άργυραν άνέ)θηκαν και κλείνην λειτήν J υπέρ ευσταθίας της πόλε|ως και της εαυτών υγείας.

Δωτους Γόλα redit in tit. 83, ubi quiDtum a principe obtinet locura. Ceteri praetores alibi non obveniunt Κασάγου nomen, quod in compluribus titulis (nn° 82. 85. 116. 141) occurrit, non differre nisi scripturae varietate opinor a nomine Κάσακος, quod in hoc titulo habemus. 100· Tabula integra marmoris candidi, supra fastigio ornata, a. 0,65 m., 1. 0,555, cr, plus 0,08. Titulus diligenter incisus (litteris 0,025 fere altis) optimeque servatus est. Mosquae exscripsi in museo historico (inter Buratschkoviana) et edidi IosPE1. ν. Ι D° 63. Hic idera exemplum repeto.

OLBIA ET VICINIA.

134

ΑΓΑΘΗΙ TYXHI ΑΓΓΟλλΩΝΙΠΡΟΣΤΑΤΗ ΟΙΠΕ ΡΙΓΓΟΣΕΙΔΜΝΣΑΤΥΡΟΥΣΤΡΑ

ΤΗΓΟΙΤοΥΜΒΑΓΟΣΗΡΑΚΛΕΙ ΔΟΥΜΕΝΕΣΤΡΑΤΟΣΔΜΜΗ Τ Ρ Ι Ο Υ Ε¥ΓΤλθ¥ΣΚΑΛΑΝΔΙ Ω Ν Ο Σ Χ Α Ν Ω Σ Ο Σ Β Ρ. Α ί Α Δ 0 ¥ ΜΑΘΑΝΟΣ ΑΒΡΑΓΟΥ Α Ν Ε ΘΗΚΑΝΝΕΙΚΗΝΧΡΥΣΕΟΝ 10 Υ Π Ε Ρ Τ Η Σ Γ Γ Ο Α Ε Ω Σ Ε Υ Σ Τ Α Θ Ι Α Σ ΚΑΙ Τ Η Σ Ε Α Υ Τ Ω Ν Α Ν ΔΡΑΓΑΘΙΑΣ

J6 100, 101

Αγαθή ι τύχηι. | Απόλλων: .ΠροστάτΥ) οί πε'ρί Ποσειδήν Σατύρου στρα[τηγοί Τούμβαγος Ήραχλεί|δου, Μενέστρατος Δημητρίου, Ευπλους Καλανδί'ωνος, Χάνωσος Βραιάδου, ] Μάθανος Αβράγου ■ άνέ[θηκαν Νείκην χρυσεον j υπέρ της πόλεως εύστα|θίας και της εαυτών άν|δραγαθίας.

Posides Satyri f., qui hic est praetorum princeps, sine dubio ab illo viro non differt, in cuius honorem decretum n° 51 factuni est ab Olbiopolitis. Euplus Calandionis f. redit in tit 90, ubi est praetorum princeps, et 175, ubi quinto a principe loco inscriptus est. Ηρακλείδης Τουμβάγου, Tumbagi in hoc titulo commemorati fortasse pater aut filius, inter praetores commemoratur in tit. 85. 101. Anaglyphum sepulcrale marmoreum satis eleganti sculptum opere, altum 1,40 m. Repraesentata est mulier laute vestita, sellae perornatae insidens pedibus subsellio impositis, altera muliere a tergo adstante; capita rQulierum bodie fracta sunt. Anaglypbum accurate descripsit Watzinger GGS. p. 28 n° 156, addita optima imagina phototypica in tab. XI. ι

ΧΓΑΘΗΙΤΥΧΗΙ ΑποΛΛΩΝΙΠΡΟΣ ΤΑΤΗ»

ΟΙΠΕΡΙΡΑΘΑ

ΓΩςΟΝΑΒΝΑΓΟΥ 5

ΣΤΡΑΤΗΓΟΙΕΥΡΗΣΙ ΒΙΟΣΑΜΩΡΟΜΑΡΟΥ ΟΥΜΒΗΟΥΑΡΟΣΟΥΡΓ ΒΑΖΟΥ

ΤΕΙΜΟΚΛΗΣ

ΦΛΙΑΝΟΥΚΑΡΖΣΙΣΒΩ ίο

ΡΟΫΑΖΟΥΜΜΤΑΓΟΣ ΤΤΟΥΡΘΑΚΗΤΟΣΑΝΕ

ΘΗΚΑΝΣΤΡΕΓΤΤΟΝΧΡΥ ΣΕ0ΝΥ»πΕΡΤΗΣΠ0ΑΕ ΩΣΕΙΡΗΝΙ-ΙΣΚΑΐΤΗΣΕΑΥ ΐδ

ΤΩΝΥΓΕΙΑςΚΑΙΑΝΔΡΑ

ΓΑΘΙΑΣ

Αγαθήί τύχηι. Απόλλων* Προσ|τάτηε οί περί Φαθά|γωσον Αβνάγου | στρατηγοί* Ευρησί|βκ?ς Αμωρομάρου, Ούμβηουαρος Ούργ|βάζου, Τειμοκλής | Φλεάνου, Κάρζεις Βω|ροψάζου, Μήταγος | Πουρθάκητος άνε{θηκαν στρεπτόν χρύίσεον υπέρ της πόλε|ως ειρήνης και της έαυ|τών υγείας και άνδρα|γαθίας.

$ 101, 102, 103

TlTULI DEDICATOEII.

135

Cum anaglyphum parieti alicui adponendum esset, partem aversam planam reliquit artifex; huic recentiore aetate praetores titulum donarii ab ipsis dedicati incidendum curarunt; sub titulo maou admodum rudi addita est forma adolesceDtis nudi imberbis, qui sinistra palmam tenet, dextram ad mensam adpositam porrigit, vas quoddam in ea positurus. Tituli litterae satis grandes diligenterque incisae misquam fere laesae sunt Mosquae exstat in museo historico (inter Buratschkoyiana). Exscripsi et edidi IosPE1. v. I n° 64, Hic idem exemplum repeto. In tit. 162 memoratur sacerdos quidam Άμναγος Τα[θαγώσου?], pater fortasse aut filius eius viri, qui hic est praetorum princeps (uomina enim quae sunt 'Άαναγος et Άβναγος sola scripturae varietate differre probabile est). In tit. 130 et 155 nomen quod est '\μωρόμαρος Εύρησφιου ex hoc titulo maxima cum veri similitudine restituitur: fuerit ille Heurisibii huius pater aut filius. Similiter Ουργβαζον Ουμβηουόρου, qui in tit. 95 est praetorum princeps, patrem fuisse aut filium eius viri, qui in hoc titulo inter praetores est inscriptus, monuimus ad n° 95. 102« Tabula marmoris candidi infra\fracta, a. 0.48 m., 1. 0,35, cr. 0,06. Titulus litteris elegaDtibus exara.tus etianmunc bene legitur. Mosquae exscripsi in museo historico (inter Buratschkoviana) et edidi IosPE1. ν. Ι n° 65. Hic idem exemplum repeto. ΑΓΑΘΗΙΤΥΧΗΙ ΑποΛΛΩΝίπΡΟΣ ΤΑΤΗΙ ΟΙΠΣΡΙΕΑ ΡΑΞΑΖΟΝΓΤΟΣΙΙ

10

ΔΜΟΥΣΤΡΑΤΗΓοΙ ΝΕΙΚίΑΣΤΤΟΝΤΙ ΚΟΥΠΟΥΡΘΑΚΗς ΖΟΥΡΟΖΙΟΥΑΧίλ ΑΙΥΣΠΟΣΣΙΔΗ ΟΥΣΘΑΖΕΙΣΙΝ ΓΑ7ΑΓΟΥΙΡΜ^

Άγαθήι τύχηι. j ' Άπόλλωνι Προσ|τάτηί οι περί Σα|ράξαζον Ποσει|δήου στρατηγοί* | Νεικιας Ποντι|χου, Πουρθάκης |·Ζουροζίου, Άχιλ]λεϋς Ποσειδή|ου, Σθάζεις Ίν|σαζάγου, Έραό[δωρος? κτλ.]

Nicias Pontici f. redit in tit. 80. Ubi cum quarto a principe loco inscriptus sit, hic titulus illo aliquanto est recentior. Ζουροζίου nomen casu nominativo (Ζουρόζις) positum obvenit in tit 84. 103· Titulus incisus est parti ayersae eius lapidis, cuius pars adversa habet decretum supra editum stib n° 53. Parti aversae rudi manu mcisum est aetoma et foliolum titulo praemissum. Titulus satis ueglegenter exaratus est? multis litteris ligatis (litter&e v, 1 alt^e sunt

136

OLBIA ET VICINIA.

J6 103,

104

0,032 m., reliquorum 0,022). Edidi HAK. f. 10, p. 4, n° 3, addita imagine zincotypica, quam hic repeto.

Praetores hic inscripti in aliis titulis Olbiopolitanis non redeimt. Κούλιο; nomen obvenit in titulis Bosporanis, Πίοανος iu Tyrano (v. supra n° 2). Noniinis Ούαμψάλαγο; altera forraa est Όμψάλαχο;, quarn in titulis Olbiopolitanis saepius videmus (v. indices). In nomine Ταδαμφών nescio an erraverit lapicida, cum Φ litteram scripserit pro Ψ; nam alibi hoc nomen legitur Ταδαμψών. Tituli litteratura adeo similis est litteraturae tituli 184^, ad Alexandri Severi aetatem pertinentis, ut ab uno eodemque quadratario utrumque titulum exaratum esse verisimillimum sit. Inde statuendum est decretum n° 53 parti anticae huius lapidis incisum altero p. Chr. saeculo non esse recentius. 104. Fragmenta duo tabulae marmoris candidi latae 0,215 m., crassae 0,065, marginibus paululum eminentibus. Fr. α altum 0,25 m., supra aetomate sculpto ornatum, cui clipeus incisus est. Tituli vv. 1 — 4 valde detriti sunt. Ed. Kaoul-Rochette, Ant. gr. du Bosph. Cimm. pl. V n° 4 et p. 197, Stempkovskii usus apographo; inde Boeckh C. I. Gr. II n° 2075 (cf. add. p. 999, ubi tituluin correxit ad fidem apograplii a Duboisio accepti).— Fr. b altum est 0,28 m. Titulus valde detritus est, maxime mediis vv. 5 — 8, ubi nihil iam distingui potest. Ed. Th. Struve Ehem.Mus. v. XXV (1870) p. 358 n° 7. Utrumque fragmentum Odessae exscripsi a. 1883 (α in museo societatis hist. et arch. inter Blarambergiana, cf. Koeppen Nordgesi. p. 77, b in museo Universitatis inter Curisiana) et separatim edidi α IosPE1. v. I n° 66, b ibid. n° 86. Sed dum liber meus typis excuditur, aDiraadverti utriusque lapidis latitudinem et crassitudinem eandem esse, utrumque margimbus emiuentibus esse ornatum. Cumque in mentem venisset eiusdem lapidis esse utrumque, rogavi Kondakovium et OrloYskium, ut ectypa mitterent. Quibus acceptis vidi

Λ° 104, 105

137

TlTULI DEDIOATOEn.

verum esse quod suspicatus eram. Iuter utrtimque fragmeutuin urms versus videtur prorsus excidisse (scilicet primus versus fragmenti ?;, qui ab initio tituli nonus est),' qui quarti praetoris nomen continebat. Haec dixi IosPE 1 . ν. Ι add. p. 22l·. Nunc iterum ectypa inspexi. Α Π Ο Λ Λ Λ ΝI ΡΡΟΣΤΛΤΙΙΟΙ

ΠΕΡΙΣΠΩΤΑΓΑ ΝΟΝΑΝΤΙΦΩΝΤΟ ΣΤΡΑΤΗΓΟΙΦΙΛΟ· Ι ΛΩΝΟΣΠ» ο ν

'Απόλλων. Προστ[ά]τ[γ)] oi περί Σπωτάγαvov 'Αντιφώντος στρατηγοί* Φίλ[ων Φ]ίλωνος, Π[ιοαν]* Ρ -.,

b

η Δ Α 10

Ο Μ Δ Α Κ Ο Υ

ΟΥςΚΗςΜΑΕΟΥς ΙΕΡΕΎς- ΜΙΚ.ΛΝΕΥ KAIPOYHDli
15

\yEWimmmtoAE azk/mwmmTHi: Ε ΑΥΤΛΝΥΓΕΙ Α vac.

, Βα]δά[χης? Β]αδάκου, [Θ]ύσκης Μαέους, ιερεύς Μικ[ί]ων Ευ καίρου [τρ]ίκλεινον άνέ[θηκα]ν ύπέ[ρ της π]όλεως κ[αί] της εαυτών υγείας.

Var. lect. Fr. α ν. 1 extr. ONI Roch. tab. (typotketae, ut videtur, errore) et B.; recte Roch. p. 197 et Dubois. — V. 2: ΠΡΟΣΤΑΤΗ edd. — V . 3: ΣΓΓΟΤΑΓΑ Rocb. B., ΣΠΛΤΑΤΑ Dub.—V. 4 extr. T O edd.—V. 6: ΙΛΟΝΟΣΣΙ Roch., Λί2ΝΟΣΠ Dub.— V. 7: . . . Ο Σ . . . Roch. tab. (omisit p. 197) B.—Fr. b v. 9: ΔΑ—v. 10 in. ΑΔΑ—v. 11 in. ΘΥ — v. 12 ΜΙΚΙΩΝ omisso interpunctionis signo — v. 13 post lacunam nil nisi ΑΕΙ— ν. 14 in. N ° N , extr. Ν — ν . 15 in. nihil nisi Υ — ν. 16 in. ί2Σ, extr. ΗΣ — ν. 17 med. Ν Υ Struyius. Idem ν. 9 [Σπ]αδάκου restituit e tit. 14J\ et ad vv. 13—14, quos in transcriptione non suppletos reliquit, haec adnotavit: «Mein College Jurgiewicz mochte Z. 5 Ά/ιλλει erganzen, mir ist es als konnte ich vor dem λει ein κ sehen, dann ware es Ήρακλεΐ. Das ν der Z. 6 muss doch wohl άνέθηκα]ν andeuten. Doch worin bestand das Geschenk, das die M&nner dargebracht?» Quae ego proposui supplementa, nulli videntur dubitationi esse obnoxia (cf. tit. 99, ubi κλείνη λειτη memoratur). Propter litteraturam titulus reliquis eiusdem generis antiquior est habendus.

105. Lapidis descriptionem v. ad n° 17$. «Doch ist die Rtickseite dieses Grabsteins.. . zu einem anderen Zweck verwendet worden. . . indem man oberbalb in ganz flachem Relief 18

138

Λ?. 105, 106

OLBIA ET VICINIA.

einen mit drei Kosetten verzicrten Giebol und unter demselbeu mit Buchstaben, die reichlich mit Hackchen ausgestattet sind, folgende Inscbrift eingemeisselt bat». L. Stcphani, Compterendu de la comm. arclt. ponr VU-HU.LT J*74, ^. 102. Edidi IosPE 1 . ν. Ι n° 67. usus ectypo chartaceo, quod praestiterat G. Kieseritzky. Ilic imaginem photographicam repraesento ZIDCO expressaro. Litterarum altitudo variat inter 0.025 et 0,03 m.

Άγαθηι τυχηι. | Άπόλλωνι Προστάτηι | oi περί Σωκράτην Εϋρησίβί|ου στρατηγοί' Άμώσπα|δος Άχιλλέος, Βώρνων Τα|δαμψώ(ν)τος, Ζώβεις Ζώβειΐτος, Γερμανός Δάδου, | Άχιλλευς Ζήθου άνέθη[καν φιάλην άργυραν συν | έρ.10

βολίω χρυσέω Οπερ | της πόλεως και της ε|αυτών υγείας.

Stephanii exemplum ab eo, quod in priore editione dedi, nulla fere re differt. Έμβέλιον Stephanio est «eine zweite, etwas kleinere Schale, welche als Eiosatz fur die aussere grossere verwendet wurde». Sed obstat huic explicationi tabula notissima hieropoeorum Deliacorum a Th. Honiollio edita (Bvtt. de corr. ItelL VI pp. 2 9 — 54 = Dittenberger SIG2. n° 588), in qua v. 126 memoratur inter donaria ποτήριον στησίλειον έμβόλιον έχον Πανίσκον (cf. ν. 99). Hic recte videtur Homollius έαβέλιον pro poculi rostro accepisse («un troisieme [ποτήριον] portait au bec inie figure de Pan» p. 112).

106. Tabula marmoris candidi integra, a. 1,335 m., 1. 0,40, cr. 0,11; ex aedificio quodam antiquiore sumptam eam esse inde patet, quod in margiiie sinistro servatur cymatium

Jk 106, 107

TlTULI DEDICATORII.

139

elegantissime sculptum, loto et palmis ornatum1). Titulus diligentissime scriptus optime etiamDunc legitur; litterae 0,037 pi. altae apicibus ornatae sunt. Exscripsi et edidi HAK. f. 18, p. 10G, n° 8. Lapis a. 1905 a Pharmakovskio Olbiae inventus exstat Petropoli in museo Imperiali. ΑΓΑΘΗΙΤΥΧΗΙ ΑΠΟΛΑΩΝΙΠΡΟςΤΑ ΤΗΙΟίπΕΡΙΣΩΧΟΥΒΑ ΖΟΗΑΗΤΩΝΙΟΥςΤΡΑ

Άπόλλωνι Προστά[τγμ οι περί

ΤΗΓΟΙΟΜΫΑΛΑΚΟΣ

Σωχούβα|ζον Αντωνίου στρατηγοί'

ΕΥΡΗςΙΒΙΟΥΦΛΙΜΑΝΑ ΚΟΣΘΕΑΓΕΝΟΥΣπΟ ΣΕΙΔΩΝΙΟΣΝΕΙΑΩ ΝΟΣΔΥΡΓΆΝΑΙΤΩ 10 ΦΣΑΐΩΝΟΣΑτΑΔΩΝ ΜΗΤΑΚΟΥΖΩΗΗΗ ΧΡΥςΑΗΚΑΙΤΡΙΠΟ ΔΑΑΗΕΘΗΚΑΗΥ πίΡΤΗΤΠΟΑΕΩΣ k Α ΙΤΗΤΕΑΥΤΩΝ ΥΓΕΙΑΣ

Άγα^ηι τύχηι.

;

-

Όμψάλακος | Εϋρησφίου, Φλιμιάναίκος Θεαγένους, Πο|σειδών&ος Νείλοο|νος, Δυρπάναις Ώίφελίώνος, Άτάδων | Μητάκου ζώνην ί χρυσαν και τρίπο|οα άνέθηκαν ϋ,'πέρ της πόλεως και της εαυτών | υγείας.

'Ομψάλακος Ευρησιβίου redit in titulo n° 175> ubi est praetorum princeps. Iteui Άτάδων Μητάκου iu tit. 85 est, princeps praetorum. Reliqui praetores in aliis titulis non commemorantur. 107. Tabula marmoris candidi a partibus summa et sinistra mutilata, a. 0,39 m., 1. 0,35, cr. 0,05. Α dextra pila sculpta cum basi servata est; infima lapidis pars eminet in.modum stylobati, in quo ultimus tituli versus exaratus est. Titulus diligenter nrcisus est, multis litteris inter se ligatis; litterarum altitudo variat inter 0,02 et 0,025 m. EJdd. L. Jurgiewicz 3II00. v. V (1863) p. 589, usus imagine photograpkica, quam Bruunius ei praestiterat (cf. ibid. ρ. 986)? Κ. Muellenhoff Hermae v.-III (1869) p. 441 n° III, Struvii usus apographo, qui titulura ex edito Jurgiewiczii exemplo, DOII e lapide videtur transcripsisse. Lapis m. Maio a. 1802 in tumulo quodam iuxta Olbiae rudera iDveotus bodie Mosquae exstat in museo historico (inter Buratschkoviana). Exscripsi et edidi IosPE1. ν. Ι n° 68. Hic idem exemplum repeto. 1) Imagiues cymatii v. in Omvewz ΗΜΠ. Αρχ. KOMM. 3a 1905 r., p. 14, nn° 13 et 14, et. Archaolog. Atueiger 1906, col. 121, n° 7. Cf. supra n° 80. .

18*

OLBIA ET VICINIA.

140 ΙΓΈΡίψΑΡΝΑΓοΝ i.PI-CniNAIAAoC! \θ[Μ Α Ν Γ Ε Λο¥ ClaM A X O C A T T A ΥΑΙΝΕΘΗΚΑΓίΈφΑΝοΝ ΙΕΑΙ\ΕΝ^ΗφοΝ¥ΓΕΡ CUPIACKAIAN "T-CEI>E¥APIC"W: ΤΡΑΤΗΉΙΑΝΓΑΓ ιο

Ξ φ Α ΝW

Μ 107, 108

[Απόλλωνι Προστάτη ο]ί περί Φάρναγον [του δεινός στρατηγο]ί' Φησπινδίαλος [του δεινός, ]ος Ίανγέλου, [ό δεΐνα του δεινός,] Σώμα/ος Άττα, [6 δεΐνα ο]υ άνέθηκαν στέφανον [χρύσεον και ζώνην χρυσ]έαν ενψηφον υπέρ [της πόλεως και της εαυτών] σωτηρίας και άν[δραγαθίας. Ό δεΐνα ΰπηρέ]τησεν εΰαρίστως. [Ή βουλή και ό δήμος τους σ]τρατηγήσαντας [έτιμησε χρυσω στ]εφάνω.

Far. lect. Jurgiewiczius cum titulum litteris vulgaribus ederet, ligatas litteras disiunxit et Σ pro C, Ω pro W (v. 4) dedit. V. 2 in. idem habet ΡΗΣ, v. 3 in. ΟΣΙΑ, ν. 5 in. OV, y. 6 in. ΣΕ, v. 8 in. ΕΤΗ. Muellenhoffii exemplum ab Jurgiewicziano non differt Jurgiewiczii supplernenta aliquot locis mutavi. Dubito, mim y. 8 καλώς ante στρατηγήσαντας positum fiierit ut in tit. 94, nam hoc adverbio addito versus ceteris multo fit longior. Neque pro certo affirmarim Άγαθτ; τύχν) titulo praescriptum fuisse, cum exstent tituli dedicatorii hac invocatione carentes (nn° 104, 108 etc). Adiectivum ένψηφος (itaepim legeDdum, non cum Jurgiewiczio έν ψηφον, nec cum Struvio mus. Rhen. v. XXV p. 354 n. 1 mutandum in ευψηφον) alioquin, ut videtur, ignotum significare puto' gcmmis ornatus; cf. δακτύλιοι άψηφοι Artemid. Onirocr. II, 5 et anulum po-lypsephum C. Γ. Lat, II, 33S6 (quas voces conferri iubet Struvius 1. 1.): έμψηφος enim eodem iure opponi potest άψήφω, quo ex. c. έμπειρος άπειρω, £μπυρος άπύρω etc. Ζώνην restituendum esse v. 6 pro .φιάλην (ut erat in priore editione) collatis nn° 83 et 106 coDieci IIΛΚ f. 18 p. 134, quomam ένψηφος melius ζώνη convenit, quam φιάλη. De 'Ρησπινδιάλου nomine haec MueUenhoffkis: «Respendial hiess nach Renatus Profuturus Frigeridus bei Gregor von Tours 2, 9 der Anfubrer der Alauen, der sich 409 den Vandalen in Gallien mit den Seinigen auschloss. Die vorsteliende Inschrift gibt also einen gewichtigen Beleg fiir die iu den Moiiatsberichten [d. JBerl. Akad.'] 1S66 S. 552 behauptete und nachgewiesene Identitat der Alanen und Sarmaten oder Sauromaten. Denn dass die Iuschrift der Zeit angehort, wo die jazygischen und rhoxolanisclien Sarmaten die siidrussische Steppe beherrschten, kann nicht zweifelhaft sein».

108. Fragmentum tabulae marnioris albi a. 0,28 m., 1. 0,31, cr. 0,16, a partibus sinistra et iraa mutilum, litteris c. 0,03 altis inscriptum. Edidi losPE 1 . ν. Ι add. p. 221, n° 68 1 , lapidis descriptione et ectypo a Podschivalovio missis usus. Hic ex eodem ectypo

Jk 108, 109, 110

TlTULT DEDICATOWI.

141

accuratius delineatura praebeo (J/T v. m.). Servatur Mosquae in museo historico, a. 1885 a Buratschkovio missum.

ΌΠΑΤΗΟΙΤίί) '/ΦΩΝΤΟΓΣΤβ > Η ΤΑΚΟΙ

[Άπόλλωνι Π]ροστάτη οι πε[ρί τον δεΐνα Άντ]ι<ρώντος στρα[τηγοί· δ δεΐνα] Μητάκου, "Ηλ[μανος? ].

"Ηλμανος nomen dubitanter propono e nu 103.

•109. Aogulus sioister superior tabulae marmoris cinerei a. 0,22 m., 1. 0,125, cr. 0.075. Tabula supra ornata erat aetomate sculpto, acroteriis instructo, et a lateribus dextro et sioistro quadris. Primus tituli versus epistylio inscriptus est. Litterae alte et accurate incisae (a. 0,02 m.) optime leguntur. Edidi ΉΑΚ. f. 18, p. 107, n° 9 in ziuco, quam imaginem hic repeto (circa % v. m.). Lapis a. 1905 a PharmakoYskio in Olbiae ruderibus eifossus Odessam missus est in museum societatis.

Ά[γαθτ) τύχγ]]. Άπό[λλωνί Προστάτη] οί πε[ρί τόν. δείνα Άν]των[(ου στρατηγοί. . .

110. Fragmentum tabuiae marmoris candidi a partibus sinistra et ima mutilatum, altum 0,28 m., 1. 0,20, cr. 0,07. Α dextra margo exstat et supra fastigii pars. Litterae sunt plus 0,02 altae. .

142

3k 110, 111

OLBIA ET VICINIA.

Mosquae* exscripsi in imiseo historico (inter Buratschkoviana) et edidi IosPE 1 . ν. Ι n° 72. Hic ex ectypo chartaceo accuratius delineatum praebeo (l/6 v. m.). [Άγαθήι τ]υ/ηι. [Άπολλωνι Προ]στάτη ot [περί ]ν Μητά γ ο υ στρατηγοί*] Καλλι σθένη; ]ς, [Δ]ά[δος?κτλ.] V. 3 — 4 utrum fuerit Μητάγου, an Μητάκου, certo dici non potest. Μητάγου nomen habemus in tit. 101, Μητάκου in tit. 108.

111· «Die . . . Inschrift besteht aus drei neben einander gefundenen StiickeD, die . . . wie H. Jurgiewicz nach der Farbe des Steines und nach der Form der Buchstaben yermuthen zu mussen meinte, einer Inschrift angehort haben». Ed. Th. Struve 3II00. v. VI (a. 1867) p. 25 et Rhein. Mus. v. XXV (1870) p. 353 n° 5, Jurgiewiczii apographo usus. (K. Muellenhoff Hermae ν. ΠΙ p. 446 n° VIII ad fidem exempli Struviani russice editi). Ubi nunc sint fragmenta, explorare mihi non contigit. Struvii exeinplum in Museo Rhenano editum repetii IosPE 1 . ν. Ι n° 69 et hic repeto. 01 ΔΕΙ ΠΡΑΖΙ ΒΟΣΑΛίΕΞΑΝ ΠΟΣΙΔΗΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΕΒΕΝΟΥ •^ΙΕΖΔΑΡ 10

ΗΣ ΠΟΛΕ . . ΗΣ ΕΑΥΤΩΝ Υ Π . .ΛΤ ΦΑΡΝΑ ΣΕΝ

[Απόλλωνα Προστάτη] οί [περί τον δείνα Πι]δε'ι [στρατηγοί·] Πρα(ξ)ι[άναξ....]βος, Αλέξαν δρος] Ποσιδήου,! [ό δεΐνα] Διονυσίου, [ό δεΐνα] Εβένου, ος Ίεζδάγ[ου

άνέθηκαν υπέρ τ]ής πόλε ι ς και τ]ής εαυτών ϋγι-

' [εί]α ί ς] · [ Ό δεΓνα] Φαρνά[γου ύπηρέτη]σεν κ. τ. λ.

Struvius oum russice titulum ederet, Vitteras ΛΤ quae sunt v. 12 (fragm. c v. 3) inextricabiles dixit, in edition,e autem germanica addidit eas vocis υγιείας extremas [pro ΑΣ]

Jk 111, 112, 113

TlTULI DEDICATOBII.

143

videri posse. Vv. 13 —14 idem Φαρνά[κου] restituit, sed Domen quod est Φαρνάκης inter Olbiopolitana nondum inventum est. cum Φάρναγος sit frequens (v. indices). In reliquis Struvii supplementa retinuimus (v. 3 [Πί]δεϊ restituit Jurgievricz e titulo qui nobis est 98), excepto quod v. 9 voces Νείκην χρυσεον ab eo suppletas omisimus, quia praetorum donaria varia fuisse tituli probant. Ceterum repetenda videotur quae Struvius ipse de sua fragmentorum compositione dixit: «Ich weiss nicht, ob ich richtig das erste Fragment mit dem zweiten auf obige Weise verbimden. Auf jeden Fall kommt, wenn die drei Fragmente wirklich einer Inschrift angehuren, nur so die Zahl von 6 Strategen heraus. Aber zwischen dem zweiten UDCI dritten Fragmente muss doch wohl wenigstens eine Zeile verloren gegangen sein mit der Angabe des dargebrachten Geschenkes». Nobis genetivus in -βος exiens (v. 4) vel maxime dubius est. 112. Fragmentum tabulae marmoris candidi vilis, a. 0,15 m., 1. 0,013, cr. quantum superest 0.04 m. (a parte aversa lapis abscisus est), a dextra et infra mutilatum. Tituli reliquiae bene leguntur (litt. a. 0.023 m.). V." 1 inter lineolas exaratus est. Exscripsi et edidi UAK. f. 23, p. 30. n° 5. Hic praebeo imaginem photographicam zinco expressam (c. l/z Y. m.). Fragmentum a. 1906 a Pharmakovskio in Olbiae ruderibus effossum in museum Odessitanum missum est.

Πιτφαρνάκου nomen v. 3 fuisse dubitanter coniecimus e titulo Tyrano, quera v. supra n° 2; alia eiusdem nominis forma Πιτοφαρνάκου exstat in titulo Tanaitico IosPE. II1, n° 446, tertiam Φιτοφαρ[νά/.ης] coniecimus in titulo Gorgippensi a nobis edito HAK. f. 23, p. 48, n° 33. 113, «In ecclesia oppidi Nicolaev, ex ruderibus OlUae\ postea videtur Fauveliiis acquisivisse et Athenas deportasse, ubi transcripsit Walpolius: ex huius schedis edidit Clark. Itin. t. I, p. 616 [ed. 4 v. II p. 355]. ex hoc Rochettus Antt Bosp. tab. VII. n. 2, et Osannus Syll. p. 229». Boeckh, C. I. Gr. II, n° 2073.

Λ?! 113, 114

OLBIA ET VICINIA.

144

De lapide v. quae ad n° 79 adnotavi. Exemplum Clarkianum repetii IosPE1. ν. Ι n° 70 et hic repeto. ι ΑΓΑΘΗ ΙΤΥΧΗΙ ΛΠΟΛΛίΙΝΙΠΡΟΣ ΤΑΤΗΙΟΙΠΕΡΙ ΠΡΑΞΙΑΝΑΚΤΟΣΣΤΡΑ 5 Τ Η Γ Ο Ι Α Σ Κ Λ Η Π ΙΑΔΗ Σ

Άγαθηι τύχηι. [Ά]πόλλωνι Προστάτηι ot περί [τον δείνα] Πραξιάναχτος στρατηγοί· Άσχληπιάδης

ΠΟΣΙΔΗΟΥ ΘΡΑΣΙΛΛΗΟΣΘΡΑ

Ποσιδήου, Θρασ[υ]λληος Θρα-

ΣΙΒΟΥΛΟΥ

σ[υ]βούλου,

ΜΟΥΛΙΟΥΡΓΟΣ ΠΟΣΙΔΗΟΥΑΝΕ ΘΗΚΑΝΝΕΙΚΗΝΧΡΥ ΣΕΟΝΣΥΝΒΑΣΙ

Μουλίουργος Ποσιδήου άνέθηχαν Νείχην χρύσεον συν βάσ[ει άρ-

ίο

15

γυρέω? ΥΠΕΡ

ΤΗΣΠΟΛΕΩΣΚΑΙ Τ Η Σ ΕΑΥΤΩΝ 20 .ΥΓΕΙΑΣ

] υπέρ της πόλεως χαί της εαυτών υγείας.

«Lacunarum signa plura esse videotur,- quam ex rei veritate: certe vs. 20 nulla omnino lacuna statuenda, quod vidit etiam Osannus, nec fortasse vs. 8. aliud quidquam scriptum erat nisi quod superest, ut vs. 6. Vs. 3. quod nomen supplendum sit non patet». Boeckh. Idem Μουλιούργου nomen (v. 11) dubitatiom esse obnoxium signo interrogationis adposito demonstravit. Etiam v. 16 inter άργυρέω et υπέρ milla videtur fuisse lacuna (cf. n° 116). ·

114. Fragmentum tabulae marmoreae ab omnibus, ut videtur, partibus mutilum, a. 0,14 m., 1. 0,10, cr. 0,04. Litterae superstites, altae c. 0,025 m., optime etiamnunc leguntur. Ed. E. de Stern 3H00. v. 27 (1907), protoc. p. 60. Fragmentum S.Hauchmann yendidit museo societatis Qdessitanae. Titulum ex ectypo chartaceo, quod roganti mihi misit B. Warnecke professor Odessitanus, delineatum praebeo (circa l/4 v. m.).

Jis 114—116

TlTULI DEDICATOKII.

145

[Άπόλλ]ωνι Π[ροστάτη oi περί τόν δείνα Άχιλλ]έως [στρατηγοί* ό δείνα Ουμιβηου]άρου(?) κτλ.

115· Fragmenta quattuor lapidis calcarii inter se coniuncta, a. 0,16 m., 1. 0,14, cr. 0,085; litterae fere 0,02 altae; primus versus a reliquis lineola seiunctus est. Mosquae in museo historico (inter Buratschkoviana) exscripsi et edidi IosPE1. v. In° 73. ιΧΘΗ ΊΤΟΛΛΩΝ Ι-ΙΟΙΓ

[Άγ]αθί) [τυχτ]]. [Άπ]όλλω[νι Προ στάτη οί π[ερι τέν δεΤνα στρατηγοί χτλ.

116. «Titulus exaratus est in lapide calcario alto 0?51, 1. 0';l33, litteris 0"'02 altis. Pars superior periit, ea autem quae exstant, excepto iiiitio, quod laesum est, facile leguntur». B. Modestov, (KieecKia) ymwpowmemcKin HserbomiR a. 1875 n° 6 p. 506 sq. (russice). Lapis in nmseo Universitatis^Kioviensis servatur, quo ex lyceo Cremenezensi delatum esse putat Modestov. Edidi IosPE1. v. I, n° 71, usus imagine photographica editioni Modestovianae adiecta et ectypo cliartaceo optimo, quod praestiterat KulakovsMus. Hic ex eodem ectypo accuratius delineatum titulum praebeo (% v. m.). **

10

WtfMi

,^ΓΣΑΒΕΓ ΌΛΑΟΤΤΟΣ ΑΒΓΟΑΓΟΣ ZOY ΣΟΤΑΩΝΟΓφΑΡ ΝΑΓΟΣΖΗΘΟΤ ΚΑΥΚΗΝΟΧΧΑΣΑ ΓΟΓ ΑΝΓΘΗΚΑΝ ΝΕΓΚΗΜΧΡ^ΣΕΟΝ ITMBAIEJAPrTPE^' τπΕ?ΤΜΓπ0ΛΕΩ3| ΚΑΙΤΜΧΕΑΤΤΛΝ ΪΓΕΙΑΣ

1£ Σω|[μάχο]υ, ΣαβεΤνο[ς] | Άπολλοϋτος, Άβρόαγος Σου|σούλωνος, Φάρ|ναγος Ζήθου, | Κάσχηνος Κασά|γου άνέθηχαν Ι Νείχην χρΰσεον | συν βάσει άργυρέψ | Οπερ της πόλεως | και της εαυτών | υγείας.

19

146

OLBIA ET VICINIA.

Jk 116—118

Superesse haec e subscriptioDe donarii a praetoribus Apollini Prostatae dedicati admodum probabiliter coniecit Modestovius, moneus Achilli et Mercurio Victorias aureas multo rarius esse dedicatas, titulorum autem Apollinis Prostatae nomen referentium et huic titulo simillimorum longam ad nos perveuisse seriem1). (Victoria aurea cum basi argentea memoratur etiam in titt. 93 et 113). Quod autem geoetivi Σουσούλωνος primam syllabam per errorem a quadratario repetitam et Σουλωνος formam iouicam nominis Σόλωνος esse idem putat, me non habet adsentientem: ea enim aetate, ad quam titulus pertiuet (propter litteraturam saeculo II p. Chr. vix est antiquior) nulla iam ionismi vestigia in inscriptionibus Olbiopolitauis inveniuntur; nobis Σουσούλωνος nomeu videtur esse barbarum, ut alia quaedam in eodem titulo et in aliis passim. Primam syllabam bis repetitam alia quoque nomina praebent, quae dicuntur barbara. ut Κούκου ναγος in tit. 129. Vv. 1—2 minus probabilis mihi videtur Modestovii transcriptio quae est . . . ησσω[ν] | . . . ου. Άβρόαγος fornia semel hic obvenit; in aliis titulis est 'Άβραγος, quam formam non differre nisi scripturae varietate persuasum mihi habeo. 117· Fragmentum tabulae marmoris caudidi ab omnibus partibus mutilatum, a. 0,21 m., 1. 0,10, cr. 0,07. Infra ad sinistram epistylii particula superest, quod videtur titulo antiquius esse. Litterae alte, sed satis neglegenter exaratae (a. 0,02 m.) optime leguntur. Exscripsi et edidi EAK f. 18, p. 108, n° 11. Lapis a. 1905 in Olbiae ruderibus a Pharmakovskio inventus Odessam missus est in museum societatis. ι

Ρ ΑΤι 3NTIKC Α Ν ΙΑΓ ο ΣΑΓοΥΚ 5 ΟΥΝΟΥ/V • ι.ηνττ

στ]ρατ[ηγοί" 6 δείνα Π]οντιχ[οϋ, b% δείνα Μ]ανιάγο[υ, ό δείνα Κα]σάγου, Κ Κ]ουνοϋ, Μ _ β{θϋβ m m

118. Fragmentum tabulae marmoreae, undique mutilum, a. 0,13 m., 1. 0,10, cr. 0,04, litteris 0,015 altis diligenter inscriptum. Mosquam in museum historicum a. 1885 misit Buratschkovius. Edidi IosPE1. ν. Ι add. p. 222 n ^ T 1 ad ectypon charteceum a Podschivalovio humanissime suppeditatum. Hic ex eodem ectypo accuratius exscriptum praebeo (!/4 v. m.). 1) Cascenus Casagi f., qui iu hoc titulo inter magistratus nominatur, cum Achillis Pontarcbae sacerdos esset, donarium ei obtulit, cuius subscriptionem v. infra n° 141. Quem tituliim cum ederet Jurgiewiczius

3EOO. XVII, p. 32, coniecit hoc quoque donarium a magistratibus Casceno suadente Achilli Pontarchae ftiisse oblatom. Quam coniecturam mibi non videri probabilem dixi 3ΗΡΛΟ. VII p. 83 et IosPE*. Y. IV add. p. 269.

Λδ 118—120

147

TlTULl DEDICATORII.

.ου.

. . ., Νοώτει[μος του δει νός] άνέθη[καν Νείκην ? άργ]υρέαν ϋ[πέρ της πό λεως κ]αί τή[ς εαυτών υ γείας].

119. Tria fragmenta coniuncta tabulae marmoris candidi, ab omnibus partibus mutilata et a parte aversa abscisa, a. 0,145 m., 1. 0,11, cr. ut nunc sunt 0,05. Litterae bene conservatae altae suut 0,02 m. Exscripsi et edidi IIAK. f. 18, p. 108, u° 12. Hic idem exemplum repeto Frasmienta a. 1905 Olbiae effossa hodie conservantur Odessae in museo societatis. Η Ο YWA χΝΚΛΕΙΝ ΗΣ Π Ο Α ΗΣΕΑϊ

νουν κα. . . άνέθηκα]ν κλείν[ην υπέρ τ]ής πόλ[εως και τ]ής έαυ[τών υγείας].

Κλείνη a praetoribus deo oblata commemoratur etiam in tit. 99.

120. Fragmentum imae partis tabulae marmoris cinerei venis multicoloribus variati, cr. 0,04 m., imo margine et parte aversa bene politis, a. max. 0,127 m., 1. max. (infra ad marginem) 0,26 m. Titulus satis accurate scriptus est, sed versibus et litteris imparibus (altitudine variante inter 0,011 et 0,02 m.), vestigia coloris rubri servantibus (maxime quidem y. 4). Edidi HAK, f. 23, p. 31, n° 6, cum imagine, quae hic repetitur (x/4 v. m.). Lapis a. 1906 a Pharmakovskio iii Olbiae ruderibus inveotus exstat Odessae in museo societatis. vA>

1ΤΓΟΎ/|ΟΥΛ^

ψο ΥΎ|ΓΗρΕΤ|-Ι

. .και [της εαυτών υγεί]ας. . . πουιπουλο.... γου υπηρέτη[σεν] ευαρέστως. 19*

148

OLBIA ET VICINJA.

Λ6 120—123

Videmus ultimam partem subscriptlonis donarii a praetoribus procul dubio Apollini Prostatae oblati et additamentum, quo apparitor collegii laudatur. Similia additamenta in aiixs quoque subscriptionibus occurrere vix est quod moneam (v. nn° 89, 94, 107, 111). Apparitoris nomen v. :' certo restitui nequit, quamvis omnes huius versus litterae bene legantur. Coniecerit quispiam quadratarium errasse, cum scribere vellet: [6 δείνα... ]που, Ίπ[πό]λο[χος. . . . ]γου ϋπηρέτη[σαν] εύαρέστως; quae coniectiira tamen ideo parum est probabilis, quod in omnibus titulis, quos modo indicavimus, unm comraemoratur apparitor, non duo. Nescio au simplicissime restitueDdum sit Πουίπουλο[ς], nomen barbarum.

121. Fragmentum tabulae marmoris caDdidi supra et a dextra parte fractae, a. 0,23 m., 1. 0,195, cr. 0,08. Tituli litterae a. 0,02 m.satis neglegenter exaratae sunt. Inventum est in Olbiae ruderibus m. Septembri a. 1889, servabatur Kischinevi in museo Surutschaiiiano. Exscripsi et edidi ImS. p. 9, n° 11 et IosPE 1 . v. IV n° 22. Hic idem exemplum repeto iterum cum ectypo collatum.

1 XII ΝΞΘΗ K M ΓΤΟΛΕΟΣΙ ΑΤΤΛΝΥΙΙ « « ρ ρΛ

χ ε ι [ . . . . . . . . . .ά]νέθηκα[ν υπέρ της] πόλεος [και της έ]αυτών ϋ[γείας]. . . .ερμ. . .

Tres litterae, quae infra separatim leguntur, fortasse ad apparitoris nomen pertinent (cf. supra ad n° 120).

122. Infima pars tabulae marmoris candidi, Olbiae reperta. Exscripsi m. Maio a. 1893 in museo Universitatis Kioviensis et edidi 3ΗΡΛ0. v. "VII p. 83 n° 88 1 et IosPE 1 . v. IV n° 23. |/ΓΤ7-ΓΘ KACI

ΕΑνΓΩΝλΙ QiAC

...υπέρ της πόλε ως ευ]σταθία[ς και της] εαυτών ά[νδραγα]θίας.

. 123. Frustum tabulae marmoris albi a. 0,14 m., 1. 0,155, cr. 0,04, litteris circa 0,02 m. altis inscriptum; a sinistra exstat margo.

JB 123—127

TlTULI DEDICATORII.

149

Exscripsi Mosquae m museo historico' (inter Buratschkoviana) et edidi IosPE1. ν. Ι n° 88. Nunc iterum cuni ectypo contuli. άνέθ]ηκ[αν υπέρ της] πόλεως [και της έαυ]τών ϋγεία[ς].

I I f\/

ΜΟΛΣΩΣ ΤΩΝΥΓΕΙΑ

124· Frustum tabulae marmoris candidi a. 0,28 m., 1. max. 0,15, cr. 0,13. Α dextra exstat margo. Ε titulo noii supersunt nisi duorum versuum fioes, litteris 0,027 m. altis inscriptorum; infra 0,18 scriptura vacant. Odessae exscripsi in museo societatis (inter Curisiana) et edidi IosPE1. ν. Ι n° 89. Hic idem exemplum repetitur. I άνέΕΟΣ θηκαν υπέρ της πόλ]εος - ΙΑΣ [και της εαυτών υγε]ίας. vac.

ι

125. Fragmentum infimae partis tabulae marmoreae, a. 0,29 ro., 1. 0,23, cr. 0,125, repertum a. 1890 in vice Victorovka dicto. Litt. a. 0.02. Servabatur in museo Surutschaniano. Exscripsi et edidi ImS. p. 9, n° 12 et IosPE1. ν. IV n° 24. ms*. \ ι L·

TWNYii-ΙΑΣ

[. . .και της έαυ]τών ϋ[γε]ίας.

126· Fragmentum tabulae marmoris cinerei ab omnibus partibus praeter imam mutilum, a. 0,10 m., 1. 0,08, cr. 0,04; tituli litterae altae suot 0,017 m. Exscripsi et edidi HAK. f. 23, p. 32, n° 7. Fragmentum a. 1906 a Pharmakovskio in Olbiae ruderibus effossum Odessam in museum missiim est. ΙΑΣ

Facile conici potest fragmentum e subscriptione donarii superesse: . . . κα[ί της εαυτών ϋγε]ίας.

127. Fragmentum tabulae marmoris ciaerei a. 0,35 m., 1. 0,20, cr. 0,08. Snpra habet fastigium, in quo orflamentum quoddam sculptum est; sub fastigio titulus erat, ex quo admodum pauca servata sunt, quae tamen bene leguntur. Olbiopolitanum esse lapidem # scripsit Jurgiewicz.

OLBIA ET VICINIA.

150 -

J6 127, 128

Odessae exscripsi in museo societatis et edidi IosPE1. v. I n° 74. Hic idem exemplum repeto. Φοίβω ο[ί περί i>OIBW Ο Άσκ]ληπιάδ[ην του δει ΆΗΓΤΙΑΖ. "Ρ Α Τ Η νός στ]ρατη[γοί*. . . Ν-ΕΔ" . . . .νης Δι / Γ

Haec si recte restituta suot, probat titulus praetores Olbiopolitanos Apollinem etiam Phoebi cognomine coluisse. Ceterum n° 175 in epigrammate Apollo Prostates ipse Phoebus nominatus est. b. Tituli donariorum Mercurio Forensi oblatorum.

128. Tabula marmoris albi integra quidem, sed non abscisa in quadratuin, a. 0,59 m., 1. 0,42, cr. 0,11. Supra titulum Fortuuae rota incisa est, infra manu admodum rudi Mercurii protome, dextra marsupium teflentis, sinistra caduceum; utrimque exstant foliola, e quibus id, quod ad dextram spectanti est, caput humanum in medio incisum habet. Tituli litterae leviter satisque neglegenter exaratae sunt magnitudine impari: maximae sunt v. 1 (a. 0,03), minutissimae v. 7 (a. 0,015). Ed. L. Jurgiewicz 3R00. ν. Χ (a. 1877) p. 2 sq. Lapis a. 1875 in Olbiae ruderibus inventus exstat in museo societatis Odessitanae (inter Curisiana). Α me exscriptum et cbarta expressum titulum edidi IosPE1. ν. Ι n° 75. Hic idem exemplum repeto. ι

Α Γ Α Θ Η Τ Υ Χ Η ΕΠΙ ΑΡΧΟΝΤΩΝ TQNHEPinONTIkON ΝΕΙΚΙΟΥΟΙΠΕΡΙΔΙΟΓΕ 5 ΝΗΣΜΑΚΕλΟΝΟΣΑΓΟΡΑ NOMOIklAIKAZMYPOTOY fo- ΣΟΣΣΙΟΣΚΑΡΤΤΟΥ foWum Ho- ΣΩΜΑΧΟΣΣΑΝΑΓΟΥ lum ΗΛΙΤΑΣΗΛΙΟΥΕΜΙΑΓΟΡΑΙΩΙ ίο ΑΝΣΘΗΚΛΝΝΣΙΚΗΝΑΡΓΥΡΣΑΝ ΥπΣΡΤΗΣΤΤΟΛΣΩΣΕΥΣΣΤΑθΙ

Αγαθή τύχη. | Έπι αρχόντων | των περί Ποντικόν j Νεικίου οι περί Διογέ|νη(ν) Μακεδόνος άγορα|νομοΐ' Κιλίκας Μυρότου, Σόσσιος Κάρπου, Σώμαχος Σανάγου, Ήλίτας Ήλιου Έ(ρ)μ(ή) Άγοραίωι j άνέθηκαν Νεικην άργυρέαν | υπέρ της πόλεως εύσσταθί|ας και της εαυτών υγείας.

ΑςΙ<ΑΙΤΗςΕΑ¥Τ£Ν¥ΓΕΙΑς^

Var. lect. V. 10 med. MKHN Jurg. fortasse typotbetae errore (in transcriptione Νει'κην). Propter scripturae neglegentiam ruditatemque deliueatioDtim ctlapicidae errores (vv. 5, 9, 10) tituludi aetatis admodurn recentis esse putat Jurgiewicz. At tamen eaedem litterarum

Jfc 129

TITULI DEDIOATORII.

151

formae etiam in aliis titulis obveniunt, inulto diligentius scriptis, ex. gratia in tit. 82, ubi idem fortasse Pouticus Niciae f. inter praetores noiniuatus est.

12i). Tabula marmoris cinerei integra, marginibus non dolatis, a. 0,44 m., 1. 0,26, cr. 0,10. Tituli litterae satis minutae (a. 0,01 — 0,015), sed diligenter incisae facillimaeque sunt lectu. Ex Stempkovskii schedis ed. Rochettus Antt. Bospor. tab. VII n° 1 et p. 199; inde Boeckh, C. I. Gr. II n° 2078 (cf. add. p. 1000, ubi tituluni correxit ad fidem apographi Duboisiani). Odessae servatur in museo societatis (inter Blarambergiana, cf/ Koeppeni Nordgest. p. 77), ubi exscripsi et edidi IosPE1 v. I n° 76. Hic idem exemplum repeto. ι

ΑΓΑΘΗΤΥΧΗΙ ΙΓΤΙΑΡΧΟΝΤΟΣΜΑΡΚο, οΥΛπίΟΥπΥΡΡΟΥΑΡΣΗΟι·^ Χ0Υ0ΐπΕΡ!ϊ702ΕΙΔΗΝ

δ Ζ Η Θ Ο Υ Τ Ο Γ ΑΓΟΡΑΝΟΜοί ΚΟΥΝΟΥΣΑΘΗΝΑΙΟΥΜογ ΚΟΥΝΑΓΟΣΑΛΕΖΑΝΔΡογ ΑΝΘΕΣΤΙΟΣΣΑΜΒίΩΝοΣ ΚΟΥΚΟΥΝΑΓΟΣΡΗΧΟΥ .ίο

Ν ΑΓογΑΝΕΘΗΚΑΝ ΕΡΜΕΙΑΓΟΡΑΙΩΝΕΙ ΚΗΝΑΡΓΥΡΑΝΥΠΕΡ ΤΗΣΓΤΟΛΕΩΣΚΑΙ

Αγαθή τύχηι. j Έπί άρ/οντος Μάρκο[υ] | Οΰλπίου Πυρρού Αρσηό'/ου οί περί Πο σειδήν \ Ζήθου τό γ άγορανόαοι* ί Κουνους Αθηναίου, Μου|κούναγος 'Αλεξάνδρου, | Ανθέστχος Σαμβίωνος, | Κουκούναγος Τηχου|νάγου άνέθηκαν j ΈρμεΤ Άγοραίω Νεί|κην άργυραν υπέρ | της πόλεως και j της εαυτών υ[γε(ας.

Τ Η Σ ΕΑΥΤΩΝ Υ β

15

Γ Σ Ι Α Σ

Var. lect, V. 1: ΑΓΑΘΗΙ Roch. Β.—V. 2: ΜΑΡΧΟΥ Rocb. in tab. (typothetae puto errore), quem secutus est Boeckbius.—V. 6: ΚΟΥΝΟΣ Roch. (recte Dubois).—V. 8 med. ΟΣΑΜ Rocb. (Boeckhius Σαιχβίωνος legendum rectissime coniecit). Inde patet Koeblerum adv. Roch. p. 126 ( = Ges. Schr. v. I p. 212) nimis severe iudicasse, cum diceret «la copie . . . est remplie de fautes grossieres». Άρσηόχου w. 3—4 in lapide scriptum est pro 'Αρσηουάχου, quae forma est in tit. 93 (ubi idem M. Ulpius Pyrrhus est praetorum princeps); scribitur etiam Άρστράγου (ν. iudices). «Τό γ [ν. 5] pertinet ad Ποσειδήν». Β.

152

OLBIA ET YIOINIA.

c. Tituli donariorum Achilli Pontarchae oblatorum. Autequam ad ipsos titulos accedo Achillis Pontarchae nomen referentes. paucis demonstrandum videtur, cur omnes eos Olbiopolitanos esse persuasum milii habeam. Cum enim plerique eorum non in Olbiae ruderibus, sed alii aliis locis in ipso Pcmti Euxini litore positis essent reperti, fuerunt qui Olbiopolitanos eos esse negarent. Ae primum quidem vir doctissimus H. K. E. Koehler iu commentatione quani de insulis et cursu Achillis scripsit (p. 108 sq.), contendit Olbiopolitas Acbillis templum in insula Borysthenide, quae hodie est Berezan, habuisse ibique titulos, qui nobis suut 130 et 134, repertos et a Ribasio demum in contineDtem transYectos esse. Quae sententia Boeckhio quoque probata est. Sed ad eam refutandam ea commemorare satis est„ quae Ribasii gener Ph. Bruun, vir de geographia Ponti Euxini orae septentrionalis optime meritus, ad Th. Mommsenum scripsit (v. adn° 130), de quoruni veritate neminem puto dubitaturum. Ribasianos titulos re vera in continenti repertos etiam inde conicere licet, quod postea alii tres tituli propinquis locis in lucem prodierunt, nempe in vicinia pagi Troitskoje sive Koblevka dicti. Quorum duos,(nn0 138 et 142) Mursakewicz primus edidit coniecitque non fuisse Olbiopolitanos, sed-ex-eo portu provenire, quem Arrianus (Peripl. P. Eux. 31 in Geogr. Gr. min, ed. C. Muelleri ν. Ι p. 397: 'Από δε Βορυσθένους επί νησον σμικράν, ερήμην χα! άνώνυιχον στάδιοι έξήχ:·ντα· και ένθεν εις Όδησσόν όγδοήκοντα* έν Όδησσω δρμος ναυσίν) et auonymus auctor perifii P. Eux. (ibid. I p. 417) Όδησσόν nominaverunt, Plinius (N. h. IV, 26) Ordesum portum. Οροησσόν Ptolemaeus (III, 5), quemque in ostio Tiliguliaiii lacus, i. e. in vicinia pagi Eobievka dicti fuisse Stempkovskius primus statuit1). Hanc Mursakewiczii sententiani praeter alios quosdam viros doctos, quos enuraerare non est taiiti, Jurgiewicz adoptavit, cum tertium titulum (nobis 144) haud procul a Koblevka reperturo ederet; quin etiam alios quinque titulos Odesso adscripsit. e quibus duo (C. I. Gr. 1056 b et c) Yarna Odessam advecti esse dicebantur2), alii duo Ribasiani sunt, quintus in oppido Oczakov repertus est auctore Mursakewiczio (nobis 137)3). Contra Muraltius (Mem. de la soc. tfwrcli. et de numism. de St. Petersb. ν. ΠΙ p. 189) cuni videret titulos a Mursakewiczio Odesso adscriptos simillimos esse Olbiopolitanis et eis, quos in insula Borysthenide esse repertos fama ferebat, prirnus eos ex Olbiae parietinis provenire dubitanter coniecit. Idem postea Beckerus adfirmavit (3H00. v. III p. 199 = M$m. de la soc. d'arch. v. VI p. 180), cuius verba digna sunt quae hic integra repetantur: «Die bezeichneten [InschrifteD], in denen mit keiner Silbe der Stadt Odessus oder ihrer Einwohner 1) Il3CJrfcA0BaHia ο M^CTOUOJI. χρ. rpe*i. nocejieHiii Ha I 2) Of. quae de his titulis expoBui in Mittheil, d. D. 6eperan> IIoHTa EBKCHHCKaro (CuC. 1826) p. 48 sq. Cete- | Inst. in Athen B. IX (1884), p. 225 sqq. rum addendum est Mursakewiczium in prlorr tituli 13G 3} Sed a. 1884 Jurgiewiczius in commentatione quam editione ad ν. πολις haec adnotasse: «urbs, πολις, nobis de situ Tyrae, Odessi, Eupatorii, Tauae YI arcbaeolovidetur esse Olbiopolis, sub cuius dici(me cetera Grae- gorum congressui legit (T. Tpydu VI αρχ. &Μ>30α\ hac coram oppida erant extra Chersonesum Tauricam sita, ut sua sententia reiecta titulos de quibir agimus OlbiopoliAlector, Odessus s. Ofdessus, Scopuli, Physce s. Istria- tanos esse dixit. nomm portus» etc. De hac tameii dicione uihil novimus.

Λ?. 130

TITULI DEDIOATORIT.

153

ErwShnung geschieht, scheinen indessen, wie auch scbou Muralt vermuthet, vielmehr aus Olbia zu stammen und nur hierher gebracht worden zu sein, denn die ErwahnuDg von fiinf Strategen imd von der Feier offentlicher Spiele lasst auf eine viel grossere Stadt schliessen, als Odessus geweseu zu sein scheint. Die allgemein bekannte Verehruug des Achilles von Seiten der Olbiopolitauer und die Wiederkehr mehrerer Eigennamen, die uns aus den bestimmt aus Olbia stammenden InschrifteD bekaunt siiid, fuhrt ims vielraehr nach dieser, viel bedeutenderen Coloniestadt der Milesier». Haec recte disputata esse facile sibi persuadebit quicunque titulos de quibus agimus cum eis comparaverit, quorum origo OlbiopolitaDa nulli dubitatioDi est obnoxia. Primum enim Achillis Pontarchae templum in ipsa Olbia fuisse constat e Dionis Chrysostomi oratione Borysthenica; deinde si quidem fuit ad oslium lacus Tiliguliani oppidum, quod Odessus vocabatur, admodum parvum id fuisse iode patet, quod praeter quattuor scriptores, quos supra laudavimus, nemo eius mentionem fecit, neque ii ipsi quidquam nisi portum proferunt; tum parvuli illius oppidi instituta publica eadem fuisse, quae Olbiae, scilicet ut arcbontes quotanois quini cum principe, praetores seni crearentur, qui eundem morem Achilli Pontarchae donaria dedicandi haberent eorumque subscriptiones eisdem fere verbis componerent, quibus magistratus Olbiopolitani, minime est veri simile; denique, quod gravissimum est, permulta nomina in titulis Olbiopolitanis reperiuntur, quae patres aut filios aut propinquos virorum prodant, in titulis de quibus agitur ioemoratorum. Quae omnia bic enumerare supersedeo, cum de siogulis nominibus in adnotationibus ad singulos titulos dicturus sim; unum idque gravissimum exemplum hic adferre satis erit: in tit. 130 e quioque viris, qui memorantur, solus est Heuresibius Adoae f., cuius cognatos in aliis titulis nondum liceat agnoscere. Ceterum facere non possum, quin confitear difficile ad explicandum mihi videri, cur omnes fere tituli Acbillis Pontarchae nomine signati non in ipsis Olbiae parietinis/sed in litore sint reperti1). α. Tiiuli archontum. 130· «L&nglicb viereckiger Block aus weissem Marmor; Hohe 1 Arschin 5% Werschok [0,955 m.]; Breite 7 Werscbok [0,31 m.]; Tiefe 5 Werschok [0,22 m.]. Die ganze Inschrift ist 13 Werschok hoch, yon welchen auf die ersten 15 Zeilen 108/4, auf die fiinf letzten, mit 1) Ceterum cf. quae dixit comes Uvarov Bech. p. 32: la magnificence de rancienne Olbie». Cf. etiam Bu«La ville [dOlbie] est situoe a deux verstes dTlline r a t s c h k o v i i verba Catal. numm. coloniarum Graec. orae [Iljinskoje]. L'emp]acement sur lequel elle fut construite septontr. Ponti Euxini (06u;ifi KaTajori ΜΟΗΘΤΊ., npHHaAJi. est couvert de tumulus, et ς& et.la on aper^oit des fosaes 3JUTHHCKHM'b KOJIOHi«M'L·, CyiU,eCTB. Bl· ΑρβΒΗΟΟΤΜ B a CBet des trous carres envahis par Therbe. Yoila tous les BepHOMi> tfepery Hepnaro wopfl BI» npeA^axt HtiH-feniHeH vestiges de son antique existeDce. Le$ pierres et les con- K)>KHofi Poccin. Ί.. I. OAecca 1884) p. 14. Monendum est novissimis annis Ernestum Sternium, structions, qui se voyaient ά Ια surfact du sol, ont ite erHevees. Presgue tous les villages environnants, ainsi quecum insulae Berezan solum exploraret sumptibus Consilii laplus grande partie dOtschakoff, ont iie construits avec imperialis arcbaeologici Petropolitani, tres lapides titulis ccs pierres et ces dalles. On trouve souvent dans les murs instructos ibi iavenisse (v. infra nn° 131, 185, 154), quos dee babitations de paysans des morceaux de marbre pr6- tamen et ipsos esee Olbiopolitanos patet. cieux de difforentes couleurs, qui prouvent la beaute et 20

154

ULBIA ET VICINIA.

3ft 130

kleiuera Buchstaben geschriebeneo, 2x/4 Wcrschok kommeD. Unter der Inschrift 6ind in den Marmor ein Paar Vogel eingeritzt, und von denselben iiimmt der links vom Beschauer dargestellte mit seiuem von der Linken zur Recliten gewandten Kopfe und Schnabel den Raum vor dem Worte ΔΡΟΜΩΙ in der 20-sten Zeile zum Theil ein, wahrend der andere, von der Rechten zur LiDken abgebildet, anter der Inschrift seinen Platz hat, UDC! in die letzte Zeile nicht hineinreicht. Beide Vogel sitzen auf einem Zweige mit Blattern. Die Buchstaben sind in den ersten 15 Zeilen ya [circa 0,02], in den 5 letzten x/4 Werschok [circa 0,01] hoch. Die 16-te Zeile beginnt gleich neben dem grosser geschriebenen ΑΣ der 15-teu, und ist deshalb kiirzer, als die drei folgendeD. Die letzte Zcile ist, da der eingeritzte Vogel den Raum zu Anfange einnimmt, gleichfalls nicht so lang, als die drei vorhergehenden». (Becker). Addo super titulum epistylii particulam servatam esse. «Ex schedis Stemp[k]ovskii ed. Rochettus Antt. Bosp. tab. V. D. 2. supplementis et incertis litteris nou distinctis a certis; idem explicuit p. 15 sqq. De fine tituli ad Rochettianum exemplum aliquid anootatur Journ. de Sav. Aug. 1822. p. 491. Mox rectiorem ex lapide scripturam cum supplementis et notis dedit Koehlerus adv. Roch. p. 12 —19 [=Ges. Schr. I p. 92 sq.] atque iterum in com7 mentatione de insulis et cursu Achillis Act. Acad. Petrop. T. X. p. 107 sqq. Postremo miperrime Blarambergius, qui lapidem Odessae inter reliqua monumeiita ipsius custodiae commissa identidem cum cura examinavit, alias lectioDes attulit, veriores magna ex parte». Boeckh, C. I. Gr. II n° 2076. Ε lapide denuo transcripsit et edidit P. Becker Bulletin Mst.-pML de VAcach de St. Pctersb. v. XV (a. 1858) p. 37 sq. = Melanges gr.-roni. ν. Π ρ. 51 sq. et 3E00. v. IV p. 119 sq. (inde repetitus est titulus litteris minusculis Philologi v. XIV p. 418). Lapis quo loco repertus sit, non satis constat. Rochettus (Aott. Bosp. p. 16) eum ex Olbiae ruderibus in lucem prodiisse tradit; Koehlerus (Meni. sur les Ues etc. p. 108) certis quibusdam indiciis («des traditions averees») fretus lapidem in insula Borysthenide repertum indeque a Ribasio ablatum et Blarambergio donatum adfirmavit; at Phil. Bruun in epistula ad Th. Mommsenum data (v. C. I. Lat. III, 2 p. 1009. Item russice 3K00. ν. ΙΠ p. 64) adverstis Koehlemm haec scripsit: «Ayant entendu froquemment de ce m&me Ribas, feu mon beau-pefe, que 1'inscription qu'il avait donn6e a Blaramberg, ainsi qu'une autre c6d6e par lui au comte Felix Potocki [nobis n° 134], avaient 6to d^terrees pres du village du Touzla, entre les limans du Tiligoul et de Berezane, j'ai cru devoir profiter de 1'occasion actuelle pour indiquer Terreur de Koehler, drautant plus que cette erreur lui a servi de principal argument pour soutenir sa these, que Γοη aurait design^ dans rantiquit^ deux iles par le nom d'Achille». Beckerus tamen Bruunio diffisus promisit alio loco se monstratumm lapidem re vera primo in Achillis templo in insula Berezan fuisse positum, sed quantum scio promisso non stetit. Hodie lapis Odessae servatur in museo societatis (inter Blarambergiana; cf. praeter eos libros, quos supra laudavimus, Koeppenii Nordgest. p. 77). Exscripsi et edidi losPE1. v. I n° 77. Hic idem exemplum repeto iterum cum ectypo collatum.

J& 1 3 0

TlTULI DEDTCATORII.

ι

§*ΙΑΘΜΙΤΥΧΙ§§ΙΚ

KliAAIinONmfe §§πΕΡΙΑΝΑζΙ/ϋ:; 1ΜΗΝΣΩΚΡΑΤ»«· δ ΤΟ·Δ·ΑΡΧΟΝΐ;« πΟΥΡΘΑΙΟΣΙ» ΘΑΙΟΥΔΗΜΗΤΡΙΕΤ

ΛΧΙΛΛΕΟΣΣΥΡΙΚ Ϊ Ι Ο Σ Α Δ Ο Ο Υ Α » ίο Ψ Ο Μ Α Ρ ΟΣΕ Υ Ρ Η Σ » Ό Υ ΥΤΤΡ.ΣΙΡΗΝΗΣΚ^ πΟΛΥΚΑΡπ,ΛΣΚΑΙ» Δ Ρ Α Γ Α ΘΙ ΑΣΤΗΣΓΤί^Κ· ΩΣΚΑΙΤΗΣΕΑΥΤΙΤΚ 15 ΑΣ ΠΟΥΡΘ^Ος n c u ^ f ^ ΟΥΑΡΧΟΝΤΕΥ^ΠΝΕΝβ^^ \ΟΝΧΑΙΔΙΣΚΟ^ΓΥΡΗΣβΜ^

Ρ* ΟΟΥΑΡΧΟΝ . Ε f nuiWMMWi 20

avis

Δ Ρ Ο Μ.. ΠΑΙΔΗΜ ^ ^ β

155

[!Αγ]αθηι τύχ[ηι. Άχ]ΓλλεΤ Ποντ[άρχηι οι] περί Άναξι[μέ]νην Σωκράτ[ους] τό δ' άρχον[τες·] Πουρθαΐος [Πουρ]θαίου, Δημήτριος] Άχιλλέο;, Εύρ[ησίβ]ιος Άδόου, Ά[μωρ]όμαρος Εϋρησ[ιβί]ου υπέ[ρ] ειρήνης κ[αί] πολυκαρπ[ία]ς κα[ί άν]δραγαθίας της π[όλε]ως και της έαυτ[ών υγεί ας. Πουρθ[αΤ]ος Πο[υρθαί]ου άρχοντ[ε]ύων έν[είκα λ]όνχαι, δίσκ[ωι. Ε]ί>ρησ[ίβιος Ά]δέου άρχον[τ]εύων έ[νείκα] 8ρόμ[ωι], π[α]ιδή(λ[ατι].

Var. lect Rochetti, Koehleri, Blarambergii varias lectiones Boeckhius diligenter enotavit; nobis igitur satis erit indicare, quibus locis apographum nostrum a Boeckhiano et Beckeriano differat. V. 1: ΑΓΑΘΗΙΤΥΧΗΙ Boeckh ex Roch. et BL —V. 2 in. ΙΛΛΕΙ Boeckh, ΛΛΕΙ Becker, extr. Τ uterque.—V 3 cxti\ 7.!M Boeckh. 21 Becker.—V. 6 extr. Π Boeckh, Τ Becker. — Y. 7 io. Θ uterque, extr. Pl Becker.—V. 8 in. XI Boeckh, extr. PH uterque.—V. 9 ID. Bl Boeckh.— V. 10 in. ΦΟ uterque.—V. 11 in. OOY uterque, tum ΥΠΕΡ uterque, extr. Κ omittit Boeckh. — V. 12 extr. ΠΙΑΣΚΑΙ Boeckh, Τ7ΙΑΣΚ Becker.-V. 14 in. Ω. KAi Boeckh.-V. 16: ΘΑΙΟΣΠΟΥΡΘΑΙ Boeckh, ΤΤΟΤΡ^Λ .ΟΣΤΤΟΤ Becker.—V. 17: ΕΥΩΝ Boeckh, Ε.ΩΝ Becker.—V. 18 in. ΛΟ Boeckh,raox ΚΑΙΔΙΣΚΟΝΕ idem ex Bl., ΔΙΣΚΛΙΕ Becker.—V. 19: ΑΔΟΟΥΑΡΧΟΝΤΕΥΛΝΕΝ Boeckb,idem Becker. omisso priino Α — V. 20: ΔΡΟΜΛΠΑίΔΗΝ Boeckh, ΔΡΟΜίΙ ΠΑΙΔΗΜ Becker, qui pro paemiltima ]ittera Η nullo modo Λ et pro ultimo Μ DUIIO modo Ν legi posse disertis testatur verbis. Idem ad w. 17 et 19 haec adnotavit: «V. 17 fehlt nichts nach dem zuletzt stehenden EN, mit welchem Worte auch die 19-te Zeile scbliesst; in beiden Zeilen darf also uichts supplirt werden». Non recte: utrum euim post EN in fine utriusque versus fuerit aliquid scriptum necne, diiudicari iion potest qnoniam toiius lapidis superficies ad dextram laesa est. Ipse quidem Beckerus reliquorum versuum supplementa ad dextram posuit. Ideo utrobique έν[είκα] restitui conlato tit. 80. 20*

156

Λ· 130

OLBIA ET VICINIA.

V. 17 ΛΟΝΧΑΙ vitiose scriptum esse secimdum prommtiationem («nach dem AVortklange unortbographisch. . . geschrieben») pro Xdyyrj e t v . 20 ΠΑΙΔΗΜ pro ΠΉΔΗΜ(ΑΊΊ) recte Beckerus statiiit; nemo sane λένχαι illud dorismo explicabit, qui Olbiae ut in colonia Milesiaca nullus fuit (cf. λόνχτ) n° 138). Boeckhius cum apograpba haberet vitiosa, w . 17—18 restituit άρχοντεύων [έν άγώνι διαυ]λον και δίσκον, et νν. 19—20 άρχοντεύων εν [άγώνι— και] δρόμω παίδ[ω]ν, et rem explicare conatus est ita, ut Purthaeum et Heuresibium, cum arcbontes essent, gymuicis simul ludis praefuisse statueret, sed ipse facere non potuit quiu fateretur dictionem esse eiusmodi, ut aegre pateretur interpretationem, nec yidere se aliud nisi ut Purthaeus diceretur munere suo archontis functus esse in ludis (εν άγώνι) diaidi et disci certamini speciatira praepositus, et similiter Heuresibius alii certamini et cursui puerorum. Contra, Beckerus, cum accuratius hos versus exscripsisset, rectius quoque interpretatus est: «Wir sehen jetzt, inquit(ed. germ. p. 57, cf. ed. russ. p. 124), dass Purthaios. . . und Heuresibios. . · nicht Kampfrichter waren (Boeckh C. L. II, p. 88, 8...), sondera dass sie vielmebr selbst in den gymnischen Wettk&mpfen den Sieg davon getragen hatten, und zwar Purtbaios im Lanzenstecben UDd Diskoswerfen, Heuresibios im Wettlauf und Wettspmiig. Der We^tlauf der Knaben (δρόμος παίδων), ftir dessen Existenz in Olbia nach dieser Inschrift (Koebler Mem. snr le.s Ues etc. p. 636 sq.) schon gar kein Zweifel mehr zu herrschen schien, fallt also yon selbst weg» etc. De archontum principe baec Boeckbius: «Nqmen AnaximeDis Olbiae habuimus n. 2059 [nobis 40], ubi Antiphontis pater est; Antiphontis f. Socrates babetur n. 2077 [nobis 134]. Hoc vero loco Socrates est Auaxituenis pater: vides hos omnes eiusdem esse familiae». Stemma igitur hoc fuerit: Άναξιμένης aut hoc: Σωκράτης I ' , .-'Αντιφών Άναξιμένης Ι, Ι Σωκράτης 'Αντιφών

ι,

ι,

Άναζιμένης. Σωκράτης. Eiusdem familiae fuisse putandus est ADaximenes Anaxiineiiis f., qui obvenit n° 132. Anaximenem Socratis f. archontum principem tum quartum fuisse addendumque fuisse in eponymo το δ', ut annus a ceteris distiugueretur anois, quibus is eponymus fuisset, item moDuit Boeckhius contra Koehlerum, qui τό δ/ illud rettulerat ad άρχοντες. Vv. 9 — 10 Ά[μωρ]όμαρος restitui e tit. 101, ubi Heuresibius Amoromari f. memoratur, huius pater aut filius. Etiam Purthaeus et Demetrius, qui memorantur vv. 6 — 8, patres fuerint aut filii eorum virorum, quos in tit. 176 scrip.tos invenimus.

I l e p o B O A T » . Ct AOOpbiMi» c^acTieMT>. Axnjuiy IIoHTapxy apxoHTM AHaKCiiMeH-L· CoKpaTOB-B BT> 4-fi pa3i>

Η TOBapnu;H: IIype3» IlypeacBi,, ^HMHTpift ΑΧΜΛΛΟΒΤ>. EBPHCHBIH ΑΑΟΘΒΤ>, AMopoaapTb EBpncHBieBB [ΠΟΟΒΛΤΗΛΗ] aa ΜΗΡΊ>, ΜΗΟΓΟΠ.ΙΟΛΪΟ 11 MyH.ecTBO ropoaa Η coocTBeHHoe 3,n,paBie.— Ilypeafi ITypeaeBTb ΒΊ> 6ΒΙΤΒΟΟ·Π> apxoHTOMT> o^ep>Ka.TL· Do6EAyv[BT> cocTfl3aHiax'L·] KODbeMx u ΑΒΟΚΟΜΧ. EBpHCHBiii AaoeBt BT> GUTHOCTL· apiOHTOM-L· o^epMtajnb

noG^Ay BT» ό^ΓΒ Μ 'ϊίρΕΙΓαΗΒΗ.

J6-131, 132

TlTULI DEDTCATORII.

157

131. Tabula marmorea 1. 0,12 m., cr. 0,06, ornamentis carens, in tres partes fracta, quarum summa et media repertae sunt, altae 0,32 m. Supra caverna parvula quadrangula exstat ad clavum, ut videtur, immittendum facta, quo fortasse aetoma affixum erat. Edidd. E. de Stern 3II00. v. 27. protoc. p. 65 (368 cons. 5 sept. 1905) litteris vulgaribus; Latyschev HAK. f. 18, p. 110, D° 14, ad iraaginem photographicam, quae hic in zinco repraesentatur (*/4 fere v. m.). Lapis a. 1905 in iusula Berezan a Sternio repertus, cum solum eius exploraret, Odessam in museum asportatus est.

Άγαθ/jt τύ]χηι. Άχίλλε[ΐ] j Ποντάρχη oi περί Ευ|ρησίβιον | Στράτω^ος *ρχ°[ ν ]! τ ε * #

10

Άναίξιαένης | Ευρησιβί|ου, Πιστούς | Άντω(ν)(ο(υ), Παπάδων | 'Αλκίμου, [Φιλό]στρα[τος] κτλ.

15

V. 12 bis erravit lapicida, cum Η pro Ν et Τ pro Υ exaravit (quod non notavit Sternius). Heuresibius Stratonis f., qui hic est collegii princeps, commemoratur n° 134, ubi quartum a principe obtinet locum; inde patet hunc nostrum titulum illo aliquot annis esse recentiorem. Reliqui archontes hic iuscripti in aliis titulis non redeuDt. De nominibus eorum v. quae Dbservavit Sternius.

132. Tabula marmorea a. 0,53 m., 1. 0,33, cr. 0,09, eruta auctumno a. 1904 in vico Beikusch in viuea rustici Saicenko («npn uiiBejinpoBK-fe oropo,a,a noxb ΒΗΗΟ^ΑΗΗΚΤ>»). Primum edidit litteris Yulgaribus E. de Stern 3E00. v. 27 (1907), protoc. p. 7, ad duo apographa pessima, ab homiuibus sermonis Graeci imperitis facta, postea vero, cum lapis in museum societatis Odessitanae translatus esset, ipse exscripsit et iterum edidit (item vulgaribus litteris) ibid. p. 64. Nobis ectypum chartaceum et imaginem photographicam suppeditavit B. Warnecke, quam hic zinco exprimendam curavimus (circa α/β ν. m.).

158

»1.32,133

OLBIA ET YicrNiA.

Άγαθγ) τυχγ|. Άχιλλεΐ Ποντά[ρ]|χγ|. οι περί *Ικέ'σι|ον Mataxcu το Ι δεύτερον άρχο[ν]τες* Άναξιμένης" | ΆναΕιμέν&νς, Φαόδμηος Κόλχου, Διονυσιόδωρο; | "Ερωτος, 10

Άργουάνα[γος Καράξτου υπέρ | της πόλεως εύσταθίας και της εαυ τών υγείας γ&ριζ τήριον.

15

De Auaximene Anaximeuis f. diximus ad n° 130; Dionysiodorus Ei )tis f. inter archontes redit in tit. 176, Arguana.gus Caraxti f. praetoruin princeps est in tit. 82, reliqui alibi non commemorantur. 133. Marmor candidura in quattuor partes fractum, a. 0,50 n ,, 1. 0,345, cr. 0,06 (infima pars crassior est). In parte aversa servautur aiiaglypbi vesti;:ia, scilicet pedes duo bominis nudi; inde sequitur lapidem partem esse magiii anaglyphi., recentiore aetate ad titulum inscribendum adliibitam. Titulus litteris circa 0,03 m. altis reglegentissime incisus est et valde detritus. Ad fidem ectypi cbartacei edidi ImS. p. 8, n° 9 rt IosPE 1 . v- ffit0 17. Hic ex eodem ectypo accuratius delineatum praebeo (2/7 v. m.). Ά γ α [ ^ τ]ύχγ). Άχιλλεϊ Πο[ν]-

'

τάρ^η οι περ[ί] Κηνέξαρθον άρ χοντες* Άζάυιηος, Σπ[ό]κος; Δ[άδος, Δίζης?] χαριστηριον.

Α* 133, 134

TlTULI DEDIOATORn.

159

Lapis circa annum 1876 in vico cui uomen est .«EjHHuiiii Εββκχιιπ*» inventus a. 1891 Diuseo Surutschaniauo inlatus est. Ex archontum nominibus Κηνέςαρθος idem fere est, quod Καινάξαρθος (ν. n° 91); Άζάμηος, Σπόχος (s. Σπάχος?), Δίζης inter Olbiopolitana nomina primum obveniunt.

134. «Lapis ab Olhiopolitis sub douario positus. . . marmoris candidi, perfecte servatus, scriptura diligenter incisa, uunc in loco Tultschin, praefecturae Podoliensis, in horto. Ed. Io. Potocki Histoire anciemie du Gouvern. de Cherson p. 29. hinc Clarkius Itin. T. L p. 621 [ed. 4 v. II p. 362] communicatum ciim ipso a Kelsalio; ex Clarkio Rochettus Antt. Bosp. tab. VII. n. 2. Rectius dedit Koehlerus, qui a. 1817. ex lapide transcripsit, Comm. de ins. et-cursu Achill. in Act. Acad. Petrop. t. X. p. 113. quem sequor. In fine nihil deest; sed fuit eo loco antiquior olim inscriptio [«huitlignes indistinctes» Pot. Koehl.], quae deleta est, ut haec in eius locum succederet». Boeckb, C. I. Gr. II n° 2077. De loco, ubi lapis repertus est, v. quae ad n° 130 adnotavimus. Periisse videtur, ut alii, qui Tultschioi servabantur. Exemplum Koeblerianum repetii IosPE1. v. I. n° 78 etbic repeto. ι ΑΧΙΛΑΕΙΠΟΝΤΑΡΧΗΙ ΟΙΓΙΕΡΙΝΕΙΚΗΡΑΤΟΝ Ν ΕΙΚ Η Ρ Α Τ Ο Υ · Ν ΕΩ Ί Έ Ρ Ο Ν Α Ρ Χ Ο Ν Τ ΕΣ 5 Ι Ε Ρ Ο Σ Ω Ν Ε Π ΙΚ Ρ Α Τ Ο V Σ Σ Ω Κ Ρ Α Τ Η Σ Α Ν ΤΙΦ Ω Ν Τ Ο Σ ΕΪΡΗΣΙΒ10ΣΣΤΡΑΤΩΝΟΣ ΠΕΑΔΙΟΣΓΠΑΝΕΟΣ Χ Α ΡΙΣ Τ Η ΡΙΟ Ν 10 ΙΕΡΑΤΕΓΟΝΤΟΣ ΜΟΪΚΟΪΝΑΚΪΡΟΪΤΟ Δ

Ιλχιλλεϊ Ποντάρ/γμ oi περί Νειχήρατον Νειχηράτου νεώτερον άρχοντες' Ίεροσών Έπικράτους, Σωκράτης Αντιφώντος, Εϋρησίβιος Στράτωνος, Πέλδιος Μπάνεος χαριστήριον. «Ιερατευοντος Μουκουνακύρου τό δ'.

Var. lect. «Vs. 1. Pot. omittit ultimum I, et vs. 3 punctum. Vs. 3 extr. lectio certa est. . . Vs. 5 vulgo deest, a Koebl. additus ex lapide. Vs. 7 Pot. ΕΥΡΗΞΗΒΙΟΣ». Boeckb. Versum 5 habet Pot, sed errore omisit Clarkius et post eum Rochettus, qui apograpbum eius repetiit. «Sacerdos manifesto est Achillis Pontarchae; nomeu eius Koeblero est Μοϋχος Ναχύρου; dicas etiam nomina esse Μουχούνας Κυρου. Sed ex analogia nominum borum barbarorum videor mibi docuisse in Introd. II, 6. 12. unum esse nomen Μουχουνάχυρος; neque in sacerdote Achillis necessario addi patr.is nomen docet insuper n. 2080 [nobis 139]. Sacerdotem huDC post restitutam quidem urbem non esse Olbiopolitarum eponymum dixi in Introd. Niceratus Nicerati f. qui n. 2093 eomparet, idem sit necne, decerni nequit». Boeckb.

*

O L B I A E T YIOIKIA.

160

135

Fortasse Nicerati illius filius potius hic fuit ideoque νεώτερος dicebatur. ut a patre discerneretur. β. Tituli praetorum. 135. Tabula marmorea integra, propter lapicidae neglegentiam noii accurate abscisa, a. 0,40 m., 1. max. 0,31, cr. 0.21. Titulus item neglegenter exaratus est, multis litteris ligatis. Edidd. Latyschev, HAK. f. 27, p. 35, n° 32, ad fidem imaginis photographicae delineatum (circa V4 v. m.), ut hic repetitur; E. de Stern 3II00. app. v. 28 (1907), p. 145, in zinco. Lapis a. 1907 a Sternio iii insula Berezan inventus est in ruderibus habitationis antiquae, ciyca 1,25 m. infra solum quod nunc est, alia tabula lapidis calcarii opertus. Exstat Odessae in museo societatis.

ΑΓΑΟΗ

TYM

Άγαθϊ) τυ/τ). Α/ίλλεΐ Ποντάρχη. σ·τρατηγ(ο)ί οί τΐερ'ι Δανδάξαρθον | Δάδου* Ηρακλείδης Αρτεμιδώρου,

ΈΜίΒ/ΡνΎ 2frW ' 2WIM Δ<>ΥΑ?ΑΓ<Ζ mb& AlotJYLVZ

Ζήνων | Ζωτικού, Δουάραγος j Πίδου, Διονύσι(ο)ς | Άρθιευιμιάνου, ΣηνήΙκας Ουζιά[γ]ού ;/αριστ(ή)ριον.

10

Traetores buic titulo inscripti in aliis non redeunt. Άρθιέμμανος nomen (v. 8, ubi Sternius legit Αρτΐ£ΐ[/.άνου) videtur alia forma esse nomiuis Αρθάμιμι[α]νος. de quo v. ad n° 82. Σηνήκας caye putes cognomen Latinum esse Seneca (quod Σενέκας graece scribitur); cf. quae de his nominibus observavit Vs. Miller HAK. f. 47 p. 81 n° 4 et p. 93 n° 58. Cum tituli litteratura" perquam similis sit litteraturae dedicationum aedificiorum duorum, imperatoris Alexandri Seyeri aetate scriptarum (v. infra nn° 184 et 185), facilis est coniectnra eiusdem aetatis eum esse.

Jfe 136, 137

161

TlTULl DEDICATOEII.

136. Lapidis descriptionem v. infra ad n° 140. Titulum himc parti .ayersae inscriptum ed. E. de Stern 31100. v. 28, protoc. p. 61, cum imagine zincotypica. Imaginem photographicam, quam hic zinco exprimendam curavi, surama comitate praestiterat Warnecke.

Άγαθήι τύχ[ηι]. Άχιλλεΐ Ποντ[άρ]|χη οι περί Ζήνω|να Στρατονείκίί στρατηγοί' Τ(ίτος) Φ(λάουιος) Φι|λουμενός, Άγαθο|κλής ΆγαθοχλέΚς, Θεόδω[ρ]ος Τ«μβά;[γ]ου, Σαξίμανος | Σανβατύονος, Σιρδούχανσος Βουτούνατος [χαριστήριον].

Titulum satis neglegenter exaratum esse, nonDullis litteris ligatis et litterae sibilantis duplici forma adhibita (Σ et C), animadvertit iam Sternius. Vocem χαριστήριον ν. 13 lapicidae iDCuria omissam esse puto. Cum Sternio duobus locis titulum recte legere non contigis9et (nam v. 3 — 4 legit Ζίννα et y. 5 quid significent litterae ΤΦ non indagavit), veram lectionem proposui IIAK. f. 37, p. 79. 137. Tabula manuoris cinerei integra quidem, sed non abscisa in quadratum, a. 0,44 m., 1. 0,32, cr. 0,15. Titulus diligenter exaratus (litteris c. 0,015 altis) incolumis servatus est. Ed, N. Mursakevicz iu diario russico Odessitano (Odeccfciil BihcmHum) a. 1834 u° 38 et iu libro inscripto «Descriptio mimmorum veterum graecorum atque romanoruni qui inveniuDtur in museo N. Mursakevicz» (Odessae a. 1835) p. 67. Ε diario sumpsit Boeckb, C. I. Gr. II add. p. 999 n° 20776, inde rursus Le Bas, Voyage arch., Inscr. p. III sect. VIII n° 1573. Lapidem aestate a. 1833 iuxta oppidum Oczakov inventum (cum fragmento epistylii raarmorei satis bene conservati et mutilo statuae trunco, fortasse Herculis) tradit Mursakevicz. Exscripsi Odessae ID museo societatis et edidi IosPE 1 . v. I n° 79. Idem exemplum hic repeto. 21

162

Λ· 137, 138

OLBIA ET YICINIA.

ι

Α Γ ΛΘΗ Τ Υ ΧΗ ΑΧ Ιλ ΛΣίπΟΝΤΑΡΧΗΙ ΟΙΠΕΡΙΚΑΑλΐΣΘΕΝΗ Ν r. ΣΑΤΥΡΟΥΣΤΡΑΤΗΓΟΙ ΙΙΗΝΟΑΩΡΟΣΤΤΟΝΤΙΚοΥ ΝΑΒΑΖΟΣΝΟΥΙΙΗΝΙΟΥ

ΑΧΙΛΑΕΥΣΣΥΙ\ΠΡΟΦΟΥ Β Α λ Α Γ Ο Σ I I Ζ Α Ρ ΑΔΟ Υ ίο Δ Α Δ Α Γ Ο Σ Κ Ο Υ Ζ Α ΐ Ο Υ ΥΠΕΡΤΜΣΓΓΟΛΕΩΣΕΥΣΤΑ ΘίΑΣΚΑΐΤΜΣΕΑΥΤΩΝ ΥΓΕΙΑΣ ΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟΝ

ν

'

Άγαθγ] | τυχγ). 'Αχιλ|λεΐ'Ποντάρχνμ οί περί Καλλισθένην Σάτυρου στρατηγοί' Μηνόδωρος Ποντικού, Νάβαζος Νουμηνίου, Άχιλλευς Συν(τ)ρόφου, Βάδαγος Ίεζδράδου', Δάδαγος Κουζαίου υπέρ της πόλεως ευσταθίας χαίτης εαυτών υγείας χαριστήριον.

V(vr. lect. Exemplum in diario Odessitano editum (et cum eo Boeckhianum et Le Basianum) gravissimo laborat vitio, typothetae sine dubio, non editoris: nam vv. 9 —10 vocibus quae sunt Ι Ε Ζ Α Ρ Α Δ Ο Υ et ΔΑΔΑΓΟΣ omissis reliquae (ΒΑΑΑΓΟΣΚΟΥΖΑΐΟΥ) iii uuum versum coniunctae suiit, ut quattuor fiant praetores praeter principem. Quod vitium typothetae esse alterum Mursakeviczii exemplum probat, In hoc autem v. 8 med. ΣΙΝ" scriptum est, item typothetae errore. (ΙΌ lapide NT litterae ita exaratae sunt, ut quasi ΝΓΤ inter se ligatae prodierint). Litterarum formae minus recte expressae sunl a Boeckhio et Le Basio, quippe qui exemplo litteris vulgaribus edito uterentur. Praetores buic titulo inscripti alibi non occurrunt.

138. Tabula marmoris candidi optime servata, a. 0,50 m., L 0,37, cr. 0,07. Titulus litteris elegantissimis (a. 0,02 m.) inscriptus est. Ed. N. Mursakevicz in diario russico Odessitano a. 1836 n° 42 (inde repetiit Journal dOdessa 1836, n° 43), Kyriakovii apographo usus, et 3II00. v. I (a. 1844) p. 278 n° 1. (K. Muellenhoff Hermae v. III p. 440 n° I e schedis Th. Struvii, qui Mursakeviczii exemplum editum videtur transcripsisse). Mursakeviczius tradit lapidem vere a. 1836 inventum esse ab incolis vici Troitskoje dicti, cum lapides effoderent in litore plus MD passus a YICO distanti; quem vicum 45 verstis ab Odessa ad lacum Tiligiilianum (TMHryjibCKin jfflMaffL), haud procul ab ostio situm esse. Exscripsi Odessae in museo societatis et edidi IosPE1. v. I n° 80. Hic idem exemplum repetitur. (Textum vide p . 163).

Ultimi duo versus reliquis neglegentius scripti sunt, sed eadem inanu. Var. lect. V. 4 extr. HABA Muell.—V. b med. ΚΑΡΑΣΣΤΟΣ et v. 14 in, EN edd.

Λ? 138, 139

163

TlTULI DEDICATORII.

ΑΓΑΘΗ T Y X H I ΑΧΙΛΛΕΙΤΤΟΝΤΑΡΧΗ ΟΙΠΕΡΙΛΕΩΝΙΔΗΝΑΧΙΛ ΛΕΟΣΣΤΡΑΤΗΓΟΙΝΑΒΑ ΖΟΣΔΩΤΟΥΕΡΩΣΕΥΡΗΣΙ ΒΙΟ Υ Κ ΑΡ ΑζΣΤΟΣΑΡΓΟΥΑ ΗΑΓΟΥ ΤΤΟΓΤΛΙΟΣΑΙΛΙΟΣ ΚΙΑΧΙΛΛΣΥΣΜΟΥΡΔΑΓΟΣ ΐ<, ίΚΑφΑΝΑΓΟΥ ΥΠΕΡΕΥ 10 ΣΤΑΘΙΑΣΤΗΣΠΟΛΕΩΣΚΑΙ ΤΗΣΕΑΥΤΩΗΥΓΕΙΑΣ ΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟΝ ΛΕΛΝΙΔΗςΑΧΙΛΛΕΛς & Ν ΕΙ Κ ΛΛοΝΧΗ

'Αγαθή τύ/ηι. ΆχιλλεΤ Ποντάρ/η | οι περί Αεωνίδην Άχιλ|λέος στρατηγοί' Νάβα|ζος Δωτου, 'Έρως Ευρησι|βίου, Κάραϋστος Άργουα[νάγου, Πόπλιος ΑΓλιος ) Άχιλλεύς, Μούρδαγος | Καφανάγου υπέρ ευ[σταθίας της πόλεως και | της εαυτών υγείας | χαριστήριον. Λεωνίδης Ά/ιλλέως | [έ]ν·ίκα λονχη.

Caraxtus Arguanagi f. (ν. 6) pater fortasse est aut filius Arguanagi illius, qui in tit. 82 est praetorum princeps. Vv. 7—8 Mursakevicz legit Πόπλιος ΑΓλιος, Άχιλλεύς, quasi duorum Tirorura nomina, sed PL·. Bruun 3H00. v. III p. 65 et Th. Struve ibid. v. VI p. 28 monuenint haec tria uoniina unius esse viri. Propter eadem titulus imperatoris Hadriani aetate non est aDtiquior. Titulo dedicatorio vv. 13 et 14 adscripta est victoria a collegii principe reportata, ut aliis quibusdam huiusmodi titulis. Cf. quae diximus ad n° 130. γ. Tituli sacerdotum.

139· «Lapis Olbiopolitanus, cuius scripturam ex schedis Io. Potocki Comitis, quarum apographa non satis certa sunt, ed. Koehlerus comm. de iosulis.et cursu Achill. Act. Acad. Petrop. Τ. Χ p. 117. Extabat olim in loco Tultsctan; sed a. 1817. eum ibi iam nonrepperit Koehlerus»1). Boeckh, C. I. Gr. Π n° 2080. Exemplum Koehlerianum repetii IosPE 1 . ν. Ι n° 81 et hic repeto. ΑΓΑΘΗΙΤΓΧΗΙ ΕΠΙΑΡΧΟΝΤΩΝΤΩΝ ΠΕΡΙΝΕ1ΚΗΡΑΤΟΝ Δ Α Δ Α Τ Ο Υ . .ΩΓΑΣ ΣΤΕΦΑΝΟΝΙΕΡΑΊΈΥ ΣΑΣΤΟΔΕΥΤΕΡΟΝ ΑΧΙΑΑΕΙΠΟΝΤΑΡΧΗΙ

Άγαθήι τύχηι. Έπί αρχόντων των περί Νεικήρατον Δαδά[γ]ου '[Άψ]ώγας στέφανον ίερατεύσας το ^ιυτιρον Άχιλλεΐ Ποντάρχηι.

έτ^ϊ

1

V οι

? 1) Cf. quae ipse dixit KOehlerus: «La troisifcme in- 1817 elJe ne s y trouvoit plns, ainsi que d'antres marbres Bcription adress£e a Acliille 6toit aussi a Tultchin. mai6 en dOlbie, dont j'avois re£u, par la complaieance du comte 21*

164

Λ?Ϊ

OljBIA ET VICINIA.

139, 140

«Άψώγας debetur Blarambergio in litteris ad me datis, qui hoc nomen in ansa vasis argillacei repperit». Boeckh1). Δαοά[γ]ου nomen, quod idem ex coniectura posuit, redit in tit. 137. Π θ ρ ο Β Ο Α ΐ » . GT> Ao6pLiM-j. c4acTieM'b. Πρπ apxoHTaxi» IInKwparfe c. flaAara ci» TonapnmaMn Ancon>, 6hiBHiifi Ηίρβυ,ΟΜΧ ΒτορΗιΐΗθ, [noc[WTTH.n>] Β^Ηβτι,χ Axiuusy IToHTapxy.

140. Tabula mannorea utrimque iuscripta (οπισθόγραφος), a. 0,58 m., 1. 0,33, cr. 0,15. Partem adversam esse eam, cui hic Callistrati sacerdotis titulus incisus est, litteratura eius manifesto antiquior probat; titulum partis aversae v. supra n° 136. Edidit E. de Stern 3H00. v. 28 (1910), protoc. p. 59, in zinco. Nobis imaginem photographicam, quae hic zinco expressa repraesentatur, humanissime misit "Warnecke. Lapis a. 1909 Odessae in suburbio Moldavanka dicto, cum domus quaedam privata aedificaretur, inventus ibidem exstat in museo societatis.

'Αγαθή τυχηι. Άχιλλεΐ Ποντάρχη Καλλίστρα τος Ηρακλείτου ίερατευσας ϋπ[έρ] της πόλεως είρ[ή]10

νης και εϋποσίας και διαμονής και της έαυτου υγείας χαριστηριον.

Εύποσίας (hic ν. 7 et in tit. 141, 142, 144 —146) ΥΟΧ ignota quid significaret, alii aliter explicare conati sunt viri docti praeter Keilium (1.1. in lemmate n° 142; cf. quae idem Jean Potocki, des copies dessinees avec la plus grande exactitude. Ces marbr^s avoient eu le sort de certains antree qui faisoient partie de la fameuse collection d'Arundel; d6pos6s daas-ime cour, ils s'etoient perdus, et ayoient eto detruits par les ouyriers et les ma£ons». 1) Cf. quae ipse BJarainbergius scripsit Journal

dOdessa a. 1826 nO 76: «En defou^ant le terrain dans un petit jardin qui tiejit a la maison de M. le comte de St. Priest [a Odessa]... on a trouve plusieurs debris en terre cuite.... et beaucoup de debris grossiers d^mpbores... sur le col briso d'une de ces amphores on lit lee lettres grecques ΑΨΟΓΟ» etc.

?β 1 4Ο

TlTULI DEDICATOEII.

165

dixit riiilologi ν. XVI ρ, 25), qui vocem miniroe corruptam ita sanare studuit,- ut ευπο[ρ]ίας legendum proponeret; sed Σ littera in titulis certissima est. Mursakewiczio et Jurgiewiczio i'l. 1. ad tit. 144) εϋποσία est «bona potatio» (6jiaronHTie); eaodem explicationem adoptavit Th. Struve (Mus. Rhen. XXV p. 355 = 31100. VI p. 28), quem tamen non/ugit alium potius sensum requiri, ubi Εύποσία mulieris nomen esset (C. I. Gr. 3690, praeterea Le Bas, Beotie n° 387) aut deae (G. I. Gr. 3906&; Εύβοσία ibid. 3858), et in magistratus nomine qnod est ευποσιάρ/ης (ibid. 3385 et in titulo Thasio 2163, ubi idem nomen substituendum pro συμποσιάρχης verissiine monuit I. H. Mordtmann Beime. arch. v. 35 (a. 1878) p. 113; Erythris eundem fuisse magistratum probat titulus Le Basianus 53 et Hamilt. 234; Odessi idem obvenit in titulo a Mordtmanno 1. 1. primum edito). P. Beckero (Mel. gr.-rom. v. II p. 56 = 3II00. IV p. 124) ευποσία idem est atque ευσταθία derivatumque videtur a ττςνέω = lat. pono (positio). Quae derivatio sine dubio falsa est: πονεΐν eDim neque ponendi vim habet, Dec eiusdem est radicis. Beckerianae similem explicationem Mordtmannus 1. 1. proposuit: «II faudrait voir, inquit, dans le mot ευποσία un synonyme de ειρήνη et ΰγίεια, et εΰττςσιάρ/ης designerait un magistrat analogue a είρηνάρχης, espece de directeur de la siirete geoerale». Cumanudis denique putat (Συναγωγή λέξεων αθησαύριστων s. ν.) εύποσίαν idem esse atque εύβοσίαν (quae vox DOtissima), i. e. «καλήν βοσκήν ή εύκαρπίαν ή εύθηνίαν», nec diflferre nisi scripturae varietate. Sed hanc sententiam, quam Herwerdenus adoptavit iu Lexico suppl. et dialectico, refutavit Jurgiewicz 31100. XVII p. 32 (in commentario tituli, qui nobis est 141; explicationeru eius commemoravimus IosPE1. IV add. p. 270), cum moneret εύπ&σίαν et εύβοσίαν non esse eiusdem radicis.- Ipse putat causam offerendi donaria υπέρ εύποσίας της πόλεως inopiam aquae potui aptae fuisse, quae Olbiae aridis aestatibus fieri potuerit1). Nobis tamen 'ευποσία non aquae copiam potui aptae videtur significare, sed fortasse pluviaruiu aridae huino irrigandae necessariarum.

I X e p e i 3 0 f l , i > · CT> Αθ6ρυΜΐ> CHacrieMT.. Axmuiy IToHTapxy Ka.uiiiCTpa:ri» ΙΊ^ΚΛΗΑΟΒ-Β, 6wBUiift ίκρβα,ΟΜ'Β, [ΠΟΟΒΛΤΗΛΊ>] 6jian>AftpcTBeHHoe npiiHoiueHie 3a MHpt, ojiaronnrie κ AO-sr&AeHCTBie .ropo.ua Μ 3a cotfcTBeHHoe 3ApaBie. 1) En ipsa J u r g i e w i c z i i verba: «HoBOOTKpbiTaji HaAnHCL· Aona3irfBaeTL cBepn» ΤΟΓΟ οοποοτΛΒΛβΗΐβιΐΊ» ΟΛΟΒΤ> εύποσία Μ ευσταθία, ΜΤΟ ΟΗΜ ne nMtjn OAHHaKOBaro 3HaΗΘΗΪΛ, KaKT> jiyMaJHH H-fcKOTopbie (y JLaTLinieBa Inscript. 1, J£ 82), ΧΟΤΛ TOMHoe 3HaHenie cJOBa εύποσία, &ΆΆ ΚΟΤΟparo TpyaHO npiiAyMaTB Apyrow ΚΟΡΗΘ(ΜΟΒΊ>, κρολΓΒ πόσις ότι, πίνω, ΟΟΤΕΗΘΤΟΗ U norjrfe 3ΤΟΓΟ ΗΟ BIIOJIH-B pasraAanΒΒΙΜΤ>. 06iJiCBBTb CL· ΚγΜηΗΤΑΠ(:θΜΤ> ευποσία cJionoMTb εύβοσίι, ΒΤ> CMMCTE εύχαρπία, KaKi» oy^TO Cu ooa CJiOBa npOHCXOAHJIH OTT> ΟΑΗΟΓΟ ΚΟρΗίΙ $6σχω

Η pa3HH.lHCL· TOJfcKO

npon3BouieHieMT>, Mbi noTOMy HC BnpaB-fe, *rro HejiL3n npeAIIOJOJKHTL· 3aM-BHT 3BYKa β H a 3ByK-L· π , 3aTeMHflF0myK)

B^o^aBOK-L· 3HaHeHie cjioea, TOJJLKO ΒΤ> ΟΑΗΟΜΈ CJOB*B

εύβοσία, Tor^a Kaio» BT> ApyrHX-L KopeHHoii <3ΒΥΚΤ> ocTaeTca 6e3'b πορβΜ^ΗΜ. Μκτ- ΗΜ·ΒΘΜΤΙ cjOBa συμπόσια π έγχυκλοποσία, εύβοσία (np03BHu;e 6ΟΓΠΗΗ ,^ιΐΜΗΤρω) Μ βου^βοσιον (oactCinine ΑΛΛ ΒΟΛΟΒΤΙ y CTpa6oHa), συμπότη; Η συμβο^της. ITPHXOAHTCH no3T0My cmjTaTB cKopie Bcero ΠΟΒΟΑΟΜΧ κι, npHHomeHiHMTb ύπ:ρ εύποσίας της πο'λεως HeAOCTaTOh"B BTJ ΟΛΒΒΪΗ ΒΟΑΜ, ΓΟΑΗοβ ΑΛΠ ΠΗΤΒΗ, ΚΟTOpijfi ΜΟΓΤ» CJyHHTBCJI Β0 ΒρθΜΗ 3aCYXH, KaKl. 3T0 6hlBajio qacTO u y Haci> BT> UAecct AO ycTpoficTBa BOAonpoBOAa». Be εύποσίας notione egisse etiam Georgium Perrot, Memoires d ? archeologie etc. (Paris. 1875) p. 197 addidi losPE*. I, add. p. 222.

166

OLBIA BT VICINIA.

Jfc 141, 142

141. Pila marmoris candidi a. 0,42 m., 1. 0,15 totidemque crassa. Titulus satis beoe etiam ounc legitur. Ed· L. Jurgiewicz 3IJ00. v. 17 p. 31, addita in tab. I lapidis imagine phototypica quae dicitur arte facta, ex qua titulum exscripsi et edidi IosPE1. v. IV n° 18. Hic eandem imaginem repeto zinco expressani. Lapis ab Jurgiewiczio apud civem quendam oppidi Akkerman emptus est, qui dixit eum a. 1893 in Olbiae rtideribus esse inventum. Exstat Odessae in museo.

10

Άγαθϊ} τύχη. Άχιλλεΐ Πο[ν]τ[ά]ρχΥ] Κάσχηνος Κασάγου ίερ[α]τευων [ά]νέθηκεν υπέρ της πόλε ως εύποσίας και ευσταθίας χαριστήοιον.

Cascenum Casagi f. non diversum esse ab eo, qui commemoratus est in titulo 116, animadvertit Jurgiewiczius. De ευποσίας notioDe cf. quae diximus ad n° 140.

142. Tabula marmoris caudidi iutegra, a. 0,53 m., 1. 0,38, cr. 0,08. Titulus litteris grandioribus (a. 0,022 m.) exaratus optime legitur. Ed. N. Mursakeyicz 3H00. ν. Ι p. 279 n° 2; inde repetiit E. Muralt, Bulletin hist.-philol. de VAcad. de St. Pctershourg v. III p. 352; ex hoc expressus est titulus ID ZcitscJtrift fitr die Alierffaimswisscnscltaft a. 1847 n° 85 p. 680, unde rursus sumpsit Car. Keil, (Hall.) Allgem. Liivraiur-Zutuwg a. 1848 n° 164 p. 156. Postea edidit K. Muellenhoff Hermae v. III p. 440 n° II ad fidem apographi Th. Stravii, qui titulum e Mursakeviozii exemplo edito, non e lapide videtur transcripsisse. Lapidem a. 1839 ibidem, ubi n° 138, inventum esse tradit Mursakevicz. Exscripsi Odessae in museo societatis et edidi IosPE1. ν. Ι n° 82. Hic idem exemplum repeto. (Textum vide p. 167).

Mursakeviczius cum titulum litteris vulgaribus ederet, litterarum forraas fideliter reddere non potuit; sed ne Muellenhoffius quidem eas recte reddidit, ideoque Struvium exem-

*

142, 143

TlTULI DEDICATOBII.

ΑΓΑ0ΗΤΥΧΗ ΑΧΙΛΛΕΙΓΤΟΝΤΑΡΧΜ Κ ΑΙΘΕΤΊΔΙΣΚΑΡΤΑ N O I A Z Ι ΑΙΟΤΙΕΡΑ ΤΣΪΙΑΙΥΠΣΡΤΗΙ ΓΓΟΛΕΟΣΕΥΤΤΟΣΙΑΙ Κ Α IEIPHHH2KAITI4J ΕΑΤΤΟΤΥΓΕΙΑΣ ΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟΝΕΓΤΙΑΡ 10

ΧΟΗΤΟΣΣΑΤΤΡοΤΑΡΤΙ ΜΙΔΩΡοΥ

167

ΆγαθΥί τυχτ). Άχιλλεΐ Ποντάρχη καΐ Θέτιδι Σχάρτανος Άζιαίου ίερατεύσας υπέρ της ττόλεος ευποσία[ς] και ειρήνης και τ[ής] εαυτού υγείας χαριστήριον επί άρ χοντος Σάτυρου 'Αρτε μιδώρου.

plum Mursakeviczianum ei misisse puto. Ceterum variae lectiones in eorum exemplis fere nullae sunt (v. 7 extr. TH.); apud alios transcribeDtium errores quidam comparent auttypotbetaram, quos notare supersedeo. Litteratura ei, quae est in tit. 138, admoduin est similis; id unum differt, quod huius litterae maiores sunt et paulo neglegentius exaratae. Titulus eo maxime Domine memorabilis, quod Achillis matrem una cum filio cultam esse refert. De nomine Άζιαίου cf. quae diximus ad n° 86. Satyrus Artemidori f. iterum archon commemoratur in tit. 176.

Π β ρ β Β Ο Α ΐ » . C-L AO^puMi» cnacTieMi»; Axmjiy JIoHTapxy Η Oeru^ ΟκΛρταΗΐ> α Asiafl, 6tiBiniii >KpenpHeonieHie 3a OJiaromiTie ropoAft Η Mnp*b n cBoe 3apaBie, np« apxoHTB

Π,ΟΜΊ», [DOCBUTUJTJ] faaroA&pcTBeHnoe CaTKpi ΟΜΗ'Β ApTeMHAopa.

143. Tabula marmorea a dextra laesa, a 0,36 m., 1. max. 0,21, cr. 0,10, litteris imparibus inscripta. Edidit litteris vulgaribus E. de Stern 3E00. v. 27 (1907), protoc. p. 11, qui dixit lapidem videri diu in aqua iacuisse, quoniam superficies eius valde eluta esset et titulus ipse perquam detritus. Lapidem a. 1905 museo societatis Odessitanae vendidit L. Hauchmann mercator, qui dixit eum in vico Beikusch esse iuventum. Imaginem photographicam et ectypum, ex quo titulus hic accurate repraesentatur (*/4 v. m.), misit Warnecke. (Textum vide p. 168),

Τρύφων Τρύφωνος inter praetores Olbiopolitanos inscriptus est n° 94. Ζευς "Ολβιος commemoratur in decreto n° 42, ubi Callisthenes Callisthenis f· dicitur fuisse ιερεύς τοΟ προεστώτος της πόλεως ήρ,ών £εου Διός Όλβιου.

168

Λ° 143. 144

OLBIA ET VIOINIA.

τύ

4JO ΑΛΕ

ΤΑΡχΗΤ

lETEjdo

λϊΐ·

• [Ά]χιλλε[ΐ Πον]τ

%ϊ) τ[Ρύ]-

ορων Τρύφων[ος]' ιερεύς Όλ[βί]ου Διός χαριστή-

Μ0

ριον.

144. Tabula integra lapidis arenarii a. 0,46 m., 1. 0,27, cr. 0,19. Quadratarius in titulo exarando admodum inscite et neglegenter versatus est (litt. alt. 0,017 — 0,02). Ed. L. Jurgiewicz 3E00. v. V (a. 1863) p. 994. Lapis a. 1863 repertus in ripa excelsa lacus Karabaschiani (Kapa6amcKiii jnMairb), quinque verstis a praedio cui nomen est Troitskoje sive Koblevka distantis (cf. ad n° 138), exstat Odessae in museo societatis. Exscripsi et edidi IosPE1. v. In° 83. Hic idem exemplum repetitur, denuo cum ectypo conlatum.

TKXH AXIAACIflON ΤΛΡΧΗΦΛΡΝΗΓοΣ ΛΧΙΑΑΕΟΣΙΣΡΑ ΤΕΥ^ΗΑΗΕΘΗ ΚΕΝΧΑΡΙΣΤΗΡΙ ΟΝΥΠΙΙΙΙΙΙΙςΤΤΟ ΛΓΛΘΗ

10

KAlT « « Α Λ Υ Τ Ο Υ ΥΓΕΙΑΣ

Άγ(α)θτί τύχη. Άχιλλ(ε)Τ Πον
Vwr. lect. Quadratarius propter neglegentiam aliquot litterarum ductus ipse omisit; velut w . 1 — 4 · pro Α quater Λ, pro Ε ν. 2 C incidit. Jurgiewiczius cum titulum litteris vulgaribus ederet, neque hanc scripturae yarietatem, iieque litterarum formas fideliter

16 144 —14G

169

TlTULI DEDIOATOIUI.

reddere potuit; praeterea v. 7 quartae aflnelitterae, v. 8 quartae ab initio, v. 9 quiutae a fine vestigia omisit. Jurgiewiczius titulum ad I aut II p. Cbr. saeculum dubitanter rettulit propter scripturae neglegentiam omissumque iota mutum et w litterae formam. Equidem saeculo II p. Chr. antiquiorem titulum esse non dixerim. 145. Fragmentum tabulae marmoreae a partibus summa et sinistra mutilum, a. 0,28 m., L 0,135, cr. 0,035. Litterae 0,02 altae pessime sunt detritae. Edidi ImS. ρ. 8ό, η° 10 et IosPE1. v. IV n° 21. Hic idem exemplum repeto. Lapis a. 1890 a Fedosenko rustico in vico Beikuscb inventus a. 1891 Surutscbani museo inlatus est.

cz\ommm. ι

ZZSlZrim%-i E Υ Π Ο Σ ΙΙΒΙίίΙΙ ΤΗΣΠΟΛΕΩ§§Ι^< iKBiliririΑΣ

'

ς Σωστ[ράτου υπέρ] εύποσί[ας και ειρήνης] της πόλεω[ς και της εαυτού ϋ]γείας.

•Titulum in banc sectionem rettuli propter similitudinem, quae ei est curo titulis proxime praecedentibus. Urbis ευ-οσία (de qua v. ad n° 140) in subscriptionibus donariorum a praetoribus Apollini Prostatae oblatorum nimqiiain commemoratur.

146. Fragmentum tabulae marmoreae ab omnibus partibus, ut yidetur, mutilum, a. max. 0,175 m., 1. 0,15, cr. 0,09. Supersunt quattuor versuum litterae, aqua laesae, ad finem tituli pertinentes. Fragmentum inyeDtum in litore praempto sinus Berezanici prope vicum Victorovka dictum servatur in eodem vico apud Mariam Ralev. Imagiuem photograpbicam, quae bic repraesentatur in zinco, m. Septembri a. 1913 nobis misit V. I. f. Goszkewicz museo Cbersonensi praefectus. . . . . ό δεί να Δφγεί[τονος? Οπερ της τ:όλ]εως ε[υσταθίας και εύπο]σίας και [της εαυτού ϋγεί]ας χ[αριστήριον].

Haec quoque videntur ex inscriptione donarii superesse, a sacerdote Achilli Pontarcbae oblati. 22

170

OLBIA ET ΥΙΟΙΝΙΛ.

J& 147,

148

G. Titulorum donariorum publicorum fragmenta incerta. 147. «In loco lljinskoje prope Olbiam ex lapide transcripsit Stemp[k]ovskius(Koeppen, Nordgest. p. 78); ed. liochettus Antt. Bosp. tab. X n. 1». Boeckh C. I. Gr. II n° 2068. Iam Koeppenius 1. 1. iguorare se dixit. quid lapide factum esset. Exemplum Rochettianum repetii IosPE1. ν. Ι n° 84 et hic repeto. ι ΟΠΙΕΡΙΑΝΤΩ ΝΙΟΝΚΛΑΥΔΙΟΝ ν ΤΡΛΤΗΓΟΙ ΟΡΟΝΤΗΣΣΠΑ 5 ΔΑΚΟϊΝΟΥ ΜΗΝΙΟΣΠΑ ΣΑΡΟ ΥΠ ΑΠ ΠΙΑΣΑΡΙΣΤΩ ΝΟΥΠΑΣΙΑ ίο .ΗΣΑΠΟΑΛΩ

^ 1 πεΡ^ Άντώ-νιον Κλαύδιον | στρατηγοί* | Όρόντης Σπα|οάχου, Νου|μήνιο; Πα|σάρου, ΠαπΙ-ία; Άρίστω|νο[< Ά?£στω|νο[ς], Παπ[τ:ία; Πασιά][δ]ης Άπολλω;[νίου κτλ.]

Boeckhius supra ν. 1 praescripta solletnnia [Αγαθϊ) τύχγ], Άπέλλωνι Προστάτη] posuit, sed conlato tit. 148 suspicari licet dei nomen post praetorwn demum noniina fuisse positum, ut ante Yersuro, qui nunc est primus. nihil perierit. Superesse utrumque fragmeDturn e donariorum subscriptionibus maxime est veri simile, sed ctim praetores praeter Apollinem Prostaten etiam Phoebo et Achilli Pontarchae solverint vota neque quidquara insit titulis. imde conligere liceat. cuius dei nomen in fine perierit, hoc loco ea pouere placuit. Vv. 7 — 8 fortasse Πάπιας Jegendum esse, ut in aliis titulis. moDuit Boeckhius.

148. Tabula marmoris candidi infra fracta, a. 0,26 m.. 1. 0,22, cr. 0.065. Supra ornata est fastigio cum sculpto clipeo; margines paululum eminent. Titulus litteris elegautibus (a. 0,015) incisus etiamnunc optime legitur. Lapidis forma et litteratura simillimae sunt eis quae sunt in tit. 104. Ed. Th. Struve 31100. v. VI (1867) p. 24 et Rhem. Mns. v. XXV (1870) p. 353 n° 4, Jurgiewiczii usus apograpbo. (K. Muellenboff Hermae v. III p. 445 n° VII ad fidem exempli Struviani russice editi). Exscripsi Mosquae in museo historico (inter Buratschkoviaua) et edidi IosPE1. ν. Ι n° 85. Hic exemplum praebeo accuratius ex ectypo delineatum (*/4 v. m.). (Textum vide ρ. 17Ϊ).

Muellenhoffius v. 4 posuit ΚΟΥΝΑ5Σ, sive typotbetae errore, sive transcribentis, sed postea ΚΟΥΚΑΙΣ legendum esse ipse moDuit Herinae v. IV p. 144. Dixi de bac emeDdatione IosPE1. τ. Ι add. p. 222.·

Aa 149, 150

171

TlTULI DEDICATOEII.

Όΐμ-ΕΡΙΜΑΙΦΑΡ NON O C O T E l ΜΟΤίΣΤΜΤ-ΗΓΟΙ

Οι περί Μαίφαρ|νον Θεοτεί|μου στρατηγοί·

ΚΟΥΚΑΙΣΆΡΣΑ

Κουχαϊς Άρσα|λίωνος,

ΛΙΠΝΟ^ΣΑΤΎ

ΣάτυΙρος Κο. . .

149. Fragmentum tabulae marmoris albi ab omnibus partibus mutilum, a. 0,14 m., 1. 0,12, cr. 0,05, litteris circa 0,02 altis inscriptum. Inventum est in Olbiae ruderibus a. 1877, servabatur Kischinevi in museo Surutschaniano. Exscripsi et edidi IosPE1. τ. Ι n° 87, Hic idem exemplimi repeto. Α [Άγ]α[θήι τυχηι. Οί περί] Δάδο[ν του δεΐνο; ιΑΑΛΟ αρχοντ]ες· Έπι[χράτης του Ε Σ Ε ΤΤ Ι ΑΛ Ο δεΤνος, Δ]άδο[ς κτλ. Lineola inter vv. 1 et 2 in ipso lapide est. Titulo tam misere truncato supplementa mea dubitationi sane obnoxia esse possunt. Si vera sunt, fiiisse eum Achilli Pontarchae dedicatum cum maxima veri specie conicias, ciim archontes nulli alii deo vota solvisse videantur. V. 4. etiam *Αδό[ης] aut ,Άδο[σθος] restitui potest ex aliis titulis Olbiopolitanis (v. nn° 82, 156, 202, 204). 150· Duo fragmenta coniimcta tabulae raarinoris candidi a. 0,11 m., 1. 0,06, cr. 0,035. Summus margo politus est. Supersunt litterae aliquot (a. 0,02 m.) duorum versuum. Exscripsi et edidi HAK. f. 18, p. 113, n° 19. Fragmenta a. 1905 a Pharmakovskio in Olbiae ruderibus effossa Odessam missa sunt in museum societatis. wc.

ΑΓΑΘ'

Άγαθ[ηι τυχηι]. [0]i ir[epi

Superesse haec videntur e subscriptione donarii aetatis Romanae. 22»

172

Jfe 151— i;

OLBIA ET YICINIA.

151· Fragmentum marmoris candidi venis rubris variati, ab oirmibus partibus mutilatum praeter dextram, ubi exstat margo, a. 0,17 m., 1. raax. 0,17, cr. 0,045. Litterae superstites, optime etiam nunc couservatae, allae sunt 0,025 m. Fragmentura a. 1880 in Olbiae ruderibus inventum a. 1889 tfmseo societatis hist. et arch. Odessitanae. inlatum est. Ad apographum Iudaei cuiusdam a Surutscbano mecum communicatum edidi 3ΙΊΡΆ0. v. IV p. 132, n° 16515 et ex litteris Jurgiewiczii correxi ibid. v. V p. 383, unde repetii IosPE1. IV, n° 20. Lapide vere a. 1900 Odessae accuratius examinato descriptionem exactiorem et apographum dedi IosPE1. v. IV add. ρ. 293, uude iiunc repeto. Ν Ε Υ ΡΗ ΠΑΠΙΑΣ ΦίΛΟΣΥΟΜ»

[σιβίου, . . .; [του δεινός, του δεινός κτλ.

ω]ν Εϋρη,] Πάπιας , Θεό]φιλος

Probabile est fragmentum ad titulum dedicatorium arcboutum s. praetorum pertinere.

152. Fragmentum tabulae marmoris albi a. 0,20 m., 1. 0,09, cr. 0,20, ab omnibus partibus praeter dextram fractum. Litterae alte, sed satis neglegenter exaratae sunt (a. 0,015 — 0,02); lectio nusquam est dubia. Exscripsi in museo societatis Odessitanae et edidi IosPE1. ν. Ι n° 140. Superesse haec videntur e subscriptione donarii ab archonI Π Ε ΡI tibus sive praetoribus dedicati: nam vv. 1—4 hunc in modum Ρ Α JUA (dubitanter sane) restitui possunt: [Τω δεΐνι θεώ ο]Ι περί [Εύ~άτο]ρα ΆΕΝΗΝ Μα[. . . τον και Άναξι](ΐίνην [άρχοντες S. στρατηγοί]. Sequuntur ΕΜΑΘΑ nomina propria, e quibus primum idem est fortasse, quod in tit. Ε Α ΟΗ 82 iam nobis occurrit: [Άδόη]ς Μαθά[νου]. V. 5 restitui potest Γ Ovi [Διομ]έδον[τος] vel sim. Romanae aetatis esse titulum e litteΗ 0>Ι ratura facile conligitur.

153. Ima pars tabulae marmoreae, a. ut nunc est 0,38 m., 1. 0,27, cr. 0,10. Vulgaribus litteris edidit E. de Stern 31100, v. 26 (1906), prot. a. 1903 p. 74, adnotans tituli litteras diligenter exaratas esse et apicibus ornatas. Nobis Warnecke misit ectypum et imaginem photographicam, cuius summa pars hic zinco expressa repraesentatur (circa V; v. m.). Lapidem a. 1903 museo societatis Odessitanae msticus quidam vendidit, qui dixit eum in agro prope oppidum Oczakov aratro effossum esse.

Jft 153 —155

TITULI DEDIOATORII.

173

ος Σατύ ρου, Άσκληπιάδης Έπικράτους χαριστήριον. Sternius ν. 1 ID. legit ΔΙΟΣ. sed prima littera procul dubio fuit sive A, sive A, altera potuit esse I sive Γ. Itaque nomen exibat aut in -λιος, aut in -αγο;. Pertinere haec ad clausulam tituli dedicatorii a magistratibus quibusdam Olbiopolitams positi in honorem sive Apolliiiis Prostatae sive Achillis Pontarcbae vidit Sternius. Hoc nobis videtur verisimilius esse, quoniam χαριστήριον vox in subscriptionibus donariorum Apollini Prostatae oblatorum non occurrit.

154· Fragmentum tabulae marmoreae tenuis. in insula Berezan inventum a. 190S. Litteris vulgaribus edidit E. de Stern 31100. v. 28 (1910), prot. p. 45. Frustulum videtur periisse, nam a. 1914 Odessae in museo societatis id non repperit Warnecke. ΔΟΓ ΣΤΗΡ Steraias restituit . . . δου [χαρι]στηρ[ιον], putans superesse haec e dedicatione donarii Acbilli Pontarchae oblati. 155. Fragmentum tabulae marinoreae, a. 0,23 m., 1. infra 0,30, supra et a sinistra mutilatum. Ubi et quaudo inveDtum sit, ignoro. Acquisiverat Surutschanus, cuius uxor viduata a. 1899 ectypum chartaceuin benignissime mihi misit. Litterarum altitudo variat inter 0,025 et 0,35 m., excepto ultimo versu, qui mimitissimis litteris leviter exaratus est. Edidi IosPE1. v. IV n° 19. Hic ex eodem ectvpo accuratius delineatum praebeo (% v. m.). . . . . !Αμωρ]όμαρος

„ PAfGl

[Εϋρησιβί]οϋ εύχαρισ[τή]ριον

/Υς/ΚΗΤΟΈΗΜ

ΊΔθϊ£ΐΜ& rf1i

., '

NOYT

[ίερατε]ύσαντος Ήρα[κλ]είδου Κρατει-

'

νου τό β\ Σάλλιος Αντιφώντος δρό[μωι?].

174

Λ» 155 — 157

O L B I A ET ViCINIA

Superesse haec e subscriptione donarii ab archontibus Achilli Pontarcbae oblati puto coolato titulo simillimo n° 134. Viri nomen supplevi e titulo n° 101, ubi inter praetores inscriptus est Ευρησίβιος Άμωρομάρου, buius fortasse pater aut filius. Ultimum versum restitui e nn° 130 et 138. 156. Tabula marmorea infra fracta, a. ut nunc est 0,28 m., 1. supra 0,16 m.. infra 0,165 (lapis infra latior est quam supra), cr. 0,116. Edidit E. de Stern 3H00. app. v. 28 (1907), p. 32 α, n° III in zinco. Cf. quae ad explicandum titulum ego adDOtavi ΉΑΚ f. 37 (1910), p. 77, n° II. Lapidem aestate a. 1906 in vico Beikusch acquisivit C. M. f. Milisavlevicz vir niilitaris et Sternio intercedente museo societatis Odessitanae doDO dedit. Lapis dicitur a pueris e mari extractus esse, et Sternius testatur videri eum diu in aqua iacuisse. qiioniam litterae aqua marina sint exesae.

/ΑΔΟΗΓ

%

Δελφοϋ άρχοντεύων [έ]νείκησεν [πά])φ, πηζή[ματι].

Adoes Delphi f. Τ. Flavio Achaemeni Bosporano titulum raemoriae causa posuit, quem v. infra n° 202. 157. Ima pars tabulae marmoris cinerei, a. 0,20 m., 1. 0,17, cr. 0,07. Tituli pars superstes bene etiam nunc legitur (litt. a. 0,02). Lapis Olbiae in ripa fluminis Bug inventus esse dicitur a. 1889, museo Surutschauiano inlatus a. 1892. Exscripsi et edidi ImS. p. 9, n° 13, et losPE1. v. IV n° 25. Hic idem exemplum repeto. -f/\|

Λ IS>

Λ Ν Ε Ν Ε Ι Κ Α Λ Ο

ΝΧΑΙΚΑΙΔΙΣΚ

nl

[. ..άρχοντεύ]ων ενείχα λόνγοα xat δίσκωι.

Propter Α litterae formam yalde dubito, oum genuinus sit titulus.

Jfs 158 — lfi0

175

TITULI DEDICATORIJ.

158. Frustum tabulae marmoris albi opisthographae a. 0,18 m.,.1. 0,17, cr. 0,025. Litterae grandes sunt. sed leviter iucisae satisque detritae. Exscripsi in museo Uuiversitatis Odessitanae et edidi IosPE1. v. I n° 90. Hic eadem exempla repeto. α parie adversa (a):

db altera (b)

ΝΟ.

'Π^ΕΙΈΙΝ

Κ Λ ΙΔ ΙC vac. Κ Ο Ν

ΙΛΝΧΑ

°Ι0Ν vac.

VCLC.

[ Ό δείνα.... .ί]ος ένεί[κα... και δίσ-

^

...ωνχα[ρι

κο[ν].

στήρ]ιον.

Superesse haec e titulis dedicatoriis eis similibus, qui proxime praecedunt. facile conicias.

Sectio II. Dedicationes hominum privatorum. 159. Fragineutuin marmoris albi ab omnibus partibus praeter summam fractum. a. 0,13 m., 1. 0,14, cr. 0,085. Litterae circa 0,02 m. altae admodum diligenter incisae sunt. Odessae exscripsi ID museo societatis (inter CurisiaDa) et edidi IosPE1. ν. Ι n° 95. Hic ex ectypo chartaceo accuratius delineatum tituluro praebeo (*/4 ν. m.). |

-v

vae

r^ 1 η

Ε Ο | ^ΤΓΓΑ ξ

)

[Ό δείνα του δεινός ϋπέ]ρ της ί

δέθηκε θ]εοΐς πα[σι].

V. 2 in. γυναικός sive θυγατρές fuisse scriptum facilem esse coniecturam dixi in priore editione, sed nunc etiam πόλεως suppleri posse puto. Propter litteraturam titulus ad III a. Chr. saeculum referendus esse videtur.

160. Fragmentum epistylii, ut videtur, marmoris candidi, ab omnibus partibus praeter dextram mutilatum, a. 0,10 m., 1. 0,57, cr. 0,22. Litterae superstites optime etiam nunc leguntur. Edidit E. de Stern 3H00. v. XXII, prot. p. 107 in zinco. Exscripsi m. Maio a. 1900 et edidi IosPE1. v. IV add. n° 458 in zinco. Imaginem photographicam, quam hic in zinco repraesento (circa ye v. m.), humanissinie misit Warnecke.

176

ΟΐιΒΙΛ ΕΤ νΐΟΓΝΙΛ.

IR 160, 161

Lapidem aestate a. 1899 in Olbiae mderibus inventum rouseo societatis Odessitanae vendidit S. HauchmaDn mercator Oczakoviensis.

[Ό δεΐνα *Ικ]εσίου [. . . . Έκα]τέ[ω]νος Διί Έλευθερίω». Titulus variis modis suppleri potest, veluti [6 δείνα Ίκ]εσίου [και ό δείνα Έκατ]έωνος, vel [ό δείνα Ίκ]εσίου [Οπερ του υίου Έκατ]έωνος. Ε titulis cognovimus Olbiopolitas Iovem coluisse Σωτήρα, "Ολβιον, Βασιλέα, Πολιάρχην (ν. indices). Hic haberous quintum eiusdem dei cognomen1). Quid deo fuerit derticatum, e tituli parte snperstite non liquet. Ipsum titulum propter litterarum formas tertii a. Chr. saeculi parte priore nequaquani recentiorem puto. Nomina quae sunt Ίκέσιος et Έκατεων saepius occurniDt in amplissimo illo ciyium Olbiopolitanorum catalogo, quem infra edemus (n° 201).

161. «♦.. Un fragmeht dinscription ou quelques lignes seulement se sont conservees... La ligne inferieure est separee du bout de rinscription et icrite en caracteres de moitie plus I>etits. L'inscriptioD est gravoe sur du niarbre blanc; elle a ete trouvoe sur la place publique» [scil. dOlbie]. Com. A. Ouvaroff, Rech. sur ks ant. de la Russie mericL p. 55 n. 3 et tab. XXIV n ° l . Ex Uvarovii delineatione tra.nscriptum titulum edidi IosPE1. ν. Ι n° 92, cuni explorare non contigisset, ubi lapis esset. Sed aestate anni 1892 Iacobus L f. Smirnov cum in vicum Poretschje, quem comitis Uvarovii heredes possident, res antiquas, quae ibi collectae conservantur, examinaturus venisset, ibi lapidem invenit cum aliis sex, quos accuratissime mea causa exscripsit. Huuc lapidem putat basis fra.gmentum esse; altiim esse dixit 0.21 m., latum 0,14; litteras maiores altas esse 0,025 m., minores 0,012. Sinimovii apographum ab edito nihil differt. (Dixi de his 3ΤΙΡΛ0. v. VII, p. 74 et IosPE1. v. IV add. p. 270). Hic titulum e tabula Uvaroviana dimidio modulo repeto.

1) De deorum apud Olbiopolitas cultu copiose et | inentationem a Petro B. f. Latyschevio cum nostris addiligenter egisse G. M. Hirst Anglam in «Thc Journal ditamentis russice versain prodiisse ir JJAK. f. 27 (1908), of HeUenic studice», w. 22 et 23 (1902—3), cuius com- | pp, 75—144 semel hic lectores moneo.

Jfe 161, 162

TITULI DEDIOATOBII.

177

. . . . την . . . Δ» Σωτ[ήρι. . .

. ..νατην.. .

Titulus certa via restitui nequit. 162. «Titulus incisus lapidi calcario, qui bodie ex sex fragmentis feruminatis compositus est; altus est lapis 0758, 1. 0777, litterae 0?03 fere altae». (Modestov russice). Edd. Koehler, Mcmoire sur les Ues et la course cons. ά Aclnllc, p. 248 n. 767; inde Boeckh, C. I. Gr. II, ii0 2084. B. Modestov, EieecKiH Yuue. Hmwmin a. 1875, n° 6, p. 502 cum imagine photographica lapide expressa. Exstabat olim in loco Tultschin; inde casu quodam in museum Universitatis Kioviensis pervenit. Edidi IosPE1. v. I, n° 91, nsus Modestovii tabula et ectypo chartaceo, quod ab Iul. Kulakovskio acceperam. Mense Maio a. 1893 titulum ipse plenius aliquanto et accuratius exscripsi. Apographum meum publici iuris feci 3HPA0. v. VII, p. 74 etlosPE 1 . v. IV add. p. 270. Hic accuratius delineatum praebeo. (Imaginem vide p . 178).

.. 'Α[γ]αθΐΐ ™/iy)]· [Δ]ιί Σωτη[ρι] ευχαριστ[ήρι]ον [υπέρ ειρήνη]; (?) και σ[ω]τη[ρί]ας [της πόλεως Άρισ]τό[ν]εικο; Άρτέ[μωνος? ό] χοά Όλβιοπο[λείτης άνέθηκε]ν εκ των ίδιων [άναλωριάτων,] έπί αρχόντων [των περί ]ζον Σωκράτου, [ίερατευοντ]ος Άμνάγου Τα[θαγώσου?]. Var. lect. V. 1: ΑΓΑΘΗ! ΤΓΧΗΙ — ν. 2: ΙΣΩΤΙ — ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟΝ — ν. 3: ΣΚΑΙΣΩΤΗΡΙΑΣ — Υ . 4 in. ΝΕΙΚΟΣ —ν. 5 extr. ΠΟΑ —ν. 9 in. OC Koehler. Iiide patet '

23

178

OLBIA ET VICINIA.

J6 162

eam lapidis partem, quae servata est, nondum fuisse in sex fragmenta discussam, cum Koehlerus eam exscriberet; ceterum Koehlerus ipse de UDO fragmento loquitur. Tituli supplementa loDge aliter institui, ac Boeckhius1). Primum enim versuum longitudo ab eo suppletorum admodum est impar, deinde ofFendit υπέρ bis repetitum et εαυτού ante Όλβιοπολειτών (pro quo expectandum erat των πολειτών aut potius της πόλεως) positum; cf. titulos donariorum Apollini Prostatae et Achilli Pontarchae oblatorum, ubi dicitur υπέρ της πόλεως και της εαυτών υγείας, non ordine inverso. Equidem puto Aristonicum alius cuiusdam urbis civem etiam Olbiae civitate donatum fuisse; exempli gratia cf. tit. 174, ubi architectus similiter dicitur Νεικομηδεύς 6 και Τομειτης. Denique archontes in hoc titulo non fuisse enumeratos inde patet, quod post v. 9 in lapide spatium restat vacuum. Restitui igitur v. 9 in. ίερατεύοντος, conlato tit. 134. Sacerdotis patris nomen e tit. 101 supplevi, ubi pater eius aut filius praetorum est princeps*). Titulus II -p. Chr. saeculo BOII est antiquior. IIepeBOA%. CT> Ao6phiMT> c^acrieirb. 3eBcy CnacnTCJio APHCTOHHKT» C. ApTe(noHa (?) ΓΡ&>ΚΑΛΗΗΗΧ TaKoro-το ropoAa) n OjitBiouojinrL ΠΟΟΒΛΤΙΜΤ» H3'L CBOHXI, r,peACTBT> oaaroAapcTBeiiHOC npnHOuieHie 3a ΜΗρτ> n cnaceme ropo,s,a, npn apxoHTan> cb ... ,30MT> CuKpaTOBUMt BO ΓΛΒΒΪ,, πρκ wpeni AMHarfe c. Pa(earoca?). 2) Fortasse eiusdem Bunt familiae Άβνωζος !Ραθαi) Eorum lectorum gratia, quibuB C. I. Gr. praesto z-:; Αμνάγου T x — etC.

quae sunt 'Άβναγο; et "λμναγος non nisi scripturae varietate differre puto.

Χ 163 — 165

179

TlTULT DEDICATOEII.

163. Fragmentum basis parvae marmoris subcaerulei, a lateribus siuistro et dextro mutilatum, a. 0,125 m., 1. ut nunc est 0,185, cr. 0,165. Tituli reliquiae bene etiam nunc leguntur (litt. a. 0,025 m.). Lapis a. 1913 in ruderibus Olbiae casu invent-us Petropoli exstat in museo Universitatis. Titulum ex ectypo chartaceo accurate delineatum praebeo (V4 v. m.).

' Q γ

\

ν,

[ Ό δείνα . . . ]ου [ίερησάμιεν]ος

E / \

ψ j Ν

1Λ

Ι

Υ

['Απόλλων* Δ]ελ<ρίνίω<.

Tituli litteratura tertio a. Chr. saeculo non est recentior. De Apolline Olbiae et in Bosporo culto diligenter egit comes Io. Tolstoi duabus commentatioiribus, quarum prior iuserta est ΧίΜΗΠρ. m. Januarii 1904, cl. phil. pp. 1 — 15, altera HAK. f. 14(1905), pp. 44—53. Alter titulus Apollinis Delphiuii nomine insignis infra dabitur sub n° 189.

164. FragmeDtum tabulae marinoris cinerd a. 0,10 m., 1. 0,19, cr. 0,095, litteris 0,02 altis inscriptum; supra exstat margo. Exscripsi Mosquae in museo historico (inter Buratschkoviana) et edidi IosPE1. ν. Ι n° 93. Hic praebeo deliiieatum accuratius ad ectypum chartaceum (!/4 v. m.).

ΟΛΛΠΝ \ lf

Άπ]6λλωνι Ί [ η τ ρ ώ ι ?]

Litteratura est quarti a. Chr. saeculi. Apollinem Medicum Olbiae cultum ex hoc primum titulo cogDovimus, si quidem recte eum restitui. In titulis Panticapaeensibus idem dei cognomen saepius occurrit. Cf. comitis Tolstoi commentationes laudatas ad n° 163.

165· Quarta fere pars tabulae quadratae marmoris subcaerulei, longa ut nunc est 0,35 m., 1. 0,28, cr. 0,04. Videtur fuisse patina permagna. Superne excavata est, quadris undique relictis, et bene polita, infra rudi manu dolata. Tabulam antiqua aetate in duas partes fractam denuo ferro aut plumbo firmatam esse probaut cavernae duae triangulae, quae in imagine appareot. In eo quadro, quod in imagine est infimum, titulus diligentissime 23*

OLBIA ET VICINIA.

180

Λ· 165, 166

exaratus est litteris 0,01 m. fere altis, cuius initium lapide fracto periit. Edidi IIAK. f. 18, p. 109, n° 13, additis imaginibus totius lapidis et tituli (% v. m.), quas hic repeto. Lapis a. 1905 a PharmakoYskio in Olbiae ruderibus inventus exstat nunc Petropoli in museo Universitatis.

ροβ loAl o N Y ^ A ! ( [ Ό οεινα Μητ]ροβίο(υ) Διονύσωι. Videmus tabulam Baccho a quodam Metrobii filio esse oblatam. Titulum propter litteraturam et Ο pro OY scriptum ad IV a. Chr. saeculum refero.

166, Fragmentum tabulae marmoris candidi infra et a dextra mutilatum, a. ut nunc est 0,20 m., 1. 0,22, cr. 0,038, marginibus summo et siuistro et superficie postica bene politis. Superficies postica oroata est epistylio levi, 1. 0,04 m. Inde conici potest hanc partem primo fuisso anticam, titulum vero, qui nunc exstat, in parte postica exaratum. Conieceris in superficie epistylio ornata titulnm antiquiorem olim fuisse, cuius tamen nulla vestigia supersunt in fragmento, quod aetatem tulit. Titulus a summo margine 0,06 m. distat, Litterae accurate incisae (a. 0,02 m.) optirae conservatae sunt. Exscripsi et edidi RAK. f. 23, p. 29, n° 4. Hic imaginem photographicanr zioco expressam praebeo (circa y 4 Y. m.). Lapis a." 1906 a Pharmakovskio in Olbiae ruderibus inventus Gdessam missus est in musenm societatis.

Jfe 166, 107

TlTULI DEDICATOBII.

181

Θρασύβουλος [του δεινός] Διονύσωι τ ίερησά|χε[νος άνέθηκεν].

Titulus propteHitteraturam ad IV a. Chr. saeculum referri potest. V. 2 ad dextram aut Bacclii cognomen periit, aut rei nomen, quae illi erat consecrata.

167. [Scripsit M. Rostovzev]. Ara quadrata lapidis calcarii vilis cymatiis supra et infra ornata. alta 0,54 m., 1. 0,32, cr. 0,17. In parte adversa litteris grandibus et disparibus rubro colore pictis (altis circa 0,04 m.) titulus latinus scalptus est. Ed.. M. Rostovzev in Latyschevii sylloge titulorum a. 1902 inyentorum HAK. fasc. 10 p. 5, JB 4, cum imagine photographica, qnae hic repetitur (circa y5 v. m.). Ara aPharmakovskio a. 1902 Olbiaeinventa muro recentioris aetatis inaedificata, extat in museo antiquitatum Universitatis Petropolitanae. Pro salutem imp(eratorwm) d(ominwam) n(osU'orum d/uorvm) PMlippo Au{)(u$to) III et PMUppo imp(craiore) IIco(n)$(uMbus) ara Mercurio poswi Pyrms Bithis mtt(cs).

a. 248 p. Chr.

182

OLBIA ET VICINIA.

Jfe -107-^-169

V. 1 lege pro salute<m>: cf. inter alia Dessau, Inscr. lat. sel. JVH 509; ν. 5 1. ara(in); ν. 7 1. Pyrrus. Nomen Pyrri Bithi probat militem thracicae originis fuisse (cf. DumontHomolle, Malamjes, p. 470 sqq. et 540 sqq.; CIL. III, 12336). Coniunctio duorum nominum in viro originis barbarae analogiis firmari nequit; crederes duos milites aram posuisse, sed repugnat «posui» v. 6. Quamquam in titulo barbare scripta hoc fortasse offendere non debet. Titulus a. 248 p. Clir. positus probat Olbiam eo tempore etiam tuui extitisse et Romano praesidio firmatam esse. Suspensi igitur haeremus, nuni omnino saeculis III aut IV (cf. Amm. Marc. 22, 8, 4) dirutum sit a barbaris oppidum, nedum certum huic facto tempus definiri possit. De praesidio militum Romanorum Olbiae posito v. quae infra dicentur ad titulum sepulcralem Valerii Mucatralis. 168. «. . .Basis, welclie aus einem etwas in das Blauliche spielenden Marmor gefertigt ist. Sie ist oben und nnten mit einem einfachen Gesims verseben, an der Ruckseite aber uhbearbeitet, da sie ohne Zweifel an eine Wand gelebnt war. Ihre Ilohe betragt 7 Werschok (0,31 Metre), ihre Breite 12a/4 Werschok (0,54 M.), ihre Dicke 10 Werschok (0,44 M.). Auf ihrer Oberfl&che ist eine kreisrunde Vertiefung angebracht, welche ims belehrt, dass sie nicht eine Arbeit VOD Bronze. sondern vou Marmor zu tragen bestimmt war. Au ihrer Vorderseite liest man folgende Inschrift, deren Buchstaben-Formen unzTveideutig auf rumische Zeit, wohl auf das erste Jabrhundert n. Chr. hinweisen». L. Stepbani, Gumptc-rcndu dc la ccmim. Imp. arch.p. Vanncc 1874, p. 102 sq. Lapis, quem a. 1873 Io. G. f. Zabelin in Olbiae ruderibus effodit, hodie Petropoli exstatT in museo Ermitage dicto. Exscripsi et edidi IosPE1. ν. Ι n° 94. Hic ideiu exemplum repeto. 1ΜΜΜΔΙΤΗΙΕΥΠΛΟΙΑΙ Ι [Άφρο]δίτηι Έυτζίοίαι fM-ΨΜΛ Δ Ε ο Ζ Π ο Σ Ι Δ Ε Ι ο γ l· [Ποσ]ίδεος Ποσιδείου Ι Χ ΑΡΙΣΤΗ Ρίο Ν | χαριστήριον. Var. lect. V. 1 in. ΙΤΗΙ, ν. 2 in. ·ΔΕοΣ dedit Stephanius, qui praeterea recte adnotavit priraas litteras vv. 1 et 2 de industria instrumento acuto esse laesas. Veneris cognomen Ευπλοια perraro apud scriptores et in titnlis inveuiri monuit Stepbanius (cf. nunc Roscher, Lccc. d. griecL· imd rom. Mytli. r. I, p. 402). Posideum Posidei f. eundem esse facile conicias, qui Neapoli in urbe Scythica Iovi Atabyrio, Minervae Lindiae, Achilli Pontarchae doBaria dedicarit (v. infra). Rhodium eum fuisse statuit Boeckhius C. I. Gr. II ad D° 2103 b, nescio quam Yere. Π β ρ θ Β Ο Λ * . ΑφροΑΗτΐ EBDJIIH ITocnAifi TIociiAieB-L [ηοοΒΛΤίιχΒ] 6jiaro^aj»cTBeHHoe npiiHOiijeHie.

169. Angulus sinister tabulae marmoris candidi 0,146 m. crassae, a. 0,172 m., 1. 0.268. In tabula litteris grandioribus (a. 0,024 m.) apicibus ornatis scriptus erat titulus,

Jfe 169, 170

TlTULI DEDJCATORIJ.

183

cuius non supersunt nisi ioitia quinque versiiuni bene conservata. Exscripsi et edidi IIAK. f. 14, p. 98, n° 4. Hic idem exemplum repetitur. Lapis a. 1904 a Pharmakovskio in Olbiae ruderibus inveiitus nunc conservatur Odessae in museo societatis. ΑΓΛΘΗΤΥΧΗΙ ΕΓΤΙΑΡΧΟΝΤΩΓΝ

ΖΩΡΣΑΝΟΗΙ TOYKAP?

Αγαθή τύχη ι. Έπι άρ/οντω[ν των περί] Ζώρσανον [Νεικηρά]του Καρζ[όαζος Άτταλου] Δή[μητρι?. . .

Propter litterarum magnitudinem et lapidis ipsius formam putamus potius nos titulum dedicatorium ante oculos babere, quam decretum. Cereris nomen v. 5 sane de coniectura taEtum proponimus. Viri ambo, quorum nomina in titulo leguntur, procul dubio non diversi sunt ab eis, quos vidimus in decreto n° 39, in honorem Carzoazi mortui composito et Zorsani impensis lapidi inciso. Titulus igitur bic dedicatorius a Carzoazo etiam tum vivo positus decreto aliquot a.Diiis antiquior est, sed propter litteraturae similitudinem statuendum est utrumque ab uno lapidario esse scriptum.

170. Angulus sinister tabulae marmoris candidi, a. ut nunc est 0,11 m., 1.075, cr. 0,02; superficies postica polita est, antica ornata quadro levi, a lateribus angustiore (1. 0,014 m.), quam infra (1. 0,032). Infra quadrum aDaglypho repraesentata erat Cybele sellae insidens, leonibus utrimque adstautibus. Supersunt pars aiitica leouis (caput cum iuba et pes sinister) sinistrorsum conversi, deae pes dexter et longi amictus particula. Infra in quadro superest pars siuistra tituli satis diligenter exarati litteris circa 0,009 m. altis. Edidi EAK. f. 45, p. 8. n° 2, cum imagine zincotypica (% v. m.), quae hic repetitur. Lapidem a. 1911 in Olbiae ruderibus casu inveDtum Consilio Imp. Archaeologico vendidit rusticus quidam Panitineusis. Exstat minc Odessae in museo societatis.

Αυρ(ήλιος) Χρύσιππος— patris nomen?] Μητρί θεών [άνέθηχεν].

184

OLBIA BT YICINIA.

Afe 170—172

Tituli litteratura et littcrae ligatae (v. 2 MHT et WN) aetatem Romanam produnt. Nomen Latinum Αυρήλιος probat eundem medio saeculo II ρ. Chr. non esso a-Dtiquiorein. Aetate Komana in urbibus ad Pontum Euxinum sitis, in Thracia aliisque regionibus morem fuisse deorum delubra huiusmodi anaglyphis ornandi iam inter omnes constat. Olbiae quoque fuisse hunc morem M. Rostovzev demonstravit commentatioDe doctrinae plena, quam de sirailibus anaglyphis scripsit IIAK. f. 40, p.12 sqq. (v. pag. 17). Matrem deorum Olbiae cultam esse titulus n° 19Ja et nummi probant1). Rostovzevius putat Olbiae delubrum commune extitisse omnium deorum a militibus Romanis cultorum, in quo anaglypbum hoc ab Aurelio Chrysippo dedicatum esse vel maxime esse consentaneum.

171. Angulus dexter tabulae marmoris candidi tenuissimae (cr. 0.018 m.), utrimque politae. a. max. 0,143 m., 1. max. 0,145. Tabulae pars antica oraata erat-aetomate sculpto, acroteriis instructo, sub quo anaglyphum quoddam erat, quod prorsus fere periit; superest particula in angulo sinistro. quae rupem videtur repraeseDtare2). In anaglypho coloris rubri Testigia aliquot locis apparent. In aetomato superest pars tituli latini. alte qiridem, sed litteris imparibus (a. 0.011 — 0,016 m.) exarati. Imaginem lapidis ad dimidiam v. m. partem reductam edidi ΕΛΚ. f. 14, p. 100, ii0 7, et hic repeto. Lapis a. 1904 in Olbiae ruderibus a PharmakoYskio inventus exstat Odessae in museo societatis, TOPORO nescio an sit prave pro tcmpore scriptum a lapicida Latini sermonis imperito et Temp&re bono nihil aliud sit quam 'Αγαθή τύχη (cf. supra n° 6).

172· Fragmentum tabulae tenuis (cr. 0,02 m.) marmoris subcaerulei a. 0,125 m., 1. 0,072. In tabula inter lineolas exaratus erat titulus dedicatorius litteris 0,024 m. altis; hodie non supersunt m fragmento nisi tres litterae integrae totidemque laesae. Edidi HAR f. 18, p. 111, n° 15 cuiu imagine, quae hic repetitur (circa % v. m.). 1) Cf. V. Skorpil, Kybelin kult ν risi bosporske. 2) Cf. anaglypbum Atheniense ab I. I. Smirnovio St>crrnik praci filolog. Josefu Kralovi (Praga 1913). editum in libro collectaneoruni in bonorem Tb. Socolovii scriptoruiii (Στέφανος, Petrop. 1895), p. 115. p. 190 6qq.

Jk 172—174

TlTULI DEDICATORn.

185

Fragmentum a. 1905' in Olbiac ruderibus a Pharmakovskio inventum Qdessara missum est in museum societatis.

. . . μέ[νης του δεΤνος άν]έθη[κε

Post verbum άνέθηχε dei aut deae nomen fuisse consentaneum est. Litteratura indicat aetatem quarto a. Chr. saeculo non recentiorem.

173. Ima pars cum angulo dextro (a. 0,055 m., 1. 0,14) tabulae marmoris cinerei anaglypho olim ornatae, ex quo nihil superest nisi circuli particula. Infra exstaut extremae partes trium versuum litteris circa 0,012 m. altis exaratorum. Mosquae in museo historico (inter Buratschkoviana) exscripsi et edidi IosPE1. v. I, n° 96. Hic ex ectypo -chartaceo accuratius delineatum praebeo (8/8 v. m.). 'ΤΥΧΗ C&S\i \ ΓΑΜΒΡΕTvVTW^M-W Ι Ί[Πΐ!ΑΓΑ|ΜνΗΚΑ J

['Αγαθοί τύχτ). ^ δεϊνα;θεόν·?:σώσα]ντά με μετά των έμών ε σ μ γί .των κινδύνων? εύχοφιστήσας άνέθηκα.

ν α τ( ν

^ ^ [*Χ τ ω ν

Εΰ/αριστήσας ν. 3 ccmiecit Α. Nauck; idque recipere non dubitavi, quoniam quadratarius, cum v. 3 reliquis Deglegentius incideret, facile potuit pro CT litteris Π exarare; similiter paulo post pro ACANE quos dedi ductus .exaravit. Titulus Romanae est aetatis.

Sectio III. Aedificiorum dedicationes. a. Dedioationes publice factae. 174, Tabula marmoris candidi a partibus dextra et ima fracta, a sinistra et summa laesa, alta nunc quidem 0,54 m., 1. 0,80. Supra ad sinistram epistylii particula superest. Litterae 0,028 m. altae diligenterque exaratae etiamnunc optime legnotur. Mosquae exscripsi in museo historico (ioter BuratschkoviaDa) et edidi IosPE1. v. I, 24

186

Or.BJA KT VICINJA,

Λ·. 174

n° 9^(iude litteris minusculis repetiit Cagiiat IrR. 1 n° 854). Hic iniaginem pbotograpbicam, quam Oreschnikovii beneficio debeo, ziuco exprimendain curavi (circa l/s v. m.).

Titulus exceptis tribus nominibus propriis ita videtur restitueudus: ι

Άγαθη τύ[χη]. Θιοίς πατρώοι; και υπέρ της του [Αΰτοκράτορ]ο; Αουκίου Σεπτιμίου Σευήρου Πε[ρτίνακος κ]αι Μάρκου Αυρηλίου Άντωνείνου Κα[ίσαρος Σε5 $]αστο\) και του σύνπαντος αυτών οί'κ[ου άϊδιου δι αμονής ή Όλβιοπολειτών πόλις τό βα[λανεΐον έποίη]σεν συν και τη σκουτλώσει έκ των δημο[σίων και κα θιέρωσαν, διέποντος την έπάρχειον Κο[σκωνίου Γεντιαν]ου, πατρός δε πόλεως Καλλισθένου Κ[αλλισθένου, επί 10 αρχόντων των περί Καλλισθένην Δάδου* [ζου δεΐνος Καλ λισθένου, Μαρκιανοϋ Δομνίωνος, Φουφεί[νου Φιλαδέλ]φου, Κονκορδίου Άττα, άρ^ιτεκτονοϋντ[ος του δείνος, του δεΤνος (υίου)] Νεικομ[ηδέως] του και Τομείτ[ου. . . . υτου. Olbiam Septimio · Severo imperante in Romanorum dicioDem venisse iarn dudum coniecerant viri docti, nummis maxirae freti imperatonim Romanonim noiriioibiis siguatis, qui ab

Jk 174, 175

187

TiTULI DEDICATORII.

hoc demum tempore incipiunt desinuntque sub Severo Alexandro, et praeterea Caracallae et Getae statuis OJbiae positis, quarum subscriptiones iofra dabimus. Quam coniecturam veram esse hic titulus optime probavit1). Qui anno 198 non est autiquior, quo Caracalla Antouinus dictus est Augustus (cf. Clintou. Fasti Rom. I s. a.; Cagnat, .COMTS d'epigr..Mom.4, 1914, p. 209). Nomen praesidis provinciae, quod in priore editione uon supplevimus, nunc certissima ratione restituimus. Nam B. Pick in commentatione iiiscripta «Inedita der Sammlung Mandl in Budapest» (Wicnrr Nunristn. Zciisclirift v. XXIII, a. 1891) p. 29 sq. uummis Nicopolitanis et Marcianopolitaiiis nisus (quos v. in eiusdem opere Miinzen ron Dacicn und Moesien, v. I, nn° 544 sqq. et 1264 sqq.) demonstravit Septimii Severi aetate inter Moesiae Inferioris praefectos Pollenium Anspiecm fuisse et Cosconinm Gentiani<»i, quos inter a. 193 etineuntem 198 provinciae praefuisse maxime putat consentaneum. Cum vero titulus noster non ante anniini 198 lapidi sit iucisus, IIOD videtur dubium, qum vv. 8—9 Cosconii Gentiani nomen sit legendum et titulus ad himc ipsum annum sit referendus. (Dixi de his 3HPA0. v. VII, p. 74 et IosPE1. v. IV add. p. 270. Cf. .Groag in Pauly-Wissowa Real-Encycl. IV, 2, col. 1670; Stout, The governors of Moesia, p. 89). V. 6 supplemeDtum quod est βα[λανεΐον] certum habeo: balnea pro imperatorum Romanorum salute saepius dedicata esse non est quod moneam (cf. ex. c. C. I. Gr. III nn°3956 h. 4300 w = Le Bas-WaddiDgton Asic Min. 1700. 1292 etc). Post hanc yocero perficiendi vel exstruendi vel simile verbum * requiritur, sed admodum breve; ideo dubitanter posuinms [έποίη]σεν. Σκουτλωσις est opus scufulatum, de quo cf. quae dixenmt J. R. S. Sterrett Mittheil d. D. Arclt. Inst. in Athen v. VIII p. 329 et C. Schucbbardt ibid. v. XXIV p. 233. De έπάρχειος forma dixi ad n° 54; decretum in honorem Callisthenis Calbsthenis f. factum supra dedi n° 42; ibidem merooratiir Callisthenes Dadi f., qui hic est arcbontura princeps; decretuin in huius Callistbenis bonorem yide sub n° 43. XTepeBo^Tf*. CT> ,κ,οόρίΛΜΊ» cMacTieMl·. OreHecKHMTj 6Ο™ΜΤ> Η 3a ΒΪΜΗΟΘ Dpe^MBaHie iiMirepaTopa JlyKia CenTiiMk CeBepa ITepTHHaKca Η Mapna ABpejriii AHTOHiiHa Kecapji A-BrycTa.H Bcero nxx ,n,oMa ropoxb OjtBionojiHΤΟΒΊ> ποοτροΗ^τ, oanio CTb υιτγ^ΗϋΜΐ» ΠΟΛΟΜΙ; Η3Ί» ο6υι,β€ΤΒθΗΗυχτ> cpedcmei n nocBflTii.rL· npn npaBHTej^ anapxiH KOCKOHIH reHTiaHB, npn οτα'Β ropoAa KaxsucGeHfc cunt.KajJiHceeHa, npn apxoHTaxi> CL KajumceeHOM-L· c. ^a^a BO rjiaB-fe: rruiKotrb-mo c. Kajuncee.Ha, MapKiaHi c. ^oMHioua, PyonHt c. «l^uaAeJiLoa, ΚοΗκορ,Β,ίΗ c. Αττω; ΒρχΉτβκτοpoMi> 6υΛΊ> manou-mo c. τηακοιο-ηιο HnKOMHjueuT», OHT. jKe Η TOMHTT»

175. Tabula marmoris albi integra, a. 1,87 m.? 1. 0,695; cr. 0,215. iDScripta est litteris orDatissimis, sed leviter incisis, quae mmc inde a v. 13 iu media lapidis parte admodum sunt detritae; prioris tituli partis litterae altae sunt 0,045—0,035 m., alterius circa 0,023; litterarum ornamente typis fideliter reddi non potuerunt Lapis m. Augusto a. 1884 in Olbiae ruderibus inventus exstat Odessae in museo socie1) Cf. quae de bis diximus EscAu>d. 061 Q.iwiu, p. 195. 24*

'

188

$ 175

OLBIA E T VICINIA.

tatis, cui Al. L. f. Berthier de Lagarde a. 1893 ectypum chartaceum, quod diligentissime confecerat prof. rogatus; praesto eraut etiam apographa duo, Orlovskius idem, alterum Pomialovskius humanissime repeto ad ectypum denuo collatum. ι Ι

dono dedit. Edidi IosPE1. I, n° 58 ad Steph. Ph. f. Orlovski, a Pomialovskio quoruin alterum vv. 1—18 continens comniodaveraut. Hic idem apograplnim

ΑΓΑΘΗΙΤΥΧΗ Ι ΑΠΟΛΛΩΝΙΠΡΟΣΤΑ

ΤΗ!

Ο Ι Π Ε Ρ Ι ΟΜΨΑ

ΛΑΚΟΝΕΥΡΗΣΙΒΙΟΥ δ ΣΤΡΑΤΗΓΟΙ Π Α Π Ι Α Σ

Π Α ' Π Α Δ Ο Ν Ο ς ΑΒ ΝΩ ΖΟςΑΒΝΑΚΟΥΑΒΛΠΝΑ ΚΟ^ΣΑΡΣΗΟΥΑΧΟΥΣΥ Π Λ Ο Υ Σ Ι < Λ Λ Α Ν Δ Ι Ω Ν Ο ς Ι Ο Ν Ο Ϋ Μ Η Ν Ι Ο Σ Ρ Α Δ Α Μ

Αγαθή ι τύ/ηι. Απόλλωνι Προστάτηι ot περί Ό[χψάλαχον Εϋρησιβίου στρατηγοί' Πάπιας Γϊαπάδονος,

Υ Ω Ν Τ ΟΣίΕΠΕΣΚΕΥ

Άβνωζος Αβνάχου,

Α Σ ΑΝ Τ Ο Υ Α Π Ο Λ Λ Ω

ΑΒλώνακος Αρσηουάχου,

Ν ΟΣ ΝΛ ΟΥ Τ ΗΝ Τ ΕΟΡΟ ΦΗΝ'ΚΑΙΚΥΚΛΩΘΕΝΤΑ 15 Ε Ν Λ Ε Ι Ι Τ Ο Ν Τ Α Κ Α ΐ Ν Ι Σ ΑΝΤΕΣΥΠΕΡΤΗΣΠΟ Λ Ε Ο Σ Ι Α Ι Τ Η Σ Ι Α Υ Τ Ω Ν

Ευπλους Κ[α]λανδίωνος, Νουμήνιος Φαδααψώντος έπεσκεύασαν του Απόλλωνος ν[α]οϋ την

τε

6po$r\v και

κυκλωθεν

ένλεί[π]οντα, χαινίσαντες

ΥΓΕΙΑΣ ΣΠΝΣΗΚΟΝΠ!θπθΑΟ(Αΐ-~..1ΗΙΕΤθΞΟΤΑ 20

Vv. 1—18:

τα

Οπερ της

πόλεος [κ]αι της εαυτών ϋγεί[α]ς.

φΟΙΒΕΙΚΟΣΜΗΣΑ.ΝΑΟΝΚΥΔΕΙΓΚΘΟΜΕ Ν Ο Ι = Δ Υ Σ Μ Ε Ν Ε _ . >ν . . Λ Ο ' Σ . Τ Ρ Ο Π Α Ι Ο φ Ο Ρ Ο Ν Κ Α Τ Α Γ Ο Ν . Ε . 'ΝΕΙΚΗΝΗΝΠΑ |ΤΡΗΠΑΣΑΘΥΗΪΤΟ.Ι Ι Ι

vac.

Var. lect. V. 9 med.
Jk 175, 176

TlTULI DEDTCATOIUI.

189

victoriam de hostibus quibusdam reportatam epigramma subscriptum indicat; templum ab iis ipsis hostibus fuisse laesum facile conicias. Praetorum princepe Ompsalacus Heuresibii f. idem est procul dubio vir, qui in tit. 59 est archontum princeps; e ceteris praetoribus Euplus Calandionis f. redit in tit. 90 et 100 et Numenius Rhadanipsontis f.io tit. 80. Euplus in tit. 100 inter praetores tertium a fine locum obtinet, Numenius in tit. 80 quartum: quodsi praetorum nomina in indicibus non promiscue perscribebantur, sed pro virorum dignitatis gradu (ut monui p. 113), hic titulus oecesse est illis aliquanto sit antiquior. Vv. 19 — 23 epigramma continentes, etsi admodum in media parte sunt detriti, probabiliter hoc modo restitui possimt: Σων

σηκ[ώ]ν -[pJc-oXot, λ η . . . ήιε τοξότα Φοίβε, κόσμησα[ν] ναόν, κυοεϊ γηθόμενοι, &υσμενέ[ων εν οχ]λθ!σ[ι] τροπαιοφέρον κατάγον[τ]ε[ς] νείκην, ην πάτρη πάσα θυηπο[λέε:].

In priore editione ν. 1 supplevi Λ[ητοϋς υ]ίέ ηοη sine magna dubitatione: nona enim a fine littera videtur fuisse Η; sed quicl magis couveniret, neque ipse vidi, neque vir poetici Graecorum sermonis loDge peritissimus Augustus Nauck, qtiem de epigrammate restituendo consulueram, cum editionem priorem praepararem. Dittenbergerus in censura IosPE. v. I, insertaoperi periodico, cuius titulus est Dcufschc Litteraturzeihmg, a. 1886 Ars 13, legendum proposuit Αη[τώ]ιε; qua de causa ectypo chartaceo et lapide ipso iterum examinato vidi litterarum vestigia admodum evauida recte in editione mea reddita esse neque Dittenbergeri coniecturae favere (haec monui v. IV add. p. 269). Noiiam a fine litteram nunc quoque pro Η habeo ideoque ήιε propono. V. 21 Nauckius εν δχλοισι proposuit dubitanter pro simplici δχλοισι, quod ipse conieceram. Σηκοί de uno templo phiraliter dictum habes ex. c. in Kaibelii epigr. gr. ex lapid. conl. n° 822, et Νίκης τροπαιοφόρου statuas ap. Diodor. XVIII, 26, 6. I T e p e B O A i k · Ct Αθ6ρί»ΐΜτ> CHacrieM*L·. AnciJOHy Προοτατν cTpaTnrn ci> OMncajiaKOM-b c. EBpiiciiBia BO rjraB^: nadiH naoa^ouOB-l·, ABHO3X ABBaKOB-L, ABJOBaKi> ApcnBaxoBi», ΕΒΠΛΊ> KajiaH.iioBOB-b, HyMiiHiii PaAaMncoHTOBT> OTCT}K)HJIH Anctf.iOHOBa xpaMa Kptmjy n KpyroMi> HeAOCTaiomee, ΒΟ30ΟΗΟΒΙΙΒΤ> 3a Γορο,π,τ> u CBoe 3ApaBie. CjyjKiiTejiH ΤΒΟΘΓΟ cBjmi.nnma, cTp-fe.iei;i> ΦΗΒΊ>, yKpacHJH xpaMx, ropatie wiaBofi, CBe^ na TOJIIILI cynocTaTOBi» τροΦββκοοΗνιο notf-EAy, KOTopyio BC.€ ΟΤΘΗΘΟΤΒΟ πρΜχΉγβττ, >κβρτΒ0ΒριΐΗθΐυοΒίπΜΐί.

176. «Die Grosse dieses jetzt in Stolnoje befindlichen Bruchs^iickes einer Marmortafel ist iiber 8 Zoll laDg und beynahe eben so breit» (Koeppen). «Ed. KoeppeD. Nordgest. p. 82. D. 5. cum supplemeotis Eichenfeldii; rros ipso Koeppenii apographo simul usi sumus et ex hoc litterarum formain dedimus. Koeppenii exemplum editum repeiiit Osann. Syll. p. 357. titulum nou recte Bosporariuin diceus. Variam lectionem ex lapide petitam cum explicatione dedit Koehlerus advi KoeppeD. p. 43 sq. [ = Ges. Scliriftcn v. II p. 35]. Lapis praeter sinistram partem imdique fractus». Boeckh, C. I. Gr. II n° 2079. Cf. quae,

190

OLBIA ET VICINIA.

ΛΒ 176

de titulo exposuerunt L. Stephani Mvlamies (jr.-rom.. v. II p. 202 et Tli. S t r u v e 3Π00. v. VI p. 12. Lapis periisse videtur (cf. quae dixi ad n° 94). Exemplum Boeckhianum repetii IosPE 1 . ν. Ι n° 98 et hic repeto. ι

Ι Π Ε ΡΙΣ ΡοΥΤοΒΠοΥΡΟ/χΙ ΑΧΙΛΛΕΥΣΔΗΜΗΤ 5 Δ|οΝΥΣΙοΔί2ΡοΣΕΡ Ζβ&ΕΙΣΖΛΒΕίΑΡΧ ΤΗΝΠΡοΣΕΥΧΗΝΕ ΣΚΕΥΑΣΑΝΤΗΕΑΥ ΤΤΡΟΝΟ|ΑΣΤΕΓ/\ΣΑ

10 Α ΤΤ c Τ ο Υ Θ Ε ο γ Μ Ε Χ Ρ Ι

[Άγαθήι τυχηι(?). Οί] περί Σ[άτυρον Αρτεμιδώ?]ρου το β', Π*υρ«αϊ[ος του οεϊνος], Άχιλλεύς Λημητ[ρίου], Διονυσιόοωρος "Ερ[ωτος], Ζώβεις Ζώβε^ αρχ[οντες] την προσευχήν έ[πε]σκεύασαν τγ) έαυ[τών] προνοία στεγάσα[ντες] από του θεοϋ μέχρι....

Far. Jctf. «Vs. 1. Ι singulare ex Koehl. (Koepp. ms. L, ed. nihil). Vs. 3. inde a septima littera Koepp. ed. TToPI, ms. TToPl.n, Koehl. Η°ΥΡΟΜ. . . . in quo quum Ή ου initium nominis esse vix possit. pro Η recepi TT ex Koepp. Idem pro Μ habet /\: patet legi /\l, quod Koehl. pro Μ accepit; idque dedi. Sic satis liquet Π Ο Υ Ρ Ο Α Ι esse ΠουρθαΤ[ος], ut n. 2076 [nobis 130]. Vs. 6. vacuum inter nomina spatium, quod est in ed. Koepp. nullum esse annotat Koehl. qui alterum Ζ in edito Koeppenii apographo comparens agnoscit: in ms. est lacuna. Vs. 9. Koepp. Σ Τ Ι , Koehl. Σ Τ Ε . Vs. 10. ex Koehl. est; ed. Koepp. nihil nisi A--TOY; ms. addit OE.AA.I^M». Boeckh. SupplemeDta, quae proposui w . 1—2 et 6, probatum iri spero. In quibus άρχοντες illud post nomina propria insolentius positum ea re possit explicari, quod non est substantivum, sed participiuin temporalem habens notioDein et ad έπεσκεύασαν pertiuens ( = δτε Τ^/ΟΊ: latine: cum archontes essent, restituerunt). V. 6 Ζωβειάρχ[ου]? quod alii dederant editores, ideo ferri vix posse puto, quod in barbaris nominibus compositis neutra pars graeca esse solet. At dixerit quispiam Dominis quod est Ζώβεις geDetivum esse Ζώβειτος in tit. 105: sed habemus Κάρζεις Κάρζει (DII0 99. 101), Πίδεις Πίδει (Dn° 98. 111); quidni igitur possit esse Ζώβεί? Primi archoDtis Domen restitui (dubitanter sane) e tit. 142. De Acbille Demetrji f. cf quae dixi ad n° 80. V. 5 Έρ[ωτος], quod in priore editione supplevi brevitati consuleos, r.unc comprobatur numero 132, ubi idein vir item inter praetores nominatus est. Προσευχή Boeckhio est saceUum adorando deo dcstinatum (quem deum nescio quo indicio nisus comes Uvarov Rech. p. 46 Achillem dixerit). Contra Stepbanius 1. 1. cum Degaret haDc Yocem de ethnicorum templis esse usurpatam, probare studuit Iudaeorum esse huDc titulum, quos Panticapaei et in aliis regni Bosporani urbibus iam primo post Chr. saeculo sedes habuisse coostat; cui sententiae cum repugnaret illad από του θεού, quod ν. 10 legerat

Jk 176, 177

191

TlTULI DEDIOATORII.

Koeblerus, legeudum proposuit άπο του θεμελίου s. θεμέθλου. Struvius 1. 1. iii universum Stephanio adstipulatus rectissime 'tamen animadvertit supplementum a viro illo doctissimo propositum cum praecedenti στεγάσαντες coniungi non posse, ideoque etiara de veritate illius sententiae dubitare licere, quod πρ:σευ/ή illa a magistratibus restituta esse iu titulo diceretur. Ne plura. liodie nemo facile Stepbanio adsentietur vel ideo, quod ipse ille titulus Auapae repertus, quem tum primum cdidit vir doctissimus (repetiit Pomialovski Syll. inscr. Caucas. n° 53; cf. IosPE1. v. II, n° 400) quoque frelus sententiarn suam protulit, nou est Iudaeorum, sed cthnicorum: verba enim ΥΤΤΟΔΙΑΓΗΝΗΛΚ, quae ibi leguntur v. 14quaeque Stepbanius transcripsit ΰποοιάγη . . ., legenda potius esse υπό Δία, Γήν, f/HXt[ov] probat titulus Tanticapaeensis IosPE1. v. II u° 54, in quo eadem verba exstant integra. Ab Iudaeis euim deos illos testes et custodes libertatis servis concessae adhibitos quis est qui credat? Προσευχήν ethnicorum templum significare posse comprobavit etiam A. Harkavy 3HPA0. v. II, p. CXXXIX, conlato Epiphan. Ik haeres. 80, 1. Cf. libri mei Ihwbd. o6z Oaboiu p. 273 (haec monui IosPE1. v. IV add. p. 271). I I o p C B O A i » . (Ob JLOopbiMi. CMacTiein.?). CfaTupi» CLIHI, ApTCMiiAO?]pa Η TOBapnmn: Jlypeafi c. τακοπ) το, AIHJ.TL· c. .HuMHTpifl, ^ioHiicioAnpi» c. Ep[t>Ta], 3oni!ci. C. 3oisuca m.» 6uTHOCTb apxoHTawii οτετροΐΜΐι Mo.ie.iLHK) οοοιιιπ» nonc'JCHicin>) noKpbiiiL· cc OTL cmamyu oora AO · ♦ . .

177. Pars iufima tabulac marmoreae cr. 0,145 ID., a. quautuni superest 0,375 m., 1. 0,41. Infra ad dextram lapis excavatus est"iu formam hirundinis caudae, ut alii tabulae adiuDgeretur. Ε titulo litteris ornatis s. II—III p. Chr. (a. 0,025 m.) exarato non supersunt nisi reliquiae quattuor versuum extremorum. Edidi HAK. f. 37, p. 67, n° 3, addita imagine (l/6 v. m.)5 quae hic repetitur. Lapis a. 1909 a Pharmakovskio in Olbiae ruderibus inventus Odessam missus est iu museum soeietatis. . . .υπέρ έαυτ]ών και της

^^-^HXTOAIMNE

[πόλεως τη]ς εις το οιηνε[κέ]ς ασφαλείας έκ των

ΛΜΜΟΣΙΛΗ

δημοσίων.

Videmus extreraam partem tituli de consecratione aedificii cuiusdam a magistratibus sumptu publico coDstructi «ad apternam urbis securitatem», unde patet pertinuisse hoc aedificium ad urbis munimenta1).

1) De locutione εις το διηνεκές ci. ΒιΜ. de corr. HeUen. v. 29 (1905), p. 71.

192

OLBIA ET VICINIA.

JTs 178

b. Inscriptiones hominum privatorum. 178. Acroterium monumenti sepulcralis, e marmore Pentelieo elegantissime sculptum (Athenis. ut putat Pbarmakovskius, v. infra), sed pessime mutilatum. Monumento hoc sepulcrali deleto'lapis miiro inaedificatus est ita. ut ea pars, quae antea ima fuerat (a. 0,385 m., V. 0,'5'75), sola "appareref,' reliquae in muro laterent. Huic parti tum titulus inscriptus est a duobus ciyibus, qiii muittm exstrueodum curaverant. Recentiore aetate lapis c muro extractus basi stafuae cumsdam videtur esse immissus; hac aetate titulus de industria iustrumento acuto laesus est et duobus locis prorsus deletus cavemis duabus, quae ad aquam colligendam factae erant..Lapidis statum accuratissimc et copiosissime descripsit B. Pharmakovski 'ΉΑΚ. fasc. 51 (1914), p.' 140 —144. additis imaginibus quattuor, e quibus eam hic repetimus, in qtfa.apparet titulus. Nos in liac Pharmakovskii conimeutatione titulum transcripsimus et breyjter explicinmus. Lapis a. Γ913 prope Olbiae rudera casu inventus Petropoli nunc exstat in museo Umversitatis.

Titulum, etsi■ pessime est laesus, totum restituere nobis coutigit. Leginms ita: Έπε[με]λήθησαν το[ϋ τείχους Ά[λεξα]νδρος Στη[σάν]δρου, Νί[καρχ]ο; Καλλικ[λέου]ς.

Ιη versu tertio civis nomen sane alifer restitui potest, veluti Νί[χανδρ]ος, Νι[κήρατ]ος7 Νι[κόμαχ]ος, sim. Sed cum in lacuna locus plus quam quattuor litteris vix sufficiat (cf. v. 2), brevius nomen substituere maluimus. Titulus ultirais decenniis quarti a. Chr. saeculi iion videtur esse recentior. Itaque omnium titulorum, quibus de Olbiae moenibus exstruendis agitur, antiquissimus est.

J6 179

TlTULI DEDICATOKII.

193

179. «Grabsteiii von weissem Marmor, welcher offenbar wesentlicb derselbeu Zeit angehort, wie der obeii besprochene Fries [nobis n° 92J. Die vollstandig erbaltene Platte ist 2 Arscbin 5 Verscbok (1,55 M.) hoch, 12 Verscb. (0,53 M.) breit und 4% Verscb. (0,2 M.) dick. Oberhalb ist sie, wie so viele Grabsteine jeoer Zeit, namentlicb in Athen, mit einem reichen, im edelsten · Stilc ausgefuhrten Blatter-Ornament verziert. . . Unterhalb dieses Ornaments befand sich urspriinglicb eine in grosscn schonen Buchstaben abgefasste Grabschrift, welche den Namen des Todten enthielt; allein gegenwartig sind nur nocb die Spuren weniger Buchstaben . . . . ΙΔΗΜ. . . zu erkennen. Nocb weiter unten folgte eine laDgere, in weit kleineren Bucbstaben derselben Zeit abgefasste Iuscbrift, welche einige den Todten ehrende Verse oder einen demselben Zweck dieDenden Volksbeschluss enthalten baben wird. Allein diese ist nocb weDiger zu lesen, als jene, da beide Inschriften absichtlich mit einem Spitzeisen unlesbar gemacbt sind». L. Stepbani, Compte-rcndu de la comm. arch. ponr Vannee 1874, p. 101. Lapis a. 1873 ab Io. G. f. Zabelino in Olbiae ruderibus inventus Petropoli servatur in museo quod vocatur Ermitage. In parte aversa est titulus multo receDtior, quem supra dedimus sub n° 105. Titulus antiquior cum consulto deletus esset. litterarum vestigia,. quae etiamnunc comparent, difficillima sunt lectu. Quae tamen cum identidem in lapide et in ectypis chartaceis cum cura examiDarem, editionem priorem parans, totura fere titulum restituere contigit Victoris C. f. Jernstedt anxilio, qui in ectypis legendis magno opere me iuvit. Restitutum titulum edidi IosPE1. v. I, n° 99. Hic ad totius lapidis habitum et tituli statum melius cognosceDdiira duas imagines photographicas ziuco expressas praebeo, alteram ad decimam fere partem verae mngnitudmis redactam, alteram ad quintam. (Textum vide p. 194).

Versuum 1 — 4 litterae, ut iam StephaDius aDimadvertit, reliquis multo maiores sunt (altae c. 0,03, cum reliquorum versuum litterae altae sint c. 0,017). Titulus videtur sic esse legendus:

36 179

OLBIA ET YICINIA.

%/;..£'// \

ΜΛΐΜϊ.Μ::

&MW-MWM-&: ι H k Ε τ M&mm wmm?t\ ι τ Λ ι Δ Η Μ ι HPAk/ ΕΕ.ίο||οΝΔΕΚΛΕοΜ ΒΡοΤοζΕ|ζΛΤ..ΥΡι.ΝΙ<ΑΙΔΗ Μη|Γ·οΤΑ/Α...ογΔΕ*·ΛΡΗΙ.ιΙ/ΐ! ©ΑΥΜΑ.Το|.ΜΕ.ΙΔΕΙΝΠοΛΕΜο|ο Τ Ε Γ Α ^ Ι Ν Α . η Γ ο . . ί Τ ο Ι £ Ι Ν Π PoTC 10 Ν Λ Ν Δ ο ϊ Α Ν Υ " . . ο . . E N o ^ o Y N E k / CAITIV\AIS:MA Λ|ΛΟΑΝΑΤΟ|Ϊ;|. "ΥΔΑΙΜΩΝΓΛΤι A.NTAkAEoY. " Ε Ν ΕΗ Ν [Κλεόμβροτος Παντακλεους άνέθ]ηκε τ[όν ττύργον] Ή[ρ]α[κλε]Γ [και] τδι ?ήμ[ω]ι.

JB 179

195

TlTULI DEDICATORII.

Ήράχ[λ]εε[ς], σοι [τ]όνδε Κλεέμ',βροτο; είσ[α]τ[ο π]6ρ[γο]ν χαί δή|μωι, ποταμ[ου τ]ουοε [ττα]ρ' ήϊ[όνα], | θαυμα[σ]τό[ν] μέ[ν] ίδεΐν, πολέμοιό j τε πασιν ά[ρ]ωγό[ν ά]στοΐσιν, προγό]νων δόξαν ύ[περ]θ[έμ]ενος* οΰνεχ[α | χ]αϊ τιμαΐσι[ν άμεί3ετα]ι [ά]θανάτοισι[ν | ε]ϋδαίμων [ π α τ ρ ί ς Πα]νταχλέου[ς | γ]ενεήν.

De epigrammate restituendp praeter Jernstedtium, qui ad primum distichum legendum multum profecit, optime meriti sunt viri illustrissimi A. Nauck et P. Nikitin: illi enim debentur supplementa. ingeniosissima quae sunt [πα]ρ'ήϊ[ένα] et [άμείβετα]ι et [πά]τ[ρίς], hic proposuit ά[ρ]ωγό[ν]. Ceterum pro [πα]τ[ρίς] etiam [~ά]τ[ρη] conici potest conlato tit. 175. Pro εΟνεχα potius τοϋνεχα fuisse exspectaDdum monuit NauckhiB. Vides titulum neque sepulcralem esse, neque populi decretum confcinere, ut putabat Stephanius, sed epigramma dedicatoriuin. Olbiae turres bominum privatorum impensis saepius exstractas vidimus ad tit. 32 p. 54; haec turris a Cleombroto dicata - fortasse Herculis nomine erat nota. Lapidem, cui titulus est incisus, non esse vernaculuni, sed Atticum adfirmavit nobis G. Kieseritzki (marmor sibi Hymettium videri, sed vilissiumm, ad lapidem Piraeensem, qui dicitur, proxime accedens); Athenis lapides similiter ornatos non esse adbibitos nisi ad monumenta sepulcralia; omamenta ipsa priore saeculi quarti a. Chr. parte non esse recentiora. Apparet igitur moDumentum Atbenis elaboratum Olbiam advectum esse ut venum daretur, ibique Cleombrotura lapidis proprio usu neglecto titulum suum dedicatorium ei incidendum curasse; quod vel aliquot decenwis post lapidem ornamentis instructum fieri potuisse nemo est quin dicat. Similiter lapidem, cui titulus proxime praecedens incisus est, Athenis sculptum esse putat Pharmakovskius. Restat ut de tituli aetate quaestionem instituamus, quae eo est gravior, quod alii tituli aliquot cuni hoc arctissime cohfierent, inprimis titulus proximie insequens, quem ab eodem Cleombroto positum esse perquam est probabile. Et epigrammatis quidem litteratura ea est, quae ad quartum a Chr. saeculum facile possit referri, tituli autem proxime insequentis ei, quae est in titulo Protogenia.no (n° 32), adeo est similis, ut facile utrumque credas ab eodem exaratum esse quadratario, nisi quod tituli 180 litterae multo maiore sunt modulo incisae et Μ et Π notae antiquiores babent formas. Haec eiusdem viri titulorum litteraturae varietas ea re facillime potest explicari, quod Cleombrotus non uno eodemque anno utrumque exstruxit aedificium (nam Herculis turrim aliud esse ac pylona non est quod moneam; σχοινιαία quid sit, v. ad n° 32), sed similiter atque Protogenes per longam annorum seriem bene de patria meritus est, ut titulus 179 ad ultima saeculi IV decennia possit referri, tit. 180 ad prima decennia saeculi tertii. Protogeniano antiquiorem eum esse vel inde patet, quod in illo diserte dictum invenimus Protogenis aetate unam tantum σχοινιαίαν nondum fuisse exstructam (B. v. 57 sq.), quam Protogenes ipse curaverit exstruendam. Quae cum ita sint, 25*

196

OLBIA ET VIOINIA.

λ* 179, 180

multum favent tituli CleombrotiaDi Sckmidtii senteutiae, a quo tituhim Protogeniamim ad III a. Chr. saeculum relatum esse vidimus. Sed lmbenda est ratio tituli, quem infra damus sub n° 201. Est civium OlbiopolitaDorum iodex nescio qua ratione compositus, in quo col. I v. 40 et col. II ν. δ denuo Κλεόμβροτος Πανταχλέους occurrit (ac col. II v. 32 fortasse Παντακλης Κ[λεομβρότου] est restituendum) et col. I v. 63 *Ηροσών Πρωτογενούς. Cleombrotum hunc uon diversuni esse ab eo, qui titulos 179 et 180 posuit, et Herosontem Protogenis illius patrem facilis est coniectura, cui id quoque favet, quod Cleombrotum ante Protogenein fuisse supra vidimus. Praeterea qui in indice col. II v. 27 nominatus est Dionjsius Agrotae f. fortasse non diversus est ab illo Apollinis Delpbinii sacerdote, cuius statuae ab Agrota et Posideo filiis positae basis ad nos pervenit cum inscriptione, quae infra edetur sub n° 189; huius quoque litteratura ea est, quani tertio maxime a. Chr. saeculo adscribas. Eundem fortasse Posideum Dionysii f. commemoratum esse in Deliorum decreto, quod ad finem saeculi III aut initium s. II a. Chr. refertur, supra diximus p. 52 ad n° 32 (quod decretum mmc exstat in I. Gr. v. XI, 4, n° 813). Sed litteratura tituli 188 scripti in honorein Paotaclis Cleombroti f., qui Cleombroti, de quo hic agimus, sine dubio pater est, quarto potius a. Chr. saeculo exeunti convenit. Denique in indice n° 201 coL II v. 31 probabiliter potest restitui Ευρησίβιος Δη[ρ.ητρίου] e titulo 187, qui item saeculo III non est recentior. Iam igitur dubium non eBset, quiu hi omnes viri aequales inter se fuissent, nisi obstare videretur indicis litteratura: litterarum enim aliquot formae eis, quae in Protogeniano titulo comparent, multo videntur esse recentiores (maxime A60MTTCO), totoque litteraturae habitu facile adducimur, ut indicem saeculo II a. Chr. non antiquiorem putemus (receotiorem eum non esse vel inde patet, quod in tanto DomiDum propriorum immero millura est quod dici possit barbarum). Quae cum ita sint, dixerit quispiam indicem titulis quos iDdicavimus esse receDtiorem, nominatosque in eo esse potius Cleeombroti filium et nepotem, Protogenis filium, Dionysii sacerdotis et Heuresibii nepotes. Sed nobis miDus probabile Tidetur omnibus his viris nepotes cogDommes fuisse. Vix quidquam igitur impedire videtur, quominus putemus litterarum formas tales, quales in tit. 201 coinpareant, eodem tempore fuisse in usu, quo etiam aliae adhibebautur, quas omnino habemus antiquiores.

Π ο ρ β Η ο ^ τ » . KjieoMBpOTb CHHTJ ITaHTaKja ΠΟΟΒΛΤΜΛΤ> 6KUIBK) HpaKJiy n HapoAy.—HpaKjn,, τβ6"£ ιι HapoAy nocBHTiui. K.ieoMBpoTi» 3Ty oaiuHio y 6epera 3τοΰ ρ-Βκπ. yj.iiBHTejibHyio Ha ΒΗ,Π,Τ> Η 3amiiTHHiiy Bctxi» rpa/KAaHT> βο βρβΜΛ BOHHLI, πρ€Β30Μ,π,π cjiany DpeAKOBi,; sa axo-TO CHHCT.aHBOfc nTe^ecTBo BoaHarpa/K^aen, oesoiepTHhiMH noHecTaMH ποτοΜκβ TlaHTaK.ia. 180. Tabula marmoris candidi fere integra, excepto quod supra anguli sinistri et infra dextri particulae fractae sunt; pars adversa a dextra et a sinistra de industria abscisa est eo, ut videtur, consilio, ut niuro immitteretur; alta est tabula 0,22 m., cr. 0,098; latitudo partis adyersae est 0,39, partis aversae 0,435. Litterae sunt elegantissimae, a. 0,02 — 0,025 jn. Odessae in museo societatis (inter Curisiana) exscripsi m. Augusto a. 1884 et edidi IosPE1. ν. Ι n° 100. Hic titulum accuratius ex ectypo chartaceo delineatum praebeo (circa y v. m.).

Jk 180, 181

197

TlTULI DEDICATORII.

,E o/^igpo τ ο . Α ΝΤΑ^ΛΕογ , . ογπγΛΛΝοο|

kAJTHCCXOlNJ lAIACEPEMr ' KOJd

[Κλ]εέμβροτος [Π]αντακλέους του πυλώνος και της σχοινιαίας έπεμελ[ή]θη.

De tituli aetate ν. ad n° 179. Quod dixi lapidem muro immissum fuisse videri, communi Graeconim more comprobatur (cf. Diod. XVI, 83 et Koehler de ins. et cursu Achillis p. 124). I I o p o D O A i > . K.ieoMBpori> c. IlaHTaK.ia no3a6oTiuicJi ο nocwpouKii niuoHa n irpjicjia cmttww.

181. «In oppido Oczakov prope Olbiam vidit et transcripsit Peyssonelius, in cuius schedis in bibliotheca Parisina legit Adalb. Zieglerus; postea Athenis habuit Fauvelius, apud quem factum apographum a Walpolio accepit Clarkius et edidit Itin. T. I. p. 619 [ed. 4 v. II p. 359]. Hioc Rochettus Antt. Bosp. tab. VII n. 3. Koehler Act. Acad. Monac.» [T. VI. p. 133 class. hist. et phil. = (?es. Schr. VI p. 298]. Boeckh, C. I. Gr. II D. 2087. Apographum Clarkianum repetii IosPE1. ν. Ι n° 102. Quod Boeckhius dixit hunc lapidem a Fauvelio Athenas ablatum esse, non esse verum apparuit, cum lapis m. Maio a. 1887 dernio in oppido Oczakov in lucem prodiit. Surutscbanus statim eum emit et ectypa chartacea mihi misit, addeus lapidem Oczakovi effossum esseincolle prope portum qui dicitur «KapaeTHHHaa DpHcτaHL·)),ubipartemcastelliTurciciolinl fiiisse putat. Ibidem fere eiusdem anni m. Aprili lapis inventus est titulum continens, quem supra dedimus sub n° 86. Inde patere dixit Surutschanus utrumque lapidem ex Olbiae ruderibus ad castellum exstmendum esse transportatum (cf. Tpydu VI αρχ. czmda^N. II, p. 131, n° 6). Titulum scripsit Surutschamis marmori candido incisum esse longo 0,60 ra., alto 0,31, cr. 0,28; partes adversam sinistramque (praeter summam particulam) et infimam politas esse; infimam partem per totam fere longitudinem excavatam esse, in parte sioistra infra diligenter (quamvis non alte) exaratas esse litteras TAN. Haec omnia probare videntur lapidem porticus parieti iirnnissum fuisse, quarn ab Ababo exstructam esse narrat titulus, et ita quidem, ut partes politae e pariete eminerent; litteras vero, quas modo commemoravimus, operarum esse DOtas probabile est. Titulus partis adversae diligenter quidem, sed leviter et litteris minutis (a. 0,018 m.) incisus temporis iniuria admodum laesus est postquam eum Walpolius exscripsit. Ex ectypis optimis, quae mihi Surutschanus miserat1), titulum iterum 1) Lapidis imago exstat in tabula prima ImS. adiecta, quae repraesentat partem musei Surutschaniani, qualis fuit a. 1893.

198

OLBIA E T VIOINIA.

» 181, 182

edidi 3HPA0. v. IV p. 144 etlosPE 1 . IV, add. p. 271 (inde repetiit litteris minusculis Cagnat IrR. I, n° 853). Hic idem apographum repeto. AYTOkPATOPIKAIEAPIQEClOEOi.lQlZE ΒΑΣΤΩΙΑΡΧΙΕΡΕΙΜΕΓΙΣΤΩΙΠΑΤΡΙΠΑΤΡΙΔΟΣ Κ Α Ι Τ Ο Υ Σ Υ Μ Γ Α Ν Τ Ο Σ Α Ι . . Λ Π Ω Ν ΓΕΝΟΥΣ ΚΑΙΑΥΤΟΚΡλΤΟΡΙΣΕΒ ΘΕΟΥΥΙΛΙΤΙ ΒΕΡΙΠΙΚΑΙΣΑΡΙΚΑΙΤΓ Ω.ΑΒΑΒΟΣ ΚΑΛΛίΣΘΕΝΟΥΣΕΚΤβΝ.ΔΙΛΝΑΝΕΟΜ K E T H N F T O A H

Var. Ι. Hoc apographum cum Walpoliano a Boeckhio et a nobis in editione priore repetito comparanti statim apparet Walpolii aetate titulum multo melius legi potuisse, sed versum tertium totum α Walpolio cmdssnm esse. V. 1 Walp. babet ΘΕβΙΟΕΟΥΥ etc, v. 4 ΣΕΒΑΣΤΛΙ, v. 5 ΤΩΙΔΗΜΩΙ, v. 6 ΤΩΝΙΔΙΩΝΑΝΕΘΗ. l Αύτοκράτορι Καίσαρι θεώι θεού υίώι Σεβαστώι, άρχιερεΐ μεγίστο>ι, πατρί πατρίδος και του σύμπαντος ά[νθρ]ώπων γένους, και Αυτοκράτορα Σεβαστώι θεού υίώι Τι5 βερίωι Καίσαρι και τωι δήαωι Άβαθος Καλλισθένους έκ των ιδίων άνέθηκε την στοάν.

«Titulus Tiberio Imp. defuncto Augusto positus. Ababus hic est pater Orontae n. 2060. 2088 [nobis 79. 182], quod viderunt plures, in his Letronn. Rech. sur 1'Egypte p. 422, et argumento docui ad n. 2060». Boeckh. n e p e B O A i » . HMnepaTopy Kecapio Cory cLmy 6ora ABrycTy, BeiHHaSineMy nepBOCBameHHHKy, OTIXY οτβqecTBa Η Bcero nejiOB-BHecKaro po,3,a, Η MMnepaTopy AerycTy Chmy 6ora Tn6epiio Kecapio Η Hapoay ABaB,b KAJJHCΘΘΗΟΒΊ. H3X co^cTBeHHKixt cpedcmez ΠΟΟΒΛΤΗ.ΤΒ nopTHKt.

182. In oppido Oczakov lapidem vidisse Pejssonelium auctore Zieglero tradit Boeckhius. Ex schedis Rob. Woodii ed. Chaudler Inscr. ant. append. IX p. 94; ex hoc Koehler act. acad. Monac. v. VI cl. hist. et philol. p. 133 ( = Ges. Scliriften v. VI p. 298), Boeckh C. I. Gr. II n° 2088, qui titulum cum n° 2060 (nobis 79) non esse coniungendam putat. Nobis utramque titulum in eodein lapide scriptum yideri diximus ad n° 79. Exemplum Boeckhianum repetii IosPE1. ν. Ι n° 103 et hic repeto. ΟΡΟΝΤΗΙΑΒΑΒΟΥΔΙΟΜΗΔΗΣΟΙΚΟΝΟΜΟΣΕΚΤΩΝΙΔΙΛΝ ΤΗΝΕΞΕΔΡΑΝ

Hs 182—184

199

TlTULI DBDICATOEII.

«Vs. 2 Peyss. TAN, falso; ex eodem vs. 1 coniuDxi vocabula, quum CbandL divisisset quattuor priora». Boeckb. Όρόντηι Άβάβου Διομήδης οικονόμος έκ των ίδιων J την έζέδραν. De viris in titulo nominatis cf. quae dicta suot ad tit. 79. Οίκονόμον Orontae esse privatum, non publicum ministrum sibi videri mouuit Boeckhius. IIepcBc>Ai>. Οροπττ c. Αβαβα ^Ι'ΟΜΙΙΑΧ AOMonpaBiiTC.iL

HTL οο6(ΤΒ6ΗΒωχτ> cpcdcmto

eosdettn 3Kcejjpy.

183. Tabula integra marmoris candidi, supra epistylio ornata, a. 0,61 m., 1. fere 0,32, cr. 0,06, litteris grandioribus inscripta, quae etiamnuDC optime leguntur. Ed. Koekler, Memoirc sur les iles et la coursc cons. ά Achille p. 123; inde Boeckh, C. I. Gr. II n°2081. Servabatur olim Stoloae in aedibus comitis Kuscbelevi-Besborodko; inde Petropolim asportata est m museum quod dicitur Ermitage. Exscripsi et edidi IosPE 1 . ν. Ι n° 101. Hic idem exemplum repeto. IFIAPXON TQNTQNFEPI ΣΩΣΙΠΑΤΡΟΝ Η IKHPATOY ΑΝΑΞΙΜΕΝΗΣ Π ΟΣΙ Δ ΗΟΥΜΕ Τ Α Τ Ω Ν ΑΔΕΛ φ Ω Ν Ε Ρ Ο Ι ΗΣΕΝ ΤΟΝΡιΡΓΟΝΔΙΙ 10 Ρ Θ Λ Ι Α Ρ Χ Η Κ Α Ι Τ Ω ΔΗΜΩΕΠΕΥΤΥΧΙ Α

Έπί αρχόν των των περί Σωσίπατρον Νικηράτου Άναξιμένης " Ποσιδήου με τά των αδελ φών έποίησεν τον πύργον Διί Πολιάρχη και τφ δήμφ έπ' εύτυχι|α.

Var. lect. V. 9 med. ΠΥΡ Boeckh. Hodie Y litterae summa pars laesa eBt. Titulus II p. Chr. saeculo vix est antiquior. I l e p e B o ^ i » * ΠρΗ apxoHTax,L· d> CocnnaTpoMt ΗΗΚΗΡΒΤΟΒΚΙΜΈ ΒΟ r j a B t AHaKCHMeHi> ΠοοΗΑΐβΒτ> CT> 6paTt«MH ποστροΗΛΤ) cito 6aiHHK> 3eBcy-ITojiiapxy [ = rpaAOHa^a.iLHHKy] Η HapoAy Ha cnacTie.

184. FragmeDta tria tabulae marmoris candidi crassae 0,045 m. Fragmenta 6 et β a. 1884 a rusticis Parutinensibus in Olbiae ruderibus inventa anno proxime subsequenti Odessam pervenerunt w museum societatis hist, et arch. Fragmentum 6 est dextra tabulae pars, in

200

OLBIA ET VIOINIA.

Jlfc 184

qua supersunt ornameDta et reliquiae decem tituli versuum. in quibus imperator Alexander Severus memoratur, in fragmento β ad iDfiinam lapidis partem pertinenti supersunt infima. pars columnae cum basi, rudi mami incisae, et initia trium ultimorum tituli versuum. Fragmentum 6 primus edidi IosPE1. v. I add. p. 222, n°'97* ad apograplmm vera magnitudine factum, quod a Buratschkovio acceperam (inde repetiit Cagnat IrR. ν. Ι n. 856). Mox utrumque fragmentum L. Jurgiewicz separatim edidit 3H00. v. XIV (a. 188G) p. 22 sq., addita fragmenti 6 imagiue magna ligno incisa, quae et litteraturam recte repraesentat et ornameuta superne et ad dextram conservata, quorum Bensura allegoricum esse putabat Jurgiewiczius. Cum vere a. 1900 lapides Odessae in museo societatis hist. et arch. exstantes exaimnarem et compararem, vidi procul dubio ad eundem lapidem referendum esse fragmentum β ab Jurgiewiczio editum 1. 1. p. 24 et a nobis repetitum 3ΗΡΛ0. v. IV, p. 32, n° 16514, (Valde miror Jurgiewiczium id uon animadvertisse, cum utrumque titulum simul ederet). Hoc monui IosPE1. v. IV add. p. 271 ad n° 97 l , ubi simul adootavi de supplendo fragmento tfAdolphum Sonny scripsisse Φ 06. γ. V, Ι, ρ. 54. Aestate a. 1911 Β. Pharmakovskius, cum Olbiae solum exploraret, in fundamentis aedificii cuiusdam magnum tituli fragmentum invenit, cuius imaginem photographicam cum mihi Petropolim redux attulisset, primo aspectu apparuit, ad eaDdem pertinere tabulam. cuius sunt fragmenta duo supra descripta. Ex imagine a Mst. Pbarmakovskio fratre eius. artifice clarissimo, diligentissime confecta, quam yjdes p. 201*), apparet novum hoc fragmentum (α) fragmento 6 a sinistra adiuDgi et fragmento β superne. Lapide fracto nonnullae litterae sane plus minusve laesae sunt, sed ne una quidem prorsus periit. Titulus fragmentis coniunctis integer fere legitur. Tabula lata fuit (a-+-6) 0,67 m., alta ut superest (a-*-e) 0,79 m. Ornamenta eius accuratissime explicuit B. Pharmakovskius. Quam explicationem cum integram infra adferam ex editione mea mox commemoranda2), bic sufficiet monere primum a

1) Fragm. α ex ipso lapide Petropolim advecto delineayit PharmakovskiiiB, fraginenta 6 et Θ ex ectypis chartaceis et imaginibus photographicis (circa i/ 5 v. m.). 2) «HaAiiHCL· cBepxy Η CI> 6ΌΚΟΒ*Β oCpaM.ieHa pi>3HHMTJ γ3θροΜΊ>, ΒοοπροΗ3ΒθΛ«ιπ.ΗΜτ» ΦορΜυ aHTatfjieMeHTa Η ΚΟΛ0ΗΒΊ» nOCTpofiKH.

KOiOEHtJ JCTaHOBJieEH Ha DpHMO-

yrojibHbifl ocHOBaHiH. Ba3M κο.ιοιίΗΧ Kpyrjbm; CTep>KHH KOJOHHI> BHH3y KaHHejinpoBaHHbje, BBepxy Βΐιτυβ. KannT6JEI1, ΦΟρΜΒΙ

Π0

3aMBICJiy

piiSHHKa,

R0MD03HTH0fi ,

ΑΟΛΛίΒυ

pHMCKOH KailHTeJIH.

BOCnpOH3BO^HTB Ha

KOJOHHaXt

noKOHTca apxnTpaB B. HaAT> ΗΙΙΜΊ» — τρκ ΨΡΟΗΤΟΒΉ; ποί,ι> apxHTpaBOM'r> Η KpuniaMii ΦροΕτοποΒτ^ 3yoviHKn, npeACTaBJUHOIIVe Β00Πρ0Η3ΒΘΛβΗ1β ΚΟΗΠ,ΟΒ'Β CiLlOKh θ6ρ"ΒΐυβΤΚΗ IIOTOJKa Η ΚρΒΙΕΠΗ. Πθ CTOpOHaMt KpaHHHX'L· ΦρΟΗΤΟΗΟΒΊ> — aKpOTepiH Ha*iT> ΦρΟΗΤΟΗΟΚΒ

Β*Β BUftfe

ΠΟϋνΟβΛΒΜβΤΟΚ'Β.

Η BHyTpH

HXt

Π θ CTOpO-

HSOtfpaJKeHL·!

HHH aTTpn6yrL (cymbium, situla, cp. Daremberg-Saglio, Dict. des ant. III, p. 579). Πο cTopoHaMt u,eHTpa.ibHaro φp0HT0Ba u3o6pa?«eHij ro.iOBtJ AcK.ienia Η riirien (οττ> nocjit^efi coxpaunjiHCL· jnnib i iacni BOJOCL II ΓΟΛΟΒΗΟΓΟ ηοκροΒα). BHYTpn 3ΤΟΓΟ ΦpoHTOHa — wk SM^H B-L CIIMΜβτριΐΗΗΟΜΐ» pacnoao/Kemu, aiTpnuyTiJ AcKaenia Η Furieu. Me^Ay 3Ji^HMn coxpaHn.iacB eme nacTL· n3o6pa»eiiifl Kpyraaro npcAMeTa; n3o6pa/KeHL·! 6UJIH, Β-ΒροητΗο, oiaja Η 3Η0Χ0Η, το/Ke o6tiMHtie aττpH6yτL·J 6oroBi>-i^'tjiHTeJiefi (cp. Baumeister, Denkmaler, I, p. 139, pnc. 151 Η 152). Πο CTopoHaMt n,enTpa.ii>Haro ΦροΒτοπβ Bbip^3aHu eme ^Ba njromeBue jiHCTa, iwBiomie jmnib AeKopaTBBHoe 3HaxieHie. CHapy^H npaearo ΦpoHτoHa npe^CTaBjeHa roJOBa nocHjOHa, a ΒΟ ΦΡΟΗΤΟΗ·Β ΒΤ> y m y — Tpe3y6eaT>

ΓΟΛΟΒΒΙ

( Η Β / Κ Η Λ Η HaCTL· Tpe3yOII.a ΠΟ^Τ> ΑβΛΒΦΙΙΗΟΜΙ, Ha piJCYHKt

Η OK040 ΗβΛ EOJiyBe-

no cnyMafiHOMy HeAOCMOTpy nponymeHa) Η Αβ.ιι>ΦΗΗτ>, aTTpaoyTbi nocnAOHa. BHyTpa φpoBτoHa n3o6panieHa, oneBHAHO, rojiOBa cynpyrH 6ora ΑΜΦΗΤΡΗΤΒΙ». .

pa3HEdx,B 6ΟΓΟΒΊ>. Ha ΧΕΒΟ2 CTopoH^ cpa3y MOHVHO onpefihjum» CapanHca πο MOAIK) ΗΛ eFo ΓΟΛΟΒ-Β. Β Έ nepBOirb ΦρΟΒΤΟρί» CJT&Bft'— TOJlOBa έθΓΗΗΗ

Αβρπ,β; 6ΟΓΗΗΛ, ΟΗΘΒΙΙΑΗΟ, HcHAa, a Beaepne— ea O6BIM-

Jk 184

201

TlTULI DEDICATORn.

dextra caput esse Sarapidis, alterum Isidis, tertium Hygieae, quartum Aesculapii, quintum Amphitritae, sextum Neptuui. Inter columnas titulus satis quidem diligenter, sed rudi manu exaratus est, multis litteris inter se ligatis (litterarum altitudo v. 1 est 0,027 m., reliquorum circa 0,023), et in omnibus tribus fragmentis optime conservatus est. V. 9 extr. lapicida duabus vel tribus litteris (in quibus fortasse erravit) erasis foliolum posuit. Omnia fragmenta coniuncta edidi IIAK fasc. 45 p. 1 sqq.

h·ΑΪΡ·C&YWYAAEAIWI ^YTYXH: ΤΥΧΗ

\ΛΓΑ^Η

Υ ΠΕΡΤΗΓΤΦΥΚΥΡ I^Ate>KPAW££

10

KAIIFfACI^NO\i»YKAltoYMA]AN ΚΛΙΥΓΕΙΛΕ ΚΑΙΕ ΥΠΤΑθΓΑ(\Κη^ΛΕΚ ^ E ^ C E I T K ^ O I C CAPAUI KAIEICI ΚΑΙΑΠΚΛΗΠΙΜΚΑΙΫΓΕΙΑΚΛΙΓ»·ΠΕ]Δ·Μ|kl ΑΥΡ -frYAIAJSftCAAE XAhUWY Τ&Υ C ^H^ycAn^EiiAiWNCYrij PATWEIKAI^PAIJ IWSffl

V. 12 aut κα[τεσχεύασεν] fuit, aut χα[θιέρωσεν]. Ad supplendam vocem, quae Mt v. 10 extr. et v. 11 in., animadvertendum est post και eam litteram, cuius summa pars sola conservata est, aut Ο faisse, aut ^ ; deinde apparet lineola obliqua, quae non potuit pertinere nisi ad litteras Y, X, Y; tum perierunt, quantum ex spatio colligi licet, non plus quam duae 36

202

OLBIA ET VICINIA.

Jfe 184

litterae; denique v. 11 in. litterae D verisimillime referri possunt ad terminationem dativi plur. tertiae declinationis. Quae cum ita sint, vox θ[υρί]σι cum maxima veri specie suppletur. Totum textum igitur ita legimus: Τυχϊ) άγαθγ}. 'Γπέρ της του κυρίου Αυτοκράτορος Μ(άρκου) Αυρ(ηλίου) Σιουτ\ρου 'Αλεξάνδρου τύχης καί ίερας συνκλήτου και στρατευμάτων 5 καί υγείας καί εύσταθίας της πόλεως θεοϊς έπηκόοις ΣαράπΕ καί Εισι καί Άσκληπιω καί Τγεία κ[α]ί Ποσειδ(ώ)νι Αύρ(ήλιος) Ιουλιανός 'Αλεξάνδρου τους νηοϋς από θεμελίων συν τη στοά 10 καί κεραμώσει καί θύραι[ς] καί θ[υρί]σι εκ των ιδίων τη π[ατρίδι] κα[τεσκευασεν]. l

Titulus optime confirmat. quod aliunde iam scimus, Olbiam a Septimii Severi temporibus Romanorum imperio paruisse et partem provinciae Moesiae Inferioris effecisse. Cf. in libro nostro H3CAn>d. o6z Odimu p. 207 sqq. et B. Pharmakovskii de Olbia commentationem Lexico encyclop. a Brockhaus et Efron edito insertam (t. II suppl. p. 340). Hunc statum a. 248 noDdurn fuisse mutatum probat titulus Latinus, queni M. Rostovzev explicuit supra, n° 167. Senatum RomaDiim uoa cum imperatore m titulis municipalibus oppidorum Graecorum, ac maxime quidem in proyinciis Moesia et Thracia, commemorari solere Rostovzevius probavit in proecdosi nostra pennultis titulis collectis, ex. c. Cagnat, IrR. I, 613, 705, 718, 754, 766, 787; ΙΠ, 38, 287, 1274, 1353 etc. Ε titulis patet hanc commemorationem coepisse a Traiani aetate, Antoninis et Severis imperantibus maxime divolgatam esse et usque ad medium saeculum tertium p. Chr. esse usurpatam. In titulis Latims rarissime illam obvenire animadvertit Rostovzev. Quae cum ita sint, non est opus hanc senatus et exercituum Romanorum commemorationem cum Alexandri Severi in Orientem expeditione coniungere, quod proposui &3CAn>d. οδζ OAbeiu p. 208. Titulus probat Olbiopolitas Alexandro Severo imperante vitam quietam et prosperam egisse, BI quidem nova permagna aedificia exstruere potuerint. Quamvis in titulo dictum sit Aurelium Iulianum dis commenioratis «templa» (νηους) aedificasse, nobis tamen de una potius aede in tres partes sive cellas divisa videtur esse cogitandum, in quibus di illi ut θεοί συνναοι fueriot colendi. Ut ita titulum intellegamus, ea re maxime adducimur, quod vox στοά numero singulari posita est: una enini porticus in tribus templis diyersis" esse non -potuit. De more ipso complures deos in imo templo colendi

Jfe 184, 185

203

TlTULI DEDIOATOMI.

cf. quae dixit Rostovzev HAK. f. 40 (a. 1911), p. 21 sqq. De dis, qui in,hoc titulo commemorantur, Olbiae cultis v. quae nos scripsimus HAR f. 45, p. 7.

ΠβρβΒο,ϋ,Ί». C'L· ΑουρωΜχ cHacTieMi>. 3a cnacTie rocnoAHiia HMnepaTopa MapKa ABpeaifl Cesepa ΑιβκcaHApa Η cBHineHuaro ΟΗΗΚΛΗΤΛ Η BOHHCTBT> II 3a 3j,paBie Η ojarocTOHHie ropoaa 6orain> ΜΗΛΟΟΤΗΒυΜί» CapanHcy Η IICB^E, ΑοκΛΗπίιο u Ilriet Η nocH^ony ΑΒρβΛίϋ XOjriairL cum AjaeKcaHApa ΒΟ3ΑΒΗΓΊ> xpaMLi OTB ocHOBaniH CT> nopTHKOM-L·, HepemriHofi pa6oToii, χΒβρΛΜ» Η OKHaMn M3-B co6cTBeHHbixi> cpedcmeb AJJI oTeqecTBa. ~~~~ 185. FragmeDta tria tabulae marmoreae vilis, altae 0,38 m., cr. 0,04. Tabula aetomate acroteriis praedito et pilis suffulto ornata erat; quae ornamenta, ut titulus ipse, rudi admodum manu sunt facta. Fragmenta α et β Olbiae circa a. 1877 inventa apud Maievskium servabantur donec a. 1892 museo Surutschaniano inlata sunt. Fr. α latum est 0.21 m., fr. β 0,33. Edidi ImS. p. 10, n° 14, addita lapidis imagine in tab. Π, et iterum ectypo chartaceo usus IosPE1. v. IV n° 26. Fragmentum 6 UDdique fractum (pilae particula servata est ad vv. 4 et δ) latum est 0,15 m. Ed. L. Jurgiewicz 3H00. v. V p. 591 n° 2, litteris vulgaribus. Exscripsi in museo societatis Odessitanae et edidi IosPE1. ν. Ι n° 104. Nunc video hoc fragmentum eiusdem esse tabulae, cuius sunt α et
6 5

Var. leci. fr. 6. V. 2 10ΓΑΑΡΧΟ, v. 3 extr. Σ. ΥΣΕΙΔ, v. 5 in. ΡΟΥΔΙΣΤΕΤΑ Jurg. 26*

204

OLBIA E T VICINIA.

JTs 1 8 5 , 186

Titulum in integrum reetituere ne addito quidem fragmento f! contigit. l

[Tuyjrj άγαβί). [Έ~]ι άρχό[ντων των] ~ερ! Πα.νήιον Μητά[γ]ου α' άρχο[ντεύων Α]ύρ. Βασιλεύς Καλλι σθένους, φύσει δ[έ ] το στρατήγιον 5 άνεσκεύασεν ομ . α . [ί]ε[ρ]οϋ διστεγα ττο[ιήσας κα]ϊ τάς ~ύλας [άν]έθηκε[ν έ]κ των ιδίων.

Praetorium 'Olbiopolitanum primum hic coumiemoratur. Nomina quae sunt Πα. νηιος (an Π. Άνήιος?) et Αύρ(ήλιος) Βασιλεύς nondum obvenenmt inter Olbiopolitana. Propter litterarum et orDameDtorum similitudiuem titulus aetate suppar videtur numero 184, Imperatoris Alexandri Severi nomine iDsigni.

CLASSIS TERTIA. S t a t u a r u m subseriptiones aliique tltuli honorarii. a. Tituli. in quibus homines honorati dis dicantur. 186. Basis marmoris candidi a sinistra spectanti mutilata. a. 0,28 m., 1. 0,69. cr. Ο,δδ. In superficie foramina duo exstant, quorum alterum quadratum colnmnae infigendae yidetur inserviisse, alterum oblongum statuae adfigendae, iu iiifiina parte alia duo foramina rotunda eis similia, quae sunt in lapide n° 25 (v. Uvarovii adDptationem). Quae cniDam usui sint destinata, noDduin certo constat^.Fronti titulus diligenter incisus est octo versibus constans, e quibus duo aliquanto maioribus litteris scripti (a. 0,015 m.) dedicationem continent, reliqui sex litteris miDoribus (a. fere 0,01) incisi epigramma dedicatorium tribus distichis elegiacis compositum. Recentiore aetate totus titulus de industria instrumento acuto laesus est ita? ut pleraeque litterae prorsus perieriDt, nonnullae in rasuris distiDguantur, paucissiraae integrae maneant. Ed. Ern. de Stern 3II00. v. XXIII, ρ. δ sq., D° 5. litteris vulgaribus. addita lapidis inmgine io ziuco. Ego ipse m. Maio a. 1900 litterarum reliquias qua potui diligentia e lapide exscripsi et edidi IosPE1. v. IV add. p. 300, n° 459, addita imagine zincotypica (non ea, quam dedit Sternitis), quae tamen ad imaginem photographicam tam obscuram facta est, ut litterae vix distiDguantur. Lapis hieme a. 1900 in Olbiae ruderibus inventus Odessae servatur in museo societatis hist. et arcbaeologicae. 1) Sternius dicit h a e c : «H.a HiiJKHefi cTopoirL· HaxoΑΗΤΟΛ ^ e a yrjiy6jieHiii

m> ΒΗ^Ϊ*

TmaTeji>no

nojiyruapHKOBTb, — noBHAHMOMy, ι^οΑβοτο-η»

m,I]X1> Π0ΒΒ1ΙΰΘΗΪΛ DpHlOAHJIHCb KaiCL· pa3Tb ΒΊ> 3ΤΗ BU-

ΟΚ&Λ&ΗΗΙ>ΙΧΊ>

^ojr6jeHHBie nojiyniapHKH. B c e 3το npncDoco6jieHie c j y -

noc,TaB.ncHT>

WHJIO, B-ΒρθίΙΤΗΟ, KT> TOMy, ιΙΤθ6Η HCJlB3iI 6UJIO CftBHraTB

6 b j J t Ha nocTaMeHTt, Ha κοτοροΜχ Aaa cooTB*tTCTByK>-

ni»eAecTarL· Η cTaTyio ci> noCTaMeHTa».

JHs 1 8 6

TlTULI HONOItAHIT. J

20.5

**8w>gia%frjsi;

4 ^ » Δ ·>/θ'Μ #"*·'© Υ ΡΟΥ A ^ v ^ . x t o y ^ ^ ^

Duo versus dedicationem continentes, quamvis misere laesi sint, cum magna veri specie restitutratur, epigramma vero neque SterDio restituere contigit, neque nobis. Nomen dedicantis Nikitinus et Korschius conlegae doctissimi eruerunt ex epigrammatis versu tertio. Magis minusve probabiliter suppleri possunt haec: [Νιχόδρο]αο< Διονυσίου [γυμνασ]ιαρχΥ)<τας [τον υί]όν Διονύσιον Έρμ[ήί] και Ήρακλεΐ. [Έρμ,είαι] τάδε δώ[ρα ττερικλυτά, θαϋαα ίδ]έσθαι (?) [θ]η[κε] και Άλ[κεί]δα[ι] ξυ[νά~ —~φέρ]ει Ν[[χέ]δροα[ος χ]ουρου Δ[ιον]υσίου [είνεκα νίκης] [ένθ]ά[δ ? ] αι&λοοόρου [—~έπί] σταδίου. νιχά[σας] κραν[αώι ζ~ — ζτζ — _ ~ — 3 ] [— w] έφ'ί[χερό[εν — — ] ήιθέ[οις?]

206

OLBIA ET VICINIA.

ΛΗ

186—188

Propter litteraturam titulum ad tertium a. Chr. saeculum libenter rettulerim. Donarium Mercurio et Herculi dedicatum est, sine diibio, afc certaminum patroDis (cf. Kaibel, Epigr. 942, 943). Dignum est quod memoremus aliud quoque epigramma eiusdem fere aetatis, Herculi Olbiae dicatum (n° 179), similiter de industria instrumento acuto esse mutilatum. Facile coniecerit quispiam Herculis cultum Olbiae illa aetate aliquam ob causani abolitum esse et nomen eius in monumentis consulto erasum. Praeterea monendum est γυμ νασιάρχου murnis in titulis Olbiopolitanis (si quidem recte id v. 1 extr. rcstitutum est) primum hic obvenire. 187· Titulus lateri dextro eiusdem lapidis iucisus. cuius in parte adversa est decretum in Carzoazi honorem factum, quod supra dedimus n. 39. Edd. Jurgiewicz, Ussing, Surutschan 11. ibi laudatis. Exscripsi et edidi IosPE1. v. 1 n° 105. [Ό δήμος] Ευρησί8ιον Δημητρίου Διί Βασΐλεΐ [αρετής] ένεκεν και εύνοιας της εις αυτόν. Titulum hunc Getica Olbiae vastatione antiquiorem esse yidit Ussiog; equidem ad tertium maxime a. Chr. saeculum eum rettulerim, quantum in qnaestiombus de titulorum aetate solis litteraturae indiciis niti licet (cf. quae dixi ad tit. 179. ubi simul monui Heuresibium hunc fortasse etiam in indice n° 201 commemorari). Apparet lapidem, qui primo Heuresibii statuae pro basi fuerat, aliquot saeculis post, statua iam tum deleta, ad decretum Garzoazianum incidendum esse adhibituin. Utrum lapis eo tcmpore a sinistra abscisiis sit, quod quadratario nimis yideretur magnus, an basis tota e duobus composita fuerit lapidibus, quorum alter iam antea perierit, hodie non liquet. Utcunque est, si basis magnitudinem consideranms, probabile fit Heuresibii statuam fuisse equestreml). Quas ante Geticam certe vastationem viris de patria optime meritis posuisse Olbiopolitas Nicerati titulus (n° 34) docet. Ex eodem quae ad sinistram perierunt supplevi (cf. etiam nn° 25 et 188). I T e p c B O A i > . [ΓΤαρθΛ'ΐ>] nocommiAi. EBpnciiBiii ^HMHTpieBa 3eBcy IXapio 3a ero [AOG.ICCTL] II oJiarocKJioHHocTb KT> ceofc.

188. Basis marmoris subcaerulei iotegra, oraamentis carens, a. 0,23 m., 1. 0,75, cr. 0,68. In superficie exstaut caveroae duae formae ovatae, statuae pedibus iufigeDdis sine dubio destinatae. Parti anticae titulus diligentissime inscriptus est litteris imparibus, circa 0,025 m. altis. Edidi EAK. f. 33, p. 41, n° 1, addita imagine ex ectypo chartaceo delineata (Ye v. m.). quae hic repetitur. Exstat etiam 3II00. v. 29 (1911), prot. p. 35, litterisyulgaribus. Lapidem auctumno a. 1908 Consilio Iinp. Arcliaeologico rusticus quidam Parutinensis vendidit. Ubi et quando inventus sit, non constat. Exstat nunc Odessae in museo. 1) In ea parte, quae Carzoazi decretum inspicienti est aversa, i. e. in sumina basi, unum videtur superesse forameu formae quadratae; quod tameii accuiatius inspi-

cere non licuit, quoniam lapis maximne molis in Surutschani museo parieti adpositus loco moveri non potuit, <;iim eum examinarem.

Jfe 188. 189

TlTULI HONOHAKII.

207

Ο Α Η Μ ο£ Π Α Ν' Τ Α Κ Λ Η Ν / ^ Λ Ε ο ^ β ρ ο Τ ο γ Τ Ο Ν Ε Τ Ε Ρ Γ Ε Τ Η Ν ΚΡΑΝΑΕ! Ό δήμος | Παντακλήν Κλεομβρότου [ τον εύεργέτην Ήραχλεΐ. Ε tribus iam l titulis Olbiopolitanis novinius nomen Cleombroti Pantaclis f.. divitis civis Olbiopolitani, de patria optime meriti. Titulus n° 179 testatur eum turrim a se exstructam Herculi et populo dedicasse; e titulo 180 videmus eum pyloDem et moenium partem (σχοινιαίαν) exstruenda curasse; denique in indice civium Olbiopolitanorum n° 201 nomen eius bis inscriptum est. Omnes hos titulos decreto celeberrimo in Protogenis bonoreni facto (n° 32) aetate suppares videri demonstravimus (v. ad n° 179). Civis, cuius Domen in hac basi legimus, Cleombroti illius pater videtur fuisse, non filius, quoniam tituli litteratura manifesto antiquior est, quam litteratura Cleombroti titulonim. Videmus igitur patrem quoque Cleombroti tam bene de patria esse meritum, ut cives eum ευεργέτου nomine et statua bonoraverint. Inde quod populus Pantaclis statuam Herculi dicavit, Cleombrotus autem turrim suam Herculi et populo. facile conieceris Herculem in Pantaclis gente praecipue esse cultum. I l e p e B O ^ . HapoAT* IlaHTaKJia KjieoMBpoTOBa, eeoeio OJiaroA^Teja, nocejtmuA* Iipaiay.

189. Basis marmoris albi fere integra (nisi quod anguli dextri particula fracta est), alta 0,32 in., 1. 0,70, longa 0,85. Supra cavernae duae exstant formae ovatae, altera maior, altera minor. Titulus fronti incisus Jitteris 0,02 m. fere altis etiauinunc bene legitur. Exscripsi Mosquae in museo Mstorico (inter Buratschkoviana) et edidi IosPE1. ν. Ι n° 106. Hic ex imagine photographica ab Oreschnikovio suppeditata accuratius delineandum titulum curavi (circa 2/e v. m.).

Λ'ΓΡΟΤΑ^:^ΑΙΓΟΙ:ΙΑΕΟ^ΟΙΛΔΕ:ΑΦΟΙ ΤΟΜΡΆΤΕΡΑΑΙΟΝΥΣΙΙΟΝ^^ΟΛΑΛΝΙ

ΑΕΛΦΙΝΙ^ι

ΙΕΡΗΣΑΠΕΝ-ΟΝ

Άγρέτας χαι Ποσιδεος οι αδελφοί | τορ. πατέρα Διονύσιον (·Απ]όλλωνι j Δελαρινίωι (ερησάμενον.

208

OLBIA ET TICINIA.

Jk 189, 190

De tituli aetate v. ad n° 179. Aiollinem Delphmium Olbiae cultum ex lioc titulo primum cognovimus (nunc vide etiam n° 103). Dionysius quidam Agrotae f. in tit. 201 (col. 2 v. 27) occurrit; quera non diversimi esse ab lioc Agrotae et Posidei patre adniodum est probabile. I I e p e B O A ' i » . Ιψίΐτι,π Ar]»cmi n lloewii noco/imiuu cnoero οτυ,α ^ioBiici;]. ;Kpt,liccTHOBaniiiaro ΑΠΟ.Ί.ΊΟΗΥ

190. Basis integra marmoris subcaerulei a. 0,3G m., 1. 0,99, longa 1,35. Superficies levis est, foramiuibus ad pedes statuarum infigeudos carens, sed apud marginem posticum tres cavernas rotundas habet. Pars adversa ad sinistram perquam laesa est eo ipso loco, ubi titulus α incisus erat, cuius versus primns totus fere periit, ex altero versu non supersunt nisi litterae quattuor, versus vero tertius integer mansit. Ad dextram 0,17 m. distat titulus h quinque versibus constans optime conservatis. Uterque titulus eadem manu diligentissime exaratus est. Edidi IIAK. f. 10, p. 8, n° 5, cum imagine ad ectypum chartaceum delineata, pro qua hic minorem praebeo, locis laesis accuratius indicatis (α/10 γ. m.). Lapis aestate a. 1903 in Olbiae ruderibus a Pharmakovskio inventus est in magno tumulo prope muruin aetatis Romanae destructum, cui immissum eum fuisse conseiitaneum est. Servatur in vico Parutino dicto.

Titulum α ita legendum esse puto: .ω . .. [Έ]πικ[ράτης Νικηράτου] Οπερ της θυγατρός. In versu primo nomen filiae Epicratis periisse consentaneum est et fortasse deae nomen, cui Epicrates pro filia solvit votum. b

Τιμώ Ύψικρίοντος «υγάτηρ, Έ-ί/ράτου γυνή. Έτϊίκράτης Νικηράτου WoiiuAti ίεοτ,σαυιένην.

Jk 190. 191

TlTuLl HONOKARJL

209

Epicratem himc nou diversum esse ab eo persuasum mihi habeo, qui patrui Eubioti Aristonis f. statuam dedicavit, ut moostrat titulus n° 191, qui quomodo recte legendus sit, hic ipse titulus nobis indicavit. Tituloium litteratura probat fuisse Epicratem tertio s. altero a. Ciir. saeculo. Magno indici civium Olbiopolitanorum, quem infra dabimus sub n° 201, ascriptus est Άριστων Νικηράτου, quem ad eandem pertinuisse familiam noruina probant. Si coniecerimus eum fratrem Epicratis huius fuisse, statueDdum erit titulos liosee dedicatorios eiusdem fere aetatis esse, cuius est index (cf. ad D° 179). Q.uae coniectura si vera est, stemma habebimus lioc: Άριστων

Νικήρατο; Άριστων (n° 201)

Εύβίοτο; (n° 191) Τιμώ 'Γψικοέοντος Έτϊίχράτης (n° 190) (nn° 190.191) θυγάτηρ NN. (n° 190)

Antequam hic titulus inventus est, Diaoam Olbiae cultam esse e nummis solis conicere licebat (cf. Hirst, The cults of Olbia. Jovrn. of hell st. 23 p. 28 = EAK. f. 27 p. 112). Sacerdotes Dianae Don δια βίου eligebantur (ut patet e part. aor. ίερησαυιένην), sed fortasse quotannis e mulieribus nobili loco natis. I l e p e B O ^ H a ^ n H C u l>. TUMO, ΛΟΗΙ» HncuKpcoHTa, >neHa EnnKpaTa. EnHKpan. ΗιικΜρατοΒΊ. nocenmuxb JKpeHec-TBOBRBmyK) ΑρτβΜΗΑ'ϊι.

191. Basis marmoris cinerei integra, a. 0,35 m., 1. 0,71 totideinque longa. In superficie exstant foramina duo statuae pedibus infigendis destinata, in fronte titulus integer, facilis lectu. Litteris vulgaribus editus est in diario Odessttano, quod inscribitur Odeccfcia Hoeocmu, a. 1897 n° 4041 (inde rep. in Apxeo.m. use. u 3aMmnKu} ued. MOCK. ApxeoAOi. Ofiw*., 1897, p. 290). Lapis .a. 1897 in area Gregorii Niculae rustici Parutinensis effossus Kischioevum transportatus est in museum Surutechanianum. Ectypo chartaceo usus edidi IosPE1. v. IV n° 27 (inde repetiit litteris minusculis F. Bechtel, Saminlung d. griech. Dialekt-Inschriften v. III, 2 (1905), p. 650 n° 5550). Quomodo rectius legendus sit titulus, indicavi EAK. fasc. 10, p. 9. Hic titulum ex ectypo accuratius delineatum (]/6 ν. m.) praebeo.

Ε ΥΒίοΤοΣ

ΑΡΙ^Τ-Π-Νο^

ΕΠΙΚΡΑΎΓΗ Σ" ΝΙΚΗΡΑΤΟΥ -ΓΟΝ4ΘΕ: ]ΟΝ

Θ Ε Ο Ε ΤΟίΣίΕΝΣΆΜΟΘΡΑΙΚΗ^ ΙΕΡΗ Γ Σ Ι Α Μ Ε Ν Ο ·

Εύβιοτος Άρίστωνος. Έτπκράτης Νικηράτου τάν θεΐον ί*εοΐς τοις εν Σαριοθράικη[ι] ιερησάμενον. 27

210

OLBIA ET VICINIA.

Jk 191 — 193

CabiroB Olbiae esse cultos primum ex hoc titulo cognovimus. De tituli aetate ct de Eubioti familia v. quae diximus ad n° 190. n e p e n o A i » . ΕΒΒΪΟΤΊ, cwn, ApncTOna. ΕιΐΗίφαττ» ΗιικπρατοΒΊ, jwce/imuAi AW°, >KpeMecTBonaBiiiaro Cor&wh CaMoepaKiHCKHMt.

192. Basis marmoris albi a. 0,36 m., 1. 0,73, 1. 0,675, supra ab a.ngulo Binistro mutilata. In superficie duae parvae cavernae rotundae, tertia maior quadrata apparent, infra statuae pedum vestigia supersunt; inde patet basim bis in usu fuisse. Titulus m fronte litteris 0,025 — 0,03 m. altis exaratus facillimus est lectu. Mosquae exscripsi in museo historico (inter Buratschkoviana) et edidi IosPE1. v. I, n° 107 (cf. add. p. 223). Hic titulum accuratius delineatum repraesento ex imagine photographica, quam Oreschnikoyii benignitati debeo (circa */7 v. m.).

ίΚτοαογΔίοΝΥοιογ ΉΡΟ^ΡΑΤίΔΟΥΓΥΝΗ N ΡΑΊΙΔΚΦίΛΙ ΝΟΥΤΗΙΜ^ΑΥΤΟΥΓΥΝΑΙΚΑ ΜΗΤΡΙΘ€ u/NiePHCAM€NHN r

[Ή δεΐνα . . . ,]ωντο; του Διονυσίου [θυγά]τηρ. Σωχρατίδου γυνή. [Σ]ωχρατίδης Φιλίνου την εαυτού γυναίκα Μητρί θεών ίερησαμένην. Litteratura indicat imperatorum Romanorum aetatera. De deorum matre Olbiae culta cf. supra ad n° 170. Nomen patris mulieris certo suppleri nequit (potuit esse Δηαοκώντος, ΊΗροσώντος, Ξενοφώντος, sim.). I l e p e B O A i » . (TaKaa το), dout ...OHTa cuna JioHncieBa, meHa CoKpaTH^a. ΟοΐφΛτιυα» ΦΜΛΙΙΗΟΒΧ ΠΟΟΘΑ* rnuA* CBOK» meuj, wpeHecTBOBaBiuyio JMaTepii 6ΟΓΟΒ-Β.

193. Tabula lapidis rubri (valde dubito, num lapis sit marmor, ut adfirmat Koehlerus) superae fracta, alta 0,50 m., 1. 0,56, cr. 0,13. Tituli litterae 0,055 m. altae sunt. Ed. Koehler act. Acad. Monac. v. VI p. 154 ( = Ges. Schiften v, VI p. 315), inde Boeckh, C, I. Gr. II n° 2086.

Α* 193 — 195

211

TlTULI ΗΟΝΟΕΑΒΠ.

Exstat Odessae in museo societatis, quo delata est e tabulario geographico oppidi Nicolajev. Exscripsi et edidi IosPE1. ν. Ι n° 108. Hic ex ectypo chartaceo accuratius delineatum titulum praebeo (*/9 y. m.).

*50ΙΝΟΝΙΟΥΜ/Ϊ ίΟΔαΓλΤΟΝΙ ί'ΚΤΤΗΕΛΝΔ^ GE01L

[Γάι]ον Ά[τ]είλι[ον] .Motvov '[ουλία Θεοδώρα τον εαυτής ανδρ[α] θεοϊς.

Var. led. V. 1: ΟΝΑΤΕΙΑΙ — ν. 2 in. ΛΟΙ —ν. 4 in. AY Koehler. Idem litterae sibilantis formam Σ dedit. V. 1 quod Boeckhius Koehlemm secutus restituit [Μάοκ]ον, spatii rationibus minus bene coDYenit; cognomen quod fuerit, ne ipse quidpin indagare potui. Titulum Romanae esse aetatis ex ipsis viri et mulieris nominibus conligitur. I l e p e B O A i » . ΙΟ-ΙΪΛ GeoAOpa cBoero MjHia Γ8Λ'ΑΤΗ^ΙΛ Mima(?) noceAmuAa 6oraMi>.

194. Frustum basis marmoris subcaerulei Olbiae inventum. V. 1 litterae reliquis aliquanto maiores sunt. Exscripsi in mtiseo Universitatis Kioviensis m. Maio 1893 et edidi 3EPA0. v. VII. p. 85, n° 146 l et IosPE1. v. IV n° 40. Hic idem exemplum repeto.

0 2Δ/0-Φ

AEAYTof ^PH#*J^Er JgiNizKi*in

V. 3 videtur partic. ίερησάμενος vel ίερησααένη aliqno casu positum esse. Inde suspicari PQSsumus titulum in honorem sacerdotis alicuius esse scriptum, cuius statua basi fuerit imposita. Cf. supra nn° 188—192. Titulum saeculo II p. Chr. DOD recentiorem habeo.

b. Tituli deorum commemoratione carentes. 195. Tabula marmoris flavi infra fracta, supra epistylio ornata, quod nunc mutilatum est, a. 0,37 m. totidemque lata, cr. 0,13. Ab epistylio 0,17 m. distat titulus diligentissime 27*

212

OLBIA ET YIOINIA.

Λ^ 19δ

exaratus, quem non superesse integrum valde dolenduin est. Ed. E. de Stern 31100. v. XXIII, p. 12, n° 7 (et iterum Germanico sermone Jahrcshcffc cl. Ocsfnr. arch. Inst. v. IV, 1901. Beibl. c. 54 sqq.; cf. Karabacek ibid. c. 61 sqq.) cum imagine zincotypica, quam repetii IosPE1. v. IV add. n° 460 et hic repeto. Litteris minusculis repetiit Bechtel

Quod Sternius v. 3 supplendum proposuit Φίλτεω δε πα[ίδα όργυιάς], metrum ofFendit. Litteratura et genetivorum formae ionicae quae sunt Λημαγόρεω et Φιλτέω probant titulum quarto a. Chr. saeculo nequaquam esse recentiorem. 'Αναξαγόρας et Δημαγέρας nomina in titulis Olbiopolitauis nondum obvenerunt, Φιλτης bis legitur in titulo n° 201. Metro non όγδοήκοντα convenire, sed ioDicam formam όγδώκοντα monuit Bechtel. Celebratur epigrammate Anaxagoras quidam Demagorae f.. qui (in certamine sine dubio) sagittam 282 org. = 521.6 m. Gall. misit. Simillimo argumento est epigramma DOtissimum Phaylli Crotoniatae statuae subscriptum1): Πεντ' επί πεντήκοντα πόδας πήδησε Φάϋλλος, δίσκευσεν δ1 εκατόν πεντ' άπολειπομένων.

Epigramma in Anaxagorae honorem' positum ideo gravissimi momenti esse. quod primuni iodicet, quam longe sagittarii veteres sagittas mittere potuerint, recte animadvertit Sternius. Idem in tituli comiueDtario de sagittandi veterum arte et de arcuum generibus diligenter egit, adhibita epistula a G. Luscbano professore Berolinensi accepta, quocum epigramraa communicaverat, et eiusdem de veterum arcubus commentatione in Festschrift fiir 1) EpigramiDa a multis scriptoribus allatum v. apud I praeter anthologiani Th. Pregerum, Inscr. Graecae uietricac ex scriptoribus | n° 142.

collectae (Lips. 1891), p. 112,

Λ?. 195 — 198

TlTULI ΗΟΝΟΚΑΉΙΙ.

213

Ο. Benndorf (Vind. 1898), ρρ. 188—197. Cui commentario cum nihil babeam quod addam, satis habeo commonere sagittandi certamina Olbiae instituta Scytharum vicinorum more recte explicuisse Stermum, quippe quae apud ceteros Graecos ea aetate, quam historicam Yocare solemus, non fuerint in usu. Cf. nimc E. Bulanda, Bogen imd Pfeil bei den Volkern des Altertums (AWandl. d. arch.-cpigr. Sem. d. Univ. Wicn, v. XV, Wien u. Leipz. 1913), p. 125 sqq., ubi hic quoque titulus repetitur e Sternii editione Germanica. I l e p c B O A i » . Π cmialvrejMTByio, MTO caanHwfi AHaKcaropi. cum. ^uiaaropa nycTiun* CTpfcjiy na AIVLCTH BOceMWCJirL ΛΒ1> oprin, ΨΗ.Ί!>ΤΑ w e . . .

196. Basis marmoris caerulei a sinistra parte fracta, lata nunc quidem 0,38 m., alta 0,22, loDga 0,77; ID superficie exstat foramen satis magnum formae ovatae. Tituli litterae 0,016 altae optime leguntur. Exscripsi Mosquae in iauseo historico (inter BuTatschkoviana) et edidi IosPE1. v. I, n° 111. Hic idem exempluin repeto. vac.

οΛΛ^Νίογ

[Ό aut ή οεΐνα Άπ]ολλωνι'ου.

vac.

Propter litteramm formas titulum ad IV aut III a. Chr. saeculuin rettulerim. 197. Lapidis descriptionem v. in lemmate n° 98. Ε titulo antiquiore, cuius ibi mentionem fecimus. non supersunt nisi trium ultimorum versuum initia. Vv. 1 et 2 litterae altae suut 0,015 m., v. 3 aliquanto maiores. Exscripsi et edidi IosPE1. v. I, n° 112. Hic idem exemplum repeto cum ectypo chartaceo iterum collatum. ^APXH Μ Υ Ρ Ο

c HoDorarium fuisse hunc titulum perquam probabile est. V. 1 fortasse fuit [γυμνασι]αρχή[σαντα] yel simile aliquid. Litterae quae v. 3 supersiiDt ad artificis nome.D pertinere videntur. Titulus proxime praecedenti aetate suppar putandus est.

198. Pars sinistra basis marmoris cinerei a. 0,22 m., 1. 0,31, longa 0,21. In summa basi caverna exstat quadrata, lg. 0,09 m., 1. 0,13. In parte antica conservatae sunt magna pars coroiiae sculptae et tituli pars. Edidi HAK. f. 10, p. 10, n° 6, cum inmgine zinco expressa (*/ ν. m.), quarn hic repeto.

214

OLBIA ET VICINIA.

Jfe 198,

199

Lapidem Olbiae inventum Consili© Imperialt Archaeologico S. Tarnogurski a. 1901 dono dedit intercedente Pharmakovskio. Exstat in museo quod dicitur Ermitage.

Όλβιοπολεί[ται έτίαησαν τον δεΐνα?].

Fragmentum pertinere ad basim statuae ab Olbiopolitis in honorem viri alicuius beue de civitate meriti positae conseDtaneum est. Litteratura ultimo a. Chr. saeculo non est antiquior,

191). Pila iutegra marmoris albi, alta 1,55 m., 1. 0,46, cr. 0,20. HaDC primo ab Adoa quodam Olbiopolita in memoriam T. Flavii Achaemenis Bcmporani positam fuisse patet ex duobus titulis. pilae utriraque iuscriptis, quos edimus sub n° 202. Centum fere aDnis post eadem adhibita est, ut fieret basis statuarum Caracallae et Getae ab Olbiopolitis publice positarum; id apparet e duabus iuscriptionibus angusto pilae lateri incisis, quas hoc loco edimus. Harum litterae alte, sed non admodum diligenter exaratae, ■ altae sunt 0,03 m. Foramina, quae statiiarum pedibus lapidi infigendis iuseiTiebaut, etiamDimc- exstaot; eo foramine, in quo Getae pes sicister positus erat, laesa est magna ex parte Adoae ioscriptio huic lateri incisa; altera, quae olim ad terram versa erat, integra mausit. Caracallae et Getae titulos «primus edidit Koehlerus act. Acad. Monac. t. VI cl. hist. et philol. p. 183 [ = Oes. Schriften v. VI p. 339], tum Koeppenius Nordgest p. 83 n. 9 et idem omnes tres in aere repraesentat tab. II fig. 16, quae apographa paulo acerbius reprehendit Koehlerus adv. Koepp. p. 45 [ = Ges. Schr. v. II p. 36]. Koeppenius sua vera esse contendit Nachhall p. 15. Nos ex Koeppenio dedimus litterarum formam». Boeckh, C. I. Gr. II, n° 2091 a. h (inde rep. B. Koebn.e mus. princ. Kotschubei ν. Ι p. 82). Lapis a. 1880 Stolna Petropolim asportatus in scalis bibliotbecae publicae positus est. Exscripsi et edidi IosPE1. ν. Ι n° 109 (iude repetiit litteris minusculis Cagnat IrR. n° 855). Hic idem exemplum repetitur. (Textum viae p . 215).

Varias lectiones Koe.hlerianas et Koeppeniauas, quippe quae a Boeckhio diligenter enotatae siut, hic exscribere supersedemus. Ab exeniplo Boeckbiano apographum nostrum bisce differt: i v. 1 Boeckhius nil uisi Α dedit ex KoeppeDii exemplo edito (in eiusdem tabula

Κ: 199, 200

1

5

TlTULl ΗΟΝΟΒΑΚΠ.

&:}:L· %\$WM?--*-M}-\ ^f^».lATOPAZEBAi.TON-|v|-AYPH ΛΙΝ, 11ΑΝΤΗΝΕΙΝΟΝ Α Υ Γ Ο Υ Σ Τ Ο Ν ΗΒΟΥΛΗ Κ Α Ι Ο Δ Η Μ Ο Σ Ο Ο Λ Β Ι OTTOAEITWN

215

AIAvniul/XHI Σ ΕΤΤΤ | £ ϋ 0 1 1 ΓΙίΞΙΤΙΑΙΝ ΚΑΙΣΑΡΑ·ΗΒΟΥΛΗ Κ Α Ι Ο Δ Η Μ Ο Σ Ο.ΟΛΒΙ

ΟΠΟΛΕΙΤ^ΙΝ

Ι

Ι

est ΑΙΉν). — V . 2 ίο. Α — ν . 3 in. ΛΙΟΝΑ — Β ν. 1: ΑΓΑθΗΙΤΥΧΗΙ — ν . 2: «ΣΕΠ deest apud Koehl. qui deinceps ΓΕΤΑΝ habet; Koepp. post ΣΕΠ nihil habet nisi rasuram; vere. Nam Getae nomen erasum in omnibus monumentis esse constat; quare ΓΕΤΑΝ, quod Koehl. nihilominus agnoscere potuit, ego adrasis tantum punctis ootavi». Boeckh. Re vera in lapide totus hic versus erat erasus, sed tam leviter, ut litterae, quas nos dedimus, satis bene etiamnunc distiDguantur1). — V. 5 extr. TWN; hodie W littera laesa est.

[Άγ]αθ[ηι τύχη] ι. [Αύτοκρ]άτορα Σεβαστόν Μ. Αυρήλι[ον] ΆντωνεΤνον Αυγουστον ή βουλή καΐ 6 δήμος 6 Όλβίοπολειτών.

Ά[γ]α[θήι τ]υχηι. Σεπτί[μι]ο[ν] Γέταν Καίσαρα ή βουλή και b δήμος ό Όλβιοπολειτών.

Anno ρ. Chr. 198 Septimii Severi filium maiorem «Bassianum Antoninum, qui Caesar appellatus iam fuerat... participem imperii dixerunt milites, Getam quoque minorem filium Caesarem dixerunt». (Spartian. Sev. 16). Undecim annis post (a. 209) Getam quoque Imperatorem Augustum' dictum esse constat (cf. Clinton Fasti Rom. I p. 247). Statuae igitur, in quarum subscriptionibus Caracalla Imperator Augustus, Geta Caesar audit, intra hoc temporis spatium positae simt, Severo etiamtum vivo (cf. quae diximus ad n° 174). Ceterum cf. quae animadvertit C a g n a t : «Nota hic Caracallam vocari et Σεβαστόν et Αυγουστον, errore vel ignorantia».

I l e p e B O A l · . Λ. CT> Αθ6ρωΜΤ> cHacTieM-L·. .HocTOMTHMaro IlMnepaTopa M. ABpejui ΑΗΤΟΗΗΜ ABrycTa nocma&iui> COB*BTT> n napoAT. ΟΛΙ>ΒΙΟΠΟΛΗΤΟΒΙ>. Β. G-h Αθ6ρΜΜΊ> c. CenTHMW TeTy Kecapa nocmaeuA-b coB-fert Η Bapoa'L· 0·ΪΒΒΪΟΠΟΑΙΠΌΒΊ>. 200. Basis integra marmoris albi a. 0,40 m., 1. 0,70, longa 0,67. Titulus litteris 0,02 m. fere altis diligenter incisus optimeque servatus est. Edd. Koehler act. Acad. Monac. v. VI (a. 1816) cl. hist. et philol. p. 157 (=Ges. Schriften v. VI p, 317), cui 1) Non recte igitur Cagnat 1. c. scripeit nomina Getae non rasuram paesa este.

216

OLBIA ET VICINIA.

* 200, 201

Blarambergii et aliorum apographa praesto erant. Raoul-Rochette, Ant. fjr. clu Bosp. Cimm. tab. V n° 6 ex schedis Stempkovskii. Boeckh, C. I. Gr. II n° 2089. Exstat Odessae in museo societatis (inter Blarambergia.ua, cf. Koeppen Nonlgest. p. 77). Exscripsi et edidi IosPE1. ν. Ι n° 110. Hic idem exemplum repeto. Α Γ ΑΘΗΙΤΤΧΗΙ ΔΑΔΟΤΣΩΣΙΒΙΟΥΤΗΗΕΑΥΤΟΥ ΓΥΝΑΙΚΑΝΖΑΛΣΙΝΤΗΝΑΡΣΜΟΑ ΧΟΥΘΥΓΑΤΕΡΑΗΑΓΑΛΜΑΤΙΑΝΕΣ ΤΗΣΕΝΤΕΙΜΜΣΧΑΡΙΝΚΑΙΕΥΙΕ ΒΕ Ι Α Σ

Άγαθηι τύχηι. Δάοο; Σωσιβίου την εαυτού γυναΤκαν Ζάλσιν τήν \\ρστ,οάyoyj \*υγατέρ&ν άγάλυ,ατι άνέστησεν τειυ,ής χάριν και ευσέ βειας.

Varia lectio Dulla est; id unura adnoto, Boeckhium, cum non haberet nisi exerapla Tulgaribus litteris edita, litterarum aliquot formas (maxime ΑΒΗΝΣ) fideliter reddere non potuisse. «Titulus Traiauo nou vetustior; nam n. 2090 [nobis 203] idein homo nommatur, qui titulus ob nomen M. Ulpii non potest antiquior haberi». Boeckh, qui praeterea monuit άγάλματι άνέστησεν non ex optima graecitate esse dictum. Formae tales. quales sunt γυναΐκαν, θυγατέραν in titulis aetatis Romanae saepius inyeniuntur, maxime in Asia Miuore (cf. 6. Meyer Griech. Gramm. § 327). Zalsin Arseoachi filiam fuerunt qui dicerent sororem fuisse M. Ulpii Pyrrhi illius Arseuachi f., qui in tit. 93 praetorum est priuceps et in tit. 129 primus archon: quae opinio tamen quanam re certo probari possit, uon video. I l e p e B O A i » . C t ,π,οόρυΛΓΒ cnacTieMT>. R&Kb c. COCHBUI nocTaBiij*L cTaTjio CBoefi HteHU 3ajciii : Aonepu ApcHBaxa, paAH MecTH Η faaroMecrifl.

CLASSIS QUARTA, Catalogl. 201. Fragmenta duo tabulae permagnae marmoris candidi, crassae 0,10 m., in latere siuistro ornatae epistylio, litteris c. 0,012 m. altis inscriptae. Fragmentum α ab omnibus partibus praeter sinistram mutilatum, a. 0,31 m., 1. 0,21, vere a. 1899 m Olbiae ruderibus inyentum est. Hoc ad fidem ectypi chartacei a R. Kieseritzkio accepti E, de Stern litteris vulgaribus edidit 3E00. v. XXII, proi. 318 cons. soc. Odess. p. 90, et iterum ad ipsum lapidem Odessam in museum societatis transportatum ibid., prot. 319 cons. p. 103 (hic quidem minusculis tantum litteris). Nos ad fidem ectypi chartacei cum lapide ipso collati (v. infra) dedimus IosPE1. v. IV add. p. 273. — Fragmentum &, item ab omnibus praeter sinistram partibus mutilatum, a. ad sin. 0,88 m., 1. 0,31, in Olbiae ruderibus m. Iulio a. 1884 inventum primo in oppidum Cherson pervenit ad Buratschkovium, qui eiusdem anni m. Octobri tabulae delineationem vera factam magnitudine niihi misit, qua usus edidi IosPE1. v. I n° 114. Eodem anno exeunte lapis a Buratschkovio Mosquam in museum historicum est

JB 2 0 1

217

CATALOGI.

trausmissus, unde ectypum chartaceum optimum accepi a Podschivalovio. Ex hoc apparuit delineationem a Buratschkovio mecum communicatam, etiamsi iu universum esset accuratisBime facta, habere tainen quaedam ininus recte excepta. Quae omnia diligenter enotavi IosPE1. v. I add. p. 223. Ibidem monui coluinnam I admodum diligenter esse exaratam, columnam II altius quidera, sed neglegentius. Ut lectores litterarum formas melius cognoscaot, hic quattuor versus (31—34)praebeo accurate delineatos ex imagine photographica fragmenti 6, quam roganti mihi Oreschnikovius Mosqua misit. Ad hanc totum fragmeDtum contuli.

Ι ΛΐΚΤ£φΗΟζΟΤΐΑΐογ npwTOnr€MHCeYAu)PoY "KeOOQTTOAVSCNoY €Y4>PONIMocMHTPOAu;poY^AN^ Sternius, cum ederet fragmentum α, rectissime vidit catalogum ei inscriptum eiusdem generis esse, cuius est magnus catalogus a nobis in priore editione positus sub n° 114; cum vero in novo fragmento legaotur nomina Ίκέσιος Παντακλέους, Ποσειδώνας Άριστοκρίτου, Άριστων Θεοκλέους, in magno autem catalogo exstent nomina. Παντακλης Ίκεσίου, Άριστόκριτος Ποσειδωνίου, Θεοκλής Άρίστωνος, statuit Sternius fragmentum α catalogo n° 114 una hominum aetate esse recentius. Sed ego cum ectrpum a Steroio humanissime suppeditatum, postea vero (m. Maio a; 1900) Odessae lapidem ipsum diligenter examinarem, vidi et litteraturam in utroque lapide prorsus eaudem esse, et — quod omnem tollit dubitationem — utrumque titulum in tabula 0,10 m. crassa exaratum esse, cmus latus sinisfrum epistylio est ornatum (de fragmento n° 114 id mecum Oreschnikovius coinmunicaverat). Patet igitur fragmentum a Sternio editum eiusdem esse lapidis, cuius maior pars anno 1884 est detecta, et primae catalogi columnae particuJam continere. Iam cum quaererem, utnim fragmentum α esset supra an infra fragmento b adiungendum, statim vidi fr. b vv. 1—3, nominum initia continentes, cum fragmenti α versibus 15 —17 optinie posse conitmgi: veluti quae fr. b v. 3 leguntur litterae TTPtO, cum litteris ΟΓΕΝ1), quae in fragmento α leguntur v·. 17, uDum efficiunt patris nomeo Πρω[τ]ογέν[ους]. (Textum vide in tabula adiecta).

l [Ε]ϋρησίίίιος Άεωκρά[τους] Διονύσιος 'Αριστείο[ου] Ηρόδοτος Μητροδ[ώρου] Ήροσών Ήροδώρου 5 Στάφυλος Ήροδώρου 1) ΓΓΟ Ν littera lapicida per errorem exaravit f)J. 26

218

Λ* 201

OLBIA ET VICINIA.

Επίκουρος Αδράστου Φιλωνιδης Καλλα[ίσχρου j Δημοκών Εύβιότου Νικοκλής Έκατεωνυμ[ου] 10 Παντακλής *Ικεσίο[υ] Άριστόκριτος Ποσειδωνίου] Φιλίσκος Ήροδώρου [Ά]ριστοκράτης Άρίστων[ος] [Θεο]κλης Άρίστωνο[ς] 15 Άλφΐ[ν]ος Ποσειδωνίο[υ] Κάλλιπ~ο[ς Κ]αλλινίκ[ου] Ευδωρος Πρω[τ]ογέν[ους] Λεοντομένης 7κε[σίου] Ευξενος Καλλιστράτου] 20 Φιλτης Αεωνίδου Ζώϊλος Πεδιέως Σωκράτης Ποσειδωνίου Γοργίας Εύβιότου Θρασυδάμας Άρίστωνος 25 Ποσειοώνιος Έττικοάτου *Ικέσιος Άρίστωνος Πολύμνηστος Μένωνος Καλλίνικος Φιλόξενου Εύρήμων Τιμησιθέου

1 Πολ[

του δεΐνος]

Άριστ[. . . .του δεινός] Εύβίοτος [του δεΐνος] Κόνων Βα 5 Κλεόμβροτος Παντα[κλέους] Χαιρήμων Νν/^ράτου Καλλικράτης Νικηράτου ΆγαθΤνος Δημοκώντος Άριστων Νικηράτου

30 Άγαθΐνος Άντιμήστορος Θεοκύδης Παγκράτου Διιστέφης Έστιαίου Πρωτογενής Εύδώρου Εύφρένιμος Μητροδώρου

10 Μυς Βοσ-ορίχου Μένανδρος Έκατωνύμου ΆγαθΤνος Δηιμά/ου 'Ικέσιος Πολυξένου Παντακλης Λεωδάμαντος

35 Πλειστώναξ Νικηράτου Ποσειδώνιος Άριστοκρίτου Έκατέων Παντακλέους *Ικέσιος Σωκράτους Πολυμέδων Λεο^κράτους 40 Κλεέμβροτος Παντακλέους Σύνμαχος Διονυσίου Αρίστων Θεοκλέούς Μενεκράτης Θεοκλέους Βάτακος Τιμοθέου

15 Στάφυλος Ήροδώρου Ίκέσιος Παντακλέους Κρίτος Νικηράτου Δαϊκράτης Αριστοδήμου Εύβίοτος Μητροδώρου 20 Διονύσιος Βοττύλου Σωσίστρατος Νυμφοοώρου Διονύσιος Όρθοβούλου Φιλτης Λεωδάμαντος Νουμήνιος *Ικεσίου

ι Ευρ , Ευρ... Ευ. . . Άγ... δ Ποσ. . . Ά~ο[λλ. . . Δαικ[ράτης?. Δημ... Ίκ[έσιος? . . ίο Φι[λ. . .

Άν 15 Βα. . . . Ε

Jfe 201 45 Εϋρησίβιος Πανδίονος Αριστοκράτης Θεοκλέους Τιμόθεος Πάρμιος 'Αθηναίος Πολυξένου Όρθόβουλος Εύβιότου 50 Δηίρ,αχος Όρθοβούλου Ίκέσιος Παντακλέους Αρίστων Αριστοκράτους Νικόστρατος Κικοκλέους Φιλόαηλος Διονυσίου 55 Θεοδέκτης Ήροδώρου Λήναιος Ήροδώρου Αθηνόδωρος Μόσχου Αμύντωρ Αθηνοδώρου Αριστοκλής Ευρήμονος 60 Απολλόδωρο(ς) Διόδωρου Αντιμήστωρ Άγαθίνου Αεωκράτης Πολυμέδοντος Ήροσών Πρωτογενούς Δάμασος Αριστοκράτο[υς] 65 [Έκ]ατέων Αριστο[κράτους] [ο δείνα Δ]ιον[υσίου]

CATALOGF-

219

25 Ίκέσιος Αεωδάμαντ[ος] Εΰμένης Συρίσκου Διονύσιος Αγρότο[υ] Τιμέας Θεογίτο; νςς] Αρτεμίδωρος Τ[ιμέου?] 30 Νικήρατος Ευρη[σιβίου?] Εϋρησίβιος Δη[μητρίου] Παντακλης Κ[λεομβρότου?] Δημοκών [του δεινός] Εθνικός Ε. . . . 35 Νικήρατ[ος του δεΐνος] Ήρόφιλο[ς του δεινός] Λεωδα[μας του δεΐνος] Δάμ[ασος?,του δεΐνος] Λε[ του δεΐνος] 40 Ίκέ[σιος του δείνος] Π[ του δεΐνος] Σ[ του δεΐνος]

De aetate huius tituli dixi ad n° 179. Dolendum, quod nihil catalogo inest, iinde eius naturam et origiDem accuratius liceat definire; coniecturas, quae facile cuivis nasci possunt, omitto. Catalogum admodum fuisse ampltim vel ex eis, quae supersunt, intellegere licet: nam etiam si statueriinus coliimnani I Dimc exstare integram et col. III post v. 16, qui nimc est ultimus, nihil amplius fuisse scriptum (quamvis utrumque parum sit probabile), 174 virorum nouiina habebimus, qui numerus erit oninium niimmus. Eo magis memorabile, quod in tanto liominuni Dumero niillum est quod non sit graecum1). Tria nomina bis repetuntur, quae sunt Στάφυλος Ήροδώρου col. Ι ν. 5 et col. II ν. 1δ, Κλεόμβροτος Παντακλέους col. I ν. 40 et col. Π v. 5, Ίκέσιος Παντακλέους col. Ι ν. 51 et col. II ν. 16; quos eosdem viros, ιιοη binos cognomiDes esse admodum est probabile. Aliquotiens patres et filii occurnmt, ut col. I V. 10 Παντακλης Ίκεσίου et col. I v. 51 et C. Π ν. 16 Τκέσιος Παντακλέους; col. I ν. 11 Αριστόκριτος Ποσειδωνίου et ν. 36 Ποσειδώνιος Αριστοκρίτου; col. Ι ν. 13 Αριστοκράτης 1) Nomen quod est Βάτακος (col. I ν. 44) quod solum Βοττύλος, Δαιχράτης, Δ'.ιστεφης, Έχατεων, Εύφρονιμο;, barbarum possit Tideri, exstare in nummis Erythraeorum Πεδιευς. Nomina quae sunt Έχατεων et Φιλτής explicuit testatur Papii lexicum nom. propriorum Graecorum; in B e c h t e l , Samml. d. griech. Pialekt-Inschr. III, 2, p. 659, eodem haec nomina non inveni: Άγρστας, 'Αντιμήστωρ, nO 5548. 28*

220

OLBIA ET YIOINIA.

Jfe 2 0 1 , 202

Άρίστωνος et v. 52 Αρίστων 'Αμστοκράτους1); col. Ι ν. 14 [Θεο]κλής Άρίστωνος et v. 42 Άριστων Θεοκλέους; col. Ι ν. 17 Εϋδωρος Πρωτογενούς et ν. 33 Πρωτογενής Ευδώρου; col.. Ι ν. 30 Άγαθΐνος Άντιμήστορος et ν. G1 Άντιμήστωρ Άγαθίνου; col. Ι. ν. 39 Πολυμέδων Λεωκράτους ft ν. 62 Λεωκράτης Πολυμέδοντος; col. Ι ν. 40 et c. II ν. 5 Κλεομβροτος Πανταχλέους, col. ιϊ ν. 32 Παντακλής Κ[λεομβρότου?], fortasse etiam alii avis Don cogDomines; fratres aut cognatos fuisse cum veri specie conicias eos, quorum nomina inter se similia sunt: yelut col. I v. 34 Ευφρόνιμος Μητροδώρου et col. II v. 19 Εύβίοτος Μητροδώρου fortasse fratres simt germani, col. I v. 20 Φιλτής Λεωνίδου et col. II v. 23 Φιλτης Λεωδάμαντος fortasse fratres patrueles; mitto eetera quae adferri possint eius modi exeinpla. De viris alioquin notis, qui in catalogo occurrunt, egi ad n° 179. Nomen patris coL I v. 7 inscriptum Steroius in priore editione dubitanter supplendum proposuit Καλ[λιμ]ά[χου]. in altera Καλλά["ρου], addens in lapide clara luce Ρ litterae yestigia posse distingui; quae ta-men cuui identidem lapidem examiDans dispicere non potuissem. malui nomen notissimum restituere, quam inusitatum.

CLASSIS QUINTA. Tituli m e m o r i a l e s e t sepulerales. Tituli Olbiopolitani μνήμη: /άριν forraula insignes a ceteris monumentis sepulcralibus valde differunt: primum enira pilis omni orDamento carentibus incisi sunt (excepto tit. 203, ad quem incidendura momiraeDtum sepulcrale antiquioris aetatis videtur esse adhibituni), cum sepulcralia monumenta alias habeant formas; deinde in omnibus qui adhuc exstant diserte additum est ab amicis mortuorum (et maxime quidem peregrinorura, exceptis tit. 205 et 206) eos esse positos. Haud dixerim equidem semper eos in sepulcris lociim habuisse, tit. 39 maxime nisus, ex quo apparet decreta quoque in honorem virorum de patria bene meritorum a civibus facta, ab amicis post mortem eorum meuioriae causa lapidi esse incisa; quae in sepulcris stetisse minime est credibile. Ideo titulos memoriae causa positos a ceteris ftmebribus separare placuit. a. Tituli memoriales. 202i Lapidis descriptionem v. in lemmate n° 199. Titulum b repraesentavit Koeppen Nordgest. tab. II fig. 16; iode sumpsit Boeckh, C. I. Gr. II u° 2092. Tit. α ego primus edidi. Huius litterae fere 0,04 m. altae sunt, alterius aliquanto minores. Exscripsi et edidi IosPE1. ν. Ι n° 115. Hic eadera exempla repetuntur. {Textum vide p. 221).

Titulus b in Koeppenii tabula tam neglegenter transcriptus est, ut si lectiones variantes enotare vellemus, totum fere titulum repetere opus esset. Exempli gratia monere sufficiet 1) Animadvertendum est haec nomina redire in parvulo fragmento, quod infra edilur in variis sub n° 277.

J6 202, 203

221

TlTULI MEMORIALES.

Τ Ι ΤΩΙΦΛΑΟΥΙΩΙ AXAIMENEIAXAI ΜΕΝΟΥΣΒΟΣΠΟΡΕ ΑΝΩΙΑΔΟΗΣΔΕΛΦΟ ΤΗΝΣΤΗΛΛΗΝΑΝΕ ΣΤΗΣΕΝΜΝΗΜΗΣ ΧΑΡΙΝ

ΠΤΩΙΦΛ MENF' BC

ΌΙΑΧΑΙ Vestifiinm

DΥ Σ

Getae pedis sirri-

ΔΟΗΣ

AL stri Μ . ι . Ι Η Λ Λ Η Η ANb-ιΗΣΕΝΜΝΗΜΗΣ XAPIH

Vestigium Getae

pcclis dextri.

versuum 1 et 2 initia omniDO non esse transcripta itemque χάριν vocem v. 6 (id quod maxime est mirabile, quoniam haec vox optime legitur). litteras autem ΟΥΣ quae exstant v. 2 extr. bis esse repetitas. In utroque latere eadem scripta esse nemonon videt; quae sic leguntur: Τίτωι Φλαουίωι Άχαιμένει Άχαιαένους Βοσπ^ρεανώι Άδέης Δελφο(υ) την στήλλην άνέστησεν μνήμης χάριν. Titulus ioitio II ρ. Chr. saeculi non est antiquior: nam Bosporanum illum horDinem Vespasiano imperante naturn e praenomine et nomine apparet, titulum autem post eius mortem demum. positum esse patet. De nomine Άδέης cf. quae dixi supra ad n° 82. Hic ipse Adoes Delphi f. videtur commemorari in tit. 156. In patris Adoae nomine tit. α ultimum Υ propter spatii angustias a quadratario oruissum esse puto. Hoc nomen non recte me primo aspectu legisse, lapide loco obscuro posito, confessus sum Il3c.i?bd. ofo O.tbaiu p. 269 etlosPE 1 . v. IV add. p. 274. Π ο ρ ο Β Ο Λ ί » . THTV ΦΛΕΒΪΙΟ AxaMeHy cuffy AxaweHa BocnopaHiiy ποοταηΗΛΊ» dmy n.iHTy Α,π,οϊι cwin. na ΠΒΜΛΉ».

rIIleji>
203. Β. Modestov h c. infra lapidem sic fere descripsit: esse pilam mannoream, altam 1753, 1. 0754; tituli litteras 0"'02— 0"Ό4 esse altas. Super inscriptionem esse anaglypha duo, quonim inferius repraesentaret virum equo insidentem et manu aliquid tenentem, fortasse bastam. Superius qnaglyphum duas repraesentare figuras, alterara mulieris sedentis, alteram viri in leeto cubantis; figuram sedentem aliquid cubanti dare videri, fortasse medicamentum. Lecto moiiopodium esse adpositum, in quo pateram sive cantharum stare videri. Quae ratio iutercederct inter superius anaglyphum et inferius, sibi non apparere. — Titulum edd. comes I. Potocki, Histoire oncienne du gauv. de (JJicrson p. 31; inde Clarkiufi, Trav. in var. countries ν. Ι p. 621 (ed. 4 v. II p. 361), apographo accepto a Kelsalio; e Clarkio Rochettus, Antt. Bosp. tab. IX D° 4; Boeckb. C. I. Gr. II n° 2090.

222

Μ 203

OLBIA ET VICINIA.

Denuo edidit B. Modestov, Kieecnin Ynue. H3eibcmin a. 1875 n° 6 p. 510 sq., adiecta tabula photographica lapide expressa. Anaglyphum descripsit et titulum minusculis litteris repetiit WatziDger, GGS. p. 130, n° 716. Breviter cominemoravit lapidem (titulo non repetito) Iul. Kulakovski, Mamepicubi no αρχ. Pocciu, Λ?. 19 (1896), p. 49, n° 22. Lapis e loco Tultschin praefecturae Podolieiisis, ubi olim servabatur, pervenit in museum Universitatis Kioviensis. Modestovii tabula usus edidi IosPE1. I n° 116. Hic idem exeinplum repeto iterum cum tabula collatum.

(η» 203)

Β Λ Α Μ Ϋ Ω ί ί Ι Ι Wm Ε B i W^MM^-MMMM. Χ ΑI Plfe. W Α ί Ι#ΗΟ]ΙΑΓΠΩπΑΡΘ!§ i^OKAEITft[K]AIAAA£TOS Ι\ΝΟΙΟΣΠΟΡΑΝΩΙΔΙ Ι^ΟΣΣΩΣΙΒΙΟΥΟΚΑΙΛΔΚ ϋΟΣΤΗΝΣΤΗΛ\Μ[ΝΑ]Κ §Ι[ΤΗΣΕ]Ν[ΜΝ]ΗΜΗΣΧΑΡΙ[Ν]

[ΊΡαδ]αμψώ[ν υιέ [του δεινός,] χαιρ[ε]. [Μ]ά[ρκω] Ουλπίω Παρθ[εν]οκλεΐ, τω και Μαστο[ύ]νω(?), [Β]οσπορανω Δ[άδ]ος Σωσιβίου 6 και [yA]o[oaθ]ος(?) την στήλ[λ]ην ά[νέσ]τησεν μνήμης χάριν.

Lapidem adeo esse detrituin dixit Modestov, ut primo aspectu ne unum quidem verbum integrum distiogueretur; uec quidquam profecturum se fuisse, nisi tabulam accepisset pbotographicara. Item postea Kulakovskius, quem rogaveram, ut mihi ectypum mitteret, respondit lapidem tam oblitteratum esse, ut titulus in charta exprimi nullo modo posset. Quae cum ita sint, nihil mirum quod Potockii apograpbum, si cum tabula photographica confers, minime accuratum apparet; hic illic tamen lectiones pleniores praebet. Vv. 1 — 2 omisit Pot— v. 3 in. ΑΡΧΩΘΪ, extr. ΠΑΝΘ — v. 5: ΝΩΡΟΣΠΟΙΑΝΩΔΙ — v. 6 extr. ΡΙΩΟΚΑΙΔΙ — v. 7 extr. ΣΤΗΑΑΝΟΛΑΟΣ— v. 8 extr. MHNRAI. Lapidem a dextra et a sinistra esse detritum non notavit. Potockius. Modestovius in textus transcriptione litteras aliquot dedit, quas equideia in tabula dispicere non potui: has uncis quadratis includendas curavi. Apparet lapidi duos incisos esse titulos, quorum prior sepulcralis (vv. 1—2) antiquior esse mihi videtur (recentior Modestovio); ad eum anaglypha pertinere puto. Postea Dadus Sosibii f. idem momimentum PartbeDOcli hospiti in memoriam posuisse videtur, altero titulo inciso. HUDC iam Boeckhius sagacissime restituit, Potockii et Clarkiimigisreiectis. Ε Boeckhii supplementis noo vera esse hodie apparet baec: Παν[τ]οκλεΐ vv. 3 — 4, Μαστονψ νν. 4 — 5 (nomen enim loDgius fuisse videtur), Δίος ·νν. 6 — 7; hic-quoque loogius expectatur nomen et quidem barbarum. Quod autem Modestovius coniecerat "Αΰοος, ιιοη recte se .babere apparuit, postquam e tit. 82 et 202 α cognovimus rectum huius nominis casum fuisse Άδόης. Equidem 'Άδοσθος dubitanter proposui e tit. 204. Dadum Sosibii f. eundem esse, cuius est titulus 200, dudum consentitur. Bosporanus ille homo cum Traiani imperatoris praenomeu et nomen habuerit, titulus· ad priorem maxime saeculi II p. Chr. partem referri potest. Rostovzevius couiecit M. Ulpium Parthenoclem non diversum esse ab eo, cuius titulus in oppido

JB 203 — 205

223

TlTULI MEMOBIALE8.

Kertsch inventus a nobis editus est IosPE 1 · v. II D° 187 (de Ulpiorum familia v. quae ibid. diximus ad n° 26), et v. 5 legendum esse τφ και Μαστο[0 | υί]ψ. Ubi tamen cum τω και imisitate sit additum, in textum. hauc coniecturam recipere non audeo. Ad meum supplementum Μαστο[υ]νω cf. IosPE 1 . v. IV add. p. 288 ad n° 204. Π β ρ β Β Ο Α ΐ » n° 203. Mapny ΥΛΒΠΙΙΟ uapoeHOKjry, om» we MacTym^?), BocnopaHn;y, %&ΑΊ> c. ΟΟΟΗΒΙΛ, OHt M<e AAOcet (?), nocTaniiJi-L· prny iuHTy Ha naMJrrt.

204. Tabula lapidis calcarii, supra epistylio ornata, infra fracta, a. 0,65 m., 1. 0,46, cr. 0,11. Inscriptionis litterae altae 0,04 aliquot locis laesae sunt. Ed. Th. Struve, Rliein. Mus. v. XXV (a. 1870), p. 358 n° 8. Exscripsi in museo Universitatis Odessitanae (inter Curisiana) et edidi IosPE 1 . ν. Ι n° 117. Hic idem exemplum repeto. Άδόσθω υίω Άρσάκου τω όμωνύμω Ζήνων Σ[τ]ρατον(ε)ί[κο]υ Βοστιο[ρεα]νός μ νήμης χάριν].

ΑΔΟΣΘίΙΥΙ ίΙΑΡΣΑΚΟΥΤΓ Ο Μ Ω Ν Υ Μ Ω Ζ Η Ν β Ν Σ "1 Ρ Α Τ Ο Ν Σ Ι ι Ι ^ Υ Β Ο Σ Π Ο w Ο Ζ Μ

Ywr. lect. V. 5 extr. ΝΣΙΙ8, ν. 6 in. ΟΥ Struve. Quadratarius ν. 5 litteram Σ pro Ε errore exaravit. Vv. 7—8 Μ[αιτής] supplevit Struvius; quod verum esse nemo facile credet. Όμώνυμος Struvio est «gewiss nicht bloss der Namensvetter, sondern vielleicht im Allgemeinen der Verwandte, Landsmann». Titulus ad Imperatorum aetatem pertinet. Στρατόνεικός Ζήνωνος scriptor Bosporanus, hiiius Zenonis fortasse pater aut filius, obvenit in titulo sepulcrali a L. Skorpilo edito HAK. fasc. 54, p. 71 sqq. n° 5. Ceterum Olbiae quoque Zeno Stratonici f. praetorum princeps commemoratur in tit. 136. Fortasse idem hic Bosporanus, postquam Olbiam migravit, ciyitate donatus est. ΠβροΒΟΛί». A^ocey cbiHy ApcaKa 3e.MJiJiKy(?)

3HHOHT>

c. CTpaTOHHKa ΒοοποραΗβυ,Ί) nocnmeuM> Ha π&ΜΗΤΙ>.

205. Pila lapidis calcarii alta 1,61 m., 1. 0,54, cr. 0,16. Inscriptionis litterae grandes sunt (a. 0,04 — 0,06 m.) alteque exaratae; lectio tamen aliquot locis difficilis est, lapidis superficie perquam corrosa. Edd. Th. Struve, E/iein. Mus. v. XXV p. 359 n° 9, Buratschkovii usus apographo; L. Jurgiewicz 3E00. vt VIII (a. 1872) p. 1 sq., cui apographum praestiterat N. Arcas,

224

Λ?. 205. 206

ULBIA ET VIOINIA.

Lapis a. 1870 in Olbiae ruderibus iuventus exstabat Kischiuevi in museo Surutschaniano. Exscripsi et edidi IosPE1. v. 1 n° 118. Quod exemplum hic repeto.

CT Η ΛΙΔΑΙΙΛΝΕ

ACCpWPOYTOC KAPACTOVTHN CTHCENAXIA AEIKAAAIKAE WCMNHMHC Χ Α Ρ Ι Ν

Άσοώρουγο; Καράστου την στηλίοα[ν ά]νέστησεν Άχιλλεΐ Καλλικλέω; μνήμη; /άρ:ν.

Var. lect. V. 1: ΑΕΦΜΡΟΥΤΟΥ Str., ί pro Ρ Jurg. —Υ. 2: K A A C T C Y Jurg.— V. 3 extr. ΓΥΝΕ Str., cANE Jurg. —Λ'. 5 in. ΑΕΙ' Str., extr. KAE Jurg.—V. 6 in. WE1 Str., extr. IIC Str.. HC Jurg. «Die unter der Inschrift befiudlichen eigenihiimlichen Zeichen siud sicher orientalischen Urspruogs und also erst viel spater beigefugt». Struve. Quae quid significent, videant peritiores. Titulus aetatis est admodum recentis. De forma στηλί8α[ν] ν. ad n° 200. De nomine Κάραστος ν. quae diximus ad n° 82.

Π β ρ β Β Ο Λ ί » . Ac«>opyrL c. KapacTa nocTaBiuit ΠΛΗΤΤ AXIIJ.IY c. K&MHKJia Ha naMHTb.

206. Tabula marmorea infra paululum mutilata, a. 0,44 m., 1. 0,22 m., cr. 0,17. Tituli litterae 0,03 fere altae diligenter exaratae sunt. Edd. E. de Stern in prot. 315 cons. soc. Odess. p. 13, n° 3 ( = 3H00. v. 22, prot. p. 45) et ego IosPE1. v. IV, n° 33, usus apographis duobus, altero Eugeoii M. f. Pridik, altero M. V. f. Pharmakovskii a Steraio suppeditato. Lapidem ipse vidi a. 1900. Lapis a. 1895 m Olbiae vicinia inventus Odessae exstat in museo societatis. (Textum vide p. 225).

Titulus Romanae est aetatis. Y. 4 utrum υώι fuerit scriptum, I littera omissa, an haec littera prorsus sit detrita, non liquet. V. 5 — 6 ζήσας vitiose scriptum. est pro ζήσαντι.-

Jfe 207, 208

225

1Y.TUL1 SEPULCU.VLEb.

n o C C I Δ Ώ Ν |o&... Π ο Λ Υ Ξ Ε Ν ofe> Κ Α Ι Η Γ Υ ΝΗΑΥ TOYKPEOYCAY Ω Ι Α XIAAEIIl· CACETHIATH Ν CΤ ΗΛΙΔΑΝ A&ECTHCANA W HCXAPI

Ποσ[ε] ιδώνιο[ς] Πολυξένο[υ] και ή γυνή αυ τού Κρέουσα υώι Άχιλλεΐ, ζ[ή]σας έτη ιδ', τη ν στηλίδαν άνέστησαν [μ-

207. Fragrnentum tabulae marmoris candidi ab omnibus partibus mutilum, a. 0,14 m., 1. 0,21, cr. 0,05, litteris imparibus inscriptum (a. 0,012—0,02 m.)- Lectio ubique certa est. Exscripsi in museo societatis OdessitaDae et edidi IosPE1. ν. Ι n° 119. Hic accuratius ex ectypo chartaceo delineatum praebeo (l/z v. m.).

Nihil certo restitui potest nisi v. 4 μνήμης χάρ[ιν].

b) T i t u l i s e p u l e r a l e s . α) Tituli antiquiores. 208. Fragmenta duo tabulae marmoris candidi crassae 0,05 m., supra et infra epistyliis ornatae, inventa in Olbiae ruderibus m. Iulio a. 1891; fragm. α altum est 0,19 m., 1. supra 0,22, b alt. max. 0,24 m., 1. infra 0,24; infra superest pars spinae basi infigeudae; media tabulae pars fractura periit. In fragm. α titulus diligentissime exaratus litteris 0,011 m. altis optime etiam nunc legitur exceptis duabus litteris, quas lapidis fractura abstulit; in fragm. I litterae 0,015 m. altae item bene leguutur. Edidi ImS. p. 11, n° 15, fragmenti α imagine phototypica addita in tab. III, et IosPE1. v. IV n° 2S cum imagine zinco expressa, quam bic repeto (circa % v. m.)· Habet etiam Watzinger GGS. p. 4 n° 19, superiore fraginento expresso in tab. I. Utrumque fragineDtum in Surutschani museo servabatur. 29

226

Λ» 208, 209

O L B I A ET VICINIA.

Άπατο(υ)ρίο(υ) Θ[εο]δότο(υ).

zlaiz :'j s :-lri>..

Όμτ:σαλακίων Πυρ-

:

θεί(ο)υ χρηστέ, χαίρε.

:/Vk> IL-o

--J.. Titulus <7, ut litterae ® forma probat, medio -fr"-. V a.' Chr. saeculo non est recentior. Inferior ti*" "" " tulus tam gnivibus erroribus scatet (ΓΤΣ pro Ψ, ΠΥΡΘΕίλΥ pro ΤΤΟΥΡΘΑΙΟΥ), ut non liceat dubitare, quin sit spurius; facile conici potest in hac tabulae parte separatim inventa falsarium aliquem eo consilio titulum exarasse, ut maiore pretio venderet. V

209. Monumentum sepulcrale lapidis calcarii candidi, infra mutilatum, a. ut nunc est 0,65 m., 1. 0,43, cr. 0,14, supra aetomate ornatum et cymatio, in quo vestigia coloris rnbri supersimt (fortasse ovorum). In stela ipsa item nonDullis locis vestigia taeniarum rubrarum appareat. Tituli litterae 0,05 m. altae, quamvis nonnullis locis laesae sint, bene etiamminc leguntur. Edidi IIAIL f. 37, p. 68, n° 4, addita totius lapidis delineatione, quam hic minore modulo repeto. Lapis a. 1910 in Olbiae ruderibus extractus est e pariete turris aetatis Romanae, a. 1904 detectae. Exstat Odessae in museo societatis.

Άρτέμων

EYPHSftB Ι ο γ

Εύρησιβίου.

Litteratura indicat titulum quarto a. Chr. saeculo non esse recentiorem.

Jft 210, 211

227

TlTULI SEPULCRALES.

210. Monumentum sepulcrale mannoris candidi (Pentelici, ut adfinnavit B. Pharmakovskius) supra et infra fractum, a. ut DUDC est 1,1 fi m., 1. 0,35, cr. 0,16. Ornatum est anthemlo elegantissinu-1 sculpto, quod supra et a dextra fractum esse dolenduni est, et in parte adversa magnis rosis duabus. quae supersunt integrae. Inter epistylium et rosas titulus est item integer, diligeutissime incisus (litt. a. 0.02 m.). Stelae ornamenta explicurt B. Pharmakovski IIAK. fasc. 58. Lapis a. 1914 a Pharmakovskio in Olbiae ruderibus inventus Petropolim asportatus est et rauseo Imperiali (Ermi(age) traditus. Imagiuem photographicam zinco exprimendam curavi.

Διόδωρο; Διονυσίου.

Titulum litteraturae iDdiciis nisus ad alteram partem quarti a. Chr. saeculi rettulerim. Admodum memorabile est aliquot annis ante calicem fictilem formae elegantissimae Olbiae inventum esse, hoc titulo praeditum: Διονύσιος Διοδώρο(υ) Άγαθώι οαίμονι. Propter litteraturam et artem ipsam calix ad prima decennia quarti a. Chr. saeculi referendus est. Facilis igitur coniectura est Dionysiuin bunc Diodori illius, cuius monumeutum sepulcrale hic edimus, esse patrem. Calicem accuratissime, ut solet, descripsit B. Pharmakovski IIAK. f. 42 (a. 1911), pp. 134—140.

211. Tabula lapidis calcarii a. 0,27 m., 1. 0,81, cr. 0,12; ID media tabula est caverua quadrata, a. 0,17, 1. 0.20 m., quae anaglypbi infigendi causa videtur facta esse. Ab utraque cavernae parte titulus est litteris 0,047 m. altis scriptus. In collectione Vogellii, quae exstabat in oppido Nicolaiev, a. 1902 exscripsit Ern. de Steru et litteris vulgaribus edidit 3H00. v. 25, prot. p. 90. Inde repetiit Watzinger GGS. p. 8 n° 57 α (minusculis tantum litteris). 29*

228

Λ?. 211, 212

OLBIA ET VICINIA.

Sternins cum 1. c. quinque titulos collectionis \7ogelliauae ederet [nobis nn° 211, 213, 224, 232, 2G3], scripsit VogeHium sibi promisisse se eos museo Odessitano doiiaturum; quibus verbis uixus AYatzmger huuc lapidem Odessae in museo servari indicavit. Sed curn a. 1914 Wameckiuin lOgavissein, nt liorum titulorum ectypa mihi mitteret. apparuit neque huDC lapidem neque alios duos [nii° 232 et 263] ibi exstare; cumque Vogellius iam dudum in Germauiam migrasset, collectioDe sua divendita *), oeque Warneckio neque rharmakovskio explorare contigit. quo hi lapides pervenissent. Itaque doleiidum est, quod exemplum accuratius descriptuni. quam Sternianum vulgaribus litteris editum, adipisci non potui. Λ ΕΩΔ ΑΜ [ Ι ΡΑ Κ Α Ε!

! Α Ν ΤΟ Σ ΤΟ j1 Δ ΕΩ

Λεωδάααντος τρ(ϋ) [Ή]?ακλείδεω.

Titulum ad V sive IV a. Chr. saeculum rettulit Sternius litteraturae indiciis nisus. Idera falso dixit Λεωοάυιαντο; nomen iu titulis Olbiopolitanis nondum obvenisse, cuni in tit. 201 saepius repetatur. 212. Tabula lapidis calcarii supra in formam trianguli abscisa, a. 1,47 m., 1. 0,47, cr. 0,145. Titulus medio lapidi iiicisus est. Edidit E. de Stern 3H00. v. 24 (1902), prot. p. 39, litteris vulgaribus. Lapidem in Olbiae ruderibiis inventum a. 1902 A. Vogell museo societatis Odessitanae doDO dedit. Imaginem photographicam, quae hic in zinco repraesentatur, humanissime misii Warnecfee.

Ναίο(υ) το(υ) ^ριχα.^6ρ\εω

μ.νημ|α.

Titulum Sternius recte ei, qui a nobis numero 215 signatus est, aetate supparem esse scripsit.

1) Cf. quae dixit Pbarmakovski JJAK. f. 42 (a. 1911), p. 141. De collectione ipsa v., ei placet, Bohlau, Sammlung A. Vogell, Gassel 1908.

JB 213, 214

TlTULI 8EPUL0RALES.

229

213. Tabula lapidis calcarii a. 0,78 m., 1. 0,39, cr. 0,17, supra desinens in triangulum. In collectione Vogellii a. 1902 exscripsit E. de Stern et litteris vulgaribus edidit 3H00. v. 25, prot. p. 91, u° 2, cum vero titulum recte legere primo aspectu ei non coutigisset, veram lectionein ipse postea dedit ibid. v. 26, prot. p. 75. Repetiit Watzinger GGS. p. 8 n° 55 a. Lapis a Vogellio museo societatis Odessitanae donatus est (cf. ad n° 211). Imaginem photographicam a Warneckio missam hic zinco expriDiendam curavi.

Ποσειο|εωνίο(υ) το(ϋ) Θεο|βίο(υ).

Hic quoque titulus eis, quos edimus sub numeris 212 et 215, aetate suppar est.

214. Tabula lapidis calcarii temporis iniuria admodum laesa, a. 0,67 m., 1.· 0,52, cr." 0,23, ornata epistylio alto 0,14 m. Sub epistylio colore roseo scriptus est (non incisus) titulus sepulcralis lectu difficillimus. Edidi BAE. f. 33, p. 42, n° 2, Pharmakovskii apographo usus, qui lapidem a. 1908 in Olbiae ruderibus invenerat. Exstat nuiic in collectione rerum antiquarum, quae est in vico Parutino. . ^PAPTOKO^

Σπάρτοχος

Κ Λ Ε . Δ Η /ΛΟΥ

Κλε[ι]δήμου.

Litterarum formae a Pharmatovskio datae probant titulum quarto a. Chr. saeculo vix esse recentiorem.

230

(n,m\

ET VJCINTA.

Jfs 215

215. Tabula lapidis calcarii integra. alta 1 m.5 1. supra 0,38, infra 0,47, cr. circa 0,06, supra desioens in triangulum, infra in parte terrae infigenda latior. Lapidis superficie laesa tituli litterae aliquot perierunt, raaxime quae sunt vv. 1 et 2 ad dextram spectanti. Litterarum altitudo variat inter 0,04 et 0,07 m. Io. Surutschau, cuhis in musco tabula servabatur, cum editionem priorem pararem, scripsit eam m. Iulio a. 1880 a rustico quodam Parutinensi effossam esse, cuni terram occidentem Yersus ab Olbiac rwleribus araret. Idem apographum et ectypa duo humainssime misit, ad quae tituluin cdidi IosFE1. ν. Ι n° 120. lapidis parte m tab. 2 repraesentata. Postea aliairt imaginem pliototypica quae dicitur artc factam edidi ImS. in tab. III et repetii IosPE1. v. IV add. p. 27f> zinco expressam, quam hic quoque repeto (circa ]/8 ν. m.). Breviter descripsit Watzinger, GGS. p. 8 n° 54. titulo minusculis tantum litteris transcripto.

Λ?. 215—217

TlTULI SJEPULCKALES.

231

Propter litteraturam titulum saeculo V a. Chr. u. utique non recentioreni esse puto (ad initium saeculi V refert WatziDger). Ο litterae formam Θ. qualis iam iu tit. 20 nobis occurrit, re vera antiquitus Olbiae faisse in usu hic titulus deuuo probat. Vv. 1—2 Watzinger legit Χαρμίδ|ο Λιφίλο, quasi omnibus litteris in lapide lectis, sed si defuncti nomen casu genetivo est positum, inter id et patris nomen articulus solet addi (cf. DII° 211—213). Ego in priore editioue dedi Χάρ[μιος τ] 6 etc., nuiic brevius nomen propter spatii rationes praefero.

216, Fragmenturn basis marmoris caudidi supra politae. epistyliis supra et infra orDatae, a. 0,30 m., loDg. 0,525, lat. 0.25. Sub epistylio legitur pars tituli litteris 0.028 m. altis inscripti et bene conservati. Exscripsi et edidi ImS. p. 12, n° 16 etlosPE 1 · v. IV n° 29 (cf. Watzinger GG8. p. 5 D° 27). Hic titulum ex ectypo chartaceo accuratius delioeatum praebeo (circa V7 v. m.). Lapis a. 1876 inventus in oppido Oczakov a. 1891 museo Surutschaniano inlatus est.

[Του δεΐνος ρ.ν]ήμα το(ϋ) Διονυσέρ[μου?]

Litterarum formae et το pro του scriptum probant titulum quarto a. Chr. saeculo non esse r.ecentiorem. Patris defuncti nomen dubitanter supplevi, analogia nominum usus, quae sunt Άρχερμος, Πύθερμος, Χρύσερμος, sim.

217. Fragmentuni partis superioris lnonumenti sepulcralis marmoris Attici a. 0,34 m., 1. 0,41, cr. 0,09. Superest dextra pars aetomatis diligentissime sculpti, vestigia colorum servantis; sub titulo ad sinistram servata est rosae pars (cf. n° 210). Fragmentum aestate a. 1899 in Olbiae ruderibus inventum Odessae servatur ii) museo societatis. Ed. Ern. de Stern 3H00. v. 22, prot. p. 107. Idem humanissime misit ectypum chartaceum, in quo tituli litterae superstites optime dispiciuntur (litt. a. v. 1 — 0,022, v. 2—0,015, v. 3— 0,02). Hoc ectypo usus edidi IosPE1, y. IV, n° 30. Anno 1900 titulum ipse contuli. Monu-

232

X\ 217—219

OLBIA ET VICINIA.

mentiim accurate descripsit Watzinger GGS. p. 10 n° 66, addita imagine in tab. III, quae tamen adeo obscura est, ut litterae vix distiDguautur. epistylium

iATHi*:· i l Δ Ω Ν Ι fk ΔΡΟΜ1

. . ·κρ]άτης Ή . . . j Ποσε]ιδώνι[ος Άν]δρομ[ένους].

vac.

Vv. 2 et 3 nomina propria exempli tantum causa supplevi. Titulum propter litteraturam ad quartum s. tertium a. Chr. saeculum rettulit Sternius, ad initia saeculi quarti Watzinger. 218. Tabula marmoris candidi ornamentis carens, a sinistra mutilata et iu duas partes fracta, a. 0,375 m., 1. 0,29, cr. 0,15. Duo tituli versus satis magno intervallo (circa 0,065 m.) divisi litteris 0,022 m. altis suut exarati. Litteris vulgaribus ed. E. de Stern, 3E00. v. 23, p. 17, n° 8. Exscripsi m. Maio a. 1900 et edidi IosPE1. v. IV add. n° 462. Hic titulum ex ectypo chartaceo accuratius delineatum praebeo (]/h v. m.).

[Ό δείνα] Βρε[μωγος άδε]λφεός?

Litteratura est quarti a. Chr. saeculi, ei simillima, quae est in tit. 219. Supplementa exempli tantum causa propono, ut indicem, qua ratione titulus restituendus esse mihi videatur. Nam quod Sternius dubitanter coniecit [Χαίρε ?Ά]βρε [Άδε]λφέος, nequaquam probare possum. Defunctorum fratres in monumentis sepulcralibus commemorantur v. II 1 nn° 97 et 372 et vol. IV1 nn° 236, 242, 247. 219· Fragmentum tabulae roarmoreae ab omnibus partibus praeter summam routilum, a. 0,19 m., 1. 0,17, cr. 0,13. Litterae superstites 0,022 m. altae bece etiam niroc leguntur. Ed. de Stern 3H00. v. 23, p. 17, n° 9 litteris yulgaribiis. Exsoripsi mense Maio a. 1900 et edidi IosPE1. v. IV add. n° 463. Hic accuratior tituli imago repraesentatur ad ectypum chartaceum facta (x/4 v. m.). Lapis m Olbiae ruderibus inventus servatur Odessae in museo societatis.

Λίί 219, 220

233

TlTULl SEPULCKALEB.

Titulus videtur esse sepulcralis quarti a. Chr. saeculi; qui tamen certa via restitui non potest. Quae Sternius proposuit supplementa (Κτ]ησ:πό[λεως Ίσάν]ορος ε[ίμί μνήμα) dubitationi sunt obnoxia. nam v. 1 prima littera certe est I, non Η nmtilatum.

β) Tituli recentiores. 220. Monumentum sepulcrale marmoreum ab omnibus praeter summam partibus mutilum, a. 0,59 m., 1. 0.50, cr. 0,08. Inesf anaglypbum repraesentans viruin ad dextram spectanti, mulierem ad siuistram, in medio puerum; vir et mulier super pueruli caput dextras iuogunt. Hodie viri noa exstant nisi pedes et manus dextra, mulieris inferior pars iude a pectore, puerulus integer conservatus est.Sub anaglypho tituli tres exarati sunt ita, ut tit. α sub mulieris sit figura, c sub viro, h sub puero litteris minoribus scriptus. Lapidem a. 1884 in oppido Oczakov esse inventum scripsit nobis eodem armo Buratschkovius. Ad apograpbum ab eodem missum (vera litterarimi magnitudine, sed non ubique accurate confectum) edidi IosPE1. v. I n° 121. Vere a. 1888 lapis museo societatis Odessitanae inlatus est. Jurgiewiczius per litteras mense Iulio eiusdem anoi datas mecum communicavit titulum recte a ine restitutum esse, quia litterae in apograpbo Buratschkoviano deficientes aut male exscriptae in lapide superessent. Addidit in eodem apographo non enotatas esse litteras EIN, supra manus viri et mulieris coniunctas et pueri caput exaratas. Quamvis summa lapidis pars fracta esset, tamen supra et circa has litteras spatium superesse vacuum satis magnum, ut separatim exaratae esse yiderentur. Quae cum ita sint, non expedio, quid litterae illae significent. (Dixi de his 3HPA0. v. IV, p. 146 et IosPE1. v. IV, add. p. 275). Denuo lapis descriptus est in libro Kieseritzki-Watzinger, GGS. p. 66 n° 381, addita imagine perquam obscura in tab. XXVI, ad quam titulum contuli. Litterae EIN, de quibus scripsit Jurgiewiczius, in ima.gine non dispiciuntur. α

b

IMHTPOBIA

c

ΔΗΜΟΚΛΝΙ Γ Γ Ο Σ Ι Δ Ε Ο Υ Δ Η Μ Ο Κ . Ν Τ Ο Ο ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΧΑΊΡΕ ΧΑΙΡΕ | Ι ΧΑΙΡΕ ΔΗΜΗΤΡΙΕ

α. Μητροβία Ποσιζέου, χαίρε. I. Δημήτριε Δημοκ[ώ]ντος, χαίρε. C. Δημοκών Δημητρίου, χαΐρε. Monumentum patri, matri, filio mortuis positum est. Propter litteraturae indicia et nominum graecorum sinceritatem titulos II sive I a. Chr. saeculo receutiores non dixerim (ad s. III—II a. Chr. refert Wa/tziuger). '

30

234

OLBIA ET VICINIA.

Jfc 221

221. Tabula inarmoris candidi iutegra, a. 0,13 m., 1. 0.65. longa 0:!)0. in fronte (quae in inmgine, quam iiifra damus, ad sinistram est spectanti) epistylio ornata, a reliquis partibus polita, imposita aliis tabulis duabus item marmoreis, a. 0,32 m.. 1. 0,65, cr. 0,14, quarum frons pedibus ungulatis diligentissime sculptis ornata est. Foramina quadrata, e quibus unum etiam DUIK; plumbo iliitum est, probant tabulam superimpositara retinaculis plumbeis fuisse his affixa.ui. Totum monuinentum eis adnumerandum esse, quae τράπεζαι vocentur, putat Sternius, couferri iubens v. SybeJ. Sculptwrm zu Athvn S. XI, Κουμ,ανούδη Έπιγρ. επιτύμβιοι σ. ις', Loeschcke in Arch. Zcitung 1884, S. 94 fg. Cf. Rostovzev, Aum. denoj). otcwonuco ua wub Pocciu (Petrop. 1914), p. 59 sqq. Tabulae superimpositae lateri dextro diligeutissiine incisiis est titulus optime etiani mmc conservatus. cuius litterae (a. fere 0,02 m.) colorisrubri vestigia servaut. Ed. E. de Stern 3IIQ0. v. 23, prot. p. 6 cum delineatione zinco expressa, quam repetii losPE1. v. IV add. p. 303 n° 461. Lapidem m. Novembri a. 1899 in tumulo quodam sepulcrali Olbiae inventum museo societatis Odessitanae vendidit S. Hauchmann mercator Oczakoviensis. Sepulcrum ipsum in tumulo constructuin a. 1901 diligentissime exploravitB. Pharmakovski et copiose descripsit HAK. fasc. 3 (1902), p. 1—20, addita tituli imagine pliotograpliica ziuco expressa, quam hic repeto. L·

Quae v. 3 ad dextram et v. 2 ad margiDem leguntur a falsario quodam adscripta esse adfirmavit in commentatione sua Steruius, postquam monumentum detectum esset. ut differret ab alio lapide, cui idem titulus (quem edidit 1, c. pag. 8) a falsariis incisus esset; quod Hanchmanno ipsi se persuasisse dixit, qui lapidem Odessam advexerat. Quae opinio cum nobis veri siroilis esset visa, verba εν ήμέραις ιζ' in priore editione uucis inclusimus. Sed postquam Pharmakovskius tumulum exploravit. commentatione eius perlecta statuimus vocem μνηαα non ad lapidem titulo instructum esse referendam, sed ad ipsum sepulcrum optime aedificatum. Quod cum septendecim diebus UOD nisi summis viribus confici potuisset, additamentum illud Heuresibii iussu facile adiungi potuit ostentationis causa. Haec pluribus exposuimus JiAK. f. 3, p. 53—57. Sternius tamen suam de additamento opiuionem novis argumentis comprobare conatus est 31100. v. 25 (1904), protoc. pp. 119—126, quibus tamen neque

Ifc 221—223

TlTULI SEPULCrvALEB.

235

Pharmakovskio neque mihi persuasit verba. do quibus lis est, a falsario nostrae aetatis esse addita. Εϋρησίβιο: Καλλισθένου και Άρέτη Παττίου το μνήμα ζώντες έαυτοΤς κατε σκεύασαν εν ήμέραις ιζ'.

Titulus est aetatis Romanae. Qaa aetate morem fuisse homines vivos sibi sepulcra aedificare permiilti tituli probant. Nomina virilia Εύρησίβιος, Καλλισθένη:, Πα-ία; in aliis quoque titulis OlbiopolitaDis occurrunt, Άρέτη nomen mnliebre inTeuitur in Bosporanis (velut vol. II 1 , IID° 219, 220).

222. Tabula marmoris candidi in media parte excavata, a. 0,68 m.. 1. 0,30, cr. 0,04. In parte excavata litteris imparibus exaratus est titulus. qui optime etiam minc legitur. Lapis aestate a. 1899pin Olbiae ruderibus inventus ab Hauchmamio mercatore museo societatis Odessitauae iulatus est. Ed. E. de Stern 3II00. v. 22, prot. p. 108.. Idem tituli imaginem in charta expressam bumanissime nobis misit, qua usus edidi IosPE1. IV, D° 31. Hic titulum ex ectypo accuratius delineatum praebeo (!/3 ν. m.).

Utrumque Domen in titulis Olbiopolitanis primum hic obvenit. De Άδαίου nomine ex scriptoribus et titulis noto, quod ID Macedonia maxinie et Thessalia occurrat, Sternius conferri iubet Kretschmeri Einleit. in die Gcsclt. der griech. Sprache, p. 338; Pauly-Wissowa, Bealenc. I, p. 341; C. I. A. II, 2430; Athen. Mitth. XIV, p. 51. Idem monet e titulo nostro, qui ad I fere saeculum refereDdus sit, nori Jiquere, utrum Adaeus Olbiopolitanus eques fuerit, an e Macedouia sive Thessalia migraverit, quas regiones equitatu celeberrimas fuisse constet. Verisimillimum est fuisse eum militem mercenarium.

223. Tabula sepulcralis Ja,pidis calcarii duri, a. 0,05 m., ]. 0,25 m., cr. 0,14, oroata aetomate rudi, tribus acroteriis praedito. Sub aetomate exaratus est titulus aetatis Romanae, qui bene etiam minc legitiir (litt. a. fere 0,015 m.). Ed. de Stern 3E00. v. 22, prot. p. 104 et Jahrcshefle des Oesterrekh. arch. Institutes, v. III (1900) p. 79 m zinco. Idem Dobis ectypum chartaceum suppeditavit, quo usus titulum edidi IosPE1. v. IV, n° 32. Hic ex eodeiji ectypo accuratius repraesentatur (% v. m.). Exstat etiam in libro KieseritzkiWatziDger GGS. p. 11 n° 77 α (litteris minusculis). 30*

236

Λ» 223, 224

OLBIA KT VICINIA.

Lapis a. 1899 in Olbiae ruderibus inventus servatur Odessae in museo societatis. ^IZAZ^MlC

Δ,ζάζηλ^ς

ίζΥβΟΥΗΓ6Μ"J%

Σεύθου ήγεαών Διζύρων, χαίρε.

De nominibus viri et patris cuni accuratissime disputasset Sternius, hic ea explicare supersedeo. Idem animadvertit in C. I. Lat. v. VI inter titulos sacros a praetorianis dedicatos numero 2799 signatum esse titulum Asclepio Zemidreno a Philippopolitams positum, iu quo (v. 36) commemoretur M. Jur. M. f. Fl. Bitltus Philippopoli vico Diicsure. Cum iode pateat prope Philippopolim vicum fuisse, cui nomen fuerit DUesur, Sternius coniecit liuius vici incolas Διζυρου; voeatos ab Olbiopolitisque arcessitos venisse urbein contra barbaros defensum duce Dizazelmi, qui postea Olbiae diem obierit. Quae coniectura tamen admodum incerta est, quoniam de Olbiae statu, qualis fuerit ea aetate, ad quam hic titulus pertinet (qui propter litteraturam ad II s. III p. Chr. saeculum refereodus est), nihil certi novimus. Equidem dixerim potius Αιζύρους (s. Δίζυρας?) illos gentem Thraciae fuisse, cuius nomine fortasse vicus ille prope Philippopolim situs vocabatur. Praeterea moDeDdum est Lycophronem (Alex. v. 1026) Διζηρόν flumen in Illyria novisse, cuius accolas Stephanus Byzantius (s. ν. Διζηρός) nominat Διζηρίους et Διζηρίτας. Cf. quae de hoc Dizurum duce Rostovzev scripsit HAK. f. 10 (a. 1904) p. 14—16. Cf. etiam #o6pycKH, Apx. H3BtcTnfl Ha Hap. ΜΥ3βπ BT> ΟΟΦΒΗ, ν. Ι (1907) ρ. 170 sq.; Cagnat, IrR. I n° 764 (titulus in vico Dimkly.inventus, in quo commemoratur Φλ. Ούάλης στρατιώτης Δυσυρηνός); Stein, in Pauly-Wissowa, Realenc. v. V col. 1248 s. v. Dizazelmis. 224. Tabula sepulcralis lapidis calcarii alta 0,66 m.. 1. supra 0,21, infra 0,23, ornata aetomate 0,16 m. alto, epistylio et acroteriis praedito. Titulus pessime detritus est. Apud Yogellium ID oppido Nicolajev exscripsit E. de Stern et vulgaribus litteris edidit 3H00. v. 25 (1904), protoc. p. 92 n° 4 (iude sumpsit Watzinger GGS. p. 9 n° 58 a). Lapis a Vogellio museo societatis Odessitanae dono datus est. Ectypum chartaceum nobis huroamssime misit Warnecke; in quo litterae leviter exaratae et pessime detritae vix dispiciuntur. Magis minusve probabiliter excepi haec: | k / E I M N M . HW

I

|ΛΑΛΛΡ. . T O H

I

Steroius v. 1 legit KA M. . . ., addens in hoc versu locum esse 8—10 litteris, et v. 2 ΛΑ. . . . ΠΩ(?)ΊΌΣ, adnotans praeter tres litteras ΤΟΣ titulum legere sibi non contigisse. Nomen defuncti ne nobis quidem contigit indagare; videtur incipere a litteris Κει sive Κλει et desinere in-μένος. Patris DOmen videtur fuisse Λάρ.π[ον]το[ς].

Jfe 225, 22fi

237

TlTULI BEPULCRALES.

225. Tabula lapidis calcarii cinerei supra in aetonia desinens patera sculpta ornatuin. infra fracta, a. 0,64 m.? 1. 0,50, cr. 0,12. Tituli litterae, quarum altitudo inter 0,03 et 0,04 m. variat, inter lineolas alte incisae et bene adhuc servatae simt. Mosquae exscripsi in museo historico (inter BuratschkoviaDa) et edidi IosPE1. ν. Ι n° 124. Lapidem descripsit et titulum Hiinusculis litteris dedit Kieseritzki GGS. p. 12 u° 80 α, qui circulum medio aetomati incisum coronam vocavit et lapidem dubitanter dixit Kertscliiae esse iuventum, nescio quo indicio nisus. Hic lapidem ex imagine photographica, ab Oresclmikovio bimianissime suppeditata, delineatum praebeo (circa x/8 v. m.).

,—.ΛΈ~ΕΓΝ E: ^i^ YXTTZL

xAuuarz: HXQHHIZ ΔΕΓΟΣΠΓΉΕΙ

Λέων χρηστέ χαίρε. Χαΐρε και συ. Ετών ις'. ΑΓλιος Κυιν[τίλι]ος τώι [υίώι? κτλ.]

ITepeBoji,T». H, o6ejicTHi»m Jleirt, upomafi. Προια,δ Η TLI. JLfcrb 16-TH. Bjif KBiHi [THJfi CEJHJ? Η Τ. *.].

Litteratura aetatem adniodum recentem indicat.

226. Fragmentum tabulae marmoris candidi ab omnibus partibus praeter sinistram mutilatum, a. ut nimc est 0,28 m., 1. 0,30, cr. 0,08. Tabula ornata erat anaglypho, quod paene totum periit; supersunt a sinistra duo pedes hominis stantis, ut videtur, et dextrorsum ima pars basis latae. AEaglypho titulus diligenter subscriptus est litteris minutis (a. 0,01 m.), quae bene etiamnuDc leguDtur exceptis quibusdam temporis iuiuria laesis. Exscripsi et edidi HAK f. 23, p. 32, n° 8. Hic praebeo imaginem photographicam zinco expressam (circa V8v. m.). Lapis a. 1906 a Pharmakovskio in Olbiae ruderibus inventus exstat nunc Odessae in museo societatis.

238

OLBIA ET VICINIA.

Jft 226

Est carmen sepulcrale quattuor distichis elegiacis constans, ita scriptum, ut singuli versus singulas impleant lineas. Extremi versus, qui lapide fracto perierunt, facile restituuntur auxilio similium carminum sepulcraliuni Kaibelii libro Dotissimo (Epigrammata Graeca ex lapidibus collecta) insertorum. Totum carmeu ita legimus: ι Τον [βφτας ird τέρμα σύ[νηθες ττασι μολόντα]. ώ ;έ[ νε ], άποφθίμενον τύμβο[ς δδ5 έγκατέχει]· ν' ω ~άτ[ρα] Σκυθίας ττόλις Όλβια, έ[ν δε βροτοΤσι]. μοίρη; και δ[ώ]ρω[ν] σύνθετον οΰ^Ιου.' £ην], 5 εύγήρως ο τιρέσ[βυς], δς εις πεπρωμ[ένον ούδας] έρχόμενο[ς ζ]ωο[ϋς ~]αΐδας £λει[ττε δύω], άμα τον ά[νθ]ρώ[ποι]σι και άθανάτ[οισι ττοθεινόν], ώ δαΐμον, ττ[έμ]ψ[αι]ς εις δόμον ε[ύσεβέων]. Ad ν. 1: έπί (aut προς) τέρμα μολεΐν cf. apud Kaib. 49, 50, 88, 296: τέρμα βιοτής ibid. 452. Ad V. 2: τύμβος δδ' έγκατέχει cf. ibid. 324. V. 5 τ:επρωμ[ένον ούδας] est ούδας άλάνπετον «Αδου (Kaib. 264). Ad vv. 7 — 8 cf. IosPE. II 1 , n° 298: Εύσεβέων ναίοις ιερόν δόμον ησθα γαρ αεί και ©θιμενος και ζών πασι ποθεινότατος. Kaib. 222: ώ μοίρας άτρύτο[υ] άναγκαστηρες άτρακτοι, τόν[δ]' ιερόν πέμψαιΓτ]' εις δόμον εύσεβέων. Cf. etiam Kaib. 215 (οικήσεις εις δόμον εύσεβέων) efc. Carminis argumentum nihil fere praebet memoria dignuin: tantum enim de vita defuncti quaedam narrantur optaturque. ut post mortem sit beatus. Nomen defuncti v. 4 per ambages

J6 226—228

TlTULI BEPULCRALES.

239

6igmfieatum est: anomen e (vocibus) μοίρα et δώρα compositum» manifesto est Μοιρόδωρος. Titulum secimdo a. Chr. saeculo non dixerim esse recentiorem: quamvis enim litteratura in universum satis sit recens (cf. formas M, £), tamen Ο littera in medio punctum habet, non lineolam. Ι Ι ο ρ β Β Ο Λ ί * · 9τα ΜΟΓΗΛΕ, Ο οτραιυΐΗΚΈ, 3aiui04aeTi> ΒΈ ceo-fc ηοκοϋιιιικα, AouieAmaro j,o oGhiHHaro ΒΟΊ>ΜΊ> npej,'taa >KH3HH. Ero pcunHOio tfujn» ^KHeci^ifi τοροΛΐ> ΟΛΙ>ΒΪΠ, ai IIMJI Υ CMepTHhix-L — cjio*eHHoe Μ3Τ> CAoet μοΤρα n δώρα. dvxo 6UAT> MacTHTufi cTapeivl·, κοτορυδ, y x w i ΒΈ na3Ha jeHnbiii ροκοΜΐ> ΑΟΙΠ-> Auday ocTaBHAi> βτ ;κΗΒωχτ> ΛΒΟΗΧΊ» Λ^τβΓι. Ero, OAUHaKOBO /Kejamiaro ΛΙΟ,Π,ΗΜΊ, Η ϋβοοΜθρτιιυΜτ,. ο 6ο;κβοτΒθ, ΠΟΙΠΛΗ ΒΤ> yniuimne ΟΛΟ,ΓΟΗΘΟΤΗΒΗςΙ. !

227. Capuli operculum lapidis calcarii ciDerei, aetomate ornatum, a. 0,32 m., 1. 0,85. In medio aetomate clipeus sculptus est, iofra in zopboro est inscriptio litteris omatis (a. 0,025 m.) diligenter incisa, cuius hodie initium et finis fracta sunt. Ed. Koehler, Mcm. sur les i}es et la course cons. ά AcMUe p. 114; inde Boeckh, C. L Gr. II n° 2093. Lapis ubi inventus sit, parum constat: Koehlerus enim in Olbiae parietinis erutum esse eum tradit, Uvarovius vero (Rech. p. 41) uua cum tit. 80 a. 1818 a Kazakio Graeco in castello quod Adschigolski-gorodok dicitur inventum esse adfirmat. Hodie Odessae exstat in museo societatis, ubi exscripsi et edidi IosPE1. n° 122 (cf. Watzinger GGS. p. 79 n° 447). Hic idem exemplum repetitur. [NEIJkHPATOZNEIkHPATOYOkAiOMyAAMtOZ] Litterarum ornameDta typis fideliter reddi non potuerunt. Litterae uncis inclusae ex exemplo Koebleriano adsumptae sirat, quippe quae in lapide iam uon exstent. Barbarum viri nomen Koehlero est ΟΜΤΑΑΜΟΣ. Equidem cum ductiis, qui nunc in lapide sunt extremi, diligentius examinarem, mibi persuasi pro Μ littera eos accipi nullo modo posse: lineola enim quae est extrema plane recta est nec ad litteram proxime praecedentem pertinet, quae quin sit A, non videtur dubium. Idem mecum per litteras a. 1884 communicavit Jurgiewicz. Itaque dubium noii est, quin Koeblerus in barbari nominis transcriptioDe erraverit, totusque titulus ita est legendus: Νειχήρατος Νειχηράτου ό και Όμψάλακος. Ceterum eodeni modo Koebleri lectionem iam UssiDgius correxit 1. 1. ad n° 39. Titulus est aetatis Romanae. 228. Lapidis descriptionem v. ad n°203. Titulum antiquiorem inter monumenta proprie sepulcralia repetii IosPE1. ν. Ι n° 125 et hic repeto. [ΊΡαδ]αμψώ[ν υ£έ του δεΐνος,] χαΐρ[ε].

240

OLBIA ET VICINIA.

'

JTs 229

229. Monumentuin sepulcrale marinoris albi integrum, a. 2,10 m., 1. 0,72, cr. 0.27. Supra est titulus litteris grandioribus (a. 0,035) aetatis Romanae diligenter iucisus, sed admodum hodie detritus. Sub titulo sunt anaglypha duo diligentissime sculpta. In superiore repraesentatus est eques imberbis equo sioistrorsuni converso insidens, pallio amictus, dextra hastam protendeos; ante equum puerulus stat tunicatus cum cane ad equuin adsilienti; super equitem rami duo laurei suut sculpti. Auaglyphum inferius repraesentat virum barbatum in alto lecto cubaptem, sinistra pateram tenentem; lecto monopodium adpositum est, in quo sunt vasa; iuxta viri pedes mulier laute vestita sellae insidet pedibus impositis subsellio, capite veste operto, quam sinistra apud umerum retinet; dextra tenet infantem genibus eius iusidentem manibusque pomum, ut videtur, arripientem, quod ei vir dextra porrigit; mulieris sellae puella adstat vas tenens, ab altera parte inter monopodium et lecti pedem sedet puerulus. Simillima anaglypha, sed multo magis detrita in sepulcrali lapide habes n° 203; id unimi differt, quod ibi eques in inferiore lapidis parte est. «Aeri incisum dederunt Pallas Itin. Russ. merid. T. II. tab. 18. 5. Waxel. Rec. n. 2. Anaglyphum describit et inscriptionem praebet Clark. Itin. T. I. p. 620 [ed. 4 t. II p. 359]. Ex Wax. et Clark. habet Osann. Auct. Lex. Gr. p. 143. De anaglypho egerunt etiam Koeppen. Nordgest. p. 84. Koehler. adv. Koeppeu. p. 46 sq. [=Ges. Schr. v. II, p. 37]. Titulum miperriiDe dedit Koehler. Act. Acad. Petrop. t. X [de IDS. et cursu Achillis] p. 252 oot. 812». Boeckh, C. I. Gr. II, n° 2094. De loco. ubi lapis inveDtus est, haec tradit Pallas Itin. v. II, p. 512: «In der Kirche zu Nikolaef. . . eine grosse Platte mit dem. . . Basrelief aufbewalirt wird, die etwas weiter abwarts an dem Orte Zara-Kamyschi gefunden worden, wo sie den vorbeigehenden Schiffen zum Ansetzen der Bootshacken diente und deswegen sehr beschadigt ist». Eadem de loco tradit P. Sumarokoy Itin. Crim. et Bessar. p. 16, qui a. 1799 lapidem Nicolajevi iu aede sacra vidit et anaglypbum breviter descripsit (de his monui IosPE1. I add. p. 223). Sed Waxelius Bec. p. 5 lapidera in Hypani apud pagum Bohojavlensk inventum esse adfirmat. Huius indicium sine dubio falsum secutus est Boeckhius. Ex aede sacra oppidi Nicolajev lapis in tabularium geographicum eiusdem oppidi, iode a. 1840 Odessam in museum societatis pervenit. Anno 1792 eum in lucem prodiisse dictum est in indice musei (ed. 8 a. 1880) p. 19, nescio quam vere. Odessae in museo exscripsi et edidi IosPE1. ν, Ι n° 123. Anaglyphum copiose descripsit, omnibus scriptoribus, qui de lapide egerant, citatis Watzinger GG8. p. 124 n° 688; addita in tab. XLIX lapidis imagiDe, quam Dimis obscuram esse dolendum est. Anaglyphorum imaginem zinco expressam (titulo omisso) dedisse etiam Iul. Kulakovskium in Mam. no αρχ. Pocciu Jls 19, p. 50, n° 13 monui IosPE1. IV add. p. 275. Hic repeto exemplum a me exscriptum. ΣΤΡΑΤ&Ν?ΠΡΛΤΟΜΑΧΟ . Χ Ρ Η Σ Τ Ε ΧΑΙΡΕ

Στράτων Πρωτομάχο[υ] χρηστέ, χαίρε.

Jfe 229—231

241

TlTULI SEPULCBALEB.

Var. lect. Puncta formae triaugulae post Στράτων et post /ρηστέ dedit Wax, (et inde Boeckh), oiniserunt alii; liodie alterum non apparet. V. 1 Stratonis patris nomcn apud Pall. scriptum est ΠΡΟΤΟΜΑΧ Σλ ap. Wax. ΠΡΛΤΩΜΑΧΟΣ, ap. Clark. ΠΡβΤΟΜΑΧΟΣ, ap. Koehl. ΠΡΩΊΌΜΛΧου. Miror Boeckhiuin ΤΩ illud manifesto vitiosum recepisso ex Waxelio (fortasse tamen typothetae est error, non editoris, nam in trauscriptione est το, scripturae varietate non euotata). Monumentum ad II a. Chr. saeculum dubitanter refert Watzinger.

230. Tabula marmoris cinerei ornamentis carens, supra fracta, a. 0,34 m., 1. 0,435, cr. 0,11. Inscriptio, cuius initium lapide fracto periit, inter lineas exarata est litteris 0.02 m. altis, quae adhuc optime leguntur. Olbiopolitanum esse lapidem scripsit Jurgiewicz. Exscripsi Odessae in museo societatis et edidi IosPE1. ν. Ι n° 120 (cf. Watzinger, GGS. p. 135 n° 9). Hic idem exemplum repeto. [Ή δείνα ]του, γυνή δέ Δωνάτου, χαίρε.

ΤΟΥΓΥΝΗΔΕΔΩΝΑ ΤΟΥ ΧΑΙΡΕ

De tituli aetate certi aliquid proferre admodum est difficile; recentiorem tamen Christianae aetatis initiis esse eura haud dixerim.

231. Fragmeiituni monumenti sepnlcralis niarmorei, a. ut nunc est 0,20 m., 1. 0,23, cr. 0,09. Superest dimidia pars aetomatis sculpti, clipeo ornati (superest dimidia fere circuli pars), sub illo epistyliiim, quod ornatum erat corona sculpta (superest dimidia pars) et rosis duabus (superest dextra), sub epistylio superest caput antae dextrae. Imaginem edidi HAK. f. 37, p. 68, n° 5, hic autem minore modulo (Y4 v. m.) repeto. Lapis a. 1909 a Pharmakovskio in Olbiae ruderibus inventus exstat nunc Odessae in museo societatis. In epistylio inter coronam et rosam dextram bene legitur &ίοπρόπου nomen litteris aetatis "Romanae 0,01 m. altis exaratum. Non est dubium, quin sit nomen patris 'defuncti hominis, ipsius vero defuncti nomen recto casu scriptum fuerit in sinistra monumenti parte (inter rosam sinistram et coronam), quae periit. t

~

31

242

OLBIA ET ΥϊϋΙΝΙΑ.

Aii 232—234

γ) Tituli peregrinorum et Romanorum. 232, Pila marrooris subcaerulei supra mutilata et in duas partes fracta, a. ut nunc m r\ 1 / \ rvr» _„ r\ η r% Α 1 Α 1Γ 11ΐ · υ~ ΑΤ* . 1 · tr\r\r\ · ·χ e S t 0 , 7 3 ΙΏ.., \J*A I , K,L . 0,32. \S,«J*.'. Apud Xi|/UVI A. Vogellium in oppido Nicolajev a. 1902 exscripsit L., 1.1. 0.27, cr. E. de Sternη et edidit litteris vulgaribue vulgarib 3H00. v. 25 (1902), prot. p. 92. Cf. Watzinger, GGS. p. 8 n° 55 l·. Ubi nunc sit, ignoratur (cf. ad n° 211). Repeto Sternii exemplum. Λ

ΣΩ ΣΙ ΑΣ ΚΕΦΑΛΟ ΑΘΗΝΑΙ ΟΣ

4

Σωσίας Κεφάλο(υ) ΆθηναΤΪος.

Titulum 'propter litteraturam (lnaxime litterae sibilantis formam) et casus genetivi formam ad V sive IV a. Chr. saeculum rettulit Sternius.

233. Tabula lapidis calcarii. ornata afetomate acroteriis instructo, in duas partes fracta et infra mutilata, a. ut nunc est 0,67 m., 1. 0,44, er. 0,10. Sub aetomate in quadro titulus sepulcralis satis accurate exaratus est litteris 0.03 m. altis, sed temporis ioiuria aliquot locis laesus. Edidi HAK. f. 18, p. 111, n° 16, usus ectypo chartaceo. Cf. Watzinger, GGS. p. 11 n° 78. NUDC iterum cum ectypo contuli. Lapis a. 1905 in vico Parutino emptus servatur Odessae in museo societatis. Ε Ν ΘΑΔΕ ΚΕΙΤΕ:ΚΛ ΛΗΡΟ¥φ|» Ν Ο ^ Α ΛΑ ΑΝΗ ΓΑ

Ένθάδε κεΐτ(αι) Κα λή Τουφείνο[υ] Άμα[στρι]ανή, [ζήσα]σα [έτη. . . ] .

V. 4 extr. non stmt ΛΑ litterae, sed MA inter se ligatae. Titulus II p. Clir. saeculo non est antiquior. 234· Tabula lapidis calcarii servata quidem tota, sed in tres fracta partes, a, 0,68 m., 1. 0,43, cr. 0,14, infra desinens in spiuam terrae infigendam (hodie partim fractam). Titulus in quadro satis neglegenter exaratus est litteris 0,03 m. altis, quae minc difficiles sunt lectu. Inventa est m. Martio a. 1892 in Olbiae coemeterio (in area rustici cuiusdam Parutinensis); exstfl,bat Kischineyi in museo Surutschaniano. Exscripsi et edidi ImS. p. 13, n° 18 et

J6 234, 235

TlTULI SEPULCBALES.

243

IosPE. IV 1 n° 34. addita utrobique lapidis imagine in tabulis, quam hic quoque repetendam curo. Repetiit A. Domaszewski C. I. Lat. v. III, suppl. p. 2242, n° 13748.

ι T)(is) M(ambns). AeliufsJ Satnrmnus vixit amis XX VII 5 et Aelia Saturnina vixit annis X VI. Irewc mater [f]ilis b(enc) m(erentibus) p(osuit).

Titulus saeculo III p. Chr. vix est antiquior. 235. Monuinentum sepulcrale lapidis calcarii infra fractum, a. 0,58 m., 1. 0,455, cr. 0,14. Titulus in quadro incisus est litteris grandibus quidem (a. 0,05), sed neglegenter exaratis. Lapis Olbiae inyentus m. Septembri a. 1889 exstabat Kiscliinevi in museo Surutscbaniano. Exscripsi et edidi ImS. p. 12, n° 17 et IosPE. IV1 n° 35, addita utrobique tituli imagine in tabulis, quae hic quoque repetitur. Repetiit A. Domaszewski C. L Lat. v. III, suppl. p. 2242, n° 13749. (Textnm vidc p. 244).

Videtur lapicida Latine scribendi fuisse imperitus; nam ne notissimum quidem Aureliae nomen recte scripsit. V. 3 Qyrniae scriptum est pro Cyrniae (gr. Κυρνία); de hac scriptura cf. Corssen, Atisspr., Voc. u. Betcm. d. Lat. Sprache I2 p. 71 sq. V. 4 in tabula X \ l scriptum esse sibi videri dixit Domaszewskius; sed ectypum chartaceum iterum iterumque mihi inspicienti eadem apparuerunt, quae in priore editione dederam. 31*

244

JB 235, 236

OLBIA ET VICINIA.

T)(is) M(anibus) Aurc(l)iae Qfyjmiac.

Vrx(it) cin(nis) XIC.

236. (Scripsit M. Rostovzev). Tabula lapidis calcarii superstes illaquidem tota, sed in duas partes fracta, a. 0.66, 1. 0,34, cr. 0.115 m. In parte antica titulus latinus litteris altis 0,105 — 0,09 — 0.055 m. exaratus est. Tituli locus depressus, marginibus prominentibus. Inventa a. 1907 a B. Pbarmakovskio in necropoli, quae est ad septentrioDem ab urbe venientibus, in hypogeo Jk 13, ubi sepulcri ostium claudebat, inscripta parte intro conversa. Exstat in museo antiqiritatiim Universitatis PetropolitaDae. Ed. M. Rostovzev IIAK., fasc. 27, p. 64 sqq., JV?. 4. cum imagine, quae hic repetitur (χ/1β ν. m.). (Tcxlnm vide p. 245).

De tituli aetate conjecturam inde facere licet, quod, cum loco principali demotus sepulcri ostium claudat, ipso sepulcro antiquiorem eum esse necesse est. Iam cum in manu unius ex sepultis decem nummi inventi sint, quorum novissimus Valeriani maioris liomen et effigiem exbibet (Coben IV, 327. 121), efficitur titulum Caesaris illius temporibus (253— 259 p. Chr.) utique antiquiorem esse; Traiano autem vel Hadriano esse posteriorem inde colligimus, quod iis demuru imperatoribus legio XI Claudia ex Pannonia iu Moesiam Inferiorem traducta est (cf. B. Filow, Die Legionen der Provinz Moesien. Klio, Beibeft VI, 65; H. van de "Weerd, Etude hist. sur trois legions rom. etc. Univ. dc Louvain, Bec. d. trar. fasc. 16, 184 sqq., 400. Depraesidio Romauo Olbiae collocato cf. titulum n° 167. De mili-

.¥· 236, 237

TlTULI BEPUL0KALE8.

jCALERIA jMONTAN ( ΑνίΧΓΓΑΝ NIS-LXXXX; CALERIVSMl ONTANVS fARMATVRA 10

LEC-XI-CLMATRI; .DVLCISSIMAE illTEMPROCVL ΆΕ Β - Μ .Ρ ι

245

l I)(is) M(ambus) Galcria Montana ririt an6 nis LXXXX. Galrrivs Marmatura lex)(ionis) XI Cl(anfliac) mairi ίο dulmsrmae itcm froculac b(cne) m(ercnti) p(osmt).

tibus instructorum vice fungentibus (quod arroaturae vocabulo militis nomini addito significatur). cf. Teget I, 13; II, 23 et inscriptiones apud Doinaszewskium in Pauly-Wissowa, B-ealenc. II, 1178; Die Religion des roimechen Heeres, 32 sqq.; Cagnat, Mem. de VAcad. d. inscr. XXXVIII, 39. 10; L'arm6e romaine d'Afrique, ed. 2, 188 sq.

237. (Scripsit M. Rostovzev). Fragmenta duo tabulae lapidis calcarii supra et iiifra fractae, a 0,96-H 0,65 ra., 1. 0,53, cr. 0,19. In parte antica titulus latinus litteris satis grandibus et accuratis, rubro colore pictis (a. 0,06 m.) scalptus est. Inventa est, ut videtur, Olbiae loco incerto. Exstabat. in oppido Nicolajev apud Vogellium; ubi nunc sit, postquam res aotiquae a Vogellio collectae in Germania divenditae sunt (cf. ad n° 211), ignoro. Ediderunt ectypo chartaceo usi B. Latyschev et M. Rostovzev EAK. fasc. 10, p. 13 sqq., cum imagiDe, quae hic minore modulo repetitur (V18 v. m.). (Textum vide p. 246).

Ante versum 1 nomen alterius filii desideratur. Inter utrumque fragmentum versus UDUS duove interciderunt. V. 5 — 6 utrum obi(it) an obi{erunt) supplendum sit, utruinve alterius amborumve filiorum mortis tempus aut ratio indicata sit, necne, incertum est. Ipse titulus secundi potius quam tertii p. Chr. saeculi est. Pater deftinctoruin Valerius Mucafralis Thracia haud dubie stirpe oriundus (cf. CIL. VIII 3198: Mucatralis Auluzeni miles leg. I Aug. natione Thr[a]x; III 4378: M. Ulp(ius) [Mucjatralis eq(ues) al(ae) I Coutar(iorum) domo Bessus; VI 2585, 11,2; Dumont-Homolle, M61anges, p. 540 sqq.; Tomaschek, Die altcn Thraker, II, 2 (Stizb. (hr Wien. Ak.} 131 (1894), 25), veteranus, ul videtur (cf. IosPE. IV1,

246

OLBIA ET VICINIA.

Λ» 237. 238

iXAi 1 i]ix(it) afnnis. .], et Valerio Seciindmo, vix(it) 5 ann(is)... 7, obi-

ΕΠΜ j£EKISKy\ JSDINOVIXJ l|OB'l|/

[

Val(erim) Mncalraiis Η 01Ua Brisais ίο $-is h(cnc) m(crentibus) f(acimichwi) c(nraverun1) (sivc: f(e)c(erunf).

"RAOSETOL 10

7

ΠΙΑΠΕΓ2ΑΕ LEsEMK

120). Uxor eius OlUa Brisms cognomen duxisse videtur ex insigni Olbiopolitarum in Achillem amore (cf. supra nn° 205 et 206); nomen aut publicam libertam prodit, aut Iovis Olbii (v. supra nn° 42 et 143) olim servam sacram. 238. Fragmentum tabulae marnioris candidi iiDdique mutilum, a. 0,10 m., 1. 0,07, cr. 0,10. Ε titulo accurate scripto litteris minutis (a. 0,013 m.) Don supersunt nisi trium versuum particulae. Spatium vacuum inter vv. 1 et 2 aliquanto maius est, quam inter 2 et 3. Exscripsi et edidi HAK. f. 23, p. 34, n° 9, unde repeto. Lapis a. 1906 Olbiae a Pharmakovskio inventus exstat Odessae in museo societatis.

PI

u

i-FROM ΡΟ SV Η

pii[ssimo? . . . C. Fronfto?.. .

CLASSIS SEXTA. Varla. In hanc classem oinnes eos reieci titulos, qui in quinque priores recipi non potuerunt. Plerumque sane fragmenta sunt tam parva, ut de singuloruni argumentis nihil certi statuere licuerit. Recipere tamen in syllogen vel minutissima frustula ideo placuit, quod postea etiam alia eoriiDdem titulorum fragmenta possnnt inveniri, quibuscum baec fortasse componere licebit. In disponendis fragmentis id egi, ut primum ea fragmenta ponerem, quae ad decreta pertinere viderentur, deinde varii argumeoti inscriptiones, nltimura locum eis frustulis darera, quae paucissimas servarentlilteras, ex quibus nihil de arguraento posset conligi.

Λί 239. 240

VARIA.

247

litterarum formas tales, quales vir ille doctissiruus excogitavit. Contra quae de tituli dialecto observavit, probabilia nobis videntur: quamvis enim v. 6 extr. nullum hodie Α litterae vestigium exstet, tamen alia indicia inveniuiitur in titulo, quae seDtentiam illam confirment: velut v. 3 ante παιδός ££ litterae vestigium comparet, quod haud scio an ad articulum τώ pertinuerit, et v. 4 in. NAN litterae ad acc. sing. fem. videutur pertiuere (...ναν ή αν...). Eiusdem esse tabulae puto (quantum quiβΑΘΗΝ'ΙΙΙΛΝ dem e solis litteraturae indiciis colligere licet) β»ΠΑΙΔΟΣΛ\ fragmentuin 0,15 m. altum, 1. 0,10, cr. 0,05, Κ NANHANE! optime conservatum, quod Buratschkovius ΚΙΛΝΑΤΏΙΚΑΙΤ a. 1884 Mosquam in museum historicum MIN T O A E f ' misit. Edidi IosPE1. ν. Ι add. p. 223 n° 128 Δ Λ Α Ν mm b ad ectypum chartaceum a Podschivalovio acceptum. Hic accuratius ex ectypo delineatuni l Var. lect. V. 1 vestigia omisit Struvius; praebeo ( /4 v. m.), ut litterarum formas melius quae sane adeo sunt iocerta, ut ne ipse qui- indicem. dem recte omnia excepisso persuasum habeam. V. 2 adem nil nisi ΑΘ dedit, v. 3 nil nisi ΠΑΙΔΟΣ, v. 4 extr. ΕΓ, v. 5 extr. ΙΓ, v. 6 extr. Y^, v. 7 nil nisi AN. Ex Struvii coramentariolo haec videntur adferenda: «Dieses FragmeDt . . . erhielt ich im October 1865 von H. Stankewitsch hierCouiecturis, quas Struvius de fragnieDto selbst, dem friiheren Verwalter von Parutino a sese edito protulit, hoc fragmentum aliqua(Olbia) r . . Es gehort nach der Sauberkeit der tenus favet: Dam e versu 2 colligi potest reBuchstaben, dem Doppelpunktein Θ, Η, Ω, wie vera haec ad decretum pertinere, versus autem auch dem beigefugten Iota, einer guten Zeit tertius Bovum dorismi vestigium praebet: [τ]άν an. Z. 5 wird wohl τόδε ψά[φισμα] zu erganzen πόλιν. Lineola supra v. 1 in ipso lapide est. sein, also war die Inschrift dorischen Dialectes». De litterarum formis Struvium uon recte scripsisse lapidem iuspicienti stAtim apparet: 240. Fragmentum tabulae marmoris albi litterae enim l-l et Θ non bina puncta m medio a. 0,17 m., 1. inax. 0,11, cr. 0,07; a dextra habent, sed lineolam formae talis: Η ; ω autem margo exstat quadro eminenti ornatus; litterae litterae forma ea est, quain in textu dedi; nec altae sunt 0,01 m. praeter Φ et ο miiiore uoquam vidi in titulis «bonae aetatis» harum expressas modulo. 239. Fragmeiitum tabulae marmoris cinerei ab omuibus partibus fractum praeter sinistram admodumque oblitteratum; altum est 0,20 m. totidemque latum, cr. 0,04; litterae sunt 0,015 m. altae. Edidit Th. Struve musei Rhen. v. XXV, p. 360, n° 10. Exscripsi Odessae in museo societatis et edidi IosPE1. τ. I n° ] 28. Hic idem exemplum repetitur iterum cum ectypo collatum.

248

OLBIA ET VIOINIA.

As 240—243

Hic ne una quidem vox in integruru reOdessae exscripsi in nmseo societatis et 1 edidi IosPE. v. I n° 136. Hic idem repetitur stitui potest. At tamen si videris, quam diligenter litterae sint cxaratae, facile tibi perexemplum, iterum cum ectypo collatum. suadebis superesse haec e decreto honorario, _υΝ| quae omnino ceteris titulis accuratius lapiοΔοοΗ dibus inscribebantur. Titulus Romanae est ΩΝΙοΥ aetatis. MSTo ΙΔο ΦΙΛΟ Ι Υ ΡΑ Α ΡΟΛ

242. Frustum tabulae umrmoris albi ab omnibus partibus mutilum. altum 0,13 m. totidemque latum, cr. 0,05, litteris plus 0,015 m. altis inscriptum. 0(Μ Λ |SI Mosquae in museo historico (inter Bu^ΫΗ | 10 ratschkoviana) exscripsi et edidi IosPE. I 1 Videtur esse decreti fragmeutum, quod n° 130. Hic idem repetitur exemplum iterum 1 propter litteraturae indicia ad III sive II a. cum ectypo collatum ). Chr. saeculum rettulerim. V. 2 legi potest 1 12. [. ,άπ]οδοθή[ναι. . . ] , ν. 3: [.. .Άπολλ]ωνίου, ^INAN ν. 8 Άπολ[λώνιο;], ν. 10 fortasse [τ]ό ψή ΥΣΕΣΙΗ φισμα]. Γ Η ΗΠ Ο Λ I 5 ΥΝΤΑΣΤΙ

241· Fragmentum tabulae marmoris albi \ rh < •·ι a. 0,23 m., 1. 0,07, cr. 0,065; a sinistra V. 3: [διαλ]ύσεσιν?... ν. 4: την τ:όλι[ν..., margo exstat. Quae supersunt litterae apicibus ν. 5: [...ο]ϋντας τ..., ν. 6: έ(*φύ[λιος]. sunt ornatae diligenterque incisae. Odessae exscripsi in museo societatis et edidi IosPE. I 1 n° 137. Hic idem exeinplum 243. Fragmentum tabulae lapideae uiidirepeto. que mutilum, a. 0,11 m., 1. 0,21, cr. 0,08; luENO litterae aetatis Romanae, a. 0,01 m., admoΕ ΙΣh dum sunt detritae. Exstat Odessae in nmseo EFIK societatis. Transcripsi ex imagine photograΗΡΟΣ phica, quam Jurgiewiczius mihi miserat, postea ΙΝΕΣ apograplnim meum Odessae cum ipso lapide KATIcontuli et edidi IosPE. Γ n° 12.9. Hic idem ΠΡΟΣ exemplum repeto. TENC ΤΟΣ ίο Ν 10 Ν

1) Omnee titulos suos museo historico inlatos (praeter uDum PanticapaeeDsem IosPE. II ι nO 31) Oibiopolitanos esse ipse BuratschkoYias mihi scripsit.

Λ& 243 —247

V VABIA.

ι .. HAPIXilN/m ΘΑΛΑΣΣΑΝ ΆΐΟΥΠΑΝΤΟΣ ΕΠΙ ΣΚΟπΟΝΠ 5 . . . Δ 11 <•Ν : \ V. 1: . . . παρέ/ων . . ., ν. 2: . . .θάλασ σα·*. ., ν. 3 : [τοΟ | ιοίου παντός . . .. ν. 4 . έπίσκ[ο]πον - . . .

244. Frustum tabulae lapidis calcarii a. 0,16 m., 1. 0,10, litteris fere 0,018 altis; a sinistra exstat margo. Mosquae exscripsi in museo historico (inter Buratschkoviana) et edidi IosPE. y. Ρ ηυ 132. Hic idem exemplum repraesentatur iterum cura ectypo collatiim.

249

246. Frustum tabulae niannoreae undique nnitilum, a. 0,11 m., 1. 0.075, in museo UDiversitatis Kioviensis repositum. Litterae aetatis Romanae altae sunt 0,013 m. Ectypo chartaceo, quod praestiterat Kulakovskius, usus edidi IosPE. ν. Ρ u° 131. NUDC iterum cum ectypo contuli. ι

.ΜΙΝΝφ ΑΉΝΓΟΥ D !Al\KAIA*" .ΥΠΑΡν

5 ποΛ' ΕΝ

247. Frustum tabulae marmoris albi. Edd. Boeckh, C. I. Gr. II. add. p. 1000 lOAh n° 2085, 11, Caroli de RoseDberg apographo Ε ΓΕΙ usus; L. Stephani in Memoires clc Vacad. ΚΑΙΣ/ Imp. des sc. de St. Petersh., seric VII, λΙΩΝ v. XVIII, D° 4 (a. 1872) p. 48 n° 871). KAIKOI Servatur in museo aedium Magni Principis |Y~ Constantini Constantini f., quae est in oppido Haec quoque e decreto videntur superesse Pavlovsk. Steplianii exemplum repetii IosPE. aetatis Romanae. V. 5 haud scio ari fuerit και v. I1 n° 133 et hic repeto. κοι[νή και ιδία], 245. Frustum tabulae marmoreae undique iuutilum, Olbiae inventum. Exscripsi in museo Universitatis Kioviensis m. Maio a. 1893 et edidi 3ΗΡΛ0. v. VII, p. 85, n° 1561 et IosPE. v. IV 1 n° 39. Hic eadem imago repetitur.

^rirn

.AMEN .ΧΟΥΣΙΚ.. . . NEAYTON . . .ΤΟΣΤ^11. . .IC

Var. lect V. 4 TOCTOY/ legit et v. 5 omisit Rosenberg.

1) Stephanii deBcriptio monumentorum antiquorum, qaae in miiBeo domue principalis oppidi Pavlovsk servantur, etiam russice Beparatim prodiit Petropoli a. 1872: Co6pame £peBHnn> nasurrHHKOBT. HCKyccTBa ΒΊ> IlaBJOBCK-B, onucaHHfcii-b aKaAeMUKOMi> JL. Ο Τ Θ Φ Ε Η Η . 32

250

Jk 248—252

OLBIA ET VICLNIA.

248. Frustum tabulae marmoris albi. Edd. Boeckh, C. I. Gr. II add. ]>. 1000 n° 2085, Ί 0 ad apographum Rosenbergii; L. Stephani 1. c. ad.n0 247, p. 48 n° 88. Servatur ibidem, ubi n° 247. Exemplmn Stephanianum repetii IosPE. v. I 1 n° 134 e.t bic repeto. . . .FITENOI^E . . . ΕΑΥΤΟΝ. .. = Γ€Ν «=

tigia servant. Exscripsi et edidi ΉΑΚ. f. 18, p. 110, n° 18. Hic accuratius delineatum praebeo. Fragmeutum a. 190") in Olbiae ruderibus inventum Odessam missuin est in museum societatis.

^

-

Vm\ lecL V. 1 iu. El et v. 3 ENENT Videntur liaec superesse e decreto aetatis dedit Roseoberg. Apud eundem c littera rotun- Romanae. dam habet formam. 251. Fragmentum tabulae marmoris can249. Frustulum tabulae lapidis porphyritae didi ab omnibus partibus mutilatum praeter rubri coloris, ab omnibus partibus mutilatum, dextram, ubi particula quadri sculpti consera. 0,08 m., 1. 0,05. cr. fere 0,025: litterae va.ta est, a. ut nunc est 0,08 m., 1. 0,15, diligenter incisae altae sunt 0.009 m. Reper- .cr. 0.055. Litterae superstites accurate intum est in Olbiae parietinis a. 1885. Suru- cisae (a. 0,023 m.) bene leguntur. In fine tschaDi museo inlatum a. 1889. Edidi ImS. versus primi foliolum exstat, supra paululum p. 14, n° 23, et IosPE. v. IV1 n° 45. Hic idem laesum. Exscripsi et edidi ΉΑΚ. f. 23, p. 34, exemplum repeto iterum cum ectypo collatum. n° 10, unde repeto.

kΤ Ε Μ

ML^r I .ΛΙΑΜΕ ΘΕ NTl|

NINTAN

P-

Ι Ν Α Α Λ

ΑΥΤίϊΙΛ ΕΓΚ

Videtur fragmentum decreti esse saeculo II a. Chr. non recentioris.

250· Fragmentuni tabulae manuoris albi ad subcaeruleum inclinantis, ab omnibus partibus mutilum, a. 0,065 ra. totidemque latum, CT. ut superest 0,02 m. Litterae superstites, altae 0,02 m.^ §atis accurate inter lineolas exaratae, compluribus locis rubri coloris ves-

252. Fragmentum marnioris candidi undique mutilum, a. 0,07 m. totidemque latum. In parte aversa anaglyphi vestigia supersunt, in adversa litterae aliquot minutae (altae c. 0,012 m.), quae in ectypo satis bene etiam nunc dispiciuntur. Ad fidem ectypi chartacei ab Oreschnikovio suppeditati edidi 3HPA0. v. V p. 364, n° 187 1 et IosPE. v. IV1 n° 50. Nunc iterum cum ectypo contuli. Fragmentum vere a. 1891 Oreschnikovius in oppido Oczakov emit et Mosquam in

% 252—257

VABIA.

251

museum historicum asportavit. In Olbiae ruderibus inventura id esse dixit venditor. Μ Η Δ L3λΐΓΟι τ^ΛλΟΥ

.ONSeAN^i φ Ρ Ο ΥΡ ΑΙ\Γ Τ Ρ / " · ^-'

Nihil dispici potest praeter vocem φρουράν ν. 3.

Yidentur liaec e decreto superesse aetatis Romanae.

255. Fragmentum tabulae marmoris albi altitudiue, ubi est maxiina, 0,25 m., lat. max. 253. Fragmentum marmoris caudidi ab 0,17, cr. 0,07. Ε titulo uon superest nisi pars omnibus partibus praeter imam mutilum, extrema. Odessae exscripsi iu museo societatis utrimque politum, a. 0,11 m., 1. 0,13. Lit- et edidi IosPE1. ν. Ι n° 135, unde repeto. terae superstites, altae fere 0,01 m., optime leguntur. Lapidem in Olbiae riideribus inventum -ΠΑΤΡΙΖ: Petropoli possidet N. Ph. f. Romantschenko ΣΙΟΥΝΤΕΣ architectus, qui summa comitate titulum nobis

exscribendum dedit. Edidi IosPE1. v. IV add. n° 457, unde repeto.

vac. 0,1C.

256. Frustulum tabulae marinoreae utrimque iDScriptae (ό-ισθέγραφος), a. 0,07 m., 1. 0,09. cr. 0.025. Litteris yu]garibus edidit E. de Stern 3H00. v. 26, protoc. p. 75. JU N O C k A I H € N . Eius exempla hic repeto. vac. Lapidem una cum n° 153 museo societatis Videtur esse decreti fragmentum aetatis Odessitanae rusticus quidam vendidit. Romanae. α

b

254. Frustulum tenue (cr. 0,012 m.) partis anticae tabulae lapidis calcarii a. In parte α legi Άγαθτ) [τυ/Υ]], in parte 0,078 DI., 1. 0,088, uDdique mutilum. Supersunt particulae versuum quattuor decreti b v. 2 fortasse είπ[εν] aut είπ[αν] vidit aetatis Romanae (litt. a. 0,014 ID.). EX-Sternius. scripsi et edidi HAK. f. 23, p. 29, n° 3, unde 257. Frustulum tabulae mannoris candidi repeto. Fragmentuin a. 1906 a Pharmakovskio crassae 0,03 m., utrimque inscriptae (οπισθόin Olbiae ruderibus effossum exstat Odessae γραφος). In altera parte. (a) supersunt sex litterae aetatis Romanae altae 0,02 m., satis in museo societatis. 32*

252

OLBIA ET VICINLl.

diligenter exaratae, ic altera (b) litterae grandiores (a. 0,03 m.), neglegenter iocisae, ad primura tituli versum pertinentes. Exscri]>si et edidi IIAE. fasc. 10, p. 18, n° 12, uode repeto. Frustulum Olbiae a. 1902 a Pharmakovskio inventum exstat Odessae in museo societatis. α

b

-OITO "ΗΣ

vac. ~»EPI

Videtur parti α decretum fiiisse incisum, parti b titulus dedicatorius. 258. Frustulum summi marginis sinistri tabulae marmoris candidi cr. 0,05 m. Supersunt litterae altae 0,015 m., quae ad initium decreti videntur pertinere tertii fere a. Chr. saeculi. Exscripsi et edidi HAK. f. 10, p. 18, n° 11, unde repeto. Frustulum a. 1902 a Pharmakovskio in Olbiae ruderibus inventum exstat Odessae in museo societatis. ΕΔ ΟΛ

36 257—261

260. Fra.gmentum tabulae lapidis calcarii a. circa 0,09 m.. 1. circa 0,11, Kioviae servatum in museo Universitatis. Ad ectypum cbartaceuin a Kulakovskio acceptum edidi IosPE 1 . v. I n° 32. Hic ex eodem ectypo accuratius delineatura praebeo (]/4 τ. m.).

['Επί άρ/Ιόντων [των περί. . . . Ευ]πάτορα [κτλ. Fragmentum in priore editione inter decreta- collocavi: sed in addendis ν. Ι p. 220 mouui eadem praescriptain dedicatoriis quoqne titulis obvenire ideoque fragineDtum in variis poDendum esse, cum non liqueat, utram decreti sit initium, an dedicationis. Inter περί et Ευπάτορα videntur viri praenomen et nomen periisse, veluti T\ Φλάουιον, Μάρκον Ούλπιον, sira.

Nescio an sit initium formulae sollem261. Tabula marmoris albi a dextra mutinis "Εδ[ο5ε βουληι και δήμωι κτλ.]. lata. a. 0,38 m.: L supra 0.28, infra 0,16, cr. 0,06. Yidetur quadratarius titulum infectum reliquisse, nam post duos versus, qui 259. Frustulum tabulae inariuoris candidi exstant, scriptura vacant 0,30 ra. Litterae c. a. 0,10 m., 1. 0,075, cr. ut nunc est 0.055 0,015 m. altae Romanae sunt aetatis. (pars aversa corrupta est), in quo DOU superOdessae in museo societatis exscripsi et sunt uisi tres litterae aetatis Romanae edidi IosPE. I 1 n° 143. Idem exemplum hic (a. 0,023 m.). Exscripsi et edidi HAE. f. 23, repeto, iterum cum ectypo collatum. p. 34 r n° 11, unde-repeto. A. 1903 in Olbiae ruderibus a Pharma|i^«ixoNiiy^ kovskio effossura fra.gmentum Odessam missum ΙΚΑΛΛίΚΡλΤΟΥΣ est in mnseum societatis. vac. Nescio an iDitium sit decreti prae[Έπί άρ]/όν[των των περί τέν δείνα] \ scriptorum: Έπ[ί αρχόντων των περί Καλλικράτους. . . Ι τόν δείνα κτλ.

Jk 262—265

VARIA.

262· Fragmentuin tabulae marmoris candidi a. 0,13 m., 1. 0,112· cr. 0,06. Iofra ad sinistram videtur marginis pars superesse. Titulus bene legitur (litt. a. 0,015 m.). Exscripsi et edidi HAF. f. 14, p. 99, n° 5, unde repeto. Lapis Olbiae a. 1904 casu inventus exstat nunc Odessae in museo societatis. 1

vac. fi

I Q n i P Ο ΣΑ ΝΑ Ο Υ ΣΤΟ 6 MQPAM 7ΝΔΕΠΑ ΧΑφΧΕΙ*" ΑΒΝ Χ ~ ν

253

Fragmentum ad decretum aut ad civium indicem pertinere putat Sternius et ad II p. Chr. saeculum refert nomine Μαρκιανός et litteris \H v. 2 ligatis nisus.

264· Fragmentum tabulae marmoris albi undique mutilum. a. 0,16 m., 1.0,15, cr. 0,06, litteris 0,02 m. altis inscriptum. Lapis in Olbiae parietinis a. 1877 inventus Kischinevi exstabat in museo Surutschani, qui benignissime lapidis descriptioneni et ectypa nobis misit. Edidi IosPE 1 . v. I, n° 141. Hic ex ectypo accuratius delineatum repraesento (*/4 v. m.).

V. 1 videtur fuisse *Α[γαθϊ) τύχη], Ιη reliquis cum ne una quidem TOX integra supersit, argumentiim tituli indagari nequit. Videntur plerumque nomina virorum esse, ut [Ά]μωρά(χ[αρος]? ν. δ, Χάφχεις(?) ν. 7, Άβv

[°ips] ν · 8.

263. Fragmentuin tabulae marmoreae ab omnibus partibus praeter sunimam (ubi epistylii particula exstat) uiutilatum, a. 0,17 m., 1. 0,20, inscriptum litteris 0,02 m. altis. Apud A. Vogellium iu oppido Nicolajev a. 1902 exscripsit E. de Stern et litteris vulgaribus edidit 3II00. v. 25, prot. p. 92, n° 5. Ubi nunc lapis sit, ignoratur (cf. ad n° 211). Repeto exemplum Sternii. ΪΣΙΣΤΡΑΤΟΪ ΦΜΕΜΣΠΑΝ ΓΟΥΠΕΡΙΣΑ VfAPKIAN ΑΣΙΤ

. . Μν]ησιστράτου. . . . οαένης Παν . . . . . υουπερισα . . . . . . Μαρκιαν[ός . . . . . ασιτ. . .

Superesse haec videntur e subscriptione donarii aetate Romana a magistratibus quibusdam dedicati.

265. Frustum tabulae marmoris albi ab omnibus praeter dextram partibus fractum, a. 0,13 m., 1. 0,09, cr. 0,035. Litteraturam ei quae est in tit. 264 admodum esse similem imagines probant. Repertum est a. 1877 in Olbiae ruderibus, exstabat apud Surutschanum. Ad ectypa chartacea ab eo suppeditata edidi IosPE 1 . ν. Ι n° 142. Hic ex ectypo accuratius delineatum praebeo (l/4 ν. m.).

Jfe 265—269

OLBIA ET VICINIA.

254

α -λ b

c

d

:QOJ

<.V

TI-

e

,D ι

-ΙΕΖΔ

ΗΣ

11 Q Σ

vac. I

Probabile est fragmenta ad subscriptionem donarii pertinuisse, a praetoribus Apollini Haec quoque e donariisubscriptionosuper- Prostatae oblati. ID fragmentis α-t-fr, quae esse dixerim. V. 3 [Άχιλ]λεύς legendum est. ad mediaiD tituli partem referuntur. conicias nomina fuisse Σώμ[αχος], Ίέζο[ραδο;] sive 266. Frastum tabnlae ma-rmuris candidi Ίέζδ[αγο;]. [1\]αώσ[τ:αοο;], in d clausulam sollemnem [και i]ffi [εαυτών υγεία;]. imdique mutilum, a. 0,13δ πι., 1. 0,09, cr. 0,04. Litterae 0,025 m. altae (vv. 3 et 4 miDores) bene conservatae sunt. Rep. Olbiae m. 268. Fragmentum tabulae marmoris canSeptembri a. 1889, exstabat in museo Suru- didi undique mutilum, a. max. 0,14, 1. max. tscbaniano. Edidi LuS. p. 13, n° 20 et IosPE1. 0,23, cr. 0,05. Litterae diligenter et alte v. IV n° 43. Nunc iterum cum ectypo contuli. exaratae, a. 0,03 m., optiine conservatae sunt. ΙΓΓΤΟ • Ε Υ KW ^BP/^I£ ΙλΛ Ά

Πτο[λευ.αΤος? .] Εΰκ[ράτης Ά][ϊρα[γος. . . t 1\/>λλ[εύς. . . . "

Superesse haec videntur ex indice noiuiDum propriorum; quae sane exempli tantum causa supplevi.

Rep. a. 1885, exstabat Kischinevi in museo I Surutscbaniano. Ad ectypum chartaceum edidi \dIIIAO. ν. IV p. 130, n° 1C57 et IosPE1. v. IV, u° 49. Nunc iterum cuin ectypo contali. >> Η ι ΤΗΣΑΥ 0¥Λϊ>ΜΓ

Coiiiecerit quispiain fragraentum hoc ad I titulum dedicatorium pertinere et v. 1 — 2 267. Fragmenta quinque tabulae mar- restitui posse. . . άνέ]θη[καν υπέρ. . . .και] της moris caudidi crassae 0,08 ra., quae ad euii- αυ[τών υγείας]; sed tum difficile erit explicare dem titulum pertinuisse CUDI litteratura pro- I litteras, quae v. 3 simt additae. bat (litt. a. 0,03 m.), tum lapidis crassitudo. DoleDdum est, quod duo tautunj (απ-δ) m 269. Frustulum tabulae raarmoris canunurn coDglutinare licuit; reliqua ad diversas tituli partes pertinebant (d ad finem tituli). didi cr. 0,095 m., in quo supersimt reliquiae Exseripsi et cdidi TIAK. f. 10, p. 17, ηϋ 9, duorum versuum tittili aetatis Romanae (litt. a. 0,03 m.). Exscripsi et edidi IIAK. f. 10, unde repeto. p. 17, n° 10, unde repeto. Fragmenta in Olbiae ruderibus a. 1902 Iiiventuni est Olbiae a. 1902 a Pharmaa Pharrnakovskio inventa exstant Odessae in kcvskio, exstat Odessae in museo societatis. museo societatis.

Λ· 209, 270 ΟΝΥ ° IA"

YAEJA.

255

Litterae superstites videntur pertinerc ad clausulain tituli dedicatorii: | . . . άνέθηκαν Νείκην χρύσε]ον υ[πίζ της τ:6λεως εύστα]θια[ς'κτλ.].

SJjhJTabula niarmorea supra et infra fracta. a. ut uunc est ab altera parte 0,66 m., ab altera 0,47, 1. 0,3G, cr. 0,12. utrimque anaglyphis ornata, quae minc copiosissime descripsit et explicuit B. Pbarmakovskius IIAli fasc. 58, cuius commentationem lectores ipsi adeant necesse est. Utrique lateri tituli inscripti sunt desuper decurrentes, e quibus is, qui est a siDistra spectaiiti (A\ satis bene consorvatus est (litt. a. 0.015—0,025 m.), alterius (7?) nou supersiiDt nisi litterae extremae. Partis anticae imago et titulus uterque exstant in ApxeoAoi. U3encmin u 3a,v)bmKu, U3d. MOCKOOCKUMO Apxeo.ioi. OGmccnwoMo. a. 1 8 9 5 p. 3 7 6 . Ego edidi IosPE 1 . v. IV n° 3G, usus ectypis chartaceis a praefecto provinciae Chersonensis Consilio archaeologico Imperiali missis, utriusque anaglyphi iniagiuibus iu tabula adiecta repraesentatis. Quas liic non repeto, quoniam Pharmakovskii commeDtationi supra commeraoratae imagines meliores additae sunt. Ad meam editionem litteris minusculis repetiit Bechtel 1. c. ad n° 191, p. 661, n° 5552. Lapis m. Martio a. 1895 in horto nistici Parutinensis Macarii Melnik effossus (extra urbem antiquam) servatur in iuuseo archaeologico oppidi Cberson. Hic titulum Α ex imagiiie pbotographica zinco expressum repraesentairius (circa y, v. m.).

Ε titulo Β supersunt haec:

r

p. vac.

Lapidem ex oppido Cberson Petropolim Consilii arcbaeologici rogatu advectum, Pharmakovskius Rostovzeviusque et ego viribus coniunctis identidem exarainautes statuimus IIOD sepulcralem fuisse, sed potius dedicatorium. inter annos fere 475 — 460 a. Cbr. Leoxi cuiusdam Molpagorae f. iussu sculptuin et titulis dedicatoriis duobus instructum, quorum alter (A) versibus compositus erat (scilicet disticho elegiaco), alter (B) sermone pedestri1). Cumque computareinus, quanta lapidis pars supra periisset, vidimus circa 15 litteras utrimque fractura esse ablatas. Itaque distichum himc in modum restitui posse coniecimus: [Στήλην τήγδ' άνέθ]ηκα, λειωοότι, τηλε πόλε[ώς σοι έν γαίηι Σκυθικη]ι Λέωξος δ Μολπαγέρ[εω]. 1) Titulum Α yersibus compositum esse vidit iam Bechtel (1. c), cui tamen restituere eum non contigit.

256

OLBIA ET VIOINIA.

Λειω£:τι; vox adhuc iguota (composita e vocibus λεία et δότις), potest esse epitheton, quod Minervae maxime conveniat: cf. Houitricum illud Άθηναίη άγελείη. vel ληΐτις (Hom. Κ, 460), ληιδίη (Nonn. D. 2, 3] 2). Pentametri partem priorem exempli tantum causa supplevimus, ut totius distichi sensum indicaremus. Non fugit nos Σκυθική', vocem dubitationi esse obnoxiam: nam si ante ιώτα illud, quod in lapide exstat, Η littera fuisset, dextrae hastae eius partein superiorem non prorsus fuisse perituram; ideo videtur ante ιώτα potius fuisse Α vel Δ vel Λ (cogitabamus de voce Σκυθίδι, sed obstat quod ultimum eius ιώτα breve est). De nominibus Λέωξος et Μολπαγόρη; ν. quae adnotavit Bechtel 1. c. Ceterum moiienduin est nomen Λέωξος (compositum e λας et ξεΐν) inusitate formatum esse: nam requiritur Λεώςους. Tituli (B) versu priore coniecimus periisse deae nomen cum epitheto in -αει exeunti (velut παμφαεΤ), altero dedicantis nomen [Λέωξος Μολ-αγόρ]εω. Sed hae coniecturae omnes incertiores raihi visae sunt, quam ut titulum inter dedicatorios ponere auderem, ideoque inter varia fragmeiita retinere malui.

Jk 270, 271

in particulas mimitissimas fracta esse ita, ut in tribus tantum fragmentis ad iraaiu lapidis partem pertinentibus litterae aliquot superessent. Quae fragmenta composita lata sunt 0,35 m., a. 0,07. Ex his α et l Surutschauus ipse couiunxit; equidem cum trium fragiDentorum ectypa accepissem, vidi etiam fr. c a dextra illis duobus adiungendum esse Surutschanumque interrogavi per litteras, an liceret ita lapides lpsos componere. Qui statim respondit vera esse quae proposuissem alioruuique quinque fragmentorum (cl—7?) ectypa addidit, quae tamen adeo pauca litterarum vestigia servant, ut cum tribus illis certo coniuugi non possint: cumque sint tmdique mutila, ne id quidem definiri potest, utrum ad eundem versum pertineant, necne; d dubitaiiter ID initio eiusdem versus posui. Litterae quarti suDta. Chr. saeculi. elegantissime exaratae. altae 0,02 m. Fragmentorvim a. b. c. imus margo ex parte fservatns est. Edidi IosPE1. ν. Ι n° 145. Ad fidem apographi mei repetiit E. Loewy, Inschiften griecMscher Bildhmier (Lips. 1885), p. 383, Λ?. 76 a . Hic fragroenta α — c ex ectypis chartaceis accuratius deliueata praebeo (*/4 v. m.).

XlepeBOATf— H, JleoKcx cwwi MojoaropoBx, noΟΒΠΤΜΛΊ» [τβυΊ>], ΑΟΟΒΙΜΗΗΙΦ. fceii CTOjm»] ΠΛΛΛΗ ΟΤΤ> ro-

I»OAa [B-L CKiiecHOH seMJit].

€ h / 271. Surutschanus a. 1884 per litteras ο i H ΟΓ II KJ mecum commuuicavit se a. 1882 in Olbiae parietinis et quidem eo ipso loco, ubi aote Π[ρ]αξιτέλης Άθ|"ηναΐος έποιησεν]. aliquot aiinos decretum in Carzoazi honorem scriptum [v. supra n° 39] inventum esset, In priore editione de titulo scripsi haec: permulta fragmenta invenisse unius tabulae «Quae proposui supplementa si vera sunt—at (potiiis basis, ut videtur) marmoris cinerei probabilitatis certe speciem magDam ea babere venis nigris adspersi; quaetanien omnia fere concessum iri spero — titulus quam maxime

JB 271, 272

257

VAHIA.

fit memorabilis, cum probet celeberrimi illius artificis opera etiam inHypanis ripis exstitisse. Quod adhuc non solum ignotum, sed ne cogitatum quidem fuisse nihil est quod addam». Loewyus meo iudicio adoptato addidit Ainoris statuam a Praxitele sculptam Parii in oppido Propontidis commemoratam esse a Plinio, N. b. 36r 22. (Haec commemoravi 3EPA0. v. IV. p. 146. et IosPE1. v. IV add. p. 275).

gauclie d"Asclepius. Devant le dieu, se trouve un autel derricre lequel on voit des hommes debout offrant un sacrifice. AsclGpius est plus grand de taille que les autres figures; cela sans doute afin que Γοη puisse mieux distinguer la divinite d'avec les simples mortels. Devant 1'autel meme, une canephore (ή κανηφέρος), portant sur la tete une corbeille remplie de tous les objets destines au sacrifice; derriere elle, un taureau entre deux hommes qui jouent du chalumeau. Plus loin s'avance 272. Tabula inarniorea 1 p. 6 dig. alta, uu troisieme persormage; sa main gauche est 2 p. 10 dig. lata: inest anaglyphum sacrifi- soulevee, et de la droite il retient le himation ? ciurn repraesentans, quod primus descripsit (ίμάτιον). C est probablement le graDd-pretre. Koeppen Xordijt-st. p. 84. Inscriptionis frag- On voit encore derriere lui quatre figures de mentum, quod exstat super anaglyphum, ad jeunes gens, dont Fune est plus grande que sinistram spectanti. e Koeppenii libro sumpsit les trois autres. Ces quatre figures repr&enBoeckh, C. I. Gr. II n°2096. Postea elegan- teot probablement les pretres qui assistaient tissimam anaglyphi imaginem et descriptioneui le graod-pretre pendant le sacrifice. Α gauche, KoeppeDiana copiosiorem dedit comes Uvarov sur le bas-relief. il ne s'est conservo que quelReclt. p. 58 sq. et tab. XIII; cuius verba in- ques lettres de rinscription». Quae ad dextram tegra hic repetere placet: «La plaDche XIII repraesentata sunt, Koeppenius paulo aliter reproduit un bas-relief en ioarbre qui repr6- descripsit: «Auf diese [i. e. taurum et tibicisente un sacrifice oftert a Asclepius. II y a uesl folgt °ϋτ> bartiger Mann (Priester?), und d6ja longtemps que ce bas-reiief a ete trouve endlich erscheinen noch zwey MftDner, ein et la reproduction s"ca-esl conservee dans les Frauenzimmer und ein Kind. Dieser Marmor dessins du voyage que Borozdine et Iermo- ist jedoch so erhalten, dass leider kein einlaieff firent dans rinterieur de la Russie, voy- ziges Gesicht mehr gauz daran geblieben ist...» age in^dit jusqiTa prisent et dont le manu- QuaDtum ex Uvarovii tabula conligere licet, >crit se trouve a la Bibliotheque Imp£riale ex his quattuor figuris re vera una est mulie[haec ex Koeppenio]. Α gauche est representee ris; unde sequitur eas noii sacerdotes repraela statue drAsclepius: il est assis sur un trone; sentare, ut putat Uvarovius, sed adoraotes. sa main gauche est soulevGe; il tient probable- In tabula infra anaglyphum spina apparet basi rnent un sceptre. mais on ne peut plus rien infigenda. Anaglyphum, quod Koeppenii temporibus distinguer maintenant, par suite du mauvais Stolnae servabatur, hodie ubi sit, mihi non 6tat de cette piece. De la main droiie il tient un yase qu'il semble presenter a uii serpent contigit explorare. Uvarovius neque de loco sortant de dessous le trone. Un bouclier et refert, ubi anaglypbum tunc temi>oris fuerit, une armure sont suspendus a la muraille, a neque unde deliDeationem ipse acceperit. ID 33

258

Jfe 273—275

OLBIA ET VIOINIA.

Uvarovii rabula a dextra nihil titulo ieesse ad voces dirimendas adhibita probare nobis videtur. Utrumque inscriptiouis exemplum videntur t:tulum quinto a. Chj·. saeculo nerepetii IosPE1. ν. Ι n° 152 et bic repeto. quaquaui esse recentiorem. Nescio au legendum sit [ot έυ.π]ορο». δ. . . Koeppen: Uvarovii tabuJa: . . OHATOMHJ. .

J ^ T Q A ^ H

273. Frustuin marmoris candidi, quae videtur particiila fuisse patinaj *J:W'*S permagnae (diametrus eius, ut e curvatura frustuli computare licet, nou minor fuit 1,10 m.), supra et infra politae, marginibus obliquis instnictae latis 0.046 m. Totapatina alta fuit (ab imo usque ad summum marginem) 0,075 m.. crassa (in fundo) 0,035 m. Marmor ex parte laesum est igne, iu quo patiuam periisse est cousentaneum. In parte marginis superstite (longa 0,105 m.) exstant quioque litterae satis magnae (a. 0,027 m.) et crassae, colore rubro pictae. Edidi HAR. f. 23, p. 34, n° 12, cum imagine ad ipsura lapidem delioeata (Y2 ν. m.), quae hic repetitur. Lapis a. 1906 a Pharmakovskio effossus exstat nuric Odessae in museo societatis.

274. Fragmenta duo iabulae marmoreae; α altun· :. 0,10 m. totidemqut lp.tum, in n:,^. T.T2iversitatis KiovieDsis repo:Uum, exscripsi ex ectypo chartaceo, quod lul. Kulakcvskii humanitati debeo; a shiiavra margo videtur exstare. b altum 0,13 m.. 1. 0,10, cr. 0,05, Odessae in museo societatis exscripsi et in charta expressi. Utriusque fragmenti litteratura in ectypis comparata adeo visa est sii??lisy ut ad eandem olim tabulara fragmenta pertinuisse mibi persuaserim. Litterae sunt c. 0,01 m. altae facilesque lectu. Edidi IosPE1. v. I, n° 138. Hic eadem exempla repetuutur iterum cum ectypis collata. Ol

ΚΑΙΔΝί

llENZKYc ΎΡίπΝΕΥΠ ΟΥλγΗΣΤΑΖ: "TAKAIO^KA 1

10YPOS - χ —

±Ίύρ^νΐ· litteratiiram haec aa primum maD P O I : ^ xime p. Chr. saeculum re.ttulerhu. Titulus videtur versibus fuisse compositus: certe πυρίπνευστος adiectivum (δ ν. 2) et πουλύς forma (ibid. y. 3) poetici sunt sermonis; l v. 1 nescio an sit εν Σκυ[θίη]. Titiili argnmentum et aetas e quinque litteris definiri sane nequeunt. Attamen iota litteraturae species, Ο litterae fonna vere or275. Fragmentum tabulae marmoris albi biculata et Ρ litterae lineola dextra ad iraum a. 0,62 m., 1. 0,46, cr. 0,17; a dextra exstat paululum producta et vel maxime punct^ duo margo. Titulus lUieris grandioribus incisus

Jk 275—278

VA

(a. 0,03 in.) admoduin oblitteratus est; in iuferiore lapidis parte nihil iara dispicitur. Odessae exscripsi in museo societatis et edidi IosPE1. ν. Ι n° 139, underepeto. Olbiopolitanum esse lapidem dixit Jurgiewicz. ι ΣΑ80. \Τ ΑI

ιϋΐΛ^Ιί» Ι vac.

ΥΚΛΥΤΟΝΑΣΤΥΤ ΛΤΟΣΕΙΚΛΝ< 5 ΗΝΩΝ^ΤΟΡΓΗΣ

259

IA.

277. Frustulum basis; ut videtur, marmoris subcaerulei supra et infra polituni, a partibus sinistra et dextra nec non postica fractum, a. 0,05 m., 1. 0,12, cr. 0,11. Litterae elegaDtissime incisae (altae c. 0,015) et tam bene servatae sunt, ut coloris rubri, quo erant inductae, etiamnuuc vestigia maneant. Odessae exscripsi in museo societatis et edidi IosPE1. ν. Ι n° 146. Hic ex ectypo chartaceo accuratius delioeatum praebeo (*/4 v. m.).

obUtieratum spatium a. 0>34 m. |

Hic quoque titulus nuineris fuit IDCIUSUS. Propter litterarum formas ad III a. Chr. V. 3:...ο]υ κλυτέν άστυ τ[ο..., ν. 4: ...ατός είκών, ν. 5:...ηνων στοργής etc. Ad ν. 3 cf. saeculum fragnientum rettulerim. Άρίστωνα vidimus in catalogo n° 201 col. quae leguntur in hynmo in Mercurii honoreni Άρι^τοκράτους 1 scripto, Chersonesi inveuto, quem infra dabi- Ι ν. 38. mus: όσοι χλυτέν άστυ το Αώρου ναίουσιν κτέ. 278. Basis marmoris candidi venis nigris adspersi, a. 0,77 m., 1. 0,46, cr. 0,16. In superficie excavati sunt catini duo rotundi 276. Frustum tabulae marmoris cinerei eis similes, qui sunt in lapide, cuius inscripin museo Universitatis Kioviensis servatum. tionem supra dedimus n° 25. Parti anticae Α sinistra exstat marginis particula. Exscripsi unum nomeD inscriptum est Romanae aetatis m. Maio a. 1893 et edidi 3IIPA0. v. VII p. litteris 0,045 m. altis iisque diligenter exa85 n° 138 l et IosPE1. v. IV n° 38, unde ratis. Exscripsi et edidi ImS. p. 13, n° 19 et repeto. IosPE1. v. IV n° 37. Hic ex ectypo chartaceo accuratius delineatum praebeo (% ν. m.). ι 1UL 1Η/ΛΕ Lapis circa a. 1860 in insula Borysthenide H Γ (quae hodie est Berezan) inventus esse dicitur ΛΝΑΓΤΑ et inde in vicum Beikusch asportatus. Ab Io. 5 /ΑΓΛΑΟΝ* Surutschano acquisitus est a. 1891. \ψλλΟΗ<

ΘΕΑΙΤΗΤΟΣ

Dixerit quispiam titulum fuisse- versibus Θεαίδητος. compositum (cf. v. 5 adiect. άγλαόν). Litteratura indicat aetatem Romanam eamque satis Nomen (diversum a Θεαίτητος) iam dudum recentem. notum: v. C. I. Gr. 5662, 8518. -Quod qua 33*

260

$ 278—280

OLBIA £· VICTNIA.

de causa lapidi inscriptuin sit, satis difficilc prorsus ]>eriisse). Intra siDguIas corouas sinest dictu; nam statuat? ve.stigia nulla exstant guli versus videntur fuisse inseripti. in lapidc, et quoiniuus scpulcralein tituluni Odessae exscripsi in museo societatis et fuisse putemus. forma obstat. edidi IosPE1. ν. Ι η° 147. lmaginem photographicam, quao hic zinco expressa repraeseutatur (circa !/5 v. m.), Waraeckii bumanitati 279. Fraginentum tabulae marnioris caa- debeo. didi ab omnibus partibus praeter summam mutilum, altum 0,45 m., 1. 0,31, cr. 0,15. Supra dimidia aetomatis pars servata est cum clipeo; in epistylio rami duo laurci eleganter sculpti sunt; sub quibus est titulus
ο-· Ό οημο; ό Όλβιο[π]ο[λιτών]. Ι:

c:

[Ό δημ]ος.

Ό δήμος.

cl:

[Ό] οήμος.

Litteratnra ea tempora iDdicat, quae initio aetatis ChristiaDae sunt proxima. Utrum snb coronis decretum honorarium incisum fuerit, an nomen solum eius, quein cires honoraverint, adiecta brevi meritorum eius commemoratione, hodie diiudicari non potest.

280. Pars sinistra. acroterii elegantissime sculpti in marmore Pentelico, a. 0,43 m., 1. 0,23 totidemque crassa. Α dextra lapis fractus est, a sinistra et infra consulto abscisus. Sub acanthis. quibus acroterium oma-

Λδ 280—283

261

VARIA.

tum est. sculjitus est ramus laureus, cuius dimidia pars superest. Ad sinistram rami diligenter exarata est una vox ΟΔΗΜΟΣ litteris 0,01 m. altis. In angulo dextro, qui periit, scriptum fuisse ΟΟΛΒΙΟΓΤΟΛΙΤΩΝ perquam est probabile (cf. n° 279). Nescio an acroterium decreto honorario aetatis Romanae olim fuerit impositum. Edidi HAK. f. 18, p. 112, n° 17, cum imagine, quam hic repetendam curo (V0 v. m.). 281. Fragmentum tabulae rotundae marmoris albi, a. 0,17 m., 1. 0,15, cr. 0,05. Supersunt ornameDta quaedam et tituli particula litteris aetatis Romanae inscripti. Odessae servatur in museo societatis. Ex apographo meo et ectypo chartaceo ligno incisuoi ab Aug. Daugelio inserui IosPE Κ ν. Ι n° 144. Hic novam delineationem praebeo

cr. 0,03. Supersunt ornamenta cum parte inscriptionis. Servatur Odessae in museo societatis. Ex apographo meo et ectypo ligno incisum a Daugelio dedi IosPE1. ν. Ι n° 149. Hic aliam delineationem praebeo aliquanto maiore modulo expressam (l/5 v. m.)·

[Θ]εόδωρ[ο;?].

CA v. m.).

rz^

[Οι ττερ]ί Δάοον Σ(α)τύ[ρου apyovTec 8. στρατηγοί άνέθηκαν?]. Quae de hoc titulo dixerim Ihcjind. οδζ OAieiu p. 269 legeuda esse monui JosPE1. v. IV add. p. 275.

283. Fragmentum tabulae marmoris cinerei undique routilum, a. 0,13 m., 1. 0,21; cr. 0,04. Litterae 0,04m. fere altae admodum detritae sunt. Mosquae exscripsi in museo historico (inter Buratschkoviana) et edidi IosPE1. ν. Ι n° 148. Hic deliueai-onem praebeo ad ectypum factam (Vo v. m.). [Ό δείνα

]ρου

[Ό δείνα] Φαράδο[υ].

Nomen quod est Φαράδης occurrisse in titulo Boeotico edito in Ball. de. corr. hell. III 282. Frustum tabulae marmoris albi ab p. 443 monui in editiooe priore. omnibus fractum partibus, a. 0,16 m., 1. 0,17,

262

OLBIA ET YICINIA.

284. Tabella marmoris albi a partibus sinistra et dextra fracta, supra et infra margines politos servans, 0507 m. alta, 0,11 lata, circa 0,03 crassa. Inventa est in Oibiae parietinis a. 1877, exstabat Kischine\*i in museo Surutschani, qui ectypa chartacea et lapidis delineationem accuratissimam misit a. 1884. Edidi IosPE1. ν. Ι n° 150, unde repeto iterum ectypo iuspecto. *.Fli5AlANO FTOCYNm vac.

Ίουλιανό[ς. . . . ε]το συν τ?). . .

Jk 284—286

exscriptuu} titulum dedi IosPE1. v. I, n° 151 et hic repeto. ΛΘΔΕΓΟΕΑΥΠΡΕΝΟΥ Var. lect, ΑΘΔΗΓΟΕ apud Boeckhium, operarum fortasse errore. «Koehlero iudice pertinet ad ludos puerorum. .. Eidem 'Άθδηγος et [leg. 'Άθδεγος est] Atteius, barbaro more scriptum; analogia tamen fortasse eadem est quae in Άβοαγος, Κουναγος etc. ut forma omnino non Latina sit. Λυττρενέν idem a λυπηρός derivat». Boeckh. Haec oninia vel maxime sunt dubia. «D^pres la forme des lettres cette pierre paroit avoir 6tti gravoe dans le tems despremiers erapereurs romains». Koehler. Sed C forma recentiorem aetatem iodicare videtur.

285. « . . . .Une ardoise de quatre pouces huit lignes de loDgueur. mesure angloise, sur deux pouces trois lignes de largeur, qui est coDservee au musie de Γέοοίβ des pilotes a Nicolaev: on iguore si cette pierre a et6 trou286. FragmeDtum lapidis calcarii ab v6e a Olbie ou a Tile de Borezan. Elle repr6- omnibus partibus praeter. dextram mutilatum, sente quatre enfans dans un berceau ombrage a. 0,20 m., 1J 0,25, cr. 0,10. Supersunt de fenillage. Deux qui exercent la fcnction de iitierae septem (a. 0,025 m.) duorum versuum juges sont assis . . . . Apres les deux juges inter lineolas exaratorum et m fine versus on distiDgue un troisieme gar$on tenant une prioris foliolum. Edidi HAK. f. 37, p. 69, palme; les deux juges Tont chargo de la re- n° 6, addita imagine, quam hic repeto mettre a un quatrieme enfant qui est debout, (V. v. m.)· comme recompense de la victoire qu:il a reniLapis a. 1909 prope Olbiae rudera ad port£e. Le nom du vainqueur est gravo dans locum qui dicitur «3aflibJi 6a.iKa» casu inTexergue.... Entre les deux deraiers enfans veotus exstat Odessae in museo societatis. on remarque un objet qui ressemble a un vase, et qui est probablement celui qui servoit a fairc tirer au sort les noms de ceux qui disputoient le prix, ou les uumeros d^apres lesquels ils devoieDt entrer en lice». Koehler, Mem. sur les iles et la course con-s. ά Achittc, p. 111 (et tab. III); inde Boeckh, C. I. Gr. II, n° 2095. Periisse videtur. Ε tabula Koehleriaoa

ΤΓΗΙ

$ 287—2*9

VA

263

iiA.

Titulum potius dedicatorium fuisse dixe- perpoDSo dici posse puto, quia iucertuni est, quanta pars perierit. rim, quam sepulcralem.

287. Lapis ruber qui primo formam ovatam habuerat, postea a dextra fractus est, ut non supersit nisi dimidia pars, quae 0,11 m. alta, 0,23 lata, 0,05 crassa est. Litterarum altitudo est fere 0,02 m. Mosquae exscripsi in museo bisf orico (inter Buratschkoviana) et edidi IosPE1. ν. Ι n° 153. Hic imaginem photograpbicam ab OreschDikovio acceptam zinco exprimeDdam curavi (circa x/4 γ. m.).

288. Fragmentum tabulae marmoris albi a partibus dextra et sinistra mutilum, a. 0,29 m., 1. 0,16, cr. 0,07. Supra aetomatis media pars exstat rosa ornati, infra sub epistylio sex versus inscripti sunt litteris minutis, hodie maxime detritis; sub titulo est margo eminens. Odessae iu museo societatis exscriptum et in cbarta expressum titulum edidi IosPE \ ν. Ι ii° 154, unde repeto. ιΙΠΓΛΜΗΛΙΟΜ!

mMMATt AK$rWMMhTMWM δ

o g lAonC ΗΑΝΔΛ

Εννέα. . . . Quid haec sibi veliut probabili coniectura expediri potest. Anuo 1868 in clivo septentrionali Mithridatis montis qui dicitur in oppido Kertsch lapis repertus est integer fere formae ovatae, in quo hae litterae leviter incisaeleguntur: ΔΕΚΑΤΟΗΜΙΜΝ. Titulum post L. Stepbanium et Th. Struvinm edidi IosPE1. v. II n° 320. Utrique viro doctissimo non videtur dubium, quin lapis pro pondere fuerit adhibitus pependeritque 9YS minas. Propter similitudinem, quae lapidi, quem hic tractamus, cum Panticapaeensi illo est, admodum probabile mihi videtur hunc quoque eidem fuisse usiii; quod autem ponderis nomen alteri lapidis parti hodie deperditae fuerit inscriptum, ue accurate qiiidem lapide

Nihil certo restitui potest. V. 1 scripserim Γ[α][χηλι[ώνος], sed bunc mensem in fastis Olbiopolitanis fuisse non est probabile. Cf. quae monui ad n° 33.

289. Fragmeotum tabulae marmoreae a. 0,13 m. totidemque latum, cr. 0,035, abomnibus partibus mutilum, epistylio in duas partes divisum. Tituli versus tres super epistylium litteris minutis exarati simt, quartus sub epistylio. Edd. Ern. de Stern 3E00. v. 22, prot. p. 47, n° 5, et ego IosPE l . v. IV, n° 42, usus B. Pharmakovskii apographo accuratissimo, quod Sternii benignitati debeo. (Habeo etiam Eugenii Pridik apograptmm cum edito plane conseutiens).

J6 289—294

OLBIA ET VICENIA.

264

Lapis iii Olbiae ruderibus inventus a. accuratissime exaratus tribus tantum versibus 1898 museo societatis Odessitanae inlatus est. constabat, e quibus binae litterae supersunt (a. 0,015 m.) quarti, ut videntUr, a. Cbr. OY/ saeculi. Exscripsi et edidi IIAK f. 14, p. 99, NAMMI n° 6, unde repeto. ΜΑΣΙΚΕ. Fragmentum a. 1904 Olbiae a Pharmakovskio inventum Odessam missum est in ΤΟΥΘΕΟΚΛΗ museum societatis. Nibil dispicitur, nisi Θεοκλη[ς] nomen ν. 4.

I vac.

PA

ΩΝ 290. «Fragmentum tituli Olbiopolitani», I VttC. quod L. Denis museo societatis Odessitanae dono dedit. Exstat in commentario 267 ccnsessus societatis d. 10 m. Novembris a. 1892 293. Frustulum tabulae marmoris albi ab (seorsum edito), p. 7. Repetii 3HPA0. v. VII omnibus partibus fractum praeter sinistram, p. 85, n° 156* et IosPE1. v. IV n° 41, unde ubi quadri admodum lati (0,16) eleganterque repeto. sculpti particula exstat. Exscripsi Odessae in rauseo societatis et edidi IosPE1. ν. Ι n° 156, J 2NI unde repeto. ΟΣΓΕΡ ΤΟΣ Ο /

291. Fragmentnm tabulae marmoris candidi undique mutili;:a, a. max. 0,10 m., 1. max. 0,095, cr. 0,02. Supersunt particulae trium versuum neglegenter inter lineolas scriptorum litteris 0,015 m. altis. Exscripsi. Fragmentum a. 1913 a Pharmakovskio Olbiae inventum Odessae exstat in museo societatis.

ICIA ΚΑΙΛ CEN EKW

APC, TTOP$AX< "/>¥
294. Fragmentum inscriptionis (Olbiae sine dubio inveotum), commemoratum in prot. 318 consessus societatis Odessitanae d. 29 m. Aprilis a. 1899 {31100. v. XXII, prot. p. 83) inter alias res antiquas, quas museo societatis vendidit L. Hanchmannus mercator . Oc^akoviensis. Inde repetii IosPE \ v. IV n° 55 et hic repeto.

Litteratura est Romauae aetatis recentioris.

VV ΤΟς

292. Angulus sinister tabulae marmoris candidi a. 0,13 m., 1. 0,08, cr. 0,09. Titulus

r

ΙΑΙΊΊ ^E

J6 295—301

265

VAEIA.

295. Fragmentum marmoris caudidi ab Ectypum niisit Kulakovskius.. EdidilosPE1. omnibus partibus praeter dextram mutilum, v. 1 D° 158, unde repeto itcruni cum ectypo a. 0,07 m. totidemque latum, litteris inscrip- collatuin. ΚΑΔ tuni 0,012 m. altis, rep. Olbiae a. 1890. 1 Edidi ImS. p. 15, n° 26 et IosPE . v. IV BION n° 59, unde repeto iterum cum ectypo collatuni. Kischinevi servabatur apud Surutschauum. 299. Fra-gmenta duo tabulae marmoris albi crassae 0,035 m., litteris 0,02 m. altis inscriptae; α altura 0,06 m., 1. 0,07; b altum 0,092, I. 0,065, utnimqiie ab omnibns partibus mutilum. Odessae utrumque exscripsi in museo societatis et edidi IosPE1. τ. Ι n° 159, 296. Fra.gmentum tabulae marmoreae un- imde repeto. dique mutilum, Odessae conservatum in museo α b Universitatis (litt. a. 0,018 m.). Ad fidem -Νι Ο:ΔΕ ectypi chartacei, quod Kondakovius henignisD IT TEPTi sime miserat, edidi 3ΗΡΛ0. v. IV p. 131, ■" THfm n° 16513 et IosPE1. v. IV. n° 51, uode repeto. ΜΝΑΣΤ ΠΡΟΘΓΙ

-φΑι ΓΟΝχ ΣΚΜ" Μ~ι

300. Fragmentum tabulae marmoris albi ad cinereum inclinaDtis a. 0,10 m., 1. 0,08, cr. 0,03. Litterae altae sunt 0,02 m. Exscripsi et edidi HAK f. 17 p. 113, n° 20, unde repeto. 297. Frustum marmoris caerulei undique Fragmentum a. 1908 a Pharmakovskio mutilum, a. 0,06 m., 1. 0,11, cr. 0,05; lit- Olbiae inventum exstat Odessae in museo terae 0,015 m. altae valde sunt detritae. societatis. Odessae exscripsi in museo societatis et edidi DON IosPE1. ν. Ι n° 157, unde repeto. ΫΑΧΙ ι NAVAL

-π

Titulus aetatis Romanae recentioris est.

Μ Λ ΓΙ

301. Fragmentum marmoris albi undique 298. Fragmentum tabulae marmoreae mutilum, a. et 1. max. 0,06 m., cr. 0,07, undique niutilum, a. circa 0,08 m., 1. 0,07, litteris inscriptum 0,015 m. altis. Anno 1881 in museo Universitatis Kioviensis servatum. in Olbiae ruderibus inveDtum exstabat Kischi34

OLBTA ΕΤ VJCIKIA.

20 Ο

JP 301—306

1 nevi in musoo SurutsclinT»? r\W: ^pov-f *<>*;;- IMI nos perveinTiiiii c tituio, quem propter r ut ectypis usus edidi losPE1. v. 1 nu 100 et I littcraturam ad IV a. u\\ ^cculum referre neuio dubitabit. liic repeto.

_ΦΙΡ

302. Frustuin tabulae manTioris c^uGidi ab oinnibus partibus inutilatum, n. max. 0,095 m.? 1. max. 0,02, cr. 0,0«. Litterae mimitae sunt. (a. circa 0,012 m ), spatia versus dirimentia admodum angusta. Rep. a. 1885. exstabat Kischineri in irmseo Surutscbaniano. Ad ectypum cbartaceum edidi 3HPA0. v. IV p. 129, n° 165 4 , et IosPE1. v. I W 47, unde repeto. ΚΑΙ HP ΩΓ °E

Verisimile est fragmeutum hoc superesse e decreto tabulae satis inagaae iuciso. 303. Frustulum tabulae marmoris candidi utrimque politae, ab omuibus partibus mu»:.latum (a. 0,10 m., 1. (U>5, cr. 0,025), litteris pulcberrimis inscriptum. altis 0.015 m. Exstabat iu museo Surutschaninao. Edidi ImS. p. 14, nu 21 et IosPE1. τ. IV u° 44, unde repeto iterum cum ectypo collatum. -M Ξ Ο NllS Aclmodum duleiidum est. c\:?^ ' m. r u::n

304. Frustulum tabulae marmoris candidi ι utrimque politae, undique ιηυ^Ιυπι, a. 0,11 m., 1. et cr. 0,07. Litterae c. 0,02 m. altac I (v. 1 jninores) bene conservatae sunt. Rcp. ι Olbiao a. 1885, servabatur in museo Surutschaniano. Edidi IwS. p. 14, n° 22 ct IosPE1. v. IV. n° 46. unde repeto iterum cuin ectypo collatum. ΞΟΚΛ ΟΣ./

305, FragmeiituDi tabulae marmoris albi a. 0,0(J m., 1. 0,15, cr. 0.05. Ε tituio Don I supcrest nisi extr^mi vcrsus particula; infra ι υ,0Γ> m. scnptura vacaiit Exscripsi Odessae in museo societatis et cdi^i losPE1. ν. Ι n° 155. unde repeto. ΞϋΤΕφΑΝΙ* vac.

. . . έστεοάνω[σεν sivo -σαν]. 306. Fragmentum marmoris candidi a. 0,0S m., 1. 0,07, cr. 0,025. rep. in Olbiae parietinis a. 1885, museo Surntschaniano inlatum a. 1889. Edidi ImS. p. 15, n° 27 ct losPE1. ν. ΙΛΓ n° 60, unde repeto. ί

·

Λ .

-■■.

MNb

JB 307—312

207

VAKIA.

307. Fragineutum tabulae mannoris candidi uiidique mutiluin praeter partein sinistrain, a. max. fere 0,13 m., cr. 0,066. Pars adversa lineolis tenuissiinis in spatia quadrata divisa erat, quibus singulae inscriptae sunt litterae. Litterae superstites altae 0,02 m. pulcherrime exaratae sunt et optime conservatae. Rep. Olbiae a. 1885, exstabat Kischinevi apud Surutschanum. Ad ectypum chartaceum edidi 3ΙΙΡΛ0. v. IV p. 128, _ n° 165 1 , et IosPE1· ν. IV n° 48. Hic cx ectypo chartaceo acν curatius delineatum praebeo (}/4 v. m.).

ΪΤΎο ?ΤοΠ7

Vestigia litterarum MO, quae sub litteris PO in priore editione dedi, in ectypo non iam dispiciuntur. Litteratura probat tituhim quarto a. Chr. saeculo non esse recentioreni. Admodum dolenius nihil ex eo superesse nisi fragmen hoc minutissimuin.

30!). Fragmentuni lapidis calcarii undique mutiluin, a. 0,16 m., 1. 0,14, cr. 0,06; supra epistylii particula servatur. Litterae diligenter incisae altae sunt 0,026 m. Odessae exscripsi in museo societatis (inter Curisiaua) et edidi IosPE1. v. L n° 161, unde repeto. T H P "τ YBA Ζ

310· Frustuluni marinoris cinerei undiquc mutilatimi. Exseripsi Mosquae in museo historico (inter Buratschkoviana) et edidi IosPE1. v. I, n° 162, unde repeto. ΓΑ

οΑΔΥ ipoy

311. Frustulum maiinoris albi undiquc mutilum, a. 0,05 m., 1. 0,09, cr. 0,06; litterae circa. 0,015 m. altae optime servatae 308. Fragmeii tabulae marmoris candidi sunt. Odessae in museo societatis exscnpsi et undique mutilum, a. max. 0,12 m., 1. max. edidi IosPE1. v. I, n° 163, unde repeto. 0,065, cr. circa 0,035. Litterae a. 0,015 m. — Ζ \ ι leviter admodum exaratae sunt, sed iu ectypo YPoYE bene etiani nunc dispiciuntur. Rep. a. 1885, exstabat iu museo Surutscliania.no. Ad ectypum ΡΘΑΓΛΙ chartaceum edidi 3ΙΙΡΛ0. v. IV, p. 129, )i° 165 6, et IosPE1. v. IV n° 61, iinde repeto 312. Frustulum marmoris albi ab oinniiterum cum ectypo collattim. bus partibus fractum. Mosquae in museo bistoACNM/ rico (inter Buratschkoviana) exseripsi et edidi vac. "WNJ IosPE1. v. I, n° 164, unde repeto. wc. 0.042 ΞΙΛ

Titulus est aetatis Romanae recentioris.

^ ΙΈ ¥ FNOZ 34*

268

OLBIA ET VICTNIA.

Jfe 313—319

316. Fragmen marmoris candidi ab om313. Fragmeu anguli dextri inferioris I tabulae marmoris candidi, a. 0,11 m., 1. 0,09, nibus partibus mutilalum, a. max. 0,055 m., cr. 0,05, iu quo extremae tantum tituli lit- 1. inax. 0,035, cr. 0,005, a. 1885 inventum. terae supersunt. Inveutum a. 188G, exstabat Exstabat in irmseo Surutscbaiiiano. Ad ectyKiBchinevi in museo Surutscbaniano. Ad pum chartaceum edidi 3ΙΙΡΛ0. v. IV p. 129, 5 1 ectypum chartaceuin edidi 3ΊΙΡΑ0. v. IV, n° Ki5 , et IosPE . v. IV n° 62, unde repeto p. 130, D" 1()58, et IosPE1. v. IV u° 52. itemm cum ectypo collatum. Nunc iterum cum ectypo contuli. | ΙΛΠ ΔΡ lc I «F ΙΝΩΝ 317. Frustulum minutissimum tabulae marmoreae iu museo Surutschaaiano serva1 314. Frustulum tabulae marmoris caudidi tum. Edidi ImS. p. 15, n° 25, et IosPE . undique mutilum, in Olbiaeparietims inventum v. IV n" 58, unde repeto. a. 1888, exstabat in museo SurutschaniaDO. -EM/ Litterae diligenter incisae et apicibus ornatae altae sunt 0,015 m. Edidi ImS. p. 15, n° 24 et ΙοεΓΕ1. v. IV n° 57, unde repeto. 318. Frustum tabulae marmoris albi supra t Κ epistylio ornatum, a reliquis partibus niutiium, a. 0,11 m., 1. 0,09, cr. 0,04, inventum «A/ in Olbiae parietinis a. 1877. Exstabat Kischinevi apud Surutschanum. qui apographum et ectypa misit. Edidi IosPE1. Υ. Ι n° 165, 315. Fragmentum lapidis a. 1880 in 01unde repeto iterum cum ectypo collatum. biae ruderibus inventum et a. 1889 museu societatis Odessitaoae inlatum. Ad apograpbum ΕΙΛΟΙ Iudaei cuiusdam a Surutschaoo mecum commimicatum edidi 3ΙΙΡΛ0. v. IV p. 132, «° 165 le ; ihid v. V p. 383 dedi Jurgie319. Frustum tabulae roarmoris candidi wiczii apograpbum, quod repetii IosPE1. undique mutilum, a. fere 0,09 m. totidemque v. IV n° 56 et hic repeto. latum, cr. 0,11. Litterae altae circa 0,02 m. bene in ectypo dispiciuotur. Infra est spatium ΙΟΥ vacuum. Rep. Olbiae a. 1880, exstabat KiAPI schinevi in museo Stirutschaniano. Ad ectypum chartaceum edidi 3UPA0. v. IV p. 129, Al* n° 165 8 , et IosPE1 v. IV n° 53, unde repeto.

Χ 319—322

VARIA. Al<.

ΧΡΗ vac.

Litteratura est quarti aut tertii a. Chr. saeculi. 320. Fragmentum tabulae marmoris candidi a. fere 0,09 m., 1. 0,12, cr. circa 0,035. Superest pars margmis suinmi, reliquis fractis. Litterae superstites, a. circa 0,02 m.. diligeoter exaratae bene etiam uimc leguntur. Rep. Olbiae a. 1886, exstabat apud Surutschamim. Ad ectypum chartaceum edidi 3HPA0. v. IV p. 129,V 105", et IosPE1. v. IV ιι°Γ)4. Nuuc iterum cum ectypo contuli.

269

322. [Scripsit M. Rostovzev]. Fragnient.um tabulae marmoreae. Servatus est augultis inferior dexter. superne et a sinistra fractus, a. 0,3] m.? 1. 0,425, cr. 0,05. Campus, in quo exarata est iuscriptio latina, raarginibus dej)ressior. Litterae satis diligenter excisae suut, evanidae tamen aquave adesae; iri linea quarta ceteris grandiores latiusque dispositae. InveDtiun a. 1914 a Pharmakovskio in flumine Bug sub praerupto clivo, qui rouro urbano coroDatur. Kxstat Petropoli in umseo Universitatis. Ed. M. Rostovzev, HAE. f. 58 (1915), p. 1 sqq.

rac.

£ioy Videtur esse genetivus nominis proprii, velut [Διονυ]σίου. Litteratura iudicat aotatero tertio a. Chr. saeculo non recentiorem. ... χ vexil(lMio) | kg(ionum) XI Clfoudiac)] 321· Fi-agmentum tabulae marmoris sub- I Jtal(icac) Υ Mac(edonkae) | [ejf c{oho-rtis) ItaJcaerulei ab omiiibus partibus mutilatum VI m(Uiariae) A(shmim)(?) j [stib praeter imam, a. 0.22 m., 1. 0,20, cr. 0,'15. lico (centurione) le{i(umisj XI Cl(audiae). Non supersunt uisi tres litterae quarti a. Chr. L. 1 nil exhibet praeter miseras litterarum saeculi, 0,03 m. altae. Exscripsi et edidi reliquias; 1. 2 primae litterae hastas probaIfAK. f.-18, p. 113, n° 21, unde repeto. biliter in X suppleveris. De inscriptione restiFragmentum a. 1905 Olbiae inveutum tuenda egi 1. ].; ibid. de praesidii militaris exstat Odessae iu museo societatis. Olbiae collocati historia copiosius actum est. • . Vexillatio ad tuendain oram septeutrionalem~Ponti Euxini missa inde ab Hadriano Pertinere haec videotur ad uomen pro- Caesare copiis coostabat in provincia Moesia p*ium genetivo casu positum (Λαμάχου vel Inferiore collocatis (cura legionibus tum auxiNiis), tribus dumtaxat legionibus: I Italica et Συμμάχου vel 'Avitiyou vel sim.). V Macedonica et XI Claudia, additis compluXOY

270

J6 322—324

OLBIA ET VICINIA.

ribus cohortibus auxiliaribus, alis ot numeris. Cf. F. Beuchel, De Jegione Romanoniin I Italica, Lipsiae 19t»S; R Filow, l)w. Lejrionen der Provinz Moe.>i,; (Klio. Jlcilfrff VI, Leipzig 1900); 15. ΦΗΛΟΒΊ>, Uo.MOui.narl·. BoiicKa na pHMcnaTa npoBUiimiiiMinn.fi. Ilepuod. Gnuc. 1900; H. van de Weerd, Etude liist. sur trois legious romaines du Bas-Danube etc. (Universifc (Ic Lonrain. Bvc dc trarauj: fasc. 1G, Louvuin-Paris, 1907). De 1. 4 restituenda incertus baereo. Inter Moesiae Inferioris praesidia coliors VI Asturum nullo diserto testimouio refertur; fuisse tameu colligitur e cursu houorum cuiusdam praefecti eius in Asturica Hispaoiae reperto. CIL. II 2G37. L. 5. Imperium copiarum in oppidorum castellorumve praesidio collocatarum semper ceDturioui demaudabatur. Exarata est iuscriptio utique ante primos Septimi Severi Caesaris annos, quippe quo tempore legio V Macedonica iam ID Dacia morabatur, vix aute a. 1GG eo deducta (cf. Van de Weerd, 1. L, 73 sqq., 85; Filow, 1. 1. 77 sqq.)? neque vero ante Traiani vel Hadriani tempora. cum legio XI Claudia ex Paunouia in Moesiam Inferiorem traducta est (cf. Vaii de Weerd, 1. ]., 184 sqq.; Filow, 1. 1., 04).

siiuni tituli latini litteris grandioribus (a. 0,035 m.) scripti. Exscripsi et edidi I/AK. f. l.S, p. 1 ] ;·», u° 22, imde repcto. Fraginentum a. 1905 in Olbiae parietiuis inventum exstat miiic Odessae in museo societatis. \NIANTONIIN. Τ

VFFOR\

. . .mii Aniuuin/;.

..

. . . . rjjur rnrfunt. . .

324. Cuin editiouem priorem pararem, Tli. Moinmsemis fragmeuti tituli Latini apographum et ectypum per Pomialovskium mecuic communicavit. addita aduotatione hac: «Tabulae pars marmoris ut videtur Pentelici. Ex ora septeutrioDali Ponti Euxiui ioter alia attulit Becker; iam cum supellectile eius reliqua extat Beroliui in museo. ■!n ItonorclA Uoutux (llchutc? ftP CAcsari vac.

In liue aut iutegra aut certe interstitio maiore subscriptio a parte superiore separabatur». Haec iDserui IosPE1. ν. Ι add. p. 224 ii° 17S1, uude repeto. Exstat etiam CIL. v. III suppl. fasc. I (a. 1889) p. 1368, nu 7601, ad fidem eiusdem apographi MomiQseniani. litteris lineola circumductis ad indi323. Fra.ginenUim tabubie lapidis calcarii candain ibrmam superioris fraginenti partis. a. 0,07 m., 1. 0.24. cr. supra 0,02, infra (De bac editione monui 3ΙΙΡΛ0. v. V p. 3G4 0,095. Supersunt particulae duoniui ver- et IosPE1. v. IVadd. p. 277).

Λ!: 325

LEUCE INSULA.

271

IV. OLBIOPOLITARUM TITULI in insnla Leuce reperti. 325. Leuceu iDSiilani (quae hodie Phidonisi vocatur) Istri ostiis obiecta.m Acliillique antiqua aetatc dicatam accuratissiine descripsit Koehlerus in commentatione saepius iam a nobis laudata de insulis et cursu Acbillis. quae a. 1826 in lucem prodiit. ADDO 183G Leuces solum exploratuni est a Solovjevio, a. 1841 a Mursakeviczio eiusque comitibus. De his explorationibus copiose rettulit Mursakeviczius 300. ν. Ι (a. 1844) p. 549 sq. et v. II p. 2 (a. 1850) p. 413 sq.; qui in priore relatione p. 554 sq. scripsit Achillis templi fundamento, quae aetateni tulissent. paulo aute adventum suum a B. . . quodam, qui pharum exstmendara in insula suscepisset. effossa esse et dispersa. ut pauca superessent; e lapidibus inscriptis, quorum merainisset Arrianus (Per. P. Eux. 21), unum superesse graece inscriptum, sed temporis iniuria adeo laesum. ut summa adhibita cura DOII oisi litteras aliquot legere ipse posset, e quibus de tituli argurnento uihi) cerfi statuere liceret. Alterum lapidem inscriptum a. 1841 a Soloyjevio inventum v. infra n. 326 (tituli duo vasis inscripti in tertio volumine repetentur). — Cum ego huius sylloges adornandae munus suscepissem, Io. Pomialovski secretarius Societatis archaeologicae Petropolitaoae mihi tradidit Sitnikovii relationes manuscriptas in eiusdem societatis tabulario servatas, in bis apographum tituli «a. 1840 in insula Leuce reperti, cura pbarus exstrueretur». Hunc non diTersum esse ab eo, cuius meminit Murzakeviczius, admodum mihi videtur probabile. Incisum esse lapidi 1 arschin 1α/2 verschok ( = 0 , 7 7 5 m.) loogo, 14 versch. (0,62) lato, 10Υ2 τ. (0.465) alto Sitnikovius adnotavit in scbedis. Cuius apographum utpote maou imperita factum e lapide admodum detrito perquam est vitiosum. Quod cum dolerem, insignem opem tulit vir illustrissimus Tb. Mommsen, qui cum eiusdem lapidis imagiDem photographicam ab Arendto accepisset ex oppido Galatz, statim eam per Pomialovskium mibi exscribendam misit, additis postea ectypis quoque chartaceis, in quibus tamen propter miserabilem lapidis sta.tum nihil fere dignoscitur. Ex imagine circa a. 1874 facta apparuit lapidem a partibus dextra et ima esse integrum, a reliquis mutihim; siogulis versibus spatia parva interposita; superficiem margini dextro proximam adeo esse oblitteratam, ut iam distiDgui non possit, quot litterae in singulis versibus perierint (v. 8 spatium vacuum esse videtur). His subsidiis usus titulum edidi IosPE1. ν. Ι n° 171. Cum sylloges meae v. I in lucein iam prodiisset. I. H. Mordtmanmis in litteris ad me datis, quarum supra mentionem feci ad n° 2 (p. 5), indicavit huius tituli editionem, quae me fugerat, nempe a Babingtone factam in Transactwns of the B. Society of litter. 2 ser. v. X (1874), p. 133, Jf° 34 ad apograpbum Sprattii, quod tamen nullas fere lectionis varietates praebet, quae ad textum pleDius restituendum possint usui esse1). Mox E. Egger ima1) Do lapide ipso hacc Sprattius cuui I>ahin£tonc pcr I of a qnadrangular block of white marble, 4 fect 9 inche.s littoras communicavit: «The ijiscription was 011 the cud | long, 2 f. broad, and 1 f. 6 higli, having two holee on thc

Χ 325

IiBUCE IN6ULA.

272

gine pbotograpbica usus titulum edidit. in Jrtittctiu rfc nmxsp. ΙΜηιίφιό ν. IX (a. 1885) ρ. 375 sqq., editione niea neglecta. De hac editionv; dixi jn libro meo Ku-.md. o6z 0.ueiu p. 53, n. 1. Brevi post lapidc e.\ Leuce insula in nwseum urbis Bucurest translato titulum denuo a se exscriptura edidit Tocilescu in Archaol.-epUj). Mitihcil. ans Oeslcrrvkh, v. XI fasc. 1 (a. 1887;, p. 37, Λχ 41 ^. lapide hisce verbis breviter descripto: «liasis aus Sandstein.. . H. 1, 12, br. 0,-34, d. P. 0,1?"*)». Cum apographum eius ad lapidem ipsum factum aliquanto plenius sit ineo, quod ad imaginem pbotographicam evanidam factum erat, ex illo bic exemplum meum supplere placuit. ι

\ -Ει oABI"feI-i».iK£&$lg

\NHAIToYSTEKATAAAbolSfe--e Μ.£ΤΕΙΑΙΤηΝΕΛΛΗΝπΝ«« ί\\ί: KTEHlfcr-AITOY£ME©AYTnNEkTH£N§8tr 5 ΕΒΑΛΕΝΚΑΐΠΑΡΑΓΕΝθΜΕΝοζΕΙ€ΤΗΝΠοΛΙΗΙ?:: λΛΑΚΑΙΜΕΓΑΛΑΧΡΗ£ΙΜο£ΓΕ|οΝΕΝΤη|ΔΗΙ!Ε οΛΒΙοΓοΛΙΤηΝΚΑΙΔΙΑΤΑΥΤΑοΔΗΜο^ΙΜ ο Ν Κ Α Ι Ι η Ν Τ Α Ε Τ Ι / Α Η ί Ε Ν Δ Λ Ρ Ε Α Ι « t ψΛ ΕΛΕΥΤΗ£ΑΝΤΑΕ©ΑΥΕΝΔΗΜο£|Α HiJ ίο Ν Τ Λ ΐ Δ Η Λ \ Λ ΐ Τ η | ο Λ Β Ι ο ρ οΛ Ι Τ η N P f e ΑΥΤοΥΕΙΚοΝΑ°ΠΑίΑΝΑΙΤΕΠΡΑΞΕΙΙ· Ν Η Λ \ ο Ν Ε ν η Ν Τ Α ! Κ Α Ι Η Π ο Λ Ι 5 : Φ Α Ν Ε ?mk 'SEAAHSINoTlkAITHCNHCoYPoAS^M ΓοΕΙΤΑΙΚΑΤΑΤΑΓΑΤΡΙΑΚΑΙΤογζ^ ΐό NoYSEICAYTHNkAIZnNTASTIMIid "ΙΝΑ^;ο|ζΑΙΙΛζΑΡοΔΙΔΩζ||^|^ vac. 4 vcrsuum spaiium.

/

Cum exemplum a Tocilcscu editum omnium sit accuratissiimim, BabiDgtonis et Eggeri lectiones variantes enotare supersedeo. V. 5 Toc. habet | ζ pro EIS. ι

. . .Όλβιο[πολ ]αν και τους τε χ.αταλαβό[ντας την ίεράν νησον επί? ληι]στείαι των 'Ελλήνων

top, as if for tbe feet of a statuc. and a groove for an 1) De editionibu3 Babingtonis. Eggeri, Tocilescu iron brace at the end. It was lying 011 the top of the monui 3ΗΡΛ0. v. IV p. 146 sq. et IosPE*. v. IV add. island, close to tbe ligbtbouse. and I tbink in $ilu. Tlie p. 275—6. iDscription, being on the eide or end that was balf buried 2) Miror. quantum Sitnikovius, Sprattiusque et Tociin tbe eartb, was not seen by me for sometime, not until lescu disecntiant de lapidis natura et rnn.gnitudine. 1 bad this. and Bome otber blocke cluse to it removed ».

Xt 325

LEUCE INSULA.

273

[άπέ]κτει[νεν κ]αί τους με*Γ αυτών εκ της ν[ήσου δ εξ]έβαλεν και παραγενόμενος εις την πόλιν πο]λλά και μεγάλα χρήσιμος γέ[γ]ονεν τώι 2ήμωι] Όλβιοπολιτών και δια ταϋτα 6 δήμος [αύτ]όν και [ζ]ώντα έτίμησεν δωρεαι [και τ]ελευτήσαντα εθαψεν δημοσιαι* ιυ [εοοξεν ού]ν τώι δήμωι τώι Όλβιοπολιτών [σταθήναι] αυτού εικόνα, όπως αν αί' τε πράζει[ς αύτου μ]νημονεύωνται και ή πόλις φανερ[όν ποιήσηι τοΐ]ς Γ/Ελλησιν, δτι και της νήσου πολ[λήν πρόνοιαν?] ποεΐται κατά τά πάτρια και τους φι15 λοτιμουμέ]νους εις αυτήν και ζώντας τιμ[αι και τελευτήσασ]ιν α[ύτ]οΐς ά[Η]ίας άποδίδωσι [χάριτας]. Versibus 1—4 et 16 Tocilescu supplementa adoptavi, quippe qtiae admoduui visa sint veri siniilia. Ε reliqua supplementorum varietate Donmilla admodum sunt dubia; veluti Tocilescu putans, ut videtur, cum Eggero aatiqua aetate in Leuce insula urbeni fuisse, w. 13 —14 legendum proposuit δτι και της νήσου πολ[είτας περί πολλού] ποεϊται; sed etiamsi taceamus in hoc supplemento leges sermonis Graeci et orthographiae esse neglectas, multa veterum auctorum testimonia probant insulam hanc fuisse desertam (y. infra). Decretum hoc ab Olbiopolitis in honorem viri cuiusdam de ipsis optime meriti factum cura propter scripturae rationes, tum propter sermonis brevitatem et simplicitatem quarto a. Ghr. saeculo aut certe tertii saeculi parte priore uon recentius esse puto. Alterum decretum huic simile (si quidem recte id restitui), in Olbiae ipsius parietinis inventum, supra dedi n° 26; titulum Olbiopolitae cuiusdam dedicatorium iu eadem insula positum infra habes n° 326. Hi omnes probant Glbiopolitas Achillis templi, quod erat in iusula Leuce, antiquitus curam habuisse. Cognoscimus autem e Dione Cbrysostomo (or. Borysth. p. 439 M.) duo Achillis templa habuisse Olbiopolitas, alterum Jn urbe, alterum in Achillis insula; hanc esse Borysthenidem (quae nunc Berezan dicitur) contendit Koehlerus de ins. et cursu Ach. p. 103 sq.; sed bis titulis inventis non iam videtur dubinm, quin de Leuce insula locutus sit Dio. Viri, in quorum honorem facta suut decreta, io ipsa insula videntur habitasse ac de eis, qui insulaiu adibant Acbillem adoraturi, beoe esse nieriti. At oarrant veteres (Scyl. reripl. 68; Arrian. Per. 32; Anon. Peripl. 66; Anim. Marc. XXII, 8, 35; Max. Tyr. diss. XX, 7) desertam fuisse insulam vetitosque adeo fuisse in ea pernoctare navigantes (Philpstr. Heroic. 20, 35) aut certe periculosum boc fuisse (Amm. Marc. 1. 1.); sed et sacrificare deo necesse erat et rerum sacrarum habere cura"m: ideo sacerdotes lege illa solutos in insula babitasse probabile est eosque viros, in quorum bouorem facta decreta ad nos pervenerint, aut Acbillis sacerdotes aut templi fuisse curatores. 36

274

L.EUCE 1NBUL.A. HECATEK LUCUS.

JB 325—327

a

Πο|>οιιοΑΐ> '·'!· CTJ»· --»'· ■ · · · ^ΧΒΜΤΗΠΗΙΗΧΊ. ciuiuu. Hin.i i ocTpom» Α·Ί>Ι rpa6e>Ka(?) ΕΛΛΜΗΟΙΠ» ucpemtjrL Μ όι.ΐΒίππχΊ. CJ, im.Mi ii:jnia.ri. η. urjpoua, n npjiGiJin. B'L i-opdAi* [UJbBiioJ, 0Ka3a.i'i> wHoro ΙΚΙ/ΚΗΜΧΊ. yciyn, Hapo,i.y O.iLuiono.Ti Toin., u ya JTO napo;i,i. m» n npu Η;ΙΠΗΙΙ ΙΙΟΊΤΙΙ.ΤΙ. no,i.apKOMb, Η noc.it> CMCJJTII noxopuHM.ri. Ha otfmccTiicinu.iii c n.. lirain. i ocTaiioun.vj. impoA'*» OjiLBionu.i noBJ. imcTaBiiTi. CMV CTaTYio, &Α(>\Λ n Α^ΗΗΙΗ cro ocTana.THCL BX UUNUITU. I ΓΟρΟΑ L ΓΛΪ..Κυΐ\1, OMl!I »AH*JMl. Ε.ΟΗΙΙΛΜ h, HTO OJI'li 11 θ6ΐ» OCTpOBt ΗΜ'Ιϋ'ΤΊ. 60.SLIIJ0C ΠΟΠβ'ΙβΗΙΟ (V) no 3anoi*-IiA«»ri> OTHOHI». i cjty>Kaiui x'i, CMy n >KHBLIX'I> πο«ΐΗτηοτχ u yuepuiHHi> Βθ3Α»οττ> AOCTofiHyio faaroAoptiocTb. 326. Basis lapidis calcarii albi a. 0,21) m., 1. 0,81, looga 0,47, partc adversa a dextra fracta; in superficie statuae pedumvestigia supersunt. Tituli pars qmie exstat optime servata- ost; litterarum altitudo v. 1 circa- 0.025 m. est, v. 2 c. 0,03. Ed. N. Mursakcwicz 300. v. II p. 413, addita lapidis imaginc in tab. litbograpbica XIII. Lapis a. 1841 a Solovjevio ex insula Leuce allatus exstat in museo societatis Odessitanao. Exscripsi et edidi IosPE1. v. 1 n° 172. unde repeto. κ,Λο ίΤΡΑΤοΑΧΙΛΛΕΙ ΗίΜΕΔΕοΝΤίοΛΒίοροΛΙΤίΡ

[Ό δείνα Δη]μοστράτο(υ) ΆχιλλεΤ [Λευκ]ής μεξέοντι Όλβιοπολίτ[η]|ς.

Var. lect. Murzakewicz ν. 1 iu. Ν Ε legit (quod valde miror, quoniam ο littera optime dispicitur) restituitque (Με)νέστρατο(ς) etc. Quod supplementum ideo ferri nou potest, quod £ littera post To nunquam exstitit in l^ide. Est genetivus autiquo modo scriptus; ipsius viri, a quo statua fuit posita. nomen lapide fracto periit. V. 2 in. recte restituit Mursakewicz. Monunieutum cum propter litteraturam, tum propter antiquum Ο pro OY scribendi genus civitatisque nomen in fine tituli positum IV a. Chr. saeculo non est recentius.

IlepenoAi». (TaKofi TO, cwa) ^HMOCTpaTa ΟΛΙ·ΒΪΟΠΟ;ΙΙ!Τ*Ι> nocenvm.n AXH.UY; BjaAbJKfc .ΊΘΒΚΗ. V. HECATES LUCUS. 327. Inter eum sinum, qui Borystbenis et Hypanis ostiis confluentibus efficitur (&*&npoBCKO-Byrcidfi jHMam>), et sinum hodie Jegorlyk dictuin paeninsula est inter septentriones et occidentem e regione oppidi Oczakov desinens in ligulam arenosam, quae antiquis temporibus Hecates lucus1) vocabatur. nostra aetate a castello Kinburn iu ea sito «KHHGypHCKaH Koca» Doraen accepit. Iuxta hanc ligulam, medio fere spatio interfiDemeius et castellum, in mari occideotem versus (cirea 20 m. a litore) anno 1S85 piscatores lapidem magoae molis iuvenerunt. qui cum retia eorum identidem laceraret, m terram eum extrabere decreverunt. Quod cum non sine magno labore fecissent et cochleas adhaerentes abstersissent, in lapide 1) Ptolem. Geogr. III, 5, ϋ. Anon. Per. § 53. Cf. quae de bis locis diximus ID commentatione de insula 8. Aetherii, inserta 2KMHIL m. Maii a. 18?'J ( = Π Ο Ν Τ Ι Κ Α , ρρ. 28-1-297).

Jk 32:

275

HECATES LUCUS.

litterae antiqua aetale incisae apparuerunt. Qua dc re certior factus Surutschanus cinvi acquisivit et a. 18^9 Kiscliineviim iu nmseuin suum transportawlum curavit. Lapis est calcarius formae cylindratae, molari similis, altus 0.52 m., diam. 0,78, pendeus circa 54 9 kgr. (33 p. 20 f. Koss.). Superficiei pars postica oblique abscisa est eo, ut videtur, consilio, ut sanguis victimaruin deflueret. Tituli litterae graDdes sunt (a. circa 0,07 m.), sed irapares et perquam corrosae; sed cuin alte exaratae sint, satis bene etiam nunc distingmiDtur. Edidi I?nS. p. 1 n° 1, lapidis forraa iu tab. I arte quae dicitur pliototypica repraesentata, et IosPE1. v. IV ii° 63 cum imaginc, quae hic repetitur.

Ά/ίλλεΐ τομ. Stoai', και το χεορον.

Inter oimies constat Achillem a Graecis Ponti Euxini oras incoleDtibus inter sumraos deos cultum esse]), et maxime quidem ab Olbiopolitis. Praeter Olbiam ipsam templnm Achillis erat in insula Leuce (v. ad D° 325); eidem dicata erat paeninsula, cui nomen erat Cursus Achillis (bodie Tendra, TeHApoBcnaH noca). Hic a. 1824 nummi permulti et fragmenta aliquot marmorea anaglyphis oriiata aiit litteris inscripta reperta sunt (v. infra p. 276 sqq.), quibus nisus Blarambergius seDtentiam protulit2) ibi quoque aut templum Acbillis stetisse (cuius vestigia tamen nusquam apparuerunt), aut certe aram. Nunc videmus Acliillem non solum in Cursu. sed etiam in Hecates luco cultum esse, fortasse a piscatoribQS sive nautis, qui illuc appellebaDt; nam aedificiorum antiquorum vcstigia, quae probent antiqua aetate habitassc eis locis homines, quautum scimus, nusquam inventa suDt. Ceterum cum lapis, ut diximus, in mari inventus sit satis loDge a litore, apparet ligulara locum mulasse. Quod ad titulum ipsum attinet, litterarum formae probant eum quarto a. Chr. sacculo non esse recentiorem. Quamvis lapis ipse videatur esse iuteger, statuendum est tituhim esso 1) Cf. H. K. E. Kopjjler, Momoire sur les ii*? et !a ! /cbillei^ (r. T, p. 56 sq.); JIaTwnieB-ι., Ilncal^onaHiii course cons. a Achillc dans ie Pont-Euxin, Petr. 1820; ofrb iiCTopiH n rocy*. CTJK)^ ropoAa Ojibnin, p. 54 sq. 2) 300. v. IT^p. 18(1848). F l e i s c l i e r in Roscl»on lexico niyth. Gr. et llom. s. v. 35'

27C

CURSUB ACHILLTS.

Λβ 327

mutilatum versu, qui summus fuerat. omnino deleto, uam in parte couservata verbum uon exstat, unde accusativi pendeant: veri simile est scriptuin fuisse [ό δείνα άνέθηχεν] sive [οι δεΐνα ανέθεσαν] ] ).

Quid significet τό κέδρον, non satis liquet. Constat cedrum arborem Graece dici ή κέδρο;. Dicunt sane Moeris et Eustathius Aelium DioDysium secutus Atticos neutro genere arborem significasse, ceteros Graecos femimno'); sed refutatur eorum testimonium a novissimis Thesauri Stephaniaui editoribus, in quo baec legimus8): «Quibus [sc. Moeridi et Eustatbio] assensum cave praebeas. Etsi enim Dionysium magna cum doctrinae laude in grammaticis rebus versatum nonnulli prodiderint, plus tamen apud nos valere debet Atticorum auctoritas, a quibus eam vocem feminino gencre seinper usurpatam dej)reheridimus. Sic Eurip. Alc. 3G5 et Theophrastus, qui ea voce semper utitur, sed nunquam nisi fenrinino genere. Atticos ceteri omnes secuti sunt, si Aristotelem excipias, in cuius Admirandis legitur.genitivus κέδρου cum articulo του, ubi tamen της scribendum esse suspicamur, quum Aristotelem ab ea loquendi ratioDe. quae vulgo obtinebat, discessisse parum probabile sit. Certe neutrum misquam reperias». In nostro titulo arborem iutellegi posse vel ideo minime est probabile, quod in ea regione, ubi ara iuventa est, cedri Eoa nasctm-tur4). Etymologus (s. T.) ct Thomas Magister (p. 520) doceut feminimiin genus tunc locum habere, curn de arbore sermosit, neutrum vero, cum de fructu: κέδρος θηλυκώς το δένδρον, νΑ^ο^ δε ουδετέρως ο καρπός. Sed ne fructus quidem mentio in titulo bene potest explicari. Restat igitur, ut Photiuni5) secuti putemus de turc agi, quod is, qui aram dicavit, quicunque fuit, simul deo obtulit, nt inter sacrificandum incenderetur.

YL CURSUS ACHILLLS. In cursu Achillis, qui hodie Tendra sive Tendroyskaja cossa vocatur, a. 1824 Kritski quidam praefecttis classis ad astra observanda et pharum aedificandam illuc missus, cimi parvum quendam turmilum iu septentrionali cursus parte effodisset, uuuimos permultos et 1) Ceterum cf. quae adnotayit Al. N i k i t s k y iu censura libelli a me etSurutschano editi (ΦΙ/Λ. Ooorp. VIII, 2) p. 162: «Πο Φοτοτιηιίιι Κ.Ί>ΚΟΤΟΛ, ΗΤΟ ui.CTa naAi» Ά/,ιλλεΓ ΙϊβΑΟΟΤΛΤΟΜΠΟ ,Π,ΛΛ CTpOKH (ΐ!ΐρΗΦΤΤ> 0 , 0 7 ) .

ΚρΟΜ'Β ΤΟΓΟ.

TaKl· JtilKT, B l i KaHfAOM Η3Χ Ha.lHtI}IbIX'L· CTpOKTj UJtffcCTCfl ΒΊ> C J U ; H O C T H

ΤΟ.ΪΒΚΟ JIG OAHOMJ CIOBV (θΟΚ>3Χ BT> CMeTX

He nAeri»), TO, ivtpoiiTHo, H Bi.iuie υω.ιο το ;ΚΘ, Tani. HTO, GCJIII AonycTHTL CL ιΐ3ΑΛτβΛΗΜΗ yTpaTy ΛΗΙΠΙ> OAHoii CTpOKH, Sl ΠρΟΑΠΟΜβΛΧ 6bJ DpeAD0.10>KIlTL· B% HeB TOJILKO ΙΙΜΛ nocB^THTejH (MO/Ken> 6UTL·, Ό δήμος iiJK ή ττολις) 6e.TL άνέδηχεν (CM. ΠΟΑΟΟΉΒΙΟ nponycKii BT> MibCxiibixL naAcncaxL· Inscr. Pont. I, 79—S2, 94, cp. 103 Η 105— 109). Ho Β03Μ0/ΚΗ0 TaK>i;e cmiTaTL KaMem» utJiuMx Μ HiiHcro HC Aono.iiHflTL, uoTOMy Μτο CJiOBa ο δήμος HJIH ή ττ^ΐζ Η άνέθηχεν BecLMa Jicnco noApa3yMiBaJincb... BoaMO/KHO, ΙίαΚΟΗΟυ,Ί., HTO ML·! MM-fceMI. TOJLKO ΗΗΗΛΗΚ>Κ) HilCTb

I >KepTBeHHHKa (Ο6ΛΟΜΟΚΈ HJIH ΗΗ«\ΗΪΜ n^acTt), HeAOCTaio' u;iii me HMeiia IUM ΗΜΛ ποοΒϋτιιτβαΛ CL άνέθηχεν HJH 6c-jl· HCI-O 6u.n\\ BX 2—3 cTpoKaxi* BepxHeii MacTH. ITpn "orcyxcTBin anToncin Miii OAHa Η3τ> AByxi> nocj^Hiixit B03MOH\nocTeii npeACTaB-ifleTCH OOJIBC Β*ΒροΛΤΗθδ». 2) Moer. p. 232: χε'δρ-cv οΰοετερως Άττ'.κοί, θηλυκώς "Ελληνες. Enst. p. 1390, 50. 3) TLesnurus Graecae linguae ab H. S t e p h a n o constructus etc, Y. IV (Paris. 1841), p. 1404. 4) De arboribus Hylaeae antiquae cf. quae dixit Pl. U u r a t s c h k o v 300. Y. IX, p. 3 sq. (0 MbcTonoJio/κβΗΐιι ApeBHflro ropoAa KapKHHiiTcca u MOHeTaxi» eny upimaA.ic>f;aiiiliixi.). 5) Phot. Lex. v. I, p. 331 ed. Naber: χεορο'· ύ^δετε'ρως λεγουσι τ£ θυμίαμα.

Α» 328

ClJKSUS ACHILLIB.

277

fragmenta aliquot marmorea sive anaglypliis oruata sive litteris iiiscripta iDvenit. De his primum rettulerunt Steuipkovskius in Koeppeui opere periodico, quod inscriptum est tJfaC.rioipafiiwecKic Aucmu», a. 1825 n° 24 p. 336 sq., et in Jountal clc St. Peferslxmrg a. 1825 n° 118; Blarambergius in Bulgarini et Gretschii diario, cuius titulus est «Cn>oepuuu Apxuoz», a. 1825 n° 24 p. 355 sq. Contra Stempkovskium dixit quaedam Koehlerusin libro suo de insulis et cursu Achillis scripto, p. 97 sq., qui dubitavit, num re vera iu tumulo illo cum nummis anaglypha inventa essent. Sed postea Blarambergius in diario russico Odessitano a. 1828 n° 5 (et in opere posturao 300. v. II a. 1848 inserto, p. 18) scripsit post Kritskium etiam apparitorem quendaru in Tendram Odessa a comite Vorontzovio missum alias res autiquas permultas ibidem invenisse Odessamque, ut iussus esset, deportasse; inter monumenta litteris inscripta, quae partim apud comitem VorontzoYium, partini apud se servarentur, esse duo fragmenta marrnorea uDumque argillaceum, quae ad tria diversa χαρ·.στήρια pertiuuissent. Idem fragmentorum inscriptiones cum Boeckhio communicavit, qui edidit C. I. Gr. II n° 2096 h—f. Locus, ubi res autiquae inveutae erant, accuratius descriptus est sine auctoris noniine iii diario Odess. a. 1828 D° 21*). Ε titulis a Boeckhio editis UDUDI (n° 328) Odessae in museo societatis servatum ipse a. 1883 exscripsi; ceterorum exempla Boeckhiana repetii in priore editione et hic repeto.

328. Fragmentum lapidis, ut videtur, calcarii undique mntilura. a. 0,11 m., 1. 0,08, cr. 0,03, litleris aetatis satis recentis (a. 0.01 m.) iuscriptum. C. L Gr. 2096 r, IosPE1. v. U ° 179. ι

Δ \ ι IN 5Δ ΗΜΑ < Α Ι Η Λ»

CAOIB 6 Λ Ν Τ Ι CI& ΔΙΟΚϋί;

x\\\ewm

IIo.iaraTL· AOJJKHO, MTO 3,vfccL 6ω;ιο cTpoexiie Μ3Τ> 3βΜ1) Cum hoc diurium bodie vel ία Russia perraro in· veniri possit, hanc descriptionem inlegram hic repeterc .iflHaro HecvKeHaro Kiipuina; 1160 BT> ccii pasBajniHi a e placet. «Bo3BbirueHie, ΒΊ> ΚΟΘΜΊ, ΒΊ> 1824 rojty OTbicnaHbJ HafiAeHo CTpoeBaro KaMHH. MOJKHO 6EJ 6uao DOAyMaTb, rpeMecKiii Η pnMCKia υοΗβτω, ΚΛΜΗΙΙ CT> H30opa;i;eni»Mu n HTO K»MHH ovciOAa nepcneceHLi; HO TaKOBhixt HH B*B οκρβοτΗθοτΗΐτ> KypraHa, HM Ha OAHOM-L pbiCH0Mi> 3aB0A"fe HaAnilCHMH Η APJTUI ApeBROCTH, Βρβ/ΚΑβ paapblTJil HMBJIO, KaK-L roBopwTL·, <*nrypy onpoKmiyTaro naiiHaro 6jiK>Ae»JKa, BG ΒΙΙΛΗΟ. TOJLKO 6.1113Ί, caMaro Kyprana ηαΓίΛβιΐΜ A^a He Gojrfce l 1 /* *j>ui. BLIUIHHOK> 11 ΟΚΟΛΟ 25 caw. B-L oOM'tp't KauHK, κοτορωβ OMJH *JHCTO U r.iaAKO odTecaHLie; A& BI* uCHOBaHin. OHO .le/KHTL BT> c^BepHoii nacTH TeHApw, ca- nypraHt, KaKl· Buiiie cKa3aH0, 6UJLU coKpuTH ουΛΟΜκιι »ΘΗΗΧΤ> Bi» 20 OTb BOCTO«iHaro 6epera, Η COCTOHTL crh HaAnncuMif Μ ii3o6paHieHiHMn. BHTOH Hepennnw 0'ieHb nacTiio H3T> DeperHiiBUjnn» BemecTBi» n oeiui]. Βτ> Bean> MaJO 3aM"BTH0. I l o BCBWL· CHUT> DpH3HaKaMX Ηβ B 0 3 M 0 > K H 0 Cbijo o^eHi» MSUIO necKy, 11 ocHOBame KypraHa HC TOJLKO npeAno.iaraTb, *ιτο6ω Tyn» 6 U J O Kanoc JII6O 3HaMHTe.ibHe COCTOBJIO ii3x cero BemecTBa, Kaia> ΒΓΕκοτορωβ ντΒβρ;κ- noe 3Aasie. Bi> OKpccTHOCT» BOBce H^TL CJIBAOBT> ApyAawrt, HO jmme oiieHL MSLIO OHaro BRAHC, A& 11 το na rHX'b CTpOCHlM». TOM'L TOJlbKO Mtcrf», ΓΑ'Β fiipOflTHO ObUT> Oll&Vh. ΥΓΟΛΧ,ΘΒΊ» TaKHie ΜΗΟΓΟ ΗΘ ΗΕΙΊΛ?ΗΟ.

278

CuitBUs ACHILLIB.

As 328—332

Var. lect. V. 1 primi ductus simt lw apud ?>.—V. 2 primutn I oraissum.—V. 3: CAIHAH, v. 4: ΟΔΟΗ, v. 5 priraum Λ oruissum, v. 7 in. Α additinn, quod hodie non exstat in lapide. Has lacinias qnamquam qmi i>otui diligentia excepi. facere non possuin tamen quin repetam cum Uoeckhio nihil dignoscere licere nisi v. 7 | Α]/ίλλε[Γ].

329. [Fragmontnm] «marmoris candidi». C. 1. Gr. 209C h. IosPE1. ν. Ι n° 180. ΥΠ Α NOCI Θ Gu Α Χ Ι λ λ Α Ν 6 CΤ Η CΕ Ν

"V-ανος . . Ά/ιλλ[εΤ] άνέσ[τησεν].

V. 3 litteras punctis notatas e coniectura addidisse Blaramberginni, DOII e lapide exscripsisse persuasum habeo: saepius enim animadverti illum ens litteras ita expressisse, quae in lapidibus IIOD esseut servatae. 330. «In fragmine marmoreo. sub anaglypho prorsus mutilo» C. I. Gr. 2096 e. IosPE1. ν. Ι n° 181. ΑΓ^ΕΡΙΡΝΟΙΙΙδΛΙΑΝΚ KAICtfPlACEYXAPk

Άμέριμνας Ίουλιανο[υ (vel si plures fuerint, Αμέριμνος, Ίουλιανό[ς) υπέρ υγείας?] και * σωτηρίας εΰχαρ[ιστήριον?]. Boeckli. β 331. «In fragmine marmoreo, revulso ab alio in quo capnt galeatum, fortasse Achillis, cum parto pectoris eleganter vestita et clypei, quein ille bellator mann tenebat, particula supersunt». C. I. Gr. 2090 f. JosPE1. ν. Ι n° 182. XAP Κ Τ Η Ρ Ι Ο Ν KYB€PNHTM\

Χαριστήριον [άνίθηκεν ό δείνα] κυβερνήτη[ς]. Bocckli.

332. «Ιη fragmine vasis cocti». C. I. Gr. 209G .YXAPICTHPION ΑΠΟ£ΟC Ρ ΥΤ Η C

Έπϊ [ιερέως Ί > εροσώ[ντος Άχιλλεΐ? ε]ΰ/αριστήριον [ό δείνα του δεϊνος] από Βόσπ[όρου --να]υτης

As 332

TITULI LUCOKUM SAKMATIAB INOEHTOHUM.

279

Suppleniciita sunt Bowkhii. qui adnotavit restituisse se quao pntuisset; v. 2 \D pro Φ scriptura videri. V. 1 fortasse nomen eponymi periit. ut [*Γ|εροσώ[ντος] patris eius fuerit nomen. Hoc frngmoutum quamquam ad boc volumen 11011 pertinet, qui])pe quod vasi inscriptum sit, tameri a ceteris eodem loco inventis separare uolui.

VII. TITULI LOCORUM SARMATIAE INCERTORUM. Odessae in museo societatis hist. et arcb. exstaut sex monumenta sepulcralia, quonim origo nondum certo explorata est. Ε quibus duo [uobis 333, 338] iam Boeckhius edidit, commimicata cum ipso a Duboisio Neoburgeiisi, qni ea «ex Sarmafia» proveuire scripserat, ununi [nobis 337] Struvius edidit a. 1870, reliqua Iria ego primus publici iurisfeci IosPE1. ν. Ι nn° 175, 176, 177. In iudice musei (ed. 8 a. 1880 p. 38 et 44) scriptum iuveni quinque raonumenta Odessae esse reperta «auctore Blarambergio»; sed neque Blarambergius neque alii viri docti, cum de rebus aDtiquis referrent Odessae (ubi alii IstriaDorum portiim fuissc putant, alii Isiacorum) annis 1823 et 1826 inventis1), horum titulorum ullam mentionem fecemnt. Praeterea si lapides Blarambergio etiamtiun vivo essent inventi, communicaturum eum fuisse tifulos cum Bocckhio, aut certe in ephemeridibus de eis rclaturum fujsse puto. De sexto lapide (n° 337) vide quae in lemmate dico. Itaque de locis, unde bi tituli provenissent, nihil certi proferre potui. cum editioneni priorem adornarem. Statui tamen syllogae meae eos esse iuserendos, cum putarem facile posse eos esse Olbiopolitanos: nam Leontomenis nomen, quod in tit. 334 habemus, antiqua aetate Olbiae fuisse usitatum tituli 76 et 201 probant et formae ionicae qnae suut Δημή; et Έκαταίης Olbiae ut Milesiorum coloniae conveniunt. In novo inriice musei Odessitani a. 1887 in lucem emisso Jurgiewiczius iterum horum lapidum origiueiii definire conatus est, sed frustra2). Patet indicia, quae exsfant in tabulario CKMMM, nepe^aiiHLJMn ιΐ3ΐ> UAeccKaro ropoACKaro uj3e.a B-L 1842 r., BO cchi.iKa npewnnro Α^ροκτορα ΜΤ3βΛ Η. Myp:3aKeBHHa na cBiiAtTejbCTBo B.iapaMoepra HC ποΑΤΒβρ>κAaeTCJi oniicaniaMH naxoAOKi», cA"BJiaHHbixl· ΒΈ OAecci BX 1823 n 1826 n ποοΑΗ^βιιιηχι., ο κοτορυχνΒ coooLu,aΟ τ θ Μ Π Κ Ο Β Ο Κ ί Γ ΐ , Τί30.1%ΛΟΒίΐΗΪΛ Ο ΜΈΟΤΟΠ. ΓρθΜ. ΠΟΟβ- jocb BT> ΟΑ^ΟΟΚΟΜΤ. BtcTHHKt. Ha KapTOHKaxi» OHB nojemfi Ha oeperaxx JIoHTa EBKC. p. 3 sq. et IIsBtcTie ο Ka3aBti M31» OKpecrnocTeii OACCcbi, B-L cnncKt APCBHOApeBHOCT/iiTb, HaiiACHHbjx-b B-L· OA^CCB BT» TeiiemH defi, ΠΟΜ·ΒΙΙ;ΟΙ!ΗΟΜΤ» ΒΤϊ Ι Towfe 3anHCOKi> 06m. 1844 roAa 1826 roAa (Cntf. 1827); M u r a l t in Mevi. de la soc. d'arch. [p. 637], HaArpooic ^iiMHca [n° 333] ynoMHHacTCii BI» et de numism. v. III ρ. 182 sq. Cf. etiam quae J u r g i e - H H C l t npeAMCTOBl., ΒΟ.ΐνΗβΗΗυχ-Β H3T> pa3lTBIX'L· WBCTT. rpenjn, a BT> ApyroM-L KaTajorE — U3i> BapHu. ECIH w i c z i u s scripsit 3II00. ν. Χ1ΙΙ. p. 199 sq. 2) Jurgiewiczius in Indice p. 77 (cf. ed. 2 a. 1690, KT, Tony cooupa3HTL·, MTO Η HaArpo6ie Hawca [n° 338], p. SO) haec dicit: «Ih» ;.Ka3aTC.it 1880 r. noKasaHM Bafi- cHHTawmeecH ΟΑΟΟΟΚΜΜΧ, no Bceii ΒΒΡΟΛΤΒΟΟΤΗ Βυββ3βΗ0 A€BHbIUH B'b OACTC/K (ΓΑ"Ε IILUJTl» Η'ΒΚΟΤΟρωΟ ΑρβΒΒΗΪ U3X Bapuu. MLI eABa .in omiioeMcw, npeAno.uaraH, HTO πορττ» HcTpiaHi, a Apyrie liciauotn>, HecMOTpji na o*rcyT- BCB 3Tii naArpoCia HaiiAeHhi ^iacTiio B*L Bapfffe, HacTiw ΒΊ> CTBie BTJ Heii BC/JKHX·]. caiAOst ApeBiiaro iiuce-iema), B L Apyrnxh MliCTaxi. Boarapiu». De B ° 338 alio Indicis loco OAHOMT> cTapoM-L naTa.iort 3HaiJai\'« τακ;κο MO/Kjj ΟΑΘΟ (p. 41, Λ; 70) dicuutur Laec: «Bib jKanaTejit 1880 r. no1) Vide Messager de Ja Russie merid. 1823 n<> 63; Rcvut encycktped. v. XIX p. 723 (a. 1823); B l a r a m b e r g , Ckoix de medailks ant. d}Olbiopolis ρ. 5; Journal dOdessa a. 1826 nu° 2 s . 30. 7G. 78. 82, a. 1827 im° 13. 14. 20. 2 5 ; Journal dc St. Fitershourg a. 1820 n<> 130;

280

TlTULI LOCOltUM SARMATIAE INCERTOllUM.

Jfi 3 3 3 , 334

musei societatis Odessitanae, ad loca, uude lji lapidus proveucriut, cortu detinieiida nequaquam sufficerc, alia vero indicia alicubi iuventuni iri vix licet sperare. Potest sane veri simile videri esse eos ex oppido Varna, quod Odessi loco nuiic est, advectos esse, quoniam uomen «Odessa» facillime scribi potuit pro «Odesso». Sed ego titulos quiuque antiquiores (DU° 333—337) nuiic quoque i>otius Olbia proveuire puto propter similitudinem, quae eis est cum titulis sepulcralibus Olbiopolitanis aetatis antiquioris, quos supra dedi (nn° 208—215). Solum moimmentum Nais et Zulemae (n° 338) aliis momimentis Varaa-e inventis adeo est simile, ut non videatur dubium, quiu re vera Yarna advcctura sit. Sed cum priori editioni id inserueriin, in hac quoque placuit retinere.

333. Tabula inaniioris ciuerei ornaiuentis carens, a. 0,65 ni.t I. 0,34, cr. 0,13. TituluB summae lapidis parti inscriptus litteris grandioribus nusquam laesus est. Ed. Boeckh, C. I. Gr. II add. p. 1000 n° 209C g. Exscripsi et edidi ΙοεϊΈ1. ν. Ι ιι° 174; inde minusculis litteris rcpetierant 0. Hoffmann, Dic (jriech. iJ-ialcliv in ihrcmfihf&r.Zmammmhangc^ v. III (Gott. 1898), p. 69, n° 158 l\ Bechtel 1. c. ad n° 191, n° 5554. Habet etiam Watzinger, GGS. p. 2, n° 8. Hic repraesentatur titulus cx ectypo accurate delineatus (V. v. m.). /

ί

Α ΗΜΗ<

Δημή; Θαοσύνοντο:. ι

Var. lect. V. 2 med. N
334. Monumentum scpulcrale lapidis calcarii ornameutis carens. a. 0,38 m., 1. 0,41, cr. 0,17. Titulus in media lapidis parte litteris 0,03 m. altis exaratus est. Exscripsi et edidi IosPE1. v. I n° 175. Commemorat Watzioger. GGS. p. 2, n° 8 a. Hic titulum ex ectypo delineatum praebeo (% v. mX K«i3aH0 Hari^/jiiHbiMl· ΒΊ. Ojeccl·, ΠΟ^ΟΜΗΟ ΠΛΤΙΙ Apyi,MMT>, | noc.if. 3aMepKHjTt> ci- nonpaDKoio »Η3τ» O^eccbiw. (Haec κοτορΗΗ oweniiAno «e npHHaj.-ie/Kin-L HauieMy ropoAy. exposui 3HPA0. τ. IV, ρ. 147—8 et losPE 1 . τ. IV add. Ha ocotfoii KapTciK-fc OHO unaMiiTcn ifyi» MeceMBpin. ντο | p. 27G—7).

Λ?! 334—337

TITULI LOCOKUM SATJMATIAE INCEHTORUM.

6A E O N T O M E N R £ j

Λεοντομένης

k A E l l O P N O T ^ j

Κλεισ(«)έν*υ;.

281

Titulus proximc praccedenti vidctur actatc suppar csse.

335. Tabula lapidis calcarii cinerei supernc fracta, a. 0.44 m., 1. 0,29, cr, 0,0S. Tituli versus primus lapidis fraclura haustus cst, altcr ab initio oblitteratus, tertius cxstat integer. Exscripsi et edidi JosPE1. v. I D° 17C. Commemorat Watzioger GGS. p. 3, n° 16α. Imago, quae hic repraesentatur, ex ectypo dclineata est (3/0 v. m.).

MfnoTA/νΠ

|K n^i^,.

Littcratura est quarti a. Chr. saeculi.

336. rila lapidis calcarii cinerei ornamentis carens, a. 0,07 m.. 1. 0,35, cr. 0,22, iufra desiueus iu spinam terrae infigcndam. Titulus summae pilae parti incisus exstat incolumis; litterae altae simt 0,035 m., nisi quod Ο minoris est mensurae. Exscripsi et edidi IosPE1. v. I n° 177; iude repeticrunt litteris miuiisculis Hoffmann 1. c. ad n° 333, u° 158c; Bechtel 1. c. ad n° 191, n° 5553. Habet etiaiu Watzinger, GGS. p. 2, n° 7. Imaginem ex ectypo delinea-Ddam curavi (l/s v. m.).

APHTH

Άρήτη

Huius qnoque tituli litteratura tempora saeculo quarto a. Clir. uon receDtiora indicat. De liomine Δίονυο; ν. quae scripsit Becbtel 1. c. p. 605, ad n° 54 69.

337. Monumentum sepulcrale lapidis arenarii fulvi, supra aetomate ornatum rudi manu secto; utrimque erant acroteria, sed hodie id, qnod erat ad sinistram spectanti, fractum est; lapis altus est 0,48 m., 1. 0,42, cr. 0.19. Titulus grandibus litteris (a. 0,03—0,05 m.) exaratus incolumis est excepto fine v. 2; litterae colore rubro inductae sunt, sed dubito, num antiquitus. Edidit Tb. Struve mus. Rhen. v. XXV p. 360 n° 11. Lapis ubi inventus sit, non constat. Struvius quamquam eum inter Olbiopolitanos edidit, taroen non videiur certo scivisse, unde provenisset; nihil emm dixit nisi se iam in museo

Τ

TIJULI Μ>ΟΜΜ SAMI ATAIE NICERTOKUM.

2Κ2

As 337, 338

eum inveuisse. Jurgiewiczius a mv interrogatus respondit lapideni Varna advectuni essc sibi vidcri, sed qn;mam ro baec senteutia jiiterotur, iiou addidit. Equidem iii scriptis, ubi dc lapidibus Varna Odessani trauslatb refertur, nusquaiu eius mentione inventa. propter siniilitudineni, qnac ei est ctiin lavidibus Olbiopolitaiiit. (Vf. supra nn° 212, 215, 216), ex Olbiae parietinis euin provenire puiu. Exscripsi (habui praeterea Jurgiewiczii apographum per litteras mccuin communicatum) et edidi IosPE1. τ. I n° 173. Inde minusculis litteris repetieruut Hoffmann 1. c. ad n° 333, u° 158 a; Bechtel 1. c. ad n° 191, n" 5555. Habet etiam Watzinger, GGS. p. 8, n" 56. Imaginem, quae hic datur, ex ectypo delineandam curavi Q/6 v. m.).

/ Λ Μ Η / > V T T H |

tffi

! Ά*ολλο8;ώρο(υ).

ΑΓ0ΛΛΟ43

Δί2,

Var. lect. V. l extr. £ omisit Struve. —V. 2 extr. TH£ Str., TH Jurg. ν. 4 ΡΟΥ Struve: sed Υ mmquam iu lapide exstitisse pro certo babeo. Titulus priore parte quarti a. Chr. saeculi nequaquam est recentior.

■V. 3 cxtr.

338. Monumeutum sepulcrale integrum marmoris candidi, a. 0,50 m., 1. 0,37, cr. 0,085. Supra est fastigium rosa ornatura, sub fastigio in zophoro titulus integer aetatis Romanae, noDiiua defunctorum mariti et uxoris continens. Infra anaglypbum satis eleganti scalptum opere repraesentat virum in lecto cubantem et miilierem sellae insidentem; vir dextra corouam tenet; Jecto mensa tripes adposita est; in utroque angulo sla-iit pueruli. Tituluin v(\. Boeckh, C. I. Gr. v.II add. n° 2096 h. Exscripsi et edidi IosPE1. ν. Ι D° 178. ImagiDem dedit Iul. Kulakovski in Mam. S& 19, p. 50, n° 14. Anaglyphum accurate desoripsit Watzinger. GGS. p. 134, n° 735. ΝΛΙΙς

ΔΙΟΝΥΣΊΟΥ

ΚΑΙΗΓΥΝΗ

Α Υ Τ ο γ Ζ ο γ λ Ε Μ Η Σ Δ ί ο Ν Υ Σ ί ο γ

Νάεΐζ Διονυσίου και ή γυνή αυτού Ζουλέμη<ς> Διονυσίου.

Λ· 339

283

CEKCIMTIS.

VIII. CERCMTI8. (Eupatoria). Cercitiitiu sivc Careinitiii oppidum, quod multi veleres seriptores inde ab Herodoto et Chersonesitaruin tituli duo commemoraut (v. infra). uostrae aetatis viri docti alii aliis locis pouebaiit. Nos de eo iam a. 1891 scripsimus, cum Chersonesitarum ius iuraudum explicaiemus;). Mox N. Ph. f. Romantschenko singularem tOiumentationein2) scripsit de rebus antiquis in vicinia Eupatoriae quae nunc est iuveutis, quae probant htmc locum antiqua aetate esse liabitatum; idem Cereiuitidis niimmi probant, qui his locis baud raro inveniuntur. Itaque statueodum est hoc loco Cercinitin olim fuisse et tituluin, de quo IDOX agenuus. buic oppido esse adscribeiiduru. 339. Tabula lapidis calcarii albi tota quidem servata, sed iu duas partes fracta sive consulto discissa, supra fastigio formae ovatae (in quo antbemium fuisse coloribus pictum putat Watzinger) et cymatio lesbiaco ornata, alta 1,77 m., 1. 0,39 — 0,41, cr. 0,14. Sub cymatio titulus diligeuter exaratus est litteris 0,017—0,03 m. altis. Edidi IIAK. fasc. 10 (a. 1904) p. 18—20, u° 13, additis imagiuibus totius lapidis (*/1β v. m.) et tituli (!/5 v. m.), quas hic repeto. Habet etiam Watzinger GGS. p. 14 n° 91 et tab. V. Lapis m. Jamiario a. 1903 Eupatoriae casu iuventus est in area I. B. f. Sitiitzyni (1,06 m. sub terra supra hominem sepultum), qui eum Consilio Arcbaeologico donavit. Exstat nuuc Petropoli in museo quod vocatur Ermitage.

ΑΛΛΒΑΤ1 Α I T A l ] Ι Η Ρ ΟΔΟΤΟ

&p&Sm y*v£*$fi ^'"^^τ

itf^ W ,

spBa*

m

:*>ji

ϋϋ mm

mmm

'Αυφατίας τάς Ήροοότο(υ).

Propter litteraturam et Ήροοότο formam titulus ad IV a. Chr. saeculum referendus est. Άμβατία videtur esse forma dorica nomiuis Άνχβασια.

1) Mam. Xt 9, p. 6 sqq. Cf. &ΜΗΠ. m. Aprilie a. pp. 150 sq. ct 129 sqq. 2) Apxeo.ioi. uaa. u HCIM., UJO. MOCK. Apxco.\o\. 06m. 1892, s. class. p. 1 sqq. Utraque commentatio repetita est v. II (1894), pp. 9-15. in libro meo Π Ο Ν Τ Ι Κ Α inscripto (Petrop. 1909), SG*

284

CllKTlSONESUS.

J& 340

IX. CHERSONESUS TAURICA. Chersonesum Tauricam Heracleae Ponticae coloDiam constatin ora paeuinsulae Tauricae olim floruisse haud procul a Sebastopoli nrbe quae nunc est, occidentem versus, ubi minc est monasterium S. Vladimiri, quem fama fert in hac urbe (quae tum iam Cherson vocabatur, slavice et russice Kopcyuh) Christianum esse factum. De huius urbis rebus nostra aetatc scripserunt: H. Schueiderwirth, Zur Gescldchte von Cltcrson (Scbasiopol) in Tauricn (Krim). — T/tcokrU v<>n Chiox. Berl. 1897. — C. A. CejHBanoB'L, 0 Xepconucih TaepwieCKUMO (pfrib). Α. Α. Eo6pnncKOH, Xepconeci> TaBpjaqecKifi. Ilcrop. oqepKl·. Cno. 1905. — IOjiaiii» KyjaKOBCKifi, Προιιυιοβ TaBpiiAM. KieBi> 1900, ed. 2 ΚΙΘΒΊ> 1914. — E. 3. HBaHOBi). XepcoHecb TaBpnHecKiii. McTopiiKO-apxeojor. ο^θρκχ. CnM«i>eponoju> 1912. — Ila.vsimHUKii xpucmiaHCKaio Xepconeca, Bbin. I—III. MocKBa 1905— 12. Coinnientationes, in quibus siDguli tituli explicati sunt, infra suis locis commeniorabitnus. — Rudera Chersouesi inde ab anuo 1888 iussu et impensis Consilii Caesarei arcliacologici niagDO cum successu explorabat usque ad a. 1907 exeuntem C. C. f. KosciuszkoWaluzynicz et post mortem eius per annos 1908—1914 R. Chr. f. Loepcr. De his explorationibus ratioDes redduntur in actis Consilii archaeologici, quorum titulus est Omnemu ΉΜΊΙ. Apxco.wiuuecKoit KoMMucciu (1888—1912). Cf. praeterea A. Berthier de Lagardii scripta m Mam. AH 12 (1893) et HAK. fasc. 21 (1907).

CLASSIS PRIMA. Deoreta. 340. Tabula inarmoris candidi supra aetomate ornata, a dextra fracta, alta cum aetomate 0,12 m. (sub aet. 0,065), 1. 0,23, cr. 0,04. Α siuistra margo item paululum fractus ost, infra tabula diligeDter abscisa est; scd utrnm hic margo antiquus conservatus sit3 an recentiore aetate lapis ita abscisus rit, diiudicare uon ausim; hoc tamen mihi videtur verl similius, quoniani et titulus non videtur firiiri eo versu, qui minc est ultimus, et tabula, ut nuuc est, videtur esse humilior, quam ut iu publico exponi potuerit. Titulnm litteris minutis (a. 0,007 m.) scriptum, sed facilem etiam DUIIC lectu ipse exscripsi et edidi Mam. Λχ 23, ρ. 2 sq., ιι° 1, ct IosPE1. v. IV n° 64. Hic imaginem praebeo ad ectypum cbartaceum factam C/a v ·

m

0· Lapidem a. 1897 prope Cbersonesi rudera e pariete quodam extractum Petropoli possidet N. Pb. f. Romantschenko. Notandum cst Α litterae mediam lioeolam modo rectam esse, modo paululum curvatam. V. 1 praeter vfcrba quae suiit «Προξενιά Τιμαγόρα Το5[ίου]» mbii amplius videtur fuisse scriptum.

Λ° 340,

341

DECHETA.

285

Artnmn.

ΦοχΕΝΙ/^'Ι/^roPApofek /¥AUlAAMo^EA A KEoEoTIMc|i

f/oNoinpoNoYTorAYTEAEinAN^ ^UJKAroPAPoAiri.lP^oSlENlANKAlP^ ν|ΓΕΝΓΙ|ΟΜΕΐ1ΠΛοΥΝΚΑΐΕΙ<ΡΑ# ι

Προξενιά Τιμιαγόρα Τοο[ίου]. [Βουλ]ά και δαα.ος έδωκε* Θεότιαο[ς του δεϊνο;, 'Λντί]γονος Πρόνου του Αυτέα είπαν [δόρ,εν Τιμαγόpat Ν]ικαγόρα Τοδίωί ττροζενίαν και «[λιτείαν αυΓ> τώι κ]αί γενεί και είσπλουν και εκ-λ[ουν αυτοΓ; και /ράμι]ασι τοις [α]υτ[ών] και πο[λ]έριου κ[αί είράνας].

Est decretum de proxenia et civitate Timagorae Rhodio danda, quod et propter litteraturae indicia et propter brevitateni ad III a. Chr. saeculum rettuleriiii. Nonmillae saue litterae, veluti Ν et Γ, eam formam habent, quae de IV saeoulo cogitare suadeat, sed umversum scribendi genus et Α litterae forma, de qua snpra diximus, lertio saeculo niagis conveDiuut. Utut est, hoc decretum antiquissimum est oirmiuni huiusmodi decretorum Chersonesitauorum, quae adhuc cognovimus. Ius intrandi in portum et exeundi (εΓσπλους και έκπλους) belli et pacis lemporibus solet dari άσυλεί και άσπονδεί. Quibus verbis extremo versu cura millus sit locus, supra coniecimus lapidem post decretum iuscriptum esse abscisum; praeter tres illas voces in fine decreti etiam magistratus eponymi et scribae uomina fuisse conscntaneum est, quae iu decretis Chersonesitauis antiquioribus ultimo loco solebant poni.

Π ο ρ β ο ο Α Ί » ΠροκοθΐιίΗ Timaropa Po*[ocua].-—[CoBtn»] Η HapoAt A«-TL. ΘΘΟΤΗΜΧ [cbim, τακοΓΟ-το, CbiHo ΠροΗΑ ΑβτβθΒ.α CKftaajtn: [AJITL TnMflropy cuny HJnKaropa PoAOcny npoKccHiio n rpa[>KAnHCTBO rauoMf] 1 pc»A>* ero u npaoo Bi/fcaAa Η nfcitsAH [Μ* caMHML » niuymejiTBy uxi, BL BOCHHOC Η [Mnpnoe Bpenfl].

ΛΗΤΙΙ]ΓΟΗΤ>

341. Fragmentum tabulae marmoreae iufra et a dextra fractae, oruatae aeiomate et epistylio, altum cum aetomate 0,1G m., sub aetomate 0,105, 1. 0,115, cr. 0,065. Tituli litterae diligenler quidem exaratae sunt (a. circa 0,01 m.), sed admoduin detritae. Edidit R. Loeper JIAK, f. 45, p. 50, n° 4, cum imagine, quam hic repeto (minus quam % v. m.). Lapis mveotus est a. 1908 Chersonesi iu νάρθηχι basilicae iuter septentrioues et orieDtem sitae. Servatur ibidem iu museo.

28«

Α» 341, 342

CHEKSONESUS.

!Απολλώ["νιος. . .

ΑΠΟΛΛΑ;

Μασιών. . . Έπειοή Π[ασ|ι[ων. y ρείας παρ[έχεται. κ]οιν[ά]ι [και ιδίαι?

Sujiplevit Loeperus, qui putat ν. 1 magistratus nomen fuisse iiiscriptum (!Απολλώ[νιος τοϋ οεινος έγραμμάτευε s. έβασίλευε) et ν. 2 Πασίων[ος του οεΤνος προξενιά], ut η° 340 legitur Προςενία Τιμαγόρα Τοοίου. Iflem animadvertit tituli litteraturam similem quidem esse litteraturae decreti in houorem Syrisci facti (ii° 344), sed in formis litterarum ΝΠίΙ videri antiquiorem et ad IV a. Chr. saeculum refereiidam. Nobis litteramm formae (velut P ) tertii potius saeeuli videutur esse. 342. Angulus sinister tabulae marmoreae cr. 0,06 m., a. 0.13 m. totidemque latus. Tituli litteras diligenter ornatas (a. 0,01 m.) Kosciuszko-Waluzynicz scripsit similes esse litteraturae decreti in Diophanti bonoreiu facti, sed milii videntur esse antiquiores. Edidi HAK. f. 3, p. 21. n° 1, cum imagine ex ectypo chartaceo facta Qjz v. m.), quae hic repetitur. Cum e decreto n° 35$ numerum των νομοουλάκων certo eognovissemus, R. Loeper HAK. f. 45, ρ. 42, pro meis supplemeDtis versuum 1—3 probabiliora proposuit, quae hic recipio. Lapis a. 1901 Chersonesi prope basilicam quae dicitur Uvaroviana («m> nauieHHOH HMf'e a») inventus ibidem servatur in museo. 1 Νομοφύλακες Ήρακλ[είθας του δείνο:, ό δείνα

οΜοφΥΛΑ^ΕΣΗΒ^ A^PoYAAMNoY£HPAJ ΡΟςΗΡΑ^ΕΙΔΑΕΙΓΑΝ; ΣΓΕΥ/^οΝΤοίΓοΤΙ ΡοΛίΤΑΝογοΑΑΑ/ Ν^ΝΛΕΣΥΝΕΙν ΤΟΥΚΙΝΔΎΝΟΓ

ΤΑΧΡΕΙΑΧΙ/ TlMAIIo^ 10

>ΑΝ!^

]

ϊώρου, Άλκίνους Ήρακ[λείδα και ό έτιt τα; διοικήσεις, , ' . δ ω ] ζος Ήρακ(λ)ιίδα είπαν έ[πει§ή του οάμου] σπεύοοντος ποτι τ[όν πόλεμον? των] ο πολιταν οϋθαμώ[ς ] νων δε συνεΐ5[ε τον έαυ]του κινδυνον τα χρείας κ[ τιμαϊ;. ci>&[ ίο πολιτα[ν ράν π[οιήσας τάν

ταΐς] των] φανε]-

Λ· 342,

343

DECBETA.

287

Ε decruto JI° 35* cognovimus τους νομοφύλακας C-liersonesi qiiotaimis ternos creari et τον ird τας ίίοικήσεος cuni eis rogatioDes ad populnm ferre solitum. Oum igitur huins decreti praescripta ex illo accuratins supplere licuisset; patuit dimidio maiorem lapidis partem fractura esse ablatam. Quod cum ita sit, argumentum eius restituere non coDtigit.

343. Summa pars tabulae marmoris candidi, aetomate simplici ornatae (cuius exigua tantum pars superest), a. ut nunc cst 0,22—0,27 m., 1. 0,31, cr. 0,09. Tituli pars sioistra pluviis prorsus est deleta, dextra satis bene etiamnunc legitur (litt. a. 0,008 — 0,01 m.). Ad ectypum cbartaceum edidi TfAK. f. 18, p. 114, n° 23. De decreto amplius supplendo egi commentatiuncula singulari inserta collectaneis in honorem L. P. f. Buzescul professoris scriptis (Coopmuro cmamcu oo vccmb Β.ι. Π. Eytecny.m, XapbKOMi 1913 —1914), pp. 206—211. Cf. Rostovzevii commentationem, quam infra indicabo ad ii° 344. Lapis m. Februario a. 1900 Chersonesi in cumulo lapidura inventus ibidem exstat in niuseo. Nunc iterum cum ectypo contuli. ΗΡΑΚΛΕΙΔΑίΠΑΡΜΕΝΘΝΤοεΕΠΤΑ^ΔίοΙΚΗίΕ rQN \ΚΕ£ΠοΛΥ^ΤΡΑΤοζΚΛΕ ΞΔΑΜΘΚΑΕΙΟΣΗΡΛΙΔ

ίο |

15

ΑΜΙΑΞΒΑΒί2ΝΑ©ΑΝ Α ι ίΕΧΗΤοΙΣΠοΛΙΤΑΙίΤΑ ^ΟΝΚΑΙΤΑΞΓΕΝΟΜΕΝΑΞ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΑΝΟΔΑ ΝΥΤΑΙΦΑΙΝΗΤΑΙΧΑΡΙΝ -/ί#ΠΞΩΟΕΙ£ΔΙ/ΐΥΤΑΝ inKKAINYNEkFEFO Ο^ΡβΝΜΕΤ ATEkN&r^ ΚοΜΙΔΑΝΤοΥΔΙοΝΥζ ΙΗίΑΜΕΝΑΝΠΑΡΑΛο .ΝΒΑΡΒΑΡΩΝΚΑΙΔΥ Μ Α Τ Α Ν Ε Ι £ Π Α € Α Γ γ Ο Ε Ρ Α ι Ήρακλείδας ΓΤαρμέν οντος επί τα; διοικήσε[ος έ]ών [και νομοφύλα]κες Πολυστρατος Κλε. . . ς Δαμόκλειος, Ήρώίδ[ας του δεΐνος και τ]αμ(ας Βάβων Άθανα[ίου δ είπαν όπως αν καλώ]ς έχη τοις πολίταις τα [περί τάν θεάν Παρθέν]ον και τας γενομένας [δΓ αυτάν σωτηρίας] ένδεχομέναν ο δα-

288

OHERBONESU*.

Jfe 3 4 3

[μο; ο Χερσονασιτάν α|υται φαίνηται /άριν [άποδιδού;, ] σωθείς δι' [α]ύταν ίο [εκ των μεγίστων κινδύν]ων, και νυν έκπεπο[ριυμένων των :ίχητ]ορων μετά τέκν(ον [και γυναικών έπί τάν] κομιδάν του Διονύσ ου και lcpooov δεινάν πο]ιησαμένων παραλό[γως των παροικουντω]ν βαρβάρων καί δυ15 [ ]μα τάν ει; ~ασα[ν έλε]υθέραν. . . .

Kosciuszko-Waluzynicz animadvertit clara luce initium ν. primi bene Iegi posse; sed in cctypo cliartaceo litterac, quas punctis diBtinguendas cnravimus, non iam dispiciuntur. Vv. 1 — 4 extr. biuae sive ternae litterae fractura ablntae snnt. Vv. 1 et 3 pro Ο littera bis Bcnptum est Θ. V. 11 in. inter Ο et Ρ litteras lapide laeso nihil videtur fuisse scriptum. V. 7 restituit et v. 13 δεινάν proposuit Rostovzev. Titulum ad III a. Chr. saeculura referendum esse puto, litteraturae iudiciis nisus. Quac admodum similis est litteraturae decreti n° 344, cuius auctoris noraen in priore editione fragmenti α (IosPE. I 1 . n° 184) de coniectura supplevimus [Ήρακλ]είδας Παρμέν^ντο;. Nimc iam adfirmare possumus nos verum vidisse et in utroque decreto eundem virum esse nomiuatum. In hoc decreto eum videmus του επί τας διοικήσεος munus gerere et rogationem una cum legum custodibus et quaestore tulisse ideo sine dubio, quod in decreto de pecunia ex aerario eroganda sit acturo. Oura vero in υ° 344 Heraclidas Virginis cultni deditus apparuisset, conieciraus hic quoque de eiusdem deae cultu eum egisse et vv. 5—10 ex parte supplevimus ita, ut de cultu Virginis bene constituendo et de gratiis ei pro populi salutc agendis mentio fieret. V. 10 altera pars decreti incipit, qua agi videttir de iDopina viciuorum barbaromm incursione in cives, qui cum pueris et mulieribus ird τάν κομιδάν του Διονύσου ex urbe exieriot et VirgiDis ope incoluraes reverteriot. Videtur fuisse festum, quod vindemia perfecta celebrabatur ita, ut Bacchi statua ex urbe in viueta efferretur et post festum in urbem referretur. Cetenim hos versns certo restituere (et maxime quidem vv. 15 et 16) admodum est difficile, dimidia fere textus parte deperdita. Haec exposui commentatiuncula supra commemorata in lemmate1). n c p e n o A T » . ]ίρ«κ;ηυι,τ,, cum ΠηρΜβΗΟΐιτη, CTOfliiijn BO rjiank ynpaiucHin, η ΗΟΜΟΦΙΙ:ΜΚΗ IlojncTparL· cum KJIC. .., (Τ«ΚΟΗ-ΤΟ) cum, ,Η,ΙΙΜΟΚ.ΙΗ, lipoAt (cum τηκοΓο-το) Μ KanHaMefl ΒΠΒΟΗΧ cum Aoanaji [npe^OrKHJin: ^TO6IJ xopouio] OMAO ycmpocno y Γρη?ΚΑ«ΐΗΤ> cipKeHie [6oniHf> ^f.ivk] η nmucn B03*aiomH»n> cii DOjo&uomyx) 6jaraAapHOCTb 3a onaaaHHyio [noMomb] nafpoAt XepcoHHcci onacHOcreii]. Η HMfrfe, ΚΟΓΑΑ OTnpafBii.uici. /KMTejin] ci> Α-ΕΤΗΜΗ ["11 weiiaMit Ha] neccHie ^ioHiicfa... Η nwCbrb cojBepuiMJiu He*"AaHHO [coctAHie] BapBapu Μ 1) In cadeDi coixunenlalionc yersuin ί) ita supplerc iterum inspccto vidi anic σωθείς litteram I certissimam iubcbam: [άττοδιοους, "-fc/'τερόν τι] σωθείς κτέ. Scd ectypo cssc. Nescio an legeudum 3ΪΙ;[αττοοιοούςι 7τανδημε]'..

16 344

DECHETA.

289

344. Tria fragmenta tubulae marmoris albi, crassae 0,07 — 0,09 m., latae 0,25. Fragm. α snpra aetoinate omatuni cum coroua laurea, a. sinistra niulilatnm,· cxstat Chersouesi in monasterio (ubi aut quando repertum sit, non constat). Priiuus id edidit L. Jurgiewicz 3II00. v. 12 (a. 1881), p. 221, n° III, alieno usus apograplio. Anuo 1883 ipse exscripsi et edidi IosPE1. v. I n° 184. Inde litteris miiiusculis repetiit F. Becbtel, SGDl. v. III, 1, A;: 308G. Aimo 1897 de fragmento scripsit A. Wilhelm in Arch.-epigr. Mitth. v. 20, p. 87, qui primus recte diviuavit titulum ad scriptorem referri1). — Fragmeuta h et c a Loepero inveiita a. 1908 in ea parte Cbersonesi ruderum, quae est ioter septeDtriones et orientem, servantur iu museo. FragmeDtum h ab omnibus partibus mutilum praeter dextram. ubi marginis particula servatur, imae, parti fragmenti α arcte adiuugitur. Fragmenta tria couiuncta tabulam efficiunt altam cum aetomate 0,495 m. Tituli litterae altae circa 0,008 m. elegantes sunt, sed in fr. α valde detritae. Coniuncta fragmenta edidit R. Loeper HAK. f. 45 p. 44 sqq., n° 3, addita imagine2), quae hic repetitnr (circa yjz v. m.). Γ)ο supplendo titulo nounulla addidi ibid. p. 133. (TexUnn vide p. 290).

Vv. 3—4 φιλ[οτ·όνως άνα]γράψας Bechteliiis primus feliciter inveuit; quae Wilhelmus proposuerit, patet e verbis eius iufra citatis. Loeperus mouuit v. 6 [οιηγήσα]το verbum sibi non placere: nisi in lapide apparerent litterae ToTA, malle se legere τ[ά; ~οτί τ]οϋζ Βοσ πόρου βασιλεϊ[ς συνθήκα; και] vel siui. V. 8 idem proponit [εύ::ρεπ]έω; vel sim., cum έπιεικέω; adverbium nimis breve ei videatur. V. 13 idem putat vel niaxime dubium esse supplementuin, quod proposuit decreti in honorem Diophanti facti c. II versu 4S nisus; pro [Δίονυσί]ων aliud festi nomen substitui posse dixit, veluti [Άρτεαισι]ων, ['Αφροδίσιων, sim. Formulam αια έφ' ίχ[άδι] et spirituin gravem vocis ίκάδι idem explicuit p. 48. Vv. 20 et 22—23 1) Huius comraentationis summam exscripsi IosPE i. v. IV add. p. 277 et liic repeto: «Auf einen Scbriftsteller bezieht sicb aucb die bisber nicht erganzte Inschrift iii Latyscbevs IPE. I, 184. Icb lese, wie icb glaube, mit Sicberheit: [Ήρακλ^ίδις Πχρμενοντος εΊπ[εν έπειδ]ή

εκρίναμεν διά τα: ες αυτού γενόμενα; επιφανείας συγκαθιεριοσαι τηι Νιχηφο'ρω» Άθηναι, Ι. 247 δια την γενομε'νην ύπο του Δ'.ός του Τροπαίου έπ·.φάνειαν; und zur Sacbe das Psepbisma der CbersoDasiten fiir Διο'φαντος ΙΡΕ I. 185, Dittenberger Sylloge 252 Z. 22 ff. ά δια πανχός . . . τώι στρατοπε'δωι, und Latyschev, Berl. Sitzungsber. 1892, 493 zu dem Burgereide der Cbersonasiten». His verbis allatie 1. c. p. 278 addidi haec: «Ectypo chartaceo denuo examinato v. 3 in. primum ductum ' fuisse adfirmare nou ausim; v. 4 estr. yidetur fuisse ΚΑΓΚ et v. 7 I I I S T . Itaque vv. 1—4 supplemeuta a Wilhelmo proposita admodum prol?abilia esse puto, reliqua non item; πάντας ν. 5 vel maxime displicet, qnoniam unus bomo cum omnibus Boepori regjbus amicitiam renorare nequaquam potnitw. Pro litteris ΚΑΓΚ Loeperus rectius legit Κ Α Ι Τ .

ΣνρΙσχος Ήρακλειδχ Τ Α 'είας τας Παρθένου φιλ[οπονως συγ]γράψας άνε'γνω και [προς παντας τ]ού[ς Βοσ]πο'ρου βασΐλεΤ[ς άνενεα>σα]το τά [ύ]παρξαντα φ[ιλανθρωπα χτλ. Den Gegenstand des Werkes vermag icb nicbt mit Sicherbeit zu bczeicbnen, doch komme icb immer vrieder, wenn aucb ein von dem Herausgeber verzeicbneter Rest nicbt Btimmen wilJ, auf die Vermutbung: τά[ς έπις;αν]εΊας τας Παρθένου zurilck. Vgl. fur das Wort z. B. die Inschrift aus Epbesos Brit. Mus. 482 B. Z. 13 δια τας υπ' αύτης (Damlich dcr Artemis) γε'.νομε'νας έναργεΓς επι φανείας und die InBcbriften aus Pergamon I, 248 Z. 49 2) Notandum est artificem, cum fr. α delinearet. v. ff. uber Ζευς Σαβάζιος, δγ κα\ έμ πολλαΤς πράςεσι χαι έμ πολλοίς κινδυνοις παραστατηγ χαι ί^οηθόν ήμΤγ γενο'μενον 11 ad dextram omieisse litterae Λ Ν . 37

290

CHEBBONEBUB.

% U4

m*/* ' # ^ ^ ε ΐ / φ ' Τ ^ ^ Γ ^ Α ί Β θ Ε Ν Ο Υ φ Ι Λ Α

20

>4#Ζ;ΙΛΝΜΙΛΙΕΦΙΪ? x /^εΑΜΑΓΕΝείΟΑΙο^ frJOlCVPICKONHPA k Λ Ι^ΕΠΦΑΝΕΙΑΣΤΤΑίΠ/* WEfrAlTArroriTACli! «ACIAEKYPAPHf■ «ΙζΤοΡΗΧΕΑΑΑοΐΙ^ ^^^.n-A|rPoAEIAH> " ^moYTA£r*AR^ Κ/ΑΛΛ\ΑΔθ/^

f%M!ANT*r

snpplementii a Loepero propcsita correx.» ZZ4/£. f. 45 p. 134. Nunc etiam versus 11 stipplementa mutavi. Totum decretura ita videtur esse legendum: l [Ήρακλε]ίδας Παρμένοντος ειπ[ε' επειδή] Συρίσκος Ήρακλείδα τά[ς έπιφαν]ειας τας Πα[ρ]θένου φιλ[οπόνως] γράψας ά[νέ]γνω και τ[ά 5 ποτι τ]ους Βοσ[π]ορου [β]ασιλεΐ[ς διηγήσα]το, τα [θ' υ]πάρξαντα φ[ιλάνθρωπα ποτι τά]ς πόλεις ίστ[όρησεν έπιεικ]έως τώι (δ)άμω[ι,

ίνα λάβοι τίμα]; αξίας, δεδόχθ[αι 10 ται βουλαι και τώι δάμωι έ]παινέσα[ι τε αυτόν έπί τούτοις και στεφ]αν[ώσαι τους συμμνάμ]ονας [χρυσέωι στεφάνωι τών Διονυ]σίων μιαι έ<ρ* ίκ[άδι και τό άνάγγ]ελμα γενέσθαι' Ό δ[α15 μος στεοα]νοΐ Συ^ίσχο^ Ήρακλε[ίδα, έτι τά]ς επιφανείας τας Π[αρ-

J&344, 345

291

DECRETA.

θένου £γρα]ψε και τα ποτί τα; [πόλεις και του;] βασιλείς ϋπάρξ[αντα φιλάνθρωπα] ιστόρησε άλαθιν[ώς 2ο και έπιεικέως] ται πόλει* άνα[γράψαι δε τους συμμ]νάμονας εί(;) στ[άλαν λιθίναν το ψ]άι>ισμα και θέμε[ν έν-

τός του προ]νάου τα; ΙΊαρθέν[ου' το δε γενόμενον άνά]λωμα δόμ[εν κατά τα 25 δόξαντα(?) τόν τα]μίαν·τών [ιερών. Ταϋτ* έοο;ε βουλαι κ]αι δάμ[ωι μηνό; δ]εκά[ται. . . .

Decretum propter litteraturam ad tertium a. Chr. saeculum cum Loepero refero (ad ultima potius decennia, quam ad prima). Factum id est in honorem Syrisci Heraclidae f. scriptoris de patria bene meriti, qui duos libros conscripserat, alterum de deae Virginis praesentiis, quem etiam publice recitavit, alterum de patriae cum regibus Bosporanis et civitatibus vicinis commerciis. De lioc scriptore et de Chersonesi rebus, quales fuerint illius aetate, Rostovzev doctissime ut solet egit commentatione Bingulari, iuserta ΧΜΗΠ. m. Aprili 1915, cl. philolog. pp. 151—170, quam lectoribus commendo. Magistratus qui Yocantur συμμνάμονες et ταμίαι των ίερών in aliis quoque titulis commemorantur (v. nn° 349 et 352). Dixi de iis in coinmentatione, quam iam a. 1884 de Chersonesi re publica scripsi (JKMHII. 1884, m. Iunii, cl. phil. p. 48 sqq. = 2?uU. de corr. heU. v. 9 p. 265 sqq.). Π θ ρ ο . Β Ο Λ Ί » · [HpaKj]HAi>, cbiHi> ITapMeBOHTa, npeAJio>KHjn>: noejniny C^ucK-b CUHZ HpaKiHAa ΗΜΟΒΙΠ T^tBU, Tpyj,ojno6uBo onHcaBt, npo«iHTan> Η προ οτΗοπιβΗΐΛ κτ, n,apain> Bocnopa [pa3CKa3axi>] Η tfuBiiiia *py;necTBeHHUH OTHOiueHia CT> ropoAawH H3CJ^i[A0Ba.I·L· corjacBO AOCTOHHCTBV] Hapo,i,a,— mo, [aatfij OHT> nojymui»] AOCTOHHLUI [πΟΗβΟΤΗ], A& nOCTaHOBIITb C O B i r L

Η H a p O A t DOIBaJHTI»

[erO 3 a 3 T 0 ,

Η CHMMHaM]OBain>

[yBtH^aTL· CW 30J0TU1TB

B-BHKOMT» Bi» ^ioHHjciH, Bi» 21-ft AeHb, Η 6wTt npoB03i\iaiLieHiio: « HapoAi> B-BHHaen> CHpHCKa Cbiwz HpaKJH*a 3a το, HTO OH*L onncaJi» aBieHia JQvbi Η ΟΗΒΕΠΙΗ [*py;KecTBeHHhifl οτΒοιιιβΗΪΛ CB ropoaaiiH Η] uapaMH H3Cj-EA0Bajn» npae*H[BO Η conacBO AOCTOHHCTBOITI>] rocyAapcTBa». HanncaTh CHMMHaMOHasrL· Ha [r.aiieHHofi] DJirrf; HapoAHoe nocTa-

BOBJieHie Μ BiJCTaBKTi, [BT, πρΗΤΒορ-B] ipaMa .HtBti; [DOHeceHBbiii me pac]xo*T. BtiAaTb [conacHo pimemio?] ica3Ha*eK> cBHmeHnurL· [CVMMT>. 9TO ptnicBo COB-BTOM-L H] BapoAOMt [yiciin,a BT>] AecHTLifi denb... 345. Fragmeutum tabulae marmoreae aetomate ornatae corona instructo (cuius uon superest nisi particula dextra), infra consulto abscisum, a partibus sinistra et dextra laesum, a. 0,19 m., 1.0,18, cr. 0,06. Tituli reliquiae perquam Bunt laesae (litt. a. 0,011 m.). Adectypum edidi HAK. f. 14, p. 100, n° 8. Hic idem exemplum repeto iternm cum ectypo collatum. Lapis a. 1904 Chersonesi inventus in pariete aedificii aetatis Byzantiuae in via principali servatur ibidem in museo. Decretum ad tertium a. Chr. saeculum referendum 1 οΑΝΑΐοΥΕΙΓΈΕΠ esse probat litteratura. Dolendum est, quod tam male Yoio^^AgiopoAITK est conservatum, ut restitui oon possit. Vv. 1—4 ita »oMl»ITiiAIEYNI legendi sunt: [Ό δείνα Άθ]αναιου είπε· έφιδή ο δείνα \EIKAf#rSSllN0|£^ Ε]ύ»ίου [Όλ]βιοπολίτ[ας άνήρ αγαθός έστι. . . κ]αί δ "οΛΙΤΑΝΠΛΡΑΥΤοΙΙ^ ευν[ουν εαυτόν παρέ·/]ει. V. 5 videtur fuisse [των] ποΙΠ Α Γ Ε Ν ΕΙΑΙ I H Κ° Ι \ Ι λνταν παρ' αυτο[ΐς] sive παρ' αυτο[ν].

292

Κ 34C—348

CHERBONESUS.

346. Fragmeutum tabul;i«* mannoreae 0,05 m. crassae. ab omnibus partibus praetcr siiiistram mutilatum. V. 1 litterae 0,012 m. altae smit, reliquorum 0,006; omues perquam sunt detritae. Exscripsi Chersonesi in niuseo a. 1892 et odidi 37α///. Λ» 17 ρ. 20 n° 21 et IosPE3. v. IV n° (if>. Hic idcrn exempltim repctitur iterum cum ectypo collatum.

fa.L·* lBi&fe:;*.A/ k.-ιΡΟΔΟΤΟΣΑΡΤ ^ ΝΙΟΣΑΡΙΣΤίΙΝΟ ^XONTftNTfeNF ίΟΜΕΝΑΣΥΜΝΑ ΣΩΣΕΤΟΝΔΛΡ \ ΝΤ Α Σ Ο Ε ΑΣ

ι

λα Ή]ρόοοτος Άρτ[έμωνο;? ε!τ:εν' έπειοή. . . . ]νος Άρίστωνς|ς αρχόντων τ[ώ |ν π[ερί

ίτΛ γε-

Γ> ν]ομενα συμ(μ)νά[μων αίρεθείς? ε]σωσε τον ο[ά]μ["ον? . . . . . . . . τάν πομττάΐν τ α : [Λ]εά;? ... ου

Videtur esse decreti fragmentum tertio a. Chr. saeculo non vecentioris. Supplementa a me proposita admodum esse dubia ipse video. V. 5 συμ(μ)νά[μων] legeudum conleci collato tit. 349, ubi v. 17 eadem vpx videtur esse, item per unum Μ scripta.

347. Fragmentiim partis dextrae tabulac marmoreae ornatae aetomatc, a. max. 0,21 mM 1. max. 0,19, cr. 0,05. Supersunt partes sex versuum perquam detritae (litt. a. 0,008 m.). Ad imaginem photograpliicam cdidi HAK. f. 14, p. 101, n° 9. Cum imago admodum esset obscura, versum 5 non recte legi. Correxit eum et supplementa meliora proposuit ad fidem n° 351 Loeper IJAK. f. 45, p. 42. Propter spatii aogustias trium νομοφυλάκων Domioa (ut putabat Loeper) vy. 1—2 inseri DOD posse, sed duos tantum fuisse nominatos (tertio fortasse aegroto aut absente) aDimadverti ibirl. p. 133. Lapis a. 1904 Chersouesi e lapidum cumulo in via principali extractus servaturin niuseo. ΑΙΝοΜοφΥΛΑΚΕΞΛΑΜΑΧΙΙϋ "ΤοΛΛίΙΝίοζΖΗΘοΥΚΑΐοΕΙΚ ΑΘΑΝΑΙΟΣΣΤΡΑΤ°

Νί2ΝΤΙΜοοΕο^ ΛΣΙΝΕΥΣΙ ο ΦΑ

[Άγαθαι τύχ]αι. Νομοφυλακες Λάμαχ[ος του δεΐνος, 'Απολλώνιος Ζήθου και ό έ[πί τάς διοικήσεος] \\ί*άναιος Στράτ[ωνος είπαν* έπειοή Παρμέ?]νων Τιμοθέο[υ ασιν εϋσ

. . .ο^α. . .

Titulnm ad II a. (Jhr. saeculum refereuduin esse puto.

348. Fragmeutuni tabulae marmoreae utrimque inscriptae (οπισθόγραφο;), crassae 0,02 m.; fragmentum altum est 0,09 m., 1. 0,12. Parti anticae inest decreti particula pulcbris Iitteris inscripti (a. 0,008 m.), quae etiamnunc optime leguntur. In parte postica

Λ* 3 4 8 , 349

DECEETA.

293

supersimt laciniac tituli versibus, nt videtur, compositi, quas Y. iufra sub n° 579. Tituium partis anticae ad photographema et ectypum edidi IfAK. f. 14, p. 102, n° 10. Hic praebeo imaginem ex ectypo delineatam (l/2 v. m.). Lapis a. 1903 Cliersonesi in arce inventus exstat ibidem in museo.

.^ΕΥΔ<*1ΠΗ£Ε Π ,^ΝΑΟΤοΦΑΝΕΥΤ

βΑΝΤΑΙΤΕχΝΑίΓΕΓ/ BoWUWmiAAMU ^IToYjfb^fcAWEAc^

1 [. . . μεγ]άλω[ν] κα[ί ?...... .·:. (-.. .. . · . . . . . . ' ,, \ άνε<ττ]ράφη και πο ;*:*':* . '. ϊΐ\: ιί. ν ; · . ?'· 7 Λ .\. να; ευδοκίμησε [και τάν τε ένδαμίαν και τ] αν άναστροφάν ευτ[ακτον τε και πρέπου]ο σαν ται τέ/να: πεπ[οίηταΓ δι"ά δεδό/θαι τάι] Βουλαι και τώι δάμω[ι ετταινησθαί τε αυτόν έ]πι τούτοι; και δεοό[σ#αι. . .

V. 3 supplevit Rostovzev, conferri iubeus decrcta dorica apud Dittciibergcrum, SIG>. v. I, 314; v. II, 491, 657, 663, 718, 927. Ciiin tituli litteratura similis litteraturae decreti in Diophauti lioDorem facti (nn 352), paulo tamcn antiquior esse videatur, ad Π a. Clir. saeculum euni referendum esse puto. Argumentuni decreti certo iodagari iiequit; e v. 5 conicere tamen licet id in honorem artificis cuiusdam peregrini esse factum. 349. Tria fragmenta tabulao marmoreac crassae 0,038 m., litteris circa 0,01 m. altis inscriptae. Fr. c undique nmtilum, a. 0,13 m., 1. 0,08, aimo 1891 inventum est, cum platea circum novum ternplum foderetur. Ad ectypum chartaceum edidi Mam. Λ?. 9 p. 18, n° 3; contuli a. 1892 ct corrigenda indicavi Mam. N> 17 p. 77. Repetii IosPE1. v. IV, n° 66. Huic nuper fragmenta accesserunt α et 6, item undique mntila, quibus fragmento edito (c) adiunctis decreti magna pars efficitur; α altum est 0,16 m., 1. 0,10, superficie laesa (maxime quidem iu parte sinistra), inventum a. 1914 in aedificio qnodam autiquo; h altum fere 0,10 m., 1. 0,065, melius conservatum, a. 1913 in lapidam cumulo inventum est. Exscripsi cx ectypis chartaceis et coniunxi. Fragmenta servantur Chersooesi in museo. (Texlwn vidc p. 294).

Est decretum in honorem viri cuiusdam (cuius nomeu v. 3 periit, duabus tantuui syllabis patris nomiuis conservatis) factum, qui cum a rege Mithradate Eupatore Chersonesum legatus esset missus, officio suo optime functus est et se ipsum decenter gessit (v. 9). Quomodo legati έθν.κον ν. 3 extr. sit suppleudum, certo dici nequit. Stephanus Byzantius inter decem urbes, quibus Μητρόπολις erat nomen, septimo loco eam ponit, quae in regioue Mossynoecorum Ponticorum (των έν τω ΓΙόντω Μοσσυνοί^ων) erat; quae sane bene conveniret, nisi forma dorica

294

CHEKSONESUB.

J£ 349

| Νομοούλακες ι

5

fcϊΛ ι ο I k Η 5L . Ο. Ε Ι ο ί Ε Ι Γ i£ii Λ Α Δ Α Μ Η Κ*;- Ι ί Υ Π ο Β Α ΚΓΤΑΤοροζΕΙζ βΕνΕΥΝογΝΕ Ε Μ Α Ν Τ Α Τ Α Τ

K M S k ΕΥ Α Ι Ι Υ ί Χ Η Μ ο Ν ί " ΒΑ ζ Ι Λ Ε

ιυ 6

ι\^/ΙΔΑι

Δ Ε ΔΟ

Ν

)ΙΕΡΛ«

HTOYTC ε Κ Α ^ ϋ ί ί ; , Γ οΝ ο| ζ Π Ρο Ξ ΕΝ ! 15 ^ Y N E k F ο Υ Ν Α ^ Υ Λ -οΐΞΚΑΐ; ΡΗΜΑ£ΙΤ/> ΡΑΥΑΙΤ ££YMNAl· ΛΙΟογ»|ΛΙΘΕΜΕΝΕΙ< ΟΔΕ.ΕΝΟΜ £TftNIF·'' 20 ΔΙΜΗΝΟ

Ι . . και ό έπί τάς] διοικήσ[εος ό δείνα κλ]εΐος εΙ[παν επειδή ό δείνα ]λάδα Μη[ πρεσ βευτές άποσταλε]ίς υπό βα[σιλέος Μι5 θραδάτα Εύ]πάτορος εις [τάν πόλιν άμών εν πασιν] ευνουν έ[αυτέν πα ρέχεται και] πάντα τα τ[ας πρεσβείας άριστα κατα]σκευάζ[ει, τάν τε παρεπιοαμίαν ε]ΰσχήμονα [και συμφέ10 ρουσαν τώι τ]ε βασιλε[ΐ και τακ δάμωι άμών ποιείται], δεδό[χθαι ται βουλαι και τ]ώι δά[μω]ι [έπαινέσαι μεν αυτόν έπ]ί τουτο[ι]ς κα[ί δόμεν αϋτώι και έκ]γόνοις προςενί[αν, πολιτείαν, εΓσ15 πλ]ουν, έκπ[λ]ουν άσυλ[ει και* άσπονδει αύτ]οΐς και [χ]ρήμαοτ τά [δε έψαοισμένα άναγ]ράψαι τ[ου]ς συμ(μ)νά[μονας στάλαι λευ κού] λίθου [κ]αι θέμεν εί[ς , τ]ό δέ [γ]ενόμ[ενον άνάλωμα δο20 μεν τους ταμία]ς των ίε[ρών. Ταυτ' εδοξε βου λαι και δάμω]ι μηνό[ς του δεινός. . .

Μα[τροπολίτας] esset expectanda. Legationem ipsara ante primiim contra Romanos bellum refereodam esse puto, conlato Strabonis indicio notissimo VII, 4 r 3: Αύτη [sc. ή Χερρόνησος] δ' ήν πρότερον αυτόνομος, πορθουμένη δέ υπό των βαρβάρων ήναγκάσθη προστάτην έλέσθαι Μιθραδάτην τόν Ευπάτορα, στρατηγιώντα επί τους υπέρ του ισθμού μέχρι Βορυσθένους βαρ βάρους και του Άΰριου* ταϋτα δ' ήν έπί 'Ρωμαίους παρασκευή. Hic legatus fortasse Chersonesitis responsum Mithradatis attulit, postquam eum rogarunt, ut sub dicionem suam ipsos acciperet. Itaque decretum Diophantiano antiquius est, id quod litteratura ipsa probatur, quae ei similis est, qna fragmentum n° 348 est scriptum. Quod ad singula attiiiet, των νομοφυλάκων mentionem vv. 1 et 2 factain esse conicio collatis decretis nn° 342, 347, 351 (cf. quae dixi p. 302 ad n° 352 v. 1). V. 16 extr. littera Α post Τ tam bene in ectypo dispicitur, ut de formula usitata το δέ ψάφισμα τούτο κτλ. cogitare non liceat. De voce συμνά[μων] per iinum Μ scripta cf. ad n° 346. Vv. 18—19 Jocuru decreti ponendi non supplevi, quoniam formula sollemnis εις [τόν έπισαμότατον τάς άκροπόλεος τόπον] nimis longa visa est (cf. nn° 344, 352, 353, 376, in qnibus alia loca commemorautur).

16 350, 351

DECRETA.

295

350. Angulus dexter tabulae marmoreae (a. et 1. max. 0,095 m.), aetomate parvo oraatae, sub quo particula primi versus tituli couservata est, litteris minutis (a. 0,009 m.) scripti. Ad ectypum edidi HAE. f. 14, p. 110, n° 22. Nuuc itcrum cum ectypo contuli. Lapis a. 1903 Chersonesi inventus ibidem servatur in museo.

ΞΑΝΘΟΣΗΡΑΚΛΕ Τ

f. . . . Χρυσ]ανθος Ήρακλειοα

Snperesse haec videntur e decreto tertii sive alterius a. Chr. saeculi.

351, Tabula marmorea infra fracta, supra epistylio ornata, acroterio humili instructo, a. cuni epistylio 0,317 m., 1. supra 0,23, iufra 0,26, cr. circa 0,08 m. Tabulae formam et tituli litteraturam simillimas esse formae et litteraturae regis Pharnacis iuris iurandi (quod γ. infra sub n° 402) scripsit Loeperus, sed litterarum aliquot (Α, Χ, Μ, Ω, Φ, Θ) formas esse recentiores; titulum ipsum optime legi. Ed. R. Loeper HAK. f. 45, p. 40 sqq., n° 2, addita imagine, quam hic repeto (c. % v. m.). Lapis m. Novembri a. 1908 in Chersonesi ruderibus(«BTb pacKonKaxi> cfcBepo-BOCTOTOoii qacTH ropoAnin,a, ΠΟΗΤΗ Ha CKajt, HeAajeno o r t ΒΜΜΟΟΤΚΠ nepeAi> BOCTOHHOH 6a3HJHK0H») inventiis exstat ibidem in museo. (Textum ride p. 290).

Loeperus diserte monuit v. 8 EATON esse scriptum et v. 10 ΕΑΥΤΟΝ; ιώτα mutum ter omissum esse (v. 8 κοινή, v. 18 βούλα et τώ), ter additum (v. 13 τώι δάμωι, ν. 18 ται). Notandae sunt forniae: γνησίως ν. 7 — 8 pro dorica forma γνασίως scripta et v. 12 εύσχάμονα pro ευσχήμονα. Νομοφυλακες Εύκρατης Πρυτάνιος, | Πλειστώναξ Διονυσίου, 'Απολλώνιος | Παρ9ενοχλεΤος 5 και ό επί τα; διοικήσεος | 'Απολλόδωρος Ήρο^ι^ου είπαν επειδή || Μηνόφιλος Μηνοφίλου Σινωπεϋς άνήρ | αγαθός και φιλότιμος έστι ποτι τον δα|μον τον Χερσονασιταν, δια παντός γνη σίως εατόν έπιδιδούς, και κοινή και κατ' ιδίαν | τοις έντυγχάνουσι των πολιτών ευνουν j| 10 εαυτόν και εκτενή παρέ/εται, πειρώμενος | δια παντός αγαθού τινο; παραίτιος γίνεσ|θαι, τάν τε παριπιδαμίαν εύσ/άμονα και συμ|[φ]έρουσαν τώι δάμωι πεποίηται, σπου|[δας] και φιλο15 τιμίας ουδέν ένλείπων, έπαγ|[[γέλλεται δ]έ και εις τό λοιπόν αγαθού τινο[ς] | είναι παραί]τιος, δπως ούν και ό οοίαος | [φαίνηται άξιο]ς των ανδρών εις τό βέλτιον | [σπουδαζόντων, δ]εδόχθαι ται βούλα και τω j [δάμωι Est decretiim in honorem Menophili cuiusdam Sinopensis factum, de CliGrsonesi civibus bene meriti. Cuius argumento cum nihil insit commemoratu dignum, id unum adnotabimus, primum ex hoc decreto numerum των νομοφυλάκων nos cognovisse. Quod ad aetatem eius attinet, Loeperus animadvertit του έπί τας διοικήσεος nomen et patronymicum eadem esse,

296

CHERSONESUB.

JB 3 5 1

ΝΟΜΟ ψΥΑΑΚΕΣΕΥΚΡΑΤΗΣΓΡΥΤΑΗΙΟ ΓΑΕ1ΣΤΏ.ΗΑ ΞΔΙΟΝ Υ Σ 1 0 ΥΑΠΟΑΛΠΚΙΟΣΙ ΓΑΡ©ΕΝθΚΛΕ1θΣΚΑ1θΕΤτΐΤΑΣΔΙο]ΚΗΣΒο: ΑΤΟΛΛΟΔΑΡοΣΗΡΟΓατοΥΕΙΓΑΝΕΡΕΙΛ ίΜΗΝθφ]ΛΟΣΝΗΝθφΐΛθΥΣ1ΝΧ1ΤΕΥΣΑΗΗί|

!ΑΓΑ©Ος^ΑΙΦΙΑΟΤΙΜΟςΕςΤΙΠΟΤΙΤΟΝΛΑ ΜΟΝΤΟΝΧΕΡΣΟΝΑΣΙΤΑΝΔ1ΑΓΑΝΤΟΣΓΝΗ

10

ΐά

ΣΐηΣΕΑΤΟΝΕΓΊΑ1ΛοΥΣΚΑΙΚοΐΗΗ1<Α1ΚΑΤΙΔΐΑΝ ΤΟΙΣΕΝΤΥΓΧΑΝοΥΧΙΤΧίΝΡοΛΙΤΛΝΕΥΝοΥ^ ΕΑΥΤΟΝΚΑΙΕΚΤΕΝΗΓΑΡΕΧΕΤΑΙΠΕΙΡΠΜΕΝΟΣ ΑΙΑΓΑΝΓΓΟΣ,-λΓΑΟοΥΤΙΝΟΣΠΑΡΑΠΊΟΖΠΝΕΣ ^Α1ΤΑΝΤΕΠΑΡΕΓΙΔΑΜ1ΑΝΕΥ3ΧΑΜοΝΑΚΑΙΣΥΜ ΡοΥΣΑΝΤΛΙΛΑΜ ΠΙΓΕΓοίΗΤΑΙΣΡοΥ H m i Φΐ ΛΟΤΙΜί ΑΣΟΥΔΕΝΕΝΛΟΓΛΝΕΡΑΓ ^ Χ ΕΚΑΙΕΙΣΤΟΑοίποΝΑΓΑθοΥΤΙΝΟ \7ΙΟΣΟΠΩ20ΥΝΚΑ10ΛΑΜΟΣ ^ Τ α Ν Α Ν Δ ΡΠΝΕΙΣΤΟΒΕΛποΝ

^^^^jJAIBgYAAKAITj quae in Phamacis iure hirando (n° 402) βασιλεύς haberet; sed cum huius tituli litterarum nonmillariim (ut supra in lemmate monuimus) fornme recentiores essent, fortasse non eundem virum utrobique esse commeiDoraUini, sed in iure iuraudo avum, in hoc titulo nepotem; quam ob rem hunc titulum ad finem saeculi II a. Chr. esse refereDdum. Nobis tamen litteratura non videtur impedire, quominus utrumque titulum ad unam referamus aetatem.

Εοκραπ» cum Πρπτ αΗίHpor Η, ILHiHTaCTOHa KιοίrΚbΗΛΗ: ΟΗΗΙτακι^io»HHcni , AnojΜΗΠΟΦΗΛΊ JOHifi*cuuzC\AHI>IlapeΜΗΗΟΦΙ .HOKJIlepeBO^*). iaΙΜΗ CHHone croflmiieuBOx — r.iΠΟΜΟΦΗΛΛΚΗ ant ynpaBj e Hi a Απο. ο οΛορτ» cum πρε , ν Ka i T L MV/ηK-Boot L ,af,om6pbje ui ΒΤ,n .n'lao«5oHe cTHuii ΜΜ'i κτΒΚΜΑΗΜΊ > Hapoi» yctXeIUpcML»oHHcxbzo cKOMV,rpaBcerj aHfaaMaropoAHO npeaocTaB'L Hpacnopi i w eme, c T HOCTi > KAa b Bbi K aaui Baerfaara, L jceun UHK>mi(5jiarflopacce6nnoJo>Ke Η r o TOHbi M i , K\ b ycj y ras r L· , CTapaac b Bcer, i a HDi T i bCH ΒΒΗΟΒΗΗΚΟΜΧ KaKor o H noyAf e Hbi M ' L · ΜHe^cBoe npeobiΒΊ>BaHiΡΒΘΗΪe ΗBXΗ(XJK>6oHe epcoHiiccTi)iHc,Ao6''fcjiai>jn[>mCjaeTliaro·]upH.meawiHubiBnpe Mi»Ani» noj[6uTbesnbJMT, ΧΛΆKOMI Hapoaa, ΠΗo-HΒΊ»n6yAiΜΘΜΤ> ΗΘ—ΠΡΟΗΒΛΛΛ oc T aTKa BHHORHH] . KaKor > 6j a ra, HTaieL, AaCOBBTX Gbi n IHapoAi[HapOAT>· » [HBJUCJI. · ΛΟΓΤΟΗΗΜΜΊ. ] Myme i , [ c Tpenf l t n , n xc>i ] κχ AOCTI I M CI U I O fi o . i b i n aro uj a ra, j , a Do c T a H OBHr l · ·]· 1) Loeperi couversi«>ne utimur. aliquot locis mutata,

Λ?. 352

DECKLTA.

297

352. Basis marnioris candidi iii duas diffracta partcs, a. 0,31 rn., 1. ϋ,ίΜ), cr. 0,0(15 (0,40-+-0,25); iu superficie caveruae exstant, quibus statuae pedes eraut infixi. Iu fronte titulus est duabus columnis dispositus, quarum prior aliquanto latior est (c. 0,51 m., altera c. 0,45); utraque imdetriceuos coutinet versus, nuoruir. primos omnino fere deletos alii editores non animadverteruut; praeterea prioris columnae omnium versuum initia, alterius 12 versuum superiorum fines perierunt; etiam alibi in utraque columna litterae aliquot lacsae sunt, sed in uuiversum bene servatus est titulus satisque facilis lectu; litterae satis minutae (c. 0,007 m., praeter Θ et Ο litteras minore exaratas modulo, ita tamen, ut illa maior sit, liaec minor) inter lineolas diligenter incisae sunt. Ad imagiuem photograpliicam edidd. L. Jurgiewicz 3II00. v. XII (1880) p. 1 sq. litteris vulgaribus cum translatione russica et commentario copiosissimo. £. Egger, Journcd dcs suvants m. Novembri a. 1880 p. 70G sq. litteris minusculis cum translatione gallica et aduotationibus aliquot. P. Foucart, IMletin de corr. hell. v. V (1881) p. 70 sqq., item minusculis litteris cum gallica translatione et commentario bonae frngis pleno1). Ad Foucarti exemplum repetiit G. Dittenberger SIGl} n° 252. Praeterea de titulo breviter disputavit R. Weil m Zcifscfoift fur Numisnmlik^ red. von A. von Sallet. v. VIII (1881) p. 329 sq., qui tituli vv. 32—44 repetiit ad exemplum Eggeri. De locorum situ, quae in ritulo memorantur, copiose egit Buratschkov 3H00. v. XII p. 222 sq. (russice). Lapis aestate a. 1878 in Chersouesi ruderibus inventus exstabat ibidein in monasterio, ex quo a. 1898 Petropolim transvectus est in museum quod dicitur Ermitage. Exscripsi ex duabus imaginibns pholographicis, altera maiore, altera minore, postea apograplium meum Chersonesi cum lapjde contuli; habui praeterea ectypum cbartaceum, qnod A. Stschukarev mea causa diligentissime confecerat. His riubsidris usu* edid* TosPE1. ν. Ι n° 185. Nunc iterum titulum cum iniagine photographica contuli. quam etiam iu zinco exprimendain curavi (v. tab. IV). Ad hanc editionem meam titulum minusculis litteris repetierunt: Fr. Becbtel iu Sammluny (1.(jriecli.Itial-Inschiftcn, ν. ΙΙΓ, p. 43 sq., n° 3087; Th. Reinach, Mithidafc Eupatur, rol dc Pont (Par. 1890). p. 460 sq., n° 11 ( = 6 o e t z i i ed. germ. p. 461); Michel. RIG. 338; Dittenberger, SIG*. v. I, n° 326; Minns, Scyth. and Gixcks^ p. 647 n° 18. Ex bis Becbtel et Dittenberger nou recte lapidem descripserunt; ille eniin dicit «die Basis ist in zwei Teile zerbrocheu; der obere trSgt die Inschrift auf zwei ColumneD,. . . der untere ist unbescbrieben)), bic in nova editione repetiit tabulam in duas partes csse fractam, iitter quas perpauci modo versus intercidisse videreutur. Patet utrumque virum doctissimum non auimadvertisse ea, quae in priore editione in tituli leinmate scripserainus. Micbelius recte dixit «le texte est dispose eo deu* colounes sur la face anterieure».—Omnes viri doctissimi, quos modo laudavimus, in textu restituendo editionem nostram secuti sunt ]) Hic non recte lapidcm descripsit: «La pierrc n'a et dont chacun coniivnt ~'8 ly/ne*» etc. Tolus titulus. ut pas cte trouvee eDtifcrc, mais brisee cn deux morceaux dixi. in parte antica duabus coluinuis scriptus est; fracta qui ont ete retnmves a une petite dislancc 1'nu de 1'autrc. est lapidis pars postica.

298

CHERBONBSUB.

«.. Μ*.

exceptis locis pcrpaucis, quos iufra iu conniienurio cnotabiinus. Editiouos nostra- posteriores cnumcravimus losPE1. v. IV add. p. 27S. Dc robus a Diophanto in Chersoneso Taurica gestis praeter Th. Reiriachii libruni supra commemoratum v. Bcn. iNiesii commentatioiiem, onius titulus est «Siraboniana. VI. Dic ErwerbuDg der Kiisten des Pontus durch Mithridatiss VI» (Phein. Mtu. v. 42, a. 1887. p. 059 — 574); quani commentationem laudavi iam 3HPA0. v. IV, p. 145i. Ihid. ρ. 150 animadverti Jurgiewiczhim de k» i" in titulo commeihoratis iterum scripsissc in collectaneis VI congressus archaeologici {Tpydu VI apxeoAoi. co)w<)a), v. II. p. 32—37. Idem repetii IosrE 1 . v. IV add. 1. o. Nunc commemoraDda est etiam Rostovzcvij disputatio «M)iopaAaTi> ΠοιιτίΗοκϋί π OihBin». inserta HAK. f. 23 (1907), p. 21—27. Litterae sibilaiitis fonna quasi media est inu Σ et eara, qnam posuii tyr.otljeto, modo ad hanc modo ad illam pro;·"— ·: UL-J'1P|IL?· "· M^era semel (\*. 141 Ini.rt furmam ¥; ubi Θ littcrae punctum, Α litterae lineola media, Δ lineola iufima IJOII comparoaLt ia lapidc, in transcriptione uucis DOU semper notavi. (Tcxinm vidv pp. 300—30J). ColunHia 1.

l

τω

ων Ζγ,]θο[υ ε]ιπαν Έπ[ειδή Διόφαντος '\σκλαπι]οδώρου Σινωπευ; φίλος [μεν και ευεργέτας άμών έ]ών, πιστε[υ]ομενος δε [^vi τιμώμενα οΟ]θενός ήσσον υπό βασιλέος Μίθρα-

δά[τ]α Εύπά[τορος, δι]ά παντ:^ αγαθού παραίτιος γίνεται [έκάστωι ά]μών, έπ[ι] τα κάλλιστα και ενδο ξότατα τον Γ

5 [βασ]ιλέα προτρεπόμενος* πϋ;: ^κληθείς δ' υπ* αυτο[ ' και τ]όν ποτι Σ[χ]ύθα; πόλεμον άναδεξάμενος [και π]αραγενόμενος εις τάν πόλιν άμών, επάνορως παντί τώι στρατοπέδω τάν εις το πέραν ctapa[σι]ν ί-οτρχτο.

Παλάκου δε του Σκυθάν βασίλειο; αιφνιδίως έπιβ&λόντος μετά :χλου πολ λού, τ.αρα-

[τα]ξάμενοςέν^ρ[ε]ίαι, τους ανυπόστατους δοκουντας είμενΣκύθαςτρ^ψάαενος πρώτον άπ'αυ[τώ]ν έπόησε βασιλέα Μιθραδάταν Εύπάτορα -ι,ρόπαιον άναστ^σας* τ:<ύ; δ·. r.. ασκούντα; Ταύρους Ο ΙΟ [φ" ε]αυτόν πογ,-σάμεν^ς και πόλιν επί του τόπου συνοικίας, εις τους */.ατά ίίόσπορον τόπους έ

ΧωΡ£[σθη] και πολλάς και μεγάλας εν όλίωι χρόνωι πράξεις έπιτελέσας πάλιν εις τους καθ' άμε τόπους [έ]πέ[στ]ρεψε και παραλαβών τους έν άκμάι των πολιταν εις μέσαν τάν Σκυθίαν προήλθε, παραδοντων δε [αύτ]ώι Σκυθαν τά βασίλεια λ'αβαίουί ία! Νέαν ποΛ:*'. σχεδόν πάντας υπακόου; συνέβα γενέσθαι

Jft 352

299

DECTETA.

[βασ]ιλεϊ Μιθραδάται Εύπάτορι' έ^ρΌίς 6 δαμος εύ/αριστών έτίμασε ταίς καθηκούσαις αυτόν τιμαΤς, 15 [ώς] άπολελυμένος ήδη τας των βαρβάρων επικρατείας, των δε Σκυθαν τάν έμφυτον [αύ]τοΤς άθεσίαν έκφανή καταστασάντων και του μεν βασιλεΐος άποστάντων, τα οέ πρά[γμ]ατα εις μεταβολάν άγαγόντων, δι'άς αιτίας βασιλεΐος Μιθραδάτα Ευπάτορος Διόφαντον [πά]λιν έκπέ[μ]ψαντος μετά στρατοπέδου, καίπερ του καιρού συγκλείοντος εις χειμώνα, Διό[φα]ντος άναλαβών τους ιδίους και των πολιταν τους δυνατωτάτους ώρμασε μεν έπ'αύτά 20 [τα β]ασίλεια των Σκυθαν, κωλυθείς δε δια χειμώνας, έπιστρέψας έπί τα παραθαλάσσια Κερκινΐτιν [μίν] έλάβετο και τα Τείχη, τους δε τον Καλόν λιμένα κατοικουντας πολιορκείν έπεβάλετο.

Παλά[κου] δε συν[ε]ργείν τον καιρόν έαυτώι νομίζοντος και συναγαγόντος τους ιδίους πάντας, έτι δε [και τ]ό των Φευςιναλών έθνος συνεπισπασαμένου, ά οιά παντός Χερσονασιταν προστατοϋσα [Παρ]θένος, και τότε συμπαρουσα Διοφάντωι, προεσάμανε μεν τάν μέλλουσαν γίνεσθαι πραςιν 25 [διά τ]ών έν τώι ίεοώι γενομένων σαμείων, θάρσος δέ και τολμαν ένεποίησε παντί τώι στ[ρα]τοπέ[δωι* Δ]ιοοάντου οέ διαταξαμένου σωφρόνως, συνέβα το νί/.αμα γενέσθαι βασιλεΐ Μιθ[ρ]αδά[ται Εύπ]άτορι καλόν και μνάμας άςιον εις πάντα τον yj>6vw τών μέγ γάρ -εζών ήτοι τις [ή] ου δείς έσώθ |η, τών δέ ίππέων ου τ.ο/^Κο\ διέ^υγον ουδένα δέ ypivov άργόν πάρεις, παραλαβών [το στρατόπεδον, άκ]ρου του έαρος έπ: Χαβαίους κ[α]ί Νέ[αν π]όλιν έλθών παντί [τώι βά]ρ[ει Colunina II.

30

]σ. ω . . ι[

ώστε τους μεν

]φυγεΤν, [τ]ούς δέ λοιπούς Σκύθας περί τών καθ' έαυτο[ϋς τωι βουλευσασθαι. εΓς τε τους κατά Βόσπορον τόπους χωρισ[θεί]ς και [καταστα]σάμενος και τά εν(θ)ινα καλώς και συμφερόντως βασ'.λεΐ Μιθραδάται Εύπ[άτορι], τών περί Σαύμακον Σκυθαν νεωτεριΗάντων και τον μεν έκθρέψαντα αυτόν [βα|35 σιλέα Βοσπόρου Παιρισάδαν άνελόντων, αύτώι δ' έπιβουλευσάντων, διαφ[υγών τον] κίνδυνον έπέβα μέν έπί το άποσταλέν έπ' αυτόν υπό τών πολιταν ΊΙ^ΟΪΌ^, παρα[γενό]μενος [δέ] και παρακαλέσας τους πολίτας, συνεργόν πρόθυμον έχων τον έξ[απο]στέλλοντα [β]ασιλέα Μ[ι]θραδάταν Εύπάτορα, παρην έχων άκρου του έαρος [στρα]τοπεδον πε[ζ]ι[κό]ν τε και ναυτικόν, παραλαβών δέ και τών πολιταν έπιλέ40 κτους έμ πληρώμασι τρισί, όρμαθείς εκ τας πόλεος άμών παρέλαβ[ε] μέν Θεοδοσιαν και Παντικάπαιον, τους δέ αιτίους τάς έπαναστάσεο[ς] τιμωρησάμενος και Σαύμακον τον αύτοχειρα γεγονότα βασιλέος Παιρισάδα λαβών υποχείριον εις τάν βασιλείαν έζαπέστειλε, τά δέ πράγματα [ά]νεκτ[ά]σατο βασιλεΐ Μιθραδάται Εΰπάτορι. ταΤς τε πρεσβείαις ταΤς άποστελ38*

Columnn I.

^mmmmm^mm

v^&POYΣ.\ hUHΕΥΖΦ\ AoTMW-mm ^ΩΝΓΠΣΓΓΕ.οΜΕΝοΞΔΕ,χ/ΜΡ Ε.υΕΝοζΗΣΧοΝΥΓΓοΒΑ^ΙΛΕοΧΜΙΘΡΑΔΑΙ AbYFA l^l^iHiiAnANToXArAOOYFAPAITloiriNETAIdBKaWNMflNEF^TAKAAAIiTAHAI ΕΝΔ0Ξ0 J A T A T o N ΚίΙιΑΕΑΡΡοΤΡΕποΜΕΝο^ΠΑΡΑΚΛΗοΕΙΣίΔΥπΑΥΤο,Ι^ΐΊΟΝΤΤοτίίΚΥΘΑΣποΛΕΜοΝΑΝΑΔΕΞΑΜΕΝοΣ: ^Ι^ΑΡΑΓΕΝοΜΕΝο^ΕΙ^ΤΑΝποΛΙΝΛΜΏΝΕπΑΝΔΡβ^ΓΤΑΝΤΙΤΩΙΧΤΡΑΤοπΕΔΏΤΛΝΕΙΧΤοΠΕΡΑΝΔΙΑΒΑ ίκΝΕΓΤοΗΧΑΤοΓΑΛΑΚοΥΔΕΤοΥΣΤΚΥΘΑΝΒΑΧΙΑΕΙοΚΑΙΦΝΙΔΙΩ^ΕΓΓΙΒΑΛοΝΤοίΜΕτΛοΧΛοΥΓΤοΛΛοΥΓΑΡΑ Ir ΙΞΑΜΕΝοζΕΝΧΡΙίΑΙΤογΧΑΝΥΓΓο^ΤΑΤοΥίΔοΚοΥΝΤΑΧΕΙΜΕΝζΚΥΘΑΧΤΡΕΥΑΜΕΝοΣΤΓΡβτοΝΑΓΑν

NIMHfeMMOT-Ν.ηυοιΕΐπ'ANcMiJmMAKMMrmKrx.

g;

ΙΝΕΓΟΗ^ΕΒΑς:ΙΛΕΑΜΙΟΡΑΔΑΤΑΝΕΥΓΤΑΤΟΡΑΤΡΟΓΤΑΙΟΝΑΝΑς:ΤΑς:ΑΙΤΟΥς:ΔΕΓΑΡΟΙΚΟΥΝΤΑς:ΤΑΥΡΟΥς:Υ

ι

#ΑΥΤΟΝΓΟΙΙς;ΑΜΕΝΟς:Ι<ΑΙΓΟΛΙΝΕΓΙΤΟΥΤΟΓΟΥΧΥΝΟΙΚΙΞΑς:ΕΙς:ΤΟΥς:ΚΑΤΑΒΟς:ΠΟΡΟΝΤΟΓΤΟΥς:ΕΧΩΡΙ

Β ΐΝΚΑΙίΤοΑΛΑζΚΑΙΜΕΓΛΛΑΧΕΝοΛΙΩΙΧΡοΝΩίΓΡΑΞΕίΧΕΓΤΙΤΕΛΕζΑ^ΓΤΑΛΙΝΕΙΧΤοΥΧΚΑΘΑΜΕΤοποΥΕ. Γ'Ε ΡΕΫΕΚΑΙΓΑΡΑΛΑΒΛΝΤΟΥΣΕΝΑΚΜΑΙΤΩΝΓΟΛΙΤΑΝΕΙΊΜΕ^ΑΝΤΑΝΚΚΥΟΙΑΝΓΡΟΗΛΘΕΓΑΡΑΔΟΝΤΗΝΔΕ ΙΕΙΩΙς:ΚΥ©ΑΝΤΑΒΑς:ΙΛΕΙΑΧΑΒΑΙΟΥς:ΚΑΙΝΕΑΝΓΓΟΛΙΝς:ΧΕΔΟΝΓΑΝΤΑς:ΥΓΑΚΟΟΥς;ΧΥΝΕΒΑΓΕΝΓ:ς:ΟΛΙ

ii ^ΙΛΕΙΜϊοΡΑΔΑΤΑΙΕΥΓΤΑΤοΡΙΕΦοΙζοΔΑΜοΚΕΥΧΑΡΙΧΤΩΝΕΤΙΜΑΧΕΤΑΙΧΚΑοΗΚογΧΑΙΧΑΥΤοΝΤΙΜΑΙΣ: ^ΙΙΕΑΓοΛΕΛΥΜΕΝοΧΗΔΗΤΑ^ΤΩΝΒΑΡΒΑΡΩΝΕΓΤΙΚΡΑΤΕΙΑΧΤΩΝΔΕΧΚΥΟΑΝΤΑΝΕΜΦΥΤοΝ Ι?1/Το!ζΑ©ΕΣ:ΐΑΝΕΚΦΑΝΗΙ<ΑΤΑΣ:ΤΑΣ:ΑΝΤΏΝΚΑΙΤοΥΜΕΝΒΑΣ:ΐΛΕΙοΧΑΓΓοΣ:ΤΑΝΤβΝΤΑΔΕΓΡΑ ΙΤ#ΑΤΑΕΙςΜΕΤΑΒΟΛΛΝΑΓΑΓΟΝΤΩΝΔΙΑς:ΑΙΤΙΑΧΒΑ^ΙΛΕΙΟς:ΜΙΘΡΑΔΑΤΑΕΥΓΑΤΟΡΟς:ΔΙΟΦΑΝΤΟΝ

^ίΛΙΝΕΚΓΤΕΙΙΥΑΝΤοΣΤΜΕΤΑΧΤΡΑΤοΓΕΔογΚΑΙΓΤΕΡΤοΥΚΑΙΡογζΥΓΚΛΕίοΝΤοΣίΕΙΧΧΕΙΜβΝΑΔΙο Ι^^ΝΤοΧΑΝΑΑΑΒΛΝΤογχίΔίοΥΣΤΚΑΙΤΩΝΓοΛΙΤΑΝΤογΚΔΥΝΑΤΩΤΑΤογΧΩΡΜΑζΕΜΕΝΕΓΤΑΥΤΑ ^ΙΐΑ^ΙΛΕΙΑΤΩΝίΚΥΘΑΝΚΩΛΥΘΕΙΣίΔΕΔΙΑΧΕΙΜΩΝΑ^ΕΓΙ^ΤΡΕ + ΑΣίΕΓΙΤΑΓΑΡΑΟΑΛΑζΧΙΑΚΕΡΚΙΝΙΤΙΝ ^ΐΕΛΑΒΕΤοΚΛΙΤΑΤΕΙΧΗΤοΥΣΔΕΤοΝΚΑΛοΝΛΙ ΜΕΝ ΑΚ Α Τ ο | k o Y N T A X F o A l o p k E I N E F E B A A E T o r ΑΛΑ ^Ι-'ΔΕΚΥΝΕΡΓΕΙΝΤοΝΚΑΙΡοΝΕΑΥΤΩίΝοΜΙΖοΝΤο^ΚΑΙ^^ΝΑΓΑΓΟΝΤοζΤογΧΙΔΙογ^ΓΑΝΤΑΧΕΤΙΔΕ ^Ι"ΟΤΩΝΡΕΥΞΙΝΑΑΩΝΕΘΝΟς:ΧΥΝΕΓΙς:ΓΑς:ΑΜΕΝΟΥΑΔΙΑΓΑΝΤΟς:ΧΕΡς:ΟΝΑς:ΙΤΑΝΓΡΟς:ΤΑΤΟΥς:Α ^?|ΟΘΕΝΟς:ΚΑΙΤΟΤΕς:ΥΜΓΤΑΡΟΥς:ΑΔΙΟΦΑΝΤΩΙΓΤΡΟΕς:ΑΜΑΝΕΜΕΝΤΑΝΜΕΛΛΟΥς:ΑΝΓΙΝΕΧΟΑΙΓΡΑΞΙΝ

Ι'Ιί'ΙΩΝΕΝΤΩΙΙΕΡΩΙΓΕΝοΜΕΝΩΝΧΑΜΕίΩΝΘΑΡΣΤοΧΔΕΚΑΙΤοΛΜΑΝΕΝΕΓοίΗΧΕΓΑΝΤίτΩΙΣΤΤίΛΤοΓΓΕ ^®ΙΌΦΑΝΤΟΥΔΕΔΙΑΤΑΞΑΜΕΝΟΥς:ΩΦΡΟΝΩς:ς:ΥΝΕΒΑΤΟΝΙΚΑΜΑΓΕΝΕς:ΘΑΙΒΑς:ΙΛΕΙΜΙΟ. Α Δ Α

^«^ΤΑΤοΡΙΚΑΛοΝΚΑΙΜΝΑΜΑ^ΑΞΙοΝΕΙίΓΑΝΤΑΤοΝΧΡοΝοΝΤΏΝΜΕΓΓΑΡΓΕΖΩΝΗΤοίΤΙίΙ,ογ ΙίΙί^Ιί^ΗΤΩΝΔΕΙΓΓΕΩΝοΥΓοΛΛοΐΔΙΕΦΥΓοΝοΥΔΕΝΑΔΕνροΝοΝΑΡΓοΝΓΑΡΕίΣίΓΑΡΑΛΑΒΩΝ WMMMMWYt'%&:■* " P o Y T o v | = Α Ρ ο Χ Ε Γ Ι Χ Α Β A l o Y t k Α ι NF& « Ο Α ι MC Λ ο Ω Ν Γ Λ Ν Τ ' τ ^ ' η Λ ρ - ι

a 73

Μ

;^v ^&J

<

αϊ

>

:\>

ϋ

w < <

<3

ο <

Χ

Σ

h < <

h ν

Ζ <

Γ»

Τ* LU Θ SL UJ

< Ζ

< L w

ο

ο

αι > LU Ζ Ο ο < υ Σ

< w —

>

ό c h ci o_

1

^

;\v

Jfe 3 5 2

ss

4

J <

ζ

Σ

Λ1

W

■θ-

< <3 ζ

« h ζ < W LU

< <

ο <

L Ζ <

< < >- ο ο L ζ

ιυ

LU

L

LU

< Σ L < Ο C

ο

L

w

Ζ ο Ζ >

<< Ζ

LU <

&S L

LJJ ζ

IH 0J

W Ο

JJ

<

Ε

CD

>·>ν UJ

Ο

h

W <

LU

< < C

<

Ζ < < L

LU

Ζ ο Ο

>

LU

h ζ < ο

L ζ

W <

III

t

W < ζ <

h

χ

LLI

<

w

ci ο h h < ο ο UJ

Λ:

h
h Z ο < <

z

<

<

<

<

< Ο-

ί

ο

h w

<

<

w <

< ζ

L

UJ

> ο <

ο

LU < Θ >Χ LU

L·

< > w UJ LU < < h w h w

DECRETA.

<

ο

L w LiJ

< W

GD

W

UJ

X ζ ο

LU ■θ"

> c

h

o

Σ <

W > ο

<1 ο <J

Ζ ο

W <

Θ

< < > ο

h UJ

> <

LU

< ζ

w

h

ζ ο Σ < Ζ

G LU Σ W Σ

Ε

< <

<

Σ <

Ζ LU

G Ζ

<

Θ

Ζ U

UJ

LU W

ο Ζ > < < UJ

C

< <

Ε

LU

Σ

L Lll

Ζ

α h > ο LU

h
L > ο W < ζ

ο

h

ζ ο <

h ζ ο Σ

< Η

χ <

h Ι

Ο

w ^ Ο

&

^

©

ω

301

Σ <

< <

<1 oo μ

>

ο UJ

Ζ ο >

μ ΜΙ < W ο W Ο ω h <

ο

5

Ζ < l·h h < Σ ζ ζ £ Σ <

<2£

ι- < ^ ϋ wω

"

< < Ο Χ

>ο

h

ο

^ W

UJ > <J < μ° ^< ς

w ζ

Σ

Γ; ο

<

Ζ w **·

Ζ Ζ Χ αι Σ W ο

t <J Ζ

<

Σ

ο ζ

Ζ W W <

ο α. L > ο Ω Ο

·- ^1 5Ζ

<"Ι

<Σ ?

c

55<

<

«ίϊ

LU

ο

Iw

< Ζ < Ο < > ο

ο

ULI ρ W h Ζ CJ >

μ <

ο

ο Ο ΐ < h z W >

W

W

LU

L

U

111

< W Ci W h S < C L Χ III ο < W < CD < . < χ Ζ w w ο < :& LU

< > Ο

h <

Ο

LU ci <3 > ζ LU

QJ

Ζ Σ Χ Θ

<

h

ζ ο

W W ζ < ο

h > <

h LU Ζ' w < < <

W W < W ιΐΙ W < <

h

LU

Ζ <

Ο

Σ ■θ- L W ο < ιυ Σ Ι > < ■θο ο h ο < <
>

Σ < Σ U > < ο < W χ. L ο Ζ w h > < < Ο Ζ W L W Ζ ο < ζ < > < W G h ο Σ ο L L h < w ο UJ « < ζ <Ι LU < Χ < L· ο Ζ h < ■θ- < ο Ζ LU < h < < L· Χ I ο c 111 ζ < W h UJ C W < < Ζ < < <3 L ζ > L ■θΖ Σ ο < ο ζ

w

ο

ο W UJ h <1 > > Ζ w Ο w LU w α. Ο ιυ h <J Χ ζ W < LIJ > G < W h ο Ο Η h LU LII (3 ζ LLI
<

UJ

LU

h CL w L LiJ

L h

Θ

<

<

<

> ιυ

<

h

O

h

< LU 1 ■ I w X < ο

h > < ζ ο

h Z ο < Σ < W < X ο

LU

Ζ

L

W Ο UJ

L

Σ ο <

< Ζ.

>

> Ζ Σ <

w

Ο

<\ w cs

ζ

LU

Σ

< W

ιυ Ο I CD < w w ^ ο ci < < Σ

Σ

L

<

Ζ

w _ h

IU

<] < Ζ < < < <

L Ζ ο

<

< Ζ ο. ο < LU

h

< LU

ζ

-

< W < <

h

LU

Ζ ο < <

h

W

Σ < W

ζ G Χ

LU

> ο

Ζ ο Σ > Ο ο ζ

UJ

Ο-

< Ζ

ί Ζ ο

J

Σ

LU

W ο Ζ

<

<

ο h Ζ ζ < L W ζ ζ < < < W ο LU ο < >- <Ι h < < < W L

ζ Ε G Ι < ί Ο. h Ζ LU ο LU L Ζ < <1 > < JJ ο Ζ Ζ ζ > CJ W " t ° h ο W Ο h ■~ *— a . h > h < W WUJ ζ < < < < Ο Λ. < ζ L < > © ω * Μ h ζ ο LD >" < > Q- ζ LU L Ζ III w Ξ < Ι < > w ^ οί LU h ο w C- ο CJ <

ο Η < αι UJ μ ϋ <] Η

t

< < ^

UJ

w ο χ.

< 4ί< Σ > h < W

* - ! *<5

>

CD

α h w

. CJ <

J

J

ί& ο m h W

.ν

> w < Γ & •θ" > * ^ U w < ο ζ

C<

ζ ο w — w

m ο

302

ClIEfl80NESU8.

Λ* 352

45 λομέναις υπό του δάμου συνεργών εις παν το συμφέ[ρ|ον Χερσονασίται; εύνουν εαυτόν και φιλότιμον παρέχεται. 'Όπως ούν και 6 δάμο; τοΐς εϋεργέτα».; εαυτού τάς καθηκούσας φαίνηται χάριτας άποδιδούς. δεδόχθαι ται βουλαι και τώι δάμωι στεοανώσαι Διόφαντον Άσκλαπιοδώρου χρυσεωι στεοάνωι Παρθενείοις έν ται πομπαι, το άνάγγελμα ποιούμενων των συμμναμόνων 50 «Ό δαμος στέφανο! Διόφαντον Άσκλαπιοδώρου Σινωπέα άρετας ένεκα και εύνο[ί]ας τα; εις αυτόν», σταθήμεν δε αύτοϋ και εικόνα χαλκέαν ένοπλον έν ται άκροπόλε|ι] παρά τον τα; Παρθένου βωμόν και τον τα; Χερσονάσου, περί οέ τούτων επιμε λ έ ς ] γενέσθαι τοΤ; έπιγεγραμμένοι; αργουσι. όπω; δτι τά/ιστα και κάλλιστα γ[έ]νηται· άναγράψαι δέ και το ψάφισμα εί; τάν βάσιν του άνδριάντο;, το δε ει; 55 ταύτα γενόμενον άνάλωμα δόμεν τους ταμίας των ιερών. Ταυτ' έδοξε βουλ[αι] και [δ]άμωι μηνός Διονυσίου έννεακαιδεκάτα:, βασιλεύοντος Άγέλα του Λ[α]γορίνου, προαισυμνώντος Μήνιος του Ηρακλείου, γραμματεύοντος Δα[μασι• κλ]εΐος του Άθαναίου.

Cum nemo virorum doctortini, qui aute Dostram editicmem priorem litulum edideniDt, ex ipso lapide eum exscripsisset, sed omoes praeter DitteDbergerum una eademque iroagme pbotographica essent usi, lectiones eorum variantes hic enotare nou e re esse duxi. Contra de smgulornni snppleineutis pro tituli gravitate uberius videtur agendura. Ac primum quidem teDendum quod iam supra monui utriusque columnae priinos versus (id est 1 et 30) prorsus fere esse deletos. V. 1 praescripta continebat. quorum extrema pars v. 2 m. exstat. Fuisse hic Doniioa propria magistratuura, qui rogationem tulerunt (fortasse nomophylacura triura et του επί τα; διοικήσεος, ut in decretis praecedentibus) consentaneum est. Quod Jurg. v. 2 iu. restituit (άγα)θό(ν) άπαν, ferri non posse suo iure animadvertit F., qui tamen ipse nibil invenit quod satisfaceret. Είπαν satis certum est: ante hoc verbum nunc ΖήΝου dispicio, scilicet noinen patris ultimi magistratus, casu genetivo positum. — V. 2 extr. et v. 3 in. litterae perierunt fere 20: ideo ad supplemeDta ab Jurg. E. F. proposita άμών addidi (φίλος [μίν τας j πόλιος] ών D.); έών dedi propter vestigia. quae in lapide exstant ante 0. — V. 3: πιστευόμενος δε [πρόθυμο; ού]θενός Jurg., προθύμως Ε., δ' έν [άπασιν ού]θενός F. D., quae

orania nimis brevia sunt (perienrot enim litterae fere 15); praeterea diictus, qui in lapide exstant post ΔΕ, neque ad Π neque ad Ν videntur pertiuere.—V. 4 in. Κύπά [τορος] &-σ.ντο^ edd.; at in lapide qmn ΔΙ fuerit aiite A, dubium non est. ideoque dedi ota παντός; simillimus verborum ordo saepius in titulis obvenit (cf. supra n° 351). — Y. 6 in. και dubitanter addidi propter spatii rationes.—V. 8: παρα'|[τα]!;άμενος [ένθα κα]ί Jurg. Ε. perperam. «Je distiDgue EN.PYiAI. Les deux premieres lettres sont certaiiies, la troisieme peut etre Σ ou Τ; Υ est douteux, le trait qui vient ensuite est probablement un trait de la pierre plutot qirune lettre. Je crois qiril y a la 1'indication du lieu oii se livra la bataille». F. Equidom cum X in lapide agnoverim/nbn dubito quin ita fuerit scriptimi. ut dedi.—V. 8—9: πρώτον άπά[ν|τω]ν Jurg. Ε. F.; wquod etsi ferri potest si πρώτον neutrum esse statuirDtis ad τρόπαιον relatum, tamen aptius videtur indicare primiim oranium Mithridatem de Scythis victoriam reportare. . .;

JB 352

DECRETA.

303

quarc supplevi άπ1 α[0;τώ]ν». I). Rectc: litterac enim Y ductus superiores etianuiunc in imagine pliotograpluca et in ectypo dignoscuntur. Cf. Iust. XXXVII, 3, 1, qui dicit «Scythas invictos antea» a Mithridate perdomitos esse.—V. 1 0 — 1 1 : έχώ[ρη!σε] και Jurg. Ε., έχώ[ρη|σε]ν χαί F. I).; sed I littera v. 10 extr. certa est, v. 11 in. mim sit N, valde est dubium; cf. v. 32 χωρισ[θεί]ς. Ε recentioribus editoribus Michelius Foucartum secutus est, reliqui nostram adoptaruDt lectionem.— V. 1 1 : όλίος forma pro ολίγος etiam alibi occurrit, vclut in titulis Atticis C. I. A. II, 594 et Mitth. β. Ό. Inst. ν. IX ρ. 289, et in Imbriis BnlL -ch corr. hell. VII pp. 162 et 166; cf. quae monuit A. Nauck in MMIIR m. Januar. 1S82 cl. phil. p. 33.—V. 21 in. [κατ]ελάβετο D., quem secutus est Bechtel; D. et ipse in nova editione idem verbum retinuit, adootans medium simplicis verbi sic usurpari non videri; sed ego μεν particulam utique sensu hic requiri censeo. — V. 27 post πεζών lacunam notanint Jurg. E. (qui addidit «le sens appellerait quelque chose comme ολίγου δεΐν ουδείς»); ήτοι τις ου [διεσώ]θη F.; quod in textu dedi, invenit Fr. Blass mus. Rhen. v. 36 p. 611, conferri iubens Herodoti locum III, 140; in lapide Η litterae post τις positae pars inferior etiamnunc apparet (ου[θείς] scripsit Bechtel). — V. 29 extr. supplevi dubitanter παντί [τώι βα]ρ[εΐ] in ed. priore, collato Xen. Cyrop. loco V, 3, 37: χελεύω τους θωρακοφέρους ήγεϊσθαι, δτι τούτο βαρυτατόν έστι του στρατεύματος. Quod nunc dedi, proposuerat Bechtel, conferri iubens Polyb. I, 16 (τό πλήθος χαί το $άροζ των Τωμαϊκών στρατευμάτων); D. in utraque editione locura intactum reliquit, R. et M. nos secuti sunt.— V. 31 extr. «M. Jourgievitch a restitue περί των καθ' έαυτο[υς αίσθόμενος έν τού]τωι βουλεύσασθαι. . . et il a joint ce membre de plirase a ce qui suit. Mais il ma.nque un verbe a un mode personnel; j?ai proposo ήνάγκασε, dont dependraient les deux infinitifs φυγείν et βουλεύσασθαι» F.; verbi formam ab eo propositam non esse doricae dialecti raormit H. Rumpf, N&ue Jahrl·. fur cl. Philol. v. 123 (a. 1881), p. 834; equidem puto verbiiin finitum aute φυγείν potius fuisse positum, v. autem 31 aliud quiddain fuisse scriptum (ήνάγκασε non videtur apte convenire; iufinitivos illos ex ώστε potius pendere dixerim), quod tamen certo restituere non coDtigit; περί των καθ' έαυτό[ν διαφερόντων έκάσ]τωι dubitanter coniecit Jernstedt, ubi καθ' εαυτόν idem esset quod ιδία. Foucarti suppleraentum adoptaverunt R., M.. D., neglectis eis, quae ego adnotaveram in ed. priore et Rumpfius monuerat de forma ήνάγκασε. Etiam B. rectissime scripsit «wcnh/stens warc ανάγκαζε zu schreiben», Foucarti supplementis reiectis.—V. 33 quae post και τα exstat vox, multum laboris obtulit editoribus. Jiirg. και τα έ[κε]ινα posuit contra sermonis usum statimque ioseruit [έποίησε], quod neque in lapide unquam fuit, nec omniDO est necessarium; quae supplementa retinuit E., addens tamen maxime dubitationi ea esse obnoxia. Fouc. vidit baec: «II y a tres-distinctement sur Tipreuve photographique χαί τά ΕΝ. ΙΝΑ. La lettre qui manque est un Υ grav^ comme en surcharge sur un Ο aussi grand que les autres lettres, tandis que partout ailleurs il est beaucoup plus petit». Iiide conclusit Rumpfius 1. 1. p. 836 sq. in lapide ένοινα = ένσπονδα alibamento sancita» fuisse scriptum; quin etiam digamma aeolicum ei visum est Υ illud, quod Foucartus dixit Ο litterae superscriptum esse. Multo tamen simplicius multoque rectius locum explicuit Blassius 1. c. p. 612: «Der Buch-

304

CllEKSONESUS.

ΑΪ! 352

stabc. iiiquit. kann in der Tbat nur cin Θ uud das Wort mir ενθινα sein. ,das Dortigc". Dasselbe ist in dieser Bedeutimg neu». Rumpfius iu Ncuc Jahrbucher f. /,·/. Phil. v. 131, p. 837 sq. lectioiiem a se propositam («dio ID der mit Weiuspeode vcrbundeDen beiligcn Handlimg eingesclilossenen BestinimuDgen, die Vertragsbestimmungen») contra Roeblii reprehensioues iu llnrsiau* Jahrcshcr. v. 32 (1882) p. 151 defendere studuit. sed frustra: omnes enim editores Blassii lectiooeui approbarunt.—V. 35 extr. multo probabilius supplevit F. quam Jurg., qui dederat οιά φ[ανερόν] j κίνδυνον.—V. 44 άνεκτ[ή]^ατο scripsit Β. conferri iubens «Abrens II. 131», eumque secutus est D. in altera editione, qui in priore editionc dederat άνεκτ[ά]σατο. Ectypo iteruin inspecto vidi litteram quae erat iuter Τ et Σ prorsus fere poriissGj sed vestigia evanida propius ad Α accedere, quam ad H.—V. 56 — 57 regis eponymi et scribae Domina ego supplevi in priore editioue, sed calami lapsu £Α£γε?]νορίνου pro 'A[Ya?]vop{vou|scripsi. Hunc lapsum priuius correxit B. (quod monui iam 31ΙΡΑ0. v. IV, p. 148), non D., qui in nova editione praedicayit se id nomen supplevisse. Sed ne Ά[γα]νορίνοϋ quidem verum est: Adolphus Wilhelm primus mr Arcli.-epvjr. Mifth. aus Ovstcrr. v. XX, p. 72 (cf. Gdtt. fjel. Anzcu/eyt 1903, n° 10, p. 79G) coniecit bic fortasse latere nomen Ααγορίνου, quod legittir in titulo item Cbersonensi, quem infra dabimus (v. indices). Qua Wilbelmi observatione impulsus cum ectypum et imagiuem photographicam iteruni iuspicerem, ridi v. 56 ultimam litteram prorsus evauuisse. paenultima utruin fuisset /\. au Λ, non liquere et v. 57 priinam litteram evanidam potius Γ esse; quain N. Cum vero in decreti fragmento eiusdem anni. quod mox dabimus (n° 353), idem nonieu optime legatur, millus iam dubito, quiu hic quoque !\γέλα του Λ[α]γορίνου legeudum sit. Titulus ad Mithridatis VI Eupatoris bella Scythica, quae apud rerum scriptores breviter tantum commemorantur, accuratius cognoscenda impriinis gravis est. Cliersonesitas a barbaris vexatos ultro accivissc Mithridatem dicit Strabo lib. VIL 4, 3. Cuius dux Diophantus cum bellum Scythicum gerendum suscepisset, tres expeditiones in Tauros feeit, quarum prima in titulo enarratur VY. 5 — 15. altera vv. 15 — 32, tertia vv. 32 — 44. Quid in singulis expeditionibus profecerit, siDgillatim hic persequi non videtur necessarium, praesertim cum accuratissime hoc exposuerit Foucartus. Quo autem tempore haec bella gesserit Diopbantus, varie iudicamnt viri docti. Jurgiewiczius primam Diophauti expeditiouem multo aute primum belluni Romanum (quod coeptum est a. 88) fuisse putat, iu partes vocans Iust. XXXVIII, 7, ubi Mitbridates ipse se rudem ac tironem fuisse dicit, cum bella Poutica ingrederetur, et App. Mithr. 15, ubi a. S8 Pelopidas Mitbridatis legatus inter gentes Mitbridatis imperio subiectas Scythas et Tauros nominat; alteram expeditionem ad a. 84 refert Jurg., tertiam ad a. 80. Contra Foucartus (cui adstipulatur D.) multo veri similius alteram et tertiam expeditionem non multum a prima distare putat omnesque primo bello Romano fiiisse autiquiores. Eadem est Ed. Meyeri sententia, Geschichtc dcs Koniyrcich Pmfox (Lips. 1879) p. 89 sq., qui ea bella. intra annos 115—106 posuit. Cf. etiam Th. Reinacb, Mitbr. Eup. p. 07; Brandis iu Pauly-Wissowa R.-E. v. III col. 2266; Minns, Scyth. and Greeks, p. 582 etc. Quilms qnisque arguineDtis sit nixus. emunerarc longum est.

Λ?: 352

DEORETA.

30f>

De siugulis haec videntur addeuda. Diophautum Μιθάρου filium fuisse tradi apud Mcmnoneni (K. Mueller, Fr. hist. Gr. III. p. 545) animadvert.it Foucartus; contra Rumpfius 1. 1. p. 833 iure momiit Μιθάρου esse Scaligeri coniecturam, cum in libris manuscriptis legeretur Μιθάρω; quam scripturam compendiosam esse putat pro Μιθ(ραδάτου) στρ(ατηγ)ω. Diophantum Mithari f. divcrsum fuisse a Diophanto Asclapiodori f. hodie vulgo statuitur. Cf. Kirchner in Pauly-Wissowa R.-E. v. 5 coL 1050. — Y. 5 ad ν. παρακληθείς haec Dittenbergerus: «Hinc iure collegit F. initio Diophantum nondum sub Mithridatis imperio ftiisse, sed ab eo invitatum sua sponte imperium exercitus suscepisse». Sed quomodo homo Sinopa natus sub regis Poutici imperio DOH fuerit, equidem non intellego: probabilius videtur Diophantum ut omnium qui tum Mitbridati essent ducum peritissimum a rege prae ceteris esse rogatum, ut difficillimum bellura contra Scythas antea invictos gerendum susciperet. — V. 6 τάν εις τό πέραν διάβασιν DOH recte putat Jurg. ρ. 20 de Diopbanti adventu ex Asia esse dictum: patet enim e titulo hunc transitum fuisse postquam CbersoDesuin venerit Diophantus. Contra Buratschkovius cum oppiduin a Diophanto coDditum (v. 10), cui Eupatorio nomen fuisse auctor est Strabo (Λ7ΙΙ, 4, 7), loco EJupatoriae quae nunc est fuisse pcrsuasum sibi habeat, Diopbantum Chersoneso in eum locum trausgressum esse putat. De locorum situ, quae in titulo meinorantur, dispntare non huius est Ioci. praesertim cum multum iuter se dissentiant viri illius regionis gnari; facere nou possum tamen quin moneam Buratschkovii opinionem cuni του πέραν notione pugnare: Eupatoria enim non ita opposita est Chersoneso. ut εν τω πέραν esse dici possit, praesertim cum naves, quae Eupatoriam Ghersoneso iter faciant. in altum non egrediantur, sed litus legant. Rectius igitur videtur rem explicuisse Foucartus (quem sequitur D.): «II s*agit de la baie de Sobastopol. Chersoiiesos etant sur la cote ni£ridionale, il passa sur la cote Nord. I/inscription appelle cette manoeuvre un acte de cournge, έπάνδρως. De Tautre cute de la baie, en effet, Diophantos etait en pays ennemi et expose a une attaque subite. Cest aussi ce qui eut lieu»,etc. (p. 79). — V. 7 sq. Palacuin Scytbarum regem uimm e quinquaginta sive octogiDta Sciluri filiis fuisse tradit Strabo VII, 4, 3. Qui cum rex in titulo sit uominatus, Scilurum iam tum mortmim fuisse aut certe cumfilioregDiim consociasse suo iure statuerunt Jurg. et F. De victoria a Diopbanto de Scythis reportata Iust. XXXVII, 3 conferri iubent editores. — V. 11 πολλάς και μεγάλας πράξεις ad regni Bosporani occupationem referendas puto conl. Strab. VII, 4, 3: άμα δε τούτους τε [sc. τους Σκυθας] έχειρώσατο βία [Μιθραδάτης, SC. δια Διοφάντου] και Βοσπόρου κατέστη κύριος παρ' έχοντος λαβών Παφισάδου του κατέχοντος. Antea enini neque Mithridatem neque Diophantum in Tauride fuisse e tituli imtio apparet, postea vero Diopbantus in regnum Bosporanum venit Paerisade iam occiso (v. 32 sq.). Recte autem monuit F. res ibi gestas ideo brevissime in titulo esse mcmoratas, quod ad Chersonesum minus pertmereut.—V. 13. Scytliarum castella ubi fuerint sita, nondum certo constat; ceterum Neapolim prope Sympheropolim quae nunc est fuissc admodum est probabile; qua de re infra dicemus ad titulos eis locis repertos. Alterum castellum propius Chersoneso situm Χάβον nominat Strabo (1. L): incolarum nomine pro nomine castelli usos esse tituli auctores vidit Jurgiewicz.—V. 21. de Cercinitide aliisque castellis cf. quae 39

306

Μ 352

CHERBONESUS.

doamt Jurg. et Ilur. Ccrcinitim loco Eupatoriae fuisse vidimus supra (ad n° 331)). — V. 24. Dcae Virginis arain iu Chersonesi arce stetisse celebrataque essc in houorem eius Παοθενεια cura pompa (v. 49 et 52) primum ex hoc titulo cognovimus. — V. 20. de eadein Diophanti victoria haec tradit Strabo VII, 3, 17: Ot δε 'Ρωξολανοί και προ; του; Μιθριοάτου του Εύπάτορος στρατηγού; έττολέμουν έχοντε; ηγεμόνα Τάσιον ήκον θέ Παλάκω συμμαχήσοντες τω Σκιλούρου, και έδόκουν μέν είναι μάχιμοι, προ; μέντοι συντεταγμένην φάλαγγα και ώπλισμένην καλώ; το βάρβαρον φϋλον άσθενέ; παν έστι και τό γυμνητικόν. εκείνοι γοϋν περί πέντε μυριάδα; προς έξακισ/ιλιου; του; Λιοφάντω, τω του Μιθριοάτου στρατηγώ, συμπαραταςαμένου; ουκ άντέ-

σ/ον, αλλ1 οί πλείστοι διεφθάρησαν. — V. 34. Σαυμακο; Scytha alioquin ignotus; ex Sciluri progenie eum fuisse coDiecit Jurg. «Lors de la guerre de Mithridate contre Lucullus, Appien [Mithr. 79] parle d'un Scythe Dorame Σοβάδακο;, qui fut denoncn au roi comme voulant s:enfuir dans le camp des Romains. II est possible que le Dom de Σοβάδακο; soit une alteration des copistes pour Σαυμακο; et qu'il s^agisse du meme persormage». F. Eiusdem nomen in nummo-quodam obvenit; cf. quae docuit 1. 1. Weilius.— Y. 43 ει; ταν βασιλειαν: «in regnum non Saumaci (quod nullum erat), sed Mithridatis, i. e. in Pontum. Nam Foucarti opinio, qui την βασιλειαν regiara Mithridatis iutellegit, cum usu sermonis Graeci pugnat». Ditt. — V. 47 sq. De Chersonesitariin) republica et magistratibus uberius me egisse in MMHIIp. ra. lunio a. 1884 cl. phil. p. 48 sq. semel hic adnoto.— V. 56. Chersonesitarum fastos e Megarensibus (ΏΟΠ e Bitbynicis, ut putat Jurg.) fastis restituendos essc monui iu libro queni de fastis aeolicis et doricis veniaculo sermODe conscripsi a. 1883, p. 149 u. 42. Cf. ΠΟΝΤΙΚΑ mea, pp. 40—42. Hodie quattuor iara anni Chersonesitani raensium noraina c titulis novimus (v. indices).

ΠορβΒΟΛί». . . n peA. i o >KHJi i ! : TaKL Ka K b ^ΪΟΨ^ΗΤΊ· cum Ac K . i a ni o AOpa CnHoneei v u oyayMi r Baui H Mi . Apyi 3 »i Q > j j ^ aj r o^t T ej £ Mi . , a co c T opoHbi u, a pn Mwe p aAaTa EBnaTopa DO. I L 3J/ J CL· AOBJai i f M · ! . n ΠΟ* Ι Ο ΤΟΜΊ > HC Μβ Η f e c-feni DCHKa r o Apyroro. n o c T OHHHO ^i B j i j T cn ΒΙ Ι Η ΟΒΠΗΚΟΜΊ, faara Ϊ, Λ ΙΙ Kf t / K ^ar o i ! 3 i » HacL, <^ΚΛΟΗΠ£ ι α ρΛ i ; b npe K pac H tnpiUHWL aBH-BaifeunT,mifMro-pOAi L Α~ΕΛΒΪ ΒΜΤ>;wBOojxymi >nen.ixnpnrj iaijeH'. BOUCKOMX l· HM-binpHHj rB-i^Ha ce6a tf£CTopoHy; ^^.ncdii iJKoLcaji*AaCliweUioaMiΟΚΗΘΟΚΙ i,ΟΗΊ».Η iuapL<5hiBri'aLΗJi·ftKcBt^T^Bne * , OTBa coBepuj co BCBMI aepenpaBy sa TT 3,anH0 HanajiHxci>HnaΕβποwe6·ΒtoΛ»CLΜΜΜ« 6oihmi\ivh aoj r uHi u ewb. οι π », πο ΗβΒΟ. τ ε npHH/ i m > 6HTBY. o6paTi i . r b BT» . /•nepBbi fercTBOi noΟΚΗΘΟΒΙ Ι c H i T aBr u VWKUMZ oCrpaaoMi cA^aj i x το. «i T o i t f i p b Mnopaj i a rL EBnaTopi ; ceofc οκρβοτιιυχι, ΤαΒροΒΊ» n ocHCBnB-b ropoj> Ha ΤΠΟΜΖ M'BCTB, c T a * B HJ T L naAT. HHMH τροΦβΒ; ΠΟΑΗΜΗΜΒΧ OHT» a M-cbBCTHOCTH H.pajοοΒθρι υΗΒΐUB-> fBLeTviAκΰροτκοε ΒροιππροιΜΗΟΙπικΌ-Β.ΒΗΪBx.ΚΒΗς-cf*;eΒA«fΙΟtyΑΒΗΓΟΒ^. CH 0BAaa BopoTjCKueuc/OTnpnBi iuB'cLAaJnHaiuueaiuoiywtDLnapcicTaBocuopcKi Η, Β3ΛΒΤ> CO6 O K» r K AaHt ar o B03pacTa, ™CKue i j ; Kor >KoC c i a KJ I ^ DOCTH XaBan Η He a noJTL· . BWQI . I O το. ΊΤΟ DOMTH BCL· CABI ^ JI H CI , no A B. i a c T HWMH uapi MHOpa EnuaTopy; 3a MTO Lo.:iaroAapnbi n uapoAi . ouHapywi ΠΟΗΤΗΛΙ,weron Bponi npn.iAMeHHLiHoeMnΗΜΊΠΟΜΘΟΤΛΜΗ, κηκτ>OTJ<»OcHXHJ Bo6oHHvCLACHHuiOTTLi )u,/KapHe ΟΤΊ1r^&Ty » H3M' lunAMMe c T i a napBap^BKor A a >Ke CKi i e u > B' t p o . i O MCTBO. BHIUIJΧΟΤΛ ΠΟ.ΊΟΗ;BpeΘMΗΪΘ^ Α"^ΛΤ>, paAaTT. ci> BOM-b CKOMT> ^ioΦaHτa. CKJDOH/IJIIOCIKor» AKT>a uapb 3HM'B,Mne ΦΟΦΕ· ΗΤΊ> COEBnaTopCBOUMIbI noBOHHaarofMHi npiΗiMciuHHB ibHtniJCHOBa HMHBBiH3c*>ijiaTL·rpawAaHMSCTHOCTH, ΟΒΛΛΑΒ. ΠWTO» KepΒΡΘΜΛ KHHHjMeiiAOK^H^j jyia.MiTCTBj H ΗeTπρΜθτνπ». τΒ K*BCBXT> B ocaA"BCBOI/ΚIXΗτT>β.ΊΗθΗΚΌΟΜΈ ITpeKpacΤΟΓΟHarπριo ΐΒnopTa; KorACBOK> a H^C TTaj a Kh , no; t a raj i , y M. i f t r o npi Tb, οο6ρωτ> . ι β κτ> Ha y napoAi 'iyPeniBBKCHnaj ioB-B-Lh. xpaMB ΠΟΟΤΟΛΗΗΗΛ DOκρo BιτAeΛ3HaMe L·HMuaB0Ba.XeiapcouwBi HacitTomeeOBT.coBepi .HJBBau,iTubc/Torf AAF^HJO a coA'BIHcBAOXHy τByΛ .HjaiooaHTy, nocjCToiocTippeA»oHCTBOi r b cj i u HXca 3 Η ΒΜΟΗ Ϊ Γ Ι npe cwfc1 OTBa r y BCCMV Bof i n cy; ΚΟΓΑΠ ΑΪ Ο Φ. Ί ΗΤΊ» c A ' B i a . T b pa 3 V MHTi o Ai i c uoai m , i K ) , Bocnor. i B AonaJi f i j i , j i f l : ^axt n ^biTHaq eBaτορ>ΐBctΛ .?BpCMCBa H3T» HMKOBiποό1>Λα . yc.KOJL3Hy. «WJ6,W7. Hi:iHOOMHInyb IVTWΙΤBXΒΧΟΤΜ uca^riΠΟΜΤΙ cTBiΙn.ΗΗΚΤΟ fiiotfianenm-o.cnaccn,Β3ΛΒΊ>aBOHCKO. ABHHyJCfl ϋρυΤΗΒΧ ΟιΙΜΜΧΤ» ΚρΒΠΟΟΤΟΠ^ΟκΗΘΟΒ^.

HO OyAVHH

3aACp>KaH"L· Η6Π0ΓΟΑ3ΜΗ

Μ ΠΟΒΟρΟΤΙΙΒΊ,

Bt

DpHJfOpCKiil

Α· 352, 353

307

DECTETA.

ΠΟΓ»Α« nx HauajrL· BCTHLI na Xnitait Π llcauo.ii. co Bceio TBJKCCTLIO ^l.jKan., a οοτα.ΐΜΐι.ιχ·ι. Οίΐιυοηι* coBtmaTLCJi ο . OTUpiiiinuuiiici. BT. ΐ3οπιορπ·:ϊιι MLCTnf.crn, mii» ycjp.ιΐι.τj. TftMOiuiiiii A't.ia ιψοκριιαιο u nojoano ΑΛΛ uapjj !\Ιιιο]»πΑητ«Ί ΕΒίιητυρη ;'κυΐ'Αίΐ >κ<· 'Kiiou_ci^CaH.wnvOMi. ικ> ΓΛΗΒΊ; HOAHB.IH BoucTank· n yon.in BucuijTUBiiiaro cro [τ. <·. Car.MaKa] By.co ypCKaη> unpji llapucu^n, a προτιιιη* rI,ioa>aHTa cocTaDii.iu ua ruBcpb, oni., H36tH\aB,L ouacnuCTii. ch.n. na oTnpaB.ieHiiLiM U:I HHML rpaw,v"iaMii nopaoji. ιι. iipnouu-L ΚΌ ΗΟΜΙ Η yupncnBL rpa;i;ΑλΗΊ». α maxztce HMLB peBtiocTiioe (oAbiicTBie co cmo^Qnu nociaBiuaru cro u,apji MnepaAaTa EDnaTopa. ΒΊ. u&Ma.rl·. BCCHU HBIUCH CT> r j X u U T T l l L l M l i II MOpCKIIITL BvUCKOMl·, U KpuMT. ΤΟΓϋ Β3Λ1Χ II OTuOpiIIJXL II3T> rpU/KAai!'L· ΗΛ T p C X L cyAaxx n, OTnpiiBiiBUJiifi. 113L HaiiJiTO ropt»A», B3B.TL OcoApcii^ u IlaHTUKanaii. BHHOBHUKOBL Bu3CTflHin uai::inn.i'L, a ΟαΒΜ&κα. yOiiiny napJi IfopucaAa, aaxBaTMBi» BL ΓΒΟΙΙ pyKii, BhicaajiT"^ uapCTBu [ΜΗβρηΑατα] ιι ηιακιίΜο οΟραβΟΜί. uo3CTftHOBHJii BJiacTi. uupii MuepaAflTa EBnajn^.|KpuM'I; Toru ΟΗΊ», cuAtiicTBVH oTPpaBiaeMiJM-L HapoAQMi» DOCO.ILΟΤΒΛΜΊ» BO Bceii-L· D0.103B0ML· XcpcouuciiTajix, ΛΒ?ΓΗ('ΤΟΛ ujrarocK.iounLiML ιι pcHHuCTHbiM-L. Ητηι:χ, MTO6LJ ιι ιιηροΑ'ΐ· OKHsnjcn B03AajoiiuiM'L AocroiiHTK) C.iaroAapBuCTi. ΟΒΟΙΙΑΠ^ 6.iaroAi-T(^BMi>. \\\ nocTanoBHTL COBI.TL n HapoAi· yBbHΜΒΤΒ ,^ϊοΦαΗΤΒ CUH'1 Ac.K.miiiOAopji UOJOTLIML ΒΤ»ΗΙΙ,ΟΜΊ> BX upa:iAiinia» _]Iap»nnii «o itpcMJi iipiiu,eccin. πριι MCMI. ciiMMHaMOHbi cAii.iaioTi* c.iu.dywmec npoB03r.iaujCiiie: «HapoA'L yBliHmiBaerL ^ΪΟΦΛΗΤΟ C. AciuaniuAopa Cnnouci'ma aa oro AofaecTi, u foarocK.ioiiHOCTb ΚΊ> ceift»; nocTaiiHTL Tan>Ke ero ΜΊ;ΑΗΤΜ> CTUTYK» irb HOJHOM-L BoqpT/Keuiu Ha aKpoDO-rfc πρΑ-vfc a.iTapcjj JILBIJ II XcpcoHaca; OCL DTOMJ. 03aC»0TiiTLCfl BbiineoGHaMOHHbiiib AO-IHUIOCTHLIML. jn!u,niix. HTo6bJ Cbi-io CA'kiauo κβκτ» ΜΟ>ΚΗΟ CKppLc ιι jyHuic; nascjTaTb jK_e.ji_J1.<jCTUHOB.iuHir__Ha D_b('A£c,Ta.vL οτατνιι, u UOTpoCHBia H a 3 T 0 ll3A0p/KKII BbJAaTL· Ka3HaMe^M'b ΟΒΛΙΐ;θΗΗυΧΤ> εΤΜλΙΊ^. TaKT» UOCTaHOBMJX C0BBT1> II l!HpOrVL M'i)CHUa

,HioHHcifl AeBiiTHaAuaTaro du/i, npn uapt Are-τϊ". cunib .laropHHa, πριι DpeAckAaTC.it 3ΟΙΙΜΗΒΤΟΒ·Β ΜΙΙΗΪΗ cuun lipaKjm, πρκ ccKpeTap-L· ^[unciiK.TL·] cunib AeaiiaB. . ·

353. Fragmentum tabulae marmoris candidi ab omnibus partibus praeter dextram mutilatum, a. 0.095 m.} 1. 0,17, cr. 0,0C. Tituli litterae ininutae (a. 0,07 m.) et arcle positae adinodum diligeiiter sunt exaratae. sed iu media fragmenti parte pessime detritae. Lapis ia Chersonesi ruderibus casu inventus a. 1898 a privato quodam homine Petropolim consilio archaeologico missus est. Hodie servatur in museu quod diciiur Ermitage. Exscripsi et edidi Mam. As 23. p. 4 sq., n° 2 et IosPE1. v. IV D° 67 cum imagine, quae Iiic repetitiir (circa % v. m.).

1

νικάσαν]τε; παρατάξει Σκύθας και σα. . ';2ς >.*:]Jrjo^ of.ri-j-Sai δ'αύτοΐς και καθ' ετο[ς 39*

308

CHERSONESCS.

JB 353

στε^ανουσΟαι και τ^ύς συαυινάρ,]ονας τ:[οεΐ]σΛ)α: το κάρυγιχα· «ό οαρχς 5 [στεγανοί άνακτασαρ,ένους? τούΐ: *~'ά Καλόν λ'Γαένα] TOUG[UJC». Το 2έ ψ[άΦίσαα τούτο άναγράψαι εις στάλαν λευκ]ου λίθου κ[αι θέμεν ει: τ]ο π[ρ]όναον τα[ς Παρθένου. Ταυτ' εοοξε βούλα! και δάυ,ωι βασιλεύοντος Άγέλα του| Λαγορίνο[υ κτλ. Fragmentum hoc, quamvis parvulum et male Lanitum, gravissimi tamcn est momenti. Primo aspectu apparet esse fragmeutum decreti ?n honorem duonim vei plurium (v. 2: αύτοΐς) virorum facti, quorum nomina perierunt. Quicunque hoc fragmentuin inspexerit, maximam scripturae similitudinem cum decreto in honorem DiophaMi facto (n° 352) mirabitur: nam et litteraruin forma et modulus et versuum iDtervalla^codem fere sunt; pntes eiusdem lapidis esse fragnientum. Itaque dubium noii est, quin urrumque decretum ab uno eodemque quadratario lapidi incisum sit et ad idem fere tenipiis portiueat. Immo oodem anno utriimque factum esse probat reris nomen, d* quo v. ad n° 352. lati? facile conicias novum decretum ad eaudem reni pertinere, scilicei ad beiia a Diopbanto contra Scytbas gcsta. Quae coniectura decreti reliquias diligeoter examinanti admodum fiet verisimilis. Pertinent bae reliquiae ad eam decreti partem, qua honores et praemia enuraerantur et breviter merita repetuntur, quae hoDorum causa fuerunt. Ε ν. 2 apparet viros illos, quibus bonores decernuDtur, contra Scythas pugnasse, quos sine dubio vicerunt; uam si victi essent, hoc in decreto uon esset commemoratum. Vox [τας ~α]τρίοος, quae ν. 3 io. ltgtyur, probat viros illos cives fuisse Cbersonenses, non peregrinos. Itaque sententiarum tenor vv. 2 et 3 bic fere fuisse Dobis videtur: [. . . Δεοόχ^αι ται βουλαι και τώι δάυ,ω: έ-αινεσαι τον οείνα και τον δείνα και στεφάνωσα: αυτούς ^ρυσώι στεφάνωι1), δτι νικάσαν]τες -αρατάςει Σκύθας και σα[. . . . αίτιοι γεγόνασι τάς σωτηρίας τάς πα]τρίδος. Quae νν. 3 — 5 scripta rTint, in universum sunt perspicua: decrevit populus, ut cives illi in posterum quotannis coronarentur (utrum ommbus diebus festis, an certo quodam, non liquet; in titulis utrumque obvenit), symmnanionibus pronnntiantibus seciiDdum formulam in decreto propositam. Qua in fornr·7* cum <*loca Pulchro portui adiacentia» coirimemorentur, patet viros houoratos his locis tam praeclare rem gessisse, ut populus boc soluir meritum quotannis praedieari iusserit. Quaerentes igitur, quid landem liis locis feceriut, si reminiscimur baec decreta esse eodem aono, quo factuni est decretum Piophantianum, hanc coniecturam proponere licebit. Constat P.ulchrum portum aeque ac Cercimtiin et Casttila (τα τείχη), quae antea fuerint Cbersonc*"·'.:1^. y τ>;.0ρηΛ..τ- ^:ate in Scytharim fuisse dicione. Aceepimus deinde Diopbantum, cum iterum in Tauricam veuisset, Ceicinitide et (Jasiellis «:r*ptis Pulchrum portum obsedisse, sed Palaco cum copiis Scytharum et Rheuxinalorum appropmquante recessisse coDtra PaJacum puguaturuiii (v. n° 352 YV. 20 sq.). Quo devicto utrum Diophautus Pulchrum poiinin expugnasset necue, decretum iii houorem eius factum nos non edocuit. 1) Nobis riuii videtur dnbium, quiii c.ives tara bene de patria mcriti aurea corona $int diguati.

λ?ϊ 353,

354

DECRETA.

309

Ooniecimns quidem obiter (v. Maw. X?. 9, p. 11) boc admoduni nobis videri veri simile, cum Diophanto altera expeditio optimo cessisset; seri nunc fragmentum, quod tractamus, nobis potius probare videtur non a Diopbanto Pulchrum portum esse captum, sed "a civibus hoc decreto bonoratis; qua re optime explicatur, cur in decreto Diophantiano nihil de hac expugnatioue sit dictum. Quae si ita sunt, Pulcliro portu sub Cbersonesitarum potestatera iterum redacto viri illi sane de patria tam beue suut. raeriti, ut optimo iure populus summis honoribus eos diguos esse statuerit. Restat ut de decreti sermone et suppleraentis a nobis propositis pauca dicamus. V. 3: καθ' £τος'(ρπ) κατ' ετο;) scribendi geuus saepius in titulis iuveDitur; de re cf. G. Meyer. Griecli. Gramw.2^ p. 243; R. Wagoer. Quaesliones de epigr. gr. ex lapid. conl. gramniaticae (Lips. 1883), ρ. 91. — V. 4 π[οεΐ]σθαι restituimus ι littera omissa. quoniam eodem modo lioc verbum scribitur in decreto Diopliantiano, ut taceamus de aliis. — V. 7 iu. quin Virgiois nomen supplendum sit. oon dubitamus; quamvis enim Chersonesi decreta variis locis in publico fuerint proposita (saepissime quidem εν τω έ-ισααοτάτφ τα; -όλεος aut άκροττόλεο; τότ:ω, sed etiam iu Aesculapii templo). sed cum statuerit populus, ut lapis in vestibulo templi dear alicuius propoueretur (quod articulo τας probatur), saue de dea a Chersonesitis potissimum culta cogitaudum est (cf. nunc supra n° 344 v. 23).

354. Fragmenta duo tabulae marmoris albi. Fr. α ab omuibus partibus praeter suinniara mutilum, a. 0.19 ni., 1. 0,18; ed. ad imaginera photographicam L. Jurgicwicz 3H00. v. XII p. 220 n° I. Fr. h undique mutilum ad fioem tituli pertinet. FragmeDta eiusdera esse tituli propter scripturae similitudiuem intervalloruinque latitudinem, quae sunt inter singulos versus, et lapidis naturam persuasum mibi habeo (litt. alt. c. 0,013 m.). Exscripsi α et b Cbersooesi in monasterio (fragmenti α etiam imagine photographica et ectjpo sum usus) et edidi IosPE1. v. I n° 180. Nunc iterum ectypa iuspexi. {Textum vide p . 310).

Cum Jurgiewiczias fr. α ad eandem iraaginem photographicam edidisset, quae milii praesto fuit, lectiones eius variantes hic adscribere iuutile duxi. Nomen notissimae Bospori reginae v. 4 nunc certa ratioue extricasse mibi videor. Quae cum sola anno tantum 17 —16 a. Chr. in Bosporo regnaverit iuter Asandrum et PolemoDera I 1 ), titulus ad buuc ipsum annum est referendus. Sed iu integrum eum restituere plus dimidia parte deperdita uon contigit. Videtur decretum in bonorem Amiuiae cuiusdam regioae legati esse factum, qui cum Chersonesum venisset a regina missus, digne et comiter ibi versatus est ob idque ipsum laudatur. In fr. h. v. 4 utrum βασιλεύοντος τsυ δεΐνο;] sup1) Cf. UUDC R o s t o v z e v i i commentationem doctissi- I itfipimu u HCTopifl Eocnopa ΒΊ» anoxy AnrycTa». Mosquae inam; quae iiiscribilur r
310

OHEHSONESUS.

ΟΙΧΕΡΣΟΝΛΚ& ί ϊ-■ ■? ΤΤΑΗΕΤΤΣΙ^ιιΛΜΙ Ν ΣΤΑΣΚ ΑΙ Ε Υ Σ Ε Β Ο Υ Σ HA/ΛΕΓζΣΤΛΙΙΟΦΕΐΛθΜ ^ΠΊΣΤΕΥΜΕΗΟΣπΡΟ ΗΕπΐΛΑΜΙΐ/Ν&ΤΛΣΐ/ ρ ΟΣΤΤΑΗΤΏΗΑΓ/ ~>ΟΤΙΚΑΐλ

ΑΧ 354,

355

Οι Χερσονα[σιτάν τών τ.οΐι τάί Ταυρ'.κάί ττρέεδρ^ι ει|παν έ~ει[οη] V\utv[/a: του οεϊνο; ττρεσβευτά; τα; μεγί]στα; και ευσεβή; [του Βοσπόρου βασίλισσα; Δυ]νάρ,εως τ[άν] ο^ειλου^έναν ττε]πιστευμένο; π ? ό[; άμε οέρειν? . .τά'|ν έπιοαυι|ίαν] τας [.' π]ρο; πάντων άγ[γέλλεται οτι και

b

Ν ιΟ Οί'ϊΙΣΤΛΝ^ ΣΑΚΡΟΠΟ/ Ρ ΑΣΙΛΕΥ$ ^nFN

. . . . το οέ ψά^ισμα τοϋτο άναγραφήμεν λευκολίθ]ωι στάλ[αι και σταθηναί έν τώι έπισΐψιοτάτωι τα]ς άκροτ:ό[λεο; τόπω:. Ταυτ' ίοοίι βούλα». και δάυιωι] βασιλεύοντος? Δ».]ογέν[ους

plcndum sit, ut in decretis antiquioris aetatis, an βασιλεύουσα; Παρθένου], ut in decretis aetntis Romanae, quae infra dabiintur, nondum liqnet.

355· Fragmentum tabulae marmoreae ab omuibus partibus praeter dextram mutilatum. a. 0,48 ra., 1. 0,2G, cr. 0,08. Titulus litteris minutis (a. 0,007) exaratus, vcrsibus arcte compressis, hodie adeo Jaesus est (et maxime quidem iu parte superiore), ut pessime dispiciatur in iumgine photographica et iu ectypis, quibus usus edidi Mam. Ax 9 p. 14 sq., n° 2, ctlosPE 1 . v. IV n° 68. Inde minusculis litteris repetiit (ommbus fere supplementis meis receptis) Cagnat IrR. ν. Ι n° 864. Lapis aestate a. 1890 a D. Bl. f. Ainalo.vio inventus est in pariete domus cuiusdam deteetae in explorationibus a societate Odessita.ua institutis. Exstat Chersonesi in museo. Nunc iterum cum ectypo coDtuli. (Tcxlum vide p. 311).

Patet lapidis admodum ampli particulam superesse. Sed quod dolemluiD est, versus stiperiores adeo sunt detriti, ut vel diligentissime imaginem photograpbicam et ectypa inspicicuti mihi vv. 1 — 1 1 vix aliquot litteras dispersas excipere contjgerit. Melius cooservatus cst titulus inde a v. 12; quo lecto apparuit a sinistra satis magnam lapidis partem fractura periisse: nam e v. 38, qui magna cum veri specie restituitur, patet dimidias fere versuum partes ad DOS pervenisse. Quae ciim ita sint, nil iuirum. quod de textu in integrnm restituendo desperawlum-est. Quae supersunt inde a v. 9 ita lego:

DECRETA.

Α 111 Μ Ι . . . Σ &■■* \ . Η Ν Μ Ε Υ Μ i Σ Ε Μ Δ Λ .Μ ο Ν Δ Ι . . . Λ Π ' Σ Υ . . . . ΕΝΑΣ k ί ΝΔΥ ΣΑ. .Ι!ΡΊΞΙΛ\!~ΟΣ ΑΤΕ .ΟπίΙΜΝΚΑΥΣ !C . Ρ Α Μ ■» W&P ΕΣΚΥΚΑ Μ Ι Α Ν Τ Ε . . . . Κ Α Ι Σ Υ Ν Τ Υ Χ Λ Ν ΗΆ ■&'<*,·■■ %" ^ Θ Ε ΙΣ Μ Η i ... ΟΕΝ Σ Α Α Α Ν Ι Α AU&■'■ ΛΠΑΙ . . ΝΟΜΟΤΑΤΙ'ν Ι Ρ ΕΙΝ &::·&ΙΛΑΒΕΣΘΑ& Σ Π Ο Λ Ι Ο Σ Α Λ Ε . . . Μ Α Ρ Έ Α Ο Ι ^ ^«ΙΩΝΙΓΡΛίκ-ΑΤΩΝΕΥΜΕΝΗΚΑΤΑΣΚΕΥΑΞΑΙΣί: ΚΝΕΛΕνΘΕΡΙΛΝΛΝΑΚΟΜΐΣθΕίΣΤΕπΑΛΙΝ|-ΣΤΑΝΠ0?ί ΙίΙΝΥΠΌΤΟΥΤΎΡΑΝΝΟΥΚΑΙΚΑΤΑΛΥΕΙΝΟΕλΟίΏΝ"^ Λ Χ Ρ Η Μ Λ Μ Ε Ν Θ Α Ρ Σ Ε Ο Σ Ε Ν Ε Ρ Λ Η Σ Ε Τ Ο Υ Σ Ρ Ο Λ Ε . . ΑΣΙΧΥ^. ΣΤΟΥΣΚΙΝΔΥΝΟΥΣΤΟΥΔΑΜΟΥΣΥΝΚΑΘΟΓίίΛΙ-^, ^ΣΧΩΡΙΣΑΙΜΑΤΟΣΤΑΝΗΟΛΙΝΑπΤΑΙΣΤΟΝΔίΕΘΙ! Κ)ΥΤΑΡΑΧΑΣΚΑΙΦΘΝΟΥΛΐλΤΑΝΟΡΓΑΝΤΩΝΟΧλΛΝΐ;Ε Ρ,ΚΟΙΝΟΥΝΤΑΣΔΙΟΚΑΙΧΕΙΡΟΤΟΝΗΘΕΙΣΡΑΡΑΧΡΗΙ Ι^ΜΟ.!ΝΑΝΡΟΘΟΔΩΝΓΛΕΙΣΤΑΝΕΡΙΜ^;ΠΑΝΕΓΓΟΙΙ Ι ? Α Ν Χ Ω Ρ Α Ν Α Σ * Α Α Ε Ι Α Σ Γ Κ ) Ε Ν Θ Α Σ Ε Ν ΐ ί " -^ΑΣΚΕΥΛΜ? ΚΑΤΛΡΤΙΣΜΟΜΚΑΙΤΕΙΧΕΩΝΕΡΙΣΚΕΥΑ^ΙΕΤΙΔΕΓΟϋ ^ΙΙΙΙ^ΙΜΑΣΙΑΝΓΟΙΑΣΑΜΕΝΟΣΣΙΤΩΙΤΕΟλΕΙΒΟΜΐ^ ΑΣΔΙΑΤΩΝΙΔΙΟΞΕΝΩΝΡΑΡΑΣΧΟΜΕΝΟΣΕΝΧΑΛΕΓ ΔΟΚΙΑΝΕΧΟΥΣΙΓΌΛΕΜΙΚΛΝΚΙΝΔΥΝΩΝΤΑΣ^ΠΠ «■ΕΝΕΤΟΤΟΙ . ΡΟΛΕΙΤΑΐΣΕΥΝΙΥΧΙΑΣΟΥΤΕΧΡΗΜΑ-ϋ «δΙ?ΩΜΑΤΟΣΟΥΤΕΥΥΧΑΣΕΐΣΦΡΟΝΤΙΔΑΚΑΙΜ"§^ ^ΕΠΣΤΟΥΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΟΣΚΑΙΤΑΣΣΥΝΚΛϋΤΟΙΙ^ § * Ρ Α ° Α Τ Ο Υ Δ Η Μ Ο Υ Τ Ο Υ ΡΩΜΑΙΩΝ Κ Α Ι Τ Α Ι Σ Ι Δ Ι Ι ^ mmM&P Α Τ Ρ Ι Ο Ν χ Ε Ρ ς Ο Ν Α ς Ι Τ Α Ι ςΕΛΕΥΘΕΡΙ Α Ϊ ϋΙΝΥΡΟΤΩΝΝΕΩίΓΕΡΙΞΑΝΤΩΝΤΥΡΑΝΝΟΝΑί ϋΣΓΟΛΙΟΣΜΕΤΑΣΤΡΑΤΙΑΣΙΚΑΝΑΣΕΡΙΛ^'^^Ι Λ Μ Τ Ο Ν Δ Α Μ Ο Ν Γ Ε Ν Ν ΑΙΟΤΑΤ! Α Ρ Ρ Α Κ Τ Ο ϋ ϋ ϋ ΕΩΝΑΥΤΟΥΚΑΙΘΥΓΑΤΡΟΣΚΑΤΕΧΟΜΕΝ^ΙΙΙΙΙ^ ΙΦΥΣΙ Κ ΑΝΣΥΜΠΑΘίΑΝΑΝΑΝΚΑΖΟϋΙ?^^^ ΆΦΕΡΟΝΤΑΟΡΩΣΟΥΝΚΑΙΟΔΑΜΟ^ϋϋ^Ι^^ ΔΟΧΘΑΙΤΑΙΒΟΥΛΑΙΚΑΙΤΩΙΔΑΜ.ΙΣ T I » i » «ΟΣΧΡΥΣΕΩΙΣΤΕΦΑΝΩΙΚΑΙΙΚΟΝ«β«^ Υ Ι ΑΤΙ ΑΣΑΝ Α Σ Τ Α Σ Α Ι Δ Ε Α Υ Τ Ο Υ ΐ Ι Μ Μ Ρ -ΓΛΝΓΕΝΕΣΘΑϋίΙΣΤΛΐ:^^^

W/~ Φ Υ Σ Ε Ο WT* Ο W$&m\ w&r ο i ΩΐΤίΑ xMmm\

312

CHEIISONESUB.

ΛΗ 355

ουδε]μίαν τε . . . και συντυχών.... ίο ηθείς εί]πεΐν[. ευ]νομ[ώ]τατ[ον έπ]ιλα[3έσθα[ι τα]; πόλιος . . . άπελ[θεΐν τάν κατάστασιν τ]ών [πραγμάτων ευμενή κατασκευάςαι σ. τά]ν έλευθερί[α]ν [ά]νακομισθείς τε πάλιν [έ]ς τάν πο15 [λιν, υπό των πολιτάν κακώς πασχόντ]ων υπό του τυράννου και καταλύειν θελό[ντ}ων [αίρεθείς άγεμών? ΐΓαοα"|/ρ*η{-*.α μεν δάρσιος ένέπλησε τους πολε[ίτ]ας, [α]ύ[τές τε ]ς τους κινδύνους του δάμου συνκαθο[πλ]ι[σαμένου ]ς χωρίς αίματος τάν πόλιν άπταιστον διέθ[ετο τα; έμφυλί?]ου ταρα/άς και φόνου διά τάν όργάν των όχλων. . . -20 άνα]κοινοϋντας' διό και χειροτονηθείς παραχρή[μα υπό των πολιτάν? επιμελητές πασαν τάν κ]οινάν ποθόδων πλείσταν έπιμ[έλε]ιαν έποι[ήσ-ατ^ τάς περί τ]άν χώραν ασφαλείας π[ρ]οέ[ο]θασεν [κατ]ασκευ[άν. . *[α]τ[α]ρτΐ7μό[ν] * α ' τειχέων έπισκευ[άν]· έτι δέ πολέ μου έπιστάντο; τά'. πόλει? των επιτηδείων? δοκ]ιμασίαν ποιασάμεν:;ς σίτωι τε θλειβομ[ένων 25 των πολιτάν τάς χρεί]ας διά των ιδιοζένων παρασχόμενος εν χαλε[ποϊς καιροίς και προσ]δοκίαν έχουσι πολεμικών κινδύνων τάς μ[εγίστας αΓτιος έγ]ένετο τοΐ[ς] πολείταις ευψυχίας. ούτε /ρημά[των δαπανάς ουδεμιάς φειδόμενος? ούτε σ]ώματος ούτε ψυχας εις φροντίδα και μ. . . του μ]εγίστου Αυτοκράτορος και τάς συνκλ[ή]το[υ. . . 30 παρά του δήμου του 'Ρωμαίων, και ταΓς.ίδί[αις δαπάναις πορευθείς εις Φώμαν άνεκτάσατο? τάν] πάτριον Χερσονασίταις έλευθερία[ν. Ίδών δέ τάν πόλιν κακώς πάσ/ουσαν? πάλ]ιν υπό των νεω[τ]εριςάντων, τύραννον ά[νακαλεσάντων τά]ς πολιός μετά στρατιάς ίκανάς έπιλ[έκτου τάι περ]ί τον δάμον γενναιότατι άπρακτο[ν έποι35 ησεν άπελθεΐν των υίΐέων αυτοϋ και θυγατρός κατε/ομέ[νων. . . κα]ί φυσικάν συμπαθίαν άνανκά[σθη τά τάι πόλει συ]μφέροντα. 'Όπως ούν και 6 δάμο[ς φαίνηται τοΐς εύεργέταις άςίας χάριτας άποδιδούς, δε]δόχθαι τάι βουλάι και τώι δάμ[ω]ι στ[εφανώσαι έπί τοΤς προγεγραμμένοις τον δεΐνα ν]ος χρυσέωι στεφάνωι και ικόνι [χαλκέαι? 40 άρετάς ένεκα τάς περί τάν άνακομιοάν? τας δαμοκρ]ατίας# άναστάσαι δέ αυτοϋ [τάν ίκόνα εν τώι έπισαμοτάτωι τας πολιός τόπωι?. τάν δ' έπιμέλει]αν γενέσθα[ι τά]ς τ' ά[ναστάσεος τάς ίκόνος και τάς άναγορεύσεος του οτεφάνου τάς] φυσεο[ς

Est decretum in hooorem civis cuiusdam de patria optime meriti (nomen viri v. 39 lapide fracto pfcriit), quem senatus populusque Chersoneiisis statuit corona aurea atque statua abenca donare. Eius merita in decreto copiose erant enarrata, sed in eo miserrimo statu, quo

Jfe 35Γ>, 350

DECRETA.

313

lapis nunc est, ne senteittiarum quidom ordo ubique facile restitui potest. Quao magis minusve probabiliter couici possimt, breviter hic exponnnus. Ante v. 14 pracdicabantur ea, quae civis ille alieubi extra patriam fecerat. Qui cum in patriam rediisset, cives suos vidit a tyrarmo qiiodam oppressos et expellere eum cupientes; a quibus dux. ut videtur, electus, statim cives spe ammoque implevit et periculis iminiDcntibus populo armato «sine saDgume» civitatem liberavit. Quae seqiiuntiir vv. 19 et 20 quomodo restituenda sint, non perspicio. Postea aerario praefectus civis ille patriae saluti maxirne studens et urbis moeuia refecit et civibus frumenti inopia oppressis per bospites fjrivatos (ιοιόξενοι) temporibus periculosis auxilium tulit. Deinde commemorantur imperator, senatus populusque Romanus, patria Chersouesitarum libertas; quod rnaxime doleo, hos versus restituere mihi non contigit; conicio civem illuin proprio sumptu Romam profectum de libertate recuperanda egisse, qua ChersoDesum bac aetate re vera usam esse Plinius probat1). Interea domi tyrairaus a civibus quibusdam. qui eius partibus favebant (οί νεωτερίξαντε; ν. 32), ut videtur. revocatus contra urbem satis magno exercitu delecto contendit, sed civis ille, qui laudatur, singulari populi studio ad resisteudum adiutus eum re infecta recedere coegit. Ita vv. 32 — 34 uobis videntur iotellegendi (στρατιά ίκανα επίλεκτος videtur esse tyraDDi, DOII civium). Tum commemorantur liberi cuiusdam ab iuimicis, ut videntur, capti et affectus naturalis, qui patreni eorum ad agendum videtur incitasse. Utrum tyranni liberi a civibus capti bic iutellegendi sint, aii civium ducis liberi a tyranno reteuti, non liquet; sed illud nobis videtur veri similius. quoniam tyraiini liberi capti, qui patrem fortasse ab urbe recedere coegerunt, insigui sane merito civium duci tribuendi erant. Inde -a Y. 37 sequitur decreti clansula. Cagnat putat imperatorem, de quo v. 29 nientio facta est, esse Tiberium. Ex hoc decreti argumento breviter dcscripto patet, quauti momenti ad Chersooesi historiam cogcoscendam id esset, si aut iutegrum ad nos pervenisset aut saltem plenius restitui posset. 356. Augulus dexter iofimae partis tabulae marmoreae igDi valde laesus, a. 0.125 m., 1. 0,135, cr. 0,025. Tituli lit.terae admodum parvae (a. 0.007 m.), sed satis dilig-enter exaratae beue in ectypo distiuguuutur, quo usus titulum edidi Mam. A> i 23 p. 0, n° 3. Idem 1 exemplum repetii IosPE . v. IV n° G9 et bic repeto. Lapis auctumno a. 189S in Chersouesi ruderibus inventus ibidem servatur in museo. (Tcxtum vide p. 314).

Notanduru est litteras aliquot in lapide varia.s habe.ro formas, veluti £ et Σ, ΤΤ et P, ut leviora omittamus. . 1) Plin. K. hint. 1λ~, 8ο: Heraclca Chcrsonesus· (op)ri·p. 150. Hanc libertatem postea amissam Yidentur Cbersodvm) Uberiaic α Romavis dovatnm. Cf. quae scrijisit uesitnf» Hadriano itiipcrante itenim ohlintiisse. Yide qnae M. Eostovzev in MMHJI. m. MaHio a. 1900, cl. pbil. de hac. TP infra dicemus ad n° 3G\JL, 40

!14

CHERSONESUB.

£ 356

ETOYTTOiS : « Λ Μ υ Λ Ι £ £ Υ Ι δ §ΕΝβΦΕΑΐΜΟΥ€ΤΕΤΑΐΣ Ιί\ΝΓΕΛλΕΤΑΙΔΕΚΑΙΤογΛθΙ ζΘΛΙΜΗΔΕΝΠΑΡΑλΕΙΡΛΝΠΡο r, HEAToYEIioTICYNolCEIXEPCo 8!\ΕΘΑπΡοΤΡΕποΜΕΝΟΙΠΛΕΙ 30ΥΣΕΙΜΕΝΑΝΔΡΑΣ ΔΕΔΟϋ Τ Ω Ι Δ Α Μ Ω Ι Ε Π ΑΙ Ν Ε Σ Λ Ι Μ Ε |g ήΡ Ν Η Λ Ι Ο Ν Τ Τ ο γ Δ Η Τ Α λ Ε Λ Ο Σ ί ίο ΞΕΝΙΑΝΕΙΣΠΛΟΥΝΚΑΙ/ Ε Ν Τ Ε Ε Ι Ρ Α Ν ΑΙ Κ Α Ι Ρ Ο §ώ Κ Ι Μ Α Σ Ι Ν Ο Ρ Ω Σ Δ Ε*Β$ ι

1

. ε του τ:ο[. . . ά 7τ]όλις τυ[ν-

]εν ωφελίμους τε ταΐς [ έ~]ανγέλλεται δε και του λοι μ ο ύ χρήσιμος? έσε]σθ(α)ι μηοέν τιαραλείττων ττροΓ, [θυμίαςκατά δύναμι]ν έατοϋ ει; δ τι συνοίσειΧερσοΓνάσωι* OTTCO; ούν οαί^ώυ.]εθα ττοοτοε-όιχενοι τ:λεί[ους είς το καλούς καγα]9ους εϊμεν άνδρας, δεδό[/θαι ται βουλαι και] τώι δάμωι έ-(α)ινέσ(α)ι μέ[ν έπί τούτοις Κο]ρνήλιον Πούδητα, δεδόσ10 [θαι δε αύτώι ττολιτείαν, -ρο]5;ενίαν. εΓσττλουν και [έκτ:λουν άσυλεί άσττονδεί] εν τε είράναι και τ:ο[λέμωι αύτώι και έκγόνοις και */ρή]μασιν# ο~ως δε. . .

Est fragmentum decreti honorarii, quod in integrum restituere nobis non contigit. Versus 8, 11, 12, qui summa cum veri specie restitmintur, probant litterarum numernra iu singulis versitms iuter 3G et 39 variasse. Hic lniruerus efficitur etiam v. 10 voce -ολιτεία suppleta, sed hoc supplemeDtum ideo dubium nobis videtur, quod in aliis Chersonesitarum decretis de proxenia donanda πολιτεία postponitur -ροξενία, non anteponitur. V. 9 aiite Κορνήλιον praenomen viri fuit 5 sive 6 litteris constaus. V. 12 χρήμασι scriptum fuit, non χράμασι, quouiam ductus, qui ante Μ litteram superest, ad Α litteram nullo modo potest pertinere. Qui versus cum extreinus in lapide fuerit, putandum est aut ad finem non perductum esse decretum loco deficieDte. aut finem eius in aversa lapidis parte fuisse. Vir houoratus Romaoo noniine appeJla.ba.tur (.,.. CorDelius Pudeus). Ad aetatem tituli accuratius definiendam praeter hoc nomeu et scripturae indicia valet scribendi genns έατου (pro έαυτοϋ ν. 5), quod* Augusti fere aetate propagatum brevi postea abolitum esse inter omues constat.

Λ· 357

DECKETA.

315

357. Magua tabula marmorea infra fracta (ad sinistram plus quam ad dextram), a. ut nimc est 0.665 m., 1. 0,54, cr. 0,10, saperficic aliquot locis (et raaxime quidem iu media parte) detvita. Titulus accurate quidem scriptus est, sed litteris imparibus, quarum altitudo variat inter 0,018 et 0,012 ID. (V. 1 prima littera Α alta est 0,025 m.). Edidit R. Loeper HAK. f. 45 p. 52 sqq. n° 5 cura imagine, quae bic repetitur (circa V. v. m.). Lapis a. 1908 inventus in ea parte Chersonesi ruderuiu, quae est inter septentriones et orientem, ibidem exstat in museo.

ΑΓΑΘΑΙ

TYXAI

Pfm :ΕΔί οΐχΕΡΣοΝΑ3ΕΐΤ»ΗΠοΤΙΤΑΐΤΑΥΡ] ΚΑ1£Π*?/*Μ JYTEIAH ΘΡΑΕΥΜ Η ΑΗ ΧΘΡΑΧΥΜ ΜΛΟΥΖΤΟΥΖΑΤΥΡΟΥΑΗΗΙ ψ.ΛΣΜΑΤΡοΤΤοΛί οΖΗ ΡΑΚΛΕΛΣ φΥΕΟΤΤοΛΕΙΤΑΕΧΕΜ ΝΑΝ δ ρΝΠοΘΑΚΕΧΑΝΛΧΤ! οφ^7ΑΧΕπΐΛΑΜ!Α£ΓΤΕΤΤ°ΛΤΑ W?-\°\ ΑΤΓΑΤΕΡΩΝ ΑΓΑ Θ " ΝΠΡοζγιογχφίΛ on&prof/S Ι-#ΪΝΞΥΗ°Ι ΑΝ-^ρΤίΣΤΑ Ν ΚΜΟΚΑΓΑΘί ΑΝ ΑΕ1ΞΑΧΣΕ P^oTAToiZcYMr^.ert-r E X ^ ^ f e οτίΕΥΓΕΝΕΙΑΙΑΙΑΧΑ Κ G I K ^ K ^ M A M E N o T ^ ^ ^ ^ ^ I 1 Ν ΑΕΑίΑΑΙΟΑΙλΗ ίο foo NToNANAP«riAMf|?%i^ ^ - Α-1 οΝ ο ΝΤΑΚ A1A1AJ TANMATEPAAMQN^^i^^AYToYHPAKAEIAH / X o n o A J S I T A N E ^ o H i ^ i ^ Φ ΛΙοΑΕΑοΧΘΑΙΤΑ Β ΟΥΛ ΑΙ 1<Α! T G Ι Α Α Μ « ΐ Λ ^ - · /ΑΙ Μ ΕΝ ΕΤΤ ΙΤοΥΤοΙΧΐ ©PAXYMMAHN©PAXYMHAoYET°YEATYPoYHPAKAE ^ΤΑΝΑΡΜΕΗΛΧλΥΤ2προΞΕΝ1ΑΧ1ΤρΛΐ:ΐΤΗ^1| 15 •ΓΓΛοΥΝΤΕΚΑΐΕΚΤΤΛοΥΝΕΝΕΙΡΛΝΑΙΚΑίποΛΒ ' |ΑνΥΛΗ.ΑΧποΝΑΕΙΑΥΤΒ1ΤΕ{<Α1ΕΚΓοΝοΐΧΚΑΐΧΡ^ ΑΥΤοΫΜΕΤοχΑΝΤΕΠΑΝΤ^ HTG ΗΕΗ|Α,. ΙΤΤ4 ^■Λ4ΐΏθΝΑΣΗΤΑΙΣΜΚ1ΐΤΓ!Το^ΕΤΑφΐΧ' >ΓΡΑΦΑΜΕΝΛΕΥΚΡΑ 1 © οΥΧΤΑΑ ΑΚΑ1 ] 20 \ ^ Α Μ ν Τ Α Τ £ ί Τ Α Σ Α Κ Ρ°Π°Α] οΕ) '^στΤ^ΙΔΑΜ G l f BmiA|Yc^AX ^ΜΪΡΖοΧΑΐΎΓΐοΥ ΦΑΑοΥ Ι ο γ 25

^#ΑΓΕΠο;^ΜΗΝοΧλΙ 0\ΤΤ°ΛΛ oNlA°YlA m: >£1Α1Σΐ#Τ7: Π Ο Τ :

Totum fere decretum Loeperus rcstituit, sed aliquot locis ego pro supplementis eius alia proposui HAK. f. 45 p. 134, quae mihi videbantur probabiliora. Quibus sane bic quoque utor. 40*

316

(.■UEK60NKSUS.

Λ* 357

ι

'λγαθαι τύ/αι. |Μρό]εδροι λερσονασειτ[ά]ν [των] ποτι τα: Ταυρικάι εί|πα|ν | έ]πειδή Θρασυμήδη; Θρασυμήδου; του Σατύρου άνήρ τα; ματροπόλιος Ήρακλέ(α); φύσει πολείτα; σεμνάν 5 |τ|άν ποθ' άμές αναστ[ρ]οφ[ά]ν τα; έπιδαμία; πιπόατα[ι κα]ί, οία πατέρων αγαθών πρό; υίου; φιλόστοργου; [ε!χ]εν (ε)ϋνοιαν, [εΓ τ]ι; τάν κα[λ]οκαγαθιαν δείξα; σε μνότατοι; θύμ[ασιν ήδ]ετ[ο, καθ]οτι εύγενείαι διασά| μ]ωι κεκοσμαμένο; [πάντα; εύεργετε]ίν δεδίδακται, άν10 θ*ών τον άνδρ[α] πα[ντό; επαίνου α]ξιον οντά και διά τάν ματέρα άμών [πατρίοα δε α]ύτου Ήράκλειαν ίσοπολείταν έδοξ[ε γενέσθαι]· διο δεδό/θαι τά[ι] βουλαι και τώι δάμ[ωι επαινέσ]αι μεν επί τούτοι; Θρασυμήδην Θρασυμήδου; του Σατύρου Ήρακλε15 ώταν. δόμεν δε αύτω προςενία; πολειτεί[αν, έ']σπλουν τε καί'έκπλουν έν είράναι και πολέ|μωι ά]συλει άσπονδεί αύτώι τε και έκγόνοι; και ypa| μασιν] αύτοϋ, μετο/άν τε πάντων τών έν [τ]αι πό[λει. ων και Χ]ερσονασείται; μέτεστι* το δε ψάφισ.»0 [μα τούτο άνα]γραφαμεν λευ/ολίθου στάλα και [θέμεν έν τώ·. έπ]·σαμ[ο]τάτω[ι τα]; άκροπόλιο; [τόπωι. Ταυτ' ίοοίι β]ουλαι δάμωι βα[σ]ιλ[ε]υούσα; [Παρθένου ετεο;. . ]ε\ ίερέο; δε Τίτου Φλαουίου [Άρίστωνο; υίου Φλαουί]ου Άγεπό[λι]δο;, μηνό; Δι25 [ονυσίου. ., γραμματεύον]τ[ο; !Α]πολλωνίδου 'ΐδ. . . [Έσφραγίσαντο α' στίχωι* θεά β]ασίλισ[σα] Παρθέ νο; κτλ. V. 2 τών articulum, qai sensu requiritur, quadratarius errorc videtur omisisse. V. 7 vocem ΞΥΝΟΙΑΝ vitiosc scriptain Loeperus emendavit in ξύν(ν)οιαν, ego praefero (ε)ϋνοιαν. Mox pro [μεγ]ίσταν, quod supplevit L., propoDO [ει τι]; τάν, quoniam littera quae ιώτα proximc praecedit, videtur fuisse T, nou Γ. V. 8 med. ego supplevi. V. 9 [εύθυμι]ίν ct y. 10 med. πάμ[παν επαίνου α]ζιον L. Ubi cum πάμπαν illud mibi displicuisset lectionem usu reccptam proposui. quamqnam littera, quae aute lacimam est extrema. revera videtur fuisse Μ. V. 12 med. pro έδοξ[εν εμμεν], quod proposuit L.. γενέσθαι substitui, quod Yerbum lacunae latitudini magis videtur coDvenire. Est decretum in lionorem Thrasymedis cuiusdani Thrasymedis f. Heracleotae factum, cui proxenia et civitas cum privilegiis sollemnibus offertur cum propter ipsius merita, quae enumeraDtur vv. 5 — 10, tum propter Chersonesitarum pietatem erga Heracleam, quae ipsorum metropolis ftiit, Thrasymedis vero patria (v. 11).

Jfc 357, 358

DECKETA.

317

Loej»erus auiinadvertit sacenloteni v. 23—24 cuiiiiiieiiioratiiins cuius noineu ο υ" 35ί) certissimc restituitur, non diversum esse procul dubio ab eo bominc, qui io.-dccrcto n° 351) primi arcbontis est pater. Quod si verum est, hoc decretuni illo una hominum aetate antiquius sit necesse est referendumque sit ad ipsum finem saeculi I p. Chr. aut ad initium saeculi II, uam decretum n° 359 pertinet ad anuos 129—130 p. Chr. De formulis sollemnibus. quae in fine decretorura aetatc Romana scribebantur (v. 22 sqq.), diximus in priorc editione tituli 359, ex quo primum hae formulae innotuerunt. De tituli Berraoue Loeperus diligenter egit 1. c. p. 58. Idem p. 56 animadvertit formula προςενίας πολιτείαν (pro προςενίαν, πολιτείαν). quae in hoc quoque decreto obvenit (v. 15), eoiifirmari ea quae iam antea adiiolpveram (IosrE1. v. IV p. 46) ad titulum, qui in hac editioue positus est sub numero 37\): «Fortasse bac aetate Chersonesitae cum iam seDSimi gcnuimmi verbonun προξενιά και πολιτεία obliti essent, προξενιάς πολιτείαν nominabaut civitateni peregriuis datam». Q.uae cum ita sint, genetivum προςενίας ne in aliis quidem decretis mutabiinus, quae proxinie subseqiieutur. Praeterea momiit Loeperus v. 20 voces ΛΕΥΚΟΛΙΘΟΥΣΤΑΛΑ (DOII ΣΤΑΛΑΣ) optime legi itemque iu aliis decretis aliquot occurrere; statuemlum igitur esse ΣΤΑΛΑ esse casuui dativum, ΛΕΥΚΟΛΙΘΟΥ auteni genotivum vocis compositae λευκόλιθος, qua pro λευκό; λίθος usi esseiit Chersouesitae. Hanc igitur scripturam iu aliis quoque decretis intactam relmquemus. I T e i > e B O A i » · Ha A'»6poe ciacTie! IlpoeApw XepcoHecnem., MTO ni» TanpiiKb, npeAJOHiii.ut: nocJiiiKj GpHc.nMII,V* CWM7. OpacuMiua cuua CaTiipoBa, πριιροΛΗΜίΐ rpaHiA&Hinrh uirrponojin JTpaK.iiu, CAt.Jia.TL· CBOC npc6unaHic y HlXCh AOCTOUTilMUMl. 11, ΙΙΜ'ΒΛ OJiarOCK.IOHHuCTb Αθ6ρΐ.1ΧΈ OTiyiTb K b JlK>6tfLUliMb iblHOnb/IM-b, Cb VAODO.TbCTHiCMT. BblKa-

na.n> BCJiiiHauuiee C.naroHpaBic nuiuirfciiajiiiiH wepTBami, ΤΛΚΊ> ΜΚΤ>, 6YAYHH yKpauieii-b OTMt>HHbiMb CjiaropoACTBOM*b, npnBUKT> BciM"b ojiaroA&TejbCTBCBaTb, u oa occ STO {yoKC panibe) pBiueHo OUJJO XOLTL CMXJ HCODOJIMTIIO, [κακ-h) Μ\·>κν (ΛΗΜΗΟ) AocToiiHOMy BCiiKoii DOXBajibi, (a VUMMC) U paA" MaTopn Hauien, a ero poAHHbi Μρακχίιι,— noccMy Aa nocTaHOBHTI) conhTi» 11 najJOAT· noiBa.iHTb 3a cie 9pacnMiiAa <:una GpacHMiua. cww/ι CaTiipona, HpaKJieoTa, AaTb eMy rpawAaBCTBO npOKcenin, ιφπβο Bi/E3;i.a Η Bbik3Aa BI> wnpHoe i! BoeHKoe BpeMH o*e3i» yu;ep6a η (>β3ΐ» Aoroeopa eMV caMOMy n n<.>T0MKaM*b n iiMymecTBy cio u ynacTie Bb rocyAapcTB-t BO BceMi*, BT> Hewh yHacTBjiorL· 11 XepcoHMCiiu. PfciucHie ;KC 3TO HanncaTb Ha 6i>.ioKa.MCHnoii ΠΛΗΤ^ Μ [nocTaBHTb] Ha caM0Mi> ΒΙΙΑΗΟΜΊ, MhcrrL· anponojw. [TaKi> ρ·ΒΐιιθΗθ] coetf TOWX u HapoAOMi» B'L Ui>pcTBOBaHJe [,ΙΙ,'ΒΒω, roAa .. ]5. npn Hxpeuf· Τιιτϊ» KiaBiu [ApncTOHB, cwHf, φJ^aBiH] ArenoΛΜΑΛ» MBC^Ua Ai[OHIiCiu B b . . . ACHb, Π ρ » CCKJ>CTap"B Α]Π0.1Λ0ΗΗΑ'Β CIJHl» IIΑ · · · [ΠρΗΛΟΗίΙΙΛΗ DeMaTM BT> 1 - M 1 J p^Ay*

uoniHJi] D,apima fl^t\n π τ. χ,

358. Fragmentum tabulae Diarmoreae ab omnibus partibus praeter dextram mutilatiim, a. 0,255 m., 1. 0,33, litteris iuscriptum 0,015—0,02 m. altis, sed arcte positis et neglegenter exaratis. Titulum exscriptum ex duobus ectypis chartaceis edidi Inscr. per annos 18S1—188S rep. p. 26 n° 32 et accuratius a.d fidem imagiuis photographicae 3HPA0. v. V p. 368 et IosPE1. v. IV D° 70. Quomodo versus 2 restituendus esset, iudicavi 3HPA0. v. VII p. 79; versunm 10—13 supplemeDta correxi HAK. f. 23 p. 57. Nunc iterum cum ectjpo contuli. Lapis a. 1888 in Cbersonesi ruderibus inventus exstat ibidem in museo.

318

CHKRSONEsub. ι

Λϋ 358

ΚΟΣΜΑ Μ Ε Ν Ο ι ι / ^ _ΙΙΡΑΘΕΝΤΑΚΜΟΑΚΟΝΕΜΜΕΝΑΝΑΛΟΙΩ<:-

^ΔΕΑΟΧθΑίΤΑΙΒΟΥλΑΙΚΑΙΤΩίΔΑΜΩΙΕπΑΙΗί; ΟΙςΦΑΡΝΑΚΗΝΦΑΡΝΑΚΟΥςΑΜΑςΤΡΙΑΝΟΝΛΟΜΕΝΛΕ

5

ίο

^πΟΛΕΙΤΕΙΑΝΕΣπλΟΥΉΤΕΚλίΕΚπλΟΥΝΕΝΕΙ ςΥΛΕΙΑςΠΟΗΛΕΙΑΥΤΛΤΕΚΑΙΕΚΓΟΝΟΙςΚΑΙΧΡΑ ΑΝΤΕΠΑΝΤΒΝΩΝΚΑΊΧΕΡΣΟΝΑΣΕΙΤΑΙΣΤΟΙ ΑΤΟΥΤΟΑΗΑΓΡΑΦΑΜΕΝΛΕΥΚΟλίθΟΥ ΕΗΤΛΙΕΠΙςΑΜΟΤΑΤΩΙΤΑςΑΚΡΟΠΟΛΙΟ^ 30ΥΛΑΙΔΑΜΩΙΒΑΣΙ ΑΕΟΥΣΑΣΠΑΡΙΟΣΔΕΤΙΤΟΥΦλΑΟΥΙΟΥΑΡΙΣΤίΙΓ* ρ Ο ς Μ Η Ν Ο ς Λ Υ Κ Ε Ι Ο Υ Κ Γ ρ , τ ϋ Υ Τ Ε Λ Δ λ Μ Ο

V. 2 in. quao aute PAOENTA supersunt vestigia, videnlur pcrtiDcre ad litteras iil. V. 13 antea legi T E A A ^ M C , sed nuDc quarta iiouiinis littera visa est Δ ; itaque uomeu videtur fnisse Τελδ[ά]μου (fortasse vitiose scriptum pro Τελεδάμου). Vv. 10 sqq. suppleutur uunc ο iT 359. l . . . . πάσα'.: άρεταΤς κε]κοσμαμένο[ν coc] ραθέντα καθακον εμμεν άναλό[γως· ετιαινεΓ^θαΐ' δι'δ] δεδό/θα». ται βουλαι και τώι δάμωι έπαιν|'γ5σθαι μεν επί τούτ]οις Φαρνάκην Φαρνάκους 'Λμαστριανόν, δόμεν δε 5 [αΰτώι προξενιάς] πολει-τείαν, εσ-λουν τε και έκπλουν έν εί[ράναι και -ολέμωι ά]συλεί άστιοναει αυτω τε και έκγονοις και /ρά[μασιν> μετοχ]άν τε ττάντων ών και Χερσονασείται;· το [δε ψάφισμ]α τούτο άναγραφαμεν λευκολίθου [στάλαι και θίμεν] έν τώι έττισαμοτάτωι τα; άκροπόλιο[ς 10 τόπωι. Ταυτ' έδοξε] βουλόύ δάμωι βασιλεουσας Παρθέ νου, έτεος. . ., ίιρί]ος δε Τίτου Φλαουίου Άρίστω[νος υίου Φλαουίου Άγεπόλ]εως, μηνός Λυκείου κ', [γράμμα'τευο^τος τας βούλας? Ήρογ]είτου Τελδ[ά]μ[ου. . . . Est fragmeutum decreti. quo ChersoDesitae liospitium publicum civitatenique dederuut Pbarnaci cnidam Pharnacis f. Amastriano beDe de se merito. Ad tituli aetatem definiendam praeter litterarum formas. quae primo p. Chr. saeculo utique noii sunt antiquiores, sacerdotis nomen nuuc ansam praebet, qui non diversus vidctur fuisse ab eo, quem videmus n° 359. Itaque decretum hoc in Pharnacis houorem factum illi aetate proximum esse statuendum est. Post βασιλεούσας participium Πα[ρθένου] restitiiendum esse, ut Virgo illa, quam a Chersonesitis cultam esse constat, urbis regioa ab iis mmcupata sit, iam in priore editioDe (v. IV

Hs 358, 359

DECBETA.

319

n° 70) conieci dubitaDter. Quae couiectura posteu docrelo, quod infra sub i\" 359 videbis, optime coDfirmata est. De rhersonesitarum fastis v. quao breviter monui ad n° 352.

Ilnpnoo occMy]rpaw^f Λ» nocTanoBHTi . conlu,inηραϋο . u HapoAi ·Α&BOCIΗBBui«JIIT3IAa» ΜBLην.MHP[ΦηριHOCιηκΜΜ Icuua Φ:ΒροΜΛ] ΐρΗηκοιι:ι6ν·AuncTpi iun fau nA»TLGcoi»<*MAOrY cmopa t B t T na npuKCcui ΒΊ/ ] ' . 3 O CHHOC ό ΐ> ymcpt vuy Η uuyfuiPιCTny, ynacTie] BOna Bcei ru ΒΊ,ΒΗΛΗΟΜΊ, »jem. dacmcn Cie [nocTaHOB.iCcaMHiuMy e] Hanii irΠΟΤΟΜΗΛΙ aTL HaΠΰ'^ΒΑυκαΜΠΓΐ οϋ [ΠΛΗ-aΓτακπί Β n οUOCTUDMTL] caMuML [irbcrh]uακροιXepcoHuci ιυ.υι. [Tuam.im. nocTaΦΛΑΙΙΪΠ ArenoJjiBj wfccBi^a-JIHKIJI 20-ΓΟ άπΛ) [πριι ceicpeTapi conf.TA? Hpurjnrl·. CUHW To.iAaw[out>.. ΠϋρβΒΟΑΊ».

. . . |'BCIIKMMII AOCpuAl.TO.lilMHJ yKpaiUrHH.in.» . . . . IlUAUoaCrL COOTBi.TCTBOllHO

[nOXBaJIIITl».

HOB.lPHO] COBhTOML Η HftpOAOMJ, ΒΊ» UapCTDOBamV Ai>BfcJ, [B'L . . . ΓΟΑ>', ΠρίΙ ΗχρβΠ,-Β] TllTt. 4'Jianiu ApilCTOHt [ChlH"L

359. Tabula marmorea fere integra (excepfo quod snpra augulus sinister fractura periit et fortasse aetoma), a. 0,81 m., 1. supra 0,20, infra 0,47, cr. supra 0,07, infra 0,09. Ε primo versu, qui mediam tantum tabulae partem occupabat, non supersunt nisi trium littcrarum ultimarum reliquiae, versus 15 proxime insequeutes augulo siDistro fracto damnum passi sunt, reliqui 20 supersunt iDtegri. Titulus diligeiiter quidem exaratus est (litt. a. 0,012 — 0,015 m.), sed non sioe raendis, quae infra indicabimus. Lapis a. 190G Chersonesi iuveDtus est in sepulcro AH 1431 (cuius descriptiouem v. IJAK. fasc. 9, p. 25), cuius introitum operiebat. Kosciuszko scripsit eum Christianorum aetate uni e portis aedis sacrae a. 1902 detectae pro limine inaedificatum esse, ita quidero, ut titulus ad terram spectaret, in parte autem aversa caverna fieret ad cardinem imniittendum (hac aetate aDguluni sinistrum videri csse fractum), postea vero e porta exemptum et in sepulcrum transportatum esse. Edidi ΆίΜΗΠ. m. Martio a. 1907, cl. pbil. pp. 140— 157, repetii ID libro collectaueorum meomm ΠΟΝΤΙΚΑ inscripto (Petrop. 1909), pp. 314— 331, utrobique in tabulis addita tituli imagiue, quam bic quoque repeto. Addo etiam delioeationem partis aversae minore modulo factam. (Textum vide p. 320).

Quadratarii errores manifesti DotaDdi sunthi: v. 2 TAI pro TAN (quae litterae vitiose scriptae pro ΤΠΝ iam in coropluribus decretis hoc loco obvenernnt); v. 6 ΑΓΑΠΑΙ pro ΑΓΑΠΑΝ; ν. 7 KANCAAtA
CllERSONKSUS.

& 350

As 359

DECRETA.

321

[ Αγαθήι τύχηι]. [Πρόεδροι \ερσονασιτα]ν τ[ών] ποτ! τακ Ταυριχα[ι είπαν* Επειδή Δια Δ]ημητρίου Αραχλεώτας [πρέτερόν τε. . . . σεμνώι κεχ]ραμένος άθει τάν κάλο5 [κάγαθίαν τας έπιδαμι]ας εύ/ραστον πέφανε[ν f xai νυν ποτί τους πολείτ]ας άγάπα[ν] γνασίαν ενδείκνυ ται φιλ]ικαι και ίσα5έλφωι εύνοίαι τα[. . γ]εγενναμέν[ο]ς πολείτα; άριστα σε[. . . . πράττων τα συμφ]έροντα άμεΐν διατελεΤ. Δι' δ δεδό10 [χθαι τα βούλα και τ]φ δάμω έπαινέσαι μεν επί τούτοις Δια[ Δημη]τρίου Αρακλεώταν, δόμεν δε αύτω προξε νιάς πολειτείαν], εσπλουν τε και εκπλουν εν είράναι και πολέ[μωι άσυλεί άσ]πονδεί αύτω τε και έκγόνοις αυτού και χράμα[σι, μετοχ]άν τε πάντων των έν τα πόλει, ων και τοις ένφυ[τ15 οις τ]ών άστώ(ν) μέτεστιν. Το δε ψάφισμα το^το άναγρα[φη]μεν λευκολίθου στάλαι και θέμεν έν τω έπισαμοτάτω [τ]ας άκροπόλιος τόπφ. Ταϋτ' έδοζε βουλαι δάμω, βασιλεύ ουσας Παρθένου, έτεος ρνδ', ιερέως δε Χρηστίωνος του Bsίσκου. μανός Αρακλείου η', γραμματεύοντος Αρίστωνο[ς] 20 Αττίνου. Έσφραγίσαντο α' στί/ωι* θεά βασίλισσα Παρθένος, Τ. Φλάουιος Αρίστων υιός Φλαουίου Αρίστωνος του Αγεπολεως πρώτος άρχων, Ζήθος Αρίστωνος, Τ. Φλάουιος Πυθόδοτος υίός Φλαουί ου Αγεπόλεως, Εύρύδαμος λιοσχουρβου, Τ. Φλάουιος 25 Αγέπολις υίος Φλαουίου Αρίστωνος, Τ. Φλάουιος Παρθενοκλής υίός Φλαουίου [Π]α[ρθε]νο[κλέου]ς (?)* β' στίχωι* Α θηναίος Διογένους, Έρμοκλής Απολλώνιου^ Φιλόμου σος Απολλωνίδου, Δημοκράτης Βοΐσκου, Ήρόζενος Βοίσκου, Αρίστων Αντιλόχου, Ποντικός Ί(λ)άρου, Ζηθος 30 [Π]υθοδότου· γ' στίχωι* Θεαγένης Διογένους άρχων, Αρίσ των Απολλωνίοου άρχων, Γ/Ηραιος Χηματίνου άρχων, Πατέ[ρ]ων Ασκληπιάδου άρχων, Ζήθ<υ>ος Απολλώνιου νό μων φύλα!;, Πυθόδ(ω)ρος Χρηστίωνος νόμων φύλαξ, Δαμοκλής Ααγορείνου νόμων φύλαξ, Μητρόδωρος Διοσκου35 ρίδου πρόδικος χαί ό γραμματεύς της βουλ[ης] Αρίστων Ατ τίνου. 1

Cum titulus a nobis in priore editione satis copiose explicatus sit, hic paucis absolvemus. Ac primum quideni animadverteDdum est v. 1 verba sollemnia Αγαθϊ] τύχγ) non 41

322

CHBB80NESU8.

Λί 359

dorice scripta esse, sed sermone communi; Dam litteranira reliquiae, quao supersirat, nullo modo ad Al referri possimt, sed certe ad Hl. Ε nomiue viri, in cuius houorein decretum actum est, v. 10 extr. tres litterae priores supersunt (idem DomeD v. 3 prorsus periit), quac d restitiicudum nomen non sufficiunt; cum v. 11 in. ad idera nomen litterae 10—12 pernueriut, patet illud fuissc loDgissimura. Cogitabam de Domine Δια[όουαενιανός], quod littei\.rum Diimcro beue couveniat, sed textui id iuserere noo sum ausus, quoniam omnino raro obvenit. Fuit ille civis Heracleensis. Qiiamvis in decreto non sit additum, quae urbs ex eis, quibus Heracleae fuerit noroen, hic iutellegenda sit, tamen non videtur dubium, quin sit Heraclea Pontica, quam Chersonesitae ut maiorum patriam etiam RomaDa aetate maxime colebant (cf. nn° 357 et 362). Ad hanc coiisuetudinem videntur respicere yerba ίσαδέλφω ευνοία (ν. 7). De annorum coraputatione, qua usi suut Cbersonesitae, cum pluribus egerimus in priore decreti editione, hic sufficiet monere annum qui illis fuit 154 respoudere anno 129—130 p. Chr., ciii aetati vel maxime conveDit, quod in decreto quattuor commemorautur Titi Flavii, Anrclius DUIIUS, et Aristo Attioae f. commemoratur, quem non diversum esse ab eo, cuius merita enumerantur in titulo notissimo, facillima est coniectura. De dea Virgine, quam Chersonesitae reginam suam aeternam mmcuparunt, item in priore editioDe egimus. Ultima decreti pars (vv. 20—36). qua enumerantur magistratus et cives, qui decretum coosignaruiit, ideo gravissimi est momenti, quod ex ea permulta titulorum fragmenta Chersouesi inventa aut ID integrum restituere, aut certe melius intellegere contigit; quin etiam aetas complurium fragmentorum nunc rectius definitur. Morem ipsum decreta consignandi ex eo fragiuento primum cogDovimus, quod infra edemus sub n° 385. Tyrae quoque huoc morem aetate Romaua fuisse probat decretum n° 2. Nunc videmus Chersonesi τους σοραγιζομένου; in tres ordines (στίχοι) dividi solitos esse; e quibus primus nomina coutiuet Virginis reginae et priioi arcbootis et quinque primorum civitatis, alter octo ci?ium nomina, tertius nomina ma.gistratuum Dovem, qui muneribus suis eo ipso anno fungebantur, quo decretura factum est, scilicet archonfum quattuor, legum custodum trium, prodici, denique senatus scribae. Quam ob rem quisque magistratus decretum consignarit, explicare studuimus in priore editione. Ceterum moneDdum est Dumerum et ordineni των σφραγισαμένων Don iu omiiibus decretis eimdeni fuisse (cf. iofra ad n° 363). Quattuor viri Latinis praenomine et nomine, Graecis cogDominibus usi, quos supra obiter tetigimus, hi sunt: 1) Τ. 2) Τ. 3) Τ. 4) Τ.

Φλάουιος Φλάουιος Φλάουιος Φλάουιος

Αρίστων υιός Φλαουίου Αρίστωνος του Αγεπόλεως, Πυθόξοτος υίός Φλαουίου Αγεπόλεως, Αγέ-ολις υίός Φλαουίου Αρίστωνος, Παρθενοχλής υίός Φλαουίου NACCONOCOXOPIOC.

Interest enotare siogularia quaedam m horum nominum compositione, quae maximi stmt momenti ad alios Chersonesitarum titulos recte supplendos. Primum enim aote patris nomen

Jk 359, 360

323

DECRETA.

ponitur υιός (ut latine filius), quae vox in meris Dominibus Graecis Don additur, deinde patris praenomen omittitur, deuique avi praenomen et nomen gentile omittuDtur. Trium virorum ex eis, quos inodo conimemoravimus, stemma videtur fuisse boc: Τ. Φλάουιος Άγέπολις Τ. Φλάουιος Άριστων Τ. Φλάουιος 'Αρίστων

Τ. Φλάουιος Πυθόξοτος

Τ. Φλάουιος Άγέπολις

Qiiod ad quartum virum attinet, patris eius cognomen sine dubio vitiose scriptum est. Quominus enim Νάσωνος legamus, primum obstat, quod boc coguomen LatiDum est, cum alia omnia sint Graeca. deinde quod reliquae litterae septem nullum praebent sensum. Coiiiecimus igitur hoc cognomeii a quadratario, cum exemplar describeret lectu difficile, pessime esse corruptum extricandumque esse e litteris ab eo exaratis cognomen Παρθενοκλέους. Quod si bis litteris supposuerimus, statim videbimus quattuor litteras suis mansisse locis, pro reliquis quadratarium plerumque litteras similes substituisse, veluti Ν pro Π, Ρ pro C, CO pro Θ€, X pro Λ, Ο pro G: N A C (0 N O C O X O P I O C ΠΑΡΘΕΝΟ Κ A 6 0 Y C

Haec coniectura nostra ea re quodammodo confirmatur, quod Τ. Φλάουιος Παρθενοκλης υιός Φλαουίου Παρθενοκλέους in aliis quoque Cbersonesitarum titulis commemoratur (v. indices). De tituli sermone in editione priore egimus *).

360. Fragmentam tabulae marmoris albi undique mutilum, a. 0,17 m., 1. 0,11, cr. 0,06. Litterae apicibus ornatae altae sunt 0,01—0,015 m. Exscripsi Odessae iu museo societatis et edidi ΧΜΗΠ. m. Iunio a. 1884, cl. pbilol. p. 56 et IosPE1. ν. Ι n° 190 (supplementa ibi data correxi HAK. f. 23, p. 50). Hic idem exemplum repeto iterum cum ectypo collatum. (Texlum nndc. p. 290).

Habes fragmeutum decreti honorarii accuratissime lapidi incisum, quod nuuc certissime restituitur auxilio decreti proxime praecedentis. Iu quo inter magistratus et cives, qui decretum cousigDarunt, v. 24—25 commemoratur Τ. Φλάουιος Άγέ-ολις υίές Φλαουίου Άρί-

1) CqiiTaeMX «3ΛΜΙΙΗΗΜΤ3 AaeaTb nepeBOAi> 3ΤΟΓΟ j,eκρβτΑ, ΤΛΚΤ> RaKT> DepBaa HacTb ero (οτρ. 1—9). «OTopaH OCOGJHIBO Hj>HAaJsacL 6u BT> nepeBOzjk, BO Morjia 6iJTt ΒΠΟΛΗ·Β B03CTanonAeHaT «jacTb 2-a (οτρ. 9—20) coAep/KHTT> B*L ce6i oCuwwfi «j>opMj;ibi, 6ΛΗ3ΚΟ ΟΧΟΑΗΜΛ HJH το^ε-

CTBeHHLlfl Ch «fcOpMVjaMH ApyrHX-L ΑβΚρβΤΟΒΈ, ΠβρβΒβΑβΗ-

HLJXT> BLiuje (Hanp. Λ2Λ1· 357, 35S), a B*L 3-il Macm (οτρ. 20—36) wiiTajoTCH TOJLKO uneHa .ιυι;τ,; οκρΙπΗΒπΐΗΧΊ- oeqaTHMli ΑβΚρΓΤΒ, C*B θ6θ3Η^ι1ΘΗΪθΜΊ> Ha3BaHiH ΑΟΛΗ<ΗΟΟΤβΓΐ

npn ιτΒκοτορυχχ imeHaxx. 41*

324

CHERSONESUS.

"ΜΕΊ LllTA \ Ι*? Σ Ν ΛΜΟΤΑ Ι Λ Α Ι Δ Α

ΛΙΣΡΙΏΣ ΟΥ*ΚλΓΡ

τ

ολιοτν«

Jfe 360, 361

μετ[ο^άν τε πάντων ών και τοΐ; Χερσονασ]είτα[ις μέτεστι* το δε ψάφισμα τούτο ανάγραφα]μεν [λευκολίθου στάλαι χαί θέμεν έν τώι έτ:ισ]αμοτ[άτωι τα; άκροπόλιος τόπωι. Ταϋτ εδοξε βου]λάι δά[μω·, βασιλεύουσας Παρθένου, ετεος. . ]δ', ιερέως [δε , μηνός ]ου κδ', γρ[αμματεύοντος Τίτου Φλαου ίου Άγετ:]όλιος υ[ιοϋ Φλαουίου Άρίστωνος (?) κτλ.

στωνος, queni non sine magna veri similitudine dixeris non esse diversum ab eo, qui in hoc fragmeoto senatus est scriba. Cum vero in hoc fragmento auni Diimerus (v. 6) finiatur littera Δ , quae qucirium indicat, quo finitur illius quoque decreti annus ρνδ' ( = 1 5 4 ) , conieceris fragmeDtum decreto aut dccem annis esse aotiquius, aut totidem annis recentius. Quod sane certo definiri Dequit, sed illud mihi videtnc esse veri sirailius, quoniam T. Flavius Agepolis ille, qui in hoc fragmento mediocri scribae munere fuogitur, in illo decreto iam inter. clarissimos cives commemoratur. qui primo ordiue decretum 'consignarunt. Itaque hoc fragmentum ad annum 119—120 p. Chr. videtur esse referendum.

361, Fragmentura tabulae lnarmoreae ab omnibus partibus praeter dextram mutilatum, a. 0,20 m., 1. infra 0,12, cr. 0,085. Litterae diligeDter exaratae optime adhuc couservatae sunt; altae sunt circa 0,017 m., exceptis litteris Ο et 12. quae multo su€t minores. Ad ectypiun chartaceum et imagineni photographicam edidi Mam. ΛΗ 9, ρ. 32, n° 15. Contuli a. 1892 et iterum edidi IosPE 1 . v. IV n° 95. Supplementa ampliora proposui HAK. f. 23 p. 6 1 . Hic idem exemplum repeto. Lapis a. 1890 in ruderibus Chersonesi iuventus ibidem servatur in museo.

ΣΤΙ \|οΣ ΣΠΑΡ οΣΕΥ

.ΠοΛΕ^Σ

10

ΛΒΑΣΙΛΙΣ ΡΙΣΤΩΝοΣΥΙ .ΝοΣΤ·ΦΛΑοΥ|ο£ -.οΖΔίοίΕΝοΥΣ 3 Ε Λ Γ Ε Ν Η 7 Λ ■

. . . τό δε ψάφισμα ιοΰ^ο άναγραφαμεν λευκολίθου] στ[άλαι χαί θέμεν έν τω έπισαμοτάτω τάς άκροπό]λιος τόπω. Ταυτ' έδοξε βουλαι δάμωι, βασιλεύουσα]; Παρ θένου, έτεος. . δ', ιερέως δέ t μην]ός Εύκλείου. ., γραμματεύοντος Τίτου Φλαουίου Άγε]πέλεως υίοϋ Φλαουίου Άρίστωνος. Έσφραγίσαντο α' στίχω' θε]ά βασίλισ σα Παρθένος, Τ. Φλάουιος Άριστων υιός Φ>αουίου Άρ]ίστωνος υι ού Άγεπόλεως πρώτες άρχων, Ζηθος Άρίστω]νος, Τ. Φλάουιος υιός Φλαουίου . . . . ]ος Διο(γ)ένους, , Θ]ε(α)γένης [Δι ογένους κτλ.

Jfc 361, 362

DECEETA.

325

Eet fragmentum decreti, e quo non supersunt nisi reliquiae formulae solleranis, qua decreti annus indieatur. et indicis τών σφραγισαμενων decreto subscripti. Senatus scriba, cuius nomeu inscriptum est vv. 5—6, videtur non diversus esse ab eo, qui in fragmento proxime praegresso commemoratur. Itaque utrumque fragmentum ad unuru annuni videtur esse referendum, de quo v. quae ad n° 360 adnotavimus. T. Flavius Aristo (vv. 7—8), Zethus Aristonis f. (v. 8), Theagenes Diogenis f. (v. 10) videntur redire in decreto n° 359. Sed v. 9 vix potest ex eodem decreto suppleri [Άθάναφς Διογένους, quoniam ante Ο lineola apparet, quae non potest pertinere ad litteram I. 362. Tabula marmorea infra fracta, a. 0,48 m., 1. 0,465, cr. 0,10, inventa vere a. 1893 in templo effosso in litore seplentriooali prope basilicam, quae dicitur Uvaroviana

ΑΓΑΘΑ Τ ΥΥΧΑΙ ΔΡοΙΧ ΕΡΣοΝΑΣΕίΤΑΝΤΑΝΤΤοΤίΤΑΐΑΥ ΡΙΚΑΙΕίΤΤΑΝΐΠείΔΗΤ^ΓΕΥΧΕΒΕΣΤΤΑΤοΙ·™/ ΤεΡΕΣΗΡΑΚΑΕαΤΑΙ-οΙΚΕίΩΙ-ΊΙΑΘΕίΤΑΚΤγΤίΕή ΤΑΣ ΑΜΕΤΕΡΑΙ-Ζ ΠΓΠ-ΙΡΙΑΣ-εΠοΑΙ ΑΝΤοφΡοΚί) ΤΐΔΑΠΑΣΑΙ-ΣίποΥΔΑΐΚΑίΠΑΣΑφίΑοντορΓί^ ο

/κΕΚΡΑΜΕΗ°ι·ΓΝΑΐ:ιαΐΠΓεΣ:βΕΐΑΝτΕΠ τιτοκι{ ΙΟ

15

20

°Ν ΑΗ&Ν ΚΑ ΙΔ ΕΣΠ°ΤΑΚ! AYToKFAT°PAT! WAJAK . AAPIANoNANXQMEINoKllKETEYIcrYlANJ ΕΗΕ\ ΠΕΝΫΑΝΥΠΕΡΑΜΕ Σ ε Ν°ΥΔΕΝ1°ΛΐΠαΡΜ / ΣΑΝΤΕΣ ΤΑΣΤεΘΕΐΑΣΑΠοΚΡίίεΐΣΚΑΐΤΑΣ ΕΥΜΕΝΑΘΕΐΣΑΣΕΥΕΡΓΕΣίΑΣΗΕίΡ-ΣΑΗ ΛΙΑΝΔΡΩΗΕΠΙ ΣΑΜ^ΤΑΤΟ Ν ΗΡΑΚΑΕ1Δ°Υ Η Ε Ν Ε Σ ΘΕ°Σ 1 < ΑϊΤΤ P°tt Α°ΥΜ' Ε Μ Ν°Ν°ΣΔΙΑΓΕΆ \ ^ΗΕΝ°ΙΔΑΑΛσΥΣποΑΣΑΣΘΑΐΕΐΣΤοφΑΝΕ| ΤΑΝΑΥΤοΝΤΛΝΚΑΑ^ΑΓΑΟΐΑΝΓΕΜΕΣΘΑίΑΓΐΗ ΠΑΣΙΥΔίΤΑΙ^πΡΕποΥΣΑΐΣΑΜοΙΒΑΙΣΑΜΕΓΡΑΐ ΙξΟΚΚΑβΑΚοΝ EtΑίΐΣΑΜΕ0ΑΔ1Α·ΔΕΔ»Χ3\ΙΤΛ •<s Λ1ΤβίΔΑΜαίΕΠΑίΝΕΣΑΙΜΕΝΕπΐΤοΥΤοΓ1

326

CHEBSONEBUS.

$362

Titulus diligeDtissime inscriptus optime etiam niinc legitur. Edidi Mam. Jfe 17 p. 1, n° 1 et SBA. a. 1895 p. 505 sq., adiecta utrique editioni imagiae ad fidem ectypi chartacei facta, quam repetii IosPE 1 . v: IV n° 71. Iude repetierirat Cagnat IrR ν. Ι n° 861; Minns, 8c. and Greeks, p. 650 n° 20. Hic eadem imago repraesentatur. ι

Άγαθάι τύχαι. Π[ρό]εοροι Χερσονασειταν τ[ώ]ν ποτι τα Ταυρικάι εΐπαν Επειδή τοί ευσεβέστατοι πα τέρες Ήρακλεώται οίκείωι πάθει τάν υπέρ 5 τά; αστέρας σωτηρία; έποάσαντο φρόν τιζα, πάσαι σπουδαι καΐ πάσα φιλοστοργία κε/ραμένοι γνασί(α)ι, πρεσβείαν τε ποτι τ.ον [θε.]όν άμών και δεσπόταν Αυτοκράτορα Τίτο ν ΑΓλι[ον| Άδριανόν Άντωνεΐνον ίκετεύσουσαν έ;έ10 πενψαν υπέρ άμές, έν ούδενί όλιγωρήσαντες, τάς τε θεία; αποκρίσεις και τάς ευμεναθείσας ευεργεσίας ήξιωσαν oC ανδρών έπισαμοτάτων Έρακλείδου Μενεσθέος και Πρόκλου Μέμνονος διαπε[ν]15 ψάμενοι δά<λ>λους ποάσασθαι εις το φανεραν αυτών τάν καλοκάγαθίαν γενέσθαι, άμέ[ς] πασσυδι ταΐς πρεπούσαις άμοιβαίς άμείψασθαι καθακον έψαφισάμεθα* δι' α δεδό/θαι τα [βούλα κ]αί τώι δάμωι έπαινέσαι μέν έπί τουτοι[ς 20 τάν π^6]^ο\ο\ ά[μών μεγαλόπο]λιν και πράτ[αν έν τω Πόντω?. . . V. 20 inter ά[μών] et [πό]λιν in prioribus editionibus lacuuam reliqui, sed nunc litterarum reliquiis suadentibus μεγαλόπολιν propono. Eis, quae ad titulum explicaDdum proposui in editionibus supra commemoratis, Dibil habeo quod addam. Ceterum cf. quae de Chersonesitarum rebus publicis imperatprum Romanorum aetate scripsit M. Rostovzev in /ΚΜΗΠ. m. Martio a. 1900, cl. phil. p. 140 sq. De nummis XEPCONHCOYEAEYOEPAC noniine signatis v. minc quae scripserunt Berthier de Lagarde, 3ΉΡΑ0. Hy.MU3M. omd. v. 1(1906), p. 51—79; Oreschnikov, Mouemu Xepcoueca Taepm., uapeii Bocnopa KiiMMep. η ΠοΛβΜοηα II HoummcKaxo (H3T> II TOMa «HyMH3M. C6opHHKa», 1912), pp. 4—23.

t T o p e D o ^ . CT> Ao^pbJMi> ϋΗαοτίοΜχ. ΠροβΛρυ XepcoHHCD,eBT>, HTO BT> TaBpnifB, npei^oHtMH. IToejHKy faaroHecTHBfcfimie OTHIJ UpaKJieoTbi ct ΡΟΑΟΤΒΘΗΗΒΙΜΊ» coMjBCTBieMi> 0K03aaH noneneBie ο Hamem> cnaceHin, πρκJOHXHBT» BcaKoe crrapaHie u BCW IICTUHHYIO JIK)6OBI>, nocjajm KT> 6ory HaiueMy Η BsajbJKfc imnepaTopy TiiTy 9jiio Aapiany AHTOHHHy nocojibCTBO npociiTi» sa Hacx, HH BL M€MT> He 0Ka3aBi> He6pe>KeHifl, Η GowecTBeHBue OTB-BTLI H CjiarOC.KJOHHO ΑΛΗΗΙΛΛ 6*ΙίΓ0χϊ>Π\ύίΙ

VAOCTOIIJH r^JIATL· M3BtCTHbIMH ΗρβΒΊ» AOCTOCJiaDB^BrilUHXX MJiKefi HpAKJHA&

Λ» 363

DECKETA.

327

MeneceeeBa M IlpoKJia MeMHOHOBa, xa6u AotfponopaAOHHocTi. HXT. cTiua oseBHAHOio, — MU nceHapoAHo npu3najiM AOJJKMJirb B03AaTL UMCb DpHJHMeCTBYWmHIIM η03Α&*ΙΗΪϋΙΙ1Ι. ΠΟΓϋΜΥ A& llOCTaHOBirTL· COnliTl. Η ΗαρΟΑΊ' BOCXBaJIHTb Δ&

cie npapoAHTCJbCKifi Hawb BeJicrpaAi» Η πβρπωίί [ΒΊ, IToHrfc?]...

363. Fragmentuni tabulae marmoreae utrimque politae, a. max. 0,33 m., 1. max. 0,30, cr. 0,09. Supersunt margines dcxter (praeter imam partem) et infimus. Tituli litterae elegaoter et accurate incisae (a. 0,013 m., Ο littera multo minor) optime etiamnunc leguntur. Infra quarta fere fragmenti pars scriptura vacat. Edidi HAK. fasc. 23 p. 57, usus ectypo chartaceo et imagine photographica, quae Kosciuszko-Waluzymcz miserat, addita iroagine in zinco expressa, pro qua bic minorem praebeo (c. x/4 v. m.)· Lapis a. 1906 inventus m ea parte Cbersonesi ruderura, quae est inter meridiem et occasum, exstat ibidem in museo. Cum ectypo et imagine acceptis vidissem tituli scripturam similem ei esse, quae est in tit. 362, Kosciuszkium rogavi, ut lapidibus ipsis collatis examinaret, utrura uuius essent tabulae partes, necne. Qui statim respoudit verum esse quod coniecissem; Dam a parte aversa utrnmque fragmentum ita coniiingi posse, ut spatium parvulum iuter ea restaret; partem aversam aetate recentiore politam esse videri, postquam lapis iara fractus esset. Hoc responso DISUS fragmentum 1. c. edidi ut supplementum tiluli 362. Sed nunc re denuo perpensa valde dubito, nuni revera fragmentum ad eundem lapidem pertineat, cuius pars sub n° 362 edita est. Prirnum enim obstat, quod huius pars aversa polita est, illius rudis; deiude quod in fragmeDto litterae multo diligentius sunt incisae, quam in titulo nc 362 iude a v. 12, et arctius positae, denique quod in fragmento intervalla singnlos versus dirimentia minora sunt. quam in illo titulo. Itaque cum cautius agere malim, fragmentuin hic separatim pono.

WTlCiNsS-TfM

AAA^m9RW\m t£ 10

ΓΓΛΙ030ΥΑ!οΧΜΜΙΑΙΑΗοχ

/ΛΕίΔΐ-ΙΤΘΒ^ΕΝΙβ^ΙΑΙΧαΝΒοίΣ] , \N T QbJKAMEWoYP°Y$or ' ^TOAloYAlMlo^AKYAYArXQKlt ΏΗΣΤΙΕΒ^ΙΣΤίΛΑΓΕ^ '

328

CHEKSCNESUS

Λη 363, 364

V. 7 vitiose scriptum est AIMIAIANoL pro ΑΙΜΙΛΙΑΝοΣ. Superest in lapide pars indicis των σφραγισαμένων, quae ita legitur: l

Τ. Φλάουιο;

υιός Φλ]αουιου Εύρυδά[μου, , Α]πολλώνιο; Ζήθου, [ ,6 δείνα Χ]ρηστιωνο;, Τ. Φλά ουιο; , ο δεΐνα] Απολλώνιου, Διοσκου5 [ρίδα; , ν\πολλ]ώνιο; Άρίστωνο;, Άττίνα; [Άρίστωνος? , Τ.] Φλάουιο; Παρθενοκλή; [υιο; Φλαουίου Παρθενοκλέου;? στίχο]; γ ' Γάιο; Ιούλιο; Αΐ(χ:(λ)ιανο; [. .» , ό δπνα] 'Ιουλίου άρχων, Μάρκο; Ούλπο; [ 'Γίραχ]λείδη; Θεαγενίωνο; άρχων, Βοίσ10 [κο; Λημοκράτου;? ,] Νάνων Καλλιστράτου, Τουφο; Ν [ , ό δεΐνα] \τ;πα, 'Ιουλιανέ; Άκύλου άρχων, Φιλ[οκαι ό γραρ-α]ατευ; τη; βουλή; Τ. Φλ. !Αγετ:ολ[ι;]. Ε viris hic eimmeratis 'Απολλώνιο; Ζήθου (ν. 2) oescio an filius fuerit Zethi illius Apollonii f., qui in titulo 359 v. 32 inter le: m custodes commemoratur. Cum vero Attinae nomen ChersoDesi satis rarum fuerit, conict-re licet civem in hoc fragmento Y. 5 nominatum illius Aristonis Attinae f. filium fuisse, cuius nomen legitur item n° 359. Τ.'Φλάουιο; Παρ θενοκλή; fortasse idem -st, quem n° 359 commemorari couieci et cuius uxor Laodice a populo honorata est (titulum nfva). Senatus scriba Τ. Φλάουιο; Άγεπολ»; procul dubio ad eam geutem pertioebat, de qi. -imus ad n° 359, et fortasse nou diversus est ab eo. qui in illo titulo cominemoratur v. H-. -laec omnia suadent, ut titulum ad medium fere secundum p. Cbr. saeculum referamus. Οι σφραγισάαενοι in iudice oon eodem ordiue videntur esse dispositi, quo in tit. 359. Illic enim tertio στίχω collocati sunt archontes quattuor, legum custodes tres, prodicus, senatus scriba; hic vero eodem στίχω inter tres arcbontes (quo loco quartus archon commcmoratus sit, DOII liquet, Dam vox άρχων versibus 8, 9, 10 suppleri potest) complures viri commemorantur magistratuum nominibus non additis, legum vero custodes et prodicus non videntur commemorari. AniDiadvertendum est in tit. 364 τών σρραγισαμένων ordinem item alium fuisse, afque in tit. 359. 364. Fra.gincnta tria tabulae marmoreac crassae circa 0,08 m.; α altum 0,54 m., 1. 0,37, infra mutilatum, a sinistra marginera servat quadro circwndatum. Tituli litterae satis diligeOter esaratae, altitudine variante inter 0,015 et 0,02 m. (v. 1 litterae reliquis aliquauto maiores sunt), beoe efiani nuoc leguntur. Fr. c ab omnibus partibus mutilum praeter imam, ubi quadri pars superest, a. 0,19 ΙΌ., 1. 0,20. Haec duo fragmenta vere a. 1893 inventa sunt. in eodem templo, ubi n° 362. Ectypo chartaceo usus edidi Mam. Λ?. 17 p. 7, n° 2, et SBA. a. 1895 p. 512 n° 2. Fr. b ita descriptum est a Boeckhio: «Lapis

Λ·: 304

DJ-CHETA.

321)

longus pollices Anglicos 521/,1), latns pollices 14, eius speciei quam calccm primitivam2) vocaDt (alabastrmn dicit, qui repperit), in antiqno detectus est pavimento iatcr rudera urbis Sarai, olim sedis celeberrimae ChaDorum Ordae aureae seu DschiDgisidarum Kaptschacensium, haud procul ab urbc Zarizyn ad flumen Actubani, brachium fluvii Wolgae, qui olim Rha vocatus. Margioes superior et inferior ac dexter potissimum r*j accisi ferro sunt in adverso lapidis plauo, quod solo incumbebat; aversum planum sive dorsum, quod scriptura vacuum, integrius superest, quamquam id pedibus tritum, quod plauum hoc in pavimeuti fuit superficie. Litterae fere eaedem suut quae in titulis Olbiae, vulgaribus typis sirniilimae. Repperit* Henr. Aug. Zwick, Sareptanus, qui eius merainit in Itinerario: Reise VOD Sarepta in verscliiedene Kalmucken-Horden des Astrachaoischen Gouveruements im Jahre 1823 etc. (Lips. 1827. 8) p. 88, sed lapidem incendio Sareptae, quo deportatus erat, interisse docet; editum eum dicit. in Hammeri libro «Fundgruben des Orieots», ubi tamen, quantum scimns. non extat. Duplcx apographum, quorum alterum ex ipso lapide, qui pigmeoto atro illitus erat, expressum est, a Zwickio habet Frid. Graefius4), qui edidit et illustravit Act. Acad. Petrop. Seriei VI. T. I. (ScieDt. polit. hist. philol.) ρ. δδ sqq. Textum dedi, qualeni repraesentat Graefius p. 58, sed vs. 11. 18 ductibus iis illatis, quos ipsius descriptio iuesse docet5). Decretum hoc, a Ihrlca cirilatv marifima scriptum, uon verisimile est casu in torram adeo remotam translatum esse, sed videtur a Tataris e vicinia petitum... Ad flumen Rha vero quum Graeci nulla babuerint emporia neque ex illo fluvio ID maria a Graecis uavigata perveniri potuerit, haud dubium videtur, quin ex Tanaidis vicinia petitus Japis sit, positus olim in patrio eius viri oppido, quem illa Dorica civitas honoravit . . . Iam vero Zarizyn Wolgae appositum est in eo tractu, ubi id flumen ad Tanain accedit paucorum liiiliariorum intervallo; quod ipsum intervallum, de qua re me certiorem fecit Alexander Humboldtus, tani expedita superabile via est, ut lapis facile traasvehi potnerit. Ipsi vero Tanaidis flexioui, quae Wolgae proxima, oppidum Ptolemaeus apponit Exopolin, manifesto Graecum. Quare nihil probabilias quam Exopoli positum lapidem fuisse»6). Boeckh, C. I. 1) Lapidis longitudincm sive potiiis altitudincm a Graefio non recte iudicatam esse sponte patet: nam 621/2 pollices Anglici faciant fcre 1,333 m. Gall.: sed 24 versus litteris fere 0,02 m. altis iuscripti efficiunt 0,48 m. et 28 interralla 0,01 m. fere lata — 0,23 in.; ergo lapidis pars inscripta continet non auiplius 0,71 m., reliqua vero pare 0,62 alta (1,33—0,71) scriptura vacare dcbebat; sed Graefius «iacturam in supcriore et iuferiore margine factam» disertis verbis notaT**.. Indc liquet lapidis altitudinem a Gracfio indicata multo fuisse miuorcm. 2)ffCalccznprixnitivaixi» nihil aliud fuisse quam marmor inde patet, quod Graefius lapidem diserte marmor vocat. («Caeterum ut marmoris ipsius adspectu facile carere possimus, id diligenti curae G). Zwick dcbetur» etc). 3) Margo lapidis sioister et Graefio et Boeckhio integer mansiese Tidebatur, dexter vero a Tataris abscisus

CBse co consilio, nt Japis pavimenti loco angustiori aptus fieret; sed cum oeuter lapidem ipse vidorit, nihil mirum eos lapidis statnm non recte descripsisse. 4) Zwickius tituli apographa non Gracfio ipsi misit, sed Fraebnio acad. Petrop. socio, qui ea coDtinuo cum Graefio conlega comoiunicavit 5) Scilicet Ν Ε litlerae vv. 11 et ]S ligatae sunt et Γ littera v. 18 foliolis circumdata, pro quibus Graefius in textu asteriscos posuit (v. Graefii commentatiODis seorsum expressae p. 7). 6) Graefius de loco, iinde lapis provenisset, nihil certi protulit. V. 1 dubitanter coniecit scriptum csse [Έγρα]ψαν Ποτι[δαίαται], sed ρ. 6 ipse dixit haec: «Quo nomine maxime doleas ad incertissima pertinere id quod natale decreti nostri solum coDcernit: nam Potidaeatis illud revera tribuendum esse tantum abest ut mihi ipse pcrsua42

330

CHERBONESUS.

Jfe

3G4

Gr. II, ii° 2134 6. — Cum frogmento.a iam edito Corpus inscr. Gr. perlustrans casu in hunc titulum denuo iDcidissem, vidi vmsdein esse lapidis partem dextram, cuius sinistram modo edideram; quod commentatioiie singulari probavi, inserta ΜΜΗΠ. m. Xovembri a. 1895, cl. phil. p. 38 sqq. et repetita in ΠΟΝΤΙΚΟΙΣ, pp. 218—225. — Coniuncta fragmenta edidi IosPE1. v. IV n° 72, ubi fragmenti b textum repetii ex editione Graefiana, sed pro litteris vulgaribus eas formas posui, quae sunt in fr. α, boc vero ex ectypo cbartaceo accuratius exscripsi. Nunc fragmenta α et c iterum cum ectypo contuli. (Tcxtum vide p. 331).

Graefius de subsidiis quae ad titulum exscribendum praesto sibi fuerint haec dicit: «Caeterum ,ut iDarraoris ipsius adspectu facile carere possimus, id diligenti curae CL Zwick debetur, qui cum priraum contractiore forma, ductibus accuratissime depictis, lapidem delineatum dedisset, mox rogatus a nobis έχτυπον ab ipso lapide inducto nigro colore expressum addere Don gravatus est, etsi res, ut ipse ait, suam babebat difficultatem, cum exesa saxi superficies colorem partim difficilius reciperet, partim nimis celeriter absorberet». Cum vero Zwickiam ipsura Graeci serniODis fuisse peritum minime sit probabile, nihil mirum quod nonnullis locis, et maxime quidem in lapidis margiuibus, litterae aliquot minus recte sunt exscriptae, ut v. 1 Υ pro T, v. 3 Θι pro Oz., v. 13 extr. Γ pro l· , v. 1S extr. Ν litterae particula pro T, v. 20 extr. ENETb pro ENEIP (v. infra), Y. 21 in. Λ pro Λ, v. 22 fortasse Ο pro A, v. 23 in. τ pro *\ Quibus correctis fragmeDtorum α et h textum ita restituendum puto1): l Πρόεδροι Χ[ερσ]ονα[σειταν τώ]ν ποτί τάι Ταυρικαι [ε]*[~αν]· Έττειοή Γ. Κά.ο; Εϋτυχ[ι]αν[ός ναυχλ]αρος Σ[ι]νωττεϋς άνήρ μαρτυρόιχενος μ[έν ύ]ιά τρότ:[ων] dere possim, ut sot.is sentiam, quibus baec opinio difficultatibus prae ceteris prematuri>. Porro p. 13 dixit baec: «Finita explicntione inscriptionis, quoad illa aetatein tulit, expectabitur fortasse nt oslendam, qua tandem via marmor hoc, 6) minuB Potidaeae, at in alia tamen Graeca nrbe positum, ad ripas Wolgae inter media Tataricae urbis Sarai rudera delatum esse videri possit. Novi στηλας αντίγραφου;, άτελειαν Leuconis apud Atbenienses et eorum apud illuni concerDentes. in ejus et horum urbe patria et io medio quodam loco erectas, DemoFtb. adv. Lept. § 29, sed agmeD c^njecluranim opus esset ei, qui boc cxemplo in bac causa abuti vellet. FortasBe lapis, cum diu eversus inter alios lapides in litore patrio jacuisse^seriore quodam tempore cmeraiidae peregrini oautae navi cum alia mole iDseryiens, ia viciniam ejus regionis coeco ca9u abspor^ tatue eet, in qua, aliam .rursuB sortcm expertus, caemento terrae affixns, hucusque latuit». Boeckbius coniecturam

de T. 1 restituendo hisce verbis casligavit: «ultimae litterae I alii apices adbaerere videutur Grae6o notante: qui ipse vidit qnibus difficultntibus ipsius supplementum εγρα]ψαν Πί>τ[ειδαιαται prematur, quippe quum titulus Romanae aetatis sit et Potidacae nf»men tum pridem antiquatum fuerit, imposito urbi buic Cassandreae nomine. Quare quid vs. 1. scriptum fuerit omnino nescio, nec libet varias, quae proferri queant, coniecturas propoDere». Cum vero ne oa quidem, qnae Boeckbius ipse dc lapidis origine Exopolitana protulit, satis mibi viderentur probabilia, re accuratius perpensa titulum bunc in syllogen inscriptionum orae septentrioualis Pouti Euxini non rccepi. Kunc demum fortuna propitia veram eins origiaem cognovimus. 1) Ad vv. 21—28 cf. qnae adnotavit Loeper ΉΑΚ. f. 45, p. 56, nO 1.

331

DECBETA. η

Ι Ι ! ! | ί | Ι Ι |

Ι Ι j ί

| ! |

b

ΠΡΟΕΔΡΟΙλί,^ΟΝΑ tANTTOTI ΤΑΙΤΑΥΡΙΚΑΙ 11 ΕπΕΙΔΗ<2ΓΓ£ΓΚΑΙΟΣΕ¥Τ¥Χ ΑΝΘι \ΑΡΟΣΣ ΝΛπΕ¥ΣΑΙ\ΓΗΡΜΑΡΤ¥Ρ0ΜΕΝΟΣι*, .ΑΤΡΟΠ Κ Α Λ Ο Κ Α Γ Α Θ Ι Α Ν Π Α Ρ Α Τ Ο Ι Σ ΓΟΙΣΤΤΟΛΕΙι/ Σ Δ Ι Α Τ Ε Σ Ε Μ Ν Ο Ν Α Θ Ο Σ Κ Α Ι Δ Ι Α Τ Η Ν ? ΣΠΑΝΤΑΣΕΞΑ , F 2ΣΔ πΕΡΙΤΑΝπΟΛΙΝΑΜΛΝφίΛΟΣΤΟΡΠΑΝΗΛΗΚ^ οΑ ΜΕΣΚΑΛΩΣΕΤΤΙΔΑΜΙ-ΙΣΑΣ ΧΑΙΑΛΛΟΤΕΠΛΕΙΣ Ε Ν Α Γ Χ Ο Σ Δ Ε Ε ϊ Λ Ι Ρ Ε Τ Λ φ ΐ ^ ΙΓΓΕΙΜΙΑΤΑΠΡΟΣΤΟΝΔ Μ Ο Ν Κ Ε Χ Ρ Α Μ Ε Ν Ο Σ Α Ι Ι Ο Ν Γ Λ Σ Α Τ Ο Κ ΑΙ ΑΥΤΟΣΤίΙΝ Π Α Ρ Α Μ Ε Σ Γ Ε Ι Ν Ο Μ Ε Ν Ω Ν Ε ΩΝΜΕΤΑΣΧΕΙΝΚΑΙΓΕΙΈ ΥΤΟΣφίΛΟΤΕΙΜΟΣΚΑ ΘΑΙΤΗΣΤΤΟΛΙΟΣΑΜΛΝΚΛ π Α Ι Ν Ε Σ Α Ν Τ Λ Ν Τ Ω Ν Π Ρ Ο ¥ ΝΤΩΝΤΗΝΤΑΝΔΡΟΣΓ T A N K A T A E N A E K A Z T O N T f TTOAEITANKAITANTTC ΕΥΝΟΟΝφίΛΟΣΤΟΡΠ/ ΤΑΝΓΤΟΛΙΝΣΓΤΟΥΔΑΝΤΕΚ Α Ν Θ Λ Ν Τ Ο Ν Α Ν Δ Ρ Α φ ί Λ Ο φ ΝΩΣφίΛΟΤΕΙΜΗΣΑΜ ΝΟΝΔΕΔΟΧΘΑΙΤΑΒΟ¥ΛΑΚ ΙΤβΔΑΜΩΕΠΑΙΝΕΣΑ Ε π ί Τ Ο Υ Τ Ο Ι Σ Π Ρ Ο Τ Ε Ρ Ο Ν Τ ί Μ ΑΝΔΡΑ<2>' Γ£> Κ ΑΙΟΙΈΥΙ^ ΔΟΜΕΝΔΕΑΥΤΛΠΡΟ ΝΟΝΝΑ¥ΚΛΑΡΟΝΣΙΝΡ~ c ΚΑΙΕΚΠΛΟΥΝΕΝΕΤΕ ΑΣΤΤΟΛΕΙΤΕΙΑΝΕΣΠ ΑΕΙΛΥΤΛΤΕΚΛΙΕΚΙ ΚΑ ! Γ Τ Ο Λ Ε Μ ί 2 Α τ Ί ΕΤΟΧΟΝΤΕΠΑΝΤΩΝί* ΝΟΙΓ* ΤΕΙΤΑΙΣΚΑΓΓΟΓΕΝΟΥΣ τίΜΜΑΓΡΑφΛΜΕΝΛΕΥ ΓΓΟΛΝ ινΡΑ ι ΟΥΣΑΡ^ )¥ΣΝΟΜΩΝφ¥/Ι ΝΕΙΟΣΝΕΟΚΕ ΤΓΥΘΟΔΟΤΟ ΚΟΛΛΝΠΛΥ ΣΚΟΣΔΗΜ/

5 καλοχάγαθίαν -αρά τοΐς [έ]οϊς τ;ολεί[ται]ς διά τε [το] σεμνόν άθος και δια την [εί]ς πάντας, έξαι[ρ]έ[τ]ως δ[ε] —ερί τάν πόλιν άμών <ριλοσ|τοργίαν ή(δ)η κ[αί παρ'] άμές καλώς έπιδαμήσας [κ]αϊ άλλοτε πλεισ[τάκις], έναγχος δέ έξ(α)ιρέτα> <ρι[λ;ο]τειμία τα προς τον δ[α]10 μον κεχραμένος άξιον [ά]γάσατο και αύτος των 42*

3;:iJ

CHEESONESUS.

JVM 364

παρ' άμές γεινομένων ε[ργ]ων(?) μετασχεΐν και γενέ[σ]ftat της πόλιος άμών χ [αϊ α]ϋτος φιλότειμος, κα[ί έ]παινεσάντων των πρου[/ό]ντων την τάνορός [άρε]τάν κατά ενα εκαστον τώ[ν] πολειταν και τάν π[οτί] ΙΓ> τάν πόλιν σπουδάν τε κ[αί] εϋνοον φιλοστοργία[ν], άνθ'ών τον άνδρα φιλοφ[ρό]νως φιλοτειμησάμ[ε]'νον οεοό/θαι τα βούλα κ[α]ί τω δάμω έπαινέσα[ι μεν] έπί τούτοις πρέτερον τ[ο]ν άνδρα Γ. Κάιον Ευ[τυ/ια]νον ναύκλαρον Σινω[πέα], δόμεν δε αύτω προ[ξενί]20 ας πολειτείαν, εσπ[λουν τε] και έκπλουν εν εΓίράνα] και πολεμώ άσ[υλει άσπονδ]εί (α)υτω τε κ(α)ί έκ[γό]νο'.ς κ [αϊ χράμασιν αΰτοϋ], μέτο/β(ά)ν τε πάντων ώ[νπερ μέτεστι και τοις Χερσονασ]είταις καπό γένους [πολείταις* το δέ ψάοισμα ^ου\ιο άναγραοαμεν λευ25 κολίθου στάλα κτλ.]. Quod ad fragineDtum c- attinet, quamvis nou sit dubium, quin ad cundem pertineat lapidem, tameo cum α aut h coninugi non potest. Superest illud ex infima lapidis parte et magistraluum qui decrelum consignarunt (των σ^ραγισαμένων) indicis laciuias coutinet, quas liunc in modum supplendas statuebam Τ1ΑΚ. fasc. 23 p. 60: ό δείνα] Πολυ[κ]ρά[τ]ους άρ[^ων? ό δείνα . . . ]ους νόμων φύ[λα; Ηράκλειος Νεοκε[ ω]ς Πυθοδότο[υ ] Κόλων Ι1λυ[. . . και ό γραμματεύς της βουλής Βοΐ]σκος Δημ[οκράτους?]. De supplemeotis a roe propositis in fr. a-t-h haec videntur adnotauda. V. 1 iii fr. Ι ψ littera sine dubio prave lecta est a Zwickio; sed Α litteram quae proxime siibsequitur potius lapicidae iricuria pro β positam esse puto. quae iude explicatur, quod TAN litterae proxime antecedunt. Idem scribendi genus in aliis quoque decretis habemus (v. Dn° 362, 366).— De viri nomine et Graefius et Boeckhius dubitabant: ille enim dixit (p. 7) nomen Καιον (Κάτον?) Graecum Romanumve praestare intactum relinquere, hic «nomen viri laudati, inquit, esse Romamim certe ex parte, docet vs. 18. Γ foliolis interpositum: conieceris Γ(άϊον) Κάτον cum Graefio, vel Κάρον quod niiki probabilius; Καΐον non est probabile». Sed in fr. α ν. 3 omnes nomiDis litterae tam beue leguntur, ut dubium non sit, quin media littera revera sit I; itaque Κάιος legefidiim est, non Κάτος aut Καρος.—V. 5 med. coniecerit quispiam dativuiD τοις quadratarii errore bis esse repetitum; sed nobis probabilius videtur τοις [έ]οΐς esse

Jft'"3G4, 3G5

333

DECRETA.

scriptum, quamvis έός pronomen in aliis titulis Cbersouesitanis uondum obvenerit.—V. 10 med. quod posui [ά]γάσατο pro [ά]γήσατο, dubitationi esse obnoxium co.ncedo; sed etiam alia exempla baberaus α litterae eis locis positae, ubi requiritur η, ut in hoc ipso decreto (v. G) άθος et in aliis έποάσαντο, ποάσασθαι, ευμεναθείσας, καθακον, sim. (ν. iudices).— V. 11 med. έ[ργ]ων item videtur dubium; sed melius supplementum iuvenire non coDtigit; έθών verbo γεινομένων uon convenit.— V. 20 in. ΑΣ optime legitur (ubi expectandum erat AN), similiter atque n° 357, in cuius commeDtario (p. 317) citavi ea, quae ad hoc ipsum decretnm in priore editioue adnotaveram.— V. 20 extr. litterae ENETb, quae in Graefii apographo sunt positae, vel maxiiue suadent nt Boeckhiamim supplemeutum adoptemus, quod est έν ετε[σιν είράνας] και πολεμώ; nos tameu εν ε[φάνα] και ττολέμω legere maluimus tribus maxime argumeDtis nisi: primiim eDim omnia ChersouesitaruDi decreta de proxenia facta, qnae adhuc novimus, haDC fonmilam praebent, deinde si Boeckhii supplemento uteremur, versus 20 vicinis multo fieret longior, denique cura genetivi sing. 2 declin. in -ω exeuntis in titulis Chersonesitanis Dullum adhuc exemplum sit iuventum, ΠΟΛΕΜΩ formam v. 21 positam dativum esse putemus uecesse est. — V. 23 pro [άσ]τείταις voce a Graefio et Boeckhio proposita [\ερσονασ]ειταις substituere malui, quoniam vox illa iu decretis CbersoBesitanis nusquam obvenit. — In fr. c v. 3 inter litteras Κ et Ε litteram Λ a quadratario omissam esse puto et Domen fuisse Νεοκ(λ)έ[ους]; similiter v. 5 quadratarius ΠΛΥ pro ΠΑΥ videtur scripsisse (Παυ[σανίου?). Titulum bunc deereto in Heracleotarum bonorem facto (u° 362) aetate subparem censeo cum propter quadratarii errorem utrique decreto commuiiein, qui est Χερσονασειταν ταν (pro των), tum propter sermonis similitudiuem (cf. voces quae sunt σπουδά, καλοκαγαθία, φιλο στοργία, χε/ραμένος, quae in utroque decreto obveniunt) et dialecti. Π ο ρ β Β Ο Α ΐ » . ΠροβΛρω Xei»coHHCueBT>, HTO BT> TaBpiiK-fe, npeAJO>KHJin. IToejiiKy Γ. Kafi ΕρτιιχίαΗχ, cy*oΧ03ΛΗΗΤ> CHHOnCKlH, MJ>K1» BOCXBaJIflCMblii

(COCCDie. CBU,a,'BTeJIbCTByeMIJii) 3ft ^0(>pODOp>lAOHBOCTL· CeoeiO

ΠΟΒΘΑεΉΙΛ V

οοΓρα/Κ^ΗΊ». a TaK^e 3a ποΗτβΒΗωϋ HpaB-b u aa zioGoBb κο BCBWL, DpeimymccTBeHHO >κβ κτ» Hanjeny ropoAy, tcomopyx) om euxa3dAi y>ne u «WH»6, DpeKpacHu πρθ/KHBaa y Hacb, Η B-L Apyrnxi, cjynaarL eiu;a3ueaAi oneBb nacTO, a ΗβΑ^ΒΗΟ, προΗΒΐΐΒΊ> H3paAsoe JioGoHecTie κι. naiueMy HapoAy, CHexb ΑΟΟΤΟΓΙΗΜΜΊ» Η caMT> npnHiiTL ynacTie BTI npoCBOHXT,

HCXOAHmWXT» y HaCL· A^O-X-b Η CaMOMy CAijaTbCfl

ΛΙΟΟΌΗβΟΤΝΒΒΙΜΤϊ

ΚΙ» HatueMy ΓΟρΟΑν, Η BJlftCTH nOXBaJlHJH AOCipO-

xjkTe-ib MyH nawAOMy 0TA"B\ibB0My Auuy H3i> rpawAaHT> Η CTapaHie n (ijarocKJOBHyio iiotfoBb κτ> ropoAy 3a το, «ιτο ceu Mywb BbiKa3biBajl· jiK)(!>e3Hoe jrooonecTie, — A& nocTaHOBiirb coBtrb Η HapoAi> BOCXBaJMTb 3a cie ope/KAe ocew Mywa Γ. Kaa EBTiixiaHa, cyA0X03HHHa CHBoncKaro, A&Tb ewy rpawAaHCTBO προκοβΗΐΗ, ηραβο B-b^SAa u Bbrfc3Aa BI> fjiiuptj Η BoiiHt Ce3T> pa3rpa6jeaiH n Aoroeopa canoMy n DOTOMKain» u njiymecTBy ero, ynacTie BO Bcein>, [ΒΊ> ΗΘΜΊ> npedocmaeAeuo yHacTie XepcoBUcJaaM-L Η npupOAHbJiiTb [rpa/KAaHnMT>, nocTaHOB.ieHie * e cie] HanucaTb Ha 6'BJio[KaMeHBori ΠΛΜΤΒ] Η Τ. Α·

365· Fragmenta duo tabulae iuarmoris cinerei crassae0,07 m., litteris grandioribus inscripta: α altum 0,44 m. totidemque latum margioem habet a dextra; supra margo laesus, sed ita ut ioter eum et primum tituli versum spatium vacuum supersit. Ed. L. Jurgiewicz 3H00. v. XII p. 46 ad imaginem photograpbicam litteris vulgaribus. h undique mutilum

334

CHEBSONEBUS.

Λ· 365

altum est 0,25 m., ). 0,1 55. Ed. idern vjr doctus ibid. v. XI p. (i n° II. Idem dixit fragm. ο mense Maio a. 1S80, fr. h anuo 1877/8 inventum esse. Exseripsi utrumque a. 1883 Cbersonesi in monasterio (fr. ο etiam imaginem habui pbotographicam) et couiuncta (eiusdem enim esse lapidis primo aspectu apparuit) edidi IosPE 1 . v. 1 n° 187. Supplementa ampliora ad exemplum decreti, quod hic sub n° 359 editur, proposui IIAK. f. 23, p. 49 — δΟ. Nunc fr. α iterum cum ectypo coDtuli.

10

ll'l

20

iCHAI ΝΚΑΙΤΛ ιΑΚοΥΗΑΥΚ - Ι ΑΗΣΣΠΛΟΥ ΣΠοΗΔΣΙΑΥ ΙΤΛΗ ΤΩΝ ^ΙΓΜΑΤογ ΣΤ7Ι2ΑΜ

ΙΚΑ.ΣΙΙιΛϋ ο ν Η Α . Κ Λ Α IHH ΓΑΝΤΤΟΑΙΝΑΙΙ!! _Γο|ΤΔΙΑΦΣΡογ Ι Β ΑΗΥπογρΓΗΤΣΗΧΡο ΚΑΙΤΕΙΜΛΤΟΝΑΙΜΕΙΗΧΕΑ Α ΙοΝ Τ ΐ λ ο , Α Ν ο Ν Μ Σ Τ Α Τ Τ Α ϋ ΓοΣ Λ^ΑΜΕΣΔΙΕΚοΜΙΤΣΝπΡο2 ΑτΑ'ΥΠΕΡΤΑΤ ΕΣΑΥΤΟΗΔΣ,Τ = λαΦ.ΝΙΙΣΜΜΣΝΔΙΑΤΣΤΑΗΣΣ mwm Ο&ΤςΙΜΑΝΑΙΑΤςΤΑΗΑΥ ΙΙΑΙ^Ρδ^ΙΙΣΥΝοΐΑΗΤΑίπΡΣπο §*;£Κ·ΑΙΑΑΕΑΟΧΘΑΙΤΑΙΒΟΥ § Ρ β Ν Σ Τ Τ Ι Τ ο γ Τ ο | £ ΑίοψΑΝ^ MrwNFAYTflmPoHEH'

|Q|PAV

Τ

Var. lect. Jurgiewiczii vaiias lecliones fr. ο non adnoto, quoniam non e lapide titulum exscripsit, sed ex imagine phot., quae mihi quoque praesto fuit. Fr. h v. 12 vestigia omisit Jurg., v. 13 dedit ONA, v. 14 priroum ductum om., v. 15 dedit TAKOVNAY, v. 16 in. ΠΑΝ, ν. 19 in. ΦΙ, vv. 21 et 22 prorsus omisit. Fragmentum α quamquam totum fere bene legitur, ad restituendum tamen est difficile, · quoniam incisum est roanu imperita multisque erroribus foedatum; inter litteras persaepe circuli parvuli iocisi sunt, qui pro Ο littera, quae et ipsa reliquis minor est, facile accipi possunt; quos tamen in exemplo edito ubique omisi, ubi non fuit dubium, quin ad textum DOII pertineveut (addidit JurgiewiczV

Jk 365,

360

DECMETA.

335

l [Πρόεδροι Χερσονασειτάν των ποτι τάι Ταυρ]ικά[ι] ει[7ταν επειδή Διόφαντος Ήράκ]ου να[ύ]κλα[ρος εϋνους ών διατελεί τ:ερι τ]αν πόλιν ά[μών τ]οϊς διαφέρουσ[ι δ ]αν ϋπουργησεν γρο[νον πολϋν? ] και τειματόν ά[μ]εΐν [. . Γ]άιον Σιλο[υ]ανον μετ' άπα[ύ]σ[του ]ος ώς άριες διεκό[μ]ισεν προς _ αται υπέρ τας εις αυτόν δε . τα 10 εμμεν δια τε τάν ες ; τειμάν, δια τε τάν αύ[του ] εϋνοιαν τάι ττρε—ο[ύ] δι'ά δεδοχθαι τάι βουσαι. . ]οναι[ [λα] και τώ[ι δάμωι έπαινέσαι μέ]ν επί τούτοις Διέφανΐδ [τον Ήρ]άκου ναυκ[λαρον, δό]μεν [δ]έ αΰτώι προ;ενί[ας πολιτε]ίαν, £σπλου[ν τε και εκπλουν εν είράναι και εν πολέμωι άσυλει και ά]σπονδει αυ[τώι καΐ έκγόνο'.ς και y ράμασιν αυτού, μετο/άν τε πάν]των των [εν τάι πόλει, ών και τοΤ; άστοϊς μέτεστιν το δε ψά]φι(σ)μα τοϋ[το άναγρα^άμεν λευκολίθου στάλαι και θέ20 μεν έν τώι] έπισαμ[οτάτωι τάς άκροπόλιος τόπωι. Ταΰτ" έδοςε βουλαι δάμ]ωι, βασ[ιλευούσας Παρθένου κτλ. Quod Jurgiewiczius coniecit hunc titulum esse decretum a Chersonesitis in honorem Diopbanti Asclapiodori f. factum, quod commemoratur in tit. 352 (A v. 14), me non habet adsentientem. Primum eDim propter litteraturam titulus ad II a. Chr. saeculum referri nullo potest pacto: est aetatis Romanae satis recentis; deinde e v. 14 — 1 5 apparet Diopbantum, in cuius honorem hoc decretum factum est, neque Asclapiodori filium fuisse neque Sinopensem; denique fr. α ν. 7, nisi omnia me falliiDt, Koraanus quidam homo meinoratur, qui Mithridatis VI temporibus in Chersonesitarum decreto vix potuit uomiDari.

366. Pars superior magnae tabulae raarmoreae aetomate humili ornatae, a. max. 0,18 m., 1. max. 0,44, cr. 0,055. Sub aetomate diligenter incisus est titulus, cuius litteratura n° 362 perquam est similis. Litterae v. 1 altae sunt 0,03 m., reliqμorura 0,015. Ad imaginem photographicam edidi ΙΪΑΚ. f. 14, p. 104, D° 12, et hic repeto. Lapis Cbersonesi e pariete aedificii a. ] 904 detecti extractus exstat ibidem in museo.

330

CliERSONESUlS.

ΛΪ! θ(>(>

308

Α Γ Α Θ Α ! Τ ΕΔΡο|ΧΕΡΤοΝΛΐΕΙΤΛΝΤΛΝποΤΙ"Γ ΎΡΟ2ΗΡΑΚΟΥΝΛΥΚΛΛΡΟ2ΛΝΗ

ΡΓΞΝΝΑΙο2ΚΑ^Κ»;ΓπΗ·"

5

osAMftrs —ο

ι

Α γ α θ α t τ [ύ /^ α ι]. [Π:ό]εοροι Χερσονασειταν τ(ώ)ν ποτι τ[αι Tauptxat είπαν έπειοή ϊάτ]υρος Ήράκου ναύκλαρος άνή[ρ αγαθός . . . / . . .]ε γενναίο: κα[ έ]πη[γγει9.ατο? τα; .0 πόλε]ος άμ.ών.... Nescio aii vir. qui boc decreto lionoratur, frater fuerit Diophanti illius Heraci f., iu cuius honorem decretum n° 365 est factum.

367. Fraginentuni tabulae marmoris albi undique nmtilura praeter partein summam, ubi epistylii pars superest, a. 0.12 m., 1. 0,115, cr. 0,075. Ed. L. Jurgiewicz 3H00. v. XI p. 314 ii° 2 ad apograpbum IvaDOvii. Exscripsi Cliersonesi iu moDasterio et edidi IosPE1. v. I n6 188. Hic idem exemplum repeto. ΙΙΌΕΔΡΟΙΧΓϋ

■ΔΗΓΑΙΟΟΟ! Λ ΝΗΡΚΑΙΙ ΜΠΑΡΑ

[Πρ]όεοροι Χ[ερσονασειταν των ποτί ται Ταυρικαι είπαν

έπει]δή Γάιος 0[ έστεν ά]νήρ και [πρόθυμος?

αγαθές

]ν πάρα. . . .

Var. lect. V. 1 ultimum ductum omisit Jurg., v. 2 dedit ΛΗΓΑΙΟ.ΟΗ, v. 4 oihil nisi ΠΑΝ. Supersunt haec c decreto houorario aetatis Romanae.

368. Aogulus dexter superior tabuJac marmoreae cr. 0,06 m., a. Diax. 0,32, 1. max. 0,25. Superest aetoraatis pars, acroterio et aoaglypho ornati. Sub aetomate et in marginc dextro supersunt quadri partes, quo pars lapidis antica olim erat circumdata. Intra quadrum decretum aetatis Romanae diligeuter fcxaratum est litteris 0,011—0,013 m. altis, quae optime etiam ounc leguntur. Versus primus, qui certo suppletur, iDdicat tertias tantum versuum partes a dextra superesse. In fiue verstmm 4, 6, 8, 9 signa exarata sunt ad implenda, ut videntur, spatia vacua. Ad imagiDem photographicam et ectypum chartaceum edidi IIAK. f. 14, p. 103, n° 11. Hic idem exemplum repeto iterum cum ectypo collatum.

Λπ 368, 369

337

DEORETA.

Lapis a. 1903 Chersonesi inveutus in ea rnderum parte, quae est prope museum, exstat ibidem in museo. ι ΤΑΥΡΙΚΑΙ ΕΙΠΑΝ ΣΑΝΗΡΑΓΑΘΟΣΚΑΛΙ ΣΑΘΕΙΚΑΙΤΑΝΕΚΠΑΙ Ί Α ΝΤΩΝΔΕΔΟΚΙΜΑΣί 6 'ΔΑΜΙΑΝΟΙΑφΥΣΕΙΚΑΙ 3ΑΣΑΜΕΝΟΣΠΑΝΤΑΗ ΣΚΑΙΤΕΤΙΜΑΚΕΝφίΛο ΕΝΟΣΩΣΑΣΤΟΣΤΑΣΕΗ χΣΑΝθΛΝΤΟΝΑΝΔΡΑΗ ίο ϋΣΚΑΘΑΚΟΝΕΜΈΝ·ΔΙΑ ΕΠΑΙΝΕΣΑΙΜΕΝ ΕΓΡ Λ r

Ι /

V. 10 in verbo EMMEN litterae MME ligatae sunt. 1 [Πρόεδροι Χερσονασιταν των ποτί ται] Ταυρικαι είπαν [επειδή ό δεΐνα του δεινός ]ς, άνήρ αγαθός, καλ ε σ τ ώ και σεμνοτάτω κε/ραμένο]ς άθει και τάν εκ παί[δων καλοκάγαθίαν δειράς υπό] πάντων δεδοκίμασ5 [ται και νυν τάν ποθ' άμές έπ]ιδαμίαν οία φύσει και [παιδεύσει ευγενέστατος - άριστα π]οασάμενος πάντα [τα συμφέροντα ]ς καΐ τετίμακεν φιλο[στόργως? έπιμελόμε]νος ώς αστός τας έ[ ]ς· άνθ' ων τον άνδρα 10 [ έπαινεΐσθαι άναλόγω]ς καθακον έμμεν δι'ά [δεδόχθαι ται βουλαι και τώι δάμωι] έπαινέσαι μεν έπί [τούτοις τον δείνα του δεΐνος , δε]δό[σθαι δε αύτώι

Cum decreti praescripta sine dubio eadem fuerint, quae legimus io titulis proxime praecedentibus, ad eandem aetatem est referendum, id est ad II p. Chr. saeculum; cui aetati litteratura quoque favet. Vir honoratus, cuius nomen et έθνικόν νν. 2 et 12 lapide fracto ablata sunt, de civibus bene meritus est, cum Chersonesi versaretur (v. 5: [έπ]ιδαμια).

369. Fragmentum tabulae marmoreae ab omnibus partibus mutilatum, a. ut nunc est 0,17 m., 1. 0,12, cr. 0,055, superficie antica igne adusta. Litterae minutae (a. 0,005— 43

338

CHERSONESUB.

Jfe

369

0,007 m.), lieglcgenter inter lineolas incisae, nODnullis locis difficiles sunt lectu. Edidit R. Loeper Ι1ΛΚ. f. 45, p. 51, ii° 5, addito apographo ad imagiDem photographicam deliueato, quod hii· repetitur. ' Lapis a. 1908 Chersonesi iuventus in eo capite viae priocipalis, quod est inter septentriones et orientCDi, ibidem exstat in museo. ι

τ]ών[ ειπα]ν έπειδ[ή

■ΛΝΕΠΕι

]αν δίχα τα; ~[όλεο; . . . . κ]ομιδας τοΟ μηνό[;

&K>

5 . . . α]ς πάντας £;ειν και [ . . έ]-ιπετών πλαθυΐ στρατ[ου . . . ]ν και Σαυρομάταν και σ [ υ . . . . έποίησ]εν χώραν πυρι'φλεκτο[ν . . . . . . τ:]αρεγένετο ται δωδεκ[άται ήμέραι K;

10 . . υπ]ερβαμεν εις τάν π ό λ [ ι ν . . . . . . . . τ]ας χώρας άπαντα[ς έ]φυλαζεν άμβαλ[ών π]οιήσας χεντ[ βα]σιλέος

15 15

τρ. .τιτ

Supplementii aliquot proposuit Loeperus, qui recte vidit decretum ad res in bello gestas pertinere; cum v. 7 commemoretur Sauromates et v. 14 rex, fortasse idem Sauromates, facillime cogitari posse de uno e regibus Bosporanis, quibus Sauromates erat Domen; Sauromata II regnante a. 192 bellum fuisse in regionibus Tanaidi vicinis et in Taurica e titulo IosPE. II1. n° 423 constare; inde conici posse hunc quoque titulum ad idem bellum pertinere, quainvis litteralura videatur saeculo II p. Chr. exeunte esse antiquior. Contra Rostovzevius pntat decretum in honorem ducis cuiusdam factum esse, qui urbem barbarorum regis iDCiirsione liberarit, et v. 7 non Sauromatae regis nomen esse legendnm, sed Σαυρο μάταν gentis. V. 1—2 Loeperus putat non posse suppleri [Πρόεδροι Χερσονασιταν] των [ποτι ται Ταυρικαι ειπα]ν, aut [Οι Χερσονασιταν] των [ποτί ται Ταυρικαι πρόεδροι ει-α]ν (ut legitur n° 354), quoniam his supplementis insertis tituli versus nimis fiant breves; v. 1 potius ζων legendum esse. quae litterae possint pertinere ad Domen [Σώ]ζων vel sim. V. 13 idem adnotavit post ποιήσας videri fuisse litteram X (vel Λ yel Δ), sed vocem conveDientem se •Don repperisse. .

Λ?. 3 7 0 — 3 7 2

339

DECRETA.

370. Fragmentum tabulae marmoreae a. 0,16 m., 1. 0,14, ab onmibus partibus praeter sinistram mutilatum. Titulus pessime detritus est. Ad ectypum cliartaceuin edidi Mam. Λ?. 9 p. 33, n° 18; lapide a. 1892 inspecto quae corrigenda essent jodicavi Mam. J£ 1 7 p. 78. Repetii IosPE1. v. IV, n° 78. Nunc iterum ectypum inspexi. Lapis a. 1890 ab Ainalovio inventus in domo quadam, in effossionibus a societate Odessitana institutis detecta, Bervatur Chersonesi in museo. Γ ΡΟΝ

10

Ο Ε. .. Κ. Ο Ι Μ Ε Σ Υ Ι Ι flALlYOYZAlTPOELT ΠΟΤΑ. .ΣΟΝΟΥΜΕΝ ΠΡΟΔΕ Ι Κ NYf€N07 Δ Ι βΚΩΝΑΓΤΟΤΑΣΒ ΣΕΙΚΑΙΛΟΓΛΙΣΓ>-Η ΜΟΥΣΡΑΔΙΩΣΥΓΚ ""■" "" · " Ο Θ Υ Ν

.π. • · · r ον

οι μ.εσυ[ σιλεύουσα προέστ[α

βα ]

τ:οτα[. . ]ς ονουαεν προοεικνυμενος διώχων από τας β σει και λόγωι σ[ωτ]η[ρίωι μους ραδίως Οπο οθυν

]

Videtur esse decreti honorarii fragmentum ad aetatem Romanam pertinentis.

371. Duo fragmenta coniimcta partis sinistrae tabulae marmoreae. a. max. 0,16 m., 1. max. 0,12, a parte postica aetate receutiore consiilto abscisa. Tabula a lateribus quadro erat ornata. Tituli diligenter iocisi reliquiae bene etiamnunc leguntur (litt. a. 0,015 m.). Edidi ΕΛΚ. f. 3, p. 23, D° 2, cum Α.Θ1 imagine ad ectypum chartaceum delineata (Vo v. m.), quam hic ITITM repeto. Lapis a. 1901 Chersonesi iuventus ibidem, ubi n° 342, EYNOI^ exstat ibidem in museo.

TYFAT; ETlc Τί

SupersuDt haec e decreto honorario aetatis Romanae. V. 2 fortasse legeDdum est άθ[ει], vv. 2—3 [πο]|τί τάν [πολιν], ν. 4 εύνοια, ν. 5 [iv]\ Τύρα τα [πόλει], ν. 6 fortasse commemoratur έπών[υμος άρχά], ν. 8 videtur fuisse καθα[κον]. Videtur decretum in honorem civis cuhisdam Tyrani esse factuin.

372. Fragroenta duo coniuncta tabulae marmoreae utrimque politae, a. max. 0,10 m.. 1. max. 0,085, cr. 0,025. Titulus diligenter exaratus bene etiamminc legitur (litt. a, 43*

340

% 372, 373

CHERSONESUB.

0,012 m.); post ultimum dextri fragmenti versum nihil amplius videtur fuisse scriptum. Edidi HAK. f. 27, p. 27, n° 18, cum imagine ad eetypum chartaccum delineata (*/, v. m.), quam repeto. Fragmenta a. 1907 Chersonesi reperta ad murum prope sinum, qui «KapaHTHHHafl CyxTa» dicitur, servautur ibidcm in museo. . . . σα [τ]ώ[ν . . . . . . ων της χ[ώρας? . . . ν οι [α]ρχον[τες ις έγω. . . Videtur esse decreti fragmentum aetatis Romanae.

373. Decreti fragmentum, quod a. 1872 Chersoneso Mosquam advectum est ibique videtur periisse1). Ad Kondakovii apographum edidi IosPE 1 . ν. Ι n° 191 et hic repeto. ι

ίο

. . . ΘΟΥ . . . . . . Ν ΚΑ ΙΟΣ . . . ΣΕΥΕΓ ΓΕΤΕ . . Α Υ Σ Ε Ι ΝΕΤΤΗ . . ΔΟΧΘΑΙΤ . . ΙΤΕΑΥΤ.. . ΚΑΕ . . . .OYNF.. . ΣΚ . . . . . Τ . .

1) Anno 1872 Mosqnae publica auctoritate expositio rernm ad artes pertinentium fuit instituta, quae vulgo dicitur polytecLnica. Ad hanc e museo CbersoneBitaDO moimmenta ^uaedam antiqua missa erant, quonim notitiam primus dedit Mansyeto? prof. in libello qui inscriptus est «HcTopHiecKoe onwcaHie ΛΡ^ΒΗΛΓΟ XepcoHnca u οτκρυTIJIT> ΒΊ» ΗβΜΧ naMHTHMKOB-b» (Mosquae 1872), p. 50 sq. Inter ea monumenta fuerunt lapides inscripti compluree cum Byzaotinae aetatis tum antiquioris; quos post expositionem Mosquae retentoa esse eo consilio, ut museo inferrentur historico (quod tum exstruebatur), ab ipso cognovi Mansyetoyio; sed a. 1883, cum buius sylloges editionem priorem pararem, ex omnibus quos commemorat Mansvetonus titulie eum solnm in mueeo inveni, qui infra edetur eub ii° 420; de reliquis cum nihil certi potuissem

explorare, Mosquae eos periisse aut locis quibuedam ignotia latere dixi in editione priore ad nO 191. Horum apograpba dare non licuisset (in Mansyetovii enim Jibello deeunt), nisi Ν. Ρ. f. Kondakov professor tunc temporie Odessitanue a me rogatua in scbedis euis indicem omnium antiquitatis moDumentonnn Mosquam a. 1872 missorum a ee ipso accaratissime factum repperisset mibique in osus meos liberalisBime concessisset. Ex boc indice (russice conscrJpto) omnee eoe sumpsi titulos, qui Kondakovii nomine in priore editione eunt signati. Sed poet annum 1885, quo Bylloges meae editio prior in lucem prodierat7 plerique ex bis lapidibus alii aliie annis Mosqoae reperti^ Bunt et a me accuratius editi in vol. IV et in HAK. fasc. 27. OmDes infra sno quieqne loco repetentur.

Κ 373—376

DJEOKETA.

341

Titulus a Kondakovio στοιχηδόν scriptus est, oescio quam vere. Certo restitui nihil potest nisi v. 3 . . .ς εύε[ρ]γετε[ΐν. . . et vv. 5 — 6 . . .δε]δόχθαι τ[αι βουλαι και τώι δάμωι έπαινέσα]ι τε αύτ[έν χτλ. V. 4 fortasse fuit έπί πλείω συν]αύ[ξ]ειν έπη[γγειλατο χτλ.

374. Fragmentum tabulae marmoreae ab omnibus partibus mutilatum, a. 0,18 m., 1. 0,12, cr. 0,065. Tituli litterae altae sunt circa 0,018 m. Edidit R. Loeper HAK.'f. 45, p. 60, n° 8, cum apographo ad imaginem photographicam delineato (circa l/s v. m.), quod hic repetitur. Quomodo vv. 3—5 restituendi sint, indicavi ibid. p. 135—6. Lapis a. 1908 Chersonesi in ea ruderum parle, quae est inter septentriones et orientem, una cum novis fragmentis tituli sub n° 344 editi inveotus exstat ibidem in museo.

ϊλΑΘΥΝ' ΪΘΑΗΑΛοΠ1 βοΥΛΑΚΑΠΙ

νό]μον π[ό]λε[ος π]λαθύνοντα τα χ . .·. ,τιμ]ασθ* άναλόγ[ως έψαφισάμεθα. δι' ά δεδόχθαι τα] βούλα χαί τ[ω δάμω έπαινέσαι μέν έπί τούτοι]; Τ. Φλ[άουιον. . .

Decretum ad II ρ. Chr. saeculum referendum esse puto.

375. Frustulum tabulae marmoreae ab omnibus partibus mutilatum, a. 0,06 m., 1. 0,08. Tituli litterae bene conservatae altae sunt circa 0,015 m. Edidi HAK. f. 3, p. 24, n° 4, cum imagine ad ectjpum chartaceum delineata (χ/8 ν. m.), quam hic repeto. Lapis a. 1901 Chersonesi inventus prope baptisterium a. 1877 detectum exstat ibidem in museo. Est fragmentum decreti aetatis Romanae. Vv. 2—3 facile ita restituuntur: [. . . δεδόχθαι ται β]ουλαι και [τώι δάμωι έπαινήσθαι μέν έπί τούτοις ]μον υιό[ν του δεΐνος κτλ.]. Vox υίόν probat yiri nomina fuisse Romana (cf. ad n° 359). Conieceris fuisse eum [Τ. Φλάουιον Εύρύδα]μον, collato n° 363. 376. Fragmentum tabulae marmoris candidi a sinistra abscisum, a r^liquis partibus fractum, a. 0,22 m., 1. 0,14, cr. 0,07, litteris circa 0,013 m. altis inscriptum. Edidd. Jurgiewicz 3H00. v. XI p. 3 n° I; Latyschev IosPE1. ν. Ι n° 189.

342

CHERBONESUB.

J6 376, 377

Lapis a. 1877 inventus exstat Chersonesi in monasterio. Exemplum a me editum nunc iterum cum ectypo contuli. I I /\

ι Μ Ι Ω Σ Ι ι η «*»* ΓΑΛΙΤΑΙΣΠΡΕΓΓΟΥΣ ΔΕΔΟΧΘΑΙΤΑΙΒΟΥ ΕΓΓΙΤΟΥΤΟΙΣΗΔ> .5 ΝΔΕΑΥΤΛΙΠΡΟΞ ΛΕΜβΙΑΣΥΛΕ AYTOYkAIXPHM ΕΡΣΟΝΑΣΕΙΤΑΙΣ ΝΑΓΡΑΦΗΜΕΝΛΕΥ ίο ΤΟΥΑΣΚΛΑΓΤΙΟ ν ΚλΣΙΛΕΎΟΥΣ

χοσ?][ΛΪω.- -α[ άμείψασθαι . . . γαν ταΤς πρεπουσ[αις τιμαις καθακον έμμεν έδοξεν. δι'ά] δεδόχθαι ται βου[λαι και τωι δάαωι έπαινησθαι μεν] έπί τούτοις *Ηο[υγένην του δεΐνος , δόρ.ε]ν δε αΰτώι προζ[ενιαν και έσττλουν έν είράναι και έν πο]λέμωι άσυλε[ί άσπονδεί αυτώι τε και τοΐς έκγόνοις] αυτού καί χρήμ[ασι, μετο/άν τε πάντων ων καί τοΤς Χ]ερσονασείτα»ς [μέτεστι* τό δέ ψάφισμα τουτο ά]ναγραφήμεν λευ[κολίθου στάλαι καί θέμεν έν τωι ιερώι] του Άσκλαπιο[ϋ. Ταϋτ' ίΙο\ι βουλαι καί δάμωι, β]ασιλευουσ[ας Παρθένου κτλ.

Var. lect. Ductus qui exstant supra V. 1 omisit Jurg., v. 1 dedit ΜΙΟΣΠ, v. 2 extr. Σ omisit, v. 4 extr. HN dedit et restituit (ά)ν(δρα), ν. 10 extr. dedit ΟΓ, v. 11 primam litteram omisit. V. 2 prima littera Γ certissima est. Supplemeota ab Jurgiewiczio et a me ipso in editione priore proposita nunc compluribus locis mutavi. Est fragmeDtum decreti honoraiii aetatis Romanae. Cum v. 11 nunc certissima ratione suppletus sit, ea, quae in priore editione scripsi, hic non repeto. Cum decretura in Aesculapii templo exponi iubeatur, coniecerit quispiam in honorem medici cuiusdam id esse factum. V. 5 ad supplendam formulam usitatam προξενιάς πολιτείαν. εσπλουν τε καί £κπλουν locum deficere patct; quam ob rem supplementa breviora proposui.

377. Fragmentum tabulae marmoreae ab onmibus praeter dextram partibus mutilatum, a. 0,44 m., 1. max. 0,24, cr. 0,07. Α dextra prope marginem circa 0,08—0,09 m. scriptura vacaDt. Litterae superstites diligenter exaratae et optime etiam nunc conservatae sunt (a. 0,025 — 0,03 m.). Ad fidem apographi Eugenii M. f. Pridik et ectypi chartacei a Kosciuszkio confecti edidi Mam. Jfe 23, p. 7 sq., n° 4, et IosPE1. v. IV, n° 73. Hic idem exemplum repeto iterum cum ectypo collatum. Lapis aestate a. 1898 Chersonesi inventus in platea iuxta novum templum S. Vladimiri ibidem servatur in museo. (Textum vide p. 343).

Notandum est summos versus tres litteris aliquanto minoribus exaratos esse, quam reliquos, et fortasse ab alio quadratario: nam et litterae ε et σ in his versibus alias habent formas (6 et C), atque in reliquis (E et Σ), neque litterae ligatae hic omnino comparent, cum iu vv. 4—11 quater sint positae.

Jg 377—379

ι

δ

DECRETA.

νΓέΤΑΝΠΑ >ΐεΗφ¥ΤΌΝ ctYXACATA ι ΓΕΚΕΟΣΤΤΟ ΑΕΔΟΧΘΑΙΤΑΒΟΥΑΑ

•ΤΟΥΤΟ! ΣΠΡοΈΡΟΝΓΤΑ Λ Υ Τ ω π Ρ 0 2 Ε Ν Ι ΑΣ ΤλΟΥΝΕΝΕΙΡΑΝΑΚΑΐ • AYTGOTEkAlXPA ίο Α ΝΓ ω Ν τ ω Ν ΕΝ ■*"

λ

343

ι

. . τε ταν πα τρίδα? τά]ν ένφυτον [αΰτώι καλοκάγαθίαν και τάν τα;] ψυχας αγα θότητα? ]ιγένεος πο5 δι'α] δεδόχθαι τα βούλα [καί τφ δάμω έπαινέσαι μεν έπί] τούτοις πρότερον Πα[ , δόμεν δε] αυτω προξενιάς [πολιτείαν, εσπλουν τε καί εκ]πλουν έν είράνα και [εν πολεμώ άσυλεί καί άσπονδε]ί αύτψ τε καί χρά10 [μασί' μέτοχόν τε είναι αυτόν π]άντων των έν [τα πόλει, ώνπερ μετέχειν εξεστι (?) καί το]ϊς [ά]στοΐς

ΣΤΟΙΣ

Est fragmeDtum decreti honorarii, quod ad II p. Chr. saeculum rettuleritn. Versuum 1—5 cum extremae tantum partes supersint, certo restituere eos non contigit. De προξενιάς voce casu genetivo pro accusativo v. 7 extr. posita v. quae adnotavimus ad D° 357.

378. Fragmentum tabulae marmoreae ab omnibus partibus niutilatum, a. ut nunc est 0,17 m., 1. 0.215, cr. 0,08; litterae diligenter inscriptae altae sunt 0,01—0,012 m. Edidit R. Loeper HAR f. 45, p. 59, n° 7 cum imagiue, quae hic repetitur (circa */4 v. m.). Fragmentum a. 1908 repertum in ea Chersonesi ruderum parte, quae est inter septentriones et orientem, ibidem servatur in museo.

ίπΡο^ΕΝΙΧΕΠολΕίτώ, (ΐΡΛΗΑ1ΚΧ1ΠοΚΕΜ2!Αϋ

. . . έπαινέσαι τον δείνα Ήρακλεί]δου [του] Ήρακλείδο[υ—έθνικόν,—δόμεν δέ αυ τφ] προξενιάς πολειτε[ίαν, εσπλουν τε και έκπλουν έν ε]ιράναι καί πολέμωι άσ[υλεί άσπονδεί αυτώι τε καί] χράμασιν αυτού, μετ[οχάν τε πάντων των έν ται πό λει, ων] καί Χερ[σονασείταις μέτεστι κτλ.

Supplevit Loeperus, qui ν. 2 alterum nomen Ήρακλείδου pro nomine avi viri honorati dubitanter accepit et recte ariimadvertit v. 4 extr. yerbis καί έκγόνοις nullum esse locura (cf. n° 377). Titulum Romaaae esse aetatis vix est quod moneam.

379. Fragmentum dextrae partis tabulae marmoris cinerei 0,125 m. crassae, quadro sculpto ornatae 0,10 m. lato; superest particula triangula (a. 0,16 m., 1. 0,10) cum parte

344

CHERSONESUB.

Jfe 379,

380

tituli diligenter incisi litteris 0,01—0,025 m. altiB. Inter vv. 1 et 2 vacat 0,04 m. Edidi HAK. f. 3, p. 23, n° 3, cum imagiDe ad ectypum chartaceum delineata (Υ, ν. m.), quam hic repeto. Lapis a. 1901 CbersoDesi inveDtus in pariete aetatis Byzantinae exstat ibidem in museo. Supersunt haec e decreto honorario aetatis Romanae. Haud facile intellegitur, cur quadratarius spatium vacuum reliquerit iiiter vv. 1 et 2, cum v. 2 non nova decreti pars iocipiat, sed e v. 1 continuetur. Quae v. 1 supersunt laciniae restitui nequeunt, versus vero 2—4 summa cum probabilitate ita reBtitmintur: [δεδόχθαι τα βούλα καί τω δάμω έπαινήσθαι μεν επί] τούτοι; [τον δείνα του δεΓνος— έθνικόν,— δέμεν δε αύτφ προξ]ενίας [πολιτείαν, έσπλουν τε και Εκπλουν έν ειράνα χαί εν πολέ]μω [άσυλεί και άσπονδε! κτλ.] Εχ his supplementis patet tituli versus admodum fuisse longos et tabulam permagDam compleviBse. Quae cum quadro elegaDtissimo fuerit ornata, titulus vero ipse diligentissime fuerit scriptus, conicere licet decretum gravissimi fiiisse argumeati aut in honorem viri amplissimi esse factum. De προξενιάς πολιτεία cf. quae diximus ad n° 357. V. 2 extr. notandae sunt litterae I et C inter se ligatae. Quam ligaturam in titulis graecis rarissimam a quadratario e latino scribendi modo ascitam esse consentaneum est.

380. Fragmentum tabulae marmoreae undique mutilatum, a. 0,15 ro., 1. 0,12; quae supersunt litterae a. 0,015 m. aliquot locis laesae sunt. Ectypo chartaceo usus edidi Inscr. per a. 1881—1888 rep. p. 28, n° 34. Contuli in museo Chersonesitano a. 1892 et iterum edidi IosPE1. v. IV, n° 74. Hic idem exemplum repeto. ι

=T7c i\A0c ΟΕΣΡ-ι vJAof^NAEA δ H\o¥I>El\EI -^ΝοΓΚΑΙ)

επο καθό[τι δεδόχθαι τα βούλα και τω δάμω έπαι]νέσ[αι μέν έπι τούτοι; τόν δεΐνα του δεΐνος ]ν, δέμεν δέ α[ύτω προξενιά; πολιτείαν, Σσπλουν τε και εκπ]λουν έν ει[ράνα και έν πολέμω άσυλεί άσπονδεί αύτω τε και έχγ]όνο[ις] και χ| ράμασι. . .

Est fragmentum decreti honorarii aetatis Romanae. Alterum eiuBdem, ut videtur, tabulae fragmentum Chersonesi in rauseo exscripsi a. 1892 et edidi IosPE1. v. IV n° 74, unde hic repeto.

Jk 380—383

315

DECRETA.

ι Υ * hN ΓΕΗογτ ΊΤβοοΜ» \ΙΙοΥΣΙΙ Ι Τ ο Ε

38J. Fragmentnm lapidis cinerei undique mutilum, a. 0,1 G m., 1. 0,10, cr. 0,135. Ed. L. J u r g i e w i c z 31100. v. XI p. 314, n° 1, ad apographura Ivanovii. Exscripsi Chersonesi in monasterio et edidi IosPE 1 . ν. Ι D° 193. 1

XV^TTAI

3 0ΥΛΑΙ Ο Υ Ε ΙΛΙΟΝ ~ Ι ΔΟΜΕ* δ ΓΕΝΙΓΛ

. . . . σπα.

. .

δεδέχθαι ται] βουλαι [και τώι δάμωι έπαινέσαι μεν τον δεΐνα. . . .]ου ΕΙΛΙΟΝ[. . . άρετα; ένεκα και εύνοια;, ά; έ^ων διατελε]Γ, δόμεν [δε αύτώι κτλ. " . . ..ενιγ

Var. lect. V. 1: LIIAI, ν. 3: ΥΕΜΙΟΝ, ν. 4: ΔΟΜΕΝ, ν. 5: ΕΚ. ΓΑ Jurg.

382. Fragmenta duo tabulae marmoris cinerei crassae 0,045 ni.; α altum 0,14 m., I. 0,08. Primuni ad ectypum chartaceum edidi Inscr. per a. 1881—1888 rep. p. 27, n° 3 3 ; a. 1892 Chersonesi in museo cum lapide coutuli et iterum edidi IosPE 1 . v. IV n° 75. & altum et latum 0,11 ra. Ed. L·. Jurgiewicz 3H00. v. 12 (a. 1881) p. 221, n° IV. Exscripsi a. 1883 Chersonesi in mooasterio et edidi IosPE 1 . ν. Ι n° 192. Nunc fragmentis itenun cum ectjpis collatis video ea unius esse tabulae. Litterae 0,015 m. altae bene in utroque fragmento leguntur. α & 1 DYNi ^EIAYI Αι ΕΚ Ε Π Α Ν ΩΝΤΩΝΕ(^ ΞΣΤΙΤΟλΕΫΑΦΙΣΙ δ ΓΑΛΑΚΛΙΘΕΜΕΝΕ ΓΊΛΤΑΥ^Ε^^

· . . . εσπλουν τε και έκπλ]ουν [εν είράνα και εν πολεμώ άσυλεί και άσπονδ]εί αυ[τω τε χ]χι έκ[γόνοι; αύτου και /ράμασι. μετοχάν τ]ε πάν[τ]ων των έ[ν τα< πόλε'., ών και ^ερσονασ·ίται; μέτ]εστι· το δέ ψάφισ[μα τούτο άναγραφήμεν λευκολίθου σ]τάλα κ[α]ί θέμεν έ[ν τω έπισαμοτάτω τας άκροπόλιος τό]πω. ΤαΟτ' έδοξε [κτλ.

Var. lect. V. 3 extr. EM Jurg. 383. Fragmentum labulae marmoris candidi a. 0,07 m., 1. 0,20, cr. 0,055; ad dextram spectaoti videtur marginis pars cxstare. Exscripsit Iac. I. f. Smirnov in comitis Uvarovii

346

CHERBONEBUS.

Jk 383—385

rerum antiquariuu copia, quae est io vico Poretschje (cf. supra ad n° 161). Is recte putat lapidem Chersoneso esse advectmn. Edidi 3WPA0. v. VII p. 86., n° 190', et IosPE1. v. IV, n° 76. Hic idein exemplum repeto. . . . έσπλουν τε και έκπλουν εν ειράναι] και πολέfiME [μωι άσυλεί και άσπονδεί αυτω τε και έκγ]όνο'.ς και χράμα[σιν αυτού* έμμεν δε αύτέν ] και τ::όεδρον και πάντ[ων μετέχειν των έν τα πόλει ]ν αύτ[ώ]ν. . . Eeliquias ultimae Jitterae ν. 3 ligatas litteras M sibi visas esse adnotat Smirnovius. Supersunt haec, sine dubio, e decreto honorario Chersonesitarum, cuius versus satis loDgos fuisse indicat v. 2, qui certa ratione suppletur.

384. Fragmen tabulae marmoreae ab omnibus partibus mntilatum, a. 0,07 m., 1. 0,08, litteris circa 0,01 m. altis iDscriptum, quae satis bene adhuc conservatae sunt. Ad ectypum chartaceum edidi Mam. As 9 p. 19, n° 4 etlosPE 1 . v. IV, n° 77. Nunc iterum ectypum iuspexi. Fragmen inveDtum aestate a. 1891 servatur Chersonesi in museo. ΤΑΝΙΠΙΛΟ ΤΑΝΠΕΡΙΤΟ ΆΩΒ ΑΣ Ι ΛΕ Λ Λ Ν Ιο Υ Τ c ir >T

. . .ταν τάν τζερί τό[ Ταϋτ' έδοζε βούλα και δά]μω βασιλε[υουσας Παρθένου, ετεο:. . ., ίιοίοζ δε Άπολ]λωνίου τ. . .

Est fragmentiim decreti aetatis Romanae.

385. Fragmentum tabulae marmoreae cr. 0,07 m., undique mutilaturn, formam triaDguli habens, cuius latera longa sunt 0,20 et 0,19 et 0,18 m. Tituli litterae alte et diligenter exaratae altae sunt 0,015 m. Ad ectypum chartaceum edidi HAK. f. 14, p. 105, n° 13, unde hic repeto. Lapis a. 1904 Chersonesi iii arce inventus exstat ibidem in museo. (Texlum vide p . 347).

Supersunt baec ex indice των σφραγισαμένων (de quibus v. n° 359), decreto aetatis Romanae adiuncto. Nomina aliquot ex aliis titulis magis minusve probabiliter possunt suppleri, vehlti v. 2 [Τ. Φλάουιος Παρθ]ενοκλής υίό[ς Φλαουίου Παρθενοκλέους] e n° 359, ν. 4 [Γαζούριο]ς Μητροδ[ώρου] e duobus titulis, quos infra edemus (v. indices), v. 5 [Γάιος 'IoOJXio; Αιμιλιανός] e n° 363.

Jk 385—387

347

DECRETA.

IBMElSKi. ι ·ΕΣφΡΑΠΣΑΜ§ ΕΝοΚΛΗΣ¥|ο4 3ΛΑΡΙΣΤΛΝ0ΣΓ ΣΚΗΤΡοΔ^ 5 \|οΣΜ»·

Έσφραγίσαν[το\ . .' . . Παρθ]ενοκλής υιό[ς ]ων Άρίστωνος, [. .

Γαζουριο?]; Μητροο[ώρου . . Γάιος Ίού]λιος Αιμιλιανός? . . . ,Αρίσ]τω[ν. .

386. Fragmentum tabulae marmoreae utrimque politae, ab omnibus partibus mutilatum, a. 0,14 m., 1. 0,115, cr. circa 0,039 m. Litterae tituli altae suut circa 0,018 m. (O littera ceteris multo minor est). Edidit R. Loeper ΗΛΚ. f. 45, p. 61, n° 9, cum fornia ad imaginem photographicum delineata, quae hic repetitur. Lapis a. 1908 in exploranda ea Chersonesi ruderum parte, quae est ioter septentriones et orientem, inventus exstat in museo. . . . . £τεος . .α'], ίερ[έος δε. . έγραμαάτευε Θεαγέ]νης Δ»ογ[ένους. Έσφραγίσαντο α' στιχω' θεά βασίλισ]σα Παρθ[ένος. . Τ. Φλάουιος ]ς υιός Φλ[αουίου Άριστων? Ζ]ήθου. . . Supplevit Loeperus (praeter nomen viri ν. 4), qui aDimadvertit ν. 2 scribae nomen positum esse non genetivo casu (qui dicitur absolutus), ut iri aliis decretis similibus, sed nomiDativo, ut bubiectum euuntiati primarii. Titulns est alterius p. Chr. saeculi.

387. Fragmeutum tabulae marmoris cinerei ab omnibus partibus praeter sinistram mutilum, a. 0,12 m., 1. max. 0,08, cr. 0,03. Tituli reliquiae in ectypo bene leguntur (litt. a. 0,015 m.). Edidi Mam. Jft 23, p. 22, n° 30 cum imagine et iterum IosPE1. v. IV, n° 155, unde repeto. , Inventum est a. 1896 iu Chersonesi rnderibus septentrionem 0 ΕΜ versus a museo, in quo hodie servatur. χ ςι (sj HAK. f. 23 p. 62 mouui contineri hoc fragmento particulam v AAMO indicis των σφραγισαμένων, in quo haec possentrestitui:.['EacppaYtaav^ a στι ωι ^λ ΕΣ ' Χ ']| θε<* [βασίλισσα Παρθένος, ό δείνα του δεΤνος πρώτος άρ]|χων, ν [ \ .Εύρυ]|δαμος [ ,]| 'Αλέξανδρος κτλ. 44*

348

JB 388, 389

CHEBBOKESUS.

388. Fragmentum tabulae marmoreae utriraque politae, cr. 0,03 m.. a. max. 0,11, 1. max. 0,08. Titulus satis diligeDter iuter lineolas scriptus est. Edidi IIAK. f. 3, p. 27, n° 8, cum imagine ex ectypo chartaceo delineata (y8 v. m.), qiinm hic repeto. Suppleroenta correxi HAIx. f. 23 p. G2. Lapis a. 1901 in Chersonesi ruderibus iuventus exstat ibidem in museo.

. . . .θεά βασίλ]ισσα [Παρθένος, . . . . . πρώτος α]ρχων, [ . . . . . . . Ματ]ρόδωρο[ς . . .

Supersuut liaec ex indice των σ^ραγισααένων, decreto aetatis Romanae adiiiDcto.

389. FragmeDtum tabulae marmoreae ab omnibus partibus mutilum, a. 0,20 m., 1. 0,18, cr. 0,05. Quamvis lapis laesus sit, tituhira tamen bene legi (litt. a. 0,008 — 0,01 m.) dicit R. Loeper, qui edidit IIAK. f. 45, p. 62, n° 10, addita imagine in zinco expressa, quae bic repetitur. Lapis a. 1908 in ea parte Chersonesi ruderum invenfus, quac est inter septentriones et orientem, ibidem servatur in museo.

. . .Τ. Φλάουιος l Άγέτ:]ολις υιός Φλ[αουίου 'Αρίστωνος, Τ. Φλάουιος] Αρίστων υιός [Φλαουίου Άρίστωνος,

Άρι

στων] Ζήθου. Β. Ευρύ[δααος Διοσκουρίδου, Γαζούρ>.]οζ Μητροδώ[ρου, 5 . . . .]ου, Τίτος Φ[λάουιος Άρίσ]τωνος, [

υίος Φλαουίου , Μάρκος Ουλπιος . . . .

. . . . υί]ός Ου[λπίου. . .

Est fragmentum indicis των σφραγισμένων. Supplementa sunt Loeperi, qui vidit omnes fere viros hic commemoratos in aliis quoque decretis alterius p. Chr. saeculi cominemorari (v. eius commeDtariura). Littera Β medio versu tertio posita significat τόν δεύτερον στί/ον (cf. ad n° 359).

Jk 390—392

DECRETA.

349

390· Fragmentum tabulae marmoreae undique mutilum, a. 0,16 m. totidemque latum, cr. 0,08. Tituli accurate incisi particula superstes bene etiamDimc legitur (litt. a. circa 0,015 m., Ο littera ceteris multo minor). Ad ectypum chartaceum edidi IJAK. f. 18, p. 118, n° 29. Supplementa correxi ibid. f. 23 p. 64. Fragmentum a. 1905 Chersonesi e muro aetatis receutioris prope basilicam quae Uvaroviana dicitur extractum ibidem servatur in museo. -t IO/\\JL ΗΣΒο|£ΚοΥ>|ΡΓ ΗΡΑΚΛΕΙ 7Υ|ΟΣΟΝ Τ

. . . . Τ. Φλάουιο; Άγέ]πολι[ς . . . Δηρχράτ]ης Βοΐσχου, Ίερ Ήραχλεί[δα;! Μ. Ουλπιο; ]ς υίός Οϋ[λπίου

Videntur haec ex indice των σφραγισαμένων superesse decreti cuiusdam aetatis RomaDae. Tituli litteratura adeo similis est litteraturae decreti n° 362, ut utrumque ab uno quadratario lapidi esse iucisum vel maxirae sit veri simile. Sed eiusdem esse lapidis hoc fragmeDtum negavit Kosciuszko compluribus iodiciis uisus, quae attuli ΉΑΚ. f. 23 p. 64.

391. .Fragmentum tabulae marmoreae undique mutilum, a. 0,135 m., 1.-0,16, cr. 0,10. Litterae altae fere 0,017 m. satis bene dispiciuntur. Ad ectypum chartaccum edidi Inscr. per a. 1881—88 rep. p. 28, n° 35. Contuli in museo Cbersonesitano a. 1892 et iterum edidi IosPE1. v. IV n° 96 (supplementa correxi HAK. f. 23 p. 62). Hicidem exemplum repetitur. Τ οΣΑΡΧί ΙΣΤΩΗΖΗε ΤΡοΥΤφΛ / ΙΛΙΑΗ Ιο

. . . πρώ]τος άρχω[ν . . . . . . Ά?]ίστων Ζήθ[^υ . . . . . . τ:ά]τρου, Τ. Φλ[άου»ος. . . . . . Αι>]ιλιαν[ός . . . . . . ιο . . .

Est fragmentum indicis των σφραγισαμένων.

392. FragmeOtum tabulae marmoris candidi altum 0,13 m. totidemque latum, cr. 0,09, undique praeter sinistram mutilum. Edid. L. Jurgi^wicz 3E00. v. XI p. 7 n° III. Chersouesi in monasterio exscripsi a. 1883 et edidi IosPE1. ν. Ι n° 227. Hic idem exemplum repeto. (Textum vide p . 350).

Var. lect. V. 1 AN dedit et v. 4 extr. C omisit Jurg., qui praeterea Β et Γ litteras a sinistra adpositas ceteris maiores esse non monuit.

350

Λ° 392—394

CHERSONESUS.

f) 6 Y P I A P X ^ N

_ MAPkOCC [ ZH0OC

Άρί[στων 2?. Ευρ[ύδαμος? άρχων Μάρκο; [Ούλπιος. . Γ. Ζή^ος [Άριστωνος?

Jurgiewiczius titulum pro boDorario habitum ita restituit: Άνέστησεν τώ δεΤνι δις Ευρη(σιβίου) άρχων Μάρκος τρις Ζήθο(υ). Nos HAK. f. 23 ρ. 51 monuimus veri simile videri pertinere' fragmentum ad indicem των σφραγισαμένων decreto aetatis Koinanae subscriptum; litteras maiores Β et Γ -ad siuistram positas fortasse desiguare στίχους illos, in quos οίσφραγισάμενοι essent divisi (cf. ad n° 359). 393. Fragmentuin tabulae marrnoris albi venis cinereis variati. ab omnibus partibus mutilatum «praeter sinistram, a. ut mmc est 0,16 m., 1. 0,125, cr. 0,033. Tituli litterae 0,018 m. altae diligenter iucisae sunt. Ad ectypum chartaceum edidi IIAK. f. 58, p. 32, n° 4, unde repeto (l/c v. m.). Fragmentum a. 1912 inventuin exstat Chersouesi in museo. /OJJh P0YAYf\

PHAlOCxL OKA1POY\

Μαρκ Μάρκο[ς ρου, Αυρ[ήλιος ρήλιος Χ ο και Φου[φεΐνος?

, Αυ

Videtur esse fragmentum indicis των σφραγισαμένων. Propter litteraturam et Aurelii Domen bis repetitum fragmentum medio saeculo II p. Chr. uon putandum est antiquius.

394. Fragmentum tabulae marmoreae a sinistra servans marginem bene politum, a. 0,09 m., 1. 0,07 totidemque crassum. Edidit R. Loeper HAK. f. 45, p. 64, n° 11, cum iraagine, quae hic repetitur. Fragmeutum a. 1908 Cbersonesi iu lapidum cumulo inventum exstat ibidem in museo. Διο[γένης . . . Μητ[ρόδωρος. . . Ζήθο[ς . . . Άτ[τίνας. . . .

Jfe 394—397

351

DECRETA.

Esse fragmentum indicis των σφραγισαμένων putat Locperus, adnotatis omnia nomina hic commemorata in aliis quoque decretis alterius p. Chr. saeculi occurrere, quamvis hic titulus propter Ο et Θ litteraruro formas et Μ Η litteras ligatas ceteris aliquanto recentior possit videri. 395· Fragmentum tabulae marmoreae undique mutilum, a. etl. max. 0,1)7 m., cr. 0,04, tituli aetatis RomaDae particulam servans (litt. a. 0,016 m.). Ad ectypum cbartaceum edidi HAK. f. 23, p. 37, n° 16, uode repeto. Lapis a. 1906 repertus Chersonesi prope sinum qui «KapaHTHHHan 6yxTa» dicitur, exstat ibidem in museo. Λ Υ Ι*

Ο ΥΦΟΣ ΛΑΡΟν °ΗΣ

λυ

. . .Τ]οΟφος [ . . /Ι]λάρο[υ . . .Χ]ρησ[τίων?. .

Videtur esse fragmehtum indicis nominum virorum, fortasse των σφραγισαμένων.

396. Fragmentum tabulae marmoreae ab omnibus partibus praeter sinistram mutilatum, a. max. 0,15 m., lat. max. 0,25, cr. 0,08. Litterae diligcoter exaratae (a. 0,015—0,018 m.) satis bene m ectypo dispiciuntur. Edidi Mam. Jls 9. p. 32, n° 16. CoDtuli a. 1900 et iterum edidi IosPE1. v. IV n° 97. Nunc denuo ectypum inspexi. Lapis aestate a. 1891 inventus exstat Chersonesi in museo. I

MiLL

Τ ·φ ΛΑΒ ΑΡΙΣΤΏ ι Ι Κ Α Ι ο ΓΡ ΑΜ Ι

,. ... . . . .

Τ(ι'τος) Φλάβ[ιος . . .\ Άρίο·τω[ν και ό γραμματεύς.,..

vac.

Fragmentum iodicis των σφραγισαμένων.

397. Fragmentum tabulae marmoreae undique mufilum, a. et 1. 0,12 m. Litterae circa 0,02 m. altae satis diligenter quidem exaratae simt, spd admodum hodie detritae. Ad ectypum chartaceum edidi Mam. JNs 9, p. 33, n° 17 et IosPE1. v. IV n° 98. Nunc iterum ectypum inspexi. Lapis aestate a. 1891 Chersonesi inventus servatur ibidem in museo.

352

Jk 397—400

CUEBSONESUS. Ι Α vnc. \ Σ Λ vac.

D Ρ Μ ΙΩΝ °AIC

[ό δεΐνα ]ία [ό δεΐνα Μα] [ Φ]ορρ.ίων [6 δείνα . . . θ]αίο[υ].

Videtur esse fragmentum catalogi nominum propriorum ad aetatem Ronianam pertinentis. 398.

Fragmentum summae partis tabulae marmoreae cr. 0,06 m., a. max. 0,13, max. 0,10. Supcrest particula tituli bene couservati (litt. a. 0,02 m.). Edidi HAK. f. 27, p. 27, n° 17, cum imagine ex ectypo chartaceo delineata (2/4 v. m.), quae hic repetitur. Lapis a. 1907 Chersonesi inveotus ibidem exstat in museo. Conieceris haec ad decretum pertinere: [Επειδή. . . .]vc; Θ[. . . .ν]αυκλη[ρος κτλ. Decretum aetatis· Romanae communi Graecorum sermone (ή κοινή), υου dorica dialecto composilum erat.

'one

/Α¥Κλ:

399. Fragmentum tabulae marmoris cinerei ab omnibus partibus mutilum, a. ut nuoc est 0.15 m., 1. 0,12 m., cr. 0,08 m. Tituli litterae diligenter exaratae altae sunt 0,025 m. Ad ectypum chartaceum edidi ΙΙΛΚ. f. 58, p. 32, n° 3, cum imagine (% v. m.), quae hic repetitur. * Fraementum mense Iunio a. 1912 casu iuventura exstat Chersonesi in museo.

ΙΚΑΓΜ ^MBAHE'

. . . οσα . . . . . δεδό/θαι τη βουλ]ή κα! τω δ[ήμω. . . .λ]αμβάνε[ιν. . . . . . ό o]yj(Jioc. . . . . . σκει. . .

Est fragmenfum decreti aetatis RomaDae, communi Graecorum sermone, non dorica dialecto conscripti. Fortasse non Chersonesitanorum est, sed alius cuiusdam civitatis.

400. Basis quadrata marmoris cinerei supra epistylio ornata, a. 1,05 ra., 1. et cr. 0,G2. Pars adversa, in qua est inscriptio, a sinistra et infra fracta est et admodum laesa, consulto, ut videtur. Ed. Boeckh, C. I. Gr. II add. p. 1001 n° 2098 6, Duboisii apographo usus.

Λ* 400, 401

DECRETA.

353

Theodosiae servatur in museo. De loco, unde proveuerit, haec adnotat Boeckhius: «Lapis fertur ex oppido Taman allatus esse; sed Tideo quae in scbedis Duboisii annotantur de locis, ubi repertae iiiscriptiones sint, haud omnia vera esse, Dec dubito hoc fragnientum Chersoneso Heracleotaruin coloniae tribuere». Ectypo chartaceo1) usus edidi IosPE1. v. 1 n° ] 94. Nunc iterum ectypum inspexi. . \l TYXAI Ρ . . \ITD Δ Λ Μ β ί Τ Α Σ Μ \ Τ Ρ . 1 . .. . 1 0 . . το. . . Τ .. \π.. ρ ο τ ...ΣΙ . ..ΣL ..Λ .Ε Τ Ι . . Γί /■

Λ. . . . Ζ

ΗΚ . Ν Ε Υ Τ Ι . . Τ . . . . " ο | ./ 10

Ι.")

.. , b k M I I . Υ Α . Ε Ι Σ Η . . . ΣΑ . . . "ΤΙ. Η . .Λ rCo.

Ιη titulo pessime detrito nihil legi potest nisi v. 1 [Άγαθα]ι τυχαι et ν. 2 ["Ε^οξε ται βουλαι κα]ί τώ[ι] δάαωι τδς μ[α]τρ[ο|πόλιος].

CLASSIS PRIMAE

APPENDIX.

In hac appeudice collegi titulos, qui quamvis ipsi non sint decreta, tamen pro gravitate argumenti e decretis senatus et populi sine dubio lapidibus sunt inscripti. a) Tituli iuratorii. 401. Tabula marmoris candidi epistylio et fastigio ornata, a. 1,39 m., 1. supra 0,38, infra 0,42, cr. supra 0,1.1. infra 0,13. Tabula eo loco, ubi est tituli v. 34, iu duas partes 1) Alaxime doleo, quod e lapide titulum exscribere a. 1883 non Jicuit propterea quod lapis in remotissimo musei angulo ita positus est, ut inecriptio iuvcrsa sit. 45

354

CHERSONESUB.

$401

fracta est, quarum superior m. Martio a. 1891, inferior m. Octobri a. 1890 inventa est, utraque in basilica diruta iuxta novum templum S. Vladimiri, septentrionem versus. Fru6tulum δ, ultimi vcrsus particulam scrvans, m. Martio a. 1899 iuventum est. Tituli litterae circa 0,01 — 0,015 m. altae (O et Ο reliquis minores sunt), diligentissime iocisae, in fragmento snperiore optime conservatae sunt, in inferiore aliquot locis laesae (maxime quidem prope margiues). Litteratura ei similis est, quae est in Olbiopolitarum decreto in hoDorem Protogenis facto (v. supra, D° 32), sed litterae aDtiquiores habent formas. Ad fidem apographi comitis A. A. f. Bobrinskii et ectyporuiu duorum et imaginis photographicae (non quidem ad lapidein ipsum factae, sed ad ectypum) edidi Mam. As 9 p. 1 sq.. n° 1, addita imagine phototypica, quae dicitur arte facta. et SBA. a. 1892, p. 479 sq. Inde textura litteris minusculis repetierunt Th. Reinach, Rcruc des etndes Grecques, v. V, p. 403 sq.x), A. Semenov, BldHer f. d. Gymnasialscfadwesen, v. 30 (1894), p. 199 sq., Dittenberger SIG*. v. II, n° 461, Michel RIG. n° 1316. Iterum edidi IosPE1. v. IV n° 79. Tituli traDslationem russicam a nobis m prima editione (Mam. As 9) datam repetiit J. Kulakovski in censura inserta Φ06. v. III, 2, p. 81 sq. Cf. qflae scripsit L. Mserianz ibid. v. XIX, 2, p. 38—44 (monui de his IosPE 1 . v. IV add. p. 294). Nuper repetiit Minns, Scyih. and Gi'eeks> p. 645, n° 16, addita iniagine in zinco expressa, et explicuit p. 516. Lapis servatur Cbersonesi m museo, ubi a. 1892 apographum meum qua potui diligentia cum lapide contuli. NUDC iterum ectypum icspexi. Addo imaginem in zinco expressam eo cODsilio, ut tituli gravissimi forma et litteratura a lectoribus melius cognoscatur. (Textum et imaginem v. p. 355).

V. .18 extr. I littera spatio deficiente a quadratario videtur esse omissa. V. 24—25 CASTHPA in lapide optime legitur. Quomodo vv. 9—10 legeodi essent, indicavit V. Jernstedt in JKMHIlp. m. Oct. 1892, cl. hist. et phil. p. 28 *) (nos antea legeramus ουδέ τάς αλλάς χώρας, άν κτλ.). Ιιι νν. 37 et 41 — 42 legeodis nunc sequor Dittenbergerum, qui vocem έπευχά ab έπάρα compositione et significatu nou differre monuit. V. 56 — 57 [εύτεκ]νοΐεν suppeditavit A. Skias Έφημ. αρχ.' 1892, ρ. 257 (μοι τεκνοΐεν aut simplex verbum omisso μοι proposuerat Th. Reinach 1. c). ι 'Ομνύω Δία, Γαν, ?/Αλιον, Παρθένον, [θ]εους 'Ολυμπίους y,ai Όλυμπίάς [κ]αί ήρωας δσοι πόλιν και ycopav και τεί/η έχοντι τα Χερσονασι5 ταν ομονοήσω υπέρ σωτηρίας

xal ελευθερίας πόλεο; και πολιταν καΐ ου προδώσω Χερσόνασον ουδέ Κερκινΐτιν ουδέ Καλόν λιμέ να ουδέ τάλλα τε£/η ουδέ τας άλ10 λας χώρας δν Χερσονασΐται νέμον-

2) Idem 'proposuemnt Α. Wilhelm Arch.-epigr. 1) Inferiorem tituli parteni iam aDtea Al. KontoIeon in eodem opere periodico (v. IV p. 388 sq.) dederat Mitth. aus Oesterr. ▼. XX (1897), p.87 et Dittenad fidem apographi Sacellarii cuiusdam, qui titolum fartim berger 1. c. yidetur exBcripeiese.

.ς*

"VNVO

_

j .

_

i3XHWN3loN^;

1 , i N A J 3 X H W I o d 3 < t > N o J d V >l V 3 vO3XHWIoWVJ3XHWIV)|3loW3 ι \/>N3N3 J l V Η Ι ϋ Χ Α V Ι V H 3 U H V Η 3 V Ι Χ UN3WW3HW3loW33loXIVHI3M3J!V>l if_AVIV>l3loXAoXis!3HI3A3loWW3WIX pDN3WW3loldWAVo|o3©IVH3N3©dVU € 1 3 ΙV V Ι V » V J l V Η Α 3 Ι Ν ο 3 V Μ ο 3 d 3 Μ Wm V V V A o l V 3 d ^ ° - L o d V I V V V V U i It§£33VAolVWAo3UvodVfsloWIJUJ U!iVAo|V3dAoXodVNoX!33VAo3lo-t I « W V V 3 l o l U V 3 J J V E 3 N V N 3 W o M ||IPiNV3Ao3IVWUiS3IVNV!3oWUtf A3 §i!'>|VNIXI3IV>IV!XNVN3VX3VIXNoii fJTWW33loW33loXIV>iloW3IV>IHI3NoM =18Λ/νΝ3ν\/Ι·ϋΝ3ννν3ΑννΐνΐνΧΑ3ϋΙΒ1 If?dolVWWVV3VVXV>IINIXI3IV>IV3i;f« IfJNA3INIX3VI3IUWVVIUX3o|W3Voi| ^VXHI3V3VodVHW3o3oN3VAoNVXI\i !WUXVXVH3XAoNVXI3VMo3d3XAoX i|Nj|o>|AoXVXV>l3XAolVWAoWoNA3NV ^oWUNA33VAo3AoWoN3AoXVXV>l WN Α ϋ Ν I d Η I V H-itV 3 J J V 3 I 3 V V V I N -" - ι ι · ι — τι ι \

;^^oA3VAo8ld3IUX3VAo,NUXo>|VX3 3ΦVHWWUXNVXIVodWϋXN^ΘAo|N 3eAoVWJVddNo»IVVU3A3VAo8!d3 3VAoNVXIVodlV>l3o3VodlV8 V V 8 l d 3 iVWAoI3V3VAoU3UVNV3dUV3VAo ?>JI3XdVV8NIVodWVXI3VV3WorJodV8 |V8IXod3XAoVNVVV3IXod3XAoN3© Ao^JUXHddodVNUXU3HΘAWod3ΦX 3>lAo|V>JUEVVAVIVIUWVVIUXVd HX3V3NoXIV>13IVXIVodlV>|l3VodVX VXo|VHIVIV>IVX3ld V V X U 3 A 3 V A o 8 I V ) | U3HJdo|WVVIV>INVXI3VNlo3d3XMVX NVdUXIV>IHXI3XVXHV.M3WIVNoVVH HNIXINI»d3>IHMo3VNo3d3XIXNVX3 ^VHIXMoVIVoddlV>IIXNoA3VAo8ld3 UXIVWAo33 3 3olW3VodlV>|NilVodVX V>l3loX3loJdo|WVV3loXZ5V3JJVI 3VVVVU/KAd)|JA33VAoU^3dXld 3IXNoAVVXV>1IV>nXNoVIVoddlUX3V AoNVIXVd>|oWWNVXU3AVVXV>l3V AoNVXI3VNo3d3XIUXIUWVVIUXUI ννΑΦνίνννννίΖ^ V8dV83XAo|NVV |V33XAoN3©Ao|N3oAooXNoW3N3HIVX NoW3NIVXI3VNo3d3XNV3VdUX3VV VV3VX3VAoHXI3XVVVVX3VAoVN 3WIVNoVVH3VAoNIXINI>ld3>l3VAo No3VNo3d3XU3UVoddAo|V>INVX IVodlVH3o3Vod3Vld3©A3V3IV)| 3 V l d H X U 3 d 3 d A U 3 H o N o W o N V X l3VMo3d3XVXIXNoX3HXI3XIVH N V d U X I V H N I V o d l o 3 o 3 V Z J d H I VSl

3 V l d W A V o | V M 3 A o l d W A V o 3 A o 3!M NoN3adVd

NclVV.MVJVIVUANWCI

35G

CHE-RSOHESUS.

ται ή ένέμοντο ούθενί ούθέν ούτε Γ/Ελλανι ούτε βαρβάρωι, άλλα διαφυλά ξω τώι δάμωι τώι Χερσονασιταν ου δέ καταλύσω τάν δαμοκρατιαν. ού15 δέ τώι προδιδοντι κα( καταλύοντι ε πιτρέψω ουδέ συγκρυψώ, αλλά έξαγγελώ τοΐ; δαμιοργοΐς τοις κα τά πάλιν* και πολέμιο; έσσουμαι τώ[ι] έπιβουλεύοντι και προδιδοντι ή άφι20 στάντι Χερσόνασον ή Κερκινϊτιν ή Καλόν λιμένα ή τα τείχη και χώραν τάν Χερσονασιταν και δαμιοργησώ και βουλευσώ τά άριστα και δικαιότα τα πόλει καΐ πολίταις καί τον ΣΑΣΤΗ25 ΡΑ τώι δάμωι διαφυλάξω και ουκ έχφερομυθησώ των απορρήτων ού θέν ούτε ποτί 'Έλλανα ούτε ποτί βά[ρ]βαρον, δ μέλλει ταμ πόλιν βλάπτειν ουδέ δωριάν δωσώ ουδέ δεξουμαι 30 επί βλάβαι πόλεος και πολιταν ουδέ έπιβουλευσώ άδικον πράγμα ούθενι ούθέν τώμ πολιταν τώμ μη άφεστακότων, ουδέ τώι έπιβουλεύο[ντι επιτρέψω ουδέ συγκρυψώ ούθέν ούθε]-

Jk 401

"8δ νι, άλλ' εισαγγελ[ώ] και κρινώ ψά[φωι] κατά τους νόμου;' ουδέ συνωμο[σί]αν συνομοΟμΛΐ ούτε κατά του κοιν[ου] του Χερσονασιταν ούτε χατά τώμ [πο]λιταν ούδενός, δς μη άποδέδεικτ[αι 40 π]ολέμιο; τώι δάμωι" ει οέ τινι συνώ[μο]σα και ει' τινι καταλέλαμμαι δρ[κώι ή έ]πευχαι, δι[α]λυσαμένωι μέν ά[μειν]ον εΓη και έμοί και τοΐ; ίμοϊς, έμμ[έν]οντι δέ τά εναντία* καί εΓ τινά κ[α 45 σ]υνωμοσίαν αΓσ[θ]ωμαι έούσαν [ή γι]νομέναν, έζ[α]γγελώ τοΤ; δαμ[ιοργ]οΐ;· ουδέ σΤτον από τοΟ πεδίου ά[πα]γώγιμον άποδωσουμαι ουδέ έξ[α];ώ άλλαι άπό του πεδίου, άλλ' [ή ει; 50 Χερσόνασον. Ζευ καί Γα και Γ/Αλιε [καί] Παρθένε καί θεοί Όλύμπιοι, έμμένο[ν]τι μέμ μοι ευ εΓη έν τούτοις καί αύ[τώι] καί γένει και τοΐ; έμοί;, μη έμμέν[ον]τι δέ κακώ; καί αύτώι καί γένει και [τοΤς] 55 έμοΤς, καί μήτε γα μοι μήτε θά[λασ]σα καρπόν φέροι, μήτε γυν[αΤκε; εύτεκ]νοΐεν, μήτε θανα. . .

Quae ad titulum explicandum proposui in editionibus supra comraemoratis, hic repetere supersedeo. Uuum adnoto, titulum primis decenniis tertii a. Chr. saeculi nequaquam recentiorem mihi videri propter litteraturae et sermonis indicia, quae ibidem copiosins tractayi. Mihi adsentitur Dittenbergerus. Quam Semenov L c. de iure iurando protulisset sententiam falsara mihi videri dixi in Mam. Jf° 17, p. 73. Ibid. p. 74 sq. examioavi ea quae Semenov et Th. Reinach minus recte dixerant de damiurgis in titulo commemoratis et omnia quae de significatione vocis £A£THP erant prolata a Th. Reinachio, M. Brialio (ap. Reinach. 1. α), Α. Skia (Έφημ. αρχ. 1892 c. 256 et 1894 c. 127). Equidem Sal. Rei-nachio adsentior, qui in Ueime orcheolog. 1893, Y. XXII, p. 266 aDimadvertit magistratus notionem, quam Skias voci SASjTHP attribuerat, loco illi minime convenire; hanc senteDtiam meam Mam. X?. 17 1. c. nwltis argumentis confirmavi. Novam explicationem proposuit S. A. f. Selivanov 1 ): τον σαστήρα esse serva1) JibMonucb'McmopuKO-0iu. Odut,. npv HMH. HooopoccifiCKOMz Ynue.y T. VII (1809), προτ. οτρ. 18.

Μ 401, 402

C L A S 8 I 6 PBIMAE APPENDIX.

;357

torem rei publicae, civem scilicet, qui periculum avertisset populo alicunde imminens. Sed ne in hac quidem sententia acquiescendum mihi videtur: nam neque causam idoneam video, cur σαστηρα dictum sit pro σωτήρα, cum in eodem titulo σωτηρία vox usurpetur, non σαστηρία, neque substantivum cum articulo coniunctum (τόν σαστηρα) et verbum ipsum διαφυλάξω huic sensui apta esse puto. Nobis nihil aliud hoc loco requirendum videtur, nisi rei publicae statvs notio vel legum summae vel 6im. Obscurissimae significationis vocem esse dixit Dittenbergerus. Gf. etiam explicatiooem a Th. 'Socolovio propositam in censura quarti voluminis IosPE 1 ., inserta JfCMBIIp. m. Nov. a. 1902, pp. 225—231 (=TpyAbi θ. Θ. CoKOJOBa, Cn6. 1910, p. 640). De qua v. quae ego dixi HAK. f. 10, p. 96 et Minns 1. c. p. 516. Restat ut moneamus in Revue dcs ci. Gr. v. VI (a. 1893) p. 132 Ottonem Schulthess Lysianae oratiouis contra Philonem § 31 cum tituli, quem tractamus, vv. 25—28 optimo iure comparasse; qua de re dixi in Mam. Jfi 17 p. 76. Vv. 1 et 50 Tellurem et Solem non quia templa et sacerdotes Chersonesi habueriut, sed quia terra omnium sedes sit, sol omnia videat, iurisiuranditestes et periurii vindices advocari statuit Dittenbergerus.

402. Tabula roarmorea supra fracta, a. ut nnnc est 0,47 m., 1. supra 0,32, infra 0,36, cr. 0,06—0.072 m. Tituli pars superstes optime legitur; litterarum altitudo variat inter 0,0075 et 0,011 m. Edidit R. Loeper EAK. fasc. 45 p. 23 sqq., n° 1, addita imagine, quae hic repetitur (circa l/t v. m.). Inde litteris minusculis repetiit Minns, Scyth. and Gr. p. 646, n° 17a. Lapis d. 28 m. Novembris a. 1908 Chersonesi inventus («npn CKajrfc ΒΊ> οβκι^κί κοjOAU,a, sacLinaHHaro BT> ΡΗΜΟΚΟΘ BpeMfl, BT> cfcBepo-BOCTO cfcBepoBOCTOIHOH 6a3njnKH») exstat ibidem in museo. (Texlum vide p. 3581

Tituli versus 1 — 7 a sinistra parte mutilatos certissima ratione supplevit Loeperus, reliqui supersunt incolumes. [ ·. . . άλλα l συνδιαφυλαξοϋμεν τάν αυτού βασ]ιλεί[αν κατά το δυνατόν, έμμένοντ]ος έν τάι ποίΓ ά[μές φιλίαι, τάν τε ποτ: Τωμ]αίους φιλίαν διαφυλά[σ- .' σον-ος και μηδέ]ν εναντίον αύτοΐς ζράσ5 [σοντος* ευ]ορκοϋσί μέν άμΓν ευ εΓη, έτπορκου[σι δε τά]ναντία. .ό δε Ζρχος ©υτο; συνετε[λέ]σθη μηνός Ηρακλείου -εντεκαιδεκάτα[ι], βασιλεύοντος Απολλοδώρου του ^Άρογιί.ι του, γραμματεύοντο; ^Κρο^ότο^ του" Ήρο-

358

CHEBSONESUS.

ΛΜ02

^

ΙΤΑΙΓΟΟ.

^. .ΐδΥΖφΙΛίΑΝΔΙΑΦνΑ/.^ ^->-NANT1 ΛΟΔΕοΡΚοχοΥ TOZ ZYN ΕΤ.Ef| .«^^ΗΝΟΣΗΡΑΗΛΗο^ΕΝΤΕΚΑ^ΛΤ^ ^ΑΤίΑΕΥοΝΤοΓΛΓΌΛΑοΔηρ ο^τοΥΗΡΟΓΕΙ 10

ΡΡΕΣβΕΥΣΑΝΤΛΝΠΑΡ/ΥΤΟΝΜΑΓΡίοΣΙΚΑΐΗΡΑ^ΑΒ

οΥοΜΝΥΠΔίΛΓΗΝΗΑίΟΝΟΕοΥΣοΑΥΜΓΙοΥΣΡ/^ΤΑΙ

(ΤΑΙΓΑΣ^ΓφίΛοΓέΣοΜΑΙΧΕΡΣΟΝΗ Σ|ΤΑ!ΣΔΙΑΓΑ>4

ΤΟΓΚΑΙΑΜΟΙΓΑΡΑΚΕΙΜΕΝΟΙΒΑΡΒ/^ΟΙΕΤΡΑΤΕΥΛΓΙΝ 16

20

ΕΓΙΧΕΡΣοΝΗΣΟΝΗτΗΝίίΡΑΤοΤΜΕΝΗΝΥΡΌχΕΡΣοΙ ΝΗΣΙΤΩ ΝχηΡΑΝΗΑΔίΙ<ΛΣ1ΝΧΕΡΣοΝΗ ΣΙΤΑΣΚΛΙΕΡ! ΜΛΛΝΤΚΙΜΕ ΒΟΗΘΗΣΛ ΑΥΤοίZkAonrANHMoIΚΑΙ, ΡοΣΤΛίοΥΚΕΓ Ι ΡοΥΛΕΥΣΠΧΕΡ ΣΟΝΗΣΙΤΑΙ ΣΙ^ΑΤΟ^ΕΝΑ 'ΤΡοΡοΝοΥΔΕΣΤΡΑΓΕΥΣΛΕπίχΕΡΣΙΟΝΗΣοΗσΥΔΕ οπΛΑΕΝΑΝΤΙΑοΗΣο/ΛΑΙΧ ΕΡΣοΝΗΣΙΤΑΙΣοΥΔΕΓ ΡΑΞη| /ίΑΤΑΧΕΡΣΟΝΗΣΙΤΛΝοΛΑΕΑΛΕΙΒΛΑΠΤΕΙΝ ΤΟΜΔΗΜΟΝΤΟΝΧΕΡΖΟΝΗΕ1ΤΛΝΑΑΑΑΧ.ΥΝ ΔΙΑφΥΛΑΕ/ιτΗΝΔΗΜοΙζΡΑΤΙΑΝΚΑΤΑΤΟ ΔΥΝΑΤΟΝΕΜΜΕΝοΝΤΑΝΕΝΤΗίπΡοΣΕ , ΜΕΦίΛΙΑΙ^ΑΙΤοΜΑΥΤοΝοΡΚοΝο^ΟΣΑΝΤηΜ ΤΗΝΤΕΠΡΟϋΡ/ιΜΑΙοΥΕφίΑΙΑΜΔΙΑΦΥΜΣΣίοΝ ΤΛΝΚΑΙΜΗΔΕΝΕΝΑΝΤίοΝΑΥΤοΐΣΓΡΑΣΣοΝ ΤΑΝΕΥΟΡΚΟΥΝΤΊΜΕΝΕΥΕΙΗΕΡΙΟΡΚΟΥΝΤΙΔΕΤΑ ΝΑΝΤΙΑοΔ ΕοΡΜοΣ Ο Υ Τ Ο ς ΣΥΝ Ε ΤΕ ΑΕ ΣΘΗ Ε Ν,

E HKoETn

30

?TS M^^!Sr

-^A!ΕΚΑΤΟΣΤΆ

ΕΤΕΙΜΗΝοΓΔΑΐΣίοΥΚΛραΣβΑΣίΛΕΥΐΜΡΝΑκΙ ΑΙ hj

ίο δότου.— f/ Opxoc, δν ώμοσε βασιλεύς Φαρνάκη; πρεσβευσάντων παρ' αυτόν Μάτριο; και Η ρ α κ λ ε ί ου* 'Ομνύω Δία, Γην, Γ/Ηλιον, θεούς Όλυμπίου; πάντα; και πάσας* φίλο; εσομαι Χερσονησίται; δια παντό;, και αν οί παρακείμενοι βάρβαροι στρατεύωσιν 15 έπι Χερσόνησον ή την κρατουμένην υπό Χέρσονησιτών χώραν ή άδικώσιν Χερσονησίτα;, και έπικαλώνταί με, βοηθήσω αυτοί;, χαθώ; αν ή μοι και ρό;, χαί ουκ έπιβουλευσω Χερσονησίται; κατ ουδένα

$402

CLA8BIS PRIMAE APPENDIX.

359

τρόπον, ουδέ στρατεύσω επί Χερσόνησον, ουδέ 20 8πλα εναντία θήσομαι Χερσονησίταις, ουδέ πράξω κατά Χερσονησιτών ό μέλλει βλάπτειν τον δήμον τον Χερσονησιτών, άλλα συνδιαφυλάξω την δημοκρατίαν κατά το δυνατόν, εμμενόντων έν τηι προ; έ25 με φιλίαι,και τον αυτόν ορκον άμοσάντων, την τε προς Φωμαίου; φιλίαν διαφυλασσόντων και μηδέν εναντίον αύτοΐς πρασσόντων. εύορκουντι μεν ευ εΓη, έπιορκουντι δέ τάναντία. Ό δέ δρκος ούτο; συνετελέσθη έν 30 τώι έβδόμωι και -εντηκοστώί και έκατοστώι έτει, μηνός Δα'.σίου. καθώ; βασιλεύς Φαρνάκ[ης] άγει.

Cum Loeperus titulum commeDtario doctissimo et copiosissimo illuBtraverit, nos hic paucis absolvemus. Pertinet titulus ad foedus, quod Chersonesitae cum rege Pharnace fecerunt. Lapidi iucisa sunt ius iurandum Chersonesitarum dorica dialecto compositum, cuius non superest nisi extrema pars, eaque lapide fracto mutilata (vv. 1—6), et Pharaacis ius iurandum, communi graecornni sermone scriptum, quod integrum ad nos pervenit (VY. 12—29). Chersonesitarum iuri iurando superscriptum fuisse decretum, ut foedere cum rege Pharnace facto verba, in quae utrique iurassent, lapidi incisa in publico proponerentur, vel maxime est probabile. Utrique iuri iurando subscriptae sunt annorum et meDsium designationes; Chersonesitae annum magistratuum eponymorum nominibus de more suo designarunt, scilicet regis et scribae, Pharnaces annum centesimum quinquagesimum septimum ex sua computatione indicavit. De qua Loeperus quaestione diligentissima instituta statuit coepisse eam a. 336 a. Chr. et anDiim 157 cadere in annum 179 a. Chr., quo anno in regno Pontico rex fiiit Pharnaces primus, qui regnasse ab anno fere 190 usque ad 169 vulgo putatur. Accepimus e Polybio (XXIII, 9) Pharnacem hunc cum Mithridate fratre inde ab a. 183 bellum gessisse coDtra Euiuenem Pergami regem, Prusiamque Bitbyniae regeni et Ariarathem Cappadociae. Iu foedere, quod a. 179 bello finito est ictum, inter alias urbes commemoratas esse Heracleam, Mesembriam, Chersooesum, Cyzicum idem tradit Polybius (XXV, 2). Hoc ipso anno Pharuacem cum Chersonesitis separatim foedus fecisse statuit Loeperus, qui etiam siugulas foederis condiciones diligenter examinavit. Iuris iurandi ipsius formulas cf. cum n° 401. I T e p e B O A t * ) . [ . . . BO <5yAe*fT> coAtficTBORaTb. oxpaHfe ero ijapcTBa no Mibptb BO3MO>KHOCTH, noKa OHT» ocTaHeTCH ΒίρβΗΊ. Apywfit] CT> HaMH Η 6yAen> co6jK>AaTt xpywoy [CT> PnMJSHaMe, HHHero Be npeAnpHBHiiaa] npoTHBi, ΗΗΧΊ>. CoOJiOAaioiAHM-B ΚΛΗΤΒ^ A& 6j^fiTh BiiWb 6Λ&ΓΟ, ορβοτ7πβκ)π;ΗΜτ*-)κβ otfpaTHoe. KjiflTBa CIB coBepmeHa irBCJma HpaKJifl B t nflTHaAWbiM deut npa uapi AnojJOAopi cunib HpornTa Η ceRpeTapi HpoAOTE cunn ΗροΑοτ*.— 1) Loeperi translationem sequimur, aliqnot locis mutatis.

360

CBEHBONESUS.

Λ· 402, 403

KaaTBa, κοτοροκ) ΠΟΚΛΛΛΟΛ napb ΨαριιακΊ*, iccrAa BBiuHCb κτ> Beaiy nocabi MaTpifi Η Ilpanjiiii. Kjuuiyci· 3eBco>i*L, 3eMieK>, ΟθΛΗΐ;βΜΊ>, BCBMII 6oraMH OjHMnificKHMii Η 6ΟΓΗΗΛΜΜ: Λ nanccrAa 6yAy Apyroarh XepcoHiicuairL, Η ecjn cocBAHie BapBapbi ΒΒΙΟΤΥΟΛΤΊ, ΠΟΧΟΑΟΜΊ, Η α XepcoHnci. H.IH na noAB.iacTHyH) XepcoHucnaMb cTpajiy, HJII 6yAyn> o6H»aTb XepcoBHcneBL, Μ ciu cpii30ByTx ΜΘΗΛ, oyAy noMuraTb HMT>, DOCKOJbKy 6νΑ?ττ> y Menu Bpeaifl, n ee 3aMbicjK) 3Ja ΙΐρθΤΗΒΊ> XepCOHHCHeBt ΗΗΚ011ΜΊ, θ6ρθ30ΜΧ, Ηβ IluFiAy DOXOAOMl> Ba XepCOHHCL·, Ηβ DOAHUMy υρΥΗνΙΠ npOTIIBb

ΧβροοπΗοπ,βΒΐ. Η Hf coBepniy προτΗΒΐ> XepcoHiicueBX Hivieto ηιακοιο, ΗΤΟ Μ0ΓΛ0-ύω· noBpeAHTb napoAy XepcoHHCcRoiiy, Βυ 6yAy cuA^MCTBOBaTb oxpaH'B eio ΑβΒίυκρητίιι DO Mtipib BOJMOKHOCTII, noha OHII ocTanyTCii BBpHbJMH Apywfrt co MHOR, noKJflBiuiicb τοκ) >κο caMOK) κΛΛΤΒυΐο, 6yjijTb co6jiH>AaTb Apya<6y ci» PiiMjflBaMH Η Himero HC CyAyrB πρβΑnpiiHHMaTb npoTMBrL ΠΗΧΊ*. CoGjioAaiomeMy KjiHTBy Aa Cjwrh (MHB) 6jaro, npeerynaioiueMy we oopaTiioc.— ΚΙΑΤΒΟ CIB coBepir?ena B L CTO nflTbAecjrn» ceAbMoan. roAy, M"Boiua ΛΛΜ(^)π, κηκι. cHHTaerL u,apb tI>apHaicL.

b) Recensio fundorum vendiforum aut locatorum.

403. Fragmenta duo tabulae marmoreae utrimque iDscriptae, crassae 0,06 m. Fr. α altum est 0,27 m., 1. max. 0,155. Α dextra eius partis, quae nobis videtur esse antica, superest margo, infra exstat spatium vacuum. In parte antica litterae aliquanto maiores sunt, quam in postica (quam ob rem etiam versuum anticae partis numerus minor est, quam posticaej. in qua mmutissimae sunt et ita detritae, ut aliquot locis iam noD dispiciantur. Ad fidem imagimim photographicarum et ectyporum chartaceorum edidi Mam. A· 9? p. 19 sq., n° 5. Anno 1892 apographo nieo cum lapide conlato quae corrigeoda essent indicavi Mam. JTs 17, p. 77. Iterum edidi IosPE1. v. IV n° 80. Lapis aestate a. 1890 iuxta parietem septentrionalem templi S. Vladimiri inventus exstat ChersoDesi in museo. — Fr. h ab oirmibus partibus mutilum, a. 0,11 m., 1. 0,15. Litterae perquam sunt detritae lectuque difticillimae. Videtur lapis diu in mari iacuisse undisque mariuis esse levigatus. Exscripsi Odessae in museo societatis a. 1883. Habui praeterea imagiDem photographicam ab Jurgiewiczio suppeditatam, qui scripsit fragmentum a. 1879 ChersoDesi in litore esse inventuin. Edidi IosPE1. τ. Ι, n° 226 et iterum imagine photographica accuratius examinata IosPE1. Y. IV p. 57. Nunc deDuo ectypa inspexi. (Textum vide p. 301). A. Pars antica.

ι

:>ΧΗΔΡ. Κεφαλ(ά) Ρ . . . ας οοοογ. Κεφάλα Ροόοο ; 0003Χ. Πρυτανις ΡοχΗ Ρ. Ήρόστρατος Αριστολ[ό5 χου J; °Ι"Δ. 'Αρτεμίδωρος Ά[ρτειχιοώρου? ] CC. Τοίδε έπρίαντο από το[υ καθ' £]να* Λυσίστρατος Έ . . , δ δεΤνα. . . .ο]υ, Ξάνθος Θεοκύδεο[ς. , ό δείνα Πρ]ομαθ(δα, ΓΎμνος Σκυθ[α, ΊΟ , δ δείνα Σκ]ύθα, Θεοκλης Θεογέν[ε- -

9*

3 λΝ

IVcoo lu3tiV\ JViXC3o iodJJV/ VVo J

aXSV.o D/_Coooo^ *V3VVI3V>^IK iiVA3oXVdJ3fJH

VVv3JlvX3oeu7olJi iI!VvV_IV_X3odu?o_L 7οΧ3ΐνψνΐί^ΙΧ0Αο A'X<3o>hNI"

o l V N J 3 N I 5 V d djttl ts OoNoWHJV5odul /3JVNVduXNV±AVNVi XSodVIXolVHVduXVI VNIX5IVNUWVV31I05 VVoJV3o3VI3VflIJI o|X3IVI3o|NHWA3N 3XN3©3dSV!VXHV3Wld;f VXNISVddNVXNVXAV VuXNuJAduXV>13VVV4,3g et UHA3VOI3X3 3II1JOJ\

ood33WoX3HAo3oJ.Nu VNfN|0|||uJ.|uduj.Voool ±odVD?VdoooV3VW4/3)(AI o o W 3 H d V X I 3 V d ACoVVV l«>t >lolVNu|©VWodd^DVXd ■fp N V > H N - | o V 3 o N u N \®M :I|oddVN3oV>|JNI3A3V#tl H J A d υ χ V Η 3 3 Αοάο Χ Ν VI cf UANoWoXld3dX2VVI3VMVdl 'Vc3HdV*2oXVdX2odHX3:o ^MX2odHdHC2HJ.Vdi^o±l 3 o d u ^ 7 o ± 3 l V - V d V-:^ -*odU?oJ-3IViVdJf

3odoNVHIN33 « II3V>IIN3o|0Xld 3VAHo3©3o0NVI 3 Ο Θ Ν V I V V N udfc ud3l>IVaVINId3IHV V>IIN3oWIXI3V>IINI st VHIN3oWIXI3V)|l :^N3JoX3ldV3olN30o· fydH3V>ll3oNu|3VdN f|XAV3HVHoXAVVVN r|N3Jo3©3HVHo3©V©A| »» I©AH33oNWAVVI©VWo lo3VAHo3©3ooNVIA *il33oXydX3l3AVVN3 IoXodVoXNV!dd33VloX» IV3oduVIW3XdVdVHo3 l-' VoX3ldV3oXVdX3o
■D3t)S0d 3XOJ[ 'ff

•xiusaaav avniHd eiseviQ

T96

SO*ff

362

CHERSONEBUS*

ος, b δείνα . . .ώ]νδα, Αύτοκλής Αύτ[οχλέο;? ω]ν Πασίωνος, "Ικας 'Hp&κλείδα, 6 δεϊνα του δεΐνος, Πα]ρθένιο; Άριστογέν[εος, 6 δεΤνα του δεΐνος, Ν]ικασίτιμος Νικα15 [σιτίμου? , ] Νικασίτιμος Νικα[σιτίμου? , Β]άκις Tcvca, Βάκις Τ[ινία, ό δείνα Δ]ωρώνδα, Ξάνθος [του δεινοί, , ] Ξάνθος Θεοκύδε[ος, , ] Πίτθιος Ntxaat20 [τίμου, ο]ς Νικάνορος Β. Pars postica.

ι ΓΡ. Ά[φ]αιστό[δ]ωρος ' . Δ Ρ . Ά^αιστέδωρος [ Άρισ]τοχράτης DhP. Ήρόστ[ρατος ] ο; Χ. Ήρόστρατο; Ϋ Δ Ρ . Κεφα[λά 5 Ή]ραχλείδας Γ. περίτομον [ Τοίδε έπ]ρίαντο [τ]ους έχατωρύγ[ους ξυ]λευειν Γ. χαθ'Ενα" Προ[μαθίων του δεΐνος... δ δείνα ] Najvtovo;1) ΔοΚ Νιχάνω[ρ του δεΓνος [Ρ]ΧΔ(Χλ Προμαθίων Διο[νυσίου. . .ό δείνα Πασι?]10 άδα °}Ϋ. ίΐασιχάρης Άδόο[υ? ο]υ. χεφαλά ΕΔοοοΡΛΟΙ. 'Από τ[ου .οοο ατωρωι τώι. .θινινδ ωντος ουκ εχο[ντ]ες Ροο Ijrei δ Αεύχω[νος? 15 [Κ]εφαλά έκατωρύγων τώ[μ πεπραμένων κατ'] αΰτάν τάν πρασιν, τά[ν εποίησαν χατά το ψάφισμα? έ]πιμεληταί αίρεθέντ[ες δ δεΤνα του δεΤνος], Νευμήνιος Φιλιστίο[υ, δ δεΤνα του δεΤνο; έ]πί βασιλέος !Απολλ[ωνιου? ] 20 Τελαμών Αίσ/ίνα ά χώρα και δτι άποστ[ κατά τά]ν αυτάν χωράν άπελ[ ό]9 δ]ωρος Α^τιμ.ο^ο^ [ 24 τάν] πρασιν έπρίατο... 1) Νάνων uoroen in nummiB Cbersonesitanie et in tituliB Taeorom fictilinm eaepine obyenit.

$403

Λ· 403

CLASBIS PRIMAE APPENDIX.

363

Fragmenti h laciniae ita videntur esse transcribendae: A.

[. . . Σωσ?]ίνικος DX. . . . . . ου DX . . . . Άφαιστέ[δωρος . . . . .- Άφαισ]τόδωρος Χ[ΔΠ]. Άφαι[στόδωρος . . . . . Άφα]ιστόδωρος ΧΔ. Κεφαλ[ά. . . . ·. . Ή[ρό]στρατο; Υ Δ Ρ . . . . . .Ήρακ]λείδα; Άσ. . . ...οοοο} . . .Τοίδε έπριαντ]ο τάς χε. . . . . . λυσ . . .

11

. . . .

.Ά]τ:ολΛ[όδωρος?. . . . .ΥΔΡ. Προ[μαθίων?. . . ..ο;3Χ[Ρ?]ΔΡ... . .δα LPJXIL. . . . .ου. . .

Tituli litteratura indicat aetatem tertio a. Chr. saeculo vix recentiorem. Sed accuratius etiam aetatem eius possumus definire ex indice Dotissimo proxenorum Delphicorum!), in quo inter viros Diodori archontis anno, scilicet 195/4 a.- Chr., proxenorum honore dignatos v. 18—20 scriptus est Γ/ϊμνος Σκύθα Χερσονασίτα;. Cum utrumque nomen proprium sit perrarum, yeri simillimum est Hjmnum hunc non diversum esse ab eo, qui commemoratur in hoc titulo, de quo agimus (fr. α ρ. Α, ν. 9). Ergo titulus ad finem tertii a. Chr. saeculi aut ad prima decentiia alterius est referendus. Vox πρασις saepius repetita probat agi hoc titulo de venditione aut locatione (cf. πρασις έπί λύσει); quae res venditae aut locatae siDt, apparet e fr.^a partis Β νν. 6 et 15, ubi commemorantur έχατώρυγοιf), et w . 21 et 22, ubi commemoratur ά χώρα. Est igitur recensio fuDdorum venditoruin vel potius Iocatorum. Fundos locabant curatores (έπιμεληταί fr. α ρ. JS, ν. 17) a civibus electi; receDsio publice lapidi inscripta est armo regis nomine designato {B> v. 19), quem Chersonesi έπώνυμον fuisse dudum cognovimus. Inde coDicere licet titulo agi de fimdis puhlids^ qui populi iussu siDgulis civibus sint locati. Ceterum fatendum est multa nobis quidem obscura esse ideo, quod et initium tituli perierit et fragmeiitorum superstitum versus Don integri ad nos pervenerint. Videtur index ita esse compositus, ut genere fundorum locatorum designato (cf. fr.ap. Β ν. 5 — 6: [τοίδε έπ]ριαντο [τ]ους έκαιωρύγ[ου;) subscripta sint nomina civium (καθένα, ν. fr. α ρ. Α, 7 et 2?, 7), qui eos conduxerint, addito pretio, deinde summa (κεφάλα) sit indicata. Sed haec seribeudi ratio nou ubique servata est, nam in Λ νν. 7 — 20 Domina sola virornm scripta sunt, pretiis omissis. Cur viri aliquot (velut Ξάνθο; Θεοκύδεος, Βάκις Ttvta, fortasse etiam Νικασίτιμο; Νικασιτίμου, alii) bis nominati sint, aut cur patrum nomiDa modo sint addita, modo omissa, non liquet.

1) WescheretFoucartjInscr.recueilllee a Delphes, 1 2) Hanc vocem explicuerunt Th. Socolov 1. c. ad nt> 1 8 = D i t t e n b e r g e r , SIG.» n° 268 = 1. Baunack n© 401 ( = Tpyjuj, p. 641) et Bruno Keil Hermae Y. 38 ap. Collitz, Samml d. Griech. Dialekt-Inschr. II, (a. 1903), pp. 140—144. De his explicationibus monui no 2581 = Michel, RIG. n« 665. | HAK. f. 10, p. 96. 46*

864

* 403, 404

CHERSONESUS.

Notas Diimerales, quae in titulo inveniuntur, explicare conatus sum, cura primum eum ederem, comparato titulo ChalcedoDio ab A. Papadopulo-Kerameo mecum communicato, quem edideram in JEMHIIp. m. Iunio a. 1885, cl. phil. p. 308 sq. l ). Nam cum Chalcedonem et Heracleam Ponticam, quae Chersonesitarum origo erat, a Megarensibus couditas esse constet, similibus notis numeralibus Chalcedonios et Chersonesitas esse usos consentaneum est, Sed in titulo, quem hic tractamus, etiam aliae notae occurrunt, quae in Cbalcedonio non inveniuntur ideoque certo explicari non possunt. In titulo Chalcedonio notas nuinerales habemus hasce: Μ = 10000 (dr.), I* = 5000, χ = 1000, Η = 100, Υ = 1 0 , Π = δ, C = l , Τ = % dr. sive tres oboli, 1 = 1 obohis. In titulo Chersonensi non occurrunt M, I*, H, I; sed exstant notae, quae in Chalcedonio non obveniunt, bae: Ρ sive Ρ, ο, ) , Κ Ε notis, quae in utroque titulo occurrunt, idem yalere videDtur Χ, Π, C; notam Ϋ Cbersonesi denarium numerum indicare ideo non est veri simile, quod huius numeri signum sine dubio est Δ , quae littera saepe Π litterae anteponitur; cum vero Υ in fr. α ρ. Β. τ. 4 ante Δ sit posita, qumquageDarium nuinerum eo signo denotatum facilis est coniectura; centenarius numerus yidetur expressus esse V signo, quod Η litteram dimidiatam esse puto. Denique, si X est mimeri millenarii signum, oocox Dotae coniunctae B. v. 3 suadent, ut 0 signo quina milia expressa esse putemus et 0 denorum milium esse notam; quae si ita sunt,. Ρ nota 50000 significabit et ΔΟ fortasse 100000; sed Ο etiam taJentum sigoificare potest, Ρ — quinque tal., ΔΟ—decem tal., 3 — 3000 dr. (V^ tal.). Ergo tota numeroram ratio talis erit:

Δ ο = 100000 dr. sive 10 tal. ρ = 50000 » » 5 » 0 = 10000 » » 1 » 3 = 5000 » » % » X= 1000 »

>=100. Υ = 50. Δ =10. P = 5. C = 1.

Huic explicationi id videtur obstare, quod interdum in titulo suromae admodum magnae eveniunt; sed melius notas illas explicare oobis non contigit, praesertim cum nonnullae earum primum in titulo nostro apparuisse yideantur: nam notas quattuor priores ne in Woisini quidem dissertatione repperi de Graecorum notis numeralibus conscripta (Kiliae, 1886).

c) Tituii ad capitulum lenocinii pertinentes. 404. Tabula marmorea tenuis, integra infra et a parte dextra per vv. 11—32, a reliquis partibus mutila, a. 1,07 m., 1. 0,71, in tres partes fracta; sed utraque fra^tura 1) Inde titulum repetierunt Fr. Bechtel in Samm- felicissimam (*icher gegluckt) praedicavit (inde Michel, lung d. griech. Diatel'l·Inschriften herayag. von Co 11 i tz u. RIG. nO 733), *t DittenbergeT, SIG.* n° 59β. Bechtel, τ. ΙΠ ρ. 67, n° 3062α, qui explicationem menm

Λ? 404

CLAS8I8 PRIMAE APPENDIX.

365

adeo est tenuis, ut tituli litteras nusquam laeserit; altera incipit a &inistra in medio v. 18 et desinit a dextra inter vv. 22 et 23; altera ab initio v. 28 pergit ad fioem v. 34. Omnes tituli litterae clarissiinae Bunt et optime conservatae. Ad fidem ectypi chartacei et imaginis photographicae primum edidi Mam. Jk 9, append. pp. 39—45 (inde rep. Cagnat, Revue archeolog. 3 s. v. 22, a. 1893, p. 400, n° 126). Aestate a. 1892 apographum meum ipse cum lapide contuli. Ad exemplum photographicum a me transmissum ed. Doniaszewski C. I. Lat. v. III suppl. p. 2243—2245, n° 13750. Iterum edidi IosPE 1 . v. IV n° 81. Litteris niinusculis repetieruot Cagnat IrR. ν. Ι n° 860; Minns, Scyth. ayid Greeks, p. 649 n° 21 (cf. p. 525). Cf. quae scripseriiDt M. Rostovzev in JKMHIJp. m. Mart. 1900, cl. philoi. p. 147 sq.; L. Lafoscade, De epistulis (aliisque titulis) imperatorum niagistratuumquc Romanorum otc, Insulis, 1902. p. 58 Λ?. 147 (quem de Thraciae legato loqui miror); Wilcken, Griechische Ostraka aus Aegypten und Nubien, v. I, p. 218; I. Turcewicz in Ιίββ. Ιίωη.-ΦιΐΛ. Hncm. KH. Εββΰοροόκο βζ Hrbotcuurb^ ν. 19 (a. 1901), ρ. 55 sqq. Lapis m. Novembri a. 1891 inventus est in necropoli Chersonesitaua, ubi sepulcrum aetatis Bysantinae operiebat. Ad eandem tabulam pertiuent fragmenta duo parvula, quorum alterum (α), m. Decembri a. 1908 inventum, tabulae Tersibus 3—7 a dextra adiungitur, alterum (b) quo loco poneDdum sit, non liquet. Exstant omniafragmentaChersoiiesi in museo. Ego in priraa tituli editione (Mam. Ils 9) statui sex diversos titulos lapidi esse inscriptos, scilicet quinque epistulae praesidis provinciae et lumm Chersonesitarura decretum, item per epistulam scriptum. Sed Domaszewskio visi sunt septem esse tituli, e quibus quinque essent imperatoris rescripta, una viri consularis epistula unumque Chejsonesitarum decretum. Quam sententiam ego viri doctissimi auctoritate perductus in altera editione recepi (IosPE1. τ. IV). Sed DUDC re iterum accnratins perpensa ad priorem sententiam meam redeo, praesertim cum Cagnat et Turcewiczius eandem protulerint, variis argumentis nisi. Singulomm tituli capitum argumenta hunc iii modum indicavit Cagnat: I. Epistula praesidis cuiusdam, scilicet legati Aug. pro praetore Moesiae Inferioris, ad Chersonesitanos magistratus. Π. Decretum vel epistula Chersonesitanorum ad praesidem proviuciae. III. Epistula praesidis ad Chersonesitarios. IV. Epistula praesidis eiusdem ad Atilium Primianum, tribunum legionis, praepositum yexillationi Chersonesitanae. V. Epistula pr^sidis eiusdem ad nescio quem, forte ad Valerium Maximum, centurionem in yexillationel). VI. Epistula praesidis ad eosdem Atilium Primianum et Valerium Maxjraum. (tcxtum vide p. 367). 1) Ε versu 11, BI quidem reote eum restitui, p&tet liaiic epistulam revera ad Talerium Maximum esse missam.

366

CBLER80NE8U8.

16 404

Fragmentum 6 undique mutilatum (quod ad primam epistulam videtur pertinere) separatim hic exscribo: • AL ITEE2A ΤΗΕΠ Lapicida quamquam titulum diligeDtissime exaravit, tamen compluribus locis erravit: Dam v. 21 in. scripsit AE pro AC, v. 23 ΕΤΤΙΖΗΤΗΕΙΙΙ, ν. 24 πΕΤΤΟΙΗΚΑΜΗΝ, ν. 31 ΑΤΕΙΔΙίϋ, ν. 34 Dl pro DE (quod vidit Domaszewskius), ν. 37 POPOTEST et SVR pro SVB et VFNTV, v. 38 VECTICALIS, v. 40 QVANITIATEM (quod ipse in lapide vidi) et DISCIPVLINAB et RATIONE pro RATiONEM, v. 42 SCRISPSERIM, v. 43 EIDEM pro IDEM, v. 48 CVSTVDITAM. Praeterea in textu latino saepe obveriit Λ pro A. Quae lapidi iuscribenda essent, lapicida ipse in sex partes divisit et quidem bis intervallis iDaioribus (inter versus 12—13 et 3?—34) relictis et ter (vv. 31, 42, 46) spatiis ' racuis interpositis; praeterea ter post fines singularom epistularum siglum posuit -€·€; quod siglum num significet exemplum epistulae, ut putat Domaszewskius (quem eecutus est Ognat), equideui valde dubito; nam epistulis graece scriptis praescribeudum quoque erat graece (άντίγραφον επιστολής vel sim.). Sed litteras latinas Ε Ε νν. 42 et 46 epistulis latinis antepositas bunc sensum habere iam in priore tituli editione agnovi. In traDScribendo titulo in altera editione (IosPE \ v. IV) Domaszewskii supplementa pleraque recepi, quae CagDat quoque probavit NUDC re iterum deliberata plenius titulum restituere conor, ut seDtentiarum saltera ordinem assequar, quamvis ipse videam non onmia supplementa pariter esse veri similia. Quintam epistiilam suppleyit Rostovzev. I. . . . ουλ.. . . . .ot; ευδ . . . .. §§Ι§Ευτυχ τή; σωφρο]σύνης χα! της κοσ[μιότητος? οι υμέτεροι] άρχοντες [. . . 5 Άτειλί]ω Πρειμιανω χειλιάρχη χ[αί Ουαλερίω Μα];ίμω % τη[ν. . . ], δπως μη προφάσει τούτων έτ[έραν υστε]ρον αΓτη[σιν. . της αύ]τοκρατορικής αντιγραφής χα! τής τώ[ν. . . ]βουλ. . . . . .. έκέλευσα τφοτε]θήναι δημοσία, δπως πασιν* φανεραί εί[εν αϊ διατάξεις? γρα]μμάτων χαί εκ τούτων Γστε, δτι ουδέν νεωτερισθήσε[ται εν ίο τούτοις ., περί ων ψ]ήφισμα προς με άπεστείλατε, ού τό άντίγραφον ϋποταγήναι έκ[έλευσα συν τοις υπ' έμου γεγραμμένοις Άτ]ειλίω Πρειμιανω χειλιάρχη και Ουαλερίω Μαξίμφ )fc. και νυν δε [ ταύτα τ]ά γράμματα ομοίως προτεθήναι φροντίσατε. Έρρώσθαι ϋμας εύχομαι. ι

δ

,ο

Ο ΥΛ Ο Ι CE Υ Δ / /»■·« ΕΥΤΥ\ ΝΙLn CYNHCKAITHCKOC, APXONTEC OmPEIMIANCOXEIAIAPXHiw 2IAGL>#TH! οπα^ΑΗπροφΑΕΕίτογτωΝΕτ ΡΟΝΑΙΤΗΓ TOKPATOPIKHCAN-ΠΓΡΑφΗΙΙΚΑΙΤΗΙΠ Ουίι ·ΒΟΥΛ ΕΘΗΝΑΙΔΗΜΟΕΙΑΟπωΕπΑΕΙΝφΑΝΕΡλίΕΙ ■ ΛΜΜ Α Τ ω Ν ΚΑ ΙΕΚΤΟΥΤωΝΙΕΤΕΟΤΙΟΥΔΕΝΝΕωΤΕΡΙΕΘΗΙ_ΕΙ/ {ΉφίεΜΑπΡΟΕΜΕΑπΕεΤΕΙΛΑΤΕΟΥΤΟΑΝΤΙΓΡΑφΟΝΥπΟΤΑΓΗΝΑΐΕΚί ΕΙΛίωπΡΕΙΜΙΑΝωΧΕΙΛΙΑΡΧΗΚΑΙΟΥΑλΕΡίωΜΑΣίΜω^ΚΑΙΝΥΝΔΕ "Α Γ Ρ ΑΜ Α ΑΤΑΟΜΟΐωΠΊΡΟΤΕΘΗΝΑίφΡΟΝΤΙΕΑΤΕ · EPPCOCeAIYAACEYXOAAI

,6

20

25

$ο

-£■ ΟίαΚΑΙΥπΟΜΝΗΜΑΠΙΝπίαΤΕΥΟΝΤΕΕΥπΑΤΙΚωΝΚΑίΑποφΑίΙΕαΝΧΕΙ ΝΤΟΥΤΕΛΟΥεΤΟΥΠΟΡΝΙΚΟΥπΟΛΛΗΝΑΜΕΡΙΜΝΙΑΝΕΘΑΡΡΟΥΜΕΝΕΧΕΙΝ ΛΕΙΤΙΚΗαΕπίΤΕΙΜΙΑεΕΧΟΜΕΝωΝΚΑΙΗΤωΝΒΑΕΙΛΕΥΟΝΤωΝΕΚΥΡωΕΕΝ ΚΑΙΗΤωΝΑποφΗΝλΜΕΝωΝΗΠφΑΛίεΑΤΟΓΝωΜΗΜΕΤΑΤΟΥΜΗΔΕΝΕπίΚΟΙ ΙΤΑΗΜΕΤΕΡΑΔΙΚΑΙΑΕπΕΙΔΕπΑΡΑΚΕΙΝΕΙΝΤΑΟΥΤωΕΑεφΑΛωΠΟΡίεθΕΝΤΑΟΙΝΥΝ ΕφΟΙΕΚωΛΥΟΝΤΑΙΑΔΙΚωΕΚΑΙΒΙΑίωΕΤΙΝΑπΡΑΤΤΟΝΤΕΙΙΑΛΛΑΚΑΙΔΙΕΝ ΝΑΣίωείΝφΑΝΕΡΑΝΕΟίπΟΙΗΕΑΙΕπίεΕπΕπΟΙΗΜΕΘΑΤΟΝΕΥΕΡΓΕΤ^ ^ΕΙΝΤΗΝΑΠφΑΛΕΙΑΝΤΗΝΤωΝΔΕΔωΡΗΑΕΝωΝΚΑΙΤωΝΚΕΚΡΙΑΕΝωΝ ΑΕΥπΕΡΘΕαίΝΔΕΤΗϋΑΗΝΥϋΕωΠΤωΝΒΙΑΖΟΜΕΝΟϋΝΗΜΑΕΟΥΔΕΜΙ ΞΕθΑΙΚΑΤΑΡΧΑΕΥπΟΤΗ^ΗεφΙΛΑΝθΡωπίΑ^ΟΥΕΕΓΤΙΤΟΙΙΙΚΑΙΝΟΙΕ ΕΡΙΤΟΥΠΡΑΓΑΑΤΟΕΤΟΥΤΟΥΑΡΧΗΘΕΝΕπίΖΗΤΗΕΙΙΙΓΕΝΟΑΕΝΗΚΑίΘΕ.. ΟΕΤΟΥΕΒΑΠΛΕΑϋΗΑωΝΔΕΗαΝφΑΝΕΡΑ^ΟίπΕΤΤΟΙΗΚΑΑΗΝΚΑΙΤΗΝ ΕΡΟΝΤωΝΗΑΕΙΝΓΡΑΑΑΑΤωΝπΡυΕΤΑΣΑΑΕΝΚΑΙΤΑΥΠΟΑΝΗΑΑΤΑΤΑ ΝΤΗΝΤΟΥΧΕΙΛΙΑΡΧΟΥΕπΕΙΔΗΚΑΙΤΑΣίΝΤΑΥΤΗΝΕΛΑΒΕΝΑπΟΤωΝΔωΡΙΙΖΑ ΝπΕΡΙΤΟΥΤΟΥΑποφΗΝΑΓΘΑΙΚΕΛΕΥεθΕΝΤΑΧΕΙΛΙΑΡΧΟΝπΕΡΙΟΡίαθΕΝ ΚΗΔΕΑΟΝΑΕΕΓΕΝΟΑΕΝΟΝφΥΛΑ2ΕΙΝΑΕΝΤΑΑΕΤΑΤθαΑΥΤΗαΚΑΐεΚΕ|Εωε ΛIEπlTOπOlCTOICEICTOYTOTOTEΛOCANHKOYCINEYΛOΓICTωCΔEπPOCHCECΘAI ΔΕΗΕΙΝΗΕΟΥΔΕΝΑΝΑΓΚΑΙΟΤΕΡΟΝΑΝΘΡωπΟΐεΚΑΙΒΙΟΥΕωφΡΟΝΟεΓΝωΡΙΖΟΥεί EYXOAENO^YAACCECeAICEANOTHTA(Ε6· ΤΙΝΑΕΠΕΙΙΤΕΙΛΑΑΤΕΙΔίωπΡΕΙΑΙ -ΛΟΥεΥπΟΤΑΓΗΝΑΙΕΚΕΛΕΥεΑπΡΟΝΟωΝΑΗΤΕΥΑΑΕπΑΡΑΤΑΔΕΔΟΓΑΕΝΑΕΝΟΧΛΙ ΕΤΟΥΝΤΑΕΥπΕΡΒΑΙΝΕΙΝΤΟΝΠΕΡΙΓΕΓΡΑΑΑΕΝΟΝΟΡΟΝ· G6

^-ACENTIVM · I N V E X I L L A T I O N E C H E R S O N E S S I T A N A · DICAPITVLO · LENOCINlQVODS v/ » P L V M S E N T E N T I A E · ARRI · ALCIBIADIS · TVNC · TRlBopRAEPOSlTI · EIVSDEM · VEXILL VS · Τ Λ Μ Ι Ν Τ Ε Ν Τ Ι Ο Ν Ε Μ · EIVSGVAMMANIFESTE DETERMINATAM PARTEMAD · IVS · Ρ E T · Q V O N I A M . IDEM · ALCIBIAOESVIDERI · N O N P O P O T E S T · SVRTEMPVSVFNTV IRANDAEVECTICALISQVANTITATIS · SPONTE · SVSCEPISSE · CVMSENTENTIAM · SVB · l v D RIDEM · E T · D I X E R I T · ETPROPOSVERlTETOMNIBVSANNtSElSCOPARIAVERlT · DVBIVMN «■

a V A N I T I A T E M E T C l R C A D l S C I P V L I N A B · R A T I ONEETOBSERVAREETOBTIN EXEMPLVMAPERTAMANVSCRIPTVMVNOEDEPLANORECTELECIPOSSITIVXTA POS I T V M E S S E C V R A Ε E G V I DSCRISPSERIMATILIO · PRIMIANOTR RlOCOMMILITONVMQVODADMEEIDEMTRlBVNVSPROPTERCAPITVLVMLEi ECVNDVMFORMAMSENTENTIAEARRIALCIBIAOISTVNCTRIBOICTAEOM 44 YSDISCIPVLINAMVELCVMINIVRIAAVTCONTVMELIAPACANORVMCOMMIT EE.a\hDADDECRETVMCHERSONESSITANORVMRESCR!PSERIMC e SSVBICIPRAECEPIETRVRSVMADMONEOCAVEATlSNESVBOBTENTVH\ ^iiAIAMPRlDEMPLACITAMACCVSTVDITAMCVMDISPENDIOVESTRAEEXSlST « N avlETENTVELINNOVAREGVIDTEMPTENT1 Ε Γ Τ | A P * O N T U ) N · Τ ω Ν Π Ε Ρ Ι · i i · AYP · BACIAEIAIΑΝΟΝΑΛΕΐΑΝΔΡΟΝ ΦΛ· A P I C T W N K A I O Y A A E R I O C - T E P U A N O C ·

368

CHERSONESUS.

Jfe 4 0 4

II. [Πρότερον μέν ήμεΐ; γράμμασι βασιλικ]οΐς και ϋπομνήμασιν πιστεύοντες ΰπατικών και άποφάσεσιν χει[λιαρχών περί των ω]ν του τέλους του πορνικοϋ πολλήν άμεριμνιαν έθαρροΟμεν έχειν, 15 [έννοουντες, δτι τά περί των της πο]λειτικής έπιτειμίας έχομένων και ή των βασιλευόντων έκύρωσεν [θεία αντιγραφή?] και ή των άποφηναμένων ήσφαλίσατο γνώμη μετά του μηδέν έπί κοι[νή βλάβη? παραμελεΐσθα]ι τά ημέτερα δίκαια' έπεί δέ παρακεινείν τά ούτως ασφαλώς ορισθέντα οι νυν [παρ1 ήμεΤν φρουροί ήρξαντο, ου μόνον] έφ* οίς κωλύονται αδίκως και βιαίως τινά πράττοντες, αλλά και δι' έν[τεύ^εως τολμήσαντες την άδικον.αύτώ]ν άζίωσιν φανεράν σοι ποιησαι, έπί σε πεποιήμεθατον εύεργέτην 20 [ημών μήνυσιν, δεόμενοι βεβαιώσαι] ήμεΤν την άσφάλειαν την τών δεδωρημένων και τών κεκριμένων ]*[*]" ύπέρθεσιν δέ της μηνύσεως τών βιαζομένων ήμας ούδεμί[ήμεΤν δικαίων [αν έξήν πόιήσασθαι, ώοτε κωλύ]ισθαι κατ' αρχάς υπό της σης φιλανθρωπίας τους έπί τοΤς καινοΐς [σπουδάζοντας. Γνα δέ ράων ή ή π]ερί του πράγματος τούτου άρχηθεν έπιζήτη(σ)ις γενομένη και θε[ . ., την πρ]ός τους βασιλέας ημών δέησιν φανεράν σοι πεποιήκαμ(ε)ν και την 25 Γ τών συμφ]ερέντων ήμεΐν γραμμάτων προετάζαμεν καΐ τά υπομνήματα τα [τών ύπατικών και τήν άπόφασι]ν τήν του χειλιάρχου, επειδή και τάξιν ταύτην Ιλαβεν άπό τών δωρησα[μένων βασιλέων το πράγμα, εις τό]ν περί τούτου άποφήνασθαι κελευσθέντα χειλίαρχον περιορισθέν. [ΈΜ τούτοις έλπιζομεν ημών] κηδεμόνα σε γενόμενον φυλάζειν μέν τά μετά τοσοώτης και σκέψεως [ορισθέντα, ώστε κύρια ειν]αι έπ: τόποις τοΤς εις τούτο το τέλος άνήκουσιν, εύλογίστως δέ προσήσεσθαι 30 [τήν άναφερομενην σοι] δέησιν, r\c ουδέν άναγκαιότερον άνθρωποι; και βίου σώφρονος γνωρίζουσι [τό χρήσιμον και ηθών] ευχόμενοι; φυλάσσεσθαι σεμνότητα. III. Τίνα έπέστειλα Άτειλίω Πρειμι[ανώ περί του πορνικοϋ τέλ]ους, ύποταγηναι έκέλευσα, προνόων μήτε ΰμας παρά τά δεδογμένα ένοχλί[ζεσθαι, μήτε του; ΰπηρ]ετουντας υπερβαίνειν τον περιγεγραμμένον bpo^. IV. [E(xemplwm) e(piskdae). Quae sint officia milUumJ agentium in vexUlatione Chersonessitana d(e) capihdo lenocini. guod su~ 35 [biciiur oslendet tibi exemjplum sententiae Arri Alcibiadis tunc trib(uni) praeposiii eiusdem vexiUfationiSj ne quid adversjus tam intentionem eins quam manifeste determinatam pwriem adius p[ertineniem? milites agaiit], El quoniani idem Alczbiades videri nort (poypotest su(b) tempus ventufrum? intentionem? exaggejrandae vectigalis quantitatis sponte suscepisse, cum sententiam sub iufdicii forrna , iamj. pride?n et dixerit et proposuerit et onmibus annis fisco pa?iav$rit, dubium n[on

Λ? 404

('LASSIB ΡΒΙΜΑΕ APPENDIX.

369

40 eat, φάη hanc vvctujalis] qiiantitatcnt el circa discipulina(e) ratione(m) et obscrmre et obtin[ere ntcessc sif. Ews scntcniiar/ cjrempluih apcria mamt scriptnHi, undc de plano rccfc lef/ipossH, iuaia . . . posifum esse cnra. V. fyjremplitM) c(pistular). Quicl scripserim Atilio Primiano ir[ib. de commentajrio commilifonum, qv-od a
1) Ego, cuni [>rimuin titulum ederera, :id Septimii Severi aetatem (193—211 p.
370

CHERBONESUB.

Α?. 404

II, s. IV n° 243 d\ C. I. Gr. 3835; JakresJwfte d. Oestcrr. arck. Inst. III, p. ] ; Heberdey. Opramoas, passim) animadvertit similes formulas saepissime in litteris provinciarum praesidum legi, rarissime in imperatofum litteris, qui formulis «Ευτυχείτε» vel (rarius) «"ΕΓ.ρωσθε» oti solerent. Cf. Lafoscade ]. c. — V. 28 post τοσαύτης vocabulum Viqnod ?xcidissi vidit Domaszewskius. — Quae idem supplevi;, : 31 ( . . . J i ^ j σώφρονος γνωρί!/>υ<τι [τύ νρήσιμον και ήσυ/ίαν άγειν] ευχόμενοι; φυλάσσεσθαι σεμνότητα), quamvis receperit CagWti. equidem nequaquam possum probare: nam et και desideratur inter duos infinitivos et genetivus ad vocem σεμνότητα. — V. 32 quod idem post Atilii Primiani nomen supplevit και άλλοι;, propter spatii rationes non convenit; videtur is, qui haec scripsit, solam epistolam n° IV intellegere, ad Atilium Primianum missam.— Ad v. 41 Dom. monet epistolnm aperfa manu soriptam videri esse scriptam litteris claris et manifestis, quamquam similem vocabuli usum aliuode quo firmet se non habere. — V. 50 nomica;ntur archoates Chersonesitani, quorura anno res acta est, vel potius princeps eorum solus, qui appellabatur πρωταρχοντευων. Domaszewskius conferri iubet titulum Tralliamim C. I. Gr. 2799: επί αρχόντων των περί Μ. Άντ. Νεικόμαχον Βλάστον άρ[ξ]αντα τ[ρί]: :ψ ττρώτην αρχήν. — V. 51 videntur nomiDati esse legati a ChersoDesitanis ad praesidem provinciae missi. Quorum prior [Τ.] Φλ(άουιο;) Αρίστων procul dubio ex eadem gente est, de qua egimus ad n° 359.

Π ο ρ β Β θ Α ΐ > 1 ) . II. [PaHhme MLJ]» AOB-Bpa." rnapcKHMT» ρβοκρΗπτΛίίΒ], ΠΒΜΛΤΛΜΙ KOHcyjapoirb n cy*e6HUMi» ] npocTHTynjoHBofi no^aTM, CMHTUK ce6n Bnpan-B Ϊ»Μ·ΒΤΙ> DOJHJK) yB-fcpeHp-BmeniuJi-b TpH[6yuoBi» KacaTejbHO HOCTI> (AOCJOBHO: oe33aiioTHocTb), [apHHHMafl BT> cootfpaweme, *rro ece] Kacawmeeca nawurb ^paJKAaBCKiixT, npaBT> yTBepAHJTb [6o>KecTBeHHbjfi... pecKpunrb?] αβροι^κ)ΐΑΐιχτ> Η o6e3onacHio ptmeme πρθΗ3ΡβΑΐ«Ηχτ> cyA'b ch ΓΒΜΈ, HToChi Haiun npaea HU BT» Η*ΜΤ> [ne Hapyiua.mcb κτ> otfmeMy Bpexj?]. Koria me^ HLnrBiiiBie [ΗΒΠΙΒ rapHuooHHtie Ha»iajH] HapymaTb croiib DPUMHWH ycTaHOBjeBiH, [ΗΘ TOJbKo] coBepinin rtKOTopue HenpL*eAHue u hicHJbCTBe.HHLie nocmynKu Β·ΚΤΟΜΧ, «ΤΟ ΗΜΊ> BocnpemaeTCfl, HO Η [ocirBJiHBmifCk] Hpeyb ^npomeHie] 3aHBH*b Te6t [ceoe riecopaBi*juBoeJ TpeOoaaHiej Mbi cA^JajiK Teofc, foarc7,*7^-"> [·;ντιβΜ/. Aud^cer^, npocn ποΑΤΒβρΑ,ιτπ,Ί ΒΛΑΓΙ, npovocib Α * Ρ > BaHHbin> κ npHcyHueHHbix-L [HaM-L· npaei» J; oi<-poHKy ;κβ AOHecema Ha ojfa>Kaioii;i!Xi> Hac^ HHKafhyio HeB03MOWHO tfujo CA^aTb paAu ΤΟΓΟ, *ττο6ω] ΤΒΟΜΜΊ> nejOB-BKOJioCiem» 6LIXH ocTaHOBjeBu ci> caiiarO Haiaja [οτρβΜΛmieca] κι· HOBLuecTBaM-L·. [A WR ΤΟΓΟ, ITO6U aerwe 6buo] npoH3BOACTBO pa3ca*BAOBaHin no ceicy A*t>jy H3Hawaja H . . . . .., Mu npeAi>HBHJiH ΤΘ6Β Bame npomeHie κτ> n,apain> Η npeAnocjajiH [κοπικ)?] noje3Haro HairL· pecKpunTa, naMHTH [κοΗον.τΛροΒΈ Μ ρ^ώβΗΐ'β] τρΗ6)ΉΔ, DoeAiiKy Η [ΑΊ^Ο] DOJy^MJO οπ> Α&Ρ<)[ΒΑΒΠ]ΗΧΤ> uapeu] TaKoe HanpaBjeHie, <5yAyMM nepeAaHO TpwCyHy (AOCJOBHO: orpaHMHeHO TpH^yHOjrb), nojyMHBEueMy πρΗΚ«3τ> nocTaHOBHTb ο ΗΘΜΤ> cyAeCHoe p-BiueHic.[B'i> BiiAy cero Mbi BaA"feeMca, HTO TU], CTaBT> [BamHMi>] DOKpoBBTejeifL·, oxpaHHiiib [ycTaHOB2 ) Η ocMOTpnTeJbHocTbio, [Aa6bi OHO ΗΙΓΒΛΟ c«Ay] BT> M*BCTaxT>, noA^e^aiAHXl· cefi noAaTH, je-HBoeJ ci> Tauoio Η 6jaropa3cyAMTe-ibHo npHMeuib [opeACTaBJBeMoe re6i] DpomeHie, Heo^xoAHM^e KOToparo Η^ΤΤ, HHHero Ϊ,ΑΛ ΛΐΟΑβΓι, ΠΟΗΗΜΒΚ)ΙΠ,ΗΧΤ> [llOJJb3y] 6jiarOpa3yMBOH >KH3HH Η CTpeM«mHXC;J C^TpdHHTb 6Aa:OapHJIHHie [HpaBOBT»].

III. To, «iTO Ά ΠΟΟΛΒΛΙ, ATHJIK) IIpHMifaHy KacaTe.ib;:o npocTHTynioHHoft BOAa]TH, a npiiKaswb DOM^CTIITI» ΗΗΗχβ, 3a6oTflct ο mo.\n>, HTO6BJ HH BU He 6UAU yApyfHaenti] BOupeKH y3aK0HeHiBirL·, [HH cjy]wao;ie ae npecTynaju DpeAnHcaHHaro npeA*BJia. N IV.fKoniH

DHCtMa. B"B ΙβΜΊ) SaKAIOMaiOTCJI 06H3aHH0CTH COlA&Tb], COCTOiimUXT> B1> XepCOBHCCKOU BeKCHJJiiniH,

KacaTeJibHO npocTMTyruoHHon OOA&TU, [noKawexi» τ€·6"Β npHjaraeMaa Ro]oia ptmeHia Appia AAKBBiaAa; ΤΟΓΑΒΟΙΗΗΓΟ TpHOyna, KOMaHAOBaBiuaro τοκ) ?κβ BeKcpjj[flD;ieK), M6U cojAaTbi He coBejuniH Binen) BonpcjKH r.aKi> Β033ρ^Ηΐκ) ero, TavcL Η ΛΒΗΟ onpeA'tjeHHOM HacTu. [ΟΤΑΟΟΛΙΑΘΗΟΛ?] κι» cyAj. H nneiHKy ae ·Ό»βττ» KaaaTbca, ITOOIJ TOTT> » e 1) He Aaeut nepeBOAa 1-ro niicbMa, TaKi> KaK-b ^jLm> He yARJOCL BO3CTaH0BMTb oro oojrBe ΗΛΗ «ea^e npaBAOΠΟΑΟ6ΗΟ.

2) Βτ> rpenecKoiit ΤΘΚΟΓΒ nponymeHo Ρ^34ΗΚΟΜΤ» OAHO CJOBO «eHCKaro poAa.

Jfc 404, 405

371

CLA8SI8 PRIMAB APPJ3NDIX.

AjKHBia^i> na oynjmee (?) BpeMH no coOCTBeHHott BOJ-B npHHHJTb [HajrfepeHie?] BOSBUCIITI» pa3M'£pi> ποι,βτΗ, Taiei. κ*κτ> OHT> CBoe pfeineirie B*b cy[Ae6H0fi Φοριτε yme] paHbiue πρηιηΗβσι», πρβΑΛΟΗίΗ.ιχ u BO BCE ΓΟΑω BHOCHJTL nodamt» BT> Ka3HaneficTB0 η ycmauoeAenHOJm pasMibpib, το [Β·ΒΤΤ»] coniTBHin, [«rro TaKofi] paaiitp-L [no,\aTH HeofooAMifo] coxpaHHTb n yAepwiiBaTb Η corjiacHO jiHcimniHiit. IIo3a6oTbcn ο ΤΟΜΊ>, *iTo6hi ΚΟΠΪΛ ero p^iueHiji, BanHcaHHaa pa36opMHBUM"L ΟΟΗβρΚΟΜΊ», 6bJJia BblCTaBJeHa B03J*fc

, ΓΑ*Β OHa MOrJia 6bl npaRHJILHO HHTaTbCfl Cl> pOBHarO M*BCTa.

V. Konia DMCLna. *Ιτο Λ Hamicajrb ATHJUIO ITpaMiaHy TpHOyHy [ . . . ο 3anncKt] coc.iyHiHBn.eBT,, KOTopyio τοπ» JKe TpH6yHT> [npHCJLajrb ΛΗΜ>] KacaTejibHO npo[cTHTym'offHoR] noAaTH, [a πρΗ.ιο;κιυπ> 3dncb n npHKa3biBaK) mefah BO BceMT> AiBcTBOBaTb] corjacHO Φορϋ-Β ptiueHifl, BbicKa3aHHaro TorAauiiiHMi* TpHfiyHOML AppieMi, AjKHBiaAOMi>, [Aa6bJ OHU Ht OCMtbAllSOAUCb] HUHCIO COBepfttfamt]

ΒΟΠρβΚΗ AHCHHnaMHTi

HJU Cl> Ιΐηρ7Ιϋ0Η10ΜΊ,

DpaB*b Β.1ΙΙ OOHAOK)

ifBCTBbix-b WHTeaeW. VI. ΚΟΠΙ'Λ nncbMa. Ητο Λ HanMcojt BT» ΟΤΒ*ΒΤΊ> Ha Αβκρβττ» ΧβροοΗΗοαβΒΈ [ c t »ajio6oK)? Ha co.iAaTTbl, a npnRaaaj-b npHJOHvirrb sdtbCh n BHOBb BanoMHHaK) — cnoTpuTe, HTOObi OHH ΠΟΑΙ> πρβΑΛΟΓΟΜτ» [ . . . . ne yBejHMHBajH pa3irBpa noAaTw], yn%e pnHbiue npHHHTaro n yTBep>KAeHBaro, BT> ymepot BaiueMy aBTofpHTeTy], ΗΘ 6β3ποκοΗΛΗ [rpawAaHT>] Η He DbJTajHCb ΒΒΟΑΗΉ» KaKifl»jM6o BOBiuecTBa. [ITocTaB.ieHo?] πρκ apxoHTaxh MapKom> ABpejieMi» BacHJmAiaHOMTb AjeKcaHApoirL· BO o a e t . fllocjaiiH 6UJIII? Τ.] φΛβΒίΓι ApMCTOHt Η Ba.iepifi repMaHl·.

405. Tabula magna marmorea, quae olim lata erat circa 0,58 m.; ornata erat aetqmate, quod tribus lineis efficiebatur alfe exaratis. Recentiore aetate ex summa buius tabulae parte excisa est tabella quadrata, a. 0,29 m. totideraque lata, cr. 0,02 m. Huius tabellae a dextra postea consulto frustum abscisum est in latitudinem 0,06—0,08 m., ut hodie tabellae latitudo non maior sit 0,23 m. Tabellae superficies postica polita est et oraata quadro duplici excavato et circulo item duplici (diam. 0,155 et 0,12 m.), iu cuius ceutro caverna superest ad circinum iDfigendum facta, praeterea exstant diametri duae. Tabella ita ornata immissa erat paviraento basilicae Chersonesi a. 1907 detectae ita, ut superficies, cui titulus inscriptus erat, ad solum spectaret, sed postea e pavimento quoque eiecta est. Ε titulo supersunt dextrae partes versuura octo, in omnibus versibus praeter primum a dextra aliquot litteris deficientibus, quae margine dextro, ut diximus, absciso pexierunt. Titulus diligenter admodum exaratus est litteris (praeter v. 1) 0.016 m. altis; litterae ligatae 14 locis obveniunt, littera Ρ . duobus locis v. 3 exquisitiorem habet formam. Edidi HAK, f. 27, p. 25, n° 16, addita imagine in zinco expressa, quae hic repetitur (circa l/A v. m.). Lapis ChersoDesi a. 1907 in tumulo inter urbis moenia et domurn, quam Bielozerov possidebat, inventus exstat in museo. (Textum vide p. 372).

ι

5 πόλεως? . ται . . . .

[Άγαθαι] τυχαι. ov, Γνα (χή τάς αυτάς αιτίας σ. . . ς ci προ αυτών πέρυσιν χαί το. . . προδηλώσαι αύτοΐς δρου; εντός [της τιθέ]αε[θ]α ούν αΰτοΐς έζ αύθεντείας τό[πον? του πολ]έμου μήδ' έμη οικία ένο^λεΐν βούλ[ων] επί προφάσ[ε]ι μεν [έ]ντό; ένοικ[εΐν ει βουλο[ιν]το. . . 47*

372

CHERSONESUS.

J6 405,

406

Versus octavus inferioribus litterarum partibus abscisis certo restitui oequit. Ex imagine patet a sinistra dimidiam versuum partem abscisam esse, praeterea a dextra aliquot singulorum versuum litteras periisse. Quae cum ita sint, textus uequaquam restitui potest et argiimeotum tituli obscumm maDet. Patet tanien superesse haec ex epistula aut edicto sive imperatoris sive proviuciae praefecti de limitibus ID urbe coDStitueudis, iutra quos fortasse vexillatio Romana debuerit habitare (cf. n° 404). Inde manifestum est, quanti inomeoti esset titu: ad Cberscmesi res cognoscendas, si maior pars eius tulisset aetatem. CLASSIS

SECUNDA.

Tituli dedieatorii. 406· Basis marmoris candidi a. 0,30 m., 1. 0,81, cr. 0,76, aDgulo sinistro partis aDticae fracto; in medio titulo basis pertusa est et omnino admodum laesa; videtur recentiore aetate ad aliura usum esse adhibita. Lateri signa quaedam incisa sunt. Titulus in parte antica diligeDtissirae exaratns est litteris'0,02 m. altis, quae in ectypo chartaceo: qoo nsus sum, optime dispiciuntur. Edidi Mam. ΛΓ° 9, ρ. 24, n° 6 et IosPE1. ν. IV n° 82 cum imagine, cuius loco hic accuratiorem praebeo ad ectypum chartaceum delineatam (l/s y. m.). Lapis vere a. 1891 in fodienda platea, quae est circum novum templum, inventus exstat Chersouesi io museo. (Tcxtum vide p . 373).

[. . . ω]ν Ήρώιδα υπέρ τας γυναικός . .θάρας θυγατ[ρό]ς Δαμοκλέος Άθαναι Σωτείραι. [Π]ολυκράτης έπόησ[ε].

Jfc 406, 407

373

TlTULI DEDICATOEII.

/ Ν Η Ρ Λ Ι Δ Λ Υ Γ Ε Ρ Τ · Α ( Γ Υ Ν Α Ι Κ Ο ( A P A C O T Γ Α Τ ^ ί Δ Α Λ» Ο Κ A £ O t

/ / Ο Α Ν Α Ι ( Α Τ Ε Ι ΡΑ J

\

Ι

Tituhis nos docet basi stataam olim impositam fuisse a Polycrate sculptam et ab ....one quodam Herodae filio pro uxore ...thara, Damoclis filia, Minervae Sospitae dicatam. • Minenram cognomine Σώτεφαν Chersonesi cultam primum hic videnius. Fieri sane potest, ut statua basi olim imposita ab ignoto quodam artifice Chersonensi sculpta sit, cui nomen fiierit Polycrates; sed quidni coniciamus statuam aliunde fuisse advectam, fortasse Atheuis1), sculptamque fuisse a Polycrate illo, quem Pliuius nomiDat inter artifices, qui athletas et armatos et venatores sacrificantesque fecerint (Plin. N. hist. XXXIV, 91)? Eidem adscribi solet statua Timothei Cononis filii, ducis Atheniensis, cuius basis Romae in.yilla Matthaei quondam reperta est'). Vixisse Polycratem quarto a. Cbr. saeculo valde est consentaneum. Cum vero hic titulus, si litteraturam spectamus, facillime ad idem saeculum referri possit, vel maxime nobis videtur veri simile artificem, cuius Domeu basi inscriptum sit, Polycratem Atheniensem fuisse. Confirmatur haec opinio quodammodo etiam scriptura έπόησε (t littera omissa), quanf iu titulis statuariorum Atticorum saepius quam alibi inveoiri et Diaxime quidem quarto a. Chr. saeculo probavit Loewyus8).

ΠοροΒΟΑΐ». .... OHT> cum Hpoju 3a menj .. eapy ΛΟ*ΙΙ> ^anoKja Aenirfe CnacnTejbaHn-fc. — ΏΟΧΗΚ^ΛΤΒ 407. Dextra pars capitis columuae doricae e lapide arenario sectae, instructa titulo optime conservato; tituli spatium altum est Ο,Οδ m., latum 0,13, litterae circa 0,015 m. altae. Edidi Mam. Jfe 23 p. 8 n° 5 et IOBPE 1 . Y. IV n° 84, addita imagine, quam hic repeto (l/3 v. m.). "" Lapis vere a. 1896 in puteo quodam inventus, cum exploraretur ea pars Chersonesi ruderum, quae est inter orientem et meridiem*), exstat ibidem in museo. 1) Similiter in Olbiae ruderibus baais fragmenta in- Kunstler Y. I p. 399; J. Overbeck, Die antiken SchrifU venta suDt Praxilelis noxnen referentie. Y. Bupra n<> 271 queUen zur Gesch. d. bild. Eurtste bei den Griechen, (cf. Loewy, Jnschr. Griech. Bildhauer p. 383, n°76a). p. 261. Cephisodotum artificem, caine nomen legitur in basi 3) Op. cit p. XIV. statuae Aristonis Attinae f. CberBonesiiaventa (v. nc423), 4) De IOCIP ubi lapides inecripti a. 1896 inventi sunt Loewyus item Atbenieneem putat, oon indigenam (o. c. p. cf. quae diiit KosciiiBzko-Waluzynicz in diario 238,adn°S37). cuius titulus eet «KpbiMcxiu Bibemwuich» a. 1897 nn° 74, 2) Edidit post alios multos Loewy, Jnschr, Griech. 75, 77, 82, 87, vel Apxeojou uae, u βαΜηυικν, uad. MOCK. Bildhauer n<> 482: Τίμ^εος !Αθην[αΐος]. Πολυχρ[άτης .Apxco.toi. 06ui. 1897, pp: 167—195» vel ΦΗΛΟΑΟΙ. 06o3p. erroiet]. Cf. de hoc titulo H. Brunn, Gesch. d. Qritdi. ν. XII, Τ, ρρ. 299—308.

•374

J6 407—409

CHEBSONEBUS.

[Ό δείνα] Π όσιος [άνέθηκε? Π]αρθένω:

Titulus ostendit columnam illam, ciii inscriptus est (aut fortasse aedificium totum, ad quod columna pertinebat), a cive quodam, cuius nomen lapide fracto periit, Virgini fuisse dedicatam, quam a Chersooesitis praecipue cultam esse inter omnes constat. Propter litteraturara titulum ad IV a. Chr. saeculum referendum esse puto. Π ο ρ θ Β ο ^ Ί » . [Tanofl το,] cum Hocifl [ΠΟΟΒΛΤΗΛΊ>?] JVfeBt.

408. Fragmentum momimenti lapidis calcarii a. max. 0,45 m., 1. max. 0,40, cr. 0,25. Titnlus litteris circa 0,03 m. altis scriptus admodum detritus est. Ad ectypum chartaceum edidi HAK. f. 3, p. 25, n° 5. Hic titulum ad ectypum delineandum curavi (% y. m.). Lapis a. 1901 Cbersooesi in necropoli inventus ibidem servatur in museo. ι >Wl^

l

*A # e.<$E ^ y

[Ά] ? ισ[τ]ό[ν,χος

π]α?ίέν

""

Titulus propter litteraturam ad IV a. Chr. saeculum potest referri. In priore editione titulum posui inter sepulcrales, cum ultimae alterius versus litterae viderentur esse OY; sed nunc ectypo accuratius examinato video eas potius esse ΩΙ titulumque esse dedicatorium.

409· Fragmentum basis lapidis calc&rii a partibus dextra et postica fractum, marginibus summo et sinistro laesis, a. 0,11 m., 1. ut nunc est 0,24, cr. 0,155. In superficie vestigium apparet cavenme oblongae, quae statuae confirmandae causa olim facta erat. Huius cavernae magnitudine computata Loeperus sibi persuasit basim primo fuisse circa 0,50 m. latam et circa 0,35 m. crassam, unde pateret partis auticae dimidium fere periisse. Edidit R. Loeper HAK. f. 45, p. 65, n° 12, cum imagine, quae hic repetitur. Lapis a. 1908 in ea Cbersonesi ruderum parte inventus, quae est inter septentriones et orientem, exstat ibidem in museo. (Textum vide p. 375),

Supplevit Loeperus, qui tamen adnotat titulum variis modis restitui posse, cum certo definiri non possit, quanta titali pars ]apitle fracto perierit. Litteratura quarto a. Chr. saeculo non est recentior.

Jfe 4 1 0 , 411

TlTULl DEDICATOBII.

375

[ίΙ]ππ[ο]κ[λ . . . . υπέρ τα]ς θυγατρό; Σ Παρθένωι [άνέθηκεν].

410. Basis maruioris candidi integra, a. 0,33 m., L 0,76, cr. 0,71. In superficie praeter foramina statuae pedibus infigendis destinata exstat caverna rotunda cum dextra parte foraminis pedis sinistri contingens et tria alia foramina oblooga plnmbo perfusa. Inde patet basim hanc recentiore aetate aedibus exstruendis fuisse adhibitam. Titulus litteris optimis (a. 0,02 m.) exaratus superest integer. Ad ectypum chartaceum edidi Mam. X?. 17, p. 9, D° 3 et SBA. 1895, p. 514, n° 3 et IosPE1. v. I\ r n° 83. Hic delineationem praebeo ad ectypum accuratius factam (l/5 v. m.). Lapis a. 1892 Chersonesi ante basilicam magoam inventus, cuius rudera meridiem versus exstant a novo templo *), ibidem in museo conservaiur.

A i i V I f\ !^NΒΙΛΝ oiToYOAlABA^IAEYlA^

Ύ Γ Ε Ρ Τ ο Υ Γ Α Τ Ρ <=> £^ΑΡ©ΕΝ.η.ΐίΕΡΕΥ£εη_Ν Β(ων Σιμία. Άντιβιων Βίωνος του Γιμια βασίλευσα; υπέρ του πατρο; Παρθένωι ίερεϋ; έών,

Antibio Bionis f., qui patris statuam Virgini dicavit, sine dubio eiusdem deae sacerdos fuit, cum" autea regis officio esset fiinctus Similes filiorum pro patribus dicationes in urbibus orae septentrionalis Ponti Euxini dudum sunt notae: v. IosPE1. Π, nn° 6, 9, 345. Propter litteraturam titulus ad IV aut III a. Chr. saeculum referendus est. I l e p e B O A i ) . BioH-b cum Canin. ΑΗΤΙΙΒΙΟΗΤ> cum BioHa CnaiieBa, 6kJBmifi i#pein>, sa OTna nocenmuxb .H^B-fe, 6yAyMH >κρβηοΜτ».

411. Tabula lapidis arenarii integra, a. 0,20 mM 1. 0,35, cr. 0,13. Infra foramina duo rotunda exstant et in marginibus lateram longiorum cayernae quattuor, quae eo consilio 1) De loco, ubi lapis iiiveDtuB est, cf. Omnenn HMH. Αρχ. ΚΟΜΜ. sa 1892 \. (Cn6. 1894), p. 14.

376

J M l l , 412

CHEBBONESUS;

videntur esse factae, ut lapis basi infigeretur1). Titulus litteris 0,02 m. ultis exaratus iuteger superest et bene etiam nunc legitur. Exscripsi a.. 1892 et edidi Mam. 17, p. 10, u° 4 et SBA. 1895, p. 515, n° 4, et IosPE 1 , v. IV n° 85. Hic titulum ex ectypo accuratius delineatum praebeo (!/4 ν. m.). Lapidem a. 1892 CherBonesi in coemeterio antiquo inveDtum esse, ubi sepulcris receDtioribus exstruendis adhibitus esse videretur, scripsit Kosciuszko-Waluzynicz*).

ΔΗΑΐοΓΑΓοΛΛΑ ΓΑΡ^ΕΝΠ-1 iKATENYr^ON

/

Δγ)λιο; Α ολλά

'"

Παρ&ένωΐ . κατ* ένύζνιον.

Tituluni II a. Chr. saeculo non esse aotiquiorem probat litteratura. De huiusmodi dedicationibus cf. Franz, Elem. epigraph. Graecae, p. 335, 8; S. Reinach, Traite d'epigraphfc Grecque, p. 384; W. Larfeld, Griech. Epigraphik (in Iw. Mtilleri Handbuch d. Jdass. Altertumsiviss. ν. Ι ed. 2), p. 593.

412· Fra.gmentum tabulae marmoris caodidi supra et a dextra mutilatum, a. 0,20 m. totidemque latwn, cr. 0,09. Snpersunt initia qnattuor versuum tituli litteris aetatis Romanae 0,02 m. altis exarati. Exscripsi a. 1892 et edidi Mam. Jfe 17, p. 10, n° 5 et SBA. 189.5, p. 516, ii° 6, ct IosPE 1 . v. IV n° 86. Hic deliDeationem accuratiorem praebeo ad ectypum factam (circa */5 v. m.). Fragmentum a. 1891 Chersonesi inveDtum io platea prope novum templum, exstat ibidem in museo. "^T^^X^r^j. [ έ δεΤνα] ΓΟΎ? 1ΟΤΛ Ζή»ο[υ υπέρ Γα], » Δ Η.ΡΟΎ W ζουρίου [του Μητρο]^n/\P0ENi\L δώρου ίε[ρατευσαντος?] Παρθένω. 1) V. Οτηκ&η* Ήπη. ApzeoAOt. ΚΟΜΜ. 3α 1892 ι., Ι 2) De coeroeterii huius exploration&cf. ibid. ρ. 19—27 ρ. 26, delin. D° 22. | et 101—123.

Λ· 412—414

TlTULI DEDJCATOHII.

377

Gazurium hunc Virginie sacerdotem nou diversum eese a primo archonte, cuius monumentum sepulcrale infra edituri sumus, coniecit Kosciuszko-Waluzynicz in relatione maDnscripta1). Quae propoBiii supplementa non prorsus certa esse ipse video. Π ο ρ ο Β Ο Α ΐ » . f.... TaKofi το] cum 3nea [3a Ta]3ypifl [MwTpoJnopoBa. »cpe[MecTBOBaDiuaro] AkB-fc.

413. Lapis calcarius in duas partes fractus, augulo dextro laeso. a. 0,18 m., 1. 0,23. cr. 0,165, in parte antica et in lateribus instrumento acuto (3y6a.TKa) dolatus, in parte postica (quae in fragmento sinistro abscisa est) male politus. Litterae diligenter exaratae sunt, altitudine variaDte inter 0,044 et 0,058 m. Edidit R. Loeper HAK. f. 45, p. 66, D° 13, cum imagine, quae hic repetitur (circa l/8 v. m.). Fragmenta a. 1908 inventa Chersonesi prope basilicam, quae est inter septeutriones et orieDtem, servaDtur ibideni in museo.

ΔκΙ [Τπ]|άτω.

Tituluin propter W litterae formam medio saeculo II p. Chr. vix esse aDtiquiorem putat Loeperus. 414. Tabula marmorea integra, a. 0,61 m., 1. 1,32, cr. 0,15, qnae olim videtur angulum effecisse zoophori templi. Supra ornata est epistylio sculpto, quod hodie pessime laesum est; melius conservata sunt capita sculpta hirci et arietis, coniuncta serto dependenti, quod e hederae foliis e't pityidibus coDstat; ab arietis capite, quod in media fere tabula est, alterum sertum simillimum dextrorsum pergit ad finem tabulae; super serta rosae sunt duae elegantissime sculptae. Sub serto dextro titulus est duobus versibus constans, quoram fines erant in altera tabula simillima, quae huic olim a dextra adiuncta erat. Tituli litterae elegantissime incisae (a. 0,025 m.) optime etiam nunc in ectypo dispiciuntur. Titidum ad fidem ectypi chartacei edidi Mam. J6 9, p. 25, n° 7 et IosPE1. v. IV n° 87. Lapidis orDamenta descripsit Al. Berthier de Lagarde in commentatione inscripta «PacKonKH XepcoHeca» (Mam. JY° 12, Cn6. 1892), p. 19, addita lapidis imagine phototypica in tab. IV, n° 2*). Hic titulum ad ectypum accuratius delineatum praebeo (circa l/5 v. m.). 1) Cf. OmHcvn ΙΙΜΠ. ApxeoAOt. KOMM. a. 1892, p. 26, I miakino a. 1851 ibidem inventam serrari in museo socieabi eadem opinio pro certa proposita eet. tatis bist. et arch. OdesBitanae monuit Bertbier de 2) Alteram eiusdem zoophori tabulam simillimi9 Lagarde 1. c. Commemoratur illa in indice musei a ornamentis iDstructam, sed inscriptione carentem, a Sche- | L. Jurgiewiczio composito (ed. 2 a. 1890) p. 80, Λ; 11, 48

378

Jfe 414, 415

CHERBONEBUS.

Lapis aestate a. 1890 a D. B. f. Ainalovio extractus e fundamento parietis dextri basilicae illius notissitnae, quae a comite Uvarovio a. 1853 effossa est, servatur in museo.

ΓΑ^ΙΑ-ΔΑΣΑΡΤΕΓΛΙ ΒΑ^ΙΑΕΥ^ΝΙΕΡΕΥΣΕ

Πασιάδας !Αρτεαι5[ώρου

]

βασιλεύων ιερεύς έ[ών

]

Titulus m integrum restitui Don potest. Id taiitum patet, Pasiadam Artemidori f. templum illud, ad quod tabula pertinebat, aut aliquam partem eius exstmxisse aut renovasse, cum regis fuDgeretur munere simulque esset sacerdos. Tabulae ornamenta (hedera scilicet et hirci raput) probare nobis videntur templum illud Baccho esse dicatum. Cum vero in eadem basilica L comite Uvarovio titulus ioveDtus esset aetatis recentioris Veneris nomen referens (v. infra). putandum est aut Bacchi templo diruto postea eodern loco Veneris sacellum esse exstmctum, aut alterutrum lapidera ad basilicam aedificandam aliunde esse adportatum. Titulum propter litterarum formaS medio III a. Chr. saeculo DOB esse recentiorem puto.

415. Basis roarmoris cioerei a. 0.18 m., 1. 0,47, longa 0,73, variis usibus foedata. In summa parte pedum vestigia apparent, in infima foramen rotundum. Frons lapidis, cui titulus est inscriptus, recentiore aetate epistylii instar sculpta est ita, ut prior versus in parte eius convexa supersit, alter lapide excavato prorsus perierit; praeterea media frcmtis pars a summo usque ad imum excavata est. qua de causa etianrprioris versus litterae mediae perierunt. Quae supersunt litterae 0,017 m. altae satis bene etiam DUDC leguntur. Titulum exscripsi a. 1892 et edidi Mam. Jfe 17, p. 11, n° 6 et IosPE 1 . τ. IV, n° 88. Lapis a. 1890 invcutus in fodieuda platea prope novum templum exstat Cbersonesi in museo.

Ι^φοΡΜΙΩΝΗΡίοζϋββΕΩΓΚΑΙΒΑ:^

rmrwmwz<wzy,mi

Φορμίων "Ηριος [ιερεύς] έώγ χαί βασι λεύων άν]έθη[χεν]. Titulus proxime praecedenti simillimus procul dubio est dedicatorius. Nomen dei aut deae v. 2 scriptum periisse consentaneum est (cf. ne 410); cum lapis eo loco inventus sit, quo complures lapides Virginis nomen referentes in lucem prodierint, veri simile est eum quoque in Virginis fauo olim fuisse. Propter litteraturam et έώγ scribeudi genus titulum ad IV aut III a. Chr, saeculuni rettulerim.

$ 4 1 6 , 417

379

TlTULl DEDICATORn.

416. Tabula lapidis calcarii 1. ab altera parte 0,60 m., ab altera 0,71, a. 0,22. Supra est caverna anthemio, ut videtur, infigendo destinata. In latere breviore (I. 0,60 m.) supersuut litterae satis diligenter quidem exaratae, sed ex parte detritae (a. 0,03 m.). Ectypo chartaceo usus edidi IosPE 1 . v. IV n° 89 et hic repeto. Lapis prope Chersonesi moenia a. 1898 exennte inventus exstat ibidem in museo. Κ Π Ι Μ Ο Υ

*!P ■« C

[ Ό δεΤνα Νικ]ασιτί|χου [άνέ]θ[ηκεν?. . . ]

Videtur lapis primo douarii basis fuisse, recentiore vero aetate ad moDumeDtum sepulcrale esse adhibitus. Titulus propter litteramm formas ad IV a. Chr. saeculum potest referri. Νιχασιτίαου Domeu Cbersonesi in iisu fuisse probat tit. 403.

417. Tabula marmorea in quattuor partes fracta, a. 0,315 m., 1. 0,255; titulus diligentissime incisus litteris 0,02—0,025 m. altis (excepto ultimo versu, ubi litterarum altitudo variat inter 0,004 et 0,007 m.) optime etiam nunc legitur. Edd. M. Rostovzcv in MMHRp. m. Martii a. 1900, cl. phil. p. 146 sqi, (cum imagine) et Klio (Beitrdge z. alten Gesch.J v. II, p. 85. Iude rep. C. I. Lat. III suppl. n° 14214 34 . Latyschev IosPE 1 . v. IV, n° 94, addita tituli iinagine ad fidem ectypi chartacei facta, quae hic repetitur. Cf. Cagnat, Ann. ep. 1900, n° 199, et 1903, 1. Lapis vere a. 1899 in Chersonesi ruderibus inventus (de loco, obi inventus est, cf. Onm. Η. Αρχ. KOMM. 3a 1899 r., p. 12) servatur ibidem in museo.

Μ

i

Pro [sal(ide) imp(eratoi'is)] \ M. Awr(elii) Ant(onini) Com\modi Aug(usti) et \ Fl(avi)

ig^&E

Sergiani Sosibi \ tril(uni) mU(itum) leg(io-

b*--

nis) IItal(ica£),

FbfERCl

M-Ubioii

iuven(is) \ revereniiss(i)mi,

s(ul·) c(uius) c(ura) e(gi), \ et mea meorum-

.,

q(ue) T. [ Anr(elhis) T. f. Cam(ilia) Secun- j dns Bavefnna) tr(ierarcha) c(lassis) viat)\

iVRTFCAM$ECi]

F(la-

M(oesime) v(otum) s(olvit) l(ibens)

l(aetus) m(erito). j sequmtes Materno et Bradua co(n)s(ulifo<$). [A. 185 jp. Chr.J.

10 48*

380

CHERBONESUS.

Jk 417, 418

Supplevit Rostovzev in vv. 6 et 9 adiutus a Ritterlingio professore Wiesbadensi. Nunc Rostovzevius a me rogatus ad titulum explicandum haec scripsit: «Hic Fl. Sergianus Sosibius praepositus fuit terrestribus maritimisque copiis, quae iude ab Hadriano Caesare totam Chersonesum Tauricam (praeter regDum Bosporaoum) oraeque septentrionalis Pouti Euxini oppida tuebaDtur. Cf. titulos Olbiopolitanos supra nn° 167, 168, 169, 236, 237 praecipueque 322. De Chersonesi occupatae historia praesidiorumque compositione et praefectis coDsulendi sunt commentarii mei, qui supra commemorati sunt, coll. IIAK. f. 23, p. 1 sqq.; f. 27, p. 55 sqq.; f. 40, p. 1 sqq., cf. 58, p. 1 sqq. Hic illud tantum moneo, dubium mihi DOU esse, quin ultimus versus titulo iam ezarato et haud scio an iam collocato sit additus. Ceteruin vides bonoribus a trierarcha io tribunum iuvenem conferendis adhiberi etiam sequentes, i. e. διαδόχους, milites centurionesque e Moesia in priorum statioDem succedeotes, unde efficitur titulum ante a. p. Chr. 185 positum esse. Lapis inventus est inter muri oppidani partes exteriorem interioremque. eo scilicet loco, quo hic murus in castelli a Romano praesidio occupati propugDaculuni conversus est (v. Omv. H. A. E. 1899 1. c. supra. collata tab. I). Cum tameo quod inter utrumque murum areae patebat, totum sepulcris et officinis expletum esset, vix crediderim. in situ repertum esse titulum; utique verisirailius est priDcipio in castello positum fuisse, .aut in ipso praetorio aut loco vicino».

CLASSIS TERTIA. Tltuli honorarii. 418. Basis oblonga marmoris caodidi venis subcaeruleis variati, fere integra, undique polita, a. 0,30 m., 1. 0,6β, longa 1,07. In breviore latere (A) sub versu maioribus litteris (a. c. 0,022 m.) scripto, cuius pars extrema lapidis aDgulo fracto periit, sunt tituli tres coronis circumdati, e quibus prima est laurea, reliquae hederaiceae; in loDgiore latere (J5), quod a brevidre ad sinistram est sp$iaiiti, tituli quiDque (4—8) coronis laureis sunt inscripti, e quibus pnma et extrema hodie prorsns evanuerunt, e medns non supersunt nisi partes inferiores2). Lateris Α tituli satis bene etiamnunc legimtur, lateris vero Β pessime sunt habiti; teoendum est litteras quae exstant alte esse incisas optimeque dispici, cum reliquarum ne vestigia quidem supersiot; dicas totius lateris Β titulos consulto fuisse deletos, postea autem litteras aliquot renovatas. Primum de titulo rettulerimt P. Sumarokov Itiner. Crim. et Bessar. (Uymciuecmeie no eceMy Kpujuy u EeccapaSiu ez 1799 iody. MocKBa 1800), p. 121, et Clarkius, Travels in var. c&mrtr. (ed. 4) v. II p. 214 2 ). Edidit L. Waxel, 1) Aliter scripsit Beckerus 1. 1. infra: «Die drei mittleren Stflcke dieeer Inschrift, inquit, sind in der untern H&lfte mit einem Halbkreise von Lorbeerblattern umgeben, wabrend die erste und letzte Inschrift gar nicht ?erziert ist». 2) Clarkii verba iDtegra hic repeto: «In the year 1794 was also found, about tbree feet below tbe surfare

ofthesoil, a large Blab ofvhite marble, containing an inscription so iinperfectly preserved, that is was not possible to copy it in a legible manQer. It is in the Doric dialect, aud Beems to commemorate the gratitnde of a people to a citizen or magistrate,. for the introduction of vineyarde. The original stone is Btill ID tbe possession of j Admiral Wilson, at «Aktior».

$418

381

TlTULI HONOKARII.

Recueil de quclquts ant. n° 4 «in aere valde opaco, vix nt litteras distinguas» (verba sunt Boeckhii). Postea Blarambergius in Journai dOdessa a. 1829 n° 88 titulos dedit integros, quasi ita e lapide exscriptos, similiterque in schedis misit ad Boeckhium, qiii repetiit C. I. Gr. II n° 2097. Inde sumpsit B. Koehne Comment.de historia et autiquitatibus Chersonesi (Petrop. 1848), ed. germ. p. 75, ed. russ. p. 84; etiam Duboisii exemplum in Voyage autour du Caucase, atlas sir. IV pl. XXVI6 sub n° 6 editum ex eodem fonte puto fluxisse, cum nullam lectionis varietatem praebeat. Nova apographa dederunt N. Mursakewicz in censura libri Koehniani inserta 300. v. II p. 708 (postea iterum dedit Koehne mus. pr. Kotschubei v. I p. 139 ad exemplum Boeckhianum, cum e Mursakewiczii apographo uihil nisi errorem assumpsisset) et P. Becker, Die HerakleotiscJic Halbimel (Lips. 1856) p. 60. Exscripsi et edidi IosPE 1 . v. I n° 195. Inde litteris minusculis repetierunt Bechtel, Sammlung d. griecli. Di-alekf-Inschr. v. III fasc. I n° 3085, potissima lectionis varietate enotata1), et Minns, Scytk and Gr., p. 646, n° 17. Nunc iterum ectypa inspexi. Lapis, quem a. 1794 in Chersonesi roderibns inventum esse dicunt Sumarokovius et ClarkiuB, hodie Odessae asservatur in museo societatis.

A. Ο Δ Α Μ Ο £ Α Γ Α £ Ι Κ Λ Η Κ Τ ΗΨΜ ι ΕΙΣΑΓΗΣΑ

ΟΟριίΑΝΤΙ

ΜΕΥΠΙΤΑΝ

ΤΑΝΕΡΙΤΟΥ

Φ Ρ Ο Υ . .Ν ΚΑΙΚΑΤΑΣΚΕΥ

ΡΕΔ,ΟΥ

ΤΕΙΧΟΡΟ ΗΣΑΝΤΙ

ΑΜΡΕΑΕΙΑΝ

ΑΪΑΝΤΙ

δ

II-; ΧΑΝΤΙ

Γ Υ 1% Ν Α Σ Ι

ΑιΟΡ ΑΝΟ

,'ΡΧΗΣΑΝΤΙ

Μ Ν H§1 Ν ΤΙ

Vwr. lect. Si quis exemplum meum cum Boeckhiano vel potius Blarambergiano contulerit, coniciet fortasse aut lapidem magnum tulisse damnum postquam eum exscripserit Bla1) Bechtelius cum Beckero nimk confideret, qui dixerat in fine versus 1 partis Λ post K T H litterae nihil Bcriptum fuisse in lapide, coniecit Agasiclis patris nomen per compendiuzn fuisse scriptam. Equidem in lemm&te editionis prioris disertie νβψίβ dixi et hic repeto ultimae buius Dominis litteras lapidis fractura ablatas

esae, qood verum esse facillime videbit qui museum OdeBsitanum adierit. Cum vero K T H litterae ab angulo lapidis non amplius distcnt, quam ut poet eae tres fere liaerae scribi possint, Κτη[σία] Domen maiime yidetur epatio coiiTenire. Haec exposui 3KPAO. v. IV p. 150 et IosPEL T. IV add. p. 279.

382

CHERBONESUS.

■16 418

ranibergius, aut me in exscribendo eo neglegentius ,esse versatuin·. Sed equidem Blarambergio potius crimini do, quod titulis, qui in lapide iam non exstabant integri, tacite restitutis et Boeckhiiim ipsuni et omnes Corporis inscr. Gr. lectores decepit. Quod plus uno argumeoto potest probari. Primum enim Bl. ipse in diario Odess. 1. 1. ita dixit: «Nous croyons faire plaisir au lecteur . . . e n restituant en entier cette inscription intiressante»; deinde iam Clarkius, qui multis annis ante iapidem viderat, titulum timperfectly prcscrved» dixit; denique in Bl. exemplo formae quaedam comparent non doricae dialecti, quas in lapide fuisse minime est veri simile, velut in cor. 1 χατασκευάσαντι, in cor. 2 όρείσαντι, in cor. 5 στρατηγήσαντί. Ideo Blarambergii lectioaes hic enotare oraitto; e WaxeliaDis tion adfero nisi eas, quae ad textura restituendum aliquid momenti babeant. Λ ν. 1 extr. KTI Wax., ΚΛΗΤΗ Murs. fortasse operarum errore. — Cor. 1 v. 3: ΦΡΥΓΛΝ W., Φ, .Y. .N Murs., ΦΡΟΥΡΑΝ Becker. —Cor. 2 v. 1: ΟΡ8ΙΞΑΝΤΙ Wax.; ΟΟΡΙΣΑΝΤΙ Murs.1) — Β cor. 5 v. 1 "Wax. IPA ductus dedit admodum obscuros, v. 2 CANTJ.— Cor. 6 v. 1: Ι.ΓΑΙΕΥ Wax., nihil nisi Υ extr. Murs., TEY Beck. —Cor. 7 v. 1: ΓΥΜΝΑΞΙ Wax. Murs. B.; v. 2 extr. I oroisit Murs.—Cor. 8 v. 1 in. ΛΓΟ Wax. Β., ΑΓΟ Murs., v. 2 ΜΗΞΑΝΤΙ Wax., MH..NTI Murs. Apparet igitur e Waxelii maxime lectionibus titulos olim aliquanto melius legi potuisse quam hodie. Ό όαμ&ς Άγασιχλη Κτη[σία]. 1. Είσαγησα|μένωι τάν | <ρρου[ρά]ν | χαί χατ[α]σχευ]άξαντι: c 2. (Ό)ρί[ζ]αντι [ τάν επί -ίου ' πεδ[ί]ου ' αμ-ττελείαν. 3. Τειχοποήσαντι. 4. [Ποήσαντι?] ! τάν άγορ[άν]. 5. [Στραταγ]ή|[σ]αντι. 6. [?Ιερατ]εύ|σαντι. 7. Γυ[μ]ν[α]σι|[α]ρχήσαντι. 8. [Άγ]ορανο[μ[ήσα]ντι. Viri Domen rectissime restitutnm esse a Boeckhio persuasum mihi habeo; certe quod nostrates iactitabant Άγατιχλήχτης omni caret analogia. «Vs. 1. accusativus est, sc. άνέστησεν: nam in lapide patet statuam positam fiiisse: neque offeudit posthac coronis inscriptos esse dativos». Boeckh. Dativi illi a subaudieodo eniiritiato 6 οαμος έδωκε στέφανον pendere videntur. «Είσαγησαμένω,τάν φρουράν χαί χατασχευάζαντι est: decretum ferenti de staiione aliqua ad custodiendam dicionem iustrueoda eamque exsiruenti, nempe το ψρουριον ei stationi inserviens. Cf. de simili re Strab. VII. p. 812». Boeckh. 1) Addo quae r?cte de buius vocis scriptura cjixjt den drittcn; der Form nach sind die beiden ersten BuchBeckenis: «Im Worte o O P H A N T I Btehen die be$- Btaben «isander gaaz gleich UDd so yollstaDdig erhalten, den ersten Buch6taben nicht in einer Linie und etwae dass der zweite nicht, wie eine Yariante bei Bftckh... niedriger, ale die foJgenden; der erste ist gegeo den zeigt, filr ein unYollstandiges Ρ gehalten werden kann». zweiten um eben BO viel oiedriger, ah der zweite gegen

Jk 418, 419

TITULI HONOBARII.

383

Quae L. Stephani de hoc titulo disputavit Mel. gr.-roni. ν. Ι p. 44 (in censura libri KoehDiani quem supra laudavi), minus probabilia mihi videri dixi 1. I. ad n° 360 p. 59. In eadem commentatione de magistratibus Chersonesitarum, quos e titulis novimus, in UDIversum disputavi. Titulum tertio a. Chr. saeculo non receDtiorem esse puto cum Beckero. Π θ ρ ο Β Ο Α ΐ » . HapoAt nocmaeu.ii cmamyw [HJH: noHnuui cmamyeio] AraciiKja c. KTHCIH. — 1. Jlpejuo«UBmeMy dexpemi ο rapHH30Ht u ycTponBnieiiy ew. — 2. Pa3Me»eBaBmeiiy BHHorpaAHHKn Ha paBHMHt. — 3. BIJBnieMy ο^Ηθοτροιιτβ.ιβΜτ». — 4. ycTpoHBniCMy (?) ρυΗοκι». — 5. EidBineMy cTpaTHroM-h.— 6 HvpeHecTBOBaBiueMy.— 7. EtiBineMy rHMnaciapxoM-L. — 8. BhiBuieMy aropanoiiOMT>.

419· Fragmentum basis marmoris candidi a. 0,12 m., loDgum 0,81, latum 0,215. Summa lapidis pars excavata est, in ima autem caveraae duae exstant, altera oblonga, altera rotunda, quibus statuae pes sioister hastaque inbaerebant. In latere supersunt corona, cui titulus inscriptus est, et alterius coronae particula dextra. Titulus primo sex versibus constabat, sed lapide laeso nuoc ultimi versus litterarum summae taotum partes supersunt; reliquorum versuum litterae altae fere 0,01 m. satis bene conservatae sunt; aliquot locis etiam lineolae comparent, inter quas litterae sunt exaratae. Cum statuae vestigia, ut diximus, in infima lapidis parte sint, apparet lapidem antiqua aetate bis ad statuas sustinendas esse adhibitum; sed eius viri, ad quem titulus pertinet, statuae nulla vestigia supersunl. Aetate Byzantina lapis pro limine in sepulcro positus est, quod est snb sacello a. 1891 effosso in ea Chersonesi ruderum parte, quie est inter septentriones et occidentem. Vere a. 1898 fures quidam limen extraxerunt, eo sine dubio consilio, ut Sebastopoli venderent, sed operae furfo viso lapidem adeinerunt et in museum transtiiTefunt. Coniecerit quispiam coronae siDistrae, cuius particula dextra superest, item titulum fiiisse ioscriptum et lapide laeso alias coronas aliquot periisse. Quae si ita suDt, basis similis fuit Agasiclis et Aristonis basibus (nn° 418 et 423); viri honorati nomen summae lapidis parti videtur fuisse inscriptum. Ad ectypum chartaceum edidi Mam. Jls 23 p. 9 sq., n* 6, et IosPE1. v. IV n° 91, addita imagine, quae hic repetitur (circa

384

CHERBOHB8U6.

Jfc 419, 420

In priore editione tituli sensum non aliter videri esse intellegendum dixi, quam ut statueremus virum honoratum legationi praefuisse Chersoneso ad regem Polemonem missae ad societatem iueundam aut renovandam et munere BUO optime esse fuoctum. Sed Tb. Th. f. Sokolov magister optimus iu censura editionis prioris inserta ΜΜΗΠρ* m. Nov. 1902 p. 225 sqq. et repetita in collectaneis eius (Tpydtu θ. θ. ΟοκοΛοβα. Cnu. 1910) p. 638 sqq. rectius monuit virum illum ducem fuisse auxiliorum regi Polemoni missorum atque pro rebus feliciter gestis esse hoDoribus affectum. Polemo in titulo commemoratus quin sit rex Bosporaous, non est dubiuni. Constat in Bosporo duos PolemoDes regoasse, e quibus alter a M. Vipsanio Agrippa contra Scribonium missus rerum potitus est a. 15 sive 14 a. Chr. D. 1 ), alter (prioris nepos) ab imperatore C. Caligula a. 38 p. Chr. Bosporo praepositos tribus annis postea a Claudio revocatus est, qui Bosporum Mithridati tradidit Aspurgi filio. Uter Polemo hic intellegendus sit, diindicare non ausim, cum neque titulus ipse, neque ea quae aliuude scimus de ChersoDesi aut Bospori statu, qualis hac aetate fuerit, certi quicquain praebeaDt ad rem definiendam. I T e p e B O A i » . CTOHBuiaro BO rjraB*! BcnoMoraTeitHaro OTpa*a. ndcinnHaiO κτ> uapw JIojeMoiry, 3a [c«iacTJMBO€] ΠρβΛΒΟΑΗΤ€ΛΙ>ΟΤΒΟ.

420. Tabnla integra marmoris candidi veois variati subcaeruleis, a. 0,77 m., 1. 0,44, i..:. 0,065. OrData est coronis duodecim per tres ordmes dispositis, qnibus inerant tituli. 'lodie superior tabulae pars adeo detrita est, ut quinque coronae vix dispiciantur, e titulis, qui eis incisi erant, nibil legi possit. Trium titulorum qui seqmmtur litterae aliquot distingntuitur, reliqui quattuor etiamnuDC bene leguntur. Tabula ubi aut qnaodo inventa sit, non coDStat; a. 1872 cum aliis monumentis aliquot Mosquam asportata (cf. ad n° 373) exstat hodie in museo historico. Exscripsi a. 1883 et primum edidi 1. 1. ad n° 360 p. 43 cum tabula lapide expressa, deinde IosPE. 1 . ν. Ι n° 196. Imle titulum decimum solum litteris minusculis repetiit Cagnat IrR. ν. Ι n° 867. Hic ima.ginem photograpbicam praebeo (quam Oreschuikcmus humanissime suppeditavit) in zinco expressam (circa */4 v. m.). (Imaginem vide p. 385).

4. Ό δ[ααος \ δα]4αιορ[γή|σ]οεντι τάν [πρώ|τα]ν άρχάν ; τρ[ί];. 7. Δαρ.ιοργήσαντι. 8. Π[ροδι]|χ[ήσα^ τι. 1) Anno 14 hoc fact.um esse omnes fere viri docti introd. p. XXXVIII eq.; B r a n d i e in Pauly-WiBsowa, conseatiunt praeter W. V o i g t i u m , qui ad a. 16 rem Realencyclop. s. ▼. Bosporos; ΡΟΟΤΟΒΠ,ΟΒΤ>, BporooBHfi refert («Quo anno Agrippa expeditionem BoBporanam 6K>CTL· BocnopcKofi D;apHD?j Β HCTopia Bocnopa BT> anoxy fecerit» in Griech. Studien fur EL Liptius, Leipz. 1894, ABrycTa. MOCKBS 1914. p. 134). De Polemonibus in universum cf. JosPE. τ. Π 1

JM20

385

TlTULI ΗΟΝΟΒΑΕΠ.

Ή

y^f-i

*£^*::

.Ϊ£,ΐ?%1κ3

10

U

II

49

386

CHER80NEBUS.

9. 10. 11. 12.

Jfe 420, 421

. . .ο. [σα]|ντι [χα]|τά Βόσ[πο]|ρον. Πρεσβεύ|σαντι ~οτί | τόν τα; Μυσί|ας άγεμοΐνα. Καλώς | πολειτευ-σάμενον. Ό δαμος ■ τειμαΐ; | άϊδίοις.

Tituli aetati accuratius definiendae praeter scripturam mentio legationis viri, in cuius hoDorera tabula erat posita, ad Moesiae provinciae praefectum (cor. 10) ansam praebere potest. Constat enim hanc provinciam Augusti aetaie imperio Romano adiunctam centum fere annis post a Domitiano in duas partes esse divisam, quarum utraque suum habuerit praefectum (cf. Marquardt Rom. Staatsrerw. v. I p. 146 sq.); admodum igitur videtur veri simile titulum ad hoc centum fere annorum spatium pertinere: nam si divisa iam Moesia esset positus, additum sane esset, utrius Moesiae praefectus esset intellegendus. Quae autem fuerit legationis causa, certo sane in tanta Chersonesi rerum obscuritate definiri non potest. Coniectura tamen, quam in prima proposueram titnli editione, etiatonunc placet. Cognovimus ex elogio notissimo (Orelli 750. "WilmaDiis 1145) Ti. Plautium SilYanum Aelianum, qui intra annos 55—69 p. Chr. Moesiae legatus pro pr. fuit, Chersonesum Scytharum cuiusdam regis obsidione liberasse: cumque dubium non sit, quin Chersonesitae ipsi a Silvano auxilium peticrint facile conici potest hunc virum ad SilvaDum esse missum. Haec si ita sunt, ad annos ferc 60—70 p. Chr. referendus erit titulus, quoniam legatio ad Moesiae praefectum supreiuum videtur fuisse viri hoijorati rounus. De titulo quartae coronae restituendo pluribus egi in prima editione p. 62 sq., ubi demonstrare studui supplementum quod est τάν [πρώτα]ν άρχάν plus habere probabilitatis, quam τάν [αυτά]ν άρ/άν, quamvis ne illud quidem omni careret dubitatione: expectandiim enim erat potius άρςαντι, quam δαμιοργήσαντι (cf. titulum TralliaBum citatum p. 370).

I T e p e B t o A i » · 4. HapoAi> HcnojHflBmeMy TpHW^u nepByio *O*>KHOCTI>. — 7. EuBiiieMy AaMiyproMi>.— '8. BbiBiiieMy DPOAKKOMT».— 10. EBiBineMy nocaoMT» KT> npaBHTeJiK) Me3iii.—11. BuBmaro πρβι^ΟΒυΜΤ» rpajKfcaHHHOMI>. — 12. Hapo(n,'L· nonmuA* Β^ΗΗΜΗ ΠΟΊΘΟΤΗΜΗ. 421. Basis quadrata marmoris albi a. 0,27 m., longa 0,63, Jata 0,58. Supra et infra statuarum yestigia supersunt, quae probant lapidem antiqua aetate bis fuisse in usu. Inscriptionis fronti diligenter iocisae primus versus laesus est, reliqui bene leguntur; litterae altae sunt circa 0;035 m. Ed. L. Stephani, BuU. hist.-philol. de 1'Acad. de St. Pttersboxirg v. II p. 253 = Melanges gr.^om. v. II p. 236, n° 9. Exscripsi et edidi IosPE1. ν. Ι n° 197. Inde repetiit Cagnat IrR v. I, n° 863, litteris minusculis. Hic titulum ad imaginem photographicam delioeatum praebeo (% ν. m.). Lapis a. 1853 inventus a comite Uvarovio, cum Chersonesi solum exploraret, Petropoli servatur in museo quod vocatur Ermitage, *.

Κ 421, 422

387

TlTTJLl HONORABIl.

Dl1

/f§H» JHNKAWTIITPAtHrON,

[Σ]έζ[τον Ουεττουληνον] Κεριαλιν, Αυτοχράτορρς ,Ου[εσ]πασιανου Καίσαρος Σεβαστού πρεσβευτήν και άντιστράτηγον, ο δαμος.

Duos Ceriales fuisse Vespasiarri aetate demonstrarunt I. Pomialovski in JKMHIIp. a. 1880 in. Maio p. 85 et Th. Mommsen Ephem. epigr. v. IV p. 499. Alter est Seaius Vettulcnus Cerlalis, quem bello Iudaico a. 69—70 legiooi V Macedonicae praefuisse Darrat Iosephus FJavius (locos v. ap. Mommsenum; cf. quae de eo exposuenmt L. Renier Mem. acad. inscr. ν. XXVI ρ. 1 pag. 302 sq. et WaddiDgton, Fastcs dcs prov. Asiat. p. 160 n° 104), alterum C. Vettulenum Oivkam Cerialcma. 82 in Moesia praefuisse exercitui docuit diploma militare in Bulgaria inventum, quod primus edidit Pomialovski 1. 1. p. 61 Bq., repetiit Mommsen 1. 1. Uterque vir doctissimus putat in huius hoDorem titulum quem edimus fuisse positum; sed obstant litterarum reliquiae quae exstant v. 1 quasque restricte ΣΕΞΤΟΝ praenomiui respondere monuit Waddiogton; idque restitui, quamvis alioquin Sextum Moesiae legatum fuisse noDdum ccmstet. Iam igitur Gaium Sexto in Moesia successisse putemus necesse est. Nobis adsentitur Cagnat, qui de S. Vettuleno Ceriali conferri iubet Prosop. imp. rom. v. III, p. 415, n° 351. Π β ρ β Β θ Λ τ > . [CeKCTa BeiTyJieHa] Kepiajmca, aeraTa Η nponpeTopa HMnepaTopa BecnaciaHa Kecapa AerycTa, ηοοηηβιΐΛτ HapOA"b.

422. Basis marraoris candidi a. 0,218 m., loDga 0,73, lata 0,61. Lapidem antiqua aetate bis ad statuas sustineDdas adbibitum esse probant pedum statuarura vestigia supra et infra conservata; utramque statuam pari magnitudine fuisse pedum mensura iDdicat. Fortasse tituli quoque duo lapidi erant inscripti, nam e titulo antiquiore Α littera inversa videtur superesse, quae tamen vix dispicitur. Titulus, qui nunc exstat, diligenter incisus est litteris 0,025—0,03 m. altis, sed arcte positis, quae ad unam onines optime leguntur. Lapis a. 18S6 prope.Sebastopolim ad coemeterium Francogallorum e tumulo quodam effossus est. Edidi iu opere periodico cuius titulus est flpeenocmu. Tpydu II. MOCK. ApxeoAOi. 06w,., v. XI fasc. 3 p. 65 sq., et Bull. de corr. Hellen. v. XI p. 163 sq. ad fidem apographi, quod Orescbnikovius m. Augusto a. 1886 mecum amicissime comniiroicaverat, ab^lio homine Sebastopoli acceptum. Brevi postea Polydorus Vacquier, qui tum proxeni Gallici Sebastopoli vicem obtiuebat, lapidem acquisivit et vere a. 1887 Mosquam misit in museum historicum, ubi adhuc conservatur. Inde Oreschnikovius qua solet esse comitate ectypum chartaceum et lapidis descriptioDem statim milii misit, quibus usus titulum accuratius repraesentavi 3HPAO. v. IV p. 140 n° 197 l et IosPE 1 . v. IV n° 93. Inde minusculis litteris repetiit Cagnat IrR. v. I n° 862. Hic titulum ad ectypum delioeatum praebeo (l/9 v. m.). 49*

366

CHER80NE6T7S.

Λ· 422, 423

Ι ΣΕ^ΤΟΝΟΚΤΑΟΥΙΟΝΦΡΟΝΤαΝΑΤΤΡΕϊβΕΥ( ΤΗΝΚΑΙΑΝΤΙΣΤΡΑΤΗΓΟΜΥΤΟΚΡΑΤΟΡΟΣλΟΜΕ ΤΙΑΝΟΥΚΑβΑίΟΣΘΕΟΤΣ ΕΒΑΙΤΟΥΓΕΡΜΑΚΙί ΟΛΑΜΟΧ ' ) ΚΌΤ Σέξστον Όκτάοιηον Φρόντωνα, πρεσβευτήν και αντιστράτηγων Αυτοκράτορος Δομετιανου Καίσαρος θεοϋ Σεβαστού Γερμανι κού, c δαμος. Titulus proxime praecedenti simillimus est. De S. Octavio Frontone, qui Moesiae legatus pro pr. fiiit circa a. 92 p. Chr., v. quae dixi in tituli huius commentario prioribus editionibus adiecto. Cagnat conferri iubet Prosop. imp. rom. v. II, p. 426, n° 25. ITepeBOATb. CeKCTa OKTaBia ΦροΗΤΟΒα, aerara n nponpeTopa HMnepaTopa JoMnriiaHa KecapH <5orn ABrycTa repnaHCKaro, noc7naeu*% HapoAi».

423. Basis quadrata integra, a. 0,33 m., 1. 0,69, longa 0,77. In superficie cavemae supersunt, quibus statuae pedes erant infixi. In fronte versus maioribus litteris scriptus viri Domen continet; sequuntur coronae decem oleagineae, quibus tituli minoribus litteris sunt incisi; infra statuarii nomen item minutis litteris exaratum. Lapidis ima pars in quinque particulas erat diffracta, tit dixit Jurgiewiczius; quae tamen scite adglutinatae sunt gypso. Tituli coronis inscripti nec non artificis Domen lapide attrito hic illic minus bene leguntur. Edidd. L. Jurgiewicz 3E00. v. XIII (a. 1883) p. 2 sq. et Rewie archeolog. 3-eme s£r. v. II p. 79 sq. (hic quidem minusculis tantum litteris) ad imaginem photographicam. Ad imagineni photographicam ab Jurgiewiczio acceptam titulum expressit E. Loewy, Inschriflen griech. Bildhauer (1885), p. 237, J\is 337, antequam sylloges meae vol. I prodiit, postea yero, editionibus meis cognitis, yarias earum lectiones dedit in addendis, p. XXV. Exscripsi Chersonesi in monasterio a. 1883 et ectypa confeci, quae tamen non multum profueruot, utpote lapide satis detrito. His subsidiis usus edidi 1. 1. ad n° 360 p. 37 sq. cum tabula lithographica etlosPE 1 . ν. Ι n° 199. Inde minusculis litteris repetierunt Cagnat IrR. τ. I, n° 865, et Minos, Scyth. and Gh\ p. 648 n° 19. Hic imaginem photographicam in zinco expressam praebeo (circa */4 v. m.). Lapidem m. Maio a. 1881 prope aquaeductum antiquum in principali Chersonesi platea inventum esse tradit Jurgiewicz. (Textum vide p. 389).

Ym\ lect. Jurgiewiczius aut is qui apographum eius ligDO incidit (in ed. russ.) titulos coronis inscriptos per versus pleramque non recte disposnit. V. 1 in. dedit ΑΡΙΣ, mox APTINA DOII recte. Cor. 1 w . 5 sq. Τ Ο Ν Ο Δ Ο . Σ Ε Β Α Σ Τ Ο . Ε . | AETI. .Κ. . Α . Ο Δ Α MftNjTA (transcr. (π)οτί τον oSc(v) Σεβαστο(υ) έξαετί(αν) κ(ατ)α(π)ο5ααώντα). — Cor. 2:

Λί 4 2 3

TlTULI ΗΟΝΟΒΑΒΙΙ.

389

lapidis rimulam quae est sub v. 2 pro Α littera accepit Jurg. eaque fretus iu trauscriptione addidit adverbium (κ)α(λώς), quod nunquam fuisse in lapide certum est. — Cor. 3 v. 2 med. KH litterae desimt ap. Jurg. — Cor. 4 in. Δ Α Μ . 0 etc. — Cor. 5 v. 6 extr. KA desuot; v. 7—8: ΤΕΊΡ. .XO.A — Cor. 6 titulus in duos versus divisus ita legitur: ΡΑΤΕΥΣΑ. TAKAAjii. ΚΑΙ. . KONI.XA. .ΣΑ; infra puDctis aliquot additis totum titulum Jurg. ita restituit: (*Ιε)ρατεύσα(ν)τα καλώ(ς) και (εί)κόνι(α) χα(ρι)σά(μενον).—Cor. 7 ν. 2—3: ΦΩΤΙ. Α . . . etc — Cor. 8 ν. 6 sq. KAIETTITEjTEY. . Τ Α —Cor. 9 ν. 3 sq. Ε Ι Κ Ο Ν Ι . Τ Ε Λ

(transcr. είκόνι(α) τελ(έσαντα).— Cor. 10: ΓΤΟΛ1ΤΕΥ. . Ε.ΟΝΚ:ΑΛΩΣ. Ιη artificis nomiue ΦΙΣ litterae sunt oraissae. Άρίστωνα Άττινα τον φιλόπατριν. i. Πρεσβεύοντα j υπέρ τας έ'λευθερίας πο]τί τον θεόν Σε[βαστο[ν] εξα]ετίαν κ[αί] ά]ποκαμόν|τα. 2. Προ[δ]'.κή·σαντα. 3. Νομοφυ|λακήσαν|τα. 4. Δαμιοριγήσαντα j καλώς. 5. Πρεσβεύσαντα | ποτι βασιλέα Τοιμητά[λ]καν περί συ[μ]ίμαχίας κα[{] | έπιτετε[υ]|χότα. 6. Ίερα|τεύσα[ν]|τα καλώς | και ίκόνι | χαλκέα|ι. 7. Διοι[κ]ήσαν|τα και φωτι|σαντα χρή'ματα [τ]αί J πόλει. 8. Πρεσ'βεύσαντα | ποτι βα[σ]ιλέ|α Τοιμητάλ;καν το δεύτε|[ρ]ον κα[ί έ]πι|τετευχό]τα. 9. Δαμιορ]γήσαντα | και είκόνι | τελ[έαι]. 10. Πολ[ε]ιτευ|[ό]μενον κα|[λ]ώς. Κηοισόδοτος [έ]π[οί]ησε.

390

CHEBSONESUB.

Λ?. 423

Cum de boc titulo pluribus egissem 1. 1., bic iu eo explicando diutius versari nou videtur neccssariuin. Id uioum adnoto, Rhoemetalcae regis Bosporani meDtione bis repetita (cor. δ et 8) tituli aetatem satis accurate definiri. Regnasse eum ab a. 131 usque ad a. 154 p. Chr., Hadriaui et ADtonini Pii aetate, nummi docent (v. Buratschkovii catal. p. 262). Sub finem potius huius temporis spatii quam ad partem priorem referendus esse titulus ideo raibi videtur, quod inter duas ad Rboemetalcam legatioDes etiamque post alteram publicis muoeribus in patria fuuctns est Aristo (si quidem honores a populo dati ordine temporis in lapidc sunt inscripti, quod certe admodura est probabile), statua autem post mortem demum eius videtur esse posita. Aristo noB diversus esse videtur ab eo AristODe Attiuae f., qui coniDieraoratur in tit. 359, seoatus scriba. De tituli aetate Loewyus et Th. Mommsemis (in epistula ad Loewyum data, cuius siimma in libro Loewyano expressa est) looge aliter statuerunt, atque Jurgiewiczius et ego. Ipse enim Loewyus haec dicit: «Nach der durch die Photographie gebotenen LesiiDg θεον Σεβαστόν kano ich jedoch in dera Kaiser nur Augustus erblicken, nach dessen Tode somit die Inscbrift ffillt»; secundum Mommsem seDteDtiam «Unter Rhoi"metalkes wird der erste [thrakische Kouig] des Namens gemeiDt sein, der im paiiDonischen Kriege [6 uach Chr.] unter Augustus focht. Vgl. Eph. epigr. II, p. 254. Etwas Auffalleades behalt die συμμα/ ία einer bosporaDischen Stadt und eines thrakischen Konigs in augusteischer Zeit; aber je tiefcr man hinabgeht, desto mehr inussle dies befremden, und es steht eben da». Sed cum n° 422 Doroitianus θεός et n° 362 Antoninus Pius θεές και οεσττέτας nuncupentur, mea quidem seuteDtia nihil obstat, quominus in hoc titulo, quem tracfamus, θεού Σεβαστού DOiuen ad eundem Automnum referamus. (Haec demonstravi iara in commentario tituli n° 362, Mam. Jis 17, ρ. 4 et SBA. 1895, p. 508 et IosPE1. v. IV add. p. 280. Adsentitur Cagnat 1. 1.)· Praeterea adnotandum videtur quod Th. Th. f. Socolov mecum commimicavit ά-οκαμέντα in cor. 1 Dihil aliud siguificarc nisi Aristonem mortuum esse, cum legatus Romae commoraretur (cf. exeuipli causa ά-εξέλι-ε τον βίο[ν] έ[ν τ]ήι -ρεσβειαι in decreto AlabaDdensi Bull. de cvrr. heU. v. X, p. 300, v. 34. Dixi de bis 3TIPA0. IV, p. 151 et SBA. 1895, p. 511 in adDOtatione et IosPE1. v. IV add. 1. 1.). Aliter boc verbum interpretatur Brandis in Pauly-Wissowa Rcalcncyhlop. s. v. CbersoDesus, 20 (v. III, c. 2268): «Zwar dauerte diese Gesandschaftsreise laDge — έςαετίαν— und Ariston selbst scheint sich um den ErfoJg redlich bemiiht zu haben — d. b. doch wohl άποκαμάντα—» etc. Loewyus iure dubitavit, num Cepbisodoti artificis subscriptio ad Aristonis statuam pertineret.

ITopcBOAi». ApHCTOHR c. ΑΤΤΗΗΟ. jnofamaro ΟΤΟΗΘΟΤΒΟ. — 1. BwBiuaro DOCJIOM'I> ΟΛ/Ι xodawiaucmea ο CBo6oA"k KT> 6ory ABrycTy mecTL .ifcTL Η yTOMHBLuarocfl. — 2. IfcnoJHJiBiuaro AOJI>KHOCTL· npoAii ca. — 3. HCIIOJIHBBmaro AOJ>KHOCTL HOMOOHJiaKa.— 4. JfcnojiHflBiDaru AOJI>KHOCTI> ^aiiiypra npenpacHO. — 5. EuBiiiaro ΠΟΟΠΟΜΤ> κτ> n,apio PHMHTajKy ο coioni n ycniiDiiiaro.— 6. HcnoJiHflBi iaro npeKpacHO AO-i/Knocrt Htpen^a [napodi naipadu.n eibnuoMz] n Μ·ΒΑΗυΜΧ M3o6pa*eHieMT». — 7. ynpaBJABinaro wcydapcmoenHOio Ka3H0K> Ή BU>icHHBajaro ΑβΗβΗίΗυη cpeACTBa ropOAy. — 8. BwBinaro ΠΟΜΟΜΧ^ΚΈ uapio PnMBTajKy BTOPHHHO Η ycntBuiaro. — 9. IIcnoaa>iBniaro AOJ^BOCTL· AaMiypra npeKpacHO [napodi naipaduAz AUWUO.W?.] Η U.-BJIOIO cTaTyew. — 10. Bupmaro npeKpacRbiMt rpa>KAaHHHOMTb.— Hcno.nHH.Yb ΚΜΦΗΟΟΑΟΤΤ>.

Λ&424

TlTULI HONOHARII.

391

424. Basis marmorea pessime laesa, a. ut nuuc est a siuistra 0,25 m., a dextra 0,36, 1. 0,70, longa 0,80. Aetate By/antina posita est pro limine portae in eo moenium angulo, qui est inter meridiem et occidentem. Tum basis ipsa a sinistra abscisa est et in superficie ad cardioem immitteDdum exCavata. In fronte titulus erat hoDorarius, ex quo superest pars dextra unius yersus litteris maioribus scripti (pars sinistra lapide absciso periit), et infra coronae quinque, e quibus media lapide fracto prorsus periit, in reliquis tituli servantur magis minusve detriti, litteris miDoribus scripti. Edidi HAK. fasc. 2 p. 62 sq. cum imagine, quae hic repetitur. Lapis a. 1901 inventus (v. HAK. fasc. 2 p. 33, nn° 4 et 5) Chersonesi servatur in museo.

Cum in imagine tituli pessime dispiciantur, hic eos typis exscribo. ''ΤΟΝ β

Ε Υ Σ ΛI i

Κ.ΙΛ.ΟΣ

mmouH

-Γ Υ Μ Ν Α Σ .

Α.ΧΗΣΑΝ

ΤΑ

ΚΑΛΛΣ

Δ Α Μ Ι

ΠΡΟΔΙ

Ι Β Κ

OPJUH

Κ^ΣΑΝ

ΜΜ

ς « Α

ΤΑ

ΛΙΚ

17U

Mo^mentum eis simillimum est, quae supra dedimus sub nu° 418, 420, 423, sed ea pars, quae ad summum lapidem litteris maioribus est scripta, ea re ab inscriptionibtis Agasiclis et Aristonis differt, quod in illarum summis versibus nomina tantum virorum honoratorum cum patrum nominibus sunt scripta (addito epitbeto τον φιλέπατριν in Aristoois titulo), in hoc autem lapide super litteras Ν Κ summi versus lioeola apparet, quam ad litteram Ε sive Σ pertinuisse patet. Inde statuendum est supra litteras, quae ounc in sunima lapidis parte leguntur, integrum versum lapide mutilato periisse. Praeterea post adverbiijm καλώς desideratur verbum, quod in sinistra lapidis parte fuisse exaratum consentaneum est, scilicet supra duas coronas priores, quae idcirco mferiore loco sculptae sunt, quam reliquae tres. Quae si ita sunt, siimmum hunc titulum duos versus et dimidium occupasse statuendum est. Sed quid ille contiuuerit praeter nomina civis et patris eius, difficile dictu est, cum tam miserae eius

392

CHERBONESUS.

Κ 424, 425

laciniae sint conservatae. Post καλώς adverbium biibstituendum esse verbuiu [πολιτευσάμενον] vel [πολιτευόμενον] suadent tituli nn° 420 et 423. Quod ad titulos coronis inscriptos attinet, ad restituendum titulum corouae primae uti licet corooa sexta tituli in honorem Aristonis positi (n° 423), quamvis v. 1 verbo ίερατεύσαντα locus deesse videatur et v. 3 ultima littera in imagine photographica potius videatur fuisse Η (ηοη Ι), ΊΏ ectypo vero prorsus non appareat. In corouis quarta et quinta litterae satis bene etiani nunc dispiciuntur. Itaque totum titulum ita legendum esse putamus: [··· τον δείνα ο]ς τον καλώς [πολιτευσάμενον]. 1. [7ερατ]ευσ[αν|τα | ό 5α]μος | κ[αι ijxcvt | [ναλκέαι]. 2. Γυμνασ[ι][α[ρ]χήσαν|τα. 3 ' 4. Δα4^|ορ[γ]ή|σ[αντ]α. 5. Προ$ι[κήσαν|τα.

Tituli litteratura adeo similis Dobis videtur esse litteraturae tituli in honorem Aristonis positij ut non.longo temporis spatio eos inter.se distare sit consentaDenm.

425. Basis quadra-ta marmoris cinerei supra fracta, alta fere 1 m., 1. 0,63, cr. 0,54. Titulus litteris 0,035 m. fere altis 8ed arcte positis -iacisus perquam detritus est, exceptis ultimis versibus, qui etiamnunc faciles sunt lectu. «In ruderibus urbis Chersonesi. . . repperit Koehlerus et primus edidit act. acad. Monac. t. VI class. hist. et phil. p. 134 [= Ges. Schriflcn v. VI p. 299], deinde ex schedis Stemp[k]ovskii mutilum apographura dedit Rochettus Antt. Bosp. tab. VI D. 1 et explicuit p. 58 sqq. sed falso habuit pro Panticapaeensi titulo, cuius erroris particeps est Koeppen Nordgest. p. 77. Titulus nunc est Theodosiae in museo. Iterum ed. KoehJems adv. Rochett. p. 43 [ = Ges. Schr. ν. Ι p. 119] et rectius quam prius». Boeckh, C. I. Gr. II n° 2099 (additis p. 1001 Daboisii variis lectiorribus). Lapis etiamnunc Tbeodosiae in museo servatur, ubi exscripsi a. 1883 et edidi IosPE1. v. I n° 200. Curo priores versus quiDque lapide fracto periissent, reliqui aliquot locis plenius antea legi potuissent, quaui a. 1883, apographo meo Koehlerianum alterum adieci. Ad apographum meum vv. 7—9 repetiit Cagoat IrR. T. I n° 866 (qui oon recte dixit titulum esse decretum senatus et populi). Hic ex editiooe priore utmmque exemplum repeto. (Texium vide p. 393).

Var. iect. Vy. 1—5 desunt ap. Roch. Cumque Stempkovskius titulum iam Tlieodosiae exscripsisset, Koehlerus multo antea «aii milieu des docombres de 1'ancienne Cherson», admo-

Λί· 425

TlTULT ΗΟΝΟΒΑΒΗ. Koehler:

393 Lo.lt/schcv:

ι

ΑΓΑΘΗΙ ΤΓΧΗΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΝΔΡΙΟΤΟ Γ€ΝθνθΠΡΟ£ΔΡΟΝ 0ΑΜ€ΝΟΝ€ΝΔθΞωϋ 5 OPHCANTAAICAA ΤΗΝΑΡΧΗΝΚΑΙ ΠΡ€0Β€Τ0ΑΝΤΑΠ TOVC ΤΗΟΠΑΤΡΙΔΟΟΚΑΙΤείΜ ίο νποτΗΟποΛεωαΑΐΔίωι perceieiACAPXHCAn 0ΑΝΛεΐΤΟΤΡΓΙΑΝΤ€Α60ΑΝΪΑ AeiT€YCAMeNONeNnAClN NCDClONKTlCTHNKAIACrNRP ΐδ ΤΟΝΚΑΙΦΙΑΟΠΑΤΡΙΝΗΚΡΑΤΙΟΤΗ ΒΟΥΛΗΚ AIOI€ POTATOCAHMOC €YNOIAC ΧΑΡΙΝ

tSMSBin ρ ε c Β c ι . Α iN ^ι?'ΐοΓθΥοπροιΚΑΥπ€Ρΐο rBt^N.HcnATPiAocKAiTe^. ^ΝΤΑΥπΟΤΗείίΟΛΕωΟΑΙΔΙΟΙβ »Μ«\ΝΛΡ·-ΟΥ°ΠΑΝΤ€Λ€εΛΝ« »Μ«ειτεγ^ΑΐιεΝθΝεΝπΑαΝ» ArNCOCTONKTICTHN KAIACYNKU ΤΟΝΚ3\ΐφΐΛΟΤΊΑΤΡΙΝ HKPATICTH ΒΟΥΛΗ ΚΑΙΟίεΡωΤΑΤΟΟΔΗϋΟΟ 6YN0IAC ΧΑΡΙΝ

dum fit probabile lapidem, cum Theodosiam transveheretur, esse miitilatum. V. 6 niliil nisi Π ΤΗΝ e t v . 7 nihil nisi EC Α St. ap. Roch.; €TTi>enPeCB€Y Dub., mire. — V . 8: OVCllPOIKArnEPlC St., quae esse in lapide falso negavit Koebl— St. — V . 10 in. ΠΟ, extr. ΚΑΙΔΗ. . St.—ΑΤΔΚΜ deest in Koehl. V. 9 extr. ΚΑ1ΤΕ ed. priore. — V. 11 iu. ΘΡΕ, extr. C.ANT St.; OPEYC6I Dub.; extr. ΑΠ deest in Koehl. ed. pr.— V. 12: CAY. . .ΟΓΠΑΝΊΈΛΕΙΑΝ St — V. 13 primum Λ omisit St., ΠΟΛΕΙ Dub. — V . 14 in. IINQC, extr. ACIKP.. St., in. AINGuC Dub. — V. 16 med. Ρω Koehl. ed. pr., ΡΩ Stempk. Boeckhius alterum Koehleri exemplum, ut par erat, pro fundamento editionis suae posuit, hic illic Stempkovskii lectionibus, ubi erant pleniores, adsumptis. l

Αγαθή ι τύχ*μ. Δημοχράτην Άριστογένους πρόεδρον [μεν είσηγη]-

σάμενιν ένδόξως [χαί δημη5 γ]ορήσαντα, δις δ'ά[ρξαντα την λαμπροτά]την [αρχήν χαί πλεονάχις?] πρεσβ[εύσ]αν[τα παρά τους Σεβασ]τοΰς προίκα υπέρ [των συμφε ρόντων της πατρίδος χαΐ τε[ιμη10 θέ]ντα ΰπο της πόλεως άϊδίω[ι δΟ

394

CHEHSONEBUS.

Jft 425, 426

άναγ]ορεύσει, θιασαρχήσαν[τα και ~ασα]ν λειτουργίαν τελέσαν[τα, -ςλ]ίΐτευσάμενον εν πασ'.ν άγνώς, τον κτιστην και άσυνκ[ρι]15 τον και φιλόττατριν ή κρατίστη βουλή και ό ίερώτατος δήμος εύνοια; χάριν. Boeckhii supplementa retinui uon quod ubique vera esse habeam persuasum, sed quia meliora invenire non coutigit; ceterum inde a v. 7 certa sunt. Ter tamen a viro illustrissimo erat recedendum: nempe v. 4 post και omisi άριστα, ne versus ceteris multo fieret longior (ένδόξως adv. ad utrumque refer verbiim); v. 6 pro μεγι'στην posui λαμπροτάτην propter reliquias TA litterarum, quas in lapide dispexeram; v. 9 eadem de causa pluralem dedi Dumerum pro sing. του συμφέροντος. Praeterea per versus supplementa aliter disposui, cum apparuisset versuuni iuitia exceptis quattuor extremis esse oblitterata. De siugulis supplemeotis cf. Boeckhii adnotationes, demagistratibus meam coramentationem saepius iam comroemoratam. De tituli aetate haec Boeckhius: «[Koebl.] notat litteras cursivis raaioribus valde esse similes. ideoque titulum DOD posse ea aetate, cui Roch. tribuerat, ab Antoninis non multum remota exaratum esse, sed esse aetatis Imperatonim Byzantinorum. At certe prima aetate By/autina scriptus videtur, titulusque ethnicorum est, DOH Cbristianus; quod docet θιασαρ/ία». Mihi litterarum formae cursivis similes oon sunt visae; praeterea iode a fine saeculi III Christiauorum religionem ChersoDesi propagatam esse coustat. Ideo titulum bac aetate vix esse receDtiorem puto; idem medio saeculo II ideo autiquior esse Don potest, quia usque ad eam aetatem Dorica dialeeto usos esse Chersonesitas tituli probant I T e p o B O A i » . Ci> AOopbikTb CMacTieMx. JniiOKpaTa cbiBa ApHCToreHOBa, BT> tfbJTBOcrb npoeApoaii» AOKjaAbiBaBiiiaro u roBOpnnujaro cjaRiio. AHa^AU ΙΙΟΠΟΛΗΛΒΓΓΙΛΓΟ· cjaBH^Efiuiyto AOJ/KHOCTb U nHora^AU Aapoin> οτπραΒjmBiuarocfl DOCioMh K'L ABi^cTaMt OAA xodamaucmpb ο tfjiark OTeMecTBa, uo«iTeHHaro οτι> rr>po^a B-EUHMWL npoB03rjanjeHiewb, 6uBmaro Γ:ΜΒΟΚ> eiaca Η ncno.iHflBiuaro BcaKyio otfmecTBeHHyio cjiyH%6y, OTJHMaBiiiaroca BO Bceirb MHCTOTOK) rpa>«AftHCKon A'taTejibBOCTM, ocBOBaTeia, HecpaBHeHHaro Μ .uotfflmaro OTenecTBO npeBOcxoAHTejbffBfiiuifi contTTb n cunrbiiimft BapoA'b nummuz paA" &o tf.iarocKJiOHBOCTH.

426. Fragmentum lapidis calcarii cinerei ab omnibus fractum partibus, a. max. 0,14 m., lat. max. 0,10. Supersunt coronarum duarum reliquiae et litterae aliquot inter corouas dispersae. Inventum esse dicitur a. 1881. Cherscmesi in monasterio exscriptam et charta madida expressum titulum edidi IosPE 1 . ν. Ι n° 201. Hic ex ectypo accuratius delineatum praebeo (V3 v. m.). Nihil restitui potest Disi [ Ό δαμος] !Αντίφιλο[ν του δεΐνος] sive [τον δείνα] Άντιφίλο[υ], quamquam ne boc quidem certum esse dixerim.

Jk 427, 428

395

TlTULI HONORABII.

427. Fragmentum basis marmoris candidi a partibus sinistra et aversa mutilum, a. 0,25 m., 1. infra 0,44, long. max. 0,45. In froDte supersunt tituli particula et iofra coronae duae myrtaceae integrae, tertiae pars dextra. Odessae exscripsi in museo societatis a. 1883 et edidi IosPE1. ν. Ι n° 113 ioter titulos Olbiopolitanos, Mursakewiczii testimonio nisus. Sed in indice musei societatis Odessitanae a L. Jurgiewiczio composito1) dictum est in vetere musei indice Mursakewiczii ipsius manu scripto huoc lapidem inter monumenta Chersouesi inveuta esse positum*). Haec commemoravi 3HPA0. v. IV p. 145 et IosPE1. v. IV add. p. 272. Itaque mmc moDumentum iDter Chersonesitana pono, quibus revera siioilius est, quam Olbiopolitanis. /ι Ι 6 Ν Ο Ν p(lT8

coronae

corona

[Tcv οεΐνα καλώς πολιτευσάα]ενον(?)

corotui

Basis admodum lata videtur fuisse. Tituli litteratura indicat aetatem ItomaDam.

428· Basis marmoris candidi. ex qua recentiore aetate monumentum sepulcrale factum est, quod DUDC altum est 0,78 m., 1. 0,34, cr. 0,22. Ad monumentum sepulcrale elabovandum artifex basi ita usus est, ut frontem eius, in qua erat titulus honorarius, ad terram verteret et summam partem, in qua supersunt cavernae duae ad statuae pedes infigendos factae, monumenti sepulcralis. partem aversam faceret. In froDte nunc superest dextra pars coronae eleganter sculptae, in qua leguntur tituli antiquioris hoDorarii litterae ΕΥΣΑΝΤΑ (scilicet [βασιλ]ευσαντα vel [ίερατ]εύσαντα vel sim.). In parte adversa monumenti sepulcralis insunt aDaglyphum et titulus.Apollonidac Menaudri f. nomen coDtioens, quem infra dabimus. Lapis a. 1900 in Chersonesi ruderibus inveDtus ibidem servatur in museo.

1) KpaTKifi νκα3ατβΛΒ My3ea H. OA- Gom. UCT. Η omnia testimonia de locis, unde adportafca sint monuApeBH., COCT. B. l O p r e B n q t (OA- 1887), p. 67, n<> 14 menta in museo Odessitano conservata, satie exacta esse, (ed. 2, a. 1890, p. 69). ut Jurgiewiczius ipse in praefatione indicis siii (p. 5) con2) FaciJe fieri potest, ut Mursakewiczius, qui a. 1883 fiteturhiece verbis: «KTJ cowa-jrEfriK) TKa3aTejb 1880 roAa, iam aetate confectus fuit eodemque ipso anno est mor- KaTajiorH, KapTOHKn Η pncyHKH He BcerAa corjacHLi tuus, et de hoc titulo et de aliis aliquot memoriae lapsu iae>KAy co6oio OTHOCHTejbHO wkcTa. οτκν^α npOHcxoAUTL· falsa mihi tradiderit, sed testimonia eius examinare nullo naMaTHHK'b, Η B'L· H-BKOTOpLIXT> CJyHaHXT» OlieBHAHO, HTO modo potui, quoQiam vere a. 1883, cum musei Odessitani tfuBiiiifi AnpeKTopii [τ. e. Myp3aKeBH«ii.] pyKOBOAH-icfl titulos exscriberem, propter musei renovandi opera lapides CBOHMH ΟΟ^ΟΤΒΘΗΗΒΙΜΜ coo6pa>KeHijiMn n AoraAKaMU, κοnullo ordine in horlo et in hypogeis alii aliis erant BU-. τορωΗ BMAaBa.i-L· 3a BtpHUB A&HHUJI». Haec exemplis 1 perimpositi, libri vero et indices scriniis inclusi, quam :.!iquot insignibus comprobavit. (Haec repeto ex IosPE . ob rem admodum difficile erat certo Bcire, unde Binguli ν. ΙΥ add. p. 272). lapides eo pervenissent. In universum tenendum est non

50*

396

OHERSONESUB.

JB 429, 431

429· Frustulum basis marmoreae a. max. 0,15 m., 1. roax. 0,10. In frustulo exstat particula coronae sculptae, in qua erat titulus. cuius uon supersunt nisi quattuor litterae altae 0,015 ra. Ad ectypum chartaceum edidi HAK. 14. p. 111, n° 23, unde repeto. Lapis a. 1904 ChersoDesi inventus in platea, quae est ante museum, servatur in museo. Μ οΡ

[Δαμ]ιορ|[γήσαντα].

Titulum ad III a. Chr. saeculum rettulerim.

430. Fragmentum tabulae marmoreae ab omnibus partibus praeter jmam mutilatum, a. 0,155 m., 1. 0,21, cr. 0,038. Superest tituli pars litteris 0,027 ra. altis incisi. Edidi Mam. Jk 23 p. 11, n° 7, addita imagine. et vulgaribus lypis IosPE1. v. IV n° 92. Hic aliam imaginera praebeo Q/5 v. in.). Lapis a. 1896 iDventus in platea, quae est ante templum S. Vladimiri, exstat iu museo.

(ΔΕΑΠΟΛΛΛ ^ΤΕΤΣΑΣΑΝ VEAHKOITOIICAI;

[Ό δαμος? 1ωσ]ίκαν Ξά[νθου. γυναίκα] δε Άτ:ολλ[ων{ου, . . . . ίερα]τεύσασαν [έτεος?] εξηκοστού και τ. . .

Ε versu tertio, cuius supplementum non videtur esse dubium, patet titulum (fortasse a populo) in hoDorem mulieris cuiusdam esse positum, quae sacerdotis mmiere bene esset fuocta. Ante verbum, quod v. 3 legitur, nescio an deae nomeD fuerit, quod sane pro spatii rationibus debuit esse brevissimum (velut f/Hpat). Accusativi w . 1 et 3 a verbo subaudito άνατιθέναι s. άνιστάναι videntur pendere. Quarto versu videtur annus 63 aut 64 esse comroemoratus: nam post έξηκοστοΟ nihil aliud suppleri potest nisi και τρίτου aut και τετάρτου. Qui anous si est ex computatione Chersonesitarum, quara ab anno 25 aut 24 a. Chr. incipere satis probabili ratione docuit A. Berthier de Lagarde {3H00. v. XVI, p. 60, cf. supra p. 322 ad n° 359), referendus est titulus ad annos 38—40 p. Chr., cui aetati litteratura eius optime convenit.

431. Basis marmoris albi a parte postica fracta, a. 0,25 m., 1. 0,57, cr. 0,20. In superficie cavernam-babet quadratam satis magnam, in fronte inscriptionem marginibus eminentibus circumdatam valdeque oblitteratam. Ed. Koehler, Mem. surlesUes et lacourse cons. ά Achillc p. 244 n. 812; inde Boeckh, C. I. Gr. II n° 2098. Odessae exscripsi m mnseo societatis a. 1883 et edidi IosPE1. v. I D° 198. Nunc iterum cum ectypo contuli.

Ms 431, 432

397

TlTULI HONOKAIUI.

Ο Α Λ Μ Ο Ε ΛΑο.ΙΙΗΝΘΥΓΑΤΕΡΑΗΡΌ ΞΕ.ΟΥ. .ΝΛΙΙΑΔΕΤ.ΤΟΥ Φλ λ Ο ι . . Π . Ρ ΘΕ ΝΟΚ . . ^ ι Σ ΥΙΟΥΦΛΑΟΥΙΟΥΠΑΡΘΕΝΟΚΛΕΟΥΣ

Ό δααος Λαο[δ]ί[κ]ην θυγατέρα Ήροξέ[νο]υ, [γυ]ν[α]ΐ[χα] δέ· T[(]TCU Φλ[α]ο[υιου)ΤΙ[α]ρθενοκ[λέου]ς. υίου Φλαουίου Παοθενοκλέους.

Var. lect. Koeblerus oihil legit nisi versum primum et v. quinti litteras reliquis melius servatas inde a nona. Mulieris nomeo, cuius omnes litterae praeter extremas perquam sunt detritae, in priore editione conieci ftiisse Φλαουίαν, sed ectypo iterum inspecto vidi litterarum vestigia melius nomiDi Λαοδίχην coDveDire, idque moDui HAK. fasc. 23 (1907) p. 51. Quae coniectura titulo proxime subsequeoti optime confirmatur. Mulieris maritus videtur commemorari n° 359 v. 25, quem titulum ad a. 129—130 vidimus pertinere. Π ο ρ β Β Ο Α ΐ » . Ηηρο,π,Έ [nocinaeitAi] JTaoAHKy AOMI> IipoKceHa, weHy TnTa ΦΛΒΒΪΛ IlftpeeHOKja, cuHa ΦΛΛΒίη IlapeeBOKja.

432· Tabula mafmoris candidi integra, crassa supra 0,03 m., infra 0,04, a lateribus oblique abscisa, ut pars adversa alta sit 0,114 m., lata 0,217, pars aversa alta sit 0,118, lata 0,235. Titulus iater lineolas scriptus litteris 0,018 m. fere altis (excepto ultimo versu, qui Bine liDeolis miooribus litteris est exaratus) superest incolumis. Ad ectypum chartaceum edidi HAK. fasc. 58 (1915), p. 28, n° 1, addita ima^ine, quam hic repeto (V v. m .). Lapis a. 1912 in Cbersonesi ruderibus inveDtus exstat ibidem in museo. >

-7ΛΟλΙΚΗΝδΥΠΓΒΆΐ£ ATBNOTKfflfllEKEffll Λαοδικην θυγατέρα Τ(ίτου) Φ(λαουίου) Απολλώνιου υιοϋ Τ((του) Φ(λαουιου) Άρίστωνο; Τ(ίτος) Φ(λάουιος) Αριστων και Τ(ίτος) Φ(λάουιος) Αττίνας την εαυτών άδελφήν εκ των ιδίων.

Cum de titulo in priore editione uberius egerim, hic paucis absolyam. Non videtur dubium, quin fratres T. Fiavius Aristo et T. Flavius Attinas et Laodice soror eorum ad eandem

398

CHEBSONEBUB.

432—434

pertinuerint gentem, de qua supra dixi ad D° 359. Si coniecerimus T. Flavium Apollonium patrem eorum filium fuisse T. Flavii Aristonis Agepolidis f., qui in illo titulo commemoratur, statuendum erit titulum, quem hic ediraus, illo una hominum aetate esse recentiorem et ad medium fere II p. Chr. saeculum pertinere. Laodice videtur nomen accepisse in honorem cognatae maioris natu, cuius titulum loco proxime praecedenti edidimus.

I X e p e n o A i » · .laoAMKy. AOHb T(nTa) Φ ^ Β Ϊ Η ) ΑΠΟΛΛΟΗΙΛ, ctJHa Τ(ΗΤΒ) Φ(^ΒΪΛ) ApncTOHa, T(HTL) Φ(ΛΛΒΙΡΙ) ApMCTom» u T(HT*b) Φ(JiaBiΓi) ΑΤΤΗΗΛ CBOK> cecTpy nownuAu 9immi ruiMmnnuKOMi irax coOCTBeHHhLTb cpeACTBT». CLASSIS

QUARTA.

Tituli ad c e r t a m i n a p e r t i n e n t e s . 433. Fragmentum triangulum partis siuistrae iabulae marrooreae, a. 0,14 ra., 1. infra 0,16, cr. 0,09. Tituli reliquiae aetatis Romanae male coDseryatae suot (litt. a. 0,015 m.). Ad imaginem photographicam edidi HAR. f. 14, p. 111, n° 24. Hic ipsam imaginem praebeo in zinco expressani (circa ljt v. m.). Lapis a. 1903 Cbersonesi in arce iDventus exstat ID museo.

Superesse haec ex iudice virorum, qui certaminibus vicerunt, priino apparet aspectu. Casus accusativos, quibus certamina sunt indicata, a praedicato subaudito ένίχα pendere vix est quod moueam. Ab indicibus, qui proxime subsequuDtur, hic ea re inaxime differt, quod certamina in eo commemorata non simt gymnica: victores videmus praeconem tubicinemque et tres poetas. Admodum dolendum est, quod e titulo gravissimi momenti tam pauca ad nos pervenenmt. Litteratura aetatem Romanam prodit.

434. Fragmentum partis sinistrae tabulae marmoreae, a. ut nunc est 0,26 m., 1. supra 0,14. Tabula quadro ornata erat, cuius pars a sinistra superest. Tituli pars superstes Htteris circa 0,01 m.;altis scripta bene etiam nunc legitur. Edidi HAK. fasc. 10, p. 20, n° 14, ad 'iroaginein photographicam, quam hic praebeo in zinco expressam (circa y, v. m.).

J& 4 3 4

TlTULI AD CERTAMINA PERTINENTE8.

399

Lapis a. 1903 ineunte Chersonesi inventus ibidem exstat in museo.

Est fragmentum indicis virortim, qui ludis publicis primas tulerunt, ei simillimi, qui proxime subsequetur. Utrumque fragmentum, si litteraturam spectas, ad aetatem Romanam eamque satis recentem est refereDdum. Sed certamina in utroque fragniento commemorata non prorsus eadem sunt: hic eDim habemus στάδιον, δι'αυλον, δόλιχον, πάλην, πυγμήν, illic praeter ορόμον et πάλην commemorantur άκόντιν et άγκυλομα/ία. Fieri sane potest, ut haec certamina (ac fortasse etiam alia) in ea parte iudicis fuerint commemorata, quae nunc desideratur. Tria viroruin nomina bis inscripta sunt; verisimile est non esse binos viros cognomines, sed singulos binis certaminibus vicisse, scilicet Dioclem σταδίω et διαύλψ, Antilochum δολίχω et πυγμή, Critobulum πάλη et πυγμίΐ. V. 6 ultima littera Η videtur ad initium nominis patris Theodosii victoris pertinere. Quae cum ab hoc nomine spatio vacuo sit divisa, coniciendum est versibus quogue 1,2,8 patrum oomina periisse, eodem modo scripta.

400

CHERSONESUB.

Jk 434,

435

Victorum indici subscriptum est carmen quinque distichis elegiacis compositum. e quo tamen initia sola versuum supersunt. ut de reslituendls iis nc cogitare quidem liceat. Duae verborum formae (μηχύνου et εττλεο) suadeDt, ut statuamus carmen uni viro esse dicatum, fortasse uni e victoribus, quein parentes sive amici sive cives prae ceteris honorarunt quemque poeta solum adloquitur. 435. «Aliquot abhinc aDDis in explorationibus, quas Greighius cla6sis praefectus fieri iusserat, inventum est marmoris frustum continens reliquias tituli^ qui, licet admodum laesus sit, dignus est qui archaeologiae amaotibus fiat notus. Haec fragmenta Domina referunt virorum, qui ludis vel certainiDibus gymnicis ^vicerunt, nerape luctatione (ΠΑΛΗ), carsu (ΔΡΟΜΟΣ), iaculo (ΑΚΟΝΊΊΟΝ), pila loro adstricta, quod dicitur ΑΓΚΎΛΗ. Ε nominibus integra non supersunt nisi Hcraclides et Mardanus; praeterea Alezandri nomen legi potest, patris unius e certaDtibus, qui luctaDdo yicit, sed eius nominis ultima pars periit». Sic fere lapis descriptus est rassice sine auctoris nomine (fortasse a Blarambergio), fextu integro non addito, in diario dicto Odecctciu BibcmmiKz, a. 1830 n° 29, ex quo brevius eadem exposuit Boeckhius C. I. Gr. II n° 2099&. Mihi cum neque ubi lapis esset explorare contigisset, neque aliam eius descriptioDem reperire, quae supra dicta sunt sola inserui IosPEΛ ν. Ι n° 228. Sed poslea tituli apographum integrum inventum est inter Blarambergii delineationes, quae in museo societatis Odessitanae coDservautur1) mihique ab Jurgiewiczio a. 1889 benigDissime niissae sunt ad examinaDdum. Quod dolendum est, apographo lapidis descriptio non est addita; apographum ipsum ab omnibus partibus praeter dextram linebla circumductum est, quae indicat, ubi lapis fractuiB sit; margo dexter non est indicatus, quare, cuin tituli versus a dextra ad amussim fere, ut ita dicam, finiantur, conici potest lapidem deliueanti a dextra visum esse integrum. Hoc apographum edidi 3HPA0. v. IV, p. 153, et IosPE1. τ. IV add. p. 282, uude repeto. (Textum vxde p . 401).

'■"■■' Superesse in lapide fragmentum indicis virorum, qui variis certamiuibus vicerunt, recte' iodagavit is qui scripsit quae e diario Od. BibcmmiKz a. 1830 n° 29 supra vertimus. Animadverteudum est -tc et -tv termioatioDes, quae aetate Romana saepe pro -to; et -tov usurpabantur (cf. Θίοδόσις in tit. 434), in hoc titulo non in propriis tantum nominibus occuiTere (Μίστρις), sed etiam in appellativis (άχόντιν). Cum hic usus, tum litteratura, quae in apographo satis fideliter reddita esse videtur, cogit ut titulum ad aetatem RomaDam recentiorem referamus. Nomina quae suot 'Ηρακλείδης, Ήοόξενος, Μαρχεανές Chersonesi in upu fuisse alii quoque tituli probant. .1) Commemorantur hae deliDeatioDes in indice ruesice ΑρβΒΗ., COCT. A. JI. BfepTfceJ-^te^arapAi»], . 0 * . coDscripto (KaTaJion, Kapri», πα^ΗΟΒχ, nepTeHceft Η pw- 1888), p. 42, sect. IV, J\6 109. CYHKOBI», ipaBflinnicji BX Μν3
Λ?: 435, 436

l

401

TITULI AD CERTAMINA PEBTINENTES.

ΝΟΝ Τ Ι Ν ΔΡΟΝ* Π Α Λ Η Ν ΝΕΙ ΛΚΛΕΙ Δ Η C Η Ρ Ο 6 ιθΐλΡΟΜΟΝ-MECTPIC Ξ 5 Α Ν Δ Ρ 0 Υ ΤΤΑΛΧΝ<βΓ ^•ΔΡΟΜΟΝ-ΑΚΟΝΤΙΝ Δ Ρ Ο Μ Ο Ν ΑΚΟΝΤΙΝ ΙΤΙΝΑΓΚΥΛΟΜΑΧΙΑΝ ίο ΜΜΑΡΚΙΑΝΟΟΦΙΛΟ ι/^ Μ Τ , Ν

. . . δρόμ]ον[. . . . . . . άκόν]τιν, ορόμ[ον. Ό δεϊνα τοϋ οεΓνος] πάλην Νει[χ Ηρακλείδης Ήρο[ξένου? ακόντων, ορόαον. Μέστρι; [ ό δείνα Άλ]εςανδρου πάλην. [ Ό δεΤνα του δεΐνο;] δρόυιον, άχ.όντιν. [ Ό δεϊνα του δεΐνος] ορέυιον, άχσντιν. [ Ό δεϊνα ά*ον]τιν, άγχυλομαχίαν. Μαρχιανός Φίλο |ά]κόντιν

4&6· Infima pars iabulae marmoreae latae 0,74 m., cr. 0,06, a. ut nuuc est 0,48 m., iofra et a lateribus quadro sculpto orDatae, quod infra duplo latius est, quam a lateribus, Tabulae diligeutissiine inter liueolas inscriptuni est carmen distichis constans, cuius pars superstes in imagine photographica optime legitur (litt. a. 0,015 m.). Cum ID angulo dextro Biipra versum primum superstitem exstet spatium yaciium, conicere licet hunc versum fuisse carminis initium. Supra eum fortasse fuit index virorum, qui certaminibus.vicerunt (cf. n°434). Versus carnrinis in lapide foliolis distiucti sunt; duo foliola maiora sub carmine utrimque ad quadrum ornandi causa exarata simt. Edidi ΜΜΗΠρ. m. Maio a. 1905, cL pbil. p. 2 6 1 — 265 (inde repetii in ΠοντικοΤς raeis, pp. 311—313), addita delineatione ad iroaginem photographicam facta (circa */4 v. m.), quae hic repetitur. Lapis a. 1904 Cbersonesi ioventus exstat ibidem in museo.

ΓΓΑΪ

miomiKAQiw^BMEmmmsmsEB

Τ Si conieccriirius v. 1 hexainetrum et pentametri partem maiorem periisse et medio v. 2 alterum bexametrum, totum carmeu decem versibus compositum fuisse patebit. Cuius pars superstes ita legitur: 51

Λ·. 436—438

CHERSONESUS.

402 ι

[άγγελον αθανάτων κα]ί χθονίων πρύτανιν. αυτός έπει θνατών κλάδα; έχει βιότου' 5 τούνεκά [μ]ιν καλέουσ' έριουνιον, ot δ'άκακήτην, πλουτοδόταν, αγαθών δώτορα και σοφίης, εί'λαος ίργιο -ασιν, όσοι κλυτόν άστυ τέ Δώρου ναίόυσιν, μακάρων ούποτε ληθόμενοι. Θ£οφι?νου υιό; εθ·>;κ' έπινείκ[ι]α γυμνασιάρ/ης 10 Δημοτέλης* σώζοις δ'έζοχα τήνδε πόλιν. Carmeu ad II ρ. Chr. saeculum refereudum esse iudicat litteratura. Cum carmen ipsuni saiis nobis videamur explicuisse in editionibus supra commemoratis, hic interpretationeni tantum Russicam repetimus.

I l e p e B O A i » . ·. · [BtcTHuna 6e3CMepTHhiJb

H]

B.iaAuny

3CMHIJX'I>

... Ιί<5ο caMt om. HMkeTl· KJKWH

;ΚΗ3ΗΙΙ

CMep7HLU'L·. nOCCiJT ΟΓΟ 3 0 B j r b MH0r0D0Je3UbJM'b, ft i l U U e MHJOCTMBUeMX. ΑΒρΤΚ)11Ι,ΗΜΤ> GoraTCTBO, ηΟΑΛΤβαβΜΤ» OAarL

Η uyApocTi!. ΠρίίΑΜ ΜΜΛΟΟΤΗΒΚΙΜΤ> κο BC-EMT» mibMi, κοτορωβ Hace.iHKrrk ciaBHtifj ropOAi> Jopa. ΗΙΙΚΟΓΑΛ He 3a6ueaji 6jaweHHux-b 6oio. CuirL 9eo<m.aaj riiMHaciaprb ^nMOTC.ib aocTaBUj-L ccu ΏΟ6Ϊ>ΧΙΙΙΛ\Ι Αορτ>· Cnacu >κβ Η3ρΛΑ"0 3τοη> ropoAi>!

437. Frustulum tabulae marmoreae ab omnibus partibiis mutilum praeter summam, quae epistylio ornata est. Litterae superstites bene in ectypo dispiciimtur, quo usus titalum edidi Mam. J6 9, p. 34, n° 22, et IosPE1. v. IV n° 153, imde repeto. /NAClAPX \

. . .γυμ]νασ·άρχ[ης. . .

11

De gymnasiarchia apud Chersonesitas cf. quae dixi in commentatione de Cbersonesi rebus publicis (JtCMHIIp. 1884, m. Ιυη. = Bull. de corr. Hell. Y. IX, p. 265 sq.). Litteratura est aetatis Romauae recentioris. CLASSIS

QUINTA.

Tituli aedlficiorum. 438. FragmeDtum tabulae marmoreae crassae 0,105 m., nunc ab omnibus, ut videtur, partibus mutilatum, a. ut mmc est 0,275 m., 1. 0,575. In parte adversa (α) tituli sunt reliquiae, litteris grandioribus satis diligenter exarati. Recentiore aetate lapis (fortasse iam tuni mutilatus) ad exstruendum aedificium quoddam adhibitus est, parte aversa (6) anaglypho ornata, ut pro epistylio esset, et in parte adversa caverna facta (quae in delineatione α ad sinistram ut macula nigra apparet) ad clavum ferreum immittendum plumbo illitujn,

λ* 438

403

TlTULI AEDIFICIOflUM.

Ubi aut quando lapis inventus sit, uon constat. Αυηο 1872 Chersooeso Mosquam missus (cf. ad D° 373) diutissime ibi latebat, donec a. 1907 exeunte in copia rerum antiquarum societatis archaeologicae Mosquensis detectus est et in museum historicum translatus. Ad Kondatovii apographum (cf. Mansvetov 1. 1. ad n° 373, p. 72) edidi IosPE1. ν. Ι n° 202. Postquam lapis iterum repertus est, Orescbnikovius mihi humanissime descriptionem ectypumque cbartaceum et duas imagines photographicas misit, (fiiibus usus de titulo iterum egi IfAK. fasc. 27, p. 39—41, additis utriusque lapidis partis imagiDibus in zinco expressis, quas hic repeto.

Si tituli reliquias, quae iu imagiue α apparent, cuito Kondakovii apograpbo contulerimus, videbimus fragmeDtum iam postquam id vir ille clarissiraus exscripserit utrimque mutilatum esse ita, ut a sinistra siogulae litterae perierint, a dextra vv. 1 et 4 litterae quinae, v. 2 et 3 senae, ultimus versus prorsus sit detritus. Nam Kondakovius v. 1 io. praebet TO, extr. ΜΗΣΕΝΕΚ, v. 2 in. ΤΩΝ, extr. ΥΓΊΕΡΕΑΥΤ, v. 3 io. (K)AITHC, extr. ΕΥΣΤΑΘΕ, v. 4in. ΕΠΙ, extr. NAMOYXO, v. 5 ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥΤΤΟΛΕωα Quod in priore editione conjeci v. 1 nied. Kondakovium pot-ius calami lapsu Ο pro Ω. posuisse m schedis, quam quadratarium ipsuin omisisse augmentum, nunc verum non esse apparet, nam in imagine Ο littera optime dispicitur. V. 3 med. quadratarius pro Λ scripsit A. Titulus ita legendus est: [Ό δείνα του δεΐνος] τά τείχος οικοδάρ.ησεν εκ τών ίδιων Διί Σωτηρι υπέρ έαυτ[οϋ] και της πό(λ)εως ευσταθείας 8ι'] επιμελητού Ναμούχο[υ? πρεσβυτέρου πόλεως. Litterarum formae imperatorum sunt aetatis; propter dialectum commiinem quae dicitur titulum etiam medio saeculo II p. Chr. receDtiorem dixerim. Non publice eum in honorem yiri, qui murum exstruxerat, sed ab eo ipso esse positum patet. I T e p e B O A T b · (ΤΛΚΟΑ-ΤΟ c. TaKoro-το) ποοτρθΗ.π> criHy ea ΟΟ6ΟΤΒΘΗΗΒΙΑ cpeACTBa 3eBcy CnacnTOiK) da cefa n 3a faarocTOflHie ropoan, «rpeyi» none*rHTMJi HaMyxa(?), cTapMmHHy ropo*a. ,,

51*

404

439

ClIEHSONESUB.

439. Aogulus sinister infimae partis tabulae marmoris candidi, a. ut nuoc est 0,30 m., 1. 0,34, cr. supra 0,065, infra 0,10. Litterae maximae (a. circa 0,06 m.) aetatis Romanne recentioris diligeDter incisae et optime cooservatae sunt. Ubi aut quando lapis sit inveDtus, non constat. Anno 1872 Chersoueso Mosquam missus (cf. ad n° 373) ibi latebat donec a. 1889 cum aliis tribus in hypogeis musei historici repertus est. Ad KoDdakovii apograpbmn sine lapidis descriptione edidi IosPE1. v. I n ° 2 1 1 , cum vero iterum lapis detectiis esset, ex ectypo ab Orescbnikovio accepto iterum edidi 3UPA0. y. V ρ. 365 et repetii JosPE1. v. IV add. p. 281. Hic ad idem ectypuin accuratius deliDeatum praebeo ('/8 v. m.).

co-tTtrni Γ0ΝΤΗ1 \

έν τώ σο' Ετει υ[πέρ κατεσκε[ύασε γον xrj [πόλει?]

τον ~υρ]-

V_

V. 2—3 iam Kondakovius restituit. V. 1 in. litterae CO procul dubio annum 270 secimdum Chersouesitarum computationem sigmficant (de qua v. supra ad nn° 359 et 430); itaque titulus refereudus est ad a. 245 p. Chr.

Ad nn° 440—447. «Im Jahre 1854 [leg. 1853] machte Graf Uwaroff in der N&he von Sebastopol, westlich von der Quarantaine-Bucht, an der Stelle, wo einst die Stadt Cbersooesos stand, AusgrabungeD, welche unmittelbar an dem Meeres-Ufer zu der Entdeckung einer alten Kirche ftibrten, deren Baustticke zum grossen Tbeil antiken Gebauden entnommen waren. Am bemerkenswerthesten davon ist ein Arcbitrav, der, wie die darauf befindlicbe Inscbrift lehrt, ebemals einem Apbrodite-Tempel angehort hatte, wahrscheinlich demselben, an dessen Stelle spftter die cbristliche Kircbe erbaut worden war, und eine Anzahl mehr oder weniger vollstandig erhalteuer Slulen-Schafte, denen die Nainen derer eingegraben sind, welche das dazu notbige Geld gegeben baben. Graf Uwaroff veroffeDtlichte unmittelbar darauf einen knrzen Bericht uber diese wichtige EntdeckuDg, in welchem er jedoch DUT die auf dem Architrav befindliche Iuschrift in oicht ganz genauer Abschrift mittheilte, und dieser Fericht ist spater von Becker benutzt worden [dic Hcralicotische HaUrinscl, pp. 71—74]. Vor Kurzem sind diese interessanten Reste des Alterthums den Sammlungen der Kaiserlichen Erraitage einverleibt worden, und icli beeile micb hier dem gelebrten Publicum geiiaue Abschriften der Inschriften iuitzutbeilen». L. Stephani, Bulletin hist.-phil. de VAcad. des sciences de St. Petcrshourg, v. II, p. 250 sq. = Metoujesffreco-roniains,v. II, p. 232 sq. (a. 1860). Uvarovius ipse de explorationibus suis rettulit in Leontjevii opere periodico

J6 440

TlTULI AEDIFICIOBUM.

405

*Ifponu.teu* (Propylaea) ioscripto, ν. IV, p. 527 sqq. (a. 1854). et in libro, cuius titulus est •HaeAeHeme udz ecenoddaHHibuiucno onvtcmn o6z apxeoAOim. po3btcmmjiX7, βο 1853 tody» (Petrop. 1855), pp. 158 sq., ubi praeter epistylii titulum edidit eum, qui nobis est 442. Is dicit columnas illas undecim nuniero, e quibus octo iDscriptiones servarint, suis locis inventas esse, duobus ordinibus, qui totam aedem per lougitudinein in tres dividerent partes, epistylium autem prope unam ex aedis portis parieti fuisse inmissum ita, ut inscriptio cerni non potuerit. Octo titulos, quos Stephanius tractaverat, exBcripsi in museo quod dicitur Ermitage et edidi IosPE1. v. I nn° 203—210, unde repeto. His postea accessit fragmentum, quod sub ii0 448 dabo. 440. Epistylium hodie iu sex partes diffractum est (qua quidem de re nihil adDotavit Uvarovius); praeterea parte. quae ad sinistram spectanti est, supra fracta versus primi litterarum aliquot summae partes perierunt; longum est 2,09 m., altum 0.32, litteris circa 0.055 m. altis. Edidd. Uvarov Propyl. v. IV p. 536 et «Ε3β.ιβΊ. im onwema* p. 170, addita imagine n° 72 (inde Becker, Die Herali. Halbinscl, p. 73); Stepbani (Mil.) 1. 1. p. 233 n° 1; Latyscbev, IosPE 1 . ν. Ι n° 203. 1ιι.ΕιπνΜ/\ιπυΝΠ,ΗΝΟΕφΥΕΕΙΔΕΤΕΙΜΟθΕΟΥΕψΐΛν>ΤΕΙΗ1 εΑΜ|-ΙΝΤΑΕΚΤΙ-ΙΕΕ2θλθΥΤΙ-^ΑΓΟΡΑΝΟΜΙΑΕΛΐ-|ΝΑΡΙΑΤΡΙΕΧΕΙΛΙ/* ΕΙΕΤΟΗΗλΟΝΤΙΗΕΑφΡΟΔΕΙΤΙ-ΙΕ Var. lect. V. 1 in. MOKIAPHC Uv. Prop. (B.), \ I M « - etc. St., mox nuMY St.; extr. ΛΟΤΕΙΜΗ Uv. ibid., ΛΟΤΕΙΜΙ Steph. Eeliqua minoris siiDt momeDti. Ea, quae in delineatione in «Ιίββ.ΐΜ. ιοτ, ovw.» expressa miuus accurate sunt reddita, hic enotare non videtur Decessarium. [Αυρ.] Έρμοχράτη; Μύρωνος, ουσει δε Τείμοθέου, έφιλοτειμησάμην τά· έκ της εξόδου της αγορανομίας δηνάρια τρισχείλια εις τον ναόν της Άφροδείτης. Viri nomen Αύρ(ήλιος) potius fuisse puto, quam Αίμ(υλιος), quod restituit Steplianius. Ad explicandum titulum cf. quae dixit R. Haederli in commentatione inscripta «Die hellenischen Agoranomen und Astynoinen» (JahrbucJtcr f. H. PhiL, XV Supplementband, 1 Heft, 1S86), p. 68: «Was bedeuten hier die Worte τα έκ της έςόδου της αγορανομίας δηνάρια? Stepliani vermuthet, es sei damit die Swnme geineiut, welche von den fiir die Erfordernisse der Agoranomie bestimmten Geldern iibrig geblieben war. Diese Gelder mussen aber aus dem Privatvermugen des Aera. [leg. Aur.] Hermokrates gekonimen sein, sonst

406

Λ· 440—443

CHER80NE8UB.

dflrfte er sie nicht eigenmachtig uDd auf seinen Namen an den Teropel spenden. So kenn2eichnen sie ihn als Aedil». (Haec excerpsi iam 3HPA0. IV, p. 151, repetii IosPE1. v. IY, add. p. 280). ΙΙορβΒΟΑ'ΐ·· Anp(caiii) EpnoKpaTT, cunt Mitpona. a no ηριιρο,ι,Ι; Tuuoocn, no>iupTBOna.ii. ocmaewieeM HST. pacxoAHMi-L cynnx aropanouin 3000 .viHapienl· Ha xpatfL Λφροχ,πτω.

441. Colunina marmoriB albi venis subcaeruleis ad6persi; litt. alt. c. 0,03 m. Stephani 1. c.p. 234 n° 2; IosPE1. τ. Ι η° 204. ι ΔΙΟΣΣΚοΥΡΙΔΚ ΔΙΟΣΣΚθ¥ΡΙΔο¥ φ Ι Λ°~ _ιΜ ιΣ / Μ= Ν ο Σ Ε Ι Σ Τ ο Υ Σ δ ΚΕΙΟΝΑΣΔΙΝ ΑΡ ΙΑ· Φ·

Διοσσχουρίοης Διοσσχουρίοου φιλοτειαησάμένος εις του; χείονας δ[η]νάρια ?'.

Var. lect. V. 3: φΙΛΟΤΕΙΜΗΣΑ Stephani. Hodie bic versus in lapide laesns est. V. δ extr. I-N Stephani. H e p e B O A i · · A>t,c'(JT"A°1, c. ^iocKypiiA», no/KepTBOi;aBiuifi Ha κο,ιοΗηω 500 Am'apioin>.

442. Columna proxime praecedenti similis; litt. alt. 0,04—0,045.. «Il3e.im. toi o?«v.» p. 163, del. n° 67; Stephani 1. c. n° 3; IosPE1. ν. Ι α° 205. ι ΧΡΥΟΟΥΟφλΡ Ν^ΚΟΥφίλΟΤεί MHCAM6NOC eiCTOYCK€IO δ ΝλΟΔί-ΝΛΡίΑφ·

Χρυσούς Φαρνάχου οιλοτειμησάμενος εις τους χείονας δηνάρια Φ \

443. Similis columua; litt. alt. 0,03—0,035 m. Stephani 1. c. n° 4; IosPE1. y. I n° 206. l ΑΥΡΔΙΟΝΥΣΙΟΣ Αΰρ(ήλιος) Διονύσιος ΠΡΕΙΣΚΟΥΕφίΛο Πρείσχου εφιλοΤ Ε Ι Μ Η Σ ΑΤ Ο Ε ί Σ τειμήσατο εις ΤοΝΚΕΙοΝΑ τον χείονα 6 '-Χ-· Τ οηνάρια τ'. Π ο ρ β Β Ο Λ ί " ABp(ejifi) ^ioHHcili c. ITpncKa no*epTBOM.n. Ha ΚΟΛΟΠΗΥ 300 ι,ΗΗηρΐβΒΈ..

Jfi 444—446

TITULI AEDIFICIORUM.

407

444. Fragmeutum columnae marmoris albi; litt. alt. c. 0,03 m. Stephani ]. c. p. 235 n° 5; IosPE1. ν. Ι n° 207. APlL·· .. . Ά ρ ί φ . . . Τ ΕΙΜ φιλο]τειμ[ησάμενος] εις τ[. . κείονα. ΕΙ CΤ Χ ΑΙ (δηνάρια) 8ι[ακόσια?]

445. Columna marmoris albi α, cuius particula b fracta est; litt. alt. 0,035—0,04 m. Stephani 1. c. n° 6; IosPE 1 . ν. Ι n° 208. ι

5

α ΑΓΑΘΗ + ΤΧΗ ΛD ΚΙΑ Ν Ο C ΓΑ [Ι. ι^ΗΡΑΚΛΕωΤΗ^] b ΦΙΛ Ο Τ ΕΙC Τ C

^γαθτ] τύ/r). Μαρκιανό; Γαί[ο]υ Ήρακλεώτης φιλοτ[ειμησάμενος] εις το[. . κείονα. .

Var. lect. V. 2 in. ΜΑΡ, ν. 5 extr. ΤΟ Stephani. Versus tertii litteras, quae hodie calce illitae in lapide non compareDt (exceptis litterarum 1, 3, 4 particulis infimis, quae sunt in fragm. &), ex exemplo Stephaniano sumpsi. Adnotandtim est Τ litteram huius tituli et proxime insequeutis vv. 1 crucis habere formam; ductum illum superiorem non ab ipso quadratario exaratum, sed a Christianis esse additum facile conicias. 446. Quinque fragmenta colwrmae marmoris albi, in quibus reliquiae tituli servantur litteris 0,045—0,05 m. altis inscripti. Tria fragmenta iam Stephanius composuit et edidit 1. c. p. 236 ii° 7, repetii IosPE1. ν. Ι n° 209. His accesserunt fmstula duo versuum 1—3 octo litteras sinistrae partis servantia, qiiae a. 1901 inventa sunt, cum apsis basilicae Uvarovianae usque ad rupem exploraretur. Haec edidi ΉΑΕ. f. 3, p. 27, n° 9, cum imagine in zinco expressa (α/4 ν. m.) et tribus aliis adiunctis restitui. Hic eaDdem imagiDem dimidio modulo repeto (scil. x/8 v. m.), ut litterarum formas iDdicem. ι

ΘΗΤΥΧΗ D

^AL IAIMOC

'^ofc

'Qvch \OTE« Ν Ο C ΕIC 5

ΟΝΛΕ

ΡΙΑΦ

[Άγα]θί5 τύχΥ). [Ου]αλεριανός [Γα]ίου φ[ιλ]οτει[μησάμε]νος εις [τους κεί]ονας [δηνά]ρια φ'.

Nomen viri ν. 2 de coniectura a nobis in priore editione soppletum novo fragmento addito optime coDfirmatur. Nomen patris vix aliud fiiit quam Γαίου, qnouiam patet id fuisse breviBsimum,

408

CHEHBONEBUB.

ΛΪΪ

447—449

447. Columnae fragmentum. Stepbani p. 236 n° 8; IosPE1. ν. Ι n° 210. h&zMz. Haec ita supplevit Stephanius: Ά[γαθτ) τύχ*)] Ex Stephanii commentario baec excerpenda videntur rectissime observata (p. 238): «Die Uebereinstimmung, welche sich in der Abfassimgsform der Inscbriften Jfe 2—8 imd der iDSchrift JVs 1 zeigt, lasst kaum einen Zweifel darau ubrig, dass die damit versehenen Saulen von demselben Aphrodite-Tempel stammen, welchem der Architrav Jfs 1 aogehurte. Orthographie und Buchstabeuformen weisen imgefahr auf das zweite, hucbstens auf das erste christliche Jahrhimdcrt bio. Docb imterscheiden sich die Ioschriften ΛΒ 6—8 raerklicb von den ubrigen theils' durch die vorgesetzte Form Άγαθ?) τύχΥ), theils durch den roheren Schnitt der Bucbstaben, so dass die Sfi-ulen, auf welchen sich dieselben befiodeD, leicht zu einer etwas splteren ErweiteruDg jenes Tempels geburen konnten». Equidem titulos- saeculi II p. Chr. parte posteriore non esse autiquiores puto cum propter dialectum commuDem (dorica enim dialecto etiam priore eius saeculi parte usos esse Chersonesitas tituli probant), tum propter nomen Αυρήλιος, quod bis in titulis occurrit (nn° 440 et 443).

448. Frustum columuae luarmoris caudidi a. 0.37 m., 1. 0,25, tituli partem servans iitteris 0,045—0,035 m. altis inscripti. Exscripsit Jac. I. f. Smirnov a. 1892 iu v. Poretschje (cf. ad nn° 161 et 383). Quaiuvis non plane constet, unde lapis sit asportatus, tamen si comparaverimus titulum cum eis qui supra editi sunt, non erit dubium, quin fragmeutum ex eadem basilica sumptura sit. Edidi 3ΗΡΛ0. v. VII p. 86, n° 206 l et IosPE1. ν. IV n° 90, unde repeto. Αύ[ρήλιος ] Ξάν[θου ] ψΪΑΟΤύ φιλοτε[ιμησάμενος ] £ΚΓ0Ν εις τον Γχείονα δην . .1 y ε~ειο. . . r

449. (Scripsit Μ. Rostovzev). Pila marmorea solida, superne paululuin detruDcata, a sinistra fracta, infra iterum, ut videtur, detruncata, a. 1,12 m., 1. 0,19, cr. 0,56. Titulus exaratus est in parte antica litteris a. 0,04—0,05 m. Inventa est Chersonesi a. 1905. Kosciuszko-Waluzynicz putat (cf. etiam Berthier de Lagarde HAK., 21, 157; 25, 147; OEAK., 1905, 45) principio eam liminis vice fuDCtam esse, postea una cum fragmentis duarum simaruin marmorearum in murum byzantinum iDaedificatam 17, 21 m. intervallo a turri rectangulari a. 1905 effossa; testatur emm Berthier de Lagarde 1. 1. e muro extractam esse portae G adhaerente (cf. Berthier de Lagarde 1. 1. tab. II). Ceteruro cum titulo ad

# 449

409

TlTULI AEDIFIOIORUM.

bnmiim converso iaceret, aqua marina iu rimas intraDte diffmdi coepta est, quo factum est, ut liquor calcarius adeo omnes litteras impleret, ut apparere non posseot nisi calce per rastrum acidumque muriaticum remota. Hinc evanidae litterae lectuque difficiles. Dignus notatu exarationis modus: extrema eDini litterarum lineamenta lapicida spissis foraminibus circumduxit eaque postea scalpro coniunxit. Titulus a me editus est secundum imaginem photographicaui ectypumque et exemplum a. 1906 Chersonesi confectum HAE. f. 23, p. 5 sqq., n° 2; cf. Cagnat et Besnier, Ann. ep. 1907, p. 164 et 1908, p. 178. Servatur Cbersooesi in museo. ι

MB^SNNLI I SISSIMISPRINCIPI ANOVICTORlOSli LENTEMPRATREi 5 MAXIMIETGRATIi HNEPOTIVALENTIS OOMIIODESTVSVIR ECTVSPRETORIO CLARSSIMVSCO ίο / I I I N I M A G I S T A T I G V I RANTEDISPONENT OMDEGEMPRIMC NIORVMSIVBAL iFMVPPATRENOVI I

.

ι [Salvis ddd. nnn. wiperato?']ibits [. . . . et ghri<>]sismnis princip[ihis ¥dentini]am victoriosi\ssimo domino et Ya]lente<m> fratrefcm) 5 Yalentimani omnia] ma&imi et Grati[aiw filio Vaknfinian]i nepoti Valentis {pcrpetuis Augustis] Dom(iUas) [M\odestus vir \clarissimus praef]edus pretorio [et vir] clar(i)ssimus coio [mes et magisterri]umwiimagisiatiqa\e eorwri devoti admimst]rante dispon<enf[e ., ]m decemprimo [praeposito a\nonm se[n(iorum)] bal\listariorum,} cw-rowfe]<m> v(iro) jtferfectissitno) patrc novi

410

CHERSONE8U6.

ft: 449, 450

Supplevi, aliquot locis 0. Hirscbfeldii ope adiutus. V. 1 supplendum fortasse nol)]i[lis\simis; v. 4 legeodum Vajlente fratrc; v. 6 1. nepoie. De vv. 1 et 2 cf. CIL. III, 88; VIII, 10937 = 20560 et al. V. 5 pro ωηηία conieceris FJc/om vel sim.; cf. CIL. III, 13619. Notanda est insignis tituli diligentia in cognatioDe trium imperatorum indicanda; cf. tituhim Gratiaui CIL. V. 3114; 7993: dirmis frairilms; III, 10596: fratres concordissimi: cf. R. PichoD, La politique de Constantin d'apres les panegyrici latini. Gompte rcndn de VAcad. des inscr. 1906, 289 sqq. Tituli aetas versu septimo definitur; fuit enim Fl(avius)J Domitius Modestus praefectus praetorio Orientis ab a. 370 ad 378, cf. Borghesi, Oeurrcs completcs, v. X, p. 239 cum Cuquii Biipplemeutis; Gratianus porro in imperii societatem adhibitus est a. 367, ValentiniaDiis autem mortuus est d. 17 Novembris a. 375; iode patet compositum esse titulum inter annos 370 et 375 p. Chr. n. — Vv. 9 et 10 supplevi cofmes ct mag-ister], non cofnsularis], similitudioe nixus titulorum Equitii, cf. CIL. III, 5670α; Dessau 774 (a. 370). Facite conieceris in titulo nomeu fuisse FJavii Lupicini, comitis et magistri Thraciae ultimis Valentis annis, cf. Amm. Marc. XXXI, 4, 9; Mommsen, Hermes, v. XXIV, p. 262; Ges. Sofir. v. VI, p. 267 sqq. — De ballistariis eorumque in praesidiis opera IV p. Chr. saeculo cf. Not. digD. On VII, 8 = 43; ibid. 57; ibid. VIII, 15, 46, 47; IX, 47; cf. Nov. lust. 85 (περί των δπλων). Frequeiitissiuia eonim memoria in Thracia est. Chersooesi quid egerint, v. CoDst. Porphyrog. de adm. imp. 53 (p. 251 ed. Bonn.). cf. titulum ZeDonis a. 487 — 488 (JlaTbiujeB^, Goopn. ipcv. mdn. xpucm. opeMeHi vio -hsotcHou Pocciu, 1896, Λ° 7; BepTLe- r 3 l e;,araPA^i- 31100. v. XVI (1893), p. 45 sqq.: έοωρήσατο ^ρηαάτων δόσιν έκ του πρακτ(ε)ίου φηαί του ενταύθα βικαράτου των καθ(ω)σιωυιίνων βαλλιστραρίων, ZC ών άνανεοϋντε[ς] τα τίχη προς σωτηρίαν της αυτής πόλεως και ευχαριστουντες άνεθήκαμεν τό τίτλον.—De praesidio Constantino imperante Cbersonesi collocato cf. ad n° 654; hac ratione nisus baud scio aD recte v. 13 suppleveris Conslantijnomm se[n(iorum)] bal\[listariornm]. — De decemprimis protectorum et domesticonim v. Cod. Theod. VI, 24, 6—10; 25, 1; cf. Mommsen, Eph. ep. v. V, p. 137; BraDdis in Pauly-Wissowa, R. E., s. v.—V. 14 fortasse curator reipublicae commemoratur; quamquam t!e patris nomine huic magistratui indito nullum habemus testem Iustiniani ternporibus autiquiorem, cf. tamen Cod. Iust. VIII, 12, 1; X, 44, 3, 1; XI, 33, 2 = Cod. Tbeod. XII, 11, 1; Kuhn, Die sfudtischc u. burg. Verfassung 58; Diebl, Etudes sur Vadministration hyzantine^ 99 sq.; videas etiam IG. XII, 3, 1119 et supra titulum Callisthenis CallistheDis f. (n° 42). De ultimis tituli versibus desperandum, sed collato titulo n° 450 yerisimile fit hic de moenibus ChersoDesi construendis vel reficiendis actum esse. 450, Lapis calcarius quadraDgulus, orDamentis carens. a. 0,39 m., 1. 0,80, cr. 0,34. Α partibus sinistra et dextra est integer, supra et iofra abscisus ita, ut versuum primi et octavi (qui non videtitr fuisse ultimus) partes deletae sint. Titulus neglegenter exaratus est litteris imparibus (a. in versibus 1 et 6—8 circa 0,02 m.. in mediis plus 0,03) et temporis iniuria perquam laesus; Edidi HAK. fase. 1 (1901^ pp. 56—59 et IosPE1. v. IV add.

Λ· 450

TlTULI A.EDIFIC10KUM.

411

ρ. 305 ιι° 464, addita imagiue ad fidem ectypi chartacei facta, pro qua hic clariorem pracbeo

c/. τ· »·).

Lapis a. 1899 in Chersonesi ruderibus iuventus in pariete domus aetatis Byzantinae prope moenia antiqua eodem auno effossa (cf. Kosciuszko-Waluzynicz HAK. f. 1, p. 40) servatur ibidem in museo.

6 τ UJN Κ Ε Φ WA/^M9f jfcw«rt>i > r Ή * di. η — ^ «MJB r - 3S ^ffiyj^j^Q^

Monendum est in lapide multas litteras non tam clare perspici posse, quani hic ID imagine perspiciuntur. Lapicida iiODDiillas voces per coropeDdia scripsit et duobus locis litteras duplicavit; ut mimerum pluralem iadicaret: v. 1 ECONN = (αί)ων(ίων) et v. 3 ΦΦΛΛ = Φλ(αβίων1). Pfaeterea v. 2 propter Deglegentiam pro AYrOYCTCON scripsit ΑΓΟΥΤΟΝ. Vocibus, quae per coinpendia scriptae sirnt, suppletis et lapicidae meDdis correctis textum iam in prioribus editionibus restituimus excepto versu 8, cuius supplementa probabilia proposiiit S. Schestakov, HaMxmmm xpucm. Xepconeca, f. III (Mosquae 1908), p. 7. Idein v, 1 in. pro [*Γπ]έ[ρ] legeudum coniecit [Ε]πεί = επί (ut ν. 4—5). 1 [Έ]π<ε>ί των δεσποτών ημών, τών έων(ίων) Α[υ]γού[σ]τ(ω)ν τών άνεικ[ή]των κέ Φλ(αβίων) Θεοδ[ο]σίου κέ 'Αρκαδίου και έδ π<ε>ί της πράξεως του π(ολ)λά καμόντος Φλ(αβίου) Βίτου τρι3ού(νου) και των υιηχανι(κών) οίκ[ο]δοαήθη το τΐχ[ος της Χερ]σόν[ο; δι' Ε]ύθηρίου τοϋ [μεγαλο πρεπέστατου κόμητος?]. Patet titulum ad aetatem Theodosii I pertinere (379—395 p. Chr.). Cum Arcadius filius eius aeque atque pater nuncupetur Augustus2), referendus est titulus ad spatium illad 1) De hoc modo numeri pluralis indicandi cf. Franz, Elem. epigr. Gr. p. 354 sq., S. Reinach, TraiU (Topigr. Greeque p. 226 sq., Larfeld, Griech. EpigraphOt (in Iw. MQlleri Handbuch, Y. I)t p. 539. 2) Simillima imperatorum opitheta habemus ex. c. in

titulo Paniensi Iustini imperatoris nomine insigni, quem edidit A. Papadopulus-Kerameus in Πιράρτημα του ιζ' τόμου του εν Κ|πολει Έλλ. oilokoy. Συλλόγου (a. 1886), ρ. 92, η° 12. Cf. etiam titulum Atiiemensem Arcadii et Honorii nomiDa Teferentem in Ath. Mitth. ΤΙΠ, p. 812, 58*

412

JB 450, 451

CHEBSONESUB.

duodecim annorum inter m. Ianuarium a. 383, quo Arcadius Augustus £st niiDCupatus *), et Ianuarium a. 395, quo Theodosius supremum obiit diem. Hoc tempor|s spatio Chersonesi moenia exstructa esse testatur titulus aut omnia, aut (quod videtur veri stmilius) in ea tantum parte, ad quam lapis inventus est*). Moenia hoc loco a Kosciuszko-"Waluzynicz a. 1899 effossa tribus partibus constant, quarum infima eademque antiquissima quarto a. Chr. saeculo non est recentior, media initio aetatis Romanae videtur esse constnicta,«;suiiima initio Byzantinae. Admodum videtur veri simile tituli testimonium ad hanc tertiim partem referri. Centum annis post Zenone iinperante Chersonesi moenia cura Diogenis comitis renovata esse testatur titulus notissimus, quem post multos alios edidi in sylloge inscr. christ. Russiae merid. (G6opHUKi ipen. uadn. xpucm. epeMenz), n° 7, et paulo postea iussu imperatoris Iustiniani sunt refecta {Proc. de aedif. Iust. III, 7). Titulus, quem tractamus, etiam ideo graviBsimus est, quod clarissinie indicat ultimis decenniis quarti p. Chr. saeculi Chersonesum imperio RomaDO subditam fuiiise et manu militari occupatam duce tribuiio Flavio Bito8), qui inter alia officia urbis mcenibus exstruendis sedulam operam navavit. In fine tituli videtur alius quidam magistratus commemorari, cui Domen erat Eutherio quique μεγαλοπρεπέστατος audiebat; nomen muneris, quo ille fungebatur, dubitanter restituit Schestakovius. CLASSIS

SEXTA.

Tituli sepulcrales· f

a. Tituli communes horninum binorum vel plurium.

'

451· Fragmentum tabulae marmoris cinerei, a partibus summa 0t sinistra marginem servans quadro sculpto ornatum, a. 0,27 m., 1. 0,20, cr. 0,08. Tituli li* erae satis diligenter exaratae aliquot locis iam laesae sunt aut detritae. Ed. L. Jurgiewicz! 100. v. XII p. 220 n° 2, usus imagine photographica. Exscripsi a. 1883 Chersonesi in m nasterio (photographicam imaginem mihi quoque inspicere licuit) et edidi IosPE 1 . ν. Ι n° 212, unde repeto. (Ttxium tide p. 413).

Cum Jurgiewiczius ipse Iapidem uon yiderit, varias eius Iectiones HOQ adfero. Supplementa aliquot exempli causa proposui. Certius restitui titulus plus dimidia parte privatus vix poterit. V. ] supplevit iam Jurgiewiczius usque ad vocem [φα]νερόν (pro qua 1) TeEtimonia v. apud Seeckium in Pauly-WisBOwa Realencyklop. T. II, c. 1187, 8. Y. Arkadioe. Caterum videtur titulus etiam aliquanto accuratius posse poni inter Ianuarinm a. 363 et Iannarinm a. 393, quo Honorius AugUBtaB est nuncapatuB (v. Borghesi, Oeuvres compl. VIII, ρ. δ13; Schiller, GcscK d. Bdm. Kaiscrzdt Π, p. 409): Dam si titulua hoc anuo recentior esset, Ho-

norius quoque sine dubio una cum patre et fratre eeset commemoratus. 2) Moenia a. 1699 effossa aceurate descripta et imaginibus illuBtrata sunt in Kosciusziii ratione reddita, supra commemorata (HAR. faec. I). 8) De tribonis aetatia imperatoriae cf. Not. dign. ed, Bocking, Y. II, p. 536 * eq.

J6 451—453 ΚΑΤΛΤ.ΛΟΞΑΝΤ Ν€ΡΟΝΠΟΙΟιΐ.ιΐΝ ΛΟΥΚΙΟΥΚΑΙΑΡΡΙΑΝ AHCCANKATInNOCi ΑΚΑΤίΛΝΤπΓΉΑεΝ P0YPI2INhttTCCT ΒΑΛΛ€ΙΙΙ€ΝΤπΜΚ ΑΑ62ΑΓΙΝΤΟΥΜ ΌΙΟΙΗΑΚ^ΙΠΙ

TlTULI BEPUL0RALE8.

413

Κατ[ά] τ[ά δ]όζαντ[α τη βουλή και τώ δήμω φα]νερόν ποιο[υ]σιν [οι ό δεΤνα] Αουχίου και 'Apptav[o; του δεΤνος ] δησσαν [Κ]ατίωνος α Κατιών τω μηδεν[ φ]ρουρίζιν μήτ[ε ε]τ[ερόν τίνα ] βάλλει[ν] έν τω μ.ν[ημειψ μήτε το σώμ]α έξάγιν του μ[νημείου. Ει δε τις παρά ταϋτά τι π]οιοίΐ)? ακ.ιπ. . .

ν. 2 legit Νέρ[ω]ν ποιοι). V. 2 nuiic puto magistratuum commemorationein periisse. qui sepulcra curabant, et v. 3 duorum ex his magistratibus nomina ex parte esse servata. Titulum RomaDae aetatis esse satis recentis nemo est quin videat. Φρουρίζειν verbum (v. 6, si qaidem recte id restitui; aliud sane vix quidquam esse potest) videtur esse novum (cf. van Herwerden. Lex. suppl. et dial. p. 884).

452. Tabula marmorea supra fracta, a. ut nimc est 0,26 m., 1. 0,233, cr. 0,06. Oroata erat anaglypho, qnod repraosentabat mulierem ad sinistram spectanti et vinim ad dextram; hodie non supersunt nisi infimae utriusque figurae partes. Sub anaglypho est titulus bene etiam nunc conservatus, quem edidit E. de Stern 3H00. v. 28 append. p. 32, n° 11, cum iiuagine in ZIDCO expressa. Lapidem in Chersonesi vicinia inventum auctumno a. 1906 Al.Berthier de Lagarde museo societatis Odessitanae dono roisit. Nobis Warnecke humanissime suppeditavit ectypum chartaceum, ex quo titulus accurate bic delineatur (V8 v. m.).

f

AROAAOAUafiOYJNOCMMO rYMAA6/WbPeUKAeovc ^ °v ^oyAAAIOKAe OY c /

Άπολλοδώρα ΑαγορεΤΆπολλοδώρου, νος Δαμογυνά δέ Ααγορείκλέους, νου του Δαμοκλέους.

Litterae ad mulieris nomen pertiDentes vv. 1—3 a litteris viri nominis uncis separantur; qui scribeodi modus in aliis iDScriptiombus orae septentrionalis Ponti Euxini nondum obvenit. Titulus Romanae est aetatis. Λαγορινου nomeu vidimus in titulo DiophaDtiano (n° 352) et infra videbimus. 453. Monumentum sepulcrale integnim marmoris candidi, a. 1,05 m., 1. 0,52, er0,21. Ornatum est fastigio et aiiaglypho, quod repraesentat virum barbatum et mulierem,

414

CHEHBONESUS.

Λ· 453

Btantes in aedicula facie ad spectantem conversa; utriusque manus dextrae pcctoribus impositae, sinistra vir volumen videtur tenere; vir tunica et pallio amictus, mulier stola admodum ampla, caput operiente. Sub aoaglypho est titulus integer, cuius litterae vv, 1 et 2 altae sunt 0,025 m., v. 3 aliquauto minores, maxime in ultima voce; omnino v. 3 reliquis multo neglegentius exaratus est. Priinus1) lapidem breviter descripsit et Russice titulnm vertit P. Sumarokov Itio. Crim. et Bessar. p. 121. Edidd. L. Waxel, Rccticil de (pidqucs ant. n° 3 in aere. Clarke, Trav. in vwr. countries ν. Ι p. 495 (ed. 4 v. II p. 208). Koehler, Comm. de ins. et cursu Achiliis p. 253 n° 812. Boeckh, C. I. Gr. II n° 2100 ad fidem delineationis Waxelianae, reliquorum variis lectiombus diligenter enotatis. Dubois de Montporeux, Yoyagc autour dn Cauease, atl., serie IV, pl. XXVI&, fig. 9. Mursakewicz, ΜΜΗΠ. m. Martii 1837, p. 645. Graefe, BuUetin de la classe Mst.-phil. de 1'Acad. de St.'Peiersbmrg, v. V (a. 1848) p. 373. Koehne, Comra. de hist. et autiquit. Chersonesi ed. gerni. p. 108, ed. russ. p. 117, lapide repraeseutato in tab. VIII. Idem ce^ira Graefium quaedam dixit in supplemento libri sui (3anucf:u OixC. Apx.-nyMusM. 06uv. v. II, a. 1850, p. 263—276). L. Stepbani (in ceusura libri Koehniani) Bull. hist.-pliil. v. VII p. 79 = Maanges gr.-rom. v. I, p. 12 et Antiquiics g-recques du Bosphorc Oimmcrieu, v. II n° XXXIII8). Exscripsi et edidi IosPE1. v. I n° 215. Post meam editionem aDaglyphum accurate descripsit Watzioger GGS. p. 61 n° 355, addita imagine io tab. XXIV. Lapidem iam Sumarokoyius in urbe Achtiar (quae hodie est Sebastopolis) in aede Graecorum sacra servatum vidit; inde circa a. 1846 (ut dicit Graefius) Petropolim asportatus exstat in museo quod dicitur Ermitage. ΘΕΑΓΕΝΗςΧΡΗςΤΙΛΝΟςΚΑΙΙ» ΗΓΥΝΗΑΥΤΟΥ-ΟΥΛΤΤΙΑΜΑ wmm.

Θεαγένης Χρη^τίωνο; και ή γυνή αυτού Ούλπια Μα κάρια ετών (ξ)ε' κ(αι) νβ'. Χαίρε.

Varia lectio fere Dulla est, nisi quod litterarum fonnas alii alias dederunt editores (vulgares praebent Clark., Koehl., Murs., Gr., Steph. in priore ed.) et interpuDctionis signa niodo addiderunt, modo oiniserunt; quae siDgillatim persequi taedet (Murs. v. 2 extr. et v. 3 reliquis neglegeDiius exscripsit ita: NA|KAPIAETONZE XEPETE). Haec sola videntur aduotanda: v. 1 extr. punctum, quod inter Σ et Κ dederunt "Wax. Cl. (Boeckh) Dub. St., etsi revera apparet in lapide, tamen casu potius videtur exstitisse, lapidis superficie paululnm 2) De anaglypbo alii aliter iudicarunt. Clarkius nescio 1) Hoc moiiuinentum in urbe Acbtiar servatum memorat iam Pallas Itin. Ru36. merid. ▼. II p. 74, cuius qua re nixus philosopbi mouumeolum esee dixit mirisqae verba sunt baec: crEin schlecbtes Baerelief, eine mann- laudibus extulit anaglypbi elegantiam. Coctra monuit Jicbe Figur im Gewandc mit einer Rolle ip^er Hand ΥΟΓ- Koeblerus non esse illud tantis laudibus dignum. Graestellend, mit einer Grabschrift, bey der Kiffihe verwardt fias opificis inscitiam Beveris verbis castigayit: (rUnter wird». Haec de Tbeagenis monumento esse dicta pro certo dem Faetigio, inqait, stehen ein bartiger iilterer Mann adfirmari non posse diii in priore editione, sed nunc und eine Frau in schvacb erbabener Arbeit, plump nnd "Watzmgero adsentior, qui Pallasium de boc monumento roh ausgefiibrt und ohne Kunstwerth». Watzinger deni· | qn£ scripsit; «Sorgf<ige,.etwaB barte Arbeit^, · :·.dixiBse putat, mulieris-meQtione omissa.

Jk 453, 454

TlTULI SEPULCBALE8.

415

laesa, quam a quadratario de industria esse additum: admodum enim leviter sigDatum est multoque propius Κ litterae quam par erat adpositum. Alterum punctum, quod est v. 2 post ΑΥΤΟΥ, certuin est. V 3 med. ZE (pro ZE, quod praebent Cl. Koehl.) tam bene dispicitur, ut non sit dubium, quinroediamlineolam ipse omiserit lapicida. Ε Boeckhii commentario haec repeto: «Clarkio referente Porsonii6 huDC titulum ducentis minimum annis ante Christum exaratum dixit: sed potius diiobus minimum saeculis post scriptus est. Scriptura est novicia, et Ulpiae nomen a Traiano fluxit. Haec vidit iam Koehl[erus]. Idem annotat Ulpiam Theageni superstitem posuisse hunc titulum cum iitriusque et imagine et nomine et vaciium reliquisse spatium annis Ulpiae ipsius annotandis: post Ulpiae igitur mortem additum esse νβ: hinc esse χαίρε, ηοη χαίρετε. Νοη male; etsi sic quoque χαίρε Don optimum erat. Sed oinnino quare sic statuamus, niilla causa est; nam binis quoque adscribitur χαΤρε, ut n. 2113». Himc singalarem numerum binis adscriptum ita explicuit Stephanius, ut non ad defunctos χαίρε illud sit conversum, sed a defunctis ad viatorem (cf. fomiulam sollemnem τοις -αράγοικπ χαίρειν). Idem totum titulum uno eodemque tempore scriptum putat, maxime, ut videtur, contra Graefium, cui totus versus tertius post Ulpiae demum mortem ab heredibus neglegentius additus esse videbatnr. Π β ρ θ Β Ο ^ τ » . GeareHX ΧριιοτίθΗθΒτ> Η /Kciiii ero yjLniji Manapiji, Λ·ϊ·>τι. 65 ΐ! 52. TTpuin,au!

454. Angulus sinister tabulae sepulcralis marmoris candidi a. 0,275 m., 1. 0,295, cr. 0,095. Supra sculptum est aetoma humile acroteriis et rosa ornatum, sub eo titulus est duobns versibus constans, infra superest pars anaglyphi, dextra scilicet manus coronam porrigens ad caput bumamim, quod liunc prorsus defractum est, ut locus t-antum ubi fuerit appareat. Titulus diligenter exaratus est litteris pulchris aetatis Ronianae, altis 0,015 m., excepta Ο littera, quae ceteris multo minor est. Omnes litterae optime conservatae sunt.

416

CHEBSONESUS.

Λ?. 454—456

grapho et lapidis descriptione usus, collatis eis quae Mansvetov dixerat in libro ad n° 373 commemorato (p. 50, n° 11), edidi IosPE 1 . ν. Ι n° 216. Postquam lapis a. 1889 denuo in lucem prodiit, imagine photographica ab Oreschnikovio missa usus iterum edidi 3ΗΤΛ0. v. V p. 366 et IosPE1. v. IV add. p. 281. Habet etiam Watzinger, GGS. p. 134 et tab. LIV, Ώ* 736. Hic eandem imaginem praebeo, quam 11. 11. dedi. Titulum Romanae esse aetatis dialectus communis (non dorica) et Γαΐου nomen Latinum probaot. Mulieris nomen oulli dubitationi est obnoxium. Quod Kondakovius scripsit ΗΔΥΤΙΕΑ, inde facillime explicatur, quod litterae Ε liueolae summa et infima ad sinistram productae caudisque, ut ita dicam, ornatae I litterae speciem exscribenti praebuerunt.

455. «Monuraentum sepulcrale. Ad sinistram mulieris defunctae fignra repraesentata est, capite relato solio insidens, sub quo est calathus; figurae pedes alto scabello sunt imposifi; mano tenet puerum stantem loco excelso ad lectum, facie ad spectantem conversa; s- lio parva 6gura alterius mulieris adstat, fortasse ancillae. In lecto - cubat vir sinistra pateram teneos. Lecti cemcali adstat facie ad spectantem conversa parva viri figura, ministri scilicet, rnanibus vas teneutis oenochoae simile. Alt. 13% verschok [0,60 m.], 1. 11 verschok [0,4S8]. Infra est inscriptio». Sic fere lapidem descrip^jt Kondakov 1. 1. ad n° 373 (cf. Mansvetov p. 50 n° 12). Lapis a. 1872 Chersooeso Mosquam missus adhuc latet. Kondakovii apograpbum edidi IosPE 1 . v. I n° 217 (inde repetiit Waizinger, GGS. p. 131 n° 723) et bic repeto. ΚΙΛΙΑ Α Π Ο Λ Λ ί Ο Ν ί ο γ ΓΥΝΗ ΔΕ Α Π Ε Λ Λ Α

ΚΥΡΑθίΟΝ ΑΠΕΛΛ Α Π Ε Λ Λ Α ΚΥΡΑΘΟ ΧΑΙΡΕ

Κιλία Απόλλων (ου, γυνή δε Άττελλα.

Κυράθων Ά7:ελλ[α]. Άττελλα Κυράθ[ωνος], χαΤρε.

Monumeutum videtur olim positum esse in sepulcro communi patris filiique et filii uxoris. Titulum Romanae esse aetatis probat litteratura.

f456. Monumentum sepulcrale lapidis arenarii totum quidem servatum, sed temporis iniuria laesum, a, 0,65 m., 1. 0,44, cr. 0,175. Titulus satis neglegenter exaratus et admodum laesiis (litt. a. circa 0,02 m.) exstat in summa lapidis parte inter epistylium et anaglyphum, quod repraesentat virum pallio amictum, stantem facie adversa, a dextra adstante puerulo. Exscripsi et edidi Mani. Jfe 17, ρ. 14, nc 11 et losPE 1 , v. IV n° 115. Dragendorffii descriptionem a. 1896 factam dedit Watzinger, GGS. p. 94 n° 532.

Jfe 456,

457

TITULI SEPULCRALES.

417

Lapis a. 1892 ChersoDesi in coemeterio antiquo inventus ibidem in

(

DIUBCO

asservatur.

j CYP^N-CYPiK:a)TTOAic ωΝΟΟΧΑΐ!Ρ6ΐΟΥΡΐα)ΝΟΟΧΑΙΡΟ

Συρίων Συρ[ί]ωνος, χαίρε.

Σώπολις Συρίωνος, χαϊρε.

anaglyphum

Titulus aetatis Romanae recentioris indicat duos fratres uua esse sepultos.

457. Monumentum sepulcrale marmoreum integrum, optime conservatum, a. 0,38 m., 1. 0,27, cr. 0,08—0,10, supra abscisiira in triangulum. Intra quadrum augustum sculpti sunt vir barbatus et mulier in lecto cubantes, sinistris poraa aut patellas tenentes; lecto adposita est mensa rotunda tripes panibus impleta, a sinistra adstante puero, qui dextra sublata vasculum videtur tenere. Sub anaglypho titulus aetatis RomaDae dttigeuter exaratus est litteris 0,01—0,015 m. altis (v. quartus reliquiB aliquaiito minor est). Ad imaginem photographicani et ectypum chartaceum edidi JIAK. f. 27, p. 16, n° 2, addita imagine in zinco expressa Q/A v. m.), quae hic repetitur. Lapis Chersortesi a.. 1907 extractus e pariete aedificii aetatis Byzaiitinae, siti prope sinum qui KapaHmuHucw Gyxma dicitur, exstat ibidem io museo.

Σωτήριχος θέας Παρθ ένου ζήσας ετη π' και ή σύιχβιος αυτού Kovya ζήσασα έτη. . Est monumentum Soterichi cuiusdam, qui vixit annos LXXX, et Conchae uxoris eiiis, cuius aetas non est iDdicata, fortasse ideo, quod monumentum post mortem Soterichi factum est, CoDcha etiamtum viva (cf. quae dicta sunt ad n° 453). Quooiodo geoetivi θέας Παρθένου explicaodi sint, non satis liquet: possunt pendere a subaudienda vel fortasse per errorem omissa voce iiptu;, sed possuut etiam pro geuetivis possessivis accipi, ut intelJegainus Soterichum Virginis ίεοόδουλον fuisse.

416

CHEKBONESUS.

Jfe 458—460

458. Fragmentum monumeiiti sepulcralis marmoris candidi undique mutilum, a. 0,21 m., 1. 0,26, cr. 0,08. Anaglyphum, quo monumentum erat ornatum, totum fere periit: superest tantum loDgi vestimenti muliebris pars infima. Sub aDaglypho superest tituli pars media male coDservata. Cbersonesi in museo exscripsi a. 1900 et edirti IosPE1. v. IV n° 141, imde r-epeto (inde sumpsit Watzioger GGS. p. 135, Anh. n° 11). Ν Η Ρ ϋ ΐ Δ Ο ι KOi AiU 5

ΘΥΓΑΤΗ Χ1ΗΤΡΟΔ ν ΙΟΥ Ε Τ Ω Ν

[

ω]ν Ήρο8ώ[ρ]ο[υ?

ή οεΐνα] θυγάτηρ Μητροδ[ώρου, γυνή δε ]ίου, ετών [. . , χαίρετε].

Titulus Romanae est aetatis. 459. Fragmenta duo coniuncta tabulae marmoreae cr. 0,025 m., ab oranibus partibus mutiiata. a. ut nunc sunt 0,085 m., 1. 0,07. Tabula ornata erat anaglypho, ex quo in fragmeDtis non supersunt nisi tres mensae pedes et ad siiiistram eorum pars pedis humani. Anaglyphuni simile videtur fuisse ei, quod est in lapide n° 457. Anaglypho subscriptus erat titulus (litt. a. 0,015—0,02 m.), cuius supersunt quattuor versuum partes mediae. Ad imaginem photographieam et ectypum edidi HAK. f. 27, p. 15, n° 1, addita imagine, quae hic

Videtur esse fragmentum monumenti sepulcralis totius familiae, sub quo sepulti erant coniuges et filius viginti annos natus. Numerus uxoris anuorum Don est scriptus (cf. n° 457). Titulum propter litteraturam ad II p. Ghr. saeculum rettulerim. V. 3 extr. et v. 4 restituere lion contigit. 460. Fragmentum monumenti sepulcralis marmorei, ab omrribus praeter dextram partibus mutilatum, a. ut nunc est 0,58 ui., 1. 0,38, cr. 0,12. Monumentum ornatum erat anaglypho diligenter scnlpto, cimis maior pars lapide fracto periit: supersunt pedes et infiina

Λδ 460, 461

TlTULI SEPULCBALES.

419

pars stolae mulieris, ut videtur, sedentis, et pars figurae (pectore teous) puellae stola vestitae, a dextra mulieri adstantis ad pilam striatam basi impositam. Sub anaglyphotitulus est aetatis Romanae diligeDter exaratus, qui bene etiam Dunc dispicitur in imagine photographica, quam oobis misit Kosciuszko-Waluzynicz. Ex hac imagine titulum exscripsi et edidi IosPE1. v. IV, add. n° 465. Imagioem ipsam inserui HAK. f. 2, p. 61, et bic repeto (*/5 ν. m.).

una sepultis fuisse iropositum. Watzinger putat prius quoque nomen muliebre fuisse (.. .γυνή Ήρ]ακλείδου χιλ.), ea re sine dubio nisus, quod supra mulieris figura sculpta est. Sed quidni putemus a sinistra virifiguramfuisse, quae prorsus perierit? De χαίρε verbo singulari uumero posiio v. supra p. 415 ad n° 453.

461. «Kalkstein. HGhe 0,50; Br. 0,38; D. 0,08 m. Die Stele ist mit ibrem unteren Teil eingelassen in ein viereckiges, oben profiliertes Postament (Hohe 0,55; Br. 0,30 m.) aus Kalkstein in einer die ganze Breite durchziehenden 0,06 m. tiefen Rille. Das Bildfeld schliesst oben in einem flachen Bogen ab, daruber in der Mitte eine Scheibe und r. und 1. ein glattes Akroterion. Im Bildfeld auf einer Kline mit zwei Beinen und Polster zwei riach 1. gelagerte MftiiBer, der r. haJt iu der Haod einen Kranz. Vor der Kline ein Tisch auf zwei Beinen mit undeutlichen Speisen darauf. Auf dem Postament die schlecbt imd fliicbtig eiugehauene iDSchrift... Roheste Arbeit spater Zeit» (Watzinger). Monumenti totius imagines exstant in Kosciuszkii rationibus redditis, insertis Onw. Κ Αρχ. ΚΌΜΜ. 3α 1901%., ρ. 48, n° 95 et HAK. fasc. 4 (1902), p. 104 n° 52. Ad ectypum chartaceum et Iac. Smirnovii apographum edidi HAK. fasc. 10, p. 21 sq., n° 15. Ad imagioem photographicam descripsit Watzinger GGS. p. 134 n° 737 (v. supra). Hic titulum ad ectypum accuratius delineatum praebeo (l/8 v. m.). Lapis a. 1901 Cbersonesi in coeioeterio, in sepulcro quodam aetatis Byzautiiiae inventus ibidem exstat in museo, 53*

420

Λ» 461—463

CHERSONK8U8. Γ

ΚΑϊί ΪΛ^ΑΡΟ] i Ι ΛΤ Λ Ι

Ι ΕΤΠΝ ·ΛΕ .

Ι ΜΊΛΙ o c ΛφΥΐΟΐΚ

ετών λε'. Μιλιος 6 υιός*

IXADPE

χαίρε

V. 5 primum signum non est littera, sed foliolum male exaratum. ID eodem versu inter litteras paenultimam et ultimam lapidem laesum esse testatur SmirnoT. Nomen w. 1 et 2 scriptum indagare DOD potui: cogitabam de Ίμαρόχλεα aut Ίλλαρέκλεα, sed litterae Y. 2 scriptae tali nomini Don coDvemunt et v. 1 in. litterae quattuor iDcertae manent (Katt Ίλλαρο|σλυα legit WatziDger).

462. Dextra pars momimenti sepulcralis marmorei, supra fracta, a. raax. 0,46 m., 1. max. 0,22. cr. 0,13. Superest pars tituli aetatis Romaoae satis beoe conservata (litt. a. 0,02 m.). Ad ectypum cbartaceum edidi HAK. f. 18, p. 117, n° 26. Lapis a. 1905 Chersonesi in necropoli inventus ibidem servatur in museo. ΑΠΟΚΪ Η ΣΠ Α * fifXAIPE ΡΙΟΣΕΤΩΗλ.

αποχ. ης ΠαΧαΤ?£· ριος ετών λ', [χαίρε?].

Ε litteris, quae supersunt ν. 2, priores duae videDtur ad finem nominis proprii pertinere, reliquae duae ad patris Domen (veluti Πα[σίωνος]). V. 3 nescio aD Latinum sit ndmen [Οϋαλέ]ριος. b) Tituli slngulorum Yirorum. 463. Lapis arenarius rudis, a. 0,18 ro., 1. circa 0,30. Titulus inter lineolas diligenter scriptus litteris 0,015—0,025 m. altis etiam nunc bene legitur. Ad ectypum chartaceum edidi Mam. Jfe 9, p. 26, n° 8; lapide a. 1892 inspecto quae corrigenda essent indicavi Mam. Jfe 17, p. 78. Iterum edidi IosPE1. v. IV n° 99 (commeraoravit Watzinger GGS. p. 3 n° I6h). Hic titulum ad ectypum chartaceum accurate delineandum curavi (% v. m.). Lapis aestate a. 1891 ChersoDesi in litore prope balnea inventus (cf, Onwemz Ήμη< Αρχ. ΚΌΜΜ. 3α 1891 ιΊ ρ. 6) exstat ibidem in museo,

316 463—466

TJTULI SBPULCRALKS.

421

Ανδροκλής Προμαθίωνος. Litteratura quarti est a. Chr. saeculi.

464. Lapidis descriptioneru γ. supra, D° 428. In parte adversa nionumenti sepulcralis sculptus est iuveois imberbis tunica et pallio amictus, stans facie adversa, dexlra pectori imposita, sinistra demissa pallium sustinens. Ad dextram capitis eius titulus exaratus est aetatis RomaDae litteris 0,01 m. altis. Exscripsi et edidi IOBPE 1 . V. IV D° 100. Hic idem exemplum repeto. Lapidis imagiDem dederunt Kosciuszko-Waluzynicz HAK. fasc. 2 p. 8 et Watzinger GGS. tab. XXXIII n° 468, lapide descripto pag. 83. ΑΠΟΛΛΩΝΙΔΑΙ ^ΜΕΝΑΝΔΡΟΥ •s *>

ο

Απολλωνίδα Μενάνδρου,

ΧΑΙΡΕ

. 465. MouumeDtum sepulcrale lapidis calcarii infra fractum, a. ut DUDC est 0,44 m., 1. 0,32, cr. 0,15. Ornatum est aetomate, euius fastigium et angulus sinister hodie fracti sunt. Infra lapis eo ipso loco fractus est, ubi duae rosae magiiae erant sculptae, quae ideo laesae sunt. Titulus inter aetoma et rosas diligeuter exaratus est (litt. a. 0,02 m.). Ad imaginem photographicam deliDeatum titulum edidi RAR. f. 27, p. 17, n* 3, unde repeto (circa l/A v. m.). Lapis a. 1907 exeunte Chersonesi in tumulo sepulcri cuiusdam prope monasterium inventus ibidem servatur in museo.

ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΙ

ΑΓΑΟΠΝΟΣ ΧΑ1Ρ Ε

'Απολλώνιος Αγάθωνος· ΧαΤΡε·

Titulum ad aetatem Romanam antiquiorem refero litteraturae indiciis usus.

466· Tabella marmorea integra, 1. 0,145 m., a. 0,065, titulo praedita optime conservato (litt. a. circa 0,015 m.). Edidi Mam. JB 23, p. 12, ne 8, et IosPE1. v. IV n° 101, addita imagine, quam hic repeteudam curavi (*/8 v. m,). .-■■-■

422

JB 466—468

CHEKSONEBUS.

Tabella a. 1896 ChersoDesi in coemeterio inventa servatur ibidein in rauseo.

Απολλώνιος Ήρακλεοδώρου.

Titulum propter litteraturae indicia ad II a. Chr. Baeeuluni rettulerim. Similes tabellas parmlas marrooreas, quibus mortuorum oomina sint inscripta, mouumentis sepiilcralibus e lapide yili sectis immitti Chersonesitis morem fuisse nos docuerunt monumenta sepulcralia mi0 475 et 492, quae tabellas marmoreas suis locis servant. Cf. quae de huiusmodi monnmentis dixi Mam. Jfi 23, p. 12, ad n° 8. Vide praeterea imaginem monumenti anaglypho ornati et caverna praediti ad immitteDdam tabellam facta in EAK. f. 25 p. 141, n° 31.

467. Monamentum sepulcrale lapidis calcarii infra fractum, a. ut DUIIC est 0,45 m., 1. 0,26 — 0,29, cr. 0,13. Supra videtur fuisse cyroatium, nunc consulto laesum; ei subscriptus est titulus diligenter exaratus litteris 0,027 m. altis, sub titulo diiae rosae niagnae elegaDtissime sculptae sunt et arcus solutus; infra etiam gladium sculptum fuisse consentaneum est, ut videmus iu aliis moDumcntis skoilibus (cf. Onwemz HMII. Apz. KOMM. a. 1892, p. 109, del. 66). Edidi HAK. f. 14, p. 106, n° 14, addita totins lapidis imagine in zinco expressa. ImagiDem habet etiam Watzinger GGS. tab. Π η° 46, lapide descripto p. 7. Lapis a. 1903 Chersonesi in arce inventus ibidem exstat in museo. \ ΡΟΛΛΛΝίοε ΙΟΛΥΑΡΧογ

[Ά]πολλώνιο; [Π]ολυάρχου.

Titulum propter litteraturam ad finem fere saeculi IV a. Chr. refereodum puto.

468. Tabella marmorea a. 0,09 m., 1. 0,19, cr. 0,03—0,05 *). Titulus litteris 0,015 m. altis scriptus satis beDe legitur. Ad ectypum chartaceum edidi HAK. f. 14, p. 107, n° 15· Habet Watzinger GGS. p. 139 n° 764c. Hic ex ectypo delineandum curavi (% v. m.). Lapis a. 1904 Chersonesi in necropoli prope monasterii ξενοδοχεΐον inventus ibidem exstat in museo. 1) K o s c i O B z k o - W a l u z j n i c z scripsit tabellam ex- aeKponoJH. Caaan AomenKa BWDjKjaa, a CJ^BA coxpaHUciaam esse <ΤΗ3Τ> Τ£ΧΤ. roJiOBOotfpftSHhixT» HetfoJbinHXT> jiacb oox&e y3Kan η ΤΟΗΚΕΛ HACTI», BCTaBjflBmaflca ΒΙ» Ha*rpo(fohixT> naMflTHHKOBi> ^peBfftrimeri 3OOXH, κοτορκιβ OTBepcTic ropii30HTa.ibHofi tunTKif»· η 6ΟΧΚΠΟΜΊ> KO-an^ecTB-fc jraxo,ynxa npu p&cKOEicaxfc

Χ 468—470

423

TlTULI SEPULORALEB.

*Ασκλαπιάδας Χβφμιππου. Titulum ad II a. Chr. saeculum rettulerim.

469. Fragmenta duo monumenti sepulcralis lapidis arenarii 0,07 m. fere crassi, in quibus supersunt initia et fines duorum versuum tituli litteris circa 0,02 m. altis scripti, quae optime etiam nunc dispiciuntur. Ad ectypum chartaceum edidi Matn. Jfe 23 p. 13, n° 9 et iterum (a. 1900 cum lapide collatum) IosPE1. v. IV n° 102. Hic titulum accuratius delineatum praebeo (*/e v. m.). Fragmenta inventa a. 1897 in litore SIDUS, qui dicitur Ka$KiHwtmmx 6yxma, exstant Chersonesi in museo.

Β . . . . ων Άτ. . . τος. Nomina defimcti patrisque eius certo restitui nequeimt. Ad v. 2 restitueodum Papii et Benseleri lexicum nom. propr. Graec. (ed. 3 a. 1875) nullum Domen praebet praeter Άτ[λαν]τος et !Ατ[άμαν]τος (qiiae forma in Moesiae nummo ap. Mionnet S. V, 288 pro Άθάμαντος dicitur legi), sed in titulo Olbiopolitano, quem infra in addendis dabimus, exstat etiam Άττατος. Ti.tulum ad tertium a. Chr. saeculum rettulerim.

470. Tabella integra marmoris caodidi, marginibus paululum laesis, a. 0,075 m., 1. 0,09. Titulus litteris quarti a. Chr. saeculi (a. 0,013 m.) diligenter exaratus satis bene adhuc conservatus est. Ad eetypum chartaceum edidi Mam. As 9, p. 26, n° 9 et iterum (a. 1892 cum lapide collatum) IosPE1. v. IV D° 103. Tabella a. 1891 Chersonesi in coemeterio antiquo iDventa ibidera servatur in museo. BoitRos NEoMHNI oY

Βοΐσκος . Νιομηνί|ου.

424

CHEBBONBBUS.

ΑΡ.

471—473

471· MonuDieutuin sepulcrale marmoris candidi supra fractum, a. ut nunc est 0,85 m., 1. 0,60, cr. 0,12. Ex anaglypho, quo erat orDatum, non supersunt nisi pedes pueruli raulierisque longa palla amictae et viri, praeterea canis pedes et cauda; altera pars anaglyphi, in qua viri figura conservatur, seorsum reperta est. Sub anaglypho ad dextram spectanti arma leviter admodum sculpta sunt, scilicet arcus cum pharetra, ocreae, galea. scutum, hasta, gladius. Sub armis titulus est optime conservatus (litt. a. 0,017 m.). Mediae lapidis partis, in qua sunt arma et titulus, imago exstat in Omu. HMH. Αρχ. ΕΟΜΜ. 3a 1892 ?., p. 26. Edidi Mam. % 17 p. 12, n° 9 et SBA. 1895. p. 516, n° 7. Repetii IOBPE 1 . V. IV D° 105. Descripsit Watzinger GGS. p. 72 n° 409, totius lapidis imagine obscura addita in tab. XXVIII. Hic ad imaginem in Omn. 1. 1. editam titulum delineaDdum curavi (circa l/b v. m.). Lapis a. 1892 iuventus Chersonesi in coemeterio aDtiquo exstat ibidem in museo. ΓΑΖΟΥΡΙΟΣ

M H T POAJIPOY

ΧΟΝΤΕΥΠΚ

<Ε Τ Α Ν ΛΑΙΡΕ

ΠΡίΤΓΑΡ

Γαζούριος Μητροδώρου πρωταρ-

- Ν

χοντεύων, ετών ν', ΧβΤ?ε·

'

Titulus est Roraanae aetatis (Watzioger refert ad initium saeculi I p. Chr.). De primi archontis apud Chersonesitas muoere et de verbo ipso πρωταρ/οντεύειν cf. quae dixi in editionibus supra coromemoratis. Idem vir commemorari videtur supra n° 412 et fortasse 385.

472. Frustum marmoris cuneatiim, ex epistylio, ut videtur, sectum et ad monumeDtum sepulcrale adhibitum, a. max. 0,20 m., 1. 0,13—0,09 (lapis deorsum coarctatur), cr. 0,12— 0,07. Ad dextram superest quadri pars. Titnlus aetatis Romanae bene conservatus est (litt. a. 0,02 m.). Ad ectypum cbartaceum edidi ΉΑΚ. f. 14. p. 107, n° 16, unde repeto. Lapis a. 1904 Chersonesi in necropoli iDveDtus servatur ibidem in monasterio.. EPflS EPiiTos: ΧΑΙΡΕ

"Ερως "Ερωτος* χβΐρε.

473. Frustum tabellae marrooreae 1. 0,085 m., a. 0,055, in quo litterae superstites (circa 0,02 m. altae) optime leguntur. Edidi Ματη. Α?·. 23 ρ. 14, n° 11, et IosPE1. v. IV n° 106, addita imagine, quam hic repeto (l/z v. m.). Inventum a. 1896 Chersonesi in coemeterio ad siDum qui KapamiuHuaH Gyxma dicitur, exstat in museo.

Λδ 473—475

425

TITULI BEPULCBALKS.

[Ή?]«λ[είδας? Π]ασίω[νος].

Litteratura videtur esse tertii a. Chr. saeculi. V. 1 etiam alia nomina suppleri possuot ab Ηρακλέους nomine derivata, velut [Ήρ]άκλ[ειος], [Ήρ]άκλ[ειτος], [Ήρ]ακλ[εέδωρος], sim.

474. Tabula lapidis calcarii a. ut mmc est 0,39 m., 1. 0,28, cr. 0,105, ornata aetomate. Beceotiore aetate tabula cousulto abscisa est, ut pro monumento sepulcrali iterum adhiberetur, et in parte postica careroa quadraognla facta est ad immittendam, ut videtur, imagioem capitis humani; eodem tempore aetoma partis anticae abscisum est. Titulus partis anticae accurate quidem exaratus, sed perquam laesus est. Edidi IfAK. f. 27, p. 17, ne 4, cum imagine ad ectypum chartaceum deliueata (l/5 v. m.), quae hic repetitur. Lapis a. 1907 Cherscmesi in platea inventus exstat ibidem iu museo.

!MfA:KAEr°^.<. >—

Ηράκλειος 'Α-ολλωνίου.

■r

Titulum ad tertium a. Chr. saeculum rettulerim. Litterae, quae infra appareut, recentiore aetate leviter exaratae sunt. 475. MoDUDientum sepulcrale lapidis calcarii infra fractum, a. ut nimc est 0,41 m., ]. 0,28, cr. 0,12. Omatum est epistylio, cuius in parte obliqua vestigia apparent colorum rubri et nigri, quibus ova picta erant. Sub epistylio immissa est tabella marinorea a. 0,06 m., 1. 0,12, cr. 0,04, titulo iDstructa (litt. a. 0,01—0,015 m.). Sub tabella colore rubro picti sunt circuli duo (diam. 0,06 m.) et colore nigro arcus solutus a. 0,23 m. In utroque latere similes circuli suot picti. Titulum edidi HAK. f. 33, p. 43, n° 3, cum imagine ad ectypum chartaceum delineata (*/, v. DL), quam hic repeto. Lapis m. Martio a. 1908 ChersoDesi in oecropoli ad moDasterii bovile iiiventus (suo loco, si fides est operarnm testimonio) ibidem exstat in museo. /

ΗΡΑΙίΑίΙοΣ | ΔΑΛΛΑΤΡΙΟΥ)

Ηράκλειος Δαματ(ρ)(ου.

Titulum propter litteraturae indicia ad II aut I a, Chr. saeculum rettulerim.

426

Jk 476—478

ClLEKSOtfESUB.

476. «Tabula sepulcralis pyramidis abscisae speciem habeus. [Inest anaglyphum, quo repraesentatur] vir tunica pallioque vestitus, dextra vestem ad pectus sustioens, Binistra nescio quid tenens; a. 6l/2 verschok [0,288 m.], 1. supra 41/, v. [0,20], infra 71/, v. [0,33]. Titulus ab utraque anaglyphi parte incisns est». Sic fere lapidem descripsit Kondakov (cf. Mansvetov p. 51 n° 13), cuius apographo usus edidi IosPE3. γ. I n° 214 (inde Bumpsit Watzinger GGS. p. 84 n° 479) et hic repeto. Lapis a. 1872 Chersoneso Mosquam missus (cf. ad n° 373) ubi nunc sit, iguoratur. ι

5

ΑΛ(Μ)Ι (0?)OC ΗΡΑΚΛ ΙΑΝΟ

Σ Η Α(ίλ)ιος Ήραχλιανός, [ζ]ησας ίτη λε .

C

Defuncti nomen certo restituisse milii videor. Nam v. 1 post Λ littera Μ uncis iDCMisa nihil aliud significare voluisse videtur Koudakovius, nisi lDcertum esse, utrum Λ fueri m lapide, an M: hanc autem litteram facillime cum ΙΛ posse confundi quis nescit? Siniihrer v. 2 in. Θ Jitteram non fuisse io lapide, sed eadem de causa additam a KoDdakovio esse pro certo habeo. Viri nomen ab Hadriano fluxisse non est quod moneam.

477· Pars sinistra tabellae raarmoreae a. 0,05 ra., 1. ut nunc est 0,06, cr. 0,03, quae olim immissa erat monumento sepulcrali e lapide vili secto. Litterae superstites altae sunt 0,015 m. Edidi HAK. f. 2, p. 64, n° 3, cum imagine (% v. m.), quae hic repetitur. Lapis a. 1900 Cbersonesi inventus ibidem exstat in museo. Ήρο. . . Ήρω. . . NomiDa certo restitui DOII possunt: mortui nomen potuit esse - Ήρόδικος, Ηρόδοτος, Ήρόδωρος, sim., patris Doraen Ήρωδας, "Ηρών, 'Ηρώνδας, sim. Titulus quarto a. Chr. saeculo vix est recentior. 478· Tabella iotegra marmoris candidi a. 0,09 m., 1. 0,12, cr. 0,025. Titulum bene conservatum exscripsi a. 1892 et ter edidi: primum Mam. Λϋ 17 ρ. 15, n° 13, deinde SBA. 1895 p. 519 n° 10, denique IosPE1. v. IV n° 104. (Comn)emorat WatziDger GGS. p. 3 n° 15c). Hic titulus ad ectypum delinevus est (*/4 ν. m.)<

Λ6 476, 479

427

TlTULI 8EPUL0HALEB.

Tabella a. ] 892 Chersooesi io se]>uIcro quodam coemeterii antiqui iuventa exstat iu muBeo. i ΘΕΟΓΕΝΗΣ) Ι ΑΓΑθ^Ν0^

Θε

°ϊ ένγ κ Αγάθωνος.

Tituli litteratura aetatem Romanam prodit. Accuratius definiri aetas eius inde potest, quod in eodem sepulcro, ut Kosciuszko-WaluzyDicz dicit1), nummus aereus inventus est Cotyis II regis Bosporani, quem inter annos 123 et 131 post Chr. D. regnasse constat.

479· Tabula marmorea a. 0,53 m., 1. 0,43, cr. 0,075, ornameutis carens. Titulus superest integer; infra est spatium vacuum satis magnum. Ad ectypum chartaceum edidi Mam. Jfe 17 p. 15, n° 12 et SBA. 1895 p. 519 n° 9 et IosPE1. v. IV n° 108. Nunc titulum ex ectypo delineandum curavi (*/6 ν. m.). Lapis vere a. 1893 ibidem inveutus, ubi nn° 362 et 364α, exstat Chersonesi in museo.

I KAlTICOY-KAMFKiEriENTOrJFNBfO^ \ ΤΟΙΠΜΓίΟ^ΗΤΟΜ CTE^EEOKTTEEIOXONICA/FWKAMA ΤΟΙΓΙΝΜΕΠΓΤΟΝ

pi-AYP- ΙΑΕΟΝΑΜΑΓΧΙΑ^ΠΟΝ ΓΕΒΑΓ M

Ifv

,

/

Videtur is qui titulum scripsit epigramma versibus compouere yoluisse, sed cum artis metricae omnino esset expers, nihil profecit. Titulus ita legendus est: Και τίς ουκ αν ένέσιεν τ6ν εν βρο[τοΐσιν ποθητόν | στέφε(σ)σίν τε £ξοχον και εν καυ.ά|τοισιν μέγιστον | Μ. Αύρ(ήλιον) 'Ιάσονα Μ. -Αρχια, [κλ]υτδν | σέβας. Litteratura indicat aetatem tertio ρ. Cbr. saeculo non antiquiorem. Litterae quae sunt ENECIEN procul dubio scriptae sunt pro AINECEIEN (opt. aor. >

act. y. αινέω), cum at illa aetate ut ε prouuntiaretur et ει ut c. Litterae, quae infraiD utroque angulo exaratae suot, ad titulum non pertiDent.

Π θ ρ β Β Ο Λ ί » . Η KTO Mort 6IJ Ηβ ΠΟΧΒΟ-ΙΗΤΒ »ejaHHaro ΒΊ> «ιβρτΗΜίτ», OTJMHeHHaro BiHu,aMn Μ BciHwafiinaro BT> Tpy*axT> M. ABpeaia Iacona, cwwt Μ. ΑρχίΛ. docmo&Haio cjflBHaro ypa>KeHia. 1) V. OtrtH. Η. Αρχ.

KCMM.

sa 1892 »., p. 117, ad u<> 268.

54*

428

& 480—482

C-HERSOXESUS.

480. Suinroa pars moDumeDti sepulcralis lapidis calcarii, orDamentis carentis, a. max. 0,32 m., 1. 0,34, cr. 0?22. Titulus litteris circa 0,03 m. altis scriptus satis bene etiamiiunc legitur. Ad ectypum chartaceum edidi HAK. f. 18, p. 116, n° 24 (inde sumpsit Watzinger GGS. p. 3 n° 14). Lapis a. 1905 Chersonesi in uecropoli inventus ibidem servatur in museo. ΚΤΗ^ΙΑί ΗΡΑΚΛΕογ

Κτησίας Ήραχλέου.

Titulus propter litteraturam ad II a. Chr. saecnlum est referendus. Ήραχλέου fornm scripta est pro Ηρακλείου. 481· Tabula sepulcralis lapidis arenarii infra fracta, a. 0,45 m., 1. 0,23, cr. 0,15, ornata fastigio et utrimque rosis duabus. Sub titulo loco excavato inscripto aliae duae rosae sculptae sunt et arcus et gladius inter arcum et Dervum positus (ut in tabula repraesentata in Omv. Κ Αρχ. ΚΟΜΜ, 1892, ρ. 199, n° 66). Edidi Mam. Jk 23 p. 14, n° 12, et IosPE1. v. IV n° 109, addita tituli imagine ad ectypum chartaceum facta (l/z v. m.), quam hicrepeto. Habet etiam Watzinger GGS. p. 7 n° 45, DrageDdorffii descriptione usus, qui lapides sepulcrales Chersonesi inveDtos a. 1896 exaininavit. Tabula a. 1895 Cbersonesi iu coemeterio (v. Omu. JI. Αρχ. ΕΟΜΜ. 1S95, p. 116) inveuta ibidem exstat in museo.

ΛαγοΤο; Παραένοντος.

Titulum ad tertium a. Clir. saeculum rettulerim (ad finem s. IV a. Chr. refert Watzinger). Ad. "Wilhelm in GotCgel. Anzeigen a. 1903, n° 10, p. 797 pro nomiue ΛαγοΤος legendum proposuit Αάγορος, addens se in imagibe dispicere initium semirotuodae partis Ρ litterae, quod ego non aniroadvertissem. Sed in lapide omnes litterae tam bene conservatae sunt, ut non sit dubium, quin v. 1 quinta littera sit I, non P; haec littera v. 2 aliam habet formam. Haec dixi ΉΑΚ. fasc. 10 p. 97. 482. Monirraentum sepulcrale integrum marmoris candidi a. 1,53 m., 1. 0,36, cr. 0,16 (infra paululo Intius et crassius quam supra), orDatum epistylio, sub quo rosae duae sculptae

$482

TlTULl BBPULCBALE8.

429

sunt et sub eis defuncti nomen litteris grandioribus (a. 0,03 m.) exaratum est; iufra, magno spatio vacuo interposito, epigramma metricum incisiim est litteris minDribus, satis bene conservatis. Infima lapidis pars in modum spinae abscisa est basi infigendae. Exscripsi et edidi Mam. Jk 17 p. 13, n° 10, et SBA. 1895, p. 517 sq., n° 8, et IosPE1. v. IV n° 110. Lapidis imagiDem praebet Watzioger GGS. tab. II n° 49 (descriptionem v. pag. 7). Lapis a. 1892 Chersonesi in coemeterio antiquo inventus in sepulcro (cf. Onm. H. Αρχ. ROMM. 3a 1892 ι\, οτρ. 102) ibidem exstat in museo. ΞΑΝΘΟΣ ΛΑΓΙΟΡΕΙΝΟΥ ΧΑΙΡΕ ΞΑΝΘθΝΕΓί2ΣΤΑΛΑΚΕΥΘί2ΞΕΝΕΤΟΝπθΤΕπΑΤΡΙ ΣίΙΦΡΟΝΑΤΟΜπΑΤΡΗΞΥΝΟΝΑΓΑΛΜΑΝΕίΙΝ ΤΟΝΣΟΦΟΝΕΝΜΟΥΣΑΙΣΤΟΝΑΜΕΜΦΕΑπΑΣίπΟΛΕΙΤΑΙΣ ΤΕΙΜΙΟΝΗΙΘΕίΙΝΑΣΤΕΡΑΚΑΛΛΟΣΥΝΗΣ ΒΑΣΚΑΗΟΣΟΝΚΑΤΕΠΕΦΝΕΝλΡΗΣπΑΤΡΗπΡΟΜΑΧΕΥΝΤΑ ΛΕίπΟΜΕΝΟΝθΡΗΝΟΥΣΤΩΝλΕΓΟΝΕΥΣΙΓΕΡΑΣ ΕΓΔΑπΟΛΑΥΣΙΝΕΧΕίπΛΟΥΤΩΝπΛΕΟΝΗΕΤΟΚΕΙΕΣ ΤίπΤΕλΙΩΔΕΙΝβΚΑΜΝΕΤΕΘΗΛΥΤΕΡΑΙ V. 1 lapicida Ρ litteram per errorem incisam correxit in N. Ξάνθος | Λαγορείνου' | '/,αΐρε. l Ξάνθον εγώ στάλα κευθω, ξένε, τον ποτέ πατρι σώφρονα, τομ πάτρη ξυνον άγαλμα νέων, τον σοφον εν ΜοΟσαις, τον άμ^μφέα πασ». πολείταις, τείμιον ήιθέων, αστέρα καλλοσυνης, 5 βάσκανος δν κατέπεφνεν Άρη; πάτρη προμαχευντα, λειπόμενον θρήνους τώνδε γονεϋσι γέρας. ει δ'άιτέλαυσιν έχει Πλούτων πλέον ήέ τοκεΐες, τίπτε δι* ώδείνων κάμνετε, θηλύτεραι; Tituli litteratura aet-atem Romanam prodit. (Ad finem primi a. Chr. saeculi refert Watziuger). De epigraramate ipso cf. quae dixi in editionibus supra commemoratis. Ad w . 7—8 cf. Anthol. Pal. VII, 261 (&οτιμου εις Βιάνορα Εμπροσθεν της μητρός τελευτησαντα): Τί πλέον εις ώδΐνα πονεΤν, τι δε τέκνα τεκέσθαι, ή τέκοι ει μέλλει παιδός ίρ&ν θάνατον;

430

CHERBONESUS.

AS

482—485

IIepeBOAi>· KcaHei », cww* κχJlaropHHa, npomaf i.— #,ΜΟΛΟΑΘΜΗ njHTa, BXcKpLu;OTenecTDi aio nodh, MyApar cooow,o BXCTpaHHi iRx, KcaHea, ΗΒΚΟΓΑΒ pa3yMHaro no omnouieniio οτατ, ot f m yi o i c pacy My3axx, tfeayupc !naro ΑΛΛ BCBΧ Ί» corpaj K AaHL · , noMTe H Har o cpedii xmoi u ef t ' . 3B*B3Ay KpacoTbi , KOTopar o yt f H Jt x 3aBi t c T JBBbi f i Apert BT> 6OK> aa OTe ^icTBO, «rfocTforbtBHBipoAtunroiTejmΡΟΑΗΤ€ΛΒΜΙ ECJH>;κnynaxx? β ΠΛΥΤΟΗΧ ΗΜΈΘΤΧ yAOD02bCTBi ntfoibiiic, , το 3a')£Mi> »miBLIa*n», ffi H%e^udr Hiu,HbHu,noneTBaro
483. Fragmentum tabulae marmoris candidi a. 0,31 m., 1. 0,25, cr. 0,09. Inest pars anaglyphi gladiatorum certamen repraesentaDtis: alter devictus iacet, alter iacenti pedem imponit. Sub anaglypho exstat tituli pars, a sinistra mutilati; litterae diligenter exaratae (a. 0,025 m.) bene etiamnunc leguotur. Exscripsi et edidi IosPE1. ν. Ι n° 218, unde repeto. Lapis Odessae exstat in museo societatis. Ε Chersonesi ruderibus eum esse in indice musei inveni. ΞΑΝΘΟΣ

vac. Ι

Ξάνθος.

Patris defuncti nomen nescio an secuudo versu perierit...

484. Monumenti sepulcralis marmoris cinerei pars inferior, a sinistra mutilata, a. 0,50 m., i. 0,26, cr. 0.165. Titulus aetatis RomaDae diligentissiiiie exaratus optime etiam nuiic conservatus est (litt. a. fere 0,02 m.).· Exscripsi et edidi IosPE1. v. IV n° 118. Nunc titulura ex ectypo accuratius delineandum curavi (*/e v. m.). Lapis a. 1S94 Cbersonesi in necropoli inveDtus ibidem servatur in museo. [Ου]αλερ([ω $£Ά

Σ

E

7

H

ΙΘ

AYTRTVIOr^x^K^

'4ΕΑΦΟΙ Μ Ν Η Μ ΗΙ ΧΑ? Ι Ν · ^—■

—-

·

ζήσαντι

κ]αλώς ετη t»' Αυρήλιος ΔόΓμνs i?

^Γ'Τ ,

'

[α_]οελφοι μνήμης χάριν.

V. 2 quinta ab in. littera est Τ correcta e littera Υ per errorem exarata. Aurelii Domen probat titulum AutoniDorum aetate uon esse antiquiorem. I T e p e B O A i > . Baiepiio [ » upaTLa naM/ιτΗ paA"·

npoaiHBiiieMy] DpeKpacao 19 j-frrx, Arjpejiii ^O[MBX] BeTepaiix οτβπ,χ ciJHy

485. Monumentum sepulcrale marmoreum a dextra obliqne abscisum (nt infra sit la/tius quam supra), a. 0,69 m., 1. 0,28—0,40, cr. 0,13. Supra ornatum est rosis tribus: rudi inariu sculptis, sub qiiibus titulus est neglegenter quidem et litteris imparibus (a. 0,01— 0,03 m.) exaratus, sed bene etiainnunc conservatus. Ad iDiaginem photograpbicam edidi HAR. f. 14, p. 108, n° 17 (inde sumpsit Watzinger GGS. p. 7 n° 50). Lapis a. 1903 Cbersonesi in arce inventiis exstat ibidem in museo.

$ 4 8 5 , 486

TlTULI 8EPUL0KALEB.

431

Τψδε τύμβψ

ΤΟ)Δ€ΤΥΜΒω AIC

κειχίΑίΠΑΡθεΝοκ γιοοπροκΛί^Ηος HPICA€KA6THN eKTeAecACXPoNoN

χεΐμαι Παρθενοχ|λ(ή)ς υίός Προχλίωνος, [τ]ρίς δεχαέτην έχτελέσας χρόνσν. Χαίροισθ(ε), παροδεΐται, άμα τε xai έρρωσθε.

ΧΑΙΡΟΙΟΘΑΙΠΑΡοΑεί TAlAMAT€KAiePPooC06

V. 3 in. 1 littera a proximis divisa est puoctis utrimque poBitis. V. 4 in. nullum vestigium litterae Τ in imagine photographica apparet. Credas eum, qui titulum scripserit, conatum esse carmen componere, sed frustra (cf. ne 479). V. 1 sane scribendum erat τωδ' Οπό τύμβω; ν. 6 notanda est forma rara χαίροισθε pro χαίροιτε vel χαίρετε posita. Titulum tertio p. Chr. saeculo antiquiorem esse haud crediderim.

Π β ρ ο Β Ο Λ * . (Πο*τ>) CHMTS Ι^ΜΛΤΗΗΚΟΜΤ* jemj

Λ,

IlapeeHuKJi-b Ο»ΙΗΤ> JIpoKjiona, τρηχ&ιι ncnojHiiBiijifi

( = npOXUBmifi) Λ,βΟΛΤΗΛΒΤΗββ ΒρβΜΗ. PaAjHTeCL·, Π{>ΟΧΟ>κίβ, Η BlfBCTB C*L ΤΒΜΧ 3*,paBCTByfiTe.

486. FragineDtum ta-bulae marmoris caudidi utrimque politae. ab omuibus partibus mutilatum, a. 0,23 m.; 1. max. 0,14, cr. 0,03, partes sex versuum tituli aetatis Roroanae servans (litt. a. circa 0,022 m.). Edidi HAK. f. 27, p. 18, n° 5, addita imagine ad ectypum chartatceum delineata (% v. m.), quam hic repeto. Lapis a. 1907 Chersonesi e muro extractus est, qui circa a. 1880 muro antiquo erat superstructus. Servatur ibidem in rauseo.

6NIUJI /ACeTH KlANOCAAI ETRrERLTDl JtTHjCebE' f MO.

[Παρμ]ενίων Χα[ρίτωνος? ζήσ]ας έτη [ Μαρ]χιανός Άλε[ξάνδρου ? τω] συννεν(ε)Τ τον [τύμβον? άνέ]στησεν. Χ[αίρετε], 7ταροδΐ[ται].

Virorum nomina exempli tantum causa proposui. Quid Marcianus in honorem aut memoriam coguati sui posuerit, hoc est, quae vox (gen. masculini) v. 4 extr. sit restituenda, certo dici nequit. Vocem τυμβον Donnisi dubitaoter proppoo; conieceris etiam βωμόν fuisse, collato n° 542,

432

Jk 487—489

CHEBBONESUS.

487. Tabella marmorea a. 0,075 m., 1. 0,14, cr. 0,02, supra ad dextram fracta. Titulus bene conservatus est exceptis v. 1 extr. litteris duabus, quae lapide fracto suot laesae (litt. a. 0,012 m.). Ad ectypum chartaceum edidi HAK f. 14, p. 108, n° 18 (commemorat Watzinger GGS. p. 3 ne 15#). Hic tituhis ad ectypum accuratius delineatus repraesentatur (!/4 v. m.). Tabella a. 1904 ChersoDesi in Decropoli iDventa prope monasterii ξενοξοχείον ibidem Bervatur in museo. Πασι'[ων] Άπολλα. Titulum ad Π a. Chr. saeculum rettulerim.

488. MoDiimentuni sepulcrale lapidiB arenarii infra fractum, a. 0,93 m.,-1.-0,33. cr. 0,125, ornatum rosis duabus. Titulus litteris 0,013 m. altis incisus optime conservatus est. Edidi Mam. Μ 23, ρ. 15, n° 13, addita tituli imagine, et IosPE1. v. IV n° 111 cum alia imagine, quam hic repeto (% v. m.). Commemorat WatziDger GGS. p. 6 n° 43. Lapis a. 1896 ChersoDesi in coemeterio inventus exstat iu miiseo. H E A A N ^ t ^ροφΑΝΕ θ£

Πέλαγο; Ήροφάνεος.

Tituluin quarto a. Chr. saeculo »oa esse reeentiorem litteratura probat.

489. Tabula integra lapidis calcarii a. 0,85 m., 1. 0,36, cr. 0.15, su a ornata aetomate tribus rosis instructo; sub aetomate anaglyphum est rudi manu sectum et teniporis iniuria admodum laesum, repraesentans virum m alto toro cnbantem, cui mensa est adposita vasis oausta, adstante pueralo. Infra est inscriptio pessime laesa lectuque difficillima. Exscripsi et edidi IosPE1. v. II n° 194 inter titulos Bosporanos, cum putarem lapidem ex oppido Kertsch Odessam esse transvectum. Scd Jurgiewicz in indice musei soc. Odess. a. 1890 iterum edito (p. 79 n° 6) adfimavit eum Cbersooesi esse inventum (quod monui v. II add. p.305). Ex Kieseritzkii schedis copiose descripsit Watzing^r GGS. p. 132 ne 729. Nuac iterum ectypura inspexi. Lapis exstat Odessae in niuseo societatis. πΡΙΜΕΔΙΟΦΛΝΜΝ Τ Ο Υ ΧΑΙΡΕ

Πρίμε Δίοφ(ά)ντου, χαΤρε,

Αχ 490, 491

TITULT SEPULOHALES.

433

Pro noimne patris Διοκλείοου, quod dubitauter in priore editione supplevi, nunc video Διοφάντου legendum esse cum Kieseritzkio. Ε litterarum forma patet titulum Ronianae esse aetatis.

490. Angulus siuister iniae partis iiionumenti Bepulcralis marmorei, a. max. 0,32 m., 1. max. 0,24, cr. 0,10. Moimnientum ornatum erat aoaglyplio, e quo superest pars figurae viri stautis. Sub anaglypho exstat pars tituli aetatis Romanae optime conservati (litt. a. 0,02 m.). Ad ectypum cbartaceum edidi HAK. f. 18, p. 116, n° 25 (inde sumpsit Watzinger GGS. p. 92 n° 522α). Lapis a. 1905 Chersonesi in necropoli inventus servatur ibidem in museo.

I | ΠΥ0ΟΔ ΠΥ0ΟΔ XAIPL

Πυθόο[ωρε] Πυθοδ[ώρου],

χ*τ?Ι>]·

491. MonumeDtuin sepulcrale lapidis calcarii infra fractum, a. ut nunc est 0.53 m., 1. 0,37, cr. 0.10. Supra ornatum est fastigio humili sculpto, duobus acroteriis et rosa iiistracto. Sub fastigio in cayerna quadrata sculpta est imago dimidiata viri barbati pallio amicti, dextra pectori imposita. Infra est titulus aetatis Roinanae (litt. a. fere 0,02 m.). Exscripsi et edidi IosPE1. v. IV, n° 114. Imaginem phot.ographicam a Kosciuszkio acceptam inserui HAK. f. 2, p. 61, in zinco expressam,et hic repeto. Descripsit Watzinger GGS. p. 85 n° 482, imagine obscura data in tab. XXXIV. Lapis a. 1900 in Chersooesi ruderibus inventus ibidem servatur in museo. Σ^βηρα; Λίλλωνος δ και Αίλλις, ζή<ση>σα; ετη τριάκοντα ζ'.

Quod in priore editione conieci alterum viro nomen fuisse Διαλις, nunc vix esse veruin ipse video.

HepeBo;vi». CeBupn cum JIiu.iOHa, ΟΗΈ >KC .THJIJIHCX, WHBniifi S7 jrferL5δ

434

CHE:RSONESU6.

Λ* 492, 493

492. Tabula integra lapidis arenarii a. 0,78 m., 1 0,30, cr. 0,25, cui immissa est tabella marmorea a. 0,075 m., ]. 0.14, in.qua titulus exaratus est bene adhuc conservatus (litt. a. circa 0,013 m.). Edidi IosPE1. v. IV n° 113, addita imagiDe ad ectypum cbartaceum facta, pro qua bic aliam praebeo (circa ya v. m.). Descripsit etiam Watzinger GGS. p. 3 n° 15. Lapis a. 1894 Chersonesi in sepnlcro quodam iuventus (v. Omu. TL Jpr. KOMM. 3a 1894 ?.. p. 70) exstat ibidem in museo. Titulus ultimo a. Chr. saeculo non Σιμαιος videtur esse antiquior (ad s. II a. Clir. Δαματρίου. refert Watzinger). De moDinnento v. UAMATPIOY quae diximus ad n° 466.

mM^or)

493. Tabula quadrata integra lapidis calcarii Iukermanici, teniporis iniuria laesa, a. 0,43 m., 1. 0,57, cr. 0,24. Iu parte antica est caverna quadrata, a. 0,28 m., 1. 0,49, cuius pars dimidia, spectanti sinistra, supra in formam triaoguli excavata est. Hic adglutinata erat tabella marinorea crassa 0,02 m., quadro levi circumdata 1. 0,015 m., supra aetomatis speciem praebens. Haec tabella, prope inventa in decem frusta diflracta, pristino loco accommodata est, feruniine pro frustis deficieutibus illito. In dextra parte cavernae similis tabella non est iuveDta, sed ferumen illitum probat ibi quoque huiusiDodi kibellani olim fuisse. Tabella marmorea, quain modo descripsimus, ornata est aDaglypbo rudi manu secto, quod repraeseDtat protomen viri modice barbati, facie ad spectaDtem conyersa. Dextra gena lapide fracto laesa est. Sub anaglypho diligenter incisus est titulus optime cooservatus (litt. a. 0,02—0,023 m.). Ad imagioem photographicam et ectypum chartaceum edidi IIAIL f. 27, p. 19, n° 6, addita imagioe in zinco expressa (% v. m.), quae hic repetitur. Lapis a. 1907 Cbersonesi ad moenia prope sacellum inventus ibidem exstat in museo.

3&£& Σκυ8ας Θεαγέvcu, ζήσας έτη λε'.

*m&gas%gs3

J& 493—495

435

TITULI SEHJLORALEB.

Graecos in coloniis orae BepteDtrionalis Ponti Euxini habitaDtes τοΤς εθνικοί; pro nomiuibus propriis libenter esse usos multi tituli probant1). Nomine Σκυθας GhersoDesitas usos esse videmus etiam in titulo n° 403. Hunc Scytham Theagenis f. secundo p. Chr. saeculo fiiisse indicat litteratura. ID dextra monumeiiti parte imaginem uxoris eius olim fuisse consentaneum est. 494. Pars sinistra tabellae marinoreae, monumeuto sepulcrali olim immissae, a. 0,09 m., ]. 0,08, cr. 0,022. Supersimt 8ex litterae duorum tituli yersmim, altae 0,015 m. Edidi ΉΑΚ f. 2, p. 64, n° 4, cum imagine (}/z v. m.), quae hic repetitur. Tabella a. 1900 ChersoDesi inventa ibidem exstat in museo.

[Σ]ώπο[λις] 1>ν[ου].

Ρ/

Nomina ipsius mortui eiusque patris cuni sunnna veri specie restituirotur ad fidem tituli integri ansae amphorae inscripti, Chersonesi a. 1900 repertae, qui italegitur: Άστυνομουντος Σωπόλιος του 'Ύμνου (cf. IfAK. f. 2, ρ. 24). Cum uterque tituhis propter litteraturae indicia ad eandem aetatem possit referri, perquam fit probabile tabellam ad monumentum sepulcrale eiusdem astynomi pertinuisse, cuius noraen iu ansa legitur. Fuisse illum saeculo IV a. Chr. exeunte aut s. III ineunte dixerim. 495. Tabella marmorea integra a. 0,065 m., 1. 0,13, cr. 0,035, quadro levi circumducta, lato 0,006 m. Titulus litteris circa 0,01 m. altis scriptus optime legitur. Edidi ΗΛΚ. f. 2, p. 65, n° 5, cum iroagine (]/3 ν. m.)., quae hic repetitur. (Comraemorat Watzinger GGS. p. 3 n° 16f). Lapis a. 1900 Chersonesi iDve-Dtus jbidem servatur in museo.

Τελαμών Έπιφάνειός.

Tituhirn propter litteratura-m ad lertiuro a. Chr. saeculum rettulerim. 1) Cf. quae de Lac rc scripshnus XMHII. Focciu n<> 23. pp. 64—75.

mensc Martio a. 189G. cl. ;>bil. pp. 115—127 ct Mam. no οφχ. 55*

436

Λ* 496—498

CHERSONESUS.

496· Fragmentum marmoris cinerei a. 0,17 ui., 1. 0,10, cr. 0,06. Λ partibus summa et sinistra de industria abscisum est recentiore aetate, a reliquis fractum. Litterae grandes alteque incisae facile leguntur. Exscripsi et edidi IosPE3. ν. Ι n° 229. Nunc cum imagine photographica contuli. Lapis a. 1882 inveDtus exstat Chersonesi iu monasterio. ι ΦΛΑΒΙΟΥ' "Γ Α Ν Τ Ι Ν ΠΑ Υ Τ ω Μ ^ΗΜΟΡΙΝ

Φλαβίου Κωνσ]ταντ(ν[ου. . . . αύτω ...μ]ημόρι(©)ν?...

ΗΘΛΜ Nomina admonent Imperatoris ConstantiBi Magoi; sed vox μημόριον probat titulum esse sepulcralem. 497· Fragmentum infimae partis moDiimenti sepulcralis marmorei a. 0.16 m., 1. 0,18, cr. 0,04. Pars superior ab inferiore sulco divisa erat, supra quem aDaglypbum fuisse est coDsentaneuiD. Tituli litterae superstites (a. 0,02—0,025 m.) optime leguntur. Edidi HAK. f. 3, p. 25, n° 6, cum imagioe ad ectypum chartaceum delineata, pro qua minorem bic praebco (circa a/4 v. m.). Lapis a. 1901 Chersonesi inventus in cumuJo lapidum ex aedificiis aetatis Byzantinae coacervatorum exstat ibidem iu rauseo.

^CAHCSv

...ης'Α ? ίσ[τω-

Titulus secundo p. Chr. saeculo Don est antiquior.

ί

[Ν/χαν]δρος [Διον]υσίου Γτοϋ Άντιΐόνου.

498. Tabula marmorea a siuistra fracta, a. 0,195 m., 1. 0,12, cr. 0,075, litteris pulchris ioscripta 0,015 m. altis. Titulum a. 1892 Cbersonesi in museo exscriptum edidi Mam. J6 17, p. 12, n° 8, et IosPE1. v. IV n° 116. Nimc titulus ad ectypum delineatus est (a/4 v. m.).

As 498—501

TITULI BEPULOBALEB.

437

Titulus videtur esse sepulcralis tertii fere a. Chr. saeculi. Vcrsuum primi et tertii supplementa cxempli tautum causa proposui.

499. Fragmentum tabellae marmoreae a. 0,05 m.; 1. 0,05, cr. 0,03, Chersonesi in coemeterio antiquo a. 1893 inveiitum. Ectypo chartaceo usus edidi Mam. J& 17, p. 16, n° 14, et IosTE1. v. IV n° 117, unde repeto. Δ

\

Λ Ρ Οί

ΡΙΔΑ

[. . .ανδ]ρος ρίδα.

Propter litteraturae indicia titulum ad III sive II a. Chr. saeculum rettulerim.

500. Fragmentum tabulae marmoreae ab omDibus partibus praeter dextram mutilatum, a. ut IIUDC est 0,12 m. totidemque latum, cr. 0,07. Ad siDistram superest pars anaglyphi, quod parrum admodum fuisse patet; apparent crura hominis geuibus tenus nudi, supra vero tunica vestiti. Sub anaglypho exstant litterae quattiior primi versus tituli satis magDae (a. 0,03 m>), sed temporis iniiiria laesae. Edidi HAK. f. 33, p. 43, n° 4, addita imagiDe ad ectypum chartaceum delineata (x/4 v. m.), quam hic repeto. Lapis a. 1908 Chersoaesi in coemeterio antiquo inventus ibidem exstat in museo. Videmus extremam partem nominis virilis (. . . ά£ης); patris nomen v. 2 scriptum periit. Titulus est aetatis RomaQae.

501. Fragmentum lnoDumenti sepulcralis marmorei, a. max. 0,17 m., 1. max. 0,13, cr. 0,05, partes trium versuum tituli servans (litt. a. 0.013 — 0,015 m.). Edidi IIAK. f. 27, p. 20, n° 7, cum iinagine ad ectypum cbartaceum delineata (ys v. m.), quae hic repetitur. Lapis a. 1907 extractus est e muro,'qui circa anuum 1SS0 Cbersonesi muro antiquo erat superstructus. Servatur ibidem iii museo. (Texfum videp. 438).

Quid v. 1 fucrit scriptum, diviD^re nequeo. Titulus secundo p. Chr. saeculo non est aiitiquior.

438

Λπ 501—503

CHEBBONESUS.

ΙΝΓΕΝΟΥΓΕ'Κ, ιν γένους έκο. . . ov Ουα(λ)εριαν[οϋ μνήμης yjfibiv.

502. Pars momimenti sepulcralis lapidis calcarii, supra fracti, a. ut nunc est 0,35 m., 1. 0,28, cr. 0,14. Supersunt duo ultimi versus tituli oeglegenter exarati litteris 0,02— 0,025 m. altis et perquam laesi. Edidi IIAIL f. 33, p. 44, n° 5, cura imagiDe ad ectypum -chartaceum delineata (2/4 ν. m.), quae hic repetitur. Fragraentum a. 190S ineunte CiiersoDesi in lapidum cumulo inventum ibidem servatur ID museo. -*__.'Eputsii, χαΤρε.

Titulum ad aetatem Romaoam satis receutem refero. Quomodo duo ductus Y. 1 iu. explicandi sint, non video, 503. ADguIus sinister talmlae maruioreae a. ut nuuc est 0,14 m., 1. 0,18, cr. 0,06 m. Inerat auaglyphum qnadro circnmductuiD, repraesentans equitem equo deitrorsum admisso tunica et chlamyde volitanti Testitum, dextra snblata. Anaglyphi pars superstes perquam laesa est. Edidi 7/Jii. f. 3, p. 26, ii° 7, curn imaginibus lapidis et tituli (]/2 v. m.), quas bic repeto (cf. Watziuger, GGS. p. 102, n° 579). Lapis a. 1901 Chersouesi in cumulo lapidum collectorum e parietibus aetatis Byzantinae inventus exstat ibi■ ψ:.: dem in museo. Summo quadro ad laevaminscriptus est annorum defimcti numerus: #

:

■

•m

ft 503—506

TlTULl 8EPULCRALE8.

439

Nomina defuncti et patris anaglypho videutur fuisse subscripta. Titulus est aetatis Romanae. c) Tituli singularum mulierum. 504. Tabella marmorea optime conservata, 1. 0.165 m., a. 0,07. Titulus litteris 0,01 m. altis diligenter exaratus optiine etiam nunc legitur. Edidi Mam. Ji° 23 p. 16, n° 16, et IosPE1. v. IV n° 130 (inde commemorat Watzinger GGS. p. 3 n° 15rf), addita tituli imagiue, quae hic repetitur (!/3 ν. m.). Tabella inveuta a. 1896 ibidem, ubi n° 464, exstat Cherscmesi iu museo. %$&M£i£

•Ακίς Γέροντος, Όνασικλέο; νυνά.

ρ

^i^iSw

Titulum propter litteraturae indicia ad IV aut III a Chr. saeculum rettulerim.

505. Monuinentum sepulcrale lapidis arenarii infra fractum, a. ut nuoc est 0,45 m., 1. 0,32, cr. 0,14. Supra augulus sinister item fractus est, ad dextram superest aetomatis pars epistjlio et acroterio instructi; iufra est titulus satis diligenter exaratus (litt. a. 0,015 m.), duabus rosis subiectis. Exscripsi et edidi Mam. As 17, p. 11, D° 7 et IosPE1. v. IV n° 131 (inde sumpsit Watzinger GGS. p. 135, Aub. n° 1). Nunc iterum ectypum iDspexi. Lapis vere a. 1892 ChersoDesi io aggere coemeterii antiqui inventus (cf. Omv. TL Αρχ. KOMM. 3d 1892 ?., p. 25) exstat ibidem in museo. ΛΛπΝΙΑ»ί:ΐΧΟΥ ΕοροΛΙοζΓΥΝΑ

[,Ατιο]λλωνία [Σω]σί/^ου, [Ν]εοττόλιος γυνά.

Titulus quarto aut certe tertio a. Chr. saeciilo non est recentior. V 1 antea oculorum lapsu legi £?-PXoY et supplevi [Νεά]ρ/^υ, sed nunc ectypo diligenter iuspecto video ita legendum esse, ut dedi. 506. Fragmentum suramae partis tabulae sepulcralis marmoreae, a. max. 0,12 m., 1. max. 0,16, cr. 0,07 m. Sub epistylio, quo tabula erat ornata, ad sinistram supersunt 6 litterae tituli diligeuter incisi (a. 0,01 m.), in media parte caput bumanum pessime laesum

440

Λκ 50G—508

CHEBBONEBUS.

et umerorum partes. Ad ectypum cbarta.ceum edidi IIAK. f. 14, p. 109, n° 19 (inde repetiit Watzinger GGS. p. 51 D° 293). Lapis a. 1903 ChersoDesi in coemeterio antiquo inveotus exstat ibidem m rauseo. ΡΜ οΝΙ Α

[αρμονία [του δεινός].

Titulum ad III a. Chr. saeculum rettulerim. Ad dextram videtur nomen patris Harmoniae periisse. 507. Tabella marmorea quadrata, a. 0,09 m., 1. 0,10, cr. 0,045. Titulus imparibus litteris scriptus (quarum altitudo yariat ioter 0,01 et 0,017 m.) bene etiam minc legitur. Ex ectypo chartaceo exscriptum titulum edidi IOBPE 1 . V. IV n° 132 (commemorat Watzinger GGS. p. 3, n° 15e). Nimc titulus ex ectypo delineatus est (*/4 v. m.). Tabella in Chersonesi mderibus a. 1899 inventa ibidem servatur iu museo. 'Α?^ώ

ΑΡΧΕς-ΠΑ

ΛΥΣΑΝΔΡΟ

Λ &6νου

VQiNAy

γυνά.

Titulus tertio a. Chr. saeculo non est recentior. Mariti nomen utrum Εΰθύνους fuisset an Ευθυν&ς, ηοη liquere momii IosPE1. I\ r , add. p. 29 4.

508. Pars dextra sarcopbagi marmorei optime elaborati, superficie aspera, marginibus in latitudinem 0,01 ra. politis, a. ut minc est 0.24 m., 1. in parte antica 0,16, in dextro latere 0,13. Tituli diligeoter scripti pars superstes optime legitur (litt. a. 0,015 m.), Edidi HAK. f. 10 p. 22 sq., n° 16 (inde litteris minusculis repetiit Caguat IrR. ν. Ι n° 868), cum imagine pbotographica in zinco expressa, quam bic repeto (circa α/3 ν. m.). Lapis a. 1901 Cbersonesi in coemeterio antiquo inventus (cf. HAK. f. 4 p. 114) ibidem exstat in museo. (Imayinem vidc p. 441).

Quoinodo titulus suppleodus esset, in priore editione uberius explicui. V. 1 in. litteras D. M. (scilicet dis Manibus) addidit Caguat. Annorum numerum m textu latino suppleri posse XV, [X]XV, [XX]XV, [L]XV, [LXJXV monui in editione priore et exempli causa posui [L]XV, sed DUIIC video Cagnatum cautius egisse, cum non suppleverit mimerum. Mulieris nomen Aurcliac a me suppletum (quod retimiit Cagnat) probat titulura ultimis decenniis secundi p. Cbr. saeculi non esse antiquiorem. I T e p e B O A i » r p e « i e c K a r o τ β κ ο τ β . [AepejiiK) Tnxy], Dpo/KiiBmyio [.. -ifrro., nocTaBiuui] Hac.rfcA[HHKH Η BO.TKiiooTuymonjHnKii en Ba^naMHTt].

Jk 508—510

441

TlTULl BEPULCKALES.

[]). Μ. Awrlia]r Tychc. [Vicit annis ,]XV. Feccmn(i) [heredcs e1 libe]rti cws. [Αυρηλίαν Τύχην] ζήσασαν [έτη. . κατέστησα]ν οί χληρο[viaot και οί ά-ελεύθ]εροι αυτής [μνήμης χ«ρ]ιν.

509· Fragmentum tabellae marmoreae a. 0,09 m., 1. infra 0,08 m. Supersunt initia quattuor versuum tituli sepulcralis (litt. a. 0,01—0,015 m.). Ad ectypum chartaceum edidi Mam. Κ 23, ρ. 16, n° 17 et IosPE1. v. IV n° 133, addita imagine, quam liic repetendam curo (!/, y. m.). Α Fragmentum a. 1896 Chersonesi in Πα... coemeterio inventum prope sinum qui KaΔίω[νος] pamimHan Gyxma dicitur, exstat in rauseo. γυν[ά]. Titulum ad tertium a. Chr. saeculum rettuleriia

510. Tabella mannorea integra, a. 0.10 m., 1. 0,15 m. Titulus diligenter scriptus optime conservatus est. Ubi aut quando inventa sit, non constat. Servatur Odessae in museo societatis. Ad ectypura chartaceum a Warneckio hurnanissime missum accurate delineandam curavi (l/4 v. m.)· r

*"""

""—ϊ

AAMATPIA

ΙοεοφΑΝΕΊοΧ (ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

ΓΎΗΛ

Δαματρία Θεοφάνειος, Ηρακλείου γυνά.

Litteratura est tertii a. Chr. saeculi. 5G

442

16 511—513

CHESBONESOB.

511. Tabella niarmorea inte^ra, a. 0,06Γ. m., 1. 0,10, cr. 0,02—0,04. cui inscriptus esttitulus beiie conservatus (litt. a. 0,005—0,008 ni.). Edidi HJIC. f. 27, p. 21, n° 9, cum imagine ad ectypum diartaceum delineata (3/2Λ· m.), qaam liic repeto. Tabella a. 1907 Chersonesi ir^nta in sepulcro picpe sinuni, qui dicitur KajHimiuHHcui Cyxma, il)idem servatur iu mnseo.

AAMATf IA j

Δοτματρία

ΤΙ Μ ΛΝο£ Ι ι

γυνά.

Titiiium ad tertium a. Chr. saecnlum rettulerim. 512. Tabula sepulcralis lapidis arenarii ornainentis careus, a. 0.83 m., j . 0,29, cr. 0,15 m.? iuventa a. 1895 in coemeterio i^td Jr.pides ad -epulcruni exstruendum adhibitos. Tituli bene conservati (litt. a. circa 0,02 m.) imago inserta est Omv. Η. A. Ifrmi. 3a 1895 t. p. 110, n° 2G7. Eandem imaginem dedi io Mum. Λ° 23, p. 1G, n° 18, minorem (l/ v. m.) in IosPE1. v. IV n° 134, quam Mc repeto. (Commemorat Watzinger GGS. p. 2, n° 4e).

^oHNAOEoTEAEIoS Γο£/ΐΝθ£ΓΥΝΑ

[Ευ]θήνα Θεο τέλειο;,

Litteratura probat titulum quarto a. Chr. saeculo nou esse re^er.llurem. Nomioa ΕιΛήνα et Γόσων desunt in lexico Papii et Benseleri. 513. M. Octobri a. 1891, cum necropolis Chersonesi exploraveuir, hvpo.ireum mventum est, in quo quiuquc mortuorum corpora orant totidemque uroae fictiW t»'?ibus combustis iinpletae et aliae res. Ε regione introitus inventa est arca lapidis arebarii a. 0,18 m., 1. 0,20, loDg. 0,29, parieti iramissa, operculo instructa ex eodem lapide secto, ilem ossibus combustis impleta. Operculo et lateri titulus iucisus cst litteris graudioribus scriptus, sed propter loci humorem perquam laesus. Lateris superficies lineolis in tres partes divisa est, quarum sinistra nihil nisi ΧΑΙΡΕ vocem continet, reliquae duae tituluni. Ad eclyjmm chartaceum edidi Mam. Λ?. 9, p. 30, u° 11l) et IosPE1. v. IV n° 135, unde repeto. 1) In boc Jibcllo arcam ita descripsi Kosciuszkii relatiouc usus:
}Tjy()jeHie, B*L κοτοροο i w n BCTiiii.icirL rpoGiiici. ΗΓΠ, zieciaHHKn, cvBAyior.uefi Φοριπ,ι n pa,'ml»pom> (CM. pnc).

16 513, 514

TlTULl 8EPULCRALES.

443

Ο Κ Τ Ι Ο Λ Ο Ι Ο Ν Ν Η Μ Α &&3^β£&Μ Η Μ Ε Ρ Α Γ Υ Ν Η ΤΟΥΑ ΧΑΙΡΕ ΜΗΤΡΟΔΟΡΟ ΠΕΛΛ ΑΤΟΥΚ Υ Ε Ι CE Τ Η Ε ΕΠΡΟ Η ΜΥΟΥΘΥΓΑΜ ΑΕΤ Τ Η Ρ Α Π Ε Λ Λ Α om\m _ .__

Εχ eis, quae operculo iuscripta sunt, nihil dispicitur nisi... μνήμα Μητρο[δώρου?]. Infra legitur: Χαίρε. | Ήμερα γυνή | Μητροδ(ώ)ρο(!υ εις ετη ε' | ήμυσυ, θυγά-τηρ Άπελλα |j του Άπελλ|α του x|e Προ|μα[θί|ωνος?]. Titulus est RomaDae aetatis receutioris. Ήμερα noinen proprium notum est, sed Chersonesi priraum obvenit, Άπελλα vero nomen vidirnus supra n° 455. Item nota est ήμυσυ scriptura pro ήμισυ, quae assimilationeVocalium explicaturl). Quod in titulo legitur «εις ετη ε' ήμυσυ», significare videtur Hemerae ossa bx/% annos in arca fuisse conservanda, exaCto ?ero hoc tempore licuisse eximi, ut arca alius mortui ossibus fieret vacua.

514. Pars sinistra tabellae marmoris candidi, a. 0,07 m. totidenique lata, cr. 0,04 m. Ad ectypum chartaceum edidi IfAK. f. 23, p. 35, n° 13. Hic titulus ex eodem ectypo delineatus est (2/8 v. m.). Lapis a. 1906 ChersoDesi ID occidentali parietiuarum parte inyentus ibidem servatur in museo. Ήρ[αίς] !Απο[λλωνίου], Άρίσ[τωνος γυνά].

Nomiua exempli tantum causa supplevfc Titulum propter litteraturam ad III a. Chr. saeculuirj rettulerim. cupocTH, HnAnncLK). Πο 6οκαιιτ> ιι c-HH3y ΟΗΤ, BT> jjenpaBHJLHo M3ciiHeBB0Mx

yKpfeiueHt,

yr.iydjeHiH, KaweHHhiMH

K.IHBLHMH. H a KpMmiCE CTOJIJIl 3 ΠΠΙΗΛΗΜ saMBOTCH,

,Η,Β-Ε πο yrjaMi> n OABa DOcpe.ii.nHi; Ha ΑΗΤΟΛ peabe^Boe n3o6pa>KeBie neraca.

nocj-EjHeS Haxo-

Πο cBHTin κρωπικιι, Γρουιικτ. OKaoajca HanoiHeHKpaeBi» ΗΟΚΘΗΒΙΜΗ KOCTJIMH. Ceepxy jewaju 2 CTeKjaHHuri, ^nHHoropaKTXB ΦΛΒΚΟΗΗΜΚΕ, a MeJKjj ΚΟΟΤΛΜΜ: 30J0TaH tfponma, 2 uo^BtcKH H3i» ropHaro xpycTajH, 9 30<ΙΟΤΒΙΧΤ> fouiDeKT», KycoMKii TOKKaro JHCTOearo 30.iOTa, cjOMaHHan KOCTUHaa pynxa n 5 6yci» H3T» Macctii). Cf. Onwenn HMU. Αρχ. ΚΟΜΜ. 3a 1891 u, p. 142. 1) Cf. M e i s t e r h a n s , Grnmm. d. att. Inschr.* p. 22. HUMTJ AO

OtfpameHHua κο B i o a y

CTopoHa rpoGiiKa n

petfpo

KpUELIKH DOKptlTU ΓρβΗβΟΚΟδ, CHALHO ΠΟΒρΟ/ΚΛβΗΗΟΗ 0ΤΊ>

66*

444

36 515, 516

CHERSONESUS.

515. Monumentuni scpulcrale integrum lapidis arenarii, a. 0,53 m.. 1. 0,25, cr. 0,125; in lapide mdi admodum manu sculpta est protorae mulieris capite velato, dextra pectori imposita. Supra titulus est aetatis Romanae, hodie pessime detritus. Iinagine photographica a Kosciuszkio accepta usus edidi IosPE1. v. IV add. p. 307 n° 4GC. Item ad imagiuem photographicam edidit Watzinger GGS. tab. LVI u° 766α et descripsit p. 139. Lapis a. 1897 Chersonesi inventus in coemeterio autiquo prope smum qui KapaumuHHon Cyxma dicitur^ servatur in museo.

feo mmmw<x PHCTOY UYN

"TGJNi Ν

[Θι]οδ[ώρα?] Χριόταν [γ]υν[ά έ]τών| ν'.

Var. leci. Watzinger ν. 1 in. scripsit [Θε]ομ. . . et ν. 3 έ]τών!.λ.

516. Sarcophagus magnus lapidis areuarii duri, in multas partes fractus. Inventa sunt plus decem fragmenta, e quibus duo carminis sepulcralis partes servant. Sarcophagi latus, cui titulus erat inscriptus, cr. 0,14 m., quadro triplici oraatum est. sed superficies eius non est polita ideoqiie aspera est et corrosa. Ε fragmentis, in quibus carminis partes supersunt, alterum (a) versuum ioitia coDtinet, alteruin (&) a dextra ei adiiiDgitur; α a. 0,42 m., 1. 0,44; l· a. 0,78 m., 1. 0,44. Titulus Romanae a&tatis arcte exaratus (litt. a. 0,03—0,035 m.), versibus late dispositis, bene etiamnunc conservatus est. Fraginenti α titiilum edidi ΤΙΛΚ. f. 27, p. 20, n° 8, addita imagine ex ectypo chartaceo delineata (l/8 v. m.), fr. b adiunxi ibid. f. 33, p. 48. minusculis tantum litleris. Hic fragmentorum coniuDctorum imagiDem damus, ex ectypis cbartaceis et imaginibus pbotographicis eadem magnitudiDe (scil. Υ8) delineatam. Fragm. α a. 1907 a M. Scubetovio e muro Cbersonesi extractum est prope domum, quam possidebat Bieloserov, fragm. b a. 1908 ante murum ad turrim imp. Zenonis inventuni. ExstaDt Cberscmesi in museo. (Imoginem vide p. 445).

Notandum est in imagine inter α et b rimam nirais angustam essc iDdicafam. V. 4 in exaraDda ultima voce ter erravit lapicida. Carmen quattuor bexametris constans ita restituimus: Οϋνουιά jj-ot θέσα[ν Ίσιγ]όνα καλεεσθ-αι τοκήες. εννέα δη δις £uu[u.v]cv έγώ κούρη λυκάβαν[τας], έν(ν)εακαιδεκάτ[ου δέ] ττεριπλομένου ένιαυτοϋ [αητηρ θάψε αε, πυρσ]όν άναψαμένη τ;(αλ)ά(υ.)αισι. V. 1 defuuctae nomen lapide fracto laesum exeiupli tautum causa restitui (potiiit esse Ήριγόνα, Αντιγόνα, aL). De restituendo vcrsu 4, cuius iuitiura iu fr. α periit, ita deliberavi.

Λ? 516, 517

TITULI SEPULCRALES.

445

Sensus ν. 3 et alterius partis v. 4 requirit bic subiectum et praedicatum enuntiati primarii et obiectum participii άναψαμένη, quod, si ferminationeni -ov spectiimus, facillime restituitur [πυρσ]όν; part. άναψαμένη, quod ad subiectum deperditum refertur, indicat boc subiectum fuisse generis feminini, sed simul probat subiectum non fuisse pronomen (scriptum aut subaudieDdum) έγώ, quoniam [Isigjona mortua DOD potuit manibus suis rogiim fuoebrem accendere. Restat igitur, ut puteinus subiectum fuisse μήτηρ; quo posito ad praedicatum et obiectum inserenda non supersunt nisi syllabae duae aut tres, sectmdum versus pedem efficientes; huic syllabarum Diimero et sensui ipsi optime convenit verbum θάψε. Mater sola dicitur filiam mortuam combnssisse ideo sine dubio, quod pater iam aotea erat mortuus. T T e p e B O A T » · PoAHTejH no.iO/Kiuiii MH^ 3BaTi>c/i uMeHeMi> [PiciirJoHU. Η ocTasajacb ^ D O K ) ABawAM AeeaTb j t T t , a ΚΟΓΛΛ mea-b AeBaTBaAUaTsifj ΓΟΑΊ>, [Man> noxopoHii.ia ΜΘΗΛ], coGcmecnmiMU Α/Ι3ΗΛΜΗ B03/Kerraii κοοτβρτ..

517. Fragmentum tabulae nianiioreae a dextra mutilatum, a. 0,12 m. totidenique latum, cr. 0,06 m. Tituli pars superstes optime legitur (litt. a. 0,015 m.). Edidi HAK. f. 27, p. 22, u° 10, curo imagine ad ectypum cbartaceum deliueata (% v. m.), quae hic repetitur. Lapis a. 1907 exeimte Cbersonesi prope sacelli rudera ad nioDasterii murum repertus ibidem servatur in museo.

KYPIX^MYt ΓΥΝλΔΕΜΕ)

Χ/

ΚυρίχαΜυ

,

Υ™** Μ.

χΜ·

Titulum ad aelatem Romanam ajitiquioreni refcro. Κυρί/α nomen igDOtura.

446

Λ?. 518, 519

CHERSONESUS.

518. Duo fraginenta tabulae marmoreae crassae 0,038 m.; fr. α a. 0,05 m., 1. 0,06, servat initia duorum tituli versuum et anaglyphi particulam; in fr. &, alto 0,12 m., 1. 0,18. supersunt eorundem versuum UDGS et pars figurae mulieris sellae iosideDtis, rudi arte sculptae, capite et pectore fractis. Tituli litterae 0,015 m. fere altae bene adhuc conservatae sunt. Edidi Mam. JNs 23, p. 13, n° 10 et IosPE1. IV, add. n° 467. Ad imaginem photographicam descripsit Watzinger GGS. p. 40, n° 230. Fragmenta a. 1898 in Chersouesi ruderibus («CT> ropoAcnon CTopoHbi rjaBHofi οβοροιιιιTe.iLHoii crfeHbi, 6jH3t (kMbiriofi ΦΜΗΓΟΒΟΗ 6auiHn») inventa ibidem servantur in museo. α

b ana (jty-phum

HAPIC

ΙΐλΤ

I

«HCYNBIOCUOY

nnoc

Litterae HAPIC non sunt dubiae; sed cum in Graeco sermone.milla vox ab illis incipere possit, statuendum est errasse quadratarium. Pro eis supplemeutis, quae in proecdosi dederam, Th. Zieliiiskius coniecit haec: Ή (ά)ρισ[τη και πυτοτά^η σΰνβιός μου Μ[α]τ[ροδώρα? λίθ]ος? Watzinger legit: ή (α)ρίσ[τη. . .νη συν3ιό; μου | Μ(α)τ ήθος. Titulus aetatis Kornanae recentioris est (ad II—TII s. p. Chr. rettulit Watziuger).

519. Monumentum sepulcrale iutegrum marmoris caDdidi, infra desiuens in spinam basi infigendam, a. 0,88 m., 1. supra 0,37, infra 0,48, cr. 0,09. In superiore lapidis parte siib epistylio iuter pilas sculpta est mulier 0,30 m. alta, stans facie ad speclaOtem conversa, dextra manu umero admota, sinistra dextrum cubitum sustinens, a dextra adstante puella (0,175 m. alta); inter iiguras videtur ara semirotimda esse sculpta. Capita mulieris et puellae fracta sunt (consulto, ut putat Kosciuszko), reliqua onnia optime conservata. Sub anaglypho titulus,est, cuius primi duo versus litteris grandioribus exarati sunt, quam reliqui (litt. a. v. 1 circa 0,022 m., v. 2 circa 0,02, reliquorum 0,01—0,015). Litterae aliquot locis detritae sunt, sed in universum satis bene etiam nunc in ectypo et in imagine photographica distinguuntur. Edidi Mam. Jfe 9, p. 27 sq., n° 10. De aliquot tituli locis disputavit V. Jernstedt JKMHUp. m. Septembri a. 1892, cl. philol. p. 147, cui respondi ibid. m. Novembri, p. 62. Iterum edidi IosPE1. v! IV n° 136. Lapidis imaginem dedit Watzinger GGS. tab. XXIII n° 319, Dragendorffii descriptione proposita p. 55. Repeto exemplum editum.

Α- 519

TlTULI SKPULCIiALES.

447

Lapis iuventus in templo Christianorum a. 1890 effosso ID iDsula. quae est in sinu, qui Casacorum (Ka3mbn 6yxTa) dicitur1), servatur Chersonesi ID museo.

10

Ο Ι Ν Α Ν Θ Η Γ Λ Α Υ Κ Ι Ο Υ ΑΒΑΛ6ΤΟΙΜΟΥ0ΑΧΑΡ6Κ1ΑΚΑΜΜΟΡ6ΝΥΜΦΗ ΟΙΝΑΝΘΗΠΑΛϋϋΝ6πΐΓΟΥΝΑ0ΐεεΐΟΤ0Θ6ΝΤωΝ ΦωΝΗΟΑΙΛΟΧ!ΗΟΤ€ΚΑΛΟΝΝΟΜΟΝεΐΛ€ΙΘΥΗΟ ΜΗΤΡΙΤεΗΚΑΐπΑΤΡΙΚ6ΚΑΡΜ€ΝΑΔίϋΡΑπ0Λ6πΗ NYNN£CTM6NkPYePAI6INenitAMA0OICINMYeiC Κωΐ<πθΥΚ6ΛΑΔθΝΤθπΑΝΑΔΡΟΟΟΝοΥΔεθ£ΓεΐΡεΐ ΑεΝΑ6ΧΚ6ΛΑΔΗΜΑΥΙΛΗΟΟΙ<1θεωΤ6ΧεΜΗΤΗΡ ΟΡΝΙΟΟΚωθΓ6ΓΟΜΙ<εΐΥΔΕΛΐΘθεθΥΔεΝΑΚΟΥ6ΐε ΑΛΑΜΜ6ΛΑΝΔεΐΝΗε£π6ΡΙΡΟ€θεωΚ6ΑΝΟΙΟ €ΙΛεΥΝΤΑΐ|ΥΧΑΙΔ€ΚΑΤΑΚΘΟΝΙΟ)ΝΑΜΒΑΝΤςοΝ ΖΜ6ΡΔΑΛεθΝΒΡΟΜ€ΟΥεΐΟΥΔ€ΘΡΟΟΟΟΥΧΤΤΟΙ<ΗωΝ CYnOCIOCNeNOHKACeneinieCACTYrAAHOHC ΤΙΟΜΑΚΑΡ^ΝΝΟΜΟΟΟΥΤΟείΜΑΝΟΡεΟΗειΥΥΚωΡΧΙΙ OYXIkAKAlQNHCKOYCinPOMOIPieCQYXITOkH^N OYTlAANGJNAAAeiTI.APinPeneCe^CleXOYCA ΗΓεΝΟΟΗΡΑΤΟΔεΟΟΛΟΝεΤΗΤΥΜΟΝΑΝΔΡΑΟίπΥθΟ,

χργοεοΝΟττίΓεΝεΘΛΟΝεοΑίΔΑΠΡωτοΝΟΔεγοιχ Titulus a lapicida imperito tam Deglegenter incisus est, ut etiamsi satis beue conservatus sit, ad restituendum valde sit difficilis. Restituendi laborem multum wobis sublevavit Th. Korsch commiiuicatis eis, quae iu eonsessu societatis historicae et arehaeologicae Odessitaoae d. 8 m. Februarii a. 1891 exposuerat2). Korschii coniecturis aliquot in textum receptis titulum ita restituimus: 1,

Οίνάνθη Γλαυχίου.

Άβαλέ τα Μ:>υσα[ι σα] χαρείσια, χάμμορε νύμφη Οίνάνθη, τ:α(ίδ)ων έπι γούνασι σεΐο τεθέντων, φ ω νησα ι λοχίης τε καλόν νόμον Είλειθυ(ί)ης, δ.μητρι τεη χαί πατρί ^ε[χ]αρμ1να δώρα πό[σ]ει τ[ε]. νυν [δ]έ συ μεν κρυιραί[σ]ιν έτ:ί ψαμάθοισιν [ία]ύει; Κωκυτ^υ κελάδοντο[ς] ανά οοοσον, ουδέ σ'έγείρει άεναές κελάδημα [φ]ίλης ό[π]ές, ωτέ σε μήτηρ ]) De his explorationibus ν. quae Bcripsit Kosciu-

2) Cf. hoius con?essu3 rationom redriitam, seorsum

s z k o-W a 1 υ ζ γ n i c ζ in Ihe. Taepm. JV Αρχ. ΚΟΜΜ. Λ· 13typis impresBam.

(a. 189]), p. 55 sq.; cf. Omu. Π. A. KOMM. sa 18981., p. 36.

448

CHERSONESUB.

Λδ 519

όρνις oxco; γεγό[η]κε, [σ]ϋ δε λίθος, ουδέν άκούεις, ίο. άλ(λ)ά μελανδεϊν[αί σ]ε περί ρόες Ώκεανοΐο είλιϋνται, ψυχα! δε κατα[χ]θονίων ά[λι]βάντων ζμεροαλέον βρομέουσι, συ δε θρόο[ν] ουχί τοκήων, ου ποσιος νενόηκας, έπεί πιες, ά, στυγα Λήθης. τις μακάρων νόμος ούτος [άν]ά[μ]ερ[ο]ς; ήέ νυ κώρ[αι] 15. ουχί κακαί θνήσκουσι προμοίρ[ω]ς; ουχί τοκήων ούτιδανών, [ά]λλ* εΓ τι[ς] άριπρεπές είδο[ς] έχουσα ή γένος; ή ρα τόδ' έσθλέν έτήτυμον άνδράσι Πυθώ, χρύσεον δττι γένεθλον ές 'Άϊδα πρώτον όδεύ[ε]ιν; Vv. 1—4 Korscliius restituit, seusum ita fere explicans: gratius esset, si Musae χαρίσια tua et partum cantassent, quam mortem; sed quid esset τά χαρίσια, nescire se professus est. V. 6 extr. [ια]ύεις Jemstedtius 1. 1. proposuit pro eo quod Korschius dederat [ά]ΰεις. Ad w . 8—9 Korschius conferri hibet Kaibelii Epigr. 241,7: Μήτηρ δ' ή δύστηνος οδύρεται οιά τις άκταΤς Άλκυονις γοεροΐς δάκρυσι μυρομένα. Vv. 10—11 pro eis, quae idem commendavit άλ(λ)ά μελανδείνης [σ]ε περί ρόος Ώκεανοΐο ειλε[ι]ται, nostram coniecturani retiuere maluimus, ad ductus in lapide coDservatos propius accedentem; είλεϋνται forma pluralis in ectypo et in imagiue pliotographica c>ptiine dispicitur; offendit sane, quod in voce ΜΕΛΑΝΔΕΙΝΗ ultima littera pro αι accipienda est, sed in tjtulo aetatis recentioiis hoc ferri potest. Noniinis ρους forraae tertiae quae dicitur decliDationis apud scriptores occurmnt 1 ); περί cuni Είλεϋνται est coninngendiini. V. 12 etiam θρόος (ut in lapide scriptum est) ut accus. plur. formam doricam ferri posse adnotavit Korscbius; idem v. 14 restituit [άν]ά[μ]ερ[ο]ς et vv. 16—18 supplendos proposuit. ita: [ά]λλ' εί[τ'] ά[ρ'] άριπρεπες είδος εχουσα[ι] | ή γένος; ή ρα τόδ' ε[ϊπε]ν έτήτυμον άνδράσι Πυθώ | χρύσεον 6[ψι]γένεθλον κτλ. V. 17 εσθλον pro είπεν scriptum esse putat propter siinilitudiuein εθλον litterarum, quae sunt in versu proxime insequenti (cf. w . 7 et 8 κελάδοντος et κελάδημα), ή ρα et έτήτυμον conferri iubet cum Kaibelii Epigr. 242, 4 et 273, 18, όψιγένεθλον confert cum πρωτογένιθλος et πρώτον ciim Hora. Od. 24, 2 8 : ΎΗ τ'άρα και σοι πρώτα παραστήσεσθαι έμελλε Μοΐρ* όλοή. Nos versus illos aliter legimus, quamvis ingeniosae esse Korschii coniecturae nobis videantur. Αλλ' εΓ τις ν. 16 eo sensu dictum esse putamus, quo saepius apud Sophocleni legitur 2 ); v. 17 ή ρα uon interrogativa particula esse potest, sed imperfecti forma yerbi ήμί addita ρα particula 3 ), et έσθλόν ironice videtur dictum; οττι pro δτι ν. 18 eo sensu videtur esse dictum. quo δτι δη aut ότιοϋν usurpatur. 1) Cf. S t e p h a n i Thes. liDguae Graecae s. v. 2) Oed. Col 734: -ρος -ολιν ο'έτ:'.στάμα· σθενουσαν ηκων, εΓ τιν' Ελλάδος, μέγα. — Ibid. 1664: άνήρ γαρ ου στεναχτος ούόε σύν νόσοι; αλγεινός έςεττεμπετ', ούΧ εϊ τις $ροτιΖν θαυμαστό';. — Αχ. 488: έλευθε'ρου μεν tF/φυ.ν

πατρός, είτ.ιρ τ:νος σθενοντος εν ττλούτω.— Trach. 8: νυμφείων oxyos άλγιστον εσχον, ε? τις ΑΐτωλΙς γυνή. — Cf. Eur. Andr. 6: νυν ο' ζ\ τις άλλος, δυστυ/εστατη γυνή. 3) Cf. Hom. H. 3, 355: η ρα, και άμ-ετταλών xpoice δολί/^κιον .?γ/.ος; 6, 390: rj ρα γυνή τ^μίη etc.

Λ* 519—521

TlTULI SEPULOEALES.

449

Et litteratura ipsa et ει pro ι (fortasse etiam η pro αι) scriptum probant titulum satis novicium esse, altero p. Cbr. saeculo utique non antiquioreml).

Π β ρ β Β Ο Λ ί * . JTy^nie 6bi My3bi opocjiaBUJiii TBOH xapiicin, 3J0CHacTiian Mosoxaji HveHa MeaHea, KOWI 6buu 6u nojo^eBbi A-ETU Ha TBOH KCTBHH, U [BOCITLUI] DpeKpacHhifi 3auoHx DOMoraromefi BT» pox.axi> Iljneiu, paxocTBLie *apu TBocft naTepH, OTHJ Η cynpyry. HuHt we TLI noHHBaemt Ha xja^Htix-b necKax*b y ΒΟΛΗΤ, myMBiu,aro KoKirra, Η ue GyxHri» τββα HenpecTaHHutt [AOCIOBHO: B-EUHOTeKymifi] 3ByKi» Miuiaro ro-ioca, κοτορκυπ> MaTL onjiOKaJia Te6a, ποχρύΗΟ DTHDVB; TM >κβ, KaneHi,, ΗΗΗΘΓΟ ΗΘ cjnjiuuuib, HO B0Rpyn> ΤΘ6Η KpyncaTCJi HcpHon^iHHHbie DOTOKH OKeaHa, a ijniii comeAniHXT> ΠΟΧΊ> 3βΜ.ικ) yconnjux-L CTpaiuHO ιιινΜΒΤχ; TIJ He pa3yM^eint ΒΟΠΙΗ HH poAHTeiefi, HH cynpyra, M6O HcnHja — yBu! — BOALJ Λβτω. Ητο STO 3a HiecTOKii 3βκοΗΈ 6jiameHHiJX'L? pa3Bt πρβ/Κ,π,βΒρβΜβΗΗΟ yMifpaiOTb ιοΗΗΠ,ω ne aypHbin, He [nponcxoAfliMifl οτχ] ροΛίιτε-ΐείί ΗΙΙΗΓΟΗΧΒΙΛΧΤ,, ΗΟ o6ja*aiomiji E&aCo.rhe BWAaiomeMCJii Kpacoft HIH [υΛΕΓοροΛπωΜΈ] DpoHCxoHiAeHieM-b? 3naHiin., ce aapoMi» CKa3aja Μτ>κβΜτ> ΠΗΘΪΛ ΒΤΟ xopomee [ii3pe ieHie], — ιιτο BcnKoe 30Joxoe [τ. e. opcKpacHoe] IIOTOMCTBO nepBLiMi. HHCXOAHTT> BT» AHA,*L? 520· Monumentum sepulcrale lapidis calcarii infra fractum, a. 0,50 m., 1. 0,30, cr. 0,13. Supra ornatum est aetomate rudi, epistylio et tribus acroteriis instracto. Sub epistylio titulus est diligenter scriptus (litt. a. fere 0,025 m.), sub titulo rosae duae. Exscripsi et edidi IosPE1. v. IV n° 137. Ad imagiDem photographicam descripsit Watzinger GGS. p. 10, n° 68. Lapis a. 1900 in Chersonesi ruderibus repertus ibidem servatur in museo. Ρ Α Ρ 1 Ε Ν Α Ε PIKPATEOC Γ Υ Ν Α

Παρ[θ]ένα Έπιχράτεος γυνά.

Propter litteraturam titulum ^ad IV a. Chr. saeculum libenter rettulerim. Παρθένα nomen obvenit in titulis Bosporanis. 521. Monumeutum sepulcrale lapidis calcarii a. 0,26 m., cr. 0,14. Oraatum erat epistylio, quod hodie laesum est. Sub titulo sculptae sunt rosae duae item laesae. Titulus diligenter exaratus bene etiam DUDC legitur (litterarum altitudo variat inter 0,01 et 0,015 m.). Exscripsi et edidi IosPE1. v. IV n° 138 (inde sumpsit Watzinger GGS. p. 10, D° 69). Lapis a. 1894 Cbersonesi in coemeterio antiquo inventus exstat ibidem in ruuseo.' ΤΙΜ1ΞΕΝΑ ΑΓοΛΛοΦΑΝΕΙΟί: ΑΓΟΛΛ..ΝΙΟΥ ΓΥΝΑ

Τιμ[ο]ξένα Άπολλοφάνειος, Άκθλλ[ω]νίου γυνά.

Titulus tertio a. Chr. saeculo non videtur esse receutior. 1) De ZM pro ZM scripto τ. 12 cf. MeisterhaDS, Gr. d. Att. Inscbr.2 p. 68; Blaes, Ausspr. d. Griech.^p. 76. 67

450

16 522, 523

CHEKSONESUS.

522. Fragmentum tabulae marmoreae a. 0,12 m., 1. max. 0,08. Tituli reliquiae detritae suot (litt. a. 0,012 m.). Edidi Mam. As 23, p. 23, n° 31, et IosrE 1 . v. IV υ° 156, addita tituli imagine. quae bic repetitur (χ/8 ν. m.). Lapis a. 1896 in Cbersonesi ruderibus inventus est septentriouem versus a museo, in quo nunc servatur.

[Χ]ρή[στη Διο]νυσί[ου θυγάτηρ]. Όοοι[τέλεος γυ]νά, χα[ί?ε].

Titulum, quem in altera editione inter fragmenta incerta posui, uunc sepulcralem esse puto. Nomina mulieris et mariti dubitauter sane supplevi. Όοοιτέλη; uomen exstat in Papii et Benseleri lexico. 523. MoDumentum sepulcrale lapidis calcarii infra fractum, a. ut DUDC est 0,40 m., 1. 0,30—0,32, cr. 0,17. Ornatum est epistylio, cavernam in summo margine exliibente, cui aetoma aut anthemium imimssum olim fiiisse consentaneum est. Totus lapis et titulus ipse (litteris 0,018—0,028 m. altis scriptus) teraporis iniuria laesi sunt. Edidi ΠΑΚ. f. 27, p. 22, n° 11, cum imagiue ad ectypum chartaceum delineata, quae hic repetitur (*/5 v. m.). Lapis a. 1907 Chersonesi in platea iDventus ibidera exstat in nniseo.

γγΧ< Βίθυος γυνή,

XAIPESI

χαίρε.

Titulus secundo a. Chr. saeculo non antiquior videtur titulo autiquiori esse superscriptus, cuius vestigia quaedam apparent. Ψυ/ή nomen appellativum miilieribus ut proprium inditum in titulis Bosporanis saepius occurrit (cf. IosPE. II 1 et IV1 indices). Βίθυος nomen exstat in titulo IosPE. II 1 , 290 (ubi Βείθυς legitur). Cum titulus dialecto -commnni scriptus sit, non dorica, qua utebaiitur- Chersonesitae, nescio an conicere liceat Psycham illam non fuisse Cbersonesi Datam (cf. iufra n° 528).

Jfe 524—526

451

TlTULl SEPULCRALES.

. 524· Angulus dexter tabellae marmoris candidi, a. et 1. max. 0,08 m., cr. ut superest 0,025. Titulus accurate incisus est litteris 0,01 ni. altis; ultimus yersus in« imo quadro arctius exaratus est. Edidi HAK. f. 27, p. 23, u° 12, cum imagine ad ectypuDi chartaceum delineata, quae hic minore modulo repetitur (Y3 v. m.)Lapis a. 1907 Chersonesi repertus exstat ibidem iu museo.

ΙΓΟΝΟΎ ;

[Ή δείνα του δεινός (θυγάτηρ), γυ]νά δ(έ) [\ντ]ιγόνου, [ετών .]'/, χαΤρ[ε].

Ultimo loco versus primi lapicida per errorem pro Ε littera exaravit Σ. Titulum ad II a. Chr. saeculum rettulerim. 525. Tabella marmorea a sinistra fracta, a. 0,0C5 m., 1. iufra 0,10; tituli reliquiae optime conservatae suut (litt. a. 0,015 m.). Edidi Mam. $ 23, ρ. 17, n° 19 et IosPE1. v. IV, n° 139, cum tituli imagine, quae Mc repetitur (x/8 v. m.). Tabella a. 1896 Chersonesi in coemeterio inventa ad simim, qui Kapcmmunuan Cyxma dicitur, exstat in museo. [Ή δείνα] Ήοώιδα, [

NA;

σ]ικλεϊος [γ]υνά.

Tituluni propter litteraturam ad III a. Chr. saeculum rettulerim. Mariti nomen cerlo restitui nequit, cum nomina in -σικλής exeuotia satis mnlta sint (velut Άγασικλής, Έρασικλής, Κτήσικλής, Αυσιχλής, Όνασικλή;). 526. Fragmentum moDiimenti sepulcralis a. 0,09 m., L.0,14, cr. 0,10. Sub epistylio titulus erat uno versu constaDS, cuius media taotum particula superest (litt. a. 0,02 m.), et sub titulo anaglyphum, quod fractura ablatum est. Chersonesi io museo exscripsi a. 1900 et edidi IosPE1. v. IV n° 140, unde repeto. epistylium

ΗΠΥ0ΟΔ hic erul atta gh/phum.

η 1Ίυθοδ[ώρου].

452

CHERSONEBUB.

Λ· 527

527· MoDumeDtum eepulcrale iutegrum marmoris candidi, a. 0,69 m., 1. 0,34, cr. 0,15. Supra ornatum est epistylio, sub quo unus versus incisus erat, hodie prorsus detritus: defunctae nomen fuisse inscriptum maxime est verisimile; sequitur anaglypbum, quod ita descripsit Koehlerus, qui tituliim edidit comra. de ins. et cursu Achillis p. 253 n. 812: «. . .pierre sopulcrale qui porte un sujet souvent repete; c'est une femme debout vue de face, voiloe et euveloppoe dans uoe arople draperie, qu'elle retient avec le bras gauche. Α sa droite se trouve la figure d'une jeune fille qui tient un objet indistinct, mais qui paroit 6tre un vetement pli<S. Le tout est entourS d'un bord relevd. De cinq lignes de rinscription il ne reste que le fragment suivant». Exemplum Koehlerianum repetiit Boeckh, C. I. Gr. II n° 2101. Odessae exscripsi iu museo societAtis (titulus a.dmodum est detritus difficilisque lectu) et edidi IosPE1. ν. Ι D° 213. Lapidem bis examinavit (annis 1889 et 1891) et descripsit (}. Kieseritzki, cuius descriptioDem edidit Watzinger GGS. p. 52 n° 301, addita imagine in tab. XXI. Nunc iterum ectypura inspexi. ι ΙΤΗΝΠΑΙΙΑΚΙΙΓΥ Ι Ν Α 15 Ι Π Ο Ο Η Cl §4 0 Ν Λ Μ Φ . . .ΓΤΛ pIINHCYXONIH ο Χ Λ Ι Ι Ζ ... Μν . Ι Λ C Ι !

Ι .

Γ Λ.... ΟΥ

Var. lect. V. 1: ΠΑΕΑ; ν. 2: ΝΛΙΞΙΠΟΛΥΤΕΙ; ν. 3 nihil nisi MON Koehl., qui in versibus qui sequuntur ne unam quidem litteram legit falsoque dixit titulum quinque solum versus liabuisse. Kies. de versu, qui erat supra anaglypbum, ita dicit: «Auf dem Rabmen iiber dem Relief staud der jetzt ganz abgescheuerte Naine der Frau, nur der Vatersname hat sich zum Tbeil erhalteD: Μετ[ό]χο[υ]». De v. 2 idem dicit: «In Z. 2 ist deutlich -ονήσιμον zu lesen, NH siud in Ligatur geschriebeD, statt Ν ka.DD nicht Θ gestanden haben». In ectypo, quod diligenter inspexi, vestigia litterarum boc loco adeo suct detrita, ut diiudicari DOD possit. uter Dostrum viderit verum. Sed ποθήσψιον adiectivum sensui magis convenire puto, quamvis alibi non videatur occurrere. Την πάσαισι γυναιξί πο[θ]ήσι|[χο^, [ά]υιφ[ί τε] π[α|σ]ιν ήσυχον. . .

Epigramma fuisse aut heroicum aut elegiacum vidit Boeckhius. Litteratura est imperatorum aetatis (ad I p. Ckr. saeculnm refert Kieseritzkius).

Λ· 528

ΤίΤΙΠΛ BEPULCBALES.

453

528. Duo fragmenta monumenti sepulcralis marmoris candidi supra fracti, a. max. 0,615 m., 1. 0,56, cr. 0,1 C5. Anaglypho, quod diligentissime elaboratum est, repraesentatae Bunt figurae quattuor staotes sub porticu inter columnas duas striatas, altis basibus inipositas: a sinistra spectanti vir dextra pallium sustinens, sinistra demiBsa vohimen tenens (viri figurae pars superior perquam laesa in minore fragmento exstat), a dextra mulier tunica et stola vestita, ad columnam dextram puellula, ad sinistram puer. Mulieris pars superior, columnae sinistrae pars, fastigium totum fracta sunt. Sub anaglypho titulus est, litteris magnis (a. 0,04 m.) diligentissime scriptus. Ad ectypum chartaceum edidi Mam. Xt 23, p. 17, n° 20 et IosPE1. v. IV n° 142. Maioris fragmenti imagiuem in zinco expressam editam esse in Onwcmt IL Apx<. KOMM. sa 1898 ?., p. 114 n° 14 monui IOBPE 1 . v. IV add. p. 294. Alteram imaginem (item solius fragmenti maioris) dedit Watzinger GGS. tab. XXVIII, n° 408, lapide descripto p. 72. Hic imagiDem in O)memo editam repetimus, quippe quae clarior sit Watziogeriana. Lapis a. 1898 inveDtus (cf. Omnemo Η. Αρχ. KOMM. 1. 1.) exstat Chersonesi in rauseo. Cumjminiine sit probabile sola verba duo, quae nunc leguntur, monumento sepulcrali fuisse inscripta, mulieris nomine omisso, conieiendum est primum titiili versum, defunctae et mariti eins nomioa contiDentem, summae lapidis parti, mmc deperditae, fuisse iucisum, ut totus titulus hunc in modum restituatur: [ Ή δεϊνα του δεΐνος] γυνή Ταυρίκή.

Exemplum talis scribeudi generis, ut titulus super aDaglypbum incohafus infra absolvatur, modo vidimus (n° 527); inveninntur similia exempla in Bosporo1) et in aliis oppidis in oris Ponti Euxini sitis (ut Odessi, quod oppiduin Varnae loco florebat). Ταυρική est forma feminini generis Taurorum geDtis, quam in Chersonesi vicinia habitasse constat. Ut alia omittamus, commemora.Dtur οί τταροικουντες TaOpoc in decreto Diophaii1) IoePE. III, n o 197 e t IV, n<> 221.

454

CHERSONESUS.

Λ!) 528—531

tiano (.ν. supra ιι° 352). Nunc videmus huius geutis nomen etiani Rouiana aetate fuisse conservatum, ad quam titulum pertioere litteratura probat (ad initia I p. Chr. saeculi refert eum WatziDger). Videtur mulier, cuius monumentum sepulcrale nuuc tractaraus, Chersonesi habitasse, sed civis DOU fiiisse ideoque in titulo nomiue gentis esse designata, ex qua erat oriunda. In titulis sepulcralibus orae septentrionalis Ponti Euxini nomen gentis barbarae vicinae primum hic commemoratur; sed iu aliis regionibus similia exempla saepius inveniuntur: veluti habemus moDumenta sepulcralia Maeotarum et Sarmatarum in Attica, in insula Ehodo. m Argolide sepultoruml). 529. Fragmeiitum tabulae lapidis calcarii undique mutilum, a. 0,18 m., 1. 0,15. cr. 0,075. Litterae superstites pessime sunt detritae (a. 0,025 m.). Exscripsit Kosciuszko-Waluzyiiicz, cum lapidem detritum charta madida exprimere uon potuisset. Edidi Mam. As 23, p. 25, D° 38 et IosPE1. v. IV n° 181, unde repeto. Fragmentum a. 1897 ibidem inveDtum, ubi n° 469, exstat Chersonesi in museo. ΗΡ/ Η C AC Α

Fragmeiitum in altera editione inter varia i»osui, sed nunc puto titulum essc sepulcralem, nam v. 2 ita suppleri potest: . . .ζ]ήσατα [ετη. . ] .

530. Media pars ivjonumenti sepulcivlis lapidis oaloarii fulvi, a. ut niuic est 0,30 m., 1. 0,39, cr. 0,12, ornatanodo taeniae elegantissime sculpto, extremis partibus dependentibns, inter quas lemniscus pendet. Super taeniam supersunt tres extremae litterae tituli ΓΥΙ. (a voce γυνή), 0,025 m. altae. Iinagiuein iii zinco expressam (% v. m.) edidi EAK. f. 27, p. 23, n° 13 et hic repeto. Lapis a. 1907 Chersonesi ex urbis moeuibus extractus prope domum, quam Bieloserovius possidebat, exstat ibidem in museo.

d) Monumentorum sepulcralium fragmenU incerta.

531. Fragmentum tabulae lapidis calcarii ab oniDibus partibus praeter sinistram rautilatum,,a. 0,14 ni., 1. 0,11, cr. 0,09. Litterae superstites altae sunt circa 0,03 m. Edidi HAK. f. 2, p. 63, n° 2, cum imagine (ys v. m.), pro qua hic duplo minorem praebeo. 1) Δ&λων Μν.ώτ/,ς C. I. Att. II, 3, ιι° 3158; *]ot; I —χρμάτης ibid. n° 2697; ϊ ί μ ω ν Μχιώτχ; in insula Μαιώτις χρήστη ibid. ιι° ;>159; Παρμένων 'ATTOAXOJV-SU Rbodo, !>?
Λ· 531—534

TlTULI SEPULCBALE8.

455

Lapis a. 1900 Chersonesi repertns ilijdem exstat in museo.

•Αοτ. . . Λα. . . Titulum propter litteraturam saeculo IV a. Chr. exeunte non esse recentiorem dixerim. Noiniua restitui non possunt, quouiam ab eisdem litteris permulta nomina incipere constat. Ne id quidem liquet, utruiu.viri fuerit monumentum, aD mulieris.

532. Aogulus sinister tabellae marmoreae quadro ornatae, a. 0,05 m., 1. 0,06, cr. 0.012; supersunt tres litterae diligenter exaratae, a. 0,015 m. Edidi IosPE1. v. IV n° 107, unde repeto. Lapisa. 1S98 exeuDteprope moenia Cbersonesi aDtiquae inventus ibidem exstat in museo.

!HPA

Ήρα[χλεί?α; του δεινός?]

Tabellam ex eis esse. quae momimeiitorum sepulcraliuni lapidi vili immitti solerent, scripsit Kosciuszko. 533. Fraginentum tabulae marmoreae 0,07 m. crassae; litterae quattuor superstites (altae circa 0,02 ni.) bene in ectypo dispicinoturj quo usus titulum edidi Mam. JV° 23, p. 15, n° 15, et IosPE1. v. IV n° 144. Inventura est Chersonesi in aede magna, quae effossa est a. 1897 (ν. ΦΗΛ. 06. XV, 1, ρ. 55 sq.), exstat ibidera in nmseo. D

Ι ΟΣ

[Οΰαλέ]ριος [τοΟ δεϊνος?]

Titulus videtur esse sepulcralis aetatis Romanae.

534. Frustulum tabellae marmoreae, quam monumeutosepulcrali fuisse infixam admodum est -veri simile. Edidi Mam. Aa 23, ρ. 18, n° 21, et IosPEVv. IV n° 143, addita itnagine ('/, v. m.), quae bic repetitur.

456

Jfe 534—53C

CHEBSONEBUS.

Frustulura a. 1896 ChcrsoDesi in Decropoli inventum exstat ibidem in museo.

Litteratura Romanae est aetatis. 535. Monumeoti sepulcralis marmorei angulus sinister inferior in duas partes fractus, a. 0,26 m., 1. 0,23, cr. 0,07. Α simstra supersunt pilae basi impositae particula et duorum tituli versiumi reliquiae. Exstat in museo eiusdem monumeuti angiilus sinister superior, in quo supersunt fastigii sculpti particula et eiusdem pilae caput. Non est dubium, quin monumentum anaglypho fuerit ornatum. Chersonesi in museo exscripsi a. 1900 et edidi IosPE1. v. IV n° 145, unde repeto. Ad imaginem photographicam prius fragmentum descripsit Watzinger GGS. p. 135, Aiih. n° 8. ]

I

Ls |

Zi

_2J

*Mb·

vacat

>

ζ[ήσας ετη]

μ-ε', χ[*φε]·

Litteras ΜΕ annorum numerum indicare puncta probant utrimque posita. Titulus RomaDae est aetatis. 536. Tabulae marmoreae fragmentum ab omnibus partibus mutilatum, a. max. 0,11 m., 1. max. 0,17, cr. 0,03, tituli reliquias servans litteris grandioribus (a. 0,03 m.) exarati. Edidi EAK. f. 27, p. 24, n° 14, cum imagiiie ad ectypum chartaceum delineata, quae hic repetitur (l/t v. m.). Lapis a. 1907 Chersonesi inventus in necropoli prope templum quod craciforme vulgp dicitur, ibidem servatur in museo. Cum Kosciuszko-Waluzynicz dixerit lapidem videri esse sepulcralem, conieceris v. 1 legi ετών, numero annorum defuncti lapidis fractura ablato, et v. 2 partem nomiDis alterius defuncti ant patris eius.

u^

ΛΗ 537—540

TlTULI 8EPULCKALES.

457

537. Ima pars monumenti sepulcralis lapidis calcarii, a. ut nunc est circa 0,27 m., 1. fere 0,40, cr. 0,10, in qua supersunt reliquiae tituli pessime laesi. Inventa est a. 1894 Chersonesi in coemeterio antiquo. Exscripsi a. 1900 ibidem ID museo. Ζ ΧΑΙΡΕ

[ετών .]ζ', χαίρε.

538. Fragmentum aoguli dextri inferioris tabulae marmoreae utrimque politae, a. 0,055 m., 1. 0,15, cr. 0,032. Litterae diligenter exaratae (a. 0,027 m.) optime in ectypo dispiciuntur, quo usus titulum edidi Mam. Λδ 9, ρ. 31, n° 12. Contuli a. 1892 et iterum edidi IosPE1. v. IV n° 146, unde repeto. Lapis inventus Chersonesi vere a. 1891 in platea prope novum templum, exstat ibidem in museo. OUJ ll

OICHAPA D

Ε ΙΝ vac.

[ Ι

τ]οΐς παρά-

[γουσι ^αίρ]ειν.

Litteratura Romanae est aetatis. 539. Fragmentum tabellae rnarrooreae utrimque politae, ab omnibus partibus praeter imam mutilatum, 1. max. 0,098 m., a. max. 0,07, cr. 0,016. Ε titulo aetatis Romanae octo litterae supersuDt altae 0,02 m. Ad ectypum chartaceum edidi HAK f. 23, p. 36, n° 14, imde repeto. Lapis a. 1906 Chersonesi in coemeterio antiquo inventus ibidem servatur in museo. TON^L IN ΧΑΙι

V. 2 videtur fuisse [τοις παράγουσ]ιν χαί[ρειν].

540. «Monumentum sepulcrale lapidis calcarii a. 9% v. [0,42 m.], 1. 6 v. [0,266], modico-scalptum opere, repraesentat figuram virileia pectore teous». Kondakovii apographo et descriptione usus (cf. Mansvetoy p. 51 n° 14) edidi IosPE1. ν. Ι n° 220 (inde sumpsit Watzinger GGS. p. 84 n° 478). Lapis a. 1872 Chersoneso Mosquam missus (v. ad n° 373) videtur periisse. (Γ)ΕΡΟΥ (Μ)ΝΗΜΗ(Σ) ΗΡΑΚΛΕΙΑΟΥΣ Dubito, rmm recte haec sint exscripta.

458

CHERBONE9US.

Jfe 541,

542

541. «Fragmentuin tiluli sepulcralis». Ad Kondakovii apographum edidi IosPE1. ν. Ι n° 221. Hoc quoque fragmeDtum Mosquae videtur periisse (cf. ad n° 373). Μ NH Μ Κ Χ

|χνήα.ης χ[άριν].

e) Tituli peregrinorum et Romanorum. α) Tifuli Graccornm. 542. Sarcopbagus parvus marmoreus, arcae oblongae recta.ngulae formam babens, a. 0,30 ro., longus 0,56, 1. 0,36. In uno latere optinie coDservatus est titulus diligentissime exaratus litteris 0,028 m. altis. Ad imaginem photographicam et ectypum charta^ ceum edidi HAR. f. 27, p. 24, n° 15. addita imagine in ZIDCO expressa (]/7 v. m.), quae bic repetitur. Sarcophagus a. 1907 Cbersonesi erutus est ad viain publicam, 0,36 m. intra terrae solum quod nunc est. Opertus erat tabula crassa lapidis calcaru, ferumine adglutinata. In sarcopbago infantis ossa iuventa sunt. Exstat nunc in museo.

~Ηλ».ς Ήλίτα Άααστριανές εθηκα τό.'ν βωμόν κέ την όστο8ήκην έμαυτω κέ τη γυνικί μου.

Sarcopbagi exiguitas probat eum ad cineres et ossa corporum combustorum collocaDda factum esse, non ad humanda corpora, qua de causa in titulo ©στοθήκη dictus est.' Βωμός vocem aetate E-omana persaepe (et maxime quidem in Asia Minore) moDumentiim sepulcrale significasse inter omnes constat1). Patet civem illum Amastrianum yivura sibi et uxori ossarium et monumentum praeparasse. Sed eum in sarcophago, ut supra diximus, infantis ossa inventa sint, statiiendum est Elis uxorisque eius ossa recentiore aetate eiecta esse, ut sarcopbagus iterum usni esset. Tituli litteratura perquam est similis litteraturae lituli Bosporani IosPE. IV1, n° 231, qui ad 14 p. Cbr. annum refertur. Qua de causa hic quoque titulus ad I p. Chr. saeculum 1) Cf. Reiscb in Pauly-Wissowa. Eeal-Eiicyclop. v. III col. 682 s. ν. Βωμός.

Xs 542, 543

459

TlTULI 6EPULCKALEB.

posset referri, nisi diphthoiigi Al per Ε scriptura constanter adhibita (χέ, γυνεκί) aetati recentiori magis conveniret. Π θ ρ ο Β Ο Λ ί » . ΙίΛΪιΊ cutn. ΙΓ.ΙΙΙΤΙ.Ι AMacTiiiaHcmj ποοτηιιιι.π. ajiTapi» n KocTexpamiTe.iLHimy MHL· caMOMy n mewl Moefi.

543. Tabula lapidis calcarii supra et ab angulo sinistro infra fracta, a. 0,67 m., 1. 0,65, cr. 0,125. Tota lapidis superficies laesa est. Pars antica quadro circumdata est, infra latiore (0,21 m.), quam a lateribus (0,17 m,). In quadro titulus exaratus est litteris grandibus quidem (vv. 1 et 6 a. 0,00 m., ia reliquis circa 0,05), sed laesis. Edidi IIAK. f. 33, p. 44—46, n° 6, addita iraagine in zinco expressa, quam hic repeto. Lapis m. Novembri a. 1907 Chersonesi ad sinistram domus, quam Bieloserovius possidebat, inventus est in aquaeductu antiquo, cui operimento erat. . Exstat ibidem in museo.

1 Χρησ[ίμ]η !λμασ[τρι]ανή ?υμβ{φ άριστον {κ [φ] ρήΓμικ] /J*?IV άνέστη.5 σεν. βι(οί»)ς έτ[ώ]ν λ'. 'Έτους ;ροθ', μην(ός) Αφού γ'.

Titulus lectu difficilis est cum propter litteras laesas, tum propter quadratarii incuriam. V. 1 Χρησ[ίμ]η legirous, non Χρήσ[τ]η, quoniam spatium laesum duabus litteris sufficit et vestigia trium ductuum directorum apparent, qui ad litteras IM possunt pertinere. V. 2 spatium laesum tribus litteris non videtur sufficere; fortasse litterae TP ligatae erant; Άαασ[ι]ανή ideo paroin videtur prcbabile, ouod Aroasiae cives Άμασεΐς solebant dici (v. Stepb. Byz. s, v.). V. 3 in voce Άριστονίκφ Iitterae minutissimae C et Ο intervallis iiiscriptae sunt, quae sunt inter litteras ITN. V. 4 in voce μνήμη; littera Cvidetur a quadratario esse omissa. Vv. 4—5 in verbo άνίστησεν prius Ε videtur litterae Ν esse insertum, alterum litterae C. Ibid. in voce βιούς pro Ο videtur esse exaratum Θ, cui Ύ superscriptum est. Litterae ligatae praeter eas, quas coniecimus in voce Άμαστριανή, hisce locis scriptae sunt: v. 4 extr. TH, v. 5 HB et TWN, v. 6 ΜΗΝ. 58*

460

Λ· 543—545

CHERBONEBUS.

Ainastriaoi aetate Romana videnf.ur nrv^ruoi ™™p'itjatione Pcropeiaua 'j*se usi, quae incipiebat ab a. 64 a. Chr.1). Huius annus ι / 9 (PObj, quem ia titulo vidcmiis. cadit in aiinum 115 p. Clir. I l e p e B O A i » . XpnciiMa AuacTpiflHKa cyupyry ApncTOBiiKy ntMsmi paan nocTnBiua. /HUBUHTI 30 atri>. ΓΟΑ& 179, ifBCflua JIOJI 3-ro.

544. «Monumentum sepulcrale marnioreum integrum, a. 0,71 m., 1. 0,38, cr. 0,11, ornatum aetomate sculpto, acroteriis tribua et corona vustructo. Tttulus siib aetomate diligeuter exaratus litteris 0,03 m. altis bene etiamnunc legitur. Edidi HAK. fasc. 10 p. 24, n° 17, lapide ad imaginem photograpliicam delineato (inde sumpsit Watzinger GGS. p. 11, D° 80). Hic eandem imaginem repeto. Lapis a. 1902 Cbersonesi in coemeterio inventus piope sinum, qui RapmmuHHan tiyxma dicitur, ibidem servatur in museo.

Ήρακλέων Μην:

ΗΡΑΚΛΕΟΝΜΗΝΟ ONTOCOK/\f CICYPOCHPAK AEOTHCETQN Λ0ΧΑΙΡΕ

φώντος i χ(α)ί Σίσυρ:ς Ήρ(α)κλεώτης, ετών λθ'· χαΐρε.

Titulum Romanae esse aetatis litteratura probat. Heraclea intelligenda est Pontica. XTepeBOAi>. iTpar.jeoHx cum ΜΗΗΟΦΟΗΤ8, -ΟΗΊ> me CncHpi>, IIpaKaeorL, j i r i 39. JTpomafi.

545. Tabula sepulcralis lapidis indigenae, infra fracta, a. 0,35 m., 1. 0,28, cr. 0,125, cui diligenter et alte titulus incisus est li^eris circa 0,04 ID. altis. Ectypo chartaceo usus edidi Mam. Jk 23 p. 15, n° 14 et IosPE1. v. IV n° 112. Hic titulum aceuratjus ad ectypum deliueandiin) curayi (2/e v. m.). 1) V. Kubitscbek jn. Pauly-Wiseowa, R.-E. v. I, col. 044, s. v. Aera, Brautfi. ibid. v. IJI, ool. 6SC B. f. Bitliynia.

Λί! 545—547

TITULI BEPULCRALES.

461

Lapis a. 1897 Chersonesi in coemeterio iuventus exstat iu museo.

(nONTlKS Ι ΝΕΜΕ Π OY-Hf ΚΛΕΩΤ "ΗΣ- Ε

Ποντικός ΝεμερίΌυ Έρα|κλεώτ|ης

έ|τ[ώ]ν [Χ].

V. 6 extr. littera magDa, cuins summa pars sola superest, videtur fuisse Ξ. Titulus Romanae est aetatis. 546. Fragmentum suminae partis tabulae marmoreae cr. 0,04 m., a. max. 0,065, 1. 0,055. Litterae superstites satis diligenter exaratae altae sunt circa 0,015 m. (O littera ceteris multo minor). Edidi HAK. f. 2, p. 67, n° 8, cum imagiDe, quam hic repeto. Fragmentum a. 1900 in Cbersonesi ruderibus inventiun exstat ibidem in museo. Όλβιοφλ

]

-ας [· · · ·*Χ.]ει ?θί[αενον?]

Titulus, cuius tam paucae laciniae supersuut, restitui sarie nequit. Videtur fuisse carmen sepulcrale Olbiopolitae cuiusdam secundi a. Chr. saeculi. Ad ν. 3 cf. IosPE. H1, n° 383: [v]0v δε συν ηρώων χωρον ίχοις φθίμενος; UJK. εύ[κλε]ιής τύ(|/.)βος [£]χει φθίαενο[ν].

fasc. 14 ; ρ. 120, n° 42 ν. 2: Μαστουν

β) Tituli militum Romanorum. 547. Tabula lapidis arenarii integra, a. 0,91 m., 1. 0,30, cr. 0,22, cui inunissa est tabella marmorea a. 0,39 m., 1. 0,22, in duas partes divisa: in parte superiore sculpta est imago dimidiata viri barbati vestiti timica et pallio ad umerum dextrum fibulato, litteris D et Μ ab utraque capitis parte exaratis, in inferiore titulus exstat diligentissime scriptus. Titulum ad imagiDem photographicam edidi Mam. J\Ts 17, p. 17, n° 1Q et SBA. 1895, p. 520, n° 11 (inde rep. Domaszewski C. I. Lat. v. III suppl. p. 2246, D° 13751 Λ), et iterum IosPE1. v. IV n° 120, addita totius lapidis iraagine, quam Mc repeto. Dragendorffii descriptione usus edidit Watzinger GGS. p. 84, n° 481, lapidis imagine obscura data in tab. XXXIV.

462

3fe 547, 548

CHERSONESUS.

Lapis a. 1894 Chersonesi m coemeterio antiquo inventus ibidein exstat in museo. D(ii>) M(airiltts). r

AVK'VICl^M'LUG j-!mVX'TAN)00tV" ,Μ'ίΛΝ'ΧνίΙΐνΛΙ: ETVALBESSAFILIA HEREDES-B-NP^

Aur(dim) Vicfnr mil(es) le
Var. lecf. V. 3 extr. XXXV Watzinger. V. 2 in voce VXIT littera I a quadratario videtur esse omissa. Titulum neque medio secuudo p. Chr. saeculo antiquiorem neque tertio ineunte recentiorem esse probavi io prioribus editionibus duabus, ubi etiam quae de legione I Italica nobis nota sint breviter exposui. Confirmari lioc titulo quod dudum docuisset alter n° 782 (=infra n° 551) praesidia Chersonesitana suropta esse ex exercitu Moesiae inferioris monnit Domaszewskius. I T e p e B o j a . i » . Eoram» MaHaML. Anp(ejiifi) Βπκτορι», co.wrc» 1-ro IlTiuificKaro jerioHa, ;KIU*L 3G Jitrb, cjyttiurL 18 j t T t . Bao(epin) Maj-ui/i H;cHa ero n Baj(epifl) Becca AOHb Hac.TfeAHuu,t»i nocTaomu (>.ia;KeHHbiMT> MaHaMT>.

548. Fragmentuni lapidis calcarii suprtf, et a dextra mutilatum, a. 0,36 m., 1. 0,28, cr. 0,15. Litterae superstiles (a. 0,038 m.) perquam laesae sunt. Pridikii apographo usus edidi Mam. As 23, p. 19, n° 22. Contuli a. 1900 et iterum edidi IosPE1. v. IV n° 188, uDde repeto. Lapis a. 1898 Cherscmesi prope turrim inagnam inventus ibiclera exstat in ojuseo.

', v s ι ci p r A L I Vli^ W-\ Ν Ν Ο R V I

m Η ν m<& &.-PR

I MIV

[ ....Γο]l]nsio [iidlHi letj. I I]tali{cae?) annaru[m ] H.S..C Frhnu[$ ]

$ 549, 550

463

TlTULI SEPULCBALES.

549. Lapis calcarius supra fractus, a. 0,55 m., 1. 0,53, cr. 0,17, superficie admodum detrita. Versus prirai litterae lapide fracto laesae sunt. Litterae altae sunt fere 0,045 m.. Edidi 3HPA0. v. IV p. 140 n° 2221 ad fidem apographi, quod comes Α. A. f. BobriDskoi mecum benignissime comnmnicaverat, et ectypi chartacei, a Kosciuszko-Waluzynicz per eundem missi, et IosPE1. v. IV n° 121. Nunc iterum ectypum inspexi. Ubi aut quando lapis repertus sit, IIOD constat. Servatur Chersonesi in moDasterio. I I IViVALENS | MILLECVMC j FRATRIBM ! POSVIT

[L?] Tu(lim) Valens viil(es) lc(j(ionh) V Mac{cd<»iicac) • frairi hfrue) m(o$itit.

V. 2 extr. litterae MA ligatae sunt. Fracto lapide periit nomen viri, cui monumentum a fratre, milite legionis V Macedonicae, erat positum. Aetas tituli accuratius definiri IIOD potest, nam legio V Macedonica aetate imperatorum Romanorum diutissime in Moesia inferiore stativa habuit, nempe ab a. 9 p. Chr., exceptis annis 62—71, usque ad a. 167—8, quo in Daciam traducta est, sed postea Aureliano imperante a. 275 p. Chr. in Moesiam rediit (cf. Filow, Die Legjonen der Prov. Moesia, p. 6 sq., 35, 64, 77 sq., 81: Van d.e Weerd, fitude histor. sur trois tegions du Bas-Daoube. p. 51 sqq.). I l e p e B O ^ i · . [JH.] Kbifi BajeHTT*, eo.iAarL Y-ro MaKeAoHCKaro jierioHa, Oparj χοροιπο 3ncjyH
550. (Scripsit M. Rostovzev). Fraginentum pilae marmoreae scalptae necdum politae, supra et a dextra fractae, ita ut angulus tantuin sinister inferior restet a. 0,33 m., 1. niax. 0,-39. Infra in cultro duo foramina extant, quae fibulas olim ferreas recipiebant, e quibus sinistrumetiampluiDbipaululumcontinet. Litterae alte exaratae optime legiintur (a. 0,035 m.). Edidi HAK. f. 23, p. 1 sqq., JV° 1, secundum ectypon et apographon a. 1906 in re praesenti a me confectura; cf. Cagnat Ann. ep. 1907, p. 164 et 1908, p. 177. Inventum est in pavimento inferiore presbyterii ecclesiae cruciformis suburbanafe a. 1902 effossae. Asservatur Chersonesi in iuuseo.

eq(ucs) Bomfanus d] ux ])cr qua[dr(iennium) lcfi(ioms)J XI Cl(audiae) filio [caris]simo.

464

CHEBSONESUB.

Λ· 550, 551

Ita haec cum ederem supplevi; possis etiam ita legere: cq(H<s) I!<>m(arius) [j>raep(os%1m)] r(e)x(illa1vnris) pcr qua[dr(ic)minm) lrg(ionis)J XI Cl(audiac)filio[caris]sinw. Priora supplementa ideo minus placent, quod haud ferme usu venit ducis vocabulum cum certae legionis nomine coniiinctum; ubicunque enim vocabulo illi copiarum index additus est, non legio nominatur, sed totus exercitus, ex vario militum· geuere constaas (cf. exempla HAE. f. 23, p. 2 sq.). Praeterea litteratura uon tertii saeculi est, quo ducis vocabulum comnt'niter usurpari incipit, sed potius ad secundum tertiive initium referri videtur; adde qiv pk imisitatum est dux vocabulum ioter duos versus divisum. His de causis mihi nunc qi?·'■ t.m p(jsteri
%&&*&&**&&>&■■

551. MoDumentum sepulcrale marmoreum, supra angulo dextro fracto, a., 0,58 m., ]. 0,31. Inest anaglyphum operis admodum rudis, repraesentans militem tubam teuentem;. ad pedes militis utrimque sunt litterae Ό et ΛΓ, sub effigie vero titulus litteris c. 0,022 m. altis satis Deglegenter scriptus. Edidd. P. Koeppen in opere suo periodico, cuius titulus est «EufaiwpaffiuHecKie .wtcmw», a. 1825 n° 9 p. 122 (explicuit Stempkovskius ibid. n° 24 p. 334 sq.). Forussac, Bulletin des scienccs histori2?*es, Juillet 1825, p. 23 (inde Orellilnscript. lat. sel. ampl. collectio ν. Π η° 3521) et iterum p. 406. Ex Koeppenio repetiit B. Koehne comm. de hist. et ant. Cherson. ed. germ. p. 92, ed. russ. p. 101.

Α· 551, 552

465

TlTULl SEPULCBALE6.

Ad Koeppenii et Ferussacii exempla ed. Tb. Mommsen C. I. Lat. III, 1, n° 782 (cf. III, 2 p. 1010, ubi titulum correxit ad fidem exempli a. G. Willmausio accepti). Willmans, Exempla inscr. Latin. v. I, Ass 1145. Exscripsi ex ectypo gypsaceo, quod exstat Petropoli in academia artium, et edidi IosPE1. ν. Ι n° 222. Habet etiam Watzinger GGS. p. 85, n° 483α. Hic iraaginem praebeo ad idem ectypum factam. Lapis in Chersonesi ruderibus a. 1824 a Berchio centurione iriventus exstabat in museo scholae nauticae oppidi Nicolajev, sed postea videtur periisse; certe inter iuonumenta, quae hodie in museo societatis OdessitaDae exstant, a. 1840 inde translata, non invenitur. D(isj M(amhus). j Aur(elms) Salnanue · tuh(kcn) lcg(ionk) XI Ol(audmc), j qui militavit | annos XIIIL iyi\xit cninos XXX VI. Vwr. lect. V. 3 vocis LEC· mediam litteram omiserunt Fer. p. 406 et Koepp. (quod valde miror, quoniam in ectypo optime dispicitur); ibid. C pro CL Fer. p. 406. V. 4 extr. foliolum omiserunt editores, praeterea ubique dederuot A; at certe iu ectypo huius litterae media lineola Dusquam comparet nec unquam videtur exstitisse. Titulum propter Aurelii noinen omissumque praenomen secundi tertiive saeculi esae iudicavit Mommsenus. Idem de legione XI Claudia egit Epbem. epigr. τ. IV ρ. 524 sqq.; e titulo ibi primuin edito apparuit eam iam a. p. Chr. 155 imperante Pio in Moesia inferiore habuisse statiya, cum Traiano imperante praesedisset Germajiiae superiori. De miuieribus militaribus centuriatu inferioribus copiose egit P. Cauer ibid. p. 355 sq. (de tubidnibus p. 377, ubi nostrum qaoque titulum inter alios repetiit). Cf. A. von Domaszewski, Die Rangorchnuig d. rom. Hceres (BODU. 1908), p. 44. I l e p e B O A i » . EoraM-L ManaMi>. ABp{e.iiM) CajkBiairi», τρν6.ντΐι XI K.iaB^icna .ieriofla. κοτορυΓι npocjy· >Kujn> 14 j ' t r t , πρθ/ΚΗ:π» 3G jtn>.

552. Fragmentum monumenti sepulcralis: mai1morei ab omnibus partibus praeter dextram mutilattim, a. max. 0,29 m., 1. max. 0,20, cr. 0,045. Omatum erat aDaglypho, repraeseutante viri imaginem dimidiatam, ex qua supersunt manus sinistra columbam teDens et dextra pomum columbae rostro admotiim. Sub anaglypho exstat pars tituli satis amirate exarati (litt. a. 0,02 m.)· E d i d i RAR- f · 18, p. 117, n° 27, cum imagine photographica in zinco expressa Q/$ v. m.£ qtiam hic repeto (inde descriptionem et iniaginem Bumpsit Watzinger GGS. p. 85 n° 483 et.tab". XXXIV). Lapis a. 1905 Chersonesi e pariete aedificii cuiosdam aetatis Byzantinae extractus ibideni serratur in museo. - . ·■■ 59

466

Λ· 552, 553

CHERSONESUS.

[D.J Μ. Ι [. . . ,Sa]binus milfcs \ leg. XI C]L Sahhw fiiflio fltulwn

posjuiftj.

V. 3 in. conicias legionis mentionem periisse; si L littera, quae etiaranunc dispicitur, ad legionis nomen pertinet, ut in traiiscriptione coniecimus, legio erit XI Claudia; sed potest illa littera etiam ad Sabini Domeu pertinerc: [Ac]l(i<>) vel [C]la(ndio) vel [Va]l(crio).

553. Pila sepulcralis iniegra lapidis calcarii, a. 0,86 m., 1. 0,23, cr. 0,16, repraesoDfans aediculam, cuius aetoma pilis duabus striatis suffultum est; in medio aetomate videtuv coroDa sculpta esse, hodie laesa. In aedicula rudi admodum manu sculptus est miles Btans in basi facie( adversa, manibus demissis, tunica et pallio vestitus, caligatus, armatus gladio, qui pendet a latere dextro; utrum galeatus fuerit, necne, diiudicari non potest, quouiam caput laesum est. Basis, in qua miles stat, superficies aotica tota occupata est tabula ansata (a. 0,115 m., 1. 0,23), cui titulus inscriptus est quinque ver&ibus constans, qui lineolis divisi sunt; Iitterae v. 1 altae sunt 0,025 m., reliquorum 0,015—0,02. Edidit M. Rostovzev IfAK. f. 33, p. 20, additis totius lapidis imagine ID zinco expressa et tituli Imagine ex ectypo charfaceo delineata (x/8 v. m.). Utraque iraago hic repetftur. Lapis a. 1908 Chersonesi in necropoli ad bovile monasterii inventus exstat ibidem ID museo.

M. Maecilius mil{es) cho(rtk) I Bra(carmujusta)Uniim), mil(itavit) ω\(η%$) X, ccn(iuria) Bicani. H(eres) f(ecit). Supplevit Rostovzev. Cuius commentario doctrinae pleno cura nihil habeam, quod addam, hic eum non repeto. Π θ ρ β Β Ο Α τ » . Μ. Μ3υ,ΠΛίΜ, cojAftTT»_l-R κοΓορτυ Epa(KapaBrycT&HOirb)} cjry>KHjni 10 *ϊίπ.. H,eHTypia EnRaHa. CoopyAH.rb Η&Ο.Ί,&ΑΗΊΙΚΊ;.

JYU 554,

555

467

TlTULT 8EPULCEALES.

554. Tabula integra lapidis vilis («II3T> creiiHaro H03Al>eBa.Taro KaMHfl») a. 0,80 m., 1. 0,27, cr. 0,135, In summa tabula cavernae duae rotundae exstant, quas ad aetoma infigendum factas esse admodum est probabile. Titulus litteris grandibus quidem (a. 0,05 m.), sed neglegentissime exaratus est. Ad Kosciuszkii apographum edidi Mam. J6 17, p. 18, n° 17 et SBA. 1895, p. 521, n° 13 (inde rep. Domaszewski C. I. Lat. v. III suppl. p. 2246, n° 13751 b). Anno 1900 ipse contuli et iterum edidi IosPE1. v. IV n° 119, unde repeto. Tabula a. 1893 Chersouesi in coemeterio prope murum urbis meridiaDum inventa ibidem servatur in museo. D(is) M(anibus). D Μ Aurel(ws) AVRC( Vale(n)s V A ( £ S v ct AeliufsJ ETAEil Iulius \VC IV.S milites MK ITES CHICUlc c(o)h(ortis) I Cilic(nm), QVIMKT qui m\l(i)t(avvrwnt) Α /ν M§H anfnis] XVIIII XVIIII. De cohortibus auxiliariis exercitus Romani cf. Marquardt, Rom. -S1a4isi-erwaUung> v. 2 (2 ed. 1884), p. 468 sq.; Hassencamp, De cohortibus Ronianorum auxiliariis <Jiss. Gotting. 1869; 0. Schimemann, De cohort. Roman. auxiliariis diss. Hal. 1883 (supplementum Hassencampii dissertationis); Cicliorius in Pauly-Wissowa R.-E. v. IV c. 270; ΦΗ.ΙΟΒΈ, U36. na ucmop. dpyw. 1906, II, p. 107. Cohortem I Cilicum stativa kabuisse et ipsam in Moesia inferiore certe a. 134 colligi ex missione C, I. L. ΙΠ p. 877 animadvertit DomaszewskiOS. :·<·.* Π © ρ β Β Ό Λ Ι » . BoraMT. MaHaMt. ABpciiii ΒΛΛΟΗΤΤ, Η 3JUI K)jifi, co**aTU 1-ίί KnjmiUHCKoB κοίορτυ ΚΟΤΟρΜβ UpOCJTHCHJH 1 9 J-fcTT».

555. (Scripsit M. Rostovzey). Pila sepukralis e lapide calcario molli fistulosoque secta, supra et a lateribus margine orData, coronata rudi aetomate, infra iu cultrum d.esinens basi impiDgendum, a. 0,95 m., 1. 0,31, cr. 0,17. Titulus neglegenter exaratns est litteris nunc evanidis, ad cursivum typum accedentibus, a. 0,038—0,042 m. (in versu paenultimo 0,026). Edidi ad ectypon et photographema Ι1ΑΚ. f. 27, p. 58 sqq., n° 2, cum ectypi imagine septies imminuta, quae hic quoque iteratur. ....:,InTenta Chersonesi in sepulcro prope siDum Quadragesimalem dicttim acervo. testaceo superiecto, quo sepulcrum saxo iDcisum obtegebatur, ossa cremata contiuens. Asservatur Cbersonesi in museo. 69*

468

CHERSONESUB.

Jfe 555,

5δ6

• lro<-M λλ'λΧΓΤο hll\JS
l(on) O(ptimo) M(a.rim<>). M. Anfovius Yalois niil(cs) coli(oilis) II Lucensiu(m), ri.rif ann(is)

IVCiWS/V

XX ]\ mil(itarit) ann(is) Y. H(crcdcs) f(aacndum) c(urarun1).

Cohors II Lucensium in Moesia collocata erat annis 105 et 114 p. Chr. (CIL. III, Dipl. mil. XXXIII et XXXVIII), in vico, credo, cui nunc nomen est Molka Bre&tnica (CIL. III, 14424); a. 199 iam in Thraciam traducta erat (CIL. 111, 7418 = 12337), ubi iuxta Dubnicam constiterat, ibidemque etiam a. 217—218 nianebat (OIL. III, 12338 et 12339; cf. etiam decretwn Scaptoparense CIL. III, 12336). Nec tamea dubium est, qiiin titulus quem tractamus acl tempora referatur, quibus cohors illa etiamdum in Moesia Inferiore stationem babebat, h. e. ad saecnlum II p. Chr.; tunc autem pars cohortis eius in Hispania canscriptae una cum legioDariis militibus Chersonesi praesidium efficiebat, qiio efficitur militem Chersonesi mortuum origine Hispamim fuisse. Hoc inde quoque colligitur, quod pila sepulcralis non d(is) m(anibus)} verum I(oci) o(ptimo) m(aximo) dicata est secundum Hispanorum consuetudiDem: ibi enim moDiimentum semper in mortui qmdem honorcm et memoriam ponitur, dicatur tamen deo alicui, velut CIL. II, 8: Ι. Ο. Μ.; 6181: Apollini Augusto; 22 et 5026: Marti; 4087: NeptuDO Augusto; cf. Cagnat, Cours d'ep. lat}) p. 282. Notatu dignum est, quamvis refragante opimone communi, etiam II p. Chr. saeculo cohortes auxiliares regionali vocabqlo insignitas maxiuiam partem solitas esse in ea ipsa regione conscribi.

556. Augulus sinister monumenti sepulcralis lapidis areDarii a. 0,26 ID. totidemque latus, cr. 0,047. Tituli litterae inter lineolas satis neglegenter exarata^ sunt. Lapidis margines quadro oroati erant. Exscripsi a. 1900 ct edidi IosPE1. v. IV n° 124. Hic ex ectypo accuratius delineandum curavi (% v. m.).

As 556—558

469

TITULT SEPULCEALES.

Lapis a. 1894 in Chersouesi ruderibus inventus eervatur ibidem in museo. ^.

[. .classis? MJ-

ΓΑΤΙ Ν ίίΐ&ί

aww<s Λ/Γ

\tm$i 5

fc^MR^ ^mic^ _

a)mis

milit(arif

''''

^

cusmi[ks?..] ffecitj.

557. MonumeDtum sepulcrale lapidis calcarii supra fractum, infra utrimque abscisum, ut basi infigeretur, a. ut nunc est 0,65 m., 1. 0,44, cr. 0,11. Titulus humore perquam laesus inter lineolas exaratus est litteris maxiinis (a. 0,065 m,, in ultinio versu 0,02). Edidi HAK. f. 18, p. 118, n° 28, addita iroagine, pro qua hic minorem appono (α/10 ν. m.). Lapis a. 1905 Chersonesi inventus prope muram urbis meridianum ibidem exstat in museo.

vix[H a. XXJ V9 MiUt(acit) a. 11II Ρ. Luco\s ■lier(cs) hiius.

558. Fragmeutuni tabulae ab omuibus partibus praeter dextram mutilatum et pessime laesum, a. 0,23 m., 1. 0,12; litterae altae sunt 0,028 m. Ad Kosciuszkii apographum edidi Mam. J& 17, p. 19, n° 19 et IosPE1. v. IV n° 127, unde repeto. L

VIT SXXI WOl

[militajvit [annijs XX tus [patro?]no

470

CHERBONESUS.

J& 559—562

559. Fragmeutum tabulae niarnioris caDdidi optimi utrinique politae, ab omnibus partibus mutilatum, a. 0,12 m., 1. max. 0,09. Litterae superstites, colore rubro inductae, optime adhuc conservatae sunt (a. circa 0,02 m.). Inveutum est a. 1892 Chersonesi iu coemeteiio antiquo. Ibidem in museo exscripsi et edidi Mam. ]β 17, p. 19, n° 18 et IosPE1. v. IV n° 12G. Nunc iterum ectypum iuspexi. D/N

I L I T/ INXL"

da . . . . mjilif[arit aunis. . ., vkit αφ, XL. . .

560. Fragmentum tabulae lapideac undique mutilatuin et pessime laesnm. a. 0,17 m. totidemque latiim, cr. 0,10; Iitterae altae sunt 0,05 m. Ad Kosciuszkii apograpbum edidi Mam. JB 17, p. 19, n° 20 et IosPE1. v. IV n° 1 28, unde repeto. Fragmentum a. 1893 CbersoDesi in aggere coemeterii antiqui inventum ibidem exstat in museo. Μ ISH Ι Τ Α VI I

iuif an]m$[. . . . . . . vdljitarfit an>w..]I.

561. Angulus dexter tabulae sepulcralis lapidis calcarii a. 0,20 m., 1. 0,3C, cr. 0,20. Ad apograpbum Eugenii M. f. Pridik edidi Mam. )$. 23 p. 19, n° 23. Λυηο 1900 ipse exscripsi et iterum edidi IosPE1. v. IV n° 129, unde repeto. Lapis a. 1898 in Chersonesi ruderibus inventus exstat ibidem in museo.

VE\i^ ' Α ■ ι Γ R ΙΟ

.rcxfiUai-iunisO [Valcjrio

γ) TituU Lolhw nriltiia'' mentwne carcnics. 562. (Scripsit M. Rostovzev). Pila sepulcralis marinoris albi veiiis ciueraceis variati, a. 0,97 m., cr. 0,26, supra aetomate oruata, cuius tamen fastigiuin aut nondumfiriitumaut postmodo detnmeatum est. In aetomatis trigcmo rosa quadrifolia exsculpta est. Sub aetomate in zopboro stria a. 0,21 m., iii qua admodum iucoodite exaratae suut pectore tenus duae hominum barbatorum imagiues in basi quadrangula, niisere mutilatae, utraque facie adversa. In interstitio cista operculo sublato; medici loeulos putes. Omnis reliqua pilae superficies

Μ 562

471

TlTULI BEPULOHALES.

titulo occupata est litteris grandibus diligenter exarato (a. in primte quattuor versibus 0,04 m., in ceteris 0,035). Cum tamen sinistrom pilae latus inde a zophoro tptum sit abscisum, perierunt litterae initiales omnium versuum praeter primum et ultimum. Edidi secnndum photographema et ectypon IIAK. f. 27, p. 55 sqq., n° 1; cf. Cagnat, Ann. έρ. 1909, ρ. 165. Inventa est muri fundamento instructa 7 m. intervallo a turris angulo prope stabulum, mare versus; quapropter murum in sepulcri antiqui parte structum esse putaverim ideoque niomimenta eius in operae usum conversa. Iam notum est hoc muro urbis partem circumdatam fuisse, quae praesidio RoniaDO occupata erat. Asservatur Chersonesi in museo.

2). Μ. [Τ. CJincio Τ. lih(erio) [Bajsili, vh(it) ann(is)] XXIJ, ef [PJ Vedio P. lib(ertoJ [Thjreplo mcdi[c]o interf(cdo) α Taur(is) [Cijncius Epicfctftts coljliberto et amico f(aciundum) c(urarif).

V. 7 potest suppleri inferf(ecti$). Titulum satis antiquis temporibus exaratum esse et litteraiura probat et locus, quo inveutus est, fundamenfum riimirum muri Romana aetate exstrncti. Quo ma.gis' mireris ia.m primo imperatorum Romanorum aevo tres homiDes Romanos libertinos Chersonesi apparere, eosque nullo cum exertitu viuculo coniunctos. Quod autem e mortuis alter medicus fuit itemque alter arabove a Tauris interfecti sunt, conieceris praepositorum libertos fuisse una cum militibus Chersonesum missorum, ut Tauros ab oppido depellerent. Ac Nerone quidem imperante Plautium Silvanum novimus banc provinciam recepisse (CIL. XIV, 3108; Dessau, 986: Scytharum quoqiic rcge α Chcrsonerts! quae est idira Bontstenem opsidione summoto)] fieri tamen potest, ut iam antea exercitus Rornanus tali munere functus sit. Memoria enim tenendum est perexiguam esse nostram rerum Tauricarnm aetate.imperaloria scientiam, eum perquam verisimile sit Tauros iam ante Neronem agrum ChersonesitaDorum bello infestasse.

472

Jfe 562—564

CHER80NEBUS.

ITepeBOAi»· Boraw-L· MaHaMX. [T. UJHHUJK) BacMJHry, oiny ιιι,οπ ιιιικν Τ(«τα), >κιιυιπ6*γ 22 roAa, Η [Π.] Bc*uo θρβπτγ, ornjmeiuuiKy U(yujiiij), B[>aviy, yoirroMy \UMH: ΥΓΊΙΤΜΙΓΙ.] Tanpann. Umiiijfi EIIHKTCTL cooTnymcHHHKy Η jpyry coopyA".TL Γ.ΒΟΙΙΜΊ. nonr»iPHiem.. 563. Angulus dexter monumenti sepulcralis lapidis calcarii, a. 0,35 m., 1. 0,23, cr. 0,20, in quo superest pars tituli pessime detriti, litteris 0,033 m. altis exarati. Ad KoBciuszkii apograplium edidi IosPE1. v. IV n° 123, unde hic repeto. Lapis a. 1899 in Chersonesi ruderibus inventus exstat ibidem in museo.

1 I

A E L · CLul PRISCI

xxxx V %$$%: T I T V iPtHH Α'!$i g p >, | ;:: : H i

. . . . Ael(ins) GY/awdius?] Priscfus rir. a.J XXXXfV. t[i]1u[l,mn posnii] Α. . .

Quae proposui supplementa dubia esse ipse video.

564. Monumentum sepulcrale lapidis calcarii infra fractum, a. u.t nunc est 0,34— 0,40 m., 1. 0,51, cr. 0,17. Ornatum est porticu sculpta (nunc ex parte laesa), columiiis suffulta. Inter columnas titulus diligenter exaratus est grandibus litteris (a. 0,055 m.). Edidi HAK. f. 2, p. 65, n° 6, addita imagine in zinco expressa, quae cum nimis sit obscura, hic ex ea titulum minore raodulo delioeandum curavi (circa */7 v. m.). Item ad imaginem photographicam descripsit Watzinger, GGS. p. 12, n° 8$i. Lapis a. 1900 Chersonesi inventtis ibidem exstat ia museo.

DIS MA MARINO W.ER10F.

Dis Ma(mbus). Marino et Valcrio fra(triUt$) rcrcgcmi[nis. . VJal[crrus. . .]

V. 2 extr. litterae ET ligatae sunt, v. 3 ultima littera Α columnae dextrae inscripta. Vv. 4—5 vere gemhds restituendum proposuit Rostovzev. V. 5 medio videtur Valerii illius praenomen periisse, qui niODumentum posuit. Titulus II p. Chr. saeculo vix est antiquior. Π ο ρ θ Β Ο Λ ί » . ΒΟΓΛΜΊ, MaHnin,. MapHHy Η BaJiepiw, opaTLflMX ΗοτιΐΗΗΟ-ίλιΐΉΗβυ,αΜχ . . . Boxepift.. ·

·

Je 565, 566

TlTULI SEPULCBALES.

473

565· Monumentum sepulcrale lapidis calcarii infra fractum, a. ut Dimc est 0,63 m., 1. 0,58, cr. 0,i::l. ornatum acroteriis sculptis et clipeo eminenti ((liam.' 0,12 in.); inter acroteria et clipeum exaratae sunt litterae D (bis) et M, altae 0,055 m. Infra intra quadrum superest pars tituli diligenter exarati litteris 0.05 m. altis. Edidi TIAJi f. 2. p. 66, n° 7, cum imagine mgine ^iiwjmco in ziuco expressa^ expressa, jwo^ pro qua, ^cjjm cum niinis sit obscura, hic deliueationem minorem propoDO. K)DO. ^ Lapis a. 1-900 Chersonesi inventus exstat ibidem in museo.

D(is) M(anihns).

b/VVRELlVS 5EVERVSVKI ΛΜΝ U LAVR ANTICONVS JXLD

L. Anrclim Scrcrus vix(il) ann(is) II. L. Aur(dim) Anfigonns filio sefawlcrunt fccit].

Tituluni Aureliorum aetate antiquiorem DOD esse noiuina ipsa probant. I T o p e » O A i » · Eoraan· MaHaMi». .T. ARp^.iiii Ccnep'l· ΊΚΗΧΊ, 2 rojjn. JI. ARpejriii Απτπη.·π*ι» ^ττροιυΐΊ» rpo6HHUJ cuny.

566. Monuroentum sepulcrale marmoris cnndidi infra fractum, a. 0,81 m., 1. 0,41, cr. 0,06. Supra. ornatum est fastigio rosa instructo, utrimque litteris DM exaratis. Sub fastigio manu admodum rudi sculptus est vir statura humili, imberbis quidem, sed mystace praeditus, pileatus, clilamyde vestitus in umero dextro fibulata, manibus pectori adpositis, dextra aviculam tenens, sinistra uvam, quam avicula illa comedit. Sub aDaglypho titulus exaratns est litteris rudibus et imparibus, sed alte iucisis; primi versus duo | scripti suut sub viri -pedibus, reliqui duo in qua.dro. Edidi Mam. ί| AH 17, p. 16, υ° ]:>, et SBA. 1895, p. 521 D° 12 (inde rep. Domaszewski C. I. Lat. v. III suppl. p. 2246, n° 13751c), et IosPE1. v. IV, n° 12 2, cum imagine in zinco expressa, quam hic repeto. Habet etiam Watzinger, GGS. p. 85, n° 484. Lnpis a. 1892 Chersonesi in Decropoli inventus (v. Omu. II. Αρχ. KOMM. 30 1892 i., p. 102, cum imagine ad ectypum facta) mmc exstat Mosquae in museo historico.

474

566—569

CHEKBONESUB.

0

/A

F I L I O SvoTITV POSVIT LVM

A V R E L V I A T O R Α Μ Μ

ι ς "

l)(is) M(anibus). Filio suo fitttlum postuf Aurcl(his) Ti(a)1<>r. [Vrx(it) mum. . . ./

Titulus tertio ρ. Chr. saeculo vix est antiquior.

5fi7. Frustulura tabellae temiissimae (cr. 0,01 m.) marmoris cinerei, a, et I. max. 0,06 m.. tituli diligenter incisi (litt. a. 0,015 m.) reliquias servans. Ad ectjpum chartaceum edidi HAE. f. 18, p. 121, n° 35. Frustulum a. 1905 Chersonesi iu coemeterio prope templum, quod cruciforme dici solet, inventum ibidem servatur in niuseo. ΝV RCIA* ND · T\ Α

. . .cntufe. . . . . . Majrclafnus. . . . . ,facic]nd(um) [enravit? ct ttjtupum pomii?]

Tabella monmnento sepulcrali e vili lapide confecto inimissa fuisse videtur.

588. Fra.gmew{um auguli dextri tabulae sepulcralis lapidis calcarii a. max. 0,33 m., 1. 0,28, cr. 0,17. Supersunt extremae partes duorum versuum tituli Htteris 0,025 m. altis intra quadrum scripti. Ad apographum, quod Kosciuszko-Waluzynicz miserat, edidi IosPE1. ν. IV η° 125, nnde repeto. Fragmen a. 1898 in cumulo lapidum in Chersouesi ruderibus inventum exstat ibidem lii musco. CVN Χ Ι Τ

[dns

. Iujcun. . HJ-jrit

anms. .

Patet tifiilimi esse sepulcralem. Pro Incmulus ]>otest legi [Scjcmifdus].

569. (Soripsit M. Rostovzev). Pilae sepulcralis marmoreae utrimque politae truncus undique imifilatus, a. 0,055 m., 1. 0,085, cr. 0,02, litteris a. 0,03 m. Edidi secnndtiDi ectypon TfAh\ f. 27 p. 04, Λ1?. 3. Asservalnr Cliersoncsi in rnuseo. -

Jfe 569—Γ>71

TITULI . ' L J L Μ -.

ifJXAJ

8rcruLCiiALEB.

475

. . .?·/·

....rh(ii)

afnms

570. Sine lapidis descriptione ed. L. Jurgiewicz 3H00. v. XI p. 11 n° Vlll, a. 1877/8 in Cbersonesi ruderibus eum esse iuventum tradeus. Αυιιο 1883 iu monasterio Chersonesitano iam non exstabat. Jurgiewiczii apograpbura repetii IosPE1. ν. Ι n° 223. Ad idem apographum repetiit Domaszewski C. I. Lat. supplem. v. III fasc. 1 (a. 1889), p. 13C6; n° 7590. (Haec roonui 3IJPA0. v. V, p. 367 et IosPE1. v. IV add. p. 282). Hic idein exemplum repetitur. ι SAK. . M - E T - . . . POSVIT.DO;.... TIANOftA^. MAXIMTA...?. 5 MAXIMOCT Monumentuin in bouorem DiocJetiani et Maximiani positum fuisse j>utabat Jurgiewiczius; niulto tameD probabilius Th. Mommsemis in epistula ad Pomialovskium data titulum sepiilcralem esse ccroiecit, certo tamen eum restitui posse negans: vv. 2—3 fortasse esse posuit Dnfiniiio Domijiiano paftr-i ete. 571. (Scripsit M. Rostovzev). Pila sepulcralis calcaria, a. 0.63 m., 1. 0,42, cr. 0.19. Titulns litteris grandibus (a. 0,05 m.) exnratus a.dmodum cvamrit lectuque difficillimus est. Edidi ILili. f. 23 p. 19, As 3 secimdum pbotograpbema et apograpbon in re praesenti a. 1906 confectum. Pila a. 1904 Chersonesi prope baptisterium inventa ibidem servatur in museo. ι NV IfSHFEklClS I iSliMITIVS fei^XiEVNV?, ο \mv\ X I T A N N m/ I F A C I E N D 1 T Γ Vx I I V £ II\IPATRO rac I i£ · I Shigulas litteras ita legendas esse asseverare DOU audeo. de universo tamen tituli argumento dnbitari Don potest. Sepulcrale euini nos elogium babere certum est, cum y. 5 sine controversia legendum sit vixit ann(is), \. 6 faciemltfun) \ [eurari]1, v. 8 patro(vo). Monumeutum igitur libertus quidara patrono posuit. GO*

47G

Λ» 572, 573

CHEnBONKSUS.

572. (Sci-jpsit Μ. llostovzcv). Pila calcaria a. U.44 DI.: 1. 0,24. Tituli litterac 0,03 m. altae planc evauidae sunt lecluquc difficilliniae. Edidi secuiiduin phutographeina ectypouque et apographon iii re praesenti a -190G confcctum IJAK. f. 23, p. 19, A*s 4. Inventa est Chersonesi a. 1905, cum oppidi acta meridiana efloderetur, id est in vetere Cbersouesi portu. Asservatnr ibidein in museo.

/l\ / .E EITA.I .. Η Ε R c POSVIT vacat

Lectio adeo est difficilis, ,it do t:+nli argViinento nihil ceiti dicero ai.nleam.

CLASSIS SEPTIMA. Varia. 573. Fraginentiim basis um-iiiorfrae a. 0,05 m., 1. 0.23 totidemque crassnm; summo loco apparet pars caveruae ad statuae pedein infigendum factae. Tituli litterae superstites iu ectypo optime dispiciimtur (a. 0,015 m.). Edidx Mam. AH 17> p. 20. n° 22. et SBA. 1895, p. 515 n° 5. Contuli a. 1900 et iterum edidi JosPE1. v. IV n° 147. Hic tituliim accuratius ex ectypo delineatum praebeo (x/4 v. in.). Rep. a. 1893 CbersoDesi iu urbis ruderibus, exstat ibidem iu museo. Βασιλεύς Άστ:©0[ργο£;. . . . ] β[ασι]λεύω[ν.... Quod Aspurgi regis Bosporani nomen in titulo Chersontsitano resf.-tufrms, piinio aspectu audacissimum saue videri potest. Sed si ammadverterimus StraboDem ter disertis verbis adfirraasse1) Chersonesum a Mithradatis VI tempori^us usque ad ««iam-'aetatem sub dicione reguin Bosporanoruin fuisse, for.ihroMc^Aent\^ Chor?onesi mouamentum potuisse poui Aspurgi nomen referens, quem Strabonis aetate regnasse constat*). Sed utrum basi, cuius fragmentuin 1) Strab. VIT, 4, §§ ?>. Γ», 7. I>ubitabniit SUDC viri docti, num rectc hoc dixisset Slrubo, sed nu.Ja est idoDCa dubitatiouis causa, Cf. qiiflf Λ. B u r t b i e r de L a g a r d e dixit 300. XVI<189?»),p. GS.

2) tteguasse videtur Aspurjnis ab a. 8 a. Cbr. usquc ad a. 08 p. Chr. (f. IoePEi. II, introd. p. XL; B r a a d i s in Pauly-Wissowa, Rcol-Encyclop. s. Y. Bosporos, c. 781.

& 573- -575

477

VAIUA.

ad uos perveuit, ipsins Aspurgi statua imposita fuerit a Cliersouesitis beueficio aliquo affectis dieata, an dei alicuius aut hominis statua ab Aspurgo posita, uon coiisfat; hoc tamen ideo videtur probabilius, quod Aspurgi uomeu recto casu positum est (ut enuntiati subiectum); uam si tituhis iu honoreni eius esset scriptus, casum nominis accusativum potius expectaremus.

574. Fragmeutum tabulae mariaoreae cr. 0,038 m., infra partein marginis dextri servans, a. et 1., ut superest, 0,10 m. Titnli pars superstes satis beue legitur (litt. a. 0,006— 0,01 m.). Ad imaginem photographicam edidi HAK. f. 23, p. 3G, n° 15. unde repeto. Lapis a. 1906 Chersonesi prope simnn, qui Ιχα-ραηηιηκΗαη Cyxma dicitur, inventus exstat ibidem in museo. ι iilNiilAlAKIY ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΣ ΞΜΛΞΥΜΦΩΝΙΑ 3ΝΓΥΝΑΙΚΑΞΘΟ 5 Η ΝΤΡΥΦΟΞΑΝτ CYSTHMATOYEP ΑΡΙΚΑΙΤΛΔΗΜΩ ΟΝΤΟΤΡΕΦΟΜΕ ΧΥΜΛΤΑΕΝΤΛΙΕ fe-τοΐζΔΟΤη ίο

/ β ρηματιστή[ς. . /ρη?]σμω συμφωνία ον γυναίκας θοην τρυφ(ώ)σαν σύστημα του ερ. . .Καίσ]αρι(?) και τω δήμω ΟΊ το τρεφόμε[ ν ο ν . . . . θα]6ματα εν τω ίε[ρώ: αυ>]τοΐς Sοτω

De tituli argumento nihil certi dici potest. Nescio an sit legis cuiusdam sacrae pars aetatis Romanae.

575. «Fragraentum inscriptionis ab omnibus partibus mutilum». Ad, Kondakovii apograplmni edidi IosPE1. ν. Ι u° 224 et hic repeto. Lapis a. 18.72 Cbersoueso Mosqnam niissus (cf. ad u° 373) nusquara adhuc detectus est. ι ΙΟΥ A T E A H C Nl ΠΟΛΩΤΑΙ ΤΑΠΟΛΕ KAEKTAC n O N O C Τ Ω Τ Α Ν ΕΜΠΟΡΙΑΝ δ Λ Ο Ν ΜΗΔΕ ΕΝΤΕ ENIAYTON ΔΩΔΕ ΚAM H N O Y OMh

. . ιου ατελής vt. . . . ά]πο[5]ώται τα πόλε . έ]κλεκτας πόνος.·. . . . τ ω τάν έμπορίαν . . . .λον μη5έ εν τε . . . . . ενιαυτον οωοεκαμήνου ομη. . .

478

Ai: 575—577

CHEUSONE8U8.

Tituli argmneiitum cwto ricfiiiiri non potest. Vocabula ab co qui transcripsit, uon a quadratario divisa esse consentaiicimi est. Litteratura Romanae est aetatis.

576. FragmeDtum tabulae lapidis calcarii durissimi ab omuibus partibus imitilatuni, a. 0,57 m., 1. max. 0,45, cr. 0,12. Supra conservata est pars anaglyphi, duarum mauuum palmas sublatas repraesentaus (v. imaginem ad uonam partem v. m. reductam). Anaglypho leviter et ueglegenter Bubscriptus est titulus, cuius media parssola superest (litt. a. 0,015— 0,022 m.); ems imago hic ad fidem ectvpi chartacei dalur. Edidi utramque imaginem JfAIC. f. 18, p. 119, n° 30, uode bic repeto. Lapis a. 1905 Chersouesi e pariete aedificii cuiusdam extractus ibidem servatur in museo.

[. . . *Ιου]λιανος Μύρωνος Ε . . , ουρ,ε τω θεώ τις αν . . . έβουλεύσατό σοι u . . . . ου.

Tituli, quem ad aetatein Romauam receDtioreni rettulerim, argiimentum indagari vix potest. Conieceris esse oraculi adeundi causa quaestionem positam.

577. Tria fragmenta tabulae luannoreae utrimque polilae, crassae 0,03 m. Fr. α altura 0,14 m., 1. 0,07, unara litteram ab initio tituli servat; h altum 0,37, 1. 0,18, ad medium titulum pertiuet; c allum 0,19, 1. 0,07, triuin ultimorum versimm reliquias servat. Edidi IIJK. f. 3, p. 29, n° 13, additis tituli imagiuibus ad ectypa deliueatis (Y4 y. lii.), qtias bic repeto. (Teztum vide p. 479).

Fragmenta a. 1901 Chersouesi in apside basilicae detecta suDt, ubi ad faciendam crucem iutra circuluin o]»ere musivo erant adhibita. Servantur ibidem in lnuseo.

Λ·. 577. 578

479

VAHIA.

Litteratura probat titulumad aetatem Romanam recentiorem aut ad primam aetatem Byzantinam pertinere. De argumeDto eius nihil certi proferri potest. Fr. h v. 2 videtur legi nomen ΤιααγόΓραςί, ν. 4 commemorantur [οι] Μεγαρε[ΐς], ν. 8 [οί] Μακε8ό[νεζ].

578. Fragmentum tabulae supra et a dextra fractae, a. 0,28 m., 1. 0,17, cr. 0,15. Supersunt initia quattuor titiili versuum litteris mimitis (a. 0,007 — 0,01 ui.) incisorum; infra corooa sculpta est, in qua comparent vestigia tituli octo versibus compositi. Ectypo chartaceo usus edidi Mam. $ 1 7 , ρ. 21, n° 23 et IosPE1. v. IV n° 149. Nunc iterum ectypnm inspexi. Lapis a. 1893 inventus in ea Cbersonesi parietinarum parte, quae est ioter meridiem et occasum solis, ibidem servatur in museo.

Α.Λ Α Μ Α Σ Α I Α Γ Ν Η HkΑΙ ΚΑΙΤΤΟΡΕΦ.ΙΒ/Ι ΚΑΛΘΝΕΝ/

afXjX'· άρια σα. .-. άγνήν και και ττέρε Φ[ο]ϊβ[ος. καλ(6)ν έν

Μ? coronn: ΤΟΙΣ ΗΑ ΟΙ β

ΙΡ

HHTA ΜΑΡ

m*

Patet titulum superiorem disticbis elegiacis esse compositum. Titulus coronae inscriptus adecv laesus est, ut restitui nequeat. Propfer litteraturam titulum ad II sive I a. Clir. saecnlum retlulerim.

480

CHERSONESUS.

Jfo 579—581

579. In parte postica eius lapidis, qiiem supra descripsimus sub n° 348, supersunt reliquiae sex vei^suum ita scriptorum, ut partis anticae summus margo hic sit iufimus, litteris 0,013 m. altis. Ad imagincm pliotographicam et ectypum" cliarta^eum edidi JfAK. f. 14, p. 112, n° 25, umlfi repeto. ΠΛΙΔΑΘΕΟΕΝ^.;

TiZXEI

TiH

ITM^IMFU MMXOIE

ΓΑΤΡΙ P T ft/ NotaDdum est in fastigiis litterarum Α 'et Δ lineoks obliquas non esse coniimctas (cf. supra n° 478). Videtur esse particula earminis aetatis Romanae antiquioris. Y. 1 legi potest παΤδα θεός. . ., ν. 2 [άν]τίσχει, ν. 4 [έν προ]μάχ&ι[σι], ν. 5 7:
580. Fragmentnm tabulae marmoreae crassae 0,06 m., ab onmibus partibus miitilatum, a. ut mmc est 0,11 m., 1. 0,10. Superest particula tituli aetatis Romanae. leviter et neglegeuter exarati litteris 0,015 m. altis. Edidi ITAK. f. 27, p. 28, D° 19, eum imagiDe ad ectypnm cliartaceum delineata (!/8 v. m.), quae hic repetitur. Lapis a. 1907 Cbersonesi inveutus prope sinum, qui KapanmuHHOH oyarno dicitur, ibidem exstat in museo. De argumento tituli non liquet. Propter adj. ίμερτήν, quod clarissime legitur v. 3, conicere licet titulum fuisse versibus compositmu.

ΙΙλΕΕΓΗ!

581. FragmeDtum tabulae marmoris albi ad caeruleum inclinantis, utrimque politae, crassae 0,04 m. Fragmentura ab omnibus partibus praeter sinistram mutilaium altum est 0,08 m., 1. 0,09. Tituli litteris miuutis (a. 0,008 w.) diligentissirae exarati pars superstes optime legitur. Edidi IIAK. fa.sc. 58 (1915), p. 31, n° 2, cum imagine ad ectypum chartaceum delineata (!/a v. m.), quae liic repetitur. Fragmentum a. 1912 in Chersonesi ruderibus casu inventum ibidem servatur in museo. (Tcxtum vide ρ. 4S1).

Tituli litteratura adeo similis est ei, quae est in tit. 344, ut non videatur dubium, quin uterque titulus ab uno eodemque quadratario lapidi sit iucisus. Est index nominum virorum, additis patrum nominibus, qui quain ob r.a.usam scriptus sit, non liquet. De indice των σφραγισαμένων cogitare non licet, quimiam lii indiccs decretis nonnisi Romaua aetat-c addebantur,

Λ·. 5 8 1 , 582

481

VAIUA.

ων Διο[νυσίου?] Θεόφιλο; Σκ[ύθα?] Φανικός ·Η?οξ[ένου] Θεοφάνη; Η Όμοαλίων Η Ήρ[α]κλείδα[; του δεΤνος] . . . . λάκα

οεοΦΑΝΗ^Η.. ΟΜΦΛΛ/ΑΝΗ] Η'

. . . . ό5ωρο[; του δεΐνο; ό δείνα Ήρα]κλ[είδου. . .

antiquiore autein (cf. exeiiij>li causa n° 352) decretorum anni nominibus regis, proaesymuatae, scribae desiguabautur. Quae cum ita sint, fragmentuin, quod edimus, ad finem decreti u° 344 pertinerc uon potest. Siogula nomina cuni patruni uomiDibus videutur singulos versus occupasse (cf. n° 201). Itaque Φανικέ;, quod legitur v. 3, videtur integrum esse nomeD, quaDivis Papii et Benseleri lexico absit. 582. Fragmentum tabulae marmoreae ab omnibus praeter dextram partibus mutilatum, a. 0,14 m., 1. 0.24, cr. 0,025. Tabula omata erat anaglypho, cuius non supersunt nisi bestiarum quarundam pedes et iingulae. Sub >ma-glypho titulus erat, cuius reliquiae bene in ectypo dispickintur (ljtt. a. 0,018—0,02 m.). Pars postica item anaglypho ornata est, quo repraeseutantur viri rluo in lecto cubantes, dextris poma teoeDtes; viri dextri caput fractum est, sinistri UOD supersirot uisi manus et umeri pars. Hiiius anaglyphi parte superstite nisus Kosciuszko scripsit tabulam integram latani fuisse non amplius 0,33 m. Ectypo cliartaceo usus edidi Mam. Ars 23, p. 19, n° 24, et IosPE1. v. IV D° 148. Inde repetiit Watzinger GGS. p. 134, n° 737α. Hic tituluin ad ectypum delineandum curavi. Lapis a. 1897 Chersonesi in uecropoli inventus exstat in museo.

[Τον δείνα Θεο?]φ(λου και *Ηλ(ν Θαμι^-

-ΜΘΕΑΓΕΝ-ΙΝΕΥΣΕ ^ΕΝΟΧ-ΑΤΕλΛλΙ ΛΝ'ΟΙΑΔΕΛ

ων Θεαγένην Εί/σε[βίου .

π]ρό;ενος Άττελλας δων οι άδελφ[οι ταις....

Quid ba.ec sibi velint, non expedio. Litteratura Romanae est aetatis. Watziuger coniecit in anaglypho partis anticae pedes et UDgulas fortasse mensae esse partem superstitem, in attero viros fortasse coronas tenere. Idem v. 3 legit ...ρόσενος, diserte monens me [π]ρέ;ενο; legisse quasi per errovem. Sed in ectypo Ξ littera certissima est. 61

482

Λ· 583—585

CHEK80NE5U8.

583." Fragmentimi tabulae mannoris albi ad caeruleuni inclinantis, a. ut nuuc est 0,20 m., 1. 0,14, cr. 0,015. Supra et a sinistra margimun partes servatae sunt quadro oruaforuni. Litterae grandiores (a. 0,025 m.) et alte iucisae coloris rubri vestigia servant. Edidi ΠΛΚ. f. 58, p. 32, n° 5, addita imagine ad ectypum chartaceum facta (% ν. m.), quae bic repetitur. FragineDtum a. 1912 iu Cbersonesi ruderibus casu inventuui ibidem servatur iu museo. Titulum sepulcralem esse haud dixeriin. Potius vidctur ad acdificium aliquod exstruendum pertiuere (v. 3 fortasse legcDdum est βαλα[νεΐον). Litteratura aetatem Bomaoam indicat.

584. Fragmenta duo tabulae inarmoreae circa 0.08 m. crassae, ab omnibus partibus niutilata praeter dextram, ubi supersunt particulae quadri sculpti, quo tabula erat circumdata. Fragm. α nltuni est 0.30 m., 1. max. 0,28, fragm. h a. 0,12, 1. max. 0,29. Tituli maximis litteris (a. 0,045—0,005 m.) diligentissime inscripti reliquiae optirae in ectypis leguutur. Fragm. tf, inveutum a. 1897 in Chersonesi ruderibus inter lmiseum et Tigiliarium, cdidi Mom. Λ» 23, ρ. 11. u° 28, et IosPE1. v. IV n° 160; fragm. I a. 1904 prope museum inveDtum edidi ΙΙΛΙΐ. fasc. 14, p. 114, n° 32. utrobique additae simt imagines, pro quibus hic alias minore modulo delineandas curavi (circa % ν. m.). Ambo fragmenta Cbersouesi servaotur in musco. b

V

\/

Yidelur fhigmento α iudex quidam rerum gestarum fuisse iuscriptus, additis aimis, quibus quidque factum est. In fr. I nihil dispicitur nisi v. 2 [φ]ιλότει[μ.ος] a\it [φ]ιλοτει[μησάμενος], litteris TE ligatis (TE). Litteratura Romanae est aetatis. Maxime doleodum est, quod e titulo, qui gravissimi videtur fuisse argumenti, tam parva frustula aetatem tulerimt.

585. Fragmentum tabulae uiarinoreae utiinique politae, ab ommbus partibus mutilatum, a. ut nunc est 0>11 m., 1. iufra 0,13, cr. 0,035. In parte autica coronae pars superest cum inscriptioiie aetatis Romauae. Exscripsi Chersouesi in rauseo a. 1892 et edidi Mam.

Κ'. 585—589

VABIA.

483

Λ· 17, ρ. 21, η° 24, et iterum ΙΟΒΓΙ·:1. ν. IV 0.015 m.). sub epistylio duae litterae versus η° 163. Hic deliueatio accuratior datur ad tertii. Edidi HAK. f. 3, p, 27, n° 10, cum imagine, quam hic minore modulo repeto ectypum cbartaceum facta ('/, v. m.)· (circa }/4 v. m.). Fragmentum Chersonesi inventum est in basilica a. 1901 in parte ruderum occidentali detecta. Servatur ibidem in museo. V. primo dispiciuntur reliquiae praescriptorum sollemnium [Άγαθ]*) τύ[γτ{]. V. 2 Nihil aliud coronae inscriptuni fuisse vi1 fortasse dativus est [Άρτέμ.]ιδι detur. Cf. similes titulos IosPE. II , nn° 314 V—*^ vel [Σαρά-]^ vel [Mfa]i8t vel et 315. " sim. Litterae Romanae suut aetatis. 586. ADgulus dexter tabulae marmoreae

ΙΔΙΕ

ornatae fastigio et epistylio, a. 0,205 m., 1. 0,18, cr. 0,05. Supersunt reliquiae duorum tituli versuum, quorum prior in epistylio exaratus est, alter sub eodem. Edidi Mam. As 23, p. 24, n° 36, et IosPE1. v. IV n° 165r addita tituli iraagine, pro qua hic novam praebeo (% v. m.)Fragmentum a. 1896 in platea ante templnm S. Vladirairi inventum servatur iu museo.

588. FragmeDta duo tabulae marmoreae utrimque politae, cr. 0,025 m.: ο undique praeter sutumam partem Diutilum, a. 0,08 m., 1. 0,10, inv. aeslate a. 1890; litterae v. 1 altae 0.02 m., v. 2 circa 0,028, satis diligenter exaratae, beue in ectypo dispiciuntur, quo usus edidi Mam. Λ:: 9, p. 34, n° 21; h uodique mutilum a. 1892 exscripsi et edidi Mam. J& 17, p. 78. Ambo fragmenta edidi IosPE1. v. IV, n° 164, UDde repeto. Fragmenta servantur Chersonesi iu rauseo. VXH

ΟΣΚ Dnbiura uon est, quin v. 1 sit praescriptum sollemne [Άγαθήι τυχ]ηι.

v.1

ZTo|

Λ -

Nihil dispici potest nisi α ν. Ι [ΆγαΛή τ]ύχγ). Litteratura est aetatis Romanae recentioris.

587. Fragmentum summae partis tabulae marmoreae cr. 0,10 m., a. 0,13, 1. 0,06. In 581). Epistylii fragmentum silicis cinerei, epistylio, quo tabula erat ornata, supersimt a partibus sinistra et iuia mutilimi, a. 0,11 m., reliquiae duorum tituli versuum (litt. a. 1. max. (supra) 0,22, cr. 0,18. Litterae su61*

484

CHE"RSONEBUB.

fls 589—592

perstites, altae 0,022 m., optime couservatae sunt. Ad ectypuni chartaceum edidi Mam. Λ?. 23, p. 20, n° 21. Inspexi a. 1900 et iterinn edidi IosPE1. v. IV D° 161, uode repeto. Lapis a. 1898 prope Cbersonesi moenia, VideDtur fragmeDta esse titnli boDonirii, haud procul a turri niagna inventus, exstat cuius litteratura alteri maxime p. Cbr. saoibideni in museo. culo convenit.

ι

'ΔΑΜΟΣΑΘΛΙ | vacnt [Eujoauc; Άθλί[ωνος?]

591. Fragmentum tabulae marmoris candidi ab omnibus partibus praeter imam nnitilatum, a. 0,15 ra., 1. max. 0,19, cr. 0,00. Litterae grandes et diligenter exaratae (a. vv. 1 et 2 circa 0,038 m., v. 3 circa 0,028) optime in ectypo dispiciuntur, quo usus edidi Mam. J6 9, p. 31, n° 13. Lapide a. 1892 inspecto quae corrigenda essent indicavi Mam. •V. 17, p. 78, et iterum edidi IosPE1. v. IV n° 152. Hic titulum accuratius deliueatum praebeo ('/8 ν. ιη.).

Videntur lapidi nomina viri et patris inscripta'esse, quae saue exempli tautum causa siipplevi: nam pro Ευδαμο; potest etiam Εΰρυδααος vel Ευθύδαρ,ςς restitui, qnod vero ad patris nomen attinet, in Tapii et Benseleri lexico iinum est nomen Άθλια;, quod ab his litteris incipiat. Sed cnm Α litteram versu 2 solam fuisse parum sit verisimile, Άθλί[ωνος] noraen restitnere malui. Titulus aut dedicaFragmentum vere a. 1891 Cbersonesi intorius est, aut sepulcralis. j veDtum iii platea prope templum S. Vladimiri exstat ibidem in museo. 590· Fragmenta duo coDiuncta tabulae MOZIJCIA . . . ος Βε. . . marmoris cinerei (cr. 0,025 m.) utriiuque τάν politae, supra epistylio ornatae, a reliquis ^ Q E P I / V i v · · * ελευ]βερίαν.. . N^VEf) . . ·κ]α: εΟερ[γέτας?. . partibus fractae; alta sunt 0,13 m., 1. 0,15. Litterae inter lineolas diligenter exaratae Videtur esse fragmei)tum tituli in honooptime in ectypo dispiciimtur (a. 0,025— I rem viri cuiusdam positi, qui de liberata civi0,03 ra.), quo usus edidi Mam. As 9, p. 32, tate bene meritus erat. Propter litteraturae n° 14. Lapide iuspecto a. 1892 quae essent iDdicia titulum ad II p. Chr. saeculum ret.tucorrigenda iudicavi Mam. As 17, ρ. 78, et lerim. Iterum' edidi IosPE1. v. IV, n° 151. Hic ex ectypo cbartaceo accuratius delineatum praebeo 592. Fragraentum anguli sinistri tabulae (V.V m.). Fragmenta a. 1891 Chersonesi in platea roarmoris candidi, a. 0,19 m., 1. 0,1 G, cr. prope templum S. Vtadimiri iuveuta ibidem 0,0S5. Tabula quadro eminenti ornata erat, latiore infra quam ad sinistram. Ε titulo litteservantur iii museo.

$ 592—595

VATUA.

ris aetatis Romanae minutis quidem (a. circa 0,008 m.); sed satis alte exaratis initia tantum extremorum versuum duorum supersunt. Ad ectypum cliartaceum edidi Mam. Λ?. 9, p. 34, n° 20, et IosPE1. v. IV n° 162, unde repeto. Lapis vere a. 1S91 inventus in platea, quae est circum templum S. VJadimiri, servatur in museo.

485

cralem esse dixerit Kcmdakovius, uon perspicio. Litteratura est aetatis Roiuanae.

51)4, Fragmenta quiuque epistylii caelatura ornati. Litterae aetatis Romanae diiigentissime exaratae, altae circa 0,05 m., eis typis similes sunt, quibus minc utimur. Verisimile est titulum bimc, templi vel aedificii ι alicuius publici epistylio incisum, dedicatoriimi I I TAI Ε/:υ fuisse. Quam ob rem valde dolendum est, quod (ΖΊΓΗΛΗΟΠΑΟ | tam parvulae eius laciniae tulerunt aetatem. vnc. Ad eclypa chartacea edidi Μωιι. Ax 9, p. 35, ii° 23, et lapide a. 1892 inspecto repetii Mam. J& 17, p. 79, et IosPE1. v. IV n° 150 De tifuli argumento niliil certi dici potest. ex ordine composita, uude hic repeto. Fragmenta vere a. 1891 in platea, quae j est circum templum S. Vladimiri, reperta servantur iu rouseo. 593. Fragmentum iuiae partis tabulae marmoris cawlidi quadro eminenti circum6 β α ι d datae, a. 0,14 m., 1. 0,33. cr. 0,06. Litterae AITAbNTi? }ANF Ai superstites aetatis Romanae (a. 0,017 m.) Quae in fragmentis leguntur ita proposui optime in ectypo dispiciuntur. |I Lapis a. 1872 Mosquam Chersoneso missus j restitueiida: (cf. ad n° 373) ibi lalebat, cum editioDem [. . . κ]αί τα έν τφ ω άνέ[θηχ]α[ν]. priorem praepararem. Koudakovii apographo usus edidi IosPE1. v. I n° 238. Postquam vero lapis iu hypogeis musei historici detectus est, 595. FragmeDtuiD marmoreuni undique ectypo chartaceo ab Oreschnikovio accepto mutilum, a. ut Dimc est 0,32 m., 1.raax.0,38, iterum edidi 3HPA0. v. V p. 367 et IosPE1. cr. 0,24, pertinens ad epistylium parietis vel v. IV add. p. 283. Nunc iterum ectypum basis magnae, ornatum cymatio ionico et inspexi. | astragalis formae recentioris; in media parte ^«ίΙΛΙΗ Ι I titulus erat diligentissime exaratus litteris Ι Ι ΕΚΤΟΥΤΕΛΟΥΣ 0,08 m. altis, e quibus quioque tantum suvac. persunt. Imago in ZIDCO expressa (Y7 v. m.) exstat in* Kosciuszkii raticme reddita de Tituli argumeutum ex his laciuiis erai explorationibus a. 1903 factis, HAIL f. 16 sane non potest. Quam ob rem titulum sepul- p. 56, n° 13, unde hic repetitur.

As 595—599

CHERSONESUS.

486

Lapis a. 1903 CherBonesi in arce inventus exstat in museo.

b. Tars postica:

a. Tars antica:

ΝοΣί€ΦΙ8^^οΙ PNAoTA^-FAAAKIkoNF k z o 0 o T A F f l H F " i · Φ*; Litleratura partis anticae videtur esse quarti a. Chr. saeculi, alterius vero secundo a. Chr. saeculo DOD antiquior.

596. Fragmentum lapidis calcarii imdique mutilum, a. 0,21 ra., 1. 0,38, cr. 0,15. Supersunt inscriptionis reliquiae litteris aetatis llomanae 0,05 m. altis incisae. Ed. L. St.ephaDi, Melanges ()i\-rom. v. II p. 237 B° 10. FragmeD a. 1853 a comite Uvarovio inveutum exstat Petropoli iu miiseo quod vocatur Ermitage. λ. 1SS3 exscriptum titulum edidi IosPE1. ν. Ι η° 232, nnde repeto. OYETOY T Q Y . MC.

. . ου, ετου[; . .του.

598. Fragmentum tabellae tenuis (cr. 0,015 m.) marmoreae utrimque iiiscriptae (άπισθόγραοος), a tribus partibus praeter imam mutilatum, a. max. 0,12 m., 1. max. 0,08. In parte antica {a) supersuut reliqniae quat(uor litterarum grandiorum (a. 0,03 m.)? in parte postica (&) partes quattuor versuum tituli receutioris litteris mimitis (a. circa 0,01 m.) scripti. Ad ectypa cbartacea edidi ΉΑΚ. f. 14, p. 112, n° 27. uude repeto. Lapis a. 1904 Chersonesi in necropoli inventus ibidem servatur io museo. α

V <~* vac.

c x ec e wToepro Α ΝΔΡΙΑ

597. Atigulus sinister tabulae marmoris cinerei utrimqiie inscriptae (έπισθογραοος), a. 0,10 m., 1. 0,05, cr. 0,05. In parte antica supersunt octo litierae 0,02 m. altae, duobus versibus dispositae, in poslica partes trium versuiim litteris inmoribus (a. 0,013 m.) inseriptoru™. Ectypis chartaceis, quae consilio arcbaeologico miserat Kosciuszko-Waluzynicz, usus edidi IosPE1. v. IV n° 16G, imde repeto. Lapis a. 1899 in CbersoDesi ruderibus inventus exstat in museo.

tac.

Titulus α videtur fuisse sepulcralis: uam quae supersunt litterae referri possunt ad nomioa mortui et patris eius: . . .covj[. . . . ο]υς. Titnli l argumentum indagari nequit.

599. Fnistulum tabulae marmoreae ab omnibus partibus mutilatum, utrimque inscrip(um (οπισθόγραφος), a. max. 0,075 m., 1. niax. 0,05, cr. 0,035. Uterque titulus Romanae

Μ 599—003

VAKIA.

cst aetatis, litteris grandioribus scriptus (a — 0,02 m., b — circa 0,025 m.), quanim reliquiae beue in ectypis dispichiDtur. Edidi IfAK. f. 18, p. 121, n° 34. Fragmentum a. 1905 Cbersonesi iuveur tum in necropoli ad templum, quod cruciforme dicitur, ibidem servatur in museo. b

Υ ΝΕ

χΑΔ

\ΙΤΜ/

600. Fragmentum tabulae maruioreae cr. 0,02 m., utrimque politae et iiiscriptae, a. inax. 0,08 m., 1. max. 0,10. In altera parte (a) supersunt reliquiae tituli Graeci aetatis Ronmnae (litt. a. 0,013 m.), in altera (b) Latini (litt. a. 0,02 m.). Ad ectypa cbartacea edidi IfAK. f. 14, p. 115, u° 35. unde repeto. Fragmentum a. 1903 CbersoDesi iu arce iuventum exstat in museo. α

ΑΓ

Hze

l· U-IM

487

602. Fragmentum tabnlae marmoreae ab oionibus partibus niutilatiim praeter sinistrain, ubi exstat marginis pars, a. 0,23 iii., 1. 0,22, cr. 0,04. Tituli pars superstes satis diligenter exarata (litt, a. 0,02—0,03 m.) bene etiamnuDC legitur. Edidi HAK. f. 33, p. 46, n° 8, adiecta imagioe ad ectjpuni cbartaceum delineata Q/h v. m.), quam hic repeto. Lapis a. 1908 iueunte a M. Scubetovio Chersonesi iuveutus est in muro, quo ciugitur ttirris XVII (ut numerat A. Berthier-Delagarde IIAIL f. 21, tab. II). Exstat ibidem iu museo. Tituli argumentiim, quem ad I sive II p. Clir. saeculum rettulerim, certo definiri uequit. Fortasse est deereti fragmentum.

^T^\

ι

.,,ΟΝ'ΟΝΟΝΟΙ .OCMAPTYPQ

UNeiTicAK

•ikATeM/ IYITOT L

VcJSPASlfanKs?

*C-

ΗΡ 0 Δ

603. FragnieDtnm tabulae raarmoreae a sinistra, ut videtur, iotegrum, in Chersonesi 601. Fragmentum tabulae marmoris albi ruderibus a. 1871 inventum a D'. M. f. Struutrimque inscriptae, crassae 0.02 m. Exscripsi kovio pictore. Ubi DUIIC sit, ignoratur. A. 1883 Cbersonesi in monasterio a. 1883 et edidi StrukovhisdeUneatiouem suam accuratissimam IosPE1. ν. Ι n° 237, unde repeto. mihi exscribendam dedit, qua usus titulura edidi IosPE1. ν. Ι n° 225 et bic repeto. b Ν L6 DHZ

-E&m

Titulus α Graecus fuit, h Latinus.

Iuι

re Ν Α Ν ΤΑΝλίΑ lALTIW Μ

μεναν. . τάν δια.

[τ]δς [γ]νώμ[ας?

CHEUE ►NESUB.

488

Λ· GOo—G07

6 0 6 . Fragmentiim tabulae niarraoris canFortasse est decreti fragineutum, recendidi utrimque politae, undique niutilum, a. tioris ;>uuf* aetatis. 0,12 ω., 1. supra 0,10, cr. 0 , 0 3 5 .

Tituli

reliquiae litteris 0,017 m. altis scriptae optime

604. Fra.gment.uni tabulae marmoreae a. 0,11 m., 1. 0,10, ci\ 0,037. Tituli litterae tenues et anguste positae (a. 0,03 ni.) satis bene in ectypo dispiciuntur, quo usus edidi Mam. As 23, p. 23, n° 32, et IosPE1. v. IV n° 170, unde repeto. FragmeDtum a. 1897 ibideui iuventum, ubi n° 584α, exstdt in museo.

in ectypo dispiciuntur. Edidi Mam.

A?. 2 3 ,

1

p. 2 2 : n° 2 9 , et IosPE . v. IV u° 154, addita tituli imagine, quara bic repeteudam

curavi

(V. v. m.)· Fragmeiituni a. 189G inveiitum in. platea ante templum S. Vladimiri exstat in nniseo.

lOnl ^ΤΝΠΡΟ: ""ΠΟ

. . .αύ]τω προ[ξενίαν? . .

Λ

άσ]-ο[νδεί?

Λ7ί<3βίυΓ esse decreti fragmentum

aetatis

Romanae.

605. Frustum tabulae marmoreae a. 0,38 m., 1. 0,09, cr. 0,14, consulto in formam lateris redactum; supra et infra etiamnunc Testigia instrumenti apparent, quo faber est usus (syOamm). Ε titulo litteris grandioribus (a. 0,035 m.) superficiei male politae inscripto superest pars unius versus et alioruin duorum reliquiae. Imagine photographica et ectypo cbartaceo usus edidi HAK. f. 18, p. 120, n° 31, unde repeto. Lapis a. 1905 Chersonesi in sepulcro quodam in rupe exciso inventus est, ubi pro claustro introitus erat adhibitus. Servatur ibidem in museo. M I A I N U U M -

ανθό

ΌΗΜΑΠΓΕΘΗΝΑΙ

...το ήαας τεθηναι...

Ne uDa quidem

vox

integra

superest

praeter και ν. 4.

607.

Fragmentum

tabulae

mannoreae

utrimque politae, cr. 0,04 m., a. max. 0 , 1 2 , 1. max. 0,20. Tituli reliquiae optime leguiitur (litt. a. 0,03 m.). Ad imagiDem photograpliicam edidi IIAK. f. 14, p. 1 1 3 , n° 2 9 , unde repeto. Lapis a. 1 9 0 4 Cbersonesi in arce ventus exstat in niuseo.

oAICAKTtjC

ON noAecoc " ν ΑQoc Titulus Roinauae est aetatis.

in-

$608—612

VA

608. FragmeDluru tabulae marmoris candidi undique mutilum, a. 0.17 m., 1. 0.12, cr. 0,09. Litterae superstites, altae 0,03 m., diligenter exaratae sunt et beiie iu ectypo leguntiir. Cum lapidem a. 1872 Chersoneso Mosquam missum (cf. ad n° 373) a. 1883 ibi non repperissein,. ad Kondakovii apographtmi edidi IosPE1. v. I, n° 234. Postea lapide in bypogeis musei historici invento ectypum chartaceum ab Orescbnikovio accepi. quo usus titulum accuratius dedi 3ΠΡΑ0. v. V p. 366 et IosPE3. v. IV add. p. 283, unde repcto. .

489

IA.

a. max. 0,19 m., 1. max. 0,12. Supersunt extreniaepartesquattuor versuum tituli aetatis Romanae, litteris 0,01 Γι m. altis scripti, quae beue etiamuuDC leguDtur. Ad ectypum edidi IJAK. f. 14, p. 113, n° 28, unde repeto. Lapis a. 1903 Chersonesi in arce iuventus exstat in museo. t¥. I ΝΓΕΛΙΈ ΓΠΕΝΤΑ

Nihil dispici potest, nisi vv. 2—3 [έπη]νγελμέ[νος] yel simile quid. 3ΗΈΝΑΙΑ Κ* } ι c

Υω\ lect. ν. 1 in. Α, extr. Ζ, ν. 2 extr. / om., τ. 3 ET, ν. 4 ΛΕ Kondakov. Titulus, cidus arguinentum indagari Dequit, Romanae est aetatis. 609. Fragmentum tabulae marmoris candidi, utrimque politae, ab omnibus partibus mutilatuni, a. 0,085 m., 1. 0,05, cr. 0,027. Tituli pars superstes perquam est detrita (litt. a. 0,01 m.). Ad ectypum chartaceum edidi HAE, f. 23, p. 37, n° 17, imde repeto. Fragrnentum a. 1906 in occidentali Chersonesi ruderiim parte inventum exstat in museo.

611. Fragmentum tabulae marmoris cinerei undique mutilum, a. 0,15 m., 1. 0,105, cr. 0,05. Quae supersunt litterae apicibus ornatae, a. 0,02 w., optime dispiciuntur in ectypo, quo usus edidi GJR. 1882—88, app. p. 28, n° 36. Coutuli Chersouesi iu museo a. 1892 et iterum edidi IosPE1. v. IV n° 176, unde repeto. ΞΡΐψ CINAYT IONTOC

Α Ν ΆΜ

612. Fragmentum tabulae marmoreae utrimque politae, ab omnibus partibus mutiTW£I latum, a. 0,12 m., 1. 0,08, cr. 0,034. Lit-Π0ΑΕ terae superstites diligenter exaratae et optime ΛΙΤΟΥΙ coDservatae sunt (a. 0,02 m.). Ectypo charΑ ΕΝF taceo usus edidi Mam. Αχ 23, p. 20, n° 26 et IosPE1. v. IV n° 158, unde repeto. Inventum in Chersonesi mderibusa. 1898, 610. Fragraeiitum partis dextrae tabulae marmoreae utrimque politae, cr. 0,03 m., exstat ibidem in museo. 62

490

As 012—617

CHEEBONEBUS.

615. Fragmentum tabulae marmoreae unΓΡΟΔμ dique mutilatuni, a. 1895 in urbis antiquae 1 ΡΟΣΣ ruderibus inventum. V. Omv. TL Αρχ. ΚΟΜΜ. THT 1895, p. 98, cum lapidis imagiue (n° 245), quam repetii Mam. JV° 23, p. 20, u° 25 et 1 Conieceris v. 2 restituendiini esse noineii IosPE . y. IV n° 157, uode bic repeto. [Μα]τροδ[ωρος]. 613. Fragnien tabulae marmoreae uudiquernutilum, a. max. 0.07 m., 1. 0,10. Litterae pulchrae aetatis Romanae, altae 0,015 ni., optime in ectypo dispiciuntur, quo usus titulum edidi Mam. Jfe 9, ρ. 33, n° 19, et IosPE1. v. IV n° 159, uiide repeto. Haud Bcio an decreti fragmentum sit Fragmen vere a. 1891 Cbersonesi invenaetatis Romanae; τ. 1 fortasse fiiit \llo\t\ tum, cum platea circum templum S. Vladiτακ δάμ[ωι]. miri exploraretur, ibidem servatur in museo. ^YNTER H A E I A*. < ΑΝΤ "

616. Fragmentum marmoris ciuerei a partibus surnma et dextra integrum, a. 0,14 m., 1. 0,19, cr. 0,09. Exscripsi Cbersonesi in monasterioa. 1883 et edidi IosPE1. ν. Ι n° 230, Cum in lapide ue uua quidern vox supersit unde repeto. integra, nihil sane de argiimento tituli dici potest. HNTOYC J.PAC M£TA

614. Fragmentum tabulae marmoreae uniMHCArnr dique mutilum. a. 0,00 m., 1.0,045, cr. 0,025. Litterae circa 0,01 m. altae bene in ectypo distiDguuDtur. Edidi Mam. Jis 17, p. 22, n°25 617. Fragmentum epistylii marmorei et IosPE1. v. IV n° 177, uDde repeto. 1. 0,20 m., cr. 0,04. Litterae superstites bene Fragmentum a. 1893 inyentum exstat etiam nunc leguotur (a. 0,018 m.). Edidi Chersonesi in museo. Mam. Jfe 23, p. 24, n° 34, et IosPE1. v. IV, - ι n° 167, addita ima.gine, quae hic repetitur \ΞΕΙΞ (Vs ▼· m.). ΞΜΕΝ Fragmentum a. 1896 inventum, cuin ea ΤΟΥ" pars Chersouesi rudernm exploraretur, quae Litteratura tertio maxime a. Chr. saecuio est iDter orientem et meridiem, exstat ibidem convenit. in museo,

|β 617—621

V. JA.

491

oribus (a. 0,03 — 0,04 m.) scripti optime leguotur. Ad ectypum chartaceum edidi HAR. f. 14, p. 114, n° 31, unde repeto. Lapis a. 1904 Chersouesi prope baptisterium repertus exstat ibidem in museo. Tituli argumeutum diviuare nequeo.

AUCIOI

Μ Α CΙΜ

618. Fragmentum tabulae marmoris subV. 1 potest legi [Θεο]5οσίο[υ]. caerulei ab omnibus partibus praeter summam mutilum, a. 0,10 m., 1. 0,12, cr. 0,05. Chersonesi iDveutum a. 1895 in litore septentrio620. ADgulus simster tabulae marmoreae nali prope monasterii hortum. V. Omu. IIMU. Αρχ. KOM.V. 1895) p. 101, cum lapidis ima- cr. 0,05 m., a. max. 0,10, 1. max. 0,13. Sugine (n° 251), quam repetii Mam. As 23, perest particula tituli aetatis Ronianae dilip. 25, u° 39, et IosPE1. v. IV n° 169. Hic geutissime exarati litteris 0,02 — 0,025 m. altis. Ad ectypum chartaceiim edidi HAK. eadeni imago repetitur Q/s v. m.). f. 14, p. 114, n° 33. Hic ad idem ectypum accuratius delineandum curavi Q/B v. m.). Lapis a. 1903 CbersoDesi in arce inyentus exstat in museo.

| ATTiR) V. 2 videtur esse nomen Chersonesi usitatum *Αττίν[ας] et v. 3 fortasse άγων[οθέτης].

In ipso Iapide in ima parte dispiciirotur 621. Fragmentum tabulae marmoreae telitterae IA. nuis (cr. 0,017 m.), utrimque politae, a. max. Tituli ad Romanam aetatem pertinentis 0,10 m., 1. max. 0,09. Tituli reliquiae litteris argnmentum indagari neqnit. grandioribus (a. 0,03 m.) diligentissime inscripti optime etiamnuDC leguotur. Ad ectypum cbartaceum edidi HAK. f. 14, p. 112, n° 26, 619. Fragmentum tabulae marnioreae unde repeto. cr. 0,045, utrimque politae, a. max. 0,11 m., Lapis a. 1904 Chersonesi in arce inventiis 1. max. 0,13. Tittili reliquiae litteris- grandi- exstat ibidem iu inuseo. 62*

492

CHEESOI ιΟΥΔΙ X A N ^ /λυπ

JS.

Jk 621—627

IO/ Ο Π Ί C 11^

. . . τω] πιστ[ω. . . υμΐν. . . TO

XC-IVMIN

V. 2 in. duae litterae a lapicida correctae suut, iri quibus erraverat. ΛΓ. 3 legitur υοωρ.

625. Fragmentura tabulae marmoreae UDdique mutilura, a. max. 0,08 m., 1. circa 0,10, cr. 0,016, in quo supersunt reliqniae duorum 622· FragmeDtum tabulae marmoris citituli versuum (litt. a. 0,020 m.). Ectypo nerei ab omnibus partibus praeter sinistram cbartaceo usus edidi Alam. Jf° 23, p. 33, D° 33 mutilatum, a. 0,14 m., 1. 0,09, cr. 0,04. et IosPE1. y. IV n° 168, unde repeto. Litterae superstites altae sunt fere 0.02 m. riLi/λλθΙ Exscripsi Chersonesi iu museo a. 1900 et Λ l ΌΓΕΝΕΣ edidi IosPE . v. IV n° 171, unde repeto. ι epM» NO«

623. Fragmentum tabulae marmoris candidi ab omnibus partibus praeler simstram mutilatum, a. 0,10 m., 1. 0,13, cr. 0.06. Litterae superstites aetatis Romanae circa 0,022 m. altae bene etiam nunc legumtur. Exscripsi Chersonesi in museo a. 1900 et edidi IosPE1. v. IV n° 172, irade repeto. I D/\Af h

V. 2 litterae videntur pertinere ad vocativum Dominis Διογένης.

626. Fragmentuin tabulae marmoreae ab omnibus partibus mutilatum, 1. max. 0,095 m., cr. 0,02, contioens paucas reliquias tituli aetatis Romauae receutioris (litt. a. 0,013 m.). Ad ectypum chartaceum edidi IJAR. f. 23, p. 38, n° 18. Lapis a. 1U06 Cbersouesi in litore repertus exstat ibidera in museo. ΜΟΙΑίωΐΓ /Q\rr\\T

ANE 0Γ

624. Fragmentum tabulae mannoreae uudique mutilum, a. max. 0,10 m., 1. umx. 0,125, ci\ 0,035. Litterae superstites altae 0,03 m. beoe conservatae sunt. Ad ectypum cbartaceum edidi IJAK. f. 14, p. 113, B° 30, unde repeto. Lapis a. 1904 Cbersouesi in arce repertus ibidem exstat iu musech

627. Frustulum marmoris caDdidi a. 0,045 m., 1. 0,08, cr. 0,04. Α dextra exstat margo. Litterae superstites, altae 0,012 m., bene etiam nunc leguutur. Chersouesi in museo exscripsi a. 1900 et edidi IosPE1. ν. IV n° 174, undc repeto. ΝΓΒΗΓΙΟ

7 Μ"

]fe 628—633

VAMA.

493

628. Fragmen tabulae marmoreae utrimque politae, ab omnibus partibuB mutilatimi, a. 0,10 m., 1. 0,09, cr. 0,014. Litterae 0,025 m. altae in ectypo optime legiiDtur. Edidi Mam. As 17, p. 22, n° 27, et IosPE1. v. IV n° 179, unde repeto. Lapis a. 1S93 Cliersonesi in coemeterio inventns ibidem servatur in museo. — vac.

EPoN

631. Fragmeutum tabulae uiarmoris candidi uudique mutilatum, a. 0,08 m., 1. max. 0.09, cr. 0,03. Tituli litterae superstites (a. 0,022 m.) optime leguntur. Exscripsi a. 1900 et edidi IosPE1. Y. IV D° 173, unde repeto. Frngmen inventimi a. 1S94 in ea parte Chersonesi ruderum, quae est inter orientem et meridiem, servatur ibidem in museo.

629. ADgulus sinister tabulae marmoreae, cr. 0,05 m.. a. 0,13, 1. 0,06. Litterae superstites diligenter exaratae altae sunt 0,015 m. Α partibus sinistra et ima exstat spatium vacuum. Ad ectypum chartaceum edidi Maw. ONAL JB 23, p. 25, n° 37, et IosPE1. τ. IV n° 180, unde repeto. FragmeDtum a. 1S98 Chersonesi prope Haud scio an v. 2 legendum sit [Μοφρίnioenia antiqua haud procul a magna turri κ[ιος] vel [Τα]υριχ[ός]. inventum exstat in museo. |

OY ET NO

632. Frustulum tabulae marmoreae cr. 0,018 m., utrimque politae, litteras extremas duorum yersuum servans (a. 0,02 m.). Ad ectypum edidi EAE. f. 10, p. 24, n° 18. Lapis a. 1901 prope templum quod cruciforrae dicitur inventus servatur in nauseo.

630. Fragmentum tabulae marmoreae IISIA utrimque politae, cr. 0,022 m., ab omnibus IAT partibus mutilatum, a. 0,11 m., 1. 0,08. Litterae aetatis Romanae altae sunt 0,03 m. 633. Fragmentum tabulae a. 0,10 m., Edidi HAR. f. 2, p. 67, n° 9, cum imagine, 1. 0,13, cr. 0,09. Α sinistra niargo videtur quam hic repeto. Lapis a. 1900 in Chersonesi ruderibus superesse. Litterae aetatis Romanae 0,03 m. altae bene conservatae sunt. Ad ectypum repertus ibidem esstat in museo.

494

CHERSC NBBUS.

Jfi 633—638

edidi Mam. JIS 17, ρ. 22, n° 26 et IosPE1. sub pavimento mediac partis basilicae Uvarovianae ibidem servatur in museo. v. IV n° 178, unde repeto. vac.

Ι ΤΟΝΓ Ι Η ΡΑΚ

634. Frustulum tabiilae marmoris cinerei a sinistra et infra mutilatum. A. 1883 637. Fragmen tabulae marmoreae utrimexscripsi Chersonesi in monasterio et edidi que politae, infra uiarginis partem servans IosPE1. ν. Ι D° 235, unde repeto. quadro ornati, a. ut nunc est 0,135 m., 1. 0,125, cr. 0,028. Litterae superstites altae sunt 0,03 m. Edidit R. Loeper HAK. f. 45, OXPS p. 67, n° 15, cum imagine; quae hic repetitur. Lapis a. 1908 inve.Dtus in Chersonesi ruderuDi parte media ad mare conversa, ubi niiDC est monasterii hortus («BT> ΗΗ;ΚΗΟΜΤ> cjot 635. Frustulum tabulae marmoreae ab CbKpacnojiaKOBhiMn ^epenKaMn»). ibidem exstat onmibuspartibus mutilatum,a. inax. 0,085 m., in museo. 1. max. 0,06, cr. ut superest 0,025. Tituli litterae aetatis Ronmnae accurate incisae (a. 0,025 m.) optime iii ectypo dispiciuntur. quo usus edidi HAK. f. 18, p. 120, n° 32, et liic repeto. Fragmen inventum Chersoaesi in necropoli prope templuni, quod criiciforme dici solet, exstat ibidem in nmseo. Loeperus putat esse fragmentum tabulae 0. sepulcralis ab omnibus partibus quadro circumWPI2 datae, ad II s. III p. Chr. saeculum pertinentis; cum v. 1 post Τ appareat yestjgium Η litterae. formairi verbi putat non esse doricam, sed coinmunem: έτελεύτησε, τελευτήσας 636. Frustulum tabulae marmoreae titoli vel sim. reliquias aetatis Romanae servans (litt. a. circa 0,02 m.). Edidi IJAE. f. 3, p. 28, n° 11, 638. FragmeDtum partis sinistrae tabulae cam "imagine ex ectypo chartaceo delineata znarmoreae, a. et 1. max. 0,11 m., cr. ut su(Y3 v. m.), quam hic repeto. perest 0,035. Litterae superstites aetatis RoFrustum a. 1901' Ohersonesi inventum manae (a. 0.02—0,035 m.) optime legimtur

# 638—644

VA LIA.

495

Frustuw inventum iu paviiuento magui m ectypo, quo usus edidi UAK. f. 18, p. 120, templi a. 1897 effossi (cf. ad n° 533), exstat ii° 33, et hic repeto. Fragnientum a. 1905 Chcrsouesi prope in museo. magnam turrim inventum ibidem servatur iu ΙΟΣΓΓΟΝΤ . . ,ιος ΠονψκοΟ?] inuseo. I I '

OY

639. Fragiuentum iiuae partis tabulae marmoreae nou politae, cr. 0,04 m., a. 0,13, 1. max. 0,09. Iufra supersuot particula quadri levis et quinque litterae tituli aetatis Romauae, alt&e 0,04 m. Ad ectypum edidi JfAIx. f. 14, p. 115, u° 34, et hic repeto. x Lapis a. 1903 Chersonesi iu arce inventus exstat m rtmseo.

642. Fragmentum summae partis tabulae marinoreae fastigio ornatae, sub quo titulus erat uuo versu scriptus. Litteras quinque superstites 0,033 m. altas exscripsit Kosciuszko, cuius apographo usus edidi IosPE 1 . v. IV n° 183, imde repeto. Fragmeotum a. 1899 in Cbersonesi ruderibus inveDtum exstat ibidem in rouseo. TANTA Titulus videtur esse sepulcralis. Fortasse supplendum est Τάντα[λος],

3Y/

643. Tabella marmorea cr. 0,015 m., utrimque polita, ab onmibus partibus mutilata praeter sumroaiD, a. 0,06 m., 1. 0,075. Edidi 640. Frustulum epistylii marinorei, supra 1ΙΑΚ. f. 27, p. 28, υ° 20, cum imagine e$ margiDemservaDS. Ed. L. Jurgiewicz 3H00. ectypo cbartaceo deliueata, quae bic repetitur v. XI, p. 314, n° 3, ad apograpLum IvanoTii. Lapis a. 1907 Cbersonesi iuventus ibidem Aimo 1883 exscripsi ChersoDesi iu moDasterio 1 exstat iii museo. et edidi IosPE . ν. Ι n° 231, unde repeto. ^YTOYCT

641. Fraginentum tabulae luarinoreae crassae, in quo optime conservatae sunt septem litterae maximae (altae circa 0,06 m.), diligentissime incisae. Ad ectypum cbartacenm edidi Mam. A« 23, p. 24, n° 35, et IosPE 1 . γ, IV n° 182, unde repeto.

644. Fragmentum triangulum imae partis tabulae mariDoreae cr. 0,045 in-, a. 0,09, 1. infra 0,15, inscriptum litteris 0,03 m. altis. Eaidi-HAK f. 2, p. 67, n° 10, cum imagipg, qnain hic repeto, !

496

Αν. 644—649

CHEKBOtfEBUS.

Lapis a. 1902 iuxta teinplum cruciforme Lapis a. 1900 iu ChersoDesi ruderibus inveutus exstat in museo. inventus ibidem exstat ID museo. .ITIOI

648. Frustum tabulae marmoreae a. ut nunc est 0,0f> m., 1. 0,10, cr. 0,04. Supersunt quattuor litterae aetatis Romauae a. Litterae superstites videntur ad nomen 0,025 ln. Edidi UJK. f. 33, p. 47, n° 9, virile pertinere cum -μαχο; compositum. c«m imagine ad ectypum delineata (]/4 v. iu.), qnam bic repeto. Lapis a. 1908 Chersouesi inveutus prope 645. FragmeDtuin cohromae nmgnae inar- turrim imp. Zeuonis exstat ibidem in museo. moris cinerei, in quo supersunt tres litterae diligenter exaratae. Duae altae sunt 0,035 m., tertia multo miDor. Exscripsi a. 1900 et edidi IosPE1. v. IV n° 175, imde repeto. Inventum est a. 1900 Chersonesi io basilica quae dicitur UvaiOviana, servalur ibidein 649. Fragineutum lapidis calcarii ab in rouseo. Λ Κ Ο vuc. omnibns partibus lmitilatum, a. 0,12 m., 1. 0,19, cr. 0,10, tres maximas litteras (a. 0,075 m.) servans diligeDter exaratas. Edidit R. Loeper ΗΛΚ. f. 45, p. 66, n° 14, β46. Frustulum tabnlae marmoris albi in cum imagine in zioco expressa, quae liic reiDonasterio ChersoDesi servatura. Ε titulo petitur. litteris minutis bonae aetatis inciso superest Lapis a. 1908 inventus in eaparte Clierparticula, quam a. 1883 exscripsi et edidi souesi ruderum, quae est inter septeDtriones IosPE1. ν. Ι n° 236, unde repeto. et orientem, in cisterna exstat ibidem in museo. vac.

-ΈΙΡΙ

647· Frustum tabulae marmoreae utrimLoeperus litterarum magnitudine nisus que politae, cr. 0,04 m. Litterae superstites putat tituhuu fuisse dedieatorium. aetatis Roroanae altae sunt 0,015 m. Ad eetypum edidi IfAE. f. 10, p. 25, n° 19.

Λ!Ϊ 650—054

VA

650. Fnistiilum tabulac mannoreae utriiiique politae, ab omnibus partibus imitilatuii), a. 0,068 m., 1. 0,065, cr. 0,02. Litteras altas 0,047 m. fortasse Latinas esse dixit R. Loeper, qui edidit HAh\ f. 45, p. 69, ii° 19, cum imaginc in ZIDCO expressa, qiiam liic repeto. Lapis a. 190S inventus est in ea. Chersouesi ruderum parte, quae est inter septeutriones et orieutem, iu cisterna cum testis aetatis Romanae recentioris et Byzantinae, nec non nuinniis. Servatur in museo.

JA.

497

Lapis a. 1900 Cliersonesi invcntiis exstat ibidem in museo.

653. Globus inleger lapidis dioritae viridis, optime elaboratus, diam. 0,19 m, Incisae suot litterae quattuor aetatis Roinauae, altae fere 0,01 m. Chei\sonesi in museo exscripsi a. 1900 et edidi IosPE1. v. IV n° 184, unde repeto. ΔΔΠΙ Hae litterae, efficieutes mnnerum 26, videottir lapidis pondus significare.

651. Frustulum tabulae mannoreae cr. 0,03 m., a. max. 0,05, 1. max. 0,045; lit654. «Fragmentum tituli litteris aetatis tera Ε alta est 0,025 m. Edidi ΉΑΚ. f. 2, p. 68, JI° 11, cum imagiDe, quain liic recentioris inscripti».1 Ad Kondakovii apographum edidi IosPE . ν. Ι n° 2 3 3 et hic repeto. repeto. Lapis a. 1872 Chersonesi Mosquam niissus Frustulum a. 1900 Chersuuesi inventum (cf. ad n° 373) videtur periisse. ibidem exstat in museo. ι

ΜΜ MOYACAnPOCM-N \KAT6nT0CeNBA, €ΔΙΜΗ0ΥΡΓΗ3Α δ Ν6ΡΓ0Ν

652. Frustulum ■ tabellae marmoreae cr. V. 4: . ..έοιυ.ηούργη(σ)α[ν...]. V. δ: ...ν 0,022 ni., ab onmibus partibus routilatum praeter summam, a. 0,07 m., 1. 0,04. Lit- έργον... . Titulum, quamYi6 ceteris multo recentior terae duae superstites (a. 0,04 et 0,02 m.) videntur ad initiuni tituli pertinuisse. Edidi sit atque ad Byzantinam sine dubio aetatem pertineat, recipere in syllogen placuit, ne KAK. f. 2, p. 68, n° 12, cum prorsus periret. bic repeto. 63

498

655. (Scripsit Μ. Kostovzev). Decem fragmenta eiusdem marmoris albi venis caeruleis variegati, utrimque politi, cr. 0,027— 0,045 m. Sex fragmenta (litteris a, f, c, cl, f\ Jc a nobis notata) inventa suiit Chersoiiesi a. 1889 in parva Byzantini aevi ecclesia, l O m . intervallo a moDasterii muro septentrionali distante, sinistrorsum a porta procedenti (cf. Onw.

Λ!? (555

CHERSONESUS.

Η. Αρχ.

KO.VM. 1891,

p. 8).

Fr. c re~

pertimi est a. 1891 in ecclesia Λ«: 4; fr. i— a. 1S93 ID aula musei Chersonesitani; fr. 7/— a. 1899 iu platea eccle&iae cathedralis novae.

l ii νΛ χ / -ΰ i i i h V

m)Mm

ratorumque ■ in eis iiomiua extitisse Honorii et Arcadii. Smirnovii apograpliis nsns iterum fragmenta edidi IIAK. f. 23, p. 16; nec tameu, quod dolemlum est, adlinc in re praesenti ea coiisulere potui. Asservantur autem Chersonesi in museo (praeter fr. V)l). Hic omnia fragmenta ad ectypa cbartacea accurate delineata repra-esentautur (]/]2 ν. m.). His fragmeiitis ordiue collocatis primum evincitur in titulis lociim liabuisse uomina iinperatorum Honorii et Arcadii. Quoniam autem utriusque imperatoris nomini haud dubie vocabiilum additum est perpetito Augusfo, sequitur DOII unum uos habere titulum cum amborum Caesarum nomraibus (nam si ita esset, communi uterentur vocabulo papefuis Auyustis, ut etiam iu aliis eorum titulis usu venire solet), sed duos, iniperatorum noininibus dativo, ut videtur, casu usurpatis. Praeterea notandum est iu fr. a + l + c v. 1 grandioribus litteris scriptum esse, quam τ. 2. Tuni autem iisdem fragmentis et fr. ν coDsideratis, facile coDcedes utrumque titulum plaoe eodem ordine compositum fuisse, scilicet ut utrobique imperatoris uoraen v. 2 poueretur, dignitatis vocabulum v. 3 finiret, tum vero modico spatio interiecto ipse tituli contextus sequeretur, qui haud >cio an nudum dedicaDtis nomeii dignitatemque exliibuerit; perquam eniin yerisiinile

Exarati sunt tituli eodeni genere litteraturae eoque splendido, litteris ad 0,10 m. altis. Fr.-.c (a. 0,25 m., 1. 0,34 m.) secundum ectypon edituni erat a Latyschevio. Mam. Jfe 9, p. 35, n° 24 (hinc CIL. III, 13757), sex alia 1) Haud inutile esse duco hic fragmcnta a mc edita fragmenta Chersonesi ab ipso transcripta edita cum LatyscLevianis et SmirnoTiaDis comparare: sunt (fragmento e repetito) Mam. 17, p. 79, Rost. Lat. Sm. et IosPfc1. v. IV, n° 185. Anuo porro 1895 — c, e, / = Α a-\ 6-f-c d d = F = Iac. Smirnov redintegrata opera tria frage — α = Β menta iam autea nota a-\-l· -\-e felicissime — b = C f =r = G coniunxit duoque praeterea nova (?, /,) invenit; 9 9 h ad c = decst = idemque pefquam probubiliter coniecit uon ad ·- deest = i D uBum ea, sed ad duos titulos pertimiisse impek deest = Ε ■

=

Λ· 655, 650

499

YATUA.

est ad statuarum elogia haec fragmenta per- et edidi IosPE1. v. I n° 240. Α dextra margo tinuisse. Quae cum ita sint, quinque fragmenta videtur exstare, iofra est spatium vacuum. ita fere rcstitui posse censeo. Praeter Pallasium nemo boc fhigmentum commemorat. 1 (a-f-b-f-c-i-t?). [Ώ(οηύηο) n(osiro) inriciissjimfo prtncipi imp(craiori) Hojnorh [pcrpchto Augusjto 6· v(ir) c(larissivnts) p[r(acfccfus) pr(aetorio). . .

3 AA.VVuu I -V-BB-CC· Λ Α - ^T ERAMIUTARE

ο \ZIPROTECTO I tac.

2 (e).

[D(omino) n(ostro) invidissimo principi hnp(eraiori)] Arcafdio pcipetjuo Angusfio Fr. /7 nescio an duas litteras adiectivi [wrijctpss-hno] tituli 1 aut 2 contineat. Non ausus sum ante imperatortim nomina gentilicium Fl. supplere, quoniain Arcadii utique titulus eo caruisse videtur. Cum nulluin fragnientum ad Theodosii maioris minorisve tituluin referri videatur, inter anoos 393 et 402 elogia composita esse crediderim (cf. CIL. VI, 1191; Dessau, 794). Quod autem in Honorii elogio praefectus praetorio commemoratur, itemque in fr. /^reliquiae PRAE facillime in praep(ositm) suppleri patiiiDtur, fas est colligere elogia a Chersouesi praesidio dedicata esse, accedente fortasse civitate ipsa.

656. «Noch einige andere unbedeuteDde Inschriften habe ich in Achtiar erhalten. . . . AuseiuerLateiniscben unvollkommeneu Steinschrift, wovon nur eine Hfilfte gefunden worden, scheiut zu erhellen, dass auch die Genueser diesen Ort voririals bebauptet baben». Pallas Itin. Russ. oierid. v. II p. 74, cum titnli delineatione ligno incisa, quain descripsi

Titulum maiiifesto imperatorum Romanorum esse aetatis, DOII medii aevi moDui iam in priore editione. Data occasione eum tractavit RostoYzev HAK. fasc. 23, p. 13, qui nunc nobis liberalissime sententiam suam scripsit, quam subicimus. «Vv. 1 et 2 haud dubie quattuor homines memorantur, duo Augusti et duo Caesares, qua re ad Diocletiani vel CoDStantini tetrarcbiarum tempora deducimur. Cf. de priore CIL. III 6151 et Suppl. p. 1349 (Dessau n° 641): Imperatorcs Cacss. Gains Anr. Val. Diodetiamis j et M. Aur. Val Maximianm Pii Felices invicti Augg. et FL Val. | Gonsfaniins et Gal. Val. Maximianus nobib. Caess. De posteriore Dessau n° 656: dd. nn. | Flaiio Val. | Consiantio et j Galerio Yal. j Maximiano \ mvictissimis et \ clementi\\ssimis j scmper Augg. et | dd. nn. | Fla. Yalerio \ Severo et | Galerw Yalerio J Maxhnino j nohilissUnis ac j heatissinm | Gaess. Hinc elucet ID nostro quoque titulo legenduni esse v. 1: Augnsti duo vel Auijustisduohus. v. 2: nfobilissmiJXmtissimi) C(acsar<es) (duo) vel n(oUlisswm) Xeafissimis) C(aesaribus) (duoUis), ante suppletis binis Augustorum Caesarumque nomirdbus. Quod si recte posuimus, efficitur parvDm nobis amplissimi tituli fragnieutum, quod dextro margini adhaerebat, servatum esse, quo for63*

500

Λ?: 656—658

CHEIISONEBUS.

tasse de aedificatione quadam agebatur; qua re cognita de vv. 3 — 5 restituendisiuredesperabis, idque eo magis. quod etiam de Pallasii in describendo titulo diligentia dubitare licet. Id tantum contenderim, ad milites eos pertinuisse, quibus praepositus fuerit aut protector aut decemprimus (vel sim.) protectorum; hinc i]ur pronum est v. 4 de [ap]era milHarfi), ν. δ de [cjercHJtis (hadume prol>atn[t> cura cuiusdam [decempnmji proiectofnonj . . .cirifjaf-i pararit cogitare. Utique uotandum est hoc titulo de/ i]i$(q)tic pracdtii monstrari Diocletiani vel Constantini aetate /". .pnhljica felic-Hafc t(e)nctur Chersonesum pracsidio occupatam fuisse, cuius α cd/h-if. . Jfir rei testimonia extant apud Const. Porpbyrog. de adm. imp. 53 (p. 251 ed. Bonn.) et in sermonis Latini non satis peritum, v. 3 episcoporum Chersonensium vitis (Β. Β. Jla- scripsisse Ο pro Q et v. 5 F pro Ε; τ. 6 TMiueBi, Hvima CB. euncr.onoin» XepcoH- videri superesse partes superiores litterarum CKHX^J Co6. 1906. 3an. RMII. Amd. Hoy.Ko AEDIX; fragiuentum ad magnum titulum v. VIII, JB 3, p. 61, § 14)». Latinum pertiuere. in honorem magistratus cuiusdam Romani (ducis, ut videtiir) positum, sed certius suppleri non posse. 657· Fragmeiitum trabis inarmoreae magDae, a dextra integrum, a. circa 0 ; 31 m., 658. Pars tabulae marmoris cinerei a 1. 0,85, cr. 0,205; superficies lateris dextri polita est, augulis in formam rotundam re- dextra et infra nwtilae. a. 0,46 m., 1. 0,35, dactis, pars antica a.d siiiistraiD rudi manu cr. 0,23. Titulus Htteris grandibus (a. circa abscisa est in latitudinem circa 0,24 m. Ad 0,04 m.) iflscriptus temporis iniuria admodum dextram versus sunt iutegri; post fines vv. 1, laesus est. Edidit L. Jnrgiewicz 3E00. w 3, 4 spatia supersunt vacua; v. 3 spatio illi XI p. 11 n° VII. Chersonesi exscripsi in mo1 lineolae tres obliquae iwcisae sunt. Litterae uasterio a. 1883 et edidi IosPE . ν. Ι n° 239. altae 0,04—0,05 m. calcis vestigia servant. Inde repetiit Domaszewski C. I.L. v. III, e Edidit R. Loeper HAK. f. 45, p. 69, n° 20, Suppl. n 12911. Hic idem exemplum repeto. cum imagine in zinco expressa. quam hic repetendam curo. Lapis in ca parte Chersonesi ruderum. quae ,est inter septentriones et orientem, e pariete aedificii aetatis Byzantiriae exfractus exstat ibidem in museo. Loeperus, qui supplementa proposuit a Dobis repetita, adnotavit lapicidam, fortasse

rac.

ι ISILV6STRIS CRiSTiavtTe c
aviAvrif:;#ii'· δ INPeTNiSU;·!?:

Jk 658- -662

501

VAIUA.

Var. kcf. V. 3: GIVNI..., v. 4: ΟΥ... , v. 5: INP..., v. 6: CAP..., v. 7 prorsus omisit Jurjr. Quid haec sibi velint, ne Mommsemis quidem certo definivit.

659. Fragmentum tabulae niarmoreae a tribus partibus praeter dextrain lmitilum, cr. 0,03 m.? a. max. 0.17. I. max. 0,11, tituli Latini diligenter exarati reliquias servans (litt. a. 0,025 m.). Ad ectypum chartaceum edidi HAK. f. 14, p. 115. n° 37. Hic ex ectypo accuratius delinea.Ddum curavi. Lapis a. 1904 Chersonesi-in arce inventus exstat in miiseo.

660. Fragmentum tabulae uiarmoreae undique mutilum, a. 0,125 m., 1. 0,14 w. Titulus litteris parvulis (a. 0,01 m.) exaratus temporis iniuria yalde laesus est. Ad ectypum chartaceum edidi Mam. Aa 9, ρ. 35, n° 25 (iode repetiit Domaszewski ϋ. Ι. L. v. III, Suppl. p. 2246, n° 13753), et IosPE1. v. IV u° 186, uude repeto. Fragmentum vere-a.-1891 Chersonesi in platea prope novuiri templum inYentura ibidem servatur in museo.

. . . Octajrius? . . . Car/rilrus [LJwffHfs]?. . .

De tituli argumeuto uihil certi proferri potest. Ultimum versum supplevit Hirschfeld (C I. Lat. 1. I.). 661. Fragmenta duo tabnlae marmoreae cr. 0,035: α altum 0,17 m., 1. 0,17, a partibus dextra et infima mutilatum; b imdique Diutilum. a. 0.11 m., latum 0.10. Litterae 0.012 m. altae inter lirieolas exaratae bene etiani nunc leguutur. Fragni. b a. 1891 in coemeterio antiquo inventum ad ectypum chartaceum edidi Mam. Aii 9, p. 35, n° 26 (inde repetiit Domaszewski C. I. L. v. III, Suppl. p. 2246. n° 13752), Cbersonesi ID museo coutuli a. 1900. Fragm. α ipse ibidem exscripsi a. 1892 et edidi Mam. AH 17, ρ. 79. Utnimqne repetii IosPE1. v. IV n° 187.

\IIRIIDIL S AVRII RITII Ν

662. Fragiaentum tabulae marmoris candidi utriraque politae, ab ornnibus partibus mutilatum, a. 0.13 m., 1. 0,12. cr. 0.022. Supersuut reliquiae tituli litteris 0,035 m. altis esarati. Exscripsi a. 1900 et edidi IosPE1. v. IV n° 189, unde repeto. Fragmentum a. 1899 in Chersonesi ruderibus inventum ibidem exstat in nmseo.

. O L L K M - N

\ V I V S A . . lOBfe g^VILIVSlONCV vac?

IERCI

EAD&VE VTESVA

502

CHERSONEBUS.

Λ* 663- -66;

Versu tertio nescio a.u legendmn sit: //*>- chartaceum edidi ΊΪΛΚ, f. 18, p. 121, n° 30, tiDde repeto. tcslajtc sita. Frayraentum a. 1905 Chersonesi inventimi 663. Fragmentum tabulae marmoreae prope raurum urbis ineridiaiium ibidem exstat crassae 0,023 m., utrimque politae, ab omni- in museo. vac. bus partibus mutilatuni,. a. 0,10 m., 1. 0,14. Tituli litterae superstites 0,03 m. altae optime etiamnuDcJegUDtur. Exscripsi et edidi IosPE1. v. IV n° 190, unde repeto. 666. Duo fmstula tabellac marmoreae Lapis a. 1900 in Chersonesi nideribns in«triraque politae, cr. 0,05 m.; α altinn ut ventus ibidem servatur in imiseo. nimc est 0,08 m., 1. 0.04; b a. 0,08,1. 0,05. Supersimt reliquiae tituli Latini litteris altis ibRL quidem (a. 0,03 — 0,035 m.), sed tenuibus ONIBVf leviter exarati. Edidi 1ΙΑΚ. f. 33, p. 47, Μ I I n° 11, cimi imaginibns ad ectypa chartacea delineatis (*/4 v. m.), quas hic repeto. Fragmeota a. 1908 ChersoDesi m necropoli 664. Tabula lapidis calcarii sa.tis magna ad bovile monasferii re(0,70 χ 0,42 χ 0.23 m.), ad nnirum cona υ strnendum adhibita. Infra ad ipsum raarginem perta ibidem exstaut in supersunt litterae quinque (a. 0.013 — imiseo. 0,025 m.) tituli Latini, qui videtur consulto In utroqiiefragmento erasus esse, cum lapis inuro immitteretur. Sub oe ima quidem vox suhoc titulo alius videtur fmsse antiquior, ad perest integra. Curn in fr. quem pertiDeDt duarum litterarum reliquiae. α ante R litteram spatium appareat viicuum, Edidi EAK. f. 33, p. 47, n° 10, cum ima- in quo ima littera potuit exarari, conicere gine ad ectypum delineata (% v. m.), quac licet fragmentum versus iuitium continere. liic repetitur. Tabula a. 1908 Chersonesi prope imp. 667. Fragmeutum tabulae marmoreae ZeDonis turrim inveota ibidem exstatin museo. igne adustae, cr. 0.03 m., a. max. 0,14 m., 1. max. 0,07. quattuor litteras grandes (a. / " . . . ] 'ajlcrwfs. . .] 0,05 m.) servans. Ad ectypum chartaceum edidi RAK. f. 14, p. 115, n° 36, uode repeto. Lapis a. 1903 Cbersonesi in arce inventus exstat in museo. 665. Fragnicntuin tabulae marmoreae SO undique mutilum, a. raax. 0,09 m., 1. max. L 0,04, cr. 0,025, reliquias primi versus tituli η Latini servans (litt. a. 0,032). Ad ectypum

NEAPULIS.

503

X. NEAPOLIS SCYTHICA (prope Symphoropolim nostram). Meuse Maio a. 1827 in colle a.utiquitus munito, MD ferre passus a SyDipheropoli quae luiric est distanti meridiem versus, ad ripam sinistram fluvii Salgyr (locum Kermentschik i. e. castellum vocant Tatari accolae) tres lapides graece inscripti imusque anaglypho instructus casu inventi sunt. Qua de re Blarambergius a sultaDO Hatti-Guerei-Crim-Gu^rei, qui lapides acquisivit1), certior factus statim Sympberopolim se coDtulit, ut solum accuratius fodiendo exploraret. Opere incepto mox ipse eodem loco alterum anaglyphum invenit laterisque fragmentum Apollae (s. Apollonii) astynomi nomine signatum (v. mmc C. I. Gr. 2103 d)] alio loco ducentis passibus distanti vasculumfictilemventum est. nummis impletura imperatorum Romanorum a Nerone usque ad Macrinum. Ex anaglypbis alterum imagines duas dimidiatas repraesentat, senis et adulescentis., Scythico vestitu, alterum equitem bracis et chlamyde indutum naturali prope magnitudine. Illud videtur periisse, hoc exstat Odessae in museo societatis. Cum umis e lapidibus inscriptis Sciluri noinine esset iusignis, quem Scytharum ChersoDesum Tauricam iucolentium regein fuisse Mithridatis VI temporibus constat e Strab. VII, 4, 3, uuum e tribus Sciluri castellis a Strabone commemora.tis prope Sympheropolim fuisse situm statim couiecit Blarainbergius, ac Neapolini potius qiiam Chabon aut Palacium; quin etiam Sciluri ipsius uniusque ex eius filiis imagmes agnovit in altero anaglypho, conlatis nummis Olbiopolitarum Sciluri simulacro iusignibus; castellum boc a Graecis fuisse conditum aut certe habitatuin titulis probari graece scriptis; cumque alii duo tituli donariis essent inscripti, quae diis Rhodi praecipue cultis a Posideo quodam Posidei f. fuissent oblata, Rbodios id coudidisse. Rettulit de his rebus omnibus Blarambergius primum in Journal dOdessa a. 1827 nn° 47, 69, 73 (russ. nn° 70, 71), mox iu commentatioDe siDgulari, cuius titulus est «De la posiiion des trote farteresscs Tauro-Scythes, clont parle Strabon» (Odessae 1831). Hac noDdura edita titulorum apographa mami scripta cum Boeckhio comnmnicavit, qui edidit eos C. I. Gr. 11. II. infra. Hic Bosporanos fortasse vel pothis Cbersonesitas Heracleotas iis tum subiectos post devictos eius loci iucolas Scythas vel Tauros coloniam deduxisse Neapolim coniecit, iucerlam tamen rem esse concedens. ADDO 1834 Dubois ibidem in sepulcro quodam multas res antiquas invenit, de quibus rettulit in epistula ad Koeppenum data (v. JRypn. Mun. BH. Tfyjio a. 1835 p. XVI pag. 285 sq.; St. Petersb. Zciitmg 1835 n° 103; Koeppen, EpbiMCKiu C6opwuh~o, p. 330 sq.) et in Voycu/e autour du Caucase, v. VI p. 362 sq. Anno 1853 ibidem comes Uvarov effossioues instituit, de quibus rettulit in Leontjevii «Propy1) K o c p p e n Collcct. Crim. (KpuMCtnu Coojaiwro. a. 1837) p. 328 n. 484 rcfert Crim-Guoreium ilium lapides a Tataro (juodam emissc, qui eos aedificio immittere yoluiaset.

504

NEAPOLIS.

ΑΪ

668

laeis» ν. IV ρ. 527 sq. ct iu Ihn.-wt. U3i occnood. onmema ofc apx&aoi. pojbicKanimo ez 1853 ι,, p. 132 sq.; is docuit Blararnbergii opiuiouom comprobatam esse quam maxime inventis ante quattuor aimos diotaruin ansis duabus, in quibus legeretur ΝΕΑΠΟΛΙΣ (sic in ΗββΑ&ι. U3i onwcma\ ΝΕΟΠΟΑΙΟΣ Propyl.): se ipsuni in fodiendo aedificiorum reliquias et inscriptionis Graecae fiaginentum repperisse (v. iufra n° 672). Iam igitur dixerit quispiam dubitari υοη posse, quin Neapolis illo fuerit loco. Sed dubitavit quam maxime P. Becker, qui copiose de hac quaestione disseruit iii libello, cuius titulus est «Dfc HcraldeotiscL· Halhinsel», p. 41 sq. Hiiius seiiteutiae suDima est Laec: uon umim e tribus Sciluri castellis prope Sympberopolim fuisse, sed eiusdem regni caput, a Graecis quoque habitatuin, quos tamen Olbia potiu§ illuc demigrasse, quani Cbersoneso; uain Sciluri regnum usque ad Olbiam faisse prolatum nuramis eius in Olbiae ruderibus inveutis probari; Olbiopolitarmh amicum eum fuisse, ChersoDesitis inimicissimum; quod Posideus Rbodius fuerit, iode nullo uiodo concludi ]X)sse quod statuerit Blarambergius Bhodios illuc deduxisse coloniam; nam Olbiopolitis cum Ivbodiis cornmercium fuisse vasis fictilibus et vasorura aD.sis iDnumeris probari originis Rbodiae, quae quotidie fere in Olbiae ruderibus reperiantur: facile igitur fieri potuisse ut Posideus e patria Olbiam, Olbia iu Sciluri urbein demigraret; pluriuium valuisse eum apud cives iode apparere, quod acl bellura contra Satarcbaeos piratas gereudum dux sit creatus (v. u° 672); ansis denique. de quibus rettulerit Uvarovius, urbis nomen iuscriptuui fuisse miniuie esse probabile, quoDiaiii io ausis et lateribus urbium nomiua nori obveniant. Xeapolim e regione Inkermani, qui niinc dicitur. fuisse idem studuit probare (a.ssentiente P. BruiiDio, VepnoMopbe τ. I p. 70). Haec ut sint non sine magno ingeuii acumine disputaia, babent tamen quaedam. quae dubitationeui moveaut. Sane Posideum illum Olbiae quoque habitasse (aut Olbiopolitam fuisse, ut putat Miims, v. ad n° 77) probat nimc titulus Olbiae inventus, quem supra edidi sub n° 168; sed Neapolim in mcdia Scytlim fuisse sitain, non in ora maritiina apparuit e Diopliimti titulo n° 352; deinde cnr Uvarovio diffidamus de ansarum inscriptionibus refereoti, Diillani video causam. Quod autem Buratscbkovius 300. v. XII p. 229 sq. lapides prope Sympberopoliin inventos Olbia illuc transportatos contendit, inihi quidem omnino videtur improbanduni: nam etiamsi quis concesserit Blarambergianorum lapidum originem minus esse certara, si Eoeppeuo fides est (cf. p. 503 adnotatioDem), de veritate tameii Duboisii et Koeppeni ipsius et Uvarovii indiciorura, quae probeut revera Graecos illic habitasse cum Scythis, dubilare qui possimus DOD invemo. His breviter expositis iaiu ad ipsos titulos accedamus. 668. Basis lapidib calcarii a. 0,16 m.. longa 1.07. lata 0,95. Titulus litteris c. 0,025 m. altis ioter lioeolas exaratus hodie propter lapidis mollitiein perquam est laesus, maxime quidem a parte dextra. Edidd. Blaramberg, De la posit. dcs trois forter. tab. lith. n° 3 (inde P. Koeppen, FpuMCKiu (XopuuKo. p. 327). Boeckh, C. I. Gr. II n° 2103 ad Koehleri et Blarambergii apographa manu scripta. A. 1883 Odessae exscripsi iii museo societatis et edidi IosPE1. v. I n° 241. Nunc iterum ectypum inspexi,

Jfe 668—670

KEAPOUS.

505

Ι ΒΑ£ΙΛΕΥ££ Κ1 Λ o Y P o g e A < ^ ^ c ^ % ^ # i : Ι I i/*^=/\EAY'V '7 BA^!AIS.A^fNg^P^'iiil?S |

Vw\fcc/.V. 1: £ΚΙΑοΥΡο£ΒΑ£ΙΛΕΥ£ΜίΞΓΑΛο£: Blar·., quew litteras punctis notatas de suo addidisse spoute patet. «Vs. 1 extr. priinae scbedac a KOhlero missae praebebant ΒΑ^ΙΛΕΥΤΑΤΟΞ. quum in Ephem. Odess. uihil nisi ΒΑΞΙΛΕΥΞΞΚΙΛΟΥΡΟί: [typis saDe vulgaribus] editum esset: sed recte vir peritissimus in litteris nuperrime ad me datis de veritate vocis βασιλευτατος dubitavit». Boeckb. qui ideo post BAS notavit lacunam. V. 2 post lacunam ΤοΛΕΑΥΤογΒΑΞΙΛΕίΑΣ/ Blar. exeraplum editum, ΤοΛΈΑΥΤοΥΒΑ€ΙΛΕΙΑ€ Boeckh, post Λ interpimctioDem habere Blarambergiuro (scil. ID schedis) monens. Titulus in integrum restitui vix potest. Quod Boeckbius legendum proposuit Βασιλεύς Σκίλουρος βασ[ιλέων μέγας], το λ' έαυτοϋ βασιλείας [έτος] . ueque apographo meo probatur, nec omnino Graecuin est: nam et articulns της requiritur v. 2 ante έαυτοϋ et pro accusativo potius geoetivus aut dativus cum έν coniiiDctus fiiit expectaDdus. Equidem v. 1 extr. nibil nisi patris Sciluri nomen periisse puto: Βασιλεύς Σκίλουρο; βασ[ιλέως ο]ς; ν. 2 medio videtur βασίλισ[σ]α fuisse scriptum; de βασιλείας voce certe non est cogitandum.

669. «Fragmeu tabulae lnarrnoris caudidi magn. 0,11 χ 0.16 DI., litteris 0,02 m. altis iuscriptiim. In parte postica adscriptum est Sympheropoli illiid esse allatum». Exscripsit a. 1892 Iac. I. f. Smirnov in praedio Poretscbje (cf. supra ad n° 161). Edidi 3HPA0. v. VII p. 86, n° 241 \ et itenim IosPE1. v. IV n° 191, uDde repeto. (ΙΛΕ Υ ί X"Q2I ^AyiVA£?>^

[Βασ]ιλευς Χώδ[αρζ*ς? Όμψ]αλάκου. . .

V. 2 primam litteram Y. non Κ sibi visam esse adnotavit Smirnovius. Titulus videtur esse dedicatorins. Χωοάοζου et Όμψαλάκου uomiiia Olbiae obveniimt (v. iodices), sed regem Chodarzum aliunde nou Dovimus (de noiniiie Χωδάρζου cf. quae diximus ad n°.94).

670, Basis raarmoris cinerei fere integra, a. 0,39 m., louga 0,61, lata 0,49. In superficie foramiDa compareiit ad dpuariiim iufigeDdum facta. Titulus in fronte litteris 0,015— 0,018 m. altis inscriptus optime legitur. Ed. Blaraiuberg 1. 1. acl n° 668 p. 16 et tab. 4 (inde Koeppen Ep. C6. p. 329, n. 488) et ex eiusdem schedis manu scriptis Boeckh, C. I. Gr. 2103&. Odessae exscripsi in museo societatis et edidi IosPE1. ν. Ι n° 242, unde repeto. 04

50G

Λ?» 070—672

NKAPOLIS.

ΔΙΙΑΤΑΒΥΡΙΩΙΠΟΣΙΔΕΟΣΡΟΣΙΔΕΟΥ ΧΑΡ Ι Σ Τ ΗΡ Ι Ο Ν

Αιί Άταβυριωι Ώοσίόίος Ποσιδέου χαριστήριον.

Varia lectio nulln est; uisi quod Α foruiaiii dedcrmit editores υοιι recte. De Posideo v. supra ad nn° 77 et 108 et pag. 503. Euudem Olbiae 'Aypoofcy) Εύπλοία donarium Descio quod dedicasse adinodum esi probabile: certe litteratura omDium Posidei titulorum unius est aetatis. de qua Stephanius recte videtur iudicasse (v. lemma ii° 168). XTepe-jBOAi»· 3eBcy ΛτιιΐίΐιρίποκοΜν JIociiAeii IIociweirL· nocu/wiuM Caaro.n,a]jCTHeHHoe iipiiHuiueHie.

671. Basis uiarinoris caudidi fracta a parte postica, laesa iu fronte, a. 0.17 m., longa 0,25, lata 0,22; in superficie cavernae duae comparent formae ovatae. Tituli pars quae exstat facilis est lectu (litt. a. 0,015—0,02 m.). Edid. Blaramberg 1. 1. ad n° 670 et ex eiusdem exemplari manu scripto Boeckh, C. I. Gr. 2103c. Odessae in museo societatis exBcripsi et edidi IosPE1. v. I n° 243. Hic ex ectypo accuratius delineatum titulum praebeo (V5 v. m.)·

Α l Α JN£f Α /

\ [Ποσίδ]εο; Ποσιδέο[υ

if)2THfJoN

,#

,Φ»Λ-

Var. lect. Blarambergius, ut solebat, adrasis litteris iu tabula ea exprimenda curavit, quae in lapide iam που exstabant: v. 1 in. ΑΘ, v. 2 in. Ρ Ο ί Ι Δ , extr. Y, v. 3 in. XA. Inde apparet quod ipse edidit exemplum rectius esse eomparatum, quani id, quod Boeckbio niiserat: in hoc enim v. 1 legitur - - ΗΝΛΙΑΙΝΔΙΑΙ - - -, v. 2 in. - - ΔΕ, extr. OY. Ceterum ex eis, quae in diario Odess. 1. 1. referuDtur. apparet Blarambergium primo titulutn oon recte inteilexisse: narratur enim de Napaea quadam nympba.

672· «Fragmentum marmoreum cum inscriptioue Graeca», ab Uvarovio inveutum. Exstat in &Η3ΘΛ&Ι. U3Z omu. οΰζ αρχβΟΛ. po3ucn. βο 1853 tody» p. 134, n° 50, ligno iDcisum (Υβ v. m.); e delineatione patet lapidem ab omnibus partibus praeter dextrara esse integruiB. Uvarovii exemplum typis exscripsi IosPE1. v. I n° 244. Hic imaginem ipsam in zinco exprimendam curavi. Lapidem SmirDOvias vidit a. 1892 in v. Poretschje (cf. ad n° 161). Scripsit lapidein crassiim esse 0,24 m.; in superficie conservari vestigium dextri statuae pedis. 0,16 m. longum; litteras altas esse circa 0,02; titulo occupatum esse spatium 0,33x0,105 m. Ad dextram spectanti.fractum esse frustum, in quo esseut litterae \NT. Smirnovii apographum

Χι 672, f)73

NEAPOLTS.

507

ab edito ea tantum re differt, quod alternni Ε ultimi versus iutegrum praebet, (Haec monui IosPE 1 v. IVadd. p. 284).

Άχιλλεΐ νήσου [μεοέοντι] Ποσίδεος Τϊοσι[Ιίου τους] Σαταρχαίους [vtxr-σας] 7ϊειρατεύσαντ[α; άνέθηκεν?].

Satarchas gentem Ghersonesi Tauricae memorant Pomponius Mela de chorogr. II, 1, 4 (asuUt him ripam maacnc imulam reddit») Valerius Flaccus -Argon. IV, 144, Satarcheos Pliuius N. h. VI. 7. 7. Σατορχαίους Stephanus Byz. s. ν. Τάφραι. Yenim gentis Domen ex hoc demum titulo innotuit. Νήσος sine dubio est Leuce.

Π β ρ β Β Ο Α Ί ι . Axuj.iy luuxi) CaTApxae.Bii.

[B.™,V>IK£]

ocTpoBa

[ΠΟΟΒΛΤΗΑΤ,]

ITocHAeH TTocii^ecB-L, [noii-feA»BT>] nnpaTCTBOBaB-

673. «Fragmen tabulae marmoris candidi a. 0,16 ID., 1. 0,17, litteris circa 0,02 m. altis. In parte postica scriptum est Sympheropoli illud quoque esse allatuni». Exscripsit a. 1892 SmirDOv in v. Poretschje (cf. ad u° 161). Edidi 3ΗΡΛ0. v. VII p. 86 : n° 244 1 et iterum IosPE 1 . v. IV n° 192, uude repeto. ΑΤΓΧ Α.ΕΙΚΑΙΘΕΟΚΊ ^ (

. . . βα]σιλει[. . . . Άχιλ]λεΐ και θεοΐς [πασί]ν.

Titulus est dedicatorius, saeculo II a. Chr. uon recentior.

508

CHAHAX.

XI. CHARAX. (Ai-Todor).

^* V.

(Totam de Charace coinmentationem scripsit et titulos explicuit M. Rostovzev). "^ Tauridis litus meridionale in duas partes scinditur promunturio, quod nunc 'Αγιο; Θεόδωρος vocatur (vulgo Ai-Todor pronuntiatur); cum enim adhuc ab orieute aestivo ad occidentem hibermim litus vergeret, nunc mutata regione paene recto itinere ad occidentem aequinoctialem tendit, donec Simeisi promiiDturio fiuiatur. Ipsuin autem ab Iailae clivo. cuius hic altissimum cacumcn S. Petri est, satis depressa valle divisum ex tribus promunturiis constat. Quorum septentriooale (olim Daka-knali vel Dakaknari Toprak itemque MouastirBurQn appellatum, nunc ab insipido quo coroaatiir aedificio Hinmdinis nidus) antiquitus iiinotuit Graecae ecclesiae ruinis, quae nnnc iam nou apparent. Medio nornen est LimanBurun vel Issar; in eo Koeppemis aedificii cuiusdam, non eccJesiae tamen. ruderavidit, inque iis aliquot postes e marmore albo altos sesquicubitum Rossicum, crassos paulo mimis semicubitum,. quorum nunc nullum extat vestigium. Tertium, area amplissimum, in tabulis Diedio aevo vel renascentium litteramm aetate coufectis ita notatum est: a. 1318 — Cavo Sti Todore, a. 1367 —Sto Taodoro, a. 1408, 1514, 1561—S. Todoro, a. 1480 et 1487 — S. Todero (v. KenneHT>, ICpuMCKiu ΟΟορκυκτ,. ρ. 192. η. 290). Α geographis Ptolemaeo antiquioribus lioc promiroturium non comroemoratur1); ipse Ptoleinaeus vico, qui ID eo situs est, Characis Domen tribuere videtur (v. Ptol. III, 6; cf. K). KyjfaKOBCKiH, Kapma EepancficKOh] CapMamiu 710lImo.1e.Me70. KieBx 1899; 3HPA0. X (1899), tab. VIII; JlaTbmieBTb, v. mappam in «Scythicis et Caucasicis» et Φν»ι. 06. 1899, ρ. 95; Ποντικά, ρ. 406; θ. BpayHt, PaaucKamn er, o6.iacmu -lomo-ciae. anmouiemu, I (1899), v. inappam A* 2). Quod autem proxime Characem a Ptolemaeo Criuraetopon Dominattir, facile collegeris aut duas proinunturii partes ab eo mmcupari, aut Criumetopu DomiDe ,ab eo S. Petri montem insigniri; nec tamen hiiius loci est totara de Criumetopo quaestionem multiplicem bercle et arduam tractare. Atque Characis qiiidem nomen ad eum ipsum vicum pertinuisse. cuius rudera in AiTodori promuDturio inventa sunt. eo verisimilius fit, quod amplae casfclU reliquiae in eo et olim extabant et minc videntnr. Ilae reliquiae satis accurate descriptae sunt a Koeppeno (KpbtMcniu C6., p. 190, c. XXX), qui etiam castelli formam adumbravit cum rauro circumdante; nec sine fruct.u descripticmem consulueris, quani curavit Dubois de Montporeux, 1) Plinms f.aroen N. h. 1 \ \ 82. inte: ^cx ojipid.i Tanrorum CLaracenos r|iioque nominat.

CHARAX.

509

Voyaye auiour du Cancme, v. VI, p. 72. Uterque praeter muru]ii etiam aedificii roagni parietinas notat in extrema urbe sub ipso rouro sitas *). Maxima vero antiquarum rerum copia hic inventa est, cum pharus aedificaretur, quae nuiic oppidi arttiqui magnam eamque editissiiuani partem occupat (inter eas fuit titulus LatinuB, quem infra dabimus sub n° 677); quas fuoditus periisse dolemus, descriptas tamen antea a Kondarakio (v. B. KoHAapaiui, Bz na-Mxnih cmo.mmin Kpbijua. Bcmopi-n η apxeo.min Iflpepudhi. MOCKBR 1883, p. 217 sqq.). W- Tum inde ab anno maxime 1898 agri Ai-Todorici possessor Magnus Princeps Alexander i .

■ ■*

Michaelis f. promimturium opera data effodere coepit, quae res huuc inter cetera habuit fqictum. ut Dimc iam pro demonstrato habere possimus. vicum in Ai-Todoro situm rationibus Wre militaribus inserviisse duplicique muro circumdatum fuisse, scilicet interiore a Romanis demum erecto et exteriore Romana aetate baud scio an antiquiore. et castelli Romani vice functum esse inde a saeculo priino p. Chr., ut videfur. exeimte vel secimdo iDeunte usque ad saeculi tertii partem posteriorem; quod tempus numrais antiquis definitur partim Romanis, partira ad Chersonesum et colonias Romanas in Thracia, Bithyniaque et Ponto sitas pertinentibus, cum ipse militaris vici ut dicunt typus iuscriptionibus inventis confirmatus sit. Inter effossas oppidi partes emiDent bahiea Romana, ampla et pro loci raediocritate honesta, qualia iu omnibus castellis Romanis inveDiri solent cum alibi, tiim ad Rheoum. in BritaDuiaque et ad DaDubium. Aedjficium ex parte latericium est; lateres aliquot officinae signa exbibent. quae sigDa in IosPE. v. tertio edentur. Hic illud tai)tum moneo, tres illic inveniri sigDorum formulas. Ex eis uiia ita legitur: Per L.A(. . . .) C( ) (ccniulioncm) \ legfwms) I It(alicac) praep(osilnm) \ vex(iUaUonis) Mocs(iae) inf(ertoris)', altera: le((jiorius) XI Cl(audiw). Tertia primo ita a me legebatur: vcx(iUaiio) c(lassis) Bav(cnnatis) s(ua) p(ecuma)\ DUDC tamen haec ita supplenda esse non affirmaverim, potiusque ex uJtimi versus litteris ceuturionis nomen eliciendum esse censeo, qui vexillationi praepositus fuerit, puta C. Bav(anius vel -illius) Sp(ectatv^), quae supplementa tamen exempli causa attuli. quia Ravonii et Ravillii noraina in Pannonia occuiTuiita). Iam cum secundae forumlae signa etiam Chersonesi invemantur; cuni porro titulis cum aliis tum Chersonesitariis doceamur ibi praesidium Romanum foisse haud sane infirmum, e Moe&iae inferioris exercitu emissum uua cum classis Moesicae parte, ut nou immerito hanc quasi arcem Tauridis a Romanis obtinendae dixeris; cum denique Flavii Iosephi testimonio (Bell. Ind. II, 16, 366) demonstratum sit etiam actea, scilicet Neronis Flaviorumque aetate, Taiiridem satis firmo militum Romanorum praesidio occupatara fuisse classemque Roniauam 1) Cf. P. S. Pallas, Bcrnerl:ui\gen avf einer Beise monasterii nimcu|iat.). Nibil uovi exhibet Neumano, Die ubermdU sudlichen Staithalicrschaftm dce Russifdhen EeQenen im Skythcnlandey p. 452 sqq. 2) Priorasupplementamea ea re infirmaLtur, quod C Bekhs (Leipzig, 1801), II, p. 167, qui tamen promunturium ipsam non visit neque omnino quidquam de eo novit, aegre in c(lassis) solveris, tum vero qnod abest sollemne nisi ostreas in mari viciDO capi solere; Π. CynapoKOBT>, claBsis RavenDatis Yocabulum—praeioria. Ne hoc quidem proliabile est. in SF formulani s(ua) p(ecunia) latere. fiocytu KpuMCKato cydin/, p. TI (Petr. 1805), p. 200 (nidera

510

CHAKAX.

Aii (574

Pontum Euxinum tenuisse, dubitari iam nequit partem praesidii Taurici secundo p. Clir. saeculo etiam in Ai-Todori promuuturio collocatam fuisse; quamquam fieri potest, ut ipsum castellum iam antea exstructum sit, Neronis puta aut Flaviornm aetate, loco nntiquioris Taurorum castelli. Praeter baloea, de quibus supra diximus. etiam alia aedificia sane memorabilia et in castelli ai\/; et extra muros effossa sunt unaqueroonumeDtaepigraphica DOII pauca. Ac iuxta balnea in ipso litore exstructa platea cum porticu apparuit, foro non dissiinilis; paulo inferius ad interiorem murum ampla piscina, quam Nymphaeum diximus (v. n° G80). et duae aliae in urbis parte inferiore; denique a. 1907 extra murum exteriorem parietinae inventae sunt sacelli cum tabulis aliquot caelatis, partim diis patriis, partim Thraciis, partim vero orieiv talibus, velut.Mithrae. dicatis, in quibus erant titulis quoque insignitae (v. n. G74), ibidemque — fortasse iuxta viam a castello dncentem — aliquot beneficiariorum vota. quibus demoi)stratur praesidio castelli adiunctam fuisse beneficiariorum stationeni, quibus agri tutandi cura commissa erat. Hic euiin iode a saeculo II in provinciis a Romanis exercitu occupatis mos fuit, quo diligentius homiDum per regionum via.s meatus custodiretur. Haec omnia expectationem moveut terra accaratius perscrutaDda etiam alia liondum cognita inveniri posse; sed etiam his, quae adhuc inventa simt, Yerisimile fit castellum Ai-Todoricum cum tota similium propugnaculorum serie coDexum fuisse cum ID litore, tum in a.gro iuxta vias, quae Chersouesum cum Tauride superiore itemque cum regni Bosporani finibus couhingebant. Facile eiiim tibi persuadebis Romanos etiam in Tauride limitem posuisse eorum similem, qui ad Rbenura Danubiumque, in Britannia, in Syria, in Arabia apparuerunt. De Ai-Todoro effosso Demodum ita in universum egit, ut omnia quae ibi inventa sunt proponeret; exstant in museo prope ruinas sito. Cf. M. PocTOBueBt, PawcKie rapHH30HM Ha TaBpBqecKOMT> nojyocTpoBi u AS-ToAopcicafl Kptnocrb. JKMHIIp. 1900. MaprB; Kl-io (Beitrage z. altcn Geschfchte), v. II (1902), p. 60 sqq.; HAK. f. 40, p. 1 sqq.; Θ. BBHOrpaAOBt, PnMCKifl pa3Ba.ii!Hbi na Aii-ToAopi. ΓορΜβηζ, ν. VI (1910), pp. 248 sqq., 278 sqq.

674. Ara ex lapide oalcario duro domestico facta, dextro angulo superiore nuuc effracto; in latere sinistro rosae pars inferior. A. 0,91 m., 1. in froutem 0.33, in agruni 0,26, litteris a. 0,04. Iuventa Ai-Todori in seminario, cum arbores oblaquearentur, asservatur ibidem in museo. Edidi HAK. f. 40, p. 5, n° 1 et des. 4, quae designatio hic iteratur (circa 3/0 v. ra.). (Tczsium v. p . 511).

Ummidium Quadratum legatum fuisse Moesiae iiiferioris certum est, quamquam nomen eius inter legatos eius provjnciae bucusque notos nondiim repertum (cf. S. E. Stout, The Governors of Moesia: Π. ΦΗΛΟΒΤ», Ιΐ3β. na Bo.napcKomo apxcO.wiwiecno dpyMcemeo, v. III (1913), p. 345). De tempore cum ipsius tum tituli inde capienda est coDiecfura. quod bene-

511

CHARAX.·-

l(ovi) O(pHmo) M(aximo) M. Gemhvivs Ftnifijs h(cnc)f(iciarius)

Ummidfi]

QnatlraU co(n)sOdaris) c(otum) [s](olvii) l(ibens) m(crito).

ficiariorum stationes, ut A. Domaszewskius demonstravit (Wesfcl Zeitschr. 1902, p. 210), in proviriciis Bomauis non ante Hadriauum Caesarem percrebiierunt. Tanris antem firaiiter et data opera occupari coepta est ab eodem Hadriano, quo efficitur titulum nostrum secundo p. Chr. saeculo antiquiorem non esse. Tum vero ea est verborum conformatio.. ut saeculo tertio, quo beneficiariorum tituli modo non omnes referri solent, assiguari non possit. Eo enim tempore idL·ominuπlgenus simpliciter bf. cos. nominari solet. scilicet eius, qui provinciae imperium obtinebat, ipsius nomine non addito, cum prioribus saeculis nornioatim certo praefecto addici soleant; cf. Cagnat, Ann. ep. 1909, n. 37: Sej.: Suljndus Sex. f. Qtm\ SenUis mil. leg. III Aug. (centuria) Caesoni henef. Tetti Iuliani ct Iaroleni Pma ley. Awj. etc. (a. 76 et 83 p. Chr.); CIL·. XIII, 5609: [L] Ο. Μ. etgenio loci. Q. Ta. . .ius Saturninus hf. Caeserni Siatiani cos. (a. 150 p. Chr.); Cagnat, Ann. ep. 1905, 61 (eiusdem temporis). Non facile igitur crediderim saeculo II posteriorem esse titulum, quem explico. Ad arctius yero circumscribenda tempora baec forsitan valeaDt. In laterculo militum XI legionis Claudiae (CIL. III, 7 441) a. 155 confecto et Ummidium Quadratum (Jk 60) et Aurelium Quadratum (Jfe 45) invenimus; in eodem catalogo a Ϊ . Flavio Longino Moesiam iDferiorem obtiuente posito sub X?. 68 militis nomen habes Fl. Lon[g]inum% sub Jfe 6 Iulium Lonyinum, sub X?. 55 [Ay]r. Longmum. lam cum notum sit peregrinos in legiones receptos saepe ab imperatore Domen accepisse, qno auctore ciyitatem a Caesare impetraverant,

512

OjHAJtAX.

As «75, 670

facile collegeris Ummidium Quadratuin Flavii Longiui tempora proxime praecessisse. Ex notis eius aetatis Ummidiis ambigi potest inter Anniae Faustioae viruai (Pros. imp. Kom. III, p. 469, n. 601) patremque eiusdeni (ibid. p. 470 n. 603).

675. Ara lapidis calcarii domestiei tota servata, sed in iluas partes fracta, a. 0,63 m., 1. supra 0.25, io media parte 0,18, litteris altis 0,03— ■0,035 m. Inventa in sacelli parietinis, asservatur in museo. Edidi TfAK. f. 40. p. 5, n° 2, des. 5, quae hic iteratur (circa V8 v.' m.).

I(ovi) O(ptimo) M(aximo) Oons(erraturi)

TFLCEISi

T. Fl(aiins) Cclsi-

NVSBfC

nus b(eiu\)f(iciarim) c(on$ularis)

^EGXiCL

leg(io>m) XI CZ(andiac)

SROSAlfl NAETFll

pro sal(uic) sua et fiUorum v(ofum) p(osuif).

Noinen T. Flayi Celsini occurrit in laterculo speculatorum Jegionum I et II Adjutricum Aquinci a. 228 coofecto (CIL. III, 3524). Serioris aetatis esse titulum et c Dota arguit pro coitsularis vocis compeudio, et coniroemorata legio XI. e qua sola saeculo III Tauridis praesidia emitti solebant. 676. Ara lapidis calcarii domestici. Pars superior defracta est; eius taraeu partdcula cum inscriptione yotiya servata esse videtur. Alta est 0,65 m.. 1. media 0,275, litteris v. 1 altis 0,05 m., ceterorum 0,04—0,035. Inventa una cum n° 675, asservatur in museo. Edidi. JL4K. f. 40, p. 6, n° 3, des. 6, quae hic iteratur (circa l/s v. m.). (Textum vide p. 513).

Littera Q. y. 2 estr. in titnlo delineando mendose omissa est. V. 4 ultimum Α in lapide clara Iuce dispicitur.

Λ· 676—678

CllVRAX.

513

I(ori) 0(ptimo) M(aximo)

VEDOMlTIj VSAEMIUlS

di$ deab(i(s)q\ue Domitius AcmUia(nus) h(cnejf(iciarws) co(n)s(ularis) pro sal(utc)

■ty*d

sua ct su[or(um-)].

677· Pilae fragrDentum ex lapide calcario domestico, mensurae iguotae, mventum AiTodori loco uon indicato a phari custode Stucalino. Edidit V. Koadaraki 1. 1. supra p. 509. Ipsum lapidem frustra quaesivit Magnus Princeps Alexander Micbaelis f. Cf. quae dixi RAK. f. 40, p. 36 sqq., titulo repetito p. 37. ...Restitui titulus non potest, nisi quod v. 2 vextt[l]a(tioneM) commemorari certum est; v. 3 legi posse videtur ala vel cohors Arrevacorum, quoniam alani II Hispanorum et Arvacorom Moesiam inferiorem tenuisse aliunde cognitum habemus (v. Cichorius, in Pauly-Wissowa R.-E. I, 1230; ΦΗ-ΙΟΒΊ», ΠΟΜΟΠΙ,ΗΗΓΪ) BOHCKH Ba pHMCKaTa npoBHHiijifl ΜΗ3ΗΗ. H307bcmu-H ua iicmop. dpyotc^ II (1906), p. 20, JVs 1). V. 4 nomen apparet Pompefius]. Non absonum est voti nos reliquias habere in Caesaris houorem a vexillatione Cbaraceiia soluti, ut v. 3 nominatus sit exercitus Taurici imperator, alae Arrevacorum praefectus, v. 4 centurio praesidio Cbaraceno praepositus; cf. titulum Ecmiadzinensem RAK. f. 33, p. 1 sqq.

678· Tabula ex marmore crasso albo facta, fracta in 26 frusta, ex quibus tameri fere integra restitui potuit praeter aliquot fragmenta media modicamque particulam supra a sinistra et totum caelaturae cum margine aDgulum dextrum inferiorem. Alta est 0,365 m., 1.0,29, cr. 0,024. Caelatura Bacchum stantem exhibet pampino coroDatum, nebride in umerum 66

514

GHAKAX.

* 678—680

lacvum coniciCta. ceieroqui lmdmr,, cothurnatum, siuistra thyrso innixum supra in malum pimicum desincnte, dextra demissa uvam tenentem. Ad dei pedes a sinistra panthera sinistrorsum specians, pedibus prioribus cistae mysticae inuixis. Pantberae rictum ludibundi tractat Pau (s. Faumis) staus, Dudus, corniger ct capripes. Ex utroque angulo inferiore ampll crescit vitis,. totum caelaturae spaiium pampinis opplens, cuius simstro palmiti superst Satyrus inmutus dextrorsum spectans, dextra uvam decerpens, sinistra bucinam ori admover palmes dexter superior alterum satjriscum sustinet siDistrorsum spectantem, qui etipse uvam decerpit vel desecat, infra tertius dextrorsum in palmite semisupimis sinistra uvam praegrandem arripit. In margine inferiore titulus. exaratus est. Tabula inventa est in sacello, asservatur Ai-Todori in museo. Edidi HAK. f. 40, p. 13 sq. des. 1, ex qua hic titulum exscribo. AYP . (ΟΥ ΛΥΡ ΙΟΥΛ ΑΝΙΙΘΗΚΑ

Egug

Αυρ(ήλιος) Ίου(λιανός(?)) Αυρ(ηλίου) Ίουλ(ίανου) έ[χ των ιδίων] | άν[έ]θη*α.

Sujiiilcmenta nostra pro certis haberi non possunt. Dedicasse videtur praesidii miles. Similes caelaturae cum similibus titulis plerumque Graecis saepissime in Tliracia occurrunt.

670. Dexter angulus inferior lapidis nmrmorci quadro non ornati, a. 0,07 m., 0,075, cr. 0,0:?. Tuventus est Ai-Todori, servatur ibideni in museo. Edidi ΗΛΚ. f. 40, p. 42, n° 2, uι iMOPE [Parthcjnopr S LΜ [v(otum)] s(ohit) l(ibem) m(orito). vac.

680. lJuo fragmenta amplissimi epistylii e lapide calcario cum inscriptione; fr. α lougum est 0,14 m., b 0,08. Litterac 0.07 m. altae inlrorsum minio snblitae sunt. Inveuta sunt, cum pieciuae maximae scalae gTandes effoderenfur, cuius porticum antiquitus ornasse videtur epistylimn. Asservatur in museo. Edidi HAR. f. 40, p. 41, n° 1, unde repeto.

[N]ympli[acuw].

Ita hasce reliquias Magnus Princeps Alexaoder Michaelis f. siipplevit.

% 681—684

515

TAUEIDIS ORA MERIDIANA.

681. Fragmentum marginis inferioris prostypi marmorei votivi, a. 0,015 m., cr. 0,02. Inveutum Ai-Todori, asservatur iu museo. Edidi HAK. f. 40, p. 42, n° 3. jcccnnjduosxG )d» uq.i9A epp t Ά £8 Μ jEM^y^PpA] : θ 3 θ [ · ^ ^ * φ ^ « Α ί ί - 8 * Ι μ ι η ΐζ -d m (QlZ ou *A) :9S °[ «(δ Άΐ uraoipuc Ά)» ojd ζζ ·Α 8ζ <ι 682. Fragmentum tabulae grandis marmoreae, m fallor, titulum honorarium exliibeotis.

Hmventdm in

| ad eum vix

% ^ j

SGC ".\f

. 684. Basis marmoris cinerei a sinistra mutilata, a. 0,2%f% louga 0,05, lata 0.30. Titulus litteris bonae aetatis inscriptus in media P^^J^^^gli-^cljJ.^.a^i^r^ocliette, n 2102

[μι s n q M t ^ s t e M ^

fe4

°

du Caucasc, atl. ser. IV pl. XXVIrf, n° 17. Koeppen, ltyuMCKm Chopmucz, p. 21. Mursakewicz, S^M^p:^iu^7m^p^$iu^ ^ e p S S f ^ s q e t edidi IosPE*·. ν. Ι n° 245, unde repeto. Lapis The^l^SiOi^^i^K^ 1 φ ® ι η ¥ ^ ί ^ ® Ι ^ ^ Λ ^ eum in horto iinperatorio esse inYentum dixit Koeppen Nordgest. p. 78, Gursuphum inter et Nikitam idem Kp. C6. 1:1. et Murs. 1. L; sed de veritate huius indicii e catalogo musei Theodosiani sumpti ipse dubitat Koeppenus propterea quod titulus omuibus aliis in Chersonesi Tauac^^f^fj^j^ diana inventis multo sit antiquior. Equidem ob eandem causam lapidem PantijGi^Sl'^^ tribuerim cum Duboisio: inde facile Theodosiam transvehi potuit cum aliis d u c i ^ ^ ^ p ^ quonim origo Panticapaeensis uon est dabia. Γ .,-ν.^ '*-*? "

510

3fi 684

TAURIDIB ΟΚΑ MEBIDIANA.

\ A E O S N i l i i l S i o C H Ρ Α Κ Λ ΕΙ Τ ο ζ EPToY.£^^ig|t?ii^i^fl^YPIAAToYHPAf
Ι |

Far. fec/. V. 1 io. ΛΕΟΥ Rocb.. KAEc*N Dub., ΔΕοΣ οΣ Ε Koepp.; extr. ante nomen proprium Σ solum adduut Roch. K., post nomen lacuuam indicat l!ocli.— V. 2 iu. ΡΊΌΥ Rocli. K.> ΡΙΤογ Dub., post lacunam ο omittuut Rocli. Dub. — Murs. omisit omnia, quae sunt aute lacuiiam, et post lac. v. 1 dedit ΗΡΑΚΛΕΤΟΣ, v. 2 ΊΎ etc. — In Iacima v. 1 perierunt litterae fere 12. Titulum ccrta via restituere nondum coutigit. [Έπί βασι?]λέος υ ος Ηράκλειτο; [υπ]έρ του [ά]δ[ελφοϋ αυτοϋ? Κ]συριοάτου Ήρακλεί. Quod Boeckhius proposuit ν. 2 Τυριδάτης pro Τιριδάτης, propter ο litteram quae fuit ante Υ ferri non potest. Herculis religionem a Chersonesitis Heracleotis idem repetit; sed eundem Panticapaei quoque esse cultum probat inscriptio a nobis post Steplianium edita IosPE 1 . Y. II nQ 24. Titulus saeculo III a. Chr. non est recentior. Viri nomen v. 2 dubitanter supplevi cortlato Κουρίδαχος nomiDe Scytbico ap. Priscum Panitam (Miiller, Fr. H. Gr. IV, p. 82). FlNIS YOLUMJNIS PfllMJ.

ADPENDA ET COREIGENDA. Ι. Addenda et corrigenda in titulis editis. Ad nn" 144 et 193. Iam hi tituli typis exscripti erant, cum imagines eorum solis ope factas humanissime misit Warnecke. Quas hic appono ίυ zinco expressas, quo melius litteratura titulorum eognoscatur. Λ1 3 93.

In titulo 193 viri cognomen nescio an fuerit Άυ.οινος, id est Amocmis.

P. 28 v. 22 pro «(v. indicem IV, 3)» lcge: (v. n° 215). P. 37 ultirao Y. pro «(v. infra)» lege: (v. n° 325). P. 38 v. 1 dele verba «ei exscriptum».

518

ADDENDA ET COKPJGENDA.

P. 41. Is qui titulum 30 delineavit non recte excepit ductus, qui exstant initio v. 2: ponendum erat Z.NLP et<\ Γ. 57 v. 1 lege: n° 43, Ληναίών n° 45.. . . . ΓΙάνημος η° 39. P. 64 ad n° 38. Lapidem. cui tituhis inscriptus est, antea fnissc epistylium anlificii cuiusdam probant omamenta (astragali). quae in iuia lapidis parte supersimt. Lapis (v consilio archaeologico missus est in muscum imiversitatis Petropolitanae. P. 66 v. 6 post «explicabimus» insere: (v. n° 187). P. 69 v. 17 pro «(v. indices)» lege: (v. im° 106, 169, 175). P. 78 in conimcntario v. 5 post «dabimus» insere: (n° 174). Item p. 81 in comm. v. 7 post «probavimus». P. 88 in coirimentario ν. δ pro «(titnlum v. infra)» lege: (v. n° 100). P. 91 v. 5 posf «dabimus» adde: (n° 103). P. 93 v. 8 lege: (v. infra n° 174). P. 102 ad n° 73 titulus «Fragm. α» dextrorsum niovendus et supra transcriptionem ponendus est. P. 103 inter eos, qui titulum 76 repetierunt, adde: Miuus. Scyfh. and Gr. p. 643. n° 8. P. 106 in comm. D° 77 v. 5 post «posuit» adde: (n° 168). P. 108 in lemmate n° 79 v. 2 extr. post «infra» adde: n° 182. Item p. 110 in commentario v. 18. P. 110 in coium. v. 2 post «infra» adde: n° 181. P. 117. Titulum n° S4 litieris miousculis repetiit Minns 1. 1. p. 643, ii° 11. P. 122 m adnotatione col. 2 pro «(v. iudices)» lege: (v. n° 185). P. 125 io transcriptione n° 92 vv. 8—9 lege: Κάσαΐ; Παρνού|[γου άνέθηκαν κτλ. (cf. infra ad n° 686). P. 137 v. 2 pro eis quae uucis inclusa sunt lege: (scilicet octavus, tit primus versus fragmenti b ab iDitio nonus sit). P. 150. Titnlum n° 128 litteris minusculis repetiit Minns 1. L, n° 12. P. 151 v. paemiltimo pro «(v. indices)» lege: (v. n° 200). P. 154. Titulum u° 130 e mea editione priore repetiit Minus 1. 1. n° 13 liUeris mimisciilis. P. 161 m commeutario tituli 136 monendum erat Theodorum Tumbagi f. inter praetores commemorari n° 94. P. 181. Titnluni n° 167 litteris minusculis repetiit Minns 1. 1. p. 644, n° 14. In eiusdem tituli coDimeritario p. 182 v. 10 post nomen Mucatralis adde: (n° 237). Ibid. in commentario n° 168 T. 6 lege: (v. infra im° 670—672). P. 187 v. 2 post «dabimus» adde: (n° 199). P. 190 in comm. v. 10 pro «inter praetores» lege: inter archoiites. P. 193 ad D° 179. Lapidis partem aDticara descripsit WatziDger, Griecltecltr Grahrrlirfs aus Stklrmdaml^ p. 18. n° 129, addila imagine obscnra in tab. VIII.

ADDENDA ET COREIGENDA.

519

Γ. 212 ad ii° 195. Titulum litteris mimisculis repetiit Minns 1. 1. p. 040, n0 (i. -*Γ Γ. 230 ad n° 215. Titulum repetiit Minus 1. ].. n° 4a. £-<· P. 232 ad n° 218 adde lapidem Odessae servari in museo societatis. Itein p. 250 |tf u°251. ^; P. 234 ad n° 221 addc: cf. Minns, Sa/th. cnul Gr. p. 420. £&.. P. 242 ad n° 232. Cf. quae de boc titulo scripsi Hermae russici (ΠψΜοοή a. 1915 u° 20, p. 453. Γ. 260 ad n° 280 adde lapidem a. 1905 inveutura servari in nmseo universitatis Petropolilanae. P. 270. Titulus latinus, qui numero 324 siguatus est, potius p. 282 post n° 338 erat ponendus, quoniam certo DOII constat, unde prodierit. P. 273 i.D coimn. v. 1 lege: Versibus 1, 2? 4, 16 Tocilescu supplemeuta adoptavi etc. (uam versum tertium ipse supplevi). P. 293 ad n° 347. Invento titulo n° 691 (add.) apparuit titulum 347 ad eundem auDum pertinere (scilicet ad ai)nuin 46 a. Cbr.), quoniam noniina των νοαοφυλάκων et του επί τας διοικήσεο: in utroque titolo eadcm sunt et mutuo restituunttir. Tituli 347 vv. 1 — 3 ita sunt legendi: [Άγαθαι τυ/Jat. Νοαο^ύλακες Λάααχ[ο; Δααατρίου, Άπ]ολλών.ος Ζήθου χα» ο έ[-ί τας διοικήσεος] ΙΑθάναιος Στρατο[νί/.ου εΐ~αν Ρ. 295 in lemmate n° 351 ν. 4 post «classis I» adde: n° 402. Ibid. v. 16 extr. pro «(v. iudices^pone: (v. n° 482). P. 319 ad n° 359 in lemmate adde: minusculis litteris repetiit Mirms, Scyih. and Gr. p. 046 n° 18 α. Lapis Chersonesi servatur in niuseo. P. 335. Sero vidi tituli 365 vv. 11—13 ita posse suppleri: . . . . τειαάν, δια τε τάν αυ[του χα]λο[κάγαθίαν και έξ]α[ίρετον] εϋνοιαν ται ττρεπο[ύσαι αυτ]ον ά[ρ.είψασθαι χάριτί"] οι α κτλ. V. 15 inter ναυκ[λαρον] et [δέ]υ.εν videtur τέ έθνικόν excidisse (cf. n° 304 ν. 19). Ρ. 353 sq., ad nn° 401 et 402. De iure iurando apud Graecos cf. quae dixit G. Colin Bull. de corr. Hell. v. 27 (1903) p. 131 sqq. " P. 370, ad ii° 404 v. 41. De locutiooe unde de plano legi possit cf. quae dixit Colin ].. 1. 116, qui affert CIL. I, u° 198: uhei de plcrno rccte legi possitar, proscribitv. Totum titulum 404 nnnc doctissime ut solet explicuit Rostovzev HAK. f. 60, pp. 63—69. Ad n° 405. Aono 1911 Chersonesi inventum est fragnieDtuni tabulae marmoris albi venis cinereis variati, tituli particulam seryans, cuius litteratura adeo similis est litteraturae

520

ADDENDA ET COBRJGENDA.

II° 405, ut ad eandem tabulam id pertinere mihi persuaseriiu. Fraginuutum altum est 0,088 m., 1. 0.052, cr. 0,018, ntrimque politum. Servatur Chersonesi in rnuseo. Utor ectypo chartaceo a L. Moys-seievio accepto. ΝΓΤΛΗ sTIUTAI

Nescio an hoc fragmciitiun ei, quod sub u° 405 edidi, a siuistra adiungeriduin sit, ut vv. 1—3 ita legantur: '

ν πλη. . . ov, ίνα ιιή τα; αύτάς αιτίας σ. . . οί νυν στρα]τιώται, [οία]ς oi πρέ αυτών -έρυσιν χαί το. . . έν]οαίσ[α[χεν] προδηλώσαι αυτοΐς ορούς κτλ.

Ρ. 375 ad n° 410. Titulum e mea editione minusculis litteris repetiit Minns, Scyth. and Gr.: p. 645, n° 15. Ibid. ad n° 411 adde lapidem servari Chersouesi in museo. P. 377 v. 2 post «edituri suinus» adde: (v. n° 471). P. 391. Tituli n° 424 transcriptio litteris maiusculis non prorsus accuratc expressa cum imagine conferenda est. P. 395. Ultimo versui leummtis n° 428 post «dabiinus» adde: (n° 464). P. 411 in lemmate n° 450 adde: miniisculis litteris repetiit Miuns 1.1. p. 650, n° 22. P. 413. V. 3 ab imo post «videbimus» adde: (n° 482). P. 423. In ultimo versu commentarii n° 4G9 post «dabimus» adde: (n° 685). P. 424 ad n° 471 in lemmate Y. 7 adde: iDiagioem habet etiam Minns 1. 1. p. 507. P. 442 ad n° 512 adde lapidem servari Cherscmesi in museo.

II. Titali inediti1). 1. Olbia. a> Tituli dedicatorii.

685. Lapis caJcarius quadratus, supra fractus, orDamentis prorsus carens, a. ut nimc est 0,39 m., 1. 0,27, cr. 0,24. Iu duobus lateribus tituli exarati sunt, quoruin alter hic editur, alter sub n° 686. Prior ueglegenter admodiim exaratus est litteris imparibus (a· 0,015—0,02 m.) et male conservatus. Ad utruroque titulum edeudum praesto mihi sunt ectypa chartacea a Warneckio suppeditata. 1) Numeri titulorum ineditorum coDtiEuantur e pag. 516,

ADDENDA ET CORKIGKNUA.

521

Lapis in ripa lacus Tiliguliuni prope vicuni qui Koblevka dicilur detectus servatur Odcssac iu imiseo societatis, a. li)12 per S. D. f. Papadiniitriu professorem acquisitus (v. 31100. v. 31, prot. p. 79).

nOlfL ON· Η Pllu PANOMOII: UHOLANCONOC -OYAPArocoipek

]0

ΓΟΥΘΑΒΟΥΙ:ΑΤ^ TATOCEIPHNAi; HiOCBAAATOCit EYXAPlETHPIli ANCOHKAN &OYAiSArOC0IP ΘΑΓΟΥΙΕΝΕΙΚΑ ΔΡΟΜω

οι [περί ....]ov'Hp[... άγο]ρανόαοι· . . . . ηος Άνωνος, [Δ]ουάραγος (Θ)ιρθ(α)γου, Θαβοϋς Άττατος, Ειρηναί ος Βάδατος ευχαριστήριων] άν(έθ)ηκαν. [Δ_|ουά[ρα]γο; θιρθάγου ενείχα δρόιχω.

Est subscriptio doriarii ab aedilibus dedicati. Aedilium Olbiopolitauoruni duo adbuc titulj iimotuerunt, supra sub nn° 128 et 129 editi. Qui ab boc titulo ea re difierunt, quod illic dei Domeii, scilicet Mercurii Forensis, post aedilium nomioa positum est et donarium ipsum (Victoria argeotea) plane iudicatum est, cum in hoc titulo dei nomen supra scriptum lapide fracto periisse sit consentaneum, donariufii autem voce ώχαριστήριον sit designatum. Quae vox cum in solis subscriptionibus donariorum Achilli Pontarchae oblatoram occurrat, neque in a.Iiis commemorentur ma.gistratus certamimim victores (v. supra nn° 130, 138, 155, 156, 158), nobis quidem maxime videtur veri simile hunc titulum ad donarium ab aedilibus Achilli Pontarcbae dedicatum pertinere. Ε nominibus propriis in titulo comniemoratis alibi solutn occurrit Δουάραγο: (n° 135).

686. Lapidis descriptionem v. ad n° 685. Alter bic titulus multo diligeutius exaratus est (litt, a. 0,02—0,023 m.) meliusque conservatus. (Texium v. p. 522).

Est subscriptio douarii Acbilli Poutarcbae a praetoribus Olbiopolitauis oblati, eis simillima, quas supra dedimus sub nn° 135—138. · Praetorum esse titulum, IIOD archontum, iode certissime colligitur, quod qwinqnc nomioa scripta sunt pra^ter principem (cuius nomen lapide fracto periit), cum archontes quattuor fuerint praeter principem. Omnes viri, qui in hoc titulo cominemorati sunt, in aliis quoque 66

Ο * n

Λΐ)1>ΚΝ1>Λ

ΚΤ COKJiJiJKNlM.

ΑΡΓογΑΝΑΓοΣ ΑΛΡΑΣΤΟΥΔΗΜΗΤΡΙ

ΟΣΜΕΝΕΣΤΡΑΤογογ Σ ΙΓοΣΣίΡΑΧοΥΑΒΡΑ ΓοΕΧογΑΡΣΑΖογΚΑ ΘΑΙΣΠΑΡΝΟΥΓογ X A P I C T H P I O N

ο\ περί τον δείνα. . . ιο]νο; σ[τρατηγοί"] Άργουάναγος [Κ]αράστου, Δημήτρι ος Μενεστράτου, Ο0σιγος Ιιράχου, Άβραγο; Χουαρσάζου, Κά*ακς Παρνουγου χαριστήριον.

titulis Olbiopolitanis oceurruiit excepto Demetrio Menestrati filio (cuius taiuen pator aut filius Μενέστρατος Ληαητρίου coinmeiiioratiir n° 100). Άργουάναγος Καράςτου exstat nn° 82 et 132 (de variis nominis Καράστου formis v. ad n° 82), Άβραγος Χουαρσάζου ιι° 82; in titulo n° 92 legimus Domen Ουσίγασο; Σιρά/^ου, pro quo hic per errorem videtur scriptum esse ΟΥΣΙΓΟΣ, litteris ΑΣ oniissis. Idem titulus praebet nomen ΚΑΣΑΙΣΗΑΡΝΟΥ, versu proxime iusequenti fracto. Patris Domen putabam esse ΙΙάρνου (a υοηι. Πάρνος), sed DUDC patet ibi quoque supplendimi esse Παρνού[γου]. In viri nomine scripturae varietas (Κάσαις et Κάθαις) procul dubio tertiae litterae prommtiatione explicatur. quaiii quasi mcdiam fnisso iuter Σ et Θ conseutaneum est. b. Tituli sepulcrales. 687. Tabula roarmorea quadrata integra, omameutis carens, a. 0,15 m., 1. 0,20, cr. 0,0G. Titulus aetatis Eomanae satis neglegenter Bcriptus iu ectypo et iii iroagine pbolographica bene legitur praeter v. 7 ID., ubi una littera laesa est. Lapidem in Olbiae ruderibus (prope tumulum a. 1913 exploratum) iuveutum ninseo societatis Odessitanae dono dedit E. A. f. Scbumanski. Wanieckii humanitati dcbeo ectypum et imagiDem pbotographicarn, ex qua titulum lric delineanduin curavi (circa 2/4 v. m.).

Έν&άδε την ΐ σεανήν κεφα'λήν κατά γαία καλύπτει.

AyrrreiAoHNo

Άθηνοίκλή; Άθηνοκλέου; πεζός των υπο Θι[λ]ιάννωι θυρεοκοιλΐ|τών* /αΐρε.

Titulurn proprie sepulcralem praecedit unus bexauieter. ΘνρεοκοιλΓται νυχ, quae prinium bic videtur occurrere (certe in lexicis eam non repperi), siguificat procul dubio ujilites scutis

523

ADDENDA ET OOMUaENDA.

caris (θυρεοί κοίλοι) armatos. Rostovzevius benignissime nos docuit in exercitu Roinano aetatp recentiorc (in Not. dign.) scuiarios vocari solitos esse equites anxiliarios scutis Roraanis arniatos (de quibus v. CagDat ap. Dareiiiberg et Saglio, Dict. ant. s." v.), auti(juiore autem aetate coh&rtcs sctrfafas Dotas esse, e quibus coh. II Hispanorum scutata Cyrenaica priino in Moesia Superiore, deinde in Dacia habnisset stativa (v. Pauly-Wissowa, R.-E. v. IV c. 299), cohors scutata civium Romanorum (ibid. c. 331) iu Aegypto. Sed in titulo, quem examinanms, de exercitu Romano non est cogitandum, quoniam miles ipse, si nomeii eius spectamus, Datione Graecus fiiisse putandus est, dux vero Θ[λ]ίαννο; (cf. Φλίανο; supra n° 101) fortasse barbams. Itaque statuendum est θυρεοκοιλιτων nomine Olbiae designatam esse manum quandam auxiliariam, quae ab Olbiopolitis conducta sit, ut contra barbaros opem ferret. Cf. n° 223, in quo ήγεαών Διζύρων commemoratur. Π ο χ > θ Β θ Λ ΐ * . ^Atci. 3CMJJI Kpocn> noMTeHHyio rjiaBy. AenHOKJi. cum> AoiiHOK.ia, ntxoTHHeu,!. Μ3Ί. ompmh ιιι,ΗΤΗΗΚΟίπ., cocmonmaio UOJI.T» Ha*ioA>>cmeoM7> 0.iiaiiHn, npomaft.

688. Tabula sepulcralis marmoris caudidi iutegra, fastigio oraata, a. iu media parte cum fastigio 0,47 m., sub eo 0,395, 1. supra sub fastigio 0,20, infra 0,21, cr. 0,17. Pars antica satis bene polita est, latera et pars postica rudia relicta. Titulus loco antiquioris erasi (e quo super priinum versum satis bene dispichmtur litterae Η et M) exaratus est Ktteris 0,015 m. altis. Utor imagine photographica a Pbarnmkovskio suppeditata (*/4 v. m.). Lapis d. 28 m. Iulii a. 1915 prope Olbiae rudera detectus est eo loco, qui centum sepulcra (CTO ΜΟΙΉ.ΊΊ») dicitur, meridiem versus a Leporum valle (3a;iqi>n 6a.?Ka) ct orientem versus a tumulo a. 1912 explorato, ad trivium. Servatur Olbiae iu museo.

Διονυσίου Μεσηαβριανός.

Tifulum ad tertium a. Chr. saeculum rettulerim.

2. Chersonesus Taurica. Robertus Loeper, qui Kosciuszkio rnorte abrepto Consilii Gaesarei archaeologici particeps factus ab anno 1908 exeuntc u*que ad auctnmnura anni 1914 Consilii inssu CherGfi*

524

Al>PENDA ET

COKNIGENDA,

sonesi Tauricae solum explorabat, permultos ibi lapides inscriptos invenit. plerosqw sanc mutilatos. Cum anuo 1912 m UAK. fasc. 45 viginti titulos edidisset commentariis doctrinae plenis instructosa), putabam eum omnes titulos a se inventos ibi tractasse, praesertim cum nunquam dixisset Chersonesi in rauseo titulos nondum publici iuris factos latere. Sed a. 191(1 ineunte, titulis ChersonesitaDis m hac sylloge iam typis expressis, Laur. A. f. Moysseiev, qui Loeperi officium suscepit, mecum comnumicavit se Chersonesi in museo permultas inscriptiones ioeditas vidisse. Quarum cum ectypa chartacea a me rogatus laudabili diligentia confecerit mihique mense Martio a. 1916 miserit, hic eas addo ex ectypis exscriptas (excepto ii° 706), valde dolens, quod Loeperus Iios titulos neque ipse suo tempore edidit, nequc mecnni coimnuuicavit. ut in sylloge suo quemque Ioco ponere possem, praesertim cum aliquot ex eis gravissimi sint momenti (v. nn° 691, 704, 705). a. Decreta. 689. Fragmentum triangulum tabulae marrooris cioerei crassae 0,055 m. Α dextra videtur oiargo exstare; altum est a dextra 0,085 m., latum infra 0,09. Litterae parvulac (a. 0,007 m.) diligentissime iucisae sunt optimeque in ectypo legustur; intervalla, quibus versus dividuotur, perquam sunt arcta (0,001—0,002 m.). Alterni versus colore rubro snnt inducti. Inventum est a. 1909 in aedificio quodam antiquo in lnonnsterii liorto. ι

* rcl

ΝΑΙ Ε Σ Λ Γ οΗ ΟΤΑΓΑ ΓΚΕΣΕΝ Ζ.ΗΡΑΚΛΕΙ ίΚΑΤοΣΤΗΡ οΥΣΤοΔΕΣΚΕ ίο ~ Λ Μ Α Τ ο ~ Χ Ω ΐ ι |

ΝΟΏ dulnto, quin haec ο decreto supersint, sed argumentum eius non potest exfricari ox miserrimis liisce laciniis, in quibus ne una quideiu vox certo suppletur. V. 5 iortasse legendum est [ΰτφταγά, ν. 6 [έ-άνα]γκε; έν. . ., ν. 7 [i δείνα] Ήρακλεί[οου], ν. 8 [έ]κατσστηρ[ία? cf. Micliel. BIG. η° 1359, ν. 12], ν. 9 '. . .ου; το 6ε « ε . . ., ν. 10 [άνάγγε]λ;χα του γω. . . Litteratura tertio a. Ohr. saeculo non est recentior.

1) Vi94, 402. 409, 41.°., CR7, 040, 050, 0Γ.7. Keliqni tr»'s tituli chrislianae snnt ai'taljs.

ADDENDA ET CORRIGENDA.

525

690. Fragmentum tabulae mannoris albi ad flavum incliuantis, crassae 0,034 mv utriinque inscriptae; allum est fragmentum circa 0,07 m.: 1. fere 0,13. In parte antica superest extrema pars decreti, quam liic edimus (litt. a. 0,007 in.); in parte postica recentiorc aetate iDcisus est titulus sepulcralis, quem v. infra sub n° 710. Fragiuentum a. 1914 inter moenia urbis ad occideDtem inventum est,

ιΙ;'ΡθΑΙΣ!Α\ΝΩΝΤοΣ kAEIoYTPAMMATE I

ΔΩΙοΥΤοΥΣ

[ϊφοαισιυινώντος [του οεΐνο: του ΊΙρα]κλείου, γρααυ.ατε[υοντο: Ματρο?]2ώ[ρ]ου του Σ. . .

VCLC.

Eandem clausiilam habemus iu celeberrimo decreto ίυ Dioplianti honorem facto (n° 352). LHteratura tamen buius fragmenti antiquior est. Qua nisus ad medium fere secnndum ante Cbr. saeculum id refero.

691. Fragmentum tabulae marmoris caudidi ab omnibus partibus praeter dextram mutilatum, a. 0,12 m., 1. 0,1G, cr. 0,04; a dextra exstat particula quadri, quod columellae striatae formam habet, diara. 0,04 m. Tituli lit.terae satis neglcgenfer exaratae et pessime detritae altae g^nt circa 0,005 m., exceptis summis versibus tribus, ubi paululo maiores sunt (a. circa 0,007 m.). Fragmentum" a. 1911 inventum est in aedificio quodam. quod a. 1909 explorari coeptum est. Praebeo lapidis imaginem m zinco expressam (circa l/2 v. m.) et tituli textum ex ectypo cbartaceo transcriptum.

Ο2

fi

ADDENDA ΚΤ COKJUGENDA. 1

—u

/ \ Ι 4.

_

Ι

. Α Ι Ρ Ι οΥΑΠΟΛΛΩΝΙ ΟΞ ι*.ΑΙΟΕΤΤΙΤΑ£·ΔΙΟΙΚΗ£ΙΟ£ΑΟΑ ί Τ Ρ Α Τ ο Ν Ι koY Ε Ι Π Α Ν Ε Π Ε Ι Δ Η Γ Α Γ» i A I O £ O L ^ r ; > | o Y Y I O £ £ A T Y P o £ : n o A I ΗΘΕΙίίΙΊ^'^^ΙΠΑΤΕΡίΙΝΑΜΩΝΑΞΙΩί $Υ£ΑΤοΤΑ$ΛΪΡΙΤο£ΤΑΥΤΑ£πΡΕ£ ^ΕΧΡΙ.ίΙΜΑΞΓΤοΤΙΤΑΝΡηΜΑΙΩΝΞΥΝ <ΑΙΓΑ|οΝ|οΥΛ|οΝΚΑΐεΑΡΑΤΡΙί:ΥπΛΤοΝ| ^ΑΤΕΤοΤΡΙΤοΝΕΦίΙΝΛΝΐ; ίο FAYToYSAMnNof Quamquam titulus, ut iam ex imagine ipsa apparet, temporis iniuria lectu difficillimus est factus, taiuen ectypum et imaginem iterum iterumque exaTninanti mihi contigit certo eum legere et supplere (exceptis vv. 10 et 11 omiiium pessime mutilatis). Magistratuum nomina vv. 1—3 eadem esse apparuit, quae sunt ID decreto n° 347, ut in utroque titulo mutuo restituantur et decretum illud ad eundem aimum pertinere statuendum sit (cf. supra p. 519). Cum v. 9, qui certissime restituitur, indicet a sinistra non magnum litterarum sumerum lapide fracto periisse, ceteros quoque satis facile supplevi ita: l [Νομοφυλακες . . . Λάμα/ος Δαμ]α[τ]ρίου, !\τ:ολλώνιος [Ζήθου κ]αί ο ίτΛ τας οιοικήσιο; Ά5ά[ναιος] Στρατονίκου είπαν έττειδή Γά,5 [·ος Ίου]λιος Θ[εο]γ[έ]νου υιό; ^avjoo^ πολί[τας τ:οι]ηθείς [έττί των] ττατέρων άμών άςίως [έτ:ολιτε]υσατο τά[ς] χ[ά]ρ*τος ταύτας, ττρεσ~ * [βευσας μ]έχρι [Τ]ώμας ζοτι τάν 'Ρωμαίων συν[κλητον κ]αί Γάϊον Ίουλιον Καίσαρα τρις υπατον ίο [οικτάτορ]ά τε τό τρίτον εφ' ων ε αυτοί»; άμών. . . Utrum versns 1 inceperit a formula sollerani Άγαθαι τυχαι (ut in tit. 347), necne, iii medio est relinquenduni. Sed non licet dubitare, quin νομοφυλακες in hoc titulo tres nominati sint, non duo, ut in tit. 347. V. 11 nescio an legendum sit . . .ε αυ τους άμών κτλ. De titnli armo et argumento quae sequuntur Rostovzev scripsit a me rogatus. «C. Iulius Satyrus bene de Chersonesitarnm republica meruisse dicitur, quod Jegatus eorum Romam profectiis sit ad senatum dictatoreiDque C. lulium Caesarem, cuius bonoribus additis legationis tempus iutra paucos menses definitnr. Cum enim a Groebeo (DrumannGroebe, Gesch. Iimns.' III, 7 ο Π sqq.) deuionstratum sit emn a. 46 a. Chr. tertium consulem

ADDENDA ET COHHIGENDA.

527

fuisse, tertimn vero dictatoreni a meuse Maio a. 40 usque ad Ianuaiiuin a. 45, sequitur C. Tiiliiiui Satjnim intra boc temporis spatium Romae fuisBe. llltid moDeo, v. 10 baud dubie δικτάτορα, ηοιι αυτοκράτορα supplendum esse, ideo quod in titulis Graecis publice exaratis dictatoris Caesaris appellatio plerumque non vertitur, sed Graecis dumtaxat litteris transcribitur (cf. e. g. I. G. VII, 1815 Thespiensium; XII, 2, 35 iu alterius Caesaris epistul&e praescriptione; Fl. Ios. Ant. Iud. XIV, 199, 202, 211; I. G. VII, 62 (Megarensium), ubi recte δικτάτορα suppletur). Eo tenipore, fiuito scilicet Africano bello necdum exorto Hispauiensi, Caesar Romae comroorabatur eoque iDgeiis legatorum turba commeabat, Orieutis maxime regulorum Graecarumque civitatum, quibus mandatuin erat, ut a seuatu comprobanda curarent bciieficia, quae Caesaris edictis acceperant partim post ipsam pugnam Pharsalicani, victore io persequendo Pompeio occupato (velut Cuidioruin libertatem — Plut, Caes. 48; Strabo XIV, 2, 15; Cic. ad Att. XIII, 7, 1; Iliensium imrounitatem— Luc. IX, 961 sqq.; Strabo XIII, 1, 27; Asiae vectigalia remissa—Dio XLII, 6, 3; Plut. Caes. 48; App. Π, 89, cf. 92; Ck. ad fam. XV, 15, 2; Dittenberger, SIG*. 347 (Epbesus); Jacobsthal, Atli. MUtii. 1908. p. 910; Cagnat, A. ej>.} 1909, 40 (Pergamum; isdeni fere verbis); cf. C. L Gr. 2215 (Chios): L G. XII, 5, 556 (Carthaea); Drumann-Groebe, 1. 1. III, 477; Judeich, Caesar ]m Orient, Leipzig 1885, 01 sq.), partim post Alexandriam pacatam in Syria commoraote (b. Alex. 65, 4, cf. 66, 1; quo pertinent acta a Fl. losepbo servata (ant. Iud. XIV, 10, 1 sqq., 185 sqq.) de Antipatro et Hyrcano II itemque de universa Iudaea, do quorum tempore consuleodus est Jndeicb 1. 1. 119 sqq., cf. infra), partim post pugnam ad Zelam commissam RoiQam revertente (b. Alex. 78, 1; cf. inscriptiones in boDoreni Caesaris eo tempore positas, velut m. Sept. a. 47 — Thespiensium I. G. VII, 1835; Megarensium — ibid. 02; Atbeniensium — III, 428; Dittenberger, SIG*. 346; v. etiam titulos MytileneDsium I. G. XII, 2^ 35 et Rhodiorum ibid. 1, 57; eodera tempore libertatem Amisenis concessam esse testaDtur Dio XLII, 48, 4; Strabo XII p. 547, cf. Drumann-Groebe, 1. 1., 473, 3). De ipsius comprobationis ordine actis edocemur in Potanjonis monumento Mytileneusi compositis, ubi et Caesaris edicta afferuutur et senatuscoDSultuii] beneiicia eius comprobans (I. G. XII, 2, 35; Mommsen, Sttzl·. d. Berh Al\ 1895, 2, S96 sqq.), itemque ex actis ab Iosepho exscriptis, quae supra commemoravi (s. c.—ant. Iud. XIV, 8, 5 (145 sqq.), edicta— ibid. 10, 2 sqq.; de s. c. terapore quod viri doctissimi disseutiuiit (v. Sclnirer, Gesch. chr Juden, I, 251, 22, cf. 344 sqq., praec. 345, 21; Mommsen, Ges. Schr. IV (Hist. Scbr. 1), 146 n.; Drumann-Groebe, 1. 1. III, 497, 1). uihil ad rem: si enira recte posueniDt Ewald et Mendelssohn illud s. c. ad ternpora Hyrcaru I referendum esse, quod inihi certe uou persuaseniDt, tamen iu propatulo est Iosepbum memoriae lapsu id pro alio substituisse a. 46 facto, quod ipse quoque probe noverat). Iain vero quam festinanter Caesaris edicta comprobata siut quantaque inde s.-consultorum moles exaeta, admodum facete disserit Cicero iu epistula ad Paetum data (fam. IX, 15, 4 sqq.)· «An minus mutta s. c. fiitnra putes^ si ego sim NeapoVi? Itomat cum sum et urgeo

528

ADDENDA ΚΤ COHRKiJiNDA.

forunt, s. c. scr-ibttnfttr ajffid amnhrrcm tumn, familiarcm mvnm: ct (jnidcm, cnm iu nwntvHt renit, ponor ad scribcndnm ei anfc audlo s. c. hi Anneniam d Syriam csse pcrlalum, quod in vieam scntenthim factnm csxc dicatur, qmm oninino mcnfionem uttam dr ea rc csse factam. Afqne hoc nolim mc. iocari piifes: naiu mihi scito iam α re<jibm ultimis allalas esse litferas, quibns mihi grafias af/anf, quod se mm sentcntia re<jes appellaverim^ qitos ego non moda rctjes appellatos, sed omnina natos nesciel>am» (de tempore— m. Oct. a. 46 — v. Schmidt, Der Briefwecfisel, 259). Prona igitur est suspicio C. Iulium Satyruin Roniae de libertate egisse Chersonesitis dauda, quod vix obtinere potuisset, nisi aole ipsum Caesarem adiisset pugna Zelensi aut instante aut iam commissa. Memorabile porro Satyrum utpote πολίτην -οιητέν Chersoneso orhmdum oon fuisse. Facile ergo conicias eum iam ante legationem Caesari coguitum aut lamiliarem fuisse, cuius modi privatam familiaritatem rnultum valuisse scimus ad beneficia publice adipisceuda. velut Cuidios libertatein recuperasse Theopompi scriptoris gratia (Plut. Caes. 48), cuius rei simile etiam de Potamone Mytileoensi suspicari possumus. Civitateni tamen RomaDam potius crediderim Safyro Romae data.m esse inter ipsa Cliersonesitarum mandata transigeuda, CUID nota sit Caesaris illo ipso tempore in civitate danda liberalitas (Cic. fam. XIII, 36 a. 40, cf. Phil. I, 10, 24; V, 4, 11; Mommsen, Sinaisrecht, III, 135, 4). Neve quis nnretur Chersonesitas eo ipso teinpore de libertate egisse, cum iam Mithridate regDante nuinmos excudisseut eosque peculiari signalura, DOII communi Mithridatica (ut Panticapaeum, Plianagoria, Gorgippia), quo eos iam tum suis legibus usos esse efficitur,— recordaDdum est eos niliilominus partem fuisse regni Mithridatici neque a Pompeio, ut Phanagoritas, libertate esse douatos. Qui rerum status quin Pharnace regnaDte idera per* manserit, nemo diibitabit. Α Caesare autem eos libertatem impetrasse admodum est verisimile; quod si concedimus, facile ad liquidum perducilur controversia, quae est iDter Plinium et Strabonem, cura ille (Plin. Nat. h. IV, 85) Cbersonesitas a populo Romano libertatem adeptos esse dicat, hic autem (Strab. VII, 4, 3) Chersonesum sua memoria regno Bosporano attributam fuisse coDtendat. Videtur utniiriim Plinii auctor (quem aut Varrouem fuisse credideris, aut acta publica prioris Augusteae aetatis) eum rerum statum litteris mandasse, qui se florente fuerit, Strabo autem sui teraporis; ab Agrippa, puto, mutatum. Teneiidum enim est ChersonesitaruiD res post Caesaris obitum usque a.d Agrippae administratioDem adrnodum turbidas fuisse, cum tyranmim et perpessi sint et eiecerint et oninino taotas pertulerint molestias (v. supra As 355), ut verisimile sit vel novam temporum computationera (quae vulgo (■herfeODesitica aera vocatur) pacata repubjica institutam esse. Litteraturam tituli. quem tractamus, vidit Latyschev simillimam esse litteratiirae tituli 355, qua de J'e fusius ago in dissertatione libro inserta, cui index est CfopunKo c/namefi vi nvcmh ip. 7/. C. Υϋαροαού. MocKoa 191G, et in commentatione inseria ΗΛΚ. fasc. 63».

ADDENDA ET CORRIGENPA.

529

692. Fragmentum tabulae lapidis calcarii crassae 0,095 m., undique, ut videtur, mutilum, a. 0,08 m., 1. 0,15. iDter versus primum et alterum exstat rima, .quae fortasse aetomatis imam liDeam efficiebat. Litterae superetites altae sunt circa 0,01 m. Fragnientum a. 1911 casu inventum est. TQYAB

β . ί ! ΙΤ Α Ν Τ Α Ν WWM. \ Ν Κ ■

. . .TOVA. . . [Πρόεδροι Χερσονα]σιταν ταν [ποτί τάι Ταυρικαι είπ]αν κτλ.

Videtur esse imtium decreti aetatis Romanae. Litterae, quae versu prinio supersunt, viden(ur pertinere ad noinen viri, in cuius honorem decretum est factum: [του δεινός] του Ά,,.

693. Augulus dexter tabulae marmoreae igne adustae, a. 0,175 m., L 0,26: Superest pars aetomatis llneis incisis facti cum acroterio dextro. Sub aetomate supersunt septem litterae primi versus tituli, altae 0,025 m., diligenter iocisae. FragmentuiD a. 1909 inveDtum est in ea ruderum parte, quae est in(er septentriones et orienteni. Ν Π Ο Τ Ι Τ Α tac. [Πρόεδροι Χερσονασιταν τώ]ν ποτί τα [Ταυρικα είπαν κτλ.]. Superest particula praescriptorum soUemnium decreti aetatis Romanae.

694. FragmeDtum tabulae marmoreae utrimque politae, undique mutilatum et igne adustum, a. ut nunc est 0,15 m., 1. supra 0,12, infra 0,08, cr. supra 0,035, infra 0,04« Litterae optime conservatae altae sunt circa 0,017 m. Inventum est a. 1909 in aedificio quodam antiquo in ea ruderum parte, quae est iuter septentriones et orientem. ι

χΠΟΙΑΣΙΙΡογ ΡοΑΙΡοΥΓΈΝοΓ ΦΑΜΑΝΑ¥ νίΕΝοΥΚΑΙΓ 5 ο£Ε¥ΓΕΙΈ·

Nihil certo restitui potest nisi [π]ροαιρούμενος ν. 2 et ευγενέ[στατος] ν. 5. Est decreti particula aetatis Rotiiaiiae. Litterarum altitudo et formae adraodum similes sunt eis, quae sunt in decreto n° 701, sed hic litterae accuratius exaratae sunt. Littera « v. 3 loco paemil· timo Α formam habet, ceteris locis A. G7

530

ADDENDA ET COHRIGENDA.

695.· Duo fraginenta (a Mbysseievo coriuncta) tabulae marmoris candidi undique mutila, a parte postica fracta, a. 0,12 m., 1. 0,10, cr. 0,03. Litterae colore rubro ioductae, altae 0,015 m., optime etiam minc legimtur. FragmeDta a. 1909 iuveuta sunt. υ Ν π Ρ l· ΙΑΜΟΥΔΙΗΙ \ I W Α Μ^Ν Λ Litterarum altitndo et formae, nec DOII intervallorum magnitudo versus dividentium adeo similes sunt eis, quae sunt ID titulo n° 405, ut facile conicias utrumque titulum a.b uuo xpiadratario esse exaratnm. Sed iu boc decreto litterae paululo crassiores sunt et ueglegentius incisae. Dispicitur v. 2 [κ]ατωρθώσατ[ο], \\ 3 in. δάρ.ο\>, ν. 4 fortasse των γάμων, *■ Ad eandem tabulara propter maximam litteraturae similitudinem libenter referrem tertium fragmentum, item irodique motilum, a. 0,08 m., 1. 0,06, museo a nescio quo ?euditura, in quo Jeguntur haec: -Al/ •ANTWN Sed obstatlquod marmor dicifur esse subcaeruleiim ct labella ipsa teuuior (cr. 0,015 m.) est, Buperficie posiica polita. 696. Fragmentum tiibulae marmoreae ab omuibus praeler sinistraui partibus nmtilum, a. niax. 0,13 m., 1. 0,16, cr. 0,06. Superficies partis anticae perquam est detrita, ut litterae (a. circa 0,007 m.) in ectypo vix dispiciantur. Ubi aut quaudo inventum sit, non constat.

^ΑΤ ο Ν Α *A3mmm&m Τ Α Σ Π ο Λ ί ο Σ Α ΥΜΜ. ΒοΥΛΑΚΑΙΤίΙΙΔΑΜ«Ι ΧΑοΗΤηίΛΝΔΡίΜ^Κ.

Est decreti particula aefatis Romanae. VY. 2—4 leguntiir baec: ακ(. ν . . **τα] J βούλα και τΦι δά[χ[ωι ]·' · · ~'3ι άνδρΓ. . .

.ία; πόλιος

ADDENDA ET CORRIGEKDA.

531

697. Fragmentum tabulae inarmoreae undique mutilum, a parte postica igne adustum, a. max. 0,13 m., 1. 0,18, cr. 0,058. Litterae superstites altae circa 0,013 m. optirae iu ectypo leguntur. FragmeDtum a. 1909 extractum e fossa prope basilicam inter septentriones et orientem sitara. δεΟΚΛ*^ΙΙΝΗΛΙΟΝΓΚ δόχθαι τάι βουλχι και τώι δάμ]ωι έ[παινέσαΕ ΔΟΜΕΝΔεΑΥΤωΓ μεν επί τούτ]οις Λ. [Κορ]νήλιον Πο[ύδητα. . ^ΛΟΥΝΤεΚΑΙ ], δόμεν δε αύτω π[ρο!;ενία<; 'A€I'AC -ολιτείαν, ε?σ]πλουν τε και [εκττλουν έν «c είράνα και ττολέμω άσ]υλεί, άσ[πονδει. . . Supra sub n° 356 edidi decretum in honorem CorneJii Pudentis primo p. Chr. saecuio factum. Sed cave putes hic nos alteriuB decreti in eiusdem viri honorem facti fragmentum habere: litteratura enim probat aetatem multo illa recentiorem. Vv. 2—3 inter cognomen Πο[ύδητα] et verbum δόμεν consentaDeiun est fuisse τέ έθνικόν; sed ΤωμαΤον adiectivnm videtur nimis breve esse ad lacimam implendam.

698. Fragmentum tabulae marmoreae igue adusta.e, crassae 0,058 m., rmdique praeter dextram partem mutilum, a. ut minc est 0,11 m., I. 0.08. Litterae* cirai 0,01 m. altae satis bene etiam nunc dispiciuDtur. Inventnm est a. 1909. ΑΝ ΛΙΣ Μ Ε

ΓΑΤΏ ΑΙ-ΔΑΗΏ ΣΤΕΦΑ

. . . . μετοχ]άν [τε πάντων ών και τοις Χερσονασείτα]ις με- . [τεστι' το δε ψάφισμα άναγράψαι στάλα]ι λευ[κολίθου και θεμεν έν τω έπισαμοτ]άτω [τας -ό)>Λος τόπαη. Ταυτ' ?δοξε βουλ]αί, δάμω, [βασιλεύουσας Παρθένου, ίερέως δέ] Στεφά νου του ; έτεος. . ., μηνός . . . .

Est decreti particula aetatis Romanae. Versus 1—5 facillime supplentur e nn° 357360, 364, sed v. 7 anni designatio post sacerdotis nomen videtur esse posita.

699. FragmeDtum tabulae marmoreae igne adastae, ab omnibus partibus praeter Binistram mutilum, a. nt nuoc est circa 0,10 m., 1. 0,09, cr. ad siuistram 0^023, ad dextram 0,018. Litterae circa 0,01 m. altae optime conseiratae sunt. Tnventuin est a. 1909. C7*

532

ADDENDA ET CORRIGENDA.

η

πω.. ΤΙΑΡΘΕι ΘΕΟΓΕΝον, TOCATTIN -EYCTH PF

κ]α[ί θέμεν έν τώι έπισαμοτάτωι τας πόλιος τό]πωι. [Ταϋτ1 έδοζε βουλαι, δάμωι, βασιλεύουσας] (Π)αρ&έ[νου, έτεος. . ., ιερέως δε ταυ] Θεογένο[υ, μηνός , γραμματεύον]τος Άττιν[ου του Άρίστωνος τ]ευς τη ... ρε... .

V. 2 in. pro Π littera lapicida per incuriam exaravit ΤΙ. Supersunt haec e decreto alterius p. Chr. saeculi. Supplementa sunipsi e decretis nn° 357—361, in quibus similliniae formulae leguntur, excepto quod in eis post scribae Bomen statim incipit των σφραγισαμένων kidex, hic vero quae v. 5 legiuitur ad hunc indicem pertinere vix possunt. Άττίνας'Άριστωνος occurrit in titulo 423 et fortaBse 3G3. Litteratura simillima est ei quae est in tit. 376. 700· Fragmentum manuoris subcaerulei undique, ut videtur, mutilum, a. 0,15 m., 1. 0,13, cr. 0,05, superficie adeo corrosa, utpleraeque litterae (a. 0,01 m.) prorsus perierint. Fragmentum a. 1909 iflventum est in aedificio antiquo in ea ruderuin parte sito, quae est inter septeDtriones et orientem.

Ybmmmm

Τ

Videt.ur esse decreti particula aetatis Romanae. V. 5 legitur [Τίτ]ος Φλ[άουιος... . ] , scilicet nomen Yiri ad Flaviorum geDtem pertinentis, quam secundo p. Cbr. saeculo Cbersouesi floruisse «unc certcT scimus; v. 6 videtur esse [ί]ερεύς, ν. 7 genetivus Dominis virilis . . .ωνος.

701. Fragmentum tabulae lapidis calcarii ab omnibus partibus praeter dextram rautilum, a. 0,195 m. totidemque latum, cr. 0,08 m, Litterae circa 0,015 m. altae optime leguntur. Iuventum est a. 1909. l

_

.ιιίΙΝοΣ

ΜοΣΦΛ^ΑΓΕΠοΛΕπΣ PATJHEBOILROY.T. ΛΜ^ΥΑΤΤΟΛΛΛΝΙΟΣ

β

"ΡΟΔΩΡΟΣ.Ι-ΡοΐΔοΥ ΣΓΓΟΣΑΙΛίοΣΜΑ β ΝΟΣΟΥΛΤΤίοΣ ' Τ Π Ν Ι . Ο Σ Γ Η Ρ Ο Ι

. . . . δ δεΓνα Χρηστί]ωνος* [Τ. Φλ. Πυθόδοτος?] υιός Φλ. Άγε-όλεως· ·[ Δημοκ]ράτης Βοίσκου· Τ. [Φλ Ευρυδά]μου* 'Απολλώνιος [ . . Ματ]ρόδωρος Ήρ(ώ)ιδου* [ Κρ(]σπος· ΑΓλιος Μα[ ό δείνα. . . .]ωνος· Ουλπιος [ δ δείνα Άρίσ]τωνος. γ'. Ήρ(ώ)ιοας....

533

ADDENDA ET CORRJGEKDA.

Fragmenti litteralura ei simillima est, quae est in tit. 363; Bed quominus ad eandem tabulam utruinque fragmentum referamus, multa obstant; primum enim in utroque tertia pars indicis των σφραγισαιχένων conservata est (nani Γ litteram y. 8 huius fragmenti positam στί/ον γ' indicare pro certo habeo, collato n° 389), deinde utmmque ad dextram tabulae partem pertinet, tum litterae huius fragmeDti paululo maiores sunt, quam illius, denique Φλάουιο; nomeri hic per compeDdium scribitur, illic omnibus litteris. Praeterea Π litterae forma in utroque fragmento non prorsus eadem est. Ε civibus, qui n° 359 commemorantur, duo videntur in hoc fraginento redire, scilicet [Τ. Φλάουιος Πυθόδοτος] υιός Φλ. Άγεπόλεως (cf, n° 359 ν. 23) et [Δημοκ]ράτης Βοΐσκου (cf. ibid. ν. 28; idem yir fortasse commemoratur n° 390). Cum vero n* 359 ad aDDum 129— 130 pertineat, titulum autem 363 ad medium fere secimdum p. Chr. saeculum rettulerim, hoc fragmeutum quasi medio inter illos loco poDendum esse puto, id est ad tertium sive quartum deceDnium eiusdem saeculi referendum.

702· Fragmentum marmoris albi ad cinereum inclinantis, undique mutilum, a. circa 0,15 m.} 1. 0,085, cr. 0,065 m. Litterae altae sunt circa 0,012 m., excepta littera Φ, quae maior est. Fragmentum a. 1909 inventnm est in ea ruderum parte, quae est "inter septentrioDes et orientem. ι \nElRNo£

...Χρ]ησ[τίω]νος

Ι"φΛ·ΠΛΡ π Ν ¥ Ι ο Ζ <\ Γ Ε Π ο AE.c δ Ν οΖΓ|ο¥ *ΣφΛ·ΑΡΙΣ VM-οΥ Ζ

. . .Τ.] Φλ. Π(α)ρ[θενοκλής Τ. Φλ. Άρίστ]ων υιός Φ[λ. Άρίστωνος? Τ. Φλ.. . . . .υίές Φλ. Ά]γεπόλε[ος. . . ... . . .ω]νος· Γ. ?Ιού[λιος , Τ . Φλ.. . . . . . . Ευυίό];Φλ. 'Αρίσ[τωνος. · ν ρυδά]αου, Σ . . .. •

"

·

· ( . ■

Est fragmentum indicis των σφραγισααένων, in quo complures viri commemorantur e notissima FlaYiorum gente; quam ob rem titulus ad alterum p. Chr. saeculum est referendus. V. 5 littera Γ iitrum στίχον γ' significet, an prima sit praenominis Γ(άιος), diiudicare non ausim. 703· Fragmentum tabnlae marmoris albi venie caeruleis variali, nndique mutilum, a. 0,10 m. totidemque Iatum, cr. 0,065 rn. Litterae a.drca 0,012 m. bene in ectypo legUDtar. Inveiitiim est a. 1909 in pavimento aedificii antiqni.

534

ADDENDA ET COBRIGENDA.

.Ωι ΗΣΤΙ§-

. . .ω. . . . ..Χρ]ηστί[ων

Ν Δ Ι ΟΤΙ

. . . ω]ν Διοσ[κουρίδου? . . .

Ο Υ Η PC

]ου· Ήρό[ξενος?

"Pfi·

κ]ρά[της?...

Videtur esse particula indicis των σφραγισαμένων, Romanae sane aetatis.

b. Regis Polemonis epistula.

704. Summa pars tabulae marmorie candidi, ornatae epistylio et aetomate tribus acroteriis instrncto, a parte postica fractae, a. ut minc est cum aetomate 0,195 m., sub epistylio a sinistra 0,045, a dextra 0,065, 1. 0,21, cr. 0,045 m. Ε titulo supersunt duo versus integri, tertiiis a sinistra laesus, quarti pars dextra. Litterae satis neglegenter exaratae altae sunt clrca 0,01 m. Lapis a. 1909 in ea parte ruderum inventus est, quae est inter septentriones et orientem. ΒΑΣΙΛΕΥΣΠΟΛΕΜΩΝΕΥ ΣΕΒΗΕΣΛΤΗΡΧΕΡΣΟΝΗΣΙΕίΤίϊΝ **νΛΗΙΔΗ»η| ΧΑΙΡΕΙ Ν

Βασιλεύς Πολέμων ευ σεβής σωτηρ Χερσον^σειτών [βου]λήι δή[α]ωι χαίρειν. [ Βοσπ]έρου συνι-

Admodum dolei)dum est, quod e titulo grayissimo praescripta sola tulerunt aetatem. Rex Polemo, qui hanc epistulam ChersoLesitarum senatui populoqne scripsit, procul dubio Bosporanus est. Videtur esse prior huius Dominis rex (de quo cf. supra p. 384); nam si alter fuisset, nomini BUO patris nomen addifurum eum fulsse consentaDeum est, ut ab avo discerneretur. Quae epistulae causa fuerit, certo dici saoe non potest; sed si reminiscimur titulum n° 419 nobis probasse a Chersonesitis Polemoni auxilia esse missa, facilis erit coniectura Polemonem hac epistula aut auxilia petiisse a Chersonesitis. aut ob missa iam sibi auxilia gratias egisse. c. Tiiulus ad capitulupn Ienocmi pertinens. 705. Tria fragmenta (a Moysseievo eoniuncta) tabulae marmoris albi venis cinereis variati, ftftrimque politae, crassae 0,03 m. Α sinistra exstat margo usque ad y. 10. Fragmenta coninncta alta sunt 0,29 m., lata 0,26. Tifnli litterae 0,013 m. aJtae diligeritissime iucisae et optiiiie conservatae sunt. Omnia fragraenta a. 1909 inventa suot in aedificio antiquo numero XLIII signato, in ea ruderum parte sito,.quae est inter septentriones et orientem.

535

ADDENDA ET OOHRIGENDA.

MWN h AEITTOPN ΜΕφΥΛΑ ΠΑΛΑΙΧΕΙ/ ΠΕΡΙEXEC0 CGAITACOY\ tTA WPICMENOICTOYl MENTOYWPICMENOi ΥΠΕΥΘνΝΟΥΕΕΙΝΑ!ΚΑΙθφΕΙΛΕ 10 Π Ε Ι Μ Η Ο Ι Κ Η Μ Α Τ Ι Τ Ι Ν Ι Κ Α θ Η -nvfNMATOCAICXYNHMICe AITOICTOYTEAOYCMICQl· "ΗΜΗΑΠΟΓΡΑΥΑΜΕΝ1 \ETWNOPWNF' I CYNY* 15 Primo aspectu apparet (v. 2) hoc fragmento agi de capitulo lenocini, ad quod referuatur tituli editi sub ne 404. Sed si hoc fragmeutum cum illis contulerimus, statim videbimus non esse illius tabulae novum fragmentum; quamquam enim litteratura adeo similis est, ut ab eodera quadratario hoc fragmentmn exaratum esse pro certo dicas, tamen litterae hic paululo maiores sunt et interdum forma ipsa differunt (exempli causa indicamus hic esse Μ et W, illic Μ et (0). Quae cum ita sint, couicere licet DUDC detectum esse fragmentum imius ex illis scriptis, quae a Chersonesitis commemorantur ID decreto, quod provinciae praefecto miserunt (?· n° 404, II), Bcilicet sive imperatorura rescripti (γράμμ-ατα βασιλικά), sive consiilarium decretorum (υπομνήματα ϋπατικων), sive tribimorum iudiciorum (αποφάσεις χειλιαρχών). Cum yero provinciae praeses in epistula ad Atilium Primianum data (404, IV) iusserit eum curare exemplum sententiae, quam Arrius Alcibiades olim tribunus praepositus vexillationis Chersonesitanae edixisset, aperta maDu scriptum ponendum unde de plano recte legi posset, facile conieceris fragmentum, quod tractanms, huius sententiae particulam continere. Qiiae tamen tam parva est (quod vel maxime sane dolendum), ut certo restitui nullo modo possit. Quae supersunt, jeguntur ita: l μωνα λει πορν[ικψ .....' με <ρυλά[ττειν? πάλαι χει[λιάρχαι? 5 περιέχεσθ[αι σθαι τάς ου[χ] ετα[ιρ£ομένας? ώρισμένοις του[

τέ] οι

εν ~όποις περί

536

ADDENDA ET OOKRIGENDA.

μέν του ώρισμένο[υ τέλους . . . ] ΰπευθ[υ]νους είναι και όφείλε[ιν τάς έν χαμαιτυ]10 πείω ή οίκήματί τινι καθη[μένας έπί τη του] σώματος αισχύνη μισθ[όν λαμβάνουσας?" δι• δόν]αι τοις του τέλους μισθ[ωταϊς . κολαζέσθω δέ] ή μη άπογραψαμέν[η περί δ]έ των δρων ε 16

t συνυ. . <. .

Vv. 9 —11 videtur statuere tribunus, ut vectigal eae solae meretrices conductoribus (v. 12) pendant,' quae in lupanaribus aut in cellis BiDgillatim se prostituant, eae vero, quac Domic , sua non dederint, pimiantur (v. 13). l)e reliquis nihil certi dici potest.

d. Titulus dedicatorius. 706· Anno 1890 Kosciuszko-Waluzynicz cum locum occidentem versus a Chersoneso situm ad sinum, qui Casacorum dicitur (EasaHbR Gyxma), exploraret, reliquias moemum invenit turribus iiistructorum, de quibus satis copiose refertur in Omntmi EMIU Αρχ. ΚΟΜΜ. 3a 1890 r., p. 37 sq.1). Prope primam turrim iritra murum occidentalem detexit parvulum sacelliim fonnae quadratae, in quo inter alias res antiquas invenit aram lapidis calcarii, cuius in fronte litterae aliquot tituli graeci conservatae erant. Qui titulus quamvis commemoratus sit in OmHenvh p. 38 («3AicL· yeipoeHO Η-£ΎΓΟ BT> poAt JfiepTBeHHHKa, on> KOToparo yuijtiH: KaMeHHafl njiHTa Η£ΟΚΟΙς>Κ2Μ3 Hepa36op^HBbTMH rpeqecniiMH 6jKBa*!H» Η Τ. A.)> tamen adhuc ineditus mansit, quoniam ipse, cum lapides in niuseo collectos postea bis (annis scilicet 1892 et 1902) ^xaminarem, hiinc iion vidi. Nunc titulum exscribo e Kosciuszkii delineatione adieeta relationi manuscriptae, quae in tabulario Consilii archaeologici servatur (A^IO 1890 r. 16 26).

ΔΙ.ΝΥΣ I B K

Δι[ο]νυσι[ος του δεΐνος άνέθηκεν?].

Litterarum formae, si quidem recte eas Kosciuszko excepit, Romanamproduntaeiatem.

e. Titulus honorarius. . 707. FragiDentum marmoris cinerei a. 0}08 m., 1. 0,16; supra et a dextra videntur margiiies exstare. Supersunt extremae litterae unius tituli yersus, altae circa 0,017 m. 1) Cf. quae KoBciuszko ipse 'scripBit in RsoibomiH Taefnm, 7H. Αρχ. ΕΟΜΜ., f. 13 (1891), pp. 55—61 (titulo commemorato p. 60).

ADDENDA ET COKBIGENDA.

537

FmgmcDtum a. 1909 iuvcutum est iu explorauda ea rudenim partc, quae est inter septentriones et orienteii). Μ

ΟΣ

wc.

|

[Ό

OSJJJLO;?

Littcratura cst Komanac aetatis. Tilulus videtur fuisse boiiorarius, basi statuae a populo positae iuscriptus. f. Tituli sepulcrales. 708. Basis lapidis calcarii, quac ad impouendum mouumectum sepulcralc videlur esse facta, a. 0,095 in., louga 0,68, lata 0,36 iu. In parte postica snpra tres cavernae quadratae factac siiut et anguli utrimque abscisi. In froutc titulus cst intcgcr fere facilisquc lectu; littcrarum altitudo variat iuter 0,01 (littera O) et 0,02 m. In ima frontis partc (sub titido) supersunt, ni fallor, vcstigia tituli antiquioris. Lapis in coemelerio autiquo inventus est. ^MATPIDS k'1 ΦΑΝογ

ΟΕΑΓΕΝΙίΔΙοΝΥζΙογ ΔΑΜΑΤΡΙοΥΓΥΝΑ

[Δα]μάτρι[ο]ς [Στεφάνου.

Θεαγενίς Διονυσίου, Δαρ,ατρίου γυνά.

ίΤΕΦΑΝοζ Δ Α Μ ΑΤΡίογ

Στέφανος Δααατριου.

V. 2 med. prima littera est Δ correctum ex Α. Lapidi inscripta sunt noniina viri uxorisqite ct filii una sepultorum (cf. simile momimenlum Olbiopolitanum supra p. 233, n° 220). Propter litteraturam titulum ad tertium a. Cbr. saeculum rettulerim.

709. Tubella marraoris caudidi igue adusta, a. 0,08 m., 1. 0,11, cr. circa 0,04 m., ex eo genere, quae monumentis sepulcralibus imniittebantur (cf. supra p. 422 ad n° 466). Titulus litteris circa 0,008 m. allis scripfus bene Jcgitur, exceptis roediis litteris versus 2, quae detritae suut. Inventa est a. 1911 iu aedificio quodara antiquo. ■" ΑΘΑΝΑΓοΡΑί Κ Α Λ mmWm^ Α Ο Ρ Ε Γ Τ ο£ Ι

Άθαναγέρα; Καλ[λιά]δα θρεπτές.

Litterarum formae eae sunt, quae alteri maxime a Chr. saeculo conveDiant. 66

538

ADDENDA ET COHftlGEKDA.

710. Tabula lapidea supra fracta, lata plus 0,30 m. Litlerac supcrstites, altae circa 0,02 m., optirae in ectypo leguutur. lnvcnta cst a. 1910. ΟΕΟΦ/\ΐΙ8*;& APHMANTOY |

Θεοφάνη;] Άττημάντ^υ.

Litteratura est quarti a. Chr. saeculi exeuntis.

711. Tabula sepnlcralis lapidis calcarii infra fracta, a. ut mmc cst 0,90 m.% 1. 0,30, cr. 0,15. Supra exstant reliquiac epistylii coloribus flavo caerulcoque et rubro picti, infra rosae. Litterae circa 0,02 m. altae bene in ectypo leguntur. Inventa est a. 1910. PAPMIC

PAPMENoNToC

Πάρμις Παριχένοντος.

Litteratura ei, quae est iu titulo proxime praecodeiiti, admodum cst similis.

712. Magoa labula sepnlcralis lapidis calcarii, J. 0,375 ro., cr. 0,17, scrvans reliquias epistylii coloribus flavo caeruleoque et rubro picti et rosarum item pictarum. Litterae plus 0,02 m. altae opfirne leguntur. Iuventa est a. 1910. ΑΔΕΙΑΔΑΜΑΤΡΙογ Α Τ π Τ Α Γ Υ-Ν Α

Άδιία Δααατρίου, Άτώτα γυνά.

V. 1 primae litlerae media liucola a dextra Jaesa est Litteratura est quarti a. Chr. saeculi. Mulieris Domen dorice scriptum esse puto pro ΈδεΤα (uon Άξεια). Άτώτα Donien Dotum est e titulis Bosporaois. 713. Lapidis dcscriptiouem v. supra sub u° 690. Tituli sepulcralis littcrae altae suut circa 0,012 m. ΝΑΝΑ Δ/£ Λ Ε ί ο Σ ΦΙ Ι / ΓοΥ ΓΥΝ

Νάνα Δ[αμοχ]λείος, Φι[λίπ]που γυν[ά].

DuctiiB, quos ν. 2 extr. dedi, ID eclypo benc dispiciuntur; sed cum Dullum nomen in -πος exiens a litteris ΦΙΙ iocipiat. stataendum est aut litteram I a quadratario bis per

ADDENPA ET COTtTUGENDA.

539

incnriam repelitam esse, aut prius I pro Ε essc exaratum, cum noraea Ψ(ε)ι[6ί-]που scribcret. Litteratura tertio a. Chr. saeculo convenit. Νάνα nonien mnliebre apud Bosporanos in iisu fuit (v. IosrE. II 1 n° 115; IV1 m>° 227, 201).

714. Tabella marmorea igne adusfa, a sinistra fracta, a. 0,048 m., 1. nt IUIDC est 0,0C, cr. 0,02. Superest pars tituli sepulcralis litteris miuutis (littera I alta est 0,007 m.) diligenter scripti. Inventa est a. 1911 iii coemelerio antiquo. Γ ΙΝΑ

[

τ](να

Νοί

[

ω]νος

Α

[γυν]ά.

V. 1 quarta a finc lillera T fuit, non Γ. Titulum ad tertium a. Cbr. saeculum rettulerim.

715. FragmcDtum niarmoris albi ad cinereum iuclioantis, undique, ut videlur, mutilum, a. 0,17 ni., 1. 0,15. Supersuut partes duorum tiluli versuum litteris 0,02 m. altis scriptoruni, divisomm intervallo 0,04 ra. lato; iufra spatium 0,095 m. alium scriptura vacat. Fragmenlum a. 1915 casu invenlum est in litorc prope basilicau), quae Uvaroviana solet dici. "YNA! Titulum propter litteratnram ad tertium a. Chr. saeculum \ΑΔΑΜΑ rettulerim. 716. Fragmentum tabulae marmoreae igDe adustao. Supra exstant parvulae reliquiae anaglyplii, a sinistra pars margmis. Altum est circa 0,33 m., 1. 0,28, cr. 0,095. Litterae superstifes, circa 0,015 m. altae, ad siuistram satis bene lcgmitur, ad dexlram et infra superficie corrosa prorsus perienmt. Inventum est a. 1911 extra murum urbis occideDtalem. vac.

ι

si Ε Η Δ ο Μ ο ι c i nmsm \*Η ΛΕΚΎ Ρ ο\. > ^moi

mmm

\cYHEYHOH&\ormmmmm cEMHwckASK wmmmxm. m 51 τ Ρ ι c Ε τ ε κ ΗΐΓ€ϋ»Δ. cimm ' Τ Ε Ε^ΕΔΗΗΗΜΙ i ° ϋ ^ 68*

540

ADDENDA ET COTUJIGEND^.

Est epigrammatis sepulcralis fragmentmn mulieris monumento inscripti, distichis elegiacis compositi. llestituere id non contigit, praeseftim ciun 11011 orones versus por singulas lineas sint dispositi. Versui primo vitium metricmu videiur iuesse. Temptavi haec: [Τή]ν εν οοιχοισιν [και τήν] έν λέκτροι[ς στεργ]ο[μένην γααέτιν τήδε] συνευνον Δι^γ[ένους σεμνώς και κ[αθαρ(υ;? τρ(ε)ϊ; έτέων [δεκά]δ[α]ς . .τε..εδε ο

717. Frogmcntum tabulac marmoris perlucidi utrimquc polilae, cr. 0,01 G m., a. 0,07. 1. 0,095. Supersunt particulae duorum tituli versuura litteris 0,018 m. allis inscriplorum. Fragmenlum a. 1911 in ea parte ruderum inventuni est, quae est intcr septentriones et o/ientem. [Ό δείνα < L JU ι . . . φ ς ζ[ήσας •I · Ν · Χ Α ετ]η ν', χα[φε]. vac.

Est fragmentum titali sepulcralis aetatis Romanae. Utrum monumentum viri sit (ut supplevi), an mulieris, non liquet. 718. Fragmentum tabulac marmoris albi venis cinereis variati, undique mutilum, a. 0,05 m., 1. 0,055, cr. 0,039. Litterae supcrstites altae 0,015 m. bene dispiciunlur. Inveutum est a. 1911 in ea ruderum parte, quae est inter septentriones et orientem. Moysseievo videtur esse fragmentum tabellae ex eo genere, quae momililN mentis sepukralibus e lapide vili factis immittebantur. Fortasse in lapide fuit: ΛF γ [Ή δείνα j . . . ]ιων[ος, | γυνά δ]έ ψ[ά^ωνος] vel simile quid.

719. Fragmentnm tabulae marmoris candidi colore rubro indactae, a. 0,08 m., 1. 0,065, cr! 0,02. Supersunt quattuor litterae Latinae 0,03 m. altae. Fragmentum a. 1902 inventum est in coemeterio antiquo, cuius loco moDasterii bovile erat. DI V S . . . dins. . . vac.

Titulus videtur fuisse sepulcralis.

ADDENDA ΣΤ COBBIGENDA.

541

g. Varia (ragmenta. 720. Quinque fragmenta tabulae inavmoris albi ad ciucrcum inclinantis, utriinque politae, crassae 0.024 m. Fragmenta α—c a Moysseievo coniuncta alta suut. circa 0,21 m.. lata 0,12. Litterae aetalis Romanae recentioris, altae circa 0,035 m., optime iu ectypis dispiciuntur. Fragmeiila annis 1910 et 1911 aliud alio loco iDveDta sunt. .L<J>1/ b ΘΕΙ^Λ CACIui ^OYTC Α ι ι

j litae, a. ut nuuc est circaO',095 m., 1. 0,09, cr. 0,037. Litterae aetatis Itomanae 0,017— 0,021 m. altae optinie dispiciuutur. Supra primuui vorsum sjiatium 0,03 m. altum scriptura vacat. Inventum est a. 1911 in lurri rotunda muri occideotalis. voc. AlAAIMOh ΙΑΡΕΣφΗΛΑΤ

. κα]ί δαιμον . , τ:]αρεσφήλατ[ο ,

ι ν ι ττ

d

''Ac

ΟΙ

723. Fragmentum tabulae marmoreae igne adustae, a. 0,065 m., 1. 0,15, cr. 0,045. Nihil certo restitui potest praeter vocem Α dextra videtur exstare margo. Litterac θεμέλια ν. 2, quae ostendit titulum ad aedi- circa 0,015 m. altae perquaro sunt detritae. Inveutum est a. 1911 in expIoraDdo moficium quoddam pertinerc. nasterii solo prope portam orieutalem. 721. Fragmeutum tabulae marmoreae undique mutilum, a. ut nunc est 0,10 m., 1. 0,13, cr. 0,065, ab utraque parte beue dolatum, superficie partis anticae pessime laesa. Litterac aetatisRomaDae circa 0,015 m. altae sunt. Ubi aut quando invcnfum sit. uon constat. ii

ι Η

Γ ΕΝΟΥΞ ΜΣΜ10ΛΙ"

Ε'ΜΟΛίΕΤΛί^ ISATOYTOO

724. Fragmentum rupis rudi manu politura, aqua marina exesum, a. 0,20 m.> 1. max. 0,13. Litterae circa 0,02 m. altae coloris rubri reliquias servaut. Inventum est a. 1911 extra nmnim urbis occidentaleni.

j§mm CAYPOY 722. Fragmentum tabulae marmoris candidi venis subcaeruleis variati, utrimque po-

Ο Κ Μ ΕΝ 5 iAOAlOC

542

ADDENDA ET COBKJGENDA.

Ο

Litteratura aetalem Romanam recentiorem prodit. Tituli argumentum indagare non configit.

ΓλΕ

λ

725. Fragmeutum tabulae marmoris subeaerulei a. 0,085 m., 1. infra 0,075, cr. 0,023. Infra videtur exstare margo. Litterae a. 0,02 m. Fragmentum a. 1914 empfum est in mo nasterio S. Georgii.

72K Fragmentum niarnurciim undique mutilum, a. 0,08 m., 1. 0,07, cr. 0,05. Supersuot particulae duorum extrcmorum tituli versnum diligenter exaratorum (litt. a. circa 0,017 m.). Lapis a. 1909 inveutus est in pavimento aedificii cuiusdam in ea parte ruderum siti, quae est inler septentriones et orientem. Iu aedificio incendii vestigia exstanf.

¥ Σ Α ιΜΑΙΚΑ

Litterae Romanae suot aetatis. V. 3 Descio an sit [Τω]ααϊχά.

OCAY A0AKC vac.

726, Fragmentuin tabulae rnarmoris caudidi venis caeruleis variati, utrimque politae, undique mutilum, a. 0,095 m., 1. 0,12, cr. 0,04. Litterae altae circa 0,04 w. Romanae sunt aetatis. Inventum est iDter parietinas aedificiorum antiquorum a. 1913.

729. Fmstulum marmoris candidi undique mutihim, a parte postica igDeadustum, a. circa 0,045 m., 1. 0,087, cr. 0,025. Superest particula unius tituli rersus aetatis Romanae (litt. a. circa 0,025 m.). InveDtum est a. 1909.

\ /\ ι ι υ

^ΑΓΜΑΓ

ιιοοτι, ΜΗΓΟ

730. Fragmenlum tabulae roarraoris albi ad cinereum iuclinaDtis, irodique imitilum, a. 727. Fragmeutum triaDgulum tabulae ut mmc est 0,22 m., 1. max. 0,125, cr. 0,08, marmoris cioerei utrimque politae, ab omnibus ι litteris magnis (a. circa 0,045 m.) aetatis Ropartibus mutilum praeter dextram, a. max. manae inseriptum. 0,085 m., 1. max. 0,07, cr. 0,024 m. Litterae Ubi aut quando inventum sit, non constat. altae 0,016 m. ioter liueolas tenuissimas exaratae sunt. FragmeDtura a. 1909 iu cisterna quadara rwr iuventum est in ea ruderum parte, quac est infer orientem et nieridiem.

I

ADDENDA ET CORIUGENLA.

543

731. Fragmeutum tabtilae niarmoris albi 0,08. Litterae circa 0,017 m. altac valde venisciuereisvariatijUtrimque politae, crassae laesae sunt. 0,02 m. Α dextra exstat pars marginis. FragFragnieutum casu inventuiu est a. 1912. mentum altum est 0,09 m., 1. 0,085. LitH.A ι terae supcrstites, altac 0,03 m., optime diHCKI spiciuntur. vacat? Fragmeiitum a. 1910 in cocmcterio antiquo inveDtum est. 735. FragmeDtiiD) marmoris candidi undique mutilum, a. 0,09 m., 1.0,045, cr. 0,023, Ι ΙΛ utrimque polittim. Quae supersunt litterae aetatis Romanae altae sunt 0,033 m. Fragmentum a. 1911 casu inventum cst. 732. Frustulum tabulae marmoris cinerei utriiuque politae, ab omnibus partibus muti4K latum, a. 0,073 m., 1. 0,05, cr. 0,036— 0,039 (iufra crassius quam supra). Litterae aetatis Romaiiae, altae 0,02 iu., optime in ectypo dispiciuntur. 736. Frustulum triaugulum summae partis Ubi aut quando inventum sit, non coDstat. labulae marmoreae crassae 0,041 m., altum \l/ 0,064,1. supra 0,04. Litterae 0,011 m. allae diligenter incisae sunt. Inventum est a. 1912 in ea parte ruderum, quae est inter septentriones ct orientem. vac. 733. Frustulum marmoris caDdidi imdique ΠΑΙ^ muliluru, a parte postica fractum, a. 0,06, AIC 1. 0,08, cr. 0,02 m. Litterae diligentcr exaratac et bene conservatae altae sunt circa 'Litteratura simillima est ei, qua scripti 0,022 m. siint tituli n° 404, sed ad eandem tabulam Fragmeotum aute annum 1908 iuventum est, Kosciuszkio etiamtum vivo (oam in tabu- boc fnistulum pertinere ipsis lapidibus non lario consilii arcbacologici servatur ectypum collatis affirmarc non ausim. ab eo raissum).

737. Fragmeutum tabulae marmoreae undique mutilum, a. 0,15 m., ]v circa 0,10, cr. 0,03. Tifulus scriptus est in postica tabulae 734. Frustulum marmoris albi aqua exe- parte rudi manu polita, litteris 0,06 m. altis. Emptum est m. Ianuario a. 1913. sum, undique mutilum, a. 0,10 ra., 1. infra

544

ADDENDA ET COBIUGENDA.

IAl·

manac imo versu scripli. Utor imagiue pliotograpbiea.. Ubi aut quando iuvcntiuii sit, DOU coustat. \SKO

738. Frustulimi tabulac lnarmoreae igue valde aduslae, utriinque politae, crassae 742. Fragmentum cpistylii inarmorci un0,01 G rn. Fragmentum altum es< 0,085, 1. 0,08. Litterae circa 0,03 m. altac optime in dique mutilum, a. 0,085 mM 1. 0,095. Quae supersuut litterac admodtim graodes sunt ectypo dispiciunlur. Inventum est a. 1901). (0,06 m.) et diligenlcr exaratae. Inventum est a. 1911 iu acdificio quodaui .IOI. eius ruderuin partis, quac est inter scptcn£A triones et orientem. PIAC

739. Frusfuhmi fabellae marmoris ciucrei 743. Fragmentum operculi marinoris albi undiquc mutiluiii, a. 0,0-15 m., 1. 0,04, cr. 0,015. Littcrae beuc couscrvatae altae suut a partibus siuistra et dcxtra mutilum, a. 0,06 m., 1. ut LUDC est 0,115. Ε titulo, qui 0,014 m. Videtur diu iu mari iacuisse. uno versu coustabat, supersimt tres litterae Inventum est a. 1911. circa 0,03 ra. altae, quae bene iu cctypo u dispicitmtur. IPA Iuvenlum est a. 1913 intra monastcrii peribolum. 740. Fragmeutum tabulae marmoris candidi veDis subcaeruleis variati, crassae 0,05 m. Superest particula aetomatis cum acroterio sinistro. Sub aetomate iu quadro titulus erat, cuius oon supersunt nisi litterae Π°, ad initiu-m primi versus pertinentes. Videtur in lapide decretum fuisse aetatis Romanae, quod a forrnula sollemni iocipiebat Πρ[έε5ροι Χερσονασειταν των ποτί τα Ταυρικα είπαν].

ΛΝΟ )

744. .FragincDtuiD marmoris ciuerei undique mutilum, a. 0,045 m.,-1. 0,085, rudi mami polilum et perquam exesura. Litterae suporstiles altae sunt fere 0,03 m. InveDtum cst co loco, ubi monasterii bovile erat. ΓΟΗ

741. Fragmenlum tabulae lapidis calcarii 745. FragmcDtum lapidiscalcarii undique supra et iufra, ut videtur, integrum, a parti- uiutilum, a. max. 0,10 m., 1. 0.16, aqua bus dextra et siDistra mntilum, in quo supe- lotum et exesum. Supersunt duae litterae rest pars tituli maximis lilleris aetatis Ro- maximae (a. 0,075 m.).

545

ADDENDA KT 00ΙΗ?1β£ΝΙ)Λ.

Iuventum est a. 1909 in ea rudenmi parte, quno est inter septontriones et orientem.

%

* '£V-?'!/''''£''

Ϋ/

ι

v

1 DEAi l;#&· ΔΕ

Moyssciev scripsit videri sibi titulum formiiin semicirculatam liabuisse ct fortasso ad operculuni maguae cisternae pertinuissc.

746. Fragmentum tabulae marmoris albi venis cinereis variati, undique mutilum, a. 0,07 m., 1. 0.075, cr. 0,025. Litterae magnae (a. 0,04 m.) suut, sed neglegenter exaratae. Iuveutum est m. Octobri a. 1909 eo loco. ubi olim monasterii bovile fuerat. n

ι

AV

Α V R 1 &■%£■&&'■

s-DisAr^rL E C X I CL PKOSALVU SVO E X V I S V M PO SVI

[L Ο. Μ. disj dca [busquc] Aur(clius) [Printn]* (lis(cens) a[rhi(a1itrav)] U(l(iou<s) XI Q(aHtliac) pro sahiflc] su(a)

posuj. 747. Fragmentum tabulae lapidis calcarii undique mutilum, male conservatum, a. 0,10 m., 1. 0.13, cr. 0,065. Litterae a. circa 0,025 m". Α sinistra litterae prorsus sunt detritae. Ubi aut quando inventum sit, DOD constat.

Vv. 2 et 3 supplevi ad fideui tituli 36 676; discenlem armalnrac· v. in titulo CIL. XIII, 6824, cf. Dessau 9070; Domaszewski,Die Rangordnung etc, ρ. 26; de armatura cf. quae scripsi supra art titulum 236.

749. Fragmentum tabulae lapjdis, ut videtur, calcarii, a sinistra particulam quadri wsm · servans, a reliquis partibus mutilum. Superest SliYoC pars tituli Latiui inter liueolas magnis litteris exarati, quae m imagine photographica optime legimtur. Ubi aut quando inventum sit, non coDstat. 748. (Scripsit M. Rostovzev). Cippus lapidis calcarii, infra et a dextra integer. Ι ΝΤΕ supra fractus, a sinistra laesus. Inventus temAVR^ pore et loco incerto (Chersonesi, ut videtur); F exscripsi Chersonesi in museo nestate a. 1910. fiO

54G

ADDENDA ET COKTUGENDA.

750. Frustulum mannoris subcaerulei ab omnibus partibiis mutihim, a. max. 0,097, 1. 0,11, cr. 0,03 m. Litterae diligentissiriie exaratae altae sunt 0,035 m. Invenlum est a. 191] in coemeterio antiqno. /

ALF C8 V

. . . VJalcfrw^.

Titulus vidctur esse sepulcralis.

751. Frustula duo tabulae marmoreae utrimque politae, crassae 0.02 m., ab omnibus partibus inutila; α altiun circa 0,09 m., 1. 0,05; b a. 0,0G, 1. 0,043. Litterac superstites, a. 0,032 m., bene leguntur. Fragmenta ante a. 1908 inventa surit, Kosciuszkio etiamtum vivo.

.. α

b

IET = R*

Mi -*

INDICES.

G9*

CONSPECTUS. I. Gcographica. et topugrapbica. 1. Nomina regioDum, civitatum. locorum cum ethuicis. 2. Urbium ])artes et aedificia: a) Olbiae. h) Cbersonesi. II. Res publicae. 1. Roinanorum. 2. Olbiopolitarum. 3. Chersonesitarum. 4. TyraDorum. III. Res sacrae. 1. Dii deaeque. beroes. feriae. Nomina mytbologica. 2. Meuses. 3. Certamina: a) Olbiae, b) Cbersonesi. 4. DoDaria diis oblata ab Olbiopolitarum magistratibus. IV. Nomina. 1. Imperatores Romani eorumque propinqui. 2. Reges. 3. Nomina virorum et mulierum. a) Nomioa Graece scripta. b) Noinina Latine scripta. V. Grainmatica et ortbographica. 1. Vocales. 2. Consonae. 3. Nomiuum formae. , . 4. Yerborum formae. VI. Notabilia varia. VII. Index locorum. ubi lapides servautur. VIII. Numerorum comparatio.

I. GEOGRAPHICA ET TOPOGEAPHICA. 1. Nomina regionum, civitatum, locorum cum ethnicis. Αθηναίος 232. 271. Άμαστριανοί 4 0. 4. 41. -νος 358. 542. -νη 233. 54 3. 'Α^.ισηνός 35. Απάθεια 40. ι. Απαθείς 41. Άρ|Αέ[νιοι] 3"». [Βο]ρυσσθενη: U4. ι. Βοσττορανός 2ο3. Βοσττορεανός 202. 204? Βόσ-ορο: 40. ::. :-ί32. 344. 352. ίο. 32. 35. [354]. 420. 704? Βυζάντιο·. 40. s. 41. 79. Γαλάται 32 Β. Γ». Λίζυροι 223. "Ελληνες 40. 325. 101. ιι. Ηράκλεια (Ποντική) 3Γ>7. Ήρακλεώται 40. 2. 41. 357. 359. 362. 544. 545. Θεοδοσία 352, 4ΐ. Θισαμ-άται 32 Β, ο. Illyricum 4, 2«. Ίστριανοί 40. Η. Κάγκυτος sive »ον 32 Α. ίο. Καλλατιανο: 40. 4. 41? -νός 27. Κ άλλα τις 27, 4. Κάλος λψ.ην 352. 2ΐ. 353. 401. β. 2ΐ. Κεοκινιτις 352. 20. 401, 8. 20. Κυζιχηνο;· (στατηρϊ 24. 24. Κύζικος 40, «. Κωιοι 77. Λευκή 26. 326. (νήσος) 325. 672. Μαχεδό[νες?] 577. Μεγαοε[Τς?] 577. Μειλησ[ιοι] 41. Μείλητος 40, 2. Μεση^βριανός 20. 688. Μιζέλληνες 32 Β. ι:. Μυσία 420. Νεά-ολις (Scytliica) 352, 13. 20.

ΝεικαιεΊς 40, 4. Νεικουνηδεΐς 40. -Λ. 41. -εύς 174. Όδησσεΐται 40. 4. Όλβια 226. Όλβιοϊτολεϊται 40. 2. 41. [4 2. 4 3. 59|. 71). .".5. 174. 198. 199. -τας 77. 7«. 79. -της 162. 546? [Όλβι]ό-ολις 46 α. Όλβιο-ολΤτα·. 20. 21. [26. 27.] 48. 279. 325. -της [164?]. 325. 326. 345. Όλβιοττολιτικον άργύριον 24. 11·,. Παντικά-αιον 352. «. τα παραθαλάσσια (της Ταυρικης Χερσονήσου)352,20. Ποντικόν έθνος 79, 5. Πόντος 72, ?Α ΠρουσεΤς 40, 3. 41. 'Ρευζιναλών έθνος 352, 2;ι. [ΓΡ]όδιος 30. 340. ΊΡώαα 691. Γ Ρω|/.α"ϊοι 402 bis. — 'Ρωμαίων δη;;.ος 355. 30.— Γ Ρωυ.αίων σύν[κλητος] 691. Σάιοι 32 Α. Ρ4. Σαμοθράκη 191. Σαρίλατία 54. ΣαταρχαΤοι 672. Σαυδαράται 32 Β, ο. Σαυρομάται 369? Σινω-εύς 351. 352Τ 2. 50. 364. Σινώ-η 35. 40. Σκίροι 32 Β. G. Σκύθαι 32 Β. 9. [51]. 352 .sacjiius. 353. Σκυθία 226. 274. 352, ia. Tiiuri 562. Ταυρικά (jcipa) 357. 359. 362. 364. 365. (366. 367]. 368. [692. 693]. — Ταυρ-.κη (γυνή) 528. Ταύροι 352, 9. Τείχη, τα 352, 21. Τενέδιοι 78.

INDICKB. Ι JI.

550 Τιανοί 40, 2.

!

Τομειται 40. 2. -της 17J. Τύρα 2. 18. 40 ? 4. 371. Tyrani 4, η. ι κ. Τυρανοί 2, 20. 4. ;;::. Ύλαία 34, ι:ι. Χαβαϊοι 352. ι», «ι·. Χερρο[νησ...| 34. «.

Ι

355. 357. :;5.s. :-;r>?i. 3(i2. 3(il. |3ii5]. 3π<ί. |:;ii7. 3<>8|. 37'ί. 37.*. | .-5ί<1*_|. -101 sacjit·. 402. [<>92.

ί

(ii>3. iijl.s|. Ί ι L

"

rr

ι-

'

Ι λερσονασιτών πεδίον 4ο1. 47. 4». 4 1 S.— τίίχη 401. ; 8. 2ΐ. — '/ώοα 4«jj. ·.. 21. 403 Β. 2i. 22. • Χερσονασος 35 2. 356. 402. J Χερσόνησσος 4 ο. * Χέρσων 4 Γ» ο.

■'

Λ

.

,

Χερσονασΐται (sivc -σεΐταΟ •■»•"»1. 352. 2;;. 40. 35J. j χωρά η κρατούμενη υπο Χεροονησιτών -102

2. Urbium partes et aedificia. 1» Olliiar.

αμαξιτός 32 Β. 47., βα[λανεϊον] 17-J. γυμνάσιο ν 40. 40. δείγμα 32 Β, 4». έκκλησιαστηριον 24. &. εξέδρα Όρο ντου 182. [έργαστ]ήρια 34. 24. ηιών ποταμού 179. θέατρον 25. Upov του Λ8. ίχθυοπώλνον (το πρότερο ν υπάρχον) 32 Β. ι. λίθος ό εν τω έκκλησιαστηρίω 24. ίι. λιμην 32 Β. 2. μέρος τό προς τομ ποταμόν της πόλεως 32 Β. ι — το κατά τον λιμένα 32 Β. 2. — το κατά το πρ. ύπ. ίχθυοπώλιον 32 Β. y. ναός Απόλλωνος (ΐΐροστάτου) 98. 175. νηοί 184. προσευχή 176. πύλαι 18δ. — μ,εγάλαι πύλαι 32 Β. 45. πυλών 180. — ό επ· τοΰ δείγματος 32 Β, 4S. πύργοι' Διός Ηολιάρχου 183. Έπιδαυρίου 32 Β, 47. 'Ηρακλέους (s. Κλεομβρότου) 179. Καθηγητορος 32 Β. 4ο. 6 κατά την αμαξιτέ ν 32 Β. 46.

Π όσιο ς 3 2 Β. b^. ο, ,>p-"f -:αΤς μεγάλαις πύλαι: Λ*''»0 32 ί), ib. σι\οβολον :>2 Β. 4*. στον. 184. —?Λβάβου 181. στρατηγιον 1*5. σχοινιαία 1*0.— η κατά τόμ Ποσιο; πύργον εις τον επάνω τόπον 32 Β. 56. τείχη 32 Β. :JO. 41. — Τ -χ Γ -ζ 178. -όπος ό επάνω 32 Β. Μ·. — έπιοανέστατος (Ν. έπισημοτατος) της πόλεως 38. 39. 37. 40 : 42. 42 f. 51, 21. Λ2. 53. Γ»8. (13. 65. c,) (Ibcrsonrsi. αγορά 418. 4. ακρόπολις >'.Γ»2. Μ. 854 δ. 357. 358. 359. [360]. 361.

[365.

:-;SL'|.

άμπελεία (ά έπ! του πεδίου) 418. βωμοί τας Ιία.^θένου και τας Χερσονάσον έν άκροπόλει 352. 52. ίεοόν Άσκ/*'.πιου 3 76. — Παρθένου 352, *>. ναός *4φροδείτης 44'/. πρόναον τας Παρθένου 344. 353. [πύ ρ ]γος 439. τείχη 355. ν\. — τείχος 43*. τόπος έπισαμότατος τας πΓ-λεος s. ά·'-οΓ·πόλιο; [354 b. 355?]. 357. 358. [361]. ?6δ. [ΖΗ21 «98. [«99]. τόποι οι εις τό πορνικό' τέλο; ανήκοντες 404, ?2 (^pr.r.r.tf

11?..

II. RES PuBLIOAE. 1. RomanorunL άγεμών,Μυσίας 420., ίο. αντιστράτηγος, ν. πρεσβευτής, αποφάσεις χειλιαρχών 404, ia. 20. armatura log. XI Clandiao 230. bnl[listarii] se|iiiores] 449. beueficiurii consulares 074 — 67(ί. Cam(ilia) [tribus] 417. i:en(turia) Bicani 553.

centurio leg. XI Claudiac 322. χειλιάρχης 404 vacpe. 705? classis Fliivia Mdf.sica 417. 556? [coh:>rs] Arreva[<■·.♦·r»im?] 677. coinis v"I m(iliaria) A(.sturum?) 322. colior> 1 UraiV.iu-jni.Lru^aiioruin) 553. j cohoi> I CiHcuijj 554. ccibors U Luccusium 555.

INDICES. II.

551

| liborti 5us. r>. co|im:s et muiaster] 4-1!). | iiK'dicus Γιίίιί. coinmiJitones 404. 4:;. ruiisuli.'.s 1(>7. 4 17.—ύπατοι 2.20. 4.4-;.—υττατο: t»91.. ! lnen-iiiKniiomin muuifica 4. 2·Λ riijius 449. — [cl-uius| ]>iOtecto|niiny| (i5(i. j milite» Roinaui tOiiniieiiiorantui· 404. 54 7—5(>0. ι ούετρανός 4*4. δήμος 'Ρωμαίων 3 Γ»5. ηο. I patrouus 558?. 571? διέττων την εττάρχειον 174. | [praefjeotu.s prctorio 449. δικτάτωρ |691]. praeses (provinciae) 4. ir.. dis(cens) afniKaturao)] 748. . ττρεσβ-υτης και άντ-ιστράτηγος 4 21. 422. e])j.stuJae impcratoriae 4. — i)iagi«tr;ituum 404. professione* 4, 21. eq(ucs) Komfamis] 550. rcs promercaJes 4, 20. fiscu.s 404. w. res[publica] 1 bisi?). Gal(eria) [tribu.sj 1. j σύγκλητος 184. 855. 2!». 691. beredes 50*. 547. 553. 555. 557. j tribunus 404 saepe.— τρφουνος 4 50. IUyrici iructus 4. r.i. — uiilitum 4] 7. immuintns Tyranorum 4. trierarriia rlassi? Fl. Mocsicae 4 ] 7. lcjratus (provinciae) 4, 2<\. j tubicen le». XI Claudiac 551. [lciratiis? J"|eg(ionis).V M(acedoui('ac) 1. \ vcctigal 404. legio 1 Italica 322. 417. 547. 548? m I vexillatio 322. 404. »4. 550Λ 5(il?. (i77. — V Macedonira 1. 322. 549. — XI Clnudia 230. 322. 550—552. <)75. 74 8. ] ύττατικών ύττομνηματα 4<»4. ι.°>. 2:.. | ύ-ατοι, ν. cousulcs. lenocini capitulum 404, :«. 4Π.

2. Olbiopolitarum. άγορανοαοι 128. 129. 685. άρχαί 30. ΙΓ>. 40. ιι. 2?. — έττώνυμοι ττρωται 42, 15. 43. — λαμττρόταται 51, 5. άρχη μεγίστη 40, 25. άρχοντες 2G. 29. [31]. 32 saepius. 33. 35. 39, 1. 40, 5. ε. [42—45]. 46. 47. [48. 49]. 50. [53]. 128. 13U — 1 3 4 . 139. 144. [157]. 162. 169. 174. 17C. 183. 185. 260. 261. άρχοντες καΐ βουλή και δήμος 46. ο. 52. ίο. άρχων (ττρώτος) 42, 4. 129. 142. βασιλεύς 89(?j. βουλή και δ^μος 24, 2. 26. 27. 29. 31. 32 Α. ι. 33. 34. 22. 135. [38]. 39, 2. 40, 34. w. [45]. 51,11. 52, 15. 57. [61. 62]. 94. [107]. 199. 258? [γυμνασ]ιαρχησας 186. [197?]. δήμος 25. [28]. 30. 31. 32 saepius. 34, 27. 35. 43. 51. 15. 59. [61]. 63. 181. 183. [187]. 188. 279. 280. 325. δημόσια (τά) 174. 177. δημόσιος -όρος 98. δίκη 24, 22.« διοικεΐν 32 Β. 78. 40, 25. είσηγεΤσθαι (το ψήφισμα) [33]. 40.7. [42. 43. 46. 47]. έκκλησίχ 32 Α, 57. CT. 85. Β. 83. — άρχαιρετικη 34. «ο. — -άνδηαος 40, ο. 42, 2. 43. [44]. 46 α. [47. 49. 50]. ' S εννέα (ή των — άρχη) 32 Α. s*. έττιμελητης 29. έ-τά (οι) 26. 3 ] . 32 Α, 2. — έ-ταδεύσαντες 76. έργωναι 32 Β. «β. 3g.

θησαυρός 7G. θυρεο*οιλ?ται 687. ιερατεία 40, 23. ιερείς 42, ιτ. 104. 134. 139.141—144.155. [162?]. 1 189. 191. 192. 194. i-τεύς 222. κήρυξ 32 Β, 85. 34, 30. 38. (39, 34). 40, .%. [45]. 46, ίο. 51, 14. 52, ι?,. 57. [61]. κοιν/j οικονομία scai ταμίίία 32 Β, 64. λεςτουργίαι 39, 7. 40, 23. [46. 51]. 52. λόγου ά-όδίίςι: 32 β, 57. λόγους άττοοέρειν 32 Β, 74. — φέρειν ilid. 54. οικονομία, ν. κοινή. ~λοΤα τα δημόσια 32 Β, 5ΐ. ττολιτεία 32 Β, 7ϋ. ττράττεσθαι τους ζαρανομοΰντας 24. 19. πρεσβε^αι 39, 17. 40, ίο. 20. [54, β], -ρεσβευταί 32 Α, 80. w. 35. -ρίασθαι την ώνήν των τταρανομησάντων 24, 21. πρόσοδοι της πόλεως 31. 32 Β, ι&. 75. 37? στρατηγεΤν 42, ι.3· 43. 51, 4. 55. στοατηγίαι 40, 28. στρατηγοί 80. 82 —106. [107]. 108. [109—112]. 113. [114. 115]. 117. 127. 135—138. 147. 148. [686]. σύνεδροι 43. 44. [47]. ταμιεία, ν. κοινή, τέλη, τά 31. τέλος [ττράττειν] 24. 2t>. τελώ ναι 32 Λ, 5ΐ. Γ», α.

552

INDICES. II.

τόκος 32 Α, 3i. 7<>. ύ-τ,ρέτης στρατηγών | * 9 | .
εισττλους και εκττλους ev stp/.vyj και εν ττολέαω ασυ λε'ι κα; άσττονδιι 20. 21. 28. 27. 2*. ττατήρ τϊς -όλιω: -J2, κ. Α1\α. |54?|. 174. ί:ί;. πολιτεία 20. 2J. 27. |2S|. 40. 4 0 . .41. 5 Κ ι«.ι. 5 2 . ]κ. 5 8 . 5S. 11;5. 75 ?|. ττροξενία 20. ι>ι. j ; . 2*. στέφανος χρυσούς 84. 2:.. [ 3 Κ | . (89. :;4i. 4 0. 1. a:„ HMIIOITS <Ί privilrgin. |4 2|. 4 8." 40. 51, 1«. Γ,ι>. [5:-ί|. 01. 94. 107. άνδριάς εφιττπος 34» ·,Γ, στεφανούν 25. |20'|. 31. 32 Γ>. r.n. |34. 8s'|. 48. 4;' ατέλεια ττάντων χρημάτων 20. ιΜ. 23. [28"|. ! 58. 57. 01. 805. δωρεά 25. 325. ; ττεοανωΟν,ναι χρυσοΤς χιλίοις και άνδριάντι 25. είκών 07. 325. — ενοτ;λος 40. 40. [4 2 / ? ] . — [είκών?] Ι ταφή δημοσία 325. ε-ίχρυσ[ο:] (»8. Ι τίμα· καθτΊκουσαι 84. s:.·.

3. Chersonesitarum. άγορανομεΤν 4 1 * . ν. αγορανομία 440. άγων[ο3έτη;?] 020. [ά--:λεύθ]£ροι 508. άρχά [ττρώτα?] 42ο. — [άρχη λαμτςροτά'Ιτν; 425. άρχοντες 347. 359. 303. 372. 392.'404. 5ο. βασιλεύουσα Παρθένος 8 5 7 —3 0 1 . 305. 370. 384. [098]. 699. βασιλεύων 352, sr.. [3f>3|. 354. 402. 403 Η. ι». 410. 414. 415. [428?]. βουλά και δαμος 340. 344. [347]. 348. 349. 351. 352, 47. Μ. [353]. 3 5 5 — 3 0 2 . ' 3 0 4 . 305. [368. 373]. 374—377. 379. [380]. 381. 884. 399. 400. 696—699. 704. — ή κρατίστ7, βουλή και ο ιερο>τατος δήμος 425. βουλεύειν 401. 23. γραμματεύς ττίς βουλές 359. 803. 390. γραμματεύων 352, 57. 357—300. [301]. 402. 090. [6991. γυμνασιαρχεΊν 418. ;. 424. γυμνασιάρχης 436. 4 37. δαμιοργεϊν 401, 22. 420. 424. 429. δαμιοργο· οι κατά ττόλιν 4 0 ] , ιτ. δαμοκρατία 355. 40. 401. n. 402. δαμος 4 343. 844. 347? ·\:η. 852 ssiepius. 353. 401 saepius. 418. 420—425. [420]. 431. 015. 707.— δήμος 402. 425. [420]. 431." δτ,μηγορεΤν 425. διοικησας 423, 7. διοίκησις: ό έπι τας δ—σεος [34 2]. 343. [347]. 351. 691. εισαγεΤσθαι 418, ι. — ειστ,γεΤσθαι 425. ελευθέριος 355, 14. 8ΐ. 591. έξαγγέλλειν τοΤς δαμιοργοΤς 401. 4ο. [εττιμελτ/τάς ταν κ]οιναν ποθόδων 355,2]. — επςμελν,ταί 403 Β, 17. 438. θιασαρχησας 425. Ίερατεύειν 412. 418. 424. [4 2s?|. 4 8ο. ιερείς 357—360. [301. 384]. 8*0. 410. 414. [415. 098. 099], 700.

κοινον Χερσονασιταν 401. :;:. κρίνειν ψά[φωι] κατά του; νόμους 401, ::;.. λειτουργία 425. μ'.σθ[ωταΊ] τέλου: (του ττορνικου) 705. oi νεωτερίςαντες 85 5. :->. νόμοι 401. ΰ6. νομο^υλακεΤν 4 28. 2. νομοφύλακες .s. νόμων ούλα/.*; 342. 34 3.34 7.351. 359. 304 c [691]. ττολϊται άττο γένους 304. 23. — οι υ.ή άφ-στζκότε; 401. S2. — τ:ολί[τα: ττοφ,θδί: (»91. ττολιτεύεσθαι 420. 424. [-J27?]. 091. -ρεσβεύειν 4 02. 420. 091. ττρεσβύτερος ττόλεως 438. ττροαισυμνών 352, 57. 090. ττροδικειν 420. s.^4 23. 2. 424. ττρόδικος 359. ττρόεδροι [854]. 357. 359. 302. 304. [305"]. 300. 307. [308].' 389. 4 25. [740?]. ττρωταρ/οντευων 471. πρώτος έρχων 359. [361. 387. 388]. 3Η1. στίχο* των σοραγιζομένων [3571. 35 9. [801 j. 303. [385—38"/]. 389.\392. 701. " στραταγτίσας 418, 5. συμμνάμονες 344. 347? 349. 352. 4<ι. ;8"8). σφραγίζεσϋαι τα ψααίσματα 357. 359. [301]. 385. '[380. 387]. ταμία*, των Ιερών 344. 349. 352. w.—ταμία; 343. τειχοποησας 418. τέλος ττορνικόν 404. 705. τύραννος 355. ψάφισμα 344. 352. Μ. 353. [354fc]. 357. 358.359. |300. 801. 304]. 365. [370]. 382. 404. m. 4«. Hnnores el |nivilegin. άναγόοευσις άι'διυς 425. ανδριάντας άνάστασις καΊ εικόνος ά[νάΟισι:] 34. Ν. είκών 355.— ενοτλος 852, 51.— τελεία 423, υ.— χαλκέα 4 23. Γ.. 424.

553

IKIUCES. Π. πι.

εΐσπλου; και εώλους κτλ. 340. f?-1 ί». 350—350 πολιτεία 3 5 7 - - 3 5 9 , 304. .305^ 377—379. [38ο. 304. 305. 370—3S0. 3S2. | 3 * 3 | . 097. j 097 |. αετοχά πάντων των έν τα πόλει κτλ. 357— 30η. στέοανος χρύσεος 34-1. 352. 355. 3(14. 305. 37(i—37*. 3S2. |09*). Ι τι;λάι a&.oi 420. ia. — άξια». 34-1. — καΟηκουσαι πολιτεία [34 0. 350|. | 352. 14. — πρέπουσα». .->(ir>. ποοξενία 340. 34!». 350. 370. — ποοζενία: !

4. TyranorurEL άρχη 4. 4:.· α^χοντε; 2. w MJ. 4. 32. πρώτος άρχων 2. 22. βουλή και δην.ο; 2. 18. 4. 32. γ^αααατεύς της πόλεως 2. ΙΓ>. Χτ/λόσια, τα (t.ilnjlnnuin lmblinniu 2. i.s. εισηγητή: 2. 2:». έκατον[τά ρχης V] 3. lcpos 4. ift.

Ι υ.ισθός 3. Ι ξένοι 3. | στρατιώται 3. i σοραγίζεσθαι (το ψηφισαα) 2, 22. J ψη«ρ·.συ.α ι*. ΙΓ·. 'ί.'. ΠοίΜΜ
! ί χρυσούς στέφανο; κ[αι τύπος?] επίχρυσο,] 2. u.

III. RES SAORAE. 1. Dii deaeque, heroes, feriae, Nomina mythologica. 'Αγαθό; δαίαων 22. Άθηνα Λινδ'ία (171. —Άθανκ Σωτειρα 40(ί. "Αιδη;, occ. Άνδα Γ»] 9. ■Αλιο; 401. ι. ΛΟ. — "Ήλιος 402. Άπό[λλων?| 30. 'Απόλλων Δελφίνιο; 3 03. 18*). — Ί[ητρός?] 104. — Π:οστάτη: s o — 1 1 0 . "Αρης 482. "Αρτευ.ις 100. Ασκληπιό: 184. 187. 189. 370. Άφροϊείτη 440. — 'Αφροδίτη Ευ πλοία 108. Άχιλλεύς 34. 320. 329. 073. — [Α-:υκ]ης αεδέων 320. — νήσου [αεδέων] 072. — ΙΙοντάρχης 53. 130—] 44.

— Ι ω τ η : 25. 101. 102. 438. — /Ύπατο; 413. Ήρακλη: 170. 180. 188. 084. ήρωες (Χερσονασιτών) 401. 2. Ηεοί 103.—έπηκοοι 184.—οι εν Ιαυ.ο9 ραχΐ) 101.Όλύυ,πιοι 4 0 1 . 2. Μ. 4 0 2 . — πάντε; 'ό9.' 0 7 3 . πατρώοι 74.— σύν(ν)αοι 5. Θέτις 142. Ίσις 5. 184. luppiter O(]>timu<0 M(;iximu*). Γ>5Γ>. 074—070. 748. Κωκυτος 519. Λήθη δ 19. Mnnes 234—230. 54 7. 551. 552. 554, 502. 564— 500. Mercurius 107. Μητη.ρ θεών 170. 192. Μοϋσαι 482. 519. Γα 4 0 1 , ι. Μ . — Γ η 402. |_N]ym]>!][aeum] O80. Ji deaequc 07 0. 748. Παρθένεια (εν Χερσονάσω) 352. 4<j. Δη[αητηρ?] 100. ΙΙαρθένο; [343], 344. 352, 24. [353]. 358. 4 0 7 — Διονύσια (έν Όλβια) 2ο.— (έν Χερσονάσω) 344. Διόνυσο: 10Γ>. 100. 343. — '/.ο·Μοά ίου Διονύσου 412. 4 5 7 . — θ ε ά βασίλισσα Η. 357. 359. 380. 343. [387]. 388. [008]. 099. Δώρο; 430. Πλουτεύ; 40. Έοαη: 180. — W,aff o c 128. 129. Πλούτων 482. Ειλείθυια λο/ίη Γ) 19. Ποσειδών 184. Ζευς 71? 4 0 ϊ . ι. :,ο. 402. Πυθώ 519. — Άταβύριος 070. Σάραπι; 5. 184. — Βασιλεύς 187. Temjms brtnum 0. 171 y — Ελευθέριο: KiO. Υγεία 184. — "Ολβιοι 42. 143. Φοίβος 127. 175. 57*. — ΓΙολιάρχη: 1*3. 'Ωκεανέ: 519. 70

554

INDICES. I U .

iv.

2. Menses. ; (Ibcrsowsitani:

Olhiopolitani: !Ανθεστ/.ρ[ιών] 33. [ΆπαΙτουρεών 4 7. βοηδρθ|Μων 40. Ηα[ργηλιών] 4.4. Καλαααι[ών] 49. Κυανεψιών 43. Ληνεών 45. [Μεταγειτ]νιών 3Π. Πάνηαο; 39.

Ι

Άράκλειο: 3Γι!).— Ίί:άκλειο; 401' Διονύσιο; 3Γ>ι\ .ηχ. 3Γ» 7. Ευ|κλειο;| 3 6 ] . Λύκειο; 358. . . . ο; 360. Maccdonici; Δαισιο; 402. Λώο; Γ» 4 3.

Tyrani:

Roiuani Μάρ Μάρτιο; 4, 42. Μάιο: 2. is

λρτεαεισιών 2, 21. Ληνεών 4. 42.

3/ Certamina. α) Olliijie.

δίαυλο; 434. δόλιχο; 434. δ:όυ.ος 430. ένκωαιον 433. έ-ίγραυ.αα 4.33. κάρυκε; 433. κω[υ.ωιδοί?] 433. ττάλη 4'ό4. 435. ττυγαη 434. σαλ-ισταί 433. στάδιο ν 434.

λγών τά/ιλλέΐ τ η ; ίττττοδνου.ία: δίσκο; 130. 157. 158. δρόαο; 130. 155. 085. λόγχη 130. 138. 157. ~άλη 15G. π(η)δηαα 130. 156. στάδιο ν 186. τσξεύειν 195. l·) Cbersonesi. άγκυλον-Οίχίχ 435. άκόντιν 435.

4. Donaria diis oblata ab Olbiopolitarum magistratibus. ζώνη χρυσά και τρίττους 106. ζωστηρ χρυσούς διάλιθο; 83. κλείνη 119. Νείκη αργυρά 89. [118?]. 128. 129.—χρύσεο; (s. χρυσέά) 96—98. 100. [269?]. — χρύσεο; συν βάσει άργυρέω 93. 113. 316. παΊς 84.

στέφανο; 139. στέφανο; [χρύσεο; και ζώνη χρυσ]έα έ'νψηφο: 107. στρετττό; χρύσεο; 80. 85. 91. 94. 3 01. τρίκλεινον 104. φιάλη αργυρά συν έαβολίω χρυσέω 105. φιέλη αργυρά 82. 86. [92?].— αργυρά και κλ·ίνη λειτη 99.

IV, ΝΟΜΙΝΑ. 1. Imperatores Romaiii eorumque propinqui, Vespaswmus:

Augustus: Αυτοκράτωρ Καίσαρ θεός θεού υιό; Σεβαστό; 181. Tiberius: Αυτοκράτωρ Σεβαστό: θεού υιό: Ί\βέριο: Καίσαρ. V

181 .

■ ■

'

Αυτοκράτω: Ούεσ-ασιανό; Καίσαρ Σεβαστό; 421. [Ye]s]in
555

INDJCES. IY. fladrianns: Αύτοκ;άτω: Τίτο: Αϊλι|ος] Αδριανό: Αντωνεϊνο: θεό: Σεβαστό; 4 2ο, ι. Μ. Aurellus: [Ιιιιρ. Caes.] Μ. Aur. Anti»|'imius Auir'|us|tUN| J. Divus Antnninus 4. ia.

Cifta:

L. Sf])timius |(u'ta Caesu] <ί. Σε-τίυ.ιο: Γέτα: Καίσαρ 3 991). Sevcrus Alrxander: Κύριο: Αύτοχράτωρ Μ. Αύρ( ήλιος) Σεούτ,ρος Αλέ ξαν]δρος 184. [Yalcntinilaiius victnrio$i|$sinm.> domious] 449.

M. Aurelius et L. Verus: fratrcs Iniperatmes 4. u.

Yalens frater [Valentiniani omnia] maximus 44 9.

OOIIIUHKJQS:

(irAli[aniis tllius Yalentininuji nepo.s Valentis 449.

M. Aur(elius) Antionimis) Co)nmodu> Aui:(u>tus) Tlirodosias ct Arradius: 437. δισττόται ηυ.ων oi έώνιοι Αύγουστοι oi άνείχτ,τοι Αυτοκράτωρ Κόν.οδος 2, ιι·. χέ Φλάβιοι Θεοδόσιος χέ Αρκάδιο: 450. θε·.ότ[ατο:— Αύτοχράτω]ρ? 2. 5. . . . Ευτυχή: 404, 8. llouorius et Areadius βΐί">. Septiiuias Seterui: [Αυτοκράτωρ] Αού/.ιος Σεπτίαιο: Σευηρο: ΙΙερτίνας 17 4. L. Septimius Severu^ Pertenax Augustus β.

Aiiijfnsti duo β 5 β. Αύγουστοι 4f>U. A[ugustus] 10. Αύγουστ[ο:?] β 40. χύριοι Αυτοκράτορες(?') 54. 5."». Γ.ΛΓΑΜΙΙΑ: μέγιστο: Αύτοχράτωρ 355. av. Μ. AureliuN Annmimis Angustus β. βασιλείς (imperatores Romaui) 404. ai.- • οι βασιΜάρκο: Αυρήλιος ΑντωνεΤνο: Καίσαρ Σεβαστός λεύοντε; ibid. is. 174. imperatores 449. [Αυτοχρ]άτωρ Σεβαστό: Μ. Αυρήλιο; Άντωνεϊνος [gloriojsissimi principes 449. Αύγουστο: 199 Α. [ΚαΤσ]αρ? 574,—[C]aes[ar] 6G5. Sppfimius Sevorus c( Caracalla: Caesfires duo G5G. Κύριοι άνείκητοι και ευτυχέστατοι Αυτοκρά Σεβαστοί 39. 79. 425. τορες 4.

2. Reges. βασιλεύς Άσ-ού[ργος] 573. [Κότυς Αστψύργου βα[σιλεύς] 38. βασιλεύς Μιθραδάτας Εύπάτωρ 35. 349. saepius. βασιλεύς Βοσπόρου Παιρισάδας 352. JK. Πάλαχος έ Σχυθαν βασιλεύς 352. ί sq. βασιλεύς Πολέαων 419. 704. βασιλεύς ΓΡοιυ.ητάλχας 199, 5. 8. βασιλεύς ΣαΙ'ταφάρνης 32Α saepius. βασιλεύς Σχ'ιλουρος 6β$.

βασιλεύς Φαρνάκης 402. [βασ]ιλεύς Χώδ[αρζος?] (Κί9. 352 [βασίλισσα Δύ]νααι: 354. βασίλισσα (SciJuri uxor?) GG8. βασιλείς Βοσπόρου 344. Σαρ·Λατίας βασιλείς 54. [Σχυθώ> βασιλείς 51. οι γειτνιώντες βασιλείς (Olbiac vioiiii) 5*9, ΙΗ. [ο'ι τ]ης χωράς βασιλείς 30. σχητττοΰχοι 3 2 Α, 45.

3. Nomina virorum et raulierum. a) Noinina Graece scripta. Comprndia: Ό . = Όλβιοπολίτης.— Τ. = Τυρανός.— Χ. = Χερσονησίτη:. Nomina nuilc l>.osita jilerumqne ea Mint. quae in titulis patres? significant. A . . . Πα. : . Δίω|νο:] γυν[α| Χ. 509 Αβαβος (Όρόντου πατήρ) 79." 182.

ν

"Αβαβος Καλλισθένους Ό 181. Αβλώναχο: Άρσηουάχου Ό . στρατηγός 17! 70*

556

brmcES. iv.

"Αβναγος 101. 2(ijV Άβνα/.ος 175. Άβνωζος Αβνάκου Ό . στρατηγό: 175. "Αβνωζος 'Ραθαγώσου Ό.'στρ. 9 1. Άβραγος 91 bis. l o o . 20ii. "Αβραγος Δημητρίου Ό . στ:,. 9*. Άβραγος 1αυ.|β|ουτο: Ό . στρ. sn. Άβραγος Χουαρσάζου Ό . στο. *2. i;sii. "Αβρό άγος Σουσούλωνο: \κ στ;. 110. Α γ . . . . 201. πι, 4. . Αγαθηνωρ Πολυ[χάραου | Ό . 27. Αγαθϊνος Αντιαηστορος "Ο. 20 J. ι. »υ. Αγαθΐνος Αηιαάχου Ό . 2 0 ] . JJ, 12. Αγάθωνος Αηυ.οκώντος Ό . 2 0 ] . 11. >.. Αγαθοκλής Άγα^οκ/.έου: Ό . στ;. 1 :->(». [Αγα]θοκλης Στράτωνος Ό . στρ. i.Mi. Αγάθων 405. 47s. , Αγασικλης Κτη[σία| Χ. 4\>. Αγέλας Λ[α]γορίνου Χ. βασιλεύων :·;.">2. r,··.. 35:;. Αγεττολις ν. Φλάουιος. Αγηαων Χ. 40.-! Β, 23. [Άγ]η[σ]ίστρατος 220 α. Αγίλλας 'Ραδαυ.φώντο: Χι στο. ]ο:·;. Αγρότα: 2 0 ] . π / 2T. Αγρότας Α·ονυσίου Ό . Ι*!1. Α^αΤο: Αάο. Ι-ττεύς 222. Γ ΑδεΤα Ααυ.α:;ίου Χ. 712. Αδείμαντος Λπατουρίου Ό . εττταδεύσα: 7(ί. λδόης 130. Αδόττς Αελοου Ό . 150. 2ο2. Αδίτ.ς Μαθάνου Ό . στρ. S2. 152? [Ά]δ[οσθ]ος? 203. Άδοσθος Άρσάκου [Βοσπορανός] 2V4. Άδραστος 201, ι. β. Άζάαηος Ό . δρχων 133. Αζιαγος Ούαχω^άκου Ό . στρ. s(i. Άζιαΐος 142. ' Άθαναγόρας Καλ|"λιά"|δα θρε-τος Χ. 709. ΑθάναιΌ; 343. 345. 352. :£. Αθάναιος Στράτ[ονίκο·/| Χ. διοι* 347. 091. ΑβΔΕΓΟΣΑΥΠΡΕΝΟΥ 2*5. Αθηναίος 129. Αθηναίος Διογένους Χ. 359. Αθηναίος Πολυξένου Χ). 201. J. 4*. Αθηνόδωρος 201, ι, 58. Αθηνόδωρος Μόσχου Ό . 201, ι. :»:. Αθηνοκλης Αθηνοκλέους πεζός 037. · Αθλ·[ων?] 589. Π. Αΐλιος Αργααηνος Ό . στρ. 90. Π. ΑΤλιος Αχιλλεύς Ό . στρ. 13». Α(Γλ)ιος Έρακλιανός Χ. 470. 11. Αϋνίος Καλπούρνιος Τ. δρχων 4. 45. Αΐλιος Κυιν[τίλιος] 225. ΑΤλιος Λούκιος Τ. αρ/ων 2. 24.

Ι Αϊλιος My . . . \ . 7οΐ. Ι ΛΤλ:ο: Ναυτείμου Ό . στρ. ^'. J ΑΊαιλ^ανό. . Ιούλιο:. |Α!α|ιλΐ7.ν|ό:| Χ. :·ίίΐ1. Αισχίν/: \ . 403 |j. ·,<,. Αισχίνη; s. Ακύλα: 3ii·;. Αλέξανδρο: 129. 1*4; -JS7. JO-j. Μ». -)3 5. 4^. Αμβατία Έροδότο(υ) 33!». Αυ.εριανος 330. Ααι[νι7.:| 35 J. ΓΑαναγο: ΓΡα|θα·νώσου ιερεύςV] Χ). 102. Άαοινος 193 (cf. μ. 517). Άυ.ύντωρ Αθηνοδώρου Ό . 201. ι, 5Ν [Α|;Λωράα[αρο;?] 20 2. Ααω[ρ]θαστος ΜΙΪ. Άυ.ωρόμαρος »4. ι ο ί . Αυ.ω[ρό|;Λ7.[ρ'|ο: Ααω|ρ|θάστου Ό . στ;, *0. Α[|Λωρ]ό;λ7.;ο: Κύρησιβίου Χ), αρ^ων 130. 135. |Α]αωσ[τ;αόο::-'] 207. Ααώσπαδος Άχιλλέο: 'Ο. στρ. 105. Α ν . . . Ό . στρ. »1. ! Αναξαγόρας 35. ι Αναϊανόρα: Δηαανόρεω Χ). 195. Αναςιαένης 40. 132. 102. Αναξιαένης Αναξιυ.ένους Χ), άρχων 132. Αναξιαένης Εύρησιβίου Ό ; άρχων 131. Αναζιαένης Ποσιδηου Ό . 183." Αν^ξιαένης Σωκράτους Ό . -ρώτος άρχων 130. Ανδροκ,λη: Ιΐεοααθιωνος Χ. 4G3. [Αν]δρο;Λ[ένης?] Ό . 217. Ανθέστιος Σααβίωνος Ό . άγορ. 129.— στρ. »0. "Ανθος Καλλισθένους Ό . στρ. W Αντέρως 89. Αντιβίων Βίωνος Χ. 410. [Αντ |ίγονος 524. [Αντί]γονος Πρόνου Χ. 340. Αντίλοχος 359. 434 bi». Άντιυ.ηστωρ Αγαθίνου '(.). 201. Γ. οι. [Αντί]οχος 498. Αντίπατρος Χ. 511. Αντισθένης] ν. Κλαύδιος. Αντίστιος Βουρρος ύπατος 2, ίο. Αντίφιλος 426. Αντιφών 104. 108. 134. 155. Αντιφών Αναξιαένους Χ). 40. Αντώνιος 100.'ΐ 09. 131. [ Αντώνιος Κλαύδιος Ό . στρ. 147.

iNDlCiss. "Λνων 0*5. Αττατούριο: 7(i. Αττζτούριο: Η|εο|δότ',(υ) U 20s. Αττελλας 4Γ)Γ.. ;>*:_>. Αττελλας Α-ελ/y. Χ. Γ, 13. Αττελλας Κυράθωνο; Χ. 4 55. Αττελλας ό κέ Προμαθίων Χ. Γιΐ:-Ι. Ασήμαντο: 710. Α-ο[λλ..."| Ό . 201. ιιι. ... Απόλυα; 41.1. 487. Απολλόδωρος 337. 452. Απολλόδωρος Αττολλοδώρου Χ. 452. Απολλόδωρος Διόδωρου Ό . 201. ι. «ι. Απολλόδωρο: Ήρογείτου Χ. 351. 402. ' Α-ολλο^Ίΐίί. Αττολλοφάνη: 521. Απολλωνία [1ω]σίχου Χ. 505. Αττολλωνίδας 35}.». Άτ:ολλο)νίδα: Ί δ . . . \ . γρ*μμ. 35 7. Αττολλωνίδα: Μενάνδρου V 404. Απολλώνιο: 147. 151«. 240. 341. 3ο!). 303. 3*4. 401 Η, ι·.,. 430. 455. 474. 514. 521. 701. 'Αττολλωνιο: Αγάθωνος Χ. 465. [Αττολλ "Ιώνιος Αρίστωνος Χ. 3G3. ■Απολλώνιο: Ζηθου Χ. νομοο. 347. 091. Απολλώνιος Ήρ*κλ-:οδώρου Χ. 460. Απολλώνιος ΠαρθενοκλεΤος Χ. νομοο. 351. Απολλώνιο: [Π]ολυ άρχου Χ. 407. " Α " 2 ς 303. Αργαμηνός ν. Αΐλιος. Αργουάνζγος 91 τ 94. 103. 138. Αργουάνζνος ΚζοάΞτου Ό . άρχων 132.—στρ. 82. 680. [Α]ρε'ψ^λι: 'Γα-ακέους Ό . στρ. 80. Ά[ρ]£στο: Αίσχίνου Τ. 8. Αρετή Πα-ίου 221. Αρητη Διονΰος 330. Αρθάμ[μα]νος Πινμάζου Ό . στρ. 8± Αρθιέμμανος 1 3 ό / Αρι... Χ. 392. Αριαράθης Διονυσίου Ό . στο. 95. Αριστ...2(>1, π, 2. 444. Αρισταγόρας Δημαγόρεω Ο. 195. Αριστείδης 201, Ί, 2. ' Αριστο·. ; 277. Αριστογένης 403 Α, 18. Αριστόδημο: 201, ιι, ιβ· 'Αριστοκλής Εύρημονος Ό . 201, ι, 59. Αριστοκράτες 201 saepius. 403 β, :;. Αριστοκράτης Ό . -ρ·:σβευτης 32 Α, ιπ. [Αριστοκράτης Αρίστων[ος] Ό . 201, ι, ι». Αριστοχρατης Θεσκλέους Ό . 201, ι, 46. Αριστόκριτος 201, ι, 3«. Αριστόκριτσς Ποσειδωνίου] Ό . 201, ι, 2ΐ.

ιν.

557

Α ριστό| λόχο: ? | 4 ο :·/, Λ, ι. |Αρ·.σ|τό[ν]εικος Αρτέ|μωνς;?| '(.). 102. Αρ·.στονικος Αμχστειχνός 54 3 . . |Α]ρισ|τ]ό|νιχος] \.' 40S. Αριστονιχος Διονυσίου ?(). στρ. *9. Αρίστων 147. 191. 201 s;ici>iu>. 277. 347. 359 'siojiius. 3. Αρίστων Ζηθου Χ. 386? 389? 391. Αρίστων Θεο/.λέους Ό . 201, ι, 42. Αρίστων Νικηράτου Ό . 201. ιι, π. Αρίστων Ούζργαδάκου Ό . στρ. 93. [Α]ρμονία 500. Αρριζνό: (Χ·) 451. Αρσάκης 93. 204. Α ρσ αλί ω ν 148. Αρσηόαχος 200. Αρσηούανος Εύρησφίου Ό. στρ. 83. Αρσηούαχος Κασάγου Ό . στρ. Μ2. Α&σηοχος 129. Αοτ..."Δα... \ . 531. Αρτεμίδωρος 2 Miepius. 135. 142. [170?]. 414. Αρτεμίδωρος Α[ρτεαιδώρου?] Χ. 403 Α, 5. Αρτεμίδωρος Ιίοσ[ιόέου] ? 0. στρ. 97. Αρτεμίδωρος Τ[ιμέου?| Ό . 201, ιπ, 2«.·. Αρτέμων 162? 347. Αρτέυ.ων Εύρησιβίου Ό . 209. Αρχέδημος Δζδάκου Ό . στρ. 84. Αρχεσώ Λυσάνδρου Χ. 507. Μ. Αρχίας 479. Άσανος 97. Ασχλαπιάδζς Χαρμί—ου Χ. 403. Ασκλαχιόδωρος 352. Ασ/.ληπιάδης 359. |Ασκ]ληπιάδ[ης...] Ό . στρ. 127. Ασκληπιάδης Έττικράτους 'Ο. 153. Ασχλητπάδης Ποσιδηου Ό . στρ. 113. Ασττοΰργος 38, Ασποΰργος Πχρσττανάκου Ό . στρ. «4. Ασοώρουγος Καράστου Χ). 205. Ατ'.,.ς 469. Ατάδων Μητά*ου Ό . στρ. 85. 100. [Ταί]ος Ατείλιο: [Ά]μοινος Ό . 193 (cf. 1>. 517). Ατείλιος Πρειαιανός τρφ. 404 quatcr. Ατταλος 39.·'[169]. Αττας 107. 174. 685. Αττίνζς 394. 423. 620. Αττίνας [Αρίστωνος?] Χ. 303. 099. Ατώτας 712. Αυ[ρηλία] 459. [Αύρηλία] Τύχη Χ. 508. Αυρήλιος 3 9 3 / 4 4 8 .

558

LNDICE6. IV.

[Μ.] Α υ ρ ή λ ι ο ς . . . ] 55. Μ. Αυρήλιος Βασιλειδιανο; Αλέξανδρο: Χ. άρχων 404, Μ). Αύρ(ήλιος) Βασιλεύς Καλλισθένου 'Ο. άρχων 1SΓι. Αύρ(ηλιος) Διονύσιος Πρείσχου Χ. 44:-!. Αυρήλιος Δό[[/.ν]ος ούετρανό: 4*4. Αύρ(τ,λιος) Έρροχράτης Μυρωνος Χ. 44<>. Μ. Αύρ('ηλιος) Ιάσων Μ. λρχία Χ. 479. Αυρήλιος) Ίου(λιανός?) 678. Αΰρ(τ,λιος) Ιουλιανός Αλεξάνδρου Ό . .1 «S4. [Αύ]ρηλιος Χ ρ . . . Χ. 39:·). Αύρ(ηλιος) Χρύσιππος] Ό . 17ο. Αύτοχλης Αύτο[χλέος?] Χ. 4<>ο Λ. ιι. '\φαιστόδωρος 403 Β, ι. 2. 'Αχαιμ-ένης ν. Τ. Φλάουιο;. Ά/ίλλαιος 2, 29. 'Αχιλλεύς 86. 99. 105.' 114. 130. 13*. 144. 265. 2 6 6 . — ν. ΑΤλιος. Χχιλλεύς Δημητρίου Ο. στρ. 80. 86. — α ρ/ω ν 176. Άχιλλεύς Ζηθου Ό . στρ. 105. Άχιλλεύς Καλλιχλέως 20ο. Χχιλλεύς Ποσειδηου ? 0. στρ. 20J. Αχιλλευς Ποσειδωνίου Ό . 20C. Άχιλλεύς Συντρόφου Ό . στρ. 137. Χχίλλν,το: Νειχηράτου Ό . στρ. 84. [:Αψ]ώγας Ό . ίερ. 139. Β . . . ν Α τ . . . τ ο ς Χ. 469. Β α . . . 48. Βάβων 'Αθάνατου] Χ. τσαία: 34ο. Βάδαγος Ίεζδράδου Ό . στρ. 137. [Βα]δά[κτ;ς? Βα]δάχου Ό . στρ. ]04. Βαδάχης 'Ραδανψώντο^ Ό . στρ. 9ο. Βάδας 685. Βζιόρααιος Παπιού Ό . στρ. 97. Βάχις 'Ρινία Χ. 403 Α, ίο bis. Βάξαγος Άμωροριάρου 'Ο. στρ. 84. Βασιλειδιανος ν. Μ. Αυρήλιο;. Βασιλεύς τ. Αυρήλιος. Βασσιανός 2, 27. Βάταχος Τιαοδέου Ό . 20J. ι. 4J. Βάτος 85. Βίθυς 523. Βίτος ν. Φλάουιος. Βίων Σι;/ια Χ. 410. ΒΟ·//θος 2, 2ΐ. Βοΐσκος 359 saepius. 390. 701. Βοι'σχος Δη|ΐοχράτους Χ. 36ο. 364. Βοίσχος Νεορ^ίου Χ. 470. Βοσ-όριχος 201, ιι, ίο. Βοττύλος 201, Π, 20. Βοϋρρος ν. Άντίστιος. Βουτούνας 136,

Βραίαδο: ίου. Bp<[;;.a)v?J 21*. Βω... Ό. 46«.

Βώρνων Ί'αδαυ.ψωντο: Ό . στ:. 1 ().">. Βωρόψαζο: Κ Μ.' Γαγγαϊο; 99. Γαζούριος Μητροδώρου Χ. 3*5? Η «Ο? 412. 47). Γάιος 4ό4. — ν. Άτείλιος et Ιούλιος. Γάιο: Κασάγου 'Ο. στρ. 85. Γάιος Ο . . - 367. Γάιος Σιλο[υ]ανος 365. Γεου.ανο: ν. Ούαλέριο:. Γερμανό: Δάδου Ό . στρ. 105. Γέρων 504. Γετόμουσος 84. Γλαυχία: 519. Γόλας 83. 99. Γοργίας Εύβιώτου Ό . 201. ι. 2ΰ· Γόσων 512. Δ α . . . 531. Δάδαγος 139. Δάδαγος Κουζαίου Ό . στρ. 137. Δάδαχος 84. ΔάΓδαχος . . . ο ] υ Ό . στρ. 88. Δάδος 42. 43. 105. 110. 135. 149. 174. Δ[άδος] Ό . αοχων 133. 149. Δάδος Δάδου *0. στρ. 91. Δάδο; Σατύρου U 281. Δάδος Σωσιβίου Ό . 200. 203. Δάδος Τουμβάγου Ό . παις 52. ΔαΓχ[ράτης?] Ό . 201, ΠΙ, τ. Δα'ιχράτης Αριστοδήμου Ό . 201. u : ι*. Δ α α ! . . Ό . 20Κ ιι, ss. Δα[μ.ασιχλ]ης Άθαναίου Χ. γραμμ. 352, &:. Δάρ,ασος Άριστοχράτο[υς] Ό . 2οι. ι. ο4. Δα^ατρία Θεοφάνειος Χ. 510. Δαμ-ατρία Τίυ,ωνος Χ. 511. Δαμ,άτριος [347]. 475. 492. 708. 712. [Δα]αάτριος Στεφάνου Χ. 708. Δαρ,οχλης 343. 406. 452. 709. Δαρ.οχλης Λαγοοείνου Χ. νομ,οφ. ο59. Δανδάξαρθος Δαδου Ό . στρ. 135. Δάος 222. [ Δ ] ε λ φ . . . 534. Δελφές 156. 202. Δελφος Δελφου Τ. 2. si. Δηι^αχος 201, ιι. 12. Δηί[Λαχος Όρθοβούλου Ό . 201. ι. 5ο. Δηλιος *\-ολλα Χ. 411. Δημ.... Ό . 201, πι, 8. Δηρ-αγόρης 195. Δημης θαρσύνοντος 333.

INDICE6. IV. Δημήτριος 30. 80. 98. 100. ]7fi. 1«7. 2(» 359. 454. Δημήτριο; 'Λχιλλέο; Ό . άρχων 13η. Δημήτριος Δημοκώντος Ό . 220. Δημήτριος Μενεστράτου Ό . στρ. 08ίί. Δημήτριος Ξησσαγάρου Ό . στρ 93. Δημήτριος Πραξιάνακτος Ό . στρ "9. Δημοκράτης 'Αριστογένους Χ. 42 Δημοκράτης Βοι'σκου Χ. 359. 39ι·. 7 0 ] . Δημοκών 201 saepius. Δημοκών Ό . άρχων 32 Α, ι». Δημοκών Δημητρίου Ό . 220. Δημοκών Ευ Κιότου Ό . 201. ι. κ. [Δη]μόστρατος 32(5. Δημοτέλης Θεοοίλου Χ. νο^νασιάρ/ης 430. Αι... 127. Δια Δημητρίου Αρακλεώτας 359. Διζάζελμις Ιεύθου ηγετών Διζύρων 223. Διζης(?) Ό . άρχων 133. Διιστέφης Έστιαίου *0. 2 0 ] . ι, 32. [Δι]ογεί[των] 140. Διογένης 354. 359. 3 6 ] . 380. 394? 710. Διογένη; Μακεδόνος Ό . άγορανόμος 12^. Διόδωρος 201, ι. βο. Διόδωρος Διονυσίου Ό . 209. Διοκλης Χ. 434. [Διομ]έδων 152. Διομήδη: Όρόντου οικονόμος ]82. Διονϋς 330. * Διονύσερ[μος?] 21G. Διονυσία Πία Ιούσου γυνή Τ. 11. Διονυσιόδωρος Έρωτος Ό . άρχων 132. 170. Διονύσιος 89. 95. 111. 192. 194? 201 saejiius. 209. 338. 351. 403 Β. ο. 459. 498. 522. 581? 688. 708. Δι[ο]νύσι[ος ] Χ. 706. Διονύσιο; Άγροτου Ό . 189. 201. ιι, 27. Διονύσιος Άρθιεμμάνου Ό . στρ. 135. Διονύσιος 'Αριστείδου Ό . 201, ι? 2. Διονύσιος Βοττύλου Ό . 201. ιι, 20. Διονύσιος Ερμογένους '(). στρ. S4. Διονύσιος Νι/.οδρόμου Ό . 186. Διονύσιος Όρθοβουλου Ό . 201, ιι, 22. Διονύσιος Πίσκα Τ. 2, so. Διονύσιος [ . . . ο ] υ [...]νός 21. Διονυσόδωρος Αχιλλαίου Τ. 2. 29. Διονυσοφάνης 76. Διοσκουρίδας 359 bis 363. 703. Διοσσκουρίδης Διοσσκουρίδου Χ. 441. Διόφαντος 489. Διόοαντος Ασκλατ;ιοδώρου Σινωττεύς 352. AtooavTo; [Ήρ]άκου ναύκλαρος 36*. Δίων Χ. 509. Δομνίων 174.

Δό[μν]ος ν. Αυρήλιος. [Δ]ουάραγος θιρί*άγου Ό . *άγορ. 685. Δουάραγος Πίδει Ό . στρ. 135. ' Δυρπάναϊς ^φελίωνο: Ό . στρ. 10ο. Δωνατος 230.' Δωρώνδας Χ. 4()3 Α, 17. Δωτου; 138. Δωτού; Γόλα Ό . στρ. 83. 99. Έβενος 111. Ειρηναίος Βάδατος Ό . άγορ. 685. Έκαταίη 'Απολλοδώρου 337. [Έχα]τέων Ό . 100. [Έκ]ατέων Αριστο|κράτους] Υ). 201. ι. ΒΓ.. Έκατέων Παντακλέου; Ό . 201. J. .·!7. Έχατεώνυμος 201, ι, 9. Έχατώνυμο; 201, ιι, ιι. 'Ελλά[νικος 'Ρ]όδιος 30. Έπδαύριος 32 Β. 47. Έ-ίκουρος 'Αδράστου '(.). 201, ι. Γ.. Έττικράτης 134. 153. 201, ι, 2*. 520. Έ-ι[χράτης?] Ό . άρχων 149. Έττικράτης Κοξούρου Ό . στρ. 93. Έ-ικράτη; Νικηρατου Ό . 190. 191. Έττιοάνης 495. Έττιχάρη: Διονυσοφάνους Ό . έττταδεύσας 76. Έρμάγόρης 212. Έρμίας 502. 'Ερμογένης 84. Έρμό[δωρο;? του δεΤνος] Ό . στρ. 102. Έρμοκλη; Αττολλωνίου Χ. 359. Έρμοχράτη; ν. Αυρήλιος. Έρως 85. 99. 132. 176. Έρω; Έοωτος Χ. 472. Έρως Ευρησιβίου Ό . στρ. 138. ΈστιαΤο; 201, ι. ϋ2. Ε υ . . . '6. 203, ΙΙΙ, ι. Εύ^ίος 70. Εύβίοτος 201 saepius. Εύβίοτος Άρίστωνο; '(>. 191. Εύβίοτο; Μητροδώρου '('). 201. υ . ίο. [Ευ]δαμος Αθλί[ωνο;?] 589. Εύδωρος 201, ι, 30. Ευδωρος Πρω[τ]ογέν[ου;] Ό . 2 0 ] , ι. π. [Εύ]θηνα Θεοτέλειος Χ. 512. [Ε]υθτ,ριος [κόμης?] 450. Εύθιος 345. Εύθυνος 507. Εύκαιρος 104. Εύκρατης 76. 260. Εύκρατης Πρυτάνιος Χ. νομοφ. 3 5 1 . Εύμένη: Συρίσκου Ό . 201. π. ac. Εύνικο; Ε . . . Ό . 201, η, 34. Εύζενο; 25.

559

560

INDICES. IY.

Ι "Ηραίο; Χη(/ατίνου Χ. άρχων 359. Εύξενο: Καλλιστράτου | '<>. 2 0 ] . ι. ι,. Ήρακλείδα: 3-12. 344. 350. 37S. 390. 403 |Εύ'|τ7άτωρ 260. Β, :.. 532? 5S1 ],js. 6*9. [ Ε ύ τ ; ά τ ω ] ρ Μ α . . . Ό . 151». Ήρακλείδα; Μενεσθέο; Ήρ. 362. Εύ-λους Καλανδίωνος Ό . στρ. iiO. Jno. 175. Ήρακλείδα; Παρμένοντος Χ. 343. 344. Εύ-λους Σαψάχου Ό . στρ. 9*. Ήρακλ|είδα;? Ι1|ασίω|νο;| Χ. 473. Ευρ 201, ιιι, ι. 2. 22 7. Ή ρ α κ λ [ ε ί δ α ; . . . ] Χ. νομοφ. y42. Εύρη^ων 2 0 1 , ι, ΒΟ. Εύρτψ-ων Τψ.ησιθέου Ό . 2 0 ] , ι. 2«.·. 'Ηρακλείδη; 91. 100. ]40. 211. 460. 540. Εύρησίβιο; 39. 83. 105. ΚΗ\. 13U. 131. 13*. ΙΓιΙ. Ι Ήρακ,λείδη; ^Αρτεμιδώρου 'Ο. στρ. 135. 155. 17Γι. 2 0 1 , II, 30. 209. | 'Ηρακλείδη; Εύβίου Ό . έττταδεύσα; 76. Εύρησίβιος Άδόου Ό . άρχων 130. [Ήρα]κλείδη; Ήρο[ξένου| Χ. 435." Εύρησίβιος Άυ.ωρορ.άρου Ό . στρ. 101. 1'Ηρακ_|λε·:δη; Θεαγενίωνο; Χ. 363. Εύρησίβιο: Δημητρίου Ό . 187. 2 0 ] , π. :»ι. Ήρα|κλ~|είδη; Κρατείνου Ό . 155. Εύρησιβιος Καλλισθένου Ό . 221. 'Ηρακλείδη; Τουμβάγου Ό . στρ. 85. Εύρησίβιος Λεωκρά[τους] 'Ο. 201, ι. ι. 'Ηράκλειο; 352. 57. 480. 690. Εύρησίβιος Πανδίονος Ό . 2 0 1 , ι, 45Ι 'Ηράκλειο: Αττολλωνίου Χ. 47 4. Εύρησίβιο: Στράτωνο; Ό . άρχων 131. 134. : Ηράκλειο; Δαματρίου Λ. 4 75. Εύρύδααο; 387? 392? 701? 702? [Ήράκλ]ειο; Νεοκε.... Χ. 364 c Εύρύδαμος Διοσκουρίδου Χ. 359. 389? 'Ηράκλειτο; 684. Εύσέ[βιος?] 582. Ήρακλεόδωρο: 4(>(ί. Εύτυχιανός ν. Καίος. Ήρακλέων Μηνοοωντο; ο καί -ίσυοο: Ήρακλ Εύφρόνιαο; Μητροδώρου Ό . 2οΐ. ι. 3-J. 544. Ηρακλέων ^ωμα Τ. 2. Γ>Ι. Ζάλσι; η !Αρσηουάχου Ό . 200. Ήρακλιανό; ν. Αΐλιος. Ζηθος 105. 110. 129. 347. 363. 386. 389. 394. "Ηρακο: 365. 366. "Ηριο; 415. 412. 6 9 1 . r Hpo . . . Ή ρω . . . Χ. 477. Ζηθος !Λτ:ολλωνίου Χ. 359. Ήρόγειτο; 351. Ζηθος Άρίστωνος Χ. 359. 3<;ΐ? 392? Ι [ΊΪρογ]ειτο; Τελδ[ά]μ[ου?] \ . 358. Ζηθο; ΙΙυθοδότου Χ. 359. Ζήνων Ζωτικού ? 0 . στρ. 135. 'Ηρόδοτο; 339. Ζήνων Στρατον[ε]ίκΛυ Ό . στρ, Ι3(ί. — Βοσ~ο- 'Ηρόδοτο; Αρτέ[μωνο:?] Χ. 34 7. 'Ηρόδοτο; 'Ηροδότου Χ. γραμμ. 402. [ρεα]νό; 204. 'Ηρόδοτο; Μητροδώρου 'Ο. 201. ι. a. Ζουλέμη Διονυσίου 338. Ζούρης 2, 23. 'Ηρόδοτο; Παντακλέου: Ό. έττταδεύσα; 76. Ζουρόζιο; 102. Ήρόδωρο; 201 saejnus 458. Ζουρόζις Γετομούσου Ό . στρ. 84. Ήρόδωρο; Ό . ίέρεω; 32 Α, 23. Ζώβει; Ζωβειτος Ό . στρ. 105.—Ζ. Ζώβει Ό . άρχων Ήρόξενο; 4 3 1 . 435. 581. 703? Ήρόξενο; Βοίσκου Χ. 359. 176. Ήρόξενο; -ωμάχου Ό . στρ. 98. Ζώιλος Άρσάκου Ό . στρ. 93. Ήρόστρατο; Χ. 403 Β, s, 4. Ζώιλο: Πεδιέω; Ό . 2 0 1 , ι. «ι. Χώρσανος Νεικηράτου Ό . 39. άρχων 169. Ήρόστρατο; Άριστολ[όχου] Χ. 403 Λ, 4. Ζωτικό: 135. Ήροσων 76. .Ήροσων Ή^οδώοου Ό . 201. J. 4. Ηροσων Πρωτογενούς 'Ο. 32 Α, 2. 2 0 ] , ι. ·.:;. Ήδυ[γένης] 377. Ήροφάνη; 488. Ήδυτέα Δηαητριου 454. Ηρόφιλος Ό . 201. π. 86. ΗΙΑΩΗΙΪ 19. Ή ρω . . . 477. "Ηλιο: 128. . Τ Ήρώιδα; 526. 701. Ηλι; Ήλίτα Άμαστριανό; 542. ? Ήρώιδ^ας του δεΐνο;] Χ. νομοφ. 343 Ηλι; Θα;;.ιχ... Χ. 582. Ή λ ί τ α ; 542. Ηαβοϋς Άττατος Ό . άγορ. 685. Ή λ ί τ α : 'Ηλίου Ό . άνορανόαο: 128. Ι θ α μ ι χ . . . 582. Ή λ α α ν ο : 103. 108. ' ι θαρσύνων 333. Η αέρα γυνή Μητροδώρου Χ. "513. | Θεαγένη; 106. 493. 691. Ηρα'... 264.

INDICEB. IV.

Θεαγένη: Διογένους λ. 3Γ»<>. ;-UiJ. ;-;8(»? Θεαγένη; Εύσε[β.Λυ>] Χ. Γ>*2. Θεαγένη; Χρηστίωνο: Χ. 453. θεαγενις Διονυσίου, Δαματρίου γυνά Χ. 708.

θεαγενίων 363. θεαίδητο: 27*. θεόβιο; 213. θ[εο]γ[έ]νγς Π91. Θεαγένη; Χ. 4ΐ>3 Α, ίο. 091). θεογένη; 'Αγάθωνος Χ. 47JS.

Θεοόέκτη; ΊΙροδώρου Ό . 201, ι, :>5. Θεοδόσις I I . . . Χ. 4 34. β[εό]δοτος 20*. Θεόδουλο; Μακάγου Ό . ύ-ηρέ-ιη; 94. |θε~|οδ[ώρα] Χρήστου [γ]υν[ά] Χ. δ 15. Θεόδωρος 282. Θεόδωρο; Βοηθού Τ. πρώτο; άρχων 2. 2ΐ. Θεόδωρος Τουμβάγου Ό . στρ. 94. 136. θεοκλτϊ; 201 sacpius. 289. [θεο]κλής Άρίστωνος Ό . 201. ι, Η. θεοκλής θεογέν[εος] Χ. 403 Α, ίο. Θεοκλής Ιατύρου ? 0. 4 0. θεοκύδης Χ. 403 Α, 6. θεοκύδης Παγκράτου Ό . 201, ι. ai. θεό-ροττος 23*1 / θεότειμος 148. θεοτέλης 512. θεότιαος 340. Θεοφάνης 510. θεοφ[άνης] ΐΑττημάντου Χ. 710. Θεοφάνη; Η . . . Χ. 581. Θεόφιλο; 151. 430. 582? Θεόφιλο; Θεοφίλου Ό . στρ. 80. Θεόφιλο; Σκ[ύθα?] Χ. 581. βίρθαγος (585. Θ[λ]ιαννος 687. Θρασύβουλο; 90. 113. Θρασύβουλο; Φλειμνάγου Ό . ττρώτος <κρχ<·>ν 42. 43. Θρασύβουλο; [του δε"ΐνος] Ό . Ιερεύς 166. θρασυδάμας 24. θρασυδάμας Άρίστωνος Ό . 201, ι, 24. θρασ[ύ]λληος Θρασυβούλου Ό . στρ. 113. θρασυμήδης Θρασυμήδου; του Σατύρου Ίίρακλεώτης 357. [θ]υσκής Μαέου; Ό . στρ. 104. Ίαζάδ[αγος] 86. Ίάνγελος 107. Ιάσων ν. Αυρήλιο;. Ίάοαγο: Πίδει Ό . στο. 98. Ίδ!..357. Ίέζδαγος 111. Ίέζδραδος 137. 267? Ί ε ρ . . . Χ. 390.

5G1

Ίεροσών 2. 2ο. 332. Ίεροσών Έττιχράτου; Ό . αο/ων 134. 'Ιερώνυμος 'Αρτεμιδώρου*Τ. 2, 27. Ίκας ΊΙρα[κλείδα] Χ. 403 Α, ι?. Ίκέσιο; 160. 20] saepius. Ίκέσιο; Άρίστωνο; 'Ο. 201. ι, 2.·.. Ίκέσιο; Αεωδάμαντο; Ό . 201, JI. 2.·». Ίχέσιο; Μαιάχου Ό . άρχων 132. Ίκέσιος ίίανταχλέους '(> 201, ι, 5ΐ. υ, h„ Ίχέσιο; Πολυξένου Ό . 201, ιι, ι». Ίχέσιο; Σωκράτους Ό . 201. ι, :;s. "Ιλαρό; 359. 39Π. "Ίλβιο; 83. Ίνσάζαγο; 102. Ιουλία Θεοδώρα ]93. Ιουλιανό; 284. 3 3 0 . — ν. Αυρήλιο: ι·1 Φλάουιο;. 'Ιουλιανό; 'Αχύλου Χ. α:χων 363. [Ίου]λιανος Μύρωνο; Χ. 576. ' Ιούλιο; 363. Γ. ΊούΙ'λιος... ] Χ. 702. Γάιο; Ιούλιο; Αιμιλιανό; Χ. 363. Μ85? Γάιο; 'Ιούλιο; Καίσαρ 691. Γά[ιο; Ίού]λ·.ο; θ|'εο"|γ|"έ]νου υιέ; Σάτυρο: Χ. 691. [Ί]-π[ο]χ[λ...] Χ. 409. [Ίσιγ]όνα Χ. δ 16. ΊσταΤο; Σαδαίου Ό . στρ. 94. Ίστικων Μητροδώρου Υ), έ—αδεύσας 70. Κ[ Κ]ουνου Ό . στρ. 117. Καδδΐνος [? fort. Καλλΐνος] 46 ο. Καζίνας Φαρνάγου Ό . στρ. 96. Κάθαις Παρνούγου Ό στρ. 686. Καινάξαρθο; Άργουανάγου Ό . στρ. 91. Γ. Κάιο; Εύτυχιανό; ναύκλαοος Σινωττεύς 364. Κα"ΐσαρ ν. Ιούλιος. Καίσαρ Ζούρη Τ. αρνων 2, 2*. Καλ... 31. Καλανδίων 83. 90. 100. 17 5. Καλή 'Ρουφείνου Άμα[στρι]ανή 233. Καλλ... 536. Κάλλα[ισχρος] 201. ι, τ. Καλλέας Γα ίο υ Χ. 454. Καλλέα; 349. Καλλιχράτης 261. Καλλιχράτης Νιχηράτου Ό . 201. JJ. τ. Καλλιχλή; 178. 205. Καλλίνικο; 201, ι, ίο. Καλλίνικο; Εύξένου Ό. 25. Καλλίνικο; Φιλόξενου Ό . 201, ι, 28. ΚαλλΤνο; ν. Καδδΐνος. Κάλλι—ο[ς Κ]αλλινίχ[ου] Ό . 201, J, ίο. Καλλισθένη; 27? 44. 98. 110?.174. 181. 185. 221. Καλλισθένη; Αάδου Ό . 42, 3. 43. 174. Καλλισθένης Καλλισθένους Ό . 4 2, 4. 174.

502

J NDICK8. IV.

Ι Κουνοΰ: Αθηναίου ϊ). άγορ. 1 29. Καλλισθένης Σατύρου Ό . στρ. 137. Κουνούς Στεφάνου Χ), στρ. 95. Καλλίστρατος 9. 97. 201. ι, ι». 363.^ [Κ]ουριδ7.τη;' 684. Καλλίστρατος Ήρακλείδου V Ίερατεύσας. 140 Κρατεΐνο: 155. — Κρατίνο: "». Καλλίστρατος Σειλίου Τ. 9. Κρέουσα γυνή ΙΙοσειοωνίου '<>. 20U. Καλττούρνιος (Η. ΑΤλιος") Τ. άρχων 4, 4:,. [Κρί]σπος Χ. 701. Κάνωβος Θρασυδά[χαντο; Χ). 24. Κριτόβουλο:... Χ. 434 bis. Κάοαξστος Αργουανάγου Χ>. στρ. 138. Κρίτο: Νικηράτου Χ>. 201, 11, ι:. Κάραξτος 82.* 132. Κτη[σία;1 41 κ. Κάραστος 205. (>8β. Κτησία: Ίΐρακλέου Χ. 4*0. Κάραστος Σαράτου Χ), στρ. 92. Κυιν[τίλι]ο: ν. Λΐλιο:. Κάρζεις 99. Κυράθων Αττελλά Χ. 455. Κάρζεις Βωροψάζου Ό . στρ. 101. Κυρίχα Μ υ . . . λ. 517. Καρζόαζος Άτταλου Ό . 39. 109. [Κωνσ]ταντιν[ος] 496. Καρζούαζος 83 bis. Κάρττος 128. Κάσαγο; 82. 85. 116.'117. 141. ΑαγοΊο: Παραένοντο: Χ. 481. Κάσαις Παρνού[γου] Ό . στρ. 92 (cf. ικΜ.). Ααγορεϊνος 359. 4 82. — ΛαγορΤνο: 352, 5···. 35ο. Λαγορεΐνος Δαρ.οκλέους Χ. 452. Κάσακος Κάρζει Ό . στρ. 99. Κάσκηνος Κασάγου Ό . στρ. 116. — ίερατεύων 141. Λαί'σθένη: Μόκκα Τ. άρχων 2, 2?u Λά;;.αχ[ος Δαυατρίου] Χ. νοριοο. 347 (ν£ ]>. 519). Κατίων (Χ.) 451. 691. Καφάναγος 138. Λά(Λ-ων(?) 224. Κεριαλις (Σέζτος Ούεττουληνος') 421. Λαο[δ>:[κ]η Προξένου Χ. 431. Κέφαλος 232. Λαοδίκη θυγ. Τ. Ψ. Απολλώνιου Χ. 4 32. Κηνέζαρθο: Ό . άρχων 133. Α ε . . . Ό . 201. ιι, 3<·. Κηφισόόοτος statnjirius 42ο. Αεοντοα,ένης Ή-οσώντο: "Ο. ίττταδεύσα: 7<>. Κιλία Ά-ολλωνίου 455. |.Αεοντθ|;.ένη: Ίκε[σίου] Ό . 201, ι. 18. Κιλίκας Μυρότου Ό . άγορ. 128. Λεοντοαένης Κλεισθένους 334. Τιβ. Κλαύδιος Άντ[ισθένη]: Τ. 2. 25. Λεύκων Χ. 403 Β, Η. Κλαύδιος ν. Αντώνιος. Λεωδά[/.ας 201 saepius. Κ λ ε . . , 343. Λεωδά(ΐας Ήρακλείδεω Χ>. 211. Κλε[ί]δη;Λος 214. Λεωκράτης 201. ι. ι. Κλει*... ν[ος] Λά[Λ7Γ[ον]το;? Ό . 224. Λεωκράτης Πολυαέδοντος Χ). 201. ι. «2. Κλεισθένης 334. Λέων 225. Κλεόμβροτος 188. Κλεόαβροτος Παντακλέους Χ>. 179. 180. 201. ι, 40. Αεωνίδης 201. ι, 20. Λεωνίδη: Αχιλλεος Χ), στρ. 138. π, 5. Λεωξος Μολ-αγόρ[εω] Ό . 270. Κ ο . . . . 148. Λην[α]ιος Ό . άρχων 33. Κο[κκηιος ]νός Τ. 2. ™. Ληναιος Ήροδώρου Ο. 201, ι, r>n. Κοχκηιος Ούάλης Τ. 2, ιτ. Λίλλις 491.' Κόλχος 132. Λίλλων 491. Χόλων Π λ υ . . . Χ. 364. Λούκιος 2. 24. 451. Κονκόοδιος "Αττα Ό . ar/ων 174. Λουκιος Λουκίου Χ"). ύτ:η;έτη: 89. Κονχα συ[φΐος Σωτηρίχου Χ. 457. Λουκιος Σατοονείλου Τ. 2, 30. Κόνων Ό . 32 Α, 48. ΛΙΈΡΕΝΟΣ 285. Κόνων Β α . . . Ό . 201. π, +. Λύσανδοος Χ. 507. Κόζουρος 93. Λυσίστοατο: Ε . . . Χ. 403 Α. 7. Α. [Κορ]νηλιος Πο[ύδης] 697. [Κο]ρνηλιος Πούδης 356. Κο[σκώνιος Γεντιαν]ος ο διέττων την εττάρ/ειον 174. Μ α . . . 701. ΚουζαΊος 137. Μάης 104. Κούκαις Αρσαλίωνος Ό . στρ. 148. Μάθανος 82. 152. Μάθανος Απραγου Ό . στρ. 100. Κουκούναγος 'Ρηχουνάγου 'Ο. άγορ. 129. Ι Μαίακο: 132. Κουλίας 103. ] ΜαΓφαρνο: Θε^τε·(λου Χ), στρ. 148. Κουνοΰ: 117. -

INDICES. IV.

563

Μάκαγο: 94. ΛΙουλίουργο: Ποσιδηου Ό . στρ. 113. Μούρδαγος Καοανάγου Ό . στρ. 13*. Μακαρία ν. Ουλττία. Μ υ . . . Χ. 517.' ' __ .Μακάριο: 'Λ&τεα·.δωρου Τ. 2. 2s. w "' Μύρο... 197. Μακεδών 12*. Μυρότας 128. Μανίαγος 80. 117. Μύοων 440. 57 (ί. Μανίαγος Ποσειδτ,ου Ό . στρ. 90. Μυς Βοσπορίχου \ ) . 2ο 1, υ. ίο. Μαρκιανός*57. 203. [Μαρ]κιανος 'Αλέξανδρου?] Χ. 48«. Νάβαζος Λωτού Ό . στρ. 138. Μαρκιανός Γαίου ΓΗρακλεώττ,ς 44 5. Νάβαζος Νουαηνίου Ό . στρ. 137. Μαρκιανος Δο^νίωνος Ό . α^χων 174. Νάεις Διονυσίου 338. Μαρκιανος Φ ί λ ο . . . Χ. 435. Ναιος Έρααγόρεω Ό . 212. Μάρκος . . . . λ. 3*12. 393 bis. 433. Νάμγηνος Νεικοδρόαου Ό . στ:.. 92. Μάρκος Άχιλλέος Ό . στρ. 1151. Νααούχος? Χ. 448. Μάρκος ν. Ουλττιος. Μαστο[ύ]νος 203. Νάνα Δ{αυ.οκ"|λεΐος, Φι[λί-]που γυνά \ . 713. Μάτρι; Χ. 402. [Νά]νων Χ. 403 Β, 8. Νάνων Καλλιστράτου Χ. 303. Μ[α]τ[ροδώρα?] Χ. 518. Ναύτειαος 89. 118. Ματρόδωρος Χ. 388. 012? Ναύτιαος Αργουανάγου Ό . στρ. 94. Ματρόδωςος Ήρ(ώ)ιδου Χ. 701. Ναύτιαος Καλλιστράτου Ό . στρ. 97. [Ματρό?]οωρος - . . . Χ. vpaua. (»90. Ναύτιαος Πασιάδα Καλλατιανός 27. Μ ε . . ! 517.' Ν ε ι [ χ . . . ] Χ. 435. Μέμνων 3G2. Νειχασώ 400. Μένανδρος 404. Νεικτ,ρατος 39. 84. 134. 109. Μένανδρο; Έκατωνύαου Ό . 201, ιι. π. Νεικηρατος Δαδά[γ]ου Ό . άρχων 139. Μενεκράτγ,ς Θεοκλέους Ό . 201, ι, 48. Νεικηρατο: Χεικν,ρατου νεώτείο: Ό . αρ/ων 134. Μενεσθεύς 302. Νεικηρατος Νεικηράτου ό και Όυ,ψάλακος 227. Μενέστρατος 080. Νειχ'/ίρατος Παττίου Ό . 31. Μενέστρατο: Δηυν/,τρίου Ό . στρ. 100. Νεικίας 8 2 . 4 2 8 . Μένων 201, J, 27. Νεικίας Ποντικού Ό . στρ. 80. 102. Μέστρις... Χ. 435. Νεικόδροαος 92. ΜΕ1ΪΤΗΕ01 19. Νείλος'103. Μηνις 'Ηρακλείου Χ. ττροαισυανών 352. :»:. Νείλος Πουρθαίου Ό . 43. Μτ,νοδωρος Ποντικού Ό . στρ. 137. Νείλων 100. Μτ,νόοιλος Μηνοοίλου Σινωπεύς 357. Νε αέριος 545. Μηνοφών 544. Νέοκε... 304 c Μηταγος 110. 185. Νεοαηνιος 470. Μηταγο; ΠουρΑάκητος Ό . στρ. 101. [Ν]εό-ολις 505. Μιίταχος 86. 100. 108. Νευαηνιος Φιλιστίου Χ. 403 Β, is. Μητροβία Ποσιδέου 220. Νίγερ Αρτεμιδώρου Τ. 2, 2*. [Μητ]ρόβιος 105. Μητροδωρο: 20. 70. 201 saepius. 385. 389. 412. Νικαγόρας 340. [Νίκαν]δρος [Λ».ον]υσίου [τού !.·\ντι]όχου'Χ. 498. 458. 471. 513. Νικάνωρ 403 bis. Μν;τρόδωρος Διοσκουρίδου Χ. ττρόδικος 359. Νί[χαρ]χος Καλλικ[λέου]ς Ό . 178. Μικ[ί]ων Ευκαίρου Ό . ιερεύς 104. Νικασίτιαος 403 Α, w. 416. Μίλιος Χ. 401. Νικασιτΐ|λος Νικα[σιτίαου] Χ. 403 Λ, ι». [Μν]ησίστρατος 203. Νιχνίρατος 133. 191. 20.1 saepius. (Μοιρόδωρος) Ό . 220. Νικηρατος Εύρη[σιβίου?] Ό . 201, ιι, .<ιο. Μόχχας 2, 23. Νικόδροαος Διονυσίου Ό . 180. Μολ-αγορν,ς 270. Νικοκλής 201, ι, 58. Μόσχος 201, ι, 57. Νικοκλής Έκατεωνύαου Ό . 201, ι, ». Μουγίσαγος Ασάνου Ό . στρ. 97. Νικόστρατος Νικοκλέους Ό . 201, ι, Μ. Μουκιανός ύπατος 4, 4:ι. Μουκούναγος Αλεξάνδρου Ό . άγορ. 129. Νινικης 83. Μουκουνάκυρος (?) Ό . ί-ριύ; 134. Νουυ/Λνιος 137. 71*

564 Νουαηνιος Ίχεσίου Ό . 201. ιι. 5*4. Νουαήνιο; ΙΙασάρου Ό . στρ. 1-17. Νουμηνιο: 'Ραδα^ψώντο: Ό . στρ. 80. 17 5. Νυρφόδωρο: 201, π, 2ΐ.

JNDICES. IV. Ουσίγασος Σιράχου 'Ο. στρ. 92. Ουσιγο: Σιράχου Ό . στρ. ΟΜί.

Π α . . . 377. 402. 509. ΙΙα.ντίιο: Μτ,τάγου Ό . άρχων 185. Παγκράττ,ς 203, ι. :π. Ξάνθος 403 Λ, π. 430. 448. -48:). Π α ν . . . 203. Ξάνΰο: Ηεοχύδεο: Χ. 4 03 Λ. *. ι*. Πανδίων 201, J. 45. Ξάν-Ooc Ααγορείνου Χ. 4 82. Παν£ρω; Έρωτος Ό . στρ. 85. Ξάρταμος Καρζουάζου ό χα'ι Ύλβιο: 'Ο. στρ. 8Γί. Παντακλν?;1 70. 179. 180. 201 sacj.ius. Ξησσάγαρο: 93. ΙΙαντακλης Ίχεσίου Ό . 201, ι, ]ο. Παντακλν;ς Κλεομβρότου Ό . 188. ΐ'·Μ, η.. ::·2(?). Όδοι[τέΛ7(ς?] 522. Πανταχλης Λεωδάμαντος Ό . 201. ιι, ι-ι. 01νάν3* Γλαυχίου Χ. Γ» 19. Παττάδων 175. - έ ; τ ο ; Όχτάουιο: Φρόντων 4 2 2. Ι1ατ:άδων Αλκίαου Ό . άρχων 131. 'Ομφαλίων Ή . . . Χ*. Γ>81. Πα-ίας 34. 97*. 151. Όρ-ψάλαχος 227. 009. 'Οαψάλαχο: Έύρησφίου Ό . αρχ. 30.—στρ. 100. 175. Παττίας ϋχιλλέος Ό . στρ. 80. Πα-ί[ας Ούμβ?;]ουάρου 'Ο. στρ. 90. Όνασιχλης 504. Πάπιας Πα-άδονος Ό . στρ. 175. Όουίνιος Τέρτυλλος leg. ]>ro pr. 4, :«. Πα-ία: Παγίου Ό . στρ. 97. Όρθόβουλος 201 saepius. Παττίας Πραξιάνακτο: Ό . στρ. 98. Όρθόβουλος Εύβιότου Ό . 201. ι, 40. Πα-πίας Άρίστωνος Ό . στρ. 14.7. Όρόντη: Αβάβου Ό . 79. 182. Παρ[θ]ένα Έπικράτεο: γυνά Χ. 520. Όρόντη: Όρόντου Ό . στρ. 92. Παρθένιο: Αριστογέν[εος] Χ. 403 Λ, is. OSGVTT,: Σπαδάχου Ό . στ^. 14 7. Παρθενοχλης 351. — ν. Ουλ-'.ος et Φλάουιο:. Ουαλεριανος 501. ΓΙαρθενοχλης Προχλίωνος Χ. 485. [Ούίαλερ'.ανέ; [Γα]ίου Χ. 44 0. [Παρθενίων Χα[ρίτωνος?] Χ. 480. Ούαλεριανος Ποντικού Τ. εϊστ/γν,ττ;: 2. 24. Παρμένων 343. 344. 481. 711. [Ουαλέ]ριο: 583. [Παρμέ?]νων Τιμοθέου 347. [θύα]λ[έρ]ιος Βασσιανοΰ Τ. 2. 2ο. % ίΐάρμις 201, ι, 47. Ουαλέριο: Γερμανός Χ. 404, :>ο. Πάρμις Ηαρμένοντο: Χ. 711. [Ου]αλέρι[ος] Λο[μν]ο: ούετρανό: 484. Πάρνου[γος] 92 (cf. nclri.). 080. Ουαλέριο: Μάξιμο: 404, ι», ιι. Παρσττάναχο: 84. Ουαλέριο: ΊΡούοο: Τ. γραμματεύς 2. ίο. '\2. Πάσαρος 147. Ούάλης ν. Κοχχτ,ιο:. Πασιάδας 27. 403 Β, t>. [θΰα]λλέ[ριος?] 87. Πασιαδας Αρτεμιδ[ώρου] Χ. 414. Ουαμψάλαγος Σωχράτους Ό . στρ. 103. Πασιάδης Αττολλω [νιου] Ό . στρ. 147. Ούαργάδαχο: 93. ΓΙασιχάρης Αδόο[υ] Χ. 403 Β. ίο. Ούάρζ&αλο: Αβράγου Ό . στρ. ? 1 . !Ίασίων , 341. 403 Α, ia. 473. Ουαχώζαχο: 80. Πασί[ων] Αττολλα Χ. 487. Ούεττουληνός ν. Κεριαλι:. •Π ατέ [ρ] ων Ασκλητπάδου Χ. άρχων 359. Ούζ·α[γ]ο: 135. Πεδιεύς 201, ι, 21. Ούλ-ία Μαχαρία 4 53. Πέλανος Ήροφάνεο: Χ. 488. Ουλπιος... Χ.'701. Πέλδιο: Ύτϊάνεος Ό . άρχων 134. Μάρκος Ούλτπος... Χ. 363. 392? [Μ/ Ο υ λ - ι ο ς . . . , ] υιέ ς Οϋρ.πίου . . . . ] Χ. 389. 390. ΙΓόγασος Πουρθαίου Ό . στρ. 99. Μάρκος Ουλπιος Παρθενοχλν;: ό χαΊ Μαστο[υ]νο: Π^ραχος Έρωτος Ό . στρ. 99. Πία ν. Διονυσία. Βοσπορανό: 203. Μάρκος Όυλττίο: Ιΐύρρος Αρσν,ουά/ου Ό . άρχων Π[ίδαν]ος? Ό . στρ. 104. Πίδα[ν]ος Κουλίου Ό . στρ. 103. 129. —στρ. 93. Πίδανο: Πιτοάρ[νάκου] Τ. 2, 20. Ουμβηούαρος'96. 114? Πίδει: 98. 11]'. 135. Ουμβηούαρος Ούργβάζου Ό . στρ. 101. Πίν(χαζος 82. Ούμβτ,ούορος 95. Πίσχας 2. 3ΐ. Ουργβαζος 101. Πιστούς Αντωνίου Ό . ^ρχων 131. Ου:γβαζος Ούμβηουόρου V). στρ. 95.

INDICEB. IV. ΙΙίτθιο; ΝΥκασι[τίΐΑου] Χ. 403 Α, ι«. Πιτοαρ[νάκ7;;] 2, 2π. 112? Πλείσταρχος Ό . ιερείς. 32 Α, .ν. Πλειστώνας Διονυσίου Χ. νορ,οφ. 351. Πλειστωναζ Νικ-ν,οάτου Ό . 201. ι. :*. Π λ υ . . . 364C. Ι ί ο λ . . . Ό . 201, ιι, ι. [Π]ολύαρχος 467. [Πο]λύδ[ωρος] 433. Πολυκράτη; 364 c — artifex 406. Πολυμέδων Λεωκράτους Ό . 201. ι. Ά». Πολύμνηστο; Μένωνο; Ό . 201. ι, 27. Πολύξενος 201 saepius. Πολύστρατο; Κ λ ε . . . Χ. νου.οφ. 343. ΙΙολύ[χαρμ.ος] 27. ΙΙολύχαρυ,ο; ξένος 32 Α, is. Ποντικό: 2, 24. 30. 102. 117. 137. (541? Ποντικός 'Γλάρου Χ. 359. Ποντικέ; Νεικίου Ό . άρχων 12S. — στρ. 82. Ποντικό: Νεαερίου Ήρακλεώττ;; 54Γ». Ιΐόττλιος Ό . άρχων 49. Πόττλιος ν. Αΐλιος. Ποσ... 201, ιιι, :>. [Π]οσειδ... 12. Ποσειδεώνιο: Θεοβίο Ό . 213. Ποσείδτ,ος 95. 96. 102 bis. Ποσειδης Ζηθου Ό . άγορανόυ.ο; 129. Ποσειδης Σατύρου Ό.'δΐ. 100. Ποσειδώνιο; 201 ter. 217. Ποσειδώνιο: Άριστοκρίτου Ό . 201. ι. sri. Ποσειδώνιο: Έττικράτου Ό . 201, ι, 25. Ποσειδώνιο; Ευκράτου; *0. έττταδεύσας 76. Ποσειδώνιο: Νείλωνος Ό . στρ. 106. Ποσειδώνιο; Ηολυξένου Ό . 206. Ποσίδεος 78. 97. 220. 670—672. Ποσίδε[ος . . . ] ο υ Ό . 77. Ποσίδεος Άναςαγόρου Ό . άρχων 35. Ποσίδεο; Διονυσίου Ό . 189. Ποσίδεος Ποσιδίου ['Ρόδιο;] 168. 670— «72. Ποσίδηος 111. 113 bis. 183. Πόσις Χ\ 32 Β, 58.—Χ. 407. Ποταμών 335. Πούδης ν. Κορνήλιος. Πουίτ7θυλο[;]? 120. ΠουρθαΤο; 43. 99. Πουρθαΐ[ος . . . ] Ό . άρχων 176. ΠουρθαΊο: [Ιίουρ]θα·ου Λ 0. άρχων 130. Ηούρθαι; Νινικέου: Ό . στρ. 83. Πουρθάκτ,ς 101. Πουρθάκη; Ζουροζίου Ό . στρ. 102. Πουρθάκη; Μανιάγου Ό . στρ. 86. Πραςιάναξ 89. 98. 113. Πρξιάναζ ...βος Ό . στρ. 111. Πραξιτέλης Άθ[ηναΐο;] 271.

5f>5

Πρεΐσκο; Φ . . . Τ. 7. ΠρΤι;·ο; Διοφ(ά)ντου Χ. 489. Προκλίων 485. Πρόκλος Μέμνονος Ήρακλεώτη: 362. Προμαθίδας Χ. 403 Α, ί». Προριαθίων 403 Β, τ. 463. 513? Πρου.αθίων Διο[νυσίου?] Χ. 4 0?· Β, ο. Πρόνου: 340. Ηρύτανι: 351. 403 Α. Η. Πρωτογενή; 2οι saepius. Πρωτογενή; Εύδώρου Ό . 201, ι.
566 Σείλιος 9. Σέζτος ν. Κερναλις et Όκτάουιος. Σεπτούαιος Ίεροσώντος Τ. 2, κ>. Σεύθης'223. Σηνηκα; .Ούζιά[γ]ου Ό . στρ. 135. Σθάζεις Ίνσαζάγου Ό . στρ. 102. Σίαυος Άργουανάγου Ό . στρ. 1·<>;·!. Σιλο[υ]ανός ν. Γαίος. Σι'ααιος Δαματρίου Χ. 492. Σι·Αΐας 410. Σίραχος 92. G86. Σιρδούχανζος Βουτούνατο: Ό . στρ. 3 36. Σίσυρο; 544. Σκάρτανο; !Αζιαίου V). ίδρεύ: 1 ^ ϋ. Σκύύας 403 Λ, », ίο. 581?' Σκύθας Θεαγενου Χ. 493. Σοσσιος Κάρπου Ό . άγορανόαο: 128. Σούσος 11. Σουσούλων 11 6. Σπαδάκης 147. Σττάρτοκος Κλι[ι]δηαου Ό . 214. Σπ[ο]κος Ό . άρχων '] 33. Σπωτάγανος 'Αντιφώντος Ό . στρ. 104. Στάφυλο; Ήροδώρου Ό . 201, ι. 5; ιι. ΙΓ». Στέφανο; 9ϋ! 708. Στέφα[νος... ] λ. [ιερεύς] 098. Στέφανο; Δαματρίου Χ. 708. Στέφανος Καλανδίωνος Ό . στρ. S3. Στη[σαν]δρος 178. Στρατόνεικος 136. 204. 347 (ν. ι». 519). 691. Στράτων 96, 131. 134. Στράτων Πρωτοαάχου Ό . 229. Σύνααχος Διονυσίου Ό . 201, ι, « . Σύντροφος 137. Συρίσκος 201, π, 2β. Συρίσκος Ήρακλείδα Χ. 344. Συρίων Συρίωνος Χ. 456. Σωκράτης 38. 103. 130. 162. 20Κ ι, JW. Σωκράτης Αντιφώντος Ό . άρχων 134. Σωκράτης Εύρησψίου Ό . στρ. 105. Σωκράτη: Ποσειδωνίου Ό . 201, ι, as. Σωκράτης Σω[κ]ρά[τ]ου 38. Σωκρατίδης Φιλίνου Ό . 192. Σωιιας 2, si. Σώρ.αχος 97. 98 bis. 116. 267. Σώααχος "Αττα Ό . στρ. 107. Σώΐλαχο: Σανάγου Ό . άγορανόυ.ος 128. Σώπολις Συούονός Χ. 456. [Σ]ώπο[λις]% "ν^ν[ου] Χ. 494. Σώρωζος Ποσειοηου Ό . στρ. 95. Σωσ... 264. Σωσίας ήοως Ό . 32 Β, 4. Σωσ»7ς Κεφάλο Ά&ηνχΐο; 232. Σωσίας 200. 203.

INDICES. IV. Ι [Σωσ]ίκα £ά|νθου] Χ. 43ο. Σωσίπατρο: Νικη^άτου ? 0. &ρ/ων 183. Σωσίστρατος Νυ;;.φοδώρου Ό . 201, ιι, 21. | [Σώ]σιχος 505. Ι Σίόστ[ρατος] Ό . 145. Ι Σωτηριχος θεζς Παρθένου Χ. 4 57. Σωχού^αζος 'Αντωνίου Ό . στο. 106. [ Τανάσισος Χουαρσάζου Ό . στ^. 92. Τάντα[λος?] 642. Τειρόθεος 440. Ήιμοκλης Φλιάνου Ό . στρ. 101. Τελάρων Αίσχίνα Χ. 403 11, SPOΤελαμ,ών Έπιοάνειος Χ. 4 95. Τέλδ[α]αος? 358. Τέρτυλλος ν. Όουίνιος. Τ η . . . Χ. 433. Τι|:(έριος) ν. Κλαύδιος. Τ'.ααγό[ρα: | 577. Τιμαγόρας Νικαγόρα 'Ρόδιος 34.0. Τ[ΐ(χέα:?] 201, υ , 2ο. Τΐ(ΐέας Θεογίτονο; Ό . 201, n. «*. Τιμησιθεος Ό . 201, ι, 2*. Τιμόθεος 201. ι, 44. 346. Τιμόθεος Π άρτιος Ό . 201. ι. 47. Τψ.οξένα Απολλοφάνειος Χ. 521. Τιαώ Γνικρέοντος θυγ., Έπικιχτου *.α>νη 'Ο. 1 90. Τίαων 511. Τίτος ν. Φλάουιος. Τούαβαγος 52. 85. 94. 136. Τούυ.{ίαγος Έρακλείδου Ό . στρ. 100. [Τρ>,3ωνιαν[ός] 590. Τρύφων Τρύφωνος Ό . στρ. 94. — ίεοεύς 143. Ί > ν ο ς 494. "1>νος Σκύ&α Χ. 403 Α, «. "ϊπανις 134. "Τπανος 329. Ύ ψ [ . . . Δ]ελφ... Χ. 534. Ύψικρέων 190. Φαβιανος ύπατο; 4, 43. Φανικός Ήροξ[ένου] Χ. 581. Φαράδης 283. Φάρ'ζηος 94. Φάρναγος 96. 111. Φάρναγος Ό . στρ. 107. Φάρναγος Άχιλλέος Ό . Ιερεύς 144. Φάρναγος Ζηθου Ό . στρ. 116. Φαρνάκης 442. Φαρνάκης Φαρνάκου Άρ.α<7τρ·.ανός 358. Φιλ 201,' ιιι, ίο. 363. [Φιλάδελ]φος 174. ΦΛΝος 192.

INDICKS. IV.

Φί|λιτ;]τ:ο: λ. 713. Φιλίσκο; Ήροδώρου Ό . 201, ι, n. Φιλίστιο; 408 Β. ικ. Φιλόκαλο; Φιλοκάλου Τ. 2. υο. Φιλοκράτη; 35. Φιλόυντ,λο; Διονυσίου Ό . 201, ι. Μ. Φιλον,ουσο; Άττολλωνίδου \ . 850. Φιλόξενος 201, κ 28. [Φιλέ]στρατος — Ό . άρχων 131. Φιλτης 195. Φιλτη; Αεωδάααντο; Ό . 201, ιι, 2η. Φιλττ,ς Αεωνίδου Ό. 201, ι, ίο. Φίλ[ων Φ]ίλωνο; Ό . στρ. 104. ^ Φιλωνιδης Καλλα[ίσχρου] Ό . 201, ι, i. Φλάβιος 49G. Τ. Φλάουιος.... 361. 363. 374. 386. 3*9. 391. 39G. 699. 7υ0. Τ. Φλάουιο; Άγέ-ολι; Χ. 357—361. 363. 389. 390. 701. 702. Τ. Φλάουιο; 'Απολλώνιος Χ. 432. Τ. Φλάουιο: 'Αρίστων \ . 389. 404. 4 32. 702. Τ. Φλάουιος Αρίστων υιός Φλαουίοΰ ΆγεττολιΧο; Χ. 357—359. Τ, Φλάουιο; 'Αρίστων υιός Φλαουίοΰ 'Αρίστωνο; τοΰ Άγε-όλεω; Χ. 359. 361. 389? Τ. Φλάουιο;) Αττίνα; Χ. 432. Τ. Φλάουιο: Ά χ αίφνης Βοσττορεανό; 202. Φλ(άουιο;) Βίτο; τ;ιβοΰνο; 450. Φλάουιο; Εύρύδααο; 363. 375? 701. Φλ(άουιος) Ιουλιανός Καλλιστράτου Τ. 9. Τ. Φλάουιο; ΙΙαρδενοκλη; υ·ο; Φλαουίοΰ Παρθενοκλέου; Χ. 359. 363? 385? 431. Φλάουιο; Παρθενο*λης Χ. 359. 431. 702. Τ. Φλάουιο; Πυθόδοτος Χ. 359. Τ. Φ(λάουιο;) Φιλουμενο; Ό . στρ. 136. Τ. Φ[λάουιο; υιό; Φλαουίοΰ 'Αρίσ]τωνος Χ. 389. Φλείμναγο; 42. 43. [Φλεί][/.ναγο; Θρασυβούλου Ό . στρ. 96. Φλίανο; 101. Φλιράνακος θεαγενου; Ό . στρ. 106. Φοραίων Ό . 32 Α? Μ . — Χ . 397. Φοραίων "Ηριο; Χ. 415. Φρόντων ν. Όκτάουιο;. Χ α . . . 486. Χαιρημων Χιχ,ηράτου Ό . 201, ιι, »;. Χαιριγένη; Μητροδώρου Μεση^βριανος 20. Χάλαι; Καρζουαζου Ό . στρ. 83. Χάνωσο; Βραιάδου Ό . στρ. 100. Χαράςηνο: !\3οάνου Ό . στρ. 91. Χαραςηνο: Σωαα/ου Ο. στρ. 97. Χάραι-ττο; 468. Χάρ[ρ.ο;] Λιο[ίλου] Ό . 215. Χάφχεις? 262.

5C7

Χηρ,ατΤνο; 359. Χουάρσαζο; 82. 92. β-Sl·. Χουναρος Ήρακλείδου Ό . στρ. ί>1.Χρτ,σ[ίυ.]7, *Αυ.αστριανν; 543. Χρήστη Διο|νυσί[ου θ.,"| Όδοι[τέλεο; γυ]νά Χ. 5-2: ΧρΥ,στιων 359. 363. 395? 453. 701. 702. 703. Χρησιιων Βο;'σκου Χ. ιερεύς 359. |\ρύ]σανθο; ΓΉρακλε[ίδα] λ. 8Γ»ο. Χρύσιτ:τ:ο; Χρυσί—τ:ου Τ. 2, 28. Χρυσικό; ν. Αυρήλιο;. Χρυσού; Φαρνάκου Χ. 442. Χώδαρζο; Φαρζηου Ό . στρ. 94. Ψ[άφων?] 718. Ψυχή Βίθυο; γυνή Χ. 523. Όοελίων 106. . . . άδη; Χ. 500. ...άξιο; Κ . . . . Ό . 44. [... αν]δρο;... ρίδα Χ. 499. . . . δτ,σσα 451. ...δων 12. ...δώρο; 342. [... δ]ωρο; 'Αγηαονος Χ. 408Β. Μ. [. ..δω]ρο; Ήρακλείδα Χ. διοικ. 34 2. . . . ζ ο ; ϊωκράτου Ό . «ρχων 162. . . . η ΓΙυδοδ[ώρου] 526. ...ηδίκη Ι α . . . Χ. 4 59. . · · ηο; "Ανωνο; Ό . άγορ. 685. • • • η ; Άρίσ[τωνο;] Χ. 497. . . . η ς Π α . . . Χ. 462. . . . η ; -ω[μάχ]ου Ό . στρ. 116. ...θάρα ΛαΐΛοκλέο; Χ. 4 06. ...ίτσαζο; Ίαζαδ[άγου] Ό . στρ. 8·">. . . . ίων 718. ...κηιος Ό[λβιοτ;ολίτ7;ς?| 164. [...κρ]άτης Η . . . Ό . 217. [ . . . κ ] ρ α [ τ η ς ? . . . ] Χ. 703. . . . λ ά κ α . . . 581. . . . uivr); 152. . . . νη; Λ»....Ό. στρ. 127. . . . νο; Χοίστωνο; Χ. 34 7. ...νος Θ*... Χ. 398. . . . οδωρο; [τοΰ δε"ίνο;| Χ. 581. .. . οαένης Π α ν . . . 263. . . . ο ; Βε.:591. . . ος Αιο(γ)ένου; Χ. 361. . . . ο ; Λιο[νυσίου?] Ό . 191. . ..ος Ή ρ . . . Ό . άγορ. 6*r>.

...ο; ...ο; . . . ο; . . . ο;

Ίανγέλου Ό . στρ. 107. 'ίεζδάγΟυ] 'Ο. στρ. 111. Ποτάαωνο; 335. Σατύρου Ό . 153.

5C8

INDIOKB. IV.

. . . ω ν I j ^SO. 70(». 7<>J. 702. 703. 714. . . . ων 'Αρίστωνος \ . 3 S 5. . . . ων Διονυσίου 192. . . . ω ν Λιο[νυσίου?] Χ. 581. | . . . ω]ν Διοσ[χουρίίου?] Χ. 703. ['. ..ω]ν ΕύρηΙ'σφίου] Ό . 151. . . . ων Ίίροδώ[ρ]ο[υ] λ". 4Γ»ί^. . ..ω.ν ΊΙρώιδα Χ. 406. . . . ων Πασίωνο: \ . 403 Α, 12. [.. . ώ]νδχ: Χ. 403 Α, π.

[. . .ττα]τρο: 391. ...ρας 26. ...οίδας 499. ...ριος 402. . . . ρ ο ; 283. 3**3. . . . c AaaojcAtlo: Λ. νοαοο. 34ο. . . . ; Κρατίνου Τ. 5. . . . ς Σωστ[ρ7.του] Ό . 1 4Γι. · [. . .σ]ικλης 526. [... τ]ίνα [... ω]νος [γυν]ά λ. 7 J 4. . . . τ ο : 230. Ι») Nomi Aelia Suti.vniua 2;»4. Ael(ius) Cliaudiu.s?] Ρπ*φι>] Γ,π;;. Aelius Iulius miles 554. Aelius Saturninus 234. Aemiliauus v. Domitii^. Autonias Hiberu.s praeses 4, is. M. Antonius VaJens luiles 555. Arrius Alcibiade* tribuuus 40 J. Atilius Frimianus tribunus 404. Aurelia Q[y]rnia 235. [Aurelia] Tyche 50S. L. Aurelius Antigonus 505. Aur(elius) [Prirau]s 748. Aur(elius) Salvjanus tubicen 551. T. Aur(elius) T. i". Secundus 417. L. Aurelius Severus 565. Aurel(ius) Vale(ii)s milcs 554. Aurel(iuji) Viator 500. Aur(elius) Yiclor iniles 547. [l>a]silis v. Ciucius. Bicanus 553. Tiitlnis v. Py(v)rnis. l.lradua consul 417. Urisais v. Olbia. [Carjvilius [L]oi)gu|>?]
Latine seripta. Ι Oak-iia Miuitana 23<». Galerius Montunu* 230. Μ. Geiiiinius Fort[iJs 674. Heraclitus procurator 4.8. Hiberus v. Antonius. Ireuc 234. Γ Ifajlicus? 322. flu]ciin[dus] (vel [Se]cuiifdns'|) 56*. [L.] Iulius Yalcns miles 54 9. I 1*. Lucos 557. M. Maecilius miles 553. [Ma]reia[mis] 567. Ma[r]cus 10. Marinu* 564. Matenms consul 417. Maximia[nus?J 570. Modestus v. Doiuitiuu. Mucatralis Y. Yaleriufc;. fOcta]vius? 660. Olbia Brisais 237. [Partbe]iiope 679. rompepus] 677. Primianus v. Atilius. Frimu[s] 548. Priscus v. AeJius. Procula 236. Pv(y)rrus Bitbus miJcb 167. Quadratus v. Ummidiu.s. Q[y]rnia v. Aurelia. [Sajbinus niiles 552. Salvianus v. Aurelius. » baturuiiii? *t Saturninus v. Aelia ct Aeiiub.

569

JNDICES. IV. ν,

Secundin ν. Aureliu>. Sergianus ν. FJ(avius*i. Sosibius v. FJ(aviusV

Yal(erius) Mueatralis 237. Valerius SSecundinus 237. [P.] Vedius P. lib. [Tlijrcptus 5 6 2. Viator et Victor v. Aurelius. [Vol]usius 548.

|Th]reptus v. Yedius Tyche v. [Aurelin].

...anus 5G7. ...anus Antoninus 323. . . . dius 710. . . . cntius G59. ...rius 659. . . . t u s 558.

Ummidius Quadratus coDsularis G7-J. Yalens v. Antonius. Aur.elius. Iulius. Valeria Bessa 547. Valeria Marcia 54 7. Yiilerius 501. 5G4 bis. GG4. 750?

V. GRAMMATICA ET OETHOGRAPHICA 1. Vocales. Vocales additae aut omissae: Ιπιγραον. no/ii. 34, 81. *άεναές (poet.) 519. υγεία 82—84. Su. 89. 91. 9 k 94. 9G. 98. 99. ' l O l . 104 — 106. 113. 11G. 123 — 125. 12S. 129. 132. 138. 140. 142. 144. 145.175.184.— ύγί[εια] 111. Ι σ ι ο υ ς 22. 357. 358. 359. 3G4. 365. ττοεΤται 325. — έττόησε 352, ο. 40G. — έ-ο·/·σατο 352, τ. — ποτ,σάαενο: 352, : ο . — Ι-οάααντο 362, 5. — ττοάσασθαι 362. 15. — [π]οασάαενο; 368, c — πεπόαται 357, 5. — τεινο-οησαντι 418, 8. βασιλεούσα; 358, ίο. Ήράκλεα 357. 4. έατοΰ 356. — έατω 34, ο. — έατον 351, 8. — παρέσχε α σαένων 32 Β, 13.

'Αραχλείου 359. ]<·.— !Αρχχλεώτα: 3Γ»9, 3, π. δ άλλου: (pro δήλα;) :-!62. ι*. εύαεναθείσα; 3G2, 12. χαθαχον 358. 362. 3G8. [κε]χοσ^αρ.ένο[ν] 358. εύσχάμονα 351. 12. [χανός 359, ίο. έποχτχντο 362.5. — ποάσασθχι 362.15.—[π]οχσάυ.ενο; 368. 6. — πεπόαται 357,5. — ποιχσά-

ΑΙ ρΐ'Ο Ε scriptum: χαίροισθχ». 485. ΑΙ pro Η scriptum: λόνχαι 130. 1Γ>7. — πχιδ·ψ[ατι] ibicl Ε pro Α scriptnm: οιίλη 82. 8C>. 99. Ε pro ΑΙ seript.um: γυνεχί 54 2. — έν=σ».£ν ( = αίνέσειεν) 479. — ΕΩΝΝ ( = αιωνίων) 450. — χέ ( = κ α ί ) 450 bis. 513. 542. —κεΤτε 233. — Λ η νιωνο; 4, 42. 45 α. •chaicum scribendi genus: Ε pro Η scriptum: Έρχχλεωται 41. — [πά]λει 156. pro ΕΙ: άσπονδε 20. 22. — άσυλέ 20. 22. — ΕΙ pro ΗΙ scriptiim: άφείρηκεν 25.—Έρυ.εΤ 129 ώνΐσϋχι 24, 2S. (cf. ΕΜΙ 128). '·—-*·>- ΕΙ pro Ι scriptum: Ο pro ΟΥ: !Απχτορίο Θ[εο]δόν η η ο δώρο 3 3 7 . — αργύριο 2 4 , άκρείβειχ 39, is. — άμε·ν 359, 9. 365. c — ΧντωνεΊίνο: 174. 199 Α. 362. — Άρτεαεισιών 2, 21. — Άτ-ίλιος 404. — 'Αφροδείτη 440. — γείνεσθα». 34, Ή. 39, u. — γεινομ.ένων 364, ιι. — γε».νώτΛ*ιν 39, 20. 37. — δυσέφεικτο; 42, s. — ειλαο; 436. — ΕΤσι 184. — επει ( = ε πι) 450. — ήαεΤν 404, 25. θλειβου.έντ, Α pro Η vitiose scriptum in formis doricis: 44 δ; θλειβου-[ένων] 355, 24. — κείων 4 4 1 — 443. — κλεινή 99. 119; τρίκλεινον 104.—ΚρΧ[ά]γάσατο 364, ίο. τείνου 155. — ΑαγορεΤνος 359. 452. 482. — άθος 359, 4. 368, 3. 371? λειτη 99. — Μειλησιοι ct Μείλτ,το: 40. 4 1 . — άναγραφααεν 358. 364. 1) Asterisco anteposito signantur fonnac- sermonip poetici. 72

570

INPICES. ν.

ι/.εΐ|Αθύαενο[*ς] 39, 12; αει,αΞΤσθαι 3 9, s«. — σ υ νέαειξεν 39, 24. — [Αελανδεϊναι Γι 19. — ,0^·/;'7σεϊται 40,4. — παροδεΤται 4 8 5. — π^ρακεινεΐν 4 0 4 , 17. — Πρεΐ|Λΐανό: 404. — ΙΙρεΤσχ,ο: 7. 443.—'Ρουφεινος 174. 233.—laiistvo; 11 €i.— Σατορνείλου 2. 80. — Ιειλίου 9. — Τομεϊται 40, 2. 1 7 4 . — χαρείσια 519. — Χερσονασεΐται 357. 360. 362. 364. 366. 3 7 6 . — χείλι άρχης 404; τρισχείλια 4 4 0 . — ώδείνων 482. — Praoterea saepissime in vocabuli.s derivati* a nulicibus νικ, πολιτ, τω.. Η pro ΕΙ scriptum: ^ζάαηος 133. — άσααηωτον 79, 22. — έπιτάδηον 79, 2ΐ. — πλνί&να; 79. 18. — πόλη 40, 30.—Πο<7ί£δηος ν. ind. IV.—χρη'α; 79, 8. Ι pro Εί scriptum: ήίανηστο: 42, s.— Εϊσι 184.—

ένέσιεν (=αίν£σειεν) 479.—έπ·. (=£7τε^) 40, Η.— Θεογίτων 201. π. 28. — ίκόν. 355, Μ. 424.— ι; 39, 17. 4 0, 4.". — [Αδλανΐ(Λονησαι 59. — Σαράπ». 184. — τΤχος 4 50. — φρουρίων 451. 1 pro Η et vicc versa: [έΐόφ.ηούρντσα 654. V pro J: ,Υ,αυσυ 513. Ω pro Ο: πωλά ( = πολλά) 4Μ>.

Formae non contractae: [άδε]λοεός 218. — άργύρεος fem. 93. 116. — εύνοο: 364. — Νεορ.ηνίου 470. — Πο<7£'.δεί.>νίο 213. — χρύσεο: masc. 40, 1. 91. 94. 105;/ew. 93. 96. 98. 100. 113. 116. — ν:υσέα 97. — *χρυσεον .'>19.

2. Consonae. Consonae reduplicatae: ί άλλους 362, 15. — εκκπλου: 23. — στηλλτ, 40, 42. 202. 203. — [βο]ρυσσθέντ,ς 24. ι. — Δ·.θ(7σκουρίδτ,: 441 bis. — είσσαγωγγ' 2 4 , 5 . — ευσσταθία 128. — λε^όνησσο: 40. 2. — -έξστος 422.

Consonae omissae: όλίος- 352, π. — έκλησία 32 sae]>c. 34, 20. — έκοαιδη 39, 34. — πωλά ( = πολλά) 400. — <7υανάΕ|λων?] 347. 349. — συνάοι; 5. — ΐσοροπον 40, 18.

Consonae assimilatae:

ηρ-προέθηκε 32 Β, ο3. — [ρ]άρ.αμ.ποι[είΐλενος] 78,1«. — προθησε'.υ.πασαν 32 β, 3 \ — τ ά α π ό λιν 78, 20. 401, 28. — τεττ,ργ,|ΐένη απάτριδα. 32 Β, 20. — τή·Λπαρά 32 Α. ο. — Τ7)ρ.-αρώρειαν 32 Β. ίο. — τηριπόλιν 32 Α, Μ; Β, 13,78.— ιή^Πρωτογενους 32 Α, 80.—τόυ.πατέρα 189.— τοαΙΙόσιο: 32 Β, 5S. — τομποταυ.ον 32 Β. ι.— τομπυλΊνα 32 Β, 46.—τώρ.πολιταν 401. 32. 3S.— τώαπολιτών 32 Β> 21.—τ(ου.π5οσόδω·Απίπτοντα 32 Β, 75. — ώμ.πολλοί 32 Β, 42.

Consonae dissimilatae: [επαγγέλλεται 356. — [επτ1]νγελα.έ[νος] 610. — Ίάνγελος 107. — συνγενιχον 39,23. — (τυνγΕνϊ 486. άτύνκριτος 42, w. 425, u. — άνανχά[σθη] 355, .ΊΟ. — ένένχασα 39, 2ο. — ηνενκεν 34, 21. — ένχώυ.ιον 433. — συ"νχαθο[πλ]ι[σα.|ΐ.ενου] 355, 17.—συνκλητου 134. 355, 29.— σύνκλητον 691. Κόνχα 457. — λόνχαι 130. 157. — λόνχτ) 138. ένλείποντα 175. — ένλείπων 351, Η. - ύ ψ α χ ο ς 201, ι, 4ΐ. Σανβατίωνος 136. — συνβιος 518. ένπελαγίζων 35, 14. — ένπόριον 79, 9. — σύνπαντος 79, 5. 174. 5. ένφύ[τοις] 359, 14. — ^νφυτον 377. — συνφεροντα 42, ίο. — συνφορά 57. Ινψτ,φος 107.— εςέπενψαν 362, ο.— διαπε[ν]ψάμ-ενοι Md. 14. — 'Γαδανψών 93.

έγ[δ]εζό[/-ενο; 34, π. — έγδεχοαέναν 343. — έγλείπειν 32 Β, is. 2C. — έγλελοιπέναι 32 Β. 2α — εχ<ρερο[λυθησώ 401, «6. επαγγελλόντωγΓαλάτας 32, Β, r. — τωγΓκλατών 32 β, ιι. — ρ,έγγάρ 352, 27. άρ.αζιτογκαΐ 32 Β, 47.— αύτογκαι 32 Β, 55. — ίκπλουγκαί 22. — εώγκαι 415. — τόγΚαθηητορος 32 Β, 40. — τογκατά ibid. — τόγχινυνον 32 Β, 22. — τωγχοινών 32 Β, 72. — τώγξένων 32 Β, 21. έλασσονωγχρυσων 32 Β, so. — (λέγχρη^χτα 32 Β, 8ΐ. — τήγχώραν 32 Β, ιρ,— τρόπογχρη[σλσθαι] 32 Β, 80. — τωγχρημάτων 32 Β. -ο. ά[ΐ.βούληται 32 Β, 85. — ούδέ^βουλόαενος 32 Β. 62. — το«χβω[Λθν 327. έλαττένωρ-ρ-έν 32 Α, 80. — [Λε[ψοι 401, 52. — ττρωτο(/.|Λεν, 3 2 Α,. ο.—τ6[ψέλλοντα 3 2 Β, 22. — Spiritus: ΕΦ* 1χ[άδι] 344, ia. τώ[λ[Λη 4 0 i , 8 2 . καθ* έτος 353, 8. αΰτωαπασι 32 Β, et». — αφεσιμ-ττοιησασθαι 32 Β, ούθεις et ούθεν 401, ιι. 26. si. 87. — έ[Λπά[ντι] 78, ίο. —έ]λπολεΐΑωι 20. 2 3 . —

INDICES. Υ. VJ.

571

3. Nominum formae. JYo///. Ζουρόζι; 84 (gen. Ζουροζίου 102). — θεοδοσις 434. — αηαοριν 49G. Πιστούς 131. *τοκειες 482. — *τοκηες 510. — *ρόες 519. Yoc. Άττελλα 455.—Άττολλωνίδα 464.—Λέων 225. *Ηρά*[λ]£εΓ;] 179. — *λίθος 519. Gen. Έκαταίης 337. *'λϊδα 519. —Αίσχίνχ 403 Β, 20. —Άπελλα 455.— Άπολλα 411. 4 S 7 . — Άττα 107. 174. — Άττίνα 423. —Γέλα S3. 99. — Ίΐρώιδα 406. — Μι3ραδάτα 352 saepius.—Μόκκα 2, 23. — Πανάδα 27. — Πίσκα 2. si. — 'Ρινία 403 Α. ίο. — 2».μία 410. — Σκύθα 403 Α, ο. — Ιωμα 2, ΒΙ. Ζούρη 2, 23. * Δημαγόρεω 195.—Έρμαγόρεω 2 1 2 . — [Ή]ρακλείδεω 211.—*Μολ-αγόρ[εω] 270. —*Φιλτέω 195. ιέρεω 32 Α. 2«. 33. 59. — *πολέμοΐο 179. — *σεΤο 519. —Ζώβει 176 (cf. Ζώβειτος 105). — Κάρζει 99. 101. — Πίδει 98. 111. (cf. Πίδου 135). ΙΑχιλλέος 86. 99. 105. 130. 138. 144. — βασιλέος 352, 3. 42. έτταναστάσεος 352, 41. —ΙΙριος 415. — [Ν]=ο~όλιος 505. —τ:όλεος 69.86. 98.'121. 124. 175.352,40. 4 0 1 . — τ:όλιο: 696.—*τ;όσιος 519.—Πρυτάνιος 351. — 'ϊττάνεος 134.

[Μεταγειτ]νιώντος 35. Θεαγένου 493. — Έ-ικράτου 190. 201, ι, κ. — ΙΙαγκράτου 201, ι, 3ΐ. — Σωχράτου 67. — Φιλοχράτο[υ] 35. — Καλλισθένου 174 bis. 221. Έπιχράτεος 520. — Έπικράτου: 153. — Θεοχύδεος 403 Α, 8. 18. — θεοτέλειος 512. — Άπολλοφανειος 521. — Έπιφάνειος 495. — θεοφάνειος 510. — Ήρο^άνεος 488. Δαμόκλειος 343. — Λαμοκλέο; 406. — Όνασικλέος 504.—ΠαρθενοκλεΤο: 351. — [ . ..σ]ικλεΤος 525.— Καλλικλέω; 205. *τοχηων 519 bis. Dat. *χρυ£ραΤσιν 519. — *π(αλ)ά(μ)αισι 516. — *πάσαισι 527. — ^τιμαΐσιν 179. *ά9ανάτοισιν 179. — *άθλοισιν 434. — *άνθρώποισι 226.—*άστοΐσιν 179.—*βροτοΐσιν 479.— *χαμάτο·.σιν 479. — *δ/λοισι 175.—*ψαμάθο».σι 519. *γούνασι 5 1 9 . — * στέοε(σ)σιν 479. Accus. γυναΤχαν 200.'— θυγατέραν 200. — στηλίδαν 205. 206. Σωκράτην 105. — Άναξιμένην 130. — Θρασυμηδην 357. — Κχλλισθένην 137. 174.—ΙΙανταχλην 188. "•'άμεμρεα 482.

4. Verborum forrnae. *3υηπο[λέει] 175.—*βρομέουσι 519.—*χχλέουσ> 436. *ερχεο 436. — χαίροισθαι 485. μεδέοντι 326. — *προμαχεΰντα 482. *καλέεσθαι 516. ' ά77εκατέστ[ητε] 69.— 8ιεκονΐ5εν 365. *\)έ<ί7.ν 516. — * κόσμησαν 175.·—οίκοδόμησεν 438; οικοδομή^ 450. — *ττίες 519. — *πόρε 578. έπανείλατο 43. — ένέγκας 32 Α, 19. Β, 33. — ένένκασα 39, 29.

άφέμεν 79, 2?. συμπεριενεγχθείς 32 saepius. χατασχεϋαν (inf. fut.) 32, Β, 29. 53. τεθνώς 39, «3. παρείσχηται 32 Α, 4. χαταλέλαμμα». 401, 4ΐ. έπανησθαι 79, 25. πεποίητο 40, 41.

VI. NOTABILIA VABIA. άκρον εαρ 382, 29. 38. άγειν τα πράγματα εις μεταβολάν 352. ι?. άλοιδόρητος βίος 39, 5. agere sub cura alicuius 417. άμα τω ( = τούτω) 32 Β, 13. άθεσία ν. καθιστάναι. άμείβεσθαι τα"ις ττρεττούσαις άμοιβαΐς 362. άθος σεμνό ν 364. άιδιοι τειμαί 41S, ι?. — άΐδιος άναγόρευσις 425, άμεριμνία 404, 14. άνάγγελμα 344. 352. ίο. — διαμονή 174. ανάγκη ν. δαμάζεο-θαι. άι'μνηστος χρόνω (£παινο:) 42, 8. άναγραφαμεν c. geu. 358. άκμά: οι έ ν — των πολιταν 353, 12. άναοέχεσθαι πόλεμον 353, 5. αιρεΤσθαι της των εννέα άρχης 38 Α, 39. άνακομιοθει: ε·ς τάν πόλιν 355. αΙσθάνεσΟαι τας εύνοιας κα· τειμας 79. :·.;. άνακτασθαί τινι τα πράγματα 352, ω. αιφνίδιος συμοο:α ό4< 2". αναλόγως ίπαινεΤσθαι 358. ακολουθία (ή'χαΟηχουσα) 34, 15. 72*

572

INDICEB. VI.

άναπιπράσκειν την ώνην 32 Λ. :α ανάστροφα 348. 357. αναφέρει ν τινί διάπτωμα 82 Ιί, 4<>. άνδραγαθία της πόλεω: 180. άνδροϋσθαι 242, is. άνεπιζητητον πόνον είσφέρειν 39, 8. άνιστάναι τινά άγάλματι 2 π ο . — τρόπχιον από τίνος 352, ο. * άντέχεσθαι ελπίδων αγαθών ο2, ιτ. αντιγραφή αυτοκρατορική 404, 7. άντίγραφον 2, ιτ. 4, 84. 404, ίο. ανυπέρβλητος καλοκαγαθία [51. (Π |. ανυπόστατοι δοκοΰντες είμεν Σκύθαι 382. 8. το άνυπόστατον της άοετης 34. 18. αξία του γένους τ. παιόεύεσθαι. άξιος = vilis 24, 25. αξίωμα του ανδρός και των προγόνων 79. 2ΐ.— του γένους 44. 52, 7.— των προγόνου 40, is. άξίωσιν φανεράν ποιεϊν τινι 404, Ι·Λ άπάγεσθαι τους ξένους φιλανθρωπία 39. 21. ά[πα]γώγιμος σίτος 401. 47. οι άπ'αίώνος 40, 38. άπαλλοτριοΰν τίνος τα υπάρχοντα 32 1>. ο*, απαραίτητος δαίμων 51, ίο.— Πλουτεύ; 46. 0. άπάρχεσθαι εις τον θησαυρόν 70. iiperta maiui scribore 404, 41. άπογράφεσθαι 705. άποόεικνύ-ιν τινά πολέμιον τω δάμω 4 01. uu. άποδ'.δόναι τάν έγδεχομέναν χάριν 343. άποδίδοσθαι τά ?ργα ύπο κήρυκα 32 1>. :Μ>. άποκάμνειν (=άποθνησκειν?) 423, ι. αποκρίσεις ν. θεΤαι. άπολύειν et παραλύειν 32 β, 78. άπολύεσθαι τα ς των βαρβάρων έπικ^ζτεία: 352. ι?, απόρρητα, τά 401, sc. άποφαίνεσθαι γνώμην 404, 27. άπρακτος 355. άπταιστον τάν πόλιν διατίθεσθαι 355. άπτεσθαι της πολειτείας 42, 13. αργός ν. παριέναι. τά άρμενα (των πλοίων) 32 1). 52. αρραβώνες 32 Β, 34. άρχηθίν 404, 28. άρχιτεκτονε"ΐν 174, 12. άρχοντεύειν 130 bis. 15G. [157]. 185. άσαμηωτος 79, 22. άστυνεί[τονες] 74. άσύνκριτος (φιλοσοφία) 42, 12. ό κτίστης και—200. άσυντέλεστος σχοινιαία 3213, se. ασφάλεια των δεδωρημένων 404. 2υ. άσφαλίζεσ9αι 404, ιβ. άτοκα χρήματα 32 Α, rw. αυθαιρέτως ν. λειτουργεΤν. 7υθέντ£ΐα 405,

Ι αυτόμολοι 32 Β, 5. αυτοφυή: φιλοσοφία 4 2. 12. αύτόχει; 352, 42. αφελώς (εαυτόν έπιδιδόναι εϊς τι) 40. 24. άφιστάναι τινά 401, ι». άφορίαι 32 Ιί, $ι. αφορμή συναλλαγής 39, 24. βάρβαροι 3. — οι παρακείμενοι 402. — οι πχροι· κουντες 343. — 0].·μ. Έλληνι 401, ΐϊ. 27. βάρος (του στρατεύματος) 352, 2ο. Ι βασίλεια, τά 32 Α, 45. 352, ΐ3. 2ύ. j βάσκανος 40, si. 46, 6. 482. hcne roerentes 234. 23G. 237. 547. 549. βοηθέ? ν τοΤς καιροΐς 32 Α, »7. ά βουλά καΊ ό δαμος Coorum 77. — Tenedioruin 78. — Byzantinorum 79. βουλεύ-ιν τά δριστα και δικαιότατα πόλει 401. 2U. Ι βουλευτη^ιον Byzantinoruin 79. 31. ι βωμός 327; ( = sepulcrum) 542. γενναιότης περί τον δαμον 355. γένος = £κγονοι 340. [349]. 401, 53.54. — γ. άνδρώπων σύμπζν 181. — άπό γένους πολΤται 364. γίνεσθαι έπί τας συμμαχίας 419. [γν]ώμα ποοσταταν 77. γνώσις ν. προκόπτειν. δαμάζεσθαι ύπ' ανάγκης ανθρωπινής 42. ιι. δαμος Byzantiuorum 79. — Tenediorum 78. δανεισταί 32 D, 64. δέησιν φα νερά ν ποιε"ΐν τινι 404 ? 24. δεκαετής χρόνος 485. δημωφελώς ζην 39, 35. δηνάρια 440—444, 44G. devotione probatufs] 657. δι' άγεμο[νίαν ευτυχή] 419. διαγωνιαν 32 Α, 63. \ 17. διαδείκνυσθαι τό λααποόν και ευνουν π*ός την πατρίδα 40, Η. διακεΐσθαι κακώς 32 saepius, διαλύειν την [δαφοράν] 34. 7.— την τιμήν 32 Λ, 21.— χρυσίον 32 Β, ss. διαλύεσθαι τήν τιμήν προς τίνα 32 Α, 40.— συνο μωσία ν η όρκο ν 401, 42. διαμονή (της πόλεως) 140. διανεκής πρόνοια 79, 2G.— [η] εις το διηνε[κες] ασφάλεια 177. διανύειν τάς αρχάς 43. διαπέμπεσθαι το ψάφισμα δι' έπιστολας 79, G4. διαπράττεσθαι τά συμφορώτατα τ?) πατρίδι 34, ο. διάπτωμα ν. άναφέρειν et περιπίπτειν. διατάττεσθαι σωφρονως 352, 25. διατελεί ν την αρχήν 40, si. διαφυλάττειν φιλία ν 402. διδοναι εΤς τίνα τιμήν 32 Λ, 74. Ι διέπειν την επαρχείο ν 74, 8,

INDICI2S. ΛΙ.

δίκαια ϋΓ». 4(»4, κ. discipulinu 40J, 40. 4:». disprufliuni 4 04, 46. δίστεγα, τα 185. δοκψ-άζειν: έδοκίυ.ασιν η πεΤρα τού; κόπους 3(J, ο. δολοφονεί ν 34. ι·.·. δυσέοεικτος λόγω (Ιπαινο;) 42, s. δώρα τ η ; παρόδου 32 Α, ο. δωρεάν διδόναι η δέχεσθαι επί βλάβαι πόλεος 401. 20. Ιγδέχεσθαι ν. άποδιδόναι. έγκελεύίσθαι 79. 23. έγκοπιάζειν 40. 2ΐ. είκάς 32 Α, ι.— ίκ[ά;] 344, 13. είκών G7. 3 5 5 . — επίχρυσος 79. είααραένη (πάντα νεικωυ.ένη) 52, 6. ειρήνη τ η : πόλεως 94. 101. 130. 140. [145]. [162?]. ε!; έκαστο; 39, ίο. είσαγγέλλειν 401. είσοέρειν ν. άνεπιζήτητος. % [έ]κατοστηρ[ία]? 089. έκατοστύς (Byz.) 79- 30. έκατώρυγοι 403 Β. έκβάλλειν τινά εκ των υπαρχόντων 32 Β, GS. εκκλησία γίγνεται 40, 6. [46. 4 7 ] . — συνάγεται ύπό των αρχόντων 32 Α, 85. — συνα3οο£ιται 42, 2. 43. — συνέρχεται 32 Α, ο:, έκκομιδή (του νεκρού) 34. 25." 39. 84. [45. 46]. 51 r 14. 52, 14. 61. έκοντης ν. παρέχειν. έκπέ»Λπειν πρεσβίίαν 362. έκστέλλειν 34. κ». έκτελεΐν ysovov 435. έκτευς 32 Α, 74. έκφανής ν. κκθιστάναι. εκφορά (του νεκρού) 34, 24. έ·λβόλιον 105. ε(ΐ(λένειν ορκω 401. 43. — Εν τινι iiid. 51.— εν τη φιλία 402.' εαποιεΤν τινι θάρσος και τόλααν 352, 25. έ[/.οαν·ζειν την παρουσίαν του βασιλέως 32 Α, &ο. έμφυτος ν. καθιστάναι. ένδααία 348. ενεδρεύειν νύκτωρ 34. ίο. !ν(θ)ινα, τά 352 : 33. ενοχλεί ν τινι 405. ένοχλί[ζεσθαι] παρά τά δεδογαένα 404, 32. ενπελαγίζειν 35. ένπόριον 79. κατ' ένύπνιον (votum) 411. έ*νφυ[το; τ]ών άστων 359. Ινψηφος (ζώνη) 107. εξαίρετος φιλοτειμία 364, ο. εςαποστέλλίΐν 352. 37. 43. ·

573

Ι excinpluni cpistuhio 4. *>. 4(»4l 43.4«.— sententiae 404, 41. έξοδοι τη; άγορανοαίας 440. [έ]οι πολιται 364. έπαναιρεΐν: έπανείλατο βίον παντό: επαίνου άξιον 43. έπάνδρω; 352, ο. έπάρχειος, ή 54. 174. έπευχά 401, 43. έπιβαίνειν επί το πλοΤον 352, 3G. — τοΤς της πολειτείας ί'χνεσι 39, 4. έτιβάλλεσθαι πολιορκεΤν 352, 2ΐ. έπιβουλεύειν 401. 402. επιγραφή του άνδριάντος 34, 3ΐ. έπιοαυ.εΐν καλώ; παρά τινι 364. επιδαυ,ία 79. 354. 357. | έπιδείκνυσθαι πάση; χειροτονία; ολοκληρίαν 39, ο.— συνγενικόν πάθος ib. 23. έπιδιδόναι εαυτόν εΤς τι 32 Β, 28. 40. 24. 56. επιζητησι; 404, 23. έπικαλεΐσθαι (εις βοηθειαν) 402, Ι επικράτεια ν. άπολύεσθαι. επιμελές γίνεσθαί τινι 352, 53. Ι έπιαηνιεύειν 32 Β, 83. Ι έπιορκεϊν 401. 402. Ι επίση«Λον χρυσίον και άργύρ'.ον 24. έπισκευά τειχέων 355. επίσκοπο; 243. έπισπασθαι το πρόθυυ,όν τίνος ύποανήσει 39, ιι. Ι έπιστέλλειν τινί 404, 32. έπιστολά τ. διαπέαπεσθαι. έπιστρέφειν εΤ; τι 352. ν. 20. επιτειαία πολειτικη 404, ι:·. - έπιτελεΤν πράξεις 352, ιι. — τά δοχθέντα 34, 12. έπιφάνειαι τα: Παρθένου 344. έπταδεύειν 76. έτα[ιρίζεσθαι] 705. ευ ποιεί ν την πατρίδα 34, 33. εύαρέστως 94. 120. — =ύαρίστως 107. ευγένεια διάσαμος 357. εύετηρία 42, 20. ευκρασία αέρων 42, 19. εύλογίστως προσίεσθαι 404, 2 ο. εύαεναθεϊσαι εΰεργεσίαι 362, 12. εύορκεΐν 401. 402. εύποσία 140 — 142. 144—146. ευσεβέστατοι πατέρες Ήρακλεώται 362, s. ευσεβής σωτήρ (epitl). regis) 704. ευστάθεια 94. 438. — εύσταθία 82. 86. 9 1 . 9 6 . 9 9 . 100. 122. 128. 132. 137. 138. 141, [146]. 184. [269?]. [εύτεκ]νε"ϊν 401, Μ. ! εύχαριστεΤν 4, 8t>. 176. 352, 14. | εύ/αριστήριον 155. 162. 330. 332. 685.

574

lNDIC-Εβ. VI.

εύχομαι υμάς έρρώσθαι 4, +ο. 404, ι«. — ηθών εύχομενοις φυλάσσεσθαι σεμνότητα 404, ai.

εύψυχία 355. Ιφιππος άνδριάς 34, 2f,. ίφοδος 34, ίο. [343]. έ*χειν άθύμως 32 Β, 12.— προτροπην εις τι 39,88.— φιλοτιμότερον προς τι 25. έχφερομυθε"ΐν 401, ΪΓ». ζήλουν βίον άλοιδόρητον 3 9 , 5 . — το προγονικόν άζίωμα 43. — του γένους άξίαν 44. ζώντες το μνήμα κατεσκεύασαν 221. ηθη ν. σεμνότης et φιλοςενεΤν. ηκειν εις το μηθέν 32 Β, 82. ημιέκτεα 32 Α, 75. ημιστάτηοον 24, 25. ήτοι τις η ούθείς 352, 27. θάπτειν δημοσία 325. θάρσεος ένέπλησε τους πολε[ύτ]ας 355. θεΐαι αποκρίσεις 362. — θεία γράμματα 4, Η. — θεία μεγαλοδωρία 4, 8$. θείο; (avunculus) 191. θ=μέλ[ια] 720. θεραπεία 32 Α, 84. θεραπεύειν 32 Α, 4:*. θεράποντες 20. 21. 23. θλείβεσθαι σίτω 355. θρεπτός 709. θύματα σεμνότατα 357. θύραι 184. 4 θυρίδες 184. ίδιόξενοι 355. ίδιος: έχ των Ιδίων 432. 438. 67S. ίεράσθαι (ίερησάμενος et sim.) [163]. 166. 189— 192. 194. ίερατεύειν 134. 139—142. 144. 155. [162]. ίερεΤον (=πρόβατον) 76. ίκετεύσουσαν πρεσβείαν εκπέμπει ν 362, ο. ισοπολείτας 357. ίσόροπος ν. καθίστασθαι. ίστορεΤν 344. Τχνη της πολειτείας 39, 4. καθ' ενα 403 saepe. καθάκον £μμ*,ν 358, *. 368, 10. — κ. έψαοισάαεθα 362, 18. καθιστάναι την πόλιν εις είρηνην 34, 8.—χ. έκφανη τάν ίμφυτον άθεσίαν 352, ΐβ. — έν άσ<ραλ*ία τά πράγματα 34, π . καθίστασθαι εις όργην 32 Α, «2. — ίσόοοπον τοΤς εύεργετηκόσι 40, 19. — τά !ν(θ)ινα καλώ: και συμφερόντως 352, 83. καινίζειν 175. καιροί 32 saepc. — έπείγον—ς 42, ι. — καιρός συγκλείει εις χειμώνα 352, 16.— συνεργέ ?7>. 22. καλοκαγαθία τρόπων 364. - ·

κάμνειν πολλά επί της πράξεως 45<). καρπός: μήτε γα μοι μήτε θά|λασ|σα καοπόν <ρέ1 " . ροι 401, Γ.:.. κάρυγμα ποιεΐσθαι 353. καταβυθίζεσθαι συνε/ίσι πολέμοις 34, 7. κατακολουθεΤν τω τών προγόνων άςιώματι 40, ΐ:ι. καταλαμβάνει^ δίκτ, τους παρανομούντα; 24, 22.— κ—σθαι ορ[κωι η έ]πευχ[άι] 401, 4ΐ. καταλύειν δαμοκρατίαν 401, Η . — κ. τύραννον 355. κατανύ*σθαί τινί τι 40. ίο. κ[α]τ[α]ρτισμ[ός] 355. κατορθουσθαι [πλείστα] αγαθά xf, πόλει 34, 28.— τά έπιτασσόμενα άόκνως 39, ίο. κέδρον, τό 327. κεράαωσις 184. κεφαλά (==κεοάλαιον) 4U3 saei>c. κηδεία, η καθηκουσα 34, 23. κηδίαών 404, 28. κίνδυνοι οι υπέρ φιλίας 39, 27. — πολεμικοί 355. κλτ,ρονομείν 42, ίο. κομιδά του Διονύσου 343. κομίζεσθαι την τιμήν 32 sacpius. — κ. χαλκον εκ τετρακοσίων 32, Α, 71. Β, « . κρατείν: χώρα η κρατούμενη υπό Χερσονησιτών 402. κυβερνήτης 35. 331. κύκλω θ ε ν 175. κυροΰν 404.. 15. κωλύεσθαι δια χειμώνα; 352, 2ο. λαμβάνειν ύποχείριον 352. 43. λέγειν κ α: πράττει ν 31. 54. λείπεσθαι: [προθυμίας ούδ]εμιας λιπόμενος 35. λειτουργείν αυθαιρέτως έν ταΤς κοιναΤ: χ^είαις 39, 7. — [έν ταΤς χρείαις] της επαρχείου 54, 2. λευκόλιθος ν. στάλα et στήλη. l(ibens) l(aetus) m(erito) 417. — 1. merito 674. 679. *λόγος στενόχωρε"! εις τι 39, ι$. — χρημάτων και πραγμάτων ν. πχρεχεσθαι. — λ. χωρησαί τι ου δύναται 39. 25. λύεσθαι 32 saepc. μαρτυρεΊσθαι επί φιλανθρωπία και πρόνοια 79.13.— όιά τρόπων καλοκάγαθίαν 364. ρ.ά-ηρ — ματρόπολις 357. μεναλοδωρία 4, ss. μέό'.μνος 32 Α. saepe. μ-θεδράζεσθαι 35. μελανειμονεΤν 34, 24. 59. αέλλειν: ά μέλλουσα νίνισθαι πραζι: 352, 24. μ*ταλλασσειν — αποθνήσκειν 9. [α]ημόριν 496. μηνυσις 404, 21. μία έφ? Ίκάδι 344. μισθός 3. 37. μνήμα 212. 215. 216. 221. μνη[μείον?_| 66.

INDICE:s. ΥΓ. μντ,μης χάριν 9. 38? 39,40. 202 — 207. 484. 501. [508].Υ>41. 543. ναός [7?]. 13. —νηοί 184. ναύκλαρος 3G4. 3G5. 30Π. — [ν]αύκλη[ρο:] ο98. ν α Ολον 32 Β. 50. νεικητην γίνεσί>αί τινο; περί τίνος 40, :ι*. νεμεσητόν ηγεΤσθαι 34, υ . νέμεσθαι χώραν 401, ίο. νεωτερίζειν 352. 34. 404, ο. νίκααα 352, 2«. νόμισμα το της πόλεως 24, Η. mimen maicstasque (iraperatorum) 449. ξένοι 3. 32. 40. [ξυ]λεύειν 403 Β, 7. ξυνα = κοινή 78, 7. οίκετεία 32 Β. ι:». οίκημα (πορνών) 705. [οίκητ]ορες 343. οικονόμος 182. ολιγωρεΤν (εν ούόενί) 362. ολοκληρία ν. επιδείκνυσθαι. όμνύναι όρκον 402. όμοιότης ν. υπόδειγμα. όμονοε"ΐν υπέρ τινο: 401, 5. οργά των όχλων 355. όργυιά 195. όρίζειν τάν άμπελείαν 418, 2. όρκος 401. 402. οροφή 175. οστοθηκη 542. ούθενός ησσον 352. 3. όχλοι 34, Η. 355. οχύρωνα 32 Β, ίο. pagani 404, « . πάθος οικείο ν 362. παΐδα κατέστησαν δώρον 84. παιδεύεσθαι κατ' άξίαν του γένους 52, ι. — ύπό θεών προνοίας 42, ιι. παλακικόν? 597. παραβολεύεσθαι συμμαχία τους υπέρ φιλίας κινδύ νους 32, 28. οι παράγοντες 538. [539?]. παραοέχεσθαι εις κομιδην έαυτω 32 Β, 77. παοακειν-Τν τά οοισθέντα 404, π. παραλείπειν μηδέν προ[θυμιας] 356. παρανομεί παρά το ψ ή φ ι ζ α 24,20. παρασφάλλεσθαι 719. παράταζις 353. παρατάττεσθαι εν χρεία 352, 8. παρέπεσΟαι τη εκφορά (του νεκροΰ) 34, 24. παρεπιδαμία 351. παρεπίδημε"? ν 40, 37. παρέχειν εαυτόν έκοντην άοκνον εις τι 40, 20. — π. έ. ηρεμον κα· Ισον πασιν ib. 24.

575

παρέχεσθαι εαυτόν ευνουν και εκτενή 351. — ευ νουν και φιλότιμον 352. 46. — ΧΡ^ί*; [27]. 28. [30]. 31. 32 Λ, 5, ΟΓ, 54. 341. — και εις χρη μάτων και είς πραγμάτων λόγον 32 Α, 4. παοηγο^εΐν το σύυ.τττωυ.α 39, ;;?. puriare tisco 404, Μ. παριέναι: ούδένα χρόνον άργον παρείς 352, 28. παροδϊται 485. 486. παρώρεια 32 Λ, 18, ic πασσυδί 362, 17. πατήρ αιώνιος (!\χιλλεύς) 53. — π. πατρίδος 181. π. της πόλεως ν. ind. n, 2. πατρώα (αδελφοί, οϊ: κοινά τά —) 20. pecunia (sua) 681. πειρατεύειν 672. πέρατα γης 39, 20. περιγράφειν όρο ν 404, 33. περιπίπτειν διαπτώμασι 32A.'5C περιποιεΤν χρήματα ττ; πόλει 32 Β, 37. περίτομον 403 Β, Γ». πιπράσκειν στόλον εις βασίλεια 32 Α, 4'.. πίπτειν: τά άπό τώμ προσόδωμ πίπτονια 32 Β, 75. πιστεύεσθαι υπό τίνος 352, 2. planum: de plano recte legere 404. «. πληρώματα 352. 40. τ;οθησιαος 213. τ:οιείσθαι άνάγγελμα 352, 49. — άνάζευξιν 32 Α, 93. — άρίθμησιν ες ετοίμου 32 Β, 86. — αφεσιν sive αφέσεις 32 Β, 69, 87. — διάβασιν 352, 7. — πασαν έπιμέλειαν τη: ειρήνης 43. — μνάμαν 78.— πρόθεσίν τίνος επί τινι 32 Α, 41. — πρόνοιαν της φυλακής 42, 14. — τι προ οφθαλμών 32 Β, 24. — συμμαγίαν 32 Β, 6. — ύφ' εαυτόν τίνα 352, ίο.— φροντίδα υπέρ τίνος 362, 5. πολειτεύεσθαι άγνώς 425. 13. — άριστα 39, i s . — καλώς 4 2 0 , n . 423, ίο. — πασαν όμόνοιαν 40, 27. πολυκαρπία της πόλεως 130. [πομπά] τας [θ]εάς? 346. ponere moBurueDtum 215. 220. — titulum 10. 238. 552. 563. 566. 567. 570? 572? — votum 6 7 5 . — ex visu<m> 748. ποτη'ρια (ιερά) 32 Α, Μ. πρασις 403 Β Iris. πρατιστεύειν 79, 5. πράττειν μηδέν εναντίον 402. — πράττεσθαι τόκον 32 saepe. προδηλώσαι όρους 405. προίκα (πρεσβεύειν) 425, s. προίστασθαι σεμνώς τας έπιδαμίας 79, 17. προκινδυνεύειν της πατρίδος 43, προκοπτειν ρ-έχρι τας των Σεβαστών γνώσεως 79, β. προνοεΐν της πόλεως 34, 13. 17. — c. inf. 404, w. πρόξενος 582. [προσ]δοκίαν εχειν 355.

57G

INDICES. VJ.

συνεργεί ν εΐ: τι 3'"». 352, jr». προσημαίνειν τι διά τινο: 352. 24. συνεργον πρόΟυμον έ'χειν 352. 37. προστάται (Coomm waaistrattts) 77. συνοικίζειν πόλιν 352, ίο. ποοσφέρεσθαί τινι 40. 2*. συνομνυσν>αι ν. συνωμοσία. προτάττειν τινί τι 4, ST. προτιθέναι την δαπάνην :>2 |j. «ο.—χρυσούς il>. c:i.— συντελεί ορκον 402 bis. συντελεισθαιτά έργα 32 II. 3·.·.— την σνοινιαίαν ih. »;ο. γράμματα 403, 12. προτρέπεσθαι τον δάμον εΊ; πληονας ελπίδα: συνωμοσίαν συνόμνυσθαι κατά τινο: 4 01, :;;. 79, 18. — τινά επί τι 352, 5. — [ει; το καλούς σύστημα 574. σ/οινιαία 32 β, r,$. 180. κάγα]θούς εΤμεν άνδρας 350. σώυ.ατο- αίονύνη 705. οί πρού[χο]ντες 364. σωτηρία της πόλεως 97. 107. 162. επί προφάσει 405. τάξιν λαμβάνειν 404, 26. πύλαι 185. πωλέΤν εις μέδιμνον και δυο τριτεΤ: 32 Λ, οο. — ταραχά [Ιμφύλι?]ος 355. εις τίνα τιμήν ib. 24.— και ώνεΤσθαι προς τι 24. τειχοδομία 32 15, 02. τειχοποιεΐν 1 95. ;j. rcscribere aliquid ad deorctuiii 404. 4f>. τελαμών 34, si. 5-1, «ο. reverendissimus iuvenis 417. rarsuii) 404, 47. τελε'ίν λειτουργίαν 200, 12. — να'ύλον 32 Π. πο. τελειοΰσθαι το ψήφισμα 2, 15. «2. snlus: pro salute 6. 167. 417. 675. 676. 748. τελείως έπιγεινώσκε7θαι 32. 20. σαμεΊα 352, *r>. [τ]έ[ρφ]ος 76. Σ ΑΣΤΗΡ vox obscura 401. 24. σεβαστόγνωστοι πρόγονοι 4 2. [4 4 |. — σ-τον γενο: 43. τέννα 34 8. το τετράκις = τό τέταρτον 40, ic σει[σμός?] 43. τηρεϊν: ή εκ πολλών ετών τετηρημενη πατρίς σεμνότης ηθών 404, 31. 32 U, 2... σιτοδιια 32 Α, 23. 24.. τιθένα». τι προς τίνα προς τίνα τιμήν 32 Α, Η. σιτωνεϊν 32 Α, 65. τίθεσθαι όπλα εναντία τινί 402. σιτωνία 32 Α, 66. τίμιος ( = carus) 24. 25. — τιμούστερος 32 Α. Μ. σκέψις 404, 28. titulus 10. [ 2 3 8 / 5 5 2 ] . 563. δββ. 567? σκούτλωσις 174. τρα[7Γεζιται?] 3. solvere votem 674. [679]. στάλα λευκολίθου 357—9. [360. ?>C>1. 364. 365].τριτεύς 32 Α, 60. τρίτη 32 Α, 63. 376. 382. 698. τ:όπαιον ν. άνιστάναι. στατηρ Κυζικηνός 24, «ι. τυμίο: 226. 485. [486?]. στεγάζειν 176. υιοί φιλόστοργοι 357. στενοχωρεΐν 39, 18. στήλη λευκόλιθος S. λευκού λίθου [27]. 40,42. 4C>,KK ύπεραποδιδόναι 32 Α, 18. ύπερβαίνειν τον περιγεγραμμένον ορον 40 Ι. ΡΓ>. 52. 53. [58. 65]. ύπέρθεσις της μηνύσεως 404, 21. στόλος (εις βασίλεια) 32 Α, 4G. ύπευθ[ύ]νους είναι 705. στραταγοι Byzantinoruin 79, 2. 28. ύπέχεσθαι [ελπίδας] 51, ο. στρατιά ικανά επίλεκτος 355. υπόδειγμα γίνεσθαι της τών καλών όμοιότητο: στρατόπεδον 352 saej»c. 39, 14. συγκλείειν ν. καιρός, ύπομένειν την τει^οδομίαν 32 Β, 62. — τι 6G. συγκρύπτειν τινί τι 401. υπομνήματα ύπατικών 404, 13. 25. σύμβιος = maritus 543. — σ. = uxor 4 57. 518. υποτάσσει άντίγραφον 404, ίο, cf. 32. συαβιώσεως συνήθεια 39, 24. facere (sepulcram) s. faciuuduiii curan» 237. 553. συμμίγνυσθαί τινι κατά τι 39, 24. συμπαθία φυσικά 355. 555. 556. 562. 565. 567. 571. συμπεριφέρεσθαι 32 saepe. feliciln? pulilica 657. σύμπτωμα ^έπί τινι 39, 32. φεύγειν τινός 24. συμφορά επί τινι 39, so. φθείρειν την οικετείαν και του; Μιξέλληνα: 32 1>, ι», συμφωνία 574. τά φιλάνθρωπα ποτ! τάς πόλεις 344. συναλλαγή ν. αφορμή, φιλανθρωπία 39, 21. 404, 3?. συνδιαφυλάττειν την δημοκρατία ν 402. φιλοξενπν χρηστοί; ηθεσι 39, *2. συνέβα c. acc. c. iiif. 352, is. 20. φιλόξενον το περί τους Έλληνας 40, π. συνεπισπασθαί τίνα 352, 23..- · φιλόπατρις 38. 52, 5. 423. 425.

INDICES. ΤΙ. φιλοστοργία •jvacta 3 6 2 . — ευνοο; 304. φιλόστοργον το ~ifi την πατρίδα 40» κ. φιλοτ-ιιμεΤσθαί τι εΐ; τι 440—44 0. 448. φίλο τ ειμί α τ:ρό; τον δ α (ίο ν 364. φιλότειαο: τα: τ;όλιος 364. φιλότιμοτερον ν. £χειν. φόνος 355. fra(tres) vere gomifni] 564. φρουρά = φρούριον 418, ι. ©οουρίζειν 451. φύσει (υιό;) 185. 440. —(^ολειτας) 357. φωτίζειν χρήματα τα ζόλει 423, 7. χαϊρε binis aut pluribus roortuis artscriptuni 453. 455. 4G0. — χαίρε και συ 225. [χαμαιτυ]::ΕΪον 705. χαρχκτηρ 3. 32 Α, is. χαριστηρ'ιον 5. 132—135. 137. 138. 140—144. [140]. 153. 154. 158. 108. 331. 070. 071. 680.

ο/ /

£cipLuv πλείστα των κοινών 32 Β. :a. — τάς της ?:ολεω; προσόδους ihkl. β&. χορηγία βασιλικά 35. χρηματιστή; 574. χρησται 32 Β, R4. «Τ. χρηστός (. 430. 439. 5«4. 590.

Vocabula poetici sermonis. (Tituli versilms compo>iti sunt hi: 175. 179. 180. 195. 226. 270. 274. 275. 276. 434. 436. 479. 482. 510. 519. 527. 546. 578. 579. 580. 687. 716). ά (interj.) 519. άβαλε (c. noni. c. inf.) 519. άγαλμα νέων ξυνόν 482. άγλαόν 276. άγνην 578. άεναές ν. κελάδημα. άκακητην 436. * ά[λί]βαντε; καταχθόνιοι 519. [αμείβεται] τιμαίσιν άθανάτοισιν 179. άβαφης -ασι πολίταις 482. άνάμερο; νόμο; μακάρων 519. [-υρσ]όν άναψαμένη τ:(αλ)ά(α)αισι 510. [άν]τίσχειν 579. άττόλαυσιν Ιχει Πλούτων 482. άριπρ-ττΐ; είδος 519. άρωγο; -ολέμοιο 179. άστηρ καλλοσύνη; 482. άστυ ν. κλυτός, ναίειν. βάσκανος νΑρη; 482. [βψτας τέρμα 226. βίοτος ν. εγειν. βρομέουσι ζμερδαλέον 519. βροτοί ν. ποθητός. ναΤα 687. γενεη' = υίός 179. γενεθλον χρύσεον 519. γέρα; γονεΰσι 482. γηθόμενοι κύδεΓ 175.

γοαν: ορνι: οκως γεγό[η]κε 519. δόαο: είύσεβέωνΊ 220. — εν δόαοισιν 710. δροσό; = υόωρ 519. δυσμενέο>ν εν οχλοισι 179. δώρα κεχαρμένα (de liboris) 519. δώτωρ αγαθών και σοχ»ίης 436. ει τι; 519. είλ.αο; 436. εί'σατο -ύργον 179. εννέα δίς ( = όκτωκαίδεκα) 510. εζοχα ν. σώζειν. εςοχο; στέφε(σ)σι 479. έττινείκια εθηκε 436. εριούνιος 436. Ιτητυμον 519. εύγηρως ττρέσβυ; 226. [ε]ύδαίμων [~α]τ[ρίς] 179. εύκοσμο; 434. εύλογο; 434. εχειν: θνατών κλ5?δα; έχει βιότου 436. ζμερδαλέον ν. βρομείν. ηίθεοι ν. τείμιος. ηϊ[ών] τ:οταμ[ου] 179. θαυμαστό; ίδειν (-ύργο;) 179. θηλύτεραι=γυναΤ/.ε; 482. θ ν ατοί ν. έ*χειν. θρήνους λεί-εσθαι γονευσι 482. Ουηττολίει 175. 73

578

INDICES. YI.

Γ~ρό]μαχοι? 579. [Ια]ύ·ις 519. ποομοίρ[ως] θνησκειν 5 ] 9. ί[Λερό[εν] 186. προπολοι σηκών 175. Ίαερτη 580. πρύτανις χθονίων 4Μ(». καλλοσύνη ν. άστηρ. [π]υρίπνευστ[ος] 274. x.ap-7.T0t: μέγιστος εν κάματοι σι ν 4 79. πυρσός λ', αναπτειν. κάμμορος νύμφη 519. ρόες χ. μελανδεΐναι. χάμνετε δι' ώδείνων 482. σέβας ν. κλυτός. κατάγοντες τροτταιοφόρον νεί/.ην 175. σέθ[εν] 434. κατά γα"ία καλύπτει (>87. σεμνήν κεφαλήν (>^7. καταχθόνιοι ν. ά[λί]βαντες. σεμνώς και κ[αθαρώς?] 71 Π. κατέττεφνεν "Αρης 482. σηκοί ν. π^όπολοι. άεναές κελάδημα φίλης ό-ός 519. σοφός εν Μούσαις 4 82. κελάδων Κωκυτός 519. στέμμα 434. κεύθω 482. στέφη ν. εςοχος. κλάδε: ν. εχειν. στύξ Λήθης 519. κλυτόν άστυ 275. 436.—[κλ]υτόν σέβας 479. συνευνος 716. κρυεραι ψάμαθοι 519. σύνθετο ν ουν[ομα] 226. κώρ[αι] 519. όώ^οις δ' έξοχα τηνδι πόλιν 436. λειωδότι (voc.) 270. σώφρων πατρί 482. λέκτρα 716. τ α ρ σ . . . 434. ληθεσθαι: μακάρων ουττοτε ληθόμενοι 436. λίθος (de mortua): σύ δε. λίθος, ούδεν άκούιις 519. τείυ.ιο: ηιθέων 482. τέρμα ν. βιοτα. λοχίη ν. νόμος. τηλε πόλε[ως] 270. λυκάβαντες 516. μάκαρες ( = θ ε ο ί ) 436. 519. τιααΐ αθάνατοι ν. [άμιίβεται"]. αελανδεΤνοα ρόες *ί>κεανοΐο 519. τ-.θέναι παΤδας επί γούνασι -519.—ουνομά μοι 3 αηκύνου 434. καλέεσθαι 516. μίμνειν: εμιμνον κούρη 516. τίπτε 482. τοξότα Φοίβε 175. ναίουσιν άστυ 436. τροπαιοφόρος νείχ,η 175. νοε"ιν = άκούειν 519. ύπερθέμενος προγόνων δόξαν 179. νόμος λοχιης Είλειθυίης 519. — ν. μακάρων ih. χθόνιοι ν. πρύτανις. νύαοη ν. κάμαοοο:. Αάααθοι ν. κρυϊραί. ξυνος ν. άγαλμα. ωδεινες ν. καμνειν. όδεύειν 519. οττι = οτι δη s. ότιοΰν 519. ουνεκα 179. Carminum initia. ουνομα 226. 516. "Αβαλε τοι Μουσαι 519. ούτιδανοι τοκηες 519. Ένθάόε την σεανην κεοαλήν 687. οψ φίλη 519. [Έρμείαι] τάδε δώ[ρα] 186. -αλάμαι ν. ανά—ειν. Ήράκ[λ]εε[ς], σοι τίνδε 179. ττάντοθεν 434. Και τίς ουκ άν ένέσιεν 479. πάτρα 226. — πάτρη 175. 482 bis. Μηκύνου ταρσ . . . 434. πέλεσθαι: επλεο 434. Ξάνθον εγώ στάλα κεύθω 482. πετρωμ[ε'νον ούδας] 226. περιειλεισθαί τίνα 519. Ουνομά αοι θέσαν 516. περι-λομέν&υ έν(ν)εακαιδεκάτου ένιαυτού 516. [Στηλην τηνδ? άνέθ]ηκα, λειωδότι 270. πλουτοδότας 436. Σων σηκ[ώ]ν προπολοι 175. -οθησιμος πάσαισι γυναιξί 527. [Τή]ν εν δόμοισιν 716. ποθητός εν βροτοΤσι 479. Την πάσαισι γυναιξί ποθησιαον 527. ττόρε Φ[ο]ΐβ[ος] 578. Τον [βι]οτας ε πι τέρμα 226*. ττοσις 519. Φη[λϊ διακοσίας 195. προμαχευντα ττάτρΑ 4S2.

INOICEB. νπ.

579

VII. INDEX LOCOKUM, UBI LAPIDES SERVANTUR. Ai-Todor in museo 674—676. 678—683. Akkermani in area ecclesiac Graecac: 6. Berolini in museo: 324. Bucuresti in museo: 325. Charkoviae iu museo Universitatis: 91. In oppido Cherson in museo: 270. Chersonesi in monasterio: 354. 365. 376. 381. 382/Λ 392. 423. 426. 451. 472. 496. 549. 601. 616. 634. 640. 646. 658. in museo: 2 1 . 341—347. 348-1-579. 34» — 351- 355 — 359. 361 — 363. 364 α. c 366 — 372. 374. 3 7 5 . 3 7 7 — 3 8 0 . 382 α. 3*4 — 391. 393 — 39!». 4 0 1 — 403α. 404—417. 419. 424. 428—430. 432 — 434. 436- 437. 446 fr. 449. 450. 456 — 471. 473 — 475. 477 — 482. 484 — 488. 4 9 0 — 495. 497 — 509. 511 — 526. 528—539. 542—548. 550. 562 — 565. 567—569. 571 — 574. 576 — 592. 594. 595. 597 — 600. 602. 604—607. 609 — 615. 617 — 633. 635 — 639. 641 — 645. 647 — 653. 655. 657. 659 — 667. 689 — 751. Constantinopoli iu museo societatis philologicae Graecae: 24. kjovfae in rauseo Universitatis: 4 2 / . 45 α. c. 61. 116. 122. 162. 194. 203-H228. 245. 246. 260. 2 7 6 . 2 9 8 . Kischinevi (nunc Wadly-Wody) apud Io. Surutschani beredes: 27 c. 29. 37. 39-4-187. 41α. 44 α. Κ d. 48. 60. 62. β4. 66 — 68. 75. 87. 121. 125. 133. 145. 149. 155. 157. 181. 185 α. δ. 191. 205. 208. 215. 216. 234. 235. 249. 264 — 266. 268. 271. 27S. 2 8 4 . 2 9 5 . 301 — 304. 306 — 308. 313. 314. 316 — 320. 327. Mosquae in museo historico: 5. 22. 26. 27 b. 34. 42 α—c. 46 a. c. 51. 59. 70. 76. 82. 99—102. 107. 108. 110. 115. 118. 123. 148. 164. 173. 174. 189. 192. 196. 201 δ. 225. 239 l. 242. 244. 252. 283. 287. 310. 312. 420. 422. 438. 439. 454. 566. 593. 608. Odessae iu musco societatis historicae et arcbaeologicae: 1 — 4. 7—10. 12. 16. 18. 23. 25. 27a-HfZ. 28. 30. 31. 33. 35. 36. 41 h. 44 c. 46h. 47. 50. 53-1-103. 55. 57. 63. 69. 71 — 74. 77. 80. 81. 88. 90. 96. 97. 98-Η197. 104 a. 109. 112. 114. 117. 119. 120. 124. 126 — 132. 135.136-1-140. 137.. 138. 141 — 144. 150 — 153. 156. 158—160. 166. 169—172. 175. 177. 180. 184. 185 δ. 186. 188. 193. 195. 200. 201 α. 206. 207. 209. 212.213.217 — 224. 226. 227. 229 — 231. 233. 239 α. 240. 241. 243. 250. 251. 254 — 59. 261. 262. 267. 269. 273—275. 277. 279. 281. 282. 286. 288 — 294. 297. 299. 300. 305. 309.311. 315. 321. 323. 326. 328. 333 — 338. 360. 403 Ι. 418. 427. 431. 452. 483. 489. 510. 527. 668. 670. 671. 68δ-+-6β(». 687. in rouseo Uuiversitatis: 14. SG. 104δ. 204. 296. In vico Parutino: 190. 214. 688. In oppido Pavlovsk in museo regiae: 247. 248. Petropoli iu bibliotheca publica: 32. 40. 52. 93. 199-1-202. in museo quod vocatur Ermitage: So. 92. 105-1-179. 106. 168. 183. 198. 210. 339. 352. 353. 421. 440—447. 453. 596. in umseo Universitatis: 38. 43. 83. 84. 163. 165. 167. 178. 236. 322. in museo societatis arcbaeologicae: 95. apud. N. Pb. f. RomaDtscbenko: 253. 340. Iu vico Poretschje: 161. 383. 448. 669. 673. Theodosiae in museo: 400. 425. 684. In vico Victorovka: 146. Perierunt aut locis ignot.is latent: 11. 13. 15. 19. 20. 46 b. 49. 54. 56. 58. 65. 78. 79. 89. 94. l l i : 113. 134. 139. 147. 1*4. 176. 182. 232. 237. 263. 272. 285. 329 — 332. 364 δ. 373. 435. 455. 476*. 540. 541. 551. 570. 575. 603. 654. 656. 672. 677. 73*

VIII. COMPARATIO NUMEKoRUM. cw.

IosVE*. &&

Λ1-Λ-

1 2 3

I, 1 I, 2 IV, 452

4

I, 3

ο <; 7 8 9 11) 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43

IV, 1 IV, 2 IV, 45:* L 5 1λ7, 3' IV, 4 IV, 454 I, <> IV, 5 IV, 6 IV, 7 I, 4 IV, Η IV, 455 Ιι 7 1,8

3IJ 00.

JIAK.

1 p. 627 13 p. 7 23 p. 3 f 2, 2 p. 416 13 p. 47

23 p. 1 687 228

1(5 p. 11 22 pr. p. 47 23 p. 4 6 p. 608

238

23 p. 4 2057 2 p. 404 10 p. 1

I, 10 I, 9 I, 11 I, 12 I, 13 I, 15 IV, 9 I, 14 IV, 456 I, 16 I, 18 I, 17

5 p. 5.92 4 p. 131 13 p. 115

U 42 44

IIV ]). 267

45

Π, 31 II, 38

18 p. 134 18 p. 95

2060 c 23 p. 9 2058 2083 b 18 p. 96

I, 19 _I> 20 I, 21 I, 22 /1, 23 IIV p. 267 I» 24

AVatzinjiCr GGS. tt.V

10 p. 7 2059 10 p. 4

14 p. 94

INDICES. vm. IosVEz, XX 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 5t> 57 58 59 61) 61 62 63 64 65 66 67 (58 69 70

CIG. XX

JosVE\ XX Ι, Ι, Ι, Ι,

3Η00.

581 11ΑΚ.

2062 2083

27 28 29 30

2082 23 p. 28

Ι, 25 1,26

20(51

1, 33

2065

Ι, 34 Ι, 35 Ι, 36 Ι, 37 IV, 10 Ι, 39 IV, 11

2066

6 ρ. 16 10 p. 2

2063 18 ρ. ιυυ

IV, 12 L 40 IV, 14 IV, -13 Ι, 127

2064

14 ρ. 97

L41 Ι, 43

71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96

Ι, 129 1,44 Ι. 45 Ι, 46 Ι, 49 Ι, 48 1,47 Ι, 50 Ι, 51 1,52

ι

14 ρ. ys 6 ρ. 2 2060-6 2060 2067

18 ρ. 35

6 ρ. 23

23 ρ. 29 18 ρ. 103 18 ρ. 104 47 ρ. 105

IV, 15 IV, 1«

18 ρ. 107 Ι, 53

2069

Ι, J, Ι, Ι,

2070

18 ρ. 104 54 55 56 57

2074 2071 18 ρ. 105

Ι, 59

2077 C

• Watzinfjei GGS. J&Y

582

INDJCES. VIII. ΙοΒΪΕ*. X&

97 08 99

ίου 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124

125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 ;40 141 142 143 144 145 146 147

JosPEi. XK I. I, I, I, I, I,

60 01 62 63 64· 65

C

M

31100. 4 ρ. 126

156 10 ρ. 4 2075

I, 67

—

18 ρ. 106 5 j). 589

I, 68 Ι,' 68 l

—

18 ρ. 107

L 72 I, 69

6 ρ. 25

— I, 70

23 ρ. 30 2073

—

27 pr. ρ. 60

I, 73 I, 71

—

18 ρ. 108

I, 87 *

— —

18 ρ. 108 23 ρ. 31

IV, 22 IV, 23 I, 88 L 89 IV, 24

— I, 74 L 75 I, 76 I? 77

23 ρ. 32 10 ρ. 2 207* 2076

— — IV, 17 I, 78

— IV, 18 1,82 .— I, 83 IV, 21

2077 6

— 2080

— — — — —

— I. 84

27 pr. ρ. 65 27 pr. ρ. 64

18 ρ. 110 —

28app.p. 145 28 pr. ρ. 61

27 ρ. 35 —

2077

— — I, 79 I, 80 I, 81

y^T*

37 ρ. 65 2072

— fl, 66

IIAK.

2068

— 1 ρ. 278

— 28 pr. p. 59 17 ρ. 31 1 ρ. 279 27 pr. ρ. 11 5 ρ. 994

583

INDICES. VIII.

JosPE*. 148 149 150 151 152 153 154.

155 156 157 15* 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172 173 174 175 176 177 178 .

179 180 181 182 183 184 185 186 187 188 189 190 191 192 193 194 195 196 197 198

JosPEl

S

**00.

JIAK.

6 p. 24

I, 85 I, 87

—

18 p. 113

IV, 20 I, 140 —-

26 pr. p. 74 28 pr. p. 45

— IV, 19

28app. ρ. 32σ

— IV, 25 I. 90 I, 95 IV, 458 I, 92 I, 91

22 pr. p. 107 2084

— I, 93 18 p. 109 23 p. 29 10 p. 5

— — — I, 94

14 45 14 18

— . —

— — I, I, I, J,

96 97 58 98

98 8 100 111

2079 37 p. 67 51 p. 140

— — I, 99 I, 100 I» 102 I, 103 I, 101 I, 97 x ί IV, 26

p. p. p. p.

2087 2088 2081 14 p. 22

U 104 IV, 459 I, 105

—

45 p. 1

5 p. 591

—

23 p. 5

—

29 pr. p. 35

33 p. 41

I, 106

— IV, 27 I, 107 I, 108 IV, 40 IV, 460 I, 111 I, 112

—

—

10 p. 8

2086 23 p. 12

10 p. 10

JJtogr

584

INDICES. νιπ. JosPE*. JfcJV?

199 200 201 202 203 204 205 206 207 208 209 210 211 212 213 214 215 216 217 218 219 220 221 222 223 224 225 226 227 228 229 230 231 232 233 234 235 236 237 238 239 240 241 v242

243 244 245 246 247 248 249

JosVE\ #%Y: J, 109 I, 110 /1, 114 , UYi>iJ(l.]».273

i 15

I,

1, 116 I, 117 I, 118 IV, 33 1, 119 IV, 28

— — — — — — I. " iu··

b . .:9 IV, 30 IV, 462 IV, 463 I, 121 IV, 461 IV, 31 IV. 32

— I, 124 I, I, I, I,

122 125 123 126

— — — IV, 34 IV, 35

— — — I, 128 I, 136 I, 137 I, 130 I, 129 I, 132 IV, 39 I, 131 I, 133 I, 134· IV, 4 5

CIG. Ar.V 2091 a.h 2089 — 2092 2090

— — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — 2093

— 2094

— — — — — — — — — — — — — — — — — 2085, 11 2085, 10

—

XHOO.

— — 22pr.p. 103

— — — 8 p. 1 22 pr. p. 45

— — — — 25 pr. p. 90 24 pr. p. 39 25 pr. p. 91

— — — 22 pr.p. 107 23 p. 17, 8 23 p. 17, 9

— 23 pr. p. 6 22 pr.p. 108 22pr.p. 104 25 pr. p. 92

— — — — — — — 25 pr. p. 92

— — — — — — — — — — — — — — — — —

HAK.

Watzinger GQS. XX:

— —

— —

—

— —

— — — — — — —

71(1

37 p. 68 58 p. 127

— — —

55 α

33 p. 42

— — — — — — — — — — —

— 54 27 66 — — 381 — — 77α 58α 80 α

23 p. 32

— — — — 37 p. 68

— 18 p. 111

— — 27 p. 64 10 p. 13 23 p. 34 '—

— — — — — — — — — —

:— — — — 19 — — 57α —

■

— 447 716 688 9 — 55& 78 — — — — — — — — — — — — — — — —

585'

INDIOBS. VIIΙ Jo&PK*.

*Λ·

JOBPE Γ. Λ?Λ-

— —

25(»

251 252 263 254 255 256 257 258 259 260 261 262 263 264 265 266 267 26* 269 270 271 272 273 274 275 276 277 278 270 280 281 • 282

283 284 285 286 287

tiss 289 290 291 292 293 294 295 296 297 298 299 300 301

ιν. 50 ]V, 457

— Ι, 135

— — —.

— Ι, 32 Ι, 143

— — 1, 141 Ι, 142 IV, 43

— IV, 49

— IV, 36 1. 14"» Ι, 102

— 1, 138 1. 139 IV, 38 Ι, 146 IV. 37 1, 147

— 1. Ι, 1, Ι, Ι,

144 149 148 150 151

ΟΙΟ, #.Μ. . —

— — — — — — — — — — — — — — — — — — — — —

—

—

23 ρ. 29 26 ρι\ ρ 7 Γι 10 ρ. 1*. 12 ihid. 11 23 ρ. 34

14 ρ. 99 Ιϊ\ pr. ]·. 92

10 ρ. 17, 9 10 ρ. 17, 10

23 ρ. 34

18 ρ. 112

2095 '—

Ι, 160

18 ρ. 110 23 ρ. 34

— — — — — — — — — — — —

Ι, 153 Ι, 154 IV, 42 IV, 41

1, 156 IV, 55 IV, 59 IV, 51 1. 157 Ι, 158 Ι, 159

ΗΑ Κ.

2096

—

— —

ΗΙΚΗκ

— — — — — — — — — — — — — —

37 ρ. 69

22 pr. ρ. 47

14 ρ. 99

17 ρ. 113 74

586

INDICEB. VIII. IosPEZ. &Λ1·

302 303 304 305 306 307 308 309 310 311 312 ·

313 314 315 316 317 318 319 320 321 322 323 324 32δ 326 327 328 329 330 331 332 333 334 335 336 337 338 339 340 341 342 343 344 345 346 •347

348 349 350 351 352 353

IOBPE^.

01G.

Μ* IV, 47 IV, 44 IV, 4Π Ι, 155 IV, 60 IV, 48 IV, 61 Ι, 161 1, 162 ], 163 1, 164 IV, 52 IV. 57 IV, 56 IV, 62 IV, 58 1, 165 IV, 53 IV, 54

ΛΪΛ-

— — — Ι, 178 ι Ι. 171 Ι, 172 IV, 63 Ι, 179 Ι, 180 Ι, 181 Ι, 182 1, 183 Ι, 174 Ι, 175 Ι, 176 Ι, 177 Ι, 173 Ι, 178

— IV, 64

— — — "" Ι, 184

— IV, 65 ,

— — IV, 66

— — Ι, 185 IV, 67

— — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — 2096 c 2096 h 2096 c 2096/' 2.096 d 2096 ij

— — — — 2096 h

— — — — — — — — — — — — — — —

— — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — —

— — — — — — — — — — — — — — — — — — —

12 ρ. 121

— — — — — — — 12 ρ. 1

—

— — — — —

— — — — — — — — —

18 ρ. 113 58 ρ. 1 18 ρ. 113 —

— —

2 ρ. 413

— — — — — — — — — — — — — — — — —

"Watzinper GGS. .M-.V

η Λ κ.

31100.

— —

— — — — — — — — — — 10 ρ. 18

— 45 3 18 45 14

ρ. 50 ρ. 21 ρ. 114 ρ. 44 ρ. 100

— 14 ρ. 101 14 ρ. 102

— 14 ρ. 110 45 ρ. 4 0 — -

—

j

— —— — — — — — — — — — — — — — — 8 8α 16α 7 56 735 91 — — — — — — — — — — — — — —

INDICES. ΥΙΠ. JosPE*. J«K 354 355 35G 357 358 359 3G0 361 3G2 363 361

IosFE\ ** I, 18G IV, 68 IV, Gi) — IV, 70 — Ι, 190 IV, 95 ΙΥ, 71 — IV, 72

365

Ι, 187

36G 367 368 369 370 371 372

— Ι, 188 — — IV, 78 — —

373

Ι, 191

374 375 376 377 378 379 3S0 381

—

„,„ · — ΉΑΚ

— 46 ρ. 52 — — 23 ρ. 50 23 ρ. 61 — 23 ρ. 57 —

14 ρ. 104

—

— —

14 ρ. 103 45 ρ. 51

— —

3 ρ. 23 27 ρ. 27

— —

— —

45- ρ. 60 3 ρ. 24

ι, 189 IV,, 73

11 ρ. 3

—

— —

45 ρ. 59 3.ρ. 23

ιν,, 7δ ι, 192 ιν,, 76 ιν,, 77 '

nrrnn ' 12 ρ. 220 — — — — — — — — — — 12 ρ. 4G 11 ρ. 6 3H00

11 ρ. 314

IV,, 74. ι, 193

382 383 "384 385 386 387 388 389 390 391 392 393 394 395 396 397 398 399 400 401 402

CJG. XX — — — — — — — — — — 2134?;

587

— — IV, 155 — — — IV, 96 Ι, 227 — — — IV, 97 IV, 98 — — Ι, 194 IV, 79 —

11 ρ. 314

—

12 ρ. 221

—

— — — — — — — 11 ρ. 7

— — —

14 ρ. 105 45 ρ. 61 23 ρ. 62 3 ρ. 27 45 ρ. 62 18 ρ.Ίΐ8 23 ρ. 62 —. SS ρ. 32 45 ρ. 64 23 ρ. 37

— — 2093?; — —

— — —

27 ρ. 27 58 ρ. 32 — — 45 ρ. 23

74*

588

INDJCEB. VJII.

(10. AsJt·

rNsAr

404 405 40(i 407 408 409 410 411 412 413 414 41-5 41Η 417 418 41» 420 421 422 423 424 425 426 427 428 429 430 431 432 433 434

IV. 81

4 3 Γι 436 437 438 439 440 441 442 443 444 445 446 447 448 449 4 50 451 452 453

Λ-ΛΙ-

31100

Η Α Κ.

WaUinger

GGS. *Λ«

27 ρ. 25 IV, 82 IV, μ 4 3 ρ. 25 4 Γ» ρ. 6 5 IV, 83

IV, Ηr. IV, 86 4 5 ρ. 6 6 IV, 87 IV, 88 IV, 89 IV, 94 1, 19'» IV, 91 1, 196 1, 197 IV. 93 Ι, 199

L'097

2 ρ. 708

13 ρ. 2 2 ρ. 62

1. 200 Ι. 203 1, ΐι:-ί

2099

14 ρ. 111 IV, 9 2

L 198

2098 58 ρ. 28 14 ρ. 111 10 ρ. 20

ίΐ, 228 ΙIV add. 282

2099 h

IV, 153 1. 202 ■fl, 211 \ l \ add. 2 M L 203

27 ρ. 39

1, 204 Ι, 205 1, 206 1. 207 1, 208 1, 209 1, 210 IV, 90

3 ρ. 27

23 ρ. 5 1 ρ. 56

IV, 464 1, 212 1, 215

12 ρ. 220 28 app. p. 3 2100

355

589

INDICBH. VIII.

1θ8ΪΕ*. *Λ1·

454 455 450 457 458 459 460 4151

462 463 464 465 466 467 46* 469 470 471 472 473 474 4/5 47« 477 478 479 480 481 482 483 484 485 486 487 488 489 490 491 ..

492 493 494 495 496 497 498 499 500 501 502 503 504

IosPEh Μ·Λ·

HAK.

Watzinger GQS.&X

/Ι, 216 ί IV ρ. 281 Ι, 217 IV, 115

—

736

— —

—

27 ρ. 1Η

723 532 —

—

Anh. 11

IV, 141

— IV, 465

— —

— 329 737 —

27 ρ. 15 2 ρ. 61 10 ρ. 21 18 ρ. 117

—

16//

—

2 ]). 8 27 ρ. 17

IV, 101

—

468 — 15α 46

IV, 99 IV, 100

— — IV, 102 IV, 103 IV, 105

—

14 ρ. 106 14 ρ. 107

— —

27 ρ. 17 33 ρ. 43

1, 214

—

—

2 ρ. 64

IV, 104 IV, 108

— —

— — — IV, 111 11, 194

— IV, 114 IV, 113

— — — Ι, 229

— rv, ι ΐ 6

16* Ibb

409

14 ρ. 107

—

IV, 109 IV, 110 Ι, 218 IV, 118

764c

— — —

IV, 106

—

,

ad 18 α ad 15

— — 479 — I5c ad 18 α

14 45 49 — — 50 —

18 ρ. 116

— — — — 14 ρ. 108 27 ρ. 18 14 ρ. 108

15/7

— —

43 729

18 ρ. 116 2 ρ. 61

522 α 482'

—

15 — — 15/

27 ρ. 19 2 ρ. 64 2 ρ. 65

— 3 ρ. 25

—

ad 15 ad 15

IV, 117

— — — — IV, 130

38 ρ. 43 27 ρ. 20 33 ρ. 44 3 ρ. 26

-*

·

— — — 579 ;;»"

590

INDICES. VIII. IOMPE*

te& 505 506 507 508 509 510 511 512 513 514 515 516 517 518 519 520 521 522 523 524 525 526 527 528 529 530 531 532 533 534 535 536 537 538 539 540 541 542 543 544 545 546 547 548 549 550 551 552 553 554 555

JosPEh JfcAf VI, 131

— IV, 132

— ' IV, 133

— — IV, 134 IV, 135

— IV, 466

CIG.

m — — — — — — — — — — —

—

—

—

— — — — — — — — — — 2101

. IV, 467 IV, 136 IV, 137 IV, 138 IV, 156

— — IV, 139 IV, 140 I, 213 IV, 142 IV, 181

— - — IV, 107 IV, 144 IV, 143 IV, 145

— — IV, 146

— I, 220 I, 221

— — — IV, 112

— IV, 120 IV, 188 IV, 121

— I, 222

— — IV, 119

—

— — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — —

HAK,

— 14 ]>. 109

—

Watzinper GGS. Λ«Λ'Ληΐι. η° 1

293 15 c

10 }). 22

—

— —

ad 15

27 p. 21

— — 23 p. 35

— ί 27 ρ. 20 t 33 ρ. 48 27 ρ. 22

— — — — — 27 ρ. 22 27 ρ. 23

— — — — — 27 ρ. 23 2 ρ. 63

— _— — 27 ρ. 24

— —

— — 4C — — 766 α

— — 230 319 68 69 — — — ad 15

— 301 408 — — — ad 15

— — Anh. n° 8 — ..i—

23 ρ. 1

— — 478 — — — 80 — — 481 — — —

—

483 α

23 ρ. 36

— — 27 ρ. 24 33 ρ. 44 10 ρ. 24 23 ρ. 15 2 ρ. 67

— — —

—

483 — —

27 ρ. 58

—.

18 ρ. 117 33 ρ. 20

1ND1CE8. VIII. losTE*. XX

JosPJ^. XX

550 557

IV, 124

558 559 560 561 562 563 564 565 566 567 568 569 570 571 572 573 574 575 576 577 578 579 580 581 582 583 584 585 586 587 588 589 590 591 592 593 594 595 596 .597

598 599 600 601 602 603 604 605 606 607

IV, IV, IV, IV,

127 126 128 129

— IV, 123

— — IV, 122

— IV, 125

— I, 223

— — IV, 147

— I, 224

— — IV, 149

— — — IV, 14S

— IV, 160 IV, 163 IV, 165

— IV, 164 IV, 161 IV, 151 IV, 152 IV, 162 I, 2 3 8 IV, 150

— I, 2 3 2 IV, 166

— — — I, 237

— I, 225 IV, 170

— IV, 154

—

JiAK.

Watzinfcer GGS. XX

— 18 p. 1 1 8 — — — — 27 ]). 55 — 2 p. 65 2 [>. 66 — 18 p. 121 — 27 ρ. 64 — 23 p. 19. 23 p. 19 — 23 p. 36 — 18 p. 119 3 p. 29

— 14 p. 112 27 p. 28 58 p. 31 — 58 p. 32 14 p. 114 — — 3 p. 27

— — — — — — — 16 p. — — 14 p. 18 p. 14 p. — 33 p. — — 18 p. — 14 p.

56

112 121 115 46

120 113

— — — — — — 81 82 484 — — — — — — -— — — — — — — — — 737σ

— — — *

— — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — —

1

591

losTE*. XX

losPE\

608

/1, 2 3 4 (IV, ]). 283

609 610 611 612 613 614 615 616 617 618 619 620 621 622 623 624 625 626 627 628 629 630 631 632 633 634 635 636 637 638 639 640 641 642 643 644 645 646 647 648 649 650 651 652

— —

.653

654 655 656 657 658

XX

IV, 176 IV, 158 IV, 159 . IV, 177 IV, 157 I, 2 3 0 IV, 167 IV, 169

— — — IV, 171 IV, 172

—

UAK.

— 23 p. 37 14 ]>. 113

— — — — — — — — 14 p. 114 ibid. 14 p. 112

— — 14 p. 113

IV, 168

—

—

23 p. 38

IV, 174 IV, 179 IV, 180

— — —

—

2 p. 67

IV, 173

—

—

10 p. 24

IV, 178 I, 235

— —

— — — — —

18 p. 120 3 p. 28 45 p. 67 18 p. 120 14 p. 115

I, 231 IV, 1 8 2 IV, 183

— — —

— —

27 p. 28 2 p. 67 — ,

IV, 175 I, 236

—

— — — — — —

10 p. 25 33 p. 47 45 p. 66 45 p. 69 2 p. 68 ibid.

IV, 1 8 4 I, 233 IV, 185 I, 2 4 0

— —

—

23 p. 16 23 p. 13 45 p. 69

I, 2 3 9

—

INPICEB. νιπ. JosPi:*. XX

IMPE*.

659 6G0

XX, ..-. IV, 186

(H\\

I\, 1*7

«62

IV, 189 IV, 190

β6?> 664.

665 666 667 tib*

669 670 671 672 £73 674 675 676 677 678 679 680 681 682 683 684

__ — — — L 241 IV, 191 1, 242 1, 243 1, 24 4 IV, 192

— — — — — — — —

CIG. XX

14 ]). 1 1 5 —

— —

— — 2103 2103 & 2103 c

33 )>. 18 p. 33 p. 14 p. —

47 121 47 115

—

— — -r-

— —

40 p. 5 ibid. 40 |>. 6 (40ι p. 3 6 ) 40 p. 13 40 p. 4 2 40 j). 41 40 p. 4 2 ibid. 40 p. 13

—^.

—

I, 245 685 — 751 primum eduntor.

HAK.

2102

- -

OPERARUM ERRORES CORMGBNDI. Pag. » » »

4 5 20 28

» » » » » »

60 65 72 91 107 112

» » » » »

113 115 122 136 137

» » » » » » » » »

158 174 184 186 192 200 214 225 253

io textu tituli n° 2 v. 9 pone ΔΙΑΉ1. iu conventario v. 1 lege [Ούαλεντινια]νός (addito acceDtus signo). in lemmate n° 7 v. 6 lege: photographica. v. 18 lege: ο et θ . — Ibid. v. 21 lege: Charmi.—Ibid. v. 28 lege: dixit (pro «duxit»), Y. 21 lege: ad ταφήν (deleto puucto post ad perperam posito). in transcriptione tituli v. 4 lege: βα[σιλέα κτλ. iu traiiseriptione v. 3 col. 4 lege: Ίστριανοί (mutato spiritus signo). ultimo versu pro «c et d» lege: l· et d. '? in textu tituli 78 v. 13 lege: ΕΥΕΡΓΕΣΙ. y. 27 extr. pro «(89. 117?)» lege: (89. 118?) et v. 30 pro «(104. 118)» lege: (104. 119). v. 4 extr. pro n° 120 lege: n° 130. v. 10 pro al75» lege 176 et v. 14 pro «174» lege: 175. iu comm. v. 2 pro «[nobis 123]» lege: [nobis 203]. in comm. na 103 v. 6 pro «181» lege: 184. in var. lect. v. 7 pro «145» lege 147. — Ibid. in lemmate n° 105 pro «n° 178» lege: n° 179. m leDimate n° 133 v. 5 pro «v. I]» lege: v. IV, iu transcr. n° 156 v. 5 lege: [πά]λ(η)ι. in comm. n° 170 v. 7 pro «n° 190» lege: n° 192. v. 1 in pro «u° 9» lege: n° 97. v. 5 lege: murum (pro: muram). v. 4 pro «D° 97» lege: n° 97 \ v. 1 lege: Consilio Imperiali. in textu tituli n° 206 v. 8 lege: ANECTHCANA. n° 262 v. 8 lege Άβν[αγος]. 75

594

ΟΡΕΒΑΉϋΜ EEHOBE8 COERJGENDI.

Pag. » » » » » » »

286 288 304 308 312 313 317 340

» » » » » » »

348 357 391 397 472 473 475

in lemmate n° 342 v. f> <jt p. 287 v. 1 pro «n° 352» lege: n° 351. in adnot. col. 2 v. 2 corrige ita: legendum sit: [άποο'.δοϋς πανδ/]με]ί. vv. 11 et 12 dele uncos aute Ά[γε?]νορίνου et post 'A[ya?Jvspivo'j. ID adnotat. lege: sint dignati. v. 21 lege: έπιμελητάς. in aduot. col. 2 v. 3 pro «n° 361» pone: n° 362. v, 11 pro «373» lege: 377. inadnot. col. 2 comma, quod debebat esse post prodieral^ inter excndendum in yersum proxime siibsequentem desiluit post reperti. in traDScriptione n° 389 v. 3 medio lege: B. v. 3 extr. post σαστηρία excidit comma. v. 11 (ab imo) in. lege: MoDumentum (pro: Mommeutum). in transcriptione n° 431 v. 4 lege: Φλ[α]ο[υίου]. in fioe lemmatis n° 564 pro «D° 80» lege: n° 81. in fine lemmatis n° 565 adde: Watzinger GGS. n° 82. in titulo n° 570 v. 3 lege: TIANOPA. ..

— ^ r « ^ S «&■£$«=>—

Tab. I.

Νδ 4.

ία

ία

25.

30.

ίώ

40.

Ιύ.

0'lJAVCl ^s^, ITATISlNSPECKOv υC W ν««**" QVARATIONEViDEBATVRCVMlVS ONESERVAVIMVSVTNEQVEIPSICON NEDIVTVRNAPELlTRENTVRETiNPOST DECRETACIVIVMADSVMENDORVMCONST PRAESIDISPROVINCIAE C V -PERPENDERENT" EXEMPLVMEP1S.TVLAEADHERACL1TVM QVAMQVAMTYRANORVMCIVITASORECINEM DATIBENE/ICaiNONOSTENDATNEC/AClLEQVAE PERERROREMAVTLICE Ν TIAM V SVRPATASVNTPR^! SCRIPTIONEmMPORJSCON/IRMENTVRTAMEN QVONIAMD1V3ANTON1NIPARENTISNOSTR1UTTE RASSEDET/RATRVMIMPERATORVMCOGlTANVSlTEl1 ANTONilMlKRlORAVqSSlMIPRAESIDISQVODATTINETfi ADIPSOSTYRANOSQVIQVEABIISSECVNDVMLECES EORVMINNVMERVMCIVIVMADS-VMPTlSVNTEXPRli STlNOMORENIHILMVTARlVOI.yHV5RETlNEANT lOITVRQVAQVARATIONEQVAESlTAMSiVEPOSSF.SSAMl FRIVIlECnCAVSAMINPROMERCALIBVSQVOQVERE BVSQVASTAMENPRISTINOMOREPRO/ESSIONIDVS ADDISCERNENDAMVNI/ICAMF.RCIMON10RVMEDEM| DASESSEMEMINERINTSEDCVMIlLYRICt/RVCTVM PERAMBITIONEMDEMINVJNONOPORTCATSCIANT EOSQVIPOSTHAC/VERINTADSVMPT? RVCTVM IMMVNrTATISITADEMVMHABITVROSS!£OSLEGATVS ETAMICVSNOSTER-V-eiVRECIVITATISDlQNOSESSEDEl CRETOPRONVNTIAVERITQVOSCREDIMVSSATISA BVNDEQVAESIBICONSVLTVMSIGRATI/VERI.MTEX! STIMATVROSQVODORIGINEBENE/ICIINONQVAESI TADIGNOSHONORECIVES/IERIPRAECEPERIMVS £T ΟΟΥΙΝΙΟΣΤΕΡΤΥΛΑΟΣ ΑΡΧΟΥΣΡΒΟΥΑΗΔΗ ΜΩ.Τ¥ΡΑΝ£1Ν XAJPEIN ΑΝΤΐΓΡΑΤΟΝΤΏ.ΝΘΕΙ£1ΝΓΡΑΜΜΑΤ£Ξ1ΝΪΠΈΜ φΘΕΝΤ£1ΝΜΟΙ¥πθΤϋΝΚ¥ΡΐαΝΗΜ£3^ΑΝΕΙ Κ HTG1N ΚΑΙ £ VTY ΧΕ ΣΤΑΤΛΝΑΥ ΤΟΚΡΑΤΟΡ£1Ν .ΤΟΥΤ01ΣΜΟ¥Τ01ΣΓΡΑΜΜΑΣ1ΝπΡθΕΤ«^2ΑΟ 'ΓΤαίΓΝΟΝΤΕΣΤΗΜΘΕΙΑΝΕΙΣΥΜΑΣΜΕΧΑΛΟ 'ΔΛ.ΡΙΑΝΤΗΜΕΓΑΛΗΑΥΤΩ.ΝΤΥΧΗΕΥΧΑίΓΣΤΗ

ΣΗΤΕΕΡΡΛΣΘΑΙΥΜΑΣΚΑΙΕΥΤΥΧΕΙΝΤΙΟΑ Α01ΕΕΤΕΣΙΝΕΥΧΟΜΑ1 ΑΪΤΕΔΟΘΗΤίΡΟ ΐΕΚΑΑΑΝΔαΝΜΑΡΤΐαΝΑΡ]ΝΕΩ.Ν0Σ^Λ ΑΝ Ε ς Τ Α Θ Η ΕΓΓ \Mmimmmmm:t!$mm VmmSM· ΕΝΤ.Ω. ^ ΕΜΡ? ΕΤΕΙ C? ΑΡΧΗΣ ΤΤΑΙΑ1ΟΥΚΑΑΤΤΟΥΡΝ10Υ

_f

«^4W«

Ad pag. 217 α

YPHCIBIOCAetOKPAT AIONYCIOCAPICT€IA ΗΡΟΔΟΤΟΟΜΗΤΡΟΔ Η ΡΟΟϋΝΗΡΟΔωΡΟΥ ΟΤΑΦΥΛΟΟΗΡΟΔωΡΟ €Τ71 ΚΟ Υ POCAAPACTOY = ΦΙΛ(ϋΝ ΙΔΗΟΚΑΑΛΑ Δ Η Μ Ο KGUN6 Υ Β ι Ο Τ Ο NlkOKAHC€KAT6tONYM ^nANTAKAHCIkeCIO APicTOkPiTOcrroce^UNi Μ ΛΙΟΚΟΟΗΡΟΔωΡΟΥ \PICTOkPATHCAPICT(ON '^kAHCAPICTlONO ΑΛΦίιοοπωοείΔωΝκ kAAAITTTTO "AAAINIkc 3ΓΕΝ €ΥΔωΡθ<:πρω A60NToM6NHCIk€v. €YHeNOCkAAAICTPAI ΦΙΛΤΗΚΛΕιυΝΙΔΟΥ b z i o u o c n e A i e w c πο/ ciukPATHcrroce^wNiOYAPicTc ΓΟΡΓΙΑΰ€ΥΒΙΟΤΟΥ €ΥΒΙοΤ^Δ 0PACYAAMACAPICTu)NoCkoNwNBnt rToce^wNiocernkPAToYkAeoMBpoTocnANiAi / IkeciOCAPlCTwNOC XAIPHMwNNIKHPAToV n O A Y M N H C T o c M € N u ; N o c k A A A I k P A T H C N I k H P A T o Y 6YP1 kAΛΛINIkOCΦIΛOΞeNoγAΓA©INocΔHMoktυNToc€YP Α ΡI C Τ w Ν Ν Ι k Η ΡΑ Τ ο γ €Υ 6YPHMu)NTIMHCl9eOY ArAQlNOCANTIMHCTopocM Y C B o c T T o p i X o Y ΑΓ ΘeOkYΔHcπAΓkPATOY MeNANΔPocekA^^υNYMoYπOC· ΔΙ'ΚΤ€ΦΗΟ€<:ΤΙΑΙΟΥ Λ Γ Α θ Ι Ν < ^ Δ Η Ι Μ Α Χ ο γ ΑΠΟ πΡα>ΤοΓ6ΝΗΚ€ΥΔΗ)Ρογ Ι k e CΙ ocnoA Υ Ξ β Ν ο γ ΔΑΙΚ Ρ. Υ Φ Ρ Ο Ν Ι M O C M H T P O A i u P Q Y T T A N T A k A H r A P n . A A M A M T o r A M M

40

50

55

tKM reu.NnANTAkA€oYC K P I T O C N I k H P A T o Y I keciOCCiukPAToyc AAIKPATHCAPICTOAHMOY nOAYMfAuiNA6u)kPAToYceYBloToCMHTPoAu)PoY kA€OMBPOTOcnANTAkA€oYCA l o N Y C I O C B O T T Y A O Y CYNMAXocAIONYCIOY CwClCTPATocNYM4>oAu>poY AP|CTu)N860kA60YC A|oNYC|ocop©oBoYAoY M€NekPATHC0€OkA€OYC Φ I A T H C A G uuAAMANTQC BATAkOCTIMOGeOY Ν ο γ Μ Η Ν loci k€C|oY €YPHCIBIOcnANAIONOC I k £ C l*ocA€ ι υ Δ Α Μ Α Ν Τ < " APICTokPATHC06OkA€OYC €YM€NHCCYPICko> TIMOOeOcnAPMIOC ΔΙΟΝ YClocATPoTc AGHNAIOcnOAYI€NOY OP8oBOYAOC€YBIOTOY ΔΗΙΜΑΧΟΚΟΡΘΟΒΟΥΛοΥ Ι k6clOcnANTAkA€OYC APKTiuNAPlCTOkPATOYC Ν Ι KOCTPATOCNIkokAeoYC ΦΙΛΟΜΗΛ(ΚΔΙΟΝΥαθΥ Θ€ΟΔ€^Η<:ΗΡΟΔ(.υΡογ Λ Η Ν ΑΙ ( Κ Η Ρ Ο Δ ι υ Ρ Ο Υ ΑΘΗΝΟΔυυΡΟΟΜΟΚΧογ

Τ I M € ACG € 0 Γ Ι Τ Ο ' Α Ρ Τ € Μ Ι Δ w PocT NlkHPATOCGYPH^ 6ΥΡΗ0ΙΒ|οςΔΗΛ HANTAkAHCkA Δ Η Μ Ο Κw N 6YNIkoC€ NlkHPAT ΗΡοΦΙΛο Λ € w Δ Α

ΑΜΥΝΤωΡΑΘΗΝοΔιυΡοΥΔ Α Ρ APICTokAHceYPHMoNoc Λ 6 ' Α π ο Λ Λ ο Δ ί υ Ρ ο Δ | ο Δ ( Λ > Ρ ο Υ lk€ ΑΝΤΙΜΗΟΤωΡΑΓΑΘΙΝογ Π/ Λ 6 w k Ρ Α Τ Η CTTOAY Μ βΔοΝΤοΟ C HPOCtuNnPwToreNOYC 65

ΔΑΜΑΟοοΑΡΚΤοΚΡΑΤοϊ Λ

"""ΑτεωΝΑΡκτοί ~ ΜΟ·Ν χ

Tab. II.

Νο 34.

T a b . III.

' Tab. IV.

00 οι Ζ

Inscriptiones Latinae Liberae Rei Publicae, I-II

Read more

Inscriptiones Latinae Liberae Rei Publicae, Fasciculus Prior

Read more

Inscriptiones Latinae Liberae Rei Publicae, Fasciculus Alter

Read more

Inscriptiones Judaicae Orientis. Band I: Eastern Europe

Read more

Inscriptiones Judaicae Orientis. Band II: Kleinasien

Read more

Inscriptiones Judaicae Orientis. Band III: Syria & Cyprus

Read more

Fabellae Latinae

Read more

Papyri Graecae Magicae. Die griechischen Zauberpapyri, Bd. I

Read more

Papyri Graecae Magicae - Die griechischen Zauberpapyri, vol. I

Read more

Danubio rosso. L'alba dei barbari

Read more

Danubio rosso. L'alba dei barbari

Read more

The Magical Ritual of the Sanctum Regnum

Read more

Supplementa ad Lexica Hebraica – vol. I

Read more

Complexe cotangent et deformations I

Read more

Temps et récit, Tome I

Read more

Ponti: Italiano Terzo Millennio: Intermediate Italian

Read more

Phénomènes, temps et êtres I. Ontologie et phénoménologie

Read more

Ad Reinhardt

Read more

Ad Sense

Read more

2150 AD

Read more

Want Ad

Read more

AD Skyraider

Read more

Н.Ф. Федоров: Pro et Contra. Книга I

Read more

С.Н. Булгаков: Pro et Contra. Том I

Read more

Les Blancs et les Bleus - Tome I

Read more

A tue et a toi

Read more

A tue et a toi

Read more

A tue et a toi

Read more

A tue et a toi

Read more

La Mediterranee. Tome I. L'espace et l'histoire

Read more

Recommend Documents

Inscriptiones Latinae Liberae Rei Publicae, I-II

BIBLIOTECA DI STUDI SUPERIORI XXIII STORIA ANTICA ED EPIGRAFIA La Sezione " Storia antica cd epigrafia" della Hlbllot...

Inscriptiones Latinae Liberae Rei Publicae, Fasciculus Prior

...

Inscriptiones Latinae Liberae Rei Publicae, Fasciculus Alter

...

Inscriptiones Judaicae Orientis. Band I: Eastern Europe

Texts and Studies in Ancient Judaism Texte und Studien z u m A n t i k e n J u d e n t u m Edited by Martin H e n g e l ...

Inscriptiones Judaicae Orientis. Band II: Kleinasien

Texts and Studies in Ancient Judaism Texte und Studien zum Antiken Judentum Edited by Martin Hengel and Peter Schäfer 9...

Inscriptiones Judaicae Orientis. Band III: Syria & Cyprus

...

Fabellae Latinae

HANS H. ØRBERG L I NGVA L AT I NA PER SE ILLVSTR ATA FABELLAE LATINAE ad cap. I−XXV DOMVS LATINA MMVI LINGVA LATINA ...

Papyri Graecae Magicae. Die griechischen Zauberpapyri, Bd. I

...

Papyri Graecae Magicae - Die griechischen Zauberpapyri, vol. I

...

Danubio rosso. L'alba dei barbari

Alessandro Defilippi Danubio Rosso 2010 ISBN 9788852017858 Molte sono le forme dei demoni. Euripide ... gli dirò che...